De missie onder rampspoed
van
De avonturen vaneen verkeersagentje
s
een
den daj
„De rioter des heils”
DONDERDAG 21 APRIL 1938
1
Het zeewater
Sudeten-Duitscher® en
de Katholieke Kerk
OVERVETTE” RINSO, SPECIAAL VOOR
DE WASMACHINE
'S speciaal
A4JVCIFT£MO£T,OFSTIMFFÉ VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE HAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
bl.„.
it de agent.
Bron van schatten
A DE RECHTER S.V.D.
xsscMlI'ter'ZZ
•9® Wtftl WB MB feflB®
t
Wordt vervolgd.)
de band, knikte
7
32
f
1
vroeg of *M het eens moeht probeeren. .Ja, waarom niet, zeide
de slotenmaker. De prinses nam den ring en legde deze om den
uil. Bki Be, daar sprong de professor vroolijk en wel in de
lucht. De uil was verdwenen. „Dat is me een tractatie waard,"
riep de professor. „Dat kan ik me voorstellen,” zeide Keesle,
„voor wat, hoort wat.”
na....
ZM
open
Mirian beslist. „Als ik zelf rijk was en hij arm,
zou ik met hem trouwen, maar nooit zal ik mijn
en.
kus.
e
l.
Bewerkt naar het Fransch
door CHRISTINE KAMP
hoogstaande vrouw
tm.
it-
us.
O,
ts.
n.
di.
i/e
43.
!X
g-
r.
k
'.V
n
e.
ie
a
L
i.
■m.
tis.
169.
Ook om bepi werd de tooverring gelegd, maar wat de sloten
maker ook deed, de uil bleef de uil en werd niet in een pro
fessor omgetooverd. „Dat is me ook wat moois," zeide de
slotenmaker erg treurig. JJaar begrijp ik nou niets van. Je
moet niet eerder hé roepen voor je over de brug bent.”
verveling eerst of nieuwsgierigheid, en met de
genade Gods worden ze catechumeen. De ge
legenheid voor onderricht is overvloedig', want
er is tijd genoeg om Instructie en practische toe
passing hand in hand te doen gaan. En beden
kend dat dit, zooals ik reeds zeide, geen singu
lier geval is, maar iets dat zich bij herhaling
voordoet, reeds gedurende vele jaren, kunnen
wij eenigermate verklaren, waarom in de ge
bieden langs den Hoangho zulk een betrekkelijk
dichte katholieke bevolking wordt aangetroffen.
Wanneer de rivier tot haar normale bedding
is teruggekeerd en het overstroomlngswater af-
gevloeld en verzakt is, kunnen zeer velen nog
niet ’naar hun woonplaatsen Jerugkeeren. De
huizen zijn ingevallen of tot de nok gevuld
met kleibezlnksel en daarin, heelemaal begra
ven, zoodat de daken er ternauwernood boven
uitkomen. Alles, tot tafels en stoelen toe, moet
uit het riekende, glibberige sediment worden
uitgegraven. Dat is het werk der mannen en
het vergt heel wat tijd. Bovendien moeten de
onder, akkers ook weer in orde worden gemaakt.’ Voor
vrouwen en kinderen is er dus vooreerst nog
geen plaats in wat ze vroeger hun woonstee
noemden. ZM blijven daarom langer op de mls-
siestatle, en uit hun rijen worden degenen, die
daartoe bereid en geschikt zijn, gevormd tot
degelijke hulpkrachten voor den bekeeringsar-
beid onder de vrouwelijke bevolking. Wie bekend
is met de toestanden in China, weet wat dit
zeggen wil. Niets is er zoo gewenscht als deze
vrouwelijke hulpkrachten. Vooral als er onder
deze catechisten nog zijn, die zich geheel aan
de missie-taak willen wijden en daarvoor vrije
lijk de gelofte van maagdelijkheid op zich nemen.
Aldus brengen de overstroomfngen van den
Hoangho aan de missie wél groote schade, maar
óók ultelndelljken zegen. En het voorbeeld van
de „rivier des hells”, dat hier uitvoerig is ge
schilderd, illustreert, hoe een ramp, die de mis
sie treft, niet alleen met menschelijke oogen
moet worden gezien.
ders vreemd blijven. Br groeit waardeering, volgt
misschien gedachtenwisseling en ultelndelljk be-
keering. Een opsomming van ontelbare gevallen
van bekeering juist naar aanleiding van droeve
gebeurlijkheden zou te lang zijn. Maar laat ons
hier eens Mn ramp nader beschouwen, n.1. de
overstroomlngen der Gele Rivier. Deze rivier
met haar watersnooden speelt In dit opzicht een
1 merkwaardige rol, zoodat zij In een Ameri-
kaansch tijdschrift zelfs betiteld werd als „The
river of Salvation,” de rivier des hells.
