<KetvcbAaal van den dag
De avonturen van een verkeersagentje
POKON
A
Ik VIM
F 250.
F 750.
I
een
hoogstaande vrouw
r<’
i
91
I
De strijd om den
kleinhandel
1
VRIJDAG 22 APR
1938
Beschaving in China
De Katholieke Missie
Verweer van djpn middenstand
Kardinaal Innitzer
m rrr- t-m ir>wn r,
I
VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Inwijding H. Hart-monument
te Eindhoven
Valsche
juweelen
.W^,.
reinigt alles!
Neem dadelijk *n
AKKERTJE
tegen dat afgematte gevoel.
Verrassend snel verdrijft 'n Akkertje
schele hoofdpijn, zenuwachtigheid,
oververmoeidheid en lusteloosheid.
Per koker van 12 stuks - 12 stuivers.
Per doos van 2 stuks 2 stuivers.
-
Xctief efc
Sedert he
■Izerljjk h
"^v^r.
flnan-
schuld. Terwijl de
limn
V63-05IU
mm
HOOFDSTUK 3
bij voorbeeld?” sei James
Julia,
if
m een ongeval met
doodelljken afloop
Bewerkt neer het Fransch
door CHRISriNE KAMP
Helaas, het lieve prinsesje kon niet zoo snel loepen als de
anderen. Misschien had de lange Japon hieraan wel eenlge
nemende mattj vóórkomt,
direct dus met uitset
OP ELKE BUS EEN BON
VOOR GESCHENKEN
anderen, zoowel wat betreft de hoedanigheden
van het verstand, als haar sterke deugden en
haar onwrikbare principes.”
Na
fabriek,
zjjn om ook,
Overal waar
lusten ons k
vriendschappelijke relaties met elkander onder
houden, ook al door het feit, dat Julia aan Anny
Dultsche lessen gaf en Marian belast was ge
weest met de andere studies van miss Bretland
toen zij nog slechts een schoolmeisje was.
i
l
het binnenlaij
met heel hun
werk der bevol
sent om de z^
nood te 1
Na den
ter Jacqu
In verblni
derddi
tieren
Toen had zjj toegestemd en was blij, zonder
dat bet durfde bekennen, om dat kleine ga-
~i twee
lenkins
geheel honderd dollars. Ik stuurde een berichtje
aan de Londensche kranten, om de bandieten
te laten weten, dat mijn sieraden In uw brand
kast werden bewaard, daardoor werd hun aan
dacht van mU afgeleid. Natuurlijk heb ik bij
mijn opreden altijd de echte gedragen, maar
niemand heeft mij lastig gevallen.”
Het gezicht van commissaris Jenkins had een
uitdrukking gekregen, waaruit van alles viel op
te maken en miss Clifford zag het:
.Maak u niet bezorgd mijnheer Jenkins. Ik
heb u beloofd, dat Ik duizend pond sterling zou
schenken voor de arme kinderen en die belofte
zal Ik houden." 1
Ze haalde een chèqueboekje te voorschijn ed
schreef het bedrag uit.
„Alstublieft.verdiend hebt u het eigenlijk
niet, omdat u zoo gemakkelijk door een vrouw
om den tuin geleld bent, maar.u bent niet
de eerste en u zult ook heusch de laatste niet
zijn.”
„Wat dat betreft, ben ik het volkomen met
u eens, miss Clifford. In dat opzicht hebben de
vrouwen een reputatie hoog te houden, want
die Intriges zijn reeds bjj Adam en Eva be
gonnen.... II"
het
als
en-
fes afdoende be
er op te wijzen,
ing mee moet
een* illusie. Wij
i overheid maar
s. Doch wel vra-
a w w W“V a IK T a T 2C* op dit blad zijn Ingevolge de veteekenngo»<kii waarden ttgen >*y
Al <1 .F*, A IN I V Üj M ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen F DUs" vetUew van belde armen, belde beenen of belde oogen
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MA.
■kabouters, de professor en Keeaie het op
een loopen zetten, greep de spin met zQn haken het meisje
beet. Ze slaakte een gil, die door merg en been drong.
noegen in haar leven van onophoudelijke werk
zaamheden, blij zich gedurende eenlge uren te
bevinden in een familie, waarvan zij de goed
hartigheid en klesche sympathie had kunnen
waardeeren.
Hargrave had zijn relaas nog niet beëindigd,
of Jenkins vloog naar zijn werkkamer, vanwaar
hjj twee minuten later terugkeerde. Zijn gelaat
was aschgrauw en zijn oogen fonkelden.
