S'Cet wtóaal aan den dag De avonturen van Prof je en Struis je Chamberlain .bespreekt den buitenlandschen toestand F 250.- F 750.- MIVA krachtig MISSIE machtig i! f1 r> '~Éde t g>/ „GEEN SCHERMPARTU IN EEN CHINASHOP” i u. WOÉNSDAG 22 DECEMBER 1937 Bussum Putten A den burgemeester Eden’? conclusie I. Het Verre Oosten n I Besteding der gelden in de provincie Gelderland el den s 1936 PROVINCIE GELDERLAND X DE VERKEERSFONDS- BEGROOTING 1938 J Zutphen I De appels van den burgemeester, wanneer deae van z’n a— Besteding g verkeersfond Mede AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Vrienden van X J Het antwoord van C hamberlain - Apeldoorry ’eist :rech' toen hü .in de 'ieren irnhem ver- 1 en 'Grave Hertog enbOSch Eden spreekt Engeland de Hü bracht de koloniale kwestie ter sprake en TensleHe zeide Chamberlain: Rens- Bakenberg- van ir Kerstfeest in Duttschland Oo- en vanaf dit blad zün Ingevolge de veraekeringsvoorwaarden tegen dat het uitsluitend om haar persoon (.Wordt servoMd) 9 tan ring Renswoü3 LONDEN, 21 Dec. (Reuter). - Eden, de minister van Buitenlandsche Zaken, sloot de r|j der sprekers in het Britache Lager huis. I a f iGeldermalseo Metaren 9 I i 9 9 O 0. 1. ven een middel te vinden om een eind te maken tan het conflict. I r i - Na deze Europeesche zaken te hebben bespro ken, keerde Chamberlain zich tot Ijft Verre Oosten. Spanje, zoo zeide hij, is geëclipseerd door de bedroevende gebeurtenissen in het Verre Oos ten. Spr. wil niet debatteeren over den oorsprong van wat thans een groote oorlog Is geworden in alle opaichten, met uitzondering van de be- naming. DOOR LO WILSDORF I btj verlies van een band, een voet et een eog. J....................................... „Wü laten ons niet drijven. Wij hebben een bepaald doel: een algemeene regeling van de grieven in de wereld tonder oorlog. De manier om dit te bereiken is niet dreigementen nit te spreken, maar trachten persoonlijk contact te vestigen. Alleen door vriendschappelijke besprekingen tusschen de naties kunnen wjj hopen te komen tot een toestand, waarin wjj wederom de be zorgdheid van ons kunnen afzetten. 3. Wjj moeten onze eigen belangen bescher men en natuurlijk het Britsche grondgebied. Groot Britannië is vandaag niet zonder vrienden op de wereld. gezien, alsof de regeering voornemens zou zjjn te trachten met Duitschland een regeling tot stand te brengen op koloniaal gebied op de basis van een oplossing ten koste van andere koloniale mogendheden. Ik wensch deze gelegenheid >e baat te nemen om in het openbaar categorisch te verklaren» dat niets verder kan zijn van de bedoeling der Britsche regeering, dan met een dergelljk voor stel voor den dag te komen of het te steunen. Overgaande tot een bespreking van den toe stand in het Verre Oosten verklaarde Eden: „Wü hebben daar groote belangen, die niet onvereenigbaar zijn met de belangen van an dere naties. Wjj zullen ons uiterste best doen deze te verdedigen. Naar onze meenlng zal het tegenwoordige conflict ongetwijfeld een groote verarming in het Verre Oosten veroorzaken en aan iedere natie daar, hoe haar directe mili taire overwinningen ook mogen zijn. Er zijn drie groote beginselen, die ons moeten lelden: 1. Wij moeten alles doen wat wU kunnen en wat eervol is om het herstel van den vrede te verzekeren; 2. WU moeten ons volle aandeel nemen In de nakoming van onze internationale verplich tingen; hem, dat het niet zoo gemakkelijk was als het leek, maar Profje wilde zijn zin door, drijven en liet zich een lasso geven. Een paar maal oefende hij er mee op den tak van een boom en per vergissing kwam de lasso toen om den hals van Struis je terecht, die het geen grapje vond. Bijna was hü gestikt en van dat oogenbllk af had hü medelijden met de paarden, die op die manier meegesleept werden Toen Profje den slag te pakken