De Russische arbeider
RHEUMATIEK
T
De avonturen vaneen verkeersagent je.
I
F 7507
SIROOP
aan den dag
SHEA
Het oordeel van een
Franschen mynwerker
Uw Zenuwen
EEN NIEUWE BEHANDELING, DIE
Zijn liefde
Kamers van Koop
handel
van de lersche Brigade
AFVALSTOFFEN VERMNIT
DINSDAG 8 FEBRUARI 1938
(Ingezonden MededeeUng)
Nattige werkzaamheid
u
De Limburgsche mijnen
1937 één der vette jaren
De productie in 1937 werd vergeleken met
en uitvoer zijn
RANDALL PARRISH
DOOR
1
31 December:
Ju
1
tta
Ver
tro
tUi
ischlktheid tot werken door p 7^0 bU een ongeval mot p OKfi
4de beenen of belde oogen a ff UV« doode lijken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Wj verilss van een hand,
een voet of een oog.
2
3»,. 0 B o 'P'.
I
die
1931 13 de kolenproductie
als
e
1937
1»
S3
ii.
tafel, 1 vuurhouten kleerkast, 2 ruwe banken,
ziedaar de huiselijke atmosfeer van het Sovjet-
gezinsleven. En de Russen beginnen direct maar
den bezoeker te vragen: „Hoe leven de arbeiders
toch in uw land?"
1931
1932
1933
1934
1935
1938
1937
Tl ja
trek!
De
krac
Tb
Pe
trc
ven
van
bem
ma
riv
■Ui
1
Fe
set
hoi
pei
St<
1931
1932
1933
1934
1935
1936
1937
12.901391 ton
12.756.448
12373.960
12.340.882
11.877344
12.802.538 ,w
14312.268
37.946
3b.170
32.771
29.907
28.736
29.288
32.163
Toen de vos, half gewurgd door het touw, op den grond lag,
trad Keesie naderbij. HU drukte hem dé punt van zijn sabel
in den buik en zeide: „Als je nog een’kik durft te geven, dan
steek ik Je dood, leeljjke spion. Als je een kreet geeft om je
meesteres te waarschuwen, dan ia je laatste uur geslagen. Zoo,’
zei bet verkeersagentje, „dat zal hem wel den mond snoeren.”
Men schrijft ons uit Limburg:
ot dusverre was 1931 het recordjaar
van de steenkoolproductle. Thans
is 1937 het Jaar, waarin uit de Zuid-
Limburgsche mijnen het grootste kwan
tum kolen werd gedolven.
Sedert
volgt:
tot weinig méér dan uiterst lokalen
daardoor beperkten arbeid In staat,
destijds ingeslagen richting ppende echter
voor de Kamer ’n breed perspectief en een
werkterrein, dat ruim baan liet voor veel
zijdige bemoeiingen.
Nu de jaarwisseling eenlge weken achter
den rug ligt, hebben we ons opnieuw ervan
kunnen vergewissen, met hoeveel recht
thans van de Kamers van Koophandel kan
worden getuigd, dat zij hun plaats onder de
zon volkomen waard zijn. Het instituut
biedt een beeld van frissche opgaande con
junctuur.
De vlot en vlug na Nieuwjaar verschenen
jaarverslagen van verschillende Zuidelijke
Kamers, alsmede de door de voorzitters uit
gesproken Nieuwjaarsredevoeringen, stellen
het publiek ruimschoots in de gelegenheid
een blik te werpen in het opgewekte leven,
dat de Kamers bezielt.
slaap wordt weer rustig door t gebruik van
Mijnhardt’a Zennwtabletten
Glazen Buisje 75 cL Bij Apoth. en Drogisten
het topjaar 1931 met 1.400.000 ton over
schreden. Ook het aantal arbeiders was in
1931 het grootst en bedroeg toen 37.946.
Naar algemeen wordt aangenomen zal zulk
een aantal arbeiders nooit meer worden
bereikt, mede als gevolg van de mechani
satie en rationalisatie.
Sinds 1931 liep het aantal mijnwerkers
steeds achteruit; in 1936, toen de mijn
industrie weer eenige opleving bracht, nam
het aantal arbeiders weer toe en in 1937
werden zelfs weer 2875 arbeiders aangeno
men.
Het verloop van het aantal arbeiders
sinds 1931 is als volgt:
ton; 1936 saldo
saldo uitvoer
4
De treurige positie der Russische gehuwde
arbeidstek-moeder, de kille sfeer in de befaamde
kinderbewaarplaatsen, de harde arbeidsvoor
waarden en de vreemde loonen-gradeering ver
gelijkt Legay dan met de toestanden in de mün-
werkerswereid van Frankrijk. Doch dat is maar
„een klein-burgerlijke vergeUjklng", zeggen de
Russen hem, wanneer hü hun daarover spreekt.
legay besluit zijn boekje met de volgende
woorden:
Ik boog mijn hoofd en probeerde eenlgen
moed te verzamelen, om haar in het fceslcht
te durven zien en haar den noodlgen uitleg te
geven, t Was geen gemakkelijke taak, want zij
kende haar broeder natuurlijk niet zooals ik
zijn aanmatigende manieren, zijn vaak beleedl-
genden toon, zijn onhebbelijke methoden, zijn
minachting voor iedereen, die lager in rang was.