,4e bent een sufferd,” Hargrave!zei hjj
droog. Maar ik zal het Je niet kwalijk nemen.
We zijn de dupe geworden van die afechawe-
lijke bende. Lydia Clifford is heelemaal niet
ontwoerd. Ik doorzie nu den heelen truc om mij
uit het bureau weg te lokken. In den tijd dat
wij weg waren, heeft een van de bendeleden
door middel van een uitstekende vermomming,
of misschien wel door een treffende gelijkenis
met mij, van mijn afwezigheid gebruik ge
maakt, om zich meester te maken van de s0-
raden. die ik van de filmster in bewaring heb
Toch deed hjj niets om het besluit van zjjn
zoon tegen te werken, zelfs niet, toen deze zich
ging vestigen op een van zijn grootste land
goederen, gelegen in Staffordshire. Daar leidde
Ing moet dat groote voor
been machtige aansporing
aan deel
uitbreken
ter versche
Terwijl ze zoo met elkaar spraken wat ze zouden doen,
hoorden ze een hevig geritsel en tot hun grooten schrik zagen
zjj de reuzenspin naderen. „Maakt dat je wegkomt," riep het
verkeersagentje, „de spin zit ons op de hielen.” Nou, iedereen
nam de beenen om aan het ongure dier te ontkomen.
Op 34 Juni 1936 was hfct zestig Jaar geleden,
dat Mgr. Djjkmans van de St. Oeorgiusparochle
te Eindhoven tot priester werd gewijd. Bijna 60
jaren was hij In die parochie werkzaam, waar
van 40 jaren als herder.
Er vormde zich een Mgr. Dljkmans-comité,
dat met geldelijke bijdragen van de parochia
nen het 60-Jarig priesterfeest en het 40-jarlg
pastoorsfeest niet onopgemerkt wilde voorbij
gaan. Besloten werd een H. Hart-monument
op te richten in de onmlddellUke nabijheid van
kerk en pastorie.
Op Zondag 34 April des middags te 4 uur zal
dit H. Hart-monument daar Z. H. Exc. Mgr. A
F. Diepen, bisschop van Den Bosch, worden
ingewijd. Pastoor Sicking zal daarbij een korte
toespraak houden.
Den volgenden morgen prompt volgens af
spraak hield de schitterende vierdllnder van
Lydia Clifford stil voor het bureau en met een
eleganten sprong stond de actrice op het trot
toir. Jenkins geleidde haar persoonlijk naar
zjjn werkkamer. Het kwam hem vreemd voor,
dat de filmster zoo opgewekt kon zjjn, hoewel
hjj haar in den loop van den vorigen avond
voorzichtig van het gebeurde in kennis had
gesteld.
Vrooljjk lachend liet zij zich in den club
fauteuil vallen en zei met een zweem van Iro
nie in haar stem:
,Jk ben blij, dat mjjn plannetje zoo goed ge
lukt Is, mijnheer Jenkins. Stel u voor, dat mijn
sieraden werkelijk gestolen waren, wat zou Ik
dan moeten beginnen? Meer dan twee millioen
dollars en..*."
De commissaris viel haar in de rede.
.Het spijt mjj, miss Clifford, maar hetgeen
ik u gisteren vertelde was geen grap. Uw ju-
weelen zijn inderdaad gestolen uit mijn brand
kast."
Ze lachte geheimzinnig.
.Dacht u dat?.... Commissaris, wat bent u
toch naïef. Dacht u nu werkelijk, dat ik mijn
sieraden uit handen zou geven. Dacht u nu
werkelijk, dat ik mU met valsche halssnoeren
ten diamanten zou tooien? Wat kent u de vrou
wen toch nog slecht. Toen u de autoriteiten van
Hollywood kennis gaf van het bestaan van de
bende, Het ik door mjjn juwelier In New York
mjjn sieraden Imlteeren en u bent zoo vriende
lijk geweest, die valsche juweelen voor mij te
hjj een werkzaam leven, hield zich bezig met
het welzijn van zijn ondergeschikten, waarbij
hl) zich edelmoedig toonde zonder verkwistend
te zijn en vriendelijk voor een ieder. De natuur
lijke neiging van zijn gemoed drong hem aan
om liefdadig te zijn en weldra was hjj voorzit
ter en leider van verschillende phllantropische
werken.
