Temidden
van
Een pracht van een wagen
■^|^|Chineesche
bandieten.
•V
JACHT OP IJSBERGEN
ER VARINGEN VAN EEN
AMERIKAAN
Origineele
koopman
Bi;
DE GEHEIMZINNIGE „ACHT”
J
over-
„Gevaar in zicht!"
Reeds meer dan 2000
jaar stenografie!
A
KORT VERHAAL
I
In den ban van het yt
Ee
Zegenrijk werk wacht
er voor de missie
Het zyn geen ordelooze benden,
maar etraf-georganièeerde, wel-
bewapende afpersers
Wanneer Elmer Wheeler
hemden verkoopt
KINDERWAGEN MET
GRAMOFOON
Spannende avonturen van de
„Oceaan-politie"
r;'
K?'
WW
1
I
Harvey
een
Een markant type van een Chineesche»
bandiet
M
de
j
1
Madruk verboden. Ide gewone maaltijden.
4
X
op
de
«i
t
E
Vier dagen later gelukte het eenigen man
nen op de boot te klimmen. Uit de aantee-
keningen lazen zij, dat het schip zich had
bevonden dicht bij een onschuldig uitzieniden
Ijsberg, welke plotseling was omgekanteld en
het schip In zijn Ijzige klem had meege
sleurd. De bemanning kon zich bijtijds in
veiligheid geilen en op een voorbjjvarenden
walvischvaarder overstappen.
Tegen de aanwezigheid van dit gevaar waarschuwt
de Oceaan-politie
Onherbergzame oorden in het Chineesche bergland, waarheen de bandieten hun
slachtoffers ontvoeren
hel
Fn
lts
Th
„You 1
Kent
De tijd, dat ik wachten moest, leek me een
eeuw, maar eindelijk moesten wé dan aan den
start komen en vlogen we weg. Schitterend ging
het. Het publiek juichte mij toe en na eenige
minuten had ik de leiding. Het ging razend
snel, ai en toe schoot ik een eind de lucht in
door de hobbels op de baan. Het was i
niet zoo n moderne als men tegenwoordig'heeft,
want het is al wat jaartjes terug.
Enfin. om kort te gaan, zonder ongelukken
kwam ik aan de finish, alwaar ik gehuldigd
werd door het publiek en het comité, dat den
wedstrijd georganiseerd had.
woordlg rijdt, was dit toch een juweeltjel Ik
had nog nimmer aan een race deelgenomen,
toen ik een hieuwen wagen van mjjn vader
kreeg. Ik had altijd al den wcnsch gehad om
mijn krachten met verschillende lui te meten,
zoodat ik besloot in het geheim op zoo’n wed
strijd in te schrijven.
De heele week had ik mijn wagen geïnspec
teerd en hij liep keurig. Alles was perfect in
orde en toen ik dan ook op de renbaan aan-
I
•eb
Me
eta
1
M
te
ven
niti
doo
een
«Ui
tem
rite
D
beri
een
Hal
Het
on-
de
bot
0a
Ott
ver
E
te
•egt
Al zjjn de slaapliedjes eenigszins uit de mo
de geraakt, geheel er van af Is men toch nog
meest zeldzame verkeerspolitie ter
II wereld is de „üsberg-polltie”. Schert-
■■“^send noemt men haar in Amerika de
„üsberg-verkeerspolitle”, omdat zü ook
werkelijk het verkeer in den Atlantischen
Oceaan regelt en schepen waarschuwt voor
naderende Ijsbergen.
Tenslotte dat heeft Harvey ook
gen. Het ging er vroolijk toe en ik dacht ab- maakt wordt zoo’n gevangene,
soluut niet aan mijn nieuwen wagen.
Midden in den nacht werd ik echter plotse
ling wakker en herinnerde m’n wagen bij de
renbaan. Vlug kleedde ik mU aan en was spoe
dig op weg naar de baan. Ik had echter nog
geen vijf minutéh geloopen, of daar kwam mid
den op den weg mijn nieuwe wagen aanrijden,
zonder licht, heelemaal in zjjn eentje. Niemand
was er in Hij was op weg naar huis! Heelemaal
alleen! Ja, een pracht van een wagen was dat!"
„Nou, Henry,” sprak Lizzy, „maar dat geloof
ik niet. Een auto heeft geen verstand! Wat voor
een wagen was het?**
„Een paard en een wagen!"
Noorden, daar er eenige naderende Ijsbergen elkaar, vergetend dat daar nog steeds een sigaar
waren gesignaleerd. Zoo passeerde men den tusschen was, wanneer John verhaalde van de
.snelheid van over de 140”, toen hjj zelf uit de
bocht schoot, buiten de baan, om slechts zijn
laat op den avond werd het gevonden,
in het Zuiden.