Iedereen weet, dat een overstroomlng verwoes
tingen aanricht Wij begrijpen vanzelf, dat ook
de missie er materieele schade van ondervindt,
dat de geregelde mlsslonneeringsarbeid In bet
overstroomlngsgebied ontwricht wordt. Ook gaan
er bekeerlingen weer door verloren; zij moeten
In den vreemde gaan bedelen of werken voor
hun brood, ver van hun familie, en het is geen
zeldzaamheid, dat sjj dan ook weer vervreemden
van hun geloof. En toch groeit In dit gebied de
missie voortdurend. Een overstroomlng van den
Hoangho is een tamelijk regelmatig terugkeerend
verschijnsel. De klei-verzadlgde wateren dezer
machtige rivier komen van de bergen en hoog
vlakten vaiP Tibet; bij het geringere verval van
haar midden- en benedenloop,, vooral in Honan,
bezinkt de klei in de rivierbedding. Deze komt
daardoor steeds hooger te liggen en rijst tot
boven het aangrenzende bouwland, zoodat al
leen massale dijken de rivier binnen haar bed
ding kunnen houden. Maar wijl de rivier door
gaat met haar bedding op te hoogen, moeten
ook de dijken geregeld mede opgehoogd worden.
Nalatigheid komt nogal eens voor In China
is noodlottig. Wanneer dan de tropische zo
merregens neerplassen over het lage land, zijn
de.dijken niet meer bestand tegen de water
massa’s en worden op verscheidene plaatsen
letterlijk weggespoeld Binnen enkele uren lig
gen honderden dorpen onder water en zijn
duizenden menschen dakloos. ZM maken een
pakje van-, het weinige, dat zij redden konden,
en trekken met heele karavanen naar de ste
den. Doch waar vinden se daar onderdak? De
meesten zoeken voorloopig maar een
komen in de heldensche tempels. Daar liggen
zij: jonge mannen en vrouwen, zieken en ster
venden, moeders in verwachting, jongens en
meisjes, alles in een onbeschrijflijke wanorde
door elkander. Een ondraaglijke toestand ook
voor heidenen. De katholieken vluchten naarde
mlsslestatle. Velen brengen hun heldensche ver
wanten mee en zoo bieden de gebouwen der mis
sie soms aan honderden een veilig onderdak. Als 1
de toeloop te groot Is, buurt de missie, zoo mo- 1
gelijk, nog een paar armeiyke. maar ruime 1
kwartieren in de stad. 1
Zoo gebeurt het dan, dat de ellende van een 1
overstroomlng lauwe katholieken naar den mis
sionaris brengt, die in het verleden met geen
kracht van argumenten te bewegen waren, een 1
maandje naar de mlsslestatle te komen om 1
beter of weer opnieuw onderlegd te worden In
de waarheden des geloofs. Nu luisteren zij gaar- 1
ne een paar uurtjes per dag naar den missio
naris! Ook sommige heidenen doen mee, uit
n een nette buitenwijk eener provinciestad
stond onder een lantaarnpaal een politie
agent. HM had daar al een tMdje gestaan,
geeuwde en sloeg z’n handen uit louter verve
ling tegen elkaar. Op heel dien langen, slecht
verlichten weg was hM 1 eenige levende wezen.
Achter de voortuinen stonden groote huizen en
slechts hier en daar schemerde er nog een
lichtje door een gordMn heen, t Was nacht.
.Als er nu maar Iets gebeurde....’’ dacht de
agent, een moord, neen, dkt niet, maar een po
ging tot moord. Maar de man wist dat er niets
van dien aard gebeuren zou, en lusteloos keek
hM den langen weg af.
Opeens flikkerde er belangstelling tn z’n som
ber oog. Ver op den weg streek iemand een
lucifer aan. Even flikkerde het lichtje en dan
ging het uit t Gebeurde nog eens, nu dicht bij,
en *t vlammetje flikkerde iets
„Zeker *n sleutel laten vallen,”
Weer verscheen dlchtbM een lichtje, om spoe-
„Naar een fuifje geweest en z’n sigaar In een
plas laten vallen; niet goed meer bM z’n posi
tieven.” filosofeerde hM verder.
