u&fiaal aan den dag
De avonturen van een verkeersagent je
F 250.
SHEA
DS
f. »tei
KOFFIE H/IG
UNGEDIJK EN KOOPS
IN VORM
van de lersche Brigade
1
I
7
VRIJDAG 4 FEBRUARI 1938
SCHAATSENRIJDEN
Veteranen van 1898
De krachtproef
Dante** Beatrix
Belasting besparen
PARRISH
RINSO SPECIAAL VOOR DE WASMACHIN
Hoeveel mag af geschreven
worden?
KON ZUN KNIE NIET BUIGEN
Rheumatische pijnen voorgoed
verdweden
DOOR RANDALL
De inschrijvingen voor de. wereld
kampioenschappen hardrijden
te Davos
„OVERVETTE”
Hoest' Ge? Past op!
Dat aanhoudend hoesten prikkelt de weef
sels van Uw borst en keel, welke daardoor
als *t ware worden ondermRnd. Dit ia het
tijdstip, waarop de ziektekiemen welke men
Inademt zich vastzetten en ontwikkelen en
Uw „gewone” verkoudheid doen verergeren.
Stuit dat dreigend gevaar. Onderbreek de voort-
ganc van die verkoudheid, stop dien hoest en
zorg dat de zlekteklem-bevattendealtlm verdwtln*.
Daarvoor bevat de nieuwe versterkt» Abdijsiroop
alle noodlge bestanddeelenkruiden-eztractea
en .eodelne”. De krulden-extracten verzachten
de kriebelingen en ontstekingen der slijmvllesen
en werken sltjm-opiossend. heelenden genesend.
De codeïne bedwingt de hoest snel en grondig.
Als Gij dus koude vat, en begint te hoesten, als
GU last hebt van bronchitis ofborst-beneuwdheld,
grHpt dan dadelijk naar dit wondervolle middel,
want Abdijsiroop noemt men door de snelle rw-
sultaten terecht „'s Werelds béste Hoest-siroop
AKKER's verstèrkto
ABDIJSIROOP
tegen Hoest, Griep, Bronchitis, Asthma.
Flae. *0 et.. f ISO. t 140. f 4.30. Overal verkrijgbaar.
Hoe grooter flacon, hoe voordeliger het gebruik.
Wanna* stapelaodhad at
ftooge Uoeddhuk hun waA*r
schuwende stemtonen hooien,
rAI sl 1 B I w r\ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen e «J\Je verlies van belde armen, belde beenen
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR^tA HET ONGEVAL
beenen et belde oogm F750.- a
Q
f
„Beste karei!
Lucas."
brieven. Dan niets
Dringend
noodzakelRk.
u
(Nadruk verboden)
Een Rinso was is geen gewone was. Want de nieuwe, overv^tte
l
VI
eens bespreken.
van
v
.(WOrdt vervoigdj
ff
•;3
r
X
4
DB VALSTRIK VAN DEN KAPITEIN
kriste* hooft aan Zijn Kart veer
spoM, dat zij om Zijnentwille vervol.
gingen zee moeten verduren. Zalig zij.
die vervolging lijden om do Gerechtig
heid, want hunner I* het Koninkrijk dor
mijn bulk zit me in den weg. Eki Ik ben toch geen dak, die
dch kan terugtrekken in zijn huisje. Ekifin, het ia te probeeren:
Baat het niet, het schaadt ook niet."
natuurlijk dadelijk bereid hem bij te staan. Ze trokken hem
aan zijn armen, doch ons agentje zat bekneld als een spijker
In het hout. „Langzaam, langzaam," zuchtte meneer Keesie,
„dan breekt het lijntje niet.’”
te hebben geduelleerd, nog wel
Ier, dan zou zjj mU haar vertrou-
opzeggen en in wanhoop niets meer met
Ik
greep
Leidsvrouwe in 1 rijk van loutering, van doen
En zege, wees zjj hem ook 1 pad ten roem.
Tot dichter-eere en blijde onsterflijkheid.
Beatrix, menschenbeeld van hemellicht.
Weerkaatste hem het GodlRk Aangezicht.
Klaarde elk mysterie, "sidderend verbeid....
mansgebrulk, zegt de Wet op
sténbelasting. U zult
erg duidelijk.” U hebt gel
Maar in den 1<
van Beroep
.4
nlng.... maar houd u kalm, de Oostenrijkers
gaan vertrekken.” f
will betaald. Hier
den. Hoeveel? Ja,
NEEN,IK GEBRUIK
ALLEEN RINSO IN
MIJN WASMACHINE
ongeval met
km afloop
Ik ben hier schitterend geïnstalleerd. De
tuinman is een voortreffelijk gastheer en
zijn vrouw een verrukkelijke kok. Ik maak
het uitstekend, vang snoeken en baarzen,
en groet je bartelUk.
