Jietuetfiaal vonden daq De avonturen van een verkeersagentje P ÜKON I i I I VIM reinigt alles! n vrouw I a hoogstaande pe strjjd om den kleinhandel r VRIJDAG 22 APRIL 1938 Beschaving in China De Katholieke Missie Verweer van den middenstand Kardinaal Innitzer Val sc he juweelen Inwijding H. Hart-monument te Eindhoven I Neem dadelijk AKKERTJE tegen dat afgematte gevoel. Verrassend snel verdrijft 'n Akkertje schele hocfdpijn, zenuwachtigheid, oververmoeidheid en lusteloosheid. Per koker van 12 stuks 12 stuivers. Per dooi van 2 stuks 2 stuivers. UK •sH gouden doen. kabouters, de professor en Keesie het op schuld. Terwijl de VGl-OSIla HOOFDSTUK 3 i bevond by voorbeeld?” zei James (Wordt varvoIgO Wouw Helaas, het lieve prinsesje kon niet zoo snel loopen als de anderen. Misschien had de lange Japon hieraan wel eenlge OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN noegen in haar leven van onophoudelijke werk zaamheden, blij zich gedurende eenlge uren te bevinden in een familie, waarvan zy de goed hartigheid en lAesche sympathie had kunnen waardeeren. het als anderen, zoowel wat betreft de hoedanigheden van het verstand, als haar sterke deugden en haar onwrikbare principes.” V I Het gezicht van commissaris Jenkins had een uitdrukking gekregen, waaruit van alles viel op te maken en miss Clifford zag het: .Maak u niet bezorgd mijnheer Jenkina Xk heb u beloofd, dat ik duizend pond sterling sou schenken voor de arme kinderen en die belofte zal Ik houden.” Ze haalde een chequeboekje te voorschijn en schreef het bedrag uit. .Alstublieft.... verdiend hebt u het eigenlijk niet, omdat u zoo gemakkelijk door een vrouw om den tuin geleld bent, maar.... u bent met de eerste en u zult ook heusch de laatste niet zijn.” „Wat dat betreft, ben ik het volkomen met u eens, miss Clifford. In dat opzicht hebben de vrouwen een reputatie hoog te houden, want die Intriges zijn reeds bij Adam en Eva be gonnen. ...II” Voor 112 cent oei een Eamorptsnf per jaar Spmesf daarom mof Aai beste plentenvoedsel ■L &.w.rkl naar hal Fransch een door CHRISTINE KAMP een loopen zetten, greep de spin met zijn haken het meisje beet. Ze slaakte een gil, die door merg en been drong. ^Terwijl ze zoo met elkaar spraken Wat hoorden ze een hevig geritsel en tot hun grooten schrik zagen zij de reuzenspin naderen. „Maakt dat je wegkomt,” riep het verkeersagentje, „de spin zit ons op de hielen.” Nou, iedereen nam de beenen om aan het ongure dier te ontkomen. Toch deed h|j niets om het besluit van zijn zoon tegen te werken, zelfs niet, toen deze zich ging vestigen op een van zijn grootste land goederen, gelegen in Staffordshire. Daar leidde A w w W-I A TW/^WT1kT'^’,C! op dit blad z«n ingevolge de verzekeringsvoorwzarden tegen W-l wrft bfl levenslange geneele ongeechikthekï tot weztan dooe W-l tyCfX A ,1 «r, A r»C_JIN IN r< O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen JT Ot/a“ verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen F OVo“ doodelljken afloop M’ XalAjVa* AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL hij een werkzaam leven, hield zich bezig met het welzijn van zijn ondergeschikten, waarbij hjj zich edelmoedig toonde zonder verkwistend te zijn en vriéndelijk voor een ieder. De natuur lijke neiging van zijn gemoed drong hem aan om liefdadig te zijn en weldra was hij voorzit ter en leider van verschillende phllantropische werken. Toen kwam er een dag. dat hij, gesteund door zijn familie alsmede door vrienden, die zijn hooge bewaamheden en zijn overtuigende wel sprekendheid waardeerden, zich met de politiek ging bezig houden. Hij deed het niet uit