<Kctucïfiaal
De avonturen van Prof je en Struis je
wut&ai iaq
H
F 750.-
P(U6^IEK
Tal van variaties
mogelijk
EZ
RADOX
ntirmm colonies
keteea eteyrf acicwng, ook
al knstoesi zij doa voorrang*
weg, woorop a zgdt-
z
z
z
VETPUISTJES
DE
LAVENHALER
z
_JQL.
ra rara
ESEI I
Q
ra
El
x
zo
3
EP
£1 6
flzö
QE2S
Q0ES QQ3Q
BE S
SI
lu
ZATERDAG 8 JANUARI 1938
Het nieuwe raadeel
121-3
Z
ONS PRIJSRAADSEL
Oplossing vorig raadsel
Pt^ewinnaars
DOOR C. MORRIS
n
Ei
El!
Z
3T
De grondslagen
het bieden
Kruiswoordpuzzle in
cijfers
Spaansche kunst
schatten
El_
iran
I S
ira
I E
irani
EB
BH
Zoo’n sorteer-probleem behoort nu
eenmaal niet tot de gemak-
kelykste opgaven
JL
'V
--
6
I Het plezier van
i den ouden Brian
<p|/o|>o|6 B
r
L,:
4
.1*
fr
heen?”
een
54 Primaire topslag
J
verloren
P. H. A. Tuin
waarde
H. (sec.)
den
heeft
(Nadruk verboden)
Kinderverdriet
1
gewoon opgitter^ net ate op ecn Moel. en, hoefdej Ben Doosje late taragt 4M ia Lqfeafete
ttl
ZO
3
sec. (opslagen
1
1
1
54
1
54
t Nieuwe Jaar is weer begonnen,
Wat zal ’t brengen, Vrede of Strijd,
Liefde of Haat en Nijd?
Laten wij de handen vouwen.
Biddend der Voorzienigheid
Om Barmhartigheid,
Die de goeden én de kwaden
Leidt ter Zaligheid.
voldeden de jongelui aan dit verzoek. In een der
volksbuurten stopte de autp en Rainsby gaf z’n
chauffeur order te wachten, waarna het gezel
schap te voet verder de straat In ging.
Op een gegeven oogenblik wees de oude heer
op een uithangbord, waarop te lezen stond: P.
voor
voor
It de èpaan-
ils de VUla-
Hllary’s grootvader nam de jongelui nu mee
naar een café, waar hij thee bestelde.
„Jullie zullen het wel vreemd van me gevon
den hebben," begon hij, „maar... enfin, vertel
me eerst eenf: hoe vond jullie Donldof?”
,MÜ lijkt me een goed, neen, een uitstekend
mensch,’’ zei Evelyn. 'e
.Ja. hij is een beste kerel. Ik houd van hem.
Jaren geleden zijn we samen uit Astrakan hier
gekomen. HU is echter absoluut geen zaken
man. Hoe meer geld ik verdiende, hoe meer hü
verloor. Ik heb hem meer dan eens in zaken
gezet, maar het ging altijd mis. En geld van
me aannemen, wil hU ook niet, daarvoor is hü
te trotsch. Ten einde raad, heb ik hem In deze
schoenmakerij gezet. De arme kerel kan niet
meer loopen. Een oude vrouw verzorgt hem en
helpt hem van z’n bank naar bed. Eiken dag
bezoek Ik hem, en breng dan altijd een paar
schoenen voor hem mee om ze te repareeren.
Dat is nu m U n plezier, kinderen. Maar o, als
Deze week volgt als Januari-nummer
kruiswoordraadsel in cijfers.
O
Prim. topsL
1
1
154
2
54
0
•1
Den volgenden avond stelde Hilary z’n meisje
aan z’n grootvader voor. De oude heer scheen
nog al Ingenomen met haar te zijn. En nadat
nog een vriend van Hilary, een zekere Pember
ton met z’n meisje was aangekomen, zei hU:
T-sst den^auto voorkomen. Hilary. En willen
jullie dan zoo goed zijn met me mee te gaan?
