H
I
HET KERSTSTALLETJE
FOTOREPORTAGE
DE «CENTAURUS» TE PRIOK.
I
Personeel
H0(
KERSTVERHAALTJE
gezinnen
Plaats dan een „Omroeper
voor 80.
Dti
Vei
in
con-
Zóó ging het wel!
I
DE ORANG OETAN
KERSTNACHT
Mi
r-
Als je 't maar weet
b Japansche «parade» in de Internationale
cessie te Sjanghai kwam het tot incidenten
GEEN WONDER DAT HIJ
NIET SPRAK
De
men
Als de grenadiers en jagers het kamp Waalsdorp betre
den, herinnert een kerstboom aan het naderend Kerstfeest
vroegere kazerne
zegt, misschien
van het stadje Grave, dat, naar
weer een garnizoen zal krijgen
mmmmii
DONDERDAG 23 DECEMBER 1937
ft f
gaan.
had
ant-
kUk dan maar
namen hoeden en vachten
CEDA
Zü rilden onder hun vachten.
aooH
....terwijl hij naar de lucht keek....
4
I
dat God als een kindje schreiend van kou
in dien armlijken stal werd geboren,
om ‘t gebed van de menschen van goede
trouw
door zijn menschwording zoo te verhooren.
Een heel groote ster lichtte plotseling hel;
en de herders op 't land, wat geschrokken,
zij luisterden zwijgend naar 't hemelsch
bevel,
okken.
In ’t stalletje was het ook duister en kil,
Een olielamp lichtte van boven.
Maar de herders knielden en baden sta
en wilden het wonder gelooven
Ook
peil d
In hel
pacht
en -t
van i
tuin lx
Het Kindje lachte de herders toe
en streelde hun grijzende haren.
Zij haalden wat vachten en werden niet moe
naar het Goddelijk Kindje te staren.
En stapten heel blij naar den donkeren stal,
waar de lichtende ster op hen wachtte.
Het pad was besneeuwd en ’t was koud in
het dal.
Bij
van
pff*1
het
der I
der
O
noa
bep<
duel
eenl
aaide.
jEn het moe, Juffrouw?’’
,Jk weet ’n plekje In het bosch, waar Je
De 1
de wei
ling d
aan ei
van si
raad,
een to
ring i
van t
beer 1
bil ov
regelei
eene i
bedriji
Voo
heer
verrui
indust
Evei
die h<
cale r
bedryl
(8X)J
verkor
worde
bedrtj'
bezit
pacht'
spreke
niet-b
niet 1
vaat 1
toekei
De 1
dat eei
landbo
lande
ten go
nplever
sen spi
land-
befflni
veel ve
De t
tractie
OBOE
vele g<
verhoo
flomm
der p
volkini
lijk no
bepleit
behc
land
maatn
loopig,
prjjzer
nog n
hoogir
De
«lin v
men
en tu
kucht:
Christ
neutn
ting,
De
Nedei
Midd:
bond
vinkt
Eerst
dagss
moge
Aai
denst
het f
«tand
van
denk<
hike
Ï4 Dl
de wl
Da
doen
stelle
tewot
«M 1
en hem
.oof liet
Prof. dr. P. G. T.
Lelden la gekozen tot voorzitter van
hot te Amsterdam ta houden internatio
naal congres voor Verloskunde en
Gynaecologie, als opvolger van wijlen
prof. dr. A. H. M. J. van Rooy
en Tineke
dien avond naar bed, inet "hêT heerlijk*
vooruitzicht, dat het morgen weer 1—-
fijne feestdag zou zjjn.
Karei zou met z’n vriendje gaan wan
delen, Woensdagmiddag, maar het regende
zóó, dat de wandeling allesbehalve prettig
zou geworden zijn. Daarom vroeg Karel’s
moeder of zijn vriendje, dat haar jongen
kwam afhalen, met hem thuis bij hem
wilde blijven spelen.
