v&fiaal aan den dag
De avonturen van Prof je en Struisje
Jean Batten komt als gast
naar ons land
F 750.-
F 250.-
Het consistorie
BEWAREN!
EEN BEZOEK AAN DE
KLM.
WOENSDAG 22 DECEMBER 1937
den burgemeester
De dierentuin te Tokio
en de oorlog
De appels van
Zij verwisselde de piano
voor den motor
Qok haar loopbaan ging aanvan
kelijk niet over rozen; doch
zy zette door
bij verllee van een hand,
een voet et een oog.
/X I J| 'fé' /X KI JIN FN I*. O onKevaUen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen ZJnJe verlies van bel
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHJeU
.Virgmusr
F UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
4
toen hü
Kerstfeest in Duitschland
DOOR LO WILSDOKF
Het kostte
voorste!
:len?“
Wordt veroolcdl
•u
i is geopend,
sneeuw
Het wintersportseizoen
Een* sal^o in de i
Parfums, mode-artlkeien en likeuren beboeren
voortaan tot verboden waar.
Ook de bewoners van den dierentuin van
Tokio hebben de gevolgen van het Japansch-
Chineesch conflict aan den lijve ondervonden.
De wolven X typen nog slechts worstjes en
groenten te eten Inplaats van de groote lappen
paardenvleeech, waaraan zü gewend zijn. Waar
niet is, verliest zelfs de koning zijn recht en soo
moet de koning der woestijn zich tevreden stel
ler. met vlsch en rijst hetgeen hem ten arerste
schijnt te verwonderen.
En ook de olifanten moeten heel wat aoetig-
heden ontberen.
Experts hebben verklaard, dat dit tijdelijke
nilllllllllllllHIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIHimillllHIHIIIIIIIIIIIIIHIHHr
gNHHIHIIIIIIIIIIIII
n Er zit een arme gijzelaar
De vraag te overdenken
Op welke wijze men zooal
Het Neerlandsch recht kan krenken.
Eén praatte er z'n mond voorbij.
tot een hoogen raad geconstitueerd, welke naar
analogie van het Byzantünsche keizerrijk Con-
sistorium Papae werd genoemd Het kwam tot
driemaal in de week bijeen en behandelde zaken
van geloof en tucht én pausellike politiek. Zijn
huidige functie, welke behoudens uitzonderings
gevallen geen andere is dan de creatie van kar
dinalen en de canonisatie van heiligen op te
luisteren, kreeg het door de oprichting van de
Rortitelnsche congregaties, gerechtshoven en
officies. De Paus vraagt, nadat de namen van
de te creëeren kardinalen zijn voorgelezen, aan
de aanwezige kardinalen: „Quid vobis vldetur",
wat is uw meening? Waarop dezen hun zuc-
chetto, het roode kalotje, afnemen en ten teeken
var. Instemming buigen. Dan zegt de Paus: „Op
gezag van Ood almachtig, van de heilige Apos
telen Petrus en Paulus en van Ons zelvcn ver
heffen wij tot kardinaalIn den naam van
den Vader, den Zoon en den H. Geest. Amen."
Dit alles gebeurt in het geheim consistorie.
Den avond van den dag. waarop het plaats
vindt, wordt door den Paus den nieuwen kar
dinalen de roode kardinaalsbonnet opgezet
Kan een kardinaal niet aanwezig zün, dan wordt
de bonnet hem door een pauselijk afgezant, die
vergezeld wordt door een lid van de Nobelgarde,
gebracht.
Toen de vragen, welke aan den Paus werden
voorgelegd, te talrijk werden om in een conci
lie behandeld te worden, geschiedde zulks in een
kleinere vergadering, in een zitting van een
soort dagelüksch bestuur. Het voornaamste deel
van den Romelnschen clergé werd door den Paus
hoe harder loopen, maar Profje had alleen
aandacht voor de lasso en de vangst, die
hij wilde doen. Opeens liet hjj zijn touw
vliegen en werkelijk, het kwam om den hals
van een der hollende dieren terecht. Jui
chend haalde hij het In. Maar o wee. Profje
was beelemaal niet zoo handig in het paar
den vangen als de mannen, die het hem ge
leerd hadden. Hü voelde zich door het vlie
gende beest meegetrokken en met een ruk
schoot hij van zijn paard af. In zijn angst
durfde hij de lasso niet leeote laten en werd
meegesleurd door het hollende dier, steeds
verder, zonder dat hij er jets aan kon doen.
ging er nu echter om, hoe Oliva den
schok van deze breuk zou doorstaan. En dat
zei Bella haar ouden vriend ronduit. Zjj be
weerde niet, haar moeder zóó geed te kennen,
dat ze onfeilbare conclusies kon trekken. .Maar,”
besloot zij haar uiteenzettingen, .misschien
beleven wij allebei nog een verrassing
Weinig vermoedde zij, hoe spoedig de oplossing
van het raadsel zou komen, hoe nabij ze was.