Toen kwam er een dag. dat hjj, gesteund doov
zjjn familie alsmede door vrienden, die zjjn
hooge bewaamheden en zijn overtuigende wel
sprekendheid waardeerden, zich met de politiek
ging bezig houden. Hij deed het niet uit eer
zucht, maar met een kalme welwillendheid, met
een, onverzettelijke eerlijkheid, met den wensch
wel te doen. Een district van Staffordshire had'
hem benoemd tot afgevaardigde In het Lager
huis. Maar John was dezelfde eenvoudige vrien
delijke en opgeruimde man gebleven. Ondanks
zijn leeftijd, hjj was toen vijf en dertig, bleef
hjj voor zijn vader een eerbiedige en opmerk
zame zoon, die telkens weer ten voorbeeld werd I
gesteld aan de mannelijke Jongelieden van Lles-
town.
Dikwijls kwam John eenlge dagen in den
schoot zijner familie doorbrengen, waar zijn
komst altijd met vreugde werd tegemoet ge
zien, zoowel door zijn ouders als door Anny. het
dochter je van het echtpaar Bretland, het eenlge
kind, dat nog thuis was. Het was Juist by het
begin van die kleine vacantie, dat John een be
zoek was gaan brengen aan dokter Mac-Rae
zooals hij gewooniljk deed wanneer hjj in Liea-
town kwam. De twee families, die sedert lange
jaren daar woonachtig waren, hadden steeds
Voor 1.2 cant aot aan
kamorplant par iaar
Bomost daarom mot hot
bost» plaatomroodaol
op hun gezicht. In de villa was niets of nie
mand te bespeuren geweest. Men had het heele
huls en de omgeving afgezocht, maar nergens
was een spoor van de bende of van Lydia Clif
ford te vinden geweest.
„Nog iets geweest tijdens onze afwezigheid,
Hargrave?” vroeg de commisdaris uit zjjn hu
meur.
„Nadat-u voor de tweede maal wegging, is er
niemand geweest, mijnheer.”
Jenkins keek hem verbaasd aan.
„Voor de tweede maal wegging??”
De inspecteur vertelde hem van den zenuw-
achtlgen toestand, waarin de commissaris uen
minuten na zijn vertrek was terug gekomen en
bevel had gegeven, dat hij niet gestoord mocht
worden.
voor altijd van het huwelijk afzien, om ten
minste haar geheels vrijheid te behouden.”
„En daar doet zjj goed aan,” verklaarde
dokter John Bretland. „Laat mjj het je zeggen,
beste vriend, Miss Mac-Rae volgens hetgeen
je mjj daar zegt en wat ik zelf heb kunnen con-
stateeren lijkt mjj absoluut niet geschikt om
cchtgenoote en moeder te worden. Ik vrees, dat
zjj altijd de toewijding zal missen, die door die
twee titels verelscht wordt, zij zal altijd zich
zelf willen blijven en niets anders.”
„Och kom, zjj is goed, zeer goed en zal een
onvergelijkelijke echtgenoote worden. Je be
grijpt haar niet, beste vriend!”
.Neen, dat beken ik gulweg. Die vrouwelijke
hoogstaande karakters boezemen mjj slechts
een zeer platonische bewondering in en ik be
waar mjjn sympathie' voor de vrouw, die zich
weet toe te wijden en zichzelf te vergeten, die
niet altijd een geleerde is en meestal niet op
gemerkt wordt, maar die alleen ons de heilige
vreugden van den huiselljken haard weet te
verschaffen.”
„Zooals
spottend.
„Juist, zooals miss Julia,” antwoordde John
op beslisten toon. „Zjj is een Zeldzame parel en
geloof mU maar, ik neem niets terug van het
geen ik zooeven gezegd heb, toen ik meende,
dat je over haar sprak.”
James trok even de schouders op. „Julia....
een hoogstaande vrouy? Zjj bezit kleine, bur
gerlijke deugden, dat is alles.... Neen, John.
Je zult mij niet overtuigen en voor mjj zal
Marian altijd hoog verheven zjjn boven alle
Toen Mgr. Innitzer in 1933 tot
schop van Weefien benoemd werd, koos
zich tot lijfspreuk ,Jn Caritate Servlre"
liefde dienen).
Een van de grootste werken van den Kerk
vorst, die het jaar na zjjn benoeming tot
aartsbisschop tot het kardinalaat werd verhe
ven, een werk, waardoor hjj over geheel de
wereld bekend is geworden, was het op zijn
initiatief ondernomen interconfessioneel hulp
werk voor de uitgehonweMa gebieden van
eov)«4*3tusIai/4. w
Door dit werk, dat in den herfst van 1933
gesticht werd, kon aan duizenden ongelukkl-
gen hulp gebracht worden, tot door brutale
tusschenkomst van de Russische machthebbers
een einde werd gemaakt aan dit edele werk
van naastenliefde en humaniteit.
