De Russische arbeider RHEUMATIEK T De avonturen vaneen verkeersagent je. I F 7507 SIROOP aan den dag SHEA Het oordeel van een Franschen mynwerker Uw Zenuwen EEN NIEUWE BEHANDELING, DIE Zijn liefde Kamers van Koop handel van de lersche Brigade AFVALSTOFFEN VERMNIT DINSDAG 8 FEBRUARI 1938 (Ingezonden MededeeUng) Nattige werkzaamheid u De Limburgsche mijnen 1937 één der vette jaren De productie in 1937 werd vergeleken met en uitvoer zijn RANDALL PARRISH DOOR 1 31 December: Ju 1 tta Ver tro tUi ischlktheid tot werken door p 7^0 bU een ongeval mot p OKfi 4de beenen of belde oogen a ff UV« doode lijken afloop AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Wj verilss van een hand, een voet of een oog. 2 3»,. 0 B o 'P'. I die 1931 13 de kolenproductie als e 1937 1» S3 ii. tafel, 1 vuurhouten kleerkast, 2 ruwe banken, ziedaar de huiselijke atmosfeer van het Sovjet- gezinsleven. En de Russen beginnen direct maar den bezoeker te vragen: „Hoe leven de arbeiders toch in uw land?" 1931 1932 1933 1934 1935 1938 1937 Tl ja trek! De krac Tb Pe trc ven van bem ma riv ■Ui 1 Fe set hoi pei St< 1931 1932 1933 1934 1935 1936 1937 12.901391 ton 12.756.448 12373.960 12.340.882 11.877344 12.802.538 ,w 14312.268 37.946 3b.170 32.771 29.907 28.736 29.288 32.163 Toen de vos, half gewurgd door het touw, op den grond lag, trad Keesie naderbij. HU drukte hem dé punt van zijn sabel in den buik en zeide: „Als je nog een’kik durft te geven, dan steek ik Je dood, leeljjke spion. Als je een kreet geeft om je meesteres te waarschuwen, dan ia je laatste uur geslagen. Zoo,’ zei bet verkeersagentje, „dat zal hem wel den mond snoeren.” Men schrijft ons uit Limburg: ot dusverre was 1931 het recordjaar van de steenkoolproductle. Thans is 1937 het Jaar, waarin uit de Zuid- Limburgsche mijnen het grootste kwan tum kolen werd gedolven. Sedert volgt: tot weinig méér dan uiterst lokalen daardoor beperkten arbeid In staat, destijds ingeslagen richting ppende echter voor de Kamer ’n breed perspectief en een werkterrein, dat ruim baan liet voor veel zijdige bemoeiingen. Nu de jaarwisseling eenlge weken achter den rug ligt, hebben we ons opnieuw ervan kunnen vergewissen, met hoeveel recht thans van de Kamers van Koophandel kan worden getuigd, dat zij hun plaats onder de zon volkomen waard zijn. Het instituut biedt een beeld van frissche opgaande con junctuur. De vlot en vlug na Nieuwjaar verschenen jaarverslagen van verschillende Zuidelijke Kamers, alsmede de door de voorzitters uit gesproken Nieuwjaarsredevoeringen, stellen het publiek ruimschoots in de gelegenheid een blik te werpen in het opgewekte leven, dat de Kamers bezielt. slaap wordt weer rustig door t gebruik van Mijnhardt’a Zennwtabletten Glazen Buisje 75 cL Bij Apoth. en Drogisten het topjaar 1931 met 1.400.000 ton over schreden. Ook het aantal arbeiders was in 1931 het grootst en bedroeg toen 37.946. Naar algemeen wordt aangenomen zal zulk een aantal arbeiders nooit meer worden bereikt, mede als gevolg van de mechani satie en rationalisatie. Sinds 1931 liep het aantal mijnwerkers steeds achteruit; in 1936, toen de mijn industrie weer eenige opleving bracht, nam het aantal arbeiders weer toe en in 1937 werden zelfs weer 2875 arbeiders aangeno men. Het verloop van het aantal arbeiders sinds 1931 is als volgt: ton; 1936 saldo saldo uitvoer 4 De treurige positie der Russische gehuwde arbeidstek-moeder, de kille sfeer in de befaamde kinderbewaarplaatsen, de harde arbeidsvoor waarden en de vreemde loonen-gradeering ver gelijkt Legay dan met de toestanden in de mün- werkerswereid van Frankrijk. Doch dat is maar „een klein-burgerlijke vergeUjklng", zeggen de Russen hem, wanneer hü hun daarover spreekt. legay besluit zijn boekje met de volgende woorden: Ik boog mijn hoofd en probeerde eenlgen moed te verzamelen, om haar in het fceslcht te durven zien en haar den noodlgen uitleg te geven, t Was geen gemakkelijke