f
FOTOREPORTAGE
DE ZWEEFVLIEGER NAUTA GEHULDIGD
jlö
I
HET NESTKASTJE
1
gezinnen
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
I
JJ1L
Plaats dan een Omroeper”
voor 80.
a
E
DONDERDAG 2t APRIL 1938
0
,4
LAN
1
I
Drie
REKENKUNSTJE
THEEVISITE
2
Poli
1+4+4-8
Ml
EERSTE GEDACHTE
sit een
Wlm een spijt, dat hjj zoo
b
Hoe maak ik mijn post
zegels nat?
v«
overt
cotb
voor
W H
EEN KUNSTJE MET EEN
LUCIFERSDOOSJE
Bui !ni|lttM
tas
hoofd
«kg b
'r
9*
•W
-
W-
L
IS. •- w
1
I
met
16X8
144
JAN VAN LOEVE8TEUN
Nog
180
l-f-9+0—9
Aardig hè?
i
Po-
had
f
i
een voorbeeld:
20x9
I
werden stevig bevestigd, en toen aan
dakje,
Dra git da theevisite,
En drinkt een kopje thee,
Met suiker en een koekje,
Ze lusten er teel twee!
Zoo spelen we een poosje
En eindelijk tot besluit.
Eet ieder nog een koekje
En drinkt s’* kopje uit.
In t midden van de kamer
Is alles klaar gezet.
Wat stoeltjes en een tafel.
Bedekt met een servet.
Daarop staat dan de theeboel.
Een trommeltje met koek.
Een schaal mei chocolaatjes
Staat op een anderen hoek.
willen, maar niet te durven. Telkens stak
het zijn kopje door het gaatje en trok weer
terug, tot op een gegeven oogenblik, tjoep.
daar was het naar binnen verdwenen.
„Dus ze hebben "t toch gevonden,” riep
Wlm uit.
„Ja, dat vogeltje is zeker op verkenning
uit. *t Zal zoo dadelijk wel weer naar bulten
komen," antwoordde vader.
Het was toevallig Woensdagmiddag, dus
Wlm had volop den tijd om het diertje af
te gluren.
■mi jongetje was uit een vfjvar gered. Jtou
ik ben blij, dat a me er uit hebt gehaald.' aai
hl) tot den redder. „Wat aou Ik een pak rammei
van m*n moeder gekregen hebben, als Ik ver
dronken waal"
JCom binnen, kom toch binnen,
V ziet, de boel staat klaar.
Nu gaan we eens gezellig.
Wat praten met elkaar!"
Er wordt geklopt, daar komt dan
De theevisite aan.
Ze blijven eerst verlegen.
Een oogenblikje staan.
We spelen .theevisite",
Ik mag de gastvrouw zijn.,
En mag ‘t bezoek ontvangen,
Dat vind ik reuze-fijnl
„Dan zal ik bet je voordoen,” aeg je. Je
houdt je hand achter het doosje, zooals In
de teekening en blaast nu tegen die hand
en je vriendje ziet tot zijn verbazing het
doosje langzaam door de tunnel naar je toe
komen.
V(
wl
teut
tem
ntl
tot
Ge
taet
.fcbt
da p
word
irt
Stall
Hij.
d *f
mm
u
iinn
HM
dMtv
Itaft
Ze praten over alles,
.Wat is t mooi weer vandaag!
Lust O nog wel een koekje!
Een kopje thee! Heel graag!"
wrta
indli
W«tb
Benig
v*n H
«werver
nemen
«n hen
Toen
«Deen i
een dal
hij tjjn
beweert
deed di
Toen
het, dat
collega,
beek 1
acht ei
den gai
nuchter
eoueg.
H. de 1
»k stal
H. een
higgeg*
«eld wa
beek ve
van a
latte t
«**r, n
«Weslot
De .Great Metropolitan*, welke deze week te Epsom verreden werd, trok als steeds
vpel belangstelling. Een snapshot tijdens de race
De n
K. lede
tot twe.
De n
«itspra
irbeide
jarigen
rbeide
ledetln
weldplei
het we
■Men
In di
verdach
van dei
nen me
de boei
hij dooi
ddd. I
toen Vi
Toen h
terugrit
P»d.
De oi
Jta ge
<WW¥~:
Uit de rij getallen van 1 tot en mét 20
met uitzondering van het getal 11
kun je je publiek een willekeurig getai
laten kiezen.
Dat getal behoeft ie je niet te noemen,
maar hij moet het voor zichzelf met 9 ver
menigvuldigen.
Is dit gebeurd, dan moet hij de verschil
lende cijfers van deze uitkomst bij elkaar
optellen. En nu kun je zelf de uitkomst van
deze optellerij zeggen, zonder dat je ook
maar iets weet van het „gedachte”-getal.
Het is heel eenvoudig, want dese uit
komst is steeds 9.