Ik kon haar ook niet vertellen, hoe de twist
ontstaan was pn evenmin van de harde woor
den, die mij tot het uiterste hadden gedreven;
zij was zfjn zuster en zou het misschien toch
niet begrijpen. Zij zou natuurlijk denken, dat ik
loog, dat ik alles maar verzon om mijzelf vrü te
praten. Maar ik kon haar toch hier niet alleen
achterlaten of haar alleen den duisteren nacht
tien inrijden
Geen enkel hoekje van de troostelooee vlakten
om ons heen was bij dag of nacht veilig
langs de wegen patrouilleerden soldaten, voor
wie mededoogen een onbekend woord was; in
de boeschen hielden zich vluchtende landlieden
schuil, die in hun ellende tot elke misdaad in
staat waren. Ik dacht er selfs niet meer aan
bij levenslange geheele oi
verlies van belde armen,
niet wist of het wel gepast was om verder te
gaan, maar haar gezond verstand behield de
overwinning. .Misschien móest Ik dit niet alle
maal zoo zeggen, maar wij hebben elkaar onder
vreemde omstandigheden leeren kennen en zijn
belden aan gevaar blootgesteld. Ik zou u den
inhoud van deze documenten niet kunnen open
baren, maar het is heel goed mogelijk, dat het
lot van Frankrijk in onze handen rust Wij
moeten ten voilé vertrouwen In elkaar stellen;
zelfs al hebt gij mijn broeder gedood, dan is
dat voor mij nog geen reden om uw hulp te
weigeren. Gi) hebt voor'mij gevochten” zij
beefde terwijl zij naar Awlrlght keek „en mij
van dat beest gered. Monsieur. Ik heb alle reden
u dankbaar te zijn en daarbij.s.
„Wat wildet ge nog zeggen, Mademoiselle? Is
het nlel beter, dat ik het weet?”
„Als ge me niet verkeerd begrijpt, dan zeker,
maar het valt mij moeilijk daarover te spreken.
Ik heb mijn broeder lief gehad. Monsieur; hij
was altijd heel goed voor mij, maar ik weet
dat hij tegenover anderen hardvochtig en aan
matigend kon zijn. Misschien was ook in deze
zaak zijn schuld grooter dan de uwe. Gij hebt
mogelijk slechts u zelf verdedigd, en ik wil dan
ook met mijn oordeel wachten tot ik er alles
van af weet.”
Ik raakte even haar hand aan, en zij duldde
het.
„Gij hebt mij werkelijk opnieuw moed-gege
ven," zei ik diep geroerd. „Ik weet nu, dat ik tot
het eind toe op u kan vertrouwen, maar verder
verwacht ik niets anders en ik zal ook niet
probeeren u te bedriegen. Verontschuldigingen
Doch de vos, een groot en sterk dier, gaf geen kamp. Hij viel
Woedend, omdat hij al menlgen slag met den sabel had gekre
gen. Keesie aan. Doch juist, toen hij hoog opgericht den agent
bij de keel wilde-grtfpen, gelukte het een kabouter de lus over
zijn kop te werpen, terwijl de andere hem aan zijn staart trok.
Met een ruk werd hij achterover geworpen. „Zoo. dat valt je
niet mee, leelijkerd," set bet verkeerapgentje. „Wie het laatst
lacht, lacht het best.”
om te ontkennen, dat ik de man was, die met
Charles d’Enville had gevochten. Ik zou tegen
over haar geen leugen durven uitspreken, en een
levendige overtuiging werd in mij wakker, dgt
dit geen vrouw was, die ooit bedrog sou ver
geten. Zij sou veel meer respect voor mij heb
ben, als ik open met haar omging en haar de
geheele waarheid meedeelde.
„Welnu, Monlseur?”
,4a, Mademoiselle, ik ben die man,” gaf ik ten
atftwoord en ik deed mijn best mijn zelfbeheer-
schlng te bewaren. .Maar gij kunt het mij toch
niet kwalijk nemen, dat ik u dit niet vertelde
voor het bepaald noodig was. Ik verlangde, dat
gij mij vertrouwdet en ik had liever dat gij de
geschiedenis van anderen zoudt hooren."
„Gij waagt u dus niet meer aan een verde
diging? OU hebt geen verontschuldiging?”
