SKdtccïAaal uandcn dag
voor
T
1
alle abonné’s
Arbeidsdienst voor jeugdige
fc werkloozen
4
DE ZEVEN
F 250.-
Een plan, maar geen
goed plan
F
atÉue
T“
irt
DINSDAG 29 MAART 1938
>utie
De veranderingen in
Oostenrijk
Het dubbele
verlies
«waar
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN 1
TONGEVAL
Uw huid
iff«n
it zou veel ge-
Op de Monzabaan in Italië is men ijverig in training voor de komende auto-renneu
enst
dat
VS
I
den
M verlies van aan band,
I
de
lunde
zou
willen
:ld
ik u dan
Doos 20cl
aas
loco
It
In
week
omen
die der jeugdigen bij voor-
'_7onder den toestand van gedwon-
|dt, dan een an
jers van groote
of eaj
kunm
reis."
tslag.
■ekent
o met
.15—
13-64
.40—
-1035
3 05-
1530
Reg.;
enen
6%
45
46
44
05
25
10
81
42!
32
Door
CHRISTIAN
rer-
'erd
hij
Fn
ige
ids
-
i bjj-
logs-
ihans
'orlge
pro-
jaar,
1 ten
mde-
e of-
etere
1 en
'rug-
1 be-
P op
ie In
jpper
link-
Phl-
lever
ver-
i.ab'.l
'dam
met
een
hristua heeft aan Zijn Kerk voet*
speld, dat zij om Zijnentwille vervol
gingen soa moeten verduren. Zalig sQ,
die vervolging lijden om do Gerechtig'
heid, want hunner is het Koninkrijk
dor Hemelen.
1 haperde, se kende
m.
„Ralph," zei ze, en keek ernstig. „Herinner
je Je nog onze eerste ontmoeting san de Ri
viera? 'tl» vandaag Juist een Jaar geleden. Ik
zie alles nog voor me en hoe Je me aankeek
tusschen al die rijen toeschouwers. Ik kon
Je van af het podium duidelijk hooren roepen:
„Bravo! en weet nog dat je naar me toekwam
om te vragen dien avond met je te soupeeren.”
„Maar Ralph,” vroeg ze eensklaps, omdat hU
zoo somber keek, „wat is er? Zeg het me; hou
je nog evenveel van me als toen? Ik weet, dat
ik op Jouw verzoek onze liefde strikt geheim
moet houden, Maar X kan me geen zier sche
len, hoelang ik nog zal moeten wachten, voor
we kunnen trouwen, als je me maar IjJijft lief
hebben, zooals ik Je liefheb. Je hebt toch geen
spijt van je belofte?”
„Neen,” sprak bij, en er was een klank in s’n
stem, dien ze er vroeger nooit in gehoord had,
,Jk moet je nu dingen zeggen, waarover ik van
avond liever gezwegen had. Maar één ding is
zeker: Je moet het als onze laatste ontmoeting,
beschouwen, want ik kan nooit met Je trouwen.
Het gaat hier niet om liefde, want Ik bemin
Je nog altijd, maar 1 gaat om mijn carrière.
Door mijn partij in X Lagerhuis zijn me schit
terende vooruitzichten voor oogen gesteld, waar
door ik verplicht ben me tot zekere hoogte op
te werken. Maar om di$ vooruitzichten te ver
wezenlijken, staat men er op, dat ik in t hu
welijk treed met Iemand van rang of stand.
Zelfs heeft men mjj de namen genoemd van
twee vrouwen, een van adel en een andere die
schatrijk is. Er blijft me geen keus over, Nlca.
Ik heb je nog altijd lief, maar ik weet dat je
de eerste «zult zijn, die zegt dat we verstandig
moeten wezen en van elkander moeten afzien."
Terwijl hij nog sprak, scheen het alsof elke
bloeddruppel uit het gezicht van X Jonge meisje
wegvloelde. Ze was doodsbleek, ging met haar
rug tegen den schoorsteen staan en stak haar
hand afwerend uit, alsof ze hem verbood haar
aan te raken.
