Waarom G.B.S.
zijn vrouw
betere ik” noemt
wouwen
DIEREN
EBZIE
„mijn
EN
DE
De uitvinding
prof. Crawley
van
mui
Hervormingen van
den Riza Khan
Klokken-varia
Invoerrecht-puzzle
den spiegel
voor
Een automatische
zakrekenmachine
Proeven van bekwaamheid
Wtntenoeelde MJ St. Moritz
HET KORTE VERHAAL
I
In een jaar tijds loopt het instrument
hoogstens een kwart seconde achter
30 jaren fabrikant van
notitieboekjes
Ratelslangen by den
cocktail.
„Een-man-beroepen" in
de U. S. A.
me tat JU»- conteacUimwcUlk «e
Miss Betty en de fietser
Interersante ontdekkingen
van een natuurvorscher
Anecdoten over journalisten
I
Ongepast, nu komt het
tyd.
j
-KisaiiaÈaiiu'si
Charles Hemstreet, een Amerikaansch Jour
nalist, placht zich er meer dan 30 jaren geleden
Rizah Sjah Pahlevi, de schepper van het
nieuwe, onafhankelijke Iran, de groote re
formateur, heeft ‘n gelukkigen middenweg
gevonden tusschen de oer-oude Perzische
cultuur en de moderne Europeesche bescha
ving.
De kwestie, welke de douane van San Fran
cisco ditmaal op te lossen had, luidde: .Is het
De beroeps-leugenverteller te New-York
is al evenzeer zonder concurrentie al* de
raadseloplosser van Chicago.
Notitieboekjes zijn niets bijzonders en ook
fabrikanten van notitieboekjes zjjn niet
zeldzaam. Maar er is slechts een fabrikant
van volgeschreven notitieboeken!
Als curiositeit kan worden vermeld, dat het
observatorium te gelijker tijd van een lerschen
schoenmaker een horloge toegezonden kreeg, dat
vervaardigd is uit materiaal uit zijn schoen
winkel. Het klokje bestaat geheel uit leer en
stukjes hout, die hl) uit de leesten heeft ge
sneden. Dit klokje loopt natuurlijk niet zoo
nauwkeurig als het wonderklokje van Green
wich, doch het instrumentje, dat geheel met de
hand vervaardigd is, is meer een bezienswaar
digheid.
Heeft U al eens van „een-man-beroepen”
gehoord? Het zijn beroepen, die wegens hun
opvallendheid en zeldzaamheid slechts een
man in een land, misschien zelfs in de ge-
heele wereld kunnen voeden maar dan
ook goed en rijkelijk! Amerika is natuurlijk
de vruchtbaarste bodem voor vindingrijke
koppen, die op zoo ongewone wijzen zoo
veel mogelijk geld willen verdienen.
De mode van de Amerlkaansche „Mttneh-
hausen-clubs" verschaft den beroepeleugenaar
zijn brood. Deze clubs, die men in ontelbare
Amerlkaansche steden en dorpen vindt, orga-
niseeren elk Jaar onder hun leden wedstrijden
in het vertellen van leugens. Wanneer nu een
der Münchhgusens niets nieuws invalt, wendt
hjj zich hflmeiyk tot den opper-Milnrhhauasn
in New-York. die hem voor eenige dollars da
*wnhnonata geschiedenis levert.
„■s Werelds meest befaamde en vindliw-
rijkste spotter", het is voorwaar een alles
zins toepasselijke aanduiding voor den be
roemden Engelschen dichter Shaw, over
wiens vrouw in onderstaand artikel enkele
aardige bijzonderheden verhaald worden.
Een groot BerUjnsch blad zocht een plaatse
lijk reporter. Uit twee dozijn sollicitanten wer
den er drie uitgezocht, die zich aan een nader
onderzoek moesten onderwerpen, ieder van de
drie moest. nJ. eep proef bericht maken. Een van
hen schreef het volgende:
„Gisteren waren wij getuige van een gebeur
tenis die ons het bloed in de aderen deed stol
len. Een taxi, die zeer snel d»"^rederikstrasze
afgereden kwam, had bijna een 'kindermeisje
met twee kinderen overreden. Het had een
vreeselyke ramp kunnen worden, wanneer het
kindermeisje niet tengevolge van een wonderlijk
voorgevoel de kinderen thuisgelaten had en zelf
toevallig in een drogistenwinkel was binnenge
gaan toen de taxi voorbijkwam. De chauffeur
keerde ook Juist voor het kruispunt den wagen
om, omdat hy Iets vergeten had en reed in
tegengestelde richting heen. Waren al die om
standigheden niet toevallig bij elkaar gekomen,
dan zou een liefhebbende vader, een teedere
moeder en dierbare broers en zusters in den
diepsten rouw en haast onbetaalbare begrafenis
kosten gedompeld geworden zijn.”
