<Ket ve^Aaal van den day
I
4
te"
De avonturen van een verkeersagentje
l
F 750.
-SHEA
van de lersche Brigade
F 250.-
'aangifte moet, op straffe van verues van alle rechten, geschieden utterujk drie maal vierentwintig uur na het ongeval
-----.1?
ALLE ABONNÊ’S op dil^blad zijn ingevolge de veroekeringriwMWMurdén^ tegen jë* *^50
KOFFIE H/IG
£5
LANGEDIJK EN KOOPS
IN VORM
V
VRIJDAG 4 FEBRUARI 1938
SCHAATSENRIJDEN
op
189&
Veteranen van
De krachtproef
Dante’s Beatrix
Belasting besparen
-7
1
DOOR RANDALL PARRISH
met heel veel moeite «K Jk ben op eerken-
band had hü om dm hals van ea nnsttraükm'
Dt inschrijvingen voor de wereld
kampioenschappen hardryden
te Davoe
Hoeveel mag af geschreven
worden?
KON ZUN KNIE NIET BUIGEN
Rheumatische pijnen voorgoed
verdwenen
„OVERVETTE
Hoest Ge
AKKER s verstèrkle
ABDIJSIROOP
tegen Heest, Griep, Bronchitis, Asthma,
rise. 10 ct.. f 1.50, f 2.00, f 4.B. Overel verkrUgbasf
Wannui stapelaojheid eet
hooge UoeddhuA kuttwaAA-
KluMtndttkmtakn booten,
doet:
.Meste kerel!
Lucas."
noodzakelUk.
Dringend
(Nadruk verboden)
J. B. WILLEMS Jr.
en
Koops.
korte, maar alleszeggende
1
I
o
Een Rinto wat h geen gewone was. Want de nieuwe, overvette
O
o
0
▼I
DB VALSTRIK VAN DEN KAPITEIN
•-
O
?- 'Ml
RINSO SPECIAAL VOOR Dt *ASmaC* N
buitenverpakking, de
My., A'dam, voorkomt.
Beatrix, menschenbeeld van hemellicht.
Wdêrkaatate hem het Godlljk Aangezicht.
Klaarde elk mysterie, sidderend verbeid....
Een blijde waarheid of een blijde «aan?
Blank maagdebeeld uit droomenüchte Jeugd.
Of visioen, van God-self uitgegaan.
Hoogste openbaring van der Heilgen deugd*
mün bulk Mt me in den weg. Eki ik ben toch geen aiak. jhe
nch kan terugtrekken in zijn huisje. Enfin, het ia te ptobeeren:
Baat het niet, het schaadt ook niet"
Leidsvrouwe in t r(Jk van loutering, van doen
En zege, wees zij hem ook *t pad ten roem.
Tot dlchter-eere en blijde onsterflijkheid.
kamertje, dat je meer gehad hebt met uit
zicht op het bosch. Als je wilt lezen, zijn er
boeken. Vtochgerei vind je er ook. De tuinman
en zjjn vrouw zorgen er voor, dat je niet te
kort komt Ga er heen en probeer niet aan je
waarde zuster te denken. Zij weet niet waar je
bent en kan je dus ook niet achterna loopen..
Ben paar dagen later kreeg Albert een brief.
Ik ben hier schitterend geïnstalleerd. De
tuinman is een voortreffelijk gastheer en
zjjn vrouw een verrukkelijke kok. Ik maak
het uitstekend, vang snoeken en baarzen,
en groet je hartelijk.
bij levenslange geheele a
verlies van belde armen.
hij
niet
en
stop dien hoest sx
alle noodlr» beetanddeelen ^.krulden
de
„Mijn man leed aan rheumatische pijnen in
knlegewricht en rechterbeen. Soms kon hij zijn
knie in het geheel niet buigen. Ben Jaar geleden
besloot hij Kruschen Salts eens te probeeren.
Nu is hij die vreeselijke rheumatische pijnen
kwijt en voelt zich veel beter. Ik zelf neem nu
ook sinds een maand Kruschen Salts, daar het
gewricht van mijn groote teen zoo pijnlijk en
opgezwollen was. dat Ik bü tijden mijn schoen
niet kon aantrekken. Het is bijna ongeloofelijk
zoo goed als de dagelijksche dosis mi) doet.”
Mevr. O. C. te L.