eer zucht, maar met een kalme welwillendheid, met een, onverzettelijke eerlijkheid, met den wensch wel te doen. Een district van Staffordshire had hem benoemd tot afgevaardigde in het Lager huis. Maar John was dezelfde eenvoudige vrien delijke en opgeruimde man gebleven. Ondanks zijn leeftijd, hjj was toen vijf en dertig, bleef hij voor zijn vader een eerbiedige en opmerk zame zoon, die telkens weer ten voorbeeld werd gesteld aan de mannelijke jongelieden van Lies- town. Dikwijls kwam John eenlge dagen in den schoot zijner familie doorbrengen, waar zijn komst altijd met vreugde werd tegemoet ge zien, zoowel door zijn ouders als door Anny, het dochterje van het echtpaar Bretland, het eenlge kind, dat nog thuis was. Het was juist by het begin van die kleine vacantle, dat John een be zoek was gaan brengen aan dokter Mac-Rae zooals hij gewoonlijk deed wanneer hij in Liea- town kwam. De twee families, die sedert lange Jaren daar woonachtig waren, hadden steeds Op 24 Juni 1936 wax het zestig jaar geleden, dat Mgr. Dijkmans van de 8t Georglusparoahle te Eindhoven tot priester werd gewjjd. Bijna 60 jaren was hij in die parochie werkzaam, waar van 40 jaren als herder. Er vormde zich een Mgr. Dykmans-comlté, dat met geldelijke bijdragen van de parochia nen het 60-jarig priesterfeest en het 40-jarig pastoorsfeest niet onopgemerkt wilde voorbij gaan. Besloten werd een H. Hart-monument op te richten in de onmlddellijke nabijheid van kerk en pastorie. Op Zondag 24 April des middags te 4 uur zal dit H. Hart-monument daar Z. H. Exc. Mgr. A. F. Diepen, blsschop van Den Bosch, worden ingewijd. Pastoor Sicking zal daarbij een korte toespraak houden. Toen had zij toegeetemd en waa blij, zonder I dat zij het durfde bekennen, om dat kleine gw- vriendschappelijke relaties met elkander onder houden. ook al door het feit, dat Julia aan Anny Dultsche lessen gaf en Marian belast was ge weest met de andere studies van miss Bretland. toen zij nog slechts een schoolmeisje waa. Den volgenden morgen prompt volgens af spraak hield de schitterende viercilinder van Lydia Clifford stil voor het bureau en met een eleganten sprong stond de actrice op het trot toir. Jenkins geleidde haar persoonlijk naar zijn werkkamer. Het kwam hem vreemd voor, dat de filmster zoo opgewekt kon zijn, hoewel hij haar in den loop van den vorlgen avond voorzichtig van het gebeurde in kennis had gesteld. Vrooiyk lachend liet zij zich in den club fauteuil vallen en zei met een zweem van iro nie in haar stem: „Ik ben blij, dat mijn plannetje zoo goed ge lukt is, mijnheer Jenkins. Stel u voor, dat mijn sieraden werkelijk gestolen waren, wat zou ik dan moeten beginnen? Meer dan twee mlllloen dollars en. De commissaris viel haar in de rede. ..Het spüt mjj, miss Clifford, maar hetgeen ik u gisteren vertelde was geen grap. Uw ju weelen zijn inderdaad gestolen uit mijn brand kast." Ze lachte geheimzinnig. „Dacht u dat?.... Commissaris, wat bent u toch naïef. Dacht u nu werkelijk, dat ik mijn sieraden uit handen zou geven. Dacht u nu werkelijk, dat ik mij met valsche halssnoeren en diamanten zou tooien? Wat kent u de vrou wen toch nog slecht. Toen u de autoriteiten van Hollywood kennis gaf van bet bestaan van de bende, liet ik door mijn juwelier in New York mijn sieraden tmlteeren en u bent zoo vriénde lijk geweest, die valsche juweelen voor mij te bewaren. Dat ze nu gestolen zijn, koet my in bet geheel honderd dollars. Ik stuurde een berichtje aan de Londensche kranten, om de bandieten te laten weten, dat mijn sieraden in uw brand kast werden bewaard, daardoor werd hun aan dacht van mjj afgeleid. Natuurlijk heb ik bjj mijn opreden altijd de echte gedragen, maar niemand heeft mij lastig gevallen.” 