Hitler zijn leven slijt oe De avonturen van Prof je en Struis je awia i k 4 w- I dag F 250. F 750.- F 750.- DES OCHTENDS REEDS VROEG OP 11 u n ZAALBERG deken Een minnaar van muziek- Joh. Franciscus Regie Apostel der Cevennen 5 u \De verraderlijke stift h Zijn drie luitenants regelen en zyn verantwoordelijk voor de dagorde I <p| /X lat. JI w I Ai t\ o ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen VFVFe verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen vfvJa™ doodeUjken afloop AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL o» W. c» W lederen morgen tegen zeven Den Haag. J. DANIELS S.J. 1 schen HOOFDSTUK XIII Wordt MTwriedh». 1 hief duidde hun. dat ze stil moesten zijn. want lat zün meester sliep. Ze begrepen het ge lukkig allemaal, want ineens hoorde je niets! I over den Führer. DOOR LO WILSDORf i« zich over zijn geloof schaamt schaamt zich over God. Wie zich over God schaamt, over dien zal God zich schamen. Struisje. die trotsch was op de uitwerking van zijn wenken, knikte vriéndelijk en vol daan en liet zich toen door de kinderen meenemen op een tochtje door het kamp Et was veel nieuws te zien en hjj besloot alles goed te onthouden en er Profje later verslag van te doen. Want die zou met zijn gebroken been vooreerst niet kunnen loopen. HU keek in de tenten waar de vrouwen bezig waren kleeren te naaien van hulden en ook schoe nen. die heel breed waren en heel anders heel diep in zijn binnenste, op den van zijn hart, voelde hjj het anders. Wegge gooid had hij, wat voor hem nog geluk heette. Weggegooid I Bella had het kiekje van haar moeder laten inlijsten en het op haar schrijftatel geplaatst. Hj) liep er heen en nam het er af. Star hield hjj zijn blik er op gevestigd. Heel lang. Wat was zj) toch mooi! Wat keken die heeren naar haar om! En hjj? Ruwe woorden bad hü haar droegen. Andere vrouwen legden vleeech van buf fels in de zon te drogen en weer andere be reidden een maaltijd voor bet gezin. Buiten de tenten stonden de paarden vastgebonden, en honden liepen hier en daar rond. Het was overal heel bedrijvig en gezellig en het beviel Struisje wel. Maar natuurlijk,- nu de grootste angst voorbij was. dacht hjj weer aan zijn kind. Hij werd er stil van ea voelde er plotse ling niets meer voor om nog verder te wan delen. Hjj maakte den kinderen duidelijk, dat hjj «eer naar zijn meester moest en in de tent ging hjj in een hoekje liggen. Hjj deed net of hü sliep, maar af en toe biggelden groote tranen langs zjjn wangen. 1) Georges Guitton S.J., Saint Jean-Fran- COis Regis (15971640) d’après toutes les dé- posltlons des procés de testification et de canonisation et de nombreux, documents iné- dlts tirés sourtout des Archives de la Compag nie de Jésus. Editions Spes, Paris, 1937 40 frs. Gouden Hart waschte Profje's gezicht voorzichtig en toen de modder er af was er zjjn vrlendeljjk gezicht te voorschijn kwam werd het hart van Struisje ook weer wet geruster. Ze hadden samen al zooveel mee gemaakt, dit zou ook wel weer voorbij gaan en Profje zou zeker wel gauw genezen. Nu Profje hem' niet noodt" had, besloot hjj eens eens kijkje in het kamp te nemen. Toen hj) zjjn kop uit de tent stak, zag hjj. dat er een heele menigte verzameld was, die allemaal heel nieuwsgierig waren hoe het met den blanken man was en ook Struisje graag eens van dichtbij wilden bekijken. Vooral de kin deren hadden veel belangstelling voor Struisje en ontvingen hem met gejuich. Maar Struisje Volgens berichten uit Afrika sterft de witte neushoorn uit. In het Zuiden leeft nog een kleine kudde. Het beest wordt door de boeren zeer gevreesd, daar het een insect overbrgngt, dat een besmettèlijke ziekte onder den veestapel veroorzaakt. Vandaar dat het dier, zoodra het zich nabij de boerderijen vertoont, wordt neer geschoten haar gedachten te verbergen? Was zij mogelijk een van die menschen, die zich niet kunnen uit spreken en zich over zachtere gevoelens