Jietuetfiaal vonden daq
De avonturen van een verkeersagentje
P ÜKON
I
i
I
I
VIM
reinigt alles!
n
vrouw
I
a
hoogstaande
pe strjjd om den
kleinhandel
r
VRIJDAG 22 APRIL 1938
Beschaving in China
De Katholieke Missie
Verweer van den middenstand
Kardinaal Innitzer
Val sc he
juweelen
Inwijding H. Hart-monument
te Eindhoven
I
Neem dadelijk
AKKERTJE
tegen dat afgematte gevoel.
Verrassend snel verdrijft 'n Akkertje
schele hocfdpijn, zenuwachtigheid,
oververmoeidheid en lusteloosheid.
Per koker van 12 stuks 12 stuivers.
Per dooi van 2 stuks 2 stuivers.
UK
•sH
gouden
doen.
kabouters, de professor en Keesie het op
schuld. Terwijl de
VGl-OSIla
HOOFDSTUK 3
i
bevond
by voorbeeld?” zei James
(Wordt varvoIgO
Wouw
Helaas, het lieve prinsesje kon niet zoo snel loopen als de
anderen. Misschien had de lange Japon hieraan wel eenlge
OP ELKE BUS EEN BON
VOOR GESCHENKEN
noegen in haar leven van onophoudelijke werk
zaamheden, blij zich gedurende eenlge uren te
bevinden in een familie, waarvan zy de goed
hartigheid en lAesche sympathie had kunnen
waardeeren.
het
als
anderen, zoowel wat betreft de hoedanigheden
van het verstand, als haar sterke deugden en
haar onwrikbare principes.”
V
I
Het gezicht van commissaris Jenkins had een
uitdrukking gekregen, waaruit van alles viel op
te maken en miss Clifford zag het:
.Maak u niet bezorgd mijnheer Jenkina Xk
heb u beloofd, dat ik duizend pond sterling sou
schenken voor de arme kinderen en die belofte
zal Ik houden.”
Ze haalde een chequeboekje te voorschijn en
schreef het bedrag uit.
.Alstublieft.... verdiend hebt u het eigenlijk
niet, omdat u zoo gemakkelijk door een vrouw
om den tuin geleld bent, maar.... u bent met
de eerste en u zult ook heusch de laatste niet
zijn.”
„Wat dat betreft, ben ik het volkomen met
u eens, miss Clifford. In dat opzicht hebben de
vrouwen een reputatie hoog te houden, want
die Intriges zijn reeds bij Adam en Eva be
gonnen. ...II”
Voor 112 cent oei een
Eamorptsnf per jaar
Spmesf daarom mof Aai
beste plentenvoedsel
■L
&.w.rkl naar hal Fransch
een door CHRISTINE KAMP
een loopen zetten, greep de spin met zijn haken het meisje
beet. Ze slaakte een gil, die door merg en been drong.
^Terwijl ze zoo met elkaar spraken Wat
hoorden ze een hevig geritsel en tot hun grooten schrik zagen
zij de reuzenspin naderen. „Maakt dat je wegkomt,” riep het
verkeersagentje, „de spin zit ons op de hielen.” Nou, iedereen
nam de beenen om aan het ongure dier te ontkomen.
Toch deed h|j niets om het besluit van zijn
zoon tegen te werken, zelfs niet, toen deze zich
ging vestigen op een van zijn grootste land
goederen, gelegen in Staffordshire. Daar leidde
A w w W-I A TW/^WT1kT'^’,C! op dit blad z«n ingevolge de verzekeringsvoorwzarden tegen W-l wrft bfl levenslange geneele ongeechikthekï tot weztan dooe W-l tyCfX
A ,1 «r, A r»C_JIN IN r< O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen JT Ot/a“ verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen F OVo“ doodelljken afloop M’ XalAjVa*
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
hij een werkzaam leven, hield zich bezig met
het welzijn van zijn ondergeschikten, waarbij
hjj zich edelmoedig toonde zonder verkwistend
te zijn en vriéndelijk voor een ieder. De natuur
lijke neiging van zijn gemoed drong hem aan
om liefdadig te zijn en weldra was hij voorzit
ter en leider van verschillende phllantropische
werken.