Probeer het maar eens even:
De zweefvlieger R. Naute, die door zijn vlucht ven Ypenburg naar Namen het Nederlandich
record voor zweefvliegtuigen aanzienlijk verbeterde, is Woensdag op Ypenburg teruggekeerd, waar
Neem een leeg lucifersdoosje en scheur
het „deksel” open, zóó dat je het kan heer-
zetten zooals de teekening aangeeft. Je
krijgt dan een soort tunnel. Zet nu het
doosje vóór de tunnel en vraag je vriend
je, dat er doorheen te blazen. Als hij niet
te hard blaast, zoodat de tunnel zelf mee
weg vliegt, gaat dat heel gemakkelijk. Als
nu het doosje door de tunnel is, zoodat het
twee of drie centimeters daar achter staat,
vraag je je vriendje, het doosje weer terug
door de tunnel te blazen; hfj moet echter
op dezelfde plaats blijven staan en moet
in dezelfde richting blazen als de eerste
maal.
Dat wordt moeilijker en je vriendje zal
het wel niet klaarspelen en zeggen dat het
onmogelijk Is.
s...
den enpress-trein Algiers Oren. Een overzicht op dg
plaats des onheils
eigenwijs was geweest en niet eerst
vader erover had gesproken.
Vader berispte Wlm dan ook, teen deze
t hem 's avonds vertelde.
„Dat Is heel erg dom en bovendien jam
mer, jongen. Want dat vogeltje komt na
tuurlijk niet meer terug. Dat zou wel wil
len, maar durft niet! En uit die eitjes zul
len nooit jonge vogeltjes komen.”
Nooit heeft Wlm zich meer terneergesla
gen gevoeld dan toen. Hij heeft nog enkele
weken gewacht, maar het vogelpaar meldde
zich niet meer....
En in het najaar heeft Wlm het nest-
kastje schoon gemaakt en toen de eitjes er
pas uitgehaald. En gelukkig, het volgend
voorjaar Werd het weer bewoond, maar
toen was-Wlm verstandiger. En hij heeft
er toen ook heel erg veel plezier van gehad,
want alles heeft hjj kunnen waarnemen,
tot het uitvliegen van de kleine vogeltjes
toe!!
Je ziet enkele menschen, wanneer ze een
postzegel op brief of briefkaart- moeten plak
ken, onmiddeilijk hun lap tong uit T mond
halen en met een paar natte vegen den poet-
zegel onderhanden nemen.
Dat is niet alleen vies maar bovendien heel
onhygiënisch.
Doe dat nu in het vervolg eens op de vol
gende manier net als ik.
Je neemt een klein apothekerzfleechje of een
buisje, waar aspirine-tabletjes In gezeten heb
ben, doet daar water in en sluit het af, niet
met een kurk maar met een stukje vilt at an
dere poreuze stof. Je hebt dan een fijn instru
mentje, dat altijd voldoende vochtig la, <zn )e
postzegel nat te maken en je kunt je tong
netjes achter je kiezen houden.
Dan fe het afgeloopen.
Ze geven me eess hand....
Gaan weg. En ik ruim netjes
Den theeboel aan den kant!
Hij wachtte en wachtte, maar er kwam
geen vogeltje meer naar bulten. Dat vond
Wlm toch wel raar. Zou dat beestje daar
nu meteen in blijven? Dat kon toch niet
Wlm vroeg al aan moeder, of die het diertje
er soms uit had zien vliegen, maar die had
het ook niet gezien.
Wlm wist niet wat hij doen zou. Hij was
een beetje ongeduldig, nu hij zoo lang op
een bewonertje had moeten wachten.
Hij besloot de trap uit de schuur te halen
en eens poolshoogte te nemen. Misschien
was het gaatje wel te klein, net zooals hij
tegen vader al gezegd had, en kon het vo
geltje er niet meer uit.
Zacht zette Wlm de trap tegen de
schuur, klom erop en keek naar binnen. Ja,
daar zag hij, toen hij scherp tuurde door
het kleine vlieggat, een paar onrustige
vogeloogen Wlm dacht, dat die onrust
kwam, doordat het beest er niet uit kon,
maar het diertje was bevreesd geworden
door die groote menschenoogen, die voor
het gat waren gekomen.
t T yi® had met zijn verjaardag een
\A/ boek gekregen. Nu zullen jullie zeg-
Y v gen, dat is toch zoo bizonder niet,
een boek. Nee, dat zou het ook niet zijn, als
het een gewoon boek was, een leesboek,
maar het was wat anders. Jullie moet we
ten, dat Wlm een geboren knutselaar was.
Altijd was hjj bezig met carton, triplex enz.,
en het was leuk om te zien, wat hij daar
allemaal van maakte. En dat was ook de
reden van vader om Wlm met zijn verjaar
dag een knutselboek te geven. Het heette:
,Jk maak bet zelf”. Wlm was er bizonder
mede in zijn schik. Er stonden een heele
macht dingen in, die hij nooit gedacht had
zelf te kunnen maken. En overal een een
voudige, volledige beschrijving bij.
Het eerste waar Wim’s oog op viel was
een nestkastje, jullie weet wel, zoo’n houten
kastje, dat men aan een boom hangt, en
waarin in het voorjaar vogeltjes komen
nestelen. Wim was niet alleen een knutse
laar, hij was ook een dierenvriend, en in
het bijzonder van vogels. Reeds dikwijls
had hij zelf geprobeerd om zoo’n nestkastje
te maken, dat zou hij dan achter in den
tuin aan de schuur bevestigen, want in den
tuin bij Wlm stonden geen boomen. Hij
zou het zoo Jeuk vinden, als er dan echt
een vogelpaar in zou komen met eitjes en
later kleine vogeltjes.
