u&fiaal aan den dag De avonturen van een verkeersagent je F 250. SHEA DS f. »tei KOFFIE H/IG UNGEDIJK EN KOOPS IN VORM van de lersche Brigade 1 I 7 VRIJDAG 4 FEBRUARI 1938 SCHAATSENRIJDEN Veteranen van 1898 De krachtproef Dante** Beatrix Belasting besparen PARRISH RINSO SPECIAAL VOOR DE WASMACHIN Hoeveel mag af geschreven worden? KON ZUN KNIE NIET BUIGEN Rheumatische pijnen voorgoed verdweden DOOR RANDALL De inschrijvingen voor de. wereld kampioenschappen hardrijden te Davos „OVERVETTE” Hoest' Ge? Past op! Dat aanhoudend hoesten prikkelt de weef sels van Uw borst en keel, welke daardoor als *t ware worden ondermRnd. Dit ia het tijdstip, waarop de ziektekiemen welke men Inademt zich vastzetten en ontwikkelen en Uw „gewone” verkoudheid doen verergeren. Stuit dat dreigend gevaar. Onderbreek de voort- ganc van die verkoudheid, stop dien hoest en zorg dat de zlekteklem-bevattendealtlm verdwtln*. Daarvoor bevat de nieuwe versterkt» Abdijsiroop alle noodlge bestanddeelenkruiden-eztractea en .eodelne”. De krulden-extracten verzachten de kriebelingen en ontstekingen der slijmvllesen en werken sltjm-opiossend. heelenden genesend. De codeïne bedwingt de hoest snel en grondig. Als Gij dus koude vat, en begint te hoesten, als GU last hebt van bronchitis ofborst-beneuwdheld, grHpt dan dadelijk naar dit wondervolle middel, want Abdijsiroop noemt men door de snelle rw- sultaten terecht „'s Werelds béste Hoest-siroop AKKER's verstèrkto ABDIJSIROOP tegen Hoest, Griep, Bronchitis, Asthma. Flae. *0 et.. f ISO. t 140. f 4.30. Overal verkrijgbaar. Hoe grooter flacon, hoe voordeliger het gebruik. Wanna* stapelaodhad at ftooge Uoeddhuk hun waA*r schuwende stemtonen hooien, rAI sl 1 B I w r\ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen e «J\Je verlies van belde armen, belde beenen AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR^tA HET ONGEVAL beenen et belde oogm F750.- a Q f „Beste karei! Lucas." brieven. Dan niets Dringend noodzakelRk. u (Nadruk verboden) Een Rinso was is geen gewone was. Want de nieuwe, overv^tte l VI eens bespreken. van v .(WOrdt vervoigdj ff •;3 r X 4 DB VALSTRIK VAN DEN KAPITEIN kriste* hooft aan Zijn Kart veer spoM, dat zij om Zijnentwille vervol. gingen zee moeten verduren. Zalig zij. die vervolging lijden om do Gerechtig heid, want hunner I* het Koninkrijk dor mijn bulk zit me in den weg. Eki Ik ben toch geen dak, die dch kan terugtrekken in zijn huisje. Ekifin, het ia te probeeren: Baat het niet, het schaadt ook niet." natuurlijk dadelijk bereid hem bij te staan. Ze trokken hem aan zijn armen, doch ons agentje zat bekneld als een spijker In het hout. „Langzaam, langzaam," zuchtte meneer Keesie, „dan breekt het lijntje niet.’” te hebben geduelleerd, nog wel Ier, dan zou zjj mU haar vertrou- opzeggen en in wanhoop niets meer met Ik greep Leidsvrouwe in 1 rijk van loutering, van doen En zege, wees zjj hem ook 1 pad ten roem. Tot dichter-eere en blijde onsterflijkheid. Beatrix, menschenbeeld van hemellicht. Weerkaatste hem het GodlRk Aangezicht. Klaarde elk mysterie, "sidderend verbeid.... mansgebrulk, zegt de Wet op sténbelasting. U zult erg duidelijk.” U hebt gel Maar in den 1< van Beroep .4 nlng.... maar houd u kalm, de Oostenrijkers gaan vertrekken.” f will betaald. Hier den. Hoeveel? Ja, NEEN,IK GEBRUIK ALLEEN RINSO IN MIJN WASMACHINE ongeval met km afloop Ik ben hier schitterend geïnstalleerd. De tuinman is een voortreffelijk gastheer en zijn vrouw een verrukkelijke kok. Ik maak het uitstekend, vang snoeken en baarzen, en groet je bartelUk. Slaagde i Ito krij- eisen, die de water op en oeder nooit aatl Binnen