De avonturen van een verkeersagentje mfiaal aan den dag Achter het masker F 250. F 750. @a/ta-Cóco* SHEA van de lersche Brigade VRIJDAG 25 FEBRUARI 1938 (Jnpeaondeis MededeeUngj De laatste hoop Een fantastische sage r RANDALL PARRISH DOOR DURFDE NIET ETEN DOOR INDIGESTIE Borende kiespijn? Cöan *n„ 7ftynfuiAjdAjen de nieuwe versterkende j natuurdrank voor oud en jong!] R'A' Na geen oogenbllk meer ziek AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN U1TERL1JK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HST ONGEVAL Wg hadden er geen begrip van wie hg in wer- K dat zg haastig ik hier vriend? «c tWorat vervoigdj VI itbeid tot werken door beenen of beide oogen gen. .Dat valt Je tegen, ieelgke heks,” schreeuwde de agent onder het loopen. „het is ook niet alle dagen kermis.* 1 k k fa er duidelijk op te nemen. Ik waagde verder en stak mgn hoofd door de Op hetzelfde •oogenbllk riep t V t tl r t v s tl <1 a <1 i k I van be- DM helpen goed. 12 cachets 50 et. 2 «Hikt 10 et geweest. woord. Ik hoorde haar snel, ongetwijfeld van ver lichting, adem halen en den eerst opgeheven stoel weer op den grond neerzetten. .Van de lersche Brigade! Kan zoolets moge- het lot van Camille d'Enville zou nog zijn dan de dood. En de tijd spoedde Friso en waarschijnlijk ook Bruno gingen ech ter weer spoedig aan het zwerven om tenslotte dienst te nemen in de legers van Alexander, na wiens dood zij. evenals Saxo, naar hun oor spronkelijk vaderland tensckeerden. waar Friso In het huwelijk trad met Hllla, de dochter van konlng Agathocles van Traclë. uit welk huwelijk seven zonen werden geboren. Het duurde echter niet lang of wederom wer den de broeders door Agrammes verslagen en de geheele stam werd uit het land verbannen. Als volk van zeevaarders bouwden zij een groote vloot om over zee elders hun hei’ te zoeken. Al spoedjfe bleek dat de reis met een geheele vloot -«pete bezwaren met. zich bracht. Men brak derhalve alle vaartuigen af en bouwde van het materiaal een enorm groot schip dat den naam kreeg van „Di Mannlgfuald” d.1. de menigvuldige, waarmede Frlso en de zijnen na vele wederwaardigheden de onbewoonde kunsten van de Noordzee bereikten waar zij een tempel bouwden ter cere van den god Stavo, waaruit later Stavoren sou zijn ontstaan. Het in bezit genomen land noemden de stamgenooten naar hun leider Frisia. Na verloop van tijd breidde de gemeenschap zich zoodanig uit dat Saxo en Bruno zich ge noodzaakt zagen nieuwe woonplaatsen te zoeken, die zij gevonden zouden hebben in Saksen en Brunswgk. „Keeren wg thans weer terug naar bet reuzen schip, dan vertelt de sage dat reeds oqmlddel- Igk na den aanvang der reis tusschen de sche pelingen een heftige strijd losbarstte, die nood- - had kunnen worden, als een storm ongekende heftigheid den twist niet had elndigd. Het onhandelbare en bgna onbestuur bare monsterschlp kwam dien storm echter te degenen die nog wat verfut- viesen op eigen gelegenheid ,.U sluit mij dus hier op. Monsieur, en gaat intusschen de dame opzoeken?” .Je hebt mg toch verteld waar sg is opge sloten, en als ik haar vind, dan ben je zeker van Je leven, maar zoo niet, dan....'* en ik zweeg veelbeteekenend. „Twee uur geleden was zg daar," viel hij haas tig in, „maar of zij er nog is kan ik natuurlijk niet weten. De chevalier was toch ook hier, Mon sieur, en nu is hij toch ook verdwenen. Ik kan alleen maar zeggen, wat ik weet Maar mis schien is hij zijn zuster op het spoor gekomen en heeft haar bevrijd.” ..Daar zal ik wel spoedig achterkomen. Je zei den toren bij den trap aan het eind van deze gang? Is dat de plaats?” HU was te zeer ontdaan door de bedreiging, die hg in mijn oogen las, om een antwoord te kunnen geven, maar uit zijn ontstelden blik meende ik te mogen opmaken, dat hg de waar heid