Opeens zei het vriendje, wijzend op een
kast: „Wat heb je daar In die kast zitten?”
„Nou", zei Karei, Je mag er wel In gaan,
als Je maar niet de deur open maakt.”
„Hoe kan ik dat nou Ik kan toch niet
door de deur heen?”
„Nou, wil Je mij In dié kast zien
zonder dat Ik de deur open maak?” vroeg
Karei.
„Dat kan JU net zoo mln als Ik,”
woordde het vriendje.
„Zou je denken? Nou,
eens”.
En Karei schreef op een stukje papier *t
woordje „mij” en schoof dat onder de reet
van de deur In de kast.
hoort heel gauw kan nazeggen?”
.Dat is ook zoo, mijnheer, maar de pape
gaai heeft uw woorden niet gehoord, want
hij Is doof.
Jk’U tciÜCT PP* dlc^ Kindje zijn
én brengen ons hart en gebeden.
Is je hartje heel blank? Zijn je oogen
zoo rein?
Om zoo dicht bij het Kindje te treden?
Heel stilletjes, zonder geruisch en gerucht.
Kwamen engeltjes aangevlogen.
Zij spijkerden sterretjes hoog in de lucht,
langs de donkere hemelbogen.
Jullie kunnen natuurlijk allemaal hon
derd In cijfers schrijven, nietwaar? Een een
toch gezegd, dat het dler elkweorddat bil en twee nullen, zoo. 100.i Met een blij hartje gingen Jan
Maar kun Je nu ook honderd schrijven'
met vier negens? Niet? En toch Is het hee
gemakkelijk, kijk maar: 99 9/9.
Dit Malelsche woord beteekent bosch-
mensch en het Is een echt goed gekozen
naam voor deze aapsoort, die heusch wel
Iets menschelijks heeft en het liefst woont
in de boomen.
Ze leven van vruchten, dus zijn echte ve
getariërs. Als ze van boom tot boom trék
ken, zwaaien ze zich af aan hun armen en
kunnen zonder inspanning wel 10 KJ4. per
uur afleggen. Ze leven altijd in paren bij
elkaar, mannetje en vrouwtje, zijn over 1
algemeen vreedzaam, maar soms echte
vechtersbazen. Hoog boven den grond
hebben ze hun nesten, waar ze ook des
nachts slapen en elk heeft wel eens op
gelet, hoe ze hun gelaatsuitdrukking kun
nen veranderen, waardoor ze bijna inte
ressant worden.
Ze zijn echter minder Intelligent dan de
chlmpansé, die soms stellig iets volkomen
menschelijks heeft en medelijden vervult
ons, als we zien hoe de arme dieren in
hokken en kooien moeten leven, terwijl ze
hooren in de vrije natuur, in de bosachen,
in groote groepen vrienden.
Van dat fijne, zachte moe kunt vinden,”
kwam nu Kees er tusschen.
,J(u, Kees, neem dat mandje maar en ga
het dan gauw halen. Niet te lang wegblij
ven, want we wachten er op.”
Weg was Kees. Het bosch was maar *n
kléin eindje buiten het dorp en hij kende
den weg op zijn duimpje, want lederen
Zaterdag moest hij er voor zijn tante hout
zoeken. Het duurde niet lang, of hij
een mandje vol mos.
„Ik moest maar terug gaan, want het
wordt al donker,” dacht Kees, terwijl hij
naar de lucht keek. De groote oude beuk
had al zijn blaadjes verloren, maar tus
schen die twee dikke takken leek wel een
vogelnestje te zitten. Er waren om dezen
tijd toch geen eitjes in, dus kon hij het
best gaan pakkend ’t Was altijd zoo fijn, om
een nest te hebben!
De juffrouw zei wel, dat ik gauw terug
moest komen, dacht Kees, maar het is in
één minuut gedaan en wie weet of het
nestje ook niet voor den Kerststal kon die
nen. Zoo tegen de rotsen zou het best prooi
staan!
