S'Cet wtóaal aan den dag
De avonturen van Prof je en Struis je
Chamberlain .bespreekt den
buitenlandschen toestand
F 250.-
F 750.-
MIVA krachtig
MISSIE machtig
i!
f1
r>
'~Éde
t
g>/
„GEEN SCHERMPARTU
IN EEN CHINASHOP”
i
u.
WOÉNSDAG 22 DECEMBER 1937
Bussum
Putten
A
den burgemeester
Eden’? conclusie
I.
Het Verre Oosten
n
I
Besteding der gelden in de
provincie Gelderland
el den
s 1936
PROVINCIE GELDERLAND
X
DE VERKEERSFONDS-
BEGROOTING 1938
J Zutphen
I De appels van
den burgemeester, wanneer deae van z’n
a—
Besteding g
verkeersfond
Mede
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Vrienden van
X J
Het antwoord van
C hamberlain
-
Apeldoorry
’eist
:rech'
toen hü
.in
de
'ieren
irnhem
ver-
1
en
'Grave
Hertog enbOSch
Eden spreekt
Engeland
de
Hü bracht de koloniale kwestie ter sprake en
TensleHe zeide Chamberlain:
Rens-
Bakenberg-
van
ir
Kerstfeest in Duttschland
Oo-
en
vanaf
dit blad zün Ingevolge de veraekeringsvoorwaarden tegen
dat het uitsluitend om haar persoon
(.Wordt servoMd)
9
tan
ring
Renswoü3
LONDEN, 21 Dec. (Reuter). - Eden, de
minister van Buitenlandsche Zaken, sloot
de r|j der sprekers in het Britache Lager
huis.
I
a f
iGeldermalseo
Metaren
9 I
i
9
9
O
0.
1.
ven een middel te vinden om een eind te maken
tan het conflict.
I
r
i
-
Na deze Europeesche zaken te hebben bespro
ken, keerde Chamberlain zich tot Ijft Verre
Oosten. Spanje, zoo zeide hij, is geëclipseerd door
de bedroevende gebeurtenissen in het Verre Oos
ten. Spr. wil niet debatteeren over den oorsprong
van wat thans een groote oorlog Is geworden
in alle opaichten, met uitzondering van de be-
naming.
DOOR LO WILSDORF
I
btj verlies van een band,
een voet et een eog.
J.......................................
„Wü laten ons niet drijven. Wij hebben een
bepaald doel: een algemeene regeling van de
grieven in de wereld tonder oorlog. De manier
om dit te bereiken is niet dreigementen nit te
spreken, maar trachten persoonlijk contact te
vestigen.
Alleen door vriendschappelijke besprekingen
tusschen de naties kunnen wjj hopen te komen
tot een toestand, waarin wjj wederom de be
zorgdheid van ons kunnen afzetten.
3. Wjj moeten onze eigen belangen bescher
men en natuurlijk het Britsche grondgebied.
Groot Britannië is vandaag niet zonder
vrienden op de wereld.
gezien, alsof de regeering voornemens zou zjjn
te trachten met Duitschland een regeling tot
stand te brengen op koloniaal gebied op de
basis van een oplossing ten koste van andere
koloniale mogendheden.
Ik wensch deze gelegenheid >e baat te nemen
om in het openbaar categorisch te verklaren»
dat niets verder kan zijn van de bedoeling der
Britsche regeering, dan met een dergelljk voor
stel voor den dag te komen of het te steunen.