..Neen, Mademoiselle. Mün kameraden zullen
u het verloop van de zaak vertellen. Ik heb
niets anders te zeggen dan dat het een eerlijke
Strijd was, al keur ik thans, nu ik tot bemnffiBg
ben gekomen, deze manier om een geschil te be
slechten af. Maar het ging man tegen man, zün
leven tegen het mUne, en hü hanteerde het
zwaard beter dan ik. Ik ben er niet vast van
overtuigd, dat ik hem doodde, ik weet alleen
maar, dat mün wapen op het lemmet van zün
zwaard uitgleed en dat de steek doel trof. Hij
viel en de mannen van mün compagnie drongen
er op aan. dat ik de vlucht zou nemen en duw
den mU als het ware met geweld de kamer uit”
.Maar,” wierp zij tegen en zü keek mij voort
durend aan, „als gi) in uw recht waart, waarom
moest gij dan op de vlucht gaan? Ben duel,
Camille liep onmiddellljk achter mij aan, toen
ik de deur van het vertrek er naast open deed.
WU stonden In een kleine ruimte, die voor
keuken dienst deed, en zagen Dom in een hoek
dronkenmansbui uitslapen. Ik bukte mij
hem heen, half in den waan, dat hü
Sedert meerden 30 Jaar wordt
Siroop Femel door doktoren
gewaardeerd als een betrouw*
baar geneesmiddel ter
b o a I r d I n~g v a a
HARDNEKKIGE MOEST.
B R ON C H I T I S
en andére aandoeningen--
der ademhallngsorpanen
RAM EL
KLSIHS «UCOH/1.U GROOTS FLACON /t.SO
s Moskou logeert het gezelschap in het
Grand Hó tel, bü het Roode Plein, tegen
over het Lenin Museum. *n Merkwaardige
büsonderheld: op de schilderUen, diorama's, in
de vitrines, tusschen de relieken van 't museum
overal komt Stalin voor onafscheidelijk naast
Lenin: van Trotskl géén «poor! Op straat- in
Moskou zien de menschen er al even armzalig
uit; velen zijn beslist vuil. De Fransche bezoekers
worden er overal discreet geschaduwd" door 'n
vrouw. Deze geeft voor géén Fransch te kennen,
doch speelt later zonder blikken of blozen de.
tolk, door *n Russische toespraak in perfect
Fransch te vertalen. VrU zijn de gasten In
Moskou heelemaal niet! Men sleept hen „vol
gens program” naar musea, schouwburgen,
nachtelijke partijen, soupers In een zóó luxueus
hotel, als er In héél Parijs maar enkele te vin
den zijn. Op hun herhaald verzoek, nu toen
tens naar een mijndistrict tq worden gebracht,
slaat men géén acht.
Te Moskou valt hun telkens dat schril con
trast op tusschen een kleine, In weelde ba
dende. ambtenaren- en officlersvrouwen-cliën-
teele (wier chique toiletten op de nachtelijke bals
de haute nouveauté van Parijs vertegenwoordi
gen) en de overal elders opduikende gore volks
massa. die men nergens kwijt raakt. Bewijst
dit soms het gemis van een middenstand?....
In de groote vleeschconserven- fabriek, natuur
lijk staatsbedrijf, waar rond de 7000 personeel
werkt, had Legay vernomen, dat deze arbeiders
gemiddeld tusschen 200 en 210 roebels per
maand verdienen. Slechts enkele tientallen krij
gen er 500 roebels en méér. Die curieuze loons-
gradeering bü éénzelfde arbeidsprestatie in de
fabrieken der Sovjet kan men niet begrijpen,
zonder iets van „de geheimen van het Stacha-
novisme” (én van de disciplinaire nevenbedoe
lingen van dat typisch-Russlsc^ verschijnsel) te
kennen. Maar wanneer men deze gemiddelde
loonen eens vergelijkt met de courante prUzen
der Russische levensmiddelen, kleeding en huis
raad in de coöperatieve magazijnen van den
Sovjetstaat, bijv, te Moskou,-dan is het lederen
West-Europeaan aanstonds duldelUk, dat de
doorsnee-arbelder der U.S.S.R. toch slechts....
een slavenleven leidt. Deze Fransche socialist,
Legay, heeft tal van Russische arbeiders, voor
namelijk mijnwerkers, in hun één-vertrekswo-
ning opgezocht. Ondanks de overal tegenwoor
dige Sovjet-tolk barstte hier en daar soms een
mijnwerker los in bittere klachten, dat ze het
,Jang niet zoo goed hadden, als vóór de revo
lutie”. De eerste de beste woning, die Legay
ons aanwUst, blijkt in het ééne vertrek twee
zUn i wM
over hem heen, half in den waan, dat hü
slechts veinsde te slapen, maar zün geregelde
ademhaling overtuigde mü van het tegendeel. Ik
keerde mij met afschuw van den kerel af en
nam de omgeving met een. enkelen blik op. Er
was maar één raam met een houten luik er
voor, en één deur. Er bestond meer kans, dat
de achteruitgang onbewaakt was dan de voor
deur, want de verschillende geluiden, die tot
ons doordrongen, wezen er op, dat het kamp
een eind over den weg was opgeslagen. Ik sloot
de binnendeur, waardoor de keuken geheel
donker was, en greep het meisje bU den arm.