Deze man werd aangenomen.
Ben Londensche amateur-astronoom heeft het
beroemde Oreenwich-Observatorlum een klok
geschonken, die als de meest betrouwbare ter
wereld moet worden beschouwd. Volgens de
gemaakte vaststellingen kan deze klok hoogstens
een kwart seconde in een jaar voor of achter
zijn! Op die manier wordt de aarde precies op
alle onnauwkeurigheden gecontroleerd. Maar men
vertrouwt dit nauwkeurige werkje natuurlijk
niet aan één klok toe; by dit instrument be-
hooren twee andere, die niet anders te doen
hebben dan den gang van het hoofdklokje te
controleeren.
Er is dikwyis beweerd, dat dieren, b.v. katten
en papegaaien zich in den spiegel bekeken, alsof
zy in den spiegel zich zelf herkenden. Ook menig
schilder heeft de dierentafereeltjes voorgesteld,
waarop men b.v. slimme musschen of kokette
kanarievogels voor den spiegel ziet.... en zy
bekyken zich haast met dezelfde uitdrukking
van nieuwsgierigheid en welbehagen als een
mensch. Jammer genoeg is, dat door den scher
pen bril van den natuurvorscher gezien, deze zoo
menscheiyk aandoende teek als Ijdele „splegel-
vechtery” erkend wordt.
In New-York woont een burger, die jonge
ratelslangen levend opkoopt en deze speciaal
toebereid en aan de fynproevers In geheel
Amerika toestuurt. Champagne en oesters ver
velen de ryke Amerikanen al lang en deae
lieden beweren nu. dat Jonge ratelslangen bjj
den cocktail en de thee uitstekend smaken.
Deze „opperste tienduizend" luisterden tjjde-
lyk ook vol spanning naar een man, die be
weerde, dat hy „schoonheid door suggestie” kan
scheppen. Hy was na lange werkloosheid als
perschef van een Engelsche schoonheidsspecia
liste geëngageerd en moest een reis naar Ame
rika voor deze dame voorbereiden. Óaarby wist
hy eigeniyk niet goed, wat zyn werkgeefster
eigeniyk deed, om baar cllënteele .de schoon
heid te geven. Totdat hem plotseling een groote
reclame-idee inviel: Schoonheid door suggestie!
Wekenlang vertelde hy aan alle bereikbare re
porters, dat zjjn Engelsche meesteres door sug
gestieve inwerking schoonheid kon opwekken;
zoolang vertelde hy dit, totdat niet slechts het
Cteerikaansche publiek, maar byna ook hyaeK
aan dit procédé geloofde. Het deed niets ter
zake, dat de Engelsche dame vertoornd haar
reis afzegde onze journalist had zijn ge
schiktheid als reclamedeskundige zoo overtui
gend bewezen, dat het hem sindsdien aan werk
niet mee ontbreekt.
Toegegeven: sprookjes zyn droomen van ver
buigen, waartoe ook wy, groote kinderen, vaak
onze toevlucht nemen. Zoo is het ook te ver
klaren, dat Europa van de revolutionnalre, mo-
derniseerende veranderingen in het Nabije Oos
ten tot nu toe eigeniyk nog maar weinig ver
nomen heeft, maar dat het zich toch v-n de
wonderbaarlijke sprookjes uit de Duizend en
Eén Nacht niet los kan maken. Sedert meer dan
een tiental Jaren heeft de Ataturk, de groote
staatsman van Turkije, de Turksche vrouw van
den sluier bevrijd. Maar de eerste en de laatste
vraag van den Europeaan betreft toch altyd
weer den...... harem.
Nu, de harem, in de erotische beteekenis van
den Europeaan, heeft in het Nabye Oosten
nooit bestaan. Een harem is niets anders dan
een vrouwenvertrek, van af het armelijke ver
trek van de boerenvrouw tot aan de groote apar-
tementen van de verwende aristocrate. Vreemde
mannen hebben natuur! yk geen toegang tot den
harem. Evenmin als hier In het Westen van
Europa het „boudoir” van een dame er toe be
stemd is, heeren te ontvangen.
