Hitler zijn leven slijt
oe
De avonturen van Prof je en Struis je
awia
i k 4
w-
I
dag
F 250.
F 750.-
F 750.-
DES OCHTENDS REEDS
VROEG OP
11 u n ZAALBERG deken
Een minnaar van muziek-
Joh. Franciscus Regie
Apostel der Cevennen
5
u
\De
verraderlijke
stift
h
Zijn drie luitenants regelen en
zyn verantwoordelijk voor
de dagorde
I <p| /X lat. JI w I Ai t\ o ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen VFVFe verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen vfvJa™ doodeUjken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
o» W.
c» W
lederen morgen tegen zeven
Den Haag.
J. DANIELS S.J.
1
schen
HOOFDSTUK XIII
Wordt MTwriedh».
1
hief
duidde hun. dat ze stil moesten zijn. want
lat zün meester sliep. Ze begrepen het ge
lukkig allemaal, want ineens hoorde je niets!
I
over den Führer.
DOOR LO WILSDORf
i« zich over zijn geloof schaamt
schaamt zich over God. Wie zich
over God schaamt, over dien zal
God zich schamen.
Struisje. die trotsch was op de uitwerking
van zijn wenken, knikte vriéndelijk en vol
daan en liet zich toen door de kinderen
meenemen op een tochtje door het kamp Et
was veel nieuws te zien en hjj besloot alles
goed te onthouden en er Profje later verslag
van te doen. Want die zou met zijn gebroken
been vooreerst niet kunnen loopen. HU keek
in de tenten waar de vrouwen bezig waren
kleeren te naaien van hulden en ook schoe
nen. die heel breed waren en heel anders
heel diep in zijn binnenste, op den
van zijn hart, voelde hjj het anders.
Wegge
gooid had hij, wat voor hem nog geluk heette.
Weggegooid I
Bella had het kiekje van haar moeder laten
inlijsten en het op haar schrijftatel geplaatst.
Hj) liep er heen en nam het er af. Star hield
hjj zijn blik er op gevestigd. Heel lang. Wat
was zj) toch mooi! Wat keken die heeren naar
haar om! En hjj? Ruwe woorden bad hü haar
droegen.
Andere vrouwen legden vleeech van buf
fels in de zon te drogen en weer andere be
reidden een maaltijd voor bet gezin. Buiten
de tenten stonden de paarden vastgebonden,
en honden liepen hier en daar rond. Het was
overal heel bedrijvig en gezellig en het beviel
Struisje wel. Maar natuurlijk,- nu de grootste
angst voorbij was. dacht hjj weer aan zijn
kind. Hij werd er stil van ea voelde er plotse
ling niets meer voor om nog verder te wan
delen. Hjj maakte den kinderen duidelijk, dat
hjj «eer naar zijn meester moest en in de
tent ging hjj in een hoekje liggen. Hjj deed
net of hü sliep, maar af en toe biggelden
groote tranen langs zjjn wangen.
1) Georges Guitton S.J., Saint Jean-Fran-
COis Regis (15971640) d’après toutes les dé-
posltlons des procés de testification et de
canonisation et de nombreux, documents iné-
dlts tirés sourtout des Archives de la Compag
nie de Jésus. Editions Spes, Paris, 1937 40 frs.
Gouden Hart waschte Profje's gezicht
voorzichtig en toen de modder er af was er
zjjn vrlendeljjk gezicht te voorschijn kwam
werd het hart van Struisje ook weer wet
geruster. Ze hadden samen al zooveel mee
gemaakt, dit zou ook wel weer voorbij gaan
en Profje zou zeker wel gauw genezen. Nu
Profje hem' niet noodt" had, besloot hjj eens
eens kijkje in het kamp te nemen. Toen hj)
zjjn kop uit de tent stak, zag hjj. dat er een
heele menigte verzameld was, die allemaal
heel nieuwsgierig waren hoe het met den
blanken man was en ook Struisje graag eens
van dichtbij wilden bekijken. Vooral de kin
deren hadden veel belangstelling voor Struisje
en ontvingen hem met gejuich. Maar Struisje
Volgens berichten uit Afrika sterft de witte neushoorn uit. In het Zuiden leeft
nog een kleine kudde. Het beest wordt door de boeren zeer gevreesd, daar het een
insect overbrgngt, dat een besmettèlijke ziekte onder den veestapel veroorzaakt.