De kleine Ijsberg was afgedreven en stak
slechts een stukje boven het water-uit, het
geen des te verraderlüker is. Men ging den klei
nen ijsberg in volle vaart achterna. Het begon
te sneeuwen en de wind stak op.
sneeuwjacht kon nauwelijks een
derzocht, ontbrak er een groot stuk. Onmid-
delljjk stelde de kapitein een onderzoek in en
X X. vèr
heftige strijd. ter wel in een georganiseerde communistische
gemeenschap; iedereen besteedt het geld, dat
hij buit maakt in het belang van het alge
meen welzijn. Men betaalt rekeningen voor de
organisatie en stort het ontvangen losgeld,
de
de winst gedeeld.
Sommigen sturen het geld naar huis op
dezelfde manier als bü ops de arbeiders die
bulten hun woonplaats werken, vaak doen
Men kan er zich in Europa haast geen voor
stelling van maken, hoe gedurende de laatste
8 i 7 jaren de openbare veiligheid in Mants-
joerjje door uitgebeelde rooverbenden bedreigd
werd. Aanhoudend hoorde men van overvallen
op dorpen, ontvoering van reizigers efi aan
vallen op schepen in de rivieren van het bin
nenland.
Toen de Amerikaansche geneesheer
men
„Ik was als een
meege-
die toch
I blijkbaar niet vrijgekocht wordt en slechts een
hinderlijke ballast is, eenvoudig met twee bijl
slagen het hoofd ingeslagen.
De grootste schuld, dat de roovers die toch
overigens zooveel goede eigenschappen bezit
ten. zoo verwilderen, is wel het opiumgebruik.
De leden der rooversafdeellng, waardoor Har
vey ontvoerd was, hadden leder ongeveer 1000
dollar noodig voor dit vergif. Zjj zijn er zoo
aan verslaafd, dat zelfs de Chineesche regee-
rlng het door de vingers moet zien wanneer
zü leden van zulke bandietenbenden in dienst
nemen. Harvey maakte zelfs kennis met een
genenal van het Chineesche leger, die jaar
lijks ongeveer 5000 dollar voor deze „liefheb
berij" uitgaf. Opium vervangt voor zeer velen
niet, daar men herhaalde malen geconstateerd
heeft, dat kleine kinderen bjj zachte muziek
gemakkelijk inslapen. Een kinderwagen-fabri-
kant in Winnipeg is nu op het idee gekomen,
in de kinderwagens kleine gramofoons in te
bouwen. Het toestel kan met een hefboompje
in beweging gebracht worden en automatisch
dan verschillende kinderliedjes spelen. Heel
zachtjes weerklinkt de muziek, zoodat de klei
ne kinderén, die eerst geïnteresseerd toehoo-
ren, spoedig in slaap vallen.
bijzonder gesteld zijn, zij betalen voor een
geweer 350 dollar per stuk en 50 dollar voor
100 patronen!
Deze roovers behooren ook absoluut niet tot
de onbeschaafde, mindere klasse. Bij de bende,
die den Amerikaanschen dokter ontvoerde,
waren er velen, die graag luisterden naar ver
tellingen over de nieuwe wereld.... er waren
er ook die zelfs gedichten en liederen voor
droegen, die zü vroeger op school geleerd had
den... die met genoegen luisterden naar
versjes die zü de kinderen op lieten zeggen....
Ja, de Amerikaan hoorde zelfs hoe de roovers
in de aangrenzende hut als het ware met el
kander wedijverden in de kennis der klassie
ken en vaak urenlang beroemde gedichten en
spreuken van Confucius reciteerden.
Harvey wist vriendschap te sluiten met een
der bandieteneen man van 38 jaar die als
officier in het leger van generaal Wa-Pei-Fu
gediend had, maar na het einde der heer
schappij van dezen generaal zich gedwongen
zag om het „beroep” van roover uit te oefe
nen. Hij gebruikte geen opium, noch tabak
en wat dat zeggen wil zullen we dadelijk hoo
ren hij zag er altijd even keurig
uit. In een gesprek vermeed hij alle
Eens signaleerde een boot op 54 graden Noor
derbreedte een reusachtlgen ijsberg, die in
trotsche rust Zuidwaarts dreef. Hij kwam als
een dreigende muur op haar af. Dertig meter
hoog, bijna twee KM. lang en waarschijnlijk,
lag hij 200 meter in het water. Met kleine mid
delen konden de mannen hier niets uitrich
ten, dus gingen twee booten er op af. De be
zetting klauterde op den reus en boorde eerst
vier diepe gaten in het ijs. Deze werden ge
laden met ecrasiet, de lonten werden aange
stoken en dan haastte men zich naar het schip
terug. Dertig minuten later ging de lading
in de lucht. Het was een gigantisch schouw
spel. De berg sprong uit elkaar in kleine
stukjes en zonk langzaam de diepte in...., I
Later, toen alles weer tot rust was gekomen der stevig aan dit hemd genaaid,” maar: „De
en eenige overblijfselen vakkundig werden on-
De Wmsrh van iedereen, die op de
denrennen wedt is, dat atfn pM"
«pegasus” zal zijn I
Op de eerste plaats dacht men aan de be
strijding van den cocaïne-handel,'waarbij de po
litie eveneens tot nu toe nog maar weinig re
sultaten behaalde. Als onmiddellijk gevolg van
deze hervorming meldden zich talrijke vrouwe
lijke studenten aan om voor den crimineelen
dienst te worden opgeleid.