Toen kwam er een dag. dat hij, gesteund door
zijn familie alsmede door vrienden, die zijn
hooge bewaamheden en zijn overtuigende wel
sprekendheid waardeerden, zich met de politiek
ging bezig houden. Hij deed het niet uit eer
zucht, maar met een kalme welwillendheid, met
een, onverzettelijke eerlijkheid, met den wensch
wel te doen. Een district van Staffordshire had
hem benoemd tot afgevaardigde in het Lager
huis. Maar John was dezelfde eenvoudige vrien
delijke en opgeruimde man gebleven. Ondanks
zijn leeftijd, hjj was toen vijf en dertig, bleef
hij voor zijn vader een eerbiedige en opmerk
zame zoon, die telkens weer ten voorbeeld werd
gesteld aan de mannelijke jongelieden van Lies-
town.
Dikwijls kwam John eenlge dagen in den
schoot zijner familie doorbrengen, waar zijn
komst altijd met vreugde werd tegemoet ge
zien, zoowel door zijn ouders als door Anny, het
dochterje van het echtpaar Bretland, het eenlge
kind, dat nog thuis was. Het was juist by het
begin van die kleine vacantle, dat John een be
zoek was gaan brengen aan dokter Mac-Rae
zooals hij gewoonlijk deed wanneer hij in Liea-
town kwam. De twee families, die sedert lange
Jaren daar woonachtig waren, hadden steeds
Op 24 Juni 1936 wax het zestig jaar geleden,
dat Mgr. Dijkmans van de 8t Georglusparoahle
te Eindhoven tot priester werd gewjjd. Bijna 60
jaren was hij in die parochie werkzaam, waar
van 40 jaren als herder.
Er vormde zich een Mgr. Dykmans-comlté,
dat met geldelijke bijdragen van de parochia
nen het 60-jarig priesterfeest en het 40-jarig
pastoorsfeest niet onopgemerkt wilde voorbij
gaan. Besloten werd een H. Hart-monument
op te richten in de onmlddellijke nabijheid van
kerk en pastorie.
Op Zondag 24 April des middags te 4 uur zal
dit H. Hart-monument daar Z. H. Exc. Mgr. A.
F. Diepen, blsschop van Den Bosch, worden
ingewijd. Pastoor Sicking zal daarbij een korte
toespraak houden.
Toen had zij toegeetemd en waa blij, zonder I
dat zij het durfde bekennen, om dat kleine gw-
vriendschappelijke relaties met elkander onder
houden. ook al door het feit, dat Julia aan Anny
Dultsche lessen gaf en Marian belast was ge
weest met de andere studies van miss Bretland.
toen zij nog slechts een schoolmeisje waa.
Den volgenden morgen prompt volgens af
spraak hield de schitterende viercilinder van
Lydia Clifford stil voor het bureau en met een
eleganten sprong stond de actrice op het trot
toir. Jenkins geleidde haar persoonlijk naar
zijn werkkamer. Het kwam hem vreemd voor,
dat de filmster zoo opgewekt kon zijn, hoewel
hij haar in den loop van den vorlgen avond
voorzichtig van het gebeurde in kennis had
gesteld.
Vrooiyk lachend liet zij zich in den club
fauteuil vallen en zei met een zweem van iro
nie in haar stem:
„Ik ben blij, dat mijn plannetje zoo goed ge
lukt is, mijnheer Jenkins. Stel u voor, dat mijn
sieraden werkelijk gestolen waren, wat zou ik
dan moeten beginnen? Meer dan twee mlllloen
dollars en.
De commissaris viel haar in de rede.
..Het spüt mjj, miss Clifford, maar hetgeen
ik u gisteren vertelde was geen grap. Uw ju
weelen zijn inderdaad gestolen uit mijn brand
kast."
Ze lachte geheimzinnig.
„Dacht u dat?.... Commissaris, wat bent u
toch naïef. Dacht u nu werkelijk, dat ik mijn
sieraden uit handen zou geven. Dacht u nu
werkelijk, dat ik mij met valsche halssnoeren
en diamanten zou tooien? Wat kent u de vrou
wen toch nog slecht. Toen u de autoriteiten van
Hollywood kennis gaf van bet bestaan van de
bende, liet ik door mijn juwelier in New York
mijn sieraden tmlteeren en u bent zoo vriénde
lijk geweest, die valsche juweelen voor mij te
bewaren. Dat ze nu gestolen zijn, koet my in bet
geheel honderd dollars. Ik stuurde een berichtje
aan de Londensche kranten, om de bandieten
te laten weten, dat mijn sieraden in uw brand
kast werden bewaard, daardoor werd hun aan
dacht van mjj afgeleid. Natuurlijk heb ik bjj
mijn opreden altijd de echte gedragen, maar
niemand heeft mij lastig gevallen.”