Vandaar dat het dier, zoodra het zich nabij de boerderijen vertoont, wordt
neer geschoten
haar gedachten te verbergen? Was zij mogelijk
een van die menschen, die zich niet kunnen uit
spreken en zich over zachtere gevoelens
schamen? Merkwaardig, dat hjj nu plotseling
zooveel verklaringen voor haar eigenaardigheden
zocht en vond, na zich zooveel jaren over haar
achterlijkheid, teruggetrokkenheid en afkeer van
levensvreugde geërgerd te hebben. Had zjj ge
durende de laatste weken dan niet getoond en
duidelijk bewezen, dat er een mogelijkheid be
stond, haar te overtuigen? Was zjj niet grondig
veranderd, en dat zonder zjjn hulp? Had men
haar dus feiteljjk nooit begrepen? En was het
nu te laat? Zeker, het was te laat. Hier stond
het zwart op wit. Zij was voornemens, zich te
verloven. Afgeloopen. Wilde te voren haar
kind materieel vorstelijk verzorgen. Wat wilde
men eigenlijk nog van Oliva von Belamy?
„Zou het niet goed zjjn, als je er zelf heen
ging?” vroeg Bella schroomvallig.
Op ruwen toon viel hjj uit: „Waarvoor? Met
welk recht? Zjj is oud genoeg om te weten wat
zjj doet!”
Maar
bodem
„Te laat! Te laat!" klonk het daar.
Geen Jonge minnaar had attenter en voort
varender kunnen zjjn dan zjjne hoogheid.
Precies op^het uur van bezoek en geen minuut
later, liet hjj zich bjj Oliva aandienen. Hjj wist
vermoedeljjk niet en het zou hem ook abso
luut onverschillig geweest zjjn. indien hjj het had
gewetea dat ongeveer aUe aristocratische
MJ verUen van een hand,
een voet ot een eog.
ver den bewonderenswaardlgen Franacben
I 1 volksmissionaris der zeventiende eeuw,
wiens naam o.a. voortleeft in de in 1836
te Parjjs gestichte, in andere landen nagevolg
de, vereeniging tot saneerlng van onwettige
huwelijken, bestond totnogtoe geen levensbe
schrijving, die met de moderne eischen der ge
schiedeniswetenschap genoegzaam rekening
hield. Thans verschijnt bjj gelegenheid van het
tweede eeuwfeest zijner heiligverklaring (16 Juni
1637) een uitgebreid, boeiend geschreven werk
van de hand van P. Guitton, die als psycho
loog en geschiedschrijver bekend is door zjjn
vroeger verschenen boeken over Léon Harmel
en den Zal. Petrus Faber. Jarenlange bronnen
studie en uitgebreide kennis van het terrein,
waar Regis gearbeid heeft, geven een bijzon
dere waarde aan de levensschets van den groe
ten missionaris, die nog met eere genoemd
wordt in de Cevennen, waar zjjn machtig woord
aan de armen het Evangelie heeft verkondigd,
's Zomers preekte hjj in de steden, 's winters
ging hij van dorp tot dorp, van gehucht tot ge
hucht om de boerenbevolking van Vivarais en
Velay te onderrichten. Zjjn onbaatzuchtigheid
en zjjn heilige levenswandel wonnen de harten
dezer eenvoudige landlieden, die ten gevolge van
de godsdienstoorlogen der zestiende eeuw tot
een staat van verwildering en onwetendheid
waren vervallen, die onze verbeelding te boven
gaat.
De schrijver had de beschikking over de Ro-
meinsche archieven der Sociëteit, waarin o.a*.
voorkomen de Litterae Annuae, de Catalogi der
provincies en de briefwisseling van den gene
raal der orde, P. Mutlus Vitelleschl (1615
1645). Hierdoor was hjj in staat chronologische
en andere onnauwkeurigheden te verbeteren,
die in het werk der vroegere geschiedschrijvers
ingaslopen waren (La Broue 1650, Bonnet 1692,
Daubenton 1716). Toch hebben deze auteurs
hem bij de samenstelling van zjjn boek goede
diensten bewezen, waar het gold het opsporen
der bijzondere feiten uit het leven van Regis.
Vooral heeft hij gebruik gemaakt van de door
Daubenton verzamelde officieele stukken der
Ritencongregatie voor het proces der zalig- en
heiligverklaring. Een uitvoerige bibliographic
van de bronnen gaat aan het werk van P. Guit
ton vooraf.
Een bijzondere aantrekkelijkheid heeft deze
levensschets, omdat een nauwkeurige beschrij
ving gegeven wordt van den polltieken en gods-
dienstigen toestand, waarin de streken in Z.-
Frankrljk na het tijdperk der godsdienstoor
logen verkeerden. De verwildering op moreel en
godsdienstig gebied vormt telkens den achter
grond, waartegen de figuur van den heiligen
missionaris scherp uitkomt. Zoo geeft dit boek
een stuk kerkgeschiedenis, dat met belangstel
ling gelezen zal worden. Maar de persoon van
Regis wordt geen oogenblik uit het oog ver
loren. Het wetenschappelijk opparaat, waaraan
groote zorg is besteed, staat aan de figuur van
den heilige niet in den weg. Regis blijft in tel
kens wisselende tafereelen (het boek telt 45
korte hoofdstukken, waarvan de inhoud over
zichtelijk meegedeeld wordt aan het einde, zoo-
dat een register overbodig is) de held van de
christelijke naastenliefde, die zichzelf vergeet
om degenen, die door de wereld vergeten wor
den, gelukkig te maken. De pastoor van Ars
had een groote vereering voor Regis. Op bladz.