Het is nog niet lang geleden, dat de Engcl-
sche politie het absoluut overbodig vond, een
offlcieelen strijd te voeren tegen de handelaars
in blanke slavinnen en wel met de eigenaardige
motlveerlng, dat er in Groot-Brittannlë geen
handelaars in blanke slavinnen bestonden. Dat
is echter na het raadselacht^ge verdwijnen van
verschillende meisjes uit Londen en andere
groote Engelsche steden geheel anders gewor
den. In de verschillende bladen werd ‘n scher
pe actie gevoerd tegen Scotland Yard en men
verweet de politie, dat zij uit nationalen trots I
haar plicht niet voldoende vervulde. Het ge
val kwam zelfs in het Lagerhuis ter sprake en
het gevolg hiervan was. dat Scotland Yard be
vel kreeg op krachtdadige wijze den strijd aan
te binden tegen de handelaars in blanke sla
vinnen.
op de bank staan. Dat alles heeft echter niets
met de politiek uit te staan.
Evenals de organisatie is ook de bewape-
uitstekend ingericht. Zij gebruiken in
Nadat Wheeler wekenlang den verkoop van dit
middel had gadegeslagen, gaf hij de volgende
sentence: „Wilt u bij het scheren 6 minuten
tijd sparen?”
Het gevolg was, dat de omzet enorm steeg.
Doch daarmede was „Amerika's origineelste
koopman” nog niet tevreden. Eenige weken la
ter gaf hij de aanwijzing, in de toekomst den
verkoop met de volgende nieuwe sentence in
te leiden: ,Hoe zou het u bevallen, zich in den
halven tijd te scheren?”
Naar de firma meedeelt, steeg daarop de
omzet nogmaals aanzienlijk.
De methode, die Wheeler toepast om der
gelijke sentences te vinden, is steeds dezelfde.
Deze of gene firma vraagt hem om voorstel
len. Daarop begeeft hij zich tegenwoordig
omgeven door een geheelen staf van geschool
de medewerkers naar de desbetreffende
zaak en bestudeert daar den verkoop. Elk
woord, dat door de verkoopers gebruikt wordt,
noteert hij (zoo kon hij in het geval van het
scheermiddel 146 verschillende vormen van
aanprijzing vaststellen). Niet zelden vindt hü
hieronder reeds de sentence, die het meeste
succes belooft. Deze wordt dan voorloopig
opschepte en zich zooveel mogelijk aan inter
views onttrok.
John vertelde gaarne van zijn ervaringen en
gevaarlijke momenten uit zijn coureurs-loop-
baan. Henry meende echter nooit iets belang
rijks te kunjjmivertellen en beperkte zijn ge
sprekken totnW’Veer en de rake opmerkin
gen, wanneer John een van zijn verhalen, die
immer eindigden met „een pracht van een wa-
1 gen was dat,” opdlschte. Speciaal die laatste
zin van John had veel aan zijn populariteit bij
gedragen en had bij het publiek en zijn ken-
1 nissen de idee doen postvatten, dat hij elke
race met een nieuwen wagen reed. Doch Henry
wist wel beter en ergerde zich aan dezen zin.
„Had Je 'm daarnet moeten hooren, hoe hij
weer aan het bluffen was geslagen over die
- laatste race van hem, welke wedstrijd nota bene
door hem, Henry Brlnckman, was gewonnen,
hoewel John voorgaf dat de jury partijdig was
geweest. En dan weer die irrlteerende zin
er achter: „Een pracht van een wagen was dat."
Het was heelemaal geen pracht van een wagen,
hij had er zelfs driemaal pech mee gehad in
één wedstrijd. Wat zeurde die knul nou toch
eigenlijk-met zijn pracht van een wagen? En
fin, hij zou dien opsnijder wel krijgen. Hij had
ook een ervaring met een „pracht van een wa
gen." En een goeje ook.
Verwonderd staarde de vriendenkring.Henry
Brlnckman aan, toen hü, zonder dat hem om
een verhaal verzocht was zelfs, verklaarde ook
een spannende geschiedenis te weten. Een voor
val, dat hem zelfs nu nog bijgebleven was én
hem zoojuist weer in de gedachten schoot, toen
John Merx dien orlgineelen zin „een pracht
van een wagen was dat" uitsprak.