Rheumatische pijnen zijn een waarschuwing,
dat zich In Uw organismen giftige afvalstoffen
hebben opgehoopt, os, het gevaarhjke urine
zuur, dat meestal de oorzaak is van Uw klach
ten. Kruschen Salts zuivert Uw bloed van alle
afvalstoffen, waardóór een einde wordt gemaakt
aan die martelende rheumatische pijnen. Kru
schen Salts is verkrijgbaar bij alle apothekers
en erkende drogisten A ƒ0.40, ƒ0.75 en ƒ1.00
per flacon. Let op. dat op het etiket op de
flesch, zoowel als op de
naam Rowntree Handels
^^hrtotea heeft aan Zga Eert veae
spaM, dat rij em HjnatrtwBto vervet
glagaa zee aroetee verduren. Zalig zg,
dto varetlglag Efdea ent de gerechtig
held, want hunner ie bet Kentakrijli der
Albert trad op de tafel toe. gaf juffrouw
Rosa weer het bord In de hand, dat ae had
neergezet en eet:
Beste dame, bewijs me een groeten dienst
en sla het op z*n hoofd kapot! Het is oud ts-
milie-porceleln, maar in dit geval wil ik bet
opofferen.
Beatrix is de naam van de door Dante ver
heerlijkte jonge vrouw, die in de kunst van de
zen dichter aller eeuwen blijft voortleven als
symbool van geluk. Het sonnet aan haar gewQd
door den Amsterdamschen dichter wijlen
Eduard Boom in zijn in 1803 verschenen bundel
Felice en andere gedichten", bezit thans door
teekenls De moeder heeft voor haar kind geen
„hlstorischen familienaam” gekoeen, maar heeft
het verlangen van haar eigen hart gevolgd
door voor haar kind te kiezen een voor heel de
menschheld lichtenden' naam
Terwijl de kabouters heel gemakkelijk door het gat waren
gekropen, duurde het heel lang voor het hoofd van den agent
aan den anderen kant zichtbaar werd. De kabouters maren
natuurlijk dadelijk bereid hem bü te staan. Ze trokken hem
aan zijn armen, doch ons agent je zat bekneld als een spijker
in het bout. „Langzaam, langzaam,” zuchtte meneer Keesie,
„dan breekt het lijntje niet.”
V O
De eene na de andere kabouter verdween in het gat en toén
SUs het de beurt vanbet verkeersagent je. .JDat is me ook irtt
moois,” zuchtte Keesie, Uk moet me beelemaal inkrlmpfin en
HET SPUT HU,MEVR BRAND,
MAAR IK HEB GEEN j
RINSO M EER. KUNT UA
MOEITE*/ ZIJN ZEEPPOEDERS] WASMIDDELKRIJG I
IK KRIJG RINSO WEL DANNIETEVEN GOEO» IK MIJN WAS ZO
.ERGENS ANDEgsJ Z V HELDER ALS MET J
ning.... maar houd u kalm, de Oostenrijkers
gaan vertrekken.”
AFii
6
w w en mag afschrUven volgens goed koop-
mansgebrulk, zegt de Wet op de Inkotn-
-LTA stenbelasting. U zult zeggen: „Dut is niet
erg duidelijk.” U hebt gelijk. Dat is het ook niet
Maar in den loop van de tijden heeft de Raad
van Beroep verschillende uitspraken gedaan. Zoo
is het bij voorbeeld gewoonte geworden om op
de inventarissen van winkels, kantoren en ma
gazijnen 10 pCt af te schrijven tot een zekere
restwaarde. De meeste machines worden afge
schreven met 10 pCt. per jaar tot op de rest-
•V'fa
Men denke maar eens aan het dootweer bp den
tweeden dag der Europeesche kampioenschap
pen te Oslo, toen het water van de baan ge
dweild moest worden en de tijden met rukken
omhoog sprongen.
Naar wij vernamen, hebben de volgende rij
ders voor het wereldkampioenschap ingeschre
ven: A. Berzubs (Letland), L Ballangrud, H.
Engnestangen, H. Haraldsen, A. Johansen, O.
Krog. Ch. Mathtoen en M. Staksnld (allen
Noorwegen), A. Ritst 'en H. SchoeUkopf (Zwit
serland), M. Stiepl en K. Wazulek (beiden Oos
tenrijk), B. Wasenius, A. OJala en L. Parkklnen
(allen Finland), J. Kalbarczyk (Polen), T. Mott
en H. V. Tipper (beiden Engeland), D. Barwa,
F. Bleser en W. Sandtner (allen Dultschland),
L. Hldveghy, E. Ladanyi en G. Ladanyi (allen
Hongarije) en de Nederlsmders J. Langedjjk
R.
Om t even.... godlljk-stralen heeft gestaan
Vóór Dante t beeld, dat eeuw aan eeuw zieb
heugt:
In hoog-devote extaee zag hjj *t aan.