394 v. wordt een stuk interne geschiedenis ge
geven naar aanleiding van de verkeerde be-
oordeeling, die hjj van een zijner onmlddellljke
oversten ondervond. De S. haalt de brieven van
den generaal aan, die na een ernstig onderzoek
partij trók voor Regis. Aan tegenwerking heeft
het hem niet ontbroken. Zelfs de Bisschop van
Vivlers onthield hem een tijd zjjn gunst, ge
loof hechtend aan geruchten, die ten nadeele
van den heilige verspreid werden.
Aan een taaie legende heeft de schrijver met
de officieele stukken in de hand een einde ge
maakt. Zeventig jaar na zün dood, bjj gelegen
heid van het proces der zaligverklaring, werd
van Jansenistische zijde beweerd, dat Regis uit
de orde gezet was. De promotor fidei. Prosper
Lambertini, (de latere Paus Benedictus XIV),
die in zjjn beroemd werk De Servorum Dei
beatifieatione et canonisations III, cap. VI, n.
16 de geschledertis hiervan vertelt, ging met
eenlge getuigen op bevel van Paus Clemens XI
naar het professenhuis te Rome om d^ archie
ven en stukken te onderzoeken, die op deze
zaak betrekking hadden. Toen bleek, dat het
verhaal verzonnen was. en bovendien, dat op
het onderhouden der regels bij den heiligen
man geen aanmerking gemaakt kon worden.
De schrijver zegt in een aanteekening op bladz.
509, dat hjj in een volgend werk over Francis
cus Regis dieper zal Ingaan op de pogingen, die
van Jansenistische zijde aangewend zjjn om de
zaligverklaring te verhinderen. Intusschen
heeft hjj op bladz. 571 v. de onbehoorlijke han
delwijze van den Jansenistischen priester Louis
Malle (Dom Luigl) aan de kaak gesteld.
P. Guitton heeft ons een heiligenleven ge
schonken, dat aan hooge eischen beantwoordt.
van- u nog te goed heb. Goeden morgen.
Meneer Poirot Jr. staat als verstomd. Doch
niet alleen om de fatale uitwerking van zjjn
doortastendheid. Hjj heeft niet eens den tijd,
om juffrouw Elza te waarschuwen, dat ze die
roode streepjes van haar wang moet vegen
net op de plaats, waar hjj haar gekust heeft.
Hjj weet héél zeker, dat ze daar vóór dien kus
niet waren, dus dus kan niemand anders ze
daar gebracht hebben, dan hjj. Haastig neemt
hjj zjjn zakdoek uit zjjn zak, veegt er mee over
zijn lippen, denkt een oogenblik na, en begrijpt.
De lippenstift van zjjn moeder!
Juffrouw Elza loopt Intusschen met de roode
streepjes op haar wang zonder erg door de
drukke straten. Ze is nog niet bekomen van de
aangedane beleediglng. Het is werkelijk de eer
ste kus, dien ze nog ooit van een jongeman ge
kregen heeft. Ze kan het nog maar niet be
grijpen. Zjj tracht een reden te vinden voor dat
onverwachte optreden van meneer Poirot, die
anders altijd zoo beleefd en gereserveerd is. Zou
hjj werkelijk op
eens gek gewor
den zjjn. In ieder
geval zal ze een
andere betrekking
moeten gaan
zoeken, op een
kantoor, waar de
chef niet gek is.
Maar zal ze die makkelijk vinden? En zeg
gen ze niet, dat de manpen allemaal hetzelfde
zjjn. Is z IJ soms niet een meisje, net als alle
andere? Waarom zich onnoodlg zoon houding
te geven? Kjjk b.v. die twee jongelui eens. die
heelemaal naar den kant gaan, om haar te la
ten passeeren, en die haar bljjvën aankjjken
op een manier, die ze nog nooit heeft meege
maakt. En dan die andere, die haar glim
lachend tegemoet komt, en tamelijk veel zin
schijnt te hebben, om wat tegen haar te zeg
gen? Er is geen twijfel aan, de mannen kijken
naar haar. Denkelijk hebben ze altijd zoo naar
haar gekeken en z jj heeft het nooit ge
merkt. is altijd zoo dom geweest, om het nooit
te merken!