j Een blijde waarheid of een blijde waan? Blank maagdebeeld uit droomenllchte jeugd. Of vizioen, van Ood-zelf uitgegaan, Hoogstê"~Öpenbaring van der Heilg^p deugd? -a r en mag afschrijven volgens goed koop- |V| tnansgebrulk, zegt de Wet opInkom- stanhplMtinff TT is niftt lüjjxrtft is het ook niet Ie tijden heeft de Raad Ie uitspraken gedaan. Zoo is het_JNj^oórbeeld gewoonte geworden om op de^Kventarissen van winkels, kantoren en ma gazijnen 10 pCt af te schrijven tot een zekere restwaarde. De meeste machines worden afge schreven met 10 pCt. per Jaar tot op de rest- Beatrix is de naam van de door Dante ver heerlijkte jonge vrouw, die in de kunst van de zen dichter aller eeuwen blijft voortleven als symbool van geluk. Het sonnet aan haar gewijd door den Amsterdamschen dichter wijlen Eduard Boom in zijn in 1802 verschenen bundel ..Felice en andere gedichten”, bezit thans door de geboorte van Prinses Beatrix actueele be- teekenls De moeder heeft voor haar kind geen „hlstorischen familienaam’’ gekozen, maar heeft het verlangen van haar eigen hart gevolgd door voor haar kind te kiezen een voor heel de menschheid lichtenden naam HET SMJT HU.MEVR BRAND, MAAR IK HEB GEEN j RINSO MEER KUNTuJi kamertje, dat je meer gehad hebt met uit zicht op het boech. Als je wilt lezen, zijn er boeken. Vischgérel vind je er ook. De tuinman en zijn vrouw zorgen er voor, dat je niet te kort komt. Ga er heen en probeer niet aan je waarde zuster te denken.-Zjj weet niet waar je bent en kan je dus ook niet achterna loopen.. Een paar dagen later kreeg Albert een brief. dien meer de bruikbare ging uur waarheid uit te spreken. Den een of anderen dag zou zjj zeker de waarheid vernemen, maar nu nog niet L*»t zij het van een ander ver nemen, wanneer mijn boete zal zijn volbracht. Als ik haar vertelde, zoo dwaas en onverstandig te zijn gewi met haar bi wen mij te maken willen hebben, en dan zou Ik haar in geen enkel opzicht meer van dienst kunnen zijn. Dan was het toch beter er Iets op te ver zinnen, al stond mij dit ook geweldig tegen. Het zweet stond mij op het voorhoofd en mijn oogen dwaalden onwillekeurig van haar nauwe lijks zichtbaar gelaat naar de opening In-den vloer. De woorden, die opheldering moesten geven, wilden mij maar niet'van de lippen. „Om u te dienen. Mademoiselle," bracht ik er met heel veel moeite utt/jk ben op yecken- Er kwamen nog een meer. Zoo, zoo, zei Albert bjj zichzelf mijn vriend Lucas is niet alleen zijn* zuster, maar ook mij vergeten! Doch op den avond van den tienden dag vond hij, thuiskomend, een telegram van den volgenden inhoud: „Komt u direct. Johan.” Het koude zweet brak hem uit. Alle drommels, dacht ik ais de tuinman me een telegram stuurt, moet er wel wat ern stigs gebeurd zijn! Die stomme Lucas zal toch niet een rare streek uitgehaald hebben? Met dat al kon w h« niet en Om t even.... godlRk-stralen beeft gestaan Vóór Dante t beeld, dat eeuw aan eeuw zich heugt: In hoog-devote extase zag hij t aan. Als nieuwe lente zijner zienersvreugdl Het tumult, dat nu beneden ontstond, het gooien met stoelen, het verschuiven der tafel toen de mannen opstonden, was voor mij een ware verademing. Nu zouden er ten minste daden volgen, en daden gingen mij altijd beter af dan woorden; Ik voelde mij als het ware ge heel opleven en mijn gedachten begonnen ge ducht te werken. Den druk van haar hand beetje moed bij elkaar te rapen, om een On- .voelde Ik vaster worden, en dit was mij vol- „Mijn man leed aan rheumatlsche pijnen In knlegewricht en rechterbeen. Soms kon hij zijn knie In het geheel niet buigen. Een jaar geleden besloot hij Kruschen Salts eens