„Weet gU al, hoe wU sullen kunnen ontko-
4ieb ik niet, Mademoiselle; ik was dien dag meer
dan anders, dslftlg en opvliegend en maar al te
bereid om te vechten. Doch als Ik het goed be
grepen heb, schenkt gij mU voor deze zaak uw
vertrouwen?”
«Ja, Monsieur,” antwoordde ze met diepen
ernst, ,Jk schenk u mün vertrouwen. Maar
kUk eens," én zU deed een stap achteruit en
maakte haar hand vrU, „de Engelschman be
weegt zicht HU is niet dood!"
„Ik heb hem slechts een lichten slag gegeven,
maar wü zullen daarmee tüd hebben gewonnen.
WU hebben elgenlUk al te lang gepraat. Neem
nu uw pistool op, Mademoiselle, dan zullen wU
eehs naar den luitenant gaan kijken."
hoe afkeurenswaardig ook; komt in het kamp
leven toch dikwUls genoeg voor.”
„Uw broeder was ver boven mU geplaatst en
daarbU een gunsteling van maarschalk Saxe en
een -Fransch edelman. MUn eenlge kans op
gratie lag in een beroep op ZUne Majesteit."
ZU zweeg een oogenblik en zat met gebogen
hoofd diep in gedachte. Toen zü haar hoofd
weer ophief, om mU aan te kUken, stonden er
tranen in haar donkere oogen. Ik wachtte af,
wat zU zou zeggen, maar voor mijzelf was ik vast
besloten hoe te handelen.
„En gU blUft volhouden, dat gü het document
naar Carleroi hadt willen brengen?"
,4«, Mademoiselle."
.Daarmee zoudt gü uw leven in gevaar heb
ben gebracht, gU zoudt gevangen zjjn genomen."
„Dat weet ik, Mademoleile.*
.Maar waarom wildet gU dan zulk een gevaar*
loopen? Voor FrankrUk misschien?”
„GedeeltelUk, Mademoiselle, ik ben een sol
daat en trouw aan de zaak, die ik dien; toch
zou ik niet willen beweren, dat ik voor Frank
rUk alleen het offer zou hebben gebracht. Ik
had nog een andere beweegreden."
„En welke?”
„Om het vertrouwen, dat een vrouw In mü
gesteld had, niet te beschamen.”
ZU kleurde een weinig en drukte haar handen
vaster ineen.
„Dat zegt gü niet alleen uit galanterie, Mon
sieur Shea. Gü züt geen hoveling. Ik begrÜP
zelf niet hoe het komt, maar ik ben büna ge
neigd u te gelooven. Ik.wel, ik lees de waar
heid in uw oogen.” ZU weifelde even, alsof zü
We herinneren terloops
Engelsche en Fransche
„observers” van socialistische huize, oa. Sir
Walter Citrine, een der 'grooie voormannen, van
het Engelsche vakvereenigingsleven, -en André
GMe. den Franschen (communistischen) criticus., ---• - - -
Dat *1 deze, onderling zoo verschillende Indivi- Bezinnen te huisvesten; 9 menschen, 2 bedden, 1
dueele opmerken onmiddellük na publicatie --- 1*‘-*
hunner kritiek voor verraden, saboteurs van dc
arbeidersbeweging. Trotskisten, spionnen en
Gestapo-agenten werden uitgemaakt door de
communistische pen* in alle landen os. door
de Tribune-Volksdagblad zal den lezer niet
verwonderen.
WU hebben ter bespreking gekregen de erva
ringen van een socialist, secretaris van den
Fnnschen münwerkersbond „Syndlcat des Mi-
neun du Nord", die door de Fransche Vrienden
van Sovjet-Rusland was aangezocht, om met
enkele kameraden een onderzoekingstocht door
liet mUngebied van de UJ3J3R. te gaan maken.