Het was een vrooljjk kind, die kleine Anny,
een zangvogeltje, zooals haar broeder haar
soms lachend noemde. En dien Dinsdagmiddag
gaf zjj zich van harte over aan het genoegen
een groep harer liefste vriendinnen om zich
heen te zien in het groote, smaakvol gemeubi
leerde salon.
Het was om den verjaardag te vieren van haar
dochtertje, dat mevrouw Bretland dit feestje
gaf. Op een geïmproviseerd tooneel hadden
eenlge jonge meisjes een aardig comediestukje
gespeeld en Anny toonde zich de vrooljjkste, de
geestigste en de levendigste van allen.
•y n het tijdschrift van den Ned. R. K.
I Middenstandsbond „Bouwen en Stre-
ven” wjjst de heer Wouters op „den
jtrljd om den kleinhandel.” De schrijver
constateert een strijd tegen de zelfstandlg-
gen wij ons af, of het niet op den weg van
de fabrikanten zelf Ugt, deze euvelen te
bestrijden.
Het Is ons uiteraard bekend, dat niet
Iedere branche zich daarvoor leent, doch er
bestaan branches, waarin de fabrikanten
wel degelijk inzien, dat het eigen belang
meebrengt, dat de detailhandel in hun ar
tikel niet moet worden ondermljnd. Welnu,
door samenwerking Is op dit punt een en
ander te bereiken, een ondernemers-over-
eenkomst kan, zoo noodig, algemeen ver
bindend verklaard worden.
In dit verband kunnen wij meedeelen,
dat b.v. In de sigarenindustrie ernstige
pogingen In het werk worden gesteld om tot
een ondememers-overeenkomst te gera
ken, welke althans een deel der gemaakte
misstanden zal doen verdwijnen.
Een voorbeeld, dat navolging verdient!
w w et"%en trek van nieuwsgierigheid scheur-
ly/l de commissaris Jim Jenkins de enve-
A loppe open, welke op de achterzijde den
naam vertoonde van de bekende filmdiva ,Xy-
dia Clifford" en las den inhoud.
De brief ifevatte slechte enkele regels, waar
in de actrice den commissaris verzocht, gedu
rende haar verblijf in Londen gebruik te mo
gen maken van de brandkast van de politie, om
haar verzameling juweefen tegen diefstal te
beveiligen. Gedurende haar optreden in de
hoo||istad zou zjj gebruik maken van valsche,
doch schitterend nagemaakte steenen en
snoeren.
Dat zjj deze maatregelen speciaal voor haar
verblijf in Londen meende te moeten nemen,
vond de oorzaak daarin, dat commissaris Jen
kins de autoriteiten van Hollywood ervan in
kennis gesteld had, dat Londen in den laatsten
tjjd onveilig gemaakt werd door een bende ju-
weelendieven, die op buitengewoon brutale en
geraffineerde manier optrad.
Maar wat den commissaris in den brief het
meest interesseerde, was de belofte van de ac
trice, om duizend pond sterling te schenken
voor de arme Londensche kinderen, indien ze
bjj haar vertrek de sieraden in ongeschonden
toestand terugkreeg.
Dat was we! de voornaamste reden, waarom
Jenkins het verzoek van Lydia Clifford terstond
Inwilligde en nu waren er vijf dagen verloopen
sinds de komst van de gevierde diva. De juwee
len waren veilig in de brandkast in Jenkin’s
werkkamer opgeborgen, toen met luid geraas de
telefoon overging. De commissaris hoorde dui
delijk de stem van Lydia, hoewel deze thans in
een zeer zenuwachtigen toestand scheen te ver-
keeren.
Ze was in den nacht door enkele leden van
de bende overvallen en ontvoerd en nu bevond
zjj zich in een tjjdeljjk onbewoonde villa op den
weg van de hoofdstad naar het Zuiden. Het was
haar gelukt haar bewakers om den tuin te lel
den en zoodoende was het haar mogelijk vlug
de politie op te bellen. Volgens haar mede-
deelingen werd het huls bewaakt door de bende
en men had haar alles ontnomen en bovendien
op haar vrijlating een zeer hoogen losprijs
gesteld.
Nog geen vjjf minuten later stoof de van
mitrailleurs voorziene overvalauto weg. Jei
had naast den chauffeur plaats genomen en in
den wagen zaten vjjf tot de tanden gewapende
agenten.