schamen? Merkwaardig, dat hjj nu plotseling zooveel verklaringen voor haar eigenaardigheden zocht en vond, na zich zooveel jaren over haar achterlijkheid, teruggetrokkenheid en afkeer van levensvreugde geërgerd te hebben. Had zjj ge durende de laatste weken dan niet getoond en duidelijk bewezen, dat er een mogelijkheid be stond, haar te overtuigen? Was zjj niet grondig veranderd, en dat zonder zjjn hulp? Had men haar dus feiteljjk nooit begrepen? En was het nu te laat? Zeker, het was te laat. Hier stond het zwart op wit. Zij was voornemens, zich te verloven. Afgeloopen. Wilde te voren haar kind materieel vorstelijk verzorgen. Wat wilde men eigenlijk nog van Oliva von Belamy? „Zou het niet goed zjjn, als je er zelf heen ging?” vroeg Bella schroomvallig. Op ruwen toon viel hjj uit: „Waarvoor? Met welk recht? Zjj is oud genoeg om te weten wat zjj doet!” Maar bodem „Te laat! Te laat!" klonk het daar. Geen Jonge minnaar had attenter en voort varender kunnen zjjn dan zjjne hoogheid. Precies op^het uur van bezoek en geen minuut later, liet hjj zich bjj Oliva aandienen. Hjj wist vermoedeljjk niet en het zou hem ook abso luut onverschillig geweest zjjn. indien hjj het had gewetea dat ongeveer aUe aristocratische MJ verUen van een hand, een voet ot een eog. ver den bewonderenswaardlgen Franacben I 1 volksmissionaris der zeventiende eeuw, wiens naam o.a. voortleeft in de in 1836 te Parjjs gestichte, in andere landen nagevolg de, vereeniging tot saneerlng van onwettige huwelijken, bestond totnogtoe geen levensbe schrijving, die met de moderne eischen der ge schiedeniswetenschap genoegzaam rekening hield. Thans verschijnt bjj gelegenheid van het tweede eeuwfeest zijner heiligverklaring (16 Juni 1637) een uitgebreid, boeiend geschreven werk van de hand van P. Guitton, die als psycho loog en geschiedschrijver bekend is door zjjn vroeger verschenen boeken over Léon Harmel en den Zal. Petrus Faber. Jarenlange bronnen studie en uitgebreide kennis van het terrein, waar Regis gearbeid heeft, geven een bijzon dere waarde aan de levensschets van den groe ten missionaris, die nog met eere genoemd wordt in de Cevennen, waar zjjn machtig woord aan de armen het Evangelie heeft verkondigd, 's Zomers preekte hjj in de steden, 's winters ging hij van dorp tot dorp, van gehucht tot ge hucht om de boerenbevolking van Vivarais en Velay te onderrichten. Zjjn onbaatzuchtigheid en zjjn heilige levenswandel wonnen de harten dezer eenvoudige landlieden, die ten gevolge van de godsdienstoorlogen der zestiende eeuw tot een staat van verwildering en onwetendheid waren vervallen, die onze verbeelding te boven gaat. De schrijver had de beschikking over de Ro- meinsche archieven der Sociëteit, waarin o.a*. voorkomen de Litterae Annuae, de Catalogi der provincies en de briefwisseling van den gene raal der orde, P. Mutlus Vitelleschl (1615 1645). Hierdoor was hjj in staat chronologische en andere onnauwkeurigheden te verbeteren, die in het werk der vroegere geschiedschrijvers ingaslopen waren (La Broue 1650, Bonnet 1692, Daubenton 1716). Toch hebben deze auteurs hem bij de samenstelling van zjjn boek goede diensten bewezen, waar het gold het opsporen der bijzondere feiten uit het leven van Regis. Vooral heeft hij gebruik gemaakt van de door Daubenton verzamelde officieele stukken der Ritencongregatie voor het proces der zalig- en heiligverklaring. Een uitvoerige bibliographic van de bronnen gaat aan het werk van P. Guit ton vooraf. Een bijzondere aantrekkelijkheid heeft deze levensschets, omdat een nauwkeurige beschrij ving gegeven wordt van den polltieken en gods- dienstigen toestand, waarin de streken in Z.