Kees kon klimmen als een eekhorentje
Gouw was hij boven in den boom en *n paar
tellen later stond hij al weer op den grond
Het was een bizonder groot nest. Het moest
wel van een grooten vogel zijn! Terwijl
Kees vlug terugliep, pluisde hij met zijn
vingers in de strootjes en takjes, waaruit
het nest gemaakt was. Er scheen wel Iets
te glinsteren daaronder!
Opeens wordt de jongen warm en rood
van blijdschap, want daar haalt hij een
klein horloge aan een smal zijden bandje
te voorschijn! Buiten adem, met het nestje
stijf tegen zijn borst geklemd, komt hij de
klas In.
„Juffrouw, Juffrouw uw horloge het
nest.... Hij kan niet verder spreken, maar
houdt het horloge vlak onder het gezicht
van de juffrouw. Die krijgt tranen in haar
oogen en alle jongens staan daar stil en
stom van verwondering.
„Waar heb je dat gevonden?" vraagt ein
delijk Plet Baas.
En nu begint Kees het heele verhaal te
vertellen.
„Het is een eksternest,” zegt eindelijk de
juffrouw. .Dus die leelijke dief heeft het
van de vensterbank afgepikt en is er mee
naar het bosch gevlogen.”
Toen de stal heelemaal klaar was, stak
de juffrouw de kaarsjes aan en zei:
.Daten wij nu samen tot het Kindje Je
zus bidden, om Hem te bedanken, dat Hij
mijn horloge heeft laten terugvinden, want
als het niet voor ’t stalletje van den kleinen
Jezus was, dat Kees het mos is gaan halen,
had ik het nooit teruggekregen en jongens,
wij zullen het nest met het armbandje er
in vlak voor de kribbe leggen, dan kan
iedereen zien, dat er hier In de school geen
dieven zijn, maar dat ze voor de eksters
moeten oppassen!”
„En zou ik dezen papegaai ook kunnen
leeren praten?” vroeg de kooper aan den
vogelhandelaar.
„Praten, mijnheer? Het beest kan, om
zoo te zeggen elk woord dat hij hoort heel
gauw nazeggen.”
De man kocht den papegaai en nam hem
mee naar huis, maar hoeveel moeite hij
zich ook gaf om het dier te leeren spre
ken, geen enkel woord kwam er uit zijn
snavel.
Eindelijk ging hij weer naar den hande
laar om zich te beklagen. „Maar U hebt me
Kees Broos. Jan was de beste en braafste
leerling van de klas. HIJ was zoo eerlijk als
goud en de juffrouw had hem nog nooit op
een leugen betrapt. Met Kees was het an
ders gesteld. Van den eersten dag had de
juffrouw al last met den jongen gehad.
Voortdurend moest ze hem tot de orde roe
pen. Of hij zat z’n buurman onder de bank
te schoppen, óf hij spuwde op zijn werk.
Het was in één woord een echt boefje. Maar
hoe zou het ook anders? Hij had geen vader
of moeder meer, was thuis bij een oude
tante, die weinig naar hem omkeek, hem
maar ’n bitter beetje te eten gaf en
met gehavende kleeren naar schc„
gaan. De juffrouw van de derde klas had
op alle manieren geprobeerd, Kees ’n
beetje op te voeden, maar het was haar nog
steeds niet gelukt.
En nu dit! Was het mogelijk, dat de jon
gen haar horloge gestolen had? Het raamp
je was wel hoog, maar Kees zat al voor
het tweede Jaar In de derde en was een
stuk grooter dan de anderen.
De diefstal was half December gebeurd
nu was het één dag voor Kerstmis en
de juffrouw had nog steeds geen moed ge
had, om den Jongen onder handen te ne
men of de zaak bij de politie aan te geven.
Wie kon er nu aan zulke nare dingen den
ken? De Kerststal moest klaar gezet wor
den en ze wilde nu haar stemming en die
van de kpideren niet bederven.
