AR
HOORN
NIEUWS
De avonturen van Profie en Struis je
Er wordt recht gesproken
VAN ONS KANTONGERECHT
ZITTING VAN DEN POLITIE
RECHTER
TWISK UIT ZIJN RUST
GETOETERD
n ZAALBERG deken
r
DONDERDAG 30 DECEMBER 1937
DE RIJP
De politie en haar taak
PROVINCIAAL NIEUWS
ASSENDELFT
T ZAND
SCHERMER
BEEMSTER
Tegenapraak
PURMEREND
Openhartig
Veratrooid!
r
DOOR LO WILSDORF
Heeft werklooze recht
op uitkeering of niet?
--
Hoe beschonken een
verdachte was
Veel gepraat om een atuk uit een
Zondagache broek, welke thana
zal worden geatopt
De gevaarlyke hond
te
kant van den weg.
Mr
werd
..Enne.
het
HOOFDSTUK XI11
dwingen, drt-Qlrt aart ja hart overeenstemt.-
O
■n
it
dat óók S. h<
Dit was S.
hief
duldde hun, dat ze stil moesten zijn, want
Jat zijn meester sliep. Ze begrepen het ge
lukkig allemaal, want ineens hoorde je niets!
den klant aou hebben af gehandeld. Elsch f 12
of 12 d De kantonrechter vonniste echter ft
of 8 dagen.
pen uitpluizen, achtte het tenslotte ook niet be
wezen, dat uit het invullen van het formulier
het recht voortvloeit om steun en ontsloeg ver
dachte van rechtsvervolging.
heel diep In zijn binnenste, op den
van zijn hart, voelde hij het anders.
Wegge
droegen.
Andere vrouwen legden vleesch van buf
fels in de zon te drogen en weer andere be
reidden een maaltijd voor het gezin. Bulten
de tenten stonden de paalUëh vastgebonden,
en honden liepen hier en daar rond. Het was
overal heel bedrijvig en gezellig en het beviel
Struisje wel. Maar natuurlijk, nu de grootste
angst voorbij was. dacht hij weer aan zijn
kind. Hij werd er stil van en voelde er plotse
ling niets meer voor om nog verder te wan
delen. Hjj maakte den kinderen .duidelijk, dat
hij weer naar zijn meester moest en in de
tent ging, hij In een hoekje liggen. Hjj deed
net of hij sliep, maar af en toe biggelden
groote tranen langs zijn wangen.
ot
ig
at
er
ie
9
»r
Personalia Dezer dagen slaagden te Den Hel
der vlnr godsdlenstdiploma B mej. J. Dells en
mej. W. Sanders, belden onderwijzeres aan onze
R. K. par. school.
Weekkronlek K. J. C. Zaterdag: Nieuw
jaarsdag. Ontspanningsbljeenkomsten op de be
kende voorwaarden van 3 tot half 5 en van 7
uur tot half 9. Voor jongens boven de 15 jaar
tot 9 uur.
Zondag: Bijeenkomsten als op Nieuwjaars
dag.
Dinsdag: Damiaanban.
Woensdag: Don-Boscoban.
Zaterdag: St. Jozefban.
Struisje, die trotsch was op de uitwerking
van zjjn wenken, knikte vriéndelijk en vol
daan en liet zich toen door de kinderen
meenemen op een tochtje door het kamp. Er
was veel nieuws te zien en hij besloot alles
goed te onthouden en er Prof je later verslag
van te doen. Want die zou met zün gebroken
been vooreerst niet kunnen loopen. Hij keek
in de tenten waar de vrouwen bezig waren
kleeren te naaien van hulden en ook schoe
nen. die heel breed Waren en heel anders
Geen jonge minnaar had attenter ea voort
varender kunnen zijn dan zijne hoogheid.
Precies op he* uur van bezoek en geen minuut
later, liet hü zich bij Ollva aandienen. Hü wist
vermoedeljjk niet en het zou hem ook abso
luut onverschillig geweest zijn, indien hü het had
„Maar m'n licht brandt toch agent!"-waarop
de politieman hem naar den rechterkant van
den weg verwees. Toen pas klaarde het op in
R.’s brein.
,Jk kan de regels van den weg heel goed,
maar m'n gedachten waren zoo bij de bood
schap, dat ik déze regel totaal vergeten was."
„Wel toevallig", verbaast de ambtenaar zich.
f2 of 2 dagen.
Tenslotte zullen we uit de vete zaakjes, die
Woensdagmiddag nog behandeld werden, het
volgende aanstippen.
Op den Streekerweg te Hoogkarspel deed zich
op 1 November jJ. iets vreemds voor. Een twee
tal jongelieden, J. K. en R. O., belden bouwer,
reden vredig aan den rechterkant van den weg,
al of niet luidruchtig hun dialectisch taaltje
.knauwend."