taak, want zij kende haar broeder natuurlijk niet zooals ik zijn aanmatigende manieren, zijn vaak beleedl- genden toon, zijn onhebbelijke methoden, zijn minachting voor iedereen, die lager in rang was. Ik kon haar ook niet vertellen, hoe de twist ontstaan was pn evenmin van de harde woor den, die mij tot het uiterste hadden gedreven; zij was zfjn zuster en zou het misschien toch niet begrijpen. Zij zou natuurlijk denken, dat ik loog, dat ik alles maar verzon om mijzelf vrü te praten. Maar ik kon haar toch hier niet alleen achterlaten of haar alleen den duisteren nacht tien inrijden Geen enkel hoekje van de troostelooee vlakten om ons heen was bij dag of nacht veilig langs de wegen patrouilleerden soldaten, voor wie mededoogen een onbekend woord was; in de boeschen hielden zich vluchtende landlieden schuil, die in hun ellende tot elke misdaad in staat waren. Ik dacht er selfs niet meer aan bij levenslange geheele oi verlies van belde armen, niet wist of het wel gepast was om verder te gaan, maar haar gezond verstand behield de overwinning. .Misschien móest Ik dit niet alle maal zoo zeggen, maar wij hebben elkaar onder vreemde omstandigheden leeren kennen en zijn belden aan gevaar blootgesteld. Ik zou u den inhoud van deze documenten niet kunnen open baren, maar het is heel goed mogelijk, dat het lot van Frankrijk in onze handen rust Wij moeten ten voilé vertrouwen In elkaar stellen; zelfs al hebt gij mijn broeder gedood, dan is dat voor mij nog geen reden om uw hulp te weigeren. Gi) hebt voor'mij gevochten” zij beefde terwijl zij naar Awlrlght keek „en mij van dat beest gered. Monsieur. Ik heb alle reden u dankbaar te zijn en daarbij.s. „Wat wildet ge nog zeggen, Mademoiselle? Is het nlel beter, dat ik het weet?” „Als ge me niet verkeerd begrijpt, dan zeker, maar het valt mij moeilijk daarover te spreken. Ik heb mijn broeder lief gehad. Monsieur; hij was altijd heel goed voor mij, maar ik weet dat hij tegenover anderen hardvochtig en aan matigend kon zijn. Misschien was ook in deze zaak zijn schuld grooter dan de uwe. Gij hebt mogelijk slechts u zelf verdedigd, en ik wil dan ook met mijn oordeel wachten tot ik er alles van af weet.” Ik raakte even haar hand aan, en zij duldde het. „Gij hebt mij werkelijk opnieuw moed-gege ven," zei ik diep geroerd. „Ik weet nu, dat ik tot het eind toe op u kan vertrouwen, maar verder verwacht ik niets anders en ik zal ook niet probeeren u te bedriegen. Verontschuldigingen Doch de vos, een groot en sterk dier, gaf geen kamp. Hij viel Woedend, omdat hij al menlgen slag met den sabel had gekre gen. Keesie aan. Doch juist, toen hij hoog opgericht den agent bij de keel wilde-grtfpen, gelukte het een kabouter de lus over zijn kop te werpen, terwijl de andere hem aan zijn staart trok. Met een ruk werd hij achterover geworpen. „Zoo. dat valt je niet mee, leelijkerd," set bet verkeerapgentje. „Wie het laatst lacht, lacht het best.” om te ontkennen, dat ik de man was, die met Charles d’Enville had gevochten. Ik zou tegen over haar geen leugen durven uitspreken, en een levendige overtuiging werd in mij wakker, dgt dit geen vrouw was, die ooit bedrog sou ver geten. Zij sou veel meer respect voor mij heb ben, als ik open met haar omging en haar de geheele waarheid meedeelde. „Welnu, Monlseur?” ,4a, Mademoiselle, ik ben die man,” gaf ik ten atftwoord en ik deed mijn best mijn zelfbeheer- schlng te bewaren. .Maar gij kunt het mij toch niet kwalijk nemen, dat ik u dit niet vertelde voor het bepaald noodig was. Ik verlangde, dat gij mij vertrouwdet en ik had liever dat gij de geschiedenis van anderen zoudt hooren." „Gij waagt u dus niet meer aan een verde diging? OU hebt geen verontschuldiging?” ..Neen, Mademoiselle. Mün kameraden zullen u het verloop van de zaak vertellen. Ik heb niets anders te zeggen dan dat het een eerlijke Strijd was, al keur ik thans, nu ik tot bemnffiBg ben gekomen, deze manier om