▼oor velen, die de meest verschillende
beroepen uitoefenen, zou een zak-reken-
machine voor het werk op reis en ook'op
het kantoor en thuis als een doelmatig
hulpmiddel te pas komen. De zakreken
machine is uitstekend te gebruiken voor op
tel- en aftreksommen en werkt door een
voudige handgrepen automatisch.
MM»Jea. ook zit goede families, houden zich
tijdens het Nieuwjaarsfeest in de nabyheld van
de moskee op en vragen den mannen aal
moezen. Van dit’ geld wordt dan een brulds-
toilet gekocht of geweven en door de meisjes
■elf geborduurd.
In tegenstelling met Turkye, waar het door
den Islam zy het dan ook onder «eer strenge
*°orwaarden geoorloofde huwelyk van één
•nan met vier vrouwen opgeheven werd, werd
<Ut in Perzië in stand gehouden, ofschoon een
Vergelijk huwelijk slechts zeer zelden voorkwam.
Maar een zeer oude sociale instelling herinnert
■o» *an zeer „moderne” voorstellen: zoo be-
der dezen energlc-ken bewindsman steeds
omhoog werkt.
iur. Nog éénmaal wilde hy een
dactle brengen. Voor de laatste
ien. Op de trap ontmoette hy een
machlnezetter.
„Och, mijnheer Jlbbes,” vroeg deze, „wilt U
deze notitie even mee naar boven nemen? By
vergissing is ze op de zetterij gekomen; we had
den haar bijna af gedrukt.”
Jlbbes nam het blad aan en las:
„Alleen ter informatie! Niet afdrukken!"
„Nadat de geestesstoringen van prof. C. na
z’n zwaar auto-ongeluk, gebleken zyn, niet ge
vaarlek te wezen, doch slechts in fantastische
gesprekken tot uiting komen, werd de prof,
heden uit de observatie-kliniek van het aenuw-
gesticht vrijgelaten. Tot ons leedwezen valt aan
voortzetting van z’n wetenschappelijke loopbaan
niet te denken. Wegens z’n vele verdiensten en
de hooge achting waarin prof. C. staat, ver
zoeken wy om absolute discretie."
Het blad viel uit de handen van Gideon Jlb
bes en hy werd doodsbleek.
De zetter keek hem aan en vroeg:
„Mankeert U lets, mynheer Jlbbes?"
«Ja, my mankeeren 300 aensationeele ernstige
regels l”
Van haar leven is, zooals gezegd, niet veel
te vertellen. Zy vergezelt den dichter op al zijn
reizen en tochten, zy bewaakt en beschermt
zyn leven en zyn gezondheid. Haar leest hy
alles voor wat hy geschreven heeft, voor dat
iemand anders het te zien of te hooren krijgt
en hiér critlek Is vóór hem doorslaggevend.
Haar leven heet: „G. B. Shaw” en dat heeft
haar gelukkig gemaakt. En dat verzekert zy
iedereen, die het hooren wil. En wie by zulk
een gelegenheid naar het tevredene, glimlachen
de gezicht van de oude dame kykt, die weet
dat zy de waarheid spreekt....
T-r waren al ruim twee uren verstreken,
H sinds Gideon Jlbbes in het Metropol-café
zat te peinzen. En al dien tyd foeterde hy
op z’n chef, den directeur van het nieuwsblad,
die Juist aan hem opdracht had gegeven, een
interessant artikel voor het Zaterdagavondblad
te schryven.
„En denk er aan, Jlbbes”, had de directeur
gezegd, „niet alledaagsch hoor; smsationeel en
toch ernstig! Dichtung und Wahrheit! Enfin,
nu weet je het wel."
Neen, nu wist hy nog niets, en moest hy maar
zien, hoe hy vóór 13 uur middernacht 300 van
die regels by elkaar had. Hy moest schrijven
over iets -dat werkeiyk gebeurd was. Wanhopig
keek Gideon het café rond. Het leek wel uitge
storven en bood niet de minste stof voor een
artikel. Die twee oude dames daar in den hoek,
die het eene taartje na het andere zaten te
eten? Och, kom. Hy moest over iets wat werke
iyk gebeurd was schryven.
Hy keek nog eens rond. Vlak onder een groote
hangklok, waarvan de wijzers langzaam maar
onverbiddelijk rondschreden, zat een oude heer,
die verdiept scheen in z’n krantenlectuur. Een
opvallend markante kop!
