De avonturen van een verkeersagentje
mfiaal aan den dag
Achter het masker
F 250.
F 750.
@a/ta-Cóco*
SHEA
van de lersche Brigade
VRIJDAG 25 FEBRUARI 1938
(Jnpeaondeis MededeeUngj
De laatste hoop
Een fantastische sage
r
RANDALL PARRISH
DOOR
DURFDE NIET ETEN DOOR
INDIGESTIE
Borende kiespijn?
Cöan *n„ 7ftynfuiAjdAjen
de nieuwe versterkende j
natuurdrank voor oud en jong!]
R'A'
Na geen oogenbllk meer ziek
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN U1TERL1JK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HST ONGEVAL
Wg hadden er geen begrip van wie hg in wer-
K
dat zg
haastig
ik hier
vriend?
«c
tWorat vervoigdj
VI
itbeid tot werken door
beenen of beide oogen
gen. .Dat valt Je tegen, ieelgke heks,” schreeuwde de agent
onder het loopen. „het is ook niet alle dagen kermis.*
1
k
k
fa
er duidelijk op te nemen. Ik waagde
verder en stak mgn hoofd door de
Op hetzelfde •oogenbllk riep
t
V
t
tl
r
t
v
s
tl
<1
a
<1
i
k
I
van
be-
DM helpen goed. 12 cachets 50 et. 2 «Hikt 10 et
geweest.
woord.
Ik hoorde haar snel, ongetwijfeld van ver
lichting, adem halen en den eerst opgeheven
stoel weer op den grond neerzetten.
.Van de lersche Brigade! Kan zoolets moge-
het lot van Camille d'Enville zou nog
zijn dan de dood. En de tijd spoedde
Friso en waarschijnlijk ook Bruno gingen ech
ter weer spoedig aan het zwerven om tenslotte
dienst te nemen in de legers van Alexander, na
wiens dood zij. evenals Saxo, naar hun oor
spronkelijk vaderland tensckeerden. waar Friso
In het huwelijk trad met Hllla, de dochter van
konlng Agathocles van Traclë. uit welk huwelijk
seven zonen werden geboren.
Het duurde echter niet lang of wederom wer
den de broeders door Agrammes verslagen en
de geheele stam werd uit het land verbannen.
Als volk van zeevaarders bouwden zij een
groote vloot om over zee elders hun hei’ te
zoeken.
Al spoedjfe bleek dat de reis met een geheele
vloot -«pete bezwaren met. zich bracht. Men
brak derhalve alle vaartuigen af en bouwde van
het materiaal een enorm groot schip dat den
naam kreeg van „Di Mannlgfuald” d.1. de
menigvuldige, waarmede Frlso en de zijnen na
vele wederwaardigheden de onbewoonde kunsten
van de Noordzee bereikten waar zij een tempel
bouwden ter cere van den god Stavo, waaruit
later Stavoren sou zijn ontstaan. Het in bezit
genomen land noemden de stamgenooten naar
hun leider Frisia.
Na verloop van tijd breidde de gemeenschap
zich zoodanig uit dat Saxo en Bruno zich ge
noodzaakt zagen nieuwe woonplaatsen te zoeken,
die zij gevonden zouden hebben in Saksen en
Brunswgk.
„Keeren wg thans weer terug naar bet reuzen
schip, dan vertelt de sage dat reeds oqmlddel-
Igk na den aanvang der reis tusschen de sche
pelingen een heftige strijd losbarstte, die nood-
- had kunnen worden, als een storm
ongekende heftigheid den twist niet had
elndigd. Het onhandelbare en bgna onbestuur
bare monsterschlp kwam dien storm echter te
degenen die nog wat verfut-
viesen op eigen gelegenheid
,.U sluit mij dus hier op. Monsieur, en gaat
intusschen de dame opzoeken?”
.Je hebt mg toch verteld waar sg is opge
sloten, en als ik haar vind, dan ben je zeker van
Je leven, maar zoo niet, dan....'* en ik zweeg
veelbeteekenend.
„Twee uur geleden was zg daar," viel hij haas
tig in, „maar of zij er nog is kan ik natuurlijk
niet weten. De chevalier was toch ook hier, Mon
sieur, en nu is hij toch ook verdwenen. Ik kan
alleen maar zeggen, wat ik weet Maar mis
schien is hij zijn zuster op het spoor gekomen
en heeft haar bevrijd.”
..Daar zal ik wel spoedig achterkomen. Je zei
den toren bij den trap aan het eind van deze
gang? Is dat de plaats?”