Er kraakte en piepte een hekje ergens In X
donker. Het lichtje wapperde weer, nu tusschen
de heesters in een voortuin, X Was nü nog maar
een huis of vier van hem af en de agent reti
reerde in de schaduw van een boomstam.
De klink van t hekje klikte; er kwam iemand
het voetpad op. die X hekje netjes achter zich
dicht trok. Nu greep de agent naar een wapen
stok.
De geheimzinnige Uchtmaker was nu bM X
volgende hekje en frommelde in z’n lucifers
doosje. HM hief z’n hand voor het vlammetje en
liep er langzaam mee langs de ligusterheg van
den voortuin en keek in X donker. Het lichtje
schoot de hoogte in en nu zag de waker, hoofd
en schouders van een man, een zeeman, met
een jekker aan, daar leek hM op. Om z’n hals
hing een riem en aan X eind van dien riem
bengelde een groot knipmes. Toen hM dit ge
zien had, ging de lucifer uit.
Nu omklemde de agent krampachtig den
greep van z’n wapenstok.
,De kerel zoekt een geschikte plek om X Hjk
te verbergen.” mompelde hM- „Ik zal maar eens
hoesten en zeggen dat X mooi weer is.”
HM maakte al vast z’n lippen nat, om dit dui-
delMk te kunnen zeggen, toen er nu vlak voor
z’n neus weer een lucifer spetterde. Op de pet
van den zeeman las hM met roode letters: Zee
nimf, en daaronder zag hM een paar heldere,
staalgrijze oogen en een mond, die langzaam
open ging, terwMl de lucifer uitging.
Met één pakje Rinso van 12| cent krijgt U de hele ge
zinswas van 5 personen in 1 j uur volmaakt schoon.
En niet alleen in elke wasmachine geeft Rinso dat
schitterende resultaat, maar ook in elke tobbe!
Bovendien heeft Rinso een bon voor geschenken.
Noch vroolMk,
devies zMn.”
..Hoe kom je er bM, dat Ik droefgeestig zou
zMn?” vroeg zM een beetje bruusk. ,Jk dacht
bladerde zenuwachtig in een boek, dat
voor haar lag. Maar Arthur bleef haar
aankMken. HM stond op en legde de hand op
haar schouder, terwMl hM zei: .Marian, er is
Iets, dat mM altMd verbaasd heeft. Waarom
trouw je niet met James Brice? HM verlangt
niets vuriger en JM.... o, Marian, je zou zoo
gelukkig zMn!**
ZM sidderde en schoof haar stoel achteruit om
Arthur aan te zien. Haar schoon gelaat leek
opeens als vertrokken. „Wat zeg je daar?” zei
zM met een harde en ontroerde stem. „Wat weet
jM daarvan, Arthur?”
„Ik weet het.ik heb het begrepen.Hoe
lang ken je reeds James en even lang bestaat
dat plan. James wacht slechts op je jawoord.
maar er is iets, dat je tegenhoudt en ik begrijp
niet, wat het kan zijn. Waarom zoolang te
wachten, afe eea «oord beiden gelukkig zou
stand, dat heb ik hem ronduit verklaard.... Ik
ben bereid, als het moet, alleen Mn leven van
zorgen en ontberingen te leiden tot aan mMn
dood toe, maar armoede in een huisgezin, dat
wil Ik om niets ter wereld.... Ik heb er hier
het voorbeeld van," fluisterde zM bitter.
ZM begon weer te schrMven en Arthur wis
selde met Julia een droevigen blik.
Toen James Brlce en John Bretland het huls
van dokter Nac-Rae verlaten hadden, liepen
sM eenlgen tMd stllzwMgend voort. Het weer
was trouwens niet gunstig om een gesprek te
voeren. Er woei een scherpe, koude wind, die
hun door het gelaat sneed en den adem benam.
Maar dan kwamen zM in een dwarsstraat, waar
zM eenigszins beschut waren door de bogen, die
langs de oude hulzen gebouwd waren. Het leek,
dat James uiting gaf aari een gedachte, toen
hM mompelde: „Wat een buitengewoon meisje...
hoogstaand in elk opzicht!”
