Verkiezingen in
uctóaat van den dag
De avonturen vaneen verkeersagent je
uracjao
Katholieke invloed
F 750.-
-SHEA
n.
van de lersche Brigade
Echt en goed
zijn Poeders alleen wanneer zij de hand-
teokening dragen Jr/
WOENSDAG 26 JANUARI 1938
tfi*
Reuzentelescopen
L
9
DOOR RANDALL
PARRISH
In 't gezicht
van de haven
Hm
Vragend om een lekker hapje
=3
sirenen....
rtsl
d
Q
B
hullenden storm.
bU een ongeval met
■pieren deden pUn van ver-
mi)n
i
DE VLUCHTELING
i
zU
ben dus de katholieken op 8 van de 10 ze
tels In de Staten van Curacao weten beslag
te leggen.
;ejtgalng wordt gehouden.
geeft den katholieken
Staten toch wet een b«eHSndere
positie dan de „vier van de dertien” in den
voormaiigen Raad.
"Twee bootenwerden door de stampende be
weging van het schip verbrijzeld, eer men ze
end
er
it
Alle
135;
120;
4.00.
m
>d
irv
206;
adio
adio
530;
8J6;
B60;
nst
reek
rge-
a
n rjjden.
WUson-
duizend
ras
er-
er-
lint
vei
erd
166,
Kt.
40.
35,
BT-
er-
i de
1.72
nlU.
4.34
leze
an
aal
.931
HU vertelde den wachters wat hU had gezien en dat hu «ich
had vergist, door een muls voor een heks aan te zien.
Neen,- meneer Keesie. zei een van de wachters, „U heeft wel
degehjk ae heks gezien. Weet je wat jU doet," zei een van de
wachters tot een ander, „JIJ moest meneer het verhaal vertel
len van de heks en het gelukspoppetje, dat in een witten vogel
werd veranderd. Als tenminste meneer naar je wilt luisteren."
„Graag," telde weer het agentje, „van luisteren kan men veel
leeren.”
vocn midden in den nacht werd hU wakker. Het was een
vreemd geluld, wat hu hoorde en hU meende een leelUke
vrouw te zien in den hoek van het vertrek, doch toen hij zUn
oogen had uitgewreven, zag hU slechts een muisje op de plaats,
waar hU de heks had meenen te zien. „vergissen Is mensche-
lUk." dacht Keesje, die weer verder wilde slapen.
Doch teen hjj weer wilde liggen, kwamen de drie paleiswach
ten, die de ronde door bet paleis deden, ook In het vertrek,
waar Keesie sliep.
eeresaluut mogen we daarom wel
brengen aan het bestuur der R. K. Partij
v«r de keurige organisatie, waarmede het
deze eerste Curacaosche verkiezing heeft
geregeld,” schreef de „Amigoe” bij het be
kend worden van den uitslag.
gezocht. En zU werden allen gered allen op
een na. die sprong bUna als de laatste, vlak voor
den kapitein, naar beneden en werd op het
zelfde oogenbllk opgetild, omdat de boot tegen
den wand van het schip géslingerd werd. De
boot was ongetwijfeld verbrijzeld, doch het men-
jchelUk lichaam tusschen haar en het schip
verzachtte de botsing,.het zonk als een
steen
Aan het strand, in den
stond drUfnat, een jonge vrouw.... liep naar
Iedere boot, die haar kostbare vracht van men-
schenlevens aan land bracht.... monsterde de
gezichten der geredden.... Zij kende allen uit
de vier gemeenschappelijke vacan tie weken. Nu
waren allen haar vreemd.
Alleen het eene gezicht, dat haar zoo Uef en
vertrouwd was.... dat was er niet bij.
Ook buiten het eiland Curacao is dit het
geval. Op het bijna voor 100 pCt. katholieke
Bonaire was er jarenlang een geheel niet-
katholieke poli tie raad; *n hoogst enkele
maal was er één katholiek. Op Aruba was
het al evenzoo gesteld. Thans hebben Bo
naire en Aruba hun katholieke vertegen
woordigers in de Koloniale Staten. En we
mogen nu wel verwachten, dat bij de be
noeming van de 5 overige candidaten door
Z. Exc. den Gouverneur met dezen uitslag
der verkiezlngei
„Zes van de t
in de
één enkel levend wezen was aan hun handen
ontsnapt. De diepste ellende heerschte over de
uitgestrekte vlakte. Ik zag den nachtelijken
wind de asch van een verbrande hut weer tot
een kleine vlam aanblazen; terwijl ik op zoek
was naar een beetje water, vond ik het lijk van
een boer, die was neergeschoten terwijl hij een
kind in zijn armen had. Een en dezelfde kogel
had belden getroffen. Een paar stappen ver
der lag een hond neergeveld. Onder den In
druk van ai deze lugubere verschijnselen,
haastte ik me verder en luisterde ingespannen;
maar geen enkel geluid trof mij. behalve de
wind. De stilte begon zwaar op mij te drukken.