had gesproken. Ik ging naar den drempel met den sluitboom In mgn hand, en deed de deur achter mU dicht. De boom paste volkomen in de ruwe ijzeren haken. Ofschoon Ik een oogenbllk aandachtig bleef luisteren, hoorde ik niets nóch van binnen, nóch van bulten. De ontzaglijke ruimte scheen even verlaten als zij al eeuwen was geweest. Indien er zich ooit iets in deze onheilspellende gangen en zalen be woog, dan moesten het de geesten zijn van hen, die vroeger het kasteel hadden bewoond. Maar ik wist beter; wat Ik in werkelijkheid had te vreesen, waren schurken, menschen zonder het minste gevoel. Als z(j mij nu ontdekten, wachtte mij de dood. Maar door over deze vragen te blijven denken kwam ik niet verder. Ik deed beter Mademoi selle te gaan opsporen en te probeeren haar In vrijheid te stellen. Dit was voor het oogenbllk mijn plicht. En het werk moest met spoed worden aangepakt, want het begon In de gan gen al donker te worden en een-blik op'het hooge venster overtuigde mij, dat de zon laag in het westen stond. Het bewaken van den dwerg hinderde mg erg bij mijn nasporingen. Hg had mij verteld, waar het meisje was en ik zou haar wel alleen vinden. Als hij een leugen had verteld, zou ik terugkomen en met geweld de waarheid uit hem slaan. Ik duwde hem hardhandig tegen den grond en raapte den eikenhouten sfsluitbalk op. „Oospele, je moet hier blijven wachten,” zei ik. .tot ik je weer noodlg heb. Zelfs al zou ik niet terug komen, dan loop je toch niet veel kans van honger om te komen voor je vrienden komen kijken. Als ik ondervind, dat je gelogen hebt, zal het er slecht voor je uitzien.” Hij bleef op den vloer zitten en scheen niet van plan overeind te komen, maar zijn oogen volgden al mijn bewegingen. pelukkig was de hoogte van het venster niet hoog, aoodat Keesle na zijn vlucht uit de hut van de heks geen grooten val deed. Bovendien werd hij opgevangen door den andereft ka bouter, die ook den schildwacht had gewaarschuwd. „Dat is op het nippertje, meneer Keesle," aeide de kabouter blij, dat hij het verkeersagentje weer zag. „Zeg dat wel, meneer.” zet Keesle. „daar ben ik door het oog van een naald gekropen.” wie ae opat, was meneer Philip, die een voor, treffelgken eetlust bezat en eiken dag dikker en vroolgker werd. Use bediende aan tafel, maar telkenmale, dat de pensiongast naar haar keek, morste as met den bouillon of de soep, of liet ae zelfs een heelen schotel vallen. Stommerik! stoof Suse dan op en stuurde haar oogenbllkkelgk weer naar de keuken. Dan begon t meisje te hullen en liep nog lang daarna met roods randen om de oogen rond. Het duurde niet lang, of Suze’s vriendinnen begonnen haar vragen te stellen en ook de collega’s van meneer Stola betoonden zich iet wat nieuwsgierig. (Ja, boe gaat bet nu een maal?). Ik heb hooren neggen.... ael do een tot Philip. Zog, ael een ander ben je werkelijk van plan Maar Philip zei niet Ja" en niet .meen” en keek collega's slechts met zijn heldere, vroolgke kijkers in de oogen. Suae was overigens totaal veranderd. Zeker, kelgkheld was. Heeft u in het kamp ooit Iemand gesproken, die hem gezien Imd?” „Neen, Mademoiselle. Men vertelt van hem, dat hg niet zelf deel neemt aan de verschrik kingen, die in zijn naam worden bedreven, dat hij alleen de plannen ontwerpt en dat zelfs zijn eigen luitenants hem nooit anders zien dan met een masker voor. Dit ia dan ook de reden, waarom het zoo hopeloos is, deze bende schur ken te vangen.... niemand kent den leider. En wou u nu zeggen, dat u den man met eigen oogen heeft gezien en dat u hem herkende?” Zij haalde zwaar adem en hield mijn hand stevig in de hare vast. De woorden wilden niet dan met moeite van haar lippen komen. „Ja Monsieur.” fluisterde zij. als vreesde zg zelfs de schaduwen, „hij is hier en heeft