te probeeren. Nu is hij die vreeselRke rheumatlsche pijnen kwijt en voelt zich veel beter. Ik zelf neem nu ook sinds een maand Kruschen Salts, daar het gewricht van mijn groote teen zoo pijnlijk en opgezwollen was, dat Ik bij tijden mijn schoen niet kon aantrekken.. Het Is bijna ongeloofelijk zoo goed als de dagelRksche dosis mij doet.” Mevr. O. C. te L. Rheumatlsche pijnen zijn een waarschuwing, dat zich In Uw organismen giftige afvalstoffen hebben opgehoopt, os. het gevaarlijke urine zuur, dat meestal de oorzaak is van Uw klach ten. Kruschen Salts zuivert Uw bloed van alle afvalstoffen, waardoor een einde wordt gemaakt aan^dle martelende rheumatlsche pijnen. Kru schen Salts Is verkrijgbaar bij alle apothekers en erkende drogisten k 0.40, 0.75 en 1.60 per flacon. Let op, dat op het etiket op de. flesch, zoowel als op de buitenverpakking, de naam Rowntree Handels Mij., A’dam, voorkomt. Albert trad op de tafel toe, gaf juffrouw Rosa weer het bord In de hand, dat ze had neergezet en zei: Beste dame, bewijs me een groeten dienst en sla het op z*n hoofd kapot! Het is oud fa- mille-porceleln, maar in dit geval wil Ik het opofferen. aan te staren en men zou zoo zeggen, dat - van al het rumoer beneden niets hoorde. Ineens strekte zjj haar belde handen uit. „O, Monsieur, ik dank u,” zei ze diep geroerd. „Ik ben niet ondankbaar, dat moogt u niet denken. Maar gij zult zien, dat ik mijzelf wel kan beschermende Engelschman zal mij niet durven aanraken." Toen hield zij even op, als durfde zij niet voort. .Maar, Monsieur, ik kan mij maar niet begrijpen hoe het komt, dat gij hier zijt? Wij zijn hier toch zeker mijlen van de Fransche linie en langs de wegen wordt overal gepatrouilleerd. Waart gij misschien op verkenning uit?" Ik maakte mijn lippen nat en trachtte een J. B. WILLEMS Jr.’ Saunders, een kleine, tengere man, er In den dronken luitenant op de been gen, ofschoon deze tweemaal viel, vóór z|j samen door de achterdeur verdwenen. Awlright zag het en schoot In den lach, maar bood niet de minste hulp. Toen de cavalerist weer binnen kwam, zei hij niets. ,Js dat alles, wat er van uw dienst is, kapi tein?” vroeg de man. ,Ja, zeg Ik je,” snauwde hR. ,Doe de deur achter je dicht en zeg Weber, dat wij morgen ochtend met het aanbreken van den dag op weg gaan. Blijf mij toch niet zoo aankijken! Denk je soms, dat ik dronken ben?” .Meen, kapitein.” ,Je hebt mR nog nooit dronken gezien, hè Saunders? En dat zal je ook niet! Ik hoor niet tot die dwazen.” De soldaat deed de -deur dicht en .men hoorde nu niets dan het knappen van het brandend hout in den haard. Awlright bewoog zich niet, zijn hoofd hing voorover, zoodat zijn gelaat niet te zien was. Twee half opgebrande kaarsen stonden op tafel te rooken en te flak keren en verlichtten het armzalige vertrek maar heel zuinig. De degenriem en het zwaard van den kapitein lagen op den grond; hij schopte er met zijn oenen voet tegen, zoodat het metaal begon te kletteren. Het gedrulsch maakte hem wakker, hij stond op, bukte zich en raapte de dingen op. Als wist hjj nauwelijks wat hij deed, gespte hij den riem vast, greep naar de bijna leege flesch en begon opnieuw te drinken, zijn lippen met een waar genot aflikkend. Toen koek hR onzen kant uit, /X Rinso is heel wat anders dan zeeppoeder. Rinto wordt speciaal gefabriceerd om te voldoen aan al de bijzonder! wasmachine «stelt. Onmiddellijk lost Rinso in lauv geeft een werkzaam, blijvend sop, dat met zeef te krijgen is. En snel, dat het wassen met Rinso anderhalf uur heeft U de hele gezinswas van 5 personen prachtig schoon gewassen, en niet alleen in de wasmachine, maar