We zullen gauw genoeg terug zjjn en dan kun
nen jullie gaan soupeeren en zooveel plezier
maken als je wilt.”
bij verttea van een hand,
een voet ut een «o*.
Sch. A V X x
H. H x x
R. A x x x
KL x x
H V B x
A V x
Belcher's herberg bood alles wat het hart van
een zeeman in verrukking bracht, die langen
tijd op zee geweest was. Bepaalde herinneringen
daaraan waren dan ook de ondergrond geweest
van kapitein Lovett’s bezoek aan Norfolk. Thans
hadden die herinneringen haar kracht voor hem
verloren. Zonder ophouden rees’ het beeld voor
hem op van Iets reins en fatsoenlijks en liefs;
van een figuurtje, dat met fluweelzachte hand
jes een verband om zijn hoofd had gelegd. Kapi
tein Lovett geloofde op zjjn manier in de Voor
zienigheid. De dingen gebeurden, omdat het
zoo moest wezen. HU had een paard moeten be-
Combinatie
H. V. x
H. V. B.
A. H. V.
H. B. 10
V. B. x
A. B. 10
A H x
A B X X X
H B x
A X X
H V x x
Zd
gy
7.
jjj
van rechts beneden noemt den naam van
een bijzondere pepegaalen-soort.
Onder de Inzenders van een goede oplossing
worden weer ses fraaie prijzen verloot. J
Oplossingen worden tot Donderdagmiddag 13
uur Ingewacht bU den heer O. M.A. Jansen,
Ruysdaelstraat 00, Utrecht.
A. H.
A. V.
A.
H. V.
H. x.
Wat was dat een vreugde, toen de over
winnaars bij het aanbreken van de morgen
in hun kamp terugkeerden. Wat een ge
schreeuw en gedans was daar, en Prof je, die
daaraan niet gewoon was, verging hooren
en zien. HU was nu zoover, dat hü in een
wagentje gereden kon worden en met de
vrouwen, kinderen en oude menschen was
hU de helden tegemoet gegaan. Aan de zijde
van den stoet reed Struisje bovenop zUn te
ruggevonden vriend, Profje’s paard en
zwaaide met het hoofdtooisel van het ge
vangen opperhoofd.
et grootste deel van z’n tUd bracht de
oude Brian Rainsby door met rustig aan
t raam te zitten in z’n kostbaar inge
richte villa. Z’n eenige soon en diens vrouw
waren gestorven en nu had hü geen familie
meer dan Hilary, z’n kleinzoon. Hilary was 24
en kon niet goed met z’n grootvader overweg.
Grootvader en kleinzoon leefden te zamen in
t groote huls, oogenschünlük in harmonie.
Als de oude man voor t raam zat, mompelde
hU steeds iets In zich zelf.
Bespottelijk,*' bromde Hilary dan, die werk
zaam was op t kantoor van z’n grootvader.
Bijna eiken morgen als Hilary aan z’n werk
was .gegaan, liet Brian Rainsby Z’n auto voor
komen om een tochtje te maken. Nooit wist
Hilary waar hü dan heen ging. De oude mam
had de gewoonte, als hem een vraag in die
richting gedaan werd, daarop te antwoor
den met de een of andere geschiedenis uit z’n
vroeger leven op te halen.
..Waar gaat u eiken morgen toch
vroeg Hilary hem op zekeren dag.
„Uit," lachte z’n grootvader.
„Och wat,” zei de jonge man, vrij oneerbiedig.
„Gaat u een ritje maken in t park?”
Even zweeg de oude heer en begon dam:
„Een vriend van mij. Donldof. kwam jaren
geleden met mU uit Rusland. Een flinke man,
maar wat zijn de tUden veranderd! HU ..-"
„Excuseer me, grootvader." viel z’n kleinzoon
hem ongeduldig in de rede, .maar ik heb een
afspraak Bewaar die geschiedenis mamr
een anderen keer. Hebt u soms 25 dollar
me. Ik ben platzak.”
