AR HOORN NIEUWS De avonturen van Profie en Struis je Er wordt recht gesproken VAN ONS KANTONGERECHT ZITTING VAN DEN POLITIE RECHTER TWISK UIT ZIJN RUST GETOETERD n ZAALBERG deken r DONDERDAG 30 DECEMBER 1937 DE RIJP De politie en haar taak PROVINCIAAL NIEUWS ASSENDELFT T ZAND SCHERMER BEEMSTER Tegenapraak PURMEREND Openhartig Veratrooid! r DOOR LO WILSDORF Heeft werklooze recht op uitkeering of niet? -- Hoe beschonken een verdachte was Veel gepraat om een atuk uit een Zondagache broek, welke thana zal worden geatopt De gevaarlyke hond te kant van den weg. Mr werd ..Enne. het HOOFDSTUK XI11 dwingen, drt-Qlrt aart ja hart overeenstemt.- O ■n it dat óók S. h< Dit was S. hief duldde hun, dat ze stil moesten zijn, want Jat zijn meester sliep. Ze begrepen het ge lukkig allemaal, want ineens hoorde je niets! den klant aou hebben af gehandeld. Elsch f 12 of 12 d De kantonrechter vonniste echter ft of 8 dagen. pen uitpluizen, achtte het tenslotte ook niet be wezen, dat uit het invullen van het formulier het recht voortvloeit om steun en ontsloeg ver dachte van rechtsvervolging. heel diep In zijn binnenste, op den van zijn hart, voelde hij het anders. Wegge droegen. Andere vrouwen legden vleesch van buf fels in de zon te drogen en weer andere be reidden een maaltijd voor het gezin. Bulten de tenten stonden de paalUëh vastgebonden, en honden liepen hier en daar rond. Het was overal heel bedrijvig en gezellig en het beviel Struisje wel. Maar natuurlijk, nu de grootste angst voorbij was. dacht hij weer aan zijn kind. Hij werd er stil van en voelde er plotse ling niets meer voor om nog verder te wan delen. Hjj maakte den kinderen .duidelijk, dat hij weer naar zijn meester moest en in de tent ging, hij In een hoekje liggen. Hjj deed net of hij sliep, maar af en toe biggelden groote tranen langs zijn wangen. ot ig at er ie 9 »r Personalia Dezer dagen slaagden te Den Hel der vlnr godsdlenstdiploma B mej. J. Dells en mej. W. Sanders, belden onderwijzeres aan onze R. K. par. school. Weekkronlek K. J. C. Zaterdag: Nieuw jaarsdag. Ontspanningsbljeenkomsten op de be kende voorwaarden van 3 tot half 5 en van 7 uur tot half 9. Voor jongens boven de 15 jaar tot 9 uur. Zondag: Bijeenkomsten als op Nieuwjaars dag. Dinsdag: Damiaanban. Woensdag: Don-Boscoban. Zaterdag: St. Jozefban. Struisje, die trotsch was op de uitwerking van zjjn wenken, knikte vriéndelijk en vol daan en liet zich toen door de kinderen meenemen op een tochtje door het kamp. Er was veel nieuws te zien en hij besloot alles goed te onthouden en er Prof je later verslag van te doen. Want die zou met zün gebroken been vooreerst niet kunnen loopen. Hij keek in de tenten waar de vrouwen bezig waren kleeren te naaien van hulden en ook schoe nen. die heel breed Waren en heel anders Geen jonge minnaar had attenter ea voort varender kunnen zijn dan zijne hoogheid. Precies op he* uur van bezoek en geen minuut later, liet hü zich bij Ollva aandienen. Hü wist vermoedeljjk niet en het zou hem ook abso luut onverschillig geweest zijn, indien hü het had „Maar m'n licht brandt toch agent!"-waarop de politieman hem naar den rechterkant van den weg verwees. Toen pas klaarde het op in R.’s brein. ,Jk kan de regels van den weg heel goed, maar m'n gedachten waren zoo bij de bood schap, dat ik déze regel totaal vergeten was." „Wel toevallig", verbaast de ambtenaar zich. f2 of 2 dagen. Tenslotte zullen we uit de vete zaakjes, die Woensdagmiddag nog behandeld werden, het volgende aanstippen. Op den Streekerweg te Hoogkarspel deed zich op 1 November jJ. iets vreemds voor. Een twee tal jongelieden, J. K. en R. O., belden bouwer, reden vredig aan den rechterkant van den weg, al of niet luidruchtig hun dialectisch taaltje .knauwend." TOt hun ontsteltenis werden zij. niet ver van hen, een pian op een fiets gewaar, die zich, druk gesticuleerend en slingerend, over den weg voortbewoog. Plotseling deed hij een uitval naar de beide jongens, die