„Nlca,” hernam hl) smeekend, „neem dit niet
zoo zwaar op. Ik moet m’n toekomst opbouwen,
nu de groote kans van m’n leven gekomen Is.”
Htf zweeg en zag dat ze haar oogen gesloten
had en alleen haar wilskracht haar staande
hield. Hij ontwaarde nu ook, dat de strijd,
dien hij in zijn hart voerde, zwaarder was dan
hij zich had voorgesteld. Een oogenblik dacht
hij er aan haar te zeggen dat hij haar slechts
op de proef had willen stellen, maar direct
daarop dacht hij weer aan z’n schitterende car
rière. Neen, hij moest nu fterk zijn; als hü dit
kiem van ondergang in zich.
Weest niet bezorgd over ons. Wij laten het
hooM niet hangen en versagen niet. Naar bul
ten toe zal onder het nieuwe régime allerlei
beter worden en voor het innerlijk moeten wij
zelf zorgen. Tot nu toe was voor ons geloofs
leven de staat een stut en steun, voortaan zal
het staan. Veel zal er
zal er des
ParUs
1130
1330
tadio;
eulen;
ansch
Lu-
-23.20
zou een kamp niet eventueel naast een
iets bescheidener werkobject een soort
boerderij kunnen omvatten, een bedrijf,
waarin de jongens in een zekere verbon
denheid leven met de natuur, waarin z!j
althans een deel van het jaar het fruit en
de gewassen zien opgroeien, waarin zij mee
kunnen zaaien en oogsten, waarin zij feest
kunnen vieren als een varken Is geslacht of
de oogst wordt binnengehaald? Dat is geen
romantiek, waar leden van een departemen
tale commissie zich niet aan mogen be
zondigen; het is voor zulke Jongens 1 e ve nl
De voorstellen van de commissie-Draayer
wijlen méér doen voor de jeugdige werk
lozen en dat is van harte toe te juichen,
jeudige werkloozen vragen echter ook
iets anders.
De commissie schijnt zich te hebben laten
beheerschen door de gedachte, dat werk
verschaffing vooral niet anders mocht ver
schaffen dan „werk”, In den engst mate-
rieelen zin van het woord. En die scrupel
heeft haar blijkbaar vleugellam gemaakt.
Zij ontwierp een plan van nlets-dan-werk-
verschaffing, dat geen menschelljke oplos
sing van menschelljke problemen biedt.
ele malen vrucht baai®
massale maar levenlc^B
schijnt ons, op grond va^H
het scheppen van kleinere
al dan niet onderling tot eeifl
heel verbonden. Werkeenheden!
gens van één kamp in hun gel|
overzien en die zoovéél mogelij
lende werkzaamheden omvatte:
beschouwen. Je zou bijvoorbeeld spreke®
nen lijken op een vijand van Mr. X. Nl
echter al zeer onwaarschijnlijk. Mr. X vl
Je bent. HU kent je naam, je positie 1
vroegere levenswijze. In leder geval is
zoo goed op de hoogte, dat hü Je niet mi
een dubbelganger verwisselen zal.”
,4a, dat is zoo. Maar voor ik in ml
dienst kwam, heb ik zeer veel rondgezj
Uit die Jaren kan hü ónmogelijk bUzondd
van me weten.” I
„Zie je, dat is van beteekenis!" riep del
opgetogen uit. Heb Je toen misschien]
iemand ontmoet, dien je tot je vUand d
hebt?” 1
„Neen. Als ik met iemand al eens ongel
had, dan was dat toch weer direct bUgeli
hebt in Australië goud gezocht
zandvlakt
Je daar/ïr
gevonden
dan alleó
naar den
tot
rechthebbenden zün in dien strUd reeds geval
en JU bent de laatste, die hem nog in den
staat....”
Sir Richard gliihlachte.