De verwondering belette dé vrienden echter
niet om in koor „vertellen” te roepen, waaraan
Henry dan voor den eersten keer in zijn leven
voldeed.
„Ja, John,” begon hi), ,4k had ook eens een
pracht van een wagen. Hij liep schitterend en
alhoewel natuurlijk niet te vergelijken met de
wggoïs. die da beroemde John Merx tegen-
wagen in den steek en kwamen om mijn kar
heen te staan, allerlei vragen tot mij richtend
en opmerkingen tegen elkaar plaatsend.
Ik voelde me natuurlijk zeer gewichtig en
was trotsch op mijn eigendom, alhoewel ik mij
in het begin niets op mijn gemak voelde tus
schen al die grootheden van de renbaan.
Het was een klein wagentje, liep reuze licht
en was uitmuntend uitgebalanceerd.
knoopen zijn verankerd!” en laat u de klan
ten dan tevens aan den knoop trekkefi.”
Deze sentence mag ietwat primitief aandoen
en ook de verkoopers schudden eerst het hoofd.
Maar zij volgden zijn raad op. Binnen 14 da
gen verdubbelde zich, dank zij dit woordje
„verankerd", de omzet der hemdenafdeeling.
Een van zijn beroemdste 'campagnes gold dé
invoering van een nieuw scheermiddel. Evenals
Door die I de meeste van deze preparaten werd het aan-
schijnwerper bevolen met de mededeeling, dat het het sche-
dringen. De nacht kwam, vol-gevaren. De ijs- I ren aangenamer en gemakkelijker zou maken,
berg was verdwenen. De beide radiozenders
moesten het bericht omroepen, dat zich ten
zuiden van de Beringstraat een kleine ijsberg
bevond, slechts enkele meters boven de zee uit
stekend, doch de rest was in het water ver
dwenen. „Gevaar in zichtI” werd omgeroepen.
Nadere inlichtingen konden helaas niet wor
den gegeven. „Blijf op uw post!" was het eeni
ge, dat kon worden teruggeseind op alle ang
stige vragen der schepen. Toch heeft men twee
dagen later den vluchteling onschadelijk kunnen
maken.
Natuurlijk maken de mannen van de „Ocean
Police” ook gevaarlijker en hachelijker ©ogen
blikken in hun beroep mede. Zoo zagen zij b.v.
op een dag in Februari voor een groote ijs-
barrière, die langzaam met den Labradorstroom
naar het zuiden kwam. De kolossale massa was
ruim 40 K.M. breed en hier en daar 60 meter
hoog. Daartegenover stonden zij machteloos en
daarom hielden zij hem alleen in bet oog. Op
een afstand van 150 schreden stond de ijsberg,
koud,’ ongenaakbaar en dreigend. Plotseling hoor*
de men een luid gejammer en gesteun. Het was
akelig om aan te hooren. Het geluid weerklonk
kilometers ver en drong door merg en been. De
tweede stuurman kreeg het bevel „Full Speed”
en het schip maakte als het ware een sprong.
Het vloog zuidwaarts. Weer klonk het gejammer
en toen meenden ze een fata morgana te zien.
De geheele ijsmuur barstte voor hun oogen. Een
luid gekraak, de berg vloog in de lucht en wierp
groote stukken ijs, grooter dan een normaal
huis, bet water in. Het was een merkwaardig I
schouwspel. Het water suisde en raasde en het
scheepje werd als een bal heen en weer geslin
gerd.
Later legde de stuurman het geval uit. De
Jammerende toon, welken men had ghoord, werd
veroorzaakt door bet verschuiven van het ijs,
alvorens de ijsberg uit elkaar sprong. Het eeni
ge, wat men in zulke gevallen te doen beeft,
is vluchten. f
steeds onder observatie van verkooper en pu
bliek onderzocht en eerst, wanneer de for
mule ook dan blijkt te voldoen, wordt zij tot
de sentence gemaakt, die van dat oogenblik
af aan door lederen verkooper moet worden
gebruikt.
Maar niet slechts tot de zuivere verkoops-
technlek heeft Wheeler zich beperkt. Een ho
tel klaagde over het feit, dat het aantal gas
ten voortdurend daalde. Wheeler’s eerste maat
regel was, dat hij de aankondiging: .Kamers
van 3.50 af” in „Kamers van 6 dollar en lager”
liet veranderen. Tot de vele andere door hem
in dit hotel ingevoerde maatregelen behoort
ook zijn aanwijzing aan den barkeeper, den
gasten gelegenheid te geven, zelf hun glazen
in te schenken. Door dezen maatregel verhoogde
zich de winst van het hotel met ongeveer 2
dollar per uitgeschonken flesch. Want dé
geoefende handen van de gasten kondeg
glazen niet zoo goed vullen, als dit van den
barkeeper geëlscht werd.