HU was te zeer ontdaan door de bedreiging,
die hg in mijn oogen las, om een antwoord te
kunnen geven, maar uit zijn ontstelden blik
meende ik te mogen opmaken, dat hg de waar
heid had gesproken. Ik ging naar den drempel
met den sluitboom In mgn hand, en deed de
deur achter mU dicht. De boom paste volkomen
in de ruwe ijzeren haken. Ofschoon Ik een
oogenbllk aandachtig bleef luisteren, hoorde ik
niets nóch van binnen, nóch van bulten. De
ontzaglijke ruimte scheen even verlaten als zij
al eeuwen was geweest. Indien er zich ooit iets
in deze onheilspellende gangen en zalen be
woog, dan moesten het de geesten zijn van hen,
die vroeger het kasteel hadden bewoond. Maar
ik wist beter; wat Ik in werkelijkheid had te
vreesen, waren schurken, menschen zonder het
minste gevoel.
Als z(j mij nu ontdekten, wachtte mij de dood.
Maar door over deze vragen te blijven denken
kwam ik niet verder. Ik deed beter Mademoi
selle te gaan opsporen en te probeeren haar In
vrijheid te stellen. Dit was voor het oogenbllk
mijn plicht. En het werk moest met spoed
worden aangepakt, want het begon In de gan
gen al donker te worden en een-blik op'het
hooge venster overtuigde mij, dat de zon laag
in het westen stond. Het bewaken van den
dwerg hinderde mg erg bij mijn nasporingen.
Hg had mij verteld, waar het meisje was en
ik zou haar wel alleen vinden. Als hij een
leugen had verteld, zou ik terugkomen en met
geweld de waarheid uit hem slaan. Ik duwde
hem hardhandig tegen den grond en raapte
den eikenhouten sfsluitbalk op.
„Oospele, je moet hier blijven wachten,” zei
ik. .tot ik je weer noodlg heb. Zelfs al zou ik
niet terug komen, dan loop je toch niet veel
kans van honger om te komen voor je vrienden
komen kijken. Als ik ondervind, dat je gelogen
hebt, zal het er slecht voor je uitzien.”
Hij bleef op den vloer zitten en scheen niet
van plan overeind te komen, maar zijn oogen
volgden al mijn bewegingen.
pelukkig was de hoogte van het venster niet hoog, aoodat
Keesle na zijn vlucht uit de hut van de heks geen grooten val
deed. Bovendien werd hij opgevangen door den andereft ka
bouter, die ook den schildwacht had gewaarschuwd. „Dat is op
het nippertje, meneer Keesle," aeide de kabouter blij, dat hij
het verkeersagentje weer zag. „Zeg dat wel, meneer.” zet Keesle.
„daar ben ik door het oog van een naald gekropen.”
wie ae opat, was meneer Philip, die een voor,
treffelgken eetlust bezat en eiken dag dikker en
vroolgker werd. Use bediende aan tafel, maar
telkenmale, dat de pensiongast naar haar keek,
morste as met den bouillon of de soep, of liet
ae zelfs een heelen schotel vallen.
Stommerik! stoof Suse dan op en stuurde
haar oogenbllkkelgk weer naar de keuken.
Dan begon t meisje te hullen en liep nog lang
daarna met roods randen om de oogen rond.
Het duurde niet lang, of Suze’s vriendinnen
begonnen haar vragen te stellen en ook de
collega’s van meneer Stola betoonden zich iet
wat nieuwsgierig. (Ja, boe gaat bet nu een
maal?).
Ik heb hooren neggen.... ael do een tot
Philip.
Zog, ael een
ander ben je
werkelijk van
plan
Maar Philip zei
niet Ja" en niet
.meen” en keek
collega's
slechts met zijn heldere, vroolgke kijkers in
de oogen.
Suae was overigens totaal veranderd. Zeker,
kelgkheld was. Heeft u in het kamp ooit Iemand
gesproken, die hem gezien Imd?”
„Neen, Mademoiselle. Men vertelt van hem,
dat hg niet zelf deel neemt aan de verschrik
kingen, die in zijn naam worden bedreven, dat
hij alleen de plannen ontwerpt en dat zelfs zijn
eigen luitenants hem nooit anders zien dan met
een masker voor. Dit ia dan ook de reden,
waarom het zoo hopeloos is, deze bende schur
ken te vangen.... niemand kent den leider. En
wou u nu zeggen, dat u den man met eigen
oogen heeft gezien en dat u hem herkende?”
Zij haalde zwaar adem en hield mijn hand
stevig in de hare vast. De woorden wilden niet
dan met moeite van haar lippen komen.