zonder bfl vagUM van aas hand, m seat ef em» oog. K-V-- lijk zijn? O, Mon Dieu, ik ben zoo big. Monsieur, ik ben toch zóó gelukkig! Geef mg de hand.” Geholpen door den warmen druk vsn haar vingers, stond Ik In een oogenbllk naast haar maar ik kon haar gestalte zelfs toen slechts heel vaag onderscheiden. Als er al vensters in den toren waren, dan waren zij zóó overgroeid met wijnranken, dat zij niet in het minst eenig licht doorlieten. ,Zgt gg alleen?" vroeg ik, hoofdsakelgk met het doel om mijn zelfbeheersching terug te krijgen. .Ja. Monsieur, op het oogenbllk ten minste." Ik kon heel duidelijkhet beven van haar stem hooren en ik voelde, dat zg mgn hand vaster greep. .Maar hg was hier een uurtje geleden. Ik.... Ik dacht, dat hg terug kwam... hg.... hg zwoer, dat hg weer zou komen, als Ik de verschrikkingen van de duisternis had leersn kennen. Ik was ontzettend bang, maar niet van de duisternis." „Wat bedoelt gg dan?" „Weet gg het dan niet. Monsieur? Weet gg dan niet wie hier verblgf houdt, wie het hoofd van deze bandieten is?" bedoelt den schurk La Porte?" „Zoo wordt hg genoemd, Ja, Monsieur. Maar hebt gg ooit iemand gesproken, die meer van den man af wist dan den naam, waaronder hg doorgaat? In Pargs hoorde ik den naam vaak genoeg noemen en wg stelden ons hem altgd voor als een dulvelschen boer, of het een of ander woeste monster. De naam werd alleen maar fluisterend genoemd, men sprak over hem als over een wezen, dat niets menschel gks bad. er was nog geen woord tusschen haar en den pensiongast gewisselde waaraan iets meer dan een gewone beteekenls kon worden gehecht. Maar zg veronderstelde nu eenmaal bg meneer Philip dezelfde gevoelens, die haar jegens hem bezielden en besteedde steeds meer zorg aan haar kleedlng en ulterlgk, zoodat haar broer en Use haar menigmaal met verbazing aangaap ten. Met dat al kon ze een zekere vrees niet van zich afzetten. Dit, gevoegd bg een toenemenda brutaliteit van den kant van Llse, maakte dat zg zich voortdurend in een prikkelbare stem ming bevond. Werkelgk, dat meisje ging alle perken te bulten! Do grootste verrassing moest evenwel neg komen. Op een middag, rond den tgd dat manner Philip moest thuiskomen ae had juist Lisa uitgestuurd om nog even iets te halen stond Suze achter de gordgnen van haar kamer op den uitkgk en vroeg zich met verbazing af wat meneer Philip dusdanig verlaat kon hebben. Hg was altgd zoo geregeld, zoo.... zoo keurig. In één woord! Zg besloot kwansuis eens een kgkjo in den tuin te nemen. Zg koos haar weg door de keuken, om zoo langs den achterkant vai de stAatzgde te komen. Juist toen zg bg bet rosenpadje kwam, meende zg een gefluister van stemmen te boeren. Voorzichtig sloop ae nader en bleef dan staan. Geen twgfel aan daar stonden twee menschen te praten in baar tuin. De eene was sgn stem, dat kon ae goed onder scheiden, al sprak hg zachtjes. Maar die an dere stem....? Het leek een vrouwenstem maar dat kon toch niet? Neen, dat was onmo- gelgk, herhaalde ze bg zichzelf, onderwgl haar een ijskoude rilling door de leden voer. Dat was niet mogelgk en toch Terwgl zg nog luisterde, maakten twee ge daanten zich los uit de schaduw van het ge boomte en begaven zich in tegenovergestelde richting naar de deur meneer PhlUF en.... Mgn hemel, wat een schande! Meneer Philip en Ltoe! Wat bleef baak anders over dan zoo vlug mo gelgk haar hui» weer binnen te sluipen? Neen, nu wou ze niets zeggen, Ze zou zich zoo goed mogelgk Inhouden. Morgen zou ze ben allebei wegjagen den pensiongast en de dienstbode, die heel gemoedereerd haar brood gegeten had den en achter haar rug den gek met baar sta ken! Morgen! Nü moest ze zwggen. Als ae nü een scène maakte, zouden ze haar op slot van rekening nog uitlachen op den hoop toe! Maar ach. hoe had zg het