TOt hun ontsteltenis werden zij. niet ver van
hen, een pian op een fiets gewaar, die zich,
druk gesticuleerend en slingerend, over den
weg voortbewoog. Plotseling deed hij een uitval
naar de beide jongens, die nog trachtten het
naderend gevaar te ontwijken, hetgeen hun
niet gelukte.
R. C. belandde noodgedwongen op den weg.
Op de vraag van den ambtenaar of verd., die
wijselijk maar niet verschenen was, naar alco
hol rook, antwoordde C. openhartig: „Volgens
mijn meenlng was hij hardstlazeres.”
De tweede getuige, 3. K., was het In dene
met C. eens.
BU verstek werd G. veroordeeld tot fü of
10 dagen.
Oprichting zangvereeniging Het is een
verheugend feit te kunnen melden, dat het door
i
Allereerst werd op de Woensdagmlddagsche
zitting van het Kantongerecht behandeld een
aangehouden zaakje van de vorige week. Toen
was nJ. getuige W. Th. S. niet verschenen. Op
de vraag van den kantonrechter, wat hiervan
de reden was. gaf S. ten antwoord, dat hij het
zóó druk - had met zijn lessen van de H.B.S.,
dat hij de heele dagvaarding vergeten was.
Het betrof hier de aanrijding, die plaats had
gegrepen bü de Zuiderdracht te Schelllnkhout.
Verdachte J. W. E. reed met een auto op den
Schelllnkhouterweg, toen er van den rechtschen
zijweg twee fietsers aan kwamen peddelen,
zekere G. en de bewuste W. Th. S. Deze laat
ste had recht van voorrang, en reed dus door.
G. weifelde even, en de chauffeur E. meende,
wel vóór zou laten gaan.
iter geenszins van plan, waarna
de aanrijding gevolgd ^as.
De ambtenaar vond, dat 8. in zjjn rechtstond
en vroeg f20 of 5 d.
De kantonrechter vonniste hierop f8 of 4 d.
Gouden Hart waschte ProfjeX gezicht
voorzichtig en toen de modder er af was er
zjjn vriéndelijk gezicht te voorschijn kwam
werd het hart van Struisje ook weer wat
gehister. Ze hadden samen al zooveel mee
gemaakt, dit zou ook wel weer voorbij gaan
en Prof je zou zeker wel gauw genezen. Nu
PrWje hem niet noodlg had, besloot hü eens
eens kijkje in het kamp te nemen. Toen hü
zijn kop uit de tent stak, zag hij. dat er een
heele menigte verzameld was. die allemaal
heel nieuwsgierig waren hoe het met den
blanken num was en ook Struis je graag eens
van dichtbij wilden bekijken. Vooral de kin
deren hadden veel belangstelling voor Struis je
en ontvingen hem met gejuich. Maar Struts te
Hoewel een wijziging in den toestand aan
vankelijk niet door Ged staten is goedgekeurd,
is dit na eenige wijziging door den raad, wel
geschied en heeft dit onlangs s’n beslag ge
kregen. s
Thans wil men deze omzetting in werking
laten treden met ingang van 1 Januari aA,
terwijl door den raad tot directeur van M. H
werd benoemd de tegenwoordige voorzitter, de
heer E. Steert.
Feestvergadering K. J. M. V. Dezer dagen
was de K4M.V. bijeen ter viering van de ge
boorte Van Konlng Christus. Het ontbrak niet
aan belangstelling De eenvoudige versiering
gaf de zaal een feestelljken aanbllk. Begonnen
werd met het zingen van Roomsche Blijdschap.
Dan werden door verschillende leden Kerst
gedichten of stukken proza gedeclameerd, af
gewisseld door gramofoonmqziek.
De moderator lichtte de symbolische betee-
kenis der versiering toe
Dan werd een verloting gehouden van en
kele prijzen. De winnaars waren N. de Lange,
P. Oudejans, H. Pronk. J. Konijn Na, A. Koop
man. J. Poel en W. Breed.
De gebr. De Lange gaven enkele stukjes zang
ten beste, terwijl de heeren Droog en Poel een
kluchtstukje opvoerden.
De muzikale begeleiding werd verzorgd door
den heer H. Pronk.
hun Engelsche collega's onder, want ook
ie polltle-autoriteiten zijn een
t van de politioneele taak gaan
huldigen.' zoodat niet juist de agent met de
meeste processen-verbaal voor promotie in aan
merking behoeft te komen.
Wij constatëeren dit feit met erkentelijkheid,
omdat een goede verstandhouding tusschen po
litie en burgers slechts de orde in de maat
schappij kan bevorderen.
Bella had het'kiekje van haar moeder laten
InlUsten en het op haar schrjjftetel geplaatst.