Het gebeurde vaak dat Brian Rainsby
Het was hoog ftjd want hier en daar kwam
Jtr leven ln.de slapende mannen. Ze begon-
ithen langzaam op te breken. Struisje besloot
voorloopig van boom tot boom te vliegen om
te zien wat ze verder zouden doen. Zoo na
derden ze allen hun doel. Vlak bU het kamp
hielden ze stil, maar Struis je vloog verder
en nu kon hu zün vrienden vertellen waar
de roovers waren. Alles was natuurlUk in rep
en roer en in de weer met wapens. Het
opperhoofd had bevel gegeven niet te wach
ten op den vUand, maar deze tegemoet te
gaan.
ZwUgend. maar niet “nder verwondering, JulUe wlsttn. wat een moeite het me kost
om eiken dag aan een paar kapotte schoenen
te komen! Het huis waarin hU woont, heb Ik
gekocht, maar dat weet hU niet. HU betaalt
elke maand 10 dollars aan huur, maar als ik
wilde, zou ik er wel 50 voor kunnen maken. Om
geen argwaan te wekken, gaf ik hem minder
dan hU vroeg. HU Is er nu van overtuigd. mU
een plezier gedaan te hebben.”
Brian Raleigh zweeg even en schudde lang
zaam het grijze hoofd. Daarna hernam hü: „En
nu kinderen, dunkt het me beter, dat jullie
weggaan en je op Je eigen manier gaat ver
maken. Ik heb nu mn plezier gehad. Hilary,
jullie gaan allemaal In 1 Llncoln-restaurant
soupeeren, voor mUn rekening. Stuur me den
auto en nemen jullie maar oen taxi. De wil nu
graag alleen zün.” en hü keek de Jongelui goed
hartig glimlachend aan.
Op dit oogenblik stond Evelyn op en zonder
Iets te zeggen, sloeg ze haar armen om den hals
van dien ouden man. Pemberton en z’n meisje
drukten hem stilzwUgend de hand.
„Ik zal U den wagen direct sturen, groot
vader.” zei Hilary hartelUk. en voor t eerst
sinds z’n kinderjaren, kuste hU z’n grootvader
op diens voorhoofd.
Van dien avond af had de oude verlamde
schoenmaker Donldof vier trouwe vaste klan
ten meer.
Sch. H x x x x
H. A X X
R. A x x
KI. x x
Na de juiste sorteering der lettergrepen en
woordjes In onze drie rechthoeken, komen we
tot het volgende resultaat:
JbT I E1 A D/'^WFAT'C’°P blad ^gevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen C a b,J levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 *7RA bU een ongeval met 17
AAI sl /VOL-ZlN 13JCs D ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeertngen verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen <JUe" doodeljjken afloop 4&rtJVe"
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUQS VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Kapitein James Lovett klapte zUn scheeps-
boek dicht, trok een andere jas aan en begaf
zich van boord, ’t Was niet, omdat hU niet lan
ger den stank kon verdragen de Albatros
was pas uitgezwaveld! maar het leven aan
wal riep hem, waaraan hU zulke prettige her
inneringen bewaarde. Kapitein Lovett was nog
zeer levendig, ondanks zUn 38 jaar. Dat hij de
Albatros onbewaakt achterliet, veroorzaakte hem
niet de minste zorg. De hoogst bedenkelUke
reputatie van de boot en van hem zelf
sou een betere bewaking zUn, dan twaalf wél-
bewapende mannen.
HU bevond zich ergens ter hoogte van Norfolk.