een geschil te be slechten af. Maar het ging man tegen man, zün leven tegen het mUne, en hü hanteerde het zwaard beter dan ik. Ik ben er niet vast van overtuigd, dat ik hem doodde, ik weet alleen maar, dat mün wapen op het lemmet van zün zwaard uitgleed en dat de steek doel trof. Hij viel en de mannen van mün compagnie drongen er op aan. dat ik de vlucht zou nemen en duw den mU als het ware met geweld de kamer uit” .Maar,” wierp zij tegen en zü keek mij voort durend aan, „als gi) in uw recht waart, waarom moest gij dan op de vlucht gaan? Ben duel, Camille liep onmiddellljk achter mij aan, toen ik de deur van het vertrek er naast open deed. WU stonden In een kleine ruimte, die voor keuken dienst deed, en zagen Dom in een hoek dronkenmansbui uitslapen. Ik bukte mij hem heen, half in den waan, dat hü Sedert meerden 30 Jaar wordt Siroop Femel door doktoren gewaardeerd als een betrouw* baar geneesmiddel ter b o a I r d I n~g v a a HARDNEKKIGE MOEST. B R ON C H I T I S en andére aandoeningen-- der ademhallngsorpanen RAM EL KLSIHS «UCOH/1.U GROOTS FLACON /t.SO s Moskou logeert het gezelschap in het Grand Hó tel, bü het Roode Plein, tegen over het Lenin Museum. *n Merkwaardige büsonderheld: op de schilderUen, diorama's, in de vitrines, tusschen de relieken van 't museum overal komt Stalin voor onafscheidelijk naast Lenin: van Trotskl géén «poor! Op straat- in Moskou zien de menschen er al even armzalig uit; velen zijn beslist vuil. De Fransche bezoekers worden er overal discreet geschaduwd" door 'n vrouw. Deze geeft voor géén Fransch te kennen, doch speelt later zonder blikken of blozen de. tolk, door *n Russische toespraak in perfect Fransch te vertalen. VrU zijn de gasten In Moskou heelemaal niet! Men sleept hen „vol gens program” naar musea, schouwburgen, nachtelijke partijen, soupers In een zóó luxueus hotel, als er In héél Parijs maar enkele te vin den zijn. Op hun herhaald verzoek, nu toen tens naar een mijndistrict tq worden gebracht, slaat men géén acht. Te Moskou valt hun telkens dat schril con trast op tusschen een kleine, In weelde ba dende. ambtenaren- en officlersvrouwen-cliën- teele (wier chique toiletten op de nachtelijke bals de haute nouveauté van Parijs vertegenwoordi gen) en de overal elders opduikende gore volks massa. die men nergens kwijt raakt. Bewijst dit soms het gemis van een middenstand?.... In de groote vleeschconserven- fabriek, natuur lijk staatsbedrijf, waar rond de 7000 personeel werkt, had Legay vernomen, dat deze arbeiders gemiddeld tusschen 200 en 210 roebels per maand verdienen. Slechts enkele tientallen krij gen er 500 roebels en méér. Die curieuze loons- gradeering bü éénzelfde arbeidsprestatie in de fabrieken der Sovjet kan men niet begrijpen, zonder iets van „de geheimen van het Stacha- novisme” (én van de disciplinaire nevenbedoe lingen van dat typisch-Russlsc^ verschijnsel) te kennen. Maar wanneer men deze gemiddelde loonen eens vergelijkt met de courante prUzen der Russische levensmiddelen, kleeding en huis raad in de coöperatieve magazijnen van den Sovjetstaat, bijv, te Moskou,-dan is het lederen West-Europeaan aanstonds duldelUk, dat de doorsnee-arbelder der U.S.S.R. toch slechts.... een slavenleven leidt. Deze Fransche socialist, Legay, heeft tal van Russische arbeiders, voor namelijk mijnwerkers, in hun één-vertrekswo- ning opgezocht. Ondanks de overal tegenwoor dige Sovjet-tolk barstte hier en daar soms een mijnwerker los in bittere klachten, dat ze het ,Jang niet zoo goed hadden, als vóór de revo lutie”. De eerste de beste woning, die Legay ons aanwUst, blijkt in het ééne vertrek twee zUn i wM over hem heen, half in den waan, dat hü slechts veinsde te slapen, maar zün geregelde ademhaling overtuigde mü van het tegendeel. Ik keerde mij met afschuw van den kerel af en nam de omgeving met een. enkelen blik op. Er was maar één raam met een houten luik er voor, en één deur. Er bestond