-Bretorius schudde echter het hoofd. Neen,
er viel niets meer te verhopen. Daarna begonnen
zij over de dingen te praten, die Bella onmid-
dellijk aangingen en Robert Ellegarde.
Bella vertelde hem. dat zij dezen middag bij
haar aanstaande schoonmoeder het officieeie
Den eerstvoffeenoen cAMiaeruag wordt het
openbaar consistorie gehouden. Terwijl de ad
vocaten van het consistorie en Z.Exc. de secre
taris van de Rlten-Congregatle naar voren tre
den en den In het consistorie verzamelden een
gedeelte voorlezen van een heillgverklaringspro-
ces. waarvan het einde in het zicht is, wordt
in de Sixtifnsche kapel door de-drie oudste kar
dinalen, den nieuwen kardinalen de eed van
trouw aan Paus en Kerk afgenomen. Daarop
treden de nieuwe kardinalen de consistoriezaal
binnen en kussen den voet en de hand van den
Paus. Deze geeft hun de dubbele vredesomhel-
zlng, die zij op hun beurt aan alle kardinalen
De beroemde Nleuw-^eelandsche vllegenler-
eter. de „try-again girl", zooals zij door haar
jandgenooten genoemd wordt, Jean Batten, zal
bf Januari van het komende jaar een bezoek
aan ons land brengen, waarbij zij de gast van
de KLM. Zijn zal. Zij verheugt zich bijzonder
op dit bezoek, daar zij onder de KL.M-plloten
tal van goede vrienden heeft. Voorts zal zij nu
eens persoonlijk met de beroemde K.LM.-instel-
Hng. die haar tochten reeds herhaalde malen tot
Australië uitgestrekt heeft, kennis kunnen ma
ken.
Het feit is niet hemeltergend belangrijk. Er
wordt in onzen tijd van filmdans. vliegenier-
aters en zwembakvisschen veel te veel ophef
gemaakt, in géén verhouding tot de werkelijke
waarde der prestaties, die zij leveren. Als men
daartegenover ziet hoe de edelste geesten In
ellende scheppen, blijkt pas recht In welk een
dwaze wereld wij leven.
Maar enfin, de bekoorlijke Jean is beroemd
Zij wordt besproken. Dies bespreken ook'wij
bet mensch.
Zooals van vele beroemde menschen is ook de
loopbaan van Jean Batten aanvankelijk niet
over rozen gegaan. Het is nog maar net tien
jaar geleden, dat er in Nieuw-Zeeland een 17-
jarïg meisje op de schoolbanken zat, die muziek
rtudeeren moest. Muziek was haar lust en haar
leven en zij droomde er van eens een beroemd
pianiste te worden. Maar als ieder jong meisje
stelde zü ook in andere dingen belang en dus
volgde zij met groote belangstelling de verrich
tingen van den destijds bekenden vlieger Bert
Hinkler, die toen juist een recordvlucht Enge
land—Australië maakte. Meer en meer begon
zij voor de schoone vliegkunst belangstelling te
koesteren en op een goeden dag stond haar be
sluit vast: zij zou de eerste vrouw in haar land
worden, die ook iets dergelijks volbracht. Haar
plan werd nog versterkt door een vlucht, die zij
in Australië met wijlen Kingford Smith maak
te. Nu had zij <fen luchtdoop ondergaan: zij
moest en zou vliegenierster worden! Er waren
evenwel tal van bezwaren aan verbonden. Wel
was haar vader tandarts in Auckland, maar het
nemen van vlieglessen was toen nog buitenge
woon duur. Jean Battens kans kwam eerst,
toen zjj met haar moeder een bezoek aan En
geland ging brengen. Zij vertrouwde haar moe
der toe, dat zij alleen meegegaan was, om in
Engeland vlieglessen te kunnen nemen. De me-
dedeellng van haar leeraar, dat zij minstens
nog twee jaar studeeren moest, om een beroemd
pianiste te worden, deed de deur dicht. (Sick)
Zij verkocht haar plano en deed nu alle moeite
.gen beroemd vliegenierster te worden, wat haar
Wonderwel gelukt is. Ondanks de tegenwerking
van haar vader en dank zij de medewerking van
haar moeder werd zij nu lid van de bekende
Londensche luchtvaartclub en na korten tijd
vernamen haar ouders in Nieuw-Zeeland
haar moeder was intusschen teruggekeerd
dat Jean haar vliegbrevet A gehaald had en dat
XÜ van plan was binnenkort haar ouders te
komen bezoeken dwzdoor de lucht....