nog trachtten het naderend gevaar te ontwijken, hetgeen hun niet gelukte. R. C. belandde noodgedwongen op den weg. Op de vraag van den ambtenaar of verd., die wijselijk maar niet verschenen was, naar alco hol rook, antwoordde C. openhartig: „Volgens mijn meenlng was hij hardstlazeres.” De tweede getuige, 3. K., was het In dene met C. eens. BU verstek werd G. veroordeeld tot fü of 10 dagen. Oprichting zangvereeniging Het is een verheugend feit te kunnen melden, dat het door i Allereerst werd op de Woensdagmlddagsche zitting van het Kantongerecht behandeld een aangehouden zaakje van de vorige week. Toen was nJ. getuige W. Th. S. niet verschenen. Op de vraag van den kantonrechter, wat hiervan de reden was. gaf S. ten antwoord, dat hij het zóó druk - had met zijn lessen van de H.B.S., dat hij de heele dagvaarding vergeten was. Het betrof hier de aanrijding, die plaats had gegrepen bü de Zuiderdracht te Schelllnkhout. Verdachte J. W. E. reed met een auto op den Schelllnkhouterweg, toen er van den rechtschen zijweg twee fietsers aan kwamen peddelen, zekere G. en de bewuste W. Th. S. Deze laat ste had recht van voorrang, en reed dus door. G. weifelde even, en de chauffeur E. meende, wel vóór zou laten gaan. iter geenszins van plan, waarna de aanrijding gevolgd ^as. De ambtenaar vond, dat 8. in zjjn rechtstond en vroeg f20 of 5 d. De kantonrechter vonniste hierop f8 of 4 d. Gouden Hart waschte ProfjeX gezicht voorzichtig en toen de modder er af was er zjjn vriéndelijk gezicht te voorschijn kwam werd het hart van Struisje ook weer wat gehister. Ze hadden samen al zooveel mee gemaakt, dit zou ook wel weer voorbij gaan en Prof je zou zeker wel gauw genezen. Nu PrWje hem niet noodlg had, besloot hü eens eens kijkje in het kamp te nemen. Toen hü zijn kop uit de tent stak, zag hij. dat er een heele menigte verzameld was. die allemaal heel nieuwsgierig waren hoe het met den blanken num was en ook Struis je graag eens van dichtbij wilden bekijken. Vooral de kin deren hadden veel belangstelling voor Struis je en ontvingen hem met gejuich. Maar Struts te Hoewel een wijziging in den toestand aan vankelijk niet door Ged staten is goedgekeurd, is dit na eenige wijziging door den raad, wel geschied en heeft dit onlangs s’n beslag ge kregen. s Thans wil men deze omzetting in werking laten treden met ingang van 1 Januari aA, terwijl door den raad tot directeur van M. H werd benoemd de tegenwoordige voorzitter, de heer E. Steert. Feestvergadering K. J. M. V. Dezer dagen was de K4M.V. bijeen ter viering van de ge boorte Van Konlng Christus. Het ontbrak niet aan belangstelling De eenvoudige versiering gaf de zaal een feestelljken aanbllk. Begonnen werd met het zingen van Roomsche Blijdschap. Dan werden door verschillende leden Kerst gedichten of stukken proza gedeclameerd, af gewisseld door gramofoonmqziek. De moderator lichtte de symbolische betee- kenis der versiering toe Dan werd een verloting gehouden van en kele prijzen. De winnaars waren N. de Lange, P. Oudejans, H. Pronk. J. Konijn Na, A. Koop man. J. Poel en W. Breed. De gebr. De Lange gaven enkele stukjes zang ten beste, terwijl de heeren Droog en Poel een kluchtstukje opvoerden. De muzikale begeleiding werd verzorgd door den heer H. Pronk. hun Engelsche collega's onder, want ook ie polltle-autoriteiten zijn een t van de politioneele taak gaan huldigen.' zoodat niet juist de agent met de meeste processen-verbaal voor promotie in aan merking behoeft te komen. Wij constatëeren dit feit met erkentelijkheid, omdat een goede verstandhouding tusschen po litie en burgers slechts de orde in de maat schappij kan bevorderen. Bella had het'kiekje van haar moeder laten InlUsten en het op haar schrjjftetel geplaatst. HU liep er heen en nam het er af. Star hield hu zUn blik er op gevestigd. Heel lang. Wat was zU toch mooi! Wat keken die heeren naar haar om! En hij? Ruwe woorden had hU haar ,Jk weet het niet, Vlrgilius." zei Bella