<Kdu&fiaal
en
Vestigingswet-Kleinbedri jf
devpractijk
uanden daj
Fai
Cellenbouw
De luchtoorlog
j Pseudoniem
B
Nationale Reclau-
seeringsdag
ZATERDAG 9 APRIL 1938
Sei
F RECLASSEERINGSDAG
r SLECHTS
moge Ik
feit, dat
M-
e
Mr. G A. J M. MUTSAERTS
Seat*®-
BunssM
keek ze naar
an'
Mastte
Uta ton
Voor de
«1 Ver
Ide
de majoor met
XIX
sluier weer vallen en
mU en «eg hem. datl
l
■Brand
Batte
Mp» dn
Beden
Kooeter E
ons» lier
rater en
Zoeter
M.
leiding
;uur de
Voor den Nationalen Reclaaseerlngsdag van
de instellingen van alle gezindten wordt een
reclameplaat verspreid, die gelithografeerd is
door Aart van. Dobbenburgh. Bet affiche ves
tigt de aandacht op den dag voor het reclas-
seeringswerk, den 7en Mei as. Het vorig jaar
heeft van Dobbenburgh een soortgelijke affiche
I fluisterend gevoerde
niet veel wyser ge-
een misdaad, die be
kende, en waarvan de
i nu beschuldigde,
de duistere zaak niet
(Uit an<
GKBOREN:
*Mt 3.
e
in dan
ir,” antwoordde Perrlng.
in IndW. Doch hü heeft
er zijn vroeger leven."
ar h|j zich opgehouden
Inaar Indi« ging?"
koste van allee behouden moed
uiteraard tegen een dulkbd
wordt toegepast, moeilijk vechl
blijvende waakzaamheid kan me
bereiken. Oogen en ooren den
in
April u
vu het
De B.
sullen pli
ittg U A
kerk nn
(Ratjes*
De K B
<a 14 uu
uur de re
mis, waar
ang aai j
JUSTt?
et was niet gebleven bij die eene avond
partij na de fancy-fair bij mevrouw Stock -
ford.
Minstens lederen Zaterdagmiddag en Zondag
eikaars gezelschap. De
Welke tijd is mooier om
in onze vakver-
Cellen bouw",
hel
als
met
toch zeer veel
*t geven, ook
vergaderingen, 'stempellokalen, verzamel
plaatsen la en blijft noodlg. Hier kunnen kern
ver
aan-
:n cellen-
jeh met
^R. K
■t -!1
op 5 Juni gehowden werd. De prent van dit
jaar geeft een paar gevouwen handen te zien,
smeekend uitgestrekt en aan de polsen ge
boeid. Vlinders zweven er omheen en symbo-
Ikheid, waarnaar de ge-
CAZCIUA
JACOBV8
THSO
«aioo. BU
zaep*
De schrijvers beginnen eerst een overzicht te
geven van de „Geschiedenis van de Wet", om
vervolgens te behandelen het .Systeem van de
MCet" en de „Vestiglngselschen"’ zelf.
I fctta^ibeantwoordden zü de voor de praktijk
vragen: ..Hoe te handelen tijdens
B^UmxI?" en Hoe te handelen na
H ■fc^tbringselschen?”
en
sa j
^JtClaie^ÏÏ
U*n v. Meer*
leden uitstekend werk doen, door zich tusschen
de menschen te begeven en goed op te letten.
Vijanden van dat kaliber verelschen nu eenmaal
een bijzondere zorg, omdat ze in het verborgene
en met geniepige middelen werken.
Onze beweging is ons te dierbaar om ze door
de hier gesignaleerde methoden te laten onder
mijnen. Daarvoor is er te hard gewerkt en heeft
ze ook te groote verdiensten.
Men zij dus op zijn hoede.
OBtK*
DE MAN MET HET LITTEEKEN OP
ONDERZOEK
Perrlng zonk In zijn kussen terug en bleef
onbeweeglijk liggen.
De man met het mes boog zich over hem been
en fluisterde:
•Bliff «til liggen, majoor Perrlng. dan zei
noch sir Richard iets kwaads overkomen.
(Wordt vervolgd
D-
UZ**
U«IO» V*
Maaier der I
Üfi*“ J
■ui», oaarn hl
Bijt hem 111
primken. I
VOnvsnhage, I
Bttrmaó» bëtl
rechte dank t
P. Brouwer. Dn
vele bUjkeJ
Öjtettt'd» zied
nn onze died
Mowlcr Mftricl
tos betoond. 1
Vr°uw Jannest
OVERLEDEN
Stil bleff ze zitten, starend vèr over de «gds
gladde watervlakte.