Daar klonk de stem van den café-houder:
„Professor Crawley, U wordt aan de telefoon
geroepen!”
Crawley, professor Crawley, verduiveld, dat
was toch.... daar was de sensatie! Een onder
houd met dien beroemden langegolf-onderzoeker
en kortegolfspeclalist. Wat een buitenkansje, wat
een meevaller!
Reeds dansten de schitterendste
voor de oogen van Jlbbes.
Nauweiyks was de professor van de telefoon
terug, of hy stond al voor hem en zat een
oogenblik later met koortsachtige haast eenige
aanteekeningen neer te pennen. De professor
was allerminzaamst en praatte buitengewoon
vriendeiyk.
Die uitvinding van automatische verhitting
van broelkoolen door, hoogtestralen, lachte hy,
was niets bijzonders geweest. Neen, het laatste
jaar had hy heel iets anders uitgevonden. En
Bmfrwar Cawley wteife HM rogsode pk-
Men heeft haar wel „de vrouw in de scha
duw” genoemd, die kleine, oude, teere dame, die
zich zoo bescheiden terugtrekt op den achter
grond en die toch zulk een belangryke plaats
Inneemt in het leven van den grooten dichter.
„zy is myn betere Ik,” merkte G. B. "Shaw
eens tegen een journalist op. „het rustpunt en
de pooi waaromheen ik my beweeg, de kracht
die myn leven richting geeft en de vrouw, van
wie ik myn leven lang niet zal ophouden te
houden.”
Deze uitspraak, die inderdaad ietwat zonder
ling aandoet uit den mond van den man, over
wiens excentrieke, mentaliteit de geheele we
reld spreekt, kenschetst niettemin treffend dit
buitengewoon gelukkige huwelyk, dat ondanks
een ruim veertigjarig bestaan nooit door onaan
genaamheden ernstig in de war gebracht werd.
Van haar leven is niet zoo heel veel te ver
tellen. Miss Betty Townsend Is de dochter van
een vooraanstaand ambtenaar en zy genoot
de intellectueele opleiding van de doorsnee En
gelsche. Zy leerde muziek en vreemde talen,
dansen en turnen en maakte met haar ouders
enkele bultenlandsche reisjes.
Maar In tegenstelling met de meeste van
haar vriendinnen bleek zy meer belangstelling
aan den dag te leggen voor boeken en muziek,
dan voor sport en flirt en dit moge verklaren,
dat zy voortreffeiyk thuisgeraakte In de inter
nationale litteratuur.
Van oudsher is de Perzische vrouw, zooals
überhaupt” de vrouw In het Oosten, als moeder
der kinderen, als beschermster van den huise-
lyken haard, steeds zeer hoog geacht van den
kant van den man. Daaraan verandert niet, dat
zy de zware lasten des levens op zich moest
nemen.
De belangryke beteekenis van de moeder
Biykt ook uit de literatuur. Reeds meer dan
duizend Jaar geleden schreef Ferdoessi, de
grootste Perzische dichter, als aanvulling by zyn
beroemd „Koningsboek”, een satire, waarin hy
met één vers den plaatseiyken heerscher Sul
tan Mahmoet, die zyn hem gegeven belofte niet
hield, belacheiyk maakt: „En Indien de moeder
des konings een dame uit een voornaam ge
slacht geweest was-....” Hieruit bUjkt, dat hy
niet den koning (deze was van zeer gewone
afkomst) maar diens moeder de schuld gaf.
Geen hervorming van den Rizah Khan is zoo
belangrijk als de gedwongen afschaffing van de
tsjadoer (de nationale dracht van de Perzische
vrouwen) en van den sluier. Tegenwoordig ziet
men op de Lalezar, de hoofdstraat van Teheran,
alleen nog maar Europeesch gekleede vrouwen
loopen winkelen. De tsjadoer, die zeer aardig
Paste by de licht zijden kousen en den scheef
opgezetten sluier, is geheel verdwenen. Dikwyis
■ou men geneigd zyn, „helaas" te zeggen, wan
neer al te schrille kleuren den voorbyganger
verblinden.