Ze is opeens klaar wakker geworden! Op een
kruispunt blijft ze besluiteloos staan. Een me
neer, die in druk gesprek met een ander was,
onderbreekt zjjn gesprek, en kijkt haar aan.
Ook de ander draait zich om. Ze keert hun
allebei den rug toe, en gaat weer in dezelfde
richting terug. Als ze het goed beschouwt, heeft
ze meneer Poirot afschuwelijk behandeld. In
ieder geval had ze er niet zóón tragedie van
mogen maken. Als alle andere mannen zoo on
beschaamd naar haar kijken, is het toch heel
natuurlijk, dat meneer Poirot óók niet eeuwig
onverschillig tegenover haar kan blijven. En
dan verdient h U toch zeker de voorkeur boven
iemand, dien ze heelemaal niet kent! Heeft ze
hem trouwens niet altijd graag gemogen? Bo
vendien zou ze nu den moed kunnen vinden,
dien ze sinds drie maanden niet gehad heeft,
om hem om salarisverhoogtng te vragen!
Ze klimt de twee trappen weer op, en tracht
te glimlachen. Na een korte aarzeling duwt ze
de deur open, en blijft dan besluiteloos staan.
Tot haar onuitsprekelijke verbazing komt me
neer Poirot, niet in het minst beleedigd, op
haar toe. en vraagt haar heel beleefd, cm al
lereerst die roode strepen van haar wang te
mogen verwijderen.
Ze hebben hun beider geluk te danken aan
het stuursche dienstmeisje, dat óók eens op
Zon- en feestdagen haar lippen wilde ver
zorgen.
haar levensweg te bewandelen, vooral, wanneer
het hem zoo gelukkig scheen te maken. Wien
had zjj in haar leven ooit gelukkig gemaakt?
Haar overleden echtgenoot aan wien zjj slechts
met weerzin kon denken? Of haar eigen dochter?
En Virgllius Pretorius, die haar ronduit had
verklaard, dat zjj een man aan haar zijde slechts
rampzalig zou maken?
En terwijl dat alles door haar hoofd ging
hoorde zij naast zich de stem van den grijsaard
woorden zeggen, waarvan zjj eerst de ware
beteekenis niet vatte, doet) die haar dan zoo
ontroerden, dat de tranen in haar oogen
schoten.
..Je zult er geen berouw van hebben, Oilva."
zei hjj. nadat zjj hem Impulsief haar hand had
toegestoken. „Je zult er geen berouw over heb
ben. Zie Je, ik was een harteloos, onverschillig
mensch en plukte hier en daar de bloemen, die
toch zelf niet anders wilden. Door jou heb ik
echter de waarde van edele vrouwelijkheid
leeren kennen. Wel laat voor mjj, helaas! Ik
ben een grijsaard, wiens leven spoedig ten einde
kan zjjn. Maar juist daarom verlang ik nog naar
geluk, omdat het zoo onverhoopt en overwel
digend tot mij komt. Wat ik Je kan aanbieden
Oilva. zjjn slechte uiterlijkheden. Maar wanneer
je mjj daarvoor in ruil wilt toestaan, je te mogen
beminnen, als een geliefd, aangebeden kind, dan
ben ik rjjkeljjk beloond. Je moet je zelf tot niets
dwingen, dat niet met je hart overeenstemt.”
uur ziet de
huisknecht, die. de kamer van „Reichskanse-
lier” Adolf Hitler binnentreedt, zonder eenlge
verwondering dat zijn meester reeds wakker is.
De Führer leest.
Ataturk houdt van de zwoele nachten van
den Bosporus, Mussolini blijft soms op tot de
ochtend gloort. Het leven van Adolf Hitler,
oppersten chef van het Duitsche leger en de
Duitsche vloot, kanselier van het Rijk, Führer
van geheel Duitschland, is regelmatig als dat
van een rentenier.
Om 12 uur ’s nachts begeeft hjj zich te rus
te. hjj staat om 7 uur op en slechts om zeer
ernstige redenen wjjkt hjj van dien regel af
Hitler woont, als hjj te Berlijn is, in het
paleis van den Rjjkskanselier, in kamers waar
van hjjzelf de teekeningen gemaakt heeft en
waarvan de meubels van glas en staal zjjn
modern, de stijl van een tijdperk dat van een
voudige lijnen houdt: lage divans, groote
schrijftafels. Hjj roept zelden de hulp in van
een bediende om zich te kleeden. Hjj vindt, dat
het al ingewikkeld genoeg is om zich ailéén
aan te kleeden. Slechts om zjjn laarzen aan
te trekken vraagt hjj assistentie. Deze hulp-
verleening, die altijd vlug geschiedt, is voor
hem een voorwendsel om een lang gesprek aan
te binden, teneinde te vernemen hoe een man
uit het volk over Duitschland en de wereld
denkt. Terwijl de knecht zjjn werk verricht
stelt Hitler hem allerlei vragen. Hjj informeert
b.v. hoe zijn vrouw en kinderen het maken
Wat voor weer het is. Wat vertelt men zooal
in Berlijn?