.Ja, dat zeg je wel," antwoordde spontaan
John, die sedert bM het huis van dokter Msrc-Rar
verlaten had, een Inwendig beeld scheen te be
schouwen.
ZM liepen weer eenige passen verder en toen
begon James op een toon van bittere spMt .,ZM
is zoo verstandig en zoo schoon.... en moet
zich wMden aan een leven van zorgen en arbeid,
dat niet met haar karakter overeenkomt. Dat
is onrechtvaardig, John, beken het maar.”
„Onrechtvaardig?.... Neen. Brlce, dat denk
ik niet, want het ia God, die haar op dien har-
ALLE A Zeevenen verzekerd voer een der votgende uttkeeringen F 750e" verües van belde armen, belde beenen of belde oogen F 750- F 250-
Het aartsbisdom Praag telt 2.8 mlllloen in
woners, waarvan 35 procent Duitschers zMn.
Van de 1.9 mlllloen katholieken zMn 630.000
Duitschers, zoodat dus ook hier slechts 70.000
niet-katholieke Duitschers overblMven. Van de
130.000 godsdlenstloozen uit Praag zMn slechts
enkele honderden Duitschers.
Tot het bisdom Budwels behooren 1.1 mllll
oen personen, waarvan 21 procent Duitschers.
Hier zMn In totaal 1 mlllloen katholieken,
waarvan 233.000 Duitschers op een totaal van
236.000 Duitschers.
Het bisdom Könlggrktz telt 1.6 mlllloen in
woners, waarvan 15 procent Duitschers. Zelfs
in dit overwegend Tsjechische bisdom behoo
ren 96 procent van alle Duitschers tot het ka-
mmlsMSÉ
uioiickc geiixji.
In de belde Moravische bisdommen Ollmütz
en Briinn belMden 94 procent van alle Duit
schers het katholieke geloof. Van de 18.000
godsdlenstloozen in de stad Brünn zMn slechts
900 Duitschers.
Ook met de Duitsche kloosters In Sudeten-
land is het gunstig gesteld.
In Dultsch-Tsjecho-SlowakMe zMn 20 Orden
en Congregaties werkzaam, die ook in de ziel
zorg werkzaam zMn. In deze kloosters zMn bMna
500 Duitsche priesters. Nog ieder jaar stMgt
hun aantal.
den weg heeft gesteld en HM alleen zou haar
daarvan kunnen wegvoeren, als bet overeen
komt met ZMn wMsheid. Julia is bovendien zoo
volkomen onderworpen aan de goddelMke Voor
zienigheid. Brlce bleef opeens staan en kpek
zMn metgezel verwonderd aan. ..Miss Julia?
Maar ik spreek toch niet over haar, beste
vriend. Ik sprak over Marian. Ik begrMp Je ver
gissing niet, want beken het maar, wat ik zei,
past absoluut niet op Julia. ZM is lief, goedhar
tig en toegewMd aan haar familie, zooals weini
gen, zM is verstandig, ontwikkeld, dat is alle
maal waar, mam- om haar te beschouwen als
een hoogstaande, buitengewone vrouw, neen.dat
komt niet In mM op. Maar Marian!" vervolgde
hM met ingehouden enthousiasme, ,jdj vereenlgt
de vrouwelMke bekoorlijkheid met een niet te
beschrijven schoonheid, aan buitengewone hoe
danigheden van geest, aan een rechtschapen
heid en flinkheid van principes, die mMn be
wondering uitmaken. En welk Xi verstand! Als
rij eens verlost zou zMn van dit kommervol
leven, van dat gedwongen werk zou zM binnen
korten tMd een onzer beste schrijfsters woeden
en een der steunpilaren van de vrouwenbewe
ging, de goede, bedoel ik. ZM heeft onlangs een
klein essal geschreven over sociale economie,
dat ronduit gezegd, een meesterstuk is....
Neen, men kan haar beslist niet vergelijken
met miss Löwensteln.” besloot hM zijn bewering
met iets van minachting in zMn stem.
Van het comité „Onze Marine” te Den Helder ontvingen wij een exemplaar van
de bouwplaat Flottieljeletder Hr. Ms. „Tromp”, door genoemd comité beschikbaar
gesteld met uitvoerige handleiding. Deze bouwplaat is samengesteld door den
teekenaar J. H. P. Verhoeven en den luit, ter zee le klasse J. B. de Meester, len
officier van Hr. Ms. „Tromp". Met schaar, lijmpot en deze bouwplaat te het voor
iedereen mogelijk een fraai model van de „Tromp” te maken op schaal 1 200.