Thans is het evenwel zoo ver, dat men de
Perzische vrouw, wanneer zy in haar chic Pa-
rijsch costuumpje door de straten van Teheran
wandelt, rustig vergezellen mag en het verbod,
ten tyde van de tsjadoer, „Groet my niet op
straat” is opgeheven. Om dit geheel te begry-
pen, moet men bedenken, dat een Europeaan
wel zeer gemakkeiyk in het gastvrije huis van
een Pers ontvangen wordt, maar dat hy zeer
moeiiyk en dan nog slechts door den sleutel
van zyn taal op vertrouwelljken voet met
hem kan komen. En om een Pers te vragen,
hoe het met zyn vrouw gaat, ook al heeft men
het geluk gehad aan haar voorgesteld te zyn,
is ook heden ten dage nog streng verboden.
Na de vernietiging van het groote Perzische
wereldrijk gingen de Perzen tot den Islam over.
Desondanks heeft het Perzische volk toch nog
een groot aantal zeden en gewoonten van zyn
oude religie bewaard. Daartoe behoort ojs. het
Nieuwjaars-lentefeest met de beroemde vuur-
dansen, dat 13 dagen duurt. Huweiyken, gedu-
tende dit feest gesloten, brengen geluk.
De moeder van den huwbaren zoon treedt
op het door haar uitgekozen meisje, dat in
een kring met andere meisjes rond het vuur
tianst, tow'en steekt haar een ring aan den
vinger. Wanneer t meisje dezen aanneemt,
beteekent dit, dat zy in de verloving toe
stemt Weigert zy den ring, dan wordt de
jongen onder luid gehoon naar huis ge
bracht
notities over bepaalde aangelegenheden nooit
vlijden kon, terwyi in zyn bureau toch talryke
aanteekeningen lagen over dingen, welke hem
op het oogenblik niet interesseerden en die
Zeker niet te vinden zouden zyn, indien hy deze
eenmaal noodig dbu hebben.
Hemstreet bemerkte echter, dat het adderen
menschen al niet beter verging en dat bracht
hem op een idee: Hy maakte er zyn beroep van
ongeordende notities, adressen, courantenknip
sels, enz. van alle mogelyke menschen netjes in
een boek met genummerde bladzyden te plak
ken en daarby een nauwkeurige inhoudsopgave
te voegen. Met 25 dollar per opdracht ving hy
aan, maar kort daarop bedroeg zyn honorarium
voor een opdracht reeds 21.000 dollar een
kartel van zydefabiikanten had zjjn archief
van courantenknipsels en foto’s over de geschie
denis der zyde-lndustrie door hem laten orde
nen, waarvoor hy een vol Jaar noodig had. Ook
de hertog van Windsor liet zyn archief door
Hemstreet ordenen evenals de kroonprins van
Zweden en J. Pierpont Morgan. Hemstreet heeft
ook het gebruik in de mode gebracht, beroemde
Europeanen, die naar Amerika komen, by hun
aankomst een album met courantenknipsels
over hen te schenken.
vroeg Shaw nog snel met inspanning van zyn
laatste krachten, alvorens opnieuw het bewust-
zyn te verliezen, tengevolge van de hevige py-
nen, waardoor hy werd gekweld.
Enkele maanden later werd het huwelyk tus
schen belden voltrokken en.... G. B. 8. heeft
nooit spyt van zyn keuze gehad. Want, zooals
hy zelf meermalen gezegd heeft, gelooft hy
niet dat er een tweede vrouw bestaat, met wie
hy een dergeiyk harmonieus huweiykslevén
zou hebben kunnen lelden en die over zooveel
tact en geduld zou hebben beschikt als deze
vrouw.
Mevrouw Shaw is zyn beste vriendin en raad
geefster, de vrouw, die op het juiste oogenblik
weet te bewonderen en te crltlseeren, de vrouw,
die hem nooit iets laat merken van eenlgen
dwang en het desondanks vermag hem te lei
den, zonder dat de dichter het bemerkt
Want.... Bernard Shaw wil geleid worden.
Hy is het type van een licht prikkelbaren en
tot buitenissigheden neigenden héér, die on
willekeurig in zyn heftigheden wel eens te ver
zou gaan.