'KT u geen kardinaal ter wereld zoo in
1^ middelpunt der belangstelling staat
Kardinaal innitzer, brengen wij hier en
kele details over het leven van den aartsbis
schop van Weenen, die fabrleksjongen, professor
en minister was, alvorens den allerhoogsten post
der Oostenrijksche geestelijkheid te gaan be-
kleeden.
„Het is de wensch van den H. Vader, dat gU
als aartsbisschop van Weenen zult worden op-
I selijke nuntius in Oostenrijk, Mgr. Dr. Sibllla,
in het begin van het Jaar 1932, aan het sterfbed
I van den grooten kardinaal Plffl. Een grootere
vreugde had men den stervende niet kunnen
bereiden. In April overleed de kardinaal, maai
het was oud-bondskanselier Mgr. Seipel onmo
gelijk, de zorgen van het aartsbisdom op zich
te nemen. De longziekte van den prelaat, wiens
gezondheid geheel geschokt was na den aan
slag. waarvan hy enkele jaren tevoren het
slachtoffer was geworden, was oorzaak dat zyn
dagen geteld waren en op 2 Augustus 1933
overleed hy.
De maand Augustus ging voorby en eerst
toen de aartsbisschoppeiyke zetel van Weenen
vijf volle maanden vacant was geweest, benoem
de de H. Stoel op 20 September 1933 tot aarts
bisschop van Weenen Mgr. Dr. Theodor In
nitzer, hoogleeraar aan de Universltelt, oud-
minlster van sociale zaken in het kabinet
Schrober.
Kardinaal Innitzer is afkomstig uit Sudeten-
Dultschland in Noord-Bohemen en reeds by
zyn bisschopswijding maakte hy bekend, dat hy
zichzelf beloofd had „een Duitsch Blsschop”
te zyn: „Trouw aan het geloof, aan volk en va
derland, zy ons parool.”
Op Eersten Kerstdag van het Jaar 1875 werd
Theodor Innitzer geboren in het stadje Wel-
pert in Noord-Bohemen. dicht by de Saksi
sche grens, zyn ouderiyk tehuis stond aan
den voet van den Kellberg, den hoogsten top van
het Saksische ertsgebergte. Reeds in zyn
n het tijdschrift van den Ned. R. K.
Middenstandsbond „Bouwen en Stre
ven” wijst de heer Wouters op „den
De schrijver
Het was een vrooiyk kind, die kleine Anny,
een zangvogeltje, zooals haar broeder haar
soms lachend noemde. En dien Dinsdagmiddag
gaf zy zich van harte over aan het genoegen
een groep harer liefste vriendinnen om zich
heen te zien in het groote. smaakvol gemeubi
leerde salon.
Het was om den verjaardag te vieren van haar
dochtertje, dat mevrouw Bretland dit feestje
gaf. Op een geïmproviseerd tooneel hadden
eenlge jonge meisjes een aardig comediestukje
gespeeld en Anny toonde zich de vrooiykste, de
geestigste en de levendigste van allen.
.Daar komt myn zoon aan”, zei opeens mevr.
Bretland. haar gesprek met een harer bezoek
sters onderbrekend.
De toon, waftrop zy die woorden sprak, gaf de
innige liefde, den trots te kennen, dien zy ge
voelde jegens dien zoon, die door iedereen be
mind en geacht werd. Men kon merken, dat
zy hem ten volle vertrouwde, dat zy een blinde
bewondering voor hem koesterde, die niemand
haar zou kunnen verwijten. Trouwens, t karak
ter van John trok onweerstaanbaar allen aan,
die met hem in aanraking kwamen.
John groette de vriendinnen van zyn moeder
en toen hy Julia zag. kon hy een gebaar van
verwondering niet onderdrukken. ..Hoe, ml—
Julia, is u toch kunnen komen? Wat een eerw
gename verrassing hebt gij ons daardoor be
reid! Het 1* waarlijk wel iets zeldzaams cm u
een oogenblik te zien te krijgen, terwijl u uit
rust.”
zy vertelde hem, waarom zy had kunnen
komen en hy antwoordde peinaend: Uw. het
is om zyn dochter, dat hy u heeft doen tmn..
ik geloot, dat hy zeer veel van zyn kinderen
houdt”
voor altyd van het huweiyk afzien, om ten
minste haar geheele vrijheid te behouden.”
