VIM
Hoorn viert nationalen feestdag
De avonturen van een verkeersagentje
.Fwnm
ccdiaai wm dtn daq
ale
Gezellige drukte in „de versierde
straten en café’s
s
--SHEA
van de lersche Brigade
DOOR RANDALL PARRISH
t
WOENSDAG 2 FEBRÜARItt938
in
Bioscoopvoorstellingen
D"-
ffoor de kinderen
T.
Kitty’s wensch
AAR
VOP-ORKEST
la/
36
35
I
5
A
■X
Enthousiaste stemming
in het Park»
U krijgt het dubbele
ep U betaalt minder
1 reinigt alles!
«a»a
-
fleuzanbus Is haal voordak
kf idd^lgoptocht
Groote belangstelling voor den op
tocht der jeugdvereenigingen
en den fantastischen
lichtstoet
Vreugdevuren)
t ..va tfi <-v! al 1
Concerten te Wervernhoof
«en- Spierdijk
Lichtstoet
Versiering
Onbawoonbaarverklaring
-
m“r beh°or het
"X*® *elke divisie. Monsieur?"
J* Koninklüke lersche Garde."
GRAFKELDER TE WIEWERD
V tegen-
wle een auto heeft.
ien heer
ik maar. Dag. arme kerel!"
op haar hdbge» hakjes, hoed
afgeloopen jaren terugzien.
SB
non
en
9
a
n
en
t
I
EEN ONDERLINGE OVEREENKOMST
(Wordt vervolgd.)
rvi»Z
>r-
m.
ver
reet
,Jn Parijs werd er druk over gepraat, Louis
zelf was vol van de zaak. Ik weet dus nu, wie
gü zijt. Monsieur, en Ik kan u vertrouwen. Ik
ben Camille d'Enville."
Jij eens een auto
ias hard werker»
den
een
n klacht
den op-
5^o tot
rde men
gmorgen
and met
UW
trd
lat de
r niet
onalen
tegen
h zon
werk-
n. De
vorige
aan-
oozen
>ewijs
door
wet-
i Eg-
nten,
de dul-
Kan <to
van
tral-
al
ien
Ier
■en
ider
un-
een
ar-
tel
len
alle
de
*g.
m-
hot
1
- A f?
iiiiiiiiiiiuiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinimiiiiiiiiiiiniiiiiaitiiiiiiiiiitiiimiimiuiiiiiiiiiiHiiimimiiiiniiiiiiitiiiiiiiiuiiiiiiiHiiiii
n Alk
ie de
envbu-
insesje.
gehee-
de ge
er. Op
kbaar-
Splt,
die
3. en
tebe-
1 «e-
deze
En toen kwtun de konlng met een kleinen staf, van zwart
glimmend hout, terwijl er aan den knop een diamant zat, die
heel mooi schitterde en naar alle kanten stralen uitschoot.
„Zie hier." zei de konlng, „hier is ook een tooverstaf. Daar
mee kun je zien, wten je ontmoet. Je hebt menschen, die zich
onkenbaar weten te maken, nou heb je met dien staf de men
schen aan te raken en dan weet je meteen, wie ze zijn.” „Dank
U wel, daar zal ik een goed gebruik van maken." verklaarde
het verkeersagentje. Er.' nu vooruit. Met frieschen moed be
gonnen, verlicht het werk.
het
s- en
van
Toen het verkeersagentje \het verhaal van den konlng had
gehoord, was hij kwaad, zeer kwaad op de heks. Konlng." zei
hij. „dien ring moeten wij zien terug te krijgen en ik geef da>
achtervolging van de heks niet eerder op voor ik haar heb.
„Zou je dat willen, meneer Keeeie,” vroeg de konlng. „Zeker,
Majesteit, een verkeersagent als ik staat voor niks, maar als
ik mijn arm oplicht, staat alles voor hem, trams, auto’s, fietsers,
wagens.” ,Jk zou U er altijd dankbaar voor zijn.’’ verzekerde de
konlng. „Dat is niet noodig, U heeft me goed behandeld en
daarom ben ik dankbaar.... U moet maar denken: Wie goed
doet, goed ontmoet.’ „Ik zal U twee dappere mannen meege
ven,” zei de konlng weer,» „ze kunnen U helpen.”
Reeds lang voor tweeën had de gtoet, ge
vormd door de Jeugdvereenlgingen, zich opge
steld op het Doelenplein. Het was daar een
bont gemengd van sport- en andere costuums.
geweldige menschenmassa wachtte den
stoet op op de Ged. Turfhaven.
Om even over tweeën traden de padvlndsters,
voorafgegaan door „Apolto", bulten de. poort.
De praalwagen, die valgdn, yaa wel
Geheel gesierd met oranje, met bovenop het
woord „Vrede”, maakte de wagen, getrokken
door een tweetal paarden, een mooien Indruk.
Vervolgens traden de Christelijke Jeugdver
eenlgingen aan.
Als afsluiting van deze groep kwam er weer
een praalwagen, waarop men een wieg met het
Oranje-ktod zag.