In de negorij, waar hU aan land kwam, was
natuurlUk geen paard te krijgen. Maar een
kwartmUl verderop bemerkte hU een neder
zetting van eenlgen omvang, en hier hoopte hU
een karretje te kunnen huren, met Iemand, om
hem te rijden. Ongelukkigerwijze waren de
anderen van boord hem vóór geweest. Maar of
hU paard kon rijden? werd hem gevraagd. Neen,
dat kon hU niet Maar iedereen kon rijden op
Pionier. Zelfs de kinderen zaten er op. Je
„hoefde hem niet eens te rijden. Je ging er
Wat 'n variaties zagen wU in de afgeloopen
weekHieronder waren er zeer vele, die ons niet
konden voldoen, of omdat er van een versje,
dat toch vooral het metrum behoorlijk moet
laten uitkomen, heel geen sprake was, óf om
dat aan beteekenls en Inhoud van de gedachte
heel wat geweld werd aangedaan. Wat dit laat
ste betreft. lUkt het ons vanzelfsprekend, dat
de twee tegenstellingen: dg’.vrede tegenover
den strijd, en liefde tegenover baat en nUd,
moesten voor den dag treden. De verwisseling
van den 5en en den «en regel kon er wel mee
door, schoon er toch ook nog wat aan de juiste
weergave hapert.
Al met al bleek opnieuw, dat zoo’n sorteer-pro
bleem niet tot de gemakkeUjkste opgaven be
hoort. Goed, dat we enkele helpende aanwijzin
gen hebben gegeven: zondér deze zou de va
riatie stellig npg. grooter zijn geworden wie
weet, verwarring lebben veroorzaakt!
Voorafgegaan door Struisje. die den weg
wees, en zoo stil mogelUk naderden ze de
woeste indianen, die juist beraadslaagden
van welken kant ze *t kamp, dat ze* slapend
waanden, zouden overvallen. Maar juist toen
de richting bepaald was, zagen ze overal
mannen als uit den grond verrijzen. Het
opperhoofd begreep er niets van en was
heelemaal de kluts kwUt. HU gaf allerlei
tegenstrUdlge bevelen en rende overal heen,
maar voor hu goed wist wat er gebeurde,
was de strijd beslist en waren zUn mannen
gevlucht of gevangen genomen. Ook hUzelf
viel in hun handen.
„Zoo, oude jongen!” riephU. „Wat kom je zoo
laat nog hier doen?”
„Wel, m’n goede vriend," antwoordde Rains
by. Jk zou graag willen, dat je de schoenen
van die jongelui eens nakeek. Ik brehg Je wat
werk."
.Baat me da schoenen dan maar eens zien,’
zei de schoenmaker.
Hilary hield hem t eerst z’n schoenen voor.
.Jiu,” lachte Donldof. ,Jiler mankeert niet
veel aan. Alleen de hakken kunnen een beetje
gelUk gemaakt worden.”
„En wat moet er dan met de mUne gebeuren?”
vroeg Evelyn, terwUl ze haar voet op, bet
bankje zette. De oude schoenmaker strekte z’n
hand uit. maar kon er niet bU.
„U moet echter bU me komen.” sprak hU.
„Ik ben te oud en kan me niet meer bewegen.’
,HU is verlamd," verklaarde Rainsby. „Kom
Evelyn, laat je schoenen eens zien.”
.Nou, nou.” bromde Donldof. „Het zou beter
voor u zUn, als ik wat van dien hak af neem,
alvorens u valt en een ongeluk krijgt. Lieve
hemel, wat een hakken! Zeg Brian, waarom
heb je die jonge dame niet eerder hier ge
bracht? Hoe kan ze daarop loopen?”
Een half uur lang was de schoenmaker druk
tein Lovett had liever nog een poosje gepraat,
In plaats van meCzUn paard alleen te blUven,
maar het meisje had iets beslist over zich. Als
ze zei, dat ze Iets zou doen, dan deed ze het
ook. Wéér ging ze van den weg het bosch in. de
hond achter haar aan. en er was niets meer van
haar te zien.
Kapitein Lovett krabbelde langzaam overeind,
en rekte zich eens uit HU had niets gebroken.
Idioot! zei hu tot zichzelf. Je had
althans haar naam te weten kunnen komen,
en vragen, waar ze woont Nu Is al je kans
naar de weerga.
HU klom weer In het zadel, niet zonder moeite,
en vervolgde zUn tocht. Alle vreugde, die hU
zich had voorgesteld van een avond aan wal,
was op slag vernietigd door een paar oogen, die
nog blauwer waren dan die van hemzelf.
Donldof, repareert schoenen.’hakken en zolen.’