in haar oude hoofd gehaald, zich aan zulke illusies over te geven. -w V- oor net persoon kamers met pension aan- geboden, in burgergezln." Sinds enkele dagen bad juffrouw Suze Mohr deze advertentie in het plaateelgk blad laten opnemen. Niemand had ooit gedacht, dat juffrouw Suze Mohr, tegen het einde van den huwbaren leeftgd, nog kamen zou moeten ver huren. Maar in het afgeloopen Jaar waren haar beide ouden kort achter, elkaar gestorven, en was Suze met baar broer alleen overgebleven. Het huls was bun eigendom, maar de inkom sten waren schaarscher geworden. Waarom verhuren we niet een paar ka men? zei Adolf tegen sgn zuster. We halen er altgd wel een centje uit, en, wie weet, mis schien krgg jg nog kennis, op die manier.... Denk er aan de tgd gaat snel. Inderdaad. Suze eras ai M. en had nog nooit een verloofde gehad. Toch was ae niet leelgk. Integendeel alleen een beetje stgf, misschien. En zoo had ze den raad van haar broer opge volgd. „Denk er aan, de tgd gaat snel!” En ze maakte nu ongewone haast, als om zich schadeloos te stellen voor den tgd, die verloren was gegaan. Den morgen van den derden dag kwam er iemand voor de kamers. Het was een ietwat gewoon uitziende man, van in ds dertig of soo. maar met een Jong gezicht, en twee heldere, vroolgke kgkers in zgn hoofd. Ik ben commies bg de spoorwegen, sstt^ hg. Ze hebben me overgeplaatst van het Zuiden. Mijn naam is Stolz, Pgillp Stola Dat klonk als een klok, vond Suze. Wilt u de kamers zien? vroeg ze. En ze toonde hem de mooiste, die ze had. Ja, de kamers waren uitstekend. Ook de prijs beviel. (Om de waarheid te zeggen: Suze had dien aan den lagen kant gehouden), En op den avond van dienselfden dag verscheen de nieu we bewoner met sgn bagage. Bet was allemaal zóó van een leien dakje ge gaan, dat Suze er zelf een beetje verrast over was. Ze had niet eens den tgd genomen om naar haar gast te informeeren. Doch naarmate de dagen voorbijgingen, verdween haar onge rustheid. De nieuwe bewoner gaf geen enkele reden tot klagen. Het was een eenvoudige en hartelgke man, en, voor sgn Jaren, jong in zgn manier van optreden. Hg ging uit en kwam thuis op vaste uren, liet zich de maaltijden uit stekend smaken en scheen soo tevreden als ietaiand maar wezen kan. Het eten in een restaurant is ook niet dAt, wat men thuis krijgt, zei Suze op zekeren keer tegen hem. Och, in bet Zuiden gaat dat nogal, zei meneer Stolz. Maar toch woonde ik altgd bg mpry moeder. To~ is m*n moeder gekor ven Ook mgn ouders zgn dood, zei Suze. Dat was het begin van een meer vertrouwe- igken omgang tusschen broer en zuster eener- zgds en hun pensiongast anderzgds. Dan zaten zg menigmaal gezellig bijeen, terwgl de schuch tere Llse, de gedienstige voor alle werk, af en aan rende, om bet meneer Stolz naar den zin te maktn. Is de koffie al klaar? Meneer Stolz wacht er op, zei Adolf. Denk er aan, dat je maneer*» schoenen nog poetst, zei Suze. Wil je ook nog even een pakje sigaretten voor me balen? zei meneer Stolz. En Llse, die, ondanks haar dertig jav, nog maar een kind was in sommige opzichten, werd al aenuwachtlg, als meneer Stolz het woord tot haar richtte. Het leek wel of meneer Stolz eigenlijk de baas was. Het heels buis stond tot zgn beschikking; zelfs de piano, waar Suze zoo trotech op was, werd door de onbedreven vingers van meneer Stola bewerkt op een onmogelgke manier. De lekkerste beetjes werden klaar gemaakt, maar beven en 's avonds, toen deze was uitgewoed zagen de beangste opvarenden een bleeke figuur met lange haren uit de golven oprijzen, die op geheimzinnige wgae langs den voorsteven bet schip betrad en in het rnorme ruim verdween. Gedurende drie dagen liét de geest, dien men „Dl Uald”, de oude, had gedoopt, zich hooren met de woorden: „Hoort mgn stem en weest