peinzend. •Misschien kennen wij haar eigenlUk in t ge heel niet. ZU is zoo gesloten, zoo in zich zelf gekeerd. Wat weten wü er van, of zü verdriet heeft, of verheugd is? ZU spreekt een andere taai dan wü. Hebben wü ooit moeite gedaan, haar te verstaan? WU hebben steeds beproefd, haar te dwingen ons spoor te volgen is dat niet zoo?” Bedremmeld had Pretorlus naar de verstan dige woorden van het jonge meisje geluisterd Gesnapt Door de rijks- en gemeentepolitie werden twee vtsschers uit Groot-Schermer be keurd. die in het gemeentewater „De Gouw!' alhier met een schepnet onbevoegd aan liet visschen waren. Toen zli zich ontdekt zagen, namen zU per roeiboot de vlucht, achtervolgd door de politie. Toen zU aan de bevelen om te stoppen geen gehoor gaven, knalden er een paar schoten. Maar ook dit bracht hen aan- vankelUk niet tot staan, zoodat nogmaals door de politie een paar schoten werden gelost Daarna gaven zU zich maar gewonnen, waar na proces-verbaal tegen hen werd opgemaakt en het vischtuig in beslag werd genomen. Een derde vlsscher ontkwam. Doch aangezien hij geen onbekende van de politie Is. zal hem zün vlucht wel niet veel baten haar gedachten te verbergen? Was zU mogelUk een van die menschen, die zich niet kunnen uit spreken en zich over, zachtere gevoelens schamen? Merkwaardig, dat hU nu plotseling zooveel verklaringen voor haar eigenaardigheden zocht en vond, na zich zooveel jaren over haar achterlUkheid, teruggetrokkenheid *n afkeer van levensvreugde geërgerd te hebben. Had zü ge durende de laatste weken dan niet getoond en duldelUk bewezen, drt er een mogelUkheld be stond, haar te overtuigen? Was zU niet grondig veranderd, en dat zonder zün hulp? Had men haar dus fel tel Uk nooit begrepen? En was het nu te Iaat? Zeker, het was te laat Hier stond het zwart op wit ZU was voornemens, zich te verloven. Afgeloopen. Wilde te voren haar kind materieel vorstel Uk verzorgen. Wat wilde men eigenlUk ppg van Ollva von Belamy? „Zou het niét goed zUn, als je er zelf heen ging?” vroeg Bella schroomvallig. Op ruwen toon viel hü uit: „Waarvoor? Met welk recht? ZU is oud genoeg om te weten wat zU doet!” Maar bodem „Te laat! Te laat!” klonk het daar, gooid had hü. wat voor hem nog geluk heette. Weggegooid haar levensweg te bewandelen, vooral, wanneer het hem zoo gelukkig, scheen te maken. Wten had zU in haar leven ooit gelukkig gemaakt? Haar overleden echtgenoot aan wten zü slechts met weerzin kon denken? Of haar eigen dochter? En Vlrgilius Pretorim, die haar ronduit had verklaard, dat zü een man aan haar z|jde slecht* rampzalig zou maken? En terwijl dat alles door haar hoofd ging, hoorde zü naast zich de stem van den grijsaard woorden zeggen, waarvan zü eerst de ware beteekenis niet vatte, doch die haar dan zoo ontroerden, dat de tranen in haar oogen schoten. .4e zult er geen berouw van hebben, Ottva,” zei hU, nadat zü hem impulsief haar hand had toegestoken, ,4e zult er geen berouw over heb ben. Zie je. ik was een harteloos, onverschillig mensch en plukte hier en daar de bloemen, die toch zelf niet anders wilden. Door jou heb ik echter de waarde van edele vrouwelijkheid leeren kennen. Wel laat voor mü. helaas! Ik ben een grijsaard, wiens leven spoedig ten rinrte kan zjjn. Maar juist daarom verlang ik nog near geluk, omdat het zoo onverhoopt en overwel digend tot mU komt Wat Ik je kan aanbieden. Ollva. zUn slechts uiterlUkheden. Maar wanneer je mU daarvoor In ruil wilt toestaan. je te mogen beminnen, als een geliefd, aangebeden kind, dan ben ik rijkelük beloond. Je moet je zelf tot mets P. R„ tuinder te Venhuizen, staat terecht omdat hU links op het Breed gereden heeft. .Dat is in zekeren zit# de volle waarheid” doet R. gewichtig. .Nou. nou. je kan het sterk vertellen”, zegt de kantonrechter. HU moest 'n boodschap doen op het Groote Noord en kon de zaak, waar hü zijn moest, niet spoedig vinden. ,4a, ik ben in geen tUd in Hoorn weest, edel achtbare, en toen kon ik den weg niet