Slaagde
i Ito krij-
eisen, die de
water op en
oeder nooit
aatl Binnen j
Een blijde waarheid of een blijde waan?
Blank maagdebeeld uit droomenllchte jeugd.
Of vizioen, van Ood-zelf uitgegaan,
Hoogstê"~Öpenbaring van der Heilg^p deugd?
-a r en mag afschrijven volgens goed koop-
|V| tnansgebrulk, zegt de Wet opInkom-
stanhplMtinff TT is niftt
lüjjxrtft is het ook niet
Ie tijden heeft de Raad
Ie uitspraken gedaan. Zoo
is het_JNj^oórbeeld gewoonte geworden om op
de^Kventarissen van winkels, kantoren en ma
gazijnen 10 pCt af te schrijven tot een zekere
restwaarde. De meeste machines worden afge
schreven met 10 pCt. per Jaar tot op de rest-
Beatrix is de naam van de door Dante ver
heerlijkte jonge vrouw, die in de kunst van de
zen dichter aller eeuwen blijft voortleven als
symbool van geluk. Het sonnet aan haar gewijd
door den Amsterdamschen dichter wijlen
Eduard Boom in zijn in 1802 verschenen bundel
..Felice en andere gedichten”, bezit thans door
de geboorte van Prinses Beatrix actueele be-
teekenls De moeder heeft voor haar kind geen
„hlstorischen familienaam’’ gekozen, maar heeft
het verlangen van haar eigen hart gevolgd
door voor haar kind te kiezen een voor heel de
menschheid lichtenden naam
HET SMJT HU.MEVR BRAND,
MAAR IK HEB GEEN j
RINSO MEER KUNTuJi
kamertje, dat je meer gehad hebt met uit
zicht op het boech. Als je wilt lezen, zijn er
boeken. Vischgérel vind je er ook. De tuinman
en zijn vrouw zorgen er voor, dat je niet te
kort komt. Ga er heen en probeer niet aan je
waarde zuster te denken.-Zjj weet niet waar je
bent en kan je dus ook niet achterna loopen..
Een paar dagen later kreeg Albert een brief.
dien
meer
de
bruikbare
ging
uur
waarheid uit te spreken. Den een of anderen
dag zou zjj zeker de waarheid vernemen, maar
nu nog niet L*»t zij het van een ander ver
nemen, wanneer mijn boete zal zijn volbracht.
Als ik haar vertelde, zoo dwaas en onverstandig
te zijn gewi
met haar bi
wen
mij te maken willen hebben, en dan zou Ik haar
in geen enkel opzicht meer van dienst kunnen
zijn. Dan was het toch beter er Iets op te ver
zinnen, al stond mij dit ook geweldig tegen.
Het zweet stond mij op het voorhoofd en mijn
oogen dwaalden onwillekeurig van haar nauwe
lijks zichtbaar gelaat naar de opening In-den
vloer. De woorden, die opheldering moesten
geven, wilden mij maar niet'van de lippen.
„Om u te dienen. Mademoiselle," bracht ik er
met heel veel moeite utt/jk ben op yecken-
Er kwamen nog een
meer.
Zoo, zoo, zei Albert bjj zichzelf mijn
vriend Lucas is niet alleen zijn* zuster, maar
ook mij vergeten!
Doch op den avond van den tienden dag
vond hij, thuiskomend, een telegram van den
volgenden inhoud:
„Komt u direct.
Johan.”
Het koude zweet brak hem uit.
Alle drommels, dacht ik ais de tuinman
me een telegram stuurt, moet er wel wat ern
stigs gebeurd zijn! Die stomme Lucas zal toch
niet een rare streek uitgehaald hebben?
Met dat al kon w
h«
niet
en
Om t even.... godlRk-stralen beeft gestaan
Vóór Dante t beeld, dat eeuw aan eeuw zich
heugt:
In hoog-devote extase zag hij t aan.
Als nieuwe lente zijner zienersvreugdl
Het tumult, dat nu beneden ontstond, het
gooien met stoelen, het verschuiven der tafel
toen de mannen opstonden, was voor mij een
ware verademing. Nu zouden er ten minste
daden volgen, en daden gingen mij altijd beter
af dan woorden; Ik voelde mij als het ware ge
heel opleven en mijn gedachten begonnen ge
ducht te werken. Den druk van haar hand
beetje moed bij elkaar te rapen, om een On- .voelde Ik vaster worden, en dit was mij vol-
„Mijn man leed aan rheumatlsche pijnen In
knlegewricht en rechterbeen. Soms kon hij zijn
knie In het geheel niet buigen. Een jaar geleden
besloot hij Kruschen Salts eens te probeeren.