had, ging hü mee. Zijn paard, dat nog meer aangezet werd door het vliegen der wilde paarden, als door de woorden van Profje, ging hoe langer Het uittreden van Italië uit den Volkenbond behandelde Chamberlain als het volgende punt. Dit uittreden, zoo zeide hjj, heeft geen werke lijk verschil gebracht in den toestand. Het stelde slechts in het licht, dat in den tegen woord! gen toestand de Volkenbond niet in staat is eenlge van zijn functies, die hem opgedragen zijn bij zijn oprichting, ten uitvoer te leggen. Dit moet ongerustheid wekken bü hen, die gelooven in internationale samenwerking. De Volkenbond kan echter nog een rol spelen in de wereld politiek en zulks doeltreffender naarmate hij meer bereid is om de werkelijkheid van den toe stand oprecht onder oogen te zien. Wjj zullen voortgaan den Volkenbond onzen warmsten steun te geven, daar wü gelooven dat hü de kern kan vormen van een betere en meer om vattende organisatie, zooals wü gelooven, dat die noodig is voor de handhaving van den vrede. hoe harder loopen, maar Profje had alleen aandacht voor de lasso en de vangst, die hü wilde doen. Opeens liet hü zün touw vliegen en werkelük. bet kwam om den hals van een der hollende dieren terecht. Jui chend haalde hü het to. Maar o Wëe, Profje was heelemaal niet zoo handig in het paar den vangen als de mannen, die het hem ge leerd hadden. Hü voelde zich door het vlie gende beest meegetrokken en met een run schoot hü van zün paard af. In zün angst durfde hü de lasso niet los te laten en werd meegesleurd door het hollende dier, steeds verder, zonder dat hü er iets aan kon doen. Met bedroefde oogen knikte hü haar toe: „Nietwaar, beste meld, verdere verklaringen schenk je mü wel. Zonder dat zal het je wel duidelük zün, wat het voor mü beteekent, hè? Ik ben niet jong genoeg meer om te gelooven. dat vuur en water zich met succes vereenlgen. Al die jaren heb ik steeds nog hoop gehad. Hoop, dat er tenminste nog een laat geluk voor ons zou zün weggelegd wel een herfstgeluk, maar toch in leder geval geluk. Want zü was de eenlge vrouw met wie ik het begrip .geluk” zou JöbrTncnem ‘^Zattbommwl karakter als het hare slechts een rem voor haar ontwikkeling. Ik voor mü stel er mü veel van voor, wanneer zü leert begrüpen, dat de dingen in deze wereld zoo maar niet vanzelf gaan Anders is het met den zuiver persoonlüken kant van deze aangelegenheid." „Heeft zü je zoo zwaar beleedigd. Virglllus, dat je haar niet vergeven kjint?" vroeg zü haperend. Hü schudde zün hoofd. ..De oorzaak ligt die- iaket> wonderlük, dat ik er toe kom, dat alles aan jou toe te vertrouwen. Maar ik weet, dat Jü mü begrüpt” Strak keek Bella voor zich uit Het kostte haar moeite, het gehoorde te verwerken. „Het is zoo moellük om vast te stellen, of het bü haar achterlükheid, of grenzeloos egoïsme is,” zei ze zacht, alsof zü bü zichzelf sprak. Pretor!us verstond wat ze zei. „Allebei." „Wat moet er nu gebeuren?" Hü haalde zün schouders op. „Ik heb dulde- lüke Instructies: Oliva ik bedoel. Je moeder verlangde dat ik mijn functie als beheerder van haar vermogen zou neerleggen, of, beter gezegd, haar in handen zou geven.” „Wat een onzin!” barstte Bella los. ,Och. waarom elgenlük niet? Het is' haar goed recht. En wanneer zü er voldoende mede op de hoogte is. kan ernstige arbeid haar slechts ten goede komen. Dat beuzelachtige leven van nietsdoen en alles pasklaar vinden, waar zü nu ,aaa gfwqffi to geraakt, was voor aoo’n moeilijk Ik ben je levenslang dank verschuldigd en het zou mü een groot genoegen doen, als ik je dat kon bewüaen. Dus Virglllus. beschik naar belie ven over mü-" „Beste kleine meid," glimlachte hü ontroerd, „hoe wil je een ouden, versleten wagen op gang brengen?” „Laten wü bü dit beeld blüven: „Twee paar den trekken dubbel zooveel als een. Wat je mis schien alleen niet klaar