HU liep er heen en nam het er af. Star hield
hu zUn blik er op gevestigd. Heel lang. Wat
was zU toch mooi! Wat keken die heeren naar
haar om! En hij? Ruwe woorden had hU haar
,Jk weet het niet, Vlrgilius." zei Bella peinzend.
•Misschien kennen wij haar eigenlUk in t ge
heel niet. ZU is zoo gesloten, zoo in zich zelf
gekeerd. Wat weten wü er van, of zü verdriet
heeft, of verheugd is? ZU spreekt een andere
taai dan wü. Hebben wü ooit moeite gedaan,
haar te verstaan? WU hebben steeds beproefd,
haar te dwingen ons spoor te volgen is dat
niet zoo?”
Bedremmeld had Pretorlus naar de verstan
dige woorden van het jonge meisje geluisterd
Gesnapt Door de rijks- en gemeentepolitie
werden twee vtsschers uit Groot-Schermer be
keurd. die in het gemeentewater „De Gouw!'
alhier met een schepnet onbevoegd aan liet
visschen waren. Toen zli zich ontdekt zagen,
namen zU per roeiboot de vlucht, achtervolgd
door de politie. Toen zU aan de bevelen om te
stoppen geen gehoor gaven, knalden er een
paar schoten. Maar ook dit bracht hen aan-
vankelUk niet tot staan, zoodat nogmaals door
de politie een paar schoten werden gelost
Daarna gaven zU zich maar gewonnen, waar
na proces-verbaal tegen hen werd opgemaakt
en het vischtuig in beslag werd genomen. Een
derde vlsscher ontkwam. Doch aangezien hij
geen onbekende van de politie Is. zal hem zün
vlucht wel niet veel baten
haar gedachten te verbergen? Was zU mogelUk
een van die menschen, die zich niet kunnen uit
spreken en zich over, zachtere gevoelens
schamen? Merkwaardig, dat hU nu plotseling
zooveel verklaringen voor haar eigenaardigheden
zocht en vond, na zich zooveel jaren over haar
achterlUkheid, teruggetrokkenheid *n afkeer van
levensvreugde geërgerd te hebben. Had zü ge
durende de laatste weken dan niet getoond en
duldelUk bewezen, drt er een mogelUkheld be
stond, haar te overtuigen? Was zU niet grondig
veranderd, en dat zonder zün hulp? Had men
haar dus fel tel Uk nooit begrepen? En was het
nu te Iaat? Zeker, het was te laat Hier stond
het zwart op wit ZU was voornemens, zich te
verloven. Afgeloopen. Wilde te voren haar
kind materieel vorstel Uk verzorgen. Wat wilde
men eigenlUk ppg van Ollva von Belamy?
„Zou het niét goed zUn, als je er zelf heen
ging?” vroeg Bella schroomvallig.
Op ruwen toon viel hü uit: „Waarvoor? Met
welk recht? ZU is oud genoeg om te weten wat
zU doet!”
Maar
bodem
„Te laat! Te laat!” klonk het daar,
gooid had hü. wat voor hem nog geluk heette.
Weggegooid
haar levensweg te bewandelen, vooral, wanneer
het hem zoo gelukkig, scheen te maken. Wten
had zU in haar leven ooit gelukkig gemaakt?
Haar overleden echtgenoot aan wten zü slechts
met weerzin kon denken? Of haar eigen dochter?
En Vlrgilius Pretorim, die haar ronduit had
verklaard, dat zü een man aan haar z|jde slecht*
rampzalig zou maken?
En terwijl dat alles door haar hoofd ging,
hoorde zü naast zich de stem van den grijsaard
woorden zeggen, waarvan zü eerst de ware
beteekenis niet vatte, doch die haar dan zoo
ontroerden, dat de tranen in haar oogen
schoten.
.4e zult er geen berouw van hebben, Ottva,”
zei hU, nadat zü hem impulsief haar hand had
toegestoken, ,4e zult er geen berouw over heb
ben. Zie je. ik was een harteloos, onverschillig
mensch en plukte hier en daar de bloemen, die
toch zelf niet anders wilden. Door jou heb ik
echter de waarde van edele vrouwelijkheid
leeren kennen. Wel laat voor mü. helaas! Ik
ben een grijsaard, wiens leven spoedig ten rinrte
kan zjjn. Maar juist daarom verlang ik nog near
geluk, omdat het zoo onverhoopt en overwel
digend tot mU komt Wat Ik je kan aanbieden.
Ollva. zUn slechts uiterlUkheden. Maar wanneer
je mU daarvoor In ruil wilt toestaan. je te mogen
beminnen, als een geliefd, aangebeden kind, dan
ben ik rijkelük beloond. Je moet je zelf tot mets
P. R„ tuinder te Venhuizen, staat terecht
omdat hU links op het Breed gereden heeft.