zoo gauw meer terug.” HU had aan een jongetje op het Breed den weg gevraagd en was toen, vervuld van de boodschap die hü nog doen moest, onwetend aan den linkerkant van den weg gaan rijden. Om den hoek kwam plotseling een agent aan rijden. die den man vriendelUk verzocht af te stappen. R., die toen nog niet wist, dat hU in over treding was. had gezegd: Nu traden op de gladde parketvloeren de heeren A. W expediteur te Twisk, als „boos doener", en H. Z., chauffeur te Opmeer, als ge tuige. Eerst vertelde Z. het gebeurde. Toen hU met zUn bestelauto bU een klant te Twisk moest zUn, plaatste hU zUn wagen rechts van den weg. HU was nog niet goed en wel eeiupraatje begonnen met zün klant, toen deze hem waar schuwde, dat A. W. er met zUn tankwagen aan kwam. Z. zette toen zün wagen nóg meer aan den rechterkant van den weg. wat echter niet kon verhinderen, dat W. tUdens het passeeren eenige malen met zUn wagen tegen Z.’s bestel auto opbotste, waardoor schade was ontstaan aan het llnker-achterspatbord. W., evenwel, kwam met een eenlgszins ander verhaal voor den dag. HU had nJ. 2 minuten achtereen gefoeterd om Z. meer naar den rech terkant van den weg te krUgen. ,Nou, dan zal heel Twisk wel uitgeloopen zUn, om te zien wat daar aan de hand was”, merkte de ambtenaar ongeloovig op. W. ne geerde den ambtenaar volkomen. mUnheer de kantonrechter, hu had best nog wat door kennen rUen, dan had ik veel beter kennen passeeren, want daar is de weg veel breeër", sprak R. nog, dialectisch. Ja, dat moest ook Z. toegeven; als hU wat verder doorgereden was, zou er waarschUnlUk geen aanrUdlng hebben plaats gehad. Maar niettegenstaande dat, vond het OM. verdachte W. onvoorzichtig. De bestelwagen, die naar rechts geweken was, liet geen ruimte ge noeg toe voor den tankwagen, en dus had deze maar moeten wachten tot Z. zijn wagen verder op zou hebben gezet, of tot Z. zUn zaken met „Wat heb Ik aan informaties?” vroeg hU. „Wat zou ik van Ollva willen weten? Dat zU een buitengewone vrouw is. zien wU zelf. Dat zU geen, avonturierster Is, eveneens. Geen enkele wet van mUn huis verhindert mU en ik zeg hetjfi»eenuk, liefste zus zou mU kunnen ver hinderen, haar ten huwelUk te vragen. Alleen haar wil is beslissend.” ZUn zuster Llze zweeg. ZU wilde hem niet tegenwerken, want zU waren dol op elkaar en zouden elkaar nooit, met wat dan ook, onaange naam willen zUn. Hun levensopvattingen stem den volkomen overeen en deze mevrouw von dat ongeveer ade arlstocrattecbeJ Belamy aou ziek, ondanks haar wee* jeugdiger toegevoegd. Was het dan wonder, dat zU zich van hem afwendde? Neen! Als eerlUk man mocht hU haar geluk niet In den weg staan. Ook al zou zun hart breken van verdriet, hU moest zich stil houden. Had zU geen aanspraak op vrouwengeluk, na een leven van eenzaamheid? Kon hu het haar ver bieden? Iets daarvan sprak hU met stokkende stem tegen Bella uit. Dan zwegen beiden. Preto rius begon weer de kamer op en neer te stappen. Met zUn kin op zUn borst en zUn handen op den rug Ineengeklemd bood hU een treurig beeld van radeloosheid. t Bella stond van hem afgewend, maar haar schokkende schouders verraadden, dat zU schreide. Met een ledig hart had mama tus schen hen geleefd en niemand had zich de moeite getroost haar te begrUpen. En nu bood een vreemdeling haar zUn liefde aan. Liefde, waarnaar zU misschien haar leven lang had ge smacht. Vlrgilius had gelUk zU echter ze schreide alsof zU haar moeder had verloren. Geen oogenbllk kwam de gedachte in haar op, dat zU zelf dit droeve misverstand had veroor zaakt. pastoor v. d. Meer tadertfjd opgerichte dames- zangkoor «al bUjven voortbestaan. Dit koor dat onder persoonlUke leiding van den pastoor stond legde zich In het bUzonder toe op de beoefening van de kerkmuziek en reeds vele malen hebben de parochianen de mooie gezangen van dit koor kunnen beluiste ren. wanneer het medewerking verleende bü kerkelUke plechtigheden. BU de dames bestond het verlangen om t koor