ZU traden binnen. Daar was een oude man
met een langen baard bezig een paar heeren-
schoenen van zolen te voorzien. Z’n donkere
oogen straalden vroolUk boven z’n brllle-
glazen uit.
een stuk of wat huisjes van briksteen, met
groote schoorsteenen. Er was niemand te zien
ook geen hond. Kapitein Lovett reed door, en
vervolgens het bosch In. Aan den rechterkant
zag hU telkens een glimp van een rivier,
tusschen de boomstammen door. Een honderd
pas-of-zoo voor zich uit kwam een meisje, met
een mand aan haar arm, uit het kreupelhout
op den weg te voorschUn. Een onuitroeibaar
Instinct deed kapitein Lovett de teugels in
houden.
Ik zal haar den weg naar Norfolk vragen,
dacht hU, en hoe ver het is, en zoo, en wie
weet....
Het meisje zag ongetwUfrid, dat ze een ruiter
naderde, en dat hUhkkr naderde, maar het
was niet aan haar te zien. Wéér trok hU de
teugels aan, en het paard bleef staan, en op
hetzelfde oogenblik bleef het meisje ook staan.
Geen twaalf passen scheidden hen van elkaar.
Maar het meisje keek niet eens naar den knap
pen zeeman, en ging weer het bosch In. Ze had
een allerliefst gezichtje, maar thans perste zU
de lippen opeen, en liet een schril gefluit
hooren. Op dat oogenblik dacht kapitein Lovett
alleen aan het lieve gezichtje onder den grooten
strooien hoed. Dat ze zin had, om te fluiten,
leek hem niets bUzonders. Té Iaat bedacht hU,
dat menschen, die een hond hebben, vaak
fluiten.
Een geluid van krakende takken, een woest
geschuifel tusschen bladeren, een een groote,
zwartharige hond kwam kwispelstaartend op
den weg te voorschUn gerend.
.Toen kaBitgp
slag opleveren, dus meestal pas in de 3e
hoogstens in de 2e ronde van die kleur. Hier-
voöT geldt dan het volgende lUstje, waarbij 2
waarden te zamen gelden voor een 54 se-
eundairen topslag, terwUl sommige secundaire
slagen aanvullend zUn voor de primaire top-
slAgen.
De secundaire topslagen zUn die kaarten, die
slechts bU uitzondering in eerste instantie een
-> of
Op deze handen moet achtereenvolgens als
volgt geopend wordep:
1—1 schoppen; 2—1 ruiten; 3—1 harten; 4—1
klaveren; 51 schoppen.
Als maatstaf ter beoordeeling van een kaart
sullen we dus de honneurtricks (topslagen) ge
bruiken. Als topslagen beschouwen we die kaar
ten of combinatie van kaarten, die waarachUn-
lUk oote-tegen een troefcontract van de tegen-
partU een slag op zullen leveren. Hieruit volgt
dus, dat het kaarten moeten zUn, die in de
eerste of tweede ronde van die kleur een slag
opleveren; immers bU de derde ronde zal er
veelal afgetroefd worden.
Hieronder volgt nu een lijstje van topslagen,
waarbij ik onderscheid primaire topslagen en
secundaire topslagen.
De primaire topslagen zUn de topslagen in den
strikten zin van de gebruikte definitie, n.L kaar
ten, die in eerste instantie een slag opleveren,
dus in de eerste of tweede ronde.
We komen dan tot het volgende lijstje:
Meester
A. van Schalk,
A. Straver,
Grebberstraat 34, Haarlem; A. M. Vulsma, Cein
tuurbaan 203 X, Amsterdam (Zuid).
zou niet verantwoord zUn. Het aantal S. T. S.
is echter veel minder constant dan het aantal
P. T. 8. en varieert tusschen 154 en 354, maar
schommelt gewoonlUk tusschen en om de 254.
De opener zal dus behalve de 254 P. T. S. ook
tenminste 54 4 1 8. T. 8. moeten hebben om
te mogen openen.