Bijzonder doeltreffend bleek ook Wheeler’s
raad aan een grooten expediteur te zijn. De
knechts kregen de aanwijzing lederen nieuwen
klant met handdoek en zeep te bezoeken!
Voor zü een meubelstuk aanpakten, hadden
zü eerst te vragen, waar men zich de handen
kon wasschen.
Overigens is Wheeler, die op het oogenblik
een van de bestverdienende mannen van Ame
rika is, met zün sentences zeer vrügevig. In
zün lezingen, die hü regelmatig voor organi
saties van winkeliers en Kamers van Koop
handel houdt, schenkt hü zün sentences een- j
voudig weg. Zoo heeft hü eens aan alle kruiers
van de wereld den raad gegeven, een naar
den trein snellenden passagier niet meer in
den weg te treden met de woorden „Koffers
dragen?" maar hem met de woorden: „Welken
trein wilt u halen?” aan te spreken.
En niet minder populair is de sentence ge
worden, die Wheeler eens op een schoonen
dag in Mei aan een bedelaar ten geschenke
gaf: „Zegt u niet meer: „Ik ben hongerig.”
raadde hü hem aan. „Zegt u: Het is lente
en ik ben blind....”
'loeken
en deed zich direct kennen als een uiterst be
schaafd en intellectueel mensch
Een andere roover was tot voor korten tüd
zelfs pen der hoogere politiebeambten in een
der voornaamste districten geweest, maar ten
gevolge der politieke omwentelingen zag hü
zich genoodzaakt om zich bü de roovers aap
te sluiten om zoodoende in zün onderhoud te
kunnen voorzien.
Veel anderen waren het slachtoffer gewor
den van de kinderhuwelüken, die men zoo
veelvuldig in China aantreft. De roovers maak
ten dan niet alleen gemeene zaak met de boe
ren of kleine kooplui, maar, naar gelang hun
vroegere betrekkingen, in de eerste plaats ook
met geregelde troepen, ten geen wonder, want
ook omgekeerd waren zooveel van deze gere
gelde soldatentroepen vroeger zelf ook roover
geweest. In ruil voor de vrijlating van den
Amerikaan wilde men büv. zün roovers in het
leger opnemen, de aanvoerders zouden zelfs
als onderofficieren worden aangesteld en hun
paarden met uitrusting er bü zouden betaald
worden: zelfs opium werd hun in iedere ge-
wenschte hoeveelheid beloofd. De officier van
de regeeringstroepen die dé onderhandelingen
met de bandieten over de in vrüheldsstelling
van Harvey voerde, was vroeger zelf roover
geweest en stond nu nog in velerlei betrekkin
gen tot zün oude kameraden, die ook thans
nog vol achting en vertrouwen tot hem opza
gen!
Het lot der gevangenen is zeer verschillend.
rZü dienen slechts als een middel om heel veel
kwam, lieten al m’n concurrenten hun eigen I 8e,d persen. Voor Harvey eischte
een som van 10.000 dollar. i
handelsartikel. Zü waren zoo bezorgd over
mün welzün, dat ik niet eens mee mocht hel
pen om boomen af te zagen, omdat ze bang
waren dat ik door een boom verpletterd zou
worden. Ik mocht zelfs geen hout hakken, om
dat ik me daarbü zou kunnen kwetsen!
Bemerken de roovers echter dat de familie
leden van hun slachtoffers zich niet om hen’
bekommeren en zü veronderstellen dit. als
de ontzaglüke sommen, die zü als losprüs
eischten, door de onbemiddelde menschen niet
betaald worden dan ontaardt de behande
ling der gevangenen in afschuwelüke beest
achtige mishandelingen.
Harvey heeft eens een menschelük wezen
I gezien; een man met verwilderde haren en
iMardgroei en een huid die in geen jaren ge-
a 1 wasschen scheen. Hü was büna naakt, kroop
met groqje moeite op handen en voeten voor
uit. waarbü de korte ketting van zün voet
boeien voortdurend rinkelde. Aan den ketting
was nog een groote üzeren bol bevestigd. Hü
hield zün vuile ontstoken handen boven het
’s Avonds heb ik met een aantal vrienden I vuur, dat haast uitgedoofd was, en keek hul-
pret gemaakt en zoodoende vergat ik den hee- peibos uit de half gesloten oogen rond, terwül
len wagen, die nog steeds bü de baan stónd, bü voortdurend zachtjes kreunde.
Met ons allen gingen we naar huls in één wa-
Het werk van deze zee-politie begint onge
veer half Februari, als het warme jaargetijde
de üsmassa’s in het Noorden losmaakt, en
naar het Zuiden drüft.