Zoover zou het evenwel nog niet komen. Jean
maakte een donkeren tijd door, want geen van
de vliegtuigfabrieken, bij wie zij hulp ging in
roepen, was van meening, dat het jonge’meisje
een solovlucht EngelandAustralië maken kon.
Zjj vertrok per schip naar Australië en omdat zij
daar alleen tegenwerking ondervond, keerde zjj
weer naar Engeland terug. Op een goeden dag
kwam daar evenwel het geluk in den vorm van
een zekeren heer Victor Doree, die haar de
middelen voor den tocht verstrekte. Zoo maar.
Hjj had gezien hoe zij vloog en gaf haar zijn
machine. Nadat zij met Kingford Smith de
route nauwkeurig bestudeerd had, startte zij in
April 1933 van Lympne. waarbij slechts een klei
ne groep kennissen en verslaggevers aanwezig
waren. Zij bracht het tot 30 mijl van Karachi,
moest een noodlanding maken en stortte neer.
De loopbaan van vliegeniers gaat niet altijd
over rozen
Maar zij gaf den moed niet op. Niet zonder
reden noemen de Nieuw-Zeelanders haar „the
try-again girl”, het meisje, dat het steeds op
hieuw probeert. Haar ongeluk werd haar succes.
Het volgend jaar, 1934, beloofde Lord Wakefield,
„de vader der records”, haar tweede poging te
zullen financieren. Wederom mislukte haar
voornamen. Bij Rome werd zij gedwongen een
noodlanding te maken. Londen zag een teleur
gestelde, maar geen gebroken vrouw weer. Met
recht hadden de menschen haar „try again”
genoemd! Een maand later, in Mei 1934, vloog
iemand in vier dagen van Lympne naar Austra-
Uë. Dat was Jean Batten. Haar volhardendheid
had gezegevierd. In de oude .jnoth” had zij het
bestaande record van Amy Johnson gebrokens'
Zij was nu voorgoed beroemd. Ze was evenwel
nog maar net in Australië aangekomen, of zé
vloog door naar Sydney, -waarmee zij een twee
de record op haar naam kon brengen; zij was
toen nl. de eerste yrouw, die van Londen naar
Sydney gevlogen was, een afstand van 12.500
mijl!
Sinda dien tijd is de carrière van Jean Batten
steeds in opwaartsche Ijjn gegaan. De record-
woede had haar te pakken gekregen. Maar hoe
aan geld te komen? Zjj wist er raad op. In tal
van steden in Australië en Nieuw-Zeeland gaf
zij lezingen en voordrachten en toen zij genoeg
geld bij elkaar had, vloog zij rustig in haar
eentje naar Engeland in April van het jaar 1935,
waar zij na 17 dagen en 16 uren aankwam. Hier
deed zich wederom dezelfde moeilijkheid voor
geldgebrek; maar het „try-again”-melsje laat
zich ook ditmaal niet ontmoedigen en gaf voor
drachten, lezingen voor de radio en schreef tal
van artikelen voor de kranten, die haar praatjes
gaarne opnamen.
In snel tempo nemen haar records dan toe.
Een schitterende prestatie van Jean Batten
was haar solp-vlucht EngelandBrazilië, waar
bij zjj maar eventjes drie records tegelijk brak!
Dit was in November 1935. Hoe groot haar zelf
vertrouwen was, blijkt wel uit haar afscheids
woorden op het vliegveld van Thies. „Tot weer
ziens,” riep zij. ,Jk heb geen parachute, red-
dingsgordel of opvouwboot bü
trouwde uitsluitend op haar machine. Zij
de eerste vrouw, die ov^r het Zuidelijk deel
hem, dat het niet zoo gemakkelijk was ais
het leek, maar Profje wilde zijn zin door-
drijven en liet zich een lasso geven. Een paar
maal oefende hij er mee op den tak van een
boom en per vergissing kwam de lasso toen’
om den hals van Struisje terecht, die het
geen grapje vond. Bijna was hij gestikt en
van dat oogenblik af had hij medelijden met
de paarden, die op die manier meegesleept
werden.