Het werd een prachtige stal! Heelemaal
bedekt met grijsgroen papier, of hij zoo in
de rotsen was uitgehouwen. In het krib
betje lag echt stroo. Het kindje in zijn Witte
hemdje werd er zorgvuldig opgelegd. Er
waren natuurlijk Maria en Jozef, de os en
de ezel en wel vijf herders met ik weet niet
hoeveel schapen. Toen alles klaar was, zei
een van de Jongens: „Hé, Juf, we moesten
tegen de rotsen hier en daar zoo’n beetje
mos leggen en op den grond van dat witte
glinstergoed, dat net sneeuw is.”
„O, dat kun je bij Van Dalen koopen.”
riep Piet, „ik heb het vanmorgen nog ge
zien, t kost 15 cent per pakje.”
„Nu, ga JU dat dan maar halen." zei de
terwijl flj het veld uit iiagr beurs
JBet armbandhorloge van de Juffrouw
uit de derde klas is gestolen!”
Dit nleüws bracht opschudding in de
heele school.
„Gestolen? Welnee, ze zal het verloren
hebben,” zei de een, „en misschien heeft ze
het wel thuis gelaten," zei de ander.
„Niks hoor,” zei Piet Baas, een haantje
de voorste, „echt gestolen is het. De Juf
frouw was haar handen gaan wasschen aan
het fonteintje in de gang en had haar
armbandhorloge op de vensterbank gelegd
van het kleine raampje boven de fontein.
In haast was ze naar de klas teruggegaan
en toen ze een half uurtje later wilde zien,
hoe laat het was, merkte zU, dat ze haar
armband had vergeten.' Gauw liep ze terug,
maar Jawel: het ding was verdwenen!"
Gestolen? Het raampje stond wel open,
maar was zoo klein, dat er zelfs geen jon
gen van 6 jaar door kon krulpen. De deu
ren waren onder schooltUd gesloten een
vreemde zou niet naar binnen gekomen
zijn. Het kon dus niet anders of een van de
jongens van de klas had het gestolen! Maar
wie? Er waren er maar twee in dat half
uurtje weg geweest: Jan van der Lugt en
Er was feest bU dé familie Mulder. Niet
alleen omdat het Kerstmis was, maar ook
nog om iets anders. Je moet dan weten,
dat de familie Mulder vergroot was met een
klein Muldertje, Keesje. Dat wil dus zeg
gen, dat op den eersten Kerstdag de kleine
Keesje Mulder geboren was. En jullie be-
grUpen wel, dat er dubbel feest gevierd
werd. O, wat vonden ze het allemaal echt.
Nee maar, een broertje, dat op Kerstmis
geboren was! Tineke en Jan liepen ieder
oogenblik naar de wieg, om het kleine
broertje te zien. Het was een snoesje. Net
een engeltje, vond Tineke. En wat wa»
moeder trotsch op haar Kerstkindje.
Toen het donker begon te worden, stak
vader kaarsjes In den Kerstboom aan.
Prachtig vonden de kinderen het. Met
groote oogen en open mondjes keken se
naar den verlichten boom. Wat glinsterden
die gekleurde balletjes, net een sprookjes-
boom, zei Jan.
Maar ’s avonds begon het eigenlijke feest
pas. Vader speelde Kerstliedjes op de piano
en de kinderen zongen er bU-
Moeder genoot er ook van, hoorl Want
ze hadden de schuifdeuren open gezet, dus
kon moeder er van mee genieten.
Toen het tijd werd voor Tineke en Jaa
om naar bed te gaan, brachten ze eerst
nog even een bezoek aan moe Ier en kleine
Keesje. En Jan vond, dat Keesje al veel
grooter was dan vanmorgen, maar dat was
natuurlijk verbeelding.
Hat dubbelschroef-motorschlp
«Bandeiriante, voor rekening van
den staat Rlo Grande del Sul op
de werf .De Merwede» te Har-
dinxveld gebouwd, heeft Woens
dag op de Noordzee een proef
vaart gemaakt