Bestellingen bij den Boekhandel of aan het Comité „Onze Marine”, giro no. 42SS3
Den Helder
twee heeren gingen heen, uitgeleid door Arthur
en Tony, na dokter Mac-Rae en de jonge
meisjes gegroet te hebben.
Julia liep naar de keuken om naar de toe
bereidselen voor het middagmaal om te zien
en daarna moest zM, kleinen Joe troosten,
het jongste kind van den dokter, die hullende
naar haar toekwam om haar een buil op zMn
voorhoofd te toonen. Het arme kind was ge
vallen en had zich bezeerd.
Toen zM in de huiskamer terugkwam, vond
zM daar slechts Marian en Arthur. De dokter
was naar zMn studeervertrek gegaan, de kin
deren speelden in de hal en door de half ge
opende deur kon zM Lily zien, die In dé eet
kamer bezig was de tafel te dekken.
Julia nam haar werk weef bp. Maar opeens
keek zM onwillekeurig naar haar nicht. Marian
had opgehouden te schrMven en zat met den
penhouder in de hand eenige minuten onbe-
weeglMk, als in diepe gedachten verzonken, voor
zich uit te staren.
Arthur keek ook naar zMn zuster. In het
bleeke, fijne' gelaat van den jongeman schit
terden oogen zoo blauw als die van Uly, maar
mannelMker. trotscher en soms schenen zM als
ontvlamd door geheime. innerlMke gevoelens.
Arthur had een gesloten karakter, m*ar
onder zMn koel, teruggetrokken uiterlMk verborg
hM een groote goedhartigheid, een exquise teer
heid van gemoed. Voor zMn broers en zusters
was hM onuitputtelMk In bereidwilligheid en zM
betuigden hem een grenzeloos vertrouwen; zelfs
Marian waardeerde den ernat en het gezond
Toen Marian uit haar gepeins ontwaakte, zag
zM de blauwe en bruine oogen van Arthur en
Julia vragend Op haar gevestigd. Nu was het
een der principes van haar om nooit aan mMme-
ringen toe te geven. ZM bloosde een beetje en
vroeg dan humeurig: „Waarom kMken jelui mM
zoo aan? Is er iets buitengewoons aan mM te
zien?’’
„Niets, Marian.... of eigenlMk, Ja, want het
is zeker iets vreemds je droefgeestig te zien....
noch bedroefd, dat moest je
Neem een* een proef met de nieuwe, „overvette” Rinso.
het enige wasmiddel, dat speciaal gefabriceerd wordt voor
het gebruik in de wasmachine. Door de bijzondere sa
menstelling verwijdert Rinso al het vuil uit Uw goed in
ongekend korte tijd. Bovendien kan het uiterst werkzame
Rinso sop nog vele malen achtereen worden gebruikt.
„Wat bl.... waarom waarschuwde je me
niet?” vroeg de zeeman en streek weer een
lucif'jr aan.
„Pardon,” zei de agent, ,4k keek naar je vuur
werk. Als je soms wat kwijt bent, je mee of je
sleutel, kan ik je misschien helpen.”
.Dank je,” zei de andere, ,Je kunt niets voor
me doen. Lekker weertje, hè? Ben je goed be
kend hier in de buurt?”
Jk woon hier dlchtbM."
..Zeker getrouwd, hé?” vroeg de man met do
lucifers weer. „Kinderen en zoo? Maar wat ik
zeggen wbu, weet je misschien hier ergens huist
staan? Met flinke bessen. Ik wou er nu direct
van hebben, ik heb X noodig, begrMp je?”
De agent omklemde steviger z’n wapenstok.
.Meekletsen,” dacht hM. z’n zin geven, en dan
een flinke stoot onder z’n kin.
.Duist, zeg je?" zei hM. „Even kMken. Ja, Ik
weet ergens wel wat staan. Dezen kant op.”
Om den hoek, dacht hM, was er kans, dat hM
dig weer te verdwMnen. Zoo telde hM zes lichtjes, een collega trof.