,Js het je nu duidelijk, Jim, waarom lk....r
HU antwoordde niet direct. Dam: ,jnsi*, j»?
hebt mij nu alles van jezelf verteld. Ik aal ook
ronduit tegen jou zUn. Heb JU je misschien wal
•ns ooit afgevraagd, waarom ik, als Engelsch-
man, juist in Holland zakenrelaties wilde »«"-
knoopen? Nee?"
*n Paar plotselinge riemslagen van het mehja
deden hem ’n oogenblik wachten.
„Zullen we naar den kant roeien, Ss. Ja? i
should like to.... je rustig alles te vertellen.’
BU land gekomen, sprong Jlm licht op dm
wal, haakte den dunnen kabel vast om den vost
van een boom en hielp haar uit de boot
Elsie, moe, ging voorover liggen, leunend op
haar ellebogen.
„Vertel het me nu, ja?" vroeg ze zacht
is maar kort *k Stond vrijwel alleen,
alles op mezelf aangewezen in Engeland. TBad
behoefte asm wat hartelijkheid, *n vriéndelijk
woord, wat belangstelling'en ik gaf m’n adres
op. zoo maar ’ns, om te correspondeeren.nst
het buitenland....”
„Dus ook,” onderbrak Elsie.
,4a,” stemde hü toe, „eerst na maanden kwam
de verlangde brief. HU was kort maar gezellig.
Er sprak geen eigendunk geen zelfbewonde
ring uit. Alleen maar interesse, louter be
langstelling voor alles, wat mU en m’n land be
trof.... Ik antwoordde....”
Dichter schoof Jim naar haar toe.
„Elsle zou je het Brown Max kunnen ver
geven. als je wist, dat hU brieven schreef onder
een schuilnaam? Zou je?"
Met groot-vragende oogen
hem op.
- Een vaag-vreemd, maar heerlUk gevoelen
drong zich in haar op.
,41m dus JU!”
„Elsle, kind, ik kon je niet meer schrijven.
Geloof me, wel twintig keer heb Ik een brief
voor je in elkaar gezet, maar op het laatste
oogenblik Ik verscheurde ze. Op papier klinkt
alles zoo anders dan je zou willen. Begrijp je
nu, waarom ik naar Holland kwam?"
’n Gevoel van hevige ontroering klemde II-
Bie keel dicht.
„Kun je nu nog blUven bU je woorden van
daar straks, meiske? Zeg me toch Mn ding, dan
zullen we elkaar voorgoed begrijpen.... Kun
Uit deze waarschuwing blijkt opnieuw,
dat de communistische vos, al doet hij of
zijn haren zijn uitgevallen, zijn streken
heeft behouden. Naar bulten moge de tac
tiek andere wegen inslaan, de leiding moge
met een breed gebaar het gebruik van an
dere middelen aankondigen, de doeleinden
blijven dezelfde en waar de oude tactiek
nog kAn dienen, waar middelen van vroe
ger nog eenlg succes beloven, worden zij
nog steeds aangewend. Het streven naar
Volksfront en vakvereenlglngs-eenheid
heeft den cellenbouw geen moment onder
broken.
Men vraagt zich zelfs af, of niet de cel
lenbouw nog steeds de primaire plaats In
neemt en' of de heele eenheids-fronterlj
niet uiteindelijk beoogt, hef binnendringen
van de communisten In politieke organisa
ties ep vakvereenlgingen, die hen thans
weren, mogelijk en gemakkelijk te maken,
dus voor den cellenbouw den weg te berei
den.
deellngzbesturen bij het Inschrijven van nieuwe
leden de grootst mogelijke waakzaamheid op
het hart binden. Men zü uitermate voorzichtig
en schrijve niet In wanneer er reden is om ook
maar eenlgszlns te twijfelen aan de bedoelingen
van het candldaat-lld. Het gaat hier om het
sulver houden, ook van onzen bond, welke ten
blijven. Het Is
onpolitiek
in, maar
door een ander wel een berichtje kunnen laten
sturen. Nee, Ik
denk dat het hem
niet meer inte
resseerde. Zou het
allemaal., maar
comedie zUn ge.
weest? Begrijpen
kan Ik het nog
niet. Het is me allee zoo vreemd.”