Overgaande tot een bespreking van den toe
stand in het Verre Oosten verklaarde Eden:
„Wü hebben daar groote belangen, die niet
onvereenigbaar zijn met de belangen van an
dere naties. Wjj zullen ons uiterste best doen
deze te verdedigen. Naar onze meenlng zal het
tegenwoordige conflict ongetwijfeld een groote
verarming in het Verre Oosten veroorzaken en
aan iedere natie daar, hoe haar directe mili
taire overwinningen ook mogen zijn. Er zijn drie
groote beginselen, die ons moeten lelden:
1. Wij moeten alles doen wat wU kunnen
en wat eervol is om het herstel van den vrede
te verzekeren;
2. WU moeten ons volle aandeel nemen In
de nakoming van onze internationale verplich
tingen;
hem, dat het niet zoo gemakkelijk was als
het leek, maar Profje wilde zijn zin door,
drijven en liet zich een lasso geven. Een paar
maal oefende hij er mee op den tak van een
boom en per vergissing kwam de lasso toen
om den hals van Struis je terecht, die het
geen grapje vond. Bijna was hü gestikt en
van dat oogenbllk af had hü medelijden met
de paarden, die op die manier meegesleept
werden
Toen Profje den slag te pakken had, ging
hü mee. Zijn paard, dat nog meer aangezet
werd door het vliegen der wilde paarden, als
door de woorden van Profje, ging hoe langer
Het uittreden van Italië uit den Volkenbond
behandelde Chamberlain als het volgende punt.
Dit uittreden, zoo zeide hjj, heeft geen werke
lijk verschil gebracht in den toestand. Het stelde
slechts in het licht, dat in den tegen woord! gen
toestand de Volkenbond niet in staat is eenlge
van zijn functies, die hem opgedragen zijn bij
zijn oprichting, ten uitvoer te leggen. Dit moet
ongerustheid wekken bü hen, die gelooven in
internationale samenwerking. De Volkenbond
kan echter nog een rol spelen in de wereld
politiek en zulks doeltreffender naarmate hij
meer bereid is om de werkelijkheid van den toe
stand oprecht onder oogen te zien. Wjj zullen
voortgaan den Volkenbond onzen warmsten
steun te geven, daar wü gelooven dat hü de
kern kan vormen van een betere en meer om
vattende organisatie, zooals wü gelooven, dat
die noodig is voor de handhaving van den vrede.
hoe harder loopen, maar Profje had alleen
aandacht voor de lasso en de vangst, die
hü wilde doen. Opeens liet hü zün touw
vliegen en werkelük. bet kwam om den hals
van een der hollende dieren terecht. Jui
chend haalde hü het to. Maar o Wëe, Profje
was heelemaal niet zoo handig in het paar
den vangen als de mannen, die het hem ge
leerd hadden. Hü voelde zich door het vlie
gende beest meegetrokken en met een run
schoot hü van zün paard af. In zün angst
durfde hü de lasso niet los te laten en werd
meegesleurd door het hollende dier, steeds
verder, zonder dat hü er iets aan kon doen.
Met bedroefde oogen knikte hü haar toe:
„Nietwaar, beste meld, verdere verklaringen
schenk je mü wel. Zonder dat zal het je wel
duidelük zün, wat het voor mü beteekent, hè?
Ik ben niet jong genoeg meer om te gelooven.
dat vuur en water zich met succes vereenlgen.
Al die jaren heb ik steeds nog hoop gehad.
Hoop, dat er tenminste nog een laat geluk voor
ons zou zün weggelegd wel een herfstgeluk,
maar toch in leder geval geluk. Want zü was
de eenlge vrouw met wie ik het begrip .geluk” zou
JöbrTncnem
‘^Zattbommwl
karakter als het hare slechts een rem voor haar
ontwikkeling. Ik voor mü stel er mü veel van
voor, wanneer zü leert begrüpen, dat de dingen
in deze wereld zoo maar niet vanzelf gaan
Anders is het met den zuiver persoonlüken kant
van deze aangelegenheid."
„Heeft zü je zoo zwaar beleedigd. Virglllus,
dat je haar niet vergeven kjint?" vroeg zü
haperend.
Hü schudde zün hoofd. ..De oorzaak ligt die-
iaket>
wonderlük, dat ik er toe kom, dat alles aan jou
toe te vertrouwen. Maar ik weet, dat Jü mü
begrüpt”
Strak keek Bella voor zich uit Het kostte
haar moeite, het gehoorde te verwerken.
„Het is zoo moellük om vast te stellen, of het
bü haar achterlükheid, of grenzeloos egoïsme is,”
zei ze zacht, alsof zü bü zichzelf sprak.