Toen Profje den slag te pakken bad, ging
hij mee. Zijn paard, dat nog meer aangezet
werd door het vliegen der wilde paarden, als
door de woorden van Profje, ging hoe langer
waren evi
.935 gew^
Een der mannen zei, dat ze in de buurt
van een indianendorp waren. De kapitein,
die wel eens indianen had ontmoet, keek
een beetje benauwd, maar de man zei, dat
het vreedzame menschen waren, die bevriend
waren met de blanken. Er zijn wel indianen,
die niet zoo rustig en vriéndelijk zijn, maar
dat is een heel eind verder, 's Nachts
droomde Profje van een indiaan, die hem te
HJf wilde en hjj was biy toen het we*‘r lUd
was om' op te staan.
Het was prachtig weer, een goede dag om
paarden te vangen. Profje wilde ook mee
doen. Een van de mannen waarschuwde
Bij Bella had het vertrek van haar moeder
gemengde gevoelens opgewekt. Er was haar
een last van de schouders genomen, en toch
▼oelde zij zich niet verlicht. De rollen waren
verwisseld en zij maakte zich nu bezorgd, hoe
Oliva zich in een vreemd land zou redden.
Bovendien vond zij, dat Virgilius zich, ge
heel tegen zijn aard in. bijzonder onverschillig
•anztelde.
,Jk zou graag willen weten, wat er met mama
Jou aan de hand is geweest Je doet alsof
een klein meisje ben, dat men niet kan ver
trouwen. Je begrijpt toch zeker wel, dat mijn
bngerustheid daar niet beter op wordt.”
Onwillekeurig moest Pretorlus lachen. .Arme
toeld wat baart de vorige generatie je toch
*n zorgen! Nu, wat mij betreft wil ik open
<*art met je spelen. Ja, Ik heb inderdaad een
Onderhoud met je moeder gehad. En wij hebben
“nee vriendschapsbetrekkingen verbroken
is alles,” voegde hü er ernstig bü.
Op een morgen om een uur of acht, één uur
vóór schooltijd, stapte burgemeester Pelgers de
woning van den hoofdonderwijzer binnen.
„Goeden morgen, meester.”
„Goeden morgen, burgemeester.”
Meester,” hernam het hoofd der gemeente.
,Jk kom klagen over een leerling van u. dien Ik
echter niet ken. Die jongen besteelt me lederen
avond. De vorige maand nog was de groote
appelboom in m'n tuin vol met vruchten. Nui
zijn er lederen dag minder ‘Appelen. M'n dienst
personeel kan 't niet gedaan hebben. Gisteren
en eergisteren heb ik achter de gordijnen van
het venster van m n slaapkamer op de loer ge
staan. In het halfdonker heb ik belde keeren
een klndergestalte gezien, die om den boom
heen liep."
„En u weet niet welk kind dat was, burge
meester?”
.Jammer genoeg niet. M'n oogen zijn niet zoo
heel best meer. Ik kon 1 gezicht van den deug
niet niet onderscheiden. Telkens als ik den tuin
in kwam, was hü verdwenen." - i,
De goede burgervader wilde echter niet dat de
schuldige zwaar gestraft werd. Er diende alleen
maar een pinde te worden gemaakt aan die da-
gelljksche diefstallen.
.Denk eens aan. meester, m'n prachtige, geu
rige appels, goudrelnetten zijn het. Ik laat ze
niet plukken, voordat ze ter dege rijp zün. Er
zaten er een goede 250 aan. Nu zün er nog maar
46, precies geteld!”
wenschen diende te begraven ik hield van je
moeder, Bella.”
Daarmede vertelde hü het meisje niets
nieuws. Want zü was overtuigd, dat haar moeder,
'onbewust zoo innig aan Vlrgllus was gehecht,
als haar passieve natuur maar eenigszins toe
liet.
Het
niet een van de 49 leerlingen ging er toe over,
zich tegen toekomstige buikpün te verzekeren.
De schooltüd liep ten einde en nu besloot de
onderwüzer tot een krügslist.
„Er is er één onder Jullie zoo sprak hü
,4'n naam noem ik liever niet, die a. pelen ge
stolen heeft in den tuin van den burgemeester.
Ik zal hem geen andere straf opleggen dan een
kleine vernedering. Ik verlang, dat hü direct na
12 uur naar den tuin van den burgemeester gaat,
en daar nog één appel plukt. Winneer hü van
middag in de school wil worden toegelaten,
dan moet hü. duldelük zichtbaar, dien appel om
z'n hals dragen, aan een rooden draad. Dit hals
snoer der schande zal hü in de klas een week
lang moeten dragen.”
Het hoofd der school wreef zich,
thuis kwam, ver
genoegd in de
handen en
wenschte zich zelf
geluk met z'n
handige vondst.
Ook dacht hü aan
de dankbaarheid
van den burgemeester, wanneer
laatste 45 appelen zou smullen.