Nu is hij die vreeselRke rheumatlsche pijnen
kwijt en voelt zich veel beter. Ik zelf neem nu
ook sinds een maand Kruschen Salts, daar het
gewricht van mijn groote teen zoo pijnlijk en
opgezwollen was, dat Ik bij tijden mijn schoen
niet kon aantrekken.. Het Is bijna ongeloofelijk
zoo goed als de dagelRksche dosis mij doet.”
Mevr. O. C. te L.
Rheumatlsche pijnen zijn een waarschuwing,
dat zich In Uw organismen giftige afvalstoffen
hebben opgehoopt, os. het gevaarlijke urine
zuur, dat meestal de oorzaak is van Uw klach
ten. Kruschen Salts zuivert Uw bloed van alle
afvalstoffen, waardoor een einde wordt gemaakt
aan^dle martelende rheumatlsche pijnen. Kru
schen Salts Is verkrijgbaar bij alle apothekers
en erkende drogisten k 0.40, 0.75 en 1.60
per flacon. Let op, dat op het etiket op de.
flesch, zoowel als op de buitenverpakking, de
naam Rowntree Handels Mij., A’dam, voorkomt.
Albert trad op de tafel toe, gaf juffrouw
Rosa weer het bord In de hand, dat ze had
neergezet en zei:
Beste dame, bewijs me een groeten dienst
en sla het op z*n hoofd kapot! Het is oud fa-
mille-porceleln, maar in dit geval wil Ik het
opofferen.
aan te staren en men zou zoo zeggen, dat
- van al het rumoer beneden niets hoorde. Ineens
strekte zjj haar belde handen uit.
„O, Monsieur, ik dank u,” zei ze diep geroerd.
„Ik ben niet ondankbaar, dat moogt u niet
denken. Maar gij zult zien, dat ik mijzelf wel
kan beschermende Engelschman zal mij
niet durven aanraken." Toen hield zij even op,
als durfde zij niet voort. .Maar, Monsieur, ik
kan mij maar niet begrijpen hoe het komt, dat
gij hier zijt? Wij zijn hier toch zeker mijlen
van de Fransche linie en langs de wegen wordt
overal gepatrouilleerd. Waart gij misschien op
verkenning uit?"
Ik maakte mijn lippen nat en trachtte een
J. B. WILLEMS Jr.’
Saunders, een kleine, tengere man,
er In den dronken luitenant op de been
gen, ofschoon deze tweemaal viel, vóór z|j
samen door de achterdeur verdwenen. Awlright
zag het en schoot In den lach, maar bood niet
de minste hulp. Toen de cavalerist weer binnen
kwam, zei hij niets.
,Js dat alles, wat er van uw dienst is, kapi
tein?” vroeg de man.
,Ja, zeg Ik je,” snauwde hR. ,Doe de deur
achter je dicht en zeg Weber, dat wij morgen
ochtend met het aanbreken van den dag op
weg gaan. Blijf mij toch niet zoo aankijken!
Denk je soms, dat ik dronken ben?”
.Meen, kapitein.”
,Je hebt mR nog nooit dronken gezien, hè
Saunders? En dat zal je ook niet! Ik hoor niet
tot die dwazen.”
De soldaat deed de -deur dicht en .men
hoorde nu niets dan het knappen van het
brandend hout in den haard. Awlright bewoog
zich niet, zijn hoofd hing voorover, zoodat zijn
gelaat niet te zien was. Twee half opgebrande
kaarsen stonden op tafel te rooken en te flak
keren en verlichtten het armzalige vertrek maar
heel zuinig. De degenriem en het zwaard van den
kapitein lagen op den grond; hij schopte er
met zijn oenen voet tegen, zoodat het metaal
begon te kletteren. Het gedrulsch maakte hem
wakker, hij stond op, bukte zich en raapte de
dingen op. Als wist hjj nauwelijks wat hij deed,
gespte hij den riem vast, greep naar de bijna
leege flesch en begon opnieuw te drinken, zijn
lippen met een waar genot aflikkend. Toen
koek hR onzen kant uit, /X
Rinso is heel wat anders dan zeeppoeder. Rinto wordt speciaal
gefabriceerd om te voldoen aan al de bijzonder!