Dat deze münwerker ondanks de pertinente be
schuldigingen van het comm. „Volksdagblad",
als onbevooroordeeld en zelfs als sympathieke
„observateur” de ultnoodiging van de V.VB.U.
heeft aangenomen, dat hü bovendien als weinig
anderen deskundig was op het gebied der le
vensomstandigheden en arbeidsvoorwaarden van
mijnwerkers, wordt reeds door zijn uitverkiezing
bewezeiFW! «Jot de groote Wds, vHafmede
men hem in Rusland behandelde, ten overvloede
bevestigd. Bü zün terugkomst in FrankrUk heelt
hü in n boekje van ruim 120 pagina’s, getiteld
„Un mineur francais chez les Russes” (Editions
Pierre Tisné, 95 Rue de Rennes, Paris) zün we
dervaren kort en bondig, in een eenvoudig relaas,
weergegeven. Met de vrUmoedlgheid, den Fran-
schen socialistischen arbeiders eigen, had Kleber
Legay zoo heet de man de ultnoodiging der
Vnénden van de Sovjet-Unle op de volgende
voorwaarden aangenomen. Hü wilde le. de vrüe
keus van een tolk, aangezien hU geen woord
Kussiscn verstond; 2e. vrüheld om te gaan waar
hü verkoos, 3e. vrijheid om te spreken met wien
hü wilde, 4e. vrüheld om zoo lang in Rusland te
bluven, als hü zelf noodig sou achten. Deze
voorwaarden werden door zün gastheeren grif
aanvaard. Vóór zün vertrek wera hem door ka-
t meraad Aubert, secretaris van de Fransche V.V.
B.U„ nog persoonlük verzekerd, dat hü in Rus
land de grootst mogeiüke vrüheld van beweging
sou genieten, terwui bü door communistische
woordvoerders te Parus nog eens ultdrukke-
lük werd gewaarschuwd, dat Sovjet-Rusland
„natüurlük nog geen paradüs is....”
Eenmaal genomen in Sovjet-Rusland, moest
Legay al daueiuk ondervuiaen, dat men met ue
gestelde voorwaaraen niet de minste rekening
hield. Het ongeloofelük contrast tusschen de
levensvoorwaaraen ot zelfs maar net uiteriux der
Russische arbeiders en die der Franschen,
nutekte reeds in de eerste uren van zün verbluf
in Sovjet-Rusland een „verbijsterenden indruk
De merkbaar lage standaard via het Russische
Plattelandsleven, de haveloosheid van de stads-
afbelaers (wanneer ze tenminste niet gefoto
grafeerd moeten woraen door den acueven
aiaais-propaganuacuenst)overal in Ruaiaud nog
oat aloude georea aan oelioornjze verkeerswegen
en aan overal op de stations dat armeuenge
lateriuk der gelaten wachtende menigten; alt
anes ontnuchtert oen Franschman van meet
ai aan. 4n r ranaruk was ik, als zooveien myner
medearbeiders, door de communistische propa
ganda bewerkt en vast in 'n soort Sovjet-parauuz
gaan gelooven....”, verzucht hü.
vallen, als ik
scherts, zei hU
koud. Een
rüke Jongen, met
een zaak, biedt
je aan om met
je te trouwen en
je wüst hem af? Je bent een domoor,
toch al.
ZU bleef staan en keek hem in de oogen.
Ban.... dan houd je niet van me, Peter?
BU wachtte even, voor hü sprak.
Houden! Houden! Laten we daar nu geen
ellenlange besprekingen over hebben! Natuur-
lük hield ik van je. Maar er is nu een jaar of
zoo voorbügegaan, en een jaar zonder vooruit
zicht telt voor twee. Doe me een genoegen,
Frida, en praat me niet van .houden."
ZU kon geen woord uitbrengen.
Trek het je niet al te veel aan, Frida, wat
ik je daar gezegd heb, zei Peter kalm. Maar
denk er toch goed over na. Het gaat niet flo-
rissant met me, dat weet je en dientenge
volge staat het ook slecht voor jou. Als je een
rüken jongen gevonden hebt, die met je wil
trouwen, neem hem dan. Op den duur zul ja
een blok aan mün been wezen en ik voor jou.
Dan ga ik maar, zei ze ongewoon kalm.
HU hield niet meer van haar en zeker sinds
lang al niet meer.
Vaarwel, Peter, voegde ze er zaaltjes saa
toe.
HU antwoordde niet en liep door. Llver-
poolstreet no. 201 Za lachte zenuwachtig, oo-
derwül ze naar huls ging. Wat had bet voor
zin naar Francis te gaan? Hield ze wel van
hem? Mocht ze hem zulke Illusies maken? En
wat zou hü wel van haar denken! - Ba Pi
ter.... Neen, zoo iets had ze niet van hem ge
dacht. Ze had hem zich anders voorgesteld.
Ze had althans gedacht dat bü van haar hield.
HU had haar doen gelooven in een schoonetoe-
lUMDSt.
Peter had zelfs* niet omgekeken, om een
laatsten blik op haar te werpen. Zóó was het
beter. Dat meisje had ten laatste een beetje
geluk gehad. Wee hem, als hü niet den moed
had gehad om haar zóó toe te spreken! Ze zou
niet zün weggegaan. Ze zou zich aan hem heb
ben vastgeklampt. HU moest tevreden zün,
omdat hü goed had gedaan zün welbegrepen
plicht. Ja, hü was tevreden. Hü bleef het zich
zelf herhalen, dat hü tevreden was, omdat Fri
da haar geluk gevonden had. Maar zün oogen
brandden van Ingehouden tranen.
