Temidden van Een pracht van een wagen ■^|^|Chineesche bandieten. •V JACHT OP IJSBERGEN ER VARINGEN VAN EEN AMERIKAAN Origineele koopman Bi; DE GEHEIMZINNIGE „ACHT” J over- „Gevaar in zicht!" Reeds meer dan 2000 jaar stenografie! A KORT VERHAAL I In den ban van het yt Ee Zegenrijk werk wacht er voor de missie Het zyn geen ordelooze benden, maar etraf-georganièeerde, wel- bewapende afpersers Wanneer Elmer Wheeler hemden verkoopt KINDERWAGEN MET GRAMOFOON Spannende avonturen van de „Oceaan-politie" r;' K?' WW 1 I Harvey een Een markant type van een Chineesche» bandiet M de j 1 Madruk verboden. Ide gewone maaltijden. 4 X op de «i t E Vier dagen later gelukte het eenigen man nen op de boot te klimmen. Uit de aantee- keningen lazen zij, dat het schip zich had bevonden dicht bij een onschuldig uitzieniden Ijsberg, welke plotseling was omgekanteld en het schip In zijn Ijzige klem had meege sleurd. De bemanning kon zich bijtijds in veiligheid geilen en op een voorbjjvarenden walvischvaarder overstappen. Tegen de aanwezigheid van dit gevaar waarschuwt de Oceaan-politie Onherbergzame oorden in het Chineesche bergland, waarheen de bandieten hun slachtoffers ontvoeren hel Fn lts Th „You 1 Kent De tijd, dat ik wachten moest, leek me een eeuw, maar eindelijk moesten wé dan aan den start komen en vlogen we weg. Schitterend ging het. Het publiek juichte mij toe en na eenige minuten had ik de leiding. Het ging razend snel, ai en toe schoot ik een eind de lucht in door de hobbels op de baan. Het was i niet zoo n moderne als men tegenwoordig'heeft, want het is al wat jaartjes terug. Enfin. om kort te gaan, zonder ongelukken kwam ik aan de finish, alwaar ik gehuldigd werd door het publiek en het comité, dat den wedstrijd georganiseerd had. woordlg rijdt, was dit toch een juweeltjel Ik had nog nimmer aan een race deelgenomen, toen ik een hieuwen wagen van mjjn vader kreeg. Ik had altijd al den wcnsch gehad om mijn krachten met verschillende lui te meten, zoodat ik besloot in het geheim op zoo’n wed strijd in te schrijven. De heele week had ik mijn wagen geïnspec teerd en hij liep keurig. Alles was perfect in orde en toen ik dan ook op de renbaan aan- I •eb Me eta 1 M te ven niti doo een «Ui tem rite D beri een Hal Het on- de bot 0a Ott ver E te •egt Al zjjn de slaapliedjes eenigszins uit de mo de geraakt, geheel er van af Is men toch nog meest zeldzame verkeerspolitie ter II wereld is de „üsberg-polltie”. Schert- ■■“^send noemt men haar in Amerika de „üsberg-verkeerspolitle”, omdat zü ook werkelijk het verkeer in den Atlantischen Oceaan regelt en schepen waarschuwt voor naderende Ijsbergen. Tenslotte dat heeft Harvey ook gen. Het ging er vroolijk toe en ik dacht ab- maakt wordt zoo’n gevangene, soluut niet aan mijn nieuwen wagen. Midden in den nacht werd ik echter plotse ling wakker en herinnerde m’n wagen bij de renbaan. Vlug kleedde ik mU aan en was spoe dig op weg naar de baan. Ik had echter nog geen vijf minutéh geloopen, of daar kwam mid den op den weg mijn nieuwe wagen aanrijden, zonder licht, heelemaal in zjjn eentje. Niemand was er in Hij was op weg naar huis! Heelemaal alleen! Ja, een pracht van een wagen was dat!" „Nou, Henry,” sprak Lizzy, „maar dat geloof ik niet. Een auto heeft geen verstand! Wat voor een wagen was het?** „Een paard en een wagen!" Noorden, daar er eenige naderende Ijsbergen elkaar, vergetend dat daar nog steeds een sigaar waren gesignaleerd. Zoo passeerde men den tusschen was, wanneer John verhaalde van de .snelheid van over de 140”, toen hjj zelf uit de bocht schoot, buiten de baan, om slechts zijn laat op den avond werd het gevonden, in het Zuiden. De kleine Ijsberg was afgedreven en stak slechts een stukje boven het water-uit, het geen des te verraderlüker is. Men ging den klei nen ijsberg in volle vaart achterna. Het begon te sneeuwen en de wind stak op. sneeuwjacht kon nauwelijks een derzocht, ontbrak er een groot stuk. Onmid- delljjk stelde de kapitein een onderzoek in en X X. vèr heftige strijd. ter wel in een