ge hoorzaam aan mgne woorden: Gerechtigheid, rensgedndheid en hope sgn noodlg voor het welzgn-van het volk, zoolang het op aarde ver toeft.” Deze woorden werden zoo dikwgls geult, dat de Friesen ae als fundamenten voor hui reluk hebben erkend. Na drie dagen verdween «Dl Uald” weer even a 11e volkeren en stammen, wier geschiedenis ZX terug gaat tot een ver en mysterieus ver- leden, hebben hun historie, waarvan de oorsprong niet blgkt uit schrlftelgke gegevens, doorweven met sagen en legenden die de fanta sie heeft vermengd met een ondergrond van werkelgkheid, waarbg het soms moeilgk is een juiste grens te trekken tusschen waarheid en verzlnseL Ook het volk der Friesen, prat op sgn over oude, zg het aanvankelgk zeer ruwe cultuur, kent vele van deze interessante sagen, die op de afgelegen dorpen nog steeds van geslacht op geslacht overgaan. Eenige Jaren geleden gaf de heer J. U’lerama een bundel van deze verbeeldingsvolle over leveringen uit, waarvan wg een der voornaam ste wat nader willen bekend maken. Vele eeuwen voor Christus' geboorte, ongeveer ten tijde van Alexander den Grooten, bestonden er in het verre Indië vele grootere en kleinere koninkrgken. Over een dezer vorstendommen heerachte in dien tgd een konlng. genaamd Adel, die daar vredig leefde met zgn zonen Friso, Bruno en Saxo. Lang duurde deae vrede niet want spoe dig geraakte Adel in oorlog met zgn wreeden nabuur Agrammes. Adel moest het oudenpit delven. Hjj sneuvelde, tenrgl zgn zonen de vlucht moesten nemen. Met hun geheele familie verlieten zg Azië en vestigden zich in Griekenland waar Saxo een leerling werd van Plato. .Jarenlang leed ik aan indigestie en bg tgden durfde ik zelfs niets eten. Ik probeerde verschillende middelen, doch geen van alle hielp mg, tot ik een flacon Kruschen Salts kocht. Ik nam de „dagelgksche dosis” als voor geschreven. Na twee of drie dagen voelde ik mg reeds veel beter worden en vanaf dien tgd ben ik geen moment meer ziek geweest. Hoe wel ik reeds ruim 75 jaar ben, voel ik mg steeds zoo opgewekt en actief, als leder ander die 35 of 30 jaar jonger is.” H. A. L. Wordt ook Uw leven vergald door indigestie? Probeer dan direct Kruschen Salts. U zult weer kunnen eten wat U wilt, zonder onaangename gevolgen. Kruschen Salts bevordert Uw spijs vertering en spoort de afvoerorganen aan tot actievere werking. U zult zich zoo goed voelen, dat U, gelgk vele anderen, met plezier Uw dagelgksche dosis neemt. Kruschen Salts Is verkrggboar bg alle apothekers en erkende dro gisten k 0.40. 0.75 en /1.00 per flacon. Let op, dat op het etiket op de flesch, zoo wel als op de bultenverps kklng, de naam Roamtree Handels Mg.. A'dam, voorkomt. aan het einde der trap was gekomen. Een paar minuten verliepen voordat ik deze ver sperring grondig had onderzocht, maar na eenig tasten kwam ik er achter dat het door twee zware dwarshouten, die in spleten van de rot sen pasten, op zgn plaats werd gehouden. Mgn oor leunde tegen het luik aan, maar van boven drong geen enkel geluid door. Vastbesloten het geheim wan de plaats te leeren kennen, schoof ik de houten terug. Het luik week terug zonder teven te maken en nu was ik in staat in de opening te kgken; maar veel wgzer werd ik niet, want al was het er een weinig lichter dan beneden, het was er toch niet licht genoeg om een en a: een stap; nauwe opening, een stem: „Ga terug of ik gooi met den stoel ga!” Mgn hart klopte geweldig. Het was Made moiselle! en wel alleen, gereed om zich te ver dedigen. Instinctmatig hield ik mgn hand ter bescherming omhoog, want ik wist meende wat zg zei. „Gooi niet, Mademoiselle!” riep ik uit. „het is een vriend.” „Een vriend? Welken vriend heb dan?" ,De man, die u gisterenavond van dienst is Arthur Shea", gaf ik ten ant- ■pj rinsen bg dozgnen! Kgk onze