Pretor!us verstond wat ze zei.
„Allebei."
„Wat moet er nu gebeuren?"
Hü haalde zün schouders op. „Ik heb dulde-
lüke Instructies: Oliva ik bedoel. Je moeder
verlangde dat ik mijn functie als beheerder
van haar vermogen zou neerleggen, of, beter
gezegd, haar in handen zou geven.”
„Wat een onzin!” barstte Bella los.
,Och. waarom elgenlük niet? Het is' haar
goed recht. En wanneer zü er voldoende mede
op de hoogte is. kan ernstige arbeid haar slechts
ten goede komen. Dat beuzelachtige leven van
nietsdoen en alles pasklaar vinden, waar zü nu
,aaa gfwqffi to geraakt, was voor aoo’n moeilijk
Ik ben je levenslang dank verschuldigd en het
zou mü een groot genoegen doen, als ik je dat
kon bewüaen. Dus Virglllus. beschik naar belie
ven over mü-"
„Beste kleine meid," glimlachte hü ontroerd,
„hoe wil je een ouden, versleten wagen op gang
brengen?”
„Laten wü bü dit beeld blüven: „Twee paar
den trekken dubbel zooveel als een. Wat je mis
schien alleen niet klaar speelt, dat kunnen wü
met vereende krachten tenminste beproeven."
.Heb Je al een plan de campagne?” infor
meerde Pretorlus, meer om haar niet te ont
moedigen in haar vurige hulpvaardigheid, dan
omdat hü zich er werkelük iets van voorstelde,
£eb je al een zoogenaamden rooden draad?"
„Als Jü eens naar Nizza ging, zeg?" stelde zü
peinzend voor. .Je bent Immers zoo op verras
singen gesteld, is X niet?"
.Jte oude romantiek waart dus nog rond In
de harten en begrippen van de moderne jeugd.
Wat zou die laten wü X maar zoo noemen
verrassing voor nut kunnen hebben?”
„Laten wü maar afwaohteu, wat zjj schrift.
Na deae uiteenzetting besprak Chamberlain
de laatste gebeurtenissen in China, met inbe
grip van de incidenten op den Jangtse en de
Fritsche protesten bü Japan. Wat wü thans
doen, aldus spr., is een bewüs afwachten van
de vastbeslotenheid en de bekwaamheid der
Japansche regeering om een herhaling van de
ze incidenten te voorkomen. Wü hebben voort
durend onze diensten aangeboden in het stre-
Nu kwam zü tot de overtuiging dat haar
eigen aangelegenheid een zaak van onderge
schikt belang was en dat er veel meer op X spel
stond dan de datum van haar bruiloft „Als ik je
niet zoo goed kende, .Virgiliua, zou ik aan minder
füngevoelde scherts denken. Of misschien, dat
Je aan mama’s woorden een te groote betee-
kenis geeft Zü is er nog al gauw bü, om een
beslisten toon aan te nemen
Eenlge oogenbllkken zweeg Pretorlus, toen
zei hü langzaam: „De beslissende breuk ging
van mü uit Bella
JNrgtUueT
De regeering Is er thans ten volle van over
tuigd, dat de oude methode van handhaving
onzer waardigheid niet langer kan worden toe
gepast in de moderne omstandigheden en dat
in deze ruwe en verwarde tüden der internatio
nale betrekkingen het absoluut noodzakelük is
dat wü maatregelen nemen om ons zelf te be
schermen tegen voortdurende verkeerde voor
stelling van zaken (toejuichingen).
De bedoelingen van Attlee zün ons allen ge
meen, maar wanneer het aankomt op de me
thodes om die doeleinden te bereiken, toont
Attlee een merkwaardig gebrek aan opbouwen-
oe denkbeelden, tenzü dan ten oorlog trekken
tegen iedere mogendheid, die niet luistert naar
onze protesten (gejuich).
Ten aanzien van de betrekkingen tusschen
Lord Halifax en Hitler zeide Chamberlain met
nadruk, dat deze gedachtenwisselingen van ver-
trouwelüken aard waren.