Saule, en ik kon mij voorstelli
zoo heel vriéndelijk had geklc
verdient het oogenblik, dat de
Oosterpoort en langs den Draaf-
De Oosterpoort was mooi verlicht en de weer
schijn van den feestelijk verlichten stoet in het
water van den Draafsingel viel bijzonder op.
Om 10 uur volgde dé ontsteking der vreugde
vuren. Allereerst op de NoorderveemarkC daarna
op de Gedempte Turfhaven, tegenover de Ra
men eh tenslotte aan het Kerkplein. Dat deze
vreugdevuren groote' belangstelling trokken is
vanzelfsprekend.
Men was het er algemeen over eens: de vreug
devuren zijn de klap op den vuurpijl! e
Na den rondedans om de vuren trolptnen ge
zamenlijk naar de feestelijk versierde café’s
waar de bands zeer verdienstelijk speelden en
naar het Park waar de leden der Katholieke
Jeugdvereenlgingen zich uitstekend vermaakten.
Hoorn heeft feest gevierd, zooals het nog zel
den feest gevierd heeft!
ook graag een
een op dat gebied deskundige, die mede als ge
er tenminste mijn best.
zou er ook veel gemak van
van den Konlng. OU behoort zeker tot het Regi
ment van Berwick?”
Ik boog, verbaasd over haar kennis van mili
taire zaken en zeer verlangend te weten, wie
zjj eigenlijk was. Maar ik wilde het haar niet
vragen, al lag de vraag mij ook op de lippen.
En al deed zij ook moeite om ongedwongen
uit te praten, zü had een zeker trotsch air over
zich, dat alle toenadering buitensloot. Als zü
wilde, dat ik de waarheid zou kennen, dan sou
zÜ die wel op het geschikte tüdstlp openbaren.
Een oogenblik bleef zü zwijgen, zij keek om
laag in dg opening en daarna naar mij. ZU
scheen niet tot een besluit te kunnen komen,
en ondertusschen hoorde Ik de grove stemmen
van de Oostenrijkerseen van hen waagde zich
aan een sentimenteel liedje.
„GU herkent mjj dus niet, Monsieur?”
„Neen, maar ik geef toe, dat, als ik U aan-
kUk, ik het gevoel heb, dat ik u eerder heb ge
zien.”
„Het ia haast niet mogelük. de lersche Brigade
toch is maar zelden in Parüs geweest."
.Maar tweemaal zoolang ik in dienst ben en
dan nog slechts voor een week om door den
Konlng geïnspecteerd te worden.”
,Jk herinner het mü. en güzelf?”
„Ik heb eenmaal een order overgebracht van
uit Nederland, een order van gewicht,” legde ik
uit, „en bU die gelegenheid ben ik door den
Konlng ontvangen om hem nadere verklaring
te geven. Later was Ik zoo gelukkig Züne Maje
steit oen dienst te kunnen Bewijzen."
,Jn Casse de Ter, Monsieur?"
„Ja, hebt gU over hooren spreken?"
Na goede voorzorgsmaatregelen en drukke
werkzaamheden is tenslotte de lichtstoet gereed
gekomen. Het zou te veel gevergd zijn, als we
alle onderdeelen moesten opnoemen. Voldoende
is, dat de stoet „af” was!
Overal wapperden de Oranje-vlaggetjes en
zag men de Oranje muts. Er werd gehost, ge
zongen en gejuicht.
Vermeldlr
stoet door
singel trok.
U edenk In uren van beproeving en
I smart, dat ied’re mensch wel iets
I te boeten beeft en het leed «el
I lichter te dragen worden.
•w witty kwam de werkkamer van haar man
kC ingestoven en zei hügend:
.Je kunt nooit
Paul! Ik sta er gewoon paf van.”
„Ja, wie....?" Paul Meeders staarde zün
vrouw aan. „De Van Stralens misschien?”
,Ja, de Van Stralens,” antwoordde Kitty met
een zucht en liét zich in een clubstoel vallen.
,Jk kon mün oogen haast niet gelooven. HU
stuurde en zü zat naast hem. Trotsch als een
pauw natuurlUk. Die menschen kunnen nu alles
en wU niets,” pruilde ze. „Het is een twee-
zltter, een mooie beige met dito kap. Ach,
Paul, wanneer zullen wU ook eens zoo RJk zijn?"
„Ja. wanneer?” Paul streek bedenkelUk langs
zün kin.
„Verdien Je veel met dat proces van dien
bankierszoon?? vroeg Kitty vol hoop.
„Nog al. Maar dat geld kan ik toch niet aan
een auto besteden, kindje. Er komt zooveel kij
ken. En je hebt nu pas je niéuwen bontmantel.
En een jong advocaat zit ook niet in zün cliën
ten. zooals je vreet.”
„En Henk Stralens dan? Die heeft toch ook
nog maar enkele processen gehad.”
.Henk heeft meer geld dan wU. dus kan hU
zich de luxe van een auto permltteeren.”