De eenige mensch, die invloed- op hem uit
oefent, is zyn vrouw, wier goedmoedigheid en
ongeloofiyk Juist inzicht al zyn moeiiykheden
overwint. Haar volgt hy zonder het te merken,
aan haar wijdt hy zyn dlkwyis stoutmoedige
ondernemingen, die zyn jeugdige ziel hem vaak
ingeeft, maar waartegen zijn tachtigjarig
lichaam dlkwyis niet meer ia .opgewassen. Me
vrouw Shaw is de eenige mensch, die zonder
critlek tegenover haar echtgenoot, den grooten
criticus, staat
geoorloofd, drie paar Chlneesche ooren te te
voeren, zonder de daarby behoorende Chlnee-
zen? Hoe hoog is de Invoer van deae drie paar
ooren?" De douane-beambten keken dit in hun
boeken na, maar een desbetreffend antwoord
konden zy niet vinden. In het artikel ooren wer
den alleen „ollfanten-ooren” genoemd en dat
zyn eigeniyk planten, die met Chlneezen-ooren
niets te maken hebben. Was het misschien een
medlcyn? Of waren de ooren als antiquiteit be
doeld? De douane wendde zich nu tot het hoofd
bestuur in Washington, het Custom Bureau,
om daar raad in te winnen. Dit stelde zich weer
in verbinding met het gezondheidsbureau en
daarvan vernam men, dat de Invoer van ooren
vry was. Ook het Postmlnlsterie had er niets
tegen in te brengen, maar wenschte Uch het
recht voor te behouden, het transport te verbie
den, indien dit niet overeenkomstig de regle
menten geschiedde. Het geval was dus lang niet
eenvoudig. Maar het was ook niet de taak van
de douane zich over het transport van de ooren
bezorgd te maken. Het was uitsluitend haar
taak, de ooren vry in te voeren of er rechten op
te eischen. Er werd daarom op ’t pakket nu met
groote woorden geschreven: „Ooren, Chlneesche,
niet bevestigd, als goederen.... vrij van invoer
rechten.”
•j-) élangrijk zyn de veranderingen, die de
J Sjah van Perzië de Riza Khan, In zyn
rijk aangebracht beeft. Van onbedui
denden ouderwetseben staat is Iran thans *n
modem, Jong land geworden. Noch de harem,
noch de tsjadoer, de nationale kleederdracht
der vrouwen, hebben zich langer kunnen
handhaven en in een Parijsch costuumpje
wandelen de Pendsche vrouwen thans door
Teheran, de boofdstad van het land.
gaJ voor den duur van 34 uur tot 99 jaar, al
naar gelang van den wensch van de beide echt-
genooten. Dit wordt door den religieuzen rech
ter gesloten na gelyktydige overhandiging van
de noodzakeiyke papieren» Veel moeders maken
van dergeiyke huweiyken voor hun zoons ge
bruik. Dikwyis ontwikkelt zich dan uit een
dergeiyk contracthuwelyk een normale verbin
ding. Kinderen uit dergelyke huweiyken behoo-
ren aan de moeder. De vader is evenwel ver
plicht ze te onderhouden. De Islam kent geen
„onwettige kinderenzy hebben dezelfde rech-
O* dezelfde aanspraken
van
de
beerachte daarmee den minder rijk met aard-
sche goederen gezegenden mensch.
Geen dichter kon meer een gedicht opstellen,
geen schrijver een roman meer schrijven, want
hun gedachten zouden van hen worden „estolen,
vóórdat ze die zouden hebben neergeschreven.
In de toekomst zouden uitvinders aan de wille
keur van concerns Worden overgeleverd, die zich
draadloos van hun geheimste plannen en ge
dachten zouden meester kunnen maken. Elke
uitvinding zou worden uitgebuit, voordat de
eigeniyke ontdekker tyd sou hebben gehad er
patent op te nemen. De Mammon zou heer-
schen over den Geest! Reeds hoorde hy het
verderfeiyke nieuws over de heele wereld uit
bazuinen! En dan? Ontzetting mcakte zich van
Gideon Jlbbes meester. Zou professor Crawley
niet begrypen, wat hy met z’n uitvinding aan
richtte? Neen, duizendmaal neen, deze ramp
mocht niet over de menschheid komen. Hy,
Gideon Jlbbes, zou daarvoor zorgen. De uitvin
dingen van den chemiscben oorlog hadden al
genoeg verderf over de wereld gebracht! Den
professor moest aan het verstand gebracht wor
den. z’n apparaat te vernietigen. En als hy
weigerde? Dan was er nog slechts één moge-
lykheld over enJlbbes deed een greep in
z’n bureau-lade. Even glinsterde de stalen loop
van een revolver in z’n hand. Het voorwerp
verdween in z’n jaszak. Vastberaden verliet hy
z’n woning.