uit te breiden wegens vertrek van enkele leden en tevens om er een zangvereeniging van te maken. In een Dinsdagavond gehouden vergadering hebben de voorloopige plannen een vasten vorm aangenomen. Een flink aantal nieuwe leden had zich opgegeven en opgericht Is nu '♦en zangvereeniging onder den naam „Zanglust" Behalve het verzorgen van kerkehjke gezan gen. zal de nieuwe vereenlglng zich ook gaan toeleggen op de beoefening van niet kerkelUke muziek. Bü de gehouden bestuursverkiezing is tot voorzitster gekozen mej. J. Kraakman; tot se cretaresse mej. G. Groot; tot pennlngmees- teresse mej. A. Groot. De leiding van het nieuwe koor berust bü den heer W. Overtoom. van de een ver ordening vastgêsteld, waarbU het aan de kap perszaken alhier verboden is om op Dinsdag middag geopend te zün. Hoewel de verhouding van de kappers t tegen 10 stond, zooals dezen later aan den raad hadden bekend gemaakt, achtte de raad toch een voldoende meerderheid voor dit doel aanwezig. Besloten werd tot demping van de Hoot -in den Hasepoider over te gaan. Onlangs besloot de gemeenteraad om Maat- schappelUk Hulpbetoon te reorganlseeren en daaraan een directeur te benoemen. ■s-'y ezer dagen te de gemeente-veldwachter 1 van Schelllnkhout bü «Un afscheid gehul- digd. Er werden vele toespraken gehouden en de burgemeester meende den scheidenden veldwachter geen mooiere pluim op den hoed te kunnen steken dan door het een verblüdend feit te noemen, dat de veldwachter tüdens zün 30-jarige ambtsloopbaan weinig processen-ver baal gemaakt had. Dit burgemeesterlUk woord herinnerde ons weer eens aan het groote verschil in opvatting van de politioneele taak van vroeger en nu. Wanneer voorheen 'n politieman veel processen verbaal opmaakte, werd hij overal met ont zag en eerbied begroet. Zoo iemand kende geen rustlgen nacht, als hü eens een dag geen „mis dadiger” gesnapt had, en hü beschouwde een lange lijst van processen-verbaal als een groote eer. Gelukkig heerschen er heden ten dage veel gewüzlgde opvattingen hieromtrent. De hou ding van de politie In het algemeen is veel ver anderd. Men is welwillender en probeert niet meer een klein euvel tot een groote overtreding op te blazen. Men heeft begrepen, dat de taak van den politieman niet moet zünhet bon- boekje «oo spoedig mogel()k vullen, doch op de eerste plaats moet hü eenvoudige overtredingen trachten te voorkomen. Een waarschuwing, eventueel op vriendelüken toon geult, kan bui tengewoon corrlgeerend werken. In dit verband mogen wü ook wüzen op de opvoedkundige taak van de politie en wü noemen het een gelukkig verschünsel. dgt er b v. In verschillende plaat sen door politiemannen les in de verkeersregel* op school wordt gegeven. ZU Wijzen de jeugd pp de handelingen, die ongelukken tot gevolg kun nen hebben en rij wüzen de jongens en meisjes den weg tot het stipt opvolgen van verkeers regels. Dit draagt er zeker ook toe bü. dat de Jeugd In de ..politie” niet op de eerste plaats een „boeman" ziet, doch een vriend, die het goed met haar meent en naar wiens welge meende raadgevingen gaarne wordt geluisterd. Hetzelfde mag getuigd worden van de ver- keersweken, waarvan ook de grooteren nog heel wat mee kunnen nemen. En dit alles heeft tot gevolg gehad, dat de verhouding tusschen politie en burgerü ten zeerste verbeterd is. Men ziet niet meer in el kaar de rivalen. De burger begroet in den poli tieman zün beschermer, op wien hü te allen tüde rekenen kan als een goed vriend., die het beste met hem voor heeft. Natuurlük «ün er wel uitzonderingen wederzüds maar de regel Is zooals wü hierboven aangegeven heb ben. v De Londensche ..bobbles” zün ons dikwüls als buitengewoon welwillend en vriendelUk beschre ven, maar onze eigen Nederlandsche nolltle- mannen doen zeer dikwüls In dit opzicht niets voor de Hollandsche andere opvatting leeftijd, zeer harmonisch aanpassen; dat zag de oude dame ook wel In. Kon haar broeder nog ter elfder ure het ge luk vinden, dan