Dat is zoo voor Hitler het voorspel van een
dag, die gewoonljjk druk bezet Is, omdat hij
zich van allerlei gebeurtenissen op de hoogte
moet stellen, ja zelfs van de praatjes, waarmee
de kleine luiden van de hoofdstad bezig zjjn
Tegen half acht wordt er aan zjjn deur ge
klopt. Zijn kapper komt binnen. De conversa
tie wordt voortgezet, terwijl Hitler zich laat
scheren en zijn karakteristieken snor laat bij
knippen. De kapper tracht hem te laten la
chen, door hem de anecdotes te vertellen, die
hjj daags tevoren heeft hooren vertellen door
andere klanten, S-A.-leiderS, die natuurlijk
vereerd zijn dat ze denzelfden kapper hebben
als de Führer. Om precies 8 uur gaat Hitler
naar de eetzaal. Gewoonlijk ontbijt hjj alleen
Van tijd tot tijd echter gebruiken zjjn luite
nants Brückner, Schaub en Schrek met hem
het ontbijt.
„Wat heb ik aan informaties?" vroeg hij.
„Wat zou ik van Oilva willen weten? Dat zjj
een buitengewone vrouw is, zien wjj zelf. Dat
zij geen avonturierster is, eveneens. Geen enkele
wet van mijn huis verhindert mjj en ik zeg
het je eerlijk, liefste zus zou mjj kunnen ver
hinderen. haar ten huwelijk te vragen. Alleen
haar wil is beslissend.”
Zjjn zuster Llze zweeg. Zü wilde hem niet
tegenwerken, want zjj waren dol op elkaar en
zouden elkaar nooit, met wat danjook. onaange
naam willen zijn. Hun levensopvattingen stem
den volkomen overeen en deze mevrouw von
Belasur wu Mcb, ondanks haar geel Jeugdtev
leeftijd, zeer harmonisch aanpassen; dat zag
de oude dame ook wel in.
Kon haar broeder nog ter elfder ure het ge
luk vinden, dan zou het wreed zijn, hem te
ontnuchteren. Daarentegen vreesde zjj en niet
ten onrechte, dat het prinselijk kroontje Oilva
niet zou verblinden. Op geen enkele toespeling
was zjj ingegaan. Zorgvuldig had zij vermeden,
op een of anderen wenk te reageeren en daarom
was Llze Froheim uitermate verbaasd geweest,
toen haar broer gisteravond mededeelde, dat
Oliva hem half en half toestemming had gege
ven. althans met zijn huwelijksaanzoek voor
den dag te komen. En nu was het zoo ver. Nu
stond hij voor Oliva, die. ofschoon bleek en
afgemat, er zoo ontroerend jong en mooi uitzag.
Want aangezien zjj zeer goed wist, wat zijne
hoogheid haar te zeggen had. was zjj er op
bedacht geweest haar kleedlng in overeenstem
ming te brengen met die plechtigheid. Zjj droeg
nu een lichte japon, hetgeen zjj zelden deed.
Daardoor won het tooneeltje aan feestelijkheid;
en zjjne hoogheid was er zichtbaar door ont
roerd. HU liet ook niet na, zich bjj zijn huwe
lijksaanzoek aan de ouderwetsche vormen te
houden, die onder de gegeven omstandigheden
een elgenaardlgen Indruk maakten. Met vorme
lijke waardigheid en welgekozen woorden over
handigde hjj Oilva eerst de prachtige rozen-
bouquet en vroeg haar daarna haar hand.
Oilva echter werd nog een tintje bleeker en
sloot haar oogen, alsof zjj pijn leed. Dan her
stelde zü zich energiek. Neen, nu geen zwakheid
toonen. Het kon toch niet zoo moeilUk vallen,
naast dezen goedigen, ouden heer een stuk van
en voorstellingen uit de heldensagen der Nl-
belungen.
Bjjna lederen morgen knoopt Hitler, in dat
V^trek, een lang gesprek aan met zün archi
tect, professor Spier. Hitler, die vroeger schil
der was van zjjn Vak, heeft altijd gedroomd
architect te worden.
Op het oogenblik.' nu er sprake van is om
heele nieuwe steden te bouwen, en belangrijke
veranderingen in de hoofdstad aan te bren
gen, zUn enkele gunstelingen erin geslaagd om
Hitler in zjjn particulier bureau ontwerpen te
zien maken, *dïë later door de groote Berlün-
sche architecten uitgewerkt zullen worden.