,4e fantasie is in deze werkelUk actief H
noeg, Perrlng. Alleen Jammer, dat zjj
weinig de werkelijkheid kan benaderen. En
zou Je een verklaring voor den raadselachttgen
overval weten te vinden, dan la daar toch de
onwelwillende houding van de politie nog niet'
mee verklaard. Ik ben er van overtuigd, dat de
oen Ralph Eagleton de zitkamer van het
kleine huls in Albert-Road binnentrad,
viel het gedempte licht der schemerlamp
op den Erardvleugel, waar Nice’s heerlUke stem
z’n geliefkoosd lied song. Zacht stierf de laatste
toon weg en eensklaps scheen het schoone
meisje ook z’n tegenwoordigheid te vóelen.
„Ralph,” vroeg ze zacht, „ben JU daar?”
ZU draaide zich om, stond op en liep me
uitgestrekte hand op hem toe. De jongeman
drukte die hand en keek haar onzeker aan. HU
wenschte zich zelf ver weg. Wat hü nu voor
nemens was te doen, bleek veel moellUker dan
hU zich had voorgesteld. Waarom had hU niet
geschreven? vroeg hü zich af,
makkelUker geweest zün.
Nlca voelde dat er iets
zün veranderlijke
geworden. Het begin hiervan heb ik meege
maakt, terwUl ik achter slot en grendel zat.
Want ik ben in „Schutzhaft” geweest Om drie
uur *s ochtends hebben ze me uit mijn bed
gehaald en met eenige anderen opgesloten.
Kwaadwillige lieden hadden bU de politie aan
gegeven dat ik met de communisten geheuld
had. Iedereen, die mUn verleden kent, weet
hoe onzinnig zulk een beschuldiging is. Men
heeft ook mijn huis grondig onderzocht en niet
het geringste gevonden. Ik heb mij immers
nooit langs sllnksche wegen bewogen, heb nooit
iemand verklikt en leef sedert jaren in onge
repte rust en eenzaamheid. Twee dagen later
werd ik weer vrU gelaten. Ik heb mU over die
heele arrestatie niet erg druk gemaakt. Wamt
zoo gauw verlies ik den moed niet Op deze
manier had ik de kans de anderen op te mon
teren en te troosten, want sommigen wayn
zeer terneer geslagen. Tenslotte zUn wij een
opgewekt troepje geworden: ja, waar toch niets
aan te doen is, dat moet je wel dragen. We
hebben ons lot broederlük gedeeld. Als eenige
priester was ik de pastoor. We hebben samen
gelachen en samen gebeden en ook onze Zon-
dagsgebeden gezamenlijk verricht al was er
dan ook geen H. Mis en zün in die twee
dagen goede vrienden geworden. Zoo was ik
tenslotte blU dat ik in het cachot zat en ik had
heerlUk op mUn harden stroozak geslapen, toen
wU tegen middernacht gewekt werden en vrij
gelaten. Nu ben ik weer aan het werk en moet
mij langzamerhand aan de nieuwe situatie zien
aan te passen. Wanneer men bijna 53 Jaar oud
is, gaat dat niet zoo makkeluk.
Ik heb de dingen wel zien aankomen. Want
in ons geliefd OostenrUk was alles half en niets
werd geheel in daden omgezet. Het is niet
genoeg, alleen een mooi politiek programma op
te stellen. WU priesters hebben dlkwUls daar
over geklaagd. Er werd steeds gesproken van
een ChristelUken staat, maar men mocht on
gestraft den Zondag ontheiligen, vrUe huwe-
lükrti kwamen veelvuldig voor, immoreele art
sen mochten vrü duizenden ongeboren kinderen
dooden, enzoovoorts. Elke halfheid draagt de
en
van Kimberley naar diamanl
S^ien ooit een merkwaardiger!
r rijke groeve ontdekt? Dal
èh verklaren. Mr. X. zoekt!
of een document, dat van r
hand gegaan is. De belde andere ini
ui kn h°°rde duidelUk, dat mr. X. zei, hü
de beM*e,™lte «traf niet ontloopen, zoomin als
™eren, die er X leven bU Ingeschoten
deHtfrtt- het mysterie nog ondoorgron-
wild* ",d nu maar wat hU van
twee .„d" nu weten we alleen, dat er reeds
kaderen gedood zUn.”