wasmachine «stelt. Onmiddellijk lost Rinso in lauv
geeft een werkzaam, blijvend sop, dat met zeef
te krijgen is. En snel, dat het wassen met Rinso
anderhalf uur heeft U de hele gezinswas van 5 personen prachtig
schoon gewassen, en niet alleen in de wasmachine, maar
ook in elke tobbel Met Mn pakje Rinso van 12’/» ctirtl
-j-^y len morgen had Albert met zóóveel vuur
1 aan zijn nieuwe boek gewerkt, dat hij
alle besef van tijd haul verloren; en eerst,
toen het van den kerktoren, tegenover hem,
twaalf uur sloeg, legde hij zijn pen neer. Tege
lijkertijd werd hij zich bewust van dat behaag
lijke gevoel in rijn maag, dat hem, zoo goed
als een wekker, verwittigde, dat het tijd was,
om aam tafel te gaan.
Toen zijn hospita hen) in de eetzaal zag ver
schijnen, wees zij aanstonds, met haar half
moederlijken, half beschermenden glimlach, naar
een tafeltje, waaraan voor> twee personen was
gedekt.
Voor wlen is dat tweede couvert? vroeg
Albert.
We hebben er nog een gast bij, meneer,
zei de hospita gewichtig.
Op hetzelfde oogenblik verscheen aan den in
gang van de serre de elegante figuur van Lucas
Braster. De uitdrukking van zijn gezicht sras
zoo ongeveer als Napoleon moet gehad hebben
na den slag bij Waterloo. Zijn haar was In de
war, en een eigenaardige schram liep van zijn
onderlip tot onderaan zijn kin.
Mijn beste Lucas, riep Albert uit, wan
neer ben je aangekomen? Waarom heb je niet
laten zeggen, dat je er was?
Ik ben hier zoowat een uur, en ik heb Je
niet willen storen, zei Lucas. Be hoorde, dat
je druk bezig was, de laatste dagen.
Je bent van een voorbeeldige bescheiden
heid.
Zjj zetten zich aan tafel, en Albert reikte zijn
vriend den schotel met voorgerechten.
Laat, het je smaken, zelde hij. Je ziet er
een beetje somber uit, ging hij voort, beter
gezegd: Ietwat betrokken, met zoo Iets als een
bliksemschicht tusschen de donkere wolken.
(De toespeling op de schranf was duidelijk.)
Neem me niet kwalijk, t is niet, dat ik je heele
doen en laten wil weten, maar ben je op de
Jacht geweest, of heb je een rozenboom ge
plant?
Lucas boog het sombere hoofd, en legde zijn
vork néér.
Luister, zelde hij, met een trek van woede
op zijn gelaat, de mensch is het stomste
wezen, dat er béstaat.
Accoord. zei Albert, met zijn mond vol,
maar niet aan tafel. Misschien als hij met een
rozenboom bezig Is, maar niet als hij deze as
perges proeft.
De tweede toespeling op den naam van zijn
zuster (inderdaad: tusschen rozenboom en Rosa
is niet zooveel verschil....) deed Lucas totaal
loskomen.
Hoor eens hier, Albert, zei hij met de ener
gie der wanhoop, als jij me niet uit deze pan
helpt, dan bega Ik een ongeluk! Weet Je, dat ik
met Rosa definitief gebroken heb?
Ik zie, zei Albert, dat je lichtelijk je Up
gebroken hebt.
Vóór ik mijn boeltje pakte, hebben we een
ontzettende herrie gehad. Maar nu is het uit.
Op mijn woord van eer, ik wil niets meer met
haar te maken hebben. En als ze me weer ach
terna loopt, om me nog eens over te halen
nu, heb Ik je niet gezegd dat Ik dan een on
geluk bega?
Goéde genade, sei Albert wat is er dan
allemaal gebeurd?
Ze maakt me op, ze maakt me....
Maar je had toch al veel eerder....
Een kwestie van künnen, man! Heb Ik Je
niet getegd dat de mensch het stomste wezen
is dat er bestaat?
Nu begin ik er wat van te begrijpen, zei
Albert.
«i Ik zal nog jnaar niets zeggen van de kos
ten, waarop ze me de laatste jaren gejaagd
heeft, ging Lucas voort. Ze is zoo trotsch
als eenpauw, zoo gulzig als een hond en zoo
valsch als een kat. Ze doet alles van mijn cen
ten, en als ik wat noodlg heb, kan Ik niet eens
aan mijn eigen dulten komen. Erf de taal die
ze dan uitslaat! Het begint natuurlijk altijd
met een kleinigheid, zooals gisteren ook. Maar
op een gegeven oogenblik werd het me te mach
tig en pakte ik haar alleen maar eventjes bij
haar arm, om haar eens door elkaar te schud
den. Wat er toen gebeurde, is haast niet te be
schrijven. Ze vloog op me af, bewerkte me met
haar nagels en schold me uit voor alles en nog-
wat. Haar armen draaiden rond als de wieken
van een molen. En toen ze eindelijk voldaan
was, beet ze me toe: „Uilskuiken, dat je bent!”
