I
T
i
Ég
s
I
s
I
1
s
I
Kerstnacht óver Bethlehem
I
I
i
i
i
i
s
I
i
den H. Stal
BEKROOND OP KERSTAVOND
n
in
KERSTMIS
s
i
i
Wijdingsvolle Plechtighede
IN DE EEUWIGE STAD
KERSTLIED
Duizenden pelgrims
stroomen jaarlijks naar dit
gezegende oord
De plaats van Christus’ geboorte in de grot
HUWELIJKEN IN INDIE
ANTON VAN DUINKERKEN
Bijzondere ve ree ring van de
wieg van den Verlosser
Als de kerstklok over de stad van
Christus’ geboorte luidt
De wacht bij de kribbe
De processie naar den stal
VRIJDAG 24 DECEMBER 1937
het
J
A?
ipyt-
een
III.
zyne
ant-
II.
zich
op
zy
Wien
niet!” fluisterde zy
be-
een
n»
de kerk, die zestienhonderd
gebouwd werd door Keizer
.ger neemt zijn plaats in.
ttellen zich op.
Tegelijkertijd worden H.H. Missen opge
dragen in de grotten onder de kerk, in de
grot van de Onnoozele Kinderen, en op de
altaren in de grotten en de doorgangen,
waar de H. Hieronymus zijn Bijbelvertaling
voltooide. In de Basiliek zelf heerscht een
geheimzinnig duister, daar de Grieken hun
kalender nog niet geheel aangepast heb
ben aan de Gregoriaansche tijdrekening en
hun Kerstfeest eerst vieren tegen Drieko
ningen.
is allervreemdst”, zei de dokter eens.
hem
Iedereen slaapt nu, behalve de Francis
canen, die de wacht houden bij de kribbe,
zooals zij dit zevenhonderd jaar lang ge
daan hebben, bij de geboorteplaats van den
Verlosser. Als de zon opgaat boven het win-
terigé landschap van Palestina, dan zingen
de klokken van het Franclscanerklooster
hun vreugdezang over de wereld en ver
kondigen de geboorte van den Vredevorst.
Hun klanken smeeken, dat de vrede toch
moge neerdalen over het door onlusten ge
teisterde land, dat in zijn eeuwenoude ge
schiedenis zoo weinig vrede heeft gekend.
Rond negen uur keert de Patriarch terug
naar Jeruzalem, om het Kerstfeest te vie
ren in zijn paleis aan de Jaffa Gate.
Om tien uur in den avond wordt het
rustiger. De pelgrims zijn vereenigd aan de
gastvrije tafel van de monniken, en de
notabelen komen een bezoek brengen aan
den Patriarch.
Intusschen stroomen de menschen reeds
naar de kerk van de H. Catharina, die te
middernacht propvol is.
van de kerk, en zien nauwlettend toe, dat
de katholieken zich niet verstouten, de tre
den van het koor te naderen. Door de kerk
gaat de processie naar het klooster van de
Franciscanen, om vandaar naar de kerk
van de H. Catharina te gaan, die dicht bij
den muur van de oude basiliek staat, op
slechts korten afstand van den H. Stal.
kostbare manuscript ontrukken. Eindelijk sloop
ze de kamer uit en vatte post voor de deur.
.Mijn echtgenoot kan u vanavond niet ont
vangen!" Waring was bezig zijn notenschel-
pen een voor een in het vuur te gooien. „Zeer
goed Marl Mevrouw!”
HU stak zijn'hand uit. trok ze terug en ging
naar de deur. Daar keerde hij zich om en voeg
de er op zachten. bitteren toon bij: ..Neen, ik
ben niet Jaloersch! Maar te moeten zien, dat
gij in weerwil van alle raadgevingen in weer
wil van betere partijen, uw lot verbonden hebt
aan een man die droomt, en nimmer, nim
mer lets ten uitvoer brengt. Mijn hemel!"
,De liefde rechtvaardigde mijn keuze”, ant
woordde zij op vasten toon. .Hij zal slagen. Wij
lebben Mr Waring’s sympathie niet noodlg!”