ook in elke tobbel Met Mn pakje Rinso van 12’/» ctirtl -j-^y len morgen had Albert met zóóveel vuur 1 aan zijn nieuwe boek gewerkt, dat hij alle besef van tijd haul verloren; en eerst, toen het van den kerktoren, tegenover hem, twaalf uur sloeg, legde hij zijn pen neer. Tege lijkertijd werd hij zich bewust van dat behaag lijke gevoel in rijn maag, dat hem, zoo goed als een wekker, verwittigde, dat het tijd was, om aam tafel te gaan. Toen zijn hospita hen) in de eetzaal zag ver schijnen, wees zij aanstonds, met haar half moederlijken, half beschermenden glimlach, naar een tafeltje, waaraan voor> twee personen was gedekt. Voor wlen is dat tweede couvert? vroeg Albert. We hebben er nog een gast bij, meneer, zei de hospita gewichtig. Op hetzelfde oogenblik verscheen aan den in gang van de serre de elegante figuur van Lucas Braster. De uitdrukking van zijn gezicht sras zoo ongeveer als Napoleon moet gehad hebben na den slag bij Waterloo. Zijn haar was In de war, en een eigenaardige schram liep van zijn onderlip tot onderaan zijn kin. Mijn beste Lucas, riep Albert uit, wan neer ben je aangekomen? Waarom heb je niet laten zeggen, dat je er was? Ik ben hier zoowat een uur, en ik heb Je niet willen storen, zei Lucas. Be hoorde, dat je druk bezig was, de laatste dagen. Je bent van een voorbeeldige bescheiden heid. Zjj zetten zich aan tafel, en Albert reikte zijn vriend den schotel met voorgerechten. Laat, het je smaken, zelde hij. Je ziet er een beetje somber uit, ging hij voort, beter gezegd: Ietwat betrokken, met zoo Iets als een bliksemschicht tusschen de donkere wolken. (De toespeling op de schranf was duidelijk.) Neem me niet kwalijk, t is niet, dat ik je heele doen en laten wil weten, maar ben je op de Jacht geweest, of heb je een rozenboom ge plant? Lucas boog het sombere hoofd, en legde zijn vork néér. Luister, zelde hij, met een trek van woede op zijn gelaat, de mensch is het stomste wezen, dat er béstaat. Accoord. zei Albert, met zijn mond vol, maar niet aan tafel. Misschien als hij met een rozenboom bezig Is, maar niet als hij deze as perges proeft. De tweede toespeling op den naam van zijn zuster (inderdaad: tusschen rozenboom en Rosa is niet zooveel verschil....) deed Lucas totaal loskomen. Hoor eens hier, Albert, zei hij met de ener gie der wanhoop, als jij me niet uit deze pan helpt, dan bega Ik een ongeluk! Weet Je, dat ik met Rosa definitief gebroken heb? Ik zie, zei Albert, dat je lichtelijk je Up gebroken hebt. Vóór ik mijn boeltje pakte, hebben we een ontzettende herrie gehad. Maar nu is het uit. Op mijn woord van eer, ik wil niets meer met haar te maken hebben. En als ze me weer ach terna loopt, om me nog eens over te halen nu, heb Ik je niet gezegd dat Ik dan een on geluk bega? Goéde genade, sei Albert wat is er dan allemaal gebeurd? Ze maakt me op, ze maakt me.... Maar je had toch al veel eerder.... Een kwestie van künnen, man! Heb Ik Je niet getegd dat de mensch het stomste wezen is dat er bestaat? Nu begin ik er wat van te begrijpen, zei Albert. «i Ik zal nog jnaar niets zeggen van de kos ten, waarop ze me de laatste jaren gejaagd heeft, ging Lucas voort. Ze is zoo trotsch als eenpauw, zoo gulzig als een hond en zoo valsch als een kat. Ze doet alles van mijn cen ten, en als ik wat noodlg heb, kan Ik niet eens aan mijn eigen dulten komen. Erf de taal die ze dan uitslaat! Het begint natuurlijk altijd met een kleinigheid, zooals gisteren ook. Maar op een gegeven oogenblik werd het me te mach tig en pakte ik haar alleen maar eventjes bij haar arm, om haar eens door elkaar te schud den. Wat er toen gebeurde, is haast