- Frankrljk na het tijdperk der godsdienstoor logen verkeerden. De verwildering op moreel en godsdienstig gebied vormt telkens den achter grond, waartegen de figuur van den heiligen missionaris scherp uitkomt. Zoo geeft dit boek een stuk kerkgeschiedenis, dat met belangstel ling gelezen zal worden. Maar de persoon van Regis wordt geen oogenblik uit het oog ver loren. Het wetenschappelijk opparaat, waaraan groote zorg is besteed, staat aan de figuur van den heilige niet in den weg. Regis blijft in tel kens wisselende tafereelen (het boek telt 45 korte hoofdstukken, waarvan de inhoud over zichtelijk meegedeeld wordt aan het einde, zoo- dat een register overbodig is) de held van de christelijke naastenliefde, die zichzelf vergeet om degenen, die door de wereld vergeten wor den, gelukkig te maken. De pastoor van Ars had een groote vereering voor Regis. Op bladz. 394 v. wordt een stuk interne geschiedenis ge geven naar aanleiding van de verkeerde be- oordeeling, die hjj van een zijner onmlddellljke oversten ondervond. De S. haalt de brieven van den generaal aan, die na een ernstig onderzoek partij trók voor Regis. Aan tegenwerking heeft het hem niet ontbroken. Zelfs de Bisschop van Vivlers onthield hem een tijd zjjn gunst, ge loof hechtend aan geruchten, die ten nadeele van den heilige verspreid werden. Aan een taaie legende heeft de schrijver met de officieele stukken in de hand een einde ge maakt. Zeventig jaar na zün dood, bjj gelegen heid van het proces der zaligverklaring, werd van Jansenistische zijde beweerd, dat Regis uit de orde gezet was. De promotor fidei. Prosper Lambertini, (de latere Paus Benedictus XIV), die in zjjn beroemd werk De Servorum Dei beatifieatione et canonisations III, cap. VI, n. 16 de geschledertis hiervan vertelt, ging met eenlge getuigen op bevel van Paus Clemens XI naar het professenhuis te Rome om d^ archie ven en stukken te onderzoeken, die op deze zaak betrekking hadden. Toen bleek, dat het verhaal verzonnen was. en bovendien, dat op het onderhouden der regels bij den heiligen man geen aanmerking gemaakt kon worden. De schrijver zegt in een aanteekening op bladz. 509, dat hjj in een volgend werk over Francis cus Regis dieper zal Ingaan op de pogingen, die van Jansenistische zijde aangewend zjjn om de zaligverklaring te verhinderen. Intusschen heeft hjj op bladz. 571 v. de onbehoorlijke han delwijze van den Jansenistischen priester Louis Malle (Dom Luigl) aan de kaak gesteld. P. Guitton heeft ons een heiligenleven ge schonken, dat aan hooge eischen beantwoordt. van- u nog te goed heb. Goeden morgen. Meneer Poirot Jr. staat als verstomd. Doch niet alleen om de fatale uitwerking van zjjn doortastendheid. Hjj heeft niet eens den tijd, om juffrouw Elza te waarschuwen, dat ze die roode streepjes van haar wang moet vegen net op de plaats, waar hjj haar gekust heeft. Hjj weet héél zeker, dat ze daar vóór dien kus niet waren, dus dus kan niemand anders ze daar gebracht hebben, dan hjj. Haastig neemt hjj zjjn zakdoek uit zjjn zak, veegt er mee over zijn lippen, denkt een oogenblik na, en begrijpt. De lippenstift van zjjn moeder! Juffrouw Elza loopt Intusschen met de roode streepjes op haar wang zonder erg door de drukke straten. Ze is nog niet bekomen van de aangedane beleediglng. Het is werkelijk de eer ste kus, dien ze nog ooit van een jongeman ge kregen heeft. Ze kan het nog maar niet be grijpen. Zjj tracht een reden te vinden voor dat onverwachte optreden van meneer Poirot, die anders altijd zoo beleefd en gereserveerd is. Zou hjj werkelijk op eens gek gewor den zjjn. In ieder geval zal ze een andere betrekking moeten gaan zoeken, op een kantoor, waar de chef niet gek is. Maar zal ze die makkelijk vinden? En zeg gen ze niet, dat de manpen allemaal hetzelfde zjjn. Is z IJ soms niet een meisje, net als alle andere? Waarom zich onnoodlg zoon houding te geven? Kjjk b.v. die twee jongelui eens. die heelemaal naar den kant gaan, om haar te la ten passeeren, en die haar bljjvën aankjjken op een manier, die ze nog nooit heeft meege maakt. En dan die andere, die haar glim lachend tegemoet komt, en tamelijk veel zin schijnt te hebben, om wat tegen haar te zeg gen? Er is