Alleen de kamerdienaar, de adjudanten van
Hitler en enkele geregelde bezoekers, zooals
Dr. Schacht en Von Ribbentrop, mogen het
privé-kantoor binnengaan zonder tevoren aan
gediend te zijn. Hitler ontvangt er ook Goeb
bels, Goering en Maarschalk Von Blomberg,
maar alleen walmeer deze zjjn uitgenoodigd
Na het gesprek mfet zjjn architect onder
houdt Hitler zich met zUn adjudanten en den
staatssecretaris van de kanselarij over belang
rijke rapporten, allerlei plannen en actueele
onderwerpen, politieke en sociale zaken. HU
ontvangt het „dagelUksch bulletin”. Dat is
een soort programma, door den staatssecreta
ris der kanselarU en luitenant Brückner op
gesteld, en waarop vermeld staan alle bezoe
ken, die de Führer dien dag moet ontvangen,
alsook de besprekingen met zUn ministers.
Het is amper half elf als dé kanselier van
het Derde Rjjk naar zUn eigenlijke werkkamer
gaat. Dat is een groot vertrek, met roodbruin
laken behangen, zooals de kleur van de vlag
Dit vertrek ziet uit op den tuin. Kunstwerken
waaronder een allegorische voorstelling van
Driekoningen en een groot portret "van Wil
lem II. sieren de wanden. Dit vertrek grenst
aan een kamer, waar Brückner, Schaub en
Schrek voortdurend aanwezig zün. Midden in
de zaal staat een groot mahoniehouten bu
reau, waarachter Hitler zUn bezoekers ont
vangt. Het zUn de ministers en ook de leiders
der 8.A. en afgevaardigden uit de Duitsche
provincies.
De audiënties duren tot 1 uur n_m. Hitler
gaat nu naar de kleine eetzaal, waar de chef
van den persdienst, zUn adjudanten en voor
naamste medewerkers, mede aan tafel zitten.
Het menu, uitgebreid voor de gasten, is voor
Hitler zelf steeds zeer eenvoudig. Groenten,
melkspUzen en fruit. Niemand rookt aan ta
fel. Geen alcohol. Tijdens de lunch spreekt hjj
weinig. Bij het dessert wordt men pas spraak
zamer. De maaltUd duurt ongeveer anderhalf
uur. Daarna onderhoudt Hitler zich geruimen
tijd met zUn medewerkers of met zün minis
ters. Als bet weer het toelaat gaat hü daarna
te voet naar Goering op Karinhall of naar
Goebbels op Schwaremveder.
Tegen vüf uur tornt hjj terug en men dient
de thee rond in de kleine eetzaal. Von Blom
berg, als trouwe vriend, is daar altijd bü te
genwoordig.
Behalve zijn smaak voor architectuur is Hit
ler een hartstochtelUk liefhebber van de bios
coop. ZUn particuliere operateurs draaien
Engelsche, Amerikaansche en Fransche films
voor hem af. De toestellen van het kleine
theater zUn*zeer geperfectionneerd. De Führer
is dus de ware filmcensor van het RUk. Vier
maal heeft hU de film Tovaritch van Jacquet
Deval laten vertoonen, na er zich eerst van
overtuigd te hebben, dat de auteur geen Jood
was. De technische zijde van het filmvraag-
stuk interesseert hem buitengewoon. HU is dol
op nieuwe vindingen.
Ook muziek is een van Hitler's liefhebbe
rijen. Wagner heeft een wezenlUken invloed op
zUn leven uitgeoefend. Meer dan honderd maal
heeft hU de „Meistersinger" gehoord. Voor
geen geld zou hü een voorstelling van het
Wagnertheater te Bayreuth overslaan. Als hU
zich niet met architectuur of film bezighoudt
ontbiedt hü zUn vriend en medewerker Hanf-
stangl, die hem Verdi, Beethoven, Wagner ol
Schumann voorspeelt. „Muziek, zegt hü, ver
vangt voor mU den wUn en den alcohol.”
‘Tegen'rmiddernacht gaat hü naar zUn ka
mer, waar nog lang het licht blUft branden
Als 's morgens de huisknecht de boeken In de
bibliotheek plaatst, zün het meestal detective
romans.