Kitty zuchtte. „O, dat geld! Het houdt altUd
de handen gebonden. Maar ik zal je maar aan
Je werk laten,” vervolgde ze, „want die rimpels
daar tusschen Je ooggn bewijzen mU, dat je
moe beht. Heb je nog veel te werken? Wordt
rtet wéér een of twee uur, voor ik je boven zie
verschUnen?"
.Misschien,” lachte hU.
wilt bezitten, dan moet je
kind.” J
.Maar JU zoudt er into:
willen?"
.Natuurlijk! Ik,
voor doen. En fle
hebben.”
„Nou, dan ga
plaagde ze.
„Dag, schat!"
Kitty trippelde
’en mantel in de hand, het vertrek uit BU de
deur keek ze nog eens om en zei:
,Jk weet het al. Het wordt een verrassing
voor me op mijn verjaardag." Ze stak even haar
spits tongetje tegen hem uit
Een schat van een vrouw, dacht Paul. Jam
mer dat ik haar niet een aqto kan koopen, waar
ze zoo naar verlangt. Maar.... misschien....
als hU den bankierszoon kon vrijpleiten.... be
halve zUn honorarium was hem van den vader
nog een flink bedrag beloofd. En dan zou hun
beider wensch vervuld kunnen worden.
Paul verdiepte zich weer in de zaak, die bin
nenkort voor het gerecht behandeld zou wor
den en waarin hU voor den verdachte sou piel
en K.N.M.V., beduidend vooruit ging.
Het grootste contingent Europeesche bezoekers
leveren Duitschland en FrankrUk. Verder ver
meldt het handteekenlngenboek de namen van
toeristen uit Amerika, Canada, ZUid-Afrika, Ne-
derlandsch-Indië. Curacao en zelfs uit Sjanghai.
Tokio en Honolulu.
regeling
1st nood-
n opdra-
te tre-
De Kerksteeg
Met opzet maken we het laatst vermelding
van de Kerksteeg. Hier was niet alleen een
goed geslaagde versiering, doch bovendien had
den de bewoners een heel feestprogramma vgor
den natlonaleA feebtdag samengesteld.
Over de geheele Kerksteeg waren roode en
witte banen gespannen. Verder waren er eere-
poorten aan begin en eind opgericht, waarop
een spiaakvolle teekenlng was aangebracht met
de woorden: Welkom. Des avonds brandden er
op bepaalde afstanden van elkaar oranje-lam-
pions. t
Het programma voor den nationalen feest^g
vermeldde het vollend^:
10 uur gramofoonplatenconcert, aangeboden
door de firma Wassenaar.
12 uur: Alle bewoners werden onthaald op
beschuit met oranje-mulsjes. Deze tractatie ging
gepaard met verschillende attracties.
Vervolgens was er om twee uur weer gram<j-
foonmuziek.
Om zes uur vond de offlcleele in gebruikstel-
ling plaats van de feërleke verlichting en ver
siering. Er werden twee eerepoorten opgericht.
De feestelUke opening geschiedde door den heer
C. Ooms, den promotor, die veel tot het slagen
van dezen dag voor de Kerksteegbewoners
heeft bUgedragen. On> 730 uur volgden de spe
ciale persberichten van de Kerksteegtewoners,
<K.8_B.) waarin yele grappige gezegden voor
kwamen. Er werd dan ook door de velen, die
zich in de Kerksteeg vermaakten, hartelijk ge
lachen. De gramofoonplatenwedstrUd trok even
jeer belangstelling. Het was den geheelen avond
een komen en gaan van feestvierders. De mu
ziek schetterde door de twee groote geluidver
sterkers en de mlcröfoonlnstallatie van de fir
ma’s De Haan en Rëskes.
De oUebollenkraam maakte zooals te ver
wachten was goede zaken ên de paarden
tram trok ook veel belangstelling. Enkele mti-
zlekgezelschO>Pcn zorgden des middags voor
prettige afwisseling, terwUl langs de huizen ge-
loopen werd met beschuit met muisjes.
Des avonds straalde de trans van den water
toren in een prachHg-oranjelicht, waarboven
de wapperende vlag heel mooi uitkwam! Het
stadhuis baadde in een zee van licht onder een
tweetal schijnwerpers.
Voorts waren de oranjeboom tegenover Itet
station en de Juliana en Bemhard-boom bU
de Veliusbrug verlicht.
t
’s Avonds te 7 uur had de feestelUke bUeen-
komst plaats in de Pafkzaal. In de totaal be
zette zaal msrkten we op de geestelijkheid van
onze ■parochie, den burgemeester mr. H. C.
Leemhorst, wethouder Van Bockxmeer, de
raadsleden Kaldenbach. Dorhorst en Te bentel
Hekkert en notaris Luyckx. Voorts den heer
er. mevrouw Kerkmeijer, den heer De Leur en
den hseF Trompet, secretaris van de Brand
weer.
Nauwelijks was het prachtig met oranje en
rood-wit-blauw gedecoreerde tooneeV aan de
tallooee oogen opengesteld, of afgevaardigden
-Van alle Jeugdvereenigingen van onze stad tra
den, letterUJk en flguurlUk, met vlag en wim
pel, onder het spelen van een feestelüken
marsch, van achter de zaal naar het tooneel,
alwaar zij zich opstelden.