meer kans, dat de achteruitgang onbewaakt was dan de voor deur, want de verschillende geluiden, die tot ons doordrongen, wezen er op, dat het kamp een eind over den weg was opgeslagen. Ik sloot de binnendeur, waardoor de keuken geheel donker was, en greep het meisje bU den arm. „Weet gU al, hoe wU sullen kunnen ontko- 4ieb ik niet, Mademoiselle; ik was dien dag meer dan anders, dslftlg en opvliegend en maar al te bereid om te vechten. Doch als Ik het goed be grepen heb, schenkt gij mU voor deze zaak uw vertrouwen?” «Ja, Monsieur,” antwoordde ze met diepen ernst, ,Jk schenk u mün vertrouwen. Maar kUk eens," én zU deed een stap achteruit en maakte haar hand vrU, „de Engelschman be weegt zicht HU is niet dood!" „Ik heb hem slechts een lichten slag gegeven, maar wü zullen daarmee tüd hebben gewonnen. WU hebben elgenlUk al te lang gepraat. Neem nu uw pistool op, Mademoiselle, dan zullen wU eehs naar den luitenant gaan kijken." hoe afkeurenswaardig ook; komt in het kamp leven toch dikwUls genoeg voor.” „Uw broeder was ver boven mU geplaatst en daarbU een gunsteling van maarschalk Saxe en een -Fransch edelman. MUn eenlge kans op gratie lag in een beroep op ZUne Majesteit." ZU zweeg een oogenblik en zat met gebogen hoofd diep in gedachte. Toen zü haar hoofd weer ophief, om mU aan te kUken, stonden er tranen in haar donkere oogen. Ik wachtte af, wat zU zou zeggen, maar voor mijzelf was ik vast besloten hoe te handelen. „En gU blUft volhouden, dat gü het document naar Carleroi hadt willen brengen?" ,4«, Mademoiselle." .Daarmee zoudt gü uw leven in gevaar heb ben gebracht, gU zoudt gevangen zjjn genomen." „Dat weet ik, Mademoleile.* .Maar waarom wildet gU dan zulk een gevaar* loopen? Voor FrankrUk misschien?” „GedeeltelUk, Mademoiselle, ik ben een sol daat en trouw aan de zaak, die ik dien; toch zou ik niet willen beweren, dat ik voor Frank rUk alleen het offer zou hebben gebracht. Ik had nog een andere beweegreden." „En welke?” „Om het vertrouwen, dat een vrouw In mü gesteld had, niet te beschamen.” ZU kleurde een weinig en drukte haar handen vaster ineen. „Dat zegt gü niet alleen uit galanterie, Mon sieur Shea. Gü züt geen hoveling. Ik begrÜP zelf niet hoe het komt, maar ik ben büna ge neigd u te gelooven. Ik.wel, ik lees de waar heid in uw oogen.” ZU weifelde even, alsof zü We herinneren terloops Engelsche en Fransche „observers” van socialistische huize, oa. Sir Walter Citrine, een der 'grooie voormannen, van het Engelsche vakvereenigingsleven, -en André GMe. den Franschen (communistischen) criticus., ---• - - - Dat *1 deze, onderling zoo verschillende Indivi- Bezinnen te huisvesten; 9 menschen, 2 bedden, 1 dueele opmerken onmiddellük na publicatie --- 1*‘-* hunner kritiek voor verraden, saboteurs van dc arbeidersbeweging. Trotskisten, spionnen en Gestapo-agenten werden uitgemaakt door de communistische pen* in alle landen os. door de Tribune-Volksdagblad zal den lezer niet verwonderen. WU hebben ter bespreking gekregen de erva ringen van een socialist, secretaris van den Fnnschen münwerkersbond „Syndlcat des Mi- neun du Nord", die door de Fransche Vrienden van Sovjet-Rusland was aangezocht, om met enkele kameraden een onderzoekingstocht door liet mUngebied van de UJ3J3R. te gaan maken. Dat deze münwerker ondanks de pertinente be schuldigingen van het comm. „Volksdagblad", als onbevooroordeeld en zelfs als sympathieke „observateur” de ultnoodiging van de V.VB.U. heeft aangenomen, dat hü bovendien als weinig anderen deskundig was op het gebied der le vensomstandigheden en arbeidsvoorwaarden van mijnwerkers, wordt reeds door zijn uitverkiezing bewezeiFW! «Jot de groote Wds, vHafmede men hem in Rusland behandelde, ten overvloede bevestigd. Bü zün terugkomst in FrankrUk heelt hü in n boekje van ruim 120 pagina’s, getiteld „Un mineur francais chez les Russes” (Editions Pierre Tisné, 95 Rue de Rennes, Paris) zün we dervaren kort en