H*m, zei Albert, die het een oogenblik te
kwaad scheen te hebben, met een slok uit zijn
glas.
Het ergste'Is, dat ze feitelijk gelijk beeft,
bekende Lucas. Ik moet een uilskuiken we
zen, dat Ik het zoolang bij haar heb uitgehou
den. Maar nu is het ook afgeloopen!
Zoo! zei Albert. A
Maar nu heb ik js raad noodlg. Kijk eens:
wat ik ook op m’n zuster heb aan te merken,
mijn boeltje Is altijd netjes In orde, en ze kookt
goed. Daarom heb Ik haar ook nooit kunnen
missen, sinds we alleen kwamen te staan. En
nu moet ik er wat op zien te vinden, -dat ik
haar nooit meer zie en nooit meer wat van
haar hoor en dan alleen kan Ik genezen
van m’n kwaal, dat Ik het altijd maar weer
goed maak.
Ik zal je direct zeggen wat je doen moet,
tel Albert thans als je t dan ook maar doet
In gevallen als dit is afstand een' onfeilbaar
middel. KJjk eens, het is nu één uur. Om twee
uur gaat er van het Centraal station een trein
naar N., derde perron. Je hebt je boeltje al
klaar staan? Prachtig. Je neemt dien trein en
gaat naar mijn optrekje. De omgeving ken. je.
Alles staat daar nu In bloei. Je slaapt In het
De wereldkampioenschappen in het hard-
bardrijden op de schaats, welke Zaterdag en
Zondag op de baan van de Intematlohaler
Bchlittschuhclub te Davos zullen worden ge
houden, beloven zeer interessant te worden,
vant de beste rijders van de. wereld hebben zich
voor deze wedstrijden aahgemeld. De voor
bereiding van de organisatie is in vollen gang
en wanneer Zaterdagmorgen voor de 500 meter
bet startschot zal worden gelost, zal spoedig
blijken, dat onder leiding van de wedstrijdcom-
mlssle, bestaande uit de heeren W. A. Holsboer,
<k. P. Mueller en H. Valaer, aUes In vlot tempo
Ml worden afgewerkt.
Veertig Jaar geleden werden voor de eerste
maal te Davos de wereldkampioenschappen in
het hardrijden verreden. Het is een buitenge
woon aardige gedachte geweest de thans nog
in leven zijnde deelnemers van het Jaar 1898
als gast van de Bchlittschuhclub Davos uit te
noodlgen.--
Zoo bevinden de veteranen Ch. Edgington
(Engeland), H. Kleeberg (Duitschland), P.
Oestlund (Noorwegen), W. Sensburg (Duitsch
land), prof. J. Seyler (Duitschland en onze
landgenoot J. C. Greve zich uit dien hoofde In
het zwltsersche bergdorp, waar hun een zeer
hartelijke ontvangst bereid is. De rijders van 1898
kan men herhaaldelijk te zamen vinden, waarbij
oude herinneringen worden opgehaald. Edging
ton heeft het wollen mutsje, dat hU In 1898
ook droeg toen was het helrood, thans is het
beroemde kleedlngstuk verkleurd tot geelrose
meegenomen en de gemoedelijke Engelschman
is het mikpunt van grappen en plagerijen.
De jongere generatie traint eiken dag op de
Ijsbaan. Vrijwel alle rijders zijn, geruimen tijd
tevoren te Davos aangekomen om te ac-
climatiseeren. De Noren beginnen langzamer
hand in te zien, dat Davos gelegenheid biedt tot
zeer bijzondere prestaties, mits men maar tijdig
tevoren komt, opdat de rijders geheel kun
nen wennen aan de voor laaglanders ongewone
lucht. Tien dagen veor de wereldkampioenschap
pen zijn de deelnemers uit Noorwegen reeds te
strekt niet onwelkom. Laat zij vertrouwen In
mjj stellen zoolang zjj kan, er zullen spoedig
genoeg dagen komen, waarop zjj met recht mijn
herinnerii* zal haten. Maar voor dit oogenblik
versterkte die handdruk mij in mijn voor
nemens^
Zonder ook maar het geringste geritsel in h<
stroo te maken, kroop ik een weinig meer nsfr
voren om een beter overzicht te hebben van
wat rich daar beneden afspeelde. Zij waren
op het punt van heen te gaan en toonden duide
lijk, dat zij te veel hadden gedronken. Met
Awlright en Dorn was het niet veel beter ge
steld. Den luitenant kon ik niet zien, maar ik
kon hem den meest dwazen onzin hooren ult-
krameite 1
De kapitein stond juist ónder cos; ztfn eene
hand rustte voor steun op tafel en de andere
hand had h|| om den hals van ao Oostonrljker
Davos aanwezig, wel een bewijs, dat men het
serieus opvat. Wij hebben hen enkele malen bij
de training gadegeslagen en men moet erken
nen, dat zij In buitengewonen vorm zijn.