Om kwart vóór twee zat hü achter z'n lesse
naar. in afwachting van het begin van den mid-
dogschooltüd en keek 'n taalboek door De deur
ging open en Klaas kwam binnen. De onder
wijzer keek op en daar zag hü "n rooden draad
over de borst van den Jongen hangen met een
dikken appel onderaan.
„Zoo. zoo,” glimlachte hü. „dus X is Klaas.”
Hü zei echter niets en keek weer in het taal
boek. Weer kwam een leerling het schoollokaal
binnen. Wat was dat? Was diens borst ook al
versierd met een rooden draad? De onderwüzer
dacht aan gezichtsbedrog Als Klaas de schul
dige was. dan kon Evert het niet zün. Het ge
loop werd drukker en toen was het op een ge
geven oogenblik stil. Nu zouden al de jongens
wel in hun banken zitten. De onderwüzer sloot
z’n taalboek en ging naar-de deur om ook deze
te sluiten. Maar zoover kwam hü niet. Want op
den drempel stond, totaal van streek, burge
meester Pelgers.
.Maar mynheer!" riep de onthutste burger
vader, „X is verschrlkkelük. Van morgen had ik,
zooals ik u verteld heb. nog 46 appelen. Zooeven
ben ik naar m'n boom gaan kijken en nu zit
er geen enkele appel meer aan!”
Maar het hoofd der school, die biü was dat
hü den burgemeester den dief kon aanwüzen.
zocht met zün blik de oogen van Klaas. Zün
blik gleed alle banken langs, en wat zag hü
daar? Om alle halzen hing een roode draad
met 'n dikke rüpe goudrelnette in X midden.
Slechts bü drie jongens schitterde dit hals
snoer der schande door afwezigheid. Maar toen
de onderwüzer dezen drie een pluimpje wilde
geven voor hun eerlükheid, zag hü. dat het
huilen hun nader stond dan het lachen.
„We wilden heusch niet stiekem zün. meester.”
riep de oudste van het drietal op huilertgen
toon, .maar we konden niet zoo hard loopen.
Er zün 49 jongens.en er waren nog maar 46
appels. We kwamen te laat bü den boom!”
(NadrX; verboden'
bezoek ter kennismaking zou afleggen en dat zü
in X vooruitzicht daarvan reeds plankenkoorts
had.
Pretorlus moest lachen. „Dat kun je mü niet
wüsmaken. Iemand van jouw ulterlük en
geestesgaven komt, ziet en overwint, dat kan'
niet missen!”
„Zoo, eindelük eens een compliment, mün
heer de ex-voogd. Maar ik ben er trotsch op,
hoor. Eén ding echter, Virgilius: Zonder jou zou
Ik al die eigenschappen niet verkregen hebben.
Ik ben je levenslang dank verschuldigd en het
zou mü een groot genoegen doen, als ik je dat
kon bewüzen. Dus Virgilius. beschik naar belie
ven over mü
„Beste kwfne meid,” glimlachte hü ontroerd,
.hoe wil je een ouden, versleten wagen op gang
brengen?”
.Daten wü bü dit beeld blüven: „Twee paar
den trekken dubbel zooveel als een. Wat Je mis
schien alleen niet klaar speelt, dat kunnen wü
met vereende krachten tenminste beproeven.”
..Heb je al een plan de campagne?” infor
meerde Pretorlus, meer om haar niet te ont
moedigen in haar vurige hulpvaardigheid, dan
omdat hü zich er werkelük iets van voorstelde,
„heb je al een zoogenaamden rooden draad?”
„Als Jü eens naar Nizza ging, zeg?" stelde zü
peinzend voor. .Je bent immers zoo op verras
singen gesteld, is X niet?”
„De oude romantiek waart dus nog rond in
de harten en begrippen van de moderne Jeugd.
Wat zou die laten wü X maar zoo noemen
verrassing voor nut kunnen hebben?”
.Laten wü maar afwachten, wet zü acMjfU
Amerika, waar zü een triomftocht door alle
staten maakte en op hartelüke wüze gehuldigd
werd.
Deze drie recorwaren evjpWfel niet de
eenlge in Het Jaar \935 geweest. Reeds in de
maand Juni, daaraatD-iieefafgaande, had zü
een solo-vlucht naar Engeland van Australië
uit gemaakt met één motor, wat op zich zelf
reeds een record mag heeten. Tüdens dezen
tocht was zü vniet zoo buitengewoon gelukkig
geweest, h'ad nog al met slecht weer te kam
pen en alleen door een kleine noodlanding kon
zü er toen niet in slagen een nieuw record op
haar naam te brengen. De bekende vlleger-
schrüver Vlruly had toen het genoegen,
‘tiaar op het vliegveld te Basra even te ontmoe
ten en vol bewondering was hü voor den kal-
men, maar onverschrokken moed van dit jonge
meisje. ,JZi) met haar één motor betoonde
meer moed, dan vier man met de drie zware
Wasps van de Ijsvogel,” schreef Vlruly nader
hand.