(Nadruk verboden)
hield zoo van je! Het spreekt vanzelf, dat ja
iemand anders gevonden hebt. Vaarwel, Frida!
Vaarwel, Francis.
Het meisje ging vlug baars weegs en was wel-
dra in een drukke straat -verdwenen. Zü was
diep ontroerd. Ja, Francis was altüd goed voer
haar geweest en had haar misschien werkelijk
oprecht liefgehad, zooals geen ander. Als M
Peter niet had leeren kennen, dan....
Peter was zoo geheel anders dan Francis!
Francis was ongekunsteld en oprecht-innerlijk.
Peter niet. Niet dat hü slecht was, o neen; maar
egoïst en draaierig. Maar ze hield van Peter
Als ze met Francis was gaan trouwen, zou ie
heel gelukkig zün geworden. Peter moest zijn
heele positie nog „maken” en zoolang moest se
wachten zou ze ook wachten
Ze dacht aan Francis en glimlachte onder-
wül, half treurig, half dankbaar. Wat had hij
ook al weer gezegd? Liverpoolstreet no. 20. o,
maar ze was voor altüd van hem gescheiden.’
Dat was afgeloopen!
Zü naderde de kleine woning, waar ze samen
met haar tante verbleef. En hier had de twee
de ontmoeting plaats.
Peter was uiterst slecht gehumeurd. Hü »u
knap, maar er lag een ietwat verwaande uit
drukking op zün gezicht. Al weken lang had
hü zün chef om salarisverhooging gevraagd,
en vandaag was het hem definitief geweigerd.
Dat zei hü haar nu, terwül ze samen op
wandelden.
Heb nog wat geduld, zei Frida zachtjes
Alles komt goed in deze wereld.
Onverwoestbaar optimist, hè? Zeg JU dan
eens hoe dit allemaal terecht moet komen!
Je moet afwachten. Peter. KUk eens, neg
geen paar minuten geleden ben ik zoo iemand
tegengekomen een die indertüd van me hield.
Toen was hü arm, en nu ia hü rük en heeft
een zaak. En hü vroeg of ik met ’m wilde tróu
wen, stel je voor!
Waarom doe je het niet, domoor!
Frida keerde zich langzaam naar hem om.
Haar gelaat werd heel bleek. Zü kon niet aan
stonds spreken. Dan zet se bevend:
Je schertst zeker?
Ik mag om- M>>,
als
zei
men?” vroeg zü fluisterend. „Hebt gü al
plan?”
.JSgenlük nog niet; wü moeten eerst den
omtrek verkennen. Ga mee, ik zal uw Klds
zün.”
Zoo zacht mogelük lichtte ik de klink op en
keek voorzichtig uit Door den rooden gloed van
een kampvuur, dat op korten afstand brandde,
doch door sen der zümuren van het huls voor
ons onzichtbaar bleef, kon ik mün •nmlddel-
lükè omgeving tamelük goed opnemen. Niet ver
af zag ik het loodsje, waar ik mün paard had
ondergebracht. De deur was rechts en ik wist,
dat daar een schildwacht stond; ik verbeeldde
mü zelfs, dat ik de schaduw van den man sl.
toen hü bü den hoek kwam, een scherpen draal
maakte en weer in de duisternis verdween.
In de overtuiging, dat ik de juiste plek ï?a
het kamp kende, was het voor ons het beste in
tegenovergestelde richting de vlucht te nemfn.
maar als wü te voet moésten gaan, zouden on«
pogingen toch vergeefsch zün. Al hadden wü
nog verschillende uren, waarin het donker
zün. vóór ons, bereden mannen zouden ons
toch met het eerste lichten van den dag h®*
len. En lang zou het niet meer duren, oi
Awlrlght zou ontwaken en met het ontwaken
zou hem natuurlijk een hevig verladen-
zich te wreken, aangrüpen. Dan hadden
nog veel kans benden boeren te ontmoeten,
die stroopend en plunderend het land aftrcr'
ken. Wanhopig door gebrek aan voedsel, en
van elke tucht, plunderden dezen lee8sta*?\,
woningen en mishandelden iedereen, die
tegen hen durfde verzetten. (Wordt vervolgd).
t-^ rida!
H Het jonge meisje, dat om den hoek van
een stille straat kwam, bleef verschrikt
staan en liet een pakje vallen, dat ze in haar
hand hield. De man, die het voor haar opraapte
bleef vlak voor haar staan. HU was nog jong,
slank en goed geileed.
Frida, liefste!
Zü was dusdanig in de war, dat zü niet aan
stonds wist te handelen. Maar dan greep zü
haar pakje uit zün hand en ging vastberaden
verder. Doch hü hield haar enkele passen ver
der opnieuw staande.