*t Was acht
bezoek op de/i
Zooals bekend is zyn de invoerrechten in de
Vereenlgde Staten buitengewoon streng. Daar
bovendien op den invoer van bultenlandsche
goederen een zeer hoog invoerrecht geheven
wordt, kan men begrypen, met welke moeiiyk
heden de Amerlkaansche tolbeambten onlangs
te kampen hadden, toen er zes menschenooren
ingevoerd moesten worden. Het betreft hier drie
paar ooren, afkomstig van Chineezen en die een
chirurg in Indianapolis dringend voor 'n opera
tie noodig had. Tenslotte ging de. douane met
den invoer er van accoord.
op eventueele erfenissen. Na de verbreking
een contract- of ander huwelyk mag
vrouw gedurende een tydperk van negen maan
den niet trouwen.
Zoo ontwikkelt zich het Perzische volk dank
zy het krachtig en beleidvol optreden van zyn
vorst in een richting, die zeer veel verschilt van
vroegere zeden en opvattingen en we zien hoe
een volk van byna 10 mihoen menschen, dat
in onbeduidendheid was weggezonken, zich on-
1 meer
Op zekeren morgen zat zy op de veranda van
het kleine landhuisje, dat de familie des zomers
bewoonde en dat ergens bulten Londen lag, toen
er op straat een ongeval gebeurde. Een fletser
was zóó ongelukkig terechtgekomen, dat hy *n
arm had gebroken en een been gekneusd, waar
op enkele menschen kwamen vragen of hy
even binnen mocht worden gedragen, om de
komst van den dokter af te wachten.
Dat vonden Miss Betty en haar moeder na
tuurlijk dadeiyk goed en zy boden den dokter,
toen die even later verscheen, spontaan aan, den
zieke ter plaatse te behandelen en hem zoo lang
In huis te houden totdat hy genezen zou zyn.
Aangezien de patiënt zelf niet by bewustzyn
was en de dokter er biykbaar veel prijs op stel
de, dat het slachtoffer niet vervoerd werd,
bleef het daarby. Zooals toen kort daarop
bleek, was de verongelukte fletser, die overigens
een heel ongeduldige patiënt bleek, George
Bernard Shaw, een jong dichter, die al enkele
successen geboekt had.
Betty Townsend had het nu niet direct ge
makkeiyk met haar patiënt, wiens verzorging
haar vrijwel geheel in beslag nam, maar ove
rigens schenen beiden elkander nogal genegen
te zyn, want het duurde ten minste niet lang
of zy bekenden elkander hun liefde.
Intusschen vond G. B. Shaw, die in die dagen
al een echte „overal-tegen-ln"-mentallteit aan
den dag legde, het eenvoudig belacheiyk, om
zich zoo door zyn gevoel in beslag te laten
nemen en zich zoo door zyn noodlot te moeten
laten dwingen. Hy strompelde nog rond op
krukken, toen hy besloot helmeiyk de vlucht
te nemen. Toen hy zyn voornemen echter in
derdaad uitvoerde, viel hy van de trap en kwam
zoo ongelukkig terecht, dat hy.... opnieuw een
been brak, ditmaal het andere.
Toen Shaw na een vry lange bewusteloosheid
ontwaakte, ontdekte hy, dat hy zich nog altyd
bevond in de omgeving, die hy had willen ont
vluchten, onder de weldadige zorg van miss
Townsend, die hem ditmaal bekooriyker voor
kwam dan ooit. „Wilt u mijn vrouw worden?” dfk<yis over te ergeren, dat hy zyn vroegere
De machine wordt zoo gebruikt, dat men
met een op zyde aangebrachte, afneembare
metalen stift de bewuste posten onder elkaar
kan zetten, waarby men voor optellingen het
bovenste en voor aftrekkingen het onderste
deel gebruikt.
Daarna verschynt de uitkomst van de som
voor de twee ronde openingen, die in het
midden tussdhen de beide rijen getallen zlfn
aangebracht.
Deze kleine machine kan natuuriyk niet wed
ijveren met de wonderwerken der techniek, de
bekende, gecompliceerde constructies, maar
zy bespaart dengenen, die veel uit het hoofd
hebben te rekenen, heel wat moeite
Hét geheele apparaat is 14 X cM. groot, ge
heel vlak, weegt 70 gram en kan in een lede
ren etultje naast den vulpenhouder gemakke
iyk in den zak worden meegedragen.