«us 0,1 de laatste was. Het gaat
w»»romr*,r 001 drte slachtoffers. Maar
d** *lsten.Als hU krankzinnig
boek drt*nee,t misschien uit het telefoon-
drie niM«Tmen 8enoteerti en besloten, op deze
k ï',n bl°*<idorst te koelen. Doch
L*' niet, dst Mr. x gek is.”
TTtrr, hOe 8*VIÜ verklaren?"
•«•ran hu eerst trachten te achterhalen,
Laten we toch vooral
t*e» wJ?>rval blUven. Was er niet reeds van
1 sta personen sprake, dan zouden we
opstelling nu van een groot, sa-
menhangend complex van maatrege
len In dezen zin heeft de Directeur-
TL3 de Werkverschaffing en
S'tetmverleenlng, Mr. D. O. Draayer, verle
den J»k^ een departementale studie-com-
ingesteld, die kort geleden een rap-
'port Mj haren opdrachtgever heeft inge-
diend.
De inijoud van dit rapport is niet gepu-
i bliceerd, doch uit betrouwbare inlichtingen
dienaangaande meenen wy te weten, dat de
commUsie-Draayer voorstaat:
I. de invoering van een verplichten ar
beidsdienst;
J. het opheffen van de bestaande rich-
tlng-kampen
waarin jeugdigen van verschillende levens
beschouwing zUn samengebracht;
3. het vaststellen van een nationaal werk
object voor Jeugdige werkloozen, bestaande
in het aanleggen van een uitgebreid net
van 25 i 30 meter breede „ontapannings-
wegen” door heel Nederland.
Punt 1 motiveert de commissie met het
feit, dat voor een vrijwilllgen arbeids
dienst slechts een betrekkeiyk gering deel
der Jeugdige werkloozen te vinden bleek;
punt 2 met de wenschelljkheid om de jon^,
gelul in de kampen in dezelfdfe genféen-
schapssfeer te laten leven als waarin /e
fabriek, de kazerne en het burgerlijke leven
hun plaatsen; punt mét een verwijzing
naar den Zondagschen „trek uit de steden",
een trek, die op een zeer drukken Zondag
in Rotterdam 220.000 menschen kan omvat’
ten, waarvan een kwart de fiets als ver
voermiddel gebruikt. De geprojecteerde
„ontspannlngswegen” zouden in hoofdzaak
of uitsluitend fietswegen moeten worden.
Generaal van
wilskracht sloepen. Hun nood la dus in de
eerste plaats een geestelijke nood, een
ziele - nood.
Wil de invoering van een arbeidsdienst
voor de jeugdigen, die toch in hoofdzaak
bedoeld is om de psychische nooden van
de werkloosheid te bestrijden, eenlgen zin
hebben, dan moet hfj zich in de eerste
plaats met de leniging van deze nooden
bezig houden.
Dit kan echter niet, wanneer men, zoo-
als de commissie-Draayer schijnt te doen,
al wat op de religie van de Jongens betrek
king heeft, van te voren verwijst naar den
vrijen tijd, dien de werkleiding van *t kamp
ter beschikking wenscht te stellen of even
tueel naar een speciale Jevensrichtlng-
barak”, waarin jongens van éénzelfde ge
zindte gezamenlijk hun avonden en Zon
dagen doorbrengen.