In het midden stond de oranjevlag.
Alle aanwezigen verhieven zich vervolgens
van hun zetel en zongen enthousiast het Wil-*?
helmus,
De voorzitter van de Oranjevereeniglng, de
heer J. B. Poll, opende den avond met een
hartelUk welkomstwoord. HU wees er op,’ dat de
veten, die aanwezig zUn. een eenheid vormen
door het eendrachtige doel, n± de geboorte
van de Prinses te herdenken.
Vervolgens trad de burgemeester naar voren,
van harte toegejuicht
Sprekers gedachten gingen op dezeh avond
uit naar ons dierbaar Vorstenhuis, naar het
lief, klein Prinsesje/Sjx deelde den naam, die.
pas door de radio was bekend gemaakt, mede.
Het zal den Katholieken van Hoorn en omstre
ken zeker niet onverschillig zUn eens te verne
men, hoe het gesteld is met het VOP-orkest.
Welnu, de toestand te kerngezond. Hét orkest,
dat op het «ogenblik ruim negen Jaar bestaat,
maakt het uitstekend. In 1928 begonnen als
clubje van drie man is het thans gegroeid tot
een orkest van 20 personen. In geheel West-
Frlèsland bezit het een groote bekendheid. Dit
bewUst het aantal uitvoeringen, die VOP ook
buiten Hoorn geeft. Na dit seizoen reeds vUf
maal buiten de stad met succes te zUn opge
treden, gaat VOP 13 en 14 Februari naar Wer-
verahoof en 30 Februari naar Spierdijk om daar
te concerteeren. Nooit zou VOP dit alles hebben
bereikt, als zU al die Jafen niet was geleid door
haar directeur, den heer B. Haring. Hu heeft
zeker het grootste aandeel in de prestaties van
het VOP-orkest. Het volgende seizoen bestaat
VOP tien jaar en met voldoening kan zU op de
want eens, dat wU den weg, die van Orleans uit
naar Luxemburg voerde, hadden geloopen, had
Berwick ons de bezitting gewezen, een groot
grUs kasteel boven op een heuvel. In die dagen
woonde de oude markies daar alleen en Ber
wick had nog verteld, hoe zU samen in Italië
hadden gediend en hoe de jonge d’Envllle de
gunst van den konlng had verworven en hoe
zUn zuster werd onderscheiden met een eereambt
aan het hof.
En ook later in ParUs had ik nog eens haar
naam hooren noemen. Wat er toen over haar
was verteld en wie het had verteld, wist ik
eigenlUk niet; een los gerucht deed de ronde,
dat Louis haar wilde ulthuwelUken aan den
Hertog de Saule, den kolonel van zUn garde, en
dat de dame dezen heer in zUn gezicht had
uitgelachen en met een geestig woordje voor de
eer had bedankt, waarop de konlng ondanks
zUn ergernis in een lachbui was uitgebarsten.
Het heette, dat zU in ongenade naar Chalons
was teruggezonden en dat d’Envllle zich weer
bU zUn regiment had moeten vervoegen, t Wou
mU niet meer te binnen schieten wat zU eigen
lijk gezegd had. maar ik kende den Hertog da
..letw-jdat het ntec
tuige in de zaak was opgeroepen, vergeleken.
Het gerecht trok zich daarna terug.
Een herziening van het proces zou plaats
hebben, maar de vrijspraak van Egbert tStroo-
mens was een voldongen feit: Hendrik Terweek
moest zichzelf, door zün noodlottig struikelen,
gedood hebben.
Na enkele weken had dan ook de vrUspraak
van Egbert plaats. xDe^gansche zaal Juichte den
vrUgesprokene toe, waaraan Kitty ruimschoot*
deelnam, want? behalve de vrijheid tvan den
jongeman, was nu ook de naam van Paul ge
vestigd en>daarmee de kans op een auto.
Dien avond kwam Panl iaat thuis. Opgeto
gen kuste hU zUn vrouw.
,Je hebt champagne gedronken,” zei ze la
chend. .En je bent, geloof ik, ook een beetje
boven je theewater'; manneke.”
Paul lachte en diepte uit zUn binnenzak een
cheque op.
„Kük eens, schat, van Stroomens.”
„Voor een ai
met de chèque
tuurlük vlagde alles! Er waren maar weinig
hulzen, waarvan onze driekleur niet wapperde.
De caféhouders hadden het Interieur van hun
zaken smaakvol Ingericht met oranjelamplons
en lange oranje en rood-wlt-blauwe slingers,
wat de feestvreugde In de café’s zeker verhoog-
de’
Ten slotte vroeg hU alle aanwezigen om in te
stemmen met
Leve de Koningin!
Leve heft Prinsenpaar!
Leve Prinses Beatrix!,
hetgeen natudrlUk luM en van harte werd ge
daan.
De Graal zorgde nu met een klelrl gföepje
vpot een keurlgen reidans, waarna de pad-
windsters een heel bekoorlUk dansje uitvoerden
én een tweetal liedjes zongen, welke van harte
werden toegejuicht.