'KT u geen kardinaal ter wereld zoo in 1^ middelpunt der belangstelling staat Kardinaal innitzer, brengen wij hier en kele details over het leven van den aartsbis schop van Weenen, die fabrleksjongen, professor en minister was, alvorens den allerhoogsten post der Oostenrijksche geestelijkheid te gaan be- kleeden. „Het is de wensch van den H. Vader, dat gU als aartsbisschop van Weenen zult worden op- I selijke nuntius in Oostenrijk, Mgr. Dr. Sibllla, in het begin van het Jaar 1932, aan het sterfbed I van den grooten kardinaal Plffl. Een grootere vreugde had men den stervende niet kunnen bereiden. In April overleed de kardinaal, maai het was oud-bondskanselier Mgr. Seipel onmo gelijk, de zorgen van het aartsbisdom op zich te nemen. De longziekte van den prelaat, wiens gezondheid geheel geschokt was na den aan slag. waarvan hy enkele jaren tevoren het slachtoffer was geworden, was oorzaak dat zyn dagen geteld waren en op 2 Augustus 1933 overleed hy. De maand Augustus ging voorby en eerst toen de aartsbisschoppeiyke zetel van Weenen vijf volle maanden vacant was geweest, benoem de de H. Stoel op 20 September 1933 tot aarts bisschop van Weenen Mgr. Dr. Theodor In nitzer, hoogleeraar aan de Universltelt, oud- minlster van sociale zaken in het kabinet Schrober. Kardinaal Innitzer is afkomstig uit Sudeten- Dultschland in Noord-Bohemen en reeds by zyn bisschopswijding maakte hy bekend, dat hy zichzelf beloofd had „een Duitsch Blsschop” te zyn: „Trouw aan het geloof, aan volk en va derland, zy ons parool.” Op Eersten Kerstdag van het Jaar 1875 werd Theodor Innitzer geboren in het stadje Wel- pert in Noord-Bohemen. dicht by de Saksi sche grens, zyn ouderiyk tehuis stond aan den voet van den Kellberg, den hoogsten top van het Saksische ertsgebergte. Reeds in zyn n het tijdschrift van den Ned. R. K. Middenstandsbond „Bouwen en Stre ven” wijst de heer Wouters op „den De schrijver Het was een vrooiyk kind, die kleine Anny, een zangvogeltje, zooals haar broeder haar soms lachend noemde. En dien Dinsdagmiddag gaf zy zich van harte over aan het genoegen een groep harer liefste vriendinnen om zich heen te zien in het groote. smaakvol gemeubi leerde salon. Het was om den verjaardag te vieren van haar dochtertje, dat mevrouw Bretland dit feestje gaf. Op een geïmproviseerd tooneel hadden eenlge jonge meisjes een aardig comediestukje gespeeld en Anny toonde zich de vrooiykste, de geestigste en de levendigste van allen. .Daar komt myn zoon aan”, zei opeens mevr. Bretland. haar gesprek met een harer bezoek sters onderbrekend. De toon, waftrop zy die woorden sprak, gaf de innige liefde, den trots te kennen, dien zy ge voelde jegens dien zoon, die door iedereen be mind en geacht werd. Men kon merken, dat zy hem ten volle vertrouwde, dat zy een blinde bewondering voor hem koesterde, die niemand haar zou kunnen verwijten. Trouwens, t karak ter van John trok onweerstaanbaar allen aan, die met hem in aanraking kwamen. John groette de vriendinnen van zyn moeder en toen hy Julia zag. kon hy een gebaar van verwondering niet onderdrukken. ..Hoe, ml— Julia, is u toch kunnen komen? Wat een eerw gename verrassing hebt gij ons daardoor be reid! Het 1* waarlijk wel iets zeldzaams cm u een oogenblik te zien te krijgen, terwijl u uit rust.” zy vertelde hem, waarom zy had kunnen komen en hy antwoordde peinaend: Uw. het is om zyn dochter, dat hy u heeft doen tmn.. ik geloot, dat hy zeer veel van zyn kinderen houdt” voor altyd van het huweiyk afzien, om ten minste haar geheele