Toch was ik niet bang voor de troepen, die
al voorbij waren. Ik wist, dat zij op dit oogen
bllk aan den overkant der rivier ongetwijfeld
voeling hielden met de Engelsche Garde, maar
er moesten er nog meer komen nog meer
Oostenrijkers en verder Hannoveranen en Hol
landers allen bezield met hetzelfde doel de
omsingeling van Doornik.
En zij moesten dezen weg langs komen. Ik
kon er mi) op voorbereiden, leder oogenbllk het
geluid van hun zware voetstappen, het geklet
ter van hun zware uitrustingen te hoeren, en
het zou niet lang meer duren of de dag zou
aanbreken. Het besef hiervan dreef mfj eens
klaps tot actie. Ik was niet langer bang, dat
men mij op de hielen zou zitten, want, zelfs als
mijn verdwijnen zou zijn gerapporteerd, dan sou
Saxe het toch niet durven wagen eenige man
schappen zóó ver ter verkenning uit te sturen
Het waren de Verbondenen, door wier linie ik
wilde heen breken, wien ik noodzakelijk uit den
De katholieken, die in Curacao gekozen
zijn, de heeren Ernesto Martijn (commer
cieel lid van den vroegeren Kolonialen
Raad), Dr. da Costa Gomez (ambtenaar)
en Dr. Desertine (lid van het Hof van
Justitie), vormen dus de helft van het aan
tal Statenleden voor dat eiland. Met de
twee katholieken van Aruba, de heeren J.
R. Arends en J. M. de Cuba, en het eenige
lid voor Bonaire, den heer J. de Jongh, heb-
Wanneer wij daarop den nadruk leggen,
is het, omdat het blad der petroleumbe-
langen, de „Beurs” van 20 December JJ., in
zijn „Van week tot week” schreef, dat „de
verkiezingen een pracht van een wassen
neus zijn en dat de Gouverneur nu zoo
noodlg het evenwicht zal herstellen”. Alsof
het evenwicht al niet lang geleden had
moeten hersteld zljnl Nu het volk maar
even gelegenheid heeft gekregen, om de
onrechtvaardigheid van het paSseeren der
katholieken door de stembus te bewijzen,
haasten de nlet-katholieken (lees: libera
len) zich, een beroep te doen op dit over
wicht.
xlurende de vier weken van de reis was
f T de stemming op het prachtige passagiers-
schip niet zoo lustig, zoo uitgelaten ge
weest als desen avond, dezen nacht. Alle men-
schen. die hier samen waren om aan boord van
het schip hun vacantie door te brengen, om
door de golven gewiegd, door den wind gelief
koosd. in zalig nietsdoen onder den onelndlgen
hemel In de ligstoelen op het dek ontspanning''
te soeken, zonder inspanning naar altijd nieuwe
landschappen en steden gedragen te worden
al dese tnenschen verlangden thans naar den
terugkeer. ZU waren verzadigd van nieuwe en
schoone Indrukken nu kreeg het vaderland,
de terugkeer naar de vertrouwde omgeving,
voor hen nieuwe bekoring....
Het souper leek een feesttafel. Men stelde
dronken in op den kapitein, de scheepsofficie
ren. op allen, die het schip op de lange reis
zoo zeker en doelbewust gestuurd, de passa
giers beschermd en met aorgen omringd had
den. Men dronk elkander toe op een prettig
weerzien, men bekrachtigde nieuwe vriend
schappen, gemeenschappelijke herinneringen.
Het promenadedek was leeg, alleen ingenieur
Dressier en zijn Jonge vrouw liepen fluisterend
op en neer. Dressier verklaarde zijn vrouw de
lichtseinen, die ze hier en daar door de wazige
duisternis van den mlstigen nacht sagen door-
schUnen. Het schip schommelde in de hevige
deining van bakboord naar stuurboord en weer
terug. Het rolde, want de beweging van het wa
ter, dat geen schuimende kammen vertoonde,
maar aan den storm herinnerde, welke hier
enkele dagen geleden geraasd had, trof den romp
van het schip aan de breede zijde en bepaalde
zUn bewegingen.