In het program van dit dagelUksch leven is
er geen sprake van de familie van Hitler,
noch van de liefde van den Führer. Zijn vader
Alois Hitler, eenvoudig schoenlapper, is in
1903 gestorven. ZUn moeder Klare is ook reeds
overleden toen hü nog een kind was. HU heeft
slechts één zuster. Paula, die in Weenen woont
en een halve zuster Angela, die te Berchtes
gaden in zün villa verblijf houdt. Reeds in
„Mein Kampf" spreekt hij slechts weinig over
zUn familie. Een van zUn half-broers. Alois,
heeft in BerlUn een eenvoudig restaurant en
ontmoet slechts zelden den grooten uitverko
rene van de heele familie.
r eneer Poirot Jr. is een ietwat bedeesd,
I maar hoogst soiled jongmensch. lederen
L morgen, vóór hü van huis gaat, om zich
zUn kantoor te begeven waarvan hü.
i den dood van zün vader, de leiding heeft,
r toezicht van zün oom geeft hü zün
Ier een klinkenden kus.
a ook op dezen gedenkwaardigen morgen.
>t Jr. gaat al de trap af. HU weet niet, de
i jongen, dat hU met dien kus een flinke
heeft meegekregen van het lippenrood,
zUn moeder zoo juist gebruikt heeft. En
veel minder weet hü, dat de medeplichtige
tan het stuursche dienstmeisje is, dat voor
wee gulden, die ze meekreeg, twee stilten
cht heeft, inplaats van één. en bUgevolg
een kwaliteit, die veel meer af geeft. Ieder-
legrUpt, dat van die twee stiften het meisje
en voor zichzelf gekocht heeft.
t is een heerlUke lentemorgen. De straten
levendjg en vroolUk. Meneer Poirot besluit
te gaan loopen. Een ongewone luchtigheid geeft
vleugels aan zün voeten en werkt op zün ver
beelding. Vandaag schünt hem alles mee te
loopen. Zelfs de jonge dames, die hü op het
trottoir tegen komt, küken naar hem en lachen
hem toe. Er is geen twUfel aan, of die blikken
en lachjes zün alleen voor hem, want hü is al
leen en ze komen in actie nét op hét oogenblik,
dat hü passeert.
Vanmorgen küken de meisjes naar me,
denkt meneer Poirot Jr. Het is vreemd, maar
het doet me werkelUk goed.
Hü begint vertrouwen In zichzelf te krUgen
voor de woorden, die hü zal spreken, die hU
allang had gezegd, als niet die vreeselUke
schuchterheidDaar komen drie meisjes ra
kelings langs hem heen en vestigen drie paar
vróolüke oogen op zün gezicht. Een winkeljuf
frouw, die bü de deur staat, kükt hem opval
lend aan.
Het is nu eenmaal zoo, vanmorgen interes-
secren ze zich voor me!
ZUn besluit Is genomen. Hoe was het ook
weer, zooals hü wel eens gehoord of gelezen
had? Stormenderhand, juist!
In het kamertje naast zün werkkamer hoort
hU het getik van de schrüfmachine. Juffrouw
Elza is al aan het werk. HU trekt zün jas en
handschoenen uit, strükt zün haar wat recht,
en vergewist zich, of zün das goed zit.
Goedenmorgen, Juffrouw Elza!
Zelfs de hartelüke toon van dien morgengroet
is niet in staat, om Elza de oogen te doen op
slaan. Juffrouw Elza is een voorbeeldige typiste.
Ze is niet mooi en niet leelük. maar ze is braaf
en lief. Daar ze zich totaal onbewust is van
den stap, /Uen meneer Poirot gaat zetten, be
merkt ze niets vreemds in de llchtelük ontroer
de stem van meneer Poirot.
En.... waar bent u mee bezig, beste juf
frouw?
Ik copieer Juist het contract voor de firma
Boulanger.
Ah juist, dat contract....
Wat kan hem op dit oogenblik dat contract
schelen I Vóór het meisje er op verdacht is,
heeft meneer Poirot haar een hartelüken zoen
op de wang gegeven.
Lieve Elza, de eerste van vele!
Juffrouw Elza is opgesprongen.
Münheer Poirot, bent u gek geworden?
Zü is doodelük beleedigd. Zü beeft van ver
ontwaardiging. Dan draait ze zich om, n>kt
haar mantel van den kapstok, grüpt haar
taschje, en snelt naar de deur.
Ik neem op staanden voet ontslag, brengt
ze hügend uit. M'n broer zal wel komen
halen, wat ik hier nog heb liggen, en wat ik
Brückner heeft de précaire taak om een
(electie te maken uit de personen, die tot den
Führer wenschen te worden toegelaten. Schrek
helpt hem daarbü. terwül Schaub zich meer
speciaal 'met Hitler bezighoudt, zich bemoeit
met zün reizen, terwül hü tevens de taak
heeft, om den auto of het roode vliegtuig van
den Führer te bestellen. Hitler reist slechts
zelden per trein, maar büna altijd, zooals ko
lonel Lindberg, per vliegtuig.