Limburg- sche kranten maar eens door. Geen doro, om van de steden te zwggen, of het heeft zgn narrenvorst. En al die hoogheden moeten natuurlgk in de „gazet”. Het Igkt een geweldige bloei der folklore, doch, critlsch beschouwd, schuilt heel wat con currentie in de verrassend toegenomen zotter- ng. Zeker, Limburg bleef gehecht aan zgn Carnaval en die van Sittard hebben er, jaren geleden, zelfs een minlatuur-revolutietje voor over gehad, doch veel van hetgeen we nu aan voorbereidselen tot optochten vooral aanschou wen, mag men rekenen tot bevordering van het vreemdelingenverkeer. De Impuls Is wellicht van bet Duitsche Rgn- land uitgegaan. Het nieuwe bewind zag in wat de Keulsche, Düsseldorfsche en Akensche car navals voor de economie van stad en streek en meteen voor de deviezenposltle van het Rgk be toekenden. Men organiseerde de feesten beter en voerde een stevige propaganda er voor in het aangrenzende buitenland. Met duizenden stroom den de vreemdelingen, met hun guldens en fran ken, over de grens. Men onderschatte in Limburg de zakelgke na- deelen van dezen exodus niet, evenals de mo- reeie bezwaren. Meer en meer drong zich de aenschelgkheid op, ingezetenen en vreemdelin gen in eigen land iets te bieden. Tot dan had alleen Sittard met zgn optochten menschen van elder» probeeren te lokken. Spoedig begon ook Maastricht, gevolgd door tal van andere plaat- Er sgn zelfs berekeningen gemaakt hoeveel duizenden guldens met de drie dolle dagen >n beweging komen, we meenen zooiets gelezen te hebben van ongeveer een half millloen. Het is natuurlijk vooral de middenstand die hiervan profiteert. Deze kan het toderdaad oox best gebruiken, want, behalve in Ae mgnstreek. merkt men van de opleving na de devaluatie in Limburg nog niet veel. De actie voor Carnaval wordt dan ook vooral uit middenstandskrlngen gevoerd en vrg ruim wordt door hotel- en café houders, door banketbakkers, winkeliers in car- navalsartlkelen enz. op de door de Camavals- vereenlgingen aangeboden steunljjsten ingetee- kend. Voor menige zaak maakt de Vastenavond het jaar goed of draaglijk. De propaganda richt zich vooral tot de mgn- streek, de „oude” mgnstreek, want Sittard,. Jteofdstad der nieuwe mgnstreek’*. is zelf een der voornaamste carnavals-centra. In het land van Heerlen vinden we wel verschillende ge meenten waar publiek Carnaval gevierd wordt doch in de metropool der oude mgnstreek zelf, in Heerlen, is het met die dagen hartverscheu rend stil en uitgestorven. Met duizenden en uuizenden trekt men elders heen, velen nog naar Aken, doch het gros verspreidt zjch over Maastricht, Sittard, Kerkrade en andere feest vierende gemeenten. Al jaren lang gaan in Heerlen stemmen op cm wat van alle deviezen en bontanten zelf te bemachtigen, maar tot nog toe wil net niet luk ken. Heerlen heeft geen traditie, zuchten de pessimisten, doch de optimisten wijzen dan naar Roermond, waar de Vastenavond tot voor en kele jaren ook uitgestorven leek, doch dien men nu weer aardig begint op te halen. In ieder ge val werkt, met carnaval, de hangende verkeers agent aan de Heerlensche Kruisstraat voor „spek en boenen". 17 A °P Wad *Wn l“«evol«e de verzekeringsvoorwaarden tegen E* 7 Kgi 1 oy levenslange geheele ongeschikt VJl W1VIL o onE«T*Uen TOtokerd voor een der volgende ultkeerlngen l verlies van beide armen, belde b masker voor met mg gesproken; hg heeft mg zelfs bedreigd. Berst kwam hg vermomd'bg mg, in den waan, datik hem niet zou kennen, maar bg het eerste woord, dat hg sprak, har kende ik hem. Ik lachte om zgn bedreigingen en toen hg daarna de band op mg legde, rukte ik het masker van sgn gezicht bg mgn pogin gen om van hem af te komen. Mon Dieu! hg was zóó boos, en ik denk, dat hg in staat is mg te dooden, als ik niet doe wat hg verlangt. Ik