Onder leiding van Evert Konlng werd door
een gemengd koor op zeer verdienstelUke wU>e
een drietal liederen uitgevoerd.
Het verdere program bood een afwisseling
van zang en demonstratie.
Tot slot van den zeer geslaagden feestavond
werd door alle aanwezigen staande het derde
couplet van het Wilhelmus gezongen.
had.
i* was-
zij zich, blakend van oranjevreugde, naar huis.
Al &d de versiering veel van den storm en
regen geleden, toch was er op den nationalen
feestdag nog veel te zién.
Allereerst noemen wU het Groote Noord, waar
<je oranjevanen een echte sfeer schiepen. Over
de geheele breedte en lengte van de straat hin
gen ze. Echt feestelUk!
Dan was er we noemen de straten to wilt
lekeurige volgorde de aardige versiering van
het Kleine Noord, waar de oranjelichten des
avonds prettig aandeden. Ook de vier oranje-
geschllderde zuilen, die ’s avonds verlicht wa
ren, waren heel aardig, en deden ook nu goeden
dienst.
De Nleuwsteeg had de reeds genoemde llcht-
zuil, die smaakvol was opgericht en waarvan
des avonds een feestelUke gloed uitgtog. Verder
wyen bU de Groote Noord en de Gouw klei
ne, doch smaakvolle eerepoorten aangebracht.
Vele groote en ook kleinere zaken had
den Inderhaast versiering op hun gevels aan
gebracht. Vermelding verdient het tempo, waar
in alles geschiedde. Het ging wel bUzonder vlug!
Vele etalages waren smaakvol Ingeiicht en met
oranje versierd. Ook vele particulieren hadden
hun hulzen een feestelUk tintje gegeven. Na
na veel wederwaar
de over de piraten.
Nu kwam een uitgebreid Journaal over het
leven van onze Prinses, inclusief haar verloving
en buwelUk. Als de Prinses wuifde, werd zU
hartblUk toegéjuicht en golfde er als het ware
een vlaggenzee door de zaal. Met veel belang
stelling werd dit hoogst Interessante en belang
wekkende filmwerk gevolgd. Tot slot kwam de
welbekende ktodertroep „Our Gang”, die na
tuurlek veel succes oogstte to de film: de wil
deman uit Borneo, waarin wilde jachten ge
paard gingen met elgenwUze praatjes van de
spelers. Een voortreffelUk flhdpje!
Na afloop bracht de heer A. J. van der
Knaap een vrlendelUk dankwoord uit aan het
Oranje-Comlté, dat voor alles zoo goed gezorgd
werden tenslotte nog ^verrast
«reik* natuurlijk zeer welkom
dbgétógeh gétlchten begavèn
*t Was alsof zU mU een slag in het gezicht
gegeven had. Ik kreeg een gevoel alsof mUn
hart stil s(ond en toch geloof Ik niet, dat Ik
een spier bewoog of dat mUn oogen van mUn
hevige opwinding getuigden.
In die eene seconde zag Ik de situatie dulde-
lUk to. Camille d’Envllle! Het was haar broeder,
dien Ik In het kamp had gedood, dien ik na
een ruzie aan de speeltafel, had neergestoken!
En de num was een officier van het Regiment
des Konlngs, behoorend tot den staf van Saxe.
Nu begreep Ik. dat de herinnering aan zUn ge
laatstrekken mU ha<^ achtervolgd ik wist nu
waarom haar oogen. haar mond, haar bUsondere
manieren mU bekend voorkwamen. Alles was
opgelost Camille d’Envllle!
Ik trachtte mU nu voor den geest te halen.
wa,t ik zooal over haar had hooren vertellen.
Brokstukken van allerlei verhalen over
koninklijke begunstiging, die ik in het kamp
gehoord had. waren mU nog In het hoofd blijven
hangen. MUn hersens probeerden nu. al deze
brokken tot een passend geheel te maken.
Alles bU elkaar was het maar een armzalig
beetje. De d'Envllles waren van Chalons af-
Romatlg. Dit herinnerde ik mU nog heel goed.
onder eede verklaring afleggen aan-
iUn ontdekking.
|t met haar vuist in den mond, om
keet te onderdrukken, cüe zich daar
wilde banen. Hoe graag ook had ze
Paul toegewuifd en hem lets*Uefs toegeroepen.
De getuigen verschenen. De hagel werd door
Hier 5
eenlgtog
Nu
waar dopr de
volksdansjes werden ultg^toerd.
De padvinders zelf gaven afdóende blUk van
hun belangstelling door vlug een tweetal seto-
torens op te richten, vanwaar geseind werd.
WèrkelUk prachtige staaltjes toonden zU ons.
Ten slotte bewoog de stoet zich, nog steeds ver
gezeld en bewonderd door vele, vele menschen,
kgigs Ged. Turfhaven, Onder de «Boompjes,
Gravenstraat. Gerrltsland, Zon, Groote Oost,
Kaasmarkt en Kerkstraat. J.