„Nou, dat treft,” glunderde de eene, ,Jk wou
X net opgeven. Ik geloof dat ik wel in de helft
van de tuinen hier in de buurt ben geweest,
vannacht. Ik heb op handen en voeten door
de modder gekropen en m’n heele gezicht aan
flarden gescheurd. Drie doosjes lucifers heb ik
opgemaakt, en geen takje hulst gezien. Ze schM-
nen in de buurt hier niet erg hulsterig te zMn.”
.Kier den hoek om,” noodigde de agent.
„En ik heb m’n vrouw beloofd,” ging de hulst-
zoeker voort, „dat ik een heelen boom zou mee
brengen. Er woont hier op den weg zoo’n ke
rel, bM den tweeden lantaarn, die .Mulst” op
z’n hekje heeft staan. Die vent moest vervolgd
worden. Ik dacht vast dat ik beet had, maar
jawel. BMna een
verknoeid en m’n
broek eescheurd. i
HM had er net hulstZOeker
zoo goed
Boemerang” op
kunnen laten im nni «f
schilderen. Maar is X nog ver, maat?”
,Mier in de straat,” luidde het antwoord,
„maar waar doe je dat voor? Is X een wedden
schap?"
„Weddenschap, zeg je? Neen man, als X een
weddenschap was, dan betaalde ik en ging gauw
naar bed. XJs meer dan welletjes vannacht.
Neen, zie je, ik ben met verlof. Acht dagen. Veel
is X niet. En ik was al van Mei af aan X varen.
En Donderdag aa. moet ik weer weg voor een
maand of vMf. Met Kerstmis ben Ik dus niet
thuis. En de kinderen.... Dus nu gaan we
morgen Kerstmis vieren. We vervroegen het, zie
je. En nou is er jandorie nog geen hulst. Snap
je X?”
„O. jawel," zei de agent, en ontspande de
greep van z’n wapenstok.
„Gisteren hebben m’n vrouw en Ik pudding
gemaakt,” hernam de hulstzoeker. „Twee soor
ten. En ik heb een konijn besteld. M’n vrouw
heeft overal aan gedacht.”
.Meel aardig bedacht,” prees de agent. „Pas
op voor dat hekje. X Piept verschrikkelMk.
Spring d’r maar overheen. Mooi zoo. Steek geen
lucifers aan. Hier vlak links, staat een heel
bosch hulst. Je kunt niets missen.”
Met een plof kwam de zeeman neer. Met uit
gestrekte handen tastte hM In X donker voor
zich uit. HM had z*n hulst gevonden.
.Als Ik thuis kom, sterf ik van bloedverlies,”
fluisterde hM den agent toe. .Maar nu heb ik
meteen genoeg voor X volgend jaar. Uit den
weg, maat!”
Een groote tak vloog over X hek en viel voor
de voeten van den agent.
„Nou, dank je wel, hoor,” zei de zeeman weer,
,4k sal maar gauw ópschieten, voor d’r lemsmd
komt.”
,Ja, Xzou wel wat gek staan,” meende de
agent. „Nou, plezierig Kerstfeest met je vrouw
en kinderen.”
.Dank'je,” zei de zeeman, .maar wat ik zeg
gen wil. .Je weet zeker nergens zoo’n beetje
misletoe te groeien,'is X wel?”
Het gelaat van Marian stond weer kalm,
maar er was een rimpel op haar hoog voor
hoofd gekomen.
.Arthur, je hebt goed opgelet en in zekeren
zin heb je gelMk. Ja, James is een dierbare
vriend van mMn jeugd en gaarne zou ik hem
als echtgenoot aannemen. Maar ook heb je dé
waarheid gesproken, met te zeggen, dat iets
mM tegenhoudt Het is hetzelfde, dat ons allen
hier kwelt, van af vader tot Julia, ondanks haar
mooie theorie van onderwerping aan den Wil
van God.... Ik bedoel: het geld.”
„Geld?.... Ja. je zou James niets mee ten
huwelMk brengen, behalve dan je kennis, maar
hM geniet een zekeren welstand en een geves
tigde en geachte positie.” fg
ZM trok de schouders op. „Wat neteekent
dat?.... Ik zou evenals hier genoodzaakt zM"
mM bezig te houden met allerlei huishoudelMke
beslommeringen. Dat moet ik wel doen, dat is
mMn plicht Maar mets noodzaakt mM te trou
wen en als ik het deed, zou bet zMn om een
gded, een schitterend bestaan te verkrijgen, een
bestaan, dat mM vrM laat om mM te wijden aan
het intellectueele werk, waarvan Ik droom. Als
ik door mMn huwelMk In bekrompen omstandig
heden zou komen, het leven zou moeten lelden
van een eenvoudige burgervrouw.... neen, dat
nooit En James, ondanks zMn goeden wil, zou
mM niets beters kunnen aanbieden.”