geen twijfel aan, de mannen kijken naar haar. Denkelijk hebben ze altijd zoo naar haar gekeken en z jj heeft het nooit ge merkt. is altijd zoo dom geweest, om het nooit te merken! Ze is opeens klaar wakker geworden! Op een kruispunt blijft ze besluiteloos staan. Een me neer, die in druk gesprek met een ander was, onderbreekt zjjn gesprek, en kijkt haar aan. Ook de ander draait zich om. Ze keert hun allebei den rug toe, en gaat weer in dezelfde richting terug. Als ze het goed beschouwt, heeft ze meneer Poirot afschuwelijk behandeld. In ieder geval had ze er niet zóón tragedie van mogen maken. Als alle andere mannen zoo on beschaamd naar haar kijken, is het toch heel natuurlijk, dat meneer Poirot óók niet eeuwig onverschillig tegenover haar kan blijven. En dan verdient h U toch zeker de voorkeur boven iemand, dien ze heelemaal niet kent! Heeft ze hem trouwens niet altijd graag gemogen? Bo vendien zou ze nu den moed kunnen vinden, dien ze sinds drie maanden niet gehad heeft, om hem om salarisverhoogtng te vragen! Ze klimt de twee trappen weer op, en tracht te glimlachen. Na een korte aarzeling duwt ze de deur open, en blijft dan besluiteloos staan. Tot haar onuitsprekelijke verbazing komt me neer Poirot, niet in het minst beleedigd, op haar toe. en vraagt haar heel beleefd, cm al lereerst die roode strepen van haar wang te mogen verwijderen. Ze hebben hun beider geluk te danken aan het stuursche dienstmeisje, dat óók eens op Zon- en feestdagen haar lippen wilde ver zorgen. haar levensweg te bewandelen, vooral, wanneer het hem zoo gelukkig scheen te maken. Wien had zjj in haar leven ooit gelukkig gemaakt? Haar overleden echtgenoot aan wien zjj slechts met weerzin kon denken? Of haar eigen dochter? En Virgllius Pretorius, die haar ronduit had verklaard, dat zjj een man aan haar zijde slechts rampzalig zou maken? En terwijl dat alles door haar hoofd ging hoorde zij naast zich de stem van den grijsaard woorden zeggen, waarvan zjj eerst de ware beteekenis niet vatte, doet) die haar dan zoo ontroerden, dat de tranen in haar oogen schoten. ..Je zult er geen berouw van hebben, Oilva." zei hjj. nadat zjj hem Impulsief haar hand had toegestoken. „Je zult er geen berouw over heb ben. Zie Je, ik was een harteloos, onverschillig mensch en plukte hier en daar de bloemen, die toch zelf niet anders wilden. Door jou heb ik echter de waarde van edele vrouwelijkheid leeren kennen. Wel laat voor mjj, helaas! Ik ben een grijsaard, wiens leven spoedig ten einde kan zjjn. Maar juist daarom verlang ik nog naar geluk, omdat het zoo onverhoopt en overwel digend tot mij komt. Wat ik Je kan aanbieden Oilva. zjjn slechte uiterlijkheden. Maar wanneer je mjj daarvoor in ruil wilt toestaan, je te mogen beminnen, als een geliefd, aangebeden kind, dan ben ik rjjkeljjk beloond. Je moet je zelf tot niets dwingen, dat niet met je hart overeenstemt.” uur ziet de huisknecht, die. de kamer van „Reichskanse- lier” Adolf Hitler binnentreedt, zonder eenlge verwondering dat zijn meester reeds wakker is. De Führer leest. Ataturk houdt van de zwoele nachten van den Bosporus, Mussolini blijft soms op tot de ochtend gloort. Het leven van Adolf Hitler, oppersten chef van het Duitsche leger en de Duitsche vloot, kanselier van het Rijk, Führer van geheel Duitschland, is regelmatig als dat van een rentenier. Om 12 uur ’s nachts begeeft hjj zich te rus te. hjj staat om 7 uur op en slechts om zeer ernstige redenen wjjkt hjj van dien regel af Hitler woont, als hjj te Berlijn is, in het paleis van den Rjjkskanselier, in kamers waar van hjjzelf de teekeningen gemaakt heeft en waarvan de meubels van glas en staal zjjn modern, de stijl van een tijdperk dat van een voudige lijnen houdt: lage divans, groote schrijftafels. Hjj roept zelden de hulp in van een bediende om zich te kleeden. Hjj vindt, dat het al ingewikkeld genoeg is om zich ailéén aan te kleeden. Slechts om zjjn laarzen aan te