„En daar doet zy goed aan.” verklaarde
dokter Jbhn Bretland. „Laat my het je zeggen,
beste vriend, Miss Mac-Rae volgens hetgeen
je my daar zegt en wat ik zelf heb kunnen con-
stateeren lykt my absoluut niet geschikt om
cchtgenoote en moeder te worden. Ik vrees, dat
zy altyd de toewyding zal missen, die door die
twee titels verelscht wordt, zy zal altyd zich
zelf willen biyven en niets anders."
„Och kom, zy is goed, zeer goed en zal een
onvergeiykeiyke echtgenoote worden. Je be
grijpt haar niet, beste vriend!”
.Neen, dat beken ik gulweg. Die vrouweiyke
hoogstaande karakters boezemen my slechte
een zeer platonische bewondering in en ik be
waar myn sympathie voor de vrouw, die zich
weet toe te wyden en zichzelf te vergeten, die
niet altyd een geleerde is en meestal niet op
gemerkt wordt, maar die alleen ons de heilige
vreugden van den huiseiyken haard weet te
verschaffen.”
Julia,
spottend.
„Juist, zooals miss Julia,” antwoordde John
op beslisten toon. „Zy is een zeldzame parel en
geloof gay maar, ik neem niets terug van het
geen ik zooeven gezegd heb, toen* ik meende,
dat je over haar sprak."
James trok'.even de schouders op. .Julia....
een hoogstaande vrouw? zy bezit kleine, bur
gerlijke deugden, dat is alles.... Neen-, John,
je zult my niet overtuigen en voor my aal
Marian altyd boog verheven sUn boven aüe.
gen w|j ons af, of het niet op den weg van
de fabrikanten zelf ligt, deze euvelen te
bestrijden.
Het is ons uiteraard bekend, dat niet
iedere branche zich daarvoor leent, doch er
bestaan branches, waarin de fabrikanten
wel degelijk Inzien, dat het eigen belang
meebrengt, dat de detailhandel In hun ar
tikel niet moet worden ondermjjnd. Welnu,
door samenwerking is op dit punt een en
ander te bereiken, een ondememers-over-
eenkomst kan, zoo noodig, algemeen Ver
bindend verklaard worden.
In dit verband kunnen wij meededen,
dat b.v. in de sigarenindustrie ernstige
pogingen in het werk worden gesteld om tot
een ondememers-overeenkomst te gera
ken. welke althans een deel der gemaakte
misstanden zal doen verdwynen.
Een voorbeeld, dat navolging verdient!
.Neb gehad?....” vroeg de inspecteur met
een vreeseiyk vermoeden, „zyn se er dan niet
meer?"
De mmmtwutri» zuchtte diep.
geraffineerde manier optrad. I „Geen speldeknop- hebben zy laten liggen. Al-
Maar wat den cómmissaris in den brief het les hebben ze
mAst Interesseerde, was de belofte van de ac- meegenomen.
trice, om duizend pond sterling te schenken Lydia Clifford j
i voor de arme Londensche kinderen, indien ze zal natuuriyk een f
by baar vertrek de sieraden in ongeschonden ontzettend hooge
toestand terugkreeg schadevergoeding
Dat was wei de voornaamste reden, waarom elschen en de j
Jenkins het verzoek van Lydia Clifford terstond arme Londensche
Inwilligde en nu waren er vyf dagen verloopen ktqderen kunnen naar de duizend pond sterling
sinds de komst van de gevierde diva. De juwee- fluiten."
len waren veilig ld de brandkast in Jenkin's
werkkamer opgeborgen, toen met luid geraas de
telefoon overging. De commissaris hoorde dul-
deiyk de stem van Lydia, hoewel deze thans in
een zeer zenuwachtlgen toestand scheen te ver-
keeren.
Ze was in den nacht door enkele leden van
de bende overvallen en ontvoerd en nu bevond
zy zich in een tydeiyk onbewoonde villa op den
weg van de hoofdstad naar het Zuiden Het was
haar gelukt haar bewakers om den tuin te lei
den en zoodoende was het haar mogeiyk vlug
de politie op te bellen. Volgens haar mede-
deellngen werd het huls bewaakt door de bende
en men had haar alles ontnomen en bovendien
op haar vrijlating een zeer hoogen losprys
gesteld.
Nog geen vyf minuten later stoof de van twee
mitrailleurs voorziene overvalauto weg. Jenkina
had naast den chauffeur plaats genomen en in
den wagen zaten vyf tot de tanden gewapende
agenten.