niet te be schrijven. Ze vloog op me af, bewerkte me met haar nagels en schold me uit voor alles en nog- wat. Haar armen draaiden rond als de wieken van een molen. En toen ze eindelijk voldaan was, beet ze me toe: „Uilskuiken, dat je bent!” H*m, zei Albert, die het een oogenblik te kwaad scheen te hebben, met een slok uit zijn glas. Het ergste'Is, dat ze feitelijk gelijk beeft, bekende Lucas. Ik moet een uilskuiken we zen, dat Ik het zoolang bij haar heb uitgehou den. Maar nu is het ook afgeloopen! Zoo! zei Albert. A Maar nu heb ik js raad noodlg. Kijk eens: wat ik ook op m’n zuster heb aan te merken, mijn boeltje Is altijd netjes In orde, en ze kookt goed. Daarom heb Ik haar ook nooit kunnen missen, sinds we alleen kwamen te staan. En nu moet ik er wat op zien te vinden, -dat ik haar nooit meer zie en nooit meer wat van haar hoor en dan alleen kan Ik genezen van m’n kwaal, dat Ik het altijd maar weer goed maak. Ik zal je direct zeggen wat je doen moet, tel Albert thans als je t dan ook maar doet In gevallen als dit is afstand een' onfeilbaar middel. KJjk eens, het is nu één uur. Om twee uur gaat er van het Centraal station een trein naar N., derde perron. Je hebt je boeltje al klaar staan? Prachtig. Je neemt dien trein en gaat naar mijn optrekje. De omgeving ken. je. Alles staat daar nu In bloei. Je slaapt In het De wereldkampioenschappen in het hard- bardrijden op de schaats, welke Zaterdag en Zondag op de baan van de Intematlohaler Bchlittschuhclub te Davos zullen worden ge houden, beloven zeer interessant te worden, vant de beste rijders van de. wereld hebben zich voor deze wedstrijden aahgemeld. De voor bereiding van de organisatie is in vollen gang en wanneer Zaterdagmorgen voor de 500 meter bet startschot zal worden gelost, zal spoedig blijken, dat onder leiding van de wedstrijdcom- mlssle, bestaande uit de heeren W. A. Holsboer, <k. P. Mueller en H. Valaer, aUes In vlot tempo Ml worden afgewerkt. Veertig Jaar geleden werden voor de eerste maal te Davos de wereldkampioenschappen in het hardrijden verreden. Het is een buitenge woon aardige gedachte geweest de thans nog in leven zijnde deelnemers van het Jaar 1898 als gast van de Bchlittschuhclub Davos uit te noodlgen.-- Zoo bevinden de veteranen Ch. Edgington (Engeland), H. Kleeberg (Duitschland), P. Oestlund (Noorwegen), W. Sensburg (Duitsch land), prof. J. Seyler (Duitschland en onze landgenoot J. C. Greve zich uit dien hoofde In het zwltsersche bergdorp, waar hun een zeer hartelijke ontvangst bereid is. De rijders van 1898 kan men herhaaldelijk te zamen vinden, waarbij oude herinneringen worden opgehaald. Edging ton heeft het wollen mutsje, dat hU In 1898 ook droeg toen was het helrood, thans is het beroemde kleedlngstuk verkleurd tot geelrose meegenomen en de gemoedelijke Engelschman is het mikpunt van grappen en plagerijen. De jongere generatie traint eiken dag op de Ijsbaan. Vrijwel alle rijders zijn, geruimen tijd tevoren te Davos aangekomen om te ac- climatiseeren. De Noren beginnen langzamer hand in te zien, dat Davos gelegenheid biedt tot zeer bijzondere prestaties, mits men maar tijdig tevoren komt, opdat de rijders geheel kun nen wennen aan de voor laaglanders ongewone lucht. Tien dagen veor de wereldkampioenschap pen zijn de deelnemers uit Noorwegen reeds te strekt niet onwelkom. Laat zij vertrouwen In mjj stellen zoolang zjj kan, er zullen spoedig genoeg dagen komen, waarop zjj met recht mijn herinnerii* zal haten. Maar voor dit oogenblik versterkte die handdruk mij in mijn voor nemens^ Zonder ook maar het geringste geritsel in h< stroo te maken, kroop ik een