Als nieuwe lente zijner sleueisvreugdl
Davoe aanwezig, wel een bewijs, dat men het
serieus opvat. WTJ hebben hen enkele malen bij
de training gadegeslagen en men moet erken
nen, dat zij in buitengewonen vorm zijn.
Ditmaal nemen slechts twee Nederlandsche
rijders aan de wereldkampioenschappen deel,
nJ. de oude bekenden Jan Langedijk en R
Koops. ZU zijn na de Europeesche kampioen
schappen te Oslo direct via Berlijn en Landau
naar Davos gereisd. Bijna twee weken zijn
onze landgenooten dus hier. Beiden trainen rus
tig, voornamelijk in de morgenuren.
Langedijk vertelde ons, dat hij zich goed in
vorm bevindt.
De beste Nederlandsche rijder, berekend vol
gens de tjjden over de vier klassieke afstanden
500, 1500, 5000 en 10.000 meter, is Dolf van der
Scheer, die in de rangschikking 106.30 pun
ten heeft. Daarop volgt Langedijk met 1M.M
punten en vervolgens Simon Heiden met 197.51
punten. De Oudkarspelaar zal er alles op zet
ten Van der Scheer van de eerste plaats te
verdringen.
HU wil probeeren zUn besten tUd op de 500
meter, 45.6 sec., nog met enkele tienden van
seconden te drukken. Ook op de 5000 meter is
hU vol vertrouwen zUn tUd met enkele secon
den t« verbeteren.
Indien de weersomstandigheden medewerken,
is het zeker niet ónmogelijk, dat de thans 28^
jarige LangedUk er Inderdaad in slaagt de beste
Nederlandsche rijder van alle tijden te worden.
NatuurlUk moet het weer medewerken, want op
NEEN,IK GEBRUIK
ALLEEN RINSO IM 1
MIJN WASMACHINE;
DOET U GEEN H
RINSO
aan te etareti en men zou zoo zeggen, dat zC
van al het rumoer beneden niets hoortle. Ineens
strekte zU haar belde handen uiL
„O, Monsieur, ik dank u,” zei ze diep geroerd.
,Jk ben niet ondankbaar, dat moogt u niet
denken. Maar gij zult aten, dat ik mUzelf wel
kan beschermen?... de Engelschman zad mij
niet durven aanraken.” Toen hield zU even op,
als durfde aU niet voort. .Maar, Monsieur, ik
kan mU maar niet begrepen hoe het komt, dat
gU hier zUt? WU rijn hier toch zeker mijlen
van de Fransche linie en langs de wegen wordt
overal gepatrouilleerd. Waart gij misschien op
verkenning uit?”
Ik maakte mijn lippen nat en trachtte een
beetje moed bjj elkaar te rapen, om een on
waarheid uit te spreken. Den een of anderen
dag zou zij zeker de waarheid vernemen, maar
nu nog niet Laat zU het van een ander ver
nemen, wanneer mijn boete zal zijn volbracht
Alg ik haar vertelde, zoo dwaas en onverstandig
te zijn geweest, te hebben geduelleerd, nog wel
met haar broeder, dan zou zU mij haar vertrou
wen opseggen en In wanhoep niets meer met
mU te maken willen hebben, en dan zou ik haar
in geen enkel opzicht meer van dienst kunnen
zijn. Dan was het toch beter er iets op te ver
zinnen, al stond mU dit ook geweldig tegen.
Hgt zweet stond mij op het voorhoofd en mUn
oogen dwaalden onwillekeurig van haar nauwe
lijks zichtbaar gelaat naar de opening in den
vloer. De woorden, die opheldering moesten
geven, wilden tail maar niet van de lippen.
„Om u te dienen, Mademoiselle,” bracht ik er hand rustte voor steun op tafel en de'andere
Dat aanhoudend hoesten prikken do w<eef-
■ela van Uw borst on keel, welke daardoor
als 1 wkre worden ondermijnd. Dit is het
tijdstip, waarop de ziektekiemen welke men
inademt zich vastzetten en ontwikkelen en
Uw „gewone” verkoudheid doen verergeren.
Stuit dat dreigend revaar. Onderbraak de voort-
Daarvoor bevat de nieuwe versterkte Abdgnroop
"DTTSïidei^t^ïrten venaehtaa
kriebelingen en ontstekingen der sltjmvlleson
en werken elöm-oploMend. heelend en (enezand.
De codeïne bedwingt do hoest snel en grondlk.