„Vuurschip Noord” zei Dressier op een licht
wijzend, dat door den nevel scheen als een
groote ster, als een bezorgd, waarschuwend oog.
En dan, naar een andere richting wijzend, voeg
de hU er aantoe: „Schiller licht rif daar In
de nabijheid ligt ook een brulboei, welke door
den storm, als hU een bepaalde kracht heeft. In
werking gesteld wordt. Hier achter de mistbank
liggen al de vlsschersdorpjes. die we kennen.
Hun lichten zUn echter niet sterk genoeg om
door dit grijs gordUn te dringen. Ben je blU,
Lotte, dat we morgen thuis zijn?"
Of het jonge vrouwtje blU was! ZU had al
een paar dagen wat heimwee.... wilde het
echter niet bekennen. En nu, zoo vlak voor het
doel, overviel haar een heftige onrust.
„Ik ben zoo bang” bracht ze hortend uit. .Jen
beetje bang," vergoelijkte ze dan
„Bangwaarvoor?” lachte r.i
reden
onmiddellijk..
.easier. .Daar
is nu toch werkelUk geen reden meer voor.
Maar ik weet het al, je hebt weer te veel mokka
gedronken na het eten. En je weet, dat je geen
sterke koffie kunt verdragen, Lotte!”
„Kan wel zUn,” antwoordde ze met een zwak
lachje. Direct daarop greep ze met bevende
hand den arm van haar man.
,Wat was dat?” beefde ze en stopte, als een
klein meisje, haar ooren dicht. Deze wilde, som
bere toon boven hun hoofden was ook angst
wekkend.
,De misthoorn,” kalmeerde Dressier. Een
spottend lachje kwam er om zijn lippen. Dan
.voer er plotseling een schok door het schip, zoog
dat beiden haast tegen het dek sloegen.
„Groote God,” gilde Lotte. De man vloog naar
de reeling en keek In het water.
Van de commandobrug kwamen opgewonden
kreten; de eerste stuurman schreeuwde kortq
bevelen door de spreekbuis; de electrische te
legraaf rinkelde, manschappen liepen als scha
duwen door elkaar van den eenen kant naar
tan* anderen. •”1”1 w'
Dressier hsd geen uitleg noodlg Een blik was
voor hem voldoende om de situatie duldelUk te
zien. „Vastgeloopen." dacht hU en luisterde ge-
Aï I T? A °P <Ht blad zijn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen p 7^0 W levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door p een ongeval met p
/A I «I tr< XA IEVjJI w I w r*< tj ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen verlies van beide armen, belde beèhen of beide oogen VV» doodelijken afloop AékJWe
AANGIFTE MOET, OP ST RAf FE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
omdat men zich eigenlUk uitsluitend bepaalde
tot het sferisch slijpen, en het noodzakelUke
parabollseeren achterwege Het, maar meer nog
omdat de techniek nog niet ver genoeg was
rtgeschreden. om dergelUke kUkers in be
ting te zetten.
Ie grootste lenzenkijkers, die men thans kent,
i in het bezit van de Lick- en van de Yer-
ssterrenwacht. De eerste heeft een lens van
centimeter, de andere een van zelfs ruim
1 meter middellUn. Het objectief van den Llck-
refractor, dat 300 K.G. weegt. Is bevestigd aan
een kUkerbuls van 12 ton gewicht. De bouw
van een telescoop verslond een bedrag van
circa 14 millioen gulden. Om den kUker in lede
ren willekeurigen stand te kunnen bereiken,
is men In staat om den 25 ton «waren vloer
over een afstand van 7 meter te
De 2'4 meter spiegel der M
sterrenwacht weegt alleen reeds
K.G., terwijl kUkerhuls en poolas het samen
tot een gewicht van 100 ton brengen. Om dit
enorme gewicht zonder al te groote wrUving
naar iedere gewenschte hemelstreek te kunnen
richten, wordt een vernuftig gebruik gemaakt
van den opwaartschen druk van het kwikzilver.
Twee stalen trommels, gemonteerd aan de uit
einden van den kUker-as, laat men daartoe in
kwikbakken drUven. waardoor 90 procent van
het gewicht wordt opgeheven. De bediening van
het geheel heeft plaats met 50 electromotoren,
die van de plaats van den waarnemer af be-
dlenjj kunnen worden.
