H
<Ketu&&ial
Vestigingswet-Kleinbedri jf
de practijk
winden daq
werden verliefd op elkaar. Ik voelde het sin
alles, mur schrijven deed Ik het niet Zou hH
het tóch tusschen de regels door gelezen hnK.
ben?....’
Q
en
F 250-
ZATERDAG 9 APRIL 1938
3
Offic.
Cellenbouw
Pseudoniem I
Imp
Nationale Reclas-
seeringsdag
M,
UUR NA HET ONGEVAL
CTS
PER PAK
-^SLECHTS
moge Ik
felt, det
It
P1KIX'
1
eischen gaat stellen waaruit kan blUken, dat
keek
naar
Km
't vreemd, hU.... Ik.... we
den
weer vallen en
“U «n Mg hem. dat
r*PAG.
Mr. O. A. J. M. MüTSAKRTS
£U met een diepen
graag met de ge-
zl)n moest Maar
latum wel niet In
po-poëte-
it trachtte
Voor den Nationalen Reclasseeringsdag van
de instellingen van alle gezindten wordt een
^^lameplaat verspreid, die gelithografeerd is
|MM^^Dobbenburgh. Het affiche ves-
dat; voor het reclas-
■Bu as. Het vorig jaar
1 U'ke if fiche
||k
nden zich' de Pause-
hoppen, Apostolische
1 Japansche missie, en
Lagen van allerlei na-
DB MAN MET BET UTTEEKEN Of
ONDERZOEK
mtwoordde Perrlng.
Idle. Doch hU heeft
11 vroeger leven.”
|j zich opgehouden
Indië ging?”
van
wilde
want
ZONDAt
nie ultgerf
na de H 1
wijding be
vin de ge
deren. Een
achterste I
eens eerst
volgens. M
en keere t
begint ong
de hand o
(Passie) er
Boekjes i
tlgheden d
Collecte
Plechtige I
densmedita
schoolvrije
DIN8DA
men lijke F
deren, 's A
WOEN8I
kwart vóór
9 tot 11 ut
DONMffl
dag van de
van het H.
hooren.
De kerk
zooveien a
om op deze
is er reeds
der om l
Mis van kw
H. Sacnun
het H. Gra
ren Kerk-
digd. De ge
het hun mo
plaats met
’s Morgei
schaal rond
het Allerhel
communiebi
belde ottert
worden geb
Den gebet
crament te
’s Avonds
voorlezing v
gezamenlijk
VRIJDAG
van het Ijjd
Verlos aèxD
ZONDA
10 uur P*
MAANT
dinsdj
Ursem.
WOENS
Bruijns-
DONDE
VRIJDA
ZATERI
ZONDA
gen over
aanleiding
het geestel
De gebet
die in den
bfl vwrnew van mb
MB TOM
llers. leiders van grootarlnkelbedrijven en van
coöperatieve winkels het kennis nemen van dit
werk zeer bijzonder aan te bevelen. De prijs is
gelukkig gehouden binnen het bereik van vrij
wel iedere beurs,«,bedraagt n.I. slechts de somma
van f 090.
een schreven we elkaar en we
zoo’n plezier in om alles van
nn, dat twee weken ons te
i-deren Zaterdagochtend, Jlm,
let de heerlijke gedachte, dat
Ivan Brown Max In de brie-'
„Wil Ik *t niet ’ns van je overnemen? Je
maakt je té moe. Els.”
Maar ze lachte, dat haar glanzend-wltte
tandjes te voorschijn kwamen.
.Moe, never mind, Jimmy. Tc Zou het uren
kunnen volhouden. En jij vindt het toch pret
tiger om stil te zitten kijken en te genieten van
de natuur? Je zult hier nog een -poëteling
worden.”
„Engelschen worden niet zoo
-llngenondanks z’n sterk
maar het Monk nog zoo grappig, dat ze het
uitschaterde.
Hij leunde wat achterover. Fjjn-rustig was het
nu. Je hoorde slechts de regelmatige riemslagen
•door het water, 'n
groote vogel vlak oi
geluld uit. f.