Ten slotte werd de stoet ontbonden op het
Kerkplelq.
Nog lang ble^f de gezelligheid In de stad.
Feestelijke bijéénkomst
Het stralende zonnetje scheen ovsl de feeste-
Hjk versierde straten. Nu kon mO? weer spreken
van de Oranjezon. De hevige regen- en wind
vlagen, die des nachts hadden gewoed, waren
goeddeels opgehonden. Veer had de wind ver
nield van de versiering, doch dit nam niet weg,
dat de nationale feestdag to Room goed gevierd
werd.
Het «as 's morgens lang zöo druk niet als
den dag tevoren. Toch was het gezellig in de
stad. De orgeldraaier was óók weer aanwezig
en zorgde voor de noodlge vaderlandsche liede
ren.
Om ongeveer negen uur zag men de kinderen
njar de scholen gaan, vanwaar In optocht naar
de bioscopen werd getrokken.
Vele Juichende kinderen en zwaaiende oranje
vlaggen waren te zien. Spontaan en geestdriftig
liepen de kleinen mee.NatuurlUk trokken deze
optochten de noodlge belangstelling. In de bios
copen was het eeq drukte van je welste. Toen
e de voorstelling begon, duurde het niet lang of
de kinderen hadden al tiun aandacht voor het
witte doek. Allereerst kwam er een heel Inte
ressante en leerzame film over Brazilië, welke
met hartelUk applaus werd begroet. Af en toe
kwam op het witte doek een aardig meisjes
gezicht, dat natuurlUk geestdriftig werd toege-
julcht. J3e kip met de gouden eieren" was een
heel aardige teekenfllm, waarin Felix de kat,
leden tenslotte zegevier-’
mtol” Bilde Kitty, en zq, danste
door de kamer. Toen zei ze ern
stig en zelfs met een bewogen stem: „Wat heb
Je prachtig gesproken/Jongen. Maar van dien
hagel had Je m(j wel kunnen vertellen.”
.Beroepsgeheim, kind.”
Toen moest hu Kitty, terwUl ze op de leu
ning van zUn stoel zat, allee meedeelen van
het feest, dat de bankier, wegens de vrUspraak
en de onschuld van zUn zoon, op touw had
gezet. (Nadruk verboden)
ten.
Deze was de zoon van den schatrUken ban
kier Stroomens en werd beticht tUjiens een
drUfJaoht zUn vriend te hebben doodgeschoten.
De Jongeman Egbert Stroomens en Hendrik
Terweek, diens vriend, hadden, even voor den
aanvang der Jacht, hevig getwist over een punt,
hun door een jagermeester aangewezen. Woe
dend had Egbert zUn plhats ingenomen en ge
zworen Hendrik niet meer als zUn Vriend te
beschouwen, voorgevend dat deze met den Ja
germeester over het hem aangewezen punt ge
smoesd had. Er werd een groote drUfjacht ge
houden. Het bosch was als het ware door de
jagers omsingeld, natuurlUk, zooals het bU een
drijfjacht de gewoonte is, met openlaten van
de noodlge tusschenrulmte, om den opgejaagden
dieren de gelegenheid te kunnen geven nog ,ta
vluchten en dus aan den dood te ontsnappen.
Pp pen gegeyqn, oogenblik werden er twee scha-
ten gehoord. Daarop brak een snUdende kreet
de stilte. Men begreep, dat er een ongeluk ge
beurd was. En Egbert, die op eenigen afstand
tegenover zUn vriend stond, had dezen, niet
tegenstaande zUn blik gericht was op een ko-
nUn, zien vallen. HU had eveneens tegelUker-
tjjd een schot gelost, doch wist niet of hU het
dier geraakt had, maar daar dacht hü op dat
oogenblik niet aan, want hü vreesde dat Hen-,
drik Terweek een ongeluk was overkomen en
snelde orunlddellUk naar hem toe, vergetend
wat er van te voren geschied was.
Langs aye kanten kwamen ook de andere
Jagers en enkele drüvers toégeloopen. „Een dok
ter, die mede aan de jacht deelnam, stelde vast
dat gpen hulp meer kon béten. Het schot had
den ongelukkige in volle borst getroffen en op
slag gedood. Van deze daad werd Egbert Stroo
mens verdacht, omdat de hagel, gevonden op
het lük, geheel overeenstemde met dien van
het geweer van den bankierszoon. Doch ook
ontbrak er hagel op de buks van den veron-
- gelukte, welke buks van hetzelfde kaliber was
als die van den verdachte. En door hun hooge
ruzie werd het misdrüf als uit wraak bedreven
beschouwd.
Het werd een ultgebrcld onderzoek, want het
kon mogelük zün, dat Hendrik Terweek gestrui
keld was en door zün val het geweer was af
gegaan. Niemand kon dit echterbewüzen en
velen, die getuigen waren geweest van den
twist tusschen belde jongelui, vreesden dan ook,
dat Egbert, die bekend stond als een driftkop,
wraak genomen had. En dit zouden zü dan ook
moeten getuigen.