georganiseerde communistische gemeenschap; iedereen besteedt het geld, dat hij buit maakt in het belang van het alge meen welzijn. Men betaalt rekeningen voor de organisatie en stort het ontvangen losgeld, de de winst gedeeld. Sommigen sturen het geld naar huis op dezelfde manier als bü ops de arbeiders die bulten hun woonplaats werken, vaak doen Men kan er zich in Europa haast geen voor stelling van maken, hoe gedurende de laatste 8 i 7 jaren de openbare veiligheid in Mants- joerjje door uitgebeelde rooverbenden bedreigd werd. Aanhoudend hoorde men van overvallen op dorpen, ontvoering van reizigers efi aan vallen op schepen in de rivieren van het bin nenland. Toen de Amerikaansche geneesheer men „Ik was als een meege- die toch I blijkbaar niet vrijgekocht wordt en slechts een hinderlijke ballast is, eenvoudig met twee bijl slagen het hoofd ingeslagen. De grootste schuld, dat de roovers die toch overigens zooveel goede eigenschappen bezit ten. zoo verwilderen, is wel het opiumgebruik. De leden der rooversafdeellng, waardoor Har vey ontvoerd was, hadden leder ongeveer 1000 dollar noodig voor dit vergif. Zjj zijn er zoo aan verslaafd, dat zelfs de Chineesche regee- rlng het door de vingers moet zien wanneer zü leden van zulke bandietenbenden in dienst nemen. Harvey maakte zelfs kennis met een genenal van het Chineesche leger, die jaar lijks ongeveer 5000 dollar voor deze „liefheb berij" uitgaf. Opium vervangt voor zeer velen niet, daar men herhaalde malen geconstateerd heeft, dat kleine kinderen bjj zachte muziek gemakkelijk inslapen. Een kinderwagen-fabri- kant in Winnipeg is nu op het idee gekomen, in de kinderwagens kleine gramofoons in te bouwen. Het toestel kan met een hefboompje in beweging gebracht worden en automatisch dan verschillende kinderliedjes spelen. Heel zachtjes weerklinkt de muziek, zoodat de klei ne kinderén, die eerst geïnteresseerd toehoo- ren, spoedig in slaap vallen. bijzonder gesteld zijn, zij betalen voor een geweer 350 dollar per stuk en 50 dollar voor 100 patronen! Deze roovers behooren ook absoluut niet tot de onbeschaafde, mindere klasse. Bij de bende, die den Amerikaanschen dokter ontvoerde, waren er velen, die graag luisterden naar ver tellingen over de nieuwe wereld.... er waren er ook die zelfs gedichten en liederen voor droegen, die zü vroeger op school geleerd had den... die met genoegen luisterden naar versjes die zü de kinderen op lieten zeggen.... Ja, de Amerikaan hoorde zelfs hoe de roovers in de aangrenzende hut als het ware met el kander wedijverden in de kennis der klassie ken en vaak urenlang beroemde gedichten en spreuken van Confucius reciteerden. Harvey wist vriendschap te sluiten met een der bandieteneen man van 38 jaar die als officier in het leger van generaal Wa-Pei-Fu gediend had, maar na het einde der heer schappij van dezen generaal zich gedwongen zag om het „beroep” van roover uit te oefe nen. Hij gebruikte geen opium, noch tabak en wat dat zeggen wil zullen we dadelijk hoo ren hij zag er altijd even keurig uit. In een gesprek vermeed hij alle Eens signaleerde een boot op 54 graden Noor derbreedte een reusachtlgen ijsberg, die in trotsche rust Zuidwaarts dreef. Hij kwam als een dreigende muur op haar af. Dertig meter hoog, bijna twee KM. lang en waarschijnlijk, lag hij 200 meter in het water. Met kleine mid delen konden de mannen hier niets uitrich ten, dus gingen twee booten er op af. De be zetting klauterde op den reus en boorde eerst vier diepe gaten in het ijs. Deze werden ge laden met ecrasiet, de lonten werden aange stoken en dan haastte men zich naar het schip terug. Dertig minuten later ging de lading in de lucht. Het was een gigantisch schouw spel. De berg sprong uit elkaar in kleine stukjes en zonk langzaam de diepte in...., I Later, toen alles weer tot rust was gekomen der stevig aan dit hemd genaaid,” maar: „De en eenige overblijfselen vakkundig werden on- De Wmsrh van iedereen, die op de denrennen wedt is, dat atfn pM" «pegasus” zal zijn I Op de eerste plaats