En nóg heeft de recordwoede van Jean geen
einde genomen. In October vaa het jaar 1936
vloog zü in vüf dagen 30 uur van Engeland naar
Australië, waar zü door haar mopperenden, maar
toch innlg-gelukkigen vader ontvangen werd en
nu nog maar eenlge maanden geleden vloog
zfj weer terug van Nieuw-Zeland naar Engeland
in den recordtüd van 5 dagen. 18 uur. Ja, wat
zullen wü hiervan verder zeggen. We staan
hier voor een feit, hoe ongelooflük het ook
klinken mogeJean Batten is een vliege
nierster, zooals er op het oogenblik maar één
op de geheele wereld is.
En deze koene, volhardende en tevens be-
koorlüke Jonge vrouw zal nu ook een bezoek
aan ons landje brengen. En niet zonder reden.
Wü hebben onze K.L.M -vllegeniers, waarop wü
trotsch mogen zün en al hebben deze dan niet
volbracht, wat Jean kon presteeren. toch zün
ze niet voor een klein geruchtje vervaard. In het
büzonder „vliegend Nederland" zal Jean Bat
ten een hartelüke ontvangst bereiden.
Want X is een kraan, die Jean, die de plano
voor den motor verwisselde!
geven. Nadat zü vervolgens weer, het hoofd be
dekt met de capuche van de cappa magna, v^ór
den Paus zün getreden, zet Deze hun den kar
dinaalshoed op. zeggend: „Tot lof van God
almachtig en tot luister van den JL Apostoli-
schen Stoel ontvang den rooden hoed, bijzonder
teeken der kardinaalswaardigheldwaardoor be-
teekend wordt, dat gü tot den dood, ja, tot
bloedvergietens toé U onverschrokken steeds zult
toonen ter verdediging van het H. Geloof, voor
hei bewaren van den vrede en de rust onder de
Christenvolkeren en voor de handhaving en den
groei van de Heilige Roomsche Kerk. In den
naam van den Vader."den Zoon en den H.
Geest, jlmen.”
Dan vindt nóg een geheim consistorie plaats,
volgeed aanstonds op het openbaar consistorie,
waarin de mond der nieuwe kardinalen „geslo
ten" en ..geopend” wordt. Dit herinnert aan de
oude gewoonte, die de nieuwe kardinalen een
soort noviclaatstüd liet doormaken. De „slui
ting" beduidt dan het begin van dien tüd, de
„opening” het einde. In dit geheime consistorie
is het, dat de Paus den nieuwen kardinalen den
kardinaalsring, welke een grooten saphier be
vat, aan den ringvinger van de rechterhand
schuift en hun een deg oude kerken van Rome
aanwüst, waarvan zü den titel zullen voeren.
Het is de gewoonte, dat de Paus in het eer
ste geheime consistorie, nadat het „extra om-
nes” is uitgesproken, waarop de secretarissen en
sleepdragers zich verwüderen, een Latünsche
rede houdt, handelend over feiten en vraag
stukken, welke op dat moment de büzondere
aandacht van de Kerk vragen. Deze rede, of
schoon in het geheim consistorie uitgesproken,
wordt later openbaar gemaakt.
karakter als het hare slechts een rem voor haar
ontwikkeling. Ik voor mü stel er mü veel van
voor, wanneer zü leert begrüpen, dat de dingen
in deze wereld zoo maar niet vanzelf gaan
Anders is het met den zuiver persoonlüken kant
van deze aangelegenheid.”
.Heeft zü je zoo zwaar beleedlgd, Virgilius,
dat je haar niet vergeven kunt?” vroeg zü
haperend.
Hü schudde zün hoofd. „De oorzaak ligt die
per, Bella ik kan eenvoudig niet meer. Naar
mate de hoop op verandering van haar aard
verdween, moest ik ook inzien, dat ik müg
me.” Zü ver
was
van
den Atlantlschen Oceaan vloog en daarbü te
vens den recordtüd met ruim drie uur verbe
terde. Uitbundig was de vreugde in Zuid-
De groote politieke wereldgebeurtenissen heb
ben dlkwüls onverwachte gevolgen. Zoo heeft de
Japansche regeerlng een lüst gepubliceerd van
meer dan 200 artikelen, waarvan de Invoer I dieet de dieren niet zal schaden, maar integen-
voortaan verboden is. deel een gunstigen invloed op hen zal hebben.