trekken vraagt hjj assistentie. Deze hulp- verleening, die altijd vlug geschiedt, is voor hem een voorwendsel om een lang gesprek aan te binden, teneinde te vernemen hoe een man uit het volk over Duitschland en de wereld denkt. Terwijl de knecht zjjn werk verricht stelt Hitler hem allerlei vragen. Hjj informeert b.v. hoe zijn vrouw en kinderen het maken Wat voor weer het is. Wat vertelt men zooal in Berlijn? Dat is zoo voor Hitler het voorspel van een dag, die gewoonljjk druk bezet Is, omdat hij zich van allerlei gebeurtenissen op de hoogte moet stellen, ja zelfs van de praatjes, waarmee de kleine luiden van de hoofdstad bezig zjjn Tegen half acht wordt er aan zjjn deur ge klopt. Zijn kapper komt binnen. De conversa tie wordt voortgezet, terwijl Hitler zich laat scheren en zijn karakteristieken snor laat bij knippen. De kapper tracht hem te laten la chen, door hem de anecdotes te vertellen, die hjj daags tevoren heeft hooren vertellen door andere klanten, S-A.-leiderS, die natuurlijk vereerd zijn dat ze denzelfden kapper hebben als de Führer. Om precies 8 uur gaat Hitler naar de eetzaal. Gewoonlijk ontbijt hjj alleen Van tijd tot tijd echter gebruiken zjjn luite nants Brückner, Schaub en Schrek met hem het ontbijt. „Wat heb ik aan informaties?" vroeg hij. „Wat zou ik van Oilva willen weten? Dat zjj een buitengewone vrouw is, zien wjj zelf. Dat zij geen avonturierster is, eveneens. Geen enkele wet van mijn huis verhindert mjj en ik zeg het je eerlijk, liefste zus zou mjj kunnen ver hinderen. haar ten huwelijk te vragen. Alleen haar wil is beslissend.” Zjjn zuster Llze zweeg. Zü wilde hem niet tegenwerken, want zjj waren dol op elkaar en zouden elkaar nooit, met wat danjook. onaange naam willen zijn. Hun levensopvattingen stem den volkomen overeen en deze mevrouw von Belasur wu Mcb, ondanks haar geel Jeugdtev leeftijd, zeer harmonisch aanpassen; dat zag de oude dame ook wel in. Kon haar broeder nog ter elfder ure het ge luk vinden, dan zou het wreed zijn, hem te ontnuchteren. Daarentegen vreesde zjj en niet ten onrechte, dat het prinselijk kroontje Oilva niet zou verblinden. Op geen enkele toespeling was zjj ingegaan. Zorgvuldig had zij vermeden, op een of anderen wenk te reageeren en daarom was Llze Froheim uitermate verbaasd geweest, toen haar broer gisteravond mededeelde, dat Oliva hem half en half toestemming had gege ven. althans met zijn huwelijksaanzoek voor den dag te komen. En nu was het zoo ver. Nu stond hij voor Oliva, die. ofschoon bleek en afgemat, er zoo ontroerend jong en mooi uitzag. Want aangezien zjj zeer goed wist, wat zijne hoogheid haar te zeggen had. was zjj er op bedacht geweest haar kleedlng in overeenstem ming te brengen met die plechtigheid. Zjj droeg nu een lichte japon, hetgeen zjj zelden deed. Daardoor won het tooneeltje aan feestelijkheid; en zjjne hoogheid was er zichtbaar door ont roerd. HU liet ook niet na, zich bjj zijn huwe lijksaanzoek aan de ouderwetsche vormen te houden, die onder de gegeven omstandigheden een elgenaardlgen Indruk maakten. Met vorme lijke waardigheid en welgekozen woorden over handigde hjj Oilva eerst de prachtige rozen- bouquet en vroeg haar daarna haar hand. Oilva echter werd nog een tintje bleeker en sloot haar oogen, alsof zjj pijn leed. Dan her stelde zü zich energiek. Neen, nu geen zwakheid toonen. Het kon toch niet zoo moeilUk vallen, naast dezen goedigen, ouden heer een stuk van en voorstellingen uit de heldensagen der Nl- belungen. Bjjna lederen morgen knoopt Hitler, in dat V^trek, een lang gesprek aan met zün archi tect, professor Spier. Hitler, die vroeger schil der was van zjjn Vak, heeft altijd gedroomd architect te worden. Op het oogenblik.' nu er sprake van is om heele nieuwe steden te bouwen, en belangrijke veranderingen in de hoofdstad aan te bren gen, zUn enkele gunstelingen erin geslaagd om Hitler in zjjn particulier bureau ontwerpen te zien maken, *dïë