Thans Is men bezig met het slijpen van een
spiegel van 5 meter middellUn. De glasschUf Is
reeds gegoten en in bewerking genomen. Maar
het zal nog wel enkele jaren duren, alvorens
dit monster den blik naar de sterren richt.
van den fabrikant
Maagpooders, Hoofdpijnpoeders, Kiespijn
poeders, Hoestpoeders, Wormpoeders, enz.
“er poeder 8 et. Per doos van 6 stuks 43 et.
Dat de katholieken bU deze eerste verkie
zing jn het Cura^aoeche district 3 Kamer
zetels zouden krijgen, werd door vriend en
tegenstander verwacht, toen er in de tegen
partij scheuring kwam, waardoor vele
stemmen verloren gingen, bijv, alle
stemmen op den candldaat Tinge. Dus door
eensgezinde actie en niet door hun aan
tal kregen zij de helft der zetels, want zij
hadden nog geen 750 kiezers op de 2035 van
de kiezerslUst. Aangezien de katholieken
het armste volksdeel uitmaken, dat de fn-
heemsche arbeiders der oliemaatschappij
voor een groot deel tot de zUnen rekent,
hadden juist de katholieken het meest te
lUden onder „het waanzinnig kiesregle
ment”, zooals de „Amigoe di Curasao” dit
qualificeert, want het kiesreglement stelde
het kiesrecht afhankelijk van een zeker
jaarlijksch Inkomen, dat door menigen in-
heemschen arbeider niet wordt bereikt en
geeft aan vrouwen geen stem.
binnenging. Maar nergens een teeken van Teven
en ook geen enkel teeken van vernieling. Op
de eerste geruchten van de naderende troepen
hadden de Inwoners blUkbaar In de grootste
haast de vlucht genomen, alles achterlatend.
Het was heel goed mogelUk, dat de troepen
tot hier waren doorgedrongen, maar dan waren
z-U toch zeker spoedig etn zijweg ingeslagen,
want geen enkele deur hing uit haar hengsels
en geen enkele ruit vertoonde een breuk.
Ik probeerde de deur, maar vond ze gesloten,
doch een vensterluik met een gebroken haak
beloofde meer kans op toegang. Ter zijde van
den weg was een bak, half gevuld met water.
Ik bracht er mijn paard heen, liet het drinken
en sloot het daarop veilig af in den stal daar
achter. Een restje voeder, dat er was achter
gebleven, was voor mijn trouwen makker een
reden te meer, om zich in zUn nieuw verblijf
spoedig op zUn gemak te voelen,
In het grauwe licht van den aanbrekenden
dag was ik beter In staat de omgeving op te
nenien, al benam het bosch alle uitzicht naar
het j oosten en zuiden. Wat ik zag was een uit
gestrekte vlakte, die eindigde in een rotsachtige
hoogte, waar de weg over heen liep, met op den
top een groot gebouw, dat er uit zag als een
klooster. Zelfs op deaen afstand kon ik zien,
dat het door brand vernield was en geen dak
meer had. Nergens zag ik eenig teeken van
menschelUk leven, doch hoe wist ik, of niet
de een of ander mU heimelijk van uit de
donkerte van het bosch bespiedde?
Maar, zoo ergens, dan moest ik hier schuilen,
en ik had dringend behoefte aan voedsel en
Ml verlies van Mn hand,
een voet et Mn Mg.
geheel gereed Aid. Het gelukte alle vrouwen en
kinderen in de andere te bergen en de booten
van den romp van het schip neer te laten.
„Slechts een mijl van de kust” riep de kapi
tein. „Wanneer God hun genadig is, zijn de
vrouwen gered.” Maar de mannen? Er was geen
boot meer, waarmede men hen had kunnen red
den. maar aan land had men de vuurpUlen ge
zien. de S.O.S.-signalen gehoord. Behulpzame
handen, meest visschers, wierpen zich met hun
zware booten, met hun kleine kotters in de
schuimende branding.
Het ging toch niet, dat menseben hier om
kwamen. verdronken, zoo dicht, zoo vreeselUk
dicht bU de reddende kust.