dacht men aan de be strijding van den cocaïne-handel,'waarbij de po litie eveneens tot nu toe nog maar weinig re sultaten behaalde. Als onmiddellijk gevolg van deze hervorming meldden zich talrijke vrouwe lijke studenten aan om voor den crimineelen dienst te worden opgeleid. Het is nog niet lang geleden, dat de Engcl- sche politie het absoluut overbodig vond, een offlcieelen strijd te voeren tegen de handelaars in blanke slavinnen en wel met de eigenaardige motlveerlng, dat er in Groot-Brittannlë geen handelaars in blanke slavinnen bestonden. Dat is echter na het raadselacht^ge verdwijnen van verschillende meisjes uit Londen en andere groote Engelsche steden geheel anders gewor den. In de verschillende bladen werd ‘n scher pe actie gevoerd tegen Scotland Yard en men verweet de politie, dat zij uit nationalen trots I haar plicht niet voldoende vervulde. Het ge val kwam zelfs in het Lagerhuis ter sprake en het gevolg hiervan was. dat Scotland Yard be vel kreeg op krachtdadige wijze den strijd aan te binden tegen de handelaars in blanke sla vinnen. op de bank staan. Dat alles heeft echter niets met de politiek uit te staan. Evenals de organisatie is ook de bewape- uitstekend ingericht. Zij gebruiken in Nadat Wheeler wekenlang den verkoop van dit middel had gadegeslagen, gaf hij de volgende sentence: „Wilt u bij het scheren 6 minuten tijd sparen?” Het gevolg was, dat de omzet enorm steeg. Doch daarmede was „Amerika's origineelste koopman” nog niet tevreden. Eenige weken la ter gaf hij de aanwijzing, in de toekomst den verkoop met de volgende nieuwe sentence in te leiden: ,Hoe zou het u bevallen, zich in den halven tijd te scheren?” Naar de firma meedeelt, steeg daarop de omzet nogmaals aanzienlijk. De methode, die Wheeler toepast om der gelijke sentences te vinden, is steeds dezelfde. Deze of gene firma vraagt hem om voorstel len. Daarop begeeft hij zich tegenwoordig omgeven door een geheelen staf van geschool de medewerkers naar de desbetreffende zaak en bestudeert daar den verkoop. Elk woord, dat door de verkoopers gebruikt wordt, noteert hij (zoo kon hij in het geval van het scheermiddel 146 verschillende vormen van aanprijzing vaststellen). Niet zelden vindt hü hieronder reeds de sentence, die het meeste succes belooft. Deze wordt dan voorloopig opschepte en zich zooveel mogelijk aan inter views onttrok. John vertelde gaarne van zijn ervaringen en gevaarlijke momenten uit zijn coureurs-loop- baan. Henry meende echter nooit iets belang rijks te kunjjmivertellen en beperkte zijn ge sprekken totnW’Veer en de rake opmerkin gen, wanneer John een van zijn verhalen, die immer eindigden met „een pracht van een wa- 1 gen was dat,” opdlschte. Speciaal die laatste zin van John had veel aan zijn populariteit bij gedragen en had bij het publiek en zijn ken- 1 nissen de idee doen postvatten, dat hij elke race met een nieuwen wagen reed. Doch Henry wist wel beter en ergerde zich aan dezen zin. „Had Je 'm daarnet moeten hooren, hoe hij weer aan het bluffen was geslagen over die - laatste race van hem, welke wedstrijd nota bene door hem, Henry Brlnckman, was gewonnen, hoewel John voorgaf dat de jury partijdig was geweest. En dan weer die irrlteerende zin er achter: „Een pracht van een wagen was dat." Het was heelemaal geen pracht van een wagen, hij had er zelfs driemaal pech mee gehad in één wedstrijd. Wat zeurde die knul nou toch eigenlijk-met zijn pracht van een wagen? En fin, hij zou dien opsnijder wel krijgen. Hij had ook een ervaring met een „pracht van een wa gen." En een goeje ook. Verwonderd staarde de vriendenkring.Henry Brlnckman aan, toen hü, zonder dat hem om een verhaal verzocht was zelfs, verklaarde ook een spannende geschiedenis te weten. Een voor val, dat hem zelfs nu nog bijgebleven was én hem zoojuist weer in de gedachten schoot, toen John Merx dien orlgineelen zin „een pracht van een wagen was dat" uitsprak. De verwondering belette dé vrienden echter niet om in koor „vertellen” te roepen, waaraan Henry dan voor den eersten