later door de groote Berlün- sche architecten uitgewerkt zullen worden. Alleen de kamerdienaar, de adjudanten van Hitler en enkele geregelde bezoekers, zooals Dr. Schacht en Von Ribbentrop, mogen het privé-kantoor binnengaan zonder tevoren aan gediend te zijn. Hitler ontvangt er ook Goeb bels, Goering en Maarschalk Von Blomberg, maar alleen walmeer deze zjjn uitgenoodigd Na het gesprek mfet zjjn architect onder houdt Hitler zich met zUn adjudanten en den staatssecretaris van de kanselarij over belang rijke rapporten, allerlei plannen en actueele onderwerpen, politieke en sociale zaken. HU ontvangt het „dagelUksch bulletin”. Dat is een soort programma, door den staatssecreta ris der kanselarU en luitenant Brückner op gesteld, en waarop vermeld staan alle bezoe ken, die de Führer dien dag moet ontvangen, alsook de besprekingen met zUn ministers. Het is amper half elf als dé kanselier van het Derde Rjjk naar zUn eigenlijke werkkamer gaat. Dat is een groot vertrek, met roodbruin laken behangen, zooals de kleur van de vlag Dit vertrek ziet uit op den tuin. Kunstwerken waaronder een allegorische voorstelling van Driekoningen en een groot portret "van Wil lem II. sieren de wanden. Dit vertrek grenst aan een kamer, waar Brückner, Schaub en Schrek voortdurend aanwezig zün. Midden in de zaal staat een groot mahoniehouten bu reau, waarachter Hitler zUn bezoekers ont vangt. Het zUn de ministers en ook de leiders der 8.A. en afgevaardigden uit de Duitsche provincies. De audiënties duren tot 1 uur n_m. Hitler gaat nu naar de kleine eetzaal, waar de chef van den persdienst, zUn adjudanten en voor naamste medewerkers, mede aan tafel zitten. Het menu, uitgebreid voor de gasten, is voor Hitler zelf steeds zeer eenvoudig. Groenten, melkspUzen en fruit. Niemand rookt aan ta fel. Geen alcohol. Tijdens de lunch spreekt hjj weinig. Bij het dessert wordt men pas spraak zamer. De maaltUd duurt ongeveer anderhalf uur. Daarna onderhoudt Hitler zich geruimen tijd met zUn medewerkers of met zün minis ters. Als bet weer het toelaat gaat hü daarna te voet naar Goering op Karinhall of naar Goebbels op Schwaremveder. Tegen vüf uur tornt hjj terug en men dient de thee rond in de kleine eetzaal. Von Blom berg, als trouwe vriend, is daar altijd bü te genwoordig. Behalve zijn smaak voor architectuur is Hit ler een hartstochtelUk liefhebber van de bios coop. ZUn particuliere operateurs draaien Engelsche, Amerikaansche en Fransche films voor hem af. De toestellen van het kleine theater zUn*zeer geperfectionneerd. De Führer is dus de ware filmcensor van het RUk. Vier maal heeft hU de film Tovaritch van Jacquet Deval laten vertoonen, na er zich eerst van overtuigd te hebben, dat de auteur geen Jood was. De technische zijde van het filmvraag- stuk interesseert hem buitengewoon. HU is dol op nieuwe vindingen. Ook muziek is een van Hitler's liefhebbe rijen. Wagner heeft een wezenlUken invloed op zUn leven uitgeoefend. Meer dan honderd maal heeft hU de „Meistersinger" gehoord. Voor geen geld zou hü een voorstelling van het Wagnertheater te Bayreuth overslaan. Als hU zich niet met architectuur of film bezighoudt ontbiedt hü zUn vriend en medewerker Hanf- stangl, die hem Verdi, Beethoven, Wagner ol Schumann voorspeelt. „Muziek, zegt hü, ver vangt voor mU den wUn en den alcohol.” ‘Tegen'rmiddernacht gaat hü naar zUn ka mer, waar nog lang het licht blUft branden Als 's morgens de huisknecht de boeken In de bibliotheek plaatst, zün het meestal detective romans. In het program van dit dagelUksch leven is er geen sprake van de familie van Hitler, noch van de liefde van den Führer. Zijn vader Alois Hitler, eenvoudig schoenlapper, is in 1903 gestorven. ZUn moeder Klare is ook reeds overleden toen hü nog een kind was. HU heeft slechts één zuster. Paula, die in Weenen woont en een halve zuster Angela, die te Berchtes gaden in zün villa verblijf houdt. Reeds in „Mein Kampf" spreekt