Het reddingswerk was moeilijk, een wonder
bUna, dat het gelukte. Men kon de booten niet
vastmaken wegens de hooge zee, maar de angst
gaf ook den laf (en moed. ZU sprongen naar be
neden In het zwarte water, zoodra een boot
dicht genoeg bU was het was geen diepe
sprong, want het schip zonk snel. Men vlschte
ze op, men vond ze met behulp van zaklan-
a nders bleek het gesteld te zijn met de
ZX Cura;aosche Politieke Unie. Aanvan-
^kelijk had deze partU een 5-tal can
didaten gesteld, die door de Curagaosche
Jongeren" waren voorgedragen. De hier
bedoelde jongeren vormen een fel-natlona-
listisch element. Maar ook blijken er in de
koloniale f gemeenschap Curacao nog an
dere, dan zuiver staatkundige invloeden
een rol te spelen.
WU doelen op de petroleuminstanties in
Curacao, welke blijkens uitingen en aan
wijzingen in de Curaqaosche (olie-)pers
zich aangetrokken schijnen te gevoelen tot
de Politieke Unie. Men tracht in dat milieu
een matigenden invloed te doen gelden.
Het is de adjunct-directeur der Cura?ao-
sche Petroleum Import Maatschappij ge
weest, die in een vergadering van de Poli
tieke Unie als woordvoerder van de „ge
matigden” is opgetreden en die eenige ver
andering in de candidatenlijst der Politieke
Unie in gematigden zin heeft weten te be
werken. Zoodat tenslotte de navolgende
heeren op de candidatenlijst der Politieke
Unie voorkwamen: Jonckheer (Cura?aoe-
naar), Dr. W. Maal (nationalist), Capriles
(Israélietisch bankier), Suarez (employe
van de petroleummaatschappUen Rustige
(schoolhoofd van die maatschappij). Alléén
de laatste is Nederlander uit Europa. De
heeren Capriles, Rustige en Dr. Maal zijn
gekozen.
De nacht was zóó donker en de weg zóó
slecht, dat ik ondanks de groote haast, die ik
“*d. mijn paard niet de sporen durfde geven,
tn gewone tijden zou men den weg al slecht
onderhouden noemen, maar zooals nu het geval
was, met voren doorploegd door de wielen der
kanonnen en geheel omgegraven door de hoeven
o«r legerpaarden, kon men hem beter totaal
onbegaanbaar noemen. Af en toe was ik al
verplicht geweest, om een halfomgevallen
wagen of een levenloos paard heen te trekken
*n een massa afgedankte geweren en oude
raar!» bewezen duldelUk, dat kort geleden een
jroote troepenmacht hier voorbU getrokken was.
Wist dat het OostenrUkers Konlngskegg's
OiHvels geweest waren, en ik had In het
™hst geen verlangen hun In handen te vallen.
7*.unUorm VBn de KonlnklUke lersche Garde
~ch zou in hun oogen niet op genade kunnen
rekenen.
Er was niet veel scherpzinnigheid voor noodlg.
o*" te weten te komen in welke stemming de
«roepen den weg hadden afgelegd, want niet
spannen naar het spel der schroeven, die ra
zend het zwarte water tegen den wand deden
opspetten. TamelUk rustig waren ook de pas
sagiers naar het dek gekomen; zoo dichtbij de
haven voelde men zich eenlgszins veilig.
„Wat is er aan de hand, kapitein," vroeg een
klein lUvlg heertje. terwUl hU den commandant
vertrouwelUk aan de mouw trok.
„Klein machinedefect,” was het korte ant
woord. terwUl hU zich zoo correct mogelUk van
den man trachtte te ontdoen.
.Jiou,” giebelde het mannetje, „dan komen
we maar een half uurtjé later bU moeder. Dat
Is nog geen reden, om hier op dit kale dek te
blUven rondzwerven!"
En werkelUk gelukte het hem het danslustige
gezelschap met zUn onverstoorbaar flegma bin
nen enkele minuten weer naar beneden te
lokken.
Dressier nam den arm van zUn vrouw weer
en streelde hem ksümeerend. ,Nu, schat, je hebt
zelf gehoord, wat de kapitein zei!” Maar zijn
gedachten waren met andere, ernstiger dingen
bezig. De misthoorn blies zonder ophouden. HU
overstemde de woorden, welke de bemanning
elkander toeriep en die van de commando
brug gebruld werden.
„Wat wordt het winderig, hè!” merkte Lotto
op, nadat ongeveer een half uur verloopen was
en se knoopte huiverend haar mantel hooger
dicht.