.Dat is in zekeren zit# de volle waarheid” doet
R. gewichtig.
.Nou. nou. je kan het sterk vertellen”, zegt
de kantonrechter.
HU moest 'n boodschap doen op het Groote
Noord en kon de zaak, waar hü zijn moest, niet
spoedig vinden.
,4a, ik ben in geen tUd in Hoorn weest, edel
achtbare, en toen kon ik den weg niet zoo gauw
meer terug.”
HU had aan een jongetje op het Breed den
weg gevraagd en was toen, vervuld van de
boodschap die hü nog doen moest, onwetend
aan den linkerkant van den weg gaan rijden.
Om den hoek kwam plotseling een agent aan
rijden. die den man vriendelUk verzocht af te
stappen.
R., die toen nog niet wist, dat hU in over
treding was. had gezegd:
Nu traden op de gladde parketvloeren de
heeren A. W expediteur te Twisk, als „boos
doener", en H. Z., chauffeur te Opmeer, als ge
tuige.
Eerst vertelde Z. het gebeurde. Toen hU met
zUn bestelauto bU een klant te Twisk moest
zUn, plaatste hU zUn wagen rechts van den
weg. HU was nog niet goed en wel eeiupraatje
begonnen met zün klant, toen deze hem waar
schuwde, dat A. W. er met zUn tankwagen aan
kwam. Z. zette toen zün wagen nóg meer aan
den rechterkant van den weg. wat echter niet
kon verhinderen, dat W. tUdens het passeeren
eenige malen met zUn wagen tegen Z.’s bestel
auto opbotste, waardoor schade was ontstaan
aan het llnker-achterspatbord.
W., evenwel, kwam met een eenlgszins ander
verhaal voor den dag. HU had nJ. 2 minuten
achtereen gefoeterd om Z. meer naar den rech
terkant van den weg te krUgen.
,Nou, dan zal heel Twisk wel uitgeloopen
zUn, om te zien wat daar aan de hand was”,
merkte de ambtenaar ongeloovig op. W. ne
geerde den ambtenaar volkomen.
mUnheer de kantonrechter, hu
had best nog wat door kennen rUen, dan had
ik veel beter kennen passeeren, want daar is
de weg veel breeër", sprak R. nog, dialectisch.
Ja, dat moest ook Z. toegeven; als hU wat
verder doorgereden was, zou er waarschUnlUk
geen aanrUdlng hebben plaats gehad.
Maar niettegenstaande dat, vond het OM.
verdachte W. onvoorzichtig. De bestelwagen, die
naar rechts geweken was, liet geen ruimte ge
noeg toe voor den tankwagen, en dus had deze
maar moeten wachten tot Z. zijn wagen verder
op zou hebben gezet, of tot Z. zUn zaken met
„Wat heb Ik aan informaties?” vroeg hU.
„Wat zou ik van Ollva willen weten? Dat zU
een buitengewone vrouw is. zien wU zelf. Dat
zU geen, avonturierster Is, eveneens. Geen enkele
wet van mUn huis verhindert mU en ik zeg
hetjfi»eenuk, liefste zus zou mU kunnen ver
hinderen, haar ten huwelUk te vragen. Alleen
haar wil is beslissend.”
ZUn zuster Llze zweeg. ZU wilde hem niet
tegenwerken, want zU waren dol op elkaar en
zouden elkaar nooit, met wat dan ook, onaange
naam willen zUn. Hun levensopvattingen stem
den volkomen overeen en deze mevrouw von
dat ongeveer ade arlstocrattecbeJ Belamy aou ziek, ondanks haar wee* jeugdiger
toegevoegd. Was het dan wonder, dat zU zich
van hem afwendde?
Neen! Als eerlUk man mocht hU haar geluk
niet In den weg staan. Ook al zou zun hart
breken van verdriet, hU moest zich stil houden.
Had zU geen aanspraak op vrouwengeluk, na een
leven van eenzaamheid? Kon hu het haar ver
bieden? Iets daarvan sprak hU met stokkende
stem tegen Bella uit. Dan zwegen beiden. Preto
rius begon weer de kamer op en neer te stappen.
Met zUn kin op zUn borst en zUn handen op den
rug Ineengeklemd bood hU een treurig beeld van
radeloosheid. t
Bella stond van hem afgewend, maar haar
schokkende schouders verraadden, dat zU
schreide. Met een ledig hart had mama tus
schen hen geleefd en niemand had zich de
moeite getroost haar te begrUpen. En nu bood
een vreemdeling haar zUn liefde aan. Liefde,
waarnaar zU misschien haar leven lang had ge
smacht. Vlrgilius had gelUk zU echter ze
schreide alsof zU haar moeder had verloren.
Geen oogenbllk kwam de gedachte in haar op,
dat zU zelf dit droeve misverstand had veroor
zaakt.
pastoor v. d. Meer tadertfjd opgerichte dames-
zangkoor «al bUjven voortbestaan.