ATT T-S a w^y^wTlkTE* op dit blad zün ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen |g' bü levenslange
S Een ander toil niet praten,
In wat men vroeg, en wat men deed.
Geen poging wilde baten.
Men zette hem in gijzeling
Voor zulke snoode daden,
Had hij heusch een geheim verklapt?
Of had htf goed.... geraden?
Nu is hij voor de toekomst klaar,
Daar alle menschen weten:
Dat is die man, die niets verklapt,
Hij heeft er voor „gezeten"!
Wat zal men dezen journalist.
Wanneer hij vrij komt, kwellen!
Hij is DE man, aan wien je je
Geheimen kunt vertellen!
Alleen de rechter vond dat slecht.
En maakte korte metten,
Hi) liet den man met opzet? - tn
’t Huis van bewaring zetten.
Afaar als hij nóg 't geheim bewaart,
Dan weet IK de verklaring:
't Komt door den naam van dat
pension,
Let wel: Huis van bewaring!
HERMAN KRAMER.
Met bedroefde oogen knikte hü haar toe:
.Hietwaar, beste meid, verdere verklaringen
schenk je mü wel. Zonder dat zal het je wel
duidelük zün. wat het voor mü beteekent, hè?
Ik ben niet jong genoeg meer om te gelooven,
dat vuur en water zich met succes vereenlgen.
Al die jaren heb ik steeds nog hoop gehad.
Hoop, dat er tenminste nog een laat geluk voor
ons zou zün weggelegd wel een herfstgeluk,
maar toch in ieder geval geluk. Want zü was
de eenlge vrouw met wie ik het begrip .geluk" zou
verbinden, Bella. Het is vreemd en misschien
wonderlük, dat ik er toe kom, dat alles aan jou
toe te vertrouwen. Maar ik weet, dat Jü mü
begrüpt."
Strak keek Bella voor zich uit.
haar moeite, het gehoorde te verwerken.
,Met is zoo moeilük om vast te stellen, of het
bü haar achterlükheid, of grenzeloos egoïsme is,"
zei ze zacht, ^Isof zü bü zichzelf sprak.
Pretorlus verstond wat ze zei.
.Allebei.”
„Wat moet er nu gebeuren?”
Hü haalde zün schouders op. „Ik heb duide-
lüke instructies: OUva ik bedoel, je moeder
verlangde dat ik mün functie als beheerder
van haar vermogen zou neerleggen, of. beter
gezegd, haar in handen zou geven.”
„Wat een onzin!” barstte Bella los.
„Och, waarom cigenlük niet? Het is haar
goed recht En wanneer zü er voldoende mede
op de hoogte is, kan ernstige arbeid haar slechte
ten goede komen. Dat beuzelachtige leven van
nietsdoen en alles pasklaar vinden, waar zü nu
aan gewoon ia geraakt was voor aoo*n moeilük
Ik moet je eerlük aeggen, dat ik op hoogspan
ning sta en ook eenigszins ongerust ben, hoe zü
het in dat vreemde land stelt In verband met
haar berichten kunnen wü dan onze maatrege
len nemen. Maar één ding, Virgilius,” en stnee-
kend vatte ze zün hand, „één ding moet je mü
beloven je moet ons niet verlaten, Virgilius
neen, dat zul je niet doen, hè?" En tranen
welden in haar oogen.
.Beste meid, je zult mü altüd op mün poet
vinden, altüd,” verzekerde hü haar aangedaan.
,Dan is alles goed. Zoo. nu stuur ik je weg.
Ik moet toilet gaan maken; Robby zal dadelük
wel toeteren, dus ben ik erg gepresseerd en
vanavond moet ik bovendien spelen. En dan
eerst dat officieele bezoek. Je ziet dus, dat ik ook
al zorgen heb!” besloot zü lachend.
Pretorlus keek op de pendule en sprong op.
„Allemachtig, ik had er gegn idee van. dat het
al zoo laat was. Neem mü niet kwalijk, dat ik
Je zoo lang heb opgehouden. En-eh-hoe gaat
het vanavond na-«fe voorstelling? Heb Je met je
allerliefste al Xi afspraak gemaakt, of heb je
me nog iets te bevelen?”
,Jk zou graag hebben, dat je met ons ging
dlneeren, dat heb ik tenminste met Robby af-
gesproken. Wü willen niet samen alleen gezien
worden, zoolang het niet officieel is, begrüp je
Het moet voor de belanghebbenden een verras
sing zün.”