JUa GH dus koude vaL en begint te hoesten, als
GU last hebt van bronchitis of borst-benauwdhetC
grUpt dan dadelijk naar dit wondervolle middel,
want AbdUsiroop noemt men door de snelle re
sultaten terecht ,,'s Werelds béste Hoest-siroop
Rinso it heel wat endert” dan zeeppoeder. Rinto wordt T'~T*
gefabriceerd om te voldoen aan al de bijzondere eisen, die de
warmachine fielt. Onmiddellijk lort dtfnto m lauw water op ea
geeft een werkzaam, blijvend top. dat met zeeppoeder nooit i
te krijgen it. En tnel. dat het watten met Rinto gaatl Binnen 4
anderhalf uur heeft U de hele gezintwat van 5 personen prachtig
schoon gewesten, en niet alleen in de warmachine, maar
ook in elke tobbe! Met één pakje Rinto van 12’/» ceetl
met een rood gezicht geslagen. De een sprak
Engelsch en de ander Dultsch. Ten laatste
rukte de witte uniform zich uit de omhelzing
los en Awlright zonk In zijn stoel terug, voort
durend herhalend: ,^le u morgen weer, zie u
morgen weer,” totdat de laatste Oostenrijker de Lde minste hulp. Toen de cavalerist weer binnen
deur was uitgewaggeld. Toen bleven de twee
officieren van de wacht elkaar over de smerige
tafel heen zitten aankijken.
Buiten hoorde men door dronken lieden luid
de bevelen geven, en even later klonk het ge
trappel der paarden. Iemand riep een spottend
woord, en, als had dit hem Ineens uit zijn ver
suffing opgeschrikt, zat de kapitein plotseling
overeind en vielen de verschijnselen van dron
kenschap als het ware meteen van hem af.
Hjj keek omhoog tot waar wU lagen ineengedo
ken en toen zag hU het vertrek eens rond.
Het was den man goed aan te zien dat hU
juist genoeg had gedronken om In een kwaad
aardige bui te zijn. Dorn's hoofd was voorover
gevallen en rustte nu op zijn armen. Awlright
keek met minachting naar den dronken luite
nant, Knudde hem eens door elkaar, maar kreeg
geen antwoord. Saunders pookte bet vuur wat
op, waarop de kapitein riep:
,J3aunders!'
„Om u te dienen, kapitein." De soldaat stond
stram.
„Breng luitenant Dorn naar de andere kamer
en leg hem op den grond. Daarna kan je gaan.”
„Om u te dienen, kapitein. Voor den nacht,
kapitein?”
„NatuurlUk. Waarom sta je daar Mg langer
als mb Min! Kom, scNM «B* kaek hü enaan kant uK
ien morgen had Albert met zóóveel vuur
I 1 aan zUn nieuwe boek gewerkt, dat hU
alle besef van tijd had verloren; en eerst,
toen het van den kerktoren, tegenover hem,
twaalf uur aloegr legde hU ,»Un pen neer. Tege-
lUkertUd werd hij zich bewust van dat behaag
lijke gevoel in zUn maag, dat hem. zoo goed
als een wekker, verwittigde, dat het tUd was,
om aan tafel te gaan.
Toen zjjn hospita hem in de eetzaal zag ver
schijnen, wees zU aanstonds, mot haar half
moederlUken, half beschsrmenden glimlach, naar
een tafeltje, waaraan voor twee personen was
gedekt.
Voor wien Is dat tweede couvert? vroeg
Albert.
We hebben er nog een gast bQ, meneer,
zei de hospita gewichtig.
Op hetzelfde oogenbllk verscheen aan den in
gang van de serre de elegante figuur van Lucas
Braster. De uitdrukking van zUn gezicht was
zoo ongeveer als Napoleon moet gehad hebben
na den slag bU Waterloo. ZUn haar was In de
war, en een eigenaardige schram liep van zUn
onderlip tot onderaan zUn kin.
MUn beste Lucas, riep Albert uit, wan
neer ben je aangekomen? Waarom heb je niet
laten zeggen, dat je er was?
Ik ben hier soowat een uur, en ik heb je
niet willen storen, zei Lucas. Ik hoerde, dat
je druk bezig was, de laatste dagen.
Je bent van een voorbeeldige bescheiden
heid.
ZU zetten zich aan tafel, en Albert reikte zijn
vriend den schotel met voorgerechten.
Laat het je smaken, zeide hU. Je ziet er
een beetje somber uit, ging hU voort, beter
gezegd: ietwat betrokken, met zoo iets als een
bliksemschicht tusschen de donkere wolken.
