OEFENWEDSTRIJD VAN HET BONDSELFTAL
Loontje komt
zijn boontje
om
m
r
i
I
FOTOREPORTAGE
F*1* ♦Hrill
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
Plaats dan een „Omroeper”
gezinnen
V
M
it«h
I
4.1*/.
K
Een leuk Kunstje
Het verhaal van Bram
L
lp
u
voor 80.
Ml
iP
mil
Hfkf A
DONDERDAG 17 FEBRUARI 1938
H
1
4
DE V.P.D.
Een vreemde vogel
1)
7>
T'g i
kiwi kiwi
Tm
4
L
te
-J
fa
da
§4
E
D« automobieltentoonstelling te Berlijn te werdteg. Sen
wagen te doorsnee
'V
X.
ar
1
o
ff
W\-
L’
1
o
A
V
>i
l -
L*
A
9
1
waardige
bewoners
en
R
r
O
r
I
-1
1
1
ki
▼1
o
o
u
a
ri
1
1*4
>nvt ka.*
1
«ev
sar
eet
wel
reel
1
aai
bn
ste
toe
tei
rii
de
We
ra
de
tn
ree
a
1
t
i
d
c
o
I
I
1
1
1
aal
br«
M
k»
dat
<ed
Bei
wei
■11
Ji
We
de b
kon
een i
aaaa
Ust
aidu
bede
ven
niet
stral
leen
wore
lede;
spra
bxini
oord
beky
«f d
hoor
V<
vi
B
lei
Uf
i.
•-
•5**
R
f n vi
J
Ooms scoort hot dorde Nederlandsche doelpunt tijdens den ooien
wedstrijd, welke het voorloopig Nederlandsche elftal Woensdagmiddag
op Spangen togen den Engelschen derde klasser Newport County
speelde
De Nederlandsche schaatsenrijders
Koopt en Laegedyk vertrokken Woene
dag neer Letland voor de Internette
note wedetrlidee oe
-
Neem drie glazen en vul die alle drie hall
met water. Verder neem Je een stuk goed
stevig papier van ongeveer 10 cM breed
en 30 cld. lang.
Nu leg je het papier op den rand van
twee der glazen en zet het derde glas op
het papier (zonder het los te laten). Ieder
een ziet dan, dat het papier doorzakt en
het glas zou vallen als je het los liet.
Je schuift de glazen wat dichter bij el
kaar en probeert het nog eehs, maar weef
zakt het papier door.
Dan neem je het papier weer van de gla
zen, legt het op tafel, zet er ook het derde
glas bij en zegt tegen je vriendjes: „Je
ziet, dat het papier doorzakt en het glas
dus zou vallen, als Ik het losliet en toch
is het mogelijk het glas op het papier te
zetten. Wie van Jullie kan het doen?”
Ze gaan dan allemaal probeeren, maar
lukken doet het niet en ten slotte zullen
ze zeggen, dat het onmogelijk is.
„Ónmogelijk?” zeg je, „dat denk Je maar;
wil Ik het jelui eens voordoen?"
En dan neem Je het papier, vouwt het
over de lengte in plooien, zoodat het er
uit ziet als gegolfd plaatijzer, waarvan se
wel daken van schuurtjes maken, trekt de
plooien weer uit elkaar en legt het dan zóó
op de beide glazen. Het half met water ge
vulde derde glas zal er dan gemakkelijk
op gezet kunnen worden.
Nog even een goede raad: Repeteer het
kunstje eerst eens voor Jezelf, vóór je het
aan Je vriendjes laat zien Je bent dan
zeker hoe je het doen moet en mislukken
Is uitgesloten.
Met 8600 tan metende nas. «Trafalgar», bij de Ned. Scheepsbouw Mij.
te Amsterdam gebouwd voor WlBs. Wllhelmsen te Oslo, patas sH de
Hamburg op weg neer de Neordeae voor de proefvaart
De wieg, welke door het Poolsche
Staatsboschbeheer aan H. K. H.