Ook aan de Spaansche kwestie wüdde Cham
berlain eenlge woorden. Hü zeide, dat het Brit
ache plan thans aanvaard is door alle mogend
heden, van Italië tot Rusland. Wanneer het,
zooals wü hopen, aldus Chamberlain, mogelük
blükt zeer spoedig een commissie naar Spanje
te zenden, zou die commissie op de basis van
het Britsche plan derwaarts gaan. De oppositie
wenscht Interventie ten gunste van éën partü
in Spanje, terwül de regeering getracht heeft
het evenwicht te bewaren tusschen de twee
partijen.
Hü bracht de koloniale kwestie ter sprake en ‘Ue
zeide: ,Jk heb het in zekere kringen voorgestel^ Britache gemeenebest met de Ver-
eenigde Staten. Er is en. er kan geen kwestie
zün van verdragen of intriges, maar er is een
ware gemeenschappelükheid van opvatting en
dat is het, wat een niet te schatten bijdrage
vormt bü de handhaving van den vrede, die
de eerste en innigste wensch is van het volk
van het Britache gemeenebest en het volk der
Vereenigde Staten.
OmniddeUük na Attlee kwam Chamberlain
het woord. Hü zeide: Ofschoon de regee-
het niet Juist geacht heeft het dringende
'verzoek der oppositie tot het houden van deze
debatten af te wüzen, moet betreurd worden,
dat men het noodig heeft geoordeeld wederom
een openbaar debat te houden over
landsche aangelegenheden, terwül
moellük is iets te zeggen, dat goed kan
zoo gemakkelük dingen te zeggen, dl<
kunnen stichten. Onder gelach der i
~*sCÓlèrflborg
Bü Bella had het vertrek van haar moeder
•«mengde gevoelens opgewekt. Er was haar
een last van de schouders genomen, en toch
voelde zü zich niet verlicht. De rollen waren
verwisseld en zü maakte zich nu bezorgd, hoe
Ollva zich in een vreemd land zou redden.
Bovendien vond zü, dat Virglllus zich, ge
heel tegen zün aard in. büzonder onverschillig
aanstelde.
,Jk zou graag willen weten, wat er met mama
®n jou aan de hand is geweest je doet alsof
ik een klein meisje ben, dat men niet kan ver
trouwen. Je begrüpt toch zeker wel. dat mün
ongerustheid daar niet beter op wordt”
Onwillekeurig moest Pretorlus lachen. „Arme
meid wat baart de vorige generatie je toch
••n zorgen! Nu. wat mü betreft wil ik open
kaart met Je spelen. Ja, ik heb Inderdaad een
onderhoud met Je moeder gehad. En wü hebben
vriendschapsbetrekkingen verbroken
mies," voegde M er eswMg Mj.
Hoe eek de waarheid moge zijn, aldus
Chamberlain, of de Japansche strijdkrachten
CMna den oorlog opdringen, dan wel of
Japan, aneala de Japansche apologisten
■ehünen aan te duiden, gedwongen was zich
te verdedigen tegen een Chineeeche agressie,
hoe de waarheid ook zij, het is zeker een
feit, dat nooit eenlge poging In het werk
gvaield to door Japan om te trachten een
regeling door vreedzame middelen na te
streven.
„Virglllus!” Bella was opgesprongen en naar
hem teegeloopen; ze greep hem bü z’n schouders
en beproefde hem heen en weer te schudden.
Zü was lükbleek geworden.
Zü zaten samen na de lunch in de studeer
kamer en hun gesprek was tot aan deze onver
wachte wending niet zeer Interessant geweest.
Zü hadden over ’t weer gesproken, over het
tegenwoordige en in toekomst en hoe het in
Weenen en aan de Rlvièra van invloed zou kun
nen zün.
Op ««n morgen om een uur of acht, één uur
vóór schooltüd, stapte burgemeester Pelgers de
woning van den hoofdonderwüzer binnen.
„Goeden morgen,' meester."
„Goeden morgen, burgemeester.”
„Meester,” hernam het hoofd der gemeente.