was wel verplicht hem de een of andere leugen te vertellen, ander» was hg niet weggegaan.” „Maar gg hebt mg nog niet zgn naam V-- noemd. Ken ik hem?” De meer ofticieeie viering van dit Llmburg- sche volksfeest heeft ons vanzelf wat nader ge bracht tot de zoo gewenschte veredeling van carnaval. Iets vrg en ruw zal de Vastenavond steeds wel blgven, doch ook elders kent men wilde dagen; ongeregeldheden zgn in Limburg met carnaval maar zelden te betreuren. Hoe- rneer men de menigte leiding geeft, hoemeer men organiseert, des te gemakkelgker zal het vallen uitwassen af te sngden. Men kan in de Limburgsche optochten niet alleen fantastische en zelfs mooie dingen zien, doch vooral geestige persiflages en parodieën, grappige wagens en dolzinnige groepen. Over het algemeen wordt tegen hatolgkheden met zorg gewaakt, politiek weet men bovendien te vermgden. In luister leggen onze cavalcades *t natuurlgk af tegen die van wereldsteden als Keulen en Düsseldorf, doch doordat de humor hier betrekking heeft op bekende toestanden geniet men van het bonte schouwspel toch vol komener. Bovendien, in Limburg geen schimp scheuten op weerlooze groepen der bevolking, omdat men de algemeene vreugde niet vergal len wil met politieke hetze Dit alles betreft de tientallen optochten, die straks door Limburg trekken. Iets anders is evenwel het masker, de algemeene ermomming Deae heeft dit jaar weer eenig terrein gewon nen. zoowel te Maastricht als te Sittard werd bet uur van het démasqué iets later gesteld. Dit ging intusschen niet zonder diepgaande discus sies in de raden der betreffende gemeenten. Ei waren edelachtbaren die deze uitbreiding liever nl^t zagen, anderen meenden dat bet geen kwaad kon. Ook in aeze gedaantenwissellngeu kon men concurrentlevrees beluisteren. Over het masker zgn zwaar wgógeerige din gen verteld. Onderbewustzgn en psycho-analyse zgn er og te pas gekomen. Inderdaad schuilt in de keuze van masker en vermomming iets dat duister symbolisch aandoet en een prima onderwerp voor een zielkundig academlscu- pv—fsehrift zou kunnen opleveren. Zoo ver denkt de gewone vastenavondsgek natuurlgk niet, hg kiest zich een mommebakkes dat grap pig aandoet, hilariteit of schrik wekt of het ulterlgk van een of ander bekend persoon pa rodieert. Tot het individueel gemodelleerde mas ker is men bier nog niet toe. Dit zou ook te duur worden. Toch kan de tgd komen, dat men na consult van een zielkundige, zich bg een kunstngvere een masker laat aanmeten en boetseeren. De oereebte heelemaal niet provlseeren uit doch erger voort; het was heel goed mogelgk, dat op dit oogenbllk de wacht beneden zich afvroeg, waarom Desllns niet kwam opdagen. Er be stond niet veel kans, dat de mannen zich in het donker in de spookachtige gangen durfden wagen, en als <g al iemand ter onderzoek zou den uiteenden, zou dit alleen toch gebeuren zoolang er nog een glimpje licht was. De bgge- loovigheid werkte mgn plannen voorzeker in de hand. Een half uurtje later zouden wg ons veilig in de spookachtige gangen kunnen wagen, doch zóó lang kon ik niet wachten, ik moest de dame op het spoor sten te komen soolanog er, al was het dan ook maar een zwak, lichtstraaltje was om den weg te vinden. Op het eind van de gang begon de trap. De treden waren nauwelgks twee voet breed; zg gaven den indruk ais waren zg zoo uit den muur gehouwen. Geen enkel glimpje licht drong er door; de trap was even steil als een ladder maar ik begon met moed aan de bestgglng. Tot zoover was alles wat de dwerg had verteld, waar, aoodat mgn vertrouwen in hem lang zamerhand grooter werd. Men kon moeilgk een betere schuilplaats bedenken. Mgn zwaard hinderde mg bg het loopen; daarom legde ik het onder aan de trap neer en beklom deze op handen en voeten zonder eenig