Ditmaal nemen slechts twee Nederlandsche
rijders aan de wereldkampioenschappen deel,
n.l. de oude bekenden Jan Langedijk en R.
Koops. Z|j zijn na de Europeesche kampioen
schappen te Oslo direct via Berlijn en Landau
naar Davos gereisd. Bijna twee weken zijn
onze landgenooten dus hier. Belden trainen rus
tig, voornamelijk In de morgenuren.
Langedijk vertelde ons, dat hij zich goed in
vorm bevindt.
De beste Nederlandsche rijder, berekend vol
gens de tijden over de vier klassieke afstanden
500, 1500, 5000 en 10.000 meter, is Dolf van der
Scheer, die in de rangschikking 196.30 pun
ten heeft. Daarop volgt Langedijk met 196.64
punten en vervolgens Simon Heiden met 197Al
punten. De Oudkarspelaar zal er alles op zet
ten Van der Scheer van de eerste plaats te
verdringen.
Hij wil probeeren zijn besten tijd op de 500
meter, 46.6 sec., nog met enkele tienden van
seconden te drukken. Ook op de 5000 meter is
hij vol vertrouwen zijn tijd met enkele secon
den te verbeteren.
Indien de weersomstandigheden medewerken,
is het zeker niet onmogelijk, dat de thans 28-
Jarige Langedijk er inderdaad in slaagt de beste
-Nederlandsche rijder van alle tijden te worden.
Natuurlijk moet het weer medewerken, want op
een zware baan zal t hem zeker niet gelukken. I betaling van lederen 'termijn stijgt échter
Men denke maar een* aan het dooiweer op den -
tweeden dag der Europeesche kampioenschap
pen te Oslo, toen het water van de baan ge
dweild moest worden en de tijden met rukken
omhoog sprongen.
Naar wjj vernamen, hebben de volgende rij
ders voor het wereldkampioenschap ingeschre
ven: A Berzubs (Letland), I. Ballangrud, H.
Engnestangen, H. Haraldsen, A. Johansen, G.
Krog, Ch. Mathisen en M. Staksrud (allen
Noorwegen), A. Ritzi en H. Schoellbopf (Zwit
serland), M. Stiepl en K. Wazulek (belden Oos
tenrijk) B. Wasenlus, A. OJala en L. Parkklnen
(allen Finland), J. Kalbarczyk (Polen), T. Mott
en H. V. Upper (beiden Engeland), D. Barwa,
F. Bieser en W. Sandtner (allen Duitschland),
L. Hldveghy, E. Ladanyi en G. Ladanyl (allen
Hongarije) en de Nederlanders J. Langedijk en
R. Koops.
loe en Awlright zonk In zijn stoel terug, voort
durend herhalend: ,^le u morgen weer, zie u
mc/gen weer,".totdat de laatste Ooatenrijker de
deur was uitgewaggeld. Toen bleven de twee
officieren vande wacht elkaar over de smerige
tafel heéu-aiuen aankijken.
Buiten hoorde men door dronken lieden luid
de bevelen geven, en even later klonk het ge
trappel der paarden. Iemand riep een spottend
woord, en7als had dit hem ineens uit zijn ver
suffing opgeschrikt, zat^ de kapitein plotseling
overeind en'vielen de verschijnselen van dron
kenschap als het ware meteen van hem af.
HU keek omhoog tot waar wU lagen Ineengedo
ken en toen zag hU het vertrek eens rond.
Het wai dem man goed aan te zien dat hU
juist genoef, had gedronken om in een kwaad
aardige bui He zjjn. Dorn's hoofd was voorover
gévallen en rustte nu op zUn armen. Awlright
keek met minachting naar den dronken «luite
nant, schudde hem eens door elkaar, maar kreeg
geen antwoord. Saunders pookte het vuur wat
op, waarop de kapitein riep:
.jSaunders!’^
„Om u te dienen, kapitein." De soldaat stond
stram.