Van groot belang kan deze rekenmachine
by voorbeeld zyn in zaken, waar vele aparte
kleine bedragen zonder moeite geboekt en te-
geiyk opgeteld moeten worden, zoodat de stand
van de kas elk oogenblik in één oogopslag kan
worden afgelezen.
De verdienstelijke dierenvorscher dr. Zeil, die
kort geleden gestorven is, heeft na langdurige
proeven, die zich over de meest ulteenloopende
diersoorten uitstrekten, overtuigend bewezen, dat
noch apen, noch katten, noch het edele paard,
noch de nieuwsgierige musch ook niet de pape
gaaien, meezen, kanarievogels of spreeuwen zich
In een spiegel herkennen en dan bekyken. Het
betreffende dier ziet natuuriyk wel zyn beeld in
den spiegel maar het houdt, wat het ziet, voor
een ander soortgenoot en in de meeste gevallen
tracht het met hem in verbinding te komen,
hem te plagen of met hem te spelen. Jonge kat
jes, waarmee vaak proeven genomen werden,
probeerden telkens met de verschynlng in den
spiegel te spelen en tastten dlkwyis achter den
spiegel om den „partner" met den poot te grij
pen. zy zetten dit spel een zekeren tyd voort,
maar gaven het dan echter op. omdat zy be
merkten, dat het nutteloos was. Dieren, dis
hoofdzakeiyk met den neus reageeren, zooals
honden en paarden, namen van den spiegel
absoluut geen notitie, deden ook geen enkele
poging zich ook maar uit de verte te „bekyken",
de spiegel zegt hun reukzin niets en daarom be
kommeren zy zich niet om hem. Zelfs zoo intel
ligente schepsels als de meeste apen, wisten met
hun conterfeitsel In den spiegel geen raad. Hun
heele vermaak by de zaak was, den spiegel naar
alle zyden te draaien en hem tenslotte den
nieuwsgierig toekykenden heer natuurvorscher
boos naar het hoofd te werpen.... en daar had
hy geiyk in!
uitdrukkingen en mathematische formules op
Gideon Jlbbes.
„Reeds lang kan men de electrische golven,
welke by de gedachten in het geheugen ont
staan, langs louter physieken weg te weten ko
men. Maar dat is nog weinig by hetgeen ik nu
uitgevonden heb."
De professor begon nu op fluistertoon te spre
ken:
,Jn myn laboratorium staat een zeer byzon-
der apparaat, dat in staat is de electrische her
sengolven In geluidsgolven on» te zetten. Met
myn Psycho-audion kunt U hooren wat een an
der denkt."
Stom van verbazing keek Jlbbes den professor
aan. Maar deze keek zeer ernstig en beslist. Hy
was de grootste Kortegolfspeclalist van z’n tyd
en een internationaal wonder van geleerdheid.
,4a, mynheer Jlbbes,” vervolgde de professor,
„als men my vroeger zoo iets zou hebben ver
teld, zou Ik even verbaasd gekeken hebben als
U nu. Maar kom van avond om een uur of
negen by me thuis, dan zal ik U alles laten
zien en aantonnen. We kunnen dan verder spre-' maal
ken. Maar nu moet ik weg. Tot ziens! En, dis
cretie, denk er aan! U Is de eerste, die iets van
myn Psycho-audion weet.”
Tien minuten later verliet Gideon Jlbbes het
café. Om zes uur zat hy aan z’n bureau. Hy
had nog drie uren den tyd, alvorens aan z’n
pracht-reportage te beginnen. Het zou een ir-
tikel worden, zooals het nieuwsblad nog nooit
had gezien! Hy tikte al vast een inleiding. Hoe
was de laatste zin ook weer? O, Ja:
,JXx>r deze uitvinding heeft deze geniale pio
nier van onze wetenschap aan de menschheid
nooit gedachte hulpmiddelen verschaft.”
Deze hulpmiddelen moesten worden omschre
ven. Jlbbes dacht na.
Eensklaps vertonde zich op zjjn gezicht een
eigenaardige verandering. Hy begon al hooger
en hooger te kyken; er straalde zelfs woede uit
z’n blik. Hy smeet z’n aanteekenboekje op zy.
Dét was nu eigeniyk het resultaat der uitvin
ding. Er zou zelfs geen vrijheid van gedachten
meer zyn. Wie geld genoeg had, kocht zoo*n
tettlmr apparaat van prof. Crawley en be-
I'