In theorie kan men wel merken, dat er een
üsberg nadert. De theoretici zeggen b.v. „Wan
neer de temperatuur van het water snel af-
neenft en er komt een nevel over de aee, na
dert er een üsberg”. Maar meestal komt deze
grondstelling niet uit. Ook door de echo kan
men een üsberg niet met zekerheid vaststel
len. Mén kan hem op dezelfde manier vin
den als een jager een haas vindt. Men vindt
echter nooit de plaats, als men vertrouwt op
de hierboven omschreven theorieën en van
daar, dat het voor de schepen op zee, vooral
in het vroege voorjaar, zoo gevaarlük kan zün.
Wel weet de zeeman waar de zee het gevaar-
lüks^ is.en ultküken is dan natuurlük dubbel
geboden, doch verder vertrouwt men graag op
de „Ocean-Police”.
De booten van de „Ocean Police” zün niet
groot, maar goed bemand. Iedere boot beeft
acht officieren, in het geheel zün 44 man aan
boord. Dag en nacht is men op zün post. De
verkeers-politle der zee dient er voor te wa
ken, dat de schepen niet in aanraking koenen
met de ijsbergen, welke, van het Noorden ko
mend, snel naar het Zuiden afdrüven. Ziet
de verkeers-politle een dergelüken üsberg aan
komen, dan handelt zü snel. Kleine bergen
laat men springen met twee explosiegranaten
uit een 10 cM. kanon, dat men aan boord
heeft. Groote ijsbergen dienen echter met
dynamietladlngen te worden vernietigd.
Aan den voet van den Griekschen Parnsn
heeft men eenigen tüd geleden een zeer merk
waardige tafel opgegraven, waarvan de inscrip
ties den geleerden vele hoofdbrekens hebben
gekost, totdat men tot de ontdekking kwun,
dat men hier met de oudste stenografie ter
wereld te doen heul, een kortschrift nl., dat door
een oud-Griekschen notaris „voor eigen gebruik’
was uitgevonden en door hem werd aangewend
voor het snelle afhandelen van contracten.
Toch schünt het systeem in Griekenland niet
algemeen verspreid te zün geweest, want er k
verder geen tweede stuk van dien aard
gevonden.
Eerst eeuwen later, in 65 v. Chr., begon een
vrügelatene en gunsteling van den Romeinschen
redenaar en politicos, Cicero, Tiro genaamd,
een nieuw systeem 'stenografie uit te werken,
vooreerst alleen met het doel om de meestal
geïmproviseerde redevoeringen van zün bescher
mer op te schrüven en ze voor het nageslacht
te bewaren.
Inderdaad hebben wü het aan dien Tiro te
danken, dat de complete redevoeringen nn
Cicero voor ons behouden zün gebleven; Tin
stenografeerde ze en dicteerde dan aan de
„schrüfslaven en -slavinnen” in normaal schrift
In het openbaar werd die stenografie van
Tiro het worden „Tlronische noten” genoemd
voor het eerst gebruikt tot het einde na
63 en het begin van 62 v. Chr., toen Cicero den
uitvinder van het kortschrift naar den Senaat
zond, om een politieke rede van Cato te no-
teeren.
Nauwelükswas deze rede beëindigd, of W
liet het stenogram in normaal schrift opschrij
ven en aan de poort slaan, terwül de senaau-
zitting nauwelüks was afgeloopen. Het was da
beroemde redevoering die het complot van Ca-
tllina den dood bracht. De séenografle wal
daarmee in dienst van de politiek gekomen.
Het eerste practlsch resultaat van de „TW
nlsche noten”, welk systeem later „Tachypanr
werd genoemd, bracht vele Romeinen ta
gebruik van dit schrift. Slaven en slavlima
werden er In onderwezen en Tiro hield er e®
ware school voor stenografen op na. Wd w<®
zü een beetje anders bestuurd dan de sch"”
in onzen tüd, want, wanneer de leerlingen tmr
ten maakten, sneed men hun de vingerpesen
Tot in de 11e eeuw bleven de Tlronische
het eenige kortschrift, dat in Europa bek
was. Eeuwen later doken in Engeland,
Spanje en Zweden nieuwe systemen op,
gebaseerd op „geometrische” be®lnsele’!L1^
boogjes, punten en lünen. In het begin der
eeuw waren de Fransche en Engelsche
des reeds algemeen bekend. In 1834 g**
Duitscher Gabelsbefger een boekje uit.
ding tot de Stenografie”, waarmee ook Dun?"
land zün systeem had, dat weer door anoere
talen Is nagevolgd. Voor de Nederlandsen®
ontwierp o.m. A. W. Groote in 1895 zün
kende systeem, dat thans nog altijd ingewu»
klemmen, met onverminderde vaart een ge-
vaarlüke zwenking te maken en zün inmiddels
naderbij gekomen tegenstanders weder ver ach
ter zich te laten. John vertelde van brandende
wagens midden op de baan, hoe hü op derge-
lüke resten Invloog, om echter met brandwon
den overdekt en onder de daverende toejui
chingen van het publiek zün race laconiek te'
vervolgen en als eerste te eindigen, daarbü im
mer een of ander record met stukken brekend.