„En zou je voor hem dan niet dat offer kun
nen brengen?" vroeg Julia, die met een soort
schrik het heel kalme gezicht van haar nicht
beschouwde.
i gjbieen, seUs Jiooc
Marian fronste haar donkere wenkbrauwen
sei: ,jk rekende er op, John, dat je zou
wijven dineeren. WM zien je tegenwoordig niet
mo dlkwMls hier.’
Een uitdrukking van vreugde kwam op het
knappe gelaat van den dokter. ,Jk heb nogal
*«rk gehad, doordat er een kleine epidemie in
oe voorstad is uitgebrokenmaar voortaan
JM ik vaker komen. Je weet wel, dat ik niets
Uwer wensch!"
Een droefgeestige schaduw viel over het kalme
yMcht van Marian. Met een bruusk gebaar
Jr*P rij een papier op en bekeek het aan-
®[cntlg. terwMl James haar toefluisterde:
-Om je dat te bewMzen, zou ik terug kunnen
““®n na die twee, visites. Het zal dan nog niet
rijn. Hoe vind Je dat, Marian?”
r."°’ uitstekend,” zei zM zonder hem aan te
“n. .Julia, je hebt gehoord, wM hebben een
vanmiddag aan tafel. Tot straks dus.
Tot weerziens mijnheer Bretland.”
^te John de hand, knikte James
oeep opnieuw naar haar dnaDelw®and gen haar.Mff*
anneer men spreekt van de schatten
w der zee, denkt men behalve aan de
T onvolprezen nieuwe haring op de
eerste plaats aan de met goudstukken tot ber
stens toe gevulde wrakken van ietwat roman
tische, gezonken goudschepen, die zooals
de Lutlne in staat zMn de fantasie van het
Nederlandsche volk In vuur en vlam zetten.
Maar veel meer nog komt deze naam met
recht toe aan de rijkdommen, welke het zee
water zelf in zich verborgen houdt.
Tot op heden konden in zeewater niet min
der -dan 32 grondstoffen aangetoond worden en
het bleek, dat de onderlinge verhouding, waar
in zM voorkomen, op alle plaatsen in de wereld
zee steeds dezelfde is.
Zuiver water vindt men eigenlMk alleen in
een laboratorium. Wat wM met graagte bM-
voorbeeld als „zuiver water” drinken, bevat tal
van andere stoffen in opgeloeten vorm. Dat is
bekend. En het feit is voor ons een aangenaam
feit, want <9eze „bMmengels” verhoogen den
smaak in hooge mate.
Met zeewater is het niet anders gesteld, dan
met ons drinkwater, doch het is nog slechts
sinds kort, dat men begonnen is, dat zeewater
technisch te bewerken met het doel zich de
daarin voorkomende stoffen te verschaffen.
De oeroude zeezout-industrie en ook de win
ning van lodum uit de asch van zeewier (dus;
langs indirecten weg uit het zeewater afkom
stig) laten wM hier natuurlMk buiten beschou
wing. In Kure Beach, In de Amerlkaansche
staat Noord-Carolina, is zulk een bedrijf in
werking. Naast zeezout, magnesium en magne-
slum-sulfaat, is hier het winnen van broom
het hoofddoel Gedurende de laatste drie jaar
werden hier niet minder dan 7.559.680 ton zee
water verwerkt.
Om technische redenen beperkt men zich tot
bovengenoemde stoffen. Het is n.l. nog prac-
tisch ónmogelijk het water al haar schatten
te ontnemen. Dat het de moeite intusschen
waard zou zMn geweest, moge wel blMken uit
het feit, dat men dan de hand zou gelegd
hebben op een hoeveelheid grondstoffen, wel
ke een gezamenlMke waarde van 250 mlllloen
dollar had vertegenwoordigd.
De verwerkte hoeveelheid zeewater bevatte
namelMk niet minder dan 377 ton koper, 377
ton Mzer, 359 ton aluminium, 8.53 ton iodium,
4,6 ton zilver en ook nog ongeveer 130 kg.
goud. Al deze rMkdommen stroomden nu echter
ongebruikt met het afgewerkte water naar den
oceaan terug.