„Ja Monsieur.” fluisterde zij. als vreesde zg
zelfs de schaduwen, „hij is hier en heeft zonder
bfl vagUM van aas hand,
m seat ef em» oog.
K-V--
lijk zijn? O, Mon Dieu, ik ben zoo big. Monsieur,
ik ben toch zóó gelukkig! Geef mg de hand.”
Geholpen door den warmen druk vsn haar
vingers, stond Ik In een oogenbllk naast haar
maar ik kon haar gestalte zelfs toen slechts
heel vaag onderscheiden. Als er al vensters in
den toren waren, dan waren zij zóó overgroeid
met wijnranken, dat zij niet in het minst eenig
licht doorlieten.
,Zgt gg alleen?" vroeg ik, hoofdsakelgk met
het doel om mijn zelfbeheersching terug te
krijgen.
.Ja. Monsieur, op het oogenbllk ten minste."
Ik kon heel duidelijkhet beven van haar
stem hooren en ik voelde, dat zg mgn hand
vaster greep. .Maar hg was hier een uurtje
geleden. Ik.... Ik dacht, dat hg terug kwam...
hg.... hg zwoer, dat hg weer zou komen, als Ik
de verschrikkingen van de duisternis had leersn
kennen. Ik was ontzettend bang, maar niet van
de duisternis."
„Wat bedoelt gg dan?"
„Weet gg het dan niet. Monsieur? Weet gg
dan niet wie hier verblgf houdt, wie het hoofd
van deze bandieten is?"
bedoelt den schurk La Porte?"
„Zoo wordt hg genoemd, Ja, Monsieur. Maar
hebt gg ooit iemand gesproken, die meer van
den man af wist dan den naam, waaronder
hg doorgaat? In Pargs hoorde ik den naam
vaak genoeg noemen en wg stelden ons hem
altgd voor als een dulvelschen boer, of het een
of ander woeste monster. De naam werd alleen
maar fluisterend genoemd, men sprak over hem
als over een wezen, dat niets menschel gks bad.
er was nog geen woord tusschen haar en den
pensiongast gewisselde waaraan iets meer dan
een gewone beteekenls kon worden gehecht.
Maar zg veronderstelde nu eenmaal bg meneer
Philip dezelfde gevoelens, die haar jegens hem
bezielden en besteedde steeds meer zorg aan
haar kleedlng en ulterlgk, zoodat haar broer en
Use haar menigmaal met verbazing aangaap
ten. Met dat al kon ze een zekere vrees niet van
zich afzetten. Dit, gevoegd bg een toenemenda
brutaliteit van den kant van Llse, maakte dat
zg zich voortdurend in een prikkelbare stem
ming bevond. Werkelgk, dat meisje ging alle
perken te bulten!
Do grootste verrassing moest evenwel neg
komen.
Op een middag, rond den tgd dat manner
Philip moest thuiskomen ae had juist Lisa
uitgestuurd om nog even iets te halen stond
Suze achter de gordgnen van haar kamer op
den uitkgk en vroeg zich met verbazing af wat
meneer Philip dusdanig verlaat kon hebben. Hg
was altgd zoo geregeld, zoo.... zoo keurig. In
één woord! Zg besloot kwansuis eens een kgkjo
in den tuin te nemen. Zg koos haar weg door
de keuken, om zoo langs den achterkant vai
de stAatzgde te komen. Juist toen zg bg bet
rosenpadje kwam, meende zg een gefluister van
stemmen te boeren. Voorzichtig sloop ae nader
en bleef dan staan. Geen twgfel aan daar
stonden twee menschen te praten in baar tuin.
De eene was sgn stem, dat kon ae goed onder
scheiden, al sprak hg zachtjes. Maar die an
dere stem....? Het leek een vrouwenstem
maar dat kon toch niet? Neen, dat was onmo-
gelgk, herhaalde ze bg zichzelf, onderwgl haar
een ijskoude rilling door de leden voer. Dat was
niet mogelgk en toch
Terwgl zg nog luisterde, maakten twee ge
daanten zich los uit de schaduw van het ge
boomte en begaven zich in tegenovergestelde
richting naar de deur meneer PhlUF en....
Mgn hemel, wat een schande! Meneer Philip
en Ltoe!
Wat bleef baak anders over dan zoo vlug mo
gelgk haar hui» weer binnen te sluipen? Neen,
nu wou ze niets zeggen, Ze zou zich zoo goed
mogelgk Inhouden. Morgen zou ze ben allebei
wegjagen den pensiongast en de dienstbode,
die heel gemoedereerd haar brood gegeten had
den en achter haar rug den gek met baar sta
ken! Morgen! Nü moest ze zwggen. Als ae nü
een scène maakte, zouden ze haar op slot van
rekening nog uitlachen op den hoop toe!