,Jk kom klagen over een leerling van u, dien ik
echter niet ken. Die jongen besteelt me lederen
avond. De vorige maand nog was de groote
appelboom in m’n tuin vol met vruchten. Nu
zün er lederen dag minder appelen. M’n dienst
personeel tan 't niet gedaan hebben. Gisteren
en eergisteren heb ik achter de gordünen van
het venster van m’n slaapkamer op de loer ge
staan. In het halfdonker heb ik beide keeren
een kindergestalte gezien, die om den boom
been liep."
,in u weet niet welk kind dat was, burge
meester?’’
.Jammer genoeg niet. M’n oogen zün niet zoo
heel best meer. Ik kon X gezicht van den deug
niet niet onderscheiden. Telkens als ik den tuin
in kwam, was hü verdwenen.”
De goede burgervader wilde echter niet dat de
schuldige zwaar gestraft werd. Er diende alleen
maar een einde te worden gemaakt aan die da-
gelüksche diefstallen.
..Denk eens aan. meester, m’n prachtige, geu
rige appels, goudreinetten zün het. Ik laat ze
niet plukken,' voordat ze ter dege rüP zün. Er
zaten er een goede 250 aan. Nu zün er nog maar
46, precies geteld!”
AWW WW A vwx>aTaT/’»n OP dit blad zün ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen E* 7^0 bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door If 7^0 een n*1****1 met
jA I I Is O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen S «Zva doodehjken afloop
LONDEN, 21 Dec. (Reuter). In het
Lagerhuis heeft Attlee een verklaring inzake
de politiek der regeering gevraagd en de
hoop uitgesproken, dat Chamberlain in staat
sou zün, het volk eenlge hoop te geven.
Hü achtte de noodzakelükheid aanwezig van
een algemeene bestudeering van den toe
stand en vroeg „of wü de haven worden
binnengeloodst of slechts ronddrüven.”
voor ons
Een der mannen zei, dat ze to de buurt
van een Indianendorp waren. De kapitein,
die wel eens Indianen had ontmoet, keek
een beetje benauwd, maar de man zei. da;
het vreedzame menschen waren, die bevriend
waren met de blanken. Er zün wel indianen,
die niet zoo rustig en vriendelük zün, maar
dat is een heel eind verder, ’s Nachts
droomde Profje van een indiaan, die hem te
lüf wilde en hü was blü toen het weer Mjd
was om op te staan.
Het was prachtig weer, een goede dag om
paarden te vangen. Profje wilde ook mee
doen. Een van de mannen waarschuwde
(Nijmegen
bui ten
tet zoo
Aen, ?n
itj kwaad
ministers
wide de premier vervolgens, dat een porcelein-
winkel (in 't Engelsch „Chlnashop”) niet de vei
ligste plaats is voor 'n schermpartü. Wanneer
dan ook zün antwoord niet zooveel inlichtingen
behelst als Attlee zou willen, moet men er aan
denken dat, zelfs wanneer de oppositie geener-
lel verantwoordelükheld voelt voor de veiligheid
van het aardewerk, de regeering dat wel doet
(lulde toejuichingen der ministers).
Chamberlain ging vervolgens in op
rede van Attlee, zeggende, dat het Lager
huis verrast heeft moeten zün te consta-
teeren hoeveel Attlee te zeggen had, waar
mede het Huls overeenstemt, in het büzon
der ten aanzien van het propagandapro-
bleetn.
bezoek ter kennismaking zou afleggen en dat zü
in 't vooruitzicht daarvan reeds plankenkoorts
had.
Pretorlus moest lachen. „Dat kun je mü niet
wüsmaken. Iemand van jouw uiterlük en
geestesgaven komt, ziet en overwint, dat kan
niet missen!”
„Zoo, eindelük eens een compliment, mün-
heer de ex-voogd. Maar ik ben er trotsch op,
hoor. Eén ding echter, Virglllus: Zonder jou zou
per, Bella ik kkn eenvoudig niet meer. Naar- ik al die eigenschappen niet verkregen hebben,
mate de hoop op verandering van haar aard
verdween, moest ik ook injien. dat ik mün
wenschen diende te begraven ik hield van Je
moeder, Bella.”