Prinses Beatrix is geschonken, is
Woensdag ten paleize Soestdijk
door de Nederlandsche vertegen
woordigers van het Poolsche
Staatsboschbeheer aangeboden
dan legt zij haar sieraden en paarien hals
snoer steeds in een hollen boom, die niet
ver van den oever staat. Ga daar nu In
dien boom zitten en steel het paarien hals
snoer. Van den boom echter tot aan dé wo
ning van de slang moet Je telkens een pa-
rel laten vallen. En de rest van het snoer
in het nest van de slang leggen. Daarna
wacht Je maar af wat er gaat gebeuren.”
De ekster bedankte Relntje voor zijn goe
den raad en vloog in den hollen boom,
t waarniet lang erna vorstin Leona met
haar gevolg arriveerde. Zij legde haar sie
raden werkelijk op de aangeduide plaats
en pa Ekster stal het snoer met witte
paarien en deed vervolgens precies wat
Relntje de vos hem aangeraden had.
Na het bad miste de koningin haar paar
ien. Zjj brulde van woede en beval haar ge
volg in alle richtingen in het bosch te gaan
zoeken.
Het was overbodig.
Want 'een van de bedienden had reeds
een parel gevonden en een eind verder weer
een en zoo vonden ze er telkens een tot aan
de woning van Gladaard de slang. In haar
nest vonden zij de overige parels.
,J>us de dievegge heeft zich zelf verra
den,” zei de leeuwin, „we zullen wachten
tot zij thuiskomt.”
Toen Gladaard thuiskwam, werd zij'ter
stond gegrepen en Tybaart, de kater, trok
zijn zwaard en hakte de slang den kop af.
Nu kimden de dieren in den omtrek weer
ha vrede leven. Want niet alleen de ekster-
familie had last van haar.
En enkele weken erna werd de wensch
van moeder Ekster vervuld en kon zij voor
vier kleine eksterjongen zorgen, die hun
zachte donslijfjes tegen haar vleugels
drukten-
1200 kuikens vliegen naar Engeland. - Per K.L.M.-vliegtuig werden
Woensdag van SeMpbel 1200 kuikens naar Croydon overgebracht
voor de vorbetartag van den Engelschen veestapeL De kuikens worden
In het vliegtuig geleden
T
uit de voeten maken. Maar net kwam pa
Ekster aangevlogen. Die zag den leeljjken
roover en pikte met zijn sterken snavel
naar de oogen van de dievegge. Die liet zich
naar beneden glijden.
Daar kwam het ekstervrouwtje thuis.
„Vrouw,” zei de ekster, „ik heb den dief
ontdekt.”
„Wie is het?” vroeg de vrouw vlug.
„Gladaard, die hier beneden woont
waar we zoo bevriend mee zijn. Maar we
zullen ons wreken. Als ik maar wist hoe!”
„Hoe is het moge lij k®” antwoordde de
ekstervrouw, „en zij kwam ons vorlgen
keer nog wel condoleeren met het verlies
van ons broedsel. O, wat een'valschaard.
Ga maar gauw naar Relntje, den rechter,
die weet overal raad op!”
Vader Ekster vloog „vliegensvlug” naar
Relntje, astn wien hij het geval voorlegde.
,JZoo, zoo,” zei de vos, „hm, hm, nou
daar moet ik eens een tijdje kalm over na
denken."
Hjj kroop in zUn hol en dacht een poosje
met zUn oogen dicht na. Toen kwam hU
weer te voorschijn.
„Gladaard moet gestraft worden?’ zei hij
tot den ekster, „want ik geloof niet dat we
haar met woorden tot andere gedachten
kunnen brengen. Ja, zu zal wel duizend
maal beterschap beloven, maar Ik meen
den aard van een slang beter te kennen.
Luister dus goed, naar waE ik je opdraag.