Heel in de verte aan den grüs-groenen horizon
stak ’n enkel spichtig torentje boven z’n om
geving uit. De zon schitterde in het schuine
dakraam van *n boerderij ginder, dat je oogen
pijn deden, als je er naar keek.
Jlm moest er niet aan denken, dat ie binnen
kort tóch weer naar Engeland* zou moeten.
Alles weer achterlaten dan zooals hy het
hier had aangetroffen en genoten? Alléén terug
xr was dat het doel van z’n reis?
Hij wilde nu niet langer wachten. Jlm moest
Elsie alles eerlijk vertellen z’n gevoelens uit
spreken. Nü geen uitstel.
.Elsie”.
Ze keek naar hem op.
^^tm zocht naar woordenElsie, over *n
zal ik naar Engeland terug moeten. Heb
HU zweeg.
keek Els hem aan. Ze aarzelde even
zei ze dan zacht, terwijl ze de riemen
oodat ze langzaam bleven voortdrijven,
®S’RïB-én keer maar iets meegemaakt, en....
^■ik het wel vertellen, Jlm.”
■>d knikte hü.
WMBm vriendin kreeg ik ’ns het adres
hman, die graag met Holland
MMH^Beren. Ik nam het gretig aaK
interessant om door briefwisseling
^L anden in ’n ander land op de
en. Op m’n eersten brief ontving
^Enthousiast antwoord. Brown Max
risschen, plttlgen stijl over alles
^Ède weten en stelde zelf de grap-
ons ..kikkerlandje", dat hij
s in z'n leven zou willen oe-
kele maal scheerde ’n
je hoofd, stiet dan een
i de verwachtingen. De oorlog in Spanje, aldus
i het rapport, is een burgeroorlog, waarin men
aan den kant van generaal Franco tracht de
overwinning te behalen met een minimum van
i bloedvergieten en eigendomsvemleling. Dat
maakt een groot verschil met den onbeperkten
oorlog, zonder handschoenen asm, die onver-
i mUdelUk het gevolg sou zün van de botsing
l der volkeren in een algemeen conflict, waarvan
leven en dood der naties, overheerschlng of
I slavernij van geheele volkeren zouden afhan-
gen. Wanneer de luchtaanval ook maar een
oogenblik-losbreekt van zijn beperkingen, zoo
als dit kortgeleden te Barcelona geschiedde,
wordt zUn actie door het geheele vijandelijke
kamp gevoeld. De ontzetting, die ontstaat op
I het punt waar de slag valt, verspreidt zich en
weerkaatst zelfs over de grenzen van het con
flict heen. Ook in China kan men geen reke
ning houden met de s.g. beperktheden van den
luchtaanval. De groote steden zijn niet tot de
fundamenten vernield, omdat de invaller zoo
zeker is van zijn ultelndelUke overwinning, dat
hij zich kan veroorloven het minimum aan ver
nieling aan te brengen. In een wereldbrand
zullen geheele volkeren en niet alleen tegen-
over elkander staande strijdmachten gebroken
worden.”
Zooals men ziet prettige verwachtingen, wan
neer deze Italianen gelük krijgen.
ZONDAG:
MAANDAC
s.*sk
DINSDAG;
»OKnsda
JGeertruid
JBJos
®°hderd
f^TKrDA<
ZONDAG:
the Aartsbisschop
k:o gewijd
K 'e Vreemde Missiën te
^L.’ bisschopswijding toe-
S^Men eersten Japanschen
SHt te laat ontvangen der
plechtigheid die
iarl, den feestdag der
^B">u plaats vinden
Bisterend gevoerde
veel wUzer ge
in misdaad,, die be
nde. en waarvan de
iu beschuldigde.
duistere zaak niet
deze gruwelijke
lady Evelyn en
poch is ‘t moge-
’■bben."
als verwachtte
I haar woorden,
h lage, gemeene
de majoor met
geef maar hier die jas, dan bind ik 'm achterop.