Intusschen bleef de inspecteur van dienst,
Hargrave met twee agenten in het bureau ach
ter. Jenkins had opdracht gegeven, dat zijn
werkkamer niet uit het oog verloren mocht
worden en Hargrave had het noodig geoordeeld
den agent Brown in de kamer de wacht te la
ten houden.
Nauwelijks was de auto tien minuten weg,
toen een taxi voor t bureau stilhield. Het por
tier vloog open en commissaris Jenkins rende
naar binnen.
,Jk moet onmiddellljk naar Southampton
telefoneeren. Hargrave!” riep hj) den inspec-
teur in het voorbijgaan toe. .Denk erom, dat ik bewaren? Dat ze nu gestolen zijn, kost mij in bet
onder geen voorwaarde gestoord wil worden." -
Zonder op het verbaasde gezicht van den In
specteur te letten, liep hl) regelrecht naar zijn
werkkamer en zond den agent Brown weg.
Ruim twintig minuten duurde het gesprek en
toen verliet Jenkins opnieuw het bureau.
„Er is bepaald iets niet in orde met die ont
voering van Clifford," zei de Inspecteur tegen
de agenten van de wacht. ,Jk heb mijnheer
Jenkins nog nooit zoo zenuwachtig en gehaast
gezien.”
Het was ongeveer twee uur 's nachts, toen de
overvalauto terugkeerde. Jenkins en de agenten
John was zwijgend verdei gegaan en zjjn
Bletgezel volgde instinctmatig. Maar opeens zei
óe eerste: „Waarom trouw J« niet met miss
Mac-Rae?"
James'sidderde een oogenbllk. Zjj gingen juist
WorbU een winkel, waar de lidten waren ont
staken en John bemerkte, dat het mannelijk,
woon gelaat van dokter Bite een sombere
Uitdrukking vertoonde, toen ilj antwoordde:
wil niet, John.... O hoe dikwijls heb ik
«et haar gevraagd, maar altijd vijst zij op haar
•’TOtaede.... En ik kan haar slehts een beetje
welstand bieden, niet den rikdom, dien zij
*«nacht...."
"O; Mu die hoogstaande vrouw dan eerzuchtig
■abegeerlg naar geld zijn zoals de gewone
wepselen?” vroeg John ironisch
"wat een idee! Zjj wil vrij blijven in het
"omeln van den geest, zonder de boeien te vree-
de zorgen voor het lulshouden, de
’P’redlng der kinderen, de voortdurende be-
ommeiingen zouden meebreng», als zj) mjjn
"WW werd. Liever dan dit te wagen, wil ati
heid van den detailhandelaar, welke voor
namelijk gevoerd wordt van twee zijden: de
fabrikanten, die zoogenaamde „directe
I winkels^ explolteeren en het publiek-zelf,
dat coöperatie-wlnkels opricht en In
stand houdt, personeels-fhkoopvereenlgln-
gen sticht etc.
Bij beide partijen gaat *t er volgens den
heer Wouters om, de verdienste van den
zelfstandigen winkelier aan zich te trekken
tot vergrootlng van eigen winst. De fabri
kant wil door het innen van de bij den
kleinhandel behaalde winst den afstand
tusschen productie-kosten en den afzetprijs
vergroot en, het publiek wil door coöpera
tie-wlnkels, personeels-lnkoopvereenlgingen
en dgl. beslag leggen op den afstand tus-
«chen inkoops- en verkoopsprijs. Maar, zegt
de heer Wouters, beide rekeningen plegen
zeer zeker op het papier beter te kloppen
dan in de werkelijkheid en hij toont dit ook
aan. Intusschen richt de heer Wouters toch
een waarschuwing tot de winkeliers in
dezen vorm: „De zelfstandige winkelier
heeft geen schriftelijk, zelfs niet eens een
historisch geworden recht van bestaan.
Elke andere vorm van verdeeling onder de
verbruikers bezit hetzelfde recht daar
tegen Is niet met „wetten” te vechten. Als
morgen een nieuwe vorm van productie en
consumptie die taak beter vervulde dan de
zelfstandige detailhandel, dan zou zijn lot
bezegeld zijn. Want niet op den detailhan
del komt 't aan, maar op de vervulling van
de economische functie”. Om dan te beslui
ten met de vermaning, dat de zelfstandige
detailhandel met de ontwikkeling mee moet
gaan en steeds weer, niet met woorden,
maar metterdaad moet bewijzen, dat hij
deze taak t>eter vervult dan die vormen, die
hen willen verdringen.