Intusschen bleef de inspecteur van dienst,
Hargrave met twee agenten in het bureau ach
ter. Jenkins had opdracht gegeven, dat zijn
werkkamer niet uit het oog verloren mocht
worden en Hargrave had het noodig geoordeeld
den agent Brown in de kamer de wacht te la
ten houden.
Nauweiyks was de auto tien minuten weg,
toen een taxi voor t bureau stilhield. Het por
tier vloog open en commissaris Jenkins rende
naar binnen.
,Jk moet onmiddeliyk naar Southampton
telefoneeren, Hargrave!” riep hy den inspec
teur in het voorbygaan toe. .Denk erom, dat ik
onder geen voorwaarde gestoord wil worden.”
Zonder op het verbaasde gezicht van den irf-
ipecteur te letten, liep hy regelrecht naar zyn
werkkamer en zond den agent Brown weg.
Ruim twintig minuten duurde het gesprek en
toen verliet Jenkins opnieuw het bureau.
,Nr is bepaald iets niet in oreje met die ont
voering van Clifford." zei de inspecteur tegen
de agenten van de wacht. ,Jk heb mynheer
Jenkins nog nooit zoo zenuwachtig en gehaast
gezien."
Het was ongeveer twee uur 's nachts, toen de
overvalauto terugkeerde. Jenkins en de agenten
kwamen binnen met een trek van teleurstelling
op hun gezicht. In de villa was niets of nie
mand te bespeuren geweest. Men had het heele
huls en de omgeving afgezocht, maar nergens
was een spoor van de bende of van Lydia Clif- I
ford te vinden geweest.
Nog iets geweest tydens onze afwezigheid.
Hargrave?” vroeg de commissaris uit zyn hu-
meur.
.Nadat u voor de tweede maal wegging, la er
niemand geweest, mynheer.”
Jenkins keek hem verbaasd aan.
„Voor de tweede maal wegging??”
De inspecteur vertelde hem van den zenuw-
achtigen toestand, waarin de commissaris tien
minuten na zyn vertrek was terug gekomen en
bevel had gegeven, dat hy niet gestoord mocht
worden.
I rtrijd om den kleinhandel."
constateert een strijd tegen de zelfstandig-
I beid van den detailhandelaar, welke voor-
I namelijk gevoerd wordt van twee zijden: de
fabrikanten, die zoogenaamde „directe
I winkels” explolteeren en het publiek-zelf,
dat coöperatle-winkels opricht en in
I ctand houdt, personeels-lnkoopvereenlgin-
I gen sticht etc.
I By belde partijen gaat t er volgens den
I heef Wouters om, de verdienste van den
I jelfstandigen winkelier aan zich te trekken
I tot vergrootlng van eigen winst. De fabri-
kant wil door het innen van de bij den
kleinhandel behaalde winst den afstand
I tusschen productle-kosten en den afzetprljs
I vergrooten, het publiek wil door coöpera-
I tie-winkels, personeels-inkoopvereenlgingen
I en dgl. beslag leggen op den afstand tus-
I cchen inkoops- en verkoopsprijs. Maar, zegt
I de heer Wouters, beide rekeningen plegen
I zeer zeker op het papier beter te kloppen
dan in de werkelijkheid en hij toont dit ook
I J san. Intusschen richt de heer Wouters toch gevolgd door Mgr. Seipel.” Aldus sprak de pau-
een waarschuwing tot de winkeliers In
I dezen vorm: „De zelfstandige winkelier
beeft geen schriftelijk, zelfs niet eens een
I historisch geworden recht van bestaan.
I Elke andere vorm van verdeellng onder de
I verbruikers bezit hetzelfde recht daar
I tegen is niet met „wetten” te vechten. Als
morgen een nieuwe vorm van productie en
consumptie die taak beter vervulde dan de
Klfstandige detailhandel, dan zou zijn lot
bezegeld zyn. Want niet op den detailhan
del komt ’t aan, maar op de vervulling van
de economische functie”. Om dan te beslui
ten met de vermaning, dat de zelfstandige
detailhandel met de ontwikkeling mee moet
gaan en steeds weer, niet met woorden,
maar metterdaad moet bewijzen, dat hij
deze taak beter vervult dan die vormen, dig
ben willen verdringen.