Vlug stapten ze op hun fietsen en zetten vol
goeden moed koers naar de boerderij, waar ze
ook de vorige malen ’n bootje wisten te be
machtigen.
En terwijl hij haar hielp inAippen in het
kleine wiebelende schuitje, drong het opeens
diep tot Jlm door, hoe gehecht hü in die enkele
weken was geraakt aan dat sportieve figuurtje,
dat met haar gul-hartelUken lach in één slag
s’n stemming voor den heelen dag ten goede
keerde. Verlangde hij niet altijd naar het einde
van de week?
t -v it dezer dagen uitgegeven documenten
I blijkt, dat de Italiaansche generale stat
ervan overtuigd is, dat de volgende oor
log gewonnen zal worden door een bliksemsnel
toegebrachten slag bU het uitbreken van den
strijd. Generaal Parianl, ondersecretaris van
"Oorlog, schrijft bUvoorbeeld in zijn inleiding
t„ tot de legerbegrootlng„Het fundamenteele be
ginsel van onze militaire training is „een oor
lof met snelle beslissing”.” In net rapport, dat
|fe|^^^^^MMM^^k|cb*vaartbr^el£ldt, wordt
allemaal maar
comedle zUn ge.
weest? Begrijpen
kan ik bet nog
niet. Het is me alles zoo vreemd.”
Stil bleef ze zitten, starend vér over de wild,
gladde watervlakte.
,Js het je nu duidelijk, Jlm, waarom ik... p
Hij antwoordde niet direct. Dan:
hebt mij nu alles van jezelf verteld. Ik zal'ook
ronduit tegen Jou zijn. Heb jij je misschien wil
*ns ooit afgevraagd, waarom ik, als Engelsch-
man, Juist In Holland zakenrelaties wilde aan.
knoopen? Nee?”
’n Paar plotselinge riemslagen van het meUje
deden hem ’n oogenblik wachten.
„Zullen we naar den kant roeien, ns. Ja? i
should like to.... Je rustig alles te vertellen.”
BU land gekomen, sprang Jlm licht op dm
«ral, haakte den dunnen kabel vast om den voet
van een boom en hielp haar uit de boot.
Elsie, moe, ging voorover liggen, leunend op
haar ellebogen.
„Vertel het me nu, ja?” vroeg'ze zacht
.Het is maar kort, 'k Stond vrijwel alleen, In
H. Graf.
tlgheden. Ni
crament ple
naar bet Ho
op Witten I
lecte voor h
D«n gehee
bidden van
Om hall
Kruisweg in
Avonds
d*K geen bi<
ZATERDA
houding tot
tentijd voort
Dm 6 uur
wjjdlng van
bijwater en
begint otn o
*ze H. Mis
morgen sk
v&n 3—8 uuj
A-8. zond
vw kert
bijzonder vot
«rkverlichti
N3. Erls<
held; de gel
komen on
komen.
~Op Witten
Psasch-Zatei
•tt de verte
Gedurende
’leeechspUaer
Paasch-:
De H. Con
•et Woensdi
om half
Un kwart ov
•sr -vr y anneer hét over spionnen gaat,
over menschen, <Me de vakvereenl-
gingen, de coöperaties, de weten
schappelijke kringen, de jeugd-vereenlgin-
gen of het leger binnendringen om daar
geheime samenzweringen te vormen, dan
kAn het communistische „Volksdagblad”
geen woorden vinden, striemend en venij
nig genoeg-om het bedrijf van zulke „dol
geworden volksvijanden” te brandmerken.
Wél te verstaan: wanneer zij hun werk,
uitoefenen in de Sovjet-Ünle. DAAr heet
spionnage spionnage.
In Nederland nletl
De spiotinage, de vorming van geheime
samenzweringen door communisten in Ne-
derlandsche organisaties, in onze vakver-
eenigingen bijvoorbeeld, heet „cellenbouw”.
DAAr gaar. g var h°1.
Ze zweeg even, In gedachten.