weinig meer nsfr voren om een beter overzicht te hebben van wat rich daar beneden afspeelde. Zij waren op het punt van heen te gaan en toonden duide lijk, dat zij te veel hadden gedronken. Met Awlright en Dorn was het niet veel beter ge steld. Den luitenant kon ik niet zien, maar ik kon hem den meest dwazen onzin hooren ult- krameite 1 De kapitein stond juist ónder cos; ztfn eene hand rustte voor steun op tafel en de andere hand had h|| om den hals van ao Oostonrljker Davos aanwezig, wel een bewijs, dat men het serieus opvat. Wij hebben hen enkele malen bij de training gadegeslagen en men moet erken nen, dat zij In buitengewonen vorm zijn. Ditmaal nemen slechts twee Nederlandsche rijders aan de wereldkampioenschappen deel, n.l. de oude bekenden Jan Langedijk en R. Koops. Z|j zijn na de Europeesche kampioen schappen te Oslo direct via Berlijn en Landau naar Davos gereisd. Bijna twee weken zijn onze landgenooten dus hier. Belden trainen rus tig, voornamelijk In de morgenuren. Langedijk vertelde ons, dat hij zich goed in vorm bevindt. De beste Nederlandsche rijder, berekend vol gens de tijden over de vier klassieke afstanden 500, 1500, 5000 en 10.000 meter, is Dolf van der Scheer, die in de rangschikking 196.30 pun ten heeft. Daarop volgt Langedijk met 196.64 punten en vervolgens Simon Heiden met 197Al punten. De Oudkarspelaar zal er alles op zet ten Van der Scheer van de eerste plaats te verdringen. Hij wil probeeren zijn besten tijd op de 500 meter, 46.6 sec., nog met enkele tienden van seconden te drukken. Ook op de 5000 meter is hij vol vertrouwen zijn tijd met enkele secon den te verbeteren. Indien de weersomstandigheden medewerken, is het zeker niet onmogelijk, dat de thans 28- Jarige Langedijk er inderdaad in slaagt de beste -Nederlandsche rijder van alle tijden te worden. Natuurlijk moet het weer medewerken, want op een zware baan zal t hem zeker niet gelukken. I betaling van lederen 'termijn stijgt échter Men denke maar een* aan het dooiweer op den - tweeden dag der Europeesche kampioenschap pen te Oslo, toen het water van de baan ge dweild moest worden en de tijden met rukken omhoog sprongen. Naar wjj vernamen, hebben de volgende rij ders voor het wereldkampioenschap ingeschre ven: A Berzubs (Letland), I. Ballangrud, H. Engnestangen, H. Haraldsen, A. Johansen, G. Krog, Ch. Mathisen en M. Staksrud (allen Noorwegen), A. Ritzi en H. Schoellbopf (Zwit serland), M. Stiepl en K. Wazulek (belden Oos tenrijk) B. Wasenlus, A. OJala en L. Parkklnen (allen Finland), J. Kalbarczyk (Polen), T. Mott en H. V. Upper (beiden Engeland), D. Barwa, F. Bieser en W. Sandtner (allen Duitschland), L. Hldveghy, E. Ladanyi en G. Ladanyl (allen Hongarije) en de Nederlanders J. Langedijk en R. Koops. loe en Awlright zonk In zijn stoel terug, voort durend herhalend: ,^le u morgen weer, zie u mc/gen weer,".totdat de laatste Ooatenrijker de deur was uitgewaggeld. Toen bleven de twee officieren vande wacht elkaar over de smerige tafel heéu-aiuen aankijken. Buiten hoorde men door dronken lieden luid de bevelen geven, en even later klonk het ge trappel der paarden. Iemand riep een spottend woord, en7als had dit hem ineens uit zijn ver suffing opgeschrikt, zat^ de kapitein plotseling overeind en'vielen de verschijnselen van dron kenschap als het ware meteen van hem af. HU keek omhoog tot waar wU lagen Ineengedo ken en toen zag hU het vertrek eens rond. Het wai dem man goed aan te zien dat hU juist genoef, had gedronken om in een kwaad aardige bui He zjjn. Dorn's hoofd was voorover gévallen en rustte nu op zUn armen. Awlright keek met minachting naar den dronken «luite nant, schudde hem eens door elkaar, maar kreeg geen antwoord. Saunders pookte het vuur wat op, waarop de kapitein riep: .jSaunders!’