ze zitten, starend vèr over de wfru
-y It dezer dagen uitgegeven documenten
I blijkt, dat de Itallaansche generale staf
ervan overtuigd Is, dat de volgende oor
log gewonnen zal worden door een bliksemsnel
toegebrachten slag bü het uitbreken van den
strijd. Generaal Parlanl, ondersecretaris van
Oorlog, schrijft bijvoorbeeld in zün Inleiding
tot de leger begroeting: Met fundamenteels be
ginsel van onze militaire training ia „oen oor
log met snelle beslissing”.” In net rapport, dat
de begroeting voor luchtvaart begeleidt, wordt
de theorie naar voren gebracht, volgens welke
een overweldigende luchtaanval den weerstand
van den vüand sal verpletteren. „De partü. al
dus wordt gesegd, die zün eigen grond kan
verdedigen door een bliksemsnel luchtoffensief,
dat den weerstand van den vUand zal breken,
In de vitale punten van zUn elgeh gebied, zal
winnen. Een dergelUk offensief moet bU den
aanvang zelf van den oorlog In de schaduw
■uxzijn vleugels het kenmerk dragen van een
^Kdie geen verdediging kan stuiten. In een
Mtegen Europeeschen oorlog, en dit be-
■^£rmijdelijk een wereldoorlog, zal de
.ftmste
z'n golvend-blonde haar zoo ultsonderlUk pre- I schlen is hU ziek.... maar dan had hU toch
cles In den vorm. 1 ---
Elsie was al klaar geweest, en juist drukte
hU op de bel, of hij hoorde haar vluggen voet
stap al in de vestibule.
,J3ye bye, Elsle I t Weertje wel. Please,
geef maar hier die jas, dan bind Ik *m achterop.
Vlug stapten ze op hun fietsen en zetten vol
goeden moed koen naar de boerderij, waar se
ook de vorige malen ’n bootje wisten te be
machtigen.
En terwUl hU haar hielp Instappen in het
kleine wiebelende schuitje,' drong het opeens
diep tot Jlm door, hoe gehecht hU in die enkele
weken was geraakt aan dat sportieve figuurtje,
dat met haar gul-hartelUken lach lü Mn -slag
z’n stemming voor den heelen dag ten goede
keerde. Verlangde hü niet altUd naar heleinde
vin de week?
lik terugkom, zoodra ik kan misschien mor**®
wel.”
ZU trok een roos uit haar gordel.
„Wilt u hem die geven?” vroeg zU 8™*"
lachend en verliet de kamer.
De majoor zette de roos in een waterglas W
Kenton's nachttafeltje en wierp dan met s*
schouderophalen alle beslommeringen van
af. Er was toch geen resultaat te bereiken. Hfl
was doodmoe, draaide het licht uit. doch
het nachtlampje op Kenton's tafelje branoto
en legde zich neer op de harde sofa. Het gf00*"
ste gedeelte van de kamer lag In donker, ir
Perrlng meende nog slechts een paar minuten
geslapen te hebben, toen hU plotseling ont
waakte met 't gevoel, dat iemand de kamer
binnengekomen was. HU maakte aanstalten
recht op te gaan zitten, doch ontwaarde W
datzelfde oogenblik heel vaag de omtrekken
een mannengestalte vlak naast hem. HM
greep, dat hU zich stil moest houden. Dicht vo*
zijn oogen zag hU een mes flitsen.
zochten Jim en Else
lente was gekomen,
er op uit te trekken?
Ze maakten flets- en wandeltochten. Else
roeide heerlUk, haar vlugge lenige bewegingen
deden de boot door het water .schieten".
En Jim, die pas enkele weken geleden vanuit
z’n Engeland in Holland was gekomen, hU ge-
luchtaanval. De groote steaen zyn v“ de heerlUke rust In het rechte, vlakke
fundamenten vernield, omdat de Invaller soo landschep, van de wyde watervlakten en....
---I van Elses nabijheid.