..Neen! Maar mijn geld wel hé! Dit halve
huis werd gemeubileerd met de honderd gulden
welke hij bij mij kalmpjes ter leen vroeg
natuurlijk vóór ik met den stand van zaken
bekend was. Sympathie beteekent medelijden
daar gij ze niet noodlg hebt, naar ge zegt,
zal ik het rommeltje hier laten verkoopen!”
„O dat zult dat kunt gij niet doen!" Zij
liep naar hem toe en greep zijn arm. „Ik wist
het niet. Ik wil niet smeeken. alleen zeg ik u
HMMtMMMMMMtWM
angstigHij is weer hier, die akelige Mr Wa
ring! Wat zal
Hoe was hij niet met koortsigen haast aan
het schrijven? Zijn hoofd was voorover geval
len: zou hl) slapen? Toen zij hem aanraakte,
keek hij wezenloos op, met zulke wijde oogen,
dat zij er voor terugdeinsde. Haar onbegrensde
Kerstmis in de Eeuwige Stad. Snel en haast
ongemerkt gaat het aan ons voorbij. Maar even
als voor de vierde eeuw, toen het kerstfeest ook
in de liturgie der Katholieke Kerk op 6 Januari
gevierd werd, zoo vinden we thans nog bij het
Romeinsche vplk eerbiedwaardige resten van de
zen ouden Kersttijd.
Op den vooravond van Driekoningen wordt op
de Piazza Navona in Rome de z.g. Pesana ge
houden. In sommige gezinnen worden de kinde
ren thuis eerst door het Kerstkindje met allerlei
kleine geschenken verrast. Daarna stormen ze
allemaal, jong en oud, naar de Piazza Nayona,
waar zich weldra duizenden kinderen rond de
Kermls-kraampjes verdringen, om weer eens ‘n
Pesana mee te maken. Ieder der kinderen is be
wapend met een „toetertje". een instrument,
waarop uit alle macht geblazen wordt. Het is een
mengelmoes van allerlei valsche geluiden en
wanklanken. De grootste pret bestaat hierin, om
onverwacht bij een klein slachtoffer zoo hard
gnogeiyk in zijn oor te blazen. Het trommelvlies
wordt bjj de Pesana dan ook hevig op de proef
gesteld en men is blij, wanneer men jen slotte
uit dit gewirwar van menschen en kinderen een
uitweg gevonden heeft.
op de ontknooping van het stuk. Plotseling
barstte in de zaal een storm van toejuichingen
los, welke van Gilbert een wild dier schenen
te maken.
..Leugenaar gilde hij. ,Jk zal het bedrog
door de zaal rondbazuinen. Hoe kwam je asm
het stuk?”
„De auteur! de auteur!” schreeuwde het pu
bliek. Het was een kritiek oogenbllk; de direc
teur was radeloos.
De „auteur die Marion s wjjdopengesperde,
smeekende oogen op zich gevestigd zag, aar
zelde Plotseling sprak hij gejaagd:
„Er is in het geheel geen bedrog gepleegd!
Ik kocht het manuscript onafgewerkt van een
man, die beweert het geschreven te hebben.
Daar steekt niets laakbaars in.”
.De naam van dien man?"
,,Ik ik kan hem u niet geven. Zooeven was
hij hier. Bewijs, dat hij het gestolen heeft en
ik ben bereid eerlijk...."
Het geroep om den auteur werd luider en
dringender, toen Marlon plotseling iets be
merkte. dat haar een kleinen gil deed geven.
Zij wees naar een hoopje notenschalen in de
loge.
„Hij is hier geweest Gilbert zie eens
Waring! Hy kwam dien dag om zijn geld, uit
boosaardigheid stal hij de papieren, denkend,
dat gij er toch nooit iets van weten zoudt!
Ontkent dat, zoo gjj kunt!" eindigde zij, naar
adem hijgend, terwijl zij den man strak in de
oogen keek.
.Mevrouw, het is zoo." Een gevoel van spijt
tnderdrukkend, greep hjj Hartley’s hand.
.Mijnheer, mijn eer staat op het spel. Gij moet
met» mij, als mijn compagnon, op het tooneel
komen, maar ik beloof u twee derden van de
opbrengst”
Een oogenbllk stond ze onthutst Daarna ant
woordde ze fluisterende
„Onzin lieve! Het is veilig Gilbert! Gil
bert!"