„Tja." gaf Dressier toe. Maar hU wist best,
dat dese vlagen slechts de voorboden waren van
een naderenden storm. De melkachtige nevel
werd langzamerhand blauw-zwart en ook de
brulboei In de verte deed haar klagende gelui
den hooren. Het water kreeg schuimkoppen, eer
men er op verdacht was. Nog altUd werkten de
schroeven als waanzinnig, maar het schip ver
roerde zich niet. Het lag daar als vastgenageld
en trilde slechts door het gebeuk van de golven
op haar Useren huid.
wwelke conclusies zUn er nu uit dezen
Vy stembusuitslag te trekken? Aller-
T T eerst deze. In den Kolonialen Raad
van Curasao thans door de nieuwe Kolo
niale Staten vervangen hadden de katho
lieken jarenlang slechts twee zetels, hoewel
zU onder het In aanmerking komende
volksdeel verreweg de meerderheid vorm
den. Het is nog maar enkele jaren geleden,
dat Mr. Charles Ellls, zeker een der meest
kundige leden, door de Koningin in den
Raad benoemd werd, bulten de voordracht
om hetgeen toen niet zonder „tumor”
geschied is. Eerst onder den katholieken
Gouverneur Van Slobbe kregen de katho
lieken op Curacao een vierden zetel van
de dertien I in hun hoogste raadscollege.
De gehouden verkiezing heeft dus zeker een
meer evenredige vertegenwoordiging in de
Koloniale Staten gebracht.
rust, al
moeienls.
De stilte bleef aanhouden, zelfs geen enkele
beweging van mijn paard drong tot mU door.
Het stond op het oogenbllk ongetwUfeld rustig
te kauwen. Door een sterken stok als hefboom
te gebruiken, wist ik het luik te openen en
het kostte mU geen moeite om op de venster-
bajik te klimmen. Het zag er binnen in *t ge
heel niet onheilspellend uit, zoodat ik m(j tot
den grond liet afzakken. Met uitzondering van
het flauwe lichtschijnsel, dat zich een weg
baande door het open venster, bleef het vertrek
in het donker. Maar de schemerige omtrekken
van een paar voorwerpen vlak bU bewezen dulde
lUk. dat het vertrek de gelagkamer was. Uit
enkele kleinigheden kon men opmaken, dat de
bewoners overhaast gevlucht waren; een troep
gissen stonden verward door elkaar en van
een vat was de kraan losgeraakt, zoodat de
inhoud over den vloer was geloopen. Een ake
lige. wee-makende wUnlucht hing in de ruimte.
Ik liep voorzichtig verder en keek behoedzaam
in alle donkere hoeken, om er mU van te over
tuigen, dat geen onraad dreigde.
Het was een groot vertrek met drie of vier
ruwe tafels en een aantal banken. Een van de
hoeken werd Ingenomen door een ontzaglUken
haard, waarvoor een gemakkelUke stoel was ge
plaatst; de breede schoorsteenmantel er boven
was met aardige tegels afgeaet. De asch in den
haard was zwart en koud en er tusschen in lag
nog het gebroken lemmet van een zwaard, dat
blUkbaar als pook dienst had gedaan.
Aan den eenen kant lagen velschillende
„WU zinken," zei Dressier plotseling. Op het
zelfde moment hielden de schroeven op te wer-
„Misschien
het
ezer dagen heeft dr. A. J. M. Wanders uit
J Utrecht voor de leden van den Amster-
damschen Weer- en Sterrenkundigen kring
een lezing gehouden over .Reuzenkijkers en
hoe men ze maakt."
Een sterrenkUker, zoo vertelde de geleerde,
bestaat uit twee lenzen, waarvan de voorste in
zUn brandpunt een beeld ontwerpt van het een
of ander hemellichaam, welk beeld dan daarna
door de oculairlens bekeken wordt, die als loupe
dienst doet.
De uitvinding van den kUker dateert van
1608, zUn bakermat was in Zeeland. Minder
zeker is echter de naam van den eigenlUken
uitvinder. Volgens sommigen is dit Zacharias
Jansen geweest, anderen noemen Hans Lip-
pershey.
De eerste kUkers waren van seer Inferieure
kwaliteit, niet alleen omdat het glas, waaruit
de lensen geslepep^wsreu,vol onzuiverheden
zat en hoogst orïgelUkmatig van samenstelling
was, maar ook wUl de afbeelding door een kU
ker. waarvan het objectief slechts uit één enkele
lens bestaat, zeer onvolmaakt moet zUn. De al
dus gevormde beelden vertoonen niet slechts
gekleurde randen, maar zUn bovendien zeer
wazig. Deze euvelen zUn goeddeels te verhel
pen, wanneer men het kUkerobjectief uit twee
lenzen (een holle en een bolle) van verschil
lende glassoorten samenstelt.