.Daarna is er nog één brief van hem n.
komen. HU vertelde het me, alles, ik houd h>
niet uit per briefwisseling alleen, schreef htt
Kon ik je maar zelf zien en spreken. Elsie wu
zouden we gelukkig zijn. In z’n schrijven J. gv
uitdrukkingen was het ‘n type net als
als JU Jlm. Zoo stelde ik me hem tenminiü
^Jlm greep den rand van de boot steviger vut
„*k Heb hem geantwoord,” vertelde het nw/
je verder, „nu mocht hU mijn gevoelens toch
ook weten, nietwaar?"
HU knikte. „En?”
.Niets heb ik meer van hem gehoord, heele.
maal niets. lederen Zaterdag ben ik weer naar
de brievenbus geloopen, in de hoop, dat hy
toch niet zou zün vergeten. Ik vond niets. Du
is nu al enkele maamden geleden Jlm..,.
achten is hU ziek.... maar dan had hy toch
---
sturen. Nee, ik
denk dat het hem
niet meer inte-
Ferrlng zonk in «Un kussen terug
onbeweeglijk liggen.
De man met het mee boog zich over hem M»
en fluisterde:
,JBlUf stil liggen, majoor Porring, dan
noch sir Richard iets kwaads overkomen, t_il
(Wordt vsrro»1-'
Uit déze waarschuwing blijkt opnieuw,
dat de communistische vos, al doet hij of
zijn haren zijn uitgevallen, zijn streken
heeft behouden. Naar bulten moge de tac
tiek andere wegen inslaan, de leiding moge
met een breed gebaar het gebruik van an
dere middelen aankondigen, de doeleinden
blijven dezelfde en waar de oude tactiek
nog kAn dienen, waar middelen vap vroe
ger nog eenig succes beloven, worden' zij
nog steeds aangewend. Héét streven naar
Volksfront en vakvereenl^nfs-eenheld
heeft den cellenbouw geen moment onder
broken.
Men vraagt zich zelfs af, of niet de cel
lenbouw nog steeds de primaire plaats in
neemt en of de heele eenhelds-frontferij
niet uiteindelijk beoogt, het binnendringen
van de communisten 1£ politieke organisa
ties en vakvereenigingên, die hen thans
weren, mogelijk en gemakkelijk te maken,
dus voor den cellenbouw den weg te berei
den.
lat hU op
d was?”
Lekerheld kunnen
lik terugkom, zoodra ik kan misschien mor»»
wel."
ZU trok een roos uit haar gordel.
„Wilt u hem die geven?” vroeg sU tl*®"
lachend en verliet de kamer.
De' majoor zette de roos in een waterglas «P
Kenton’s nachttafeltje en wierp dan met
schouderophalen alle beslommeringen van Ach
af. Er was toch geen resultaat te bereiken. M
-- was doodmoe, draalde het licht uit. doch
h°°PV°l aan toe. het nachtlampje op Kenton’s tafelje brand»
deellngsbesturen bU het inschrijven van nieuwe
leden de grootst mogelUke waakzaamheid op
het hart binden. Men zU uitermate voorzichtig
en schrijve niet in wanneer er reden is om ook
maar eenlgssins te twUfelen aan de bedoelingen
van het candidaat-lid. Het gaat hier om het
zuiver houden, ook van onsen bond, welke ten
koete van alles behouden moet blijven. Het la
uiteraard tegen een duikbootenpolitlek als
wordt toegepast, moellUk vechten, maar met
blijvende waakzaamheid kan men toch zeer veel
bereiken. Oogen en ooren den koet geven, ook
In vergaderingen, stempellokalen, verumel-
plaataen. is en bluft noodlg. Hier kunnen kern
leden uitstekend ^erk doen, door zich tusschen
de menschen te begeven en goed op te letten.
Vijanden van dat kaliber veretechen nu eenmaal
een bijzondere zorg, omdat ze in het verborgene
en met geniepige middelen werken.
Onze beweging Is ons te dierbaar om ze door
de hier gesignaleerde methoden te laten onder
mijnen. Daarvoor Is er te hard geaterkt en heeft
ze ook te groote verdiensten.