(De toespeling op de schram was duldelUk.)
Neem me niet kwalijk, t ta niet, dat Ik je heele
doen en laten wil weten, maar ben je op de
Jacht geweest, of heb je een rosenboom ge
plant?
Lucas boog het sombere hoofd, en legde zUn
vork neer.
Luister, zeide hU. met een trek van woede
op zUn gelaat, de mensch is bet stomste
wezen, dat er bestaat
Accoord, zei Albert, met zUn mond vol,
maar niet aan tafel. Misschien als hU met een
rozenboom bezig la, maar niet als hU deze as
perges proeft.
De tweede toespeling op den naam van zUn
zuster (Inderdaad: tusschen rosenboom en Rosa
is niet zooveel verschil....) deed Lucas totaal
loskomen.
Hoor eens hier, Albert, zei hU met de ener
gie der wanhoop, als JU me niet uit deze pan
helpt, dan bega Ik een ongeluk! Weet je, dat ik
met Roea definitief gebroken heb?
Ik zie, zei Albert, dat je lichtelijk je lip
gebroken hebt.
Vóór ik mUn boeltje pakte, hebben we een
ontzettende herrie gehad. Maar nu Is het uit.
Öp mün woord van eer, ik wil niets meer met
haar te maken hebben. En als ze me weer ach
terna loopt, om me nog eens over te halen
nu, heb ik je niet gezegd dat Ik dan een on
geluk bega?
Goede genade, zei Albert wat is er dan
allemaal gebeurd?
Ze maakt me op, ze maakt me....
Maar je had toch al veel eerder....
'Ben kwestie van künnen, man! Heb ik je
niet gejsegd dat de mensch het stomste wezen
is dat er bestaat?
Nu begin ik er wat van te begrijpen, zei
Albert.
Ik zal nog maar niets zeggen van de kos
ten, waarop ze me de laatste jaren gejaagd
heeft, ging Lucas voort. Ze is zoo trotsch
als een pauw, zoo gulzig als een hond en zoo
valach als een kat Ze doet alles van mUn cen
ten, en als Ik wat noodlg heb, kan Ik niet eens
aan mUn eigen dutten komen. En de taal die
ze dan uitslaat I Het begint natuurlUk altüd
met een kleinigheid, zooals gisteren ook. Maar
op een gegeven oogenbllk werd het me te mach
tig en pakte ik haar alleen maar eventjes bü
haar arm, om haar eens door elkaar te schud
den. Wat er toen gebeurde, is haast niet te be
schrijven. Ze vloog op me af, bewerkte me met
haar nagels en schold me uit voor alles en nog
wat. Haar armen draaiden rond als de wieken
van een molen. En toen ze elndelUk voldaan
was, beet ze me toe: „Uilskuiken, dat Je bent!”
Hm, zei Albert, die het een oogenbllk te
kwaad scheen te hebben, met een slok uit zUn
glaa
Het ergste is, dat ze feltelUk geluk heeft,
bekende Lucas. Ik moet een uilskuiken we
zen, dat Ik het zoolang bU haar heb uitgehou
den. Maar nu Is het ook afgeloopen!
Zoo! sei Albert.
Maar nu heb ik Je read noodlg. KUk eens:
wat ik ook op m'n zuster heb aan te merken,
mUn boeltje is altUd netjes In orde, en ae kookt
goed. Daarom heb ik haar ook nooit kunnen
missen, sinds we alleen kwamen te staan. En
nu moet Ik er wat op zien te vinden, dat ik
haar nooit meer zie en nooit meer wat van
haar hoor en dan alleen kan ik genezen
van m'n kwaal, dat ik het altijd maar weer
goed maak.
uIk zal je direct zeggen wat je doen moet,
zei Albert thans als je t dan ook maar doet.
In gevallen als dit Is afstand een onfeilbaar
middel. KUk eens, het is nu één uur. Om twee
uur gaat er van het Centraal station een trein
naar N., derde perron. Je hebt Je boeltje al
klaar staan? Prachtig. Je neemt dien trein en
gaat naar mUn optrekje. De omgeving ken je.
Alles staat daar nu In bloeL Je slaapt In 'het
kwam, zei hU niets.
,Js dat alles, wat er van uw dienst is. kapi
tein?"' vroeg de man.
e ,Ja, zeg ik Je,” snauwde hU. „Doe de deur
achter je dicht en zeg Weber, dat wU morgen
ochtend met het aanbreken van den dag op
weg gaan. BlUf mU toch niet zoo aankUkenl
Denk je soms, dat ik dronken ben?”