.Mijn eigen woorden!" hijgde hij, zonder op
haar antwoord acht te geven. „Laat my gaan,
ik ben bestolen, bestolen! Ik zal het door de
straten van Londen uitschreeuwen!"
Daarna staarde zij naar het tooneel en deed
haar best om het stuk te volgen, maar hjj
wilde met alle geweld weg; hjj zou ’n scène
maken. Hem nog steeds bjj de hand houden
de. volgde zij hem daarom naar buiten in de
gang onder heel wat gemompel van de andere
schouwburgbezoekers. Naar huis? Neen, vóór zij
het hem beletten kon. had hjj een bediende op
den schouder geklopt.
.De directeur dadelijk!” schreeuwde hij
woest, toen een daverend applaus het antwoord
van den man overstemde.
„De directeur zit in gindsche loge,
moet Ik aandienen!" a
„Gilbert Hartley den schrijver van dit
stuk!" Zij volgde hem door kronkelende gan
gen tot aan de deur van een loge. Twee hee-
ren wilden lachend naar buiten komen, toen
de doodsbleeke man en de diep bedroefde vrouw
hen den weg versperden.
„Nog niet! Zeg mij”, riep Gilbert, „wie zich
de schrijver van dit stuk durft noemen?”
„Wel", zei de een op koelen toon, ,Jk ben
de auteur. Is er iets niet In orde?”
„Gij!” Hartley zag er. toen hij zijn armen be
vend uitstak, uit, alsof hjj uit het graf opge
staan ware. „Kom hier, kijk mij in de oogen.
Ik schreef het bijna woordelijk zooals het
opgevoerd is. Indien mjjn manuscript weg is.
hebt gij het gestolen!!”
Het stuk liep ten einde; het publiek, dat
weinig vermoedde, welk drama zich in een der
loges afspeelde, wachtte in ademlooze spanning
Maar ik en gy komen achteraan
Met duizenden meegeloopen.
Wij zullen wel lang in de rij moeten staan,
Maar de staldeur is nog open.
Wij worden misschien nog wel eenmaal wys.
Kyrie Eleys.
Van het heuvelachtige Jordaansche
landschap gaat eenjroote bekoring uit
n de dagen rond het Kerstfeest is het'
buitengewoon koud te Bethlehem, zoo
koud als in onze streken, want het oude
stadje ligt», op de kam van de bergen, drie
duizend voet boven de Mlddellandsche Zee.
Onze oude Kerstliederen, die gewagen
over den kouden nacht waarin het Kind
ter wereld kwam, passen goed bij de be
schrijving van den Heiligen Nacht in den
stal.
De laatste jaren is er veel veranderd in
Bethlehem. Electrische lantarens staan in
de ineengedrongen nauwe straatjes en in
den voorhof van de Basiliek. Piëteitlooze
handen hebben een electrisch verlichte ster
aangebracht op den dubbelarmigen lan
taarnpaal voor den ingang, en somber schijnt
het licht op de eerbiedwaardige steenen
muren van
jaar geleden
Constantijn.
Het is iets bijzonders, dat Bethlehem bijna
hetzelfde is gebleven als ten tijde van Con
stantijn den Grooten, in dit Palestijnsche
land, dat in den loop der eeuwen door tal-
looze oorlogen en Invasies geteisterd werd.
Bij deze rampen is de kerk van het H.
Graf te Jeruzalem evenals de andere Basi
lieken, welke door Keizerin Helena en haar
zoon gebouwd werden, verwoest. Sommige
werden weer opgebouwd, andere Dieven
onaangeroerd in hun sombere ruïnes. De
Kerk van de Geboorte daarentegen bleef
altijd gespaard, daar de Mohammedanen
deze plek evenzeer vereeren als de Chris
tenen. Zij gelooven niet In de kruisiging en
in de verrijzenis, maar zeggen, dat Christus
van Gethsemane in den hemel werd opge
nomen, en dat een der apostelen den Cal
varieberg beklom.
I
Maar ik en gij waren niet daarbij.