.Breng luitenant Dorn daar de anderejkamer
en leg hem op den grond. Daarna kan je gaan.”
„Om u te dienen, kapitein. Voor iden nacht,
kapitein?"
.natuurlijk. Waarom sta je daar nog l~~igw
alg een dwaaa? Kom, schiet op."
v
D**!5 *n gedachten keek zU mU aan, zU pro-
~*rde zeker te doorgronden, wat mijn plan-
ben waren.
w "2?staat er °P. dat ik hun mijn naam m
“end bekend maak en dat ik hun een vrijge-
“de vraag?”
■Ja, en wel tot Douai.”
„OU denkt, dat ik een weigering zal krUgen?”
^■Jk weet het niet. Mademoiselle, maar ik ver-
’“’uw den kapitein niet.
ris hU bluft weigeren?”
Jk moet vrij zUn om alles te doen, wat ik
jkmrn~U helpen; voor ik soldaat werd, was
ZU zweeg zóó lang, dat Ik al niet meer dacht,
antwoor<1 kri)gen. Tusschen de ver-
■yuuende geluiden, die van beneden tot ons
lulrt drongenhoorde ik flauw het zwakke ge-
Y*11 haar ademhaling. De mannen waren
ht ben het drinken en sloegen met de
mZZnt0pude “n Saunders te bewegen nog
te brengen, daarbU schreeuwden zU luid
“kaar, zu zat maar stil op het stroo. mjj
met een rood gezicht geslagen. De een sprak
Engelsch^ en de ander Duitech. Ten laatste
rukte de witte uniform zich uit de omhelzing
avond
weg
eerste
trein
om tien
*s morgens.
HU had een ui
terst onrustlgen nacht. Ieder oogenblik werd hU
wakker uit een akeligen droom betreffende
een of ander vreeselUk ongeluk, dat den ar
men Lucas overkomen was.
Den volgenden middag stapte Albert te N.
uit den trein. Het was een heerlUke dag. De
vUver van zUn buiten .schitterde in het zon
licht en in den verlaten' tuin wiegelden de hoo
rnen zachtjes heen en weer. Behalve het gonzen
van een paar bUen, drong geen geluid tot hem
door.
OnderwUl hU naar het huis toenep, ver
wachtte Albert niet anders dan dat de een of
ander op hem zou toekomen met een woord
van rouwbeklag: „Ach, mUnheer, uw arme
vriend.het is werkelUk een treurig geval.I”
Doch de weinigen, die hU tegenkwam,
groetten hem eerbiedig en liepen door.
Misschien is hU er niet meer? dacht hU.
en trad op het huis toe.
Een gekletter van glazen bereikte hem uit
de keuken en tegelUkertUd een geluid van op
gewonden stemmen uit de eetzaal. Verbaasd
bleef hU voor den Ingang staan en luisterde
naar de volgende korte, maar alleszeggende
samenspraak:
Moet Ik je een bord naar Je kop gooien?
krijschte een scherpe vrouwenstem.
Doe wat je niet laten kunt! antwoordde
de stem van Lucas.
Op dat oogenblik trad Albert de eetzaal bin
nen. Rosa, met hoogrood gelaat, had al èen
bord in de hand en maakte aanstalten om het
Lucas in zUn gezicht te smUJen, terwUl haar
broer, doodsbleek, haar strak aankeek en zich
gereed hield om het projectiel te ontwUken.
Toen de dame Albert gewaar werd.jrioestte ze
het uit, alsof er niets gebeurd was en reikte
hem de hand-
Goedenmiddag, Albert. Je neemt me wel
niet kwalUk? Die idioot heeft me m’n geduld
doen verliezen.
Nu zie je zelf wat een helleveeg het is,
Jammerde Lucas.
Waarom heb je me dan weer geroepen,
stommerd? riep ze, nog altijd proestend van
het lachen.
waarde. Deze laatste moet natuurHJk geschat
worden. Nfemand weet wat over 10 jaar alles
waard zal zijn.
Nu is er een eigenaardig geval met de afschrij
ving van huizen.
Als bij voorbeeld mijnheer Jansen bestaat van
het exploiteeren van huizen, dan mag hij 1 of
2 pCt. afschrijven. Maar als bjj voorbeeld mijn
heer Pietersen, winkelier van beroep, zUn spaar
duitjes belegd heeft in een blokje hulzen, dan
mag hU hierop niet afschrijven. Bézit mijnheer
Pietersen het huls waarin zijn winkAl en werk
plaats gevestigd zijn, dan mag hij wel’afschrijven.