Dit koor dat onder persoonlUke leiding van
den pastoor stond legde zich In het bUzonder
toe op de beoefening van de kerkmuziek en
reeds vele malen hebben de parochianen de
mooie gezangen van dit koor kunnen beluiste
ren. wanneer het medewerking verleende bü
kerkelUke plechtigheden. BU de dames bestond
het verlangen om t koor uit te breiden wegens
vertrek van enkele leden en tevens om er een
zangvereeniging van te maken.
In een Dinsdagavond gehouden vergadering
hebben de voorloopige plannen een vasten vorm
aangenomen. Een flink aantal nieuwe leden
had zich opgegeven en opgericht Is nu '♦en
zangvereeniging onder den naam „Zanglust"
Behalve het verzorgen van kerkehjke gezan
gen. zal de nieuwe vereenlglng zich ook gaan
toeleggen op de beoefening van niet kerkelUke
muziek.
Bü de gehouden bestuursverkiezing is tot
voorzitster gekozen mej. J. Kraakman; tot se
cretaresse mej. G. Groot; tot pennlngmees-
teresse mej. A. Groot.
De leiding van het nieuwe koor berust bü
den heer W. Overtoom.
van de
een ver
ordening vastgêsteld, waarbU het aan de kap
perszaken alhier verboden is om op Dinsdag
middag geopend te zün. Hoewel de verhouding
van de kappers t tegen 10 stond, zooals dezen
later aan den raad hadden bekend gemaakt,
achtte de raad toch een voldoende meerderheid
voor dit doel aanwezig.
Besloten werd tot demping van de Hoot -in
den Hasepoider over te gaan.
Onlangs besloot de gemeenteraad om Maat-
schappelUk Hulpbetoon te reorganlseeren en
daaraan een directeur te benoemen.
■s-'y ezer dagen te de gemeente-veldwachter
1 van Schelllnkhout bü «Un afscheid gehul-
digd. Er werden vele toespraken gehouden
en de burgemeester meende den scheidenden
veldwachter geen mooiere pluim op den hoed te
kunnen steken dan door het een verblüdend
feit te noemen, dat de veldwachter tüdens zün
30-jarige ambtsloopbaan weinig processen-ver
baal gemaakt had.
Dit burgemeesterlUk woord herinnerde ons
weer eens aan het groote verschil in opvatting
van de politioneele taak van vroeger en nu.
Wanneer voorheen 'n politieman veel processen
verbaal opmaakte, werd hij overal met ont
zag en eerbied begroet. Zoo iemand kende geen
rustlgen nacht, als hü eens een dag geen „mis
dadiger” gesnapt had, en hü beschouwde een
lange lijst van processen-verbaal als een groote
eer.
Gelukkig heerschen er heden ten dage veel
gewüzlgde opvattingen hieromtrent. De hou
ding van de politie In het algemeen is veel ver
anderd. Men is welwillender en probeert niet
meer een klein euvel tot een groote overtreding
op te blazen. Men heeft begrepen, dat de taak
van den politieman niet moet zünhet bon-
boekje «oo spoedig mogel()k vullen, doch op de
eerste plaats moet hü eenvoudige overtredingen
trachten te voorkomen. Een waarschuwing,
eventueel op vriendelüken toon geult, kan bui
tengewoon corrlgeerend werken. In dit verband
mogen wü ook wüzen op de opvoedkundige taak
van de politie en wü noemen het een gelukkig
verschünsel. dgt er b v. In verschillende plaat
sen door politiemannen les in de verkeersregel*
op school wordt gegeven. ZU Wijzen de jeugd pp
de handelingen, die ongelukken tot gevolg kun
nen hebben en rij wüzen de jongens en meisjes
den weg tot het stipt opvolgen van verkeers
regels. Dit draagt er zeker ook toe bü. dat de
Jeugd In de ..politie” niet op de eerste plaats
een „boeman" ziet, doch een vriend, die het
goed met haar meent en naar wiens welge
meende raadgevingen gaarne wordt geluisterd.
Hetzelfde mag getuigd worden van de ver-
keersweken, waarvan ook de grooteren nog
heel wat mee kunnen nemen.
En dit alles heeft tot gevolg gehad, dat de
verhouding tusschen politie en burgerü ten
zeerste verbeterd is. Men ziet niet meer in el
kaar de rivalen. De burger begroet in den poli
tieman zün beschermer, op wien hü te allen
tüde rekenen kan als een goed vriend., die het
beste met hem voor heeft. Natuurlük «ün er
wel uitzonderingen wederzüds maar de
regel Is zooals wü hierboven aangegeven heb
ben. v
De Londensche ..bobbles” zün ons dikwüls als
buitengewoon welwillend en vriendelUk beschre
ven, maar onze eigen Nederlandsche nolltle-
mannen doen zeer dikwüls In dit opzicht niets
voor
de Hollandsche
andere opvatting
leeftijd, zeer harmonisch aanpassen; dat zag
de oude dame ook wel In.