Hier in de buurt Is een groote vUver.
lederen morgen komt koningin Leona, de
leeuwin, daar baden me| haar gevolg en
Me
Waag
heeft
«tt d
naast
h
•w-^ rgens, hier ver vandaan, lag een dicht
H en donker bosch, waar talrijke dieren
^•in vrede en vriendschap bU elkaar
leefden. Pas hadden zij aan koning Nobel
nog plechtig beloofd elkanders rechten te
eerbiedigen, nooit meer te vechten onder
ling en elkaar zooveel mogeUjk behulpzaam
te zUn.
Maar in datzelfde bosch leefde Gladaard,
de slang. Haar huis was gebouwd in een
hollen boom, omgeven door varens en dicht
struikgewas, waartusschen "zij ongezien op
c de loer kon gaan liggen om argelooze
kleine dieren, die voorbijkwamen, te beslui
pen en op te eten.
Boven in den boom had een ekster zijn
nest gebouwd. Vredig woonde hU er met
zUn vrouwtje en al spoedig lagen drie ge
spikkelde, grauwe, peervormige eitjes in
J)et nest. De slang lag op de loer, te wach
ten op het oogenblik, waarop de twee ek
sters even het nest zouden verlaten. Dat
gebeurde niet lang erna eft vlug als de
'wind slingerde de slang zich om den stam
naar boven en stal de drie, eieren, die zij
in het donkerste van haar hoi oppeuzelde.
Toen de eksters terugkwamen, waren dc
eieren verdwenen en diepbedroefd zaten ze
op den rand van het nest.
„Och, och," zuchtte het ekstervrouwtje,
„nu heb ik over een tijd geen kleintjes om
te verzorgen. Wie zou die brutale dief zUn?”
,Jk weet het niet,” antwoordde de ek
ster, „maar gelukkig is het nog Vroeg in
bet voorjaar, laten we maar aart een nieuw
broedsel beginnen."
Een tUd later lagen er weer vier gespik
kelde eieren in het nest. Het ekstervrouw
tje was reuzeblU en droomde van donzen
kindertjes, die zU onder haar vleugels zou
kunnen koesteren en verzorgen.
Maar de droom'bleef een droom.
Want de verraderlUke Gladaard zat te
loeren op een gunstige gelegenheid om ook
deze eieren te stelen. Dat was nu niet zoo
gemakkelUk, want de vogels gingen niet
ver van huis, ofwel de een bleef thuis, ter-
wUl de ander voedsel zocht. Maar op een
keer waren ze allebei even weg en daar had
de slafig al dagen op gewacht. Snel en ge-
ruischloos werkte zU zich naar boven, greep
MQ fciiMC-hCT h w en wilde zich
Klein meisje komt aan het loket en vraagt
voor de vierde maal, wat een kaartje naar
Zandvoort koet.
Weer vertoont de beambte zich en zegt onge
duldig: J3at heb ik je al driemaal gezegd”.
,4a mijnheer, maar mijn broertje Jan vindt het
zoo aardig, als u weer voor t hek komt; t is net
ate in Artis".
HU kan niet vliegen en mist den kam op
het borstbeen, die voor vliegende vogels
zoq kenmerkend is (Fig. 2). Daarom wordt
hU bU de loopvogels gerekend, waartoe ook
de struisvogel behoort, maar de kiwi kiwi
is lang niet zoo groot. Men heeft mU ver
teld, dat hU niet grooter is dan een flinke
kip. ZUn veeren zien er net uit als haren,
zUn pooten zUn dik en zUn snavel is lang.