Men beweert, dat de drie adjudanten van
Hitler onderling een geheim verdrag gesloten
hebben en dat zü gezworen hebben om te ster
ven, indien ondanks de voorzorgsmaatregelen,
waarmede zü hun meester omringen, een aan
slag op het leven van den Führer hen mocht
compromitteeren.
De eerste ontnuchtering van den dictator
bestaat alleen uit een glas melk. Hü eet daar
na een paar droge beschuitjes, „Zwiebake”, en
hü neemt ook nog wat fruit. Hitler maakt
nooit een uitzondering op dit dieet, dat nage
noeg geheel vegetarisch is, dat hem weliswaar
niemand heeft voorgeschreven, maar dat, zoo
als hü beweert, noodzakelük is voor zün ge
zondheid'.
Na het ontbüt gaat hü naar zün privé-kan
toor. een groote zaal, waarin, evenals in zün
slaapkamer, stalen en glazen meubels staan.
De muren zün versierd met Wodan-tafereelen
toegevoegd. Was het dan wonder, dat zü zich
van hem afwendde?
Neen! Als eerlük man mocht hü haar geluk
niet in den weg staan. Ook al zou zün hart
breken van verdriet, hü moest zich stil houden.
Had zü geen aanspraak op vrouwengeluk, na een
leven van eenzaamheid? Kon hü het haar ver
bieden? Iets daarvan sprak hü met stokkende
stem tegen Bella uit Dan zwegen beiden. Preto
rius begon weer de kamer op en neer te stappen.
Met zün kin op zün borst en zün handen op den
rug ineengeklemd bood hü een treurig beeld van
radeloosheid.
Bella stond van hem afgewend, maar haar
schokkende schouders verraadden, dat zü
schreide. Met een ledig hart had mama tus-
hen geleefd en niemand had zich de
moeite getroost haar te begrüpen. En nu bood
een vreemdeling haar zün liefde aan. Liefde,
waarnaar zü misschien haar leven lang had ge
smacht. Virgllius had gel Uk zü echter ze
schreide alsof zü haar moeder had verloren.
Geen oogenblik kwam de gedachte in haar op.
dat zü zelf dit droeve misverstand had veroor
zaakt.
aww w-^ a °P dlt blad ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen *7^0 w levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door lq' *7^0 een ongeval met
n het Zondagsblad van „Paris Soir” ver
telt Jean Rebaud, redacteur van Mundl-
Presse, enkele Interessante büzonderheden
Meer dan eens heeft men gesproken over
een gunstelinge van. den dictator, maar Hit
ler leeft als coelibatair, ofschoon er veel lief
desavonturen van hem verteld worden, die
nooit worden gedementeerd, om de eenvoudige
reden, dat hü er nooit een aekend heeft.
,Jk weet het niet, Virgllius,” zei Bella peinzend.
■Misschien kennen wü haar elgenlük in t ge
heel niet Zü is zoo gesloten, zoo in zich zelf
gekeerd. Wat weten wü er van, of zü verdriet
heeft, of verheugd is? Zü spreekt een andere
taal dan wü. Hebben wü ooit moeite gedaan,
haar te verstaan? Wü hebben steeds beproefd,
haar te dwingen ons spoor te volgen is dat
biet zoo?”
Bedremmeld had Pretorius naar de verstan
dige woorden van het jonge meisje geluisterd
en was intusschen nog bleeker geworden. Her
innerde hü zich nu niet met pünlüke duldelük-
heid het laatste gesprek, de laatste verklarin
gen, die de beslissende breuk waren voorafge
gaan? Lag daar misschien het geheim verbor
gen?
Feltelük had Bella gelijk; wat «rist men eigen-
•ük van het tnnerlük wezen van die eigenaardige
?rouw? Dienden misschien haar woorden om
hotelgasten op de loer lagen, toen hü. gewapend
met een enorme bouquet zacht-rose rozen, uit
zün auto stapte en in de hall op het antwoord
van den piccolo wachtte. Met zün monocle in
het oog geklemd en een glans van hoopvolle
verwachting op zün doorploegd gezicht,
kwam hü zün opwachting maken om de
mooie weduwe een levensvraag te stellen,
een levensvraag, die hü tot dusverre zorg
vuldig had ontweken. Wat in al die tientallen
van jaren geen politieke overwegingen, geen
famllieconferenties of adviezen tot stand hadden
kunnen brengen, dat had mevrouw Oilva von
Belamy, onbewust, zonder het te weten. Ja zelfs
zonder het te willen, bü hem bereikt. Sterker
nog; hü had zelfs geweigerd, informaties naar
haar te nemen, zooals zün practische zuster Llze
hem ernstig had geraden. Zü was toch slechts
een kennis, die zü toevallig op reis hadden ont
moet.