Maar ach. hoe had zg het in haar oude hoofd
gehaald, zich aan zulke illusies over te geven.
-w V- oor net persoon kamers met pension aan-
geboden, in burgergezln."
Sinds enkele dagen bad juffrouw Suze
Mohr deze advertentie in het plaateelgk blad
laten opnemen. Niemand had ooit gedacht, dat
juffrouw Suze Mohr, tegen het einde van den
huwbaren leeftgd, nog kamen zou moeten ver
huren. Maar in het afgeloopen Jaar waren haar
beide ouden kort achter, elkaar gestorven, en
was Suze met baar broer alleen overgebleven.
Het huls was bun eigendom, maar de inkom
sten waren schaarscher geworden.
Waarom verhuren we niet een paar ka
men? zei Adolf tegen sgn zuster. We halen
er altgd wel een centje uit, en, wie weet, mis
schien krgg jg nog kennis, op die manier....
Denk er aan de tgd gaat snel.
Inderdaad. Suze eras ai M. en had nog nooit
een verloofde gehad. Toch was ae niet leelgk.
Integendeel alleen een beetje stgf, misschien.
En zoo had ze den raad van haar broer opge
volgd. „Denk er aan, de tgd gaat snel!” En
ze maakte nu ongewone haast, als om zich
schadeloos te stellen voor den tgd, die verloren
was gegaan.
Den morgen van den derden dag kwam er
iemand voor de kamers. Het was een ietwat
gewoon uitziende man, van in ds dertig of soo.
maar met een Jong gezicht, en twee heldere,
vroolgke kgkers in zgn hoofd.
Ik ben commies bg de spoorwegen, sstt^
hg. Ze hebben me overgeplaatst van het
Zuiden. Mijn naam is Stolz, Pgillp Stola
Dat klonk als een klok, vond Suze.
Wilt u de kamers zien? vroeg ze.
En ze toonde hem de mooiste, die ze had.
Ja, de kamers waren uitstekend. Ook de prijs
beviel. (Om de waarheid te zeggen: Suze had
dien aan den lagen kant gehouden), En op den
avond van dienselfden dag verscheen de nieu
we bewoner met sgn bagage.
Bet was allemaal zóó van een leien dakje ge
gaan, dat Suze er zelf een beetje verrast over
was. Ze had niet eens den tgd genomen om
naar haar gast te informeeren. Doch naarmate
de dagen voorbijgingen, verdween haar onge
rustheid. De nieuwe bewoner gaf geen enkele
reden tot klagen. Het was een eenvoudige en
hartelgke man, en, voor sgn Jaren, jong in zgn
manier van optreden. Hg ging uit en kwam
thuis op vaste uren, liet zich de maaltijden uit
stekend smaken en scheen soo tevreden als
ietaiand maar wezen kan.
Het eten in een restaurant is ook niet dAt,
wat men thuis krijgt, zei Suze op zekeren keer
tegen hem.
Och, in bet Zuiden gaat dat nogal, zei
meneer Stolz. Maar toch woonde ik altgd
bg mpry moeder. To~ is m*n moeder gekor
ven
Ook mgn ouders zgn dood, zei Suze.
Dat was het begin van een meer vertrouwe-
igken omgang tusschen broer en zuster eener-
zgds en hun pensiongast anderzgds. Dan zaten
zg menigmaal gezellig bijeen, terwgl de schuch
tere Llse, de gedienstige voor alle werk, af en
aan rende, om bet meneer Stolz naar den zin
te maktn.
Is de koffie al klaar? Meneer Stolz wacht
er op, zei Adolf.
Denk er aan, dat je maneer*» schoenen nog
poetst, zei Suze.
Wil je ook nog even een pakje sigaretten
voor me balen? zei meneer Stolz.
En Llse, die, ondanks haar dertig jav, nog
maar een kind was in sommige opzichten, werd
al aenuwachtlg, als meneer Stolz het woord tot
haar richtte.
Het leek wel of meneer Stolz eigenlijk de baas
was. Het heels buis stond tot zgn beschikking;
zelfs de piano, waar Suze zoo trotech op was,
werd door de onbedreven vingers van meneer
Stola bewerkt op een onmogelgke manier. De
lekkerste beetjes werden klaar gemaakt, maar
beven en 's avonds, toen deze was uitgewoed
zagen de beangste opvarenden een bleeke figuur
met lange haren uit de golven oprijzen, die op
geheimzinnige wgae langs den voorsteven bet
schip betrad en in het rnorme ruim verdween.