Daarmede vertelde hü het meisje niets
niejjws. Want zü was overtuigd, dat haar moeder
onbewust zoo innig aan Vlrgllus was gehecht,
als haar passieve natuur maar eenigszlns toe
liet.
Het
De KN AC, meldt:
De belangrükste posten voor aanleg en ver
betering van Rükswegen in de Provincie Gel
derland zün de navolgende:
a. UtrechtEdeArnhem
1. 75.000,voltooiing rüwielpaden
woudeEde.
2. f 25 000,rüwielpaden van Wolfhezerweg
Schelmscheweg
3. 18.000.grondaankoop
schewegBouriciusstraat.
b. UtrechtVianenZalt Bommel
4. 80.000,voortzetting uitvoering werken.
5. 100 000,voltooiing spoorwegviaductj met
toeritten bü Beesd en viaduct Parksteeg.
c. HoevelakenN ij kerkZwolle
6. 50.000,voortzetting aanleg vrüliggende
Eden voegde hier aan toe: „Mün conclusie is,
dat, hoewel de moellükheden groot zün. er geen
reden is voor defaitisme. Wü hooren veel over
onze bewapeningen, maar er is iets, dat zelfs
belangrüker is dan bewapeningen. n.l. de geest
van het volk achter deze bewapenimjen.
In dit opzicht mag niemand in <re fout ver
vallen te denken, dat de geest van vasthoudend
heid van het Britsche volk in de laatste jaren
op geen enkele wüze is veranderd. Wü moeten
probeeren geduldig, doch vastbesloten te zün,
verzoeningsgezind zonder defaitistisch te zün.
en voortgaan met onze bewapening, omdat wü
alleen op die wüze tot een bewapeningsover-
eenkomst zullen kunnen komen.
Dat is de politiek, welke wü zullen volgen.
niet een van de 4» leerlingen ging er toe over,
zich tegen toekomstige buikpün te verzekeren.
De schooltüd liep ten einde en nu besloot de
onderwüzér tot een krÜRslist.
is er één under jullie zoo sprak hü
,3’n naam noem ik liever niet, die a. pelen ge
stolen heeft in den tuin van den burgemeester.
Ik zal hem geen andere straf opleggen dan een
kleine vernedering. Ik verlang, dat hü direct na
12 uur naar den tuin van den burgemeester gaat,
en daar nog één appel plukt. Wanneer hü van
middag in de school wil worden toegelaten,
dan moet hü, duidelük zichtbaar, dien appel om
z’n hals dragen, aan een rooden draad. Dit hals
snoer der schande zal hü to de klas een week
lang moeten dragen.”
Het hoofd der school wreef zich,
thuis kwam, ver-
genoegd in
handen en
wenschte zich zelf
geluk met z’n
handige vondst.
Ook dacht hü aan
de dankbaarheid
van
laatste 45 appelen zou smullen.
Om kwart vóór twee zat hü achter z’n lesse
naar. in afwachting van het begin van den mld-
dagschooltüd en keek *n taalboek door. De deur
ging open en Klaas kwam binnen. De onder-
wüzer keek op en daar zag hü 'n rooden draad
over de borst van den jongen hangen met een
dikken appel onderaan.
„Zoo, zoo,” glimlachte hü. „dus 't is Klaas
HU zei echter niets en keek weer in het taal
boek. Weer kwam een leerling het schoollokaal
binnen. Wat was dat? Was diens borst ook al
versierd met een rooden draad? De onderwijzer
dacht aan gezichtsbedrog. Als Klans de schul
dige was. dan kon Evert het niet zün. Hét ge
loop werd drukker en toen was het op een ge
geven oogenbllk stil. Nu zouden al de jongens
wel in hun banken zitten. De onderwüzer sloot
z’n taalboek en ging naar de deur om ook deze
tc sluiten. Maar zoover kwam hü niet. Want op
den drempel stond, totaal van streek, burge
meester Pelgers.