.Henry Brlnckman” placht John dan immer
te zeggen, ,Je bent een beste, brave Jongeman
en je kunt wel een beetje racen ook, maar....
Je moet die onhebbelükheid, iemand steeds in
de rede te vallen met onzinnige, niet ter zake
dienende vragen, nou elndelük eens afleeren.
Je brengt mü van m’n A propos en je ergert
mün toehoorders.”
Uiterlük zoowel als innerlük waren John Merx
en Henry Brlnckman twee groote tegenstellin
gen. Slechts twee-dingen hadden zü gemeen:
de hobby voor racen en records breken en de
hobby voor Lizzy. John Merx was de groote, be-
Zoo leeft de verkeerspolitie van den Ooeasm I roemde coureur, aanbeden door duizenden
temidden van vele gevaren, beleeft ernstige en meisjes; Henry Brlnckman de niet minder
vroolüke avonturen en beschermt de schepen, I beroemde, doch, en dit in tegenstelling met
«elke veilig hun weg kunnen gaan. John Merx. yetfegpn eutOfieeer. dienoott
know the newest Wheeler-sentence?
u de nieuwste Wheeler-spreekwüze
ai?” deze vraag kan men in Amerika even
veel hooren stellen als in andere landen de
vraag naar de nieuwste mop. Maar in de U.
S. A. lacht men niet slechts om de nieuwe
„Wheeler-sentences." In Pennsylvanië en in
den staat New York, in Nebraska en in Flo
rida doet de handige Amerikaan zün zaken
met een Wheeler-spreekwüze.
De man, die in korten tüd het ideaal van
den modernen business-man geworden is, was
nog slechts weinige Jaren geleden werkzaam
op de advertentie-afdeeling van een Ameri
kaansche provinciale courant. Op zekeren dag
kwam de eigenaar van een confectle-magazün
bü hem en vertelde hem, dat op zün laatste
advertenties wel een groot aantal nieuwe koo-
pers in zün winkel gekomen was, maar dat
vele menschen zün zaak, weer hadden verla
ten, ronder iets te koopen. En daarmede be
gon Wheeler's carrière.
Hü vergezelde den adverteerder naar zün
zaak en liep daar eenige dagen tusschen de
toonbanken rond. Hü hoorde, wat de verkoo
pers zeiden en sloeg de klanten daarbü gade.
En toen gaf hü zün eerste .sentence” op
het oogenblik zün het er meer dan 100.000 ge
worden. Aan de hemdenverkoopers zeide hü:
„Zeg nu eens niet: ,De knoopen zün büzon-
Amerlkaansch grootgrondbezitter
doorbracht, viel hü bü een dergelüke overrom
peling in handen der bandieten.
Later is er een boek verschenen, waarin
lotgevallen beschreven worden en waar
door een duidelük licht geworpen wordt op
het lot der vreemdelingen in China, maar dat
tevens ook bewüst, hoe weinig al deze dingen
met het bolsjewisme te maken hebben.
Er is hier geen sprake van wilde op zich
zelf staande bandieten, neen, het gaat hier
om een georganiseerde vereenlglng, met be
ambten, bankkredieten en ’n eigen systeem
van registratie en boekhouding. Zü leven ech-
Naast deze besmettelüke ziekte heerscht
der de toovers de vreeselüke ontsteking
bindweefsels, waarvan men in China h»«n
leder gezin en in alle standen slachtoffer,
aantreft. Op grond van statistische berete
ningen schat Harvey het aantal van deze zie-
ken niet minder dan op 100 millioen....
Jaar 5 millioen nieuwe gevallen.... meestel
reeds bü kinderen. Hü beweert, dat 1 millioen
Chineezen aan beide oogen en 3 A 4 milliooi
aan een oog blind zün. Bü 20 nUUioen is ha
gezicht door ontstekingen zoo verzwakt, <kt
de aangetaste patiënten op de meest ellendige
wüze hun kommervol bestaan nog kunnen rek
ken.
Bü dergelüke toestanden is de taak- vu
onze Christelüke Missie in China bijzonder
zwaar en moeilük. Dat zü evenwel uitzicht op
verbetering hebben, bewüst wel het feit, dat de
gevangen Amerikaan vertelde en dat wel tot
nadenken stemt.