speelt, dat kunnen wü met vereende krachten tenminste beproeven." .Heb Je al een plan de campagne?” infor meerde Pretorlus, meer om haar niet te ont moedigen in haar vurige hulpvaardigheid, dan omdat hü zich er werkelük iets van voorstelde, £eb je al een zoogenaamden rooden draad?" „Als Jü eens naar Nizza ging, zeg?" stelde zü peinzend voor. .Je bent Immers zoo op verras singen gesteld, is X niet?" .Jte oude romantiek waart dus nog rond In de harten en begrippen van de moderne jeugd. Wat zou die laten wü X maar zoo noemen verrassing voor nut kunnen hebben?” „Laten wü maar afwaohteu, wat zjj schrift. Na deae uiteenzetting besprak Chamberlain de laatste gebeurtenissen in China, met inbe grip van de incidenten op den Jangtse en de Fritsche protesten bü Japan. Wat wü thans doen, aldus spr., is een bewüs afwachten van de vastbeslotenheid en de bekwaamheid der Japansche regeering om een herhaling van de ze incidenten te voorkomen. Wü hebben voort durend onze diensten aangeboden in het stre- Nu kwam zü tot de overtuiging dat haar eigen aangelegenheid een zaak van onderge schikt belang was en dat er veel meer op X spel stond dan de datum van haar bruiloft „Als ik je niet zoo goed kende, .Virgiliua, zou ik aan minder füngevoelde scherts denken. Of misschien, dat Je aan mama’s woorden een te groote betee- kenis geeft Zü is er nog al gauw bü, om een beslisten toon aan te nemen Eenlge oogenbllkken zweeg Pretorlus, toen zei hü langzaam: „De beslissende breuk ging van mü uit Bella JNrgtUueT De regeering Is er thans ten volle van over tuigd, dat de oude methode van handhaving onzer waardigheid niet langer kan worden toe gepast in de moderne omstandigheden en dat in deze ruwe en verwarde tüden der internatio nale betrekkingen het absoluut noodzakelük is dat wü maatregelen nemen om ons zelf te be schermen tegen voortdurende verkeerde voor stelling van zaken (toejuichingen). De bedoelingen van Attlee zün ons allen ge meen, maar wanneer het aankomt op de me thodes om die doeleinden te bereiken, toont Attlee een merkwaardig gebrek aan opbouwen- oe denkbeelden, tenzü dan ten oorlog trekken tegen iedere mogendheid, die niet luistert naar onze protesten (gejuich). Ten aanzien van de betrekkingen tusschen Lord Halifax en Hitler zeide Chamberlain met nadruk, dat deze gedachtenwisselingen van ver- trouwelüken aard waren. Ook aan de Spaansche kwestie wüdde Cham berlain eenlge woorden. Hü zeide, dat het Brit ache plan thans aanvaard is door alle mogend heden, van Italië tot Rusland. Wanneer het, zooals wü hopen, aldus Chamberlain, mogelük blükt zeer spoedig een commissie naar Spanje te zenden, zou die commissie op de basis van het Britsche plan derwaarts gaan. De oppositie wenscht Interventie ten gunste van éën partü in Spanje, terwül de regeering getracht heeft het evenwicht te bewaren tusschen de twee partijen. Hü bracht de koloniale kwestie ter sprake en ‘Ue zeide: ,Jk heb het in zekere kringen voorgestel^ Britache gemeenebest met de Ver- eenigde Staten. Er is en. er kan geen kwestie zün van verdragen of intriges, maar er is een ware gemeenschappelükheid van opvatting en dat is het, wat een niet te schatten bijdrage vormt bü de handhaving van den vrede, die de eerste en innigste wensch is van het volk van het Britache gemeenebest en het volk der Vereenigde Staten. OmniddeUük na Attlee kwam Chamberlain het woord. Hü zeide: Ofschoon de regee- het niet Juist geacht heeft het dringende 'verzoek der oppositie tot het houden van deze debatten af te wüzen, moet betreurd worden, dat men het noodig heeft geoordeeld wederom een openbaar debat te houden over landsche aangelegenheden, terwül moellük is iets te zeggen, dat goed kan zoo gemakkelük dingen te zeggen, dl< kunnen stichten. Onder gelach der i ~*sCÓlèrflborg Bü Bella had het vertrek van haar moeder •«mengde gevoelens opgewekt. Er was haar een last van de schouders genomen, en toch voelde zü zich niet verlicht. De rollen waren verwisseld en zü maakte zich nu bezorgd, hoe Ollva zich in een vreemd land zou redden. Bovendien vond zü, dat Virglllus zich, ge heel tegen zün aard in. büzonder onverschillig aanstelde. ,Jk zou graag willen weten, wat er met mama ®n jou aan de hand is geweest je doet alsof ik een klein meisje ben, dat men niet kan ver trouwen. Je begrüpt toch zeker wel. dat mün ongerustheid daar niet beter op wordt” Onwillekeurig moest Pretorlus lachen. „Arme meid wat baart de vorige generatie je toch ••n zorgen! Nu. wat mü betreft wil ik open kaart met Je spelen. Ja, ik heb Inderdaad een onderhoud met Je moeder gehad. En wü hebben vriendschapsbetrekkingen verbroken mies," voegde M er eswMg Mj. Hoe eek de waarheid moge zijn, aldus Chamberlain, of de Japansche strijdkrachten CMna den oorlog opdringen, dan wel of Japan, aneala de Japansche apologisten ■ehünen aan te duiden, gedwongen was zich te verdedigen tegen een Chineeeche agressie, hoe de waarheid ook zij, het is zeker een feit, dat nooit eenlge poging In het werk gvaield to door Japan om te trachten een regeling door vreedzame middelen na te streven. „Virglllus!” Bella was opgesprongen en naar hem teegeloopen; ze greep hem bü z’n schouders en beproefde hem heen en weer te schudden. Zü was lükbleek geworden. Zü zaten samen na de lunch in de studeer kamer en hun gesprek was tot aan deze onver wachte wending niet zeer Interessant geweest. Zü hadden over ’t weer gesproken, over het tegenwoordige en in toekomst en hoe het in Weenen en aan de Rlvièra van invloed zou kun nen zün. Op ««n morgen om een uur of acht, één uur vóór schooltüd, stapte burgemeester Pelgers de woning van den hoofdonderwüzer binnen. „Goeden morgen,' meester." „Goeden morgen, burgemeester.” „Meester,” hernam het hoofd der gemeente. ,Jk kom klagen over een leerling van u, dien ik echter niet ken. Die jongen besteelt me lederen avond. De vorige maand nog was de groote appelboom in m’n tuin vol met vruchten. Nu zün er lederen dag minder appelen. M’n dienst personeel tan 't niet gedaan hebben. Gisteren en eergisteren heb ik achter de gordünen van het venster van m’n slaapkamer op de loer ge staan. In het halfdonker heb ik beide keeren een kindergestalte gezien, die om den boom been liep." ,in u weet niet welk kind dat was, burge meester?’’ .Jammer genoeg niet. M’n oogen zün niet zoo heel best meer. Ik kon X gezicht van den deug niet niet onderscheiden. Telkens als ik den tuin in kwam, was hü verdwenen.” De goede burgervader wilde echter niet dat de schuldige zwaar gestraft werd. Er diende alleen maar een einde te worden gemaakt aan die da- gelüksche diefstallen. ..Denk eens aan. meester, m’n prachtige, geu rige appels, goudreinetten zün het. Ik laat ze niet plukken,' voordat ze ter dege rüP zün. Er zaten er een goede 250 aan. Nu zün er nog maar 46, precies geteld!” AWW WW A vwx>aTaT/’»n OP dit blad zün ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen E* 7^0 bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door If 7^0 een n*1****1 met jA I I Is O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen S «Zva doodehjken afloop LONDEN, 21 Dec. (Reuter). In het Lagerhuis heeft Attlee een verklaring inzake de politiek der regeering gevraagd en de hoop uitgesproken, dat Chamberlain in staat sou zün, het volk eenlge hoop te geven. Hü achtte de noodzakelükheid aanwezig van een algemeene bestudeering van den toe stand en vroeg „of wü de haven worden binnengeloodst of slechts ronddrüven.” voor ons Een der mannen zei, dat ze to de buurt van een Indianendorp waren. De kapitein, die wel eens Indianen had ontmoet, keek een beetje benauwd, maar de man zei. da; het vreedzame menschen waren, die bevriend waren