De ervaring in de eigen, katholieke kam
pen heeft voldoende aangetoond, hoe groote
beteekenis daarin toekomt aan het werk
van den priester, die den heelen dag voor
het heil van de jongens In de weer is, met
wien zij op leder uur, niet alleen bulten den
werktijd, doch ook daarbinnen, kunnen pra
ten, die het milieu opzoekt, waaruit de
jongens komen, om des te beter te begrij
pen wat er in de ziel van zoo’n Jeugdigen
werklooze omgaat en die het uiterste doet
om het voornaamste van alles, het geeste
lijk behoud en herstel, in de juiste banen
te leiden.
Kan de commissie Draayer deze beginse
len en deze ervaringen m^ar zoo van zich
af schuiven?
v T lt een brief van een oostenruksch pries
ter aan een Hollandsche familie lichten
we de volgende passage, die de verande
ring van de toestanden duidelUk doen blUken.
„Ik dank U en de kinderen heel hartelUk
éoor Uw Innig meeleven. Het Is als een droom
die over ons gekomen is en het lUkt alsof Ik
vandaag nog niet wakker ben. De gebeurte
nissen zijn in een razend tempo op elkaar ge
volgd. In een oogwenk is ^^^^k In alles:
- ---dénken, voelen, handelen
zellige landweggetjes, die hun ter beschik-
king staan, dan zouden die wegen
melijk leeg blijven. De rest van b.rt^|
de commissie niet geweest! ’it-'J
o,lk UI’ oovpunt van w. rk M „,4* 4 j-
ia;-' v j
overbodige fietswegen aanleggenfl
geesteloozer, geestdoodender arfl
I<1'. dacbi; k de 'ai”. -
over hun ontworpen lengte vaiS
S
f dat ntjemt
sc ha f f i n g
b andi r object a
toren van Babel Is beter cH
„aar drukt de werkloosheid op leder,
y die treft; doch zij treft niet leder
Li op dezelfde wijze. De vraag of een be;
paalde groep - Cz
beeld --
«n nlets-doen zwaarder lijdt
L groep, bUv. dan de véd<
eezinnen of de InteUectueelen, kan ieder
nasr eigen inzicht beantwoorden. Dat de
°h,d* onder de jeugdigen aangericht,
„n anderen aard Is, zal echter wel nie
mand betwisten.
Staat het dus geenzins vast, dat men voor
de jeugdige werkloozen méér moet doen,
dan voor anderen, die In dezelfde omstan
digheden verkeeren, het lijdt geen twijfel,
dat men voor deze groep, die in ons land
„„«■hen de 150.000 en de 2OQ.0OO personen
telt, bijzondere maatregelen moet nemen,
maatregelen, die de eigen nooden van deze
groep bestrUden en aan haar eigen behoef
ten tegemoet komen.
ondernemen
dezelfde plaats kon gaan.^raar »U zich be
vond.
,Jk ga mee,” zei hU. ,^oo gemakkelUk komt
•let van me af. Waar wilt u heen?"
Lady Evelyn lachte hem even dankbaar toe,
maar dit lachje was ook weer even vlug ver
dwenen. Met een angstige, onaekere beweging
legde zU haar hand op zyn arm.- ZU opende de
lippen om iets te zeggen, doch zweeg en boog
het hoofd.
„Als u 't mU niet zeggen wilt,” ging Kenton
half schertsend verder, „dan zal ik u vanavond
volgen en voor uw deur de wacht houden
en morgen reis ik u na, waarheen t ook zUn
moge. U zult zien, dat ’t minder gemakktiyk is
om van mjj af te komen, dan mU tot u te trek
ken. Kom Evelyn, schik u maar in X onvermU-
delUke en zeg me. waar u naar toe reet ik
beloof u, dat ik u nooit lastig zal vallen. Ik zal
mU volkomen op den achtergrond houden, soo-
dat niemand me ziet, als ik u af en toe maar
eens mag spreken.”
Sir Richard’s stem, die gewoon was Wk be
velen, klonk nu bijna smeekend.
Lady Evelyn liet haar hand vallen en heer
hoofd zonk nog dieper.
naar een huls, ergens aan de kust in
fluisterde zU heel zacht. „Als u mU be-
?<X>4t BUlt tr*ch‘«in te achterhalen
ben’ Ik u zeggen, wat u moet
aUe* WovMi. Maar kan
lederen dag zien en spreken?”