Ons trokken te vele zaken
Naar aardsche gewichtigdoenerij
Naar wereldsche vermaken
Of naar onze zorgen voor drank en
Kyrie Eleys.
Bij „II Santo Bambino"
In de plechtige Nachtmis die om 12 uur In
de kerk van Maria Maggiore wordt gecele
breerd. wordt de wieg, waarin eens de Verlosser
der wereld gelegen heeft, In plechtige processie
rondgedragen. Deze kostbare relieken die onder
het hoofdaltaar der kerk, waar de H. Mathias
begraven ligt, bewaard worden, bestaan uit vijf
langwerpige planken die door een glazen kist
omsloten worden. Wanneer deze in elkaar gezet
worden, hebben ze den vorm van een wieg, die
thans nog in het Oosten gebruikelijk is. Reeds in
de achtste eeuw werden deze kostbare rellquleën.
die alleen met het Hoogfeest van Kerstmis ver
toond worden, uit Bethlehem naar Rome over
gebracht. Thans wordt deze 'wieg reeds op den
vooravond van Kerstmis van onder het hoog
altaar naar de sacristie der kerk gebracht en
voor den Italiaan is het Kerstfeest eerst aange
broken. wanneer hy by het overbrengen van
deze overblyfselen van deze Oostersche wieg
vanuit de sacristie naar 't hoogaltaar den plech-
tlgen stoet met luid handgeklap mag begroeten.
Op het Kerstfeest blyft deze reliquie den ge-
heelen dag ter vereering uitgesteld. Tydens den
pl^chtlgen kerstnacht weerklinken kerstliederen
langs de goud-belegde gewelven, 't Is zeer op-
merkeiyk dat het aantal Italiaansche kerstlie
deren zeer gering is en zonder het Stille Nacht.
Heilige Nacht gaan de menschen In de prille
ochtenduren weer naar huis.
Op Kerstdag zelf kan men in de straten van
Rome slechts weinig van het Kerstfeest bespeu
ren. Slechts in de kerken, waar de kribbe staat,
kan men tallooze kinderen zien, die hun oogen
uitstaren en luidop hun bemerkingen maken. De
groote kerk, de „Ara Coeli”. by het Kapitool ge
legen. trekt vooral veel volk. In deze kerk im
mers kan men leder jaar vanaf 26 December tot
6 Januari uit den mond van de allerkleinsten
allerlei toespraken beluisteren tot het Kindje
Jezus in de kribbe. Op hooi en stroo ligt een
Christusbeeld, vervaardigd uit het hout van een
oiyfboom uit Gethsemane. Tegenover de kribbe
is een afzonderiyke kansel opgeslagen, waarop de
kleinen him preek komen houden. En dat ge
schiedt met vuur en geestdrift. Doch alleen kin
deren van 5 tot 10 Jaar mogen den kansel besty-
gen. Rond dezen preekstoel verdringt zich
steeds een massa volk om naar de kinderen te
luisteren. Sommigen zeggen een versje op, dat
ze van buiten hebben geleerd; de grooteren hou
den een toespraak. Meestal zyn het meisjes, die
met een groote vrymoedlgheld den kansel be
st ygen om frank en vry te spreken. Rond den
kleinen preekstoel is het gewoonlyk een duwen
en dringen van belang, want ieder kind wil na-
tuuriyk liefst zoo gauw mogeiyk aan de beurt
komen. Romeinsche gendarmen, die haast in alle
kerken te Rome aanwezig zyn om toezicht uit
te oefenen, hebben dan handen vol werk. Wan
neer een der kleintjes een heele mooie toespraak
gehouden heeft, klappen de geestdriftige toe
hoorders luide in hun handen.
Dat beeldje van het Heilig Kindje .41 Santo
Bambino” genaamd, wordt door de Romeinen
buitengewoon vereerd.
Het beeldje is met honderden ex-voto’s be
hangen. Uit alle deelen der wereld worden aan
dit kindje brieven gezonden door moeders, die
vertrouw vol om uitkomst bidden; die brieven
worden by het beeldje neergelegd en na drie
maanden ongeopend verbrand....
liefde voor haar man was een weinig getem
perd geworden door haar vrees voor zyn on
gestadig humeur.