Dezen Zondagmorgen was hU haar met een
opgewekt gevoel komen afhalen aan de kamers,
die ze bewoonde, nu ze een betrekking op kan
toor In Amsterdam had. Had ie niet meteen
aan haar gedacht, toen le vanmorgen uit bed
sprong? Zag hU niet haar gezond, vroolijk
snoetje voor zich, terwijl ie het waschwater in
de kom liet plenzen? Niet voor niets had Jiin
t -r t anneer het over spionnen gaat,
over menschen. die de vakvereenl-
gingen, de coöperaties, de weten
schappelijke kringen, de jeugd-vereenigin-
gen of het leger binnendringen om daar
geheime samenzweringen te vormen, dan
kAn het communistische „Volksdagblad”
geen woorden vinden, striemend en venij
nig genoeg om het bedrijf van zulke „dol
geworden volksvijanden" te brandmerken,
te verstaan: wanneer zij hun werk
in de Sovjet-Unle. DaAr heet
^hmlonnage.
vorming van geheime
communisten in Ne-
Aties,
heet „1
^erwanten van
voort.
„Wil ik t niet "ns van Je ovememen? Je
maakt je tè moe, Els.”
Maar se lachte, dat lukr glanaend-witte
tandjes te voorschUn kwamen.
.Moe, never mind, Jimmy. *k Zou het uren
kunnen volhouden. En JU vindt het toch pret
tiger om stil te zitten kijken en te genieten van
de natuur? Je zult hier nog een poëteling
worden.”
„Engelachen worden niet zoo gauw po-po«te-
Ungen..»." ondanks z’n sterk accent trachtte
hü het woord zoo goed mogelUk uit te spreken,
maar het klonk nog zoo grappig, dat ze het
uitschaterde^
Hü leunde wat achterover. Fün-rustlg was het
nu. Je' hoorde slechte de regelmatige riemslagen
door het water. *n Enkéle maal scheerde *n
groote vogel vlak over Je hoofd, stiet dan een
geluid uit.
Heel in de verte aan den grijs-groenen horizon
stak 'n enkel spichtig torentje bovenz’n om
geving uit. De zon schitterde in het schuine
dakraam van 'n boerderij ginder, dat je oogen'
pUn deden, als je er naar keek.
Jlm moest er niet aan denken, dat ie binnen
kort tóch weer naar Engeland zou moeten.
Alles weer achterlaten dan zooals hü het
hier had aangetroffen en genoten? AllMn terug
gemaakt, voor den reclasseeringsdag die toen I WBS dat het doel van z'n reis?
r HU wilde nu niet langer wachten. Jlm moest
Elsle alles eerlük vertellen z’n gevoelens uit
spreken. Nü geen uitstel.
.jasie”.
Ze keek naar hem op.
Jim zocht naar woorden.... „Elsle, over *n
poosje zal Ik naar Engeland terug moeten. Heb
je jwxrtt HU zweeg.
Ernstig keek Els hem aan. Ze' aarzelde even.
Nee," zei ze dan zacht, terwül «e de riemen
■^^^oodat ae langzaam bleven vogrtdrüven,
■fta^er maar iets meegemaakt, en....
wel vertellen, Jlm.”
•Wikte hü-
iendin kreeg ik ’ns het adres van
de verwachtingen. De oorlog in Spanje, aldus
het rapport, Is een burgeroorlog, waarin men
aan den kant van generaal Franco tracht da
overwinning te behalen met een minimum van
bloedvergieten en elgendomsvemiellng. Dat
maakt een groot verschil met den onbeperkten
oorlog, zonder handschoenen aan, die onver-
müdelük het gevolg zou zün van de botsing
der volkeren in een algemeen conflict, waarvan
leven en dood der naties, overheerschlng of
slavernü van geheele volkeren zouden afhan
gen. Wanneer de luchtaanval ook maar een
oogenblik losbreekt van Zün beperkingen, zoo
als dit kortgeleden te Barcelona geschiedde,
wordt zün actie door het geheele vüandelUke
kamp gevoeld. De ontzetting, die ontstaat op
het punt'waar de slag valt, verspreidt zich en
weerkaatst zelfs over de grenzen van het con
flict heen. Ook in China xan men geen reke
ning houden met de z.g. beperktheden van den
luchtaanval. De groote steden zün niet tot de
zeker is van zün ulteindelüke overwinning, dat
hü ztch kan veroorloven het minimum aan ver
nieling aan te brengen. In een wereldbrand
zullen geheele volkeren en niet alleen tegen
over elkander staande strüdmachten gebroken
worden."
Zooals men ziet prettige verwachtingen, wan
neer deze Italianen gelük krijgen.
Heide zü met een diepen
zoo graag met de ge-
Elssing zün moest. Maar
llien datum wel niet in
F zü er hoopvol aan toe.
khlen. dat hü op den
■achguard was?"
pt met zekerheid kunnen
Lme van deae grhwelUke
I zelde Lady J^elyn en
Lig. „En toch ft t moge-
hedaan hebben."