- (Wordt vervolgd)
r et het denkbeeld van een arbelds-
lyl dienst kunnen wij tot zekere hoog
te en onder zekere reserves geheel
sccoord gaan. Het leven in de kampen, het
tenminste een half jaar lang omhanden
hebben van een stuk buitenwerk en de
verandering van omgeving kan de Neder-
landsche''Jeugd in haar geheel zóózeer ten
goede komen, dat de overheid het groote
deel van deze jeugd, dat uit eigen beweging
niet tot deelname aan het kampleven komt,
daartoe moet kunnen nopen.
Mits bepaalde voorwaarden In acht wor
den genomen. En onder deze voorwaarden
•taat voorop, dat de arbeidsdienst voor de
Jeugdigen moet passen.
Jonge menschen nu reageeren op werk
loosheid psychisch héél anders, dan bun
oudere lotgenooten. ZU berusten niet pas-
öef- ZU zinken niet In moedeloosheid neer
Doordat zU hun enthousiasme, hun levens-
optimlsme zagen stukslaan, verliezen zy
hun religieus houvast en hun geloof in
zelf. Zy dragen den geest van de re
volutie in zich. En bovendien raken zy
door het nietsdoen juist tydens hun sexuee-
*n Sturm-und-Drang-tyd tot handelingen
en gewo°nten, die hun gezondheid en hun
niet was, zouden s’n politieke vrienden hem
later verachten en uitlachen.
Nlca opende haar oogen en scheen haar aelf-
beheersching teruggekregen te hebben.
„Zou Jé me niet kunnen vertrouwen, Ralph?”
vroeg ze zacht, .als ik je zeg dat ik Je niet
teleur zal stellen? Zou Je niet heel gauw met
me kunnen trouwen en hun zeggen dat je me
in t buitenland hebt leeren kennen, en dat je
daar met me getrouwd bent? Denk Je niet, Ralph,
dat ik evengoed de honneurs in je huis sal kun
nen waarnemen als welke ryke vrouw ook? Ik
ben toch intelligent genoeg en ook niet leelUk.
Ik wil alles voor Je doen om Je vooruit te laten
komen in de wereld.”
Ze hief haar sprekende blauwe oogen totnem
op maar.... Ralph Eagleton had z*n besluit
genomen.
„Het spUt me erg, Nlca,” zei hU heesch,
„maar t Is onmogeiyk. Dit” en hU haalde
een enveloppe uit z’n binnenste ,4» m’n
laatste cadeau aan Je en Ik geef het met al
m’n liefde en spUt,”
HU gaf haar het couvert en se nam het aan.
„Voor den laatsten keer,” sprak se en keek
hem vol liefde aan: „Wil Je Je belofte houden
en met me trouwen, Ralph?”
,Jk kan niet,” antwoordde hü zacht, maar
duidelUk hoorbaar.
Nlca opende het couvert en haalde er een
document uit, dat de koopocte van het huls in
Albert-Road bevatte en dat op haar naam ge
schreven stond. Daardoor waa se de eigenares
van die woning geworden.
Zonder hem aan te zien, liep ze naar den
haard en wierp het papier er in. Daarna ver
vecht ze hem dringend heen te gaan.
Even keek hU verbaasd; hU had zich een
geheel ander eind voorgesteld. HU wierp nog
een blik op het doodsbleeks, schoone gelaat
voor hem en liep langzaam naar de deur. Be
schaamd en ontevreden over zich zelf, verliet
hü het huis.
Even drie maanden later stond Ralph Eagle
ton op X punt een hoogen post te aanvaarden.
i Dien middag moest hü op bezoek bU den voor
zitter van 't Lagerhuis, tot wiens partü hü
behoorde.
De voorzitter nam hem even terzijde.