•Jfeen, kapitein.”
,4e hebt mU nog nooit dronken gezien, hè
Saunders? En dat zad Je ook niet! Ik hoor niet
tot die dwazen.”
De soldaat deed de deur dicht en men
hoorde nu niets dan het knappen van het
brandend hout In den haard. Awlright bewoog
zich niet, zUn hoofd hing voorover, aoodat *Un
gelaat niet te zien was. Twéé half ongebrande
kaarsen stonden op tafel te rooken etPte flak
keren en verlichtten het armzalige vertrek maar
heel zuinig. De degenriem ed het zwaard vaneen
kapitein lagen op den grond; hU schopte er
met zUn eenen voet tegen, zoodat het metaal
begon te kletteren. Het gedrulsch maakte hem
wakker, hU stond op, bukte zich en raapte de
dingen op. Als wist hU nauwelUks wat hU deed,
gespte hU den riem vast, greep naar de bUna
leege flesch en begon opnieuw te drinken, »Un
lippen met een waar genot aGHrtmd. Toen
schouwl
drie ge'
kaar?” Othdat de wet zegt, dat alleen op be
drijfsmiddelen mag afgeschreven worden. Nu
zUn huizen voor mUnheer Jansen bedrijfsmiddel,
want hU leeft van de opbrengst. Voor mUnheer
Pietersen is zUn winkel bedrUfsmlddel, maar zUn
woonhuis niet. Beleggingen zUn geen bedrUfs-
middelen.
BU overname van een zaak wordt vaak Good
will betaald. Hierop mag ook afgeschreven wor
den. Hoeveel? Ja, dat loopt sterk uiteen. De per
centages varleeren van 5 pCt. tot 20 pCt. Zeker
is dit niet aan te geven. In ieder afsonderlUk
geval moet dit met den Inspecteur geregeld wor
den.
Van auto’s moet de afschrijving ook in ieder
geval afzonderlUk bepaald worden. ZU worden
in 3 tot 6 jaar tot op de restwaarde afgeschreven.
Het percentage hangt af van de zwaarte van
den wagen. Het gebruik en het soort bedrUf spre
ken ook een woordje mee. Een auto In ’n trans-
portbedrUf is bU voorbeeld eerder op dan dezelf
de soort wagen fh een fouragehandel.
Nu zult u zeggen: .Maar zaken in huurkoop
zUn eigenlUk geen eigendom. Daarop mag dus
niet af geschreven worden.” Weer een tegenstel
ling. Het mag wel. In dit geval sou mén de huur
van zUn inkomen kunnen aftrekken. BU de
een zware baan aal t hem zeker niet gelukken, betaling van lederen terrnUn stUgt echter de
waarde van het recht op het gekochte artikel.
De heele geschiedenis komt dus hierop neer,
dat men heel gewoon afschrUft.
Behalve zakenmenschen mag ieder afschrU-
ven, die in zUn beroep of bedrUf zaken ge
bruikt, 01e aan slijtage at waardevermindering
onderhevig zUn.
Saunders, een kleine, tengere man, slaagde
er in den dronken luitenant op de been te krij
gen, ofschoon deze tweemaal viel, vóór zU
samen door de achterdeur verdwenen. Awlright
zag het en schoot in den lach, maar bood niet
L P*? ta gedachten keek zU mU aan, zU pro
beerde zeker te doorgronden, wat mijn plan-
“en waren.
«GU staat er op, dat Ik hun mUn naam *n
«*nd bekend maak en dat ik hun een vrUge-
>«Me vraag?"
«Ja, en wel tot Douai.”
«GU denkt, dat ik een weigering zal krUgen?”
weet het niet. Mademoiselle, nmar ik ver-
■wjw óen kapitein niet.
«te ate hU bluft weigeren?" J
4k moet vrU zijn om alles te doen, wat ik
helpen; Voor Ik soldaat werd, was
ZU zweeg zóó lang, dat ik al niet meer dacht.
Antwoord te krUgen. Tusschen de ver-
*niUende geluiden, die van beneden tot ons
"borórongen, hoorde ik flauw het zwakke ge-
van haar ademhaling. De mannen waren
S/“cht “n het drinken en sloegen met de
Z2'n.0P'*A tAfel «n Saunders te bewegen nog
te brengen, daarbU schreeuwden zU luid
“W. ZU zat maar stU op het stroo. mU
waarde. Deze laatste moet natuurlUk geschat
worden. Niémand weet wat ower 10 Jaar alles
waard aal zUn.
Nu is er een eigenaardig geval met de afaehrU-
ving van hulzen.