Gedurende drie dagen liét de geest, dien men
„Dl Uald”, de oude, had gedoopt, zich hooren
met de woorden: „Hoort mgn stem en weest ge
hoorzaam aan mgne woorden: Gerechtigheid,
rensgedndheid en hope sgn noodlg voor het
welzgn-van het volk, zoolang het op aarde ver
toeft.”
Deze woorden werden zoo dikwgls geult, dat
de Friesen ae als fundamenten voor hui reluk
hebben erkend.
Na drie dagen verdween «Dl Uald” weer even
a 11e volkeren en stammen, wier geschiedenis
ZX terug gaat tot een ver en mysterieus ver-
leden, hebben hun historie, waarvan de
oorsprong niet blgkt uit schrlftelgke gegevens,
doorweven met sagen en legenden die de fanta
sie heeft vermengd met een ondergrond van
werkelgkheid, waarbg het soms moeilgk is een
juiste grens te trekken tusschen waarheid en
verzlnseL
Ook het volk der Friesen, prat op sgn over
oude, zg het aanvankelgk zeer ruwe cultuur,
kent vele van deze interessante sagen, die op de
afgelegen dorpen nog steeds van geslacht op
geslacht overgaan.
Eenige Jaren geleden gaf de heer J. U’lerama
een bundel van deze verbeeldingsvolle over
leveringen uit, waarvan wg een der voornaam
ste wat nader willen bekend maken.
Vele eeuwen voor Christus' geboorte, ongeveer
ten tijde van Alexander den Grooten, bestonden
er in het verre Indië vele grootere en kleinere
koninkrgken.
Over een dezer vorstendommen heerachte in
dien tgd een konlng. genaamd Adel, die daar
vredig leefde met zgn zonen Friso, Bruno en
Saxo. Lang duurde deae vrede niet want spoe
dig geraakte Adel in oorlog met zgn wreeden
nabuur Agrammes. Adel moest het oudenpit
delven. Hjj sneuvelde, tenrgl zgn zonen de
vlucht moesten nemen.
Met hun geheele familie verlieten zg Azië en
vestigden zich in Griekenland waar Saxo een
leerling werd van Plato.
.Jarenlang leed ik aan indigestie en bg
tgden durfde ik zelfs niets eten. Ik probeerde
verschillende middelen, doch geen van alle
hielp mg, tot ik een flacon Kruschen Salts
kocht. Ik nam de „dagelgksche dosis” als voor
geschreven. Na twee of drie dagen voelde ik
mg reeds veel beter worden en vanaf dien tgd
ben ik geen moment meer ziek geweest. Hoe
wel ik reeds ruim 75 jaar ben, voel ik mg
steeds zoo opgewekt en actief, als leder ander
die 35 of 30 jaar jonger is.” H. A. L.
Wordt ook Uw leven vergald door indigestie?
Probeer dan direct Kruschen Salts. U zult weer
kunnen eten wat U wilt, zonder onaangename
gevolgen. Kruschen Salts bevordert Uw spijs
vertering en spoort de afvoerorganen aan tot
actievere werking. U zult zich zoo goed voelen,
dat U, gelgk vele anderen, met plezier Uw
dagelgksche dosis neemt. Kruschen Salts Is
verkrggboar bg alle apothekers en erkende dro
gisten k 0.40. 0.75 en /1.00 per flacon.
Let op, dat op het etiket op de flesch, zoo
wel als op de bultenverps kklng, de naam
Roamtree Handels Mg.. A'dam, voorkomt.
aan het einde der trap was gekomen. Een
paar minuten verliepen voordat ik deze ver
sperring grondig had onderzocht, maar na eenig
tasten kwam ik er achter dat het door twee
zware dwarshouten, die in spleten van de rot
sen pasten, op zgn plaats werd gehouden. Mgn
oor leunde tegen het luik aan, maar van boven
drong geen enkel geluid door. Vastbesloten het
geheim wan de plaats te leeren kennen, schoof
ik de houten terug. Het luik week terug zonder
teven te maken en nu was ik in staat in de
opening te kgken; maar veel wgzer werd ik
niet, want al was het er een weinig lichter dan
beneden, het was er toch niet licht genoeg om
een en a:
een stap;
nauwe opening,
een stem:
„Ga terug of ik gooi met den stoel ga!”
Mgn hart klopte geweldig. Het was Made
moiselle! en wel alleen, gereed om zich te ver
dedigen. Instinctmatig hield ik mgn hand ter
bescherming omhoog, want ik wist
meende wat zg zei.