Dit laatste is natuurlijk juist, doch overi
gens meenen wij, dat de heer Wouters, die
beweert, dat de zelfstandige winkelier zelfs
geen historisch recht geworden recht van
bestaan heeft, een weinig uit den koers is
geraakt. Tenzij de heer Wouters, hetgeen
wü aannemen, iets anders bedoelt dan het
geen hy schreef.
Intusschen is het verschijnsel, waarop hij
wijst, wel van beteekenls. De middenstand
moet uiteraard beginnen zelf zich te ver
weren en niet in de eerste plaats roepen
om bescherming van overheidswege. Maar
dit beteekent volstrekt niet, dat de overheid
niet de noodzakelijke bescherming zou mo-
gen verleenen. Zy doet dit ook in den vorm
van de. verschillende mlddenstands-wetten.
welke sedert eenlge jaren hier te lande
gelden. Wat'nu de gewraakte verschijnselen
aangaat zijn wij van meening, dat ten deze
het particulier initiatief nog onvoldoende
werkzaam is geweest.
In verschillende branches tiert b.v. het
beunhazendom buitengewoon welig, perso-
neels-lnkoopvereeniglngen nemen nog gere
geld toe, vaak gesteund door de groote
ondernemingen, waarbij het personeel
werkzaam is, terwijl het eveneens In toe
nemende mate vóórkomt, dat de fabrikant
direct dus met uitschakeling van den
detailhandel levert aan den consument.
Wie meent, dat men dit alles afdoende be
strijdt door den winkelier er op te wijzen,
dat hij „met de ontwikkeling mee moet
gaan” geeft zich over aan een Illusie. Wij
beweren niet, dat dan de overheid maar
moet ingrijpen, geenszins. Doch wel vra-
John was zwygend veijler gegaan en zyn
~**ezel volgde Instinctmatig. Maar opeens zei
eerste: „Waarom trouw je niet met miss
■se-Rae?”
J^es sidderde een oogenblik. zy gingen juist
"x5by een winkel, waar de lichten waren ont
doken en John bemerkte, dat het mannelijk,
gelaat van dokter Brice een sombere
““riikklng vertoonde, toen hy antwoordde:
wfl niet, John.... O hoe dikwijls heb ik
*^haar gevraagd, maar altyd wyst zy op haar -
™°edeEn ik kan haar slechts een beetje „Zooals
■*“tebd bieden, niet den rijkdom, dien zy
"enscht.
sou die hoogstaande vrouw dan eerzuchtig
““r geld.zyn zooals de gewone
■““Pselen?” vroeg Jobn ironisch.
*n idee! zy wil vry blijven to het
»an den geest, zonder de boelen tevreè-
Zz* T* de zorgen voor het huishouden, de
kinderen, de voortdurende be
ringen zouden meebrengen, als zy myn
Liever dan dit te wagen, wil sy
In het aangrenzende boudoir bevond zich
mevrouw Bretland met eenlge dames, waarby
ook Julia was, gekleed to haar donkere syden
japon, die sedert jaren haar ultgaanstoilet waa
De les. die xy dien middag had moeten geven,
was afgezegd en Lily, die beweerde, dat zy niet
graag alleen uitging had ervan geprofiteerd
om haar verzoek tot haar nicht om haar te
vergezellen te herhalen: Julia had opnieuw ge
weigerd. maar dokter Mac-Rae had opeens ge
zegd: Jle kunt toch gaan, Julia, niets belet bet
je.... en zelfs is dat voor Lily beter.”
jeugd leerde hy de hardheid van het bestaan,
zyn grootvader was een eenvoudig arbeider en
zyn vader een passementwerker, die met bard
werken zyn brood moest verdienen. Na de
schoolbanken kwam Innitzer in de fabriek,
waar hy een jaar lang het onderhoud voor de
1 uit vyf menschen bestaande familie feee moest
helpen verdienen.
Toen werd hy door een geestelijke finan
cieel geholpen om zich aan de studie te kun
nen wijden. Maar ook als student moest hy
zich door het geven van lessen en andere
werkzaamheden de noodzakelyke middelen van
bestaan verschaffen. In het jaar 1899 werd ny
priester gewyd en hy was nauwelijks een Jaar
als kapelaan werkzaam, of hy werd benoemd
tot prefect van het Weensche Seminarie. Hjj
bleef studeeren, maakte reizen naar Italië.
Klein Azië, Palestina en Spanje. In het jaar
1906 doctoreerde hy to de theologie en werd
in 1908 privaat-docent aan de theologische
faculteit van de Weensche Unlversiteit, to
1911 buitengewoon hoogleeraar en in 1913 ge
woon hoogleeraar. Van nu af tot aan 'zyn be
noeming op den aartabisschoppeiyken troon
in 1932, doceerde hy het Nieuwe Testament.