vrijheid te behouden.” „En daar doet zy goed aan.” verklaarde dokter Jbhn Bretland. „Laat my het je zeggen, beste vriend, Miss Mac-Rae volgens hetgeen je my daar zegt en wat ik zelf heb kunnen con- stateeren lykt my absoluut niet geschikt om cchtgenoote en moeder te worden. Ik vrees, dat zy altyd de toewyding zal missen, die door die twee titels verelscht wordt, zy zal altyd zich zelf willen biyven en niets anders." „Och kom, zy is goed, zeer goed en zal een onvergeiykeiyke echtgenoote worden. Je be grijpt haar niet, beste vriend!” .Neen, dat beken ik gulweg. Die vrouweiyke hoogstaande karakters boezemen my slechte een zeer platonische bewondering in en ik be waar myn sympathie voor de vrouw, die zich weet toe te wyden en zichzelf te vergeten, die niet altyd een geleerde is en meestal niet op gemerkt wordt, maar die alleen ons de heilige vreugden van den huiseiyken haard weet te verschaffen.” Julia, spottend. „Juist, zooals miss Julia,” antwoordde John op beslisten toon. „Zy is een zeldzame parel en geloof gay maar, ik neem niets terug van het geen ik zooeven gezegd heb, toen* ik meende, dat je over haar sprak." James trok'.even de schouders op. .Julia.... een hoogstaande vrouw? zy bezit kleine, bur gerlijke deugden, dat is alles.... Neen-, John, je zult my niet overtuigen en voor my aal Marian altyd boog verheven sUn boven aüe. gen w|j ons af, of het niet op den weg van de fabrikanten zelf ligt, deze euvelen te bestrijden. Het is ons uiteraard bekend, dat niet iedere branche zich daarvoor leent, doch er bestaan branches, waarin de fabrikanten wel degelijk Inzien, dat het eigen belang meebrengt, dat de detailhandel In hun ar tikel niet moet worden ondermjjnd. Welnu, door samenwerking is op dit punt een en ander te bereiken, een ondememers-over- eenkomst kan, zoo noodig, algemeen Ver bindend verklaard worden. In dit verband kunnen wij meededen, dat b.v. in de sigarenindustrie ernstige pogingen in het werk worden gesteld om tot een ondememers-overeenkomst te gera ken. welke althans een deel der gemaakte misstanden zal doen verdwynen. Een voorbeeld, dat navolging verdient! .Neb gehad?....” vroeg de inspecteur met een vreeseiyk vermoeden, „zyn se er dan niet meer?" De mmmtwutri» zuchtte diep. geraffineerde manier optrad. I „Geen speldeknop- hebben zy laten liggen. Al- Maar wat den cómmissaris in den brief het les hebben ze mAst Interesseerde, was de belofte van de ac- meegenomen. trice, om duizend pond sterling te schenken Lydia Clifford j i voor de arme Londensche kinderen, indien ze zal natuuriyk een f by baar vertrek de sieraden in ongeschonden ontzettend hooge toestand terugkreeg schadevergoeding Dat was wei de voornaamste reden, waarom elschen en de j Jenkins het verzoek van Lydia Clifford terstond arme Londensche Inwilligde en nu waren er vyf dagen verloopen ktqderen kunnen naar de duizend pond sterling sinds de komst van de gevierde diva. De juwee- fluiten." len waren veilig ld de brandkast in Jenkin's werkkamer opgeborgen, toen met luid geraas de telefoon overging. De commissaris hoorde dul- deiyk de stem van Lydia, hoewel deze thans in een zeer zenuwachtlgen toestand scheen te ver- keeren. Ze was in den nacht door enkele leden van de bende overvallen en ontvoerd en nu bevond zy zich in een tydeiyk onbewoonde villa op den weg van de hoofdstad naar het Zuiden Het was haar gelukt haar bewakers om den tuin te lei den en zoodoende was het haar mogeiyk vlug de politie op te bellen. Volgens haar mede- deellngen werd het huls bewaakt door de bende en men had haar alles ontnomen en bovendien op haar vrijlating een zeer hoogen losprys