keer in zijn leven voldeed. „Ja, John,” begon hi), ,4k had ook eens een pracht van een wagen. Hij liep schitterend en alhoewel natuurlijk niet te vergelijken met de wggoïs. die da beroemde John Merx tegen- wagen in den steek en kwamen om mijn kar heen te staan, allerlei vragen tot mij richtend en opmerkingen tegen elkaar plaatsend. Ik voelde me natuurlijk zeer gewichtig en was trotsch op mijn eigendom, alhoewel ik mij in het begin niets op mijn gemak voelde tus schen al die grootheden van de renbaan. Het was een klein wagentje, liep reuze licht en was uitmuntend uitgebalanceerd. knoopen zijn verankerd!” en laat u de klan ten dan tevens aan den knoop trekkefi.” Deze sentence mag ietwat primitief aandoen en ook de verkoopers schudden eerst het hoofd. Maar zij volgden zijn raad op. Binnen 14 da gen verdubbelde zich, dank zij dit woordje „verankerd", de omzet der hemdenafdeeling. Een van zijn beroemdste 'campagnes gold dé invoering van een nieuw scheermiddel. Evenals Door die I de meeste van deze preparaten werd het aan- schijnwerper bevolen met de mededeeling, dat het het sche- dringen. De nacht kwam, vol-gevaren. De ijs- I ren aangenamer en gemakkelijker zou maken, berg was verdwenen. De beide radiozenders moesten het bericht omroepen, dat zich ten zuiden van de Beringstraat een kleine ijsberg bevond, slechts enkele meters boven de zee uit stekend, doch de rest was in het water ver dwenen. „Gevaar in zichtI” werd omgeroepen. Nadere inlichtingen konden helaas niet wor den gegeven. „Blijf op uw post!" was het eeni ge, dat kon worden teruggeseind op alle ang stige vragen der schepen. Toch heeft men twee dagen later den vluchteling onschadelijk kunnen maken. Natuurlijk maken de mannen van de „Ocean Police” ook gevaarlijker en hachelijker ©ogen blikken in hun beroep mede. Zoo zagen zij b.v. op een dag in Februari voor een groote ijs- barrière, die langzaam met den Labradorstroom naar het zuiden kwam. De kolossale massa was ruim 40 K.M. breed en hier en daar 60 meter hoog. Daartegenover stonden zij machteloos en daarom hielden zij hem alleen in bet oog. Op een afstand van 150 schreden stond de ijsberg, koud,’ ongenaakbaar en dreigend. Plotseling hoor* de men een luid gejammer en gesteun. Het was akelig om aan te hooren. Het geluid weerklonk kilometers ver en drong door merg en been. De tweede stuurman kreeg het bevel „Full Speed” en het schip maakte als het ware een sprong. Het vloog zuidwaarts. Weer klonk het gejammer en toen meenden ze een fata morgana te zien. De geheele ijsmuur barstte voor hun oogen. Een luid gekraak, de berg vloog in de lucht en wierp groote stukken ijs, grooter dan een normaal huis, bet water in. Het was een merkwaardig I schouwspel. Het water suisde en raasde en het scheepje werd als een bal heen en weer geslin gerd. Later legde de stuurman het geval uit. De Jammerende toon, welken men had ghoord, werd veroorzaakt door bet verschuiven van het ijs, alvorens de ijsberg uit elkaar sprong. Het eeni ge, wat men in zulke gevallen te doen beeft, is vluchten. f steeds onder observatie van verkooper en pu bliek onderzocht en eerst, wanneer de for mule ook dan blijkt te voldoen, wordt zij tot de sentence gemaakt, die van dat oogenblik af aan door lederen verkooper moet worden gebruikt. Maar niet slechts tot de zuivere verkoops- technlek heeft Wheeler zich beperkt. Een ho tel klaagde over het feit, dat het aantal gas ten voortdurend daalde. Wheeler’s eerste maat regel was, dat hij de aankondiging: .Kamers van 3.50 af” in „Kamers van 6 dollar en lager” liet veranderen. Tot de vele andere door hem in dit hotel ingevoerde maatregelen behoort ook zijn aanwijzing aan den barkeeper, den gasten gelegenheid te geven, zelf hun glazen in te schenken. Door dezen maatregel verhoogde zich de winst van het hotel met ongeveer 2 dollar per uitgeschonken flesch. Want dé geoefende handen van de gasten kondeg glazen niet zoo goed vullen, als dit van den barkeeper geëlscht werd. Bijzonder doeltreffend bleek ook Wheeler’s raad aan een