Teleurgesteld door de slechte resultaten van
de lenzenkUkers, begon Newton indertUd het
beginsel van den siHegel-telescoop uit te wer
ken. HierbU wordt het beeld van een hemel
lichaam gevormd door middel van een hollen
spiegel. Die vroegere spiegels waren van brons
(z.g. spiegelmetaal). Waarnemers als Herschel
en Rosse (die self hun kUkers maakten) heb
ben het gebracht tot reuaensplegels van 120
en 1A0 meter. Vqor dergelUke etjorme instru?
menten waren de tUden evenwel nog niet rijp.
Niet slechte waren de betreffende spiegel-,
oppervlakken nog zeer onvolkomen van vorm,
ken.
staat het water j’
al In de machi-
nekamers, dacht
de Ingenieur en s
beet zich op de
lippenom zUn i
angst niet aan
zUn vrouw te verraden.
Toen brak de hel los. Een golf sprong om
hoog. het sissende schuim sloeg over het dek,
over den boeg van het schip.... signaal-raket-
ten schoten de lucht in.... Bleek, met van
angst verwrongen gezichten drongen de passa
giers bUeen.
„Reddingsboeien klaar” klonk het commando. -
Prompt werd het bevel uitgevoerd.
„Vrouwen en kinderen eerst” beval de kapi
tein. toen de sloepen gestreken waren. Met de
browning in de hand zette hU >Un bevel
kracht bU.
„Ga, Uefste.... ga!” stamelde Dressier, de
vrouw voor zich'uit duwend in de richting van
de booten. „WU komen allemaal.... de kust is
boo dichtbU en er zUn booten genoegt”'
Lotte wilde niet, klemde zich vast aan «Un
hals. ,Jk verlaat je niet,” snikte ae. HU kon
zich niet uit de verstikkende omarming los
maken. Met de oogen wenkte hU den tweeden
officier. Deze pakte de vrouw van achteren vast,
rukte haar met geweld loe en sleepte haar naar
de booten. Haar afscheidskreet verging in den
storm, het gehuil der sirenen.... de duis
ternis.
It-O -
Waar thans zes van de tien zetels door
katholieken worden bezet en de bevolking
van het Curagaoeehe gebiedsdeel -^nlet-
klezers inbegrepen voor 90 pCt. katho
liek is, mógen de katholieken verwachten,
dat de benoemingen minstens in dezelfde
verhouding als de stembusuitslag met de
katholieken rekening zullen houden. In
dien ook rekening wordt gehouden met het
groot aantal tnenschen, dat om een of an
dere reden niet mocht stemmen, springt de
billijkheid dv katholieke verwachting des
te duidelijker naar voren. Ook in Curacao
strijdendflRhoüeken voor de emancipatie.
vaatjes twee er van waren aangesproken
met een klein tafeltje ervoor, waarop een stel
tinnen bekers. Daarnaast was een deur, deze
stond open en leidde naar een kleiner vertrek,
dat de keuken bleek te zUn, terwUl een ladder
door een luik toegang gaf naar de bovenver
dieping. Het ptafond van ruw hout was laag
en zwart van rook en ouderdom, de grond zag
er vuil uit en lag vol stroo.
Het was dus alles behalve een frisch tooneel-
tje. maar de honger deed mU mUn kieskeurig
heid vergeten en Ik begon een ondersoek In de
provisiekast in te stellen. Ik vond er een
zwart brood en een beetje koud vleesch, waar
aan ik mU geducht te goed deed, ik bespoelde
het geheel met een glaasje oude Bourgogne. Nu
het wat lichter werd, was ik beter in staat
mUn omgeving op te nemen. Wat mijn gast
heer er toe had aangezet zijn boeltje in den
steek te laten en ook de andere bewoners van
het plaatsje zoo overhaast de vlucht had doen
nemen, daar kon ik slechts naar gissen.
Maar er bestond veel kans, dat geruchten
over een mogelijken inval derOostenrijkers de
tnenschen met schrik hadden vervuld, en als dat
zoo was, dan' acuden zij wel weer komen op
dagen, zoodra met het lichten van den dag de
moed terugkwam. Maar och, laat ae komen!
Ik' moest mU toch ergens verbergen en ik
moest slapen, en deze tnenschen waren in alle
geval Franschen. Zelfs als ik ontdekt werd, als
het zolderkamertje geen genoegzame dekking
bood, dan zou mijn uniform mU toch vrU--
waren voor daden van geweld.