Tot slot zal ik dan nog eenige handen ge
ven, die als normale opening beschouwd kun
nen worden.
over
z’n ouden vriend Donldof begon, maar Hilary
was dan te ongeduldig om te luisteren, zoodat
de oude man steeds bU t begin van z’n verhaal
bleef steken.
Eens kwam z’n kleinzoon bU hem en deelde
hem mede, dat hU een meisje had en dat ze
jarig was.
.Maar,” liet hU er boos op volgen, „waar kan
ik op trouwen? Soms op *t salaris dat ik krUg?”
„Toen ik trouwde, had ik niets,” luidde het
antwoord. .Maar hoe heet dat meisje, m'n
■jangen?"
„Evelyn Dawson. Morgen is ze jarig, en ik
zou graag een souper bU die gelegenheid geven,
maar ik heb geen geld. Zoudt u.... maar och,
van ons plezier begrUpt u toch niets. Zeg eens,
grootvader, hebt u wel ooit plezier gehad? Ik
geloof het niet.”
„Toch wel, m’n jongen, maar daarvan zal jü
zeker niets begrUpen. Maar, luister eens, laat
Evelyn en je andere vrienden morgen hier ko
men. Ik zal jullie dan eens laten zien, waarin
ik plezier heb. Daarna kan je gaan soupeeren.
waar Je wilt, en voor mUn rekening.”
Zooals u wel zult begrijpen, zUn de twee bo
venstaande lUstjes, die natuurlUk gemakkelUk
in elkaar geschoven kunnen worden, zeer be
langrijk. Het is de basis, waarop we verder
gaan bouwen, want bU de beoordeeling van
iédere hand (13 kaarten) gebruiken we de top
slagen als maatstaf. En nu komen we t
regel, dien ik de vorige maal reeds even
de, n.l. den regel van 8. Culbertson is de maker
er van en he^ getal 8 is een gevolg van zUn
Honneur-tricks-telllng. Wanneer we echter van
de primaire topslagen uitgaan, zullen we den
regel anders moeten noemen, n.L den regel van
7. Deze regel nu leert ons, dat er in totaal 7
primaire topslagen in het spel zUn. Dit aantal
is natuurlUk variabel, n.l. tusschen 6 en 8,
maar meestal is het 7.
De regel van 7 leert ons dus, dat het totale
aantal primaire topslagen tamelUk constant is
en dit aantal gemiddeld 7 is.
Wat is nu het nut van dezen regel? In de
eerste plaats, dat we een houvast hebben, een
zekerheid. In de tweede plaats, dat We kun
nen bepalen, wat het vereischte is voor een
opening. Immers volgens de definitie, welke ik
de vorige maal^af, berustte een opening op de
XXX
H x
A H B
V 10 x x x
We willen onze serie maandelUksche kruis
woordraadsels voor het jaar ’38 openen met
een nummer, dat verkregen wordt uit de Juiste
vervanging van elk der getallen 1 tot en met
19 door een der letters van ons alfabet. Heeft
die Juiste vervanging plaats gehad dan ligt daar
tevens de opgeloste „Cross” voor u.
Een paar aanwijzingen ter vergemakkelUking
van de taak:
lo. er komt in de opgave slechts één afkor
ting voor, n.l. in de 5e vertikale rU van reents
in het midden: deze afkorting betreft den
naam van een groote transportonderneming;
3b. een paar minder algemeen bekende woor
den zUn deze 4e horizontale rU van boven
links geeft het LatUnsche woord, waarmee
de priester het „Wees-Gegroet" aanvangt; 5e
horizontale rU van beneden links bevat een
term uit de handelsrekenlng; 4e. vertikale rij
alleen maar te sturen. En wat meer was: hU
was nergens bang voor.
Kapitein Lovett was een man, die gaarne iets
probeerde, en liet zich gemakkelUk overhalen.
Het paard werd gezadeld en getuigd, en met
eenige hulp zat hU er weldra bovenop. De
stijgbeugels werden in de juiste positie gezet,
hU kreeg een zweep in zUn hand, en niet zonder
eenige bange voorgevoelens aanvaardde hu het
avontuur.