gesteld. Nog geen vyf minuten later stoof de van twee mitrailleurs voorziene overvalauto weg. Jenkina had naast den chauffeur plaats genomen en in den wagen zaten vyf tot de tanden gewapende agenten. Intusschen bleef de inspecteur van dienst, Hargrave met twee agenten in het bureau ach ter. Jenkins had opdracht gegeven, dat zijn werkkamer niet uit het oog verloren mocht worden en Hargrave had het noodig geoordeeld den agent Brown in de kamer de wacht te la ten houden. Nauweiyks was de auto tien minuten weg, toen een taxi voor t bureau stilhield. Het por tier vloog open en commissaris Jenkins rende naar binnen. ,Jk moet onmiddeliyk naar Southampton telefoneeren, Hargrave!” riep hy den inspec teur in het voorbygaan toe. .Denk erom, dat ik onder geen voorwaarde gestoord wil worden.” Zonder op het verbaasde gezicht van den irf- ipecteur te letten, liep hy regelrecht naar zyn werkkamer en zond den agent Brown weg. Ruim twintig minuten duurde het gesprek en toen verliet Jenkins opnieuw het bureau. ,Nr is bepaald iets niet in oreje met die ont voering van Clifford." zei de inspecteur tegen de agenten van de wacht. ,Jk heb mynheer Jenkins nog nooit zoo zenuwachtig en gehaast gezien." Het was ongeveer twee uur 's nachts, toen de overvalauto terugkeerde. Jenkins en de agenten kwamen binnen met een trek van teleurstelling op hun gezicht. In de villa was niets of nie mand te bespeuren geweest. Men had het heele huls en de omgeving afgezocht, maar nergens was een spoor van de bende of van Lydia Clif- I ford te vinden geweest. Nog iets geweest tydens onze afwezigheid. Hargrave?” vroeg de commissaris uit zyn hu- meur. .Nadat u voor de tweede maal wegging, la er niemand geweest, mynheer.” Jenkins keek hem verbaasd aan. „Voor de tweede maal wegging??” De inspecteur vertelde hem van den zenuw- achtigen toestand, waarin de commissaris tien minuten na zyn vertrek was terug gekomen en bevel had gegeven, dat hy niet gestoord mocht worden. I rtrijd om den kleinhandel." constateert een strijd tegen de zelfstandig- I beid van den detailhandelaar, welke voor- I namelijk gevoerd wordt van twee zijden: de fabrikanten, die zoogenaamde „directe I winkels” explolteeren en het publiek-zelf, dat coöperatle-winkels opricht en in I ctand houdt, personeels-lnkoopvereenlgin- I gen sticht etc. I By belde partijen gaat t er volgens den I heef Wouters om, de verdienste van den I jelfstandigen winkelier aan zich te trekken I tot vergrootlng van eigen winst. De fabri- kant wil door het innen van de bij den kleinhandel behaalde winst den afstand I tusschen productle-kosten en den afzetprljs I vergrooten, het publiek wil door coöpera- I tie-winkels, personeels-inkoopvereenlgingen I en dgl. beslag leggen op den afstand tus- I cchen inkoops- en verkoopsprijs. Maar, zegt I de heer Wouters, beide rekeningen plegen I zeer zeker op het papier beter te kloppen dan in de werkelijkheid en hij toont dit ook I J san. Intusschen richt de heer Wouters toch gevolgd door Mgr. Seipel.” Aldus sprak de pau- een waarschuwing tot de winkeliers In I dezen vorm: „De zelfstandige winkelier beeft geen schriftelijk, zelfs niet eens een I historisch geworden recht van bestaan. I Elke andere vorm van verdeellng onder de I verbruikers bezit hetzelfde recht daar I tegen is niet met „wetten” te vechten. Als morgen een nieuwe vorm van productie en consumptie die taak beter vervulde dan de Klfstandige detailhandel, dan zou zijn lot bezegeld zyn. Want niet op den detailhan del komt ’t aan, maar op de vervulling van de economische functie”. Om dan te beslui ten met de vermaning, dat de zelfstandige detailhandel