bondig, in een eenvoudig relaas, weergegeven. Met de vrUmoedlgheid, den Fran- schen socialistischen arbeiders eigen, had Kleber Legay zoo heet de man de ultnoodiging der Vnénden van de Sovjet-Unle op de volgende voorwaarden aangenomen. Hü wilde le. de vrüe keus van een tolk, aangezien hU geen woord Kussiscn verstond; 2e. vrüheld om te gaan waar hü verkoos, 3e. vrijheid om te spreken met wien hü wilde, 4e. vrüheld om zoo lang in Rusland te bluven, als hü zelf noodig sou achten. Deze voorwaarden werden door zün gastheeren grif aanvaard. Vóór zün vertrek wera hem door ka- t meraad Aubert, secretaris van de Fransche V.V. B.U„ nog persoonlük verzekerd, dat hü in Rus land de grootst mogeiüke vrüheld van beweging sou genieten, terwui bü door communistische woordvoerders te Parus nog eens ultdrukke- lük werd gewaarschuwd, dat Sovjet-Rusland „natüurlük nog geen paradüs is....” Eenmaal genomen in Sovjet-Rusland, moest Legay al daueiuk ondervuiaen, dat men met ue gestelde voorwaaraen niet de minste rekening hield. Het ongeloofelük contrast tusschen de levensvoorwaaraen ot zelfs maar net uiteriux der Russische arbeiders en die der Franschen, nutekte reeds in de eerste uren van zün verbluf in Sovjet-Rusland een „verbijsterenden indruk De merkbaar lage standaard via het Russische Plattelandsleven, de haveloosheid van de stads- afbelaers (wanneer ze tenminste niet gefoto grafeerd moeten woraen door den acueven aiaais-propaganuacuenst)overal in Ruaiaud nog oat aloude georea aan oelioornjze verkeerswegen en aan overal op de stations dat armeuenge lateriuk der gelaten wachtende menigten; alt anes ontnuchtert oen Franschman van meet ai aan. 4n r ranaruk was ik, als zooveien myner medearbeiders, door de communistische propa ganda bewerkt en vast in 'n soort Sovjet-parauuz gaan gelooven....”, verzucht hü. vallen, als ik scherts, zei hU koud. Een rüke Jongen, met een zaak, biedt je aan om met je te trouwen en je wüst hem af? Je bent een domoor, toch al. ZU bleef staan en keek hem in de oogen. Ban.... dan houd je niet van me, Peter? BU wachtte even, voor hü sprak. Houden! Houden! Laten we daar nu geen ellenlange besprekingen over hebben! Natuur- lük hield ik van je. Maar er is nu een jaar of zoo voorbügegaan, en een jaar zonder vooruit zicht telt voor twee. Doe me een genoegen, Frida, en praat me niet van .houden." ZU kon geen woord uitbrengen. Trek het je niet al te veel aan, Frida, wat ik je daar gezegd heb, zei Peter kalm. Maar denk er toch goed over na. Het gaat niet flo- rissant met me, dat weet je en dientenge volge staat het ook slecht voor jou. Als je een rüken jongen gevonden hebt, die met je wil trouwen, neem hem dan. Op den duur zul ja een blok aan mün been wezen en ik voor jou. Dan ga ik maar, zei ze ongewoon kalm. HU hield niet meer van haar en zeker sinds lang al niet meer. Vaarwel, Peter, voegde ze er zaaltjes saa toe. HU antwoordde niet en liep door. Llver- poolstreet no. 201 Za lachte zenuwachtig, oo- derwül ze naar huls ging. Wat had bet voor zin naar Francis te gaan? Hield ze wel van hem? Mocht ze hem zulke Illusies maken? En wat zou hü wel van haar denken! - Ba Pi ter.... Neen, zoo iets had ze niet van hem ge dacht. Ze had hem zich anders voorgesteld. Ze had althans gedacht dat bü van haar hield. HU had haar doen gelooven in een schoonetoe- lUMDSt. Peter had zelfs* niet omgekeken, om een laatsten blik op haar te werpen. Zóó was het beter. Dat meisje had ten laatste een beetje geluk gehad. Wee hem, als hü niet den moed had gehad om haar zóó toe te spreken! Ze zou niet zün weggegaan. Ze zou zich aan hem heb ben vastgeklampt. HU moest tevreden zün, omdat hü goed had gedaan zün welbegrepen plicht. Ja, hü was tevreden. Hü bleef het zich zelf herhalen, dat hü tevreden was, omdat Fri da haar geluk gevonden had. Maar zün oogen brandden van Ingehouden tranen. (Nadruk verboden) hield zoo van je! Het spreekt vanzelf, dat ja iemand anders