Waar de snavel aan den kop zit, heeft hij
lange tastbaren (Fig. 3). Die snavel heeft
nog iets heel bizonders, dat je op de plaat
goed kunt zien: de neusgaten, die bU de
meeste vogels bovenaan den snavel zijn ge
plaatst, zitten bU den kiwi kiwi aan den
punt. Een staart houdt de vogel er niet op
na. De pooten zUn wel kort, maar van ste
vige teenen en graafnagels voortien. Achter
aan den poot bevindt zich nog een teen,
die niet op den grond komt, maar wel van
een stevigen klauwachtigen nagel is voor
zien en daardoor doet denken aan de spooi
van een haan. Tweemaal per jaar wordt
een ei gelegd.” „Is dat de reden, dat de
kiwi kiwi uitsterft?" vroeg Rob, die zich
nu herinnerde wel eens lets over den kiwi
kiwi op school te hebben gehoord. ,^en van
de redenten," antwoordde Bram. „Een an
dere is, dat de menschen ze jagen. Dat de
den de inboorlingen vroeger al om van de
huiden mantels te maken. De Europeanen
jagen ze, omdat het zulke vreemde dieren
zijn. Ook de op Nieuw-Zeeland ingevoerde
en verwilderde katten doen hun veel
kwaad. Vlug is de kiwi kiwi wel. HU springt
over hoogten van meer dan een halven
meter. Als een rat sluipt bU in de scheme
ring rond, stil, geruischloos. Als hU stil
staat, heeft hU de gewoonte zijn hals in te
trekken en UJkt dan heelemaal rond.
Om te eten stoot hU zUn langen snavel
diep in den grond, tot aan den kop. Meestal
trekt hU den snavel terug met een worm
er in, die hU voorzichtig beetpakt, om hem
niet in stukken te doen vallen. Heeft hU
zUn bult op den grond gelegd, dan werpt
hU hem met een ruk omhoog en slikt hem
in. Behalve van wormen, leeft de kiwi kiwi
van insekten en van Ujd tot tUd slikt hU,
evenals de kip. steentjes in. Als hu kwaad
wordt, stampt hU met een poot op den
grond. Daar de kiwi kiwi pas in de scheme
ring voedsel gaat zoeken, brengt hU den
dag door in een zelfgegraven hol en wel
bet liefst onder de wartels van een grooten
boom. BU deze vogels broedt alleen het
wijfje. Er zUn wel vUf soorten kiwi’s be
kend, alle op Nieuw-Zeeland, in de meest
ontoegankeiyke bosschen.”
Mlentje wou weten, waarom het dier dien
elgenaardigen naam kiwi had gekregen.
Gelukkig kon Bram haar inlichten. JDe
naam kiwi kiwi is overgenomen van de in
boorlingen, die opgemerkt hadden, dat de
vogel in den avond vóór middernacht een
eigenaardig roepend geluid maakt, dat het
beste met „kiwi kiwi" overeenkomt.” Eve
lien wou weten hoe de vogel van kleur was
en of er niets gedaan werd om het uitster
ven, van deze vogels tegen te gaan. Over
het eerste kon Bram haar inlichten; de
kiwi is bruin van kleur. Pas in het begin
van de negentiende eeuw heeft men den
vogel ontdekt. Op de tweede vraag wist hij
geen antwoord. i
AHen waren het er over eens, dat zU
weer een gezelligen middag hadden gehad.
Nadat er besloten was nog even een brief
aan Henk te schrvUven en allen daar hun
bUdrage toe geleverd hadden, ging de club
uiteen. A. Ia
y-x ram’s vacantle was al vroeg begonnen
rs en hU was te logeeren gevraagd bU
de familie Van Voorden. NatuurUjk
moest de club ,De Vereeniglng Plant en
Dier’’ van deze zeldzaam voorkomende ge
legenheid profiteeren, om Bram weer als
van ouds iets te laten vertellen, ’t Was wel
repetitietUd, maar één middag kon ieder
een zich toch wel vrU maken. Zoo zaten ze
in afwachting, toen Bram met een dik boek
onder den arm binnenkwam. „Over welk
kolibrietje zul je het vanmiddag hebben?”
„Over geen kolibrietje," gaf Bram ten ant
woord, „maar wel over een van de merk
waardigste vogels, die op twee pooten rond-
loopen.” „En op twee vleugels rondvlie
gen?” vroeg Kees, die een grapje wilde ma
ken. „Mis man, de vogel, waar ik over wil
spreken en jullie een paar plaatjes van wil
laten zien, kan heelemaal niet vliegen. Het
is de Kiwi kiwi”. (Fig. 1). Nu schikten
allen een beetje dichter bU en Bram be
gon: „De kiwi kiwi is een van de merk-
Nieuw-Zeeland
T