Frida, ik zoek je al zoolang! Niemand wist
me iets van jou te vertellen. Die groote steden
zün net werelddeelen. Ik ben nu hier in Bos
ton. Ik heb een zaak in modestoffen in Llver-
poolstreet no. 20. Kom je eens bü me? Dan zal
ik je een mooie japon geven, Frida. Ja, ik heb
een erfenisje gehad, en toen deze zaak gekocht,
en het gaat werkelijk goed. En toen heb ik di
rect aan jou gedacht, Frida. Wat is er? Ja
je bent toch nog niet getrouwd, hoop ik?
Zü sloot even de oogeq. Enkele jaren geleden
had ze van den man, die nu tot haar sprak, ge
houden tenminste dat dacht ze. Het deed
haar thans nog goed zün stem te hooren. Daar
na was er zooveel gebeurd. ZU kon het zich niet
allemaal meer herinneren alleen dit eene,
dat van het grootste belang was: zü was ver
liefd geworden op Peter.
Je bent toch nog niet getrouwd, hoop ik?
vroeg Francis weer.
Ik gé trouwen, zei ze zachtjes.
Hü zweeg gerulmen tüd. Dan zei hü met be
wogen stem:
Ik had het wel kunnen denken, Frida, ik
heb je gezocht om je te zeggen, om Je te vra
gen of je met me wilde trouwen. Het la waar,
ik heb te lang gewacht, Frida. Maar ik was
arm.... Den laatsten tüd heb ik alleen maar
aan jou gedacht Ik had een gevoel, dat onze
oude vriendschap weer heelemaal zou opbloeien
en dat we samen nog gelukkig zouden worden.
Ik vond dat ik Je nu een behoorlük leven kon
aanbieden. Maar genoeg daarover. Alles is uit
totaal uit....
Het is uit, herhaalde ze zachtjes.
Ze was een lief meisje, met twee groote kin-
deroogen, waarin altüd tranen schenen te schit
teren.
Frida, ben Je wel gelukkig? vroeg hü weer.
Scheelt er iets aan?
Ik ben heel gelukkig. MUn aanstaa
erg goed voor me. Dank je, Francis....
Als je me ooit mocht noodig hebben, Fri
da, herinner Je dan dat ik je vriend ben. Ik
ATT E* A ^C! op Wad lUn ü,Ke’°18® versekerlngsvoorwaarden tegen
AA I «I FA IbT >111 lij 1*1 ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen
De besté manier hiervoor Is, een zoutkuur
te doen met Fynnon Salt, want de voor
naamste verdienste van Fyrtnon Salt be
staat hierin, dat U door het regelmatig ge
bruik van Fynnon Salt hetzelfde resultaat
verkrijgt als met een langdurige kuur in
één diverse natuurbadplaatsen!
U behoeft géén groote reizen te makep
om baat te vinden voor Uw ftheumatlek.
Een flacon Fynnon Salt en een glas water
zijn reeds voldoende om „thuis” Uw kuur te
doen. Het resultaat ten opzichte van Rheu-
matiek. Spit, e.d. is verbluffend, zooals
duizenden gevallen hebben aangetoond.
Fynnon Salt neutraliseert het urinezuur
en hergeeft Uw lichaam zijn oude lenigheid.
Pünen verdwijnen en blijven weg. Vraagt
nog heden Uw drogist of apotheker een
grooten flacon Fynnon Salt a f 1,25. Hij
heeft t.
IMP. THE GLOBE TRADING COMP. LTD.
Singel 44 - Tel. 31326 - Amsterdam
Men schrijft ons uit het Zuiden:
inds vóór ongeveer een twintigtal Jaren
de vroegere plaatselijke Kamers van
Koophandel en Fabrieken zijn omgezet
in Kamers, die, op de groote steden na,
geheele gewestelijke streken omvatten, heeft
de ervaring wel geleerd, dat die ombouw
gunstig Is geweest. In hun vroegeren vorm
toch waren deze instellingen, die tot In zéér
kleine plaatsen werden aangetroffen, veelal
en
De
,Jk erken volmondig de groote moellükheden,
waarop de leiders van de Russische revolutie zün
gestuit en die ook thans nog bestaan. Maar Ik
■toegrüjr aéet, waarom men ons zoo grof heeft
belogen omtrent de levensomstandigheden en
arbeidstoestanden in Rusland. Daarmede heeft
men de Russische revolutie géén dienst ge-
daanl
p zoek naar de waarheid is niets zoo
II moei! Uk. als een onderzoek naar de
bestaansvoorwaarden van den Russischen
arbeider. Van den eenen kant houdt de alom
tegenwoordige G-Poe haar oog op alle vreem
delingen binnen de gesloten Bovjet-grenzen, op
alle communicatie en op elke correspondentie
met het buitenland, op de Rusland binnenko
mende boeken, bladen en tüdschrlften. Van den
anderen kant zorgen de actieve V.V.S.U.-leden
(Vrienden Van de Sovjet-Unle) er wel voor,
dat door hun grootscheepsche gedrukte en ge
sproken propaganda zoowel arbeiders als Intel
lectuelen regelmatig en schrander door anti
kritiek worden beïnvloed.