met de blanken. Er zün wel indianen, die niet zoo rustig en vriendelük zün, maar dat is een heel eind verder, ’s Nachts droomde Profje van een indiaan, die hem te lüf wilde en hü was blü toen het weer Mjd was om op te staan. Het was prachtig weer, een goede dag om paarden te vangen. Profje wilde ook mee doen. Een van de mannen waarschuwde (Nijmegen bui ten tet zoo Aen, ?n itj kwaad ministers wide de premier vervolgens, dat een porcelein- winkel (in 't Engelsch „Chlnashop”) niet de vei ligste plaats is voor 'n schermpartü. Wanneer dan ook zün antwoord niet zooveel inlichtingen behelst als Attlee zou willen, moet men er aan denken dat, zelfs wanneer de oppositie geener- lel verantwoordelükheld voelt voor de veiligheid van het aardewerk, de regeering dat wel doet (lulde toejuichingen der ministers). Chamberlain ging vervolgens in op rede van Attlee, zeggende, dat het Lager huis verrast heeft moeten zün te consta- teeren hoeveel Attlee te zeggen had, waar mede het Huls overeenstemt, in het büzon der ten aanzien van het propagandapro- bleetn. bezoek ter kennismaking zou afleggen en dat zü in 't vooruitzicht daarvan reeds plankenkoorts had. Pretorlus moest lachen. „Dat kun je mü niet wüsmaken. Iemand van jouw uiterlük en geestesgaven komt, ziet en overwint, dat kan niet missen!” „Zoo, eindelük eens een compliment, mün- heer de ex-voogd. Maar ik ben er trotsch op, hoor. Eén ding echter, Virglllus: Zonder jou zou per, Bella ik kkn eenvoudig niet meer. Naar- ik al die eigenschappen niet verkregen hebben, mate de hoop op verandering van haar aard verdween, moest ik ook injien. dat ik mün wenschen diende te begraven ik hield van Je moeder, Bella.” Daarmede vertelde hü het meisje niets niejjws. Want zü was overtuigd, dat haar moeder onbewust zoo innig aan Vlrgllus was gehecht, als haar passieve natuur maar eenigszlns toe liet. Het De KN AC, meldt: De belangrükste posten voor aanleg en ver betering van Rükswegen in de Provincie Gel derland zün de navolgende: a. UtrechtEdeArnhem 1. 75.000,voltooiing rüwielpaden woudeEde. 2. f 25 000,rüwielpaden van Wolfhezerweg Schelmscheweg 3. 18.000.grondaankoop schewegBouriciusstraat. b. UtrechtVianenZalt Bommel 4. 80.000,voortzetting uitvoering werken. 5. 100 000,voltooiing spoorwegviaductj met toeritten bü Beesd en viaduct Parksteeg. c. HoevelakenN ij kerkZwolle 6. 50.000,voortzetting aanleg vrüliggende Eden voegde hier aan toe: „Mün conclusie is, dat, hoewel de moellükheden groot zün. er geen reden is voor defaitisme. Wü hooren veel over onze bewapeningen, maar er is iets, dat zelfs belangrüker is dan bewapeningen. n.l. de geest van het volk achter deze bewapenimjen. In dit opzicht mag niemand in <re fout ver vallen te denken, dat de geest van vasthoudend heid van het Britsche volk in de laatste jaren op geen enkele wüze is veranderd. Wü moeten probeeren geduldig, doch vastbesloten te zün, verzoeningsgezind zonder defaitistisch te zün. en voortgaan met onze bewapening, omdat wü alleen op die wüze tot een bewapeningsover- eenkomst zullen kunnen komen. Dat is de politiek, welke wü zullen volgen. niet een van de 4» leerlingen ging er toe over, zich tegen toekomstige buikpün te verzekeren. De schooltüd liep ten einde en nu besloot de onderwüzér tot een krÜRslist. is er één under jullie zoo sprak hü ,3’n naam noem ik liever niet, die a. pelen ge stolen heeft in den tuin van den burgemeester. Ik zal hem geen andere straf opleggen dan een kleine vernedering. Ik verlang, dat hü direct na 12 uur naar den tuin van den burgemeester gaat, en daar nog één appel plukt. Wanneer hü van middag in de school wil worden toegelaten, dan moet hü, duidelük zichtbaar, dien appel om z’n hals dragen, aan een rooden draad. Dit hals snoer der schande zal hü to de klas een week lang moeten dragen.” Het hoofd der school wreef