gedruisch te maken. In de zwarte duis ternis was ik verplicht al tastend verder te gaan en alleen doordat mgn eene tastende hand tegen een eikenhouten luik botste, dat den voortgang versperde, kon ik bemerken, dat ik og een engeval niet doodeWkep afloop geheimzinnig als bg gekomeog was. De moedigste schepelingen daalden af in het uim en von den daar een opgerold geitenvet waarop de selfde woorden waren geschreven. Bg het ont rollen vielen er drie gouden beeldjes uit, sym bolen van gerechtigheid, eensgezindheid en hoop In de meeste Friesche butsen van vroeger tgd zouden deze symbolen zgn aangebracht en ook de beeldengroep in den gevel van het stad huis van Boisward sou haar ontstaan tan deae sage ontleenen. Wg zullen overigens Frlso en de zgnen niet op hun tocht vergezellen, maar willen nog eenige bgzonderheden vermelden over den ge weldigen omvang van het reuaenschlp, ten be- wgze dat de fantasie onzer voorouder» een seer groote rol in deze sage heeft gespeeld. Is reeds het verhaal van JDi Uald" een pro duct der verbeelding, nog ongeloofelgker sgn de verhalen over „Dl Mannlgfuald”. Het schip was soo groot dat de kapitein doos* loopend te paard been en weer moest draven om zgn bevelen te geven. De soepterrine was van een dusdanlgen om vang dat de kok in een boot moest rondvaren om de kluiven uit de soep te viaschsn. Jonge matrozen die in het want klommen, kwamen oud en vergrgsd weer beneden, wat er op wgst dat de tocht wel cenigen tgd heeft ge- I duurd! i'.xrrrri-v.'.1 a x a r 1 vierder» in Limburg houden van dat kunstmatige. Ze im- aUerlel afgedragen „loommele" iets dwaas en origineels, erg wild en flodderig en zetten zich dan een monimebaxke» van een dubbeltje op. Gedurende den strgd verliesen se veel van bet een en ander; tegen bet uur der ontmaskering sgn de meesten al aardig afgetuigd. Wat asm het Limburgsche carnaval nog altgd ontbreekt, is een pakkend slot. Er sgr. plaatsen waar, bg wgae van apotheose. Car naval in effigie wordt begraven, verbrand of in hët water geworpen. Hier missen we een knaleffect, een taptoe, een fakkeltocht ot iets dergelgks. Men krggt er de menschen niet meer voor bg elkaar. Tegen Dinsdagavond heeft carnaval zgn karakter als gemeenschaps feest verloren: ven kunnen, voort, en de muziekcorpsen willen al te gaarne betaald worden. Kan de vereenlging van Camavalsvereenlgingen in Limburg, waarvan men niets meer boort, niet eens een prijs vraag uitschrgven voor een daverend besluit? ue vrge uren kon het scheepsvolk doorbren gen in de gelagkamer», <Be zich bevonden in de blokkken van bet touwwerk. Boven in de masten bevondenzich enorme korven waarin wellanden waren aangelegd, waarin het vee, bestemd voor de voedsel vóórzie ntng graasde. De overlevering vermeldt dienaangaande nog dat op een keer een zware oe naar beneden viel, juist in de voormelde soepterrine. De kok stapte onmlddellgk in sgn boot om het beest te zoeken, maar kon niets vinden. Toen de maaltgd ge ëindigd was Ml de soepkom leeg was vond men elndelgk de os, die bg het roeren van de soep achter een klinknagel was blgven zitten! Toen het schip bet Nauw van Calais tusschen Frankrgk en Engeland naderde, sloeg de be manning de schrik om het hart daar men vrees de dat bet enorme vaartuig te breed sou sgn voor den smallen doorgang. De kapitein gaf echter last om de bakboord- zgde van het schip met witte seep te besmeren en inderdaad gleed ..Dl Mannlgfuald" er door. Hoe bet komt dat de rotsen bg Dover wit sgn, weet men ten minste ook. Hoe men ook denkt over sagen en legenden en haar waarde, het kan moeilgk ontkend wor den dat de primitieve volkeren over een onbe grensde fantaste beschikten. Hiervan een staal tje te geven was het doel van dit artikeltje.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 10