met de ontwikkeling mee moet gaan en steeds weer, niet met woorden, maar metterdaad moet bewijzen, dat hij deze taak beter vervult dan die vormen, dig ben willen verdringen. Dit laatste is natuurlijk juist, doch overi gens meenen wij, dat de heer Wouters, die beweert, dat de zelfstandige winkelier zelfs geen historisch recht geworden recht van bestaan heeft, een weinig uit den koers is geraakt. Tenzij de heer Wouters, hetgeen wü aannemen, iets anders bedoelt dan het geen hy schreef. Intusschen is het verschijnsel, waarop hij wijst, wel van beteekenls. De middenstand moet uiteraard beginnen zelf zich te ver weren en niet in de eerste plaats roepen om bescherming van overheidswege. Maar dit beteekent volstrekt niet, dat de overheid niet de noodzakelijke bescherming zou mo- gen verleenen. Zy doet dit ook in den vorm van de. verschillende mlddenstands-wetten. welke sedert eenlge jaren hier te lande gelden. Wat'nu de gewraakte verschijnselen aangaat zijn wij van meening, dat ten deze het particulier initiatief nog onvoldoende werkzaam is geweest. In verschillende branches tiert b.v. het beunhazendom buitengewoon welig, perso- neels-lnkoopvereeniglngen nemen nog gere geld toe, vaak gesteund door de groote ondernemingen, waarbij het personeel werkzaam is, terwijl het eveneens In toe nemende mate vóórkomt, dat de fabrikant direct dus met uitschakeling van den detailhandel levert aan den consument. Wie meent, dat men dit alles afdoende be strijdt door den winkelier er op te wijzen, dat hij „met de ontwikkeling mee moet gaan” geeft zich over aan een Illusie. Wij beweren niet, dat dan de overheid maar moet ingrijpen, geenszins. Doch wel vra- John was zwygend veijler gegaan en zyn ~**ezel volgde Instinctmatig. Maar opeens zei eerste: „Waarom trouw je niet met miss ■se-Rae?” J^es sidderde een oogenblik. zy gingen juist "x5by een winkel, waar de lichten waren ont doken en John bemerkte, dat het mannelijk, gelaat van dokter Brice een sombere ““riikklng vertoonde, toen hy antwoordde: wfl niet, John.... O hoe dikwijls heb ik *^haar gevraagd, maar altyd wyst zy op haar - ™°edeEn ik kan haar slechts een beetje „Zooals ■*“tebd bieden, niet den rijkdom, dien zy "enscht. sou die hoogstaande vrouw dan eerzuchtig ““r geld.zyn zooals de gewone ■““Pselen?” vroeg Jobn ironisch. *n idee! zy wil vry blijven to het »an den geest, zonder de boelen tevreè- Zz* T* de zorgen voor het huishouden, de kinderen, de voortdurende be ringen zouden meebrengen, als zy myn Liever dan dit te wagen, wil sy In het aangrenzende boudoir bevond zich mevrouw Bretland met eenlge dames, waarby ook Julia was, gekleed to haar donkere syden japon, die sedert jaren haar ultgaanstoilet waa De les. die xy dien middag had moeten geven, was afgezegd en Lily, die beweerde, dat zy niet graag alleen uitging had ervan geprofiteerd om haar verzoek tot haar nicht om haar te vergezellen te herhalen: Julia had opnieuw ge weigerd. maar dokter Mac-Rae had opeens ge zegd: Jle kunt toch gaan, Julia, niets belet bet je.... en zelfs is dat voor Lily beter.” jeugd leerde hy de hardheid van het bestaan, zyn grootvader was een eenvoudig arbeider en zyn vader een passementwerker, die met bard werken zyn brood moest verdienen. Na de schoolbanken kwam Innitzer in de fabriek, waar hy een jaar lang het onderhoud voor de 1 uit vyf menschen bestaande familie feee moest helpen verdienen. Toen werd hy door een geestelijke finan cieel geholpen om zich aan de studie te kun nen wijden. Maar ook als student moest hy zich door het geven van lessen en andere werkzaamheden de noodzakelyke middelen van bestaan verschaffen. In