grooten expediteur te zijn. De knechts kregen de aanwijzing lederen nieuwen klant met handdoek en zeep te bezoeken! Voor zü een meubelstuk aanpakten, hadden zü eerst te vragen, waar men zich de handen kon wasschen. Overigens is Wheeler, die op het oogenblik een van de bestverdienende mannen van Ame rika is, met zün sentences zeer vrügevig. In zün lezingen, die hü regelmatig voor organi saties van winkeliers en Kamers van Koop handel houdt, schenkt hü zün sentences een- j voudig weg. Zoo heeft hü eens aan alle kruiers van de wereld den raad gegeven, een naar den trein snellenden passagier niet meer in den weg te treden met de woorden „Koffers dragen?" maar hem met de woorden: „Welken trein wilt u halen?” aan te spreken. En niet minder populair is de sentence ge worden, die Wheeler eens op een schoonen dag in Mei aan een bedelaar ten geschenke gaf: „Zegt u niet meer: „Ik ben hongerig.” raadde hü hem aan. „Zegt u: Het is lente en ik ben blind....” 'loeken en deed zich direct kennen als een uiterst be schaafd en intellectueel mensch Een andere roover was tot voor korten tüd zelfs pen der hoogere politiebeambten in een der voornaamste districten geweest, maar ten gevolge der politieke omwentelingen zag hü zich genoodzaakt om zich bü de roovers aap te sluiten om zoodoende in zün onderhoud te kunnen voorzien. Veel anderen waren het slachtoffer gewor den van de kinderhuwelüken, die men zoo veelvuldig in China aantreft. De roovers maak ten dan niet alleen gemeene zaak met de boe ren of kleine kooplui, maar, naar gelang hun vroegere betrekkingen, in de eerste plaats ook met geregelde troepen, ten geen wonder, want ook omgekeerd waren zooveel van deze gere gelde soldatentroepen vroeger zelf ook roover geweest. In ruil voor de vrijlating van den Amerikaan wilde men büv. zün roovers in het leger opnemen, de aanvoerders zouden zelfs als onderofficieren worden aangesteld en hun paarden met uitrusting er bü zouden betaald worden: zelfs opium werd hun in iedere ge- wenschte hoeveelheid beloofd. De officier van de regeeringstroepen die dé onderhandelingen met de bandieten over de in vrüheldsstelling van Harvey voerde, was vroeger zelf roover geweest en stond nu nog in velerlei betrekkin gen tot zün oude kameraden, die ook thans nog vol achting en vertrouwen tot hem opza gen! Het lot der gevangenen is zeer verschillend. rZü dienen slechts als een middel om heel veel kwam, lieten al m’n concurrenten hun eigen I 8e,d persen. Voor Harvey eischte een som van 10.000 dollar. i handelsartikel. Zü waren zoo bezorgd over mün welzün, dat ik niet eens mee mocht hel pen om boomen af te zagen, omdat ze bang waren dat ik door een boom verpletterd zou worden. Ik mocht zelfs geen hout hakken, om dat ik me daarbü zou kunnen kwetsen! Bemerken de roovers echter dat de familie leden van hun slachtoffers zich niet om hen’ bekommeren en zü veronderstellen dit. als de ontzaglüke sommen, die zü als losprüs eischten, door de onbemiddelde menschen niet betaald worden dan ontaardt de behande ling der gevangenen in afschuwelüke beest achtige mishandelingen. Harvey heeft eens een menschelük wezen I gezien; een man met verwilderde haren en iMardgroei en een huid die in geen jaren ge- a 1 wasschen scheen. Hü was büna naakt, kroop met groqje moeite op handen en voeten voor uit. waarbü de korte ketting van zün voet boeien voortdurend rinkelde. Aan den ketting was nog een groote üzeren bol bevestigd. Hü hield zün vuile ontstoken handen boven het ’s Avonds heb ik met een aantal vrienden I vuur, dat haast uitgedoofd was, en keek hul- pret gemaakt en zoodoende vergat ik den hee- peibos uit de half gesloten oogen rond, terwül len wagen, die nog steeds bü de baan stónd, bü voortdurend zachtjes kreunde. Met ons allen gingen we naar huls in één wa- Het werk van deze zee-politie begint onge veer half Februari, als het warme jaargetijde de üsmassa’s in het Noorden losmaakt, en naar het Zuiden drüft. In theorie kan men wel merken, dat er een üsberg nadert. De theoretici zeggen b.v. „Wan neer