„Gilbert, doe het niet!” Onbewust was zy
op de knieën gevallen. „O, geef het op, het zal
je dooden. Ik zal werken!”
„Wat nu? Ik was aan het droomen ik had
zoo'n schoone ingeving, en gy nu komt gy
my storen!" zeide hy, terwyi hy haar armen
terugstiet. .Als ik dezen keer den knoop van
het stuk niet onthoud zal ik er krankzin
nig van worden! Schoon, zy was zoo schoon!
Toe, ga nu heen!”
Hy greep zyn pen en begon te schryven.
Vol ontzag, bevreesd stond zy daar, in twee-
stryd. of ze heen zou gaan of wel hem het
„Goeden avond!” zeide hy met een gemaakte
buiging. Lang, welgebouwd, naar de laatste
mode gekleed, was het een flinke man. met een
gelaat, dat knap zou geweest zyn zonder de
onaangename uitdrukking, welke het ont
sierde
„Is hy te spreken? Ha. ja, ik zie zyn licht
daarbinnen. Het spyt my. dat ik hem in zijn
werk zal moeten storen.”
Maar al te wel begreep zy het smalende, dat
er voor haar in deze woorden lag. Zy wist het,
hoe de vroegere vriendschap van dezen man in
haat veranderd was, toen zy haar keuze
Gilbert Hartley had laten vallen.
•By heeft het zeer druk,” antwoordde
eenvoudig.
„Natuuriyk!” Hy zette zich neder en begon
noten te kraken hy scheen altyd en eeuwig
noten te kraken, meende zy. .Dm. zou ik
mogen vragen, hoe het met het groote tooneel-
ztuk staat?"
Geen antwoord. Dien morgen was hy voor de
derde maal teruggekomen geweigerd. Zy
deed alsof zy naaide, tot haar toestand haar
ondraagiyk werd, en opstaande klopte zy aan
de deur van de binnenkamer, waar haar echt
genoot meer uren doorbracht dan haar lief
»»s. Geen antwoord. Zy aarzelde zoo’n
stoornis had Hartley’s peinzende uitdrukking
wel eens in die van een boozen geest veran
derd en daarna trad ze op de teenen bin
nen, weinig vermoedend, dat haar bezoeker
m«t een grooten stap de deur genaderd was.
waaraan hy nu met het oor stond te luiste
ren
■.Gilbert, lieve, schrik
Nu is een groote politie- en militaire
macht in het gezegende stadje gelegerd,
omdat de autoriteiten bevreesd zijn voor
het uitbreken van nieuwe onlusten, die he>
aantal slachtoffers van den strijd tusschen
Joden en Mohammedanen nog zullen ver-
grooten. Bethlehem wemelt van khaki-unl-
formen; alle soldaten, die in den om trek
gelegerd zijn, en vrijaf konden krijgen, zijn
hier samengestroomd om getuige te zijn
van den Kerstnacht op de plaats, waar de
hemel zich geopend heeft, om den engel van
de vredesboodschap te doen nederdalen,
en waar herders de gansche wereld zijn
voorgegaan in de aanbidding van het Kind.
Slechts weinig pelgrims, nog minder dan
het vorig jaar, hebben zich niet laten ver
ontrusten door de berichten over de troe
belen, en hebben alle bezwaren opzij gezet
om de geboorteplaats van den Verlosser te
bezoeken.
De vrouwen, die in hun lange feestklee-
deren doen denken aan de tijden der Mid
deleeuwen, zijn blij, dat de angstige onrust
eenigszins geluwd is, en dat de orde her
steld is.
Tenslotte hebben ook de jonge mannen
hun schilderachtige nationale kleeding af
gelegd, en loopen nu door de straten in
lange gewaden van blauw serge.
Op den vooravond van het Kerstfeest
gaan de Franciscanen naar den Ingang van
het voorhof, om Zijne Zaligheid den Pa
triarch van Jeruzalem te begroeten. Een
kostbaar tapijt wordt over den weg uitge
spreid, de kruisdzai
en de monniken si
De donkerbruine Arabische misdienaars
en de leden van het koor van de Verlos-
serskerk te Jeruzalem scharen zich langs
den weg tot aan de kleine, drie voet hooge
deur, die nog dateert uit den tijd van Con
stantijn.