zou het wreed zün, hem te ontnuchteren. Daarentegen vreesde zü en niet ten onrechte, dat het prinselük kroontje Ollva niet zou verblinden. Op geen enkele toespeling was zü Ingegaan. Zorgvuldig had vermeden, op een ot anderen wenk te reageeren en daarom was Lize Froheim uitermate verbaasd geweest, toen haar broer gisteravond mededeelde, dat Ollva hem half en half toestemming had gege ven, althanT'met zün huwelüksaanaoek voor den dag te komen. En nu was het zoo ver. Nu stond hü voor Ollva. die, ofschoon bleek en afgemat, er zoo ontroerend Jong en mooi uitzag. Want aangezien zü zeer goed wist, wat xüne hoogheid haar te zeggen had. was zü er op bedacht geweest haar kleedlng in overeenstem ming te brengen met die plechtigheid. Zü droeg nu een lichte japon, hetgeen zü zelden deed. Daardoor won het tooneeltje aan feestelükheld en züne hoogheid was er zichtbaar door ont roerd. HU liet ook niet na. zich bü zün huwe- lUksaanzoek aan de ouderwetsche vormen te houden, die onder de gegeven omstandigheden een elgenaardigen indruk maakten. Met vorme- lüke waardigheid en welgekozen woorden over handigde hü Ollva eerst de prachtige roaen- bouquet en vroeg haar daarna haar hand. Oliva echter werd nog een tintje bleeker en sloot haar oogen. alsof zü pün leed. Dan her stelde zü zich energiek. Neen, nu geen zwakheid toonen. Het kon toch niet aoo moetlUk vallen, naast deaea gnMigra. oude* heer es* atak «mJ Gemeenteraad. Hoewel sommigen in de gemeente zich er voor uitgesproken hadden, dat de beheervorm van het nieuwe ziekenhuis zou worden een gemeentelüke Instelling.’ was door het Werkfonds de eisch gesteld, dat het een instelling zou worden In den geest van de Armenwet. Daartoe heeft de gemeenteraad ook thans besloten, hoewel van de züde van de S D.A P daarbü de wensch werd geult, dat aan het bestuur dan een tweetal leden van den ge meenteraad zou worden toegevoegd. Op verzoek van de meerderheid plaatselüke kappers heeft de raad Wat is *t geen genot voor den jongeman, die, getroffen door Cupido's pül, op *n mooten herfst avond hand in hand met zün meisje, rijdt over den bochtigen Hobrederweg! Welke zoete ge voelens komen niet opwellen uit zün liefdevol hart! Belden zün vervuld van hun eigen ge dachten, er wordt geen woord gezegd, af en toe geven ze elkaar een welgemeend kneepje In de hand, en de stilte wordt alleen verstoord door het geloei van een koe in de verte, of het zachte rulschen der afgevallen bla'ren aan den kant van den weg. Stel u eens voor, dat ge u zoo spoedt over Hollands bekoorlüke dreven, en dat er dan in eens een hond, grommend en blaffend, op u aan komt stormen. Weg zün alle llefdevolle gedachten, weg is de rustige sfeer, waarin ge zoo graag verwülde. Het is nu een haastig trappen geworden om het dreigende onheil te ontkomen. En stel nu. dat die hond n een grooten lap uit den broek büt. dan is het leed niet te overzien! Dit droevige voorval beleefde de 19-jarige A. de B„ veehoudersknecht uit Oosthuizen, die op genoemden weg met zün meisje, J. M. 8., 17 jaren tellend, reed, met als naaste doel Purme- rend, waar Inkoopen gedaan moesten worden Ze reden flink door, want wie weet, bleef er nog geen kwartiertje over, om hier of daar een verfrisschlng te genieten. En toen dan ook die brutale hond zich zoo plotseling mengde bü dit tweetal, en tot over maat van ramp een asuudenlük stuk uit de B.