„Gooi niet, Mademoiselle!” riep ik
uit. „het is een vriend.”
„Een vriend? Welken vriend heb
dan?"
,De man, die u gisterenavond van dienst is
Arthur Shea", gaf ik ten ant-
■pj rinsen bg dozgnen! Kgk onze Limburg-
sche kranten maar eens door. Geen doro,
om van de steden te zwggen, of het heeft
zgn narrenvorst. En al die hoogheden moeten
natuurlgk in de „gazet”.
Het Igkt een geweldige bloei der folklore,
doch, critlsch beschouwd, schuilt heel wat con
currentie in de verrassend toegenomen zotter-
ng. Zeker, Limburg bleef gehecht aan zgn
Carnaval en die van Sittard hebben er, jaren
geleden, zelfs een minlatuur-revolutietje voor
over gehad, doch veel van hetgeen we nu aan
voorbereidselen tot optochten vooral aanschou
wen, mag men rekenen tot bevordering van het
vreemdelingenverkeer.
De Impuls Is wellicht van bet Duitsche Rgn-
land uitgegaan. Het nieuwe bewind zag in wat
de Keulsche, Düsseldorfsche en Akensche car
navals voor de economie van stad en streek en
meteen voor de deviezenposltle van het Rgk
be toekenden. Men organiseerde de feesten beter
en voerde een stevige propaganda er voor in het
aangrenzende buitenland. Met duizenden stroom
den de vreemdelingen, met hun guldens en fran
ken, over de grens.
Men onderschatte in Limburg de zakelgke na-
deelen van dezen exodus niet, evenals de mo-
reeie bezwaren. Meer en meer drong zich de
aenschelgkheid op, ingezetenen en vreemdelin
gen in eigen land iets te bieden. Tot dan had
alleen Sittard met zgn optochten menschen van
elder» probeeren te lokken. Spoedig begon ook
Maastricht, gevolgd door tal van andere plaat-
Er sgn zelfs berekeningen gemaakt hoeveel
duizenden guldens met de drie dolle dagen >n
beweging komen, we meenen zooiets gelezen te
hebben van ongeveer een half millloen.
Het is natuurlijk vooral de middenstand die
hiervan profiteert. Deze kan het toderdaad oox
best gebruiken, want, behalve in Ae mgnstreek.
merkt men van de opleving na de devaluatie in
Limburg nog niet veel. De actie voor Carnaval
wordt dan ook vooral uit middenstandskrlngen
gevoerd en vrg ruim wordt door hotel- en café
houders, door banketbakkers, winkeliers in car-
navalsartlkelen enz. op de door de Camavals-
vereenlgingen aangeboden steunljjsten ingetee-
kend. Voor menige zaak maakt de Vastenavond
het jaar goed of draaglijk.
De propaganda richt zich vooral tot de mgn-
streek, de „oude” mgnstreek, want Sittard,.
Jteofdstad der nieuwe mgnstreek’*. is zelf een
der voornaamste carnavals-centra. In het land
van Heerlen vinden we wel verschillende ge
meenten waar publiek Carnaval gevierd wordt
doch in de metropool der oude mgnstreek zelf,
in Heerlen, is het met die dagen hartverscheu
rend stil en uitgestorven. Met duizenden en
uuizenden trekt men elders heen, velen nog
naar Aken, doch het gros verspreidt zjch over
Maastricht, Sittard, Kerkrade en andere feest
vierende gemeenten.
Al jaren lang gaan in Heerlen stemmen op
cm wat van alle deviezen en bontanten zelf te
bemachtigen, maar tot nog toe wil net niet luk
ken. Heerlen heeft geen traditie, zuchten de
pessimisten, doch de optimisten wijzen dan naar
Roermond, waar de Vastenavond tot voor en
kele jaren ook uitgestorven leek, doch dien men
nu weer aardig begint op te halen. In ieder ge
val werkt, met carnaval, de hangende verkeers
agent aan de Heerlensche Kruisstraat voor
„spek en boenen".
17 A °P Wad *Wn l“«evol«e de verzekeringsvoorwaarden tegen E* 7 Kgi 1 oy levenslange geheele ongeschikt
VJl W1VIL o onE«T*Uen TOtokerd voor een der volgende ultkeerlngen l verlies van beide armen, belde b
masker voor met mg gesproken; hg heeft mg
zelfs bedreigd. Berst kwam hg vermomd'bg mg,
in den waan, datik hem niet zou kennen,
maar bg het eerste woord, dat hg sprak, har
kende ik hem. Ik lachte om zgn bedreigingen
en toen hg daarna de band op mg legde, rukte
ik het masker van sgn gezicht bg mgn pogin
gen om van hem af te komen. Mon Dieu! hg
was zóó boos, en ik denk, dat hg in staat is mg
te dooden, als ik niet doe wat hg verlangt. Ik
was wel verplicht hem de een of andere leugen
te vertellen, ander» was hg niet weggegaan.”