Innitzer kreeg toen volop gelegenheid zyn so
ciale kennis geheel in dienst te stellen van het
vaderland.
Dat was to September 1929, toen hy in net
derde kabinet Schober tot minister voor sociale
aangelegenheden benoemd werd. HU bewoog
zich ook dat jaar niet op politiek gebied, alleen
de sociale nooden van zjjn volk hadden zyn
aandafcht. Onder zyn leiding kwam de aanvul
ling op de kleine rentenlerswet tot stand,
waardoor duizenden kleine spaarders gehol
pen werden; verder hield hy zich bezig met
woningbouwvoorzorg. schadeloosstelling voor
invaliden en hulp aan noodiydende studenten..
Toen Mgr. Innitzer in 1933 tot Aartsbis
schop van Weenen benoemd werd, koos ny
zich tot lijfspreuk „In Caritate Servire” (In
liefde dienen).
Een van de grootste werken van den Kerk
vorst, die het jaar na zyn benoeming tot
aartsbisschop tot het kardinalaat werd verhe
ven, een werk, waardoor hy over geheel de
wereld bekend is geworden, was bet op zyn
initiatief ondernomen Interconfessioneel hulp
werk voor de uitgehongerde gebieden van
Sovjet-Rusland.
Door dit werk, dat in den herfst van 1933
gesticht werd, kon aan duizenden ongelukkl-
gen hulp gebracht worden, tot door brutale
tusschenkomst van de Russische machthebbers
een einde werd gemaakt aan dit edele werk
van naastenliefde en humaniteit.
e ..Tökyó' Nlchlnichl", de grootste cou-
I J rant van Japan, bracht in een hoofd-
artikel een zeer Interessante en waar-
deerende beschouwing over het werk der ci
vilisatie en der Katholieke Missie In China.
Wil laten hier den korten tohoud van het
artikel volgen.
Met behulp van den geldeiyken steun der
Katholieken kon men in Noord-China over
gaan tot oprichting van een paar unlversltel-
ten en talryke ziekenhuizen voor de arme be
volking. Dit heeft zeer veel bygedragen tot
verbetering van noodlottige toestanden en de
Katholieke Missie kreeg hierdoor vanzelf een
groote rol en beteekenls to China. Momen
teel vertoeft ook pater Henri Bernard te Tokio,
die de regeerlng van advies wil dienen inzake
onderwijs en andere Katholieke aangelegen
heden. zoowel voor het binnen- als ook voor
het buitenland.
De stemmen, die er op zyn gegaan voor een
civilisatie van Noord-China zyn niet van re-
'centen datum. Maar van een doorvoering van
deze leuze is tot nu toe niet veel tot ons dóór
gedrongen. Het feit evenwel, dat reeds vele
missionarissen van vreemde nationaliteit daar
zoo yverlg werkzaam zyn. kunnen wy niet
dankbaar genoeg erkennen. Tegeiyk met die
dankbare waardeering moet dat groote voor
beeld voor ons volk een machtige aansporing
zyn om ook actief er aan deel te nemen.
Overal waar sedert het uitbreken van de on
lusten ons keizeriyk leger verscheen, woonden
Europeesche missionarissen tot zelfs diep in
het binnenland, zy gaven zich niet alleen
met heel hun persoon aan het beschavings
werk der bevolking, maar ware r ook overai pre-
sent om de zwaar 'beproefde Chineezen uit hun
nood te redden.
Na den val van Shanghai heeft de held Pa
ter Jacqulnot onder het grootste levensgevaar
in verbinding met ons keizeriyk leger hon
derdduizenden uit de zuldeiyke stadskwar
tieren gered.' En Pater Jacqulnot is nog maai
één voorbeeld van de vele missionarissen.
Het plotseling actueel geworden probleem
of het werk van een Chrlsteiyke missie to een
land als Chlha zonder politieke of economi
sche bybedoelingen geïmporteerd en uitgevoerd
is. kan men niet zonder meer ontkennen noch
bevestigen, maar dit kan men evenwel gerust
zeggen, dat door het werk der Missie als van
zelf toestanden en verhoudingen ontstaan, die
het moederland der missionarissen voor syu
eigen wereldiyke belangen zou kunnen benut
ten. Dit belet ons evenwel niet aan te ne
men, dat de missionarissen zelf by hun werk
door een onbaatzuchtige offergezindheid wor
den bezield. En die opofferende liefde blyft
ook niet staan by loutere geloofsultbreiding. Zy
doet ook zeer veel voor den socialen welstand
der Christenen.