Dit laatste Is natuurlijk juist, do<?h,overi-
gens meenen wij, dat de heer Wouters, die
beweert, dat de zelfstandige winkelier zelfs
geen historisch recht geworden recht van
bestaan heeft, een weinig uit den koers is
geraakt. Tenzij de heer Wouters, hetgeen
wij aahnemen, iets anders bedoelt dan het
geen hij schreef.
Intusschen is het verschijnsel, waarop hij
wijst, wel van beteekenis. De middenstand
moet uiteraard beginnen zelf zich te ver
weren en niet in de eerste plaats roepen
om bescherming van overheidswege. Maar
dit beteekent volstrekt niet, dat de overheid
niet de noodzakelijke bescherming zou mo
gen verleenen. Zij doet dit ook in den vorm
van de verschillende mlddenstands-wetten.
welke sedert eenlge jaren hier te lande
gelden. Wat nu de gewraakte verschijnselen
aangaat zijn wij van meening, dat ten deze
het particulier initiatief nog onvoldoende
werkzaam is geweest.
In verschillende branches tiert b.v. het
beunhazendom buitengewoon w$lic, perso-
neels-inkoopvereenigingen n<
geld toe, vaak gesteund d<
ondernemingen, waarbij
rentenierswet
duizenden kleine spaarders gehol-
met
voor
.Daar komt mjjn soon aan", zei opeens mevr.
Bretland. haar gesprek met een harer beaoek-
sters onderbrekend.
De toon, waarop zjj die woorden sprak, gaf da
innige liefde, den trots te kennen, dien zij ge
voelde jegens dien zoon, die door iedereen be
mind en geacht werd. Men kon merken, dat
zjj hem ten volle vertrouwde, dat zij een blinde
bewondering voor hem koesterde, die niemand
haar zou kunnen verwijten. Trouwens, t karak
ter van John trok onweerstaanbaar allen aan,
die met hem in aanraking kwameg.
John groette de vriendinnen van zijn moeder
en toen hij Julia zag, kon hij een gebaar van
verwondering niet onderdrukken. .Hoe, miss
Julia, Is u toch kunnen komen? Wat een aan
gename verrassing hebt gU ons daardoor be
reid! Het is waarlijk wel Iets zeldzaams om u
een oogenbllk te zien te krijgen, terwijl u uit
rust.”
Zij vertelde hem, waarom aU had kunnen
komen en hjj antwoordde peinzend: ,Ja, het
te om zijn dochter, dat hl) u heeft doen gaan.
ik geloof, dat hij zeer veel van zijn kinderen
houdt”
Toen werd hU door een geestelijke
deel geholpen om zich asn de studie te kun
nen wjjden. Maar ook als student moest hij
zich door het geven van lessen en andere
werkzaamheden de noodzakelijke middelen van
bestaan verschaffen, in het jaar 1899 werd hij
priester gewijd en hU was nauwelijks een jaar,
als kapelaan werkzaam, of hij werd benoemd
tot prefect van het Weensche Seminarie. Hij
bleef studeeren, maakte reizen naar Italië,
Klein Azië, Palestina en Spanje. In het Jaar
1906 doctoreerde hU in de theologie en werd
In 1908 privaat-docent aan de theologische
faculteit van de Weensche Unlversltelt, ia
1911 buitengewoon hoogleeraar en In 1913 Be
woon hoogleeraar. Van nu af tot aan zijn be
noeming op den aartsblsschoppelljken troon
in 1932, doceerde hjj het Nieuwe Testament.
Innitzer kreeg toen volop gelegenheid zjjn so
ciale kennis geheel in dienst te stellen van het
vaderland.
Dat was in September 1939, toen hjj in het
derde kabinet Schober tot minister voor sociale
aangelegenheden benoemd werd. Hjj bewoog
zich ook dat jaar niet op politiek gebied, alleen
nemen,
i de on-
woonden
diep In
1. Zjj gaven zich niet alleen
persoon aan het beschavings-
:ing. maar warea ook overal pre-
lar beproefde Chineesen uit hun
„een Dultsch Bisschop’ de sociale nooden van zjjn volk hadden zijn
akndacht. Onder zijn leiding kwam de aanvul
ling op de kleine rentenierswet tot stand,
waardoor
pen werden; verder hield hy zich bezig
wonlngbouwvoorzorg, schadeloosstelling
invaliden en hulp aan noodlijdende studenten.