.Mijnheer Eagleton," begon hü,„er zijn hier
twee jonge dames, die ik graag aan u zou «ril
len voorstellen. De eene is schatrük, de ander
is geen erfdochter, maar as kan u vqprthelpen,
zooveel als se maar wil. Ze is t petekind van
Lord Barclay, die
ontzaglUk veel
Invloed heeft. Ze
Is wees en gerul-
men tüd in het
buitenland ge
weest, om haar
studies te vol
tooien. Ze behoort tot die jonge vrouwen, die
traag onafhankelUk «ün. ZU en lord Barclay
sün in de zaal hier naast. Kom nu mee.”
De belde heeren begaven zich naar t andere
vertrek.
..Denk om den ouden lord," fluisterde de
voorzitter. ,JIU is een goed vriend, maar ge-
vagriyk als vUand. Hü kan iemand maken en
breken.11
Eagleton knikte. X Volgend oogenblik schud
de hü de hand van lord Barclay.
„Een veelbelovende Jongeman,” stelde de
voorzitter Ralph aan den lord voor. „HU heeft
hersens en een tong en weet beide te gebrui
ken."
De oude heer lachte vriendelUk en wendde
zich tot het meisje, dat, met haar rug naar hem
toe. met eenige béeren in gcépMpMé.
„Bemlca,” sprak hü, „wil Je mijnheer Eagle-
ton voor vanavond ultnoodigen om bU ons te
komen dlneeren? M’n petekind, lady Bernlca
Stanhope, die in dit seizoen als gastvrouw in
m’n woning zal optreden, mUnheer Eagleton.”
Bernlca had zich omgedraaid en keek Ralph
Eagleton strak aam. Koel en hooghartig klonk
het van haar lippen:
,Jk heb müoheer Eagleton verleden Jaar op
mUn studiereis aan de Riviera ontmoet, groot
vader, en ik ben van meenlng, dat bü geen van
belden de wensch voorzit, deze ontmoeting nog
eens te /herhalen.”
ZU keerde zich om en hervatte haar gesprek
met de andere heeren van X geselschap.
Lord Barclay wierp een vorschenden blik op
den veelbelovenden Jongen man en set toen
zacht tegen den voorzitter:
„Bemlca’s wenschen zUn de müne, uw be
schermeling mag hersens en een tong hebben,
maar als hU de vrouwen daarmee beleedlgt,
doet hü verstandiger te zwügen. Hü bestaat
niet meer voor mU
Wankelend verliet Ralph Eagleton de woning
van den voorzitter.
HU had s’n liefde aan s’n carrière opgeofferd
en nu een dubbel verlies geleden. HU begreep,
z’n carrière was gebroken. Het meisje, dat hü
aan z’n eerzucht had prijsgegeven, was niemand
apders dan lady Bernlca Stanhope.
(Nadruk verboden)
en,goede arbeids-dlenst behoeft een
H goed werkobject, in de keuze waar-
van óók rekening wordt gehouden
met de psychische behoeften der jeugdi
gen. Met iets, dat klaarbiykeiyk overbodig
ls> geeft men den jongens geen interesse
^n met geestdoodenden arbeid zün zy niet
geholpen.
ten behoeve van kampen^Nu denke men zich het object van de
commissie-Draayer in. Er moeten fietswe
gen worden aangelegd van 25 30 meter
breed. Dat is een breedte van drie of vier
autobanen naast elkaar, méér dan de bree
de autoweg van Den Haag naar Rotterdam.
En dit alléén voor fietsers. Verkeerstellin
gen hebben uitgewezen, dat pp een zéér
drukken Zondag 54.000 flejsefs Rotterdam
verlaten. WU meengpxt^weten, dat het
project vanfl^effinmissie 6 van haar „ont-
spannjj»gSCegen" van de Maasstad laat
4»ft^aan. Zelfs indien nu alle fietsers op
de enkele spitsdagen, die het Nederlandsche
klimaat kent, die rechte vlakke wegen
zouden prefereeren boven de tienti