Op zekeren dag zong hü voor de rooven,
die graag hooren zingen, het oude lied: J(s-
der o God bü UI” Toen hü de tweede strophe
geëindigd had, kwam een der bandieten nur
Harvey geslopen. Gewoonlük was hü de groot
ste schreeuwer en ergste schimper van t heek
leger.nu schreide en snikte hü ais *n kind;
sidderend over geheel zün lichaam, stiet hj
met heesche geluiden uit: ,Jn mün Jeugd het
ik dat lied zoo vaak in een Missiehuis gehoord.
Ik kan het hier niet hooren.Zing het nooit
meer!”....
Men kan het de politie in Londen gerust
toevertrouwen, zü heeft verstand van organisa
tie. Binnen enkele weken werd in Scotland Yard
voor de bestrüding van dan handel in blanke
slavinnen een speciale afdeellng georganiseerd, I J. Howard zün vacantie bü een züner vrien-
dle hare werkzaamheid over het geheele land
uitstrekt en spoedig de eerste resultaten be
reikt had, zoodat Scotland- Yard in de kranten
weer toegejuicht werd. De nieuwe afdeellng had zün
haar successen te danken aan een flleuwe tac
tiek waarop de misdadigers niet voorbereid
waren. Voor de eerste maal in de geschiedenis
der Engelsche crimineele politie werden ver-
antwoordelüke vrouwelüke beambten aange
steld. Rond deze acht beambten, „de geheim
zinnige 8,” (zoo werden zü in de misdadigers-
kringen genoemd) ontstond een
De conservatieven kantten zich met alle ge
weld tegen het aanstellen van vrouwen in de
kringen der crimineele politie en pas eerst na organisatle en
een langdurig debat hebben de vooruitstreven- I overeenkomstig de voorschriften op 'n bank-
den het pleit gewonnen. Er werden 8 nieuwe rekening. Aan het einde van het jaar wordt
afdeelingen opgericht en aan het hoofd Van
iedere afdeellng werd een vrouw aangesteld. Zü
wordt ter züde gestaan door een ervaren amb
tenaar der crimineele politie, speciaal waar het anderen laten hun _aandeelen jaren achtereen
afdeelingen betrof, die handelend moesten op
treden. Het origineele van dit geval is wel, dat
niemand wist, wie die „geheimzinnige 8” wa- I ning
ren, terwül de meesten van meenlng zün dat hoofdzaak Mausergeweren van Duiisch fabri-
men de beste en de meest ervaren ambtenaressen vreeselüke wapens, waarop de bandieten
gekozen heeft, die tot nu toe ter bestrüding
van de prostitutie werkzaam waren. De uitste
kende resultaten, die men met ’t optreden der
vrouw in Scotland Yard behaalde, zün aanlei
ding geworden, dat ook in andere takken van
den crimineelen dienst meer dan te voren be
kwame vrouwen voor leidinggevende functies
opgeleid werden.
IJs, ijs en nog eens ijs.
igaren gingen uit en werden stuk gebeten,
dameszak doekjes werden propjes, wanneer
John Merx vertelde over zün ervaringen op
de autorenbaan. Zóó eminent bouwde John
Merx zün sensationeele verhalen op, zóó rea
listisch, dat men zich op de tribunes van de
Avusbaan waande en het daveren van motoren
en wegschieten van racewagens zelve büwoon-
Usbergen zün volkomen onberekenbaar en on- de. Men zag John van den start wegschleten,
betrouwbaar. Soms drüven zü statig voort, vaak men zag hem de leiding nemen, ontnemen en
ook beginnen zü, zonder eenige waarneembare hernemen, men hield zich vast als iemand in
reden, te wankelen en vallen om. Wee het schip, razende vaart uit de bocht schoot, vlak voor
dat zich dan in de nabüheid bevindt! Het vorig John's snellen wagen. De dames «laakten een
jaar voer men door een dichten mist naar het gu, de heeren klemden hun kaken energiek op
gesignaleerd. Zoo passeerde men den
poolcirkel en kwam in de Davis-Straat. Plotse
ling werd er geschreeuwd „Üsberg!” En het
volgend oogenblik sag iedereen een berg. Op I handen nog krampachtiger om hit stuur te
nauwelüks 40 meter dreef de berg voorbü, ge
luidloos, als een groenig-witte schaduw. Juist,
toen hü bü het midden van de boot was, gaf
de stuurman een kreet. In een kloof van den
drüvenden berg stond een schip, een driemaster,
waarvan de reddingsbooten waren uitgezet. Een
zeil hing slap naar omlaag, de Noorsche vlag
wapperde nog. Het was een droefgeestig, ja
tragisch gezicht, zoo’n hulpeloose reus, zonder
bemanning, overvallen door een nog grooteren
en veel sterkeren reus.”