gevonden hebt. Vaarwel, Frida! Vaarwel, Francis. Het meisje ging vlug baars weegs en was wel- dra in een drukke straat -verdwenen. Zü was diep ontroerd. Ja, Francis was altüd goed voer haar geweest en had haar misschien werkelijk oprecht liefgehad, zooals geen ander. Als M Peter niet had leeren kennen, dan.... Peter was zoo geheel anders dan Francis! Francis was ongekunsteld en oprecht-innerlijk. Peter niet. Niet dat hü slecht was, o neen; maar egoïst en draaierig. Maar ze hield van Peter Als ze met Francis was gaan trouwen, zou ie heel gelukkig zün geworden. Peter moest zijn heele positie nog „maken” en zoolang moest se wachten zou ze ook wachten Ze dacht aan Francis en glimlachte onder- wül, half treurig, half dankbaar. Wat had hij ook al weer gezegd? Liverpoolstreet no. 20. o, maar ze was voor altüd van hem gescheiden.’ Dat was afgeloopen! Zü naderde de kleine woning, waar ze samen met haar tante verbleef. En hier had de twee de ontmoeting plaats. Peter was uiterst slecht gehumeurd. Hü »u knap, maar er lag een ietwat verwaande uit drukking op zün gezicht. Al weken lang had hü zün chef om salarisverhooging gevraagd, en vandaag was het hem definitief geweigerd. Dat zei hü haar nu, terwül ze samen op wandelden. Heb nog wat geduld, zei Frida zachtjes Alles komt goed in deze wereld. Onverwoestbaar optimist, hè? Zeg JU dan eens hoe dit allemaal terecht moet komen! Je moet afwachten. Peter. KUk eens, neg geen paar minuten geleden ben ik zoo iemand tegengekomen een die indertüd van me hield. Toen was hü arm, en nu ia hü rük en heeft een zaak. En hü vroeg of ik met ’m wilde tróu wen, stel je voor! Waarom doe je het niet, domoor! Frida keerde zich langzaam naar hem om. Haar gelaat werd heel bleek. Zü kon niet aan stonds spreken. Dan zet se bevend: Je schertst zeker? Ik mag om- M>>, als zei men?” vroeg zü fluisterend. „Hebt gü al plan?” .JSgenlük nog niet; wü moeten eerst den omtrek verkennen. Ga mee, ik zal uw Klds zün.” Zoo zacht mogelük lichtte ik de klink op en keek voorzichtig uit Door den rooden gloed van een kampvuur, dat op korten afstand brandde, doch door sen der zümuren van het huls voor ons onzichtbaar bleef, kon ik mün •nmlddel- lükè omgeving tamelük goed opnemen. Niet ver af zag ik het loodsje, waar ik mün paard had ondergebracht. De deur was rechts en ik wist, dat daar een schildwacht stond; ik verbeeldde mü zelfs, dat ik de schaduw van den man sl. toen hü bü den hoek kwam, een scherpen draal maakte en weer in de duisternis verdween. In de overtuiging, dat ik de juiste plek ï?a het kamp kende, was het voor ons het beste in tegenovergestelde richting de vlucht te nemfn. maar als wü te voet moésten gaan, zouden on« pogingen toch vergeefsch zün. Al hadden wü nog verschillende uren, waarin het donker zün. vóór ons, bereden mannen zouden ons toch met het eerste lichten van den dag h®* len. En lang zou het niet meer duren, oi Awlrlght zou ontwaken en met het ontwaken zou hem natuurlijk een hevig verladen- zich te wreken, aangrüpen. Dan hadden nog veel kans benden boeren te ontmoeten, die stroopend en plunderend het land aftrcr' ken. Wanhopig door gebrek aan voedsel, en van elke tucht, plunderden dezen lee8sta*?\, woningen en mishandelden iedereen, die tegen hen durfde verzetten. (Wordt vervolgd). t-^ rida! H Het jonge meisje, dat om den hoek van een stille straat kwam, bleef verschrikt staan en liet een pakje vallen, dat ze in haar hand hield. De man, die het voor haar opraapte bleef vlak voor haar staan. HU was nog jong, slank en goed geileed. Frida, liefste! Zü was dusdanig in de war, dat zü niet aan stonds wist te handelen. Maar dan greep zü haar pakje uit zün hand en ging vastberaden verder. Doch hü hield haar enkele passen ver der opnieuw staande. Frida, ik zoek je al zoolang! Niemand wist me iets van jou te vertellen. Die groote steden zün net werelddeelen. Ik ben nu hier in Bos ton. Ik heb een zaak in modestoffen