Plotseling klinkt het getrappel van nader-
b ij komende paarden-hoeven door de
avondlucht, en door de Westpoort wordt
een groep ruiters zichtbaar, bergsoldaten
met het geweer op zij. Onmiddellijk achter
hen rijdt een priester, die het dubbelarmigc
patriarchale kruis draagt, en dan volgt de
salonwagen van zyne Zaligheid den Pa
triarch, getooid met de wit-gouden Pause
lijke standaard. De stoet wordt weer ge
sloten door een groep soldaten met een be
velvoerend officier.
De troepen salueeren, de priester stijgt
uit het zadel en plant het lange kruis in
den grond. De overste van de monniken
treedt naar voren, begroet den Patriarch
en ontvangt zijn zegen. De processie wordt
gevormd, en tusschen twee rijen soldaten
en politie, die de menigte terughouden
schrijdt de Patriarch majestueus naar de
Basiliek.
Langs den weg is het een bonte menge
ling van kleederdrachten uit oude en nieu
we tijden. De hoofddoeken van de Be-
doulnen, de oranje tulbanden van de Chris
tenen uit de omgeving van Bethlehem, de
hoogoprijzende hoofdtooi van de vrouwen
uit de steden, en daarnaast de laatste crea
ties van de Parijsche mode; de wollen man
tels van de arme schaapherders, naast
deftige Jassen van rijke Europeanen en
Amerikanen. De zusters van den H. Vincen-
tlus met hunne witte kappen buigen eer
biedig voor zyne Zaligheid, en volgen den
stoet.
Langzaam nadert de processie den lagen
ingang. Hier moet iedereen, koning of boer
bukken, om door de deur te kunnen gaan,
die simpele bewoners van Bethlehem on
middellijk na de Kruistochten hadden ge
maakt, om den wilden Tartaren te verhin
deren, van de Basiliek een stal te maken.
Grieksche monniken staan In het schip
Twaalf uur later bevond hy zich In een
yiende koorts En het groote stuk! Het lag ver
geten op zyn lessenaar. Weken zouden voorby-
gaan, had de trouwhartige dokter gezegd, vóór
hy weer zou kunnen werken als hy ten
minste nog ooit zoover kwam. Dat wilde zeg
gen. dat de meubelen één voor één zouden
moeten verdwynen. Dag en nacht zat zy wa
kende en biddende by zyn bed. Hy had getobd
en gezwoegd!
In de eerste opgewondenheid dacht zy niet
meer aan Waring en zyn laatste bedekte be
dreiging; doch precies acht dagen na zyn vo
rig bezoek deelde het dienstmeisje haar mede,
dat die heer en een „Joodsche vriend” in de
huiskamer zaten te wachten. Verschrikt en
wanhopig ging zy naar de deur.
„Hy is ziek”, zei zy op deernisvollen toon.
.Dy yit en zal misschien nooit meer herstel
len.”
.Daar hebt ge het al!" zeide Waring. .Heb
ik het u niet gezegd? Afgesproken werk! Myn
vriend hier verlangt zyn geld of iets anders
wat evenveel waard is. Daar is het schuldbe-
oen het poortje dien Octoberavond
krakend openging, zat Marion Hartley, de
vrouw van den tegen kommer en misken
ning worstelenden tooneelschryver, wanhopig
haar hersenen te pynlgen om een middel te
vinden waardoor het gelukken mocht het genie
van haar echtgenoot door den een of anderen
schouwburg-directeur erkend te zien. Zou het
de postbode zyn, met een wissel? Bespottelijke
gedachte! De blos verdween weer van haar
gelaat, toen zy een man hoorde binnenlaten,
wiens slepende stem en afgemeten stap haar,
tot haar verdriet, zoo welbekend waren.
Begeleid door het machtige orgel, be
ginnen de monniken en de koorjon
gens de oude liturgie van Kerstmis.
De Patriarch neemt zyn plaats in op
den troon, en het Heilig Offer wordt
opgedragen op de plaats, waar voor
eeuwen een eenvoudige Maagd den
Verlosser aan de wereld schonk.