Hoe zou de afloop van dit proces zün. waarin
twee vooraanstaande families betrokken waren?
Paul Meeders, als Jong advocaat, die zich dus
nog een praktUk moest vormen, stelde alles in
het werk om zün eliënt van deze beschuldiging
te kunnen vrijpleiten.
Zou hü hierin slagen?
Dit vroeg Kitty hem wel tien keer per dag.
En toen het proces een aanvang nam, was
Kitty een van de eersten, die het gerechtsge
bouw betrad, om het verloop te volgen.
De bewüzen waren tegen den verdachte
niet één scheen er tegenover te staan, dat hem
kans kon geven dezp verdenking van hem af te
wenden en hem voor den naam van moorde
naar en misschien voor levenslange gevangenls-
FLMF BUS FIN BON VOOR GESCMfNKF.N
Ik kon heel even zoo Iets als een glimlach
om haar lippen zien spelen, het scheen als voelde
zü zich opgelucht.
„O, een Ier? Uw accent was mü al opgevallen.
Ik dacht eerst, dat Ik me soms vergist had,
maar nu begrüp ik alles. Ik heb de mannen van
de Koninklüke lersche Garde wel eens gespro
ken.... Graaf Dillon, Lord Clare
„GU hebt hen wel eens gesproken?" vroeg Ik
op mün beurt uiterst verbaasd. .Maar hoe is dat
mogelük. Mademoiselle? U heeft hen misschien
gezien, over hen hooren praten?”
„Ha! ook met hen gesproken. De woorden
ontvielen mü ondoordacht, Monsieur, In mün
blüdachap toen ik hoorde wie gU waart Maar er
zal toch geen gevate* in steken als Ik u vertel,
dat ik uw officier ken. Waarom?’
„Omdat ik zoo even uw gesprek met den
Engelschen kapitein heb afgeluisterd, waarbü
gU U zelf voor Henriette Valois, de dochter van
den commissaris in Cambrai, liet doorgaan?”
„En als ik hem nu eens niet de waarheid heb
verteld, is dat dan een misdaad?”
.Neen,” haastte ik mü haar te verzekeren
,Jk kon het’ ook al heel moeilük gelooven. Het
leek mü toe, dat gü tot een anderen stand be-
hoordet’
„Waarvoor ik u bedank, Monsieur, waarvoor
hield u mU dan?"
„Voor een dame van adel."
,Jk kan mü begrüpen, dat u het vreemd vond.
En ik kan onmogelük een oordeel over u vellen,
want ik kan maar ternauwernood den omtrek
van uw gestalte zien. Het voordeel is dus aan
uw kant. Wat is uw rang, Monsieur?”
straf te behoeden, hoewel hü zün onschuld
staande hield en weer opnieuw bezwoer.
Men kon een speld hoorep vallen in de zaaL
toen advocaat Meeders zün pleidooi begon.
Kitty zat nu en dan met togehouden adenTTKar
haar man te luisteren. En toen hü met het fait
voor den dag
kwam. waarvan
niemand ee^ig
vermoeden had en
waardoor de on
schuld van den
betichte zou kun
nen bewezen wor
den, stond ze in haar blüdschap recht, doph
werd Aanstonds door een paar handen op haar
schouders neergedrukt.
De advocaat vervolgde: ,Jk heb hier hagel,
dien ik. in het büzün van drie getuigen, gevon
den heb in een konün. gedood tüdens de drijf
jacht. Ik heb voor dit doel onmiddellük alle ge-
doode dieren opgekocht, hopende, dat er een,
onder sou zün door beschuldigde geschoten en
dus het bewüs kon geleverd worden, dat de
ontbrekende hagel in de buks van verdachte
onmogelük Hendrik Terweek - kan getroffen
hebben. Enkele dieren waren niet meer te ver
krijgen, maar uit diegene, welke nog geen be
stemming hadden gevonden, kwam hetgeen Ik
zocht. Indien meneer de president mü toestaat
bedoelde getuigen, allen Jagers, hier te laten
verschUnen. zü zün in de zaal tegenwoordig;
en zulli
B. en W. stellen den Raad >oor: -
i^Opbewoonbaar te ver^l«O.J^ perceel
Breed no. 5, kadastraal bekend gemeente
Hoorn, Sectie B, no. 43, in eigendom toebe-
hoorende aan mejuffrouw W. M. HacknAnn,
te Hees.
2. Den bewoner van dat perceel te gelasten
de woning te ontruimen binnen drie maan
den, te rekenen van den dag waarop dit be
sluit onherroepelük zal zün geworden.
®*«te geluid kete zü mün kant uit.
“yen uitte zü een lichten kreet van verbazing
‘tO11 goed bemerken, welk een inspanning
tat haar kostte om zich te beheerseben. Ik twüf el
of zü in de duisternis zelfs wel den om-
van mün gestalte kon zien, maar de ma-
waarop ik sprak, zal haar allicht moed
oew*n gegeven.
waar züt gü?” vroeg ze bevend en
haar nzuwriüks kon verstaan.