Men zü dus op Mjn hoede.
Op ééne niet onbelangrijke omissie
den vinger leggen.
Met nadruk wordt gewezen op het
voor verplaatsingen binnen de gemeente tydens
den spertijd wél, mamr na vaststelling der
vestigingselschen geen vergunning vereischt is.
Deze uitzondering geldt wel voor den zelf
standigen winkelier, die zUn zaak binnen de
zelfde gemeente verplaatst, maar geldt niet voor
de verplaatsing van een filiaalhouder of
leider van een coöperatieven winkel of een
deenngschef binnen dezelfde gemeente. De wet
spreekt Immers „van verplaatsing van een in
richting.’’
▼oor dit verschil is naar mijn oordeel geen
gezond motief aan te voeren, maar er is daar
om te meer reden om er uitdrukkelUk op te
'wysen.
Ik wil hiermede volstaan en eindigen met
winkeliers in de verschillende vormen, waarin
het bedrijfsleven die kent, toekomstige winke
liers. leiders van grootwinkelbedrijven en
hU het woord zoo goed mogelUk uit te spreken, «Hes op mezelf aangewezen in Engeland. 'kHsd
behoefte aan wat hartelUkheld, ’n vriéndelijk
woord, wat belangstelling en ik gaf m’n adres
op, zoo maar ’ns, om te correspöndeerenmet
het buitenland.
,Dus ook,” onderbrak Elsie.
,4a.” stemde hU toe, „eerst na maanden kwam
de verlangde brief. HU wu kort maar gezellig.
Er sprak geen eigendunk geen zelfbewonde
ring uit. Alleen maar Interesse, louter be
langstelling voor alles, wat mij en m’n land be
trof.... Ik antwoordde....”
Dichter schoof Jlm naar haar toe.
..Elsie zou je het Brown Max kunnen ver
geven, als je wist, dat hü brieven schreef onder
een schuilnaam? Zou je?”
Met groot-vragende oogen
hem op.
Een vaag-vreemd, maar heerlUk gevoelen
drong zich in haar op.
„Jlm dus JUI"
„Elsle, kind, ik kon je niet meer schrijven.
Geloof me, wel twintig keer heb ik een brief
voor je in elkaar gezet, maar op het laatste 1
oogenblik ik verscheurde ze. Op jóa'pler klinkt a
allee zoo anders dan Je zou willen. Begrijp Je
nu, waarom ik naar Holland kwam?”
’n Gevoel van hevige ontroering klemde li
sle haar keel dicht.
„Kun je nu nog blUven bU je woorden van
daar straks, meiske? Zeg me toch één ding, dan
zullen we elkaar voorgoed begrypen.
Je Brown Max vergeven?....”
Gedurende enkele seconden was daar esn
spannende en verlangende stilte tusschen hen
beiden.
Dan fluisterde Elsie .Drown Max ik ver
geef het je Jlm, zóó is alles goed.”
T) M de N.V. Noord-Hollandsche Ultgevera-
I) maatschappu is verschenen deel III van
de serie voor het mlddenstands-diploma
onder den titel ..Hoe werkt de Vestlglngswet-
KleinbedrUf?” De schrUvers zUn de hoeren
B. de Hoo en mr. C. A. 8. M. Martens.
Daarmede is de literatuur over de Vestlglngs-
wet-Kleinbedrijf een werk rUker geworden.
Deze rUkdotn zit niet in quantltatieve maar
in quaUltatieve aanwinst.
Immers dit boek wijst voor het eerst in be-
knopten en voor een ieder te bevatten verm den
practicus den weg( dien hij moet inslaan om
dese nieuwe en daarom voor hem vreemde wet
getrouw na te leven. o
De winkelier en zijn toekomstige opvolger
of hU behoort of beboeren zal tot den zelfstan
digen winkelstand, dan wel tot de leiders van
fiyaalbedrUven, coöperatieve winkels o^ tot de
afdeellng-chefs der warenhulsen hoeft than»
een handleiding, die hem zonder bovenmatige
«-inspanning vertrouwd maakt met hetgeen hU
te doen en te laten beeft wil hU niet in conflict
kopien met deze ordeningswet voor den winkel
stand.