Het is gebeurd op een winterdag
Des nachts om twalef uren.
De kleine kudde met herders lag
Te sluimeren bij de vuren.
Toen klonk uit den hemel een heldere wys:
Kyrie Eleys.
Als de Pontificale Hoogmis geëindigd is,
begint een nieuwe processie.
Zyne Zaligheid neemt een levensgroot
beeld van het Goddeiyk Kind in zyn ar
men, en draagt het door de basiliek naar
de stalgrot in de crypte van de kerk. Daar
legt hy het beeld in de kribbe, terwijl alle
aanwezigen op den grond knielen naast de
zilveren ster, die de simpele woorden
draagt: „Hier werd Jezus Christus gebo
ren".
Langs de trappen, die naar de grot voe
ren, liggen honderden herders geknield, in
dezelfde kleeding als hun voorvaderen dui-
jaren geleden, en zy bidden, bld-
De herdérs hadden hun handen vol
Eenvoudige geschenken.
Zij gaven het Kerstkindje schapenwol
En baden het: wil aan ons denken
Wanneer Gij zult zijn in het paradijs.
Kyrie Eleys.
als gy wist hoe hy gezwoegd en gewerkt
heeft!.... Ik kan u iets gewichtigs mededee-
len. Heb nog een ty dje gedulden zyn stuk
zal aangenomen worden. Ja! Vanavond heeft
hy de intrige van het stuk gevonden het
prachtige denkbeeld, waarnaar hy maandenlang
gezocht heeft.”
..Zoo, heeft hy de intrige gevonden?” Hy
staarde haar ongeloovig aan en scheen te aar
zelen.
,Da! dat is immers het stuk waarover de
geheele wereld zou spreken? Ik zal nog eens
terugkomen, de volgende week, en dan...” Hy
ging weg zonder zyn zinsnede te voleinden.
Als versuft zat Marion nog lang te wachten.
Eindeiyk kwam Gilbert wankelend uit zyne
kamer, met de eene hand tegen het voorhoofd
en met een doodsbleek gelaat, doch met oogen,
waarin een onnatuuriyke gloed schitterde. Haar
bleeke, wanhopige trekken trokken zelfs
aandacht niet.
.Het is voltooid!" hygde hy.
„Ik kwam om je wakker te maken. Men zegt
dat ieder mensch ten minste eenmaal in zyn
leven tot iets grootsch, iets geniaals in staat
is. Luister naar hetgeen ik Je ga voorlezen
Maar de kamer schynt wel Marton, ik
ik
Het manuscript viel op den grond. Hy ver
loor het bewustzyn en zakte naast zyn dierbaar
tooneelstuk ineen.
Zooals men weet worden de huwelyken in
Indië voor de overgroote meerderheid reeds op
jeugdigen leeftyd gesloten.
Ongeveer 8 miUtoen meisjes zyn in haar
vroegste jeugd door een huwelyk gebonden,
verklaarde onlangs Mevr. Underhill, de gede
legeerde voor Indië. op een Engelsche confe
rentie voor de bescherming van moeder en
kind Daar werd ook de volgende statistiek ge
publiceerd: Er zyn 329.000 vrouwen en 29.000
weduwen beneden de 5 jaar; 2.774.000 vrouwen-
en 10.142.000 weduwen onder de 10 jaar. Men
treft vaak moeders van 16 jaar, die reeds 3
kinderen hebben, terwyi grootmoeder 35 jaar
oud is!
de zaal was getemperd, maar zy zag duldelyk
zyn oogen wyd opengesperd. Spoedig echter
ontzonk haar weder de moed; zy las in zyn
oogen een onbeschryfeiyken angst en hy beef
de, alsof hy de koorts had. Biy, dat ieders
aandacht op het tooneel gevestigd was, fluis
terde zy hem smeekend toe: .Lieve, blyf kalm!
Het stuk is by na uit!"
Nooit zou zy zyn gelaat vergeten, zooals
zy het zag, toen hy zich langzaam naar haar
toekeerde.