het jaar 1899 werd ny priester gewyd en hy was nauwelijks een Jaar als kapelaan werkzaam, of hy werd benoemd tot prefect van het Weensche Seminarie. Hjj bleef studeeren, maakte reizen naar Italië. Klein Azië, Palestina en Spanje. In het jaar 1906 doctoreerde hy to de theologie en werd in 1908 privaat-docent aan de theologische faculteit van de Weensche Unlversiteit, to 1911 buitengewoon hoogleeraar en in 1913 ge woon hoogleeraar. Van nu af tot aan 'zyn be noeming op den aartabisschoppeiyken troon in 1932, doceerde hy het Nieuwe Testament. Innitzer kreeg toen volop gelegenheid zyn so ciale kennis geheel in dienst te stellen van het vaderland. Dat was to September 1929, toen hy in net derde kabinet Schober tot minister voor sociale aangelegenheden benoemd werd. HU bewoog zich ook dat jaar niet op politiek gebied, alleen de sociale nooden van zjjn volk hadden zyn aandafcht. Onder zyn leiding kwam de aanvul ling op de kleine rentenlerswet tot stand, waardoor duizenden kleine spaarders gehol pen werden; verder hield hy zich bezig met woningbouwvoorzorg. schadeloosstelling voor invaliden en hulp aan noodiydende studenten.. Toen Mgr. Innitzer in 1933 tot Aartsbis schop van Weenen benoemd werd, koos ny zich tot lijfspreuk „In Caritate Servire” (In liefde dienen). Een van de grootste werken van den Kerk vorst, die het jaar na zyn benoeming tot aartsbisschop tot het kardinalaat werd verhe ven, een werk, waardoor hy over geheel de wereld bekend is geworden, was bet op zyn initiatief ondernomen Interconfessioneel hulp werk voor de uitgehongerde gebieden van Sovjet-Rusland. Door dit werk, dat in den herfst van 1933 gesticht werd, kon aan duizenden ongelukkl- gen hulp gebracht worden, tot door brutale tusschenkomst van de Russische machthebbers een einde werd gemaakt aan dit edele werk van naastenliefde en humaniteit. e ..Tökyó' Nlchlnichl", de grootste cou- I J rant van Japan, bracht in een hoofd- artikel een zeer Interessante en waar- deerende beschouwing over het werk der ci vilisatie en der Katholieke Missie In China. Wil laten hier den korten tohoud van het artikel volgen. Met behulp van den geldeiyken steun der Katholieken kon men in Noord-China over gaan tot oprichting van een paar unlversltel- ten en talryke ziekenhuizen voor de arme be volking. Dit heeft zeer veel bygedragen tot verbetering van noodlottige toestanden en de Katholieke Missie kreeg hierdoor vanzelf een groote rol en beteekenls to China. Momen teel vertoeft ook pater Henri Bernard te Tokio, die de regeerlng van advies wil dienen inzake onderwijs en andere Katholieke aangelegen heden. zoowel voor het binnen- als ook voor het buitenland. De stemmen, die er op zyn gegaan voor een civilisatie van Noord-China zyn niet van re- 'centen datum. Maar van een doorvoering van deze leuze is tot nu toe niet veel tot ons dóór gedrongen. Het feit evenwel, dat reeds vele missionarissen van vreemde nationaliteit daar zoo yverlg werkzaam zyn. kunnen wy niet dankbaar genoeg erkennen. Tegeiyk met die dankbare waardeering moet dat groote voor beeld voor ons volk een machtige aansporing zyn om ook actief er aan deel te nemen. Overal waar sedert het uitbreken van de on lusten ons keizeriyk leger verscheen, woonden Europeesche missionarissen tot zelfs diep in het binnenland, zy gaven zich niet alleen met heel hun persoon aan het beschavings werk der bevolking, maar ware r ook overai pre- sent om de zwaar 'beproefde Chineezen uit hun nood te redden. Na den val van Shanghai heeft de held Pa ter Jacqulnot onder het grootste levensgevaar in verbinding met ons keizeriyk leger hon derdduizenden uit de