in Llver- poolstreet no. 20. Kom je eens bü me? Dan zal ik je een mooie japon geven, Frida. Ja, ik heb een erfenisje gehad, en toen deze zaak gekocht, en het gaat werkelijk goed. En toen heb ik di rect aan jou gedacht, Frida. Wat is er? Ja je bent toch nog niet getrouwd, hoop ik? Zü sloot even de oogeq. Enkele jaren geleden had ze van den man, die nu tot haar sprak, ge houden tenminste dat dacht ze. Het deed haar thans nog goed zün stem te hooren. Daar na was er zooveel gebeurd. ZU kon het zich niet allemaal meer herinneren alleen dit eene, dat van het grootste belang was: zü was ver liefd geworden op Peter. Je bent toch nog niet getrouwd, hoop ik? vroeg Francis weer. Ik gé trouwen, zei ze zachtjes. Hü zweeg gerulmen tüd. Dan zei hü met be wogen stem: Ik had het wel kunnen denken, Frida, ik heb je gezocht om je te zeggen, om Je te vra gen of je met me wilde trouwen. Het la waar, ik heb te lang gewacht, Frida. Maar ik was arm.... Den laatsten tüd heb ik alleen maar aan jou gedacht Ik had een gevoel, dat onze oude vriendschap weer heelemaal zou opbloeien en dat we samen nog gelukkig zouden worden. Ik vond dat ik Je nu een behoorlük leven kon aanbieden. Maar genoeg daarover. Alles is uit totaal uit.... Het is uit, herhaalde ze zachtjes. Ze was een lief meisje, met twee groote kin- deroogen, waarin altüd tranen schenen te schit teren. Frida, ben Je wel gelukkig? vroeg hü weer. Scheelt er iets aan? Ik ben heel gelukkig. MUn aanstaa erg goed voor me. Dank je, Francis.... Als je me ooit mocht noodig hebben, Fri da, herinner Je dan dat ik je vriend ben. Ik ATT E* A ^C! op Wad lUn ü,Ke’°18® versekerlngsvoorwaarden tegen AA I «I FA IbT >111 lij 1*1 ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen De besté manier hiervoor Is, een zoutkuur te doen met Fynnon Salt, want de voor naamste verdienste van Fyrtnon Salt be staat hierin, dat U door het regelmatig ge bruik van Fynnon Salt hetzelfde resultaat verkrijgt als met een langdurige kuur in één diverse natuurbadplaatsen! U behoeft géén groote reizen te makep om baat te vinden voor Uw ftheumatlek. Een flacon Fynnon Salt en een glas water zijn reeds voldoende om „thuis” Uw kuur te doen. Het resultaat ten opzichte van Rheu- matiek. Spit, e.d. is verbluffend, zooals duizenden gevallen hebben aangetoond. Fynnon Salt neutraliseert het urinezuur en hergeeft Uw lichaam zijn oude lenigheid. Pünen verdwijnen en blijven weg. Vraagt nog heden Uw drogist of apotheker een grooten flacon Fynnon Salt a f 1,25. Hij heeft t. IMP. THE GLOBE TRADING COMP. LTD. Singel 44 - Tel. 31326 - Amsterdam Men schrijft ons uit het Zuiden: inds vóór ongeveer een twintigtal Jaren de vroegere plaatselijke Kamers van Koophandel en Fabrieken zijn omgezet in Kamers, die, op de groote steden na, geheele gewestelijke streken omvatten, heeft de ervaring wel geleerd, dat die ombouw gunstig Is geweest. In hun vroegeren vorm toch waren deze instellingen, die tot In zéér kleine plaatsen werden aangetroffen, veelal en De ,Jk erken volmondig de groote moellükheden, waarop de leiders van de Russische revolutie zün gestuit en die ook thans nog bestaan. Maar Ik ■toegrüjr aéet, waarom men ons zoo grof heeft belogen omtrent de levensomstandigheden en arbeidstoestanden in Rusland. Daarmede heeft men de Russische revolutie géén dienst ge- daanl p zoek naar de waarheid is niets zoo II moei! Uk. als een onderzoek naar de bestaansvoorwaarden van den Russischen arbeider. Van den eenen kant houdt de alom tegenwoordige G-Poe haar oog op alle vreem delingen binnen de gesloten Bovjet-grenzen, op alle communicatie en op elke correspondentie met het buitenland, op de Rusland binnenko mende boeken, bladen en tüdschrlften. Van den anderen kant zorgen de actieve V.V.S.U.