Kon haar broeder nog ter elfder ure het ge
luk vinden, dan zou het wreed zün, hem te
ontnuchteren. Daarentegen vreesde zü en niet
ten onrechte, dat het prinselük kroontje Ollva
niet zou verblinden. Op geen enkele toespeling
was zü Ingegaan. Zorgvuldig had vermeden,
op een ot anderen wenk te reageeren en daarom
was Lize Froheim uitermate verbaasd geweest,
toen haar broer gisteravond mededeelde, dat
Ollva hem half en half toestemming had gege
ven, althanT'met zün huwelüksaanaoek voor
den dag te komen. En nu was het zoo ver. Nu
stond hü voor Ollva. die, ofschoon bleek en
afgemat, er zoo ontroerend Jong en mooi uitzag.
Want aangezien zü zeer goed wist, wat xüne
hoogheid haar te zeggen had. was zü er op
bedacht geweest haar kleedlng in overeenstem
ming te brengen met die plechtigheid. Zü droeg
nu een lichte japon, hetgeen zü zelden deed.
Daardoor won het tooneeltje aan feestelükheld
en züne hoogheid was er zichtbaar door ont
roerd. HU liet ook niet na. zich bü zün huwe-
lUksaanzoek aan de ouderwetsche vormen te
houden, die onder de gegeven omstandigheden
een elgenaardigen indruk maakten. Met vorme-
lüke waardigheid en welgekozen woorden over
handigde hü Ollva eerst de prachtige roaen-
bouquet en vroeg haar daarna haar hand.
Oliva echter werd nog een tintje bleeker en
sloot haar oogen. alsof zü pün leed. Dan her
stelde zü zich energiek. Neen, nu geen zwakheid
toonen. Het kon toch niet aoo moetlUk vallen,
naast deaea gnMigra. oude* heer es* atak «mJ
Gemeenteraad. Hoewel sommigen in de
gemeente zich er voor uitgesproken hadden, dat
de beheervorm van het nieuwe ziekenhuis zou
worden een gemeentelüke Instelling.’ was door
het Werkfonds de eisch gesteld, dat het een
instelling zou worden In den geest van de
Armenwet.
Daartoe heeft de gemeenteraad ook thans
besloten, hoewel van de züde van de S D.A P
daarbü de wensch werd geult, dat aan het
bestuur dan een tweetal leden van den ge
meenteraad zou worden toegevoegd.
Op verzoek van de meerderheid
plaatselüke kappers heeft de raad
Wat is *t geen genot voor den jongeman, die,
getroffen door Cupido's pül, op *n mooten herfst
avond hand in hand met zün meisje, rijdt over
den bochtigen Hobrederweg! Welke zoete ge
voelens komen niet opwellen uit zün liefdevol
hart! Belden zün vervuld van hun eigen ge
dachten, er wordt geen woord gezegd, af en
toe geven ze elkaar een welgemeend kneepje
In de hand, en de stilte wordt alleen verstoord
door het geloei van een koe in de verte, of het
zachte rulschen der afgevallen bla'ren aan den
kant van den weg.
Stel u eens voor, dat ge u zoo spoedt over
Hollands bekoorlüke dreven, en dat er dan in
eens een hond, grommend en blaffend, op u
aan komt stormen.
Weg zün alle llefdevolle gedachten, weg is
de rustige sfeer, waarin ge zoo graag verwülde.
Het is nu een haastig trappen geworden om
het dreigende onheil te ontkomen. En stel nu.
dat die hond n een grooten lap uit den broek
büt. dan is het leed niet te overzien!
Dit droevige voorval beleefde de 19-jarige A.
de B„ veehoudersknecht uit Oosthuizen, die op
genoemden weg met zün meisje, J. M. 8., 17
jaren tellend, reed, met als naaste doel Purme-
rend, waar Inkoopen gedaan moesten worden
Ze reden flink door, want wie weet, bleef er
nog geen kwartiertje over, om hier of daar een
verfrisschlng te genieten.
En toen dan ook die brutale hond zich zoo
plotseling mengde bü dit tweetal, en tot over
maat van ramp een asuudenlük stuk uit de B.*s
pantalon meenam, kon het niet anders, of er
moest een aanklacht volgen.
De eigenaar van den hond. O. J. L., arbeider
uit Oosthuizen was óók aanwezig en zelde van
het geval niets af te weten, daar hü niet thuis
was.
.Maar uw vrouw zat voor het raam, en die
heeft het gezien”, merkte de B. op.