„Maar münheer!” riep de onthutste burger
vader, „X is verschrikkelük. Van morgen had ik,
zooals ik u verteld heb. nog 46 appelen. Zooeven
ben ik naar m’n boom gaan kijken en nu zit
er geen enkele appel meer aan!”
Maar het hoofd der school, die blü was dat
hü den burgemeester den dief kon aanwüzen,
zocht met zün blik de oogen van Klaas. Zün
blik gleed alle banken langs, en wat zag hü
daar? Om alle halzen hing een roode draad
met 'n dikke rüpe goudreinette in X midden.
Slechts bü drie jongens schitterde dit hals
snoer der schande door afwezigheid. Maar toen
de onderwüzer dezen drie een pluimpje wilde
geven voor hun eerlükheid, zag hü. dat het
huilen hun nader stond dan het lachen.
„We wilden heusch niet stiekem zün, meester.”
riep de oudste van het drietal op hullerigen
toon, „maar we konden niet zoo hard loopen...
Er zün 40 jongens.... en er waren nog maar 46
appels. We kwamen te laat bü den boom!"
(Nadruk verboden)
l
ha
Ik moet je eerlük zeggen, dat ik op hoogspan
ning sta en ook eenigszlns ongerust ben, hoe zü
het in dat vreemde land stelt. In verband met
haar berichten kunnen wü dan onze maatrege
len nemen. Maar één ding, Vlrgilius," en srnee-
kend vatte ze zün hand» „één ding moet je mü
beloven je moet ons niet verlaten, Virglllus
neen, dat zul je niet doen, hè?" En tranen
welden in haar oogen.
„Beste meid, je zult mü altüd op mün post
vinden, altijd," verzekerde hü haar aangedaan.
,JMn is alles goed. Zoo, nu stuur ik je weg.
Ik moet tollet gaan maken; Robby zal dadelük
wel toeteren, dus ben ik erg gepresseerd en
vanavond moet ik bovendien spelen. En dan
eerst dat offlcleele bezoek. Je ziet dus, datjk ook
al zorgen hebf” besloot zü lachend.
Pretorlus keek op de pendule en sprong op.
„Allemachtig, ik had er geen idee van, dat het
al zoo laat was. Neem mü niet kwalük, dat ik
Je zoo lang heb opgehouden. En-eh-hoe gaat
het vanavond na de voorstelling? Heb je met je
allerliefste al ’n afspraak gemaakt, of heb je
me nog iets te bevelen?"
„Ik zou graag hebben, dat je met ons ging
dineeren, dat heb ik tenminste met Robby af
gesproken. Wü willen niet samen alleen gezien
worden, zoolang het niet officieel is, begrüp je.
Het moet voor de belanghebbenden een verras
sing zün.”
,J4u, tot vanavond dan!” en hü ging neu
riënd de kamer uit
50 000
rüwielpaden
7. 120 000,nieuwe weg beoosten Nükerk.
d. HoevelakenApeldoornDeventer
8. 60 000,voorzetting aanleg vrüliggende
rüwielpaden.
e. ZutphenApeldoorn
9. f 40 000,— voortzetting aanleg vrüliggende
rüwielpaden.
ArnhemZevenaargrens
32.000,— rüwielpaden Zevenaargrens.
ArnhemLentNümegen
aanleg rüwielpaden.
grondaankoop en begin van
1. ArnhemApeldoornZwolle
19. 200.000,nieuwe weg ApeldoornHatte-
merbroek.
20. f 85.000,vernieuwing brug over de Un-
ge te Oeldermalsen.
Nog zjjn wü bereid de zaak van den
vrede te dienen door alle*
openstaande fatsoenlüke middelen.
Men moet echter niet denken, dat
onze wensch naar vrede en ons ge
duld onder herh*lde provocatie be
teekent, dat wü onverschillig zün ten
opzichte van onze internationale
plichtingen of onzen plicht om de
Britache belangen te beschermen. Het
is thans aan de Japansche regeering
te toonen, dat zü op haar beurt ge
dachtig is aan de rechten en belan-
gen van de buitenlanders en dat haar
verzekeringen en verontschuldigingen
iets meer beteekenen dan enkel woor
den.