*s pantalon meenam, kon het niet anders, of er moest een aanklacht volgen. De eigenaar van den hond. O. J. L., arbeider uit Oosthuizen was óók aanwezig en zelde van het geval niets af te weten, daar hü niet thuis was. .Maar uw vrouw zat voor het raam, en die heeft het gezien”, merkte de B. op. .NU heeft den bakker wel eens gegrepen en de veldwachter van Oosthuizen moest óók voor hem op den loop.” L. zei dan. om zich te verontschuldigen: ,Nou. dan mot je maar ultküken. er staat een bordje op het hek: wacht U voor den hond!" ,4a, maar dit is niet van toepassing op den weg”, mengde de ambtenaar zich er tusschen. „dan kan niemand meer veilig langs uw huls loopen.” L. probeert de handelwUze van den hond te rechtvaardigen: .NU trapt naar m'n hond 's zomers .Alleen maar 's zomers?" .Nou, 's winters is het zoo gauw donker, dan kan ik het niet zien!” Maar de B. verweert zich heftig: „Dt schop nooit naar *n hond, ik kan getuigen meene men!" Maar dat gelooft de kantonrechter wel; de B. ziet er nu juist niet zoo wild uit. ,De veldwachter kan ook al niet veilig op uw erf komen. L.", zegt de kantonrechter ver- wUtend. Maar L. meent nu lakonlek te moeten op merken: ,4a. maar daar staat toch ook een bordje voor!” Groote hilariteit, zoowel bü de edelachtbare heeren en de pers, als op de pu blieke tribune. Tot slot moet de schade nog geregeld wor den: „'t Was m'n Zondagsche broek, edelachtbare", doet de B. gewichtig, waaraan de ambtenaar schalks meent te moeten toevoegen,4a. als Je met je meisje uitgaat boodschappen 'doen, dan doe je je Zondagsche broek aan.” L. wU de B. desnoods wel een geheel nieuwen broek geven, doch daar is deze In het geheel niet op gesteld. „Ja, ziet u, ik heb een jas en vest, die daarbtj passen, en als ik dan dien .Aangebeten” broek in ruil voor een nieuwen aan L. moet geven, kan ik dat jasje en die vest óók wel weg- gwttjri.** Met algemeéne stemmen wordt nu goedge vonden. dat de broek zoo goed en zoo kwaad als het kan. gestopt zab worden. ,4a. het mooie is er nu toch van at", meent het meisje nog te moeten omberken. Tenslotte vraagt de ambtenaar f 12 of 10 da gen tegen den man. die dit .gevaar voor het wegverkeer" huisvest. Doch daar hü loswerk man is en de schade belooft te vergoeden, is de kantonrechter wat milder gestemd en maakt een zacht einde aan de zaakf 4 of 4 d. en was Intusschen nog bleeker geworden. Her innerde hü zich nu niet met pünlüke duldelük- beid het laatste gesprek, de laatste verklarin gen, die de beslissende breuk waren voorafge gaan? Lag daar misschien het geheim verbor gen? Feitelük had Bella geluk; wat wist men elgen- ujk van het innerlük wezen van die eigenaardige vrouw? Dienden minachten haar woorden om hotelgasten op de loer lagen, toen hü. gewapend met een eribrme bouquet zacht-rose rozen, uit zün auto stapte en in de hall op het antwoord van den piccolo wachtte. Met zün monocle In oog geklemd en een glans van hoopvolle verwachting op zün doorploegd gezicht, kwam hü zün opwachting maken om de mooie weduwe een levensvraag te stellen, een levensvraag, die hü tot dusverre zorg vuldig had ontweken. Wat in al die tientallen van jaren geen politieke overwegingen, geen familieconferenties of adviezen tot stand hadden kunnen brengen, dat had mevrouw Ollva von Belamy. onbewust, zonder het te weten, ja zelfs zonder het te willen, bü hem bereikt Sterker nog; hü had zelfs geweigerd, informaties naar haar te nemen, zooals zün practlsche zuster Llze hem ernstig had geraden. ZU was toch slechts een kennis, die zü toevallig op reis hadden ont moet. De laatste zitting, die jle politierechter Ledeboer dit jaar nog hield, droeg een uiter mate droog karakter. Van de ongeveer 20 zaken, welke op de rol vermeld stonden, waren er niet minder dan 15 gewüd aan vervalschte Inkom stenformulieren van werkloozen en hierdoor -kroop de middag, die in de meeste gevallen althans voor den journalist tot de aardigste behoort, voorbü als een slak. Geen enkel vleug je humor kwam er hedenmiddag over de lip pen van de Edelachtbaren en zeer kenmer kend in zulke gevallen op de publieke tribune werd het na eenige uren van stil luisteren, be- denkelük roezemoezig. Het is echter wel een teeken des tü<te, dat de politierechter zoo tal van vervalschlngszaakjes moest behandelen, immers In een periode, waarin men niet of ter nauwernood te doen beeft met werkloosheid) komen die dingen niet voor. Thans evenwel zün dergelüke affairetjes ^pn de orde van den dag en eigenlUk is het ook maar verstandig om ze op te potten tot een bepaalden dag en