hij slechts weinig over zUn familie. Een van zUn half-broers. Alois, heeft in BerlUn een eenvoudig restaurant en ontmoet slechts zelden den grooten uitverko rene van de heele familie. r eneer Poirot Jr. is een ietwat bedeesd, I maar hoogst soiled jongmensch. lederen L morgen, vóór hü van huis gaat, om zich zUn kantoor te begeven waarvan hü. i den dood van zün vader, de leiding heeft, r toezicht van zün oom geeft hü zün Ier een klinkenden kus. a ook op dezen gedenkwaardigen morgen. >t Jr. gaat al de trap af. HU weet niet, de i jongen, dat hU met dien kus een flinke heeft meegekregen van het lippenrood, zUn moeder zoo juist gebruikt heeft. En veel minder weet hü, dat de medeplichtige tan het stuursche dienstmeisje is, dat voor wee gulden, die ze meekreeg, twee stilten cht heeft, inplaats van één. en bUgevolg een kwaliteit, die veel meer af geeft. Ieder- legrUpt, dat van die twee stiften het meisje en voor zichzelf gekocht heeft. t is een heerlUke lentemorgen. De straten levendjg en vroolUk. Meneer Poirot besluit te gaan loopen. Een ongewone luchtigheid geeft vleugels aan zün voeten en werkt op zün ver beelding. Vandaag schünt hem alles mee te loopen. Zelfs de jonge dames, die hü op het trottoir tegen komt, küken naar hem en lachen hem toe. Er is geen twUfel aan, of die blikken en lachjes zün alleen voor hem, want hü is al leen en ze komen in actie nét op hét oogenblik, dat hü passeert. Vanmorgen küken de meisjes naar me, denkt meneer Poirot Jr. Het is vreemd, maar het doet me werkelUk goed. Hü begint vertrouwen In zichzelf te krUgen voor de woorden, die hü zal spreken, die hU allang had gezegd, als niet die vreeselUke schuchterheidDaar komen drie meisjes ra kelings langs hem heen en vestigen drie paar vróolüke oogen op zün gezicht. Een winkeljuf frouw, die bü de deur staat, kükt hem opval lend aan. Het is nu eenmaal zoo, vanmorgen interes- secren ze zich voor me! ZUn besluit Is genomen. Hoe was het ook weer, zooals hü wel eens gehoord of gelezen had? Stormenderhand, juist! In het kamertje naast zün werkkamer hoort hU het getik van de schrüfmachine. Juffrouw Elza is al aan het werk. HU trekt zün jas en handschoenen uit, strükt zün haar wat recht, en vergewist zich, of zün das goed zit. Goedenmorgen, Juffrouw Elza! Zelfs de hartelüke toon van dien morgengroet is niet in staat, om Elza de oogen te doen op slaan. Juffrouw Elza is een voorbeeldige typiste. Ze is niet mooi en niet leelük. maar ze is braaf en lief. Daar ze zich totaal onbewust is van den stap, /Uen meneer Poirot gaat zetten, be merkt ze niets vreemds in de llchtelük ontroer de stem van meneer Poirot. En.... waar bent u mee bezig, beste juf frouw? Ik copieer Juist het contract voor de firma Boulanger. Ah juist, dat contract.... Wat kan hem op dit oogenblik dat contract schelen I Vóór het meisje er op verdacht is, heeft meneer Poirot haar een hartelüken zoen op de wang gegeven. Lieve Elza, de eerste van vele! Juffrouw Elza is opgesprongen. Münheer Poirot, bent u gek geworden? Zü is doodelük beleedigd. Zü beeft van ver ontwaardiging. Dan draait ze zich om, n>kt haar mantel van den kapstok, grüpt haar taschje, en snelt naar de deur. Ik neem op staanden voet ontslag, brengt ze hügend uit. M'n broer zal wel komen halen, wat ik hier nog heb liggen, en wat ik Brückner heeft de précaire taak om een (electie te maken uit de personen, die tot den Führer wenschen te worden toegelaten. Schrek helpt hem daarbü. terwül Schaub zich meer speciaal 'met Hitler bezighoudt, zich bemoeit met zün reizen, terwül hü tevens de taak heeft, om den auto of het roode vliegtuig van den Führer te bestellen. Hitler reist slechts zelden per trein, maar büna altijd, zooals ko lonel Lindberg, per vliegtuig. Men beweert, dat de drie adjudanten van Hitler onderling een geheim verdrag gesloten hebben en dat zü gezworen hebben om te ster ven, indien ondanks de voorzorgsmaatregelen, waarmede zü hun meester