Daarvoor mag men de schrUvers dankbaar
zUn, te meer omdat hun woord gezag heeft als
a komende van ambtenaren, die dagelijks met de
toepassing van de wet te maken hebben.
De MhrUvers beginnen eerst een overzicht te
geven van de „Geschiedenis van de Wet", om
vervolgens te behandelen het „Systeem van de
Wet" en de „Vestigingselschen’’ zelf.
Daarna beantwoordden' zij de voor de praktijk
zoo gewichtige vragen: „Hoe te handelen tUdens
een vestigingsverbod?” en „Hoe te handelen na
afkondiging van de vestigingselschen?» j
Tenslotte worden als bijlagen opgenomen: de
Vestiglngswet-KlelnbedrUf zelf, het Vestigings-
besluit SlagersbedrUven 1038 en de formulieien
welke bU de toepassing van de wet worden ge
bruikt.
In het eerste hoofdstuk: de „Geschiedenis van
de Wet" wordt hare doelstelling en de daarvoor
aan te wenden middelen aan de hand van histo
rische interpretatie als volgt omschreven: ,Jn-
t dien men aan den aa. ondernemer bepaalde
eischen gaat stellen waaruit kan blüken, dat
hU voldpende voor zUn vak bekwaam is en daar
enboven ook ten aanzien van de benoodlgde
geldmiddelen zekere eischen stelt, dan heeft
men den toeloop van onbekwame ondernemers
Zonder vol^oe-ide ml^^^^^^vnogelUk gemaakt.”
et was niet gebleven bU die eene avond-
partU na de fancy-fair bU mevrouw Stock-
ford.
Minstens lederen Zaterdagmiddag en Zondag
zochten Jlm en Else eikaars gezelschap. De
lente was gekomen. Welke tUd is mooier om
er op uit te trekken?
Ze maakten fiets- en wandeltochten. Else
roeide heerlijk, haar vlugge lenige bewegingen
deden de boot door het water .schieten".
En Jim, die pas enkele weken geleden Va
z’n Engeland fn Holland was gekomen, hU
noot van de heerlijke rust in het rechte, vlakke’
landschap, van de wijde watervlakten en....
van Else’s nabijheid.
Dezen Zondagmorgen was hü haar met een
opgewekt gevoel komen afhalen aan de kamers,
die ze bewoonde, nu ze een betrekking op kan
toor in Amsterdam had. Had ie niet meteen
aan haar gedacht, toen le vanmorgen uit bed
sprong? Zag hij niet haar gezond, vroolük
snoetje voor zich, terwijl le het waschwater in
de kom liet plensen? Niet voor niets had Jim
s’n golvend-blonde haar zoo ultzonderiyk pre
cies in den vorm.
Elsie was al klaar geweest, en juist drukte
hü op de bel, of hü hoorde haar vluggen voet
stap al in de vestibule.
,Dïe bye, Elsle I t Weertje wel, Please, resseerde. Zou het
en legde zich neer op de harde sofa Het
sto gedeelte van de kamer lag in denker.
Perrlng meende nog slechts een paar minuten
geslapen te hebben, toen hü plotseling
waakte met t gevoel, dat iemand de kso*
binnengekomen was. HU maakte aanstalten cm
recht op te gaan zitten, doch ontwaarde cp
datzelfde oogenblik heel vaag de omtrekken
een mannengestalte vtak naast hem. HU °*2
greep, dat hü zich stil moest houden. Dicht W*
zUn oogen zag hü een mes fitten.
XIX
de brievenbus geloopen, in de hoop, dat hy
is nu al enkele maanden geleden Jlm...,
R«< 'Heats- vnaaw V-ta L.'.
door een ander wel een berichtje kunnen laten
HimHmmiHniiiniimiiiiHHiH»,...,.,, I
HET LAAGST IN PRIJS EN
BOVENAAN IN KWALITEIT'