^ „Om u te dienen, kapitein." De soldaat stond stram. .Breng luitenant Dorn daar de anderejkamer en leg hem op den grond. Daarna kan je gaan.” „Om u te dienen, kapitein. Voor iden nacht, kapitein?" .natuurlijk. Waarom sta je daar nog l~~igw alg een dwaaa? Kom, schiet op." v D**!5 *n gedachten keek zU mU aan, zU pro- ~*rde zeker te doorgronden, wat mijn plan- ben waren. w "2?staat er °P. dat ik hun mijn naam m “end bekend maak en dat ik hun een vrijge- “de vraag?” ■Ja, en wel tot Douai.” „OU denkt, dat ik een weigering zal krUgen?” ^■Jk weet het niet. Mademoiselle, maar ik ver- ’“’uw den kapitein niet. ris hU bluft weigeren?” Jk moet vrij zUn om alles te doen, wat ik jkmrn~U helpen; voor ik soldaat werd, was ZU zweeg zóó lang, dat Ik al niet meer dacht, antwoor<1 kri)gen. Tusschen de ver- ■yuuende geluiden, die van beneden tot ons lulrt drongenhoorde ik flauw het zwakke ge- Y*11 haar ademhaling. De mannen waren ht ben het drinken en sloegen met de mZZnt0pude “n Saunders te bewegen nog te brengen, daarbU schreeuwden zU luid “kaar, zu zat maar stil op het stroo. mjj met een rood gezicht geslagen. De een sprak Engelsch^ en de ander Duitech. Ten laatste rukte de witte uniform zich uit de omhelzing avond weg eerste trein om tien *s morgens. HU had een ui terst onrustlgen nacht. Ieder oogenblik werd hU wakker uit een akeligen droom betreffende een of ander vreeselUk ongeluk, dat den ar men Lucas overkomen was. Den volgenden middag stapte Albert te N. uit den trein. Het was een heerlUke dag. De vUver van zUn buiten .schitterde in het zon licht en in den verlaten' tuin wiegelden de hoo rnen zachtjes heen en weer. Behalve het gonzen van een paar bUen, drong geen geluid tot hem door. OnderwUl hU naar het huis toenep, ver wachtte Albert niet anders dan dat de een of ander op hem zou toekomen met een woord van rouwbeklag: „Ach, mUnheer, uw arme vriend.het is werkelUk een treurig geval.I” Doch de weinigen, die hU tegenkwam, groetten hem eerbiedig en liepen door. Misschien is hU er niet meer? dacht hU. en trad op het huis toe. Een gekletter van glazen bereikte hem uit de keuken en tegelUkertUd een geluid van op gewonden stemmen uit de eetzaal. Verbaasd bleef hU voor den Ingang staan en luisterde naar de volgende korte, maar alleszeggende samenspraak: Moet Ik je een bord naar Je kop gooien? krijschte een scherpe vrouwenstem. Doe wat je niet laten kunt! antwoordde de stem van Lucas. Op dat oogenblik trad Albert de eetzaal bin nen. Rosa, met hoogrood gelaat, had al èen bord in de hand en maakte aanstalten om het Lucas in zUn gezicht te smUJen, terwUl haar broer, doodsbleek, haar strak aankeek en zich gereed hield om het projectiel te ontwUken. Toen de dame Albert gewaar werd.jrioestte ze het uit, alsof er niets gebeurd was en reikte hem de hand- Goedenmiddag, Albert. Je neemt me wel niet kwalUk? Die idioot heeft me m’n geduld doen verliezen. Nu zie je zelf wat een helleveeg het is, Jammerde Lucas. Waarom heb je me dan weer geroepen, stommerd? riep ze, nog altijd proestend van het lachen. waarde. Deze laatste moet natuurHJk geschat worden. Nfemand weet wat over 10 jaar alles waard zal zijn. Nu is er een eigenaardig geval met de afschrij ving van huizen. Als bij voorbeeld mijnheer Jansen bestaat van het exploiteeren van huizen, dan mag hij 1 of 2 pCt. afschrijven. Maar als bjj voorbeeld mijn heer Pietersen, winkelier van beroep, zUn spaar duitjes belegd heeft in een blokje hulzen, dan mag hU hierop niet afschrijven. Bézit