Als bU voorbeeld mUnheer Jansen bestaat van
het explolteeren van huizen, dan mag hU 1 of
2 pCt. afschrUven. Maar als bU voorbeeld mUn
heer Pietersen, winkelier van beroep, zjjn spaar
duitjes belegd heen in een blokje hulzen, dam
mag hU hierop niet afschrUven. Bezit mUnheer
Pietersen het hub waarin zijn winkel en werk
plaats gevestigd zUn, dan mag hU wel afschrUven.
Dit mag hU dan echter alleen doen over het
gedeelte van het huis, dat ver zUn bedrijf ge
bruikt wordt. Het woongedeelte blUft bulten be-
„Waarom,” zult u zeggen, „zUn deze
Sen in schUnbare tegenspraak met el-
Het tumult, dat nu beneden ontstond, het
gooien met stoelen, het verschuiven der tafel
toen de mannen ópstonden, was voor mU een
ware verademing. Nu zouden er ten minste
daden volgen, en daden gingen mU altijd beter
af dan woorden; ik voelde mU als het ware ge
heel opleven en mUn gedachten begonnen ge
ducht te werken. Den druk van haar hand
voelde ik vaster worden, en dit was mU vol
strekt niet onwelkom. Laat zU vertrouwen in
mU stellen zoolang zU kaïU-W zullen spoedig
genoeg dagen komen, waarop zU met recht mUn
herinnering zal haten. Maar voor dit oogenbllk
versterkte die handdruk mU in mUn voor
nemens.
Zonder eok maar het geringste geritsel in het
stroo te maken, kroop Ik een weinig meer naar
voren om een beter overzicht te hebben van
wat zich daar beneden afspeelde. ZU waren
op het jpunt van heen te gaan en toonden duide
lijk, dat zU te veel hadden gedronken. Met
Awlright en Dorn was het niet veel beter ge
steld. Den luitenant kon ik niet zien, maar Ik
kon hem den meest dwazen onzin hooren uit
kramen. i
be kapitein stond juist onder ons; zUn eene
Er kwamen nog een paar brieven. Dan niets
meer.
Zoo, zoo, sei Albert bü zichzelf mün
vriend Lucas Is niet alleen zün zuster, maar
ook mU vergeten!
Doch op den avond van den tienden dag
vond hü, thuiskomend, een telegram van den
volgenden Inhoud:
.Komt u direct
Johan.”
Het koude zweet brak hem uit.
Alle drommels, dacht ik als de tuinman
me een telegram stuurt, moet er wel wat ern
stigs gebeurd zün! Die stomme Lucas aal toch
niet een rare streek uitgehaald hebben?
Met dat al kon
dien
meer
de
bruikbare
ging
uur
.Mom eens naar beneden, gü-.— g*.... hoe
heet ge ook weer? O ja. Mademoiselle VMoia,”
zei hü en hü probeerde zün stam wat meer
vertrouwelük te doen klinken. „Kom eeng naar
beneden, we zullen de zaak nog eene bespreksB.
De Oostenrükers zün weg!"
Ik voelde, dat zü mün hand steviger vaat
greep als wilde zü mü daarmee een vraag
doen. Het feit, dat de map dronken was, ge
voegd bü het föt, dat hü de anderen had weg
gestuurd, deden mü een oogenbllk aarzelen.
Toch zat er voor haar niets anders op dan weer
naar beneden te gaan en den man te woord te
staan. HU wist nu eenmaal, waar zü was en
als zü weigerde te gehoorzamen, dan beisoefde
hü alleen maar zün mannen te„ roepen, om baar
met geweld te gaan halen. Dan zou fc natuur-
lük ook ontdekt worden en zou allee uit zün.
Daar kwam nog bü. dat het veel eenvou
diger was alleen met hem te doen te hebben
dan met de heele bende.
„Vooruit nu, meisje, maak een beetje voort”
riep hü boos omdat zü niet verscheen. „Laat de
ladder omlaag, je behoeft niet bang voor mü
te zün.”
r ,4a,” fluisterde Ik tegen haar. „W moet gaan,
er is geen andere weg. Ik aal u even helpen.*
Het laddertje was heel licht en wü konden
het gemakkelük hanteeren. Toen het uiteinde
den bodem raakte, greep de ongeduldige
Engelschman de sporten al vast en keek in
het zwarte gat op. Met een valschen lach cm
zün lippen riep hü utt: „Maar waarom wacht
ge Mg taagorF*
De wereldkampioenschappen in het hard-
hardrüden op de schaats, welke Zaterdag en
Zondag op de baan van de Intematlonaler
gchlittschuhdub te Davoe zullen worden ge
houden. beloven zeer Interessant te worden,
want de beste rüders van de wereld hebben zich
voor deze wedstrijden aangemeld. De voor
bereiding van de organisatie is in vollen gang
en wanneer Zaterdagmorgen voor de 500 meter
het startschot zal worden getost, zal spoedig
blüken, dat onder leiding van de wedstrüdcom-
mtiBde, .bestaande uit de heeren W. A. Hohboer,
F. Mueller en H. Valeer, allee in vlot tempo
ml worden afgewerkt.
