Waarom G.B.S. zijn vrouw betere ik” noemt wouwen DIEREN EBZIE „mijn EN DE De uitvinding prof. Crawley van mui Hervormingen van den Riza Khan Klokken-varia Invoerrecht-puzzle den spiegel voor Een automatische zakrekenmachine Proeven van bekwaamheid Wtntenoeelde MJ St. Moritz HET KORTE VERHAAL I In een jaar tijds loopt het instrument hoogstens een kwart seconde achter 30 jaren fabrikant van notitieboekjes Ratelslangen by den cocktail. „Een-man-beroepen" in de U. S. A. me tat JU»- conteacUimwcUlk «e Miss Betty en de fietser Interersante ontdekkingen van een natuurvorscher Anecdoten over journalisten I Ongepast, nu komt het tyd. j -KisaiiaÈaiiu'si Charles Hemstreet, een Amerikaansch Jour nalist, placht zich er meer dan 30 jaren geleden Rizah Sjah Pahlevi, de schepper van het nieuwe, onafhankelijke Iran, de groote re formateur, heeft ‘n gelukkigen middenweg gevonden tusschen de oer-oude Perzische cultuur en de moderne Europeesche bescha ving. De kwestie, welke de douane van San Fran cisco ditmaal op te lossen had, luidde: .Is het De beroeps-leugenverteller te New-York is al evenzeer zonder concurrentie al* de raadseloplosser van Chicago. Notitieboekjes zijn niets bijzonders en ook fabrikanten van notitieboekjes zjjn niet zeldzaam. Maar er is slechts een fabrikant van volgeschreven notitieboeken! Als curiositeit kan worden vermeld, dat het observatorium te gelijker tijd van een lerschen schoenmaker een horloge toegezonden kreeg, dat vervaardigd is uit materiaal uit zijn schoen winkel. Het klokje bestaat geheel uit leer en stukjes hout, die hl) uit de leesten heeft ge sneden. Dit klokje loopt natuurlijk niet zoo nauwkeurig als het wonderklokje van Green wich, doch het instrumentje, dat geheel met de hand vervaardigd is, is meer een bezienswaar digheid. Heeft U al eens van „een-man-beroepen” gehoord? Het zijn beroepen, die wegens hun opvallendheid en zeldzaamheid slechts een man in een land, misschien zelfs in de ge- heele wereld kunnen voeden maar dan ook goed en rijkelijk! Amerika is natuurlijk de vruchtbaarste bodem voor vindingrijke koppen, die op zoo ongewone wijzen zoo veel mogelijk geld willen verdienen. De mode van de Amerlkaansche „Mttneh- hausen-clubs" verschaft den beroepeleugenaar zijn brood. Deze clubs, die men in ontelbare Amerlkaansche steden en dorpen vindt, orga- niseeren elk Jaar onder hun leden wedstrijden in het vertellen van leugens. Wanneer nu een der Münchhgusens niets nieuws invalt, wendt hjj zich hflmeiyk tot den opper-Milnrhhauasn in New-York. die hem voor eenige dollars da *wnhnonata geschiedenis levert. „■s Werelds meest befaamde en vindliw- rijkste spotter", het is voorwaar een alles zins toepasselijke aanduiding voor den be roemden Engelschen dichter Shaw, over wiens vrouw in onderstaand artikel enkele aardige bijzonderheden verhaald worden. Een groot BerUjnsch blad zocht een plaatse lijk reporter. Uit twee dozijn sollicitanten wer den er drie uitgezocht, die zich aan een nader onderzoek moesten onderwerpen, ieder van de drie moest. nJ. eep proef bericht maken. Een van hen schreef het volgende: „Gisteren waren wij getuige van een gebeur tenis die ons het bloed in de aderen deed stol len. Een taxi, die zeer snel d»"^rederikstrasze afgereden kwam, had bijna een 'kindermeisje met twee kinderen overreden. Het had een vreeselyke ramp kunnen worden, wanneer het kindermeisje niet tengevolge van een wonderlijk voorgevoel de kinderen thuisgelaten had en zelf toevallig in een drogistenwinkel was binnenge gaan toen de taxi voorbijkwam. De chauffeur keerde ook Juist voor het kruispunt den wagen om, omdat hy Iets vergeten had en reed in tegengestelde richting heen. Waren al die om standigheden niet toevallig bij elkaar gekomen, dan zou een liefhebbende vader, een teedere moeder en dierbare broers en zusters in den diepsten rouw en haast onbetaalbare begrafenis kosten gedompeld geworden zijn.” Deze man werd aangenomen. Ben Londensche amateur-astronoom heeft het beroemde Oreenwich-Observatorlum een klok geschonken, die als de meest betrouwbare ter wereld moet worden beschouwd. Volgens de gemaakte vaststellingen kan deze klok hoogstens een kwart seconde in een jaar voor of achter zijn! Op die manier wordt de aarde precies op alle onnauwkeurigheden gecontroleerd. Maar men vertrouwt dit nauwkeurige werkje natuurlijk niet aan één klok toe; by dit instrument be- hooren twee andere, die niet anders te doen hebben dan den gang van het hoofdklokje te controleeren. Er is dikwyis beweerd, dat dieren, b.v. katten en papegaaien zich in den spiegel bekeken, alsof zy in den spiegel zich zelf herkenden. Ook menig schilder heeft de dierentafereeltjes voorgesteld, waarop men b.v. slimme musschen of kokette kanarievogels voor den spiegel ziet.... en zy bekyken zich haast met dezelfde uitdrukking van nieuwsgierigheid en welbehagen als een mensch. Jammer genoeg is, dat door den scher pen bril van den natuurvorscher gezien, deze zoo menscheiyk aandoende teek als Ijdele „splegel- vechtery” erkend wordt. In New-York woont een burger, die jonge ratelslangen levend opkoopt en deze speciaal toebereid en aan de fynproevers In geheel Amerika toestuurt. Champagne en oesters ver velen de ryke Amerikanen al lang en deae lieden beweren nu. dat Jonge ratelslangen bjj den cocktail en de thee uitstekend smaken. Deze „opperste tienduizend" luisterden tjjde- lyk ook vol spanning naar een man, die be weerde, dat hy „schoonheid door suggestie” kan scheppen. Hy was na lange werkloosheid als perschef van een Engelsche schoonheidsspecia liste geëngageerd en moest een reis naar Ame rika voor deze dame voorbereiden. Óaarby wist hy eigeniyk niet goed, wat zyn werkgeefster eigeniyk deed, om baar cllënteele .de schoon heid te geven. Totdat hem plotseling een groote reclame-idee inviel: Schoonheid door suggestie! Wekenlang vertelde hy aan alle bereikbare re porters, dat zjjn Engelsche meesteres door sug gestieve inwerking schoonheid kon opwekken; zoolang vertelde hy dit, totdat niet slechts het Cteerikaansche publiek, maar byna ook hyaeK aan dit procédé geloofde. Het deed niets ter zake, dat de Engelsche dame vertoornd haar reis afzegde onze journalist had zijn ge schiktheid als reclamedeskundige zoo overtui gend bewezen, dat het hem sindsdien aan werk niet mee ontbreekt. Toegegeven: sprookjes zyn droomen van ver buigen, waartoe ook wy, groote kinderen, vaak onze toevlucht nemen. Zoo is het ook te ver klaren, dat Europa van de revolutionnalre, mo- derniseerende veranderingen in het Nabije Oos ten tot nu toe eigeniyk nog maar weinig ver nomen heeft, maar dat het zich toch v-n de wonderbaarlijke sprookjes uit de Duizend en Eén Nacht niet los kan maken. Sedert meer dan een tiental Jaren heeft de Ataturk, de groote staatsman van Turkije, de Turksche vrouw van den sluier bevrijd. Maar de eerste en de laatste vraag van den Europeaan betreft toch altyd weer den...... harem. Nu, de harem, in de erotische beteekenis van den Europeaan, heeft in het Nabye Oosten nooit bestaan. Een harem is niets anders dan een vrouwenvertrek, van af het armelijke ver trek van de boerenvrouw tot aan de groote apar- tementen van de verwende aristocrate. Vreemde mannen hebben natuur! yk geen toegang tot den harem. Evenmin als hier In het Westen van Europa het „boudoir” van een dame er toe be stemd is, heeren te ontvangen. ▼oor velen, die de meest verschillende beroepen uitoefenen, zou een zak-reken- machine voor het werk op reis en ook'op het kantoor en thuis als een doelmatig hulpmiddel te pas komen. De zakreken machine is uitstekend te gebruiken voor op tel- en aftreksommen en werkt door een voudige handgrepen automatisch. MM»Jea. ook zit goede families, houden zich tijdens het Nieuwjaarsfeest in de nabyheld van de moskee op en vragen den mannen aal moezen. Van dit’ geld wordt dan een brulds- toilet gekocht of geweven en door de meisjes ■elf geborduurd. In tegenstelling met Turkye, waar het door den Islam zy het dan ook onder «eer strenge *°orwaarden geoorloofde huwelyk van één •nan met vier vrouwen opgeheven werd, werd <Ut in Perzië in stand gehouden, ofschoon een Vergelijk huwelijk slechts zeer zelden voorkwam. Maar een zeer oude sociale instelling herinnert ■o» *an zeer „moderne” voorstellen: zoo be- der dezen energlc-ken bewindsman steeds omhoog werkt. iur. Nog éénmaal wilde hy een dactle brengen. Voor de laatste ien. Op de trap ontmoette hy een machlnezetter. „Och, mijnheer Jlbbes,” vroeg deze, „wilt U deze notitie even mee naar boven nemen? By vergissing is ze op de zetterij gekomen; we had den haar bijna af gedrukt.” Jlbbes nam het blad aan en las: „Alleen ter informatie! Niet afdrukken!" „Nadat de geestesstoringen van prof. C. na z’n zwaar auto-ongeluk, gebleken zyn, niet ge vaarlek te wezen, doch slechts in fantastische gesprekken tot uiting komen, werd de prof, heden uit de observatie-kliniek van het aenuw- gesticht vrijgelaten. Tot ons leedwezen valt aan voortzetting van z’n wetenschappelijke loopbaan niet te denken. Wegens z’n vele verdiensten en de hooge achting waarin prof. C. staat, ver zoeken wy om absolute discretie." Het blad viel uit de handen van Gideon Jlb bes en hy werd doodsbleek. De zetter keek hem aan en vroeg: „Mankeert U lets, mynheer Jlbbes?" «Ja, my mankeeren 300 aensationeele ernstige regels l” Van haar leven is, zooals gezegd, niet veel te vertellen. Zy vergezelt den dichter op al zijn reizen en tochten, zy bewaakt en beschermt zyn leven en zyn gezondheid. Haar leest hy alles voor wat hy geschreven heeft, voor dat iemand anders het te zien of te hooren krijgt en hiér critlek Is vóór hem doorslaggevend. Haar leven heet: „G. B. Shaw” en dat heeft haar gelukkig gemaakt. En dat verzekert zy iedereen, die het hooren wil. En wie by zulk een gelegenheid naar het tevredene, glimlachen de gezicht van de oude dame kykt, die weet dat zy de waarheid spreekt.... T-r waren al ruim twee uren verstreken, H sinds Gideon Jlbbes in het Metropol-café zat te peinzen. En al dien tyd foeterde hy op z’n chef, den directeur van het nieuwsblad, die Juist aan hem opdracht had gegeven, een interessant artikel voor het Zaterdagavondblad te schryven. „En denk er aan, Jlbbes”, had de directeur gezegd, „niet alledaagsch hoor; smsationeel en toch ernstig! Dichtung und Wahrheit! Enfin, nu weet je het wel." Neen, nu wist hy nog niets, en moest hy maar zien, hoe hy vóór 13 uur middernacht 300 van die regels by elkaar had. Hy moest schrijven over iets -dat werkeiyk gebeurd was. Wanhopig keek Gideon het café rond. Het leek wel uitge storven en bood niet de minste stof voor een artikel. Die twee oude dames daar in den hoek, die het eene taartje na het andere zaten te eten? Och, kom. Hy moest over iets wat werke iyk gebeurd was schryven. Hy keek nog eens rond. Vlak onder een groote hangklok, waarvan de wijzers langzaam maar onverbiddelijk rondschreden, zat een oude heer, die verdiept scheen in z’n krantenlectuur. Een opvallend markante kop! Daar klonk de stem van den café-houder: „Professor Crawley, U wordt aan de telefoon geroepen!” Crawley, professor Crawley, verduiveld, dat was toch.... daar was de sensatie! Een onder houd met dien beroemden langegolf-onderzoeker en kortegolfspeclalist. Wat een buitenkansje, wat een meevaller! Reeds dansten de schitterendste voor de oogen van Jlbbes. Nauweiyks was de professor van de telefoon terug, of hy stond al voor hem en zat een oogenblik later met koortsachtige haast eenige aanteekeningen neer te pennen. De professor was allerminzaamst en praatte buitengewoon vriendeiyk. Die uitvinding van automatische verhitting van broelkoolen door, hoogtestralen, lachte hy, was niets bijzonders geweest. Neen, het laatste jaar had hy heel iets anders uitgevonden. En Bmfrwar Cawley wteife HM rogsode pk- Men heeft haar wel „de vrouw in de scha duw” genoemd, die kleine, oude, teere dame, die zich zoo bescheiden terugtrekt op den achter grond en die toch zulk een belangryke plaats Inneemt in het leven van den grooten dichter. „zy is myn betere Ik,” merkte G. B. "Shaw eens tegen een journalist op. „het rustpunt en de pooi waaromheen ik my beweeg, de kracht die myn leven richting geeft en de vrouw, van wie ik myn leven lang niet zal ophouden te houden.” Deze uitspraak, die inderdaad ietwat zonder ling aandoet uit den mond van den man, over wiens excentrieke, mentaliteit de geheele we reld spreekt, kenschetst niettemin treffend dit buitengewoon gelukkige huwelyk, dat ondanks een ruim veertigjarig bestaan nooit door onaan genaamheden ernstig in de war gebracht werd. Van haar leven is niet zoo heel veel te ver tellen. Miss Betty Townsend Is de dochter van een vooraanstaand ambtenaar en zy genoot de intellectueele opleiding van de doorsnee En gelsche. Zy leerde muziek en vreemde talen, dansen en turnen en maakte met haar ouders enkele bultenlandsche reisjes. Maar In tegenstelling met de meeste van haar vriendinnen bleek zy meer belangstelling aan den dag te leggen voor boeken en muziek, dan voor sport en flirt en dit moge verklaren, dat zy voortreffeiyk thuisgeraakte In de inter nationale litteratuur. Van oudsher is de Perzische vrouw, zooals überhaupt” de vrouw In het Oosten, als moeder der kinderen, als beschermster van den huise- lyken haard, steeds zeer hoog geacht van den kant van den man. Daaraan verandert niet, dat zy de zware lasten des levens op zich moest nemen. De belangryke beteekenis van de moeder Biykt ook uit de literatuur. Reeds meer dan duizend Jaar geleden schreef Ferdoessi, de grootste Perzische dichter, als aanvulling by zyn beroemd „Koningsboek”, een satire, waarin hy met één vers den plaatseiyken heerscher Sul tan Mahmoet, die zyn hem gegeven belofte niet hield, belacheiyk maakt: „En Indien de moeder des konings een dame uit een voornaam ge slacht geweest was-....” Hieruit bUjkt, dat hy niet den koning (deze was van zeer gewone afkomst) maar diens moeder de schuld gaf. Geen hervorming van den Rizah Khan is zoo belangrijk als de gedwongen afschaffing van de tsjadoer (de nationale dracht van de Perzische vrouwen) en van den sluier. Tegenwoordig ziet men op de Lalezar, de hoofdstraat van Teheran, alleen nog maar Europeesch gekleede vrouwen loopen winkelen. De tsjadoer, die zeer aardig Paste by de licht zijden kousen en den scheef opgezetten sluier, is geheel verdwenen. Dikwyis ■ou men geneigd zyn, „helaas" te zeggen, wan neer al te schrille kleuren den voorbyganger verblinden. Thans is het evenwel zoo ver, dat men de Perzische vrouw, wanneer zy in haar chic Pa- rijsch costuumpje door de straten van Teheran wandelt, rustig vergezellen mag en het verbod, ten tyde van de tsjadoer, „Groet my niet op straat” is opgeheven. Om dit geheel te begry- pen, moet men bedenken, dat een Europeaan wel zeer gemakkeiyk in het gastvrije huis van een Pers ontvangen wordt, maar dat hy zeer moeiiyk en dan nog slechts door den sleutel van zyn taal op vertrouwelljken voet met hem kan komen. En om een Pers te vragen, hoe het met zyn vrouw gaat, ook al heeft men het geluk gehad aan haar voorgesteld te zyn, is ook heden ten dage nog streng verboden. Na de vernietiging van het groote Perzische wereldrijk gingen de Perzen tot den Islam over. Desondanks heeft het Perzische volk toch nog een groot aantal zeden en gewoonten van zyn oude religie bewaard. Daartoe behoort ojs. het Nieuwjaars-lentefeest met de beroemde vuur- dansen, dat 13 dagen duurt. Huweiyken, gedu- tende dit feest gesloten, brengen geluk. De moeder van den huwbaren zoon treedt op het door haar uitgekozen meisje, dat in een kring met andere meisjes rond het vuur tianst, tow'en steekt haar een ring aan den vinger. Wanneer t meisje dezen aanneemt, beteekent dit, dat zy in de verloving toe stemt Weigert zy den ring, dan wordt de jongen onder luid gehoon naar huis ge bracht notities over bepaalde aangelegenheden nooit vlijden kon, terwyi in zyn bureau toch talryke aanteekeningen lagen over dingen, welke hem op het oogenblik niet interesseerden en die Zeker niet te vinden zouden zyn, indien hy deze eenmaal noodig dbu hebben. Hemstreet bemerkte echter, dat het adderen menschen al niet beter verging en dat bracht hem op een idee: Hy maakte er zyn beroep van ongeordende notities, adressen, courantenknip sels, enz. van alle mogelyke menschen netjes in een boek met genummerde bladzyden te plak ken en daarby een nauwkeurige inhoudsopgave te voegen. Met 25 dollar per opdracht ving hy aan, maar kort daarop bedroeg zyn honorarium voor een opdracht reeds 21.000 dollar een kartel van zydefabiikanten had zjjn archief van courantenknipsels en foto’s over de geschie denis der zyde-lndustrie door hem laten orde nen, waarvoor hy een vol Jaar noodig had. Ook de hertog van Windsor liet zyn archief door Hemstreet ordenen evenals de kroonprins van Zweden en J. Pierpont Morgan. Hemstreet heeft ook het gebruik in de mode gebracht, beroemde Europeanen, die naar Amerika komen, by hun aankomst een album met courantenknipsels over hen te schenken. vroeg Shaw nog snel met inspanning van zyn laatste krachten, alvorens opnieuw het bewust- zyn te verliezen, tengevolge van de hevige py- nen, waardoor hy werd gekweld. Enkele maanden later werd het huwelyk tus schen belden voltrokken en.... G. B. 8. heeft nooit spyt van zyn keuze gehad. Want, zooals hy zelf meermalen gezegd heeft, gelooft hy niet dat er een tweede vrouw bestaat, met wie hy een dergeiyk harmonieus huweiykslevén zou hebben kunnen lelden en die over zooveel tact en geduld zou hebben beschikt als deze vrouw. Mevrouw Shaw is zyn beste vriendin en raad geefster, de vrouw, die op het juiste oogenblik weet te bewonderen en te crltlseeren, de vrouw, die hem nooit iets laat merken van eenlgen dwang en het desondanks vermag hem te lei den, zonder dat de dichter het bemerkt Want.... Bernard Shaw wil geleid worden. Hy is het type van een licht prikkelbaren en tot buitenissigheden neigenden héér, die on willekeurig in zyn heftigheden wel eens te ver zou gaan. De eenige mensch, die invloed- op hem uit oefent, is zyn vrouw, wier goedmoedigheid en ongeloofiyk Juist inzicht al zyn moeiiykheden overwint. Haar volgt hy zonder het te merken, aan haar wijdt hy zyn dlkwyis stoutmoedige ondernemingen, die zyn jeugdige ziel hem vaak ingeeft, maar waartegen zijn tachtigjarig lichaam dlkwyis niet meer ia .opgewassen. Me vrouw Shaw is de eenige mensch, die zonder critlek tegenover haar echtgenoot, den grooten criticus, staat geoorloofd, drie paar Chlneesche ooren te te voeren, zonder de daarby behoorende Chlnee- zen? Hoe hoog is de Invoer van deae drie paar ooren?" De douane-beambten keken dit in hun boeken na, maar een desbetreffend antwoord konden zy niet vinden. In het artikel ooren wer den alleen „ollfanten-ooren” genoemd en dat zyn eigeniyk planten, die met Chlneezen-ooren niets te maken hebben. Was het misschien een medlcyn? Of waren de ooren als antiquiteit be doeld? De douane wendde zich nu tot het hoofd bestuur in Washington, het Custom Bureau, om daar raad in te winnen. Dit stelde zich weer in verbinding met het gezondheidsbureau en daarvan vernam men, dat de Invoer van ooren vry was. Ook het Postmlnlsterie had er niets tegen in te brengen, maar wenschte Uch het recht voor te behouden, het transport te verbie den, indien dit niet overeenkomstig de regle menten geschiedde. Het geval was dus lang niet eenvoudig. Maar het was ook niet de taak van de douane zich over het transport van de ooren bezorgd te maken. Het was uitsluitend haar taak, de ooren vry in te voeren of er rechten op te eischen. Er werd daarom op ’t pakket nu met groote woorden geschreven: „Ooren, Chlneesche, niet bevestigd, als goederen.... vrij van invoer rechten.” •j-) élangrijk zyn de veranderingen, die de J Sjah van Perzië de Riza Khan, In zyn rijk aangebracht beeft. Van onbedui denden ouderwetseben staat is Iran thans *n modem, Jong land geworden. Noch de harem, noch de tsjadoer, de nationale kleederdracht der vrouwen, hebben zich langer kunnen handhaven en in een Parijsch costuumpje wandelen de Pendsche vrouwen thans door Teheran, de boofdstad van het land. gaJ voor den duur van 34 uur tot 99 jaar, al naar gelang van den wensch van de beide echt- genooten. Dit wordt door den religieuzen rech ter gesloten na gelyktydige overhandiging van de noodzakeiyke papieren» Veel moeders maken van dergeiyke huweiyken voor hun zoons ge bruik. Dikwyis ontwikkelt zich dan uit een dergeiyk contracthuwelyk een normale verbin ding. Kinderen uit dergelyke huweiyken behoo- ren aan de moeder. De vader is evenwel ver plicht ze te onderhouden. De Islam kent geen „onwettige kinderenzy hebben dezelfde rech- O* dezelfde aanspraken van de beerachte daarmee den minder rijk met aard- sche goederen gezegenden mensch. Geen dichter kon meer een gedicht opstellen, geen schrijver een roman meer schrijven, want hun gedachten zouden van hen worden „estolen, vóórdat ze die zouden hebben neergeschreven. In de toekomst zouden uitvinders aan de wille keur van concerns Worden overgeleverd, die zich draadloos van hun geheimste plannen en ge dachten zouden meester kunnen maken. Elke uitvinding zou worden uitgebuit, voordat de eigeniyke ontdekker tyd sou hebben gehad er patent op te nemen. De Mammon zou heer- schen over den Geest! Reeds hoorde hy het verderfeiyke nieuws over de heele wereld uit bazuinen! En dan? Ontzetting mcakte zich van Gideon Jlbbes meester. Zou professor Crawley niet begrypen, wat hy met z’n uitvinding aan richtte? Neen, duizendmaal neen, deze ramp mocht niet over de menschheid komen. Hy, Gideon Jlbbes, zou daarvoor zorgen. De uitvin dingen van den chemiscben oorlog hadden al genoeg verderf over de wereld gebracht! Den professor moest aan het verstand gebracht wor den. z’n apparaat te vernietigen. En als hy weigerde? Dan was er nog slechts één moge- lykheld over enJlbbes deed een greep in z’n bureau-lade. Even glinsterde de stalen loop van een revolver in z’n hand. Het voorwerp verdween in z’n jaszak. Vastberaden verliet hy z’n woning. *t Was acht bezoek op de/i Zooals bekend is zyn de invoerrechten in de Vereenlgde Staten buitengewoon streng. Daar bovendien op den invoer van bultenlandsche goederen een zeer hoog invoerrecht geheven wordt, kan men begrypen, met welke moeiiyk heden de Amerlkaansche tolbeambten onlangs te kampen hadden, toen er zes menschenooren ingevoerd moesten worden. Het betreft hier drie paar ooren, afkomstig van Chineezen en die een chirurg in Indianapolis dringend voor 'n opera tie noodig had. Tenslotte ging de. douane met den invoer er van accoord. op eventueele erfenissen. Na de verbreking een contract- of ander huwelyk mag vrouw gedurende een tydperk van negen maan den niet trouwen. Zoo ontwikkelt zich het Perzische volk dank zy het krachtig en beleidvol optreden van zyn vorst in een richting, die zeer veel verschilt van vroegere zeden en opvattingen en we zien hoe een volk van byna 10 mihoen menschen, dat in onbeduidendheid was weggezonken, zich on- 1 meer Op zekeren morgen zat zy op de veranda van het kleine landhuisje, dat de familie des zomers bewoonde en dat ergens bulten Londen lag, toen er op straat een ongeval gebeurde. Een fletser was zóó ongelukkig terechtgekomen, dat hy *n arm had gebroken en een been gekneusd, waar op enkele menschen kwamen vragen of hy even binnen mocht worden gedragen, om de komst van den dokter af te wachten. Dat vonden Miss Betty en haar moeder na tuurlijk dadeiyk goed en zy boden den dokter, toen die even later verscheen, spontaan aan, den zieke ter plaatse te behandelen en hem zoo lang In huis te houden totdat hy genezen zou zyn. Aangezien de patiënt zelf niet by bewustzyn was en de dokter er biykbaar veel prijs op stel de, dat het slachtoffer niet vervoerd werd, bleef het daarby. Zooals toen kort daarop bleek, was de verongelukte fletser, die overigens een heel ongeduldige patiënt bleek, George Bernard Shaw, een jong dichter, die al enkele successen geboekt had. Betty Townsend had het nu niet direct ge makkeiyk met haar patiënt, wiens verzorging haar vrijwel geheel in beslag nam, maar ove rigens schenen beiden elkander nogal genegen te zyn, want het duurde ten minste niet lang of zy bekenden elkander hun liefde. Intusschen vond G. B. Shaw, die in die dagen al een echte „overal-tegen-ln"-mentallteit aan den dag legde, het eenvoudig belacheiyk, om zich zoo door zyn gevoel in beslag te laten nemen en zich zoo door zyn noodlot te moeten laten dwingen. Hy strompelde nog rond op krukken, toen hy besloot helmeiyk de vlucht te nemen. Toen hy zyn voornemen echter in derdaad uitvoerde, viel hy van de trap en kwam zoo ongelukkig terecht, dat hy.... opnieuw een been brak, ditmaal het andere. Toen Shaw na een vry lange bewusteloosheid ontwaakte, ontdekte hy, dat hy zich nog altyd bevond in de omgeving, die hy had willen ont vluchten, onder de weldadige zorg van miss Townsend, die hem ditmaal bekooriyker voor kwam dan ooit. „Wilt u mijn vrouw worden?” dfk<yis over te ergeren, dat hy zyn vroegere De machine wordt zoo gebruikt, dat men met een op zyde aangebrachte, afneembare metalen stift de bewuste posten onder elkaar kan zetten, waarby men voor optellingen het bovenste en voor aftrekkingen het onderste deel gebruikt. Daarna verschynt de uitkomst van de som voor de twee ronde openingen, die in het midden tussdhen de beide rijen getallen zlfn aangebracht. Deze kleine machine kan natuuriyk niet wed ijveren met de wonderwerken der techniek, de bekende, gecompliceerde constructies, maar zy bespaart dengenen, die veel uit het hoofd hebben te rekenen, heel wat moeite Hét geheele apparaat is 14 X cM. groot, ge heel vlak, weegt 70 gram en kan in een lede ren etultje naast den vulpenhouder gemakke iyk in den zak worden meegedragen. Van groot belang kan deze rekenmachine by voorbeeld zyn in zaken, waar vele aparte kleine bedragen zonder moeite geboekt en te- geiyk opgeteld moeten worden, zoodat de stand van de kas elk oogenblik in één oogopslag kan worden afgelezen. De verdienstelijke dierenvorscher dr. Zeil, die kort geleden gestorven is, heeft na langdurige proeven, die zich over de meest ulteenloopende diersoorten uitstrekten, overtuigend bewezen, dat noch apen, noch katten, noch het edele paard, noch de nieuwsgierige musch ook niet de pape gaaien, meezen, kanarievogels of spreeuwen zich In een spiegel herkennen en dan bekyken. Het betreffende dier ziet natuuriyk wel zyn beeld in den spiegel maar het houdt, wat het ziet, voor een ander soortgenoot en in de meeste gevallen tracht het met hem in verbinding te komen, hem te plagen of met hem te spelen. Jonge kat jes, waarmee vaak proeven genomen werden, probeerden telkens met de verschynlng in den spiegel te spelen en tastten dlkwyis achter den spiegel om den „partner" met den poot te grij pen. zy zetten dit spel een zekeren tyd voort, maar gaven het dan echter op. omdat zy be merkten, dat het nutteloos was. Dieren, dis hoofdzakeiyk met den neus reageeren, zooals honden en paarden, namen van den spiegel absoluut geen notitie, deden ook geen enkele poging zich ook maar uit de verte te „bekyken", de spiegel zegt hun reukzin niets en daarom be kommeren zy zich niet om hem. Zelfs zoo intel ligente schepsels als de meeste apen, wisten met hun conterfeitsel In den spiegel geen raad. Hun heele vermaak by de zaak was, den spiegel naar alle zyden te draaien en hem tenslotte den nieuwsgierig toekykenden heer natuurvorscher boos naar het hoofd te werpen.... en daar had hy geiyk in! uitdrukkingen en mathematische formules op Gideon Jlbbes. „Reeds lang kan men de electrische golven, welke by de gedachten in het geheugen ont staan, langs louter physieken weg te weten ko men. Maar dat is nog weinig by hetgeen ik nu uitgevonden heb." De professor begon nu op fluistertoon te spre ken: ,Jn myn laboratorium staat een zeer byzon- der apparaat, dat in staat is de electrische her sengolven In geluidsgolven on» te zetten. Met myn Psycho-audion kunt U hooren wat een an der denkt." Stom van verbazing keek Jlbbes den professor aan. Maar deze keek zeer ernstig en beslist. Hy was de grootste Kortegolfspeclalist van z’n tyd en een internationaal wonder van geleerdheid. ,4a, mynheer Jlbbes,” vervolgde de professor, „als men my vroeger zoo iets zou hebben ver teld, zou Ik even verbaasd gekeken hebben als U nu. Maar kom van avond om een uur of negen by me thuis, dan zal ik U alles laten zien en aantonnen. We kunnen dan verder spre-' maal ken. Maar nu moet ik weg. Tot ziens! En, dis cretie, denk er aan! U Is de eerste, die iets van myn Psycho-audion weet.” Tien minuten later verliet Gideon Jlbbes het café. Om zes uur zat hy aan z’n bureau. Hy had nog drie uren den tyd, alvorens aan z’n pracht-reportage te beginnen. Het zou een ir- tikel worden, zooals het nieuwsblad nog nooit had gezien! Hy tikte al vast een inleiding. Hoe was de laatste zin ook weer? O, Ja: ,JXx>r deze uitvinding heeft deze geniale pio nier van onze wetenschap aan de menschheid nooit gedachte hulpmiddelen verschaft.” Deze hulpmiddelen moesten worden omschre ven. Jlbbes dacht na. Eensklaps vertonde zich op zjjn gezicht een eigenaardige verandering. Hy begon al hooger en hooger te kyken; er straalde zelfs woede uit z’n blik. Hy smeet z’n aanteekenboekje op zy. Dét was nu eigeniyk het resultaat der uitvin ding. Er zou zelfs geen vrijheid van gedachten meer zyn. Wie geld genoeg had, kocht zoo*n tettlmr apparaat van prof. Crawley en be- I'

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 21