-Hier, fluisterde Ik terug en deed heel voor-
it 2/ paar rt,PPen naar haar toe, soodat
«een weinig meer in het licht kwam te staan.
dOen “hrtkken’ m“r
W1^Mar ben Ik niet zoo zeker van, Monsieur, ik
M„r geschrokken moet ik bekennen.
beneden heel wat meer voor mü te
een
Ten Noord-Weeten van Sneek, terzüde -van
den weg BoaumOosterwlerum, ligt temidden
van het onafzienbare Friesche weideland het
kleine dorpje Wiewerd, zooals er zoovele uit de
vlakte oprüzen, met zün zuivelfabriek, eenige
groote boerderijen, "n café en eenige winkeltjes.
Het boemeltreintje Leeuwarden—Stavoren
stopt er eenige malen per dag, maar dezen
zomer-zal zulks afgeloopen zün, daar het sta
tionnetje wordt opgeheven.
De talrüke vreemdelingen zullen genoodzaakt
zün per auto of per - flets de reis te maken
cm het eenvoudige plaatsje te bezoeken. Want
ondanks zün gewoon ulterlük trekt Wiewerd
de toeristen uit alle landen der wereld, die
met eigen oogen liet wonder van den merk-
waardigen grafkelder to het kerkje willen aan
schouwen.
In het midden van de 17e eeuw had zich op
het Thetlngsslot een aantal aanhangers geves
tigd van dr. Labedle, de s«. Labadisten. Deze
secte heeft maar korten tüd stand gehouden
en stierf' uit. Een aantal leden werd begraven
op het berkhof, maar andere werden bügezet
in den grafkelder onder de kerk. En ’t merk
waardige is nu, dat hun lichamen niet tot ont
binding zün overgegaan, maar geheel tot
mummies zifn uitgedroogd. Een verklaring voor
dit zeldzame verschünsel hebben de geleerden
nog nooit kunnen vinden. Proeven in bügelegen
kelders hebben uitgewezen, dat alleen deze be
paalde grafkelder de ontbinding tegenhoudt.
Aan dit merkwaardige feit dankt het kleine
Wiewerd met <Un 200 Inwoners zün, we mogen
gerust zeggen, wereldroem.
Het aantal buitenlanders wordt voor 1937
geschat op 3000, terwUl het Nederlandsche be
zoek? mede dank zü den stertochten saq_A^(.W.B.
Nu kwamen de Katholieke Jeugdvereenlgin
gen en wel allereerst de Sint Jansknapen. Na
vete leden van de Franclsca Roznana volgde
D. O. 8. De Graal en De Jopge Wacht sloten
den stoet.
De leden van De Jonge Wacht hielden fraai
uitgevoerde bogen vast, waarvan de vele fran
jes wapperden In den windt
Allerwegen trok dese uitermate Interessante
en aardige stoet de grootste belangstelling.
Men kon de menschenmassa vergelUken met
die van de Coen-feesten.
Vanaf hek Doeleppleto ging het via Ged.
Turfhaven ën Gouw naar het Kerkplein, al
waar keurige reidansen uitgevoerd werden door
de Graal. Na Kaasmarkt en Groote Noord
volgden Kleine Noord en Veemarkt.
voerde de Chrlstelüke Gymnastlekver-
j oefeningen uit.
volgden Noorderstraat en Spoorstraat,
dopr de mélsjes-welpen heel aardige
JLul tenant-vrü williger.”
,Hal ik moet eens even zien, ik heb Lord
Clare wel eens de verschillende rangen hooren
uitleggen. Als Ik mü niet vergis Is het een eere
ambt, dat aan cadetten van goede famHle wordt
verleend. Maar uw naam zou ik willen weten„
Monsieur?”
„In uw ooren zal hü heel onbekend klinken,
Mademoiselle. Ik zal een beetje dichter bü u\
kómen staan, waar het licht u gelegenheid geeft
mün gezicht beter te kunnen zien. Ik ben geen
boef en zie er ook niet uit als een boef. U kunt
mü nu zien? Mün naam is Arthur Shea, cadet
van het Regiment Berwick.”
Op dat oogenblik zagen wü elkaar aan en ik
meende op te merken, dat zü mü met vertrou
wen aankeek.
Het was wel een schraal licht om er karakters
bü te beoordeelen en het waren zeker vreemd*
omstandigheden, waaronder wü kennis maaktéMi
maar haar aarzeling duurde slechts een enkele
seconde; impulsief stak zü mü haar hand
toe.
,4k weet niet of gü oud of jong züt. Mon
sieur”, zelde zü langzaam. „Het licht komt mün
oogen niet te hulp en gü ziet er uit als iemand,
die veel heeft doorgemaakt."
„De moeilükheden en lasten van den oorlog,”
gaf ik somber ten antwoord. .Met vüftlen jaar
ging Ik in dienst.”
,Bn nu?”
,Nu ben Ik zeven en twintig, twaalf jaren to
het leger doorgebracht maken Iemand oud.”
.Dat heb ik eerder hooren zeggen. Mün broer
is ook taldienst, hjj is officier in het Regiggent