mijnheer Pietersen het huls waarin zijn winkAl en werk plaats gevestigd zijn, dan mag hij wel’afschrijven. Dit mag hij dan echter alleen doen over het gedeelte van het huis, dat vor zjjn bedrijf ge bruikt wordt. Het woongedeelte blijft bulten be schouwing. „Waarom,” zult u zeggen, .xljn deze drie gevallen in schijnbare tegenspraak met el kaar?” Omdat de wet zegt, dat alleen op be drijfsmiddelen mag afgeschreven worden. Nu zijn hulzen voor mijnheer Jansen bedrijfsmiddel, want hU leeft van de opbrengst. Voor mijnheer Pietersen is zijn winkel bedrijfsmiddel, maar zijn woonhuis nfet. Beleggingen zijn geen bedrijfs middelen. Bij overname van een zaak wordt vaak Good- mag ook afgeschreven woe- t loopt sterk uiteen. De per centages varleeren van 5 pCt. tot 20 pCt. Zeker is dit niet aan te geven. In leder afzonderlijk geval moet dit met den Inspecteur geregeld wor den. Van auto's moet de afschrijving ook in ieder geval afzonderlijk bepaald worden. Zij worden in 3 tot 6 jaar tot op de restwaarde afgeschreven. Het percentage hangt af van de zwaarte van den wagen. Het gebruik en het soort bedrijf spre ken ook een woordje mee. Een auto in *n trans portbedrijf is bU voorbeeld eerder op dan dezelf de soort wagen fn een fouragehandel. Nu zult u zeggen: ,Maar zaken in huurkoop zijn eigenlijk geen eigendom. Daarop mag dus niet afgeschreven worden.” Weer een tegenstel ling. Het mag wel. In dit geval zou men de huur tokOTnen kljpnen aftrekken. BU de -- waarde van het recht op het gekochte artikel. De heele geschiedenis komt dus hierop neer, dat men heel gewoon afschrijft. Behalve zakenmenschen mag leder afschrU- ven, die in zjjn beroep of bedrijf zaken ge bruikt, dB aan slUtage of waardevermindering onderhevig zUn. AI I F1 A °P dit blad zUn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen tT *7^*0 bij levenslange geheele ongeschlktbeUF „Kom eens naar beheden, gU -.- gR.... boe heet ge ook weer? O A, Mademoiselle Valois,* zei hjj en hU probeeraè~~zbB. stem wat meer vertrouweiUk te doen klinken.y.Kom eens naar beneden, we zullen de zaak f De Oostenrijkers zjjn weg!") Voelde, dat zU mijn hand steviger vaat als wilde zU mU daarmee een vraag doen. Het feit, dat de man dronken was, ge voegd bU het feit, dat hjj de anderen had weg- gestuürd, deden mij een oogenblik aarzelen. Toch zat er voor haar niets anders op dan weer naar beneden te gaan en den man te woord te staan, HU wist nu eenmaatr waar zU was en als zU weigerde te gehoorzamen, dan behoeMe hü alleen maar zUn mannen te roepen om haar met geweld te gaan.halen. Dan sou ik natuur lijk ook ontdekt worden en zou alles uit zijn. Dear kwam nog bU, dat het veel eenvou diger was alleen met hem te doen te hebben dan met de heele bende. „Vooruit nu, meisje, maak een beetje voert,” riep hU boos omdatégU niet verscheen. de ladder omlaag, je behoeft niet bang voor mR te zUn." Ja," fluisterde ik tegen haar. _U moet gaan, er is geen andere weg. Ik zal u even helpen." Het laddertje was heel licht en wR konden het geinakkelUk hanteeren. Toen het uiteinde den bodem raakte, greejr de ongeduldige Engelschman de sporten al vast en keek in het zwarte gat op. Met een valschen lach 'csn rijn lippen riep hR uit: „Maar waarom wacht ge nog langer?" TerwUl de kabouters heel gegnakkelUk door het gat waren gekropen, duurdé het heel lang voor het hoofd van den agent aan den anderen kant zichtbaar werd. De kabouter* waren IK KRIJG RINSO WEL ERGENS ANDERS. ZIJN ZEEPPOEDERS VOLSTREKT NIET MET GEEN ANDER WASMIDDEL KRIJG IK MIJN WAS ZO GEEN ZEEPPOEDER V G^gRUIKEN’

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 19