(Wordt vervolgd.)
Y yan genoeg belang om er de aandacht
\l op te vestigen Is de uitslag der ver-
klezlngen voor de nieuwe Koloniale
Staten In Curacao, welke zes van de tien
zetels aan de katholieken toekende.
Terecht heeft „De R. K. Staatspartijin
haar December-nummer het nut bepleit
eener meer stelselmatige voorlichting en
documentatie omtrent het staatkundig
leven en streven der katholieken in de ge-
biedsdeelen overzee: ons blad doet dat
reeds sedert jaren. En wij behoeven er
daarom slechts aan te herinneren, dat onze
West-Indlsche gebiedsdeelen nog niet zoo
iang geleden een nieuwe Staatsregeling ge
kregen hebben, krachtens welke de regee-
ring in Curacao wordt gevormd door den
Gouverneur, plaatsvervanger van de Ko
ningin, terzUde gestaan door een advisee-
rend orgaan,-genaamd „Raad van Bestuur".
Naast dit adviseerend lichaam bestaat er
thans, zoowel in Suriname als in Curacao,
een vertegenwoordigend en mede-verorde-
nend orgaan, genaamd de Koloniale
Staten (vroeger Koloniale Raad), sa
mengesteld uit 15 leden, waarvan er 5 wor
den benoemd en 10 worden gekozen. De
verkiezing van «deze 10 leden heeft in de
tweede helft van December JJ. plaats ge
had. De nieuwe Staten-leden vertegen
woordigen de gebiedsdeelen als volgt: Cu
racao met 6 zetels, Aruba met 2, Bonaire
met 1 en Bovenwindsche eilanden met 1.
In totaal waren er 20 candidaten gesteld
Onder de 12 Curacaosche candidaten be
vonden zich 6 van de Curacaosche Katho
lieke PartU, 5 van de Curacaosche voor
heen Liberale Politieke Unie en 1 een
ling. Onder de 5 In Aruba gestelde candi
daten waren er 2 door de Katholieke PartU
gesteld en 3 eenlingen. De eenige in Bo
naire gestelde candldaat was er een van de
Katholieke PartU, bU enkele candidaatstel-
ling gekozen verklaard. Onder de 2 In de
Bovenwinden gecandldeerden waren géén
katholieken.
Hoezeer een voorbeeldige eensgezindheid
door de katholieken in Curacao is betracht.
blUkt wel uit het feit, dat, ondanks de be
staande gevoelige verhouding tusschen de
Nederlanders (Europeanen) en de Inheem-
schen, de Katb. PartU één Nederlandei
(Dr. Desertine) ‘op haar lUst had gebracht.
Deze candldaat werd dan ook gekozen.
weg moest blUven. En daarom was het een
eerste verelschte voor mU. dat ik. vóór het licht
werd, een schuilplaats vond. Aan mUn rechter
kant zag ik den vagen omtrek van een huls
van tamelUke afmetingen, maar dichtbij be
merkte ik, dat de muren zwaar door de kanon
nen gehavend waren, en dat ik hier dus niet
mUn doel, bescherming te vinden, kon ver
wachten. Maar Ik kwam iets anders op net
spoor, namelijk een weg, die naar-het zuiden
ging. Ik steeg weer op en reed ditmaal met
meer vertrouwen, ik kreeg geen enkele aanwU-
zing, dat de troepen hier gepasseerd waren.
Ik denk, dat ik twee mUl had afgelegd en
in het Oosten was al een flauwe llchtschUn te
bespeuren, toen de weg langs den rand van een
bosch liep en even later een scherpen draai
naar het westen nam. Juist bU dien draql
kwam een klein gehucht.' dat er op het oog
heel verlaten uitzag, in het gezicht. Niet meer
dan een half dozijn huisjes lagen daar bij el
kaar gegroepeerd en de meeste verdienden niet
eens dien naam. maar waren eigenlijk niet
meer dan kotjes voor het vee. Een huis, dat
het dichtst aan den weg lag, was grooter dan
de andere en had aan den voorgevel een pie
pend uithangbord.
t Was zeker vroeger, en nog niet lang ge
leden, een herberg geweest. Op het oogenbllk
was er geen mensch in de omgeving te zien .en
vanuit geen enkel der vrU talrUke ramen drong
een lichtglans naar bulten. MUn paard stond
met hangenden kop. terwUl ik te voet den om
trek aan een nauwkeurig onderzoek onderwierp
en zelfs den stal voor het vee en de paarden