zich, thuis kwam, ver- genoegd in handen en wenschte zich zelf geluk met z’n handige vondst. Ook dacht hü aan de dankbaarheid van laatste 45 appelen zou smullen. Om kwart vóór twee zat hü achter z’n lesse naar. in afwachting van het begin van den mld- dagschooltüd en keek *n taalboek door. De deur ging open en Klaas kwam binnen. De onder- wüzer keek op en daar zag hü 'n rooden draad over de borst van den jongen hangen met een dikken appel onderaan. „Zoo, zoo,” glimlachte hü. „dus 't is Klaas HU zei echter niets en keek weer in het taal boek. Weer kwam een leerling het schoollokaal binnen. Wat was dat? Was diens borst ook al versierd met een rooden draad? De onderwijzer dacht aan gezichtsbedrog. Als Klans de schul dige was. dan kon Evert het niet zün. Hét ge loop werd drukker en toen was het op een ge geven oogenbllk stil. Nu zouden al de jongens wel in hun banken zitten. De onderwüzer sloot z’n taalboek en ging naar de deur om ook deze tc sluiten. Maar zoover kwam hü niet. Want op den drempel stond, totaal van streek, burge meester Pelgers. „Maar münheer!” riep de onthutste burger vader, „X is verschrikkelük. Van morgen had ik, zooals ik u verteld heb. nog 46 appelen. Zooeven ben ik naar m’n boom gaan kijken en nu zit er geen enkele appel meer aan!” Maar het hoofd der school, die blü was dat hü den burgemeester den dief kon aanwüzen, zocht met zün blik de oogen van Klaas. Zün blik gleed alle banken langs, en wat zag hü daar? Om alle halzen hing een roode draad met 'n dikke rüpe goudreinette in X midden. Slechts bü drie jongens schitterde dit hals snoer der schande door afwezigheid. Maar toen de onderwüzer dezen drie een pluimpje wilde geven voor hun eerlükheid, zag hü. dat het huilen hun nader stond dan het lachen. „We wilden heusch niet stiekem zün, meester.” riep de oudste van het drietal op hullerigen toon, „maar we konden niet zoo hard loopen... Er zün 40 jongens.... en er waren nog maar 46 appels. We kwamen te laat bü den boom!" (Nadruk verboden) l ha Ik moet je eerlük zeggen, dat ik op hoogspan ning sta en ook eenigszlns ongerust ben, hoe zü het in dat vreemde land stelt. In verband met haar berichten kunnen wü dan onze maatrege len nemen. Maar één ding, Vlrgilius," en srnee- kend vatte ze zün hand» „één ding moet je mü beloven je moet ons niet verlaten, Virglllus neen, dat zul je niet doen, hè?" En tranen welden in haar oogen. „Beste meid, je zult mü altüd op mün post vinden, altijd," verzekerde hü haar aangedaan. ,JMn is alles goed. Zoo, nu stuur ik je weg. Ik moet tollet gaan maken; Robby zal dadelük wel toeteren, dus ben ik erg gepresseerd en vanavond moet ik bovendien spelen. En dan eerst dat offlcleele bezoek. Je ziet dus, datjk ook al zorgen hebf” besloot zü lachend. Pretorlus keek op de pendule en sprong op. „Allemachtig, ik had er geen idee van, dat het al zoo laat was. Neem mü niet kwalük, dat ik Je zoo lang heb opgehouden. En-eh-hoe gaat het vanavond na de voorstelling? Heb je met je allerliefste al ’n afspraak gemaakt, of heb je me nog iets te bevelen?" „Ik zou graag hebben, dat je met ons ging dineeren, dat heb ik tenminste met Robby af gesproken. Wü willen niet samen alleen gezien worden, zoolang het niet officieel is, begrüp je. Het moet voor de belanghebbenden een verras sing zün.” ,J4u, tot vanavond dan!” en hü ging neu riënd de kamer uit 50 000 rüwielpaden 7. 120 000,nieuwe weg beoosten Nükerk. d. HoevelakenApeldoornDeventer 8. 60 000,voorzetting aanleg vrüliggende rüwielpaden. e. ZutphenApeldoorn 9. f 40 000,— voortzetting aanleg vrüliggende rüwielpaden. ArnhemZevenaargrens 32.000,— rüwielpaden Zevenaargrens. ArnhemLentNümegen aanleg rüwielpaden. grondaankoop en begin van 1. ArnhemApeldoornZwolle 19. 200.000,nieuwe weg ApeldoornHatte- merbroek. 