Men had hem meer dan ééns de verzekering
gegeven, dat Pionier nergens bang voor was.
Maar nu riep iemand achter hem aan, dat hu
vergeten had, te zeggen, dat het paard alleen
bang was voor honden.
Bang voor honden! dacht kapitein Lovett,
heel wat minder op zUn gemak.
ZUn blauwe oogen dwaalden over het land
schep; maar er was geen hond te zien.
ZUn weg voerde hem langs struiken en ge
wassen in vollen bloei, en de lucht was vervuld
van den geur der jasmUn. ZUn beenen begon
nen een beetje te wennen aan den gang van
het paard. Men had hem gezegd, dat hU zUn
knieén moest gebruiken, als er iets verkeerd
ging. HU probeerde het eens, om te zien, wat
voor uitwerking het had. en het gevolg was,
dat het paard in een aangenamen sukkeldraf
overging, zoodat hU het heerlUk vond, om er op
te zitten, terwUl het tevens zoover hU kon
nagaan een zachte manier was, om vooruit te
komen. En wéér voelde hU, wat een flinke
vent hU toch eigenlUk was, en hU genoot
volop!
In de Londensche Times ve
sche nationalistische architect
nueva hoe te Toledo in den strijd o
cazar de kostbaarste kunstschatten
gingen. Door het gepeupel werden enkele van
de schoonste schilderstukken opzettelUk ver
nield. Doordat twee kunstenaars en een boek
handelaar met levensgevaar de schilderijen van
Greco in veiligheid brachten. zUn deze op één
na gered. Een zeer groot aantal kunstschatten
werd gestolen en is spoorloos verdwenen. Een
ontzagUJk verlies was ook de Toledosche weel
de van gebrandschilderde ramen uit de 14e en
15e eeuw. Deze sprongen alle stuk bij de twee
exploisies, die het Alcazar hadden moeten be
dwingen. In het algemeen was op te merken,
dat de volksfronttroepen zich om de kunst
schatten in het geheel niet bekommerden en
geen enkele voorzorg in acht namen Franco
heeft dit geheel anders gedaan en bU Ue voor
hoede van zUn troepen een kunstcommissie ge
voegd,- die dadelUk bU het binnentrekken van
een plaats (ie speciale taak heeft voor de
kunstwerken te zorgen.
kwam, lag hU languit op zjjn rug, met een
pUnlUk gevoel In zUn hoofd, en een vage her
innering aan een reis heen en terug tusschen
een aantal boomtakken. Ergens vlak bU hem
hoorde hU een stem: 4
U hebt me werkeUk doen schrikken!
Kapitein Lovett draaide pünlUk zUn hoofd
om. Het meisje had haar hoed afgedaan, en
spoelde met een witten doek in de omgekeerde
bol, tot de doek er druipend uitkwam. Ze
wrong het overtollige water eruit, vouwde den
doek bU wjjze van verband, en legde hem
zachtjes over het bovenste deel van kapitein
Lovett’s voorhoofd.
U bloedt niet meer, zei ze. U hebt nu
alleen nog maar een verband noodig. Dan bent
u weer gauw de oude.
ZU hielp hem opzitten, en zUn hersens be
gonnen weer te werken. Iemand scheen Pionnier
gevangen te hebben, en met den teugel aan een
tak te hebben gebonden. De oorzaak van het
ongeval, de zwartharige hond, lag in de
schaduw, zUn rozige tong uit zUn bek; en zün
snoet getuigde van tevredenheid en voldoening.
Het meisje verbond hem, zoo goed ze kon.
Meer kan ik niet voor u doen, zei ze dan.
En nu moet ik weg, want het is al laat. Het
spüt me heel erg. dat u zich bezeerd hebt, maar
ik kon er werkelUk niets aan doen. Uw paard
keek maar heel even naar den hond, en sprong
toen zóó hoog, dat ik dacht, dat het nooit meer
op den grond zou komen. Ik hoop, dat u er
gauw over heen zult zün. Kom. Black!