Itzer in 1933 tot Aartsbls-
hlj
(In
va/ van Shanghai heeft de held Pa-
utet onder het grootste levensgevaar
8n4 met ons keizerlijk leger hon-
iden uit de zuidelijke stadskwar-
ed. En Pater Jacqulnot te nog maai
één voorbeeld van de vele missionarissen.
Het plotseling actueel geworden probleem
of het werk van een Christelijke missie in een
land als China zonder politieke of economi
sche bijbedoelingen geïmporteerd en uitgevoerd
is, kan men niet zonder meer ontkennen noch
bevestigen, maar dit kan men evenwel gerust
zeggen, dat door het werk der Missie als van
zelf toestanden en verhoudingen ontstagh, die
het moederland der missionarissen voor zijn
eigen wereldlijke belangen zou kunnen benut
ten Dit belet ons evenwel niet aan te ne
men, dat de missionarissen zelf bij hun werk
door een onbaatzuchtige offergezindheid wor
den bezield. En die opofferende liefde blijft
ook niet staan bij loutere geloofsultbreldlng. Zjj
doet ook zeer veel voor den socialen welstand
der Christenen.
Het werk der missionarissen wordt gedragen
en geleid door een groote liefde tot de men-
schen, die over alle moeilijkheden van ras en
volkszeden heenstapt. Een werk ook van de
grootste beteekenis In de Ocst-Aziatteche
wetenschappelijke wereld te het meteorologisch
en magnettech-selsmologische observatorium
van Zlkawei, gesticht en geleid door katholieke
missionarissen. Dat zjjn heerlijke resultaten
gepresteerd naast hun eigenlijken mlssle-
arbeld.
Het werk der missionarissen berust al jaren
bijna uitsluitend bij Europeesche krachten. Dit
feit moet voor de religieuze vertegenwoordi
gers van ons Japan, In het blzonder voor het
Boeddhisme, toch wel een heel ongewone ver
schijning zijn.
Tot slot een krachtig appèl aan allen. Hierbij
wordt nog eens heel uitdrukkelijk gewezen op
den voorbeeldlgen Ijver en de toewijding der Ka
tholieke missionarissen. Het woordelijk slot
luidt: .Daarom As wachten wQ van de Boed
dhisten, dat ze actief wordem" kwamen binnen met een trek van teleurstelling
P. PUHL 8. V. D.
jeugd leerde hl) de hardheid van het bestaan,
zjjn grootvader was een eenvoudig arbeider en
zijn vader een passementwerker, die met hard
werken zijn brood moest verdienen. Na de
schoolbanken kwam Innitzer in de fabriek, Europeesche
waar hjj een jaar lang het onderhoud voor de
uit vijf menschen bestaande familie mee moest
helpen verdienen.
-r-*^ e ,,T6kyó’ Nichlnlchl”, de grootste cou-
I I rant van Japan, bracht in een hoofd-
artikel een zeer Interessante en waar-
deerende beschouwing over het werk der ci
vilisatie en der Katholieke Missie In China.
Wit laten hier den korten inhoud van het
artikel volgen.
Met behulp van den geldeljjken steun der
Katholieken kon men In Noord-Chlna over
gaan tot oprichting van een paar universltei-
ten en talrijke ziekenhuizen voor de arme be
volking. Dit heeft zeer veel- bijgedragen tot
verbetering van noodlottige toestanden en de
Katholieke Missie kreeg hierdoor vanzelf een
groote rol en beteekenis In China. Momen
teel vertoeft ook pater Henri Bernard te Tokio,
die de regeering van advies wil dienen Inzake
onderwijs en andere Katholieke aangelegen
heden, zoowel voor het binnen- als ook voor
het buitenland.
De stemmen, die er op zijn gegaan voor een
civilisatie van Noord-Chlna zijn niet van re-
centen datum. Maar van een doorvoering van
deze leuze Is tot nu toe niet veel tot ons door
gedrongen. Het feit evenwel, dat reeds vele
missionarissen van vreemde nationaliteit daar
zoo Ijverig werkzaam zijn, kunnen wjj niet
dankbaar genoeg erkennen. Tegelijk met die
dankbare waardi
beeld voor ons/
lerrteh nog gere-
lo4r de groote
£et personeel
werkzaam is, terwijl het etjeneens in toe-
it de fabrikant
:eling van den
detailhandel levert aan |den consument.
Wie meent, dat men dit i
strijdt door den winkeliei
dat hij „met de ontwikki
gaan” geeft zich over aai
beweren niet, dat dan c
moet ingrijpen, geenszl
gehad."
.Heb gehad?....’’ vroeg de inspecteur met
een vreeseiyk vermoeden. „Zijn ze er dan niet
meer?"