Het werk der missionarissen wordt gedragen
en geleid door een groote liefde tot de men
schen. die over alle moeiiykheden van ras en
volkszeden heenstapt Een werk ook van de
grootste beteekenls to de Or. st-Aziatische
wetenschappeiyke wereld is het meteorologisch
en magnetlsch-seismologlsche observatorium
van Zlkawel, gesticht en geleld door katholieke
missionarissen. Dat zyn heeriyke resultaten
gepresteerd naast him elgeniyken missie-
arbeid.
Het werk der missionarissen berust al jaren
byna uitsluitend by Europeesche krachten. Dit
feit moet voor de religieuze vertegenwoordi
gers van ons Japan, to het bizonder voor het
Boeddhisme, toch wel een heel ongewone ver-
schyning zyn.
Tot slot een krachtig appél aan allen. Hierby
wordt nog eens heel uitdrukkeiyk gewezen op
den voorbeeldlgen yver en de toewyding der Ka
tholieke missionarissen. Het woordeiyk slot
luidt: .Daarom verwachten wy van de Boed
dhisten, dat ze actief worden.”
P. PUHL 8. V. D.
r et een trek van nieuwsgierigheid scheur- Hargrave had zijn relaas nog niet beëindigd,
de commissaris Jim Jenkins de enve- of Jenkins vloog naar zyn werkkamer, vanwaar
-L loppe open, welke op de achtarzyde den hy twee minuten later terugkeerde, zyn gelaat
naam vertoonde van de bekende filmdiva ,Dy- I was aschgrauw en zyn oogen fonkelden.
dia Clifford” en las den tohoud. .Je bent een sufferd,” Hargrave!....” set hy
De brief bevatte slechts enkele regels, waar- droog. .Maar Ik zal het je niet kwalijk nemen,
to de actrice den commissaris verzocht, gedu- We zjjn de dupe geworden van die afschuwe-
rende haar verbiyf in Londen gebruik te mo- lyke bende. Lydia Clifford is heelemaal niet
gen maken van de brandkast van de politie, om ontvoerd. Ik doorzie nu den heelen truc cm mjj
haar verzameling juweelen tegen diefstal te uit bet bureau weg te lokken. In den tijd dat
beveiligen. Gedurende haar ontreden to de wy weg waren, heeft een van de bendeleden
hpofdstad zou zy gebruik maken van valsche, door middel van een uitstekende vermomming,
dóch schitterend nagemaakte steenen en of misschien wel door een treffende gelijkenis
snoeren. met my, van myn afwezigheid gebruik ge-
Dat zy deze maatregelen speciaal voor haar maakt, om zich meester te maken van de sie-
verbiyf In Londen meende te moeten nemen, raden, die ik van de filmster In bewaring heb
vond de oorzaak daarin, dat commissaris Jen- gehad.”
kins de autoriteiten van Hollywood ervan in
kennis gesteld had. dat Londen in den laatsten
tyd onveilig gemaakt werd door een bende ju
wee lendieven, die op buitengewoon brutale en
John Bretland was de oudste zoon van
dominee Mark Bretland. Angllcaansch geeste-
iyke en belast met de zielzorg in de belangrijke
parochie van Li es town, een stad van veel han
del en industrie en daardoor, hoewel niet om-
vangryk, toch welvarend en zelfs rijk. De
jongeman was eerst opgeleid voor den geeste
lijken stand, daarin gesteund door den invloed
en het voorbeeld van zyn vader en verschillende
leden van zyn familie, die eveneens tot dien
stand behoorden. Maar een geheime tegenzin
hield hem van dien weg terug, ondanks zyn
geloof en godsdienstige principes. De dood van
een broeder zyner moeder, die hem tot erfge
naam had benoemd van een zeer groot fortuin,
maakte een eind aan die onzekerheid. Die erfe
nis bestond gedeelteiyk in vaste goederen en
John hield zich sedert bezig met de admini
stratie daarvan, tot geheime teleurstelling van
zyn vader, die,- gezien de capaciteiten van zyn
zoon en den hoogen Invloed, dien hy zelf bezat,
hoopte hem eens bekleed te zien met een der
hoogste waardigheden to de Anglicaansche
Kerk.