Hoe
Dteveltr
«ten 1
By ic
tend te
En toen deed Wim iets heel onverstan
digs. Nog steeds geloofde hij, dat het diertje
niet door het gat naar buiten kon, en hij
besloot hel dakje op te lichten om bet zoo
de vrijheid te hergeven. Jullie begrijpt, dat
het beestje daardoor nog veel bevreesder
werd. Het vlo^b tegen de wanden van het
kastje op, en roef, daar was het weer in de
vrije lucht, voordat Wim besefte wat er
gebeurd was.En eerst toen zag Wim
waarom het beestje niet meer naar buiten
was gekomen. Op oen bodem van het nest
kast! e lag een keurig nestje van houtwol
en hooi. Dat'had het vogelpaar, want het
was nu zeker, dat ook een mannetje mee
geholpen had, daar reeds in gebracht, zon
der dat Wim dat blijkbaar gezien had. En
in dat nestje daar lagen.... vier kleine
eitjes!!
Wat
Reeds den eersten Woensdag na zijn ver
jaardag probeerde hij een nestkastje te
maken. Vader had hem, behalve het boek,
ook wat hout gegeven en wat spijkers van
allerlei grootte, want daar had Wim niet
veel meer van. Precies nam hij op het hout
de maten over, die bij het nestkastje stem
den genoteerd. Ziezoo, nog even kijken, of
alles klopte. Ja. Dus nu aan het zagen.
Eerst de vier Zljnaadjes. De voorste hooget
dan de achterste, want het dakje moest
naar achteren afloopen. Toen de wanden
tegen elkaar gespijkerd, en daarna de bo
dem er tegen aan. Nu kwam een wat se
cuurder werkje. Het dakje moest erop
maar zóó, dat het scharnierend was. Dat
was noodig, om elk jaar opnieuw het nestje
schoon te kunnen maken, want het is be
kend, dat vogels altijd, elk jaar weer, een
nieuw nestje bouwen, en nooit in een nestje
gaan van een vorig jaar. De scharnieren
Voor de eerste maal vond m Weenen de oHicieele viering plaats van den verjaardag van den Führer, Adolf Hitler.
Tijdens de troepenparade over de RingstraSse
Op de .Place de la Concorde* te
Parijs wordt op last van het gemeente
bestuur der Fransche hoofdstad een
monument opgericht ter nagedachtenis
aan wijlen Koning Albert van België.
Het voetstuk voor het ruiterstandbeeld
nadert zijn voltooiing
Het
zal er nauwelijks door kunnen,”
het
dat Wlm met asphaltpapier over
trokken had, gespijkerd. Nu nog een groen
verfje en de .kleine kiertjes met stopverf
dichtgestopt en toen was het kastje klaar.
Het was al Maart, en Wim had dus veel
kans, dat reeds dat jaar een vogelpaar in
zijn nestkastje zou komen huizen. Wim had
aan vader beloofd, dat hij eerst bet kastje
even zou laten zien, voordat hij het ophing.
,4», jongen,” sprak vader, ,Je heb ’t er
keurig afgebracht. Maar nu moet je me
eens vertellen, hoe zoo’n vogeltje daar nu
in moet.”
Wim stond even met open mond. Wa
rempel, dat was waar ook! Daar had hij nu
in al zijn ijver, om het kastje maar vlug
af te hebben, heelemaal het remde gat ver
geten.
Vader ging even met hem mede, haalde
zijn eigen boor uit de gereedschapbak en
draaide een prachtig rond gaatje.
Afaar vader, is dat niet te klein,
vogeltje
sprak Wim.
„Neen, jongen. Dat is groot genoeg. An
ders krijg je last van spreeuwen in je
kastje; bet is alleen voor musschen, vinken
of meesjes.”
Vader ging toen met Wlm mejle om bet
op te hangen.
,Jk weet niet of het je direct zal lukken,
Wim," zei vader. „Er zijn hier niet veel boo
men in den omtrek en dan zijn de vogels
nooit zoo op hun gemak.”
Wim hoopte er maar het beste van en
lederen dag ging hij kijken, of er nog niet
een vogeltje zijn intrek in de nieuwe wo
ning had genomen.
Vader scheen gelijk te krijgen. De heele
maand Maart en half April verliepen, zon
der dat er een vogeltje zelfs maar naar het
kastje omkeek. Wlm begem de hoop te ver
liezen. Tot op zekeren dag Wim aan tafel
zat en toevallig in de richting van het nest-
kastje keek. Hij sprong op, en met een
mond vol met brood bracht hij er hortend
en stootend uit:
„V....V.vader er
guitje voor het gaatje!”
Vader keek ook. En Inderdaad, er zat
een vogeltje. Het scheen naar binnen te
3S»
C»
-
HRK.'.«j frjM
Het deraiHement ven