de temperatuur van het water snel af- neenft en er komt een nevel over de aee, na dert er een üsberg”. Maar meestal komt deze grondstelling niet uit. Ook door de echo kan men een üsberg niet met zekerheid vaststel len. Mén kan hem op dezelfde manier vin den als een jager een haas vindt. Men vindt echter nooit de plaats, als men vertrouwt op de hierboven omschreven theorieën en van daar, dat het voor de schepen op zee, vooral in het vroege voorjaar, zoo gevaarlük kan zün. Wel weet de zeeman waar de zee het gevaar- lüks^ is.en ultküken is dan natuurlük dubbel geboden, doch verder vertrouwt men graag op de „Ocean-Police”. De booten van de „Ocean Police” zün niet groot, maar goed bemand. Iedere boot beeft acht officieren, in het geheel zün 44 man aan boord. Dag en nacht is men op zün post. De verkeers-politle der zee dient er voor te wa ken, dat de schepen niet in aanraking koenen met de ijsbergen, welke, van het Noorden ko mend, snel naar het Zuiden afdrüven. Ziet de verkeers-politle een dergelüken üsberg aan komen, dan handelt zü snel. Kleine bergen laat men springen met twee explosiegranaten uit een 10 cM. kanon, dat men aan boord heeft. Groote ijsbergen dienen echter met dynamietladlngen te worden vernietigd. Aan den voet van den Griekschen Parnsn heeft men eenigen tüd geleden een zeer merk waardige tafel opgegraven, waarvan de inscrip ties den geleerden vele hoofdbrekens hebben gekost, totdat men tot de ontdekking kwun, dat men hier met de oudste stenografie ter wereld te doen heul, een kortschrift nl., dat door een oud-Griekschen notaris „voor eigen gebruik’ was uitgevonden en door hem werd aangewend voor het snelle afhandelen van contracten. Toch schünt het systeem in Griekenland niet algemeen verspreid te zün geweest, want er k verder geen tweede stuk van dien aard gevonden. Eerst eeuwen later, in 65 v. Chr., begon een vrügelatene en gunsteling van den Romeinschen redenaar en politicos, Cicero, Tiro genaamd, een nieuw systeem 'stenografie uit te werken, vooreerst alleen met het doel om de meestal geïmproviseerde redevoeringen van zün bescher mer op te schrüven en ze voor het nageslacht te bewaren. Inderdaad hebben wü het aan dien Tiro te danken, dat de complete redevoeringen nn Cicero voor ons behouden zün gebleven; Tin stenografeerde ze en dicteerde dan aan de „schrüfslaven en -slavinnen” in normaal schrift In het openbaar werd die stenografie van Tiro het worden „Tlronische noten” genoemd voor het eerst gebruikt tot het einde na 63 en het begin van 62 v. Chr., toen Cicero den uitvinder van het kortschrift naar den Senaat zond, om een politieke rede van Cato te no- teeren. Nauwelükswas deze rede beëindigd, of W liet het stenogram in normaal schrift opschrij ven en aan de poort slaan, terwül de senaau- zitting nauwelüks was afgeloopen. Het was da beroemde redevoering die het complot van Ca- tllina den dood bracht. De séenografle wal daarmee in dienst van de politiek gekomen. Het eerste practlsch resultaat van de „TW nlsche noten”, welk systeem later „Tachypanr werd genoemd, bracht vele Romeinen ta gebruik van dit schrift. Slaven en slavlima werden er In onderwezen en Tiro hield er e® ware school voor stenografen op na. Wd w<® zü een beetje anders bestuurd dan de sch"” in onzen tüd, want, wanneer de leerlingen tmr ten maakten, sneed men hun de vingerpesen Tot in de 11e eeuw bleven de Tlronische het eenige kortschrift, dat in Europa bek was. Eeuwen later doken in Engeland, Spanje en Zweden nieuwe systemen op, gebaseerd op „geometrische” be®lnsele’!L1^ boogjes, punten en lünen. In het begin der eeuw waren de Fransche en Engelsche des reeds algemeen bekend. In 1834 g** Duitscher Gabelsbefger een boekje uit. ding tot de Stenografie”, waarmee ook Dun?" land zün systeem had, dat weer door anoere talen Is nagevolgd. Voor de Nederlandsen® ontwierp o.m. A. W. Groote in 1895 zün kende systeem, dat thans nog altijd ingewu» klemmen, met onverminderde vaart een ge- vaarlüke zwenking te maken en zün inmiddels naderbij gekomen tegenstanders