De commissaris zuchtte diep.
„Geen speldeknop hebben zij laten liggen. Al
les hebben ze
meegenomen.
Lydla CUftord
zal natuurlijk een
ontzettend hooge
schadevergoeding
eischen en de
arme Londensche
kinderen kunnen naar de duizend pond sterling
fluiten."
polste lo
’*9aranS
en gift-
In het aangrenzende boudoir bevond zich
mevrouw Bretland met eenlge dames, waarbij
ook Julia was, gekleed In haar donkere zijden
japon, die sedert jaren haar ultgaanstollet waa
De les, die zij dien middag had moeten geven,
was afgezegd en Lily, die beweerde, dat zjj niet
graag alleen uitging had ervan geprofiteerd
om haar verzoek tot haar nicht om haar te
vergezellen te herhalen: Julia had opnieuw ge
weigerd. maar dokter Mac-Rae had opeens ge
zegd ,4e kunt toch gaan, Julia, niets belet het
je.... en zelfs is dat voor Lily beter."
SOUdbi.
John Bretland was de oudste zoon van
dominee Mark Bretland. Angllcaansch geeste
lijke en belast met de zielzorg in de belangrijke
parochie van Llestown, een stad van veel han
del en industrie en daardoor, hoewel niet om
vangrijk, toch welvarend en zelfs rjjk. De
jongeman was eerst opgeleid voor den geeste
lijken stand, daarin gesteund door den invloed
en het voorbeeld van zjjn vader en verschillende
leden van zjjn familie, die eveneens tot dien
stand behoorden. Maar een geheime tegenzin
hield hem van dien weg terug, ondanks zijn
geloof en godsdienstige principes. De dood van
een broeder zijner moeder, die hem tot erfge
naam had benoemd van een zeer groot fortuin,
maakte een eind aan die onzekerheid. Die erfe-
nls bestond gedeeltelijk in vaste goederen en
John hield zich sedert bezig met de admini
stratie daarvan, tot geheime teleurstelling van
zijn vader, die, gezien de capaciteiten van zijn
zoon en den hoogen invloed, dien h(j zelf bezat,
hoopte hem eens bekleed te zien met een der
hoogste waardigheden in de Angllcaansche
Kerk.
Tk T u geen kardinaal ter wereld zoo in
middelpunt der belangstelling staat
x Kardinaal Innitzer, brengen wij hier
kele details over het leven van den aartsbis
schop van Weenen, die fabrieksjongen, professor
en minister was, alvorens den allerhoogsten post
der Oostenrjjksche geestelijkheid te gaan be-
kleeden.
.Het is de wensch van den H. Vader, dat gij
als aartsbisschop van Weenen zult worden op
gevolgd door Mgr. Seipel.” Aldus sprak de pau-
seljjke nuntius in Oostenrijk, Mgr. Dr. Sibllla,
in het begin van het jaar 1932, aan het sterfbed
van den grooten kardinaal Piffl. Een grootere
vreugde had men den stervende niet kunnen
bereiden. In April overleed de kardinaal, maar
het was oud-bondskanselier Mgr. Seipel onmo
gelijk, de zorgen van het aartsbisdom op zich
te nemen. De longziekte van den prelaat, wiens
gezondheid geheel geschokt was na den aan
slag, waarvan hij enkele jaren tevoren het
slachtoffer was geworden, was oorzaak dat zijn
dagen geteld waren en op 3 Augustus 1932
overleed hij.
De maand Augustus ging voorbij en eerst
toen de aartsbisschoppelijke zetel van Weenen
vijf volle maanden vacant was geweest, benoem
de de H. Stoeï op 20 September 1932 tot aarts
bisschop van Weenen Mgr. Dr. Theodor In
nitzer, hoogleeraar aan de Unlversltelt, oud-
minister van sociale zaken in het kabinet
Schrober.
Kardinaal Innitzer Is afkomstig uit Sudeten-
Dultschland in Noord-Bohemen en reeds bij
zijn bisschopswijding maakte hij bekend, dat hij
zichzelf beloofd had
te zjjn: „Trouw aan het geloof, aan volk en va
derland, zij ons parool.”
Op Eersten Kerstdag van het jaar 1875 werd
Theodor Innitzer geboren In het stadje Wei-
pert In Noord-Bohemen, dicht by de Saksi
sche grens. Zijn ouderlijk tehuis stond aan
den voet van den Keilberg, den hoogsten top van
het Saksische ertsgebergte. Reeds in zjjn
Ib9
170