Zoo gaat het altüd, als er gewlchtige-beeüeverbinden, Bella. Het is vreemd en misschien
singen in de lucht hangen, als gebeurtenissen -«- --
moeten opgehelderd warden en men aarzelt,
omdat men niet weet, hoe met de uiteenzettin
gen te beginnen.
Tot Bella het niet «neer uit kon houden. En
nu had zü een antwoord ontvangen, waarop
zü in X geheel niet was voorbereid. Te veel in
haar eigen levensbelangen verdiept, had zü ge
meend,
ging.
ging er nu echter om, hoe Ollva den
schok van deze breuk zou doorstaan. En dat
zei Bella haar ouden vriend ronduit. ZÜ be
weerde niet, haar moeder zóó goed te kennen,
dat ze onfeilbare conclusies kon trekken. ,Maar,"
besloot zü haar uiteenzettingen, .misschien
beleven wü allebei nog een verrassing....”
Weinig vermoedde zü. hoe spoedig de oplossing
van het raadsel zou komen, hoe nabü ze was.
Pretorlus schudde echter het hoofd. Neen,
er viel niets meer te verhopen. Daarna begonnen
zü over de dingen te praten, die Bella onmld-
dellük aangingen en Robert Ellegarde.
Bella vertelde hem, dat zü dezen middag bü
haa» aanstaands schoonmoeder bet offlcleele.
Gedurende den ochtendschooltüd zocht de
onderwüzer lang naar een handig middel om
achter de identiteit van den jeugdigen appelen-
dief te komen. Hü dacht er over na met de deur
in huls te vallen en onverwachts te vragen:
„Wie van jullie gaat er lederen avond appels
stelen in den tuin van den burgemeester?" Maar
hü vreesde, dat het antwoord wegens vrees voor
straf achterwege zou blüven.
Om de beurt kwamen de leerlingen aan den
lessenaar staan, om een fabel van Florian op te
zeggen. De onderwüzer keek ze een voor een in
de oogen en trachtte in die spiegels der ziel een
spoor van schuldbesef te ontdekken. Maar tever
geefs, hü begreep, dat als hü zekerheid wilde
verkrügen, z’n blik niet in de oogen, maar in
de magen moest doordringen.
De tüd brak aan voor het dictee en op dit
oogenbllk doorflitste een lumineus idee het
brein van den onderwüzer. Hü dicteerde: „De
smaak van de appelen van den burgemeester. In
een aardig dotpje in het land, dat gü allen kent,
woont een zeer ondeugende kleine jongen. Hü is
een dief! Heimelük sluipt hü den tuin van mijn
heer den burgemeester binnen. Met zachte
schreden nadert hü een prachtigen appelboom.
Hü strekt de armen uit. Hü steelt één, twee, drie
appelen. De appelen smaken hem heerlük. Het
zün goudreinetten. Morgen echter zal hü ge-
pünlgd worden door een vreeselüke buikpün...
Het slot van het dictee luidde als volgt: ..Als
de kleine gauwdief dadelük- zün misdaad aan
z’n onderwüzer bekent, dan kan die buikpün hem
bespaard worden, want dan kan hem een ge
neesmiddel Ingegeven worden, dat geen enkel
kind weet.’’
Er volgde een lange stilte op het dictee. Maar
f.
10.
11. 100 000,
12. 500 000,
aanleg nieuwen weg.
h. RotterdamGorinchemLent
13. f 100 000,bouw brug over de Llnge te
Gorinchem.
14. 20 000,kunstwerken In wegvak
rinchem tot Rüksweg UtrechtVianen.
15. 250.000,voltooiing grondaankoop
aanvang uitvoering wegvak vanaf Rijksweg
UtrechtVianen tot Meieren.
1. NümegenVenlo
16. 80.000,verbetering rübaan.
j. NümegenGrave's-Hertogenbosch.
17. 45 000,diverse verbeteringen.
k. ZutphenDieren—Arnhem
18. 100.000,nieuwe weg te Dieren.