-leden (Vrienden Van de Sovjet-Unle) er wel voor, dat door hun grootscheepsche gedrukte en ge sproken propaganda zoowel arbeiders als Intel lectuelen regelmatig en schrander door anti kritiek worden beïnvloed. Dat het vooral in de laatste Jaren moeilüker Werd, omtrent de eigen levensomstandigheden en arbeidsvoorwaarden van de groote arbeiders massa In Sovjet-Rusland kritische en betrouw bare gegevens in het land zelf te verzamelen, kunnen de te Moskou verblüvende Correspon denten voor Fransche, Britache en Amerikaan- sche bladen alléén maar betoogen, zoodra ze aan dézen kant van de UJ3S R.-grenzen komen en zeker zün, niet meer naar Moskou terug te gaan. De onthullingen van Paul Scheffer, jarenlang corr. voor het .Berliner Tageblatt" te Moskou, na zün uitbanning hoofdredacteur te Berlün ge worden, hebben wü enkele jaren geleden ook wel In ons blad aangehaald. Daarna heeft he( openbaar dispuut tusschen den Engelschen socialist, den wereldbekenden schrüver H. O Wells, en Btalln, waarvan destüds (Oct. 1934) de wereldpers vol stond, gewezen op een bestaand en geraffineerd G-Poe-systeem„vernelnung" van letterlük alles, wat niet pleit voor het over- heerschend regiem der Sovjet-republieken. Sindsdien hebben we vrü geregeld tal van ge schriften ter lezing gekregen van allerlei teleur gestelde socialisten en Intellectueelen, 41e tegen over de bolsjewistische revolutie niet principieel onwelwillend stonden. aan Scandinaafsche, van In de maand December van het voor- büe jaar Is het aantak arbeiders weer lets teruggeloopen, nJ. met 35, uitsluitend bovengrondsche arbeiders. De cüfers van den In- eveneens belangrijk. 1935 saldo. Invoer 472.508 ultvoer’ 97.900 ton; 555.700 ton. De positie van ons land als kolen- produceerend land werd dus belangrijk versterkt. Nederland begint mfc te tellen op de wereld-kolenmarkt. De gemiddelde waarde per ton uitge voerde steenkool bedroeg in 1936 735; in 1937 f 933; cokes: in 1936 838, in 1957 10.44. Waaruit bUJkt dat de mtjnen in 1937 met het zwarte goud geel goud heb ben verdiend. Olück Aufl Men leze, als voorbeeld, het dezer dagen door den voorzitter der Kamer van Koop handel en Fabrieken voor *s Hertogenbosch en Omstreken In zijn Nieuwjaarsrede uit gesproken jaarverslag. Geen terrein van stedelük en gewestelijk economisch leven, landbouw en verkeer niet uitgezonderd, wordt erin vergeten, terwijl ook t. a. v. het landelijk economisch beeld tal van belangwekkende bijzonderheden worden medegedeeld. Deze leerzame dingen vin den hun weg naar de breede massa, en het gevolg is, dat ontelbaar velen, aan het lezen der uitgaven van het Centraal Bureau van de Statistiek niet denken, tóch allerlei onder de oogen krijgen over handelsbeweging, in- en uit voerwaarde, opbrengst omzetbelasting, re gistratierechten, werkioosheidscijfergroe- pen, enz. enz., waarmee zü hun nut kun nen doen. Ook in de zoo juist verschenen verslagen van de Kamers te Middelburg, Eindhoven en Maastricht vindt men denzelfden geest terug. Uit eiken regel spreken naarstigheid en diligente üver: de kenmerken van ge zonde levenskracht. Wü behoeven hier niet af te dalen tot diverse büzonderheden. Als wij willen vol staan met één enkel algemeen gegeven, verdient stellig dit te worden vastgesteld, dat als advlseerend, als registreerend en ais requestreerend orgaan de Kamer van Koop handel een plaats in ons openbaar leven m- neemt, welke in stügende mate waardeering verdient. Als gevolg van hare naar vele richtingen gewende en zich nog voort durend uitbreidende werkontplooilng (men denke aan haar recente taak ten aanzien van de uitvoering der Vestigingswet), drin gen de Kamers door tot in de füne nerven van het economisch lichaam. Zü krijgen een visie op veel, dat voorheen verborgen bleef. De uitvoerige en accuraat samengestelde jaarverslagen worden, dank zü dit alles, een spiegel van beteekenls, terwül zü tevens hun weg vinden naar de massa en daar door een nuttig middel zün tot betrouwbare econcJhische volksvoorlichting. Ir» kb vsl «ti 1 «P lai kb gei St m in

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 18