„Maar gg hebt mg nog niet zgn naam V--
noemd. Ken ik hem?”
De meer ofticieeie viering van dit Llmburg-
sche volksfeest heeft ons vanzelf wat nader ge
bracht tot de zoo gewenschte veredeling van
carnaval. Iets vrg en ruw zal de Vastenavond
steeds wel blgven, doch ook elders kent men
wilde dagen; ongeregeldheden zgn in Limburg
met carnaval maar zelden te betreuren. Hoe-
rneer men de menigte leiding geeft, hoemeer
men organiseert, des te gemakkelgker zal het
vallen uitwassen af te sngden.
Men kan in de Limburgsche optochten niet
alleen fantastische en zelfs mooie dingen zien,
doch vooral geestige persiflages en parodieën,
grappige wagens en dolzinnige groepen. Over
het algemeen wordt tegen hatolgkheden met
zorg gewaakt, politiek weet men bovendien te
vermgden. In luister leggen onze cavalcades *t
natuurlgk af tegen die van wereldsteden als
Keulen en Düsseldorf, doch doordat de humor
hier betrekking heeft op bekende toestanden
geniet men van het bonte schouwspel toch vol
komener. Bovendien, in Limburg geen schimp
scheuten op weerlooze groepen der bevolking,
omdat men de algemeene vreugde niet vergal
len wil met politieke hetze
Dit alles betreft de tientallen optochten, die
straks door Limburg trekken. Iets anders is
evenwel het masker, de algemeene ermomming
Deae heeft dit jaar weer eenig terrein gewon
nen. zoowel te Maastricht als te Sittard werd
bet uur van het démasqué iets later gesteld. Dit
ging intusschen niet zonder diepgaande discus
sies in de raden der betreffende gemeenten. Ei
waren edelachtbaren die deze uitbreiding liever
nl^t zagen, anderen meenden dat bet geen
kwaad kon. Ook in aeze gedaantenwissellngeu
kon men concurrentlevrees beluisteren.
Over het masker zgn zwaar wgógeerige din
gen verteld. Onderbewustzgn en psycho-analyse
zgn er og te pas gekomen. Inderdaad schuilt
in de keuze van masker en vermomming iets
dat duister symbolisch aandoet en een prima
onderwerp voor een zielkundig academlscu-
pv—fsehrift zou kunnen opleveren. Zoo ver
denkt de gewone vastenavondsgek natuurlgk
niet, hg kiest zich een mommebakkes dat grap
pig aandoet, hilariteit of schrik wekt of het
ulterlgk van een of ander bekend persoon pa
rodieert. Tot het individueel gemodelleerde mas
ker is men bier nog niet toe. Dit zou ook te duur
worden. Toch kan de tgd komen, dat men na
consult van een zielkundige, zich bg een
kunstngvere een masker laat aanmeten en
boetseeren.
De oereebte
heelemaal niet
provlseeren uit
doch
erger
voort; het was heel goed mogelgk, dat op dit
oogenbllk de wacht beneden zich afvroeg,
waarom Desllns niet kwam opdagen. Er be
stond niet veel kans, dat de mannen zich in
het donker in de spookachtige gangen durfden
wagen, en als <g al iemand ter onderzoek zou
den uiteenden, zou dit alleen toch gebeuren
zoolang er nog een glimpje licht was. De bgge-
loovigheid werkte mgn plannen voorzeker in
de hand. Een half uurtje later zouden wg ons
veilig in de spookachtige gangen kunnen
wagen, doch zóó lang kon ik niet wachten,
ik moest de dame op het spoor sten te komen
soolanog er, al was het dan ook maar een zwak,
lichtstraaltje was om den weg te vinden.
Op het eind van de gang begon de trap. De
treden waren nauwelgks twee voet breed; zg
gaven den indruk ais waren zg zoo uit den
muur gehouwen. Geen enkel glimpje licht drong
er door; de trap was even steil als een ladder
maar ik begon met moed aan de bestgglng. Tot
zoover was alles wat de dwerg had verteld,
waar, aoodat mgn vertrouwen in hem lang
zamerhand grooter werd. Men kon moeilgk
een betere schuilplaats bedenken.