.NU heeft den bakker wel eens gegrepen en de
veldwachter van Oosthuizen moest óók voor
hem op den loop.”
L. zei dan. om zich te verontschuldigen:
,Nou. dan mot je maar ultküken. er staat
een bordje op het hek: wacht U voor den hond!"
,4a, maar dit is niet van toepassing op den
weg”, mengde de ambtenaar zich er tusschen.
„dan kan niemand meer veilig langs uw huls
loopen.”
L. probeert de handelwUze van den hond te
rechtvaardigen: .NU trapt naar m'n hond
's zomers
.Alleen maar 's zomers?"
.Nou, 's winters is het zoo gauw donker, dan
kan ik het niet zien!”
Maar de B. verweert zich heftig: „Dt schop
nooit naar *n hond, ik kan getuigen meene
men!"
Maar dat gelooft de kantonrechter wel; de
B. ziet er nu juist niet zoo wild uit.
,De veldwachter kan ook al niet veilig op
uw erf komen. L.", zegt de kantonrechter ver-
wUtend.
Maar L. meent nu lakonlek te moeten op
merken: ,4a. maar daar staat toch ook een
bordje voor!” Groote hilariteit, zoowel bü de
edelachtbare heeren en de pers, als op de pu
blieke tribune.
Tot slot moet de schade nog geregeld wor
den:
„'t Was m'n Zondagsche broek, edelachtbare",
doet de B. gewichtig, waaraan de ambtenaar
schalks meent te moeten toevoegen,4a. als
Je met je meisje uitgaat boodschappen 'doen,
dan doe je je Zondagsche broek aan.”
L. wU de B. desnoods wel een geheel nieuwen
broek geven, doch daar is deze In het geheel
niet op gesteld.
„Ja, ziet u, ik heb een jas en vest, die daarbtj
passen, en als ik dan dien .Aangebeten” broek
in ruil voor een nieuwen aan L. moet geven,
kan ik dat jasje en die vest óók wel weg-
gwttjri.**
Met algemeéne stemmen wordt nu goedge
vonden. dat de broek zoo goed en zoo kwaad
als het kan. gestopt zab worden.
,4a. het mooie is er nu toch van at", meent
het meisje nog te moeten omberken.
Tenslotte vraagt de ambtenaar f 12 of 10 da
gen tegen den man. die dit .gevaar voor het
wegverkeer" huisvest. Doch daar hü loswerk
man is en de schade belooft te vergoeden, is de
kantonrechter wat milder gestemd en maakt
een zacht einde aan de zaakf 4 of 4 d.
en was Intusschen nog bleeker geworden. Her
innerde hü zich nu niet met pünlüke duldelük-
beid het laatste gesprek, de laatste verklarin
gen, die de beslissende breuk waren voorafge
gaan? Lag daar misschien het geheim verbor
gen?
Feitelük had Bella geluk; wat wist men elgen-
ujk van het innerlük wezen van die eigenaardige
vrouw? Dienden minachten haar woorden om
hotelgasten op de loer lagen, toen hü. gewapend
met een eribrme bouquet zacht-rose rozen, uit
zün auto stapte en in de hall op het antwoord
van den piccolo wachtte. Met zün monocle In
oog geklemd en een glans van hoopvolle
verwachting op zün doorploegd gezicht,
kwam hü zün opwachting maken om de
mooie weduwe een levensvraag te stellen,
een levensvraag, die hü tot dusverre zorg
vuldig had ontweken. Wat in al die tientallen
van jaren geen politieke overwegingen, geen
familieconferenties of adviezen tot stand hadden
kunnen brengen, dat had mevrouw Ollva von
Belamy. onbewust, zonder het te weten, ja zelfs
zonder het te willen, bü hem bereikt Sterker
nog; hü had zelfs geweigerd, informaties naar
haar te nemen, zooals zün practlsche zuster Llze
hem ernstig had geraden. ZU was toch slechts
een kennis, die zü toevallig op reis hadden ont
moet.
De laatste zitting, die jle politierechter
Ledeboer dit jaar nog hield, droeg een uiter
mate droog karakter. Van de ongeveer 20 zaken,
welke op de rol vermeld stonden, waren er niet
minder dan 15 gewüd aan vervalschte Inkom
stenformulieren van werkloozen en hierdoor
-kroop de middag, die in de meeste gevallen
althans voor den journalist tot de aardigste
behoort, voorbü als een slak. Geen enkel vleug
je humor kwam er hedenmiddag over de lip
pen van de Edelachtbaren en zeer kenmer
kend in zulke gevallen op de publieke tribune
werd het na eenige uren van stil luisteren, be-
denkelük roezemoezig.