ZU gooide het overgebleven water uit haar
Lovett weer tot bejtanlflgjiogl enjzrtie hem weer op haar bopfd. KaUi rjjden. dat boog wm voer honden, en bewui-
vermoedelüke overmacht op de tegenpartü- De
ze overmacht wordt zeer waarschünlük, wan
neer de opener 354 prim, topslag bezit. In dit
geval hebben de drie overige spelers te zamen
454 prim, topslag (7254), dat is dus gemid
deld 11/3 P. T. S. (primaire topslag)opèner
2 Primaire topslagen
154 Primaire topslagen
Primaire topslag
De zes uitgeloofde prijzen werden dezen keer
door het lot toegewezen aan: J. W. van Beek,
Heerenstr. 20, Doesburg; mej. M. C. J. A. Hei
nes, Wilhelmlnasingel 12, Weert; J.
Wzn., 503, AndUk (West);
Hoenderweg 12, Hilversum; mej.
teloos moeten neervallen aan de voeten van
het meiske, waar de hond van was, en zonder
eenlgen twUfel was het nu voorbeschikt, dat hü
op deze toevallige kennismaking nader zou
ingaan.
HU liet zün blik gaan door de lage gelagka
mer. en herkende bU het zwakke lamplicht zün
eersten stuurman Thompson. Dan Grimes en
Lefty, twee ruwe zeebonken; en Swifty. den
kajuitsjongen, die nog geen zestien was. maar
al wat wjjzer begon te worden. HU was niet van
plan, om zich hier te kUk te zetten voor zün
pas aangemonsterden kajuitsjongen, en wenkte
hem naar het buffet
Ga hier vandaan, zei hü. en blijf hier
ook vandaan.
Jawel, mUnheer, zei de jongen; maar zün
gezicht betrok.
Kapitein Lovett bestelde een glas, en terwUl
hu het in één teug leegdronk, nam hü het
merkwaardige besluit, om zich ook niet te kijk
te zetten voor zün eersten stuurman en de be
manning. Het zou natuurlUk niet de eerste Eeer
geweest zün, maar het leek hem eensklaps
onbehoorlijk, als het ooit wéér gebeurde. Doch
kapitein Lovett kon heel wat op, zonder zich
raar aan te stellen, en bleef dan ook nog een
poosje aan den gang.
Geleidelük liep de gelagkamer vol. Zeelui van
allerlei naties verzamelden zich. Er werd gedron
ken en gespeeld. Vanwaar hü stond, had kapi
tein Lovett het gezicht op de haven. De volle
maan verlichtte omtrekken der schepen.
bezig met hame
ren. kloppen en
vülen. En allen,
behalve Brian
Ralnsky en Donl-
dof. waren gedu
rende dien tüd
vreemd stil. Al
leen de twee oude heeren schenen zich bijzon
der op hun gemak te gevoelen. Tben alles in
orde was, vroeg Rainsby:
,Bn wat kost dat nu?"
.Drie en een halven dollar.”
„Heb ik het niet gedacht!" riep Brian; ,Je
overvraagt weer. Ik zal je drie dollars geven en
geen cent meer.”
verwijdert U onmiddellijk en afdoende dóór dMé
Ie betten met Radox. opgelost in warm water.
Bij apothekers en erkende drogisten a f 0.90
per pak en f 0.IS per klein pakje.
en partner hebben dan dus samen 354 -I- 154
V&Il 4 p- T- terwUl de tegenpaotü dan maar
7 4 3 P. T. 8. kan hebben.
Hieruit zien we nog een voordeel van den re
gel van 7, n.l. dat we kunnen uitrekenen höe-
veel P. T. 8. de tegenpartü ongeveer kan heb
ben, zoodat we tevens kunnen vaststellen, wat
het hoogste contrsutt is, dat de tegenpartü
ulterlUk kan bieden.
Het dubbelen kan dus met grooter zekerheid
geschieden.
Zooals we echter reeds zagen zün er ook
secundaire topslagen (8. T. 8.), zoodat de ope
ner met 254 P. T. 8. niet kan volstaan. Im
mers een opening op:
XO
Muziek, een uiting des harten, een vreugde voor het^gehoor