Mgn zwaard hinderde mg bg het loopen;
daarom legde ik het onder aan de trap neer
en beklom deze op handen en voeten zonder
eenig gedruisch te maken. In de zwarte duis
ternis was ik verplicht al tastend verder te
gaan en alleen doordat mgn eene tastende
hand tegen een eikenhouten luik botste, dat den
voortgang versperde, kon ik bemerken, dat ik
og een engeval niet
doodeWkep afloop
geheimzinnig als bg gekomeog was. De moedigste
schepelingen daalden af in het uim en von
den daar een opgerold geitenvet waarop de
selfde woorden waren geschreven. Bg het ont
rollen vielen er drie gouden beeldjes uit, sym
bolen van gerechtigheid, eensgezindheid en
hoop In de meeste Friesche butsen van vroeger
tgd zouden deze symbolen zgn aangebracht en
ook de beeldengroep in den gevel van het stad
huis van Boisward sou haar ontstaan tan deae
sage ontleenen.
Wg zullen overigens Frlso en de zgnen niet
op hun tocht vergezellen, maar willen nog
eenige bgzonderheden vermelden over den ge
weldigen omvang van het reuaenschlp, ten be-
wgze dat de fantasie onzer voorouder» een seer
groote rol in deze sage heeft gespeeld.
Is reeds het verhaal van JDi Uald" een pro
duct der verbeelding, nog ongeloofelgker sgn de
verhalen over „Dl Mannlgfuald”.
Het schip was soo groot dat de kapitein doos*
loopend te paard been en weer moest draven om
zgn bevelen te geven.
De soepterrine was van een dusdanlgen om
vang dat de kok in een boot moest rondvaren
om de kluiven uit de soep te viaschsn.
Jonge matrozen die in het want klommen,
kwamen oud en vergrgsd weer beneden, wat er
op wgst dat de tocht wel cenigen tgd heeft ge- I
duurd!
i'.xrrrri-v.'.1 a x a r 1
vierder» in Limburg houden
van dat kunstmatige. Ze im-
aUerlel afgedragen „loommele"
iets dwaas en origineels, erg wild en flodderig
en zetten zich dan een monimebaxke» van een
dubbeltje op. Gedurende den strgd verliesen
se veel van bet een en ander; tegen bet uur
der ontmaskering sgn de meesten al aardig
afgetuigd.
Wat asm het Limburgsche carnaval nog
altgd ontbreekt, is een pakkend slot. Er sgr.
plaatsen waar, bg wgae van apotheose. Car
naval in effigie wordt begraven, verbrand of
in hët water geworpen. Hier missen we een
knaleffect, een taptoe, een fakkeltocht ot iets
dergelgks. Men krggt er de menschen niet
meer voor bg elkaar. Tegen Dinsdagavond
heeft carnaval zgn karakter als gemeenschaps
feest verloren:
ven kunnen,
voort, en de muziekcorpsen willen al te gaarne
betaald worden. Kan de vereenlging van
Camavalsvereenlgingen in Limburg, waarvan
men niets meer boort, niet eens een prijs
vraag uitschrgven voor een daverend besluit?
ue vrge uren kon het scheepsvolk doorbren
gen in de gelagkamer», <Be zich bevonden in de
blokkken van bet touwwerk.
Boven in de masten bevondenzich enorme
korven waarin wellanden waren aangelegd,
waarin het vee, bestemd voor de voedsel vóórzie
ntng graasde.
De overlevering vermeldt dienaangaande nog
dat op een keer een zware oe naar beneden viel,
juist in de voormelde soepterrine. De kok stapte
onmlddellgk in sgn boot om het beest te zoeken,
maar kon niets vinden. Toen de maaltgd ge
ëindigd was Ml de soepkom leeg was vond men
elndelgk de os, die bg het roeren van de soep
achter een klinknagel was blgven zitten!
Toen het schip bet Nauw van Calais tusschen
Frankrgk en Engeland naderde, sloeg de be
manning de schrik om het hart daar men vrees
de dat bet enorme vaartuig te breed sou sgn
voor den smallen doorgang.
De kapitein gaf echter last om de bakboord-
zgde van het schip met witte seep te besmeren
en inderdaad gleed ..Dl Mannlgfuald" er door.
Hoe bet komt dat de rotsen bg Dover wit sgn,
weet men ten minste ook.
Hoe men ook denkt over sagen en legenden
en haar waarde, het kan moeilgk ontkend wor
den dat de primitieve volkeren over een onbe
grensde fantaste beschikten. Hiervan een staal
tje te geven was het doel van dit artikeltje.