Het is echter wel een teeken des tü<te, dat de
politierechter zoo tal van vervalschlngszaakjes
moest behandelen, immers In een periode,
waarin men niet of ter nauwernood te doen
beeft met werkloosheid) komen die dingen niet
voor. Thans evenwel zün dergelüke affairetjes
^pn de orde van den dag en eigenlUk is het ook
maar verstandig om ze op te potten tot een
bepaalden dag en dan weer eens een tüdje rust
te nemen.
Maar zoo zaten we dan gistermiddag met die
heele lUst van schuldige werkloozen, die, de een
In meerdere, de ander In mindere mate zich aan
bovengenoemde feiten hadden schuldig ge
maakt.
En bü al deze zaken was er een, welke bü-
zonderlük werd uitgeplozen en waarbü men ge-
voeglük kan spreken van een juridisch steek
spel. Het was de zaak tegen Willem R. uit Alk
maar, die het werkloozen-opgavenformulier
valschelük had ingevuld op 23 Augustus van dit
jaar. Het bleek nl., dat deze verdachte In die
week 29 gulden had verdiend, daarvan geen
melding had gemaakt en rustig het bedoelde
formulier had Ingevuld, daarmee te kennen
gevend, dat hü werkloos was geweest en uit dien
hoofde nog eens 6 gulden extra had opgestre
ken. Verdachte had derhalve een week vare 35
gulden gemaakt.
De officier van Justitie Mr. v. d. Feen de
Lille zag hierin nu eindelük eens een feit, dat
strafrechterlük te vervolgen valt, temeer, daar
de directeur van sociale zaken, de heer v. d.
Heuvel, in het vooronderzoek verklaard had.
dat, als men werkloos was, er een recht bestond
op uitkeering. Indien dit werkelijk het geval
geweest zou zün, dan kon de officier dezen
verdachte gevoeglük vervolgen, want dan had
hü misbruik van dat recht gemaakt. Om in de
bewijsvoering zoo sterk mogelük te staan, had
de officier ten overvloede den wethouder van
sociale zaken gedagvaard, die te dien opzichte
aan een langdurig onderzoek werd onderwor
pen. Het ging er In het gegeven gavad dus om.
of de verdachte, toen hü het hem toegeaonden
gezlnsbriefje had Ingevuld, nu automatisch
recht had op ondersteuning, onafhankelUk
of hü daartoe in de termen viel. Ja dan neen.
Dit laatste Immers zou de dienstdoende con
troleur moeten onderzoeken.
Allereerst werd dus de vraag behandeld, heeft
een werkloos persoon recht op uitkeering?
Neen, zegt de wethouder, want de minister
heeft nadrukkelük gezegd, dat geen enkele per
soon in welken vorm dan ook rfecht kan doen
gelden. Het is en de politierechter zei het zoo
kemachtlg meer een genade en dan is er dus
van recht geen sprake. Maar, zoo redeneert de
officier zeer terecht verder, als men werkloos
is en men kah aantoonen, dat men absoluut
geen Inkomen meer heeft, is er dan eenige In
stantie in den lande die zulk een persoon een
uitkeering van 'het rijk kan beletten? Daar
gelaten natuurlük bü personen, die zich niet
aan de orde houden of anderszins geen aan
spraak kunnen doen gelden. En nu was het
merkwaardige, dat de directeur van sociale za
ken verklaard had, dat er wel degelük een
recht op uitkeering bestaat, terwül deze getui
ge ter openbare terechtzitting komt vertellen,
dat hü die bewering niet voor de volle 100
durft handhaven. Nu ontkent de directeur en
hü zegt, dat er geen recht op uitkeering be
staat. De officier van justitie zit hier met een
juridische moellükheid, waaruit men niet ge-
makkelük komt. Daarom is het allereerst zaak,
dat er van gemeentewege een verordening
komt, waarin eens en voor altUd wordt vastge
legd of er bü werkloozen een recht bestaat of
niet.
Als die er is, dan kan ik aldus de officier
een steunfraude-zaak in Alkmaar vervolgen
en eerder niet. Zoolang dus niet precies vast
staat, waaraan men zich ten deze heeft te hou
den, zal er voor spr. geen aanleiding meer zün
om in dergelüke zaken een vervolging op touw
te zetten. En voor bovenbedoeld geval (dat wü
eens uitvoerig behandeld hebben, omdat ook
WU de noodzaak van een wettelüke regeling
Uiterst urgent achten), requireerde spr. vrij
spraak.
Mr. Prins, die bü de behandeling van deze
taak een voorname rol speelde, en die er niet
Weinig toe heeft bügedragen, dat de officier hier
tot bovenbeschreven requisitoir kwam, achtte
vrüspraak juridisch niet juist en vroeg voor
zün cliënt ontslag van rechtsvervolging.
De politierechter, die mede deze zaak had hel-
it
d.
ot
>k
!-
n
s.
ie
in
ir
ie
iL
sr
et
,ls
m
te
ir
ie
:n