.Hu. tot vanavond dan!” fen hü ging neu
riënd de karna: uit.
„Virgilius!" Bella was opgesprongen en naar
hem toegeloopen; ze greep hem bü zh schouders
en beproefde hem heen en weer te schudden.
Zü was lükbleek geworden.
Zü zaten samen na de lunch in de studeer
kamer en hun gesprek was tot aan deze onver
wachte wending niet zeer interessant geweest.
Zü hadden over X weer gesproken, over het
tegenwoordige en in toekomst en hoe het in
Weenen en aan de Rivièra van invloed zou kun
nen zün.
Zoo gaat het altüd, als er gewichtige beslis
singen in de lucht hangen, als gebeurtenissen
masten opgehelderd worden en men aarzelt,
omdat men niet weet, hoe met de uiteenzettin
gen te beginnen.
Tot Bella het niet meer uit kon houden. En
nu had zü een antwoord ontvangen, waarop
zü in X geheel niet was voorbereid. Te veel if!
haar eigen levensbelangen verdiept, had zü ge
meend, dat het uitsluitend om haar persoon
ging. x
Nu kwam zü tot de overtuiging dat haar
eigen aangelegenheid een zaak van onderge
schikt belang was en dat er veel meer op X spel
stond dan de datum van haar bruiloft. .Als ik je
niet zoo goed kende, Virgilius, zou ik aan minder
füngevoelde scherts denken. Of misschien, dat
je aan mama's woorden een te groote betee-
kenls geeft. Zü is er nog al gauw bü. om een
beslisten toon aan te nemen
Eenige oogenbllkken zweeg Pretorlus, toen
zei hü langzaam: .De beslissende breuk ging
van mü uit, Bella
■j—e benoeming van kardinalen, welke den
J Paus is voorbehouden krachtens Canon
232 van het Kerkelük Wetboek en welke
tegenwoordig plaats vindt in een geheim, een
publiek en nog een geheim consistorie, ge
schiedde in vroeger tüden onder de H. Mis van
’Quatertemperaaterdag. Het consistorie is ge
groeid uit de Romelnsche concilies van de eer
ste tien eeuwen, welke plaataelüke vergaderin
gen waren van de priesters der Romelnsche ti
telkerken, ée diakenen der Romelnsche distric
ten en de bisschoppen van midden-Italië, die
onmiddellük van den Paus afhankelük waren.
Soms noodlgde de Paus ook buitenlandsche bis
schoppen tot het concilie uit.
Besproken werden aan strüd onderhevige ge
loofspunten. twlstgeschillen, zware misrfrüven,
die gepleegd waren, de gevaren, die de Kerk
bedreigden, enz.
heele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 een ongeval met
annen, beide beenen of beide oogen doodelijken afloop
Gedurende den ochtendschooltyd zocht de
onderwüzer lang naar een handig middel om
achter de identiteit van den jeugdigen appelen-
dief te komen. Hü dacht er ovA na met de deur
in huls te vallen en onverwachts te vragen:
„Wie van jullie gaat er lederen avond appels
stelen in den tuin van den burgemeester?" Maar
hü vreesde, dat het antwoord wegens vrees voor
straf achterwege zou blüven.
Om de beurt kwamen de leerlingen aan den
lessenaar staan, om een fabel van Florian op te
zeggen. De onderwüzer keek ze een voor een in
de oogen en trachtte in die spiegels der ziel een
spoor van schuldbesef te ontdekken. Maar tever
geefs, hü begreep, dat als hü zekerheid wilde
verkrügen, z'n blik niet in de oogen, maar In
de magen moest doordringen.
De tüd brak aan voor het dictee en op dit
oogenblik doorflitste een lumineus idee het
brein van den onderwüzer. Hü dicteerde: „De
smaak van de appelen van den burgemeester. In
een aardig dorpje in het land, dat gü allen kent,
woont een zeer ondeugende kleine jongen. Hü is
een dief! Helmelyk sluipt hü den tuin van mün
heer den burgemeester binnen. Met zachte
schreden nadert hü een prachtigen appelboom.
Hü strekt de armen uit. Hu steelt één, twee, drie
appelen. De appelen smaken hem heerlük. Het
zün goudrelnetten. Morgen echter zal hü ge-
Pünigd worden door een vreeselüke buikpün...
Het slot van het dictee luidde als volgt: .Als
de kleine gauwdief dadelük zün misdaad aan
z n onderwijzer bekent, dan kan die buikpun hem
bespaard worden, want dan kan hem een ge
neesmiddel Ingegeven worden, dat geen enkel
kind weet.”
Er volgde een lange stilte op het dictee. Maar
deze van z'n