,Myn intrige myn stuk!” kwam het hor
tend uit de keel. ,jy jy hebt ze het beste
wat ik bezat, myn ziel, laten stelen!”
wys. Ik zal hier biyven tot ik uw echtgenoot
zie.”
Marton slaagde er in: .Blyf dan maar hier!”
door de keel te krijgen Daarna liep zy terug
naar het slaapvertrek, waarvan zy de deur ach
ter zich sloot.
„Zy zyn weg, mevrouw”, klonk het plotse
ling door het sleutelgat. „Ze bleven nog een
tydje tegen elkaar mompelen, waarna zy zich
plotseling stil hielden. Ik denk, dat zy geschrok
ken waren want zy slopen byna als dieven
naar bulten.”
Marton schoof haar stoel een weinig op zyde
om Gilbert’s woesten blik niet meer te zien,
en vond een oogenbllk verlichting in een
stroom van tranen.
_De eerste zonnestraal kwam op het einde van
drie bange weken. Hartley kon buiten ge
vaar. wat het lichaam betreft het slaapver
trek op en neer stappen. Tot haar ontsteltenis
zag zy echter spoedig, dat hy niet meer dan
een levende automaat was. Zes weken verlie
pen, en er was nog geen teeken. dat de ge
heimzinnige sufheid verdwynen zou. En toen
hy op zekeren dag weer naar beneden ging,
was het alleen om daar urenlang met starren
blik voor zich uit te zitten staren. Kerstmis
naderde, het geliefde, blyde Kerstfeest!
.Het
.Kon ik maar een middel bedenken, om
uit zyn dofheid te doen ontwaken!"
.De schouwburg een tooneelstuk",
woordde zy half werktuiglyk.
.Breng er hem dan heen! Wacht eens. ik
heb gezien, dat men morgenavond in de Jolity
voor den eersten keer een nieuw en naar
men zegt, wonderiyk drama opvoert. Juist, zoo
iets heeft hy noodig!”
Gilbert die er zich geen oogenbllk over
scheen te bekommeren, waar het geld vandaan
kwam, stemde met doffen blik toe. en den ver
genden dag Kerstavond zaten beiden in
een der stalles van de Jolity. Indien dit mis
lukte....
Met de hand van haar echtgenoot in de
hare zat Marton hem steelsgewyze gade te
slaan en met spanning te wachten op een tee
ken van terugkeerend bewustzyn. Te vergeefs!
Gedurende het eerste en het tweede bedrijf
bleef de uitdrukking op zyn gelaat zoo goed
als wezenloos; doch toen een daverend applaus
in de zaal opging, scheen hy een weinig ge
troffen. alsof hy zich vaag den een of ande
ren ydelen droom herinnerde. Plotseling ech
ter had Marton het wel uit kunnen schreeu
wen. Zyn magere vingers hadden gebeefd en
nu, in het midden van het laatste bedryf. om
klemde hy de hare krampachtig. Het licht in
De bezoekers van den schouwburg rezen ver
baasd van hun plaatsen op, toen het gordyn
ten laatste omhoog ging. Twee mannen stonden
by het voetlicht te buigen en de voorste van
deze was Gilbert Hartley. Geen van belden
scheen den moed of de kracht te hebben, een
woord te spreken tot het publiek, dat niets van
de zaak begreep en eerst den volgenden dag
uit den droom geholpen werd, toen de vennoot
schap tusschen twee schryvers openlyk
kend gemaakt werd. Het stuk zelf had
ongehoord succes en dat was genoeg.
Genoeg ja! Toen later op den dag de
Kerstklokken luidden. liep Marton zachtjes
achter haar-echtgenoot de trap, op en zette hem
een krans van hulst op het moede hoofd.
.Bekroond lieve”, fluisterde zy. .bekroond
op Kerstavond!"
zenden
den!
Onder het enthousiast zingen van
.Adeste Fldeles” keert de processie terug
naar de H. Catharlnakerk, waar de plech
tigheid besloten wordt.
Rond drie uur in den morgen keert een
vredige rust over Bethlehem, en alleen het
zachte gemurmel der gebeden van de Hei
lige Missen, dle>den ganschen nacht door
in de rotsen en in het heiligdom gelezen
worden, geeft wijding aan de stilte.