20. f 85.000,vernieuwing brug over de Un- ge te Oeldermalsen. Nog zjjn wü bereid de zaak van den vrede te dienen door alle* openstaande fatsoenlüke middelen. Men moet echter niet denken, dat onze wensch naar vrede en ons ge duld onder herh*lde provocatie be teekent, dat wü onverschillig zün ten opzichte van onze internationale plichtingen of onzen plicht om de Britache belangen te beschermen. Het is thans aan de Japansche regeering te toonen, dat zü op haar beurt ge dachtig is aan de rechten en belan- gen van de buitenlanders en dat haar verzekeringen en verontschuldigingen iets meer beteekenen dan enkel woor den. Zoo gaat het altüd, als er gewlchtige-beeüeverbinden, Bella. Het is vreemd en misschien singen in de lucht hangen, als gebeurtenissen -«- -- moeten opgehelderd warden en men aarzelt, omdat men niet weet, hoe met de uiteenzettin gen te beginnen. Tot Bella het niet «neer uit kon houden. En nu had zü een antwoord ontvangen, waarop zü in X geheel niet was voorbereid. Te veel in haar eigen levensbelangen verdiept, had zü ge meend, ging. ging er nu echter om, hoe Ollva den schok van deze breuk zou doorstaan. En dat zei Bella haar ouden vriend ronduit. ZÜ be weerde niet, haar moeder zóó goed te kennen, dat ze onfeilbare conclusies kon trekken. ,Maar," besloot zü haar uiteenzettingen, .misschien beleven wü allebei nog een verrassing....” Weinig vermoedde zü. hoe spoedig de oplossing van het raadsel zou komen, hoe nabü ze was. Pretorlus schudde echter het hoofd. Neen, er viel niets meer te verhopen. Daarna begonnen zü over de dingen te praten, die Bella onmld- dellük aangingen en Robert Ellegarde. Bella vertelde hem, dat zü dezen middag bü haa» aanstaands schoonmoeder bet offlcleele. Gedurende den ochtendschooltüd zocht de onderwüzer lang naar een handig middel om achter de identiteit van den jeugdigen appelen- dief te komen. Hü dacht er over na met de deur in huls te vallen en onverwachts te vragen: „Wie van jullie gaat er lederen avond appels stelen in den tuin van den burgemeester?" Maar hü vreesde, dat het antwoord wegens vrees voor straf achterwege zou blüven. Om de beurt kwamen de leerlingen aan den lessenaar staan, om een fabel van Florian op te zeggen. De onderwüzer keek ze een voor een in de oogen en trachtte in die spiegels der ziel een spoor van schuldbesef te ontdekken. Maar tever geefs, hü begreep, dat als hü zekerheid wilde verkrügen, z’n blik niet in de oogen, maar in de magen moest doordringen. De tüd brak aan voor het dictee en op dit oogenbllk doorflitste een lumineus idee het brein van den onderwüzer. Hü dicteerde: „De smaak van de appelen van den burgemeester. In een aardig dotpje in het land, dat gü allen kent, woont een zeer ondeugende kleine jongen. Hü is een dief! Heimelük sluipt hü den tuin van mijn heer den burgemeester binnen. Met zachte schreden nadert hü een prachtigen appelboom. Hü strekt de armen uit. Hü steelt één, twee, drie appelen. De appelen smaken hem heerlük. Het zün goudreinetten. Morgen echter zal hü ge- pünlgd worden door een vreeselüke buikpün... Het slot van het dictee luidde als volgt: ..Als de kleine gauwdief dadelük- zün misdaad aan z’n onderwüzer bekent, dan kan die buikpün hem bespaard worden, want dan kan hem een ge neesmiddel Ingegeven worden, dat geen enkel kind weet.’’ Er volgde een lange stilte op het dictee. Maar f. 10. 11. 100 000, 12. 500 000, aanleg nieuwen weg. h. RotterdamGorinchemLent 13. f 100 000,bouw brug over de Llnge te Gorinchem. 14. 20 000,kunstwerken In wegvak rinchem tot Rüksweg UtrechtVianen. 15. 250.000,voltooiing grondaankoop aanvang uitvoering wegvak vanaf Rijksweg UtrechtVianen tot Meieren. 1. NümegenVenlo 16. 80.000,verbetering rübaan. j. NümegenGrave's-Hertogenbosch. 17. 45 000,diverse verbeteringen. k. ZutphenDieren—Arnhem 18. 100.000,nieuwe weg te Dieren.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 19