De schatkamers onzer wereld zMn dus voor
loopig nog niet leeg. Het wachten is maar op
het noodige ingenieurs-vemuft, dat de exploi
tatie mogelMk en loonend maakt.
1 TT Tle nOg al ln mlssletydBchrlft*n Mest.
yV voelt wel eens de gedachte ln zich op-
I komen, dat bovenstaande begrippen,
I nltete en tegenspoed, bM elkaar behooren. Ik
I wif sou ook zeggen, dat het feltelMk zeker zoo
I g. Enigszins vreemd voor ons menschelMk den-
I ten, maar toch wel te verklaren. Want het mls-
I meak. zMnde bM uitstek een werk van God,
I 01 ook het kenmerk daarvan moeten dragen,
I (fi tegen de verdrukking In moeten groeien.
Geldt dit ln het algemeen voor alle missles,
I so mogen we het toch bMzonder toepassen op
I uitgestrekte missiegebied van China. Im-
s>er», Is er wel een tweede missieland, welks be
keringsgeschiedenis zoo geteekend werd met
bet kruis? Al blijft men nog maar staan bM de
nieuwste geschiedenis, de allerjongste feiten:
eonununlsten-lnvasles, mohammedanen-opatan-
den, burgeroorlogen, roovers, hongersnood, be-
nnettelMke ziekten, overstroomlngen, tegenwer-
tiag van machthebbers, het zMn daar alledaag-
0be dingen. Een ontploffing ln Lanchow, een
aardbeving in Zuid-Sjantoeng: de kerken en
andere gebouwen der misslestatles liggen groo-
tendeels ln puin. En nu teistert een Chlneesch-
japansch „Incident” de rMkste mlsslevelden van
China, waar de missionarissen zooveel krachten
geconcentreerd en zooveel heeriMk werk tot
atand hadden gebracht.
En toch, hoe wM over deze onheilen treuren,
trengt de rampspoed aan de missie soms ook
kovennatuurlMken zegen.
Op de eerste plaats al versterkt het ongeluk
am loutere opvatting van het missiewerk door
da betrokken missionarissen; een opvatting,
waarin zM het bekeeringswerk altMd en steeds
meer beschouwen als het werk van God, van
Zijn kracht en genade. Men leze hieruit niet,
dat een catastrophe, waardoor een missledistrlct
getroffen wordt, bepaaldelMk sou wMzen op
het ontbreken van een zuivere opvatting van
hun arbeid bM de missionarissen van dat ge
bied. Zoo is dit allerminst bedoeld; maar óók
en juist voor degenen, die de grootste toewMding
hebben, zal van de ramp een loutering en ver
heffing uitgaan. Want wanneer de missionaris
soo plotseling gesteld wordt voor een bijna to
taal herbeginnen, herhaaldelMk herbeginnen
misschien van zMn werk, dan sal hM daartoe
niet de kracht kunnen vinden ln een natuur
lijke visie, maar noodzakelMk aal hM zich moe-
ton verheffen tot een bovennatuurlijk stand
punt, of beter: tot een nog bovennatuurlMker
•tandpunL
Ook voor het bekeeringswerk zelf echter komt
wmtMds uit het ongeluk een onverwachte zegen
voort. BM alle rampen immers blMken de mis-
donarissen weer dè groote helpers der lijdende I
menschheld, de ware vrienden van bet. volk te
d)n. Onder de omstandigheden, die bMv. ont- I
•taan ten gevolge van een natuurramp, krMgt
de missionaris, lotgenoot als hM is, ook inniger i
contact en voeling met menschen die hem an- i
Omtrent de godsdienstige verhoudingen bM
de Sudeten-Duitschers wordt het volgende uit
Praag gemeld:
In het bisdom Leitmeritz zMn in totaal on
geveer 1.8 mlllloen Inwoners, waarvan twee
derden Duitschers zMn en een derde Tsjechen.
In totaal staan 1400.000 inwoners als katho
liek Ingeschreven, waarvan 1.100.000 Duit
schers. zoodat er slechts 100.000 niet-katholieke
Duitschers over zMn, die voor de helft evan
gelisch of oud-katholiek zMn, terwMl de andere
helft geen godsdienst heeft.
1
It
41 HUH lot 0 OUT I 3 MM. raiAMMK’
5JND5 IK IN MIJN WASMACMINC RIMSO
MN «AAN WBKlMf N