zuldeiyke stadskwar tieren gered.' En Pater Jacqulnot is nog maai één voorbeeld van de vele missionarissen. Het plotseling actueel geworden probleem of het werk van een Chrlsteiyke missie to een land als Chlha zonder politieke of economi sche bybedoelingen geïmporteerd en uitgevoerd is. kan men niet zonder meer ontkennen noch bevestigen, maar dit kan men evenwel gerust zeggen, dat door het werk der Missie als van zelf toestanden en verhoudingen ontstaan, die het moederland der missionarissen voor syu eigen wereldiyke belangen zou kunnen benut ten. Dit belet ons evenwel niet aan te ne men, dat de missionarissen zelf by hun werk door een onbaatzuchtige offergezindheid wor den bezield. En die opofferende liefde blyft ook niet staan by loutere geloofsultbreiding. Zy doet ook zeer veel voor den socialen welstand der Christenen. Het werk der missionarissen wordt gedragen en geleid door een groote liefde tot de men schen. die over alle moeiiykheden van ras en volkszeden heenstapt Een werk ook van de grootste beteekenls to de Or. st-Aziatische wetenschappeiyke wereld is het meteorologisch en magnetlsch-seismologlsche observatorium van Zlkawel, gesticht en geleld door katholieke missionarissen. Dat zyn heeriyke resultaten gepresteerd naast him elgeniyken missie- arbeid. Het werk der missionarissen berust al jaren byna uitsluitend by Europeesche krachten. Dit feit moet voor de religieuze vertegenwoordi gers van ons Japan, to het bizonder voor het Boeddhisme, toch wel een heel ongewone ver- schyning zyn. Tot slot een krachtig appél aan allen. Hierby wordt nog eens heel uitdrukkeiyk gewezen op den voorbeeldlgen yver en de toewyding der Ka tholieke missionarissen. Het woordeiyk slot luidt: .Daarom verwachten wy van de Boed dhisten, dat ze actief worden.” P. PUHL 8. V. D. r et een trek van nieuwsgierigheid scheur- Hargrave had zijn relaas nog niet beëindigd, de commissaris Jim Jenkins de enve- of Jenkins vloog naar zyn werkkamer, vanwaar -L loppe open, welke op de achtarzyde den hy twee minuten later terugkeerde, zyn gelaat naam vertoonde van de bekende filmdiva ,Dy- I was aschgrauw en zyn oogen fonkelden. dia Clifford” en las den tohoud. .Je bent een sufferd,” Hargrave!....” set hy De brief bevatte slechts enkele regels, waar- droog. .Maar Ik zal het je niet kwalijk nemen, to de actrice den commissaris verzocht, gedu- We zjjn de dupe geworden van die afschuwe- rende haar verbiyf in Londen gebruik te mo- lyke bende. Lydia Clifford is heelemaal niet gen maken van de brandkast van de politie, om ontvoerd. Ik doorzie nu den heelen truc cm mjj haar verzameling juweelen tegen diefstal te uit bet bureau weg te lokken. In den tijd dat beveiligen. Gedurende haar ontreden to de wy weg waren, heeft een van de bendeleden hpofdstad zou zy gebruik maken van valsche, door middel van een uitstekende vermomming, dóch schitterend nagemaakte steenen en of misschien wel door een treffende gelijkenis snoeren. met my, van myn afwezigheid gebruik ge- Dat zy deze maatregelen speciaal voor haar maakt, om zich meester te maken van de sie- verbiyf In Londen meende te moeten nemen, raden, die ik van de filmster In bewaring heb vond de oorzaak daarin, dat commissaris Jen- gehad.” kins de autoriteiten van Hollywood ervan in kennis gesteld had. dat Londen in den laatsten tyd onveilig gemaakt werd door een bende ju wee lendieven, die op buitengewoon brutale en John Bretland was de oudste zoon van dominee Mark Bretland. Angllcaansch geeste- iyke en belast met de zielzorg in de belangrijke parochie van Li es town, een stad van veel han del en industrie en daardoor, hoewel niet om- