DE SCHUTSLUIS TE VREESWIJK OPENGESTELD.
H
f
BROM EN BRUIN
Ij
i-r1
KX
1
fc
Lm
I
I
i
I
I
O
Ut
Hl
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
l
i
>a
LillIC
?r
ff
b
F
MM
XX’
Plaats dan een „Omroeper”
voor 80.000 gezinnen
f
rZ
f
Bi
IN DE GESCHIEDENISLES
2h
I
tl
[X'
JK
k':xèwl
Wat in het aquarium
te zien was
1
zrft<
1
'4\
w
v
WAS DAT EERLIJK
VERDEELD?
J
f
DONDERDAG 24 MAART 1938
OM W;
T
i
i
»E
-
F
i
1
a
t
g
v J
K-
c
Ir
DE V.P.D.
F
t*r
I 4
I
I 4
I 3
4
i i
l
4 I
w
•e
II
4
t 4
11
<1
t
l
J* tehw
verv
M
-
Mm
4
b
i -i®.
I
th-
T
Mr .4.
r J f
I
,0 cr
-
FOTOREPORTAGE
•h’v. V rr
s
4
i
i
i'Wi
i
1
o'
de
te'
de
toe]
den
V<
s.
4<
ji
te
r.
PIET BROOS
Met. ül
•CKAPt
E»t
f.'
I
van Sevenum,
Karthuizerstraat 88.”
De maaltijd dar Spaansche vluchtelingen, die door Fransche torpedo*
jager* te Port Vendre* aan wal zijn gebracht
I
I
sette de ze-
«ik op een
ling i
hoort
„Als Henk weer bij jullie ia, vraag hem
dan óf hij en de andere jongelui lust heb
ben, naar mijn aquarium te komen kijken.
Ik heb iets bizonders, dat ik hun wil laten
zien en waarover Henk misschien inlichtin
gen geven kan.
Met vriéndelijke groeten,
op
het onti
In he
«egels,
5e.
3e.
schen
ting i
wet
een
1333
dig I
dien
xiet i
der c
de el
ten 1
kist
set
het
Om het Nedertendsch blij
Woensdagavond te Rotterdam de weditrij
1
3
belang
wenschj
van dit
«tin am
oog o
drilfst
een n
re voi
lang v|
dat val
lang J
in vele
fing dl
of mee
groote
I dwan«
gen da
lasting
brikant
merkt.
In ai
Baatsta
heffing
in roert
•teld el
staat, i
kere
bij zont
r
-4'
le.
te v<
3e.
de bel
ook li
De sheik was verrukt over de ban»
digheid van den kadi, dat hij een oogetr
blik later in volle berusting ook sijn «n»
dere been in het graf sette.
Maar, wks de verdeellng wel soo eerlijs
Dit briefje was in de bus bij de familie
Van Voorden gevonden. Mijnheer van Se
venum was een goede kennis van Henk’s
vader, die een paar mooie aquariums had
Reeds vroeger waren „de jongelui” wesen
kijken naar de mooie visschen. Uit bet
briefje bleek, dat er ditmaal iets blzonders
te slen moest sljn. Het kwam goed uit, dat
i
I s
a
Het door de kunstnaaldwerkster Joanns
Wichmann geborduurde kleed, voor
stellende .Moeder en Kind', dat aan
H. K. H. Prinses Juliana zal worden
z' aangeboden
milken
«eren te
u?*n*n
krschtens
- Over ii
®en be
•Htelüke
belast
de
eerst!”
Hij stapte op de zwakke brug, maar nau
welijks stond hij er met zijn vier pooten op,
of het ding zakte met een geweldig gekraak
in elkaar en Bruin lag in de modder te
spartelen. Hij krabbelde naar den kant en
gromde:
„Nou, kijk mijn prachtige vel eens. Vol
met vleze modder en*eendenkroos.”
Brom stond er bij te lachen.
„Je hebt eerlijk de grootste helft van de
modder in de sloot laten zitten,” zei hij,
,maar ik bedank er voor om die er uit te
halen. Jfj hebt ook jouw helft niet uit den
honingpot gehaald!”
-s
sche schokken, die zoo’n groot exemplaar
kan uitdeelen. Kleine dieren werden veel in
aquariums gekweekt, maar ze zijn berucht
om hun onverdraagzaamheid. Een bekend
natuuronderzoeker had twaalf siddermeer-
vallen, die hij vier aan vier in een aquarium
zette van 1 meter lengte. De visschen gin
gen vechten, ofschoon ze voedsel genoeg
hadden, tot er in eiken bak maar één meer
over was. Als voedsel gebruiken ze vooral
wormen. Overdag zitten deze visschen
meestal stil op den bodem om *s nachts
rond te zwemmen op zoek naar buit. Net
als de andere meervallen hebben ze aan
den bek voeldraden.”
,J)e slddenneerval is niet de eenige elec-
trlsche visch, wel?” vroeg Toos. „Neen, de
andere zijn de sidderaal en de sidderrog
De sidderaal leeft in Zuid-Amerika (Fig.
2), de sidderrog komt in de meeste warmere
zeeën voor. De sidderaal is een visch van
het zoete water. Hij is van boven olijfgroen,
van onderen prachtig oranjerood. Gevaar
lijk zijn deze vispchen wel. Om de dieren
te vangen worden groote netten gebruikt.
Met gummihandschoenen worden ze uit
de netten gehaald. De sidderaal kan ge
vaarlijk worden voor badende menschen,
wien hij soms gevaarlijke schokken toe
brengt.”
„Ik hoor je nu wel vertellen over electri-
sche schokken,” nam mijnheer van Seve
num het woord, „maar hoe gaat dat eigen
lijk in zijn werk? Zoo’n visch heeft toch
geen electriseermachlne in zijn lijf?” „Toch
wel iets, dat er veel op lijkt” en Henk lachte
een beetje. „Elke electrische visch heeft een
zoogenaamd electrisch orgaan. Eigenlijk is
een electrisch' orgaan een heel bizondere
spiermassa. Ik heb hier een plaatje (Fig. 3).
waar het electrisch orgaan van den sidder
rog op is afgebeeld. Het neemt een belang
rijk deel van het lichaam van het dier in
beslag. Bij dit dier zijn dus de belde zijden
electrisch, bij den sidderaal krijgt men den
grootsten schok als men kop en staart te
gelijk aapraakt.”
„Nu, ik dank je wel voor je inlichtingen.”
„En wij zijn blij iets ongewoons gezien te
hebben,” verklaarde Henk.
„Als ik weer iets bizonders heb, laat ik
het jullie dadelijk weten en nu tot ziens
Na deze vriendelijke woorden namen de
jougelui afscheid.
l D.d
I S.44-
l«(«A*kt
rij en zette daar den eenigen kameel dien
hij zelf bezat naast, zoodat er achttien ka*
meelen stonden. Nu begon hl) te tellen. u>t
B»le oml
Prijs, wal
’sn «en
teen sto
HUen e
«of heef
bsttaghe
fc Ud v
berekend
öemeltjk
Ijartkampioenschap 1ste klas driebanden zUn
rdam de wedstrijden aangevangen. Tijden* de
r* (Den Haag) on B. Conen (Rotterdam)
„Nou, ik wou, dat Ik driehonderd jaar ge
leden geleefd had.” «el Jan onder de geschie
denisles tot sijn buurman Gerrit.
„Waarom?” vroeg Gerrit fluisterend.
.Nou, dan had ik toch veel minder geschie
denis boeven te leereni” v -
Henk juist een Zaterdag en Zondag over
wilde komen. Natuurlijk werd hij direct op
de hoogte gesteld van de uitnoodiging en
hij was bereid zoo gauw mogelijk te gaan
kijken. Toos en Mlentje gingen ook mee.
Mijnheer van Sevenum was thuis en nam
de jongelui dadelijk mee. Br waren allerlei
prachtige soorten te bewonderen, maar de
reden van de uitnoodiging was een vischje,
dat een heel aquarium voor zich alleen had.
Het diertje was ongeveer 30 centimeter
lang, het had geen rugvin, een grijze kleur
en onregelmatige zwarte vlekken, die ook
op de vinnen voorkwamen (Fig. 1). Toos en
Mientje vroegen zich af, vat er voor bizon
ders aan het vischje zou zijn. „Steek je
hand maar eens In het aquarium en neem
hem even In je hand.” „Hè, wat een gek
gevoel.” Ook Toos moest zich overtuigen,
dat er iets vreemds waar te nemen was en
eindelijk wilde Henk niet achterblijven, of
schoon hij wel begreep, wat er aan de hand
was. ,Nu, mijnheer de professor,” vroeg
mijnheer van Sevenum, „weet je wat
het is?”
,Jk zou denken een slddermeerval, mijn
heer. Hij lijkt tenminste veel op een dwerg-
meerval en die ken Ik wel.” „Juist: ik kreeg
hem van een vriend cadeau en hoop hem
in *t leven te houden. Kun je mij iets meer
over zijn vaderland en leefwijze vertellen?’
Henk ging even de kamer uit en kwam met
een boek terug, ,4a, mijnheer, ik heb hier
een heele beschrijving. Ik dacht wel, dat
het over een bizonderen visch ging en heb
daarom een boek over visschen meege
bracht. De slddermeerval behoort In Afrika
thuis. Hij kan meer dan 1 meter lang wor
den.” „Dan heeft deze nog den tijd,” merkte
mijnheer van Sevenum op. „De vlsschers
uit het Congogebled,” ging Henk voort,
„vangen hem graag terwiUe van zijr
vleesch, maar ze zjjn bang voor de electrl-
rom en Bruin waren broers, twee be
ren. Brom was verreweg de dikste van
de twee en een echte goedzak. Bruin
was de oudste en de grootste. Maar hij had
niet zoo’n zonnig humeur als zijn broer en
hield meer van mopperen en grommen dan
van lachen.
Op zekeren dag maakten de twee een
wandeling door het boech.
>rHè, hè,” zei Drom, „wat zou jij er van
denken om eens wat honing op te zoeken.
Bruin?”
3<let veel,” antwoordde Bruin, ,Je kan
er wel aan denken, maar vinden, ho maar!”
«Ik weet.een boschwachter te wonen, die
wel 20 korven met bijen heeft,” zei Brom,
„Maar je kunt er niet bij komen, want er
wtedt altijd bij gewaakt.”
„Wat zou dat," riep Bruin, „laten we d’r
maar vlug naar toe gaan.”
ie slopen zoo zacht ze konden naar de
woning van den boschwachter en keken
eens rond of er ook iemand in de buurt
was. Maar de boschwachter zat binnen te
•ten.
Toen zagen ze een grooten pot staan en
nieuwsgierig kwam Brom naderbij en rook
er eens aan. Er lag een plankje op de ope
ning en dat sloeg hij er met zijn poot af.
De heerhjkste honing, dien hij nog ooit
gezien had, glom hem tegen.
„Luister," zei Brom, „ga jij nu even op
wacht zitten, want als de boschwachter
komt, zijn we de pisang. Ik eet dan vlug de
kleinste helft op en daarna ga ik de wacht
houden en eet jij de grootste helft op, om
dat jij grooter bent.”
„Best,” gromde Bruin, „maar als de
boschwachter komt, is hij nog niet klaar
met me. Schiet Intusschen een beetje op,
want het water loopt langs m’n tanden."
Brom slokte en slokte met zijn kop diep
in den pot, zoodat hij tot aan zijn ooren
vol honing zat en Bruin hield de wacht.
Daar ineens verslikte Brom zich en hij
begon te hoesten. De boschwachter hoorde
dat vreemde geluid en keek eens door het
raam. Daar zag hij dè twee dieven. Vlug
greep hij zijn geweer en snelde naar bul
ten.
Bruin stond al op zijn achterpooten om
den man aan te vallen, maar zoodra hij het
ding sterk genoeg zijn om ons te dragen?"
„We zullen het wel een voor een moeten
doen,” meende Brom, „het beste ial zijn dat
ik het eerst eens probeer. Ik ben niet zoo
zwaar als jij. Als de planken niet erg kra-
a ken, kom jij d’r ook wel overheen.”
„Op zij!” snauwde Bruin. „Wat denk jii
eigenlijk wel? Eerst eet je vóór mij van den
honing en nu wil je ook weer als eerste
over de brug. Geen denken aan, ik ga
hjj op de helft kwam, dus tot negen en gaf
die negen kameelen aan den oudsten «oen
Toen een derde, dus zes, aan den tweeden
en een negende, dus twee aan den derden-
Met him drieën hadden ze dus zeventien
kameelen gekregen en de achttiende, die
immers het eigendom van den kadi was,
werd door dezen weer meegenomen,
natuurlijk zijn recht was.
- geweest? Denken jelui er maar eens over nz.
Het Ned. Bondselftal ipeelde
Woensdag in het Sparta-stadion
te Rotterdam een oefenwedstrijd
tegen de Engelsche 3de divisie
club .Crystal Palace*, welke door
J onze landgenooten met 3 2 werd
gewonnen. Schermutseling voor
het doel der gasten
Een sheik was doodziek en stond, zooals
men dgt noemt/ al met zijn eene been in
het graf. Al wat hij bezat en dat waren 17
kameelen, wilde hij aan zijn drie zonen
nalaten en hij riep zijn jongens aan sijn
sterfbed en zei hun, dat hij besloten bad,
den oudste de helft van zijn eigendom na
te laten, den tweede een derde en den
jongste een negende. De drie zoons legden
zich bij vaders beschikking neer en zeiden
de verdeellng nauwkeurig te zullen doen
geschieden zooals vader dat verlangde.
Maar de stervende sheik wilde niet, dat
een zijner kameelen, die hij lief had, iets
kwaads zou geschieden, laat staan dat er
een gedood zou mogen worden. Hoe dat
echter klaar te spelen? De oudste zoon
toch had recht op 8M, de tweede op 52/3
en de jongste op 18/8 kameel.
De sheik wilde de zaak dadelijk tot een
oplossing gebracht zien, daar hij, zooals hij
beweerde, zoo niet gerust zou kunnen
sterven-.
Hij besloot dus den wijzen kadi (kadi B,
de Arabische naam voor rechter) te ontbie
den en dien te vragen hem een oplossing
aan de hand te doen.
„Dat is de eenvoudigste zaak ter wereld.**
zei de kadi, ,4k zal de vefdeellng wel even
voor je uitvoeren."
En hij deed dat aldus: Hij
ventten kameelen van ^en s
De dubbele schutslui* te Vreeswijk, de grootste van Europa, is Woens
dag voor de scheepvaart opengesteld. Reed* bij het eerste schutten
waren de beide sluiskolken geheel met schepen gevuld
geweer zag, maakten hjj en Brom, dat ze
uit de voeten kwamen. Want een geweer
kenden ze maar al te goed.
De boschwachter zond hun nog een paar
schoten achterna, maar gelukkig raakte hij
hen niet. Bulten adem bereikten ze een
veilige schuilplaats. -
„Hè, hè,” hijgde Brom, „dat is meer ge
luk dan wijsheid. Daar zijn we goed van af
gekomen.”
„Wat je zegt," gromde Bruin, Je bedoelt
zeker dat JU er goed van af bent gekomen.
Jij hebt in ieder geval je buik rond kunnen
eten en ik loop nog met een leege maag
rood.”
.Dat Is mjjn schuld niet,” meende Brom,
„dan had je me maar niet zoo moeten
haasten.”
Toen ze wat gerust hadden, verlieten ze
het bosch om te probeeren of ze in de ak
kers iets eetbaar* konden ontdekken.
Ineen* stonden ze voor een moddersloot.
Een wankel bruggetje lag er over, maar het
zag er niet erg betrouwbaar uit.
„Wat denk je,” vroeg Bruin, dat
Door de vereeniging .Nederland Hongarije' zijn Woensdag drie
schilderijen aan net gemeentebestuur van Amsterdam aangeboden.
Een foto tijden* de aanbieding in de Burgemeesterskamer ten stodhutae