Dit mag hij dan echter alleen doen over het
gedeelte van het huis, dat vor zjjn bedrijf ge
bruikt wordt. Het woongedeelte blijft bulten be
schouwing. „Waarom,” zult u zeggen, .xljn deze
drie gevallen in schijnbare tegenspraak met el
kaar?” Omdat de wet zegt, dat alleen op be
drijfsmiddelen mag afgeschreven worden. Nu
zijn hulzen voor mijnheer Jansen bedrijfsmiddel,
want hU leeft van de opbrengst. Voor mijnheer
Pietersen is zijn winkel bedrijfsmiddel, maar zijn
woonhuis nfet. Beleggingen zijn geen bedrijfs
middelen.
Bij overname van een zaak wordt vaak Good-
mag ook afgeschreven woe-
t loopt sterk uiteen. De per
centages varleeren van 5 pCt. tot 20 pCt. Zeker
is dit niet aan te geven. In leder afzonderlijk
geval moet dit met den Inspecteur geregeld wor
den.
Van auto's moet de afschrijving ook in ieder
geval afzonderlijk bepaald worden. Zij worden
in 3 tot 6 jaar tot op de restwaarde afgeschreven.
Het percentage hangt af van de zwaarte van
den wagen. Het gebruik en het soort bedrijf spre
ken ook een woordje mee. Een auto in *n trans
portbedrijf is bU voorbeeld eerder op dan dezelf
de soort wagen fn een fouragehandel.
Nu zult u zeggen: ,Maar zaken in huurkoop
zijn eigenlijk geen eigendom. Daarop mag dus
niet afgeschreven worden.” Weer een tegenstel
ling. Het mag wel. In dit geval zou men de huur
tokOTnen kljpnen aftrekken. BU de
--
waarde van het recht op het gekochte artikel.
De heele geschiedenis komt dus hierop neer,
dat men heel gewoon afschrijft.
Behalve zakenmenschen mag leder afschrU-
ven, die in zjjn beroep of bedrijf zaken ge
bruikt, dB aan slUtage of waardevermindering
onderhevig zUn.
AI I F1 A °P dit blad zUn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen tT *7^*0 bij levenslange geheele ongeschlktbeUF
„Kom eens naar beheden, gU -.- gR.... boe
heet ge ook weer? O A, Mademoiselle Valois,*
zei hjj en hU probeeraè~~zbB. stem wat meer
vertrouweiUk te doen klinken.y.Kom eens naar
beneden, we zullen de zaak f
De Oostenrijkers zjjn weg!")
Voelde, dat zU mijn hand steviger vaat
als wilde zU mU daarmee een vraag
doen. Het feit, dat de man dronken was, ge
voegd bU het feit, dat hjj de anderen had weg-
gestuürd, deden mij een oogenblik aarzelen.
Toch zat er voor haar niets anders op dan weer
naar beneden te gaan en den man te woord te
staan, HU wist nu eenmaatr waar zU was en
als zU weigerde te gehoorzamen, dan behoeMe
hü alleen maar zUn mannen te roepen om haar
met geweld te gaan.halen. Dan sou ik natuur
lijk ook ontdekt worden en zou alles uit zijn.
Dear kwam nog bU, dat het veel eenvou
diger was alleen met hem te doen te hebben
dan met de heele bende.
„Vooruit nu, meisje, maak een beetje voert,”
riep hU boos omdatégU niet verscheen. de
ladder omlaag, je behoeft niet bang voor mR
te zUn."
Ja," fluisterde ik tegen haar. _U moet gaan,
er is geen andere weg. Ik zal u even helpen."
Het laddertje was heel licht en wR konden
het geinakkelUk hanteeren. Toen het uiteinde
den bodem raakte, greejr de ongeduldige
Engelschman de sporten al vast en keek in
het zwarte gat op. Met een valschen lach 'csn
rijn lippen riep hR uit: „Maar waarom wacht
ge nog langer?"
TerwUl de kabouters heel gegnakkelUk door het gat waren
gekropen, duurdé het heel lang voor het hoofd van den agent
aan den anderen kant zichtbaar werd. De kabouter* waren
IK KRIJG RINSO WEL
ERGENS ANDERS.
ZIJN ZEEPPOEDERS
VOLSTREKT NIET
MET GEEN ANDER
WASMIDDEL KRIJG
IK MIJN WAS ZO
GEEN ZEEPPOEDER
V G^gRUIKEN’