omringen, een aan slag op het leven van den Führer hen mocht compromitteeren. De eerste ontnuchtering van den dictator bestaat alleen uit een glas melk. Hü eet daar na een paar droge beschuitjes, „Zwiebake”, en hü neemt ook nog wat fruit. Hitler maakt nooit een uitzondering op dit dieet, dat nage noeg geheel vegetarisch is, dat hem weliswaar niemand heeft voorgeschreven, maar dat, zoo als hü beweert, noodzakelük is voor zün ge zondheid'. Na het ontbüt gaat hü naar zün privé-kan toor. een groote zaal, waarin, evenals in zün slaapkamer, stalen en glazen meubels staan. De muren zün versierd met Wodan-tafereelen toegevoegd. Was het dan wonder, dat zü zich van hem afwendde? Neen! Als eerlük man mocht hü haar geluk niet in den weg staan. Ook al zou zün hart breken van verdriet, hü moest zich stil houden. Had zü geen aanspraak op vrouwengeluk, na een leven van eenzaamheid? Kon hü het haar ver bieden? Iets daarvan sprak hü met stokkende stem tegen Bella uit Dan zwegen beiden. Preto rius begon weer de kamer op en neer te stappen. Met zün kin op zün borst en zün handen op den rug ineengeklemd bood hü een treurig beeld van radeloosheid. Bella stond van hem afgewend, maar haar schokkende schouders verraadden, dat zü schreide. Met een ledig hart had mama tus- hen geleefd en niemand had zich de moeite getroost haar te begrüpen. En nu bood een vreemdeling haar zün liefde aan. Liefde, waarnaar zü misschien haar leven lang had ge smacht. Virgllius had gel Uk zü echter ze schreide alsof zü haar moeder had verloren. Geen oogenblik kwam de gedachte in haar op. dat zü zelf dit droeve misverstand had veroor zaakt. aww w-^ a °P dlt blad ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen *7^0 w levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door lq' *7^0 een ongeval met n het Zondagsblad van „Paris Soir” ver telt Jean Rebaud, redacteur van Mundl- Presse, enkele Interessante büzonderheden Meer dan eens heeft men gesproken over een gunstelinge van. den dictator, maar Hit ler leeft als coelibatair, ofschoon er veel lief desavonturen van hem verteld worden, die nooit worden gedementeerd, om de eenvoudige reden, dat hü er nooit een aekend heeft. ,Jk weet het niet, Virgllius,” zei Bella peinzend. ■Misschien kennen wü haar elgenlük in t ge heel niet Zü is zoo gesloten, zoo in zich zelf gekeerd. Wat weten wü er van, of zü verdriet heeft, of verheugd is? Zü spreekt een andere taal dan wü. Hebben wü ooit moeite gedaan, haar te verstaan? Wü hebben steeds beproefd, haar te dwingen ons spoor te volgen is dat biet zoo?” Bedremmeld had Pretorius naar de verstan dige woorden van het jonge meisje geluisterd en was intusschen nog bleeker geworden. Her innerde hü zich nu niet met pünlüke duldelük- heid het laatste gesprek, de laatste verklarin gen, die de beslissende breuk waren voorafge gaan? Lag daar misschien het geheim verbor gen? Feltelük had Bella gelijk; wat «rist men eigen- •ük van het tnnerlük wezen van die eigenaardige ?rouw? Dienden misschien haar woorden om hotelgasten op de loer lagen, toen hü. gewapend met een enorme bouquet zacht-rose rozen, uit zün auto stapte en in de hall op het antwoord van den piccolo wachtte. Met zün monocle in het oog geklemd en een glans van hoopvolle verwachting op zün doorploegd gezicht, kwam hü zün opwachting maken om de mooie weduwe een levensvraag te stellen, een levensvraag, die hü tot dusverre zorg vuldig had ontweken. Wat in al die tientallen van jaren geen politieke overwegingen, geen famllieconferenties of adviezen tot stand hadden kunnen brengen, dat had mevrouw Oilva von Belamy, onbewust, zonder het te weten. Ja zelfs zonder het te willen, bü hem bereikt. Sterker nog; hü had zelfs geweigerd, informaties naar haar te nemen, zooals zün practische zuster Llze hem ernstig had geraden. Zü was toch slechts een kennis, die zü toevallig op reis hadden ont moet.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 17