dan weer eens een tüdje rust te nemen. Maar zoo zaten we dan gistermiddag met die heele lUst van schuldige werkloozen, die, de een In meerdere, de ander In mindere mate zich aan bovengenoemde feiten hadden schuldig ge maakt. En bü al deze zaken was er een, welke bü- zonderlük werd uitgeplozen en waarbü men ge- voeglük kan spreken van een juridisch steek spel. Het was de zaak tegen Willem R. uit Alk maar, die het werkloozen-opgavenformulier valschelük had ingevuld op 23 Augustus van dit jaar. Het bleek nl., dat deze verdachte In die week 29 gulden had verdiend, daarvan geen melding had gemaakt en rustig het bedoelde formulier had Ingevuld, daarmee te kennen gevend, dat hü werkloos was geweest en uit dien hoofde nog eens 6 gulden extra had opgestre ken. Verdachte had derhalve een week vare 35 gulden gemaakt. De officier van Justitie Mr. v. d. Feen de Lille zag hierin nu eindelük eens een feit, dat strafrechterlük te vervolgen valt, temeer, daar de directeur van sociale zaken, de heer v. d. Heuvel, in het vooronderzoek verklaard had. dat, als men werkloos was, er een recht bestond op uitkeering. Indien dit werkelijk het geval geweest zou zün, dan kon de officier dezen verdachte gevoeglük vervolgen, want dan had hü misbruik van dat recht gemaakt. Om in de bewijsvoering zoo sterk mogelük te staan, had de officier ten overvloede den wethouder van sociale zaken gedagvaard, die te dien opzichte aan een langdurig onderzoek werd onderwor pen. Het ging er In het gegeven gavad dus om. of de verdachte, toen hü het hem toegeaonden gezlnsbriefje had Ingevuld, nu automatisch recht had op ondersteuning, onafhankelUk of hü daartoe in de termen viel. Ja dan neen. Dit laatste Immers zou de dienstdoende con troleur moeten onderzoeken. Allereerst werd dus de vraag behandeld, heeft een werkloos persoon recht op uitkeering? Neen, zegt de wethouder, want de minister heeft nadrukkelük gezegd, dat geen enkele per soon in welken vorm dan ook rfecht kan doen gelden. Het is en de politierechter zei het zoo kemachtlg meer een genade en dan is er dus van recht geen sprake. Maar, zoo redeneert de officier zeer terecht verder, als men werkloos is en men kah aantoonen, dat men absoluut geen Inkomen meer heeft, is er dan eenige In stantie in den lande die zulk een persoon een uitkeering van 'het rijk kan beletten? Daar gelaten natuurlük bü personen, die zich niet aan de orde houden of anderszins geen aan spraak kunnen doen gelden. En nu was het merkwaardige, dat de directeur van sociale za ken verklaard had, dat er wel degelük een recht op uitkeering bestaat, terwül deze getui ge ter openbare terechtzitting komt vertellen, dat hü die bewering niet voor de volle 100 durft handhaven. Nu ontkent de directeur en hü zegt, dat er geen recht op uitkeering be staat. De officier van justitie zit hier met een juridische moellükheid, waaruit men niet ge- makkelük komt. Daarom is het allereerst zaak, dat er van gemeentewege een verordening komt, waarin eens en voor altUd wordt vastge legd of er bü werkloozen een recht bestaat of niet. Als die er is, dan kan ik aldus de officier een steunfraude-zaak in Alkmaar vervolgen en eerder niet. Zoolang dus niet precies vast staat, waaraan men zich ten deze heeft te hou den, zal er voor spr. geen aanleiding meer zün om in dergelüke zaken een vervolging op touw te zetten. En voor bovenbedoeld geval (dat wü eens uitvoerig behandeld hebben, omdat ook WU de noodzaak van een wettelüke regeling Uiterst urgent achten), requireerde spr. vrij spraak. Mr. Prins, die bü de behandeling van deze taak een voorname rol speelde, en die er niet Weinig toe heeft bügedragen, dat de officier hier tot bovenbeschreven requisitoir kwam, achtte vrüspraak juridisch niet juist en vroeg voor zün cliënt ontslag van rechtsvervolging. De politierechter, die mede deze zaak had hel- it d. ot >k !- n s. ie in ir ie iL sr et ,ls m te ir ie :n

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 3