Veertig jaar geleden werden voor de eerste
maal te Davos de wereldkampioenschappen in
het hardrijden verreden. Het is een buitenge
woon aardige gedachte geweest de thans nog
in leven zünde deelnemers van het jaar 1898
als gast van de Schllttschuhclub Davoe uit te
noodlgen.1
Zoo bevinden de veteranen Ch. Edgington
(Engeland), H. Kleeberg (Dultschland), P.
Oestlund, (Noorwegen), W. flensburg Dultsch-
landj. prpf. J. Seyler (Dultschland en onze
landgenoot J. C. Greve zich uit dien hoofde in
het Zwitsersche bergdorp, waar hun een zeer
hartelUke ontvangst bereid is. De rüders van 1898
kan men herhaaldelük te zamen vinden, waarbü
oude herinneringen worden opgehaald. Edging
ton heeft het Wollen mutsje, dat hü in 1898
ook droeg toen was het helrood, thans is het
beroemde kleedlngstuk verkleurd tot geelroee
meegenomen en de gemoedelüke Engelschman
is het mikpunt van grappen en plagerUen.
De Jongere generatie traint eiken dag op de
ijsbaan. Vrijwel alle rüders zün geruimen tijd
tevoren te Davos aangekomen om te ac-
eUmatiseeren. De Noren beginnen langzamer
hand in te zien, dat Davos gelegenheid biedt tot
seer büzondere prestaties, mits men maar tüdlg
tevoren komt, opdat de rüders geheel kun
nen wennen aan de voor laaglanden ongewone
lucht. Tien dagen veor de wereldkampioenschap
pen rijn de deelnemers uit Noorwegen reeds te
avond
weg
eerste
trein
om tien
*s morgens.
Hü bad een ui
terst onrustlgen nacht. Ieder oogenbllk werd hü
wakker uit een akeligen droom betreffende
een of ander vreeselük ongeluk, dat den ar
men Lucas overkomen was.
Den volgenden middag stapte Albert te N.
uit den trein. Het was een heerlüke dag. De
vüver van zün bulten schitterde In het zon
licht en In den verlaten tuin wiegelden de hoo
rnen zachtjes heen en weer. Behalve het gonzen
van een paar bijen, drong geen geluld tot hem
door.
OnderwUl hü naar het huls toeliep, ver
wachtte Albert niet anders dan dat de een of
ander op hem zou toekomen met een woord
van rouwbeklag: .Ach, mUnheer, uw arme
vriend.... het is werkelük een treurig geval..)”
Doch de weinigen, die hü tegenkwam,
groetten hem eerbiedig en Hepen door.
Misschien to hü er niet meer? dacht hü, r r r-ih» fas
en trad op het huto toe. geboorte van Prinses Beatrix actueels be-
Een gekletter van glazen bereikte hem uit
de keuken en tegelükertüd een geluid van op
gewonden stemmen uit de eetzaal. Verbaasd
bleef hü voor den Ingang staan en luisterde
naar de volgende korte, maar alleszeggende
samenspraak:
Moet ik Je een bord naar je kop gooien?
krüschte een scherpe vrouwenstem.
Doe wat je niet laten kunt! antwoordde
de stem van Lucas.
Op dat oogenbllk trad Albert de eetzaal bin
nen. Rosa, met hoogrood gelaat, had al een
bord in de hand en maakte aanstalten om het
Lucas in zün gezicht te smüten, terwül haar
broer, doodsbleek, haar strak aankeek en zich
gereed hield om het projectiel te ontwüken.
Toen de dame Albert gewaar werd, proestte ze
het uit, alsof er niets gebeurd was en reikte
hem de hand.
Goedenmiddag, Albert. Je neemt me wel
niet kwalUk? Die idioot heeft me m’n geduld
doen verliezen.
Nu zie je zelf wat een helleveeg het ia.
Jammerde Lucas.
Waarom heb je me dan weer geroepen,
stommerd? riep ae, nog» altüd proestend van
het lachen.