Lend aan, als verwachtte
Bling van haar woorden.
B. tot een lage, gemeene
de NV. Noord-Hollandsche Ultgeverz-
maatschappü is verschenen deel III van
de serie voor het mlddenstands-dlpkxna
onder den titel .Moe werkt de Vestigingswet-
Klelnbedrüf?" De schrijvers zün de heeren
B. de Hoo en mr. O. A. 8. M. Martens.
Daarmede is de literatuur over de Vestiglngs-
Wet-Klelnbedrüf een werk rijker geworden.
Deze rijkdom zit niet in quantitatieve maar
tn qualitatieve aanwinst.
Immers dit boek wüst voor bet eerst in be-
knopten en voor een ieder te bevatten vorm den
practicus den weg, dien hü moet Inslaan om
deze nieuwe en daarom voor hem vreemde wet
getrouw na- te leven.
De winkelier en zün toekomstige opvolger
of hü behoort of behooren zal tot den zelfstan
digen winkelstand, dan wel tot de leiders van
fillaalbedrüven, coöperatieve winkels of tot de
afdeeling-chefs der warenhuizen heeft thans
een handleiding, die hem zonder bovenmatige
inspanning vertrouwd maakt met hetgeen hU
te doen en te laten beeft wil hü niet in conflict
komen met deze ordeningswet voor den winkel
stand.
Daarvoor mag men de schrUvers dankbaar
zün, te meer omdat hun woord gezag heeft als
komende van ambtenaren, die dagelUks met de
toepassing van de wet te maken hebben.
bQ een ongeval met p Q KA
doodeWken afloop T èfaOVe"
mG UUR NA HET ONGEVAL
Op ééne niet onbelangrüke omissie
den vinger leggen.
Met nadruk wordt gewezen op het
voor verplaatsingen binnen de gemeente tüdens
den spertüd wdl, maar na vaststelling der
vestiglngseischen geen vergunning verelscht is.
Deze uitzondering geldt wel voor den zelf
standigen winkelier, die zün zaak binnen de
zelfde gemeente verplaatst, maar geldt niet voor
de verplaatsing van een filiaalhouder of een
leider van een coöperatieven winkel of een af-
deelingschef binnen dezelfde gemeente. De wet
spreekt immers „van verplaatsing van een in
richting."
Voor dit verschil Is naar mUn oordeel geen
gezond motief aan te voeren, maar er Is daar
om te meer reden om er ultdrukkelUk op te
vrüsen.
Ik wil hiermede volstaanen eindigen met
winkeliers in de verschillende vormen, waarin
het bedrijfsleven die kent, toekomstige winke
liers, leiden van grootwlnkelbedrüven en van
coöperatieve winkels het kennis nemen van dit
werk zeer büzonder aan te bevelen. De prüs is
gelukkig gehouden binnen het bereik van vrij
wel Iedere beun, bedraagt n.I. slechts ds somma
van fOM.
werden verliefd op elkaar. Ik voelde het
alles, maar schrijven deed ik het niet Zou hs
het tóch tusschen de regels door gelezen hrtZ
ben?...."
Ze zweeg even, In gedachten.
..Daama is er nog Mn brief van hem
kooien. Hü vertelde het me, alles. Ik houd hst
niet uit per briefwisseling alleen, schreef hh
Kon Ik Je maar zelf zien en spreken. Elsle m
gouden we gelukkig zün. In z’n schrijven
uitdrukkingen was het *n type net als
als JU Jim. Zoo stelde ik me hem tenminX
voor."
Jim greep den rand van de boot steviger vaK
„*k Heb hem geantwoord,” vertelde het
je verder, ji« mocht hü mijn gevoelens
ook weten, nietwaar?"
HU knikte. ,JSn?”
„Niets heb ik meer van hem gehoord, heel»,
maal niets. lederen Zaterdag ben ik weer nau
de brievenbus geloopen, in de hoop, dat h(j m»
toch niet sou zün vergeten..Ik vond niets. Del
Is nu al enkele maanden geleden Jim.... ml».
Gedurende enkele seconden was daar tan
spannende en verlangende stilte tusschen hen
beiden.
Dan fluisterde Elsle „Brown Max ik ver
geef het Ja Jim, zóó is alles goed."