Dat het vooral in de laatste Jaren moeilüker
Werd, omtrent de eigen levensomstandigheden en
arbeidsvoorwaarden van de groote arbeiders
massa In Sovjet-Rusland kritische en betrouw
bare gegevens in het land zelf te verzamelen,
kunnen de te Moskou verblüvende Correspon
denten voor Fransche, Britache en Amerikaan-
sche bladen alléén maar betoogen, zoodra ze aan
dézen kant van de UJ3S R.-grenzen komen
en zeker zün, niet meer naar Moskou terug te
gaan.
De onthullingen van Paul Scheffer, jarenlang
corr. voor het .Berliner Tageblatt" te Moskou,
na zün uitbanning hoofdredacteur te Berlün ge
worden, hebben wü enkele jaren geleden ook
wel In ons blad aangehaald. Daarna heeft he(
openbaar dispuut tusschen den Engelschen
socialist, den wereldbekenden schrüver H. O
Wells, en Btalln, waarvan destüds (Oct. 1934) de
wereldpers vol stond, gewezen op een bestaand
en geraffineerd G-Poe-systeem„vernelnung"
van letterlük alles, wat niet pleit voor het over-
heerschend regiem der Sovjet-republieken.
Sindsdien hebben we vrü geregeld tal van ge
schriften ter lezing gekregen van allerlei teleur
gestelde socialisten en Intellectueelen, 41e tegen
over de bolsjewistische revolutie niet principieel
onwelwillend stonden.
aan Scandinaafsche,
van
In de maand December van het voor-
büe jaar Is het aantak arbeiders weer
lets teruggeloopen, nJ. met 35, uitsluitend
bovengrondsche arbeiders.
De cüfers van den In-
eveneens belangrijk.
1935 saldo. Invoer 472.508
ultvoer’ 97.900 ton;
555.700 ton.
De positie van ons land als kolen-
produceerend land werd dus belangrijk
versterkt. Nederland begint mfc te tellen
op de wereld-kolenmarkt.
De gemiddelde waarde per ton uitge
voerde steenkool bedroeg in 1936 735;
in 1937 f 933; cokes: in 1936 838, in
1957 10.44. Waaruit bUJkt dat de mtjnen
in 1937 met het zwarte goud geel goud heb
ben verdiend.
Olück Aufl
Men leze, als voorbeeld, het dezer dagen
door den voorzitter der Kamer van Koop
handel en Fabrieken voor *s Hertogenbosch
en Omstreken In zijn Nieuwjaarsrede uit
gesproken jaarverslag. Geen terrein van
stedelük en gewestelijk economisch leven,
landbouw en verkeer niet uitgezonderd,
wordt erin vergeten, terwijl ook t. a. v.
het landelijk economisch beeld tal van
belangwekkende bijzonderheden worden
medegedeeld. Deze leerzame dingen vin
den hun weg naar de breede massa,
en het gevolg is, dat ontelbaar velen,
aan het lezen der uitgaven van
het Centraal Bureau van de Statistiek
niet denken, tóch allerlei onder de oogen
krijgen over handelsbeweging, in- en uit
voerwaarde, opbrengst omzetbelasting, re
gistratierechten, werkioosheidscijfergroe-
pen, enz. enz., waarmee zü hun nut kun
nen doen.
Ook in de zoo juist verschenen verslagen
van de Kamers te Middelburg, Eindhoven
en Maastricht vindt men denzelfden geest
terug. Uit eiken regel spreken naarstigheid
en diligente üver: de kenmerken van ge
zonde levenskracht.
Wü behoeven hier niet af te dalen tot
diverse büzonderheden. Als wij willen vol
staan met één enkel algemeen gegeven,
verdient stellig dit te worden vastgesteld,
dat als advlseerend, als registreerend en ais
requestreerend orgaan de Kamer van Koop
handel een plaats in ons openbaar leven m-
neemt, welke in stügende mate waardeering
verdient. Als gevolg van hare naar vele
richtingen gewende en zich nog voort
durend uitbreidende werkontplooilng (men
denke aan haar recente taak ten aanzien
van de uitvoering der Vestigingswet), drin
gen de Kamers door tot in de füne nerven
van het economisch lichaam. Zü krijgen een
visie op veel, dat voorheen verborgen bleef.
De uitvoerige en accuraat samengestelde
jaarverslagen worden, dank zü dit alles, een
spiegel van beteekenls, terwül zü tevens
hun weg vinden naar de massa en daar
door een nuttig middel zün tot betrouwbare
econcJhische volksvoorlichting.
Ir»
kb
vsl
«ti
1
«P
lai
kb
gei
St
m
in