weder ver ach ter zich te laten. John vertelde van brandende wagens midden op de baan, hoe hü op derge- lüke resten Invloog, om echter met brandwon den overdekt en onder de daverende toejui chingen van het publiek zün race laconiek te' vervolgen en als eerste te eindigen, daarbü im mer een of ander record met stukken brekend. .Henry Brlnckman” placht John dan immer te zeggen, ,Je bent een beste, brave Jongeman en je kunt wel een beetje racen ook, maar.... Je moet die onhebbelükheid, iemand steeds in de rede te vallen met onzinnige, niet ter zake dienende vragen, nou elndelük eens afleeren. Je brengt mü van m’n A propos en je ergert mün toehoorders.” Uiterlük zoowel als innerlük waren John Merx en Henry Brlnckman twee groote tegenstellin gen. Slechts twee-dingen hadden zü gemeen: de hobby voor racen en records breken en de hobby voor Lizzy. John Merx was de groote, be- Zoo leeft de verkeerspolitie van den Ooeasm I roemde coureur, aanbeden door duizenden temidden van vele gevaren, beleeft ernstige en meisjes; Henry Brlnckman de niet minder vroolüke avonturen en beschermt de schepen, I beroemde, doch, en dit in tegenstelling met «elke veilig hun weg kunnen gaan. John Merx. yetfegpn eutOfieeer. dienoott know the newest Wheeler-sentence? u de nieuwste Wheeler-spreekwüze ai?” deze vraag kan men in Amerika even veel hooren stellen als in andere landen de vraag naar de nieuwste mop. Maar in de U. S. A. lacht men niet slechts om de nieuwe „Wheeler-sentences." In Pennsylvanië en in den staat New York, in Nebraska en in Flo rida doet de handige Amerikaan zün zaken met een Wheeler-spreekwüze. De man, die in korten tüd het ideaal van den modernen business-man geworden is, was nog slechts weinige Jaren geleden werkzaam op de advertentie-afdeeling van een Ameri kaansche provinciale courant. Op zekeren dag kwam de eigenaar van een confectle-magazün bü hem en vertelde hem, dat op zün laatste advertenties wel een groot aantal nieuwe koo- pers in zün winkel gekomen was, maar dat vele menschen zün zaak, weer hadden verla ten, ronder iets te koopen. En daarmede be gon Wheeler's carrière. Hü vergezelde den adverteerder naar zün zaak en liep daar eenige dagen tusschen de toonbanken rond. Hü hoorde, wat de verkoo pers zeiden en sloeg de klanten daarbü gade. En toen gaf hü zün eerste .sentence” op het oogenblik zün het er meer dan 100.000 ge worden. Aan de hemdenverkoopers zeide hü: „Zeg nu eens niet: ,De knoopen zün büzon- Amerlkaansch grootgrondbezitter doorbracht, viel hü bü een dergelüke overrom peling in handen der bandieten. Later is er een boek verschenen, waarin lotgevallen beschreven worden en waar door een duidelük licht geworpen wordt op het lot der vreemdelingen in China, maar dat tevens ook bewüst, hoe weinig al deze dingen met het bolsjewisme te maken hebben. Er is hier geen sprake van wilde op zich zelf staande bandieten, neen, het gaat hier om een georganiseerde vereenlglng, met be ambten, bankkredieten en ’n eigen systeem van registratie en boekhouding. Zü leven ech- Naast deze besmettelüke ziekte heerscht der de toovers de vreeselüke ontsteking bindweefsels, waarvan men in China h»«n leder gezin en in alle standen slachtoffer, aantreft. Op grond van statistische berete ningen schat Harvey het aantal van deze zie- ken niet minder dan op 100 millioen.... Jaar 5 millioen nieuwe gevallen.... meestel reeds bü kinderen. Hü beweert, dat 1 millioen Chineezen aan beide oogen en 3 A 4 milliooi aan een oog blind zün. Bü 20 nUUioen is ha gezicht door ontstekingen zoo verzwakt, <kt de aangetaste patiënten op de meest ellendige wüze hun kommervol bestaan nog kunnen rek ken. Bü dergelüke toestanden is de taak- vu onze Christelüke Missie in China bijzonder zwaar en moeilük. Dat zü evenwel uitzicht op verbetering hebben, bewüst wel het feit, dat de gevangen Amerikaan vertelde en dat wel tot nadenken stemt. Op zekeren dag zong hü voor de rooven, die graag hooren zingen, het oude lied: J(s- der o God bü UI” Toen hü de tweede strophe geëindigd had, kwam een der bandieten nur Harvey geslopen. Gewoonlük was hü de groot ste schreeuwer en ergste schimper van t heek leger.nu schreide en snikte hü ais *n kind; sidderend over geheel zün lichaam, stiet hj met heesche geluiden uit: ,Jn mün Jeugd het ik dat lied zoo vaak in een Missiehuis gehoord. Ik kan het hier niet hooren.Zing het nooit meer!”.... Men kan het de politie in Londen gerust toevertrouwen, zü heeft verstand van organisa tie. Binnen enkele weken werd in Scotland Yard voor de bestrüding van dan handel in blanke slavinnen een speciale afdeellng georganiseerd, I J. Howard zün vacantie bü een züner vrien- dle hare werkzaamheid over het geheele land uitstrekt en spoedig de eerste resultaten be reikt had, zoodat Scotland- Yard in de kranten weer toegejuicht werd. De nieuwe afdeellng had zün haar successen te danken aan een flleuwe tac tiek waarop de misdadigers niet voorbereid waren. Voor de eerste maal in de geschiedenis der Engelsche crimineele politie werden ver- antwoordelüke vrouwelüke beambten aange steld. Rond deze acht beambten, „de geheim zinnige 8,” (zoo werden zü in de misdadigers- kringen genoemd) ontstond een De conservatieven kantten zich met alle ge weld tegen het aanstellen van vrouwen in de kringen der crimineele politie en pas eerst na organisatle en een langdurig debat hebben de vooruitstreven- I overeenkomstig de voorschriften op 'n bank- den het pleit gewonnen. Er werden 8 nieuwe rekening. Aan het einde van het jaar wordt afdeelingen opgericht en aan het hoofd Van iedere afdeellng werd een vrouw aangesteld. Zü wordt ter züde gestaan door een ervaren amb tenaar der crimineele politie, speciaal waar het anderen laten hun _aandeelen jaren achtereen afdeelingen betrof, die handelend moesten op treden. Het origineele van dit geval is wel, dat niemand wist, wie die „geheimzinnige 8” wa- I ning ren, terwül de meesten van meenlng zün dat hoofdzaak Mausergeweren van Duiisch fabri- men de beste en de meest ervaren ambtenaressen vreeselüke wapens, waarop de bandieten gekozen heeft, die tot nu toe ter bestrüding van de prostitutie werkzaam waren. De uitste kende resultaten, die men met ’t optreden der vrouw in Scotland Yard behaalde, zün aanlei ding geworden, dat ook in andere takken van den crimineelen dienst meer dan te voren be kwame vrouwen voor leidinggevende functies opgeleid werden. IJs, ijs en nog eens ijs. igaren gingen uit en werden stuk gebeten, dameszak doekjes werden propjes, wanneer John Merx vertelde over zün ervaringen op de autorenbaan. Zóó eminent bouwde John Merx zün sensationeele verhalen op, zóó rea listisch, dat men zich op de tribunes van de Avusbaan waande en het daveren van motoren en wegschieten van racewagens zelve büwoon- Usbergen zün volkomen onberekenbaar en on- de. Men zag John van den start wegschleten, betrouwbaar. Soms drüven zü statig voort, vaak men zag hem de leiding nemen, ontnemen en ook beginnen zü, zonder eenige waarneembare hernemen, men hield zich vast als iemand in reden, te wankelen en vallen om. Wee het schip, razende vaart uit de bocht schoot, vlak voor dat zich dan in de nabüheid bevindt! Het vorig John's snellen wagen. De dames «laakten een jaar voer men door een dichten mist naar het gu, de heeren klemden hun kaken energiek op gesignaleerd. Zoo passeerde men den poolcirkel en kwam in de Davis-Straat. Plotse ling werd er geschreeuwd „Üsberg!” En het volgend oogenblik sag iedereen een berg. Op I handen nog krampachtiger om hit stuur te nauwelüks 40 meter dreef de berg voorbü, ge luidloos, als een groenig-witte schaduw. Juist, toen hü bü het midden van de boot was, gaf de stuurman een kreet. In een kloof van den drüvenden berg stond een schip, een driemaster, waarvan de reddingsbooten waren uitgezet. Een zeil hing slap naar omlaag, de Noorsche vlag wapperde nog. Het was een droefgeestig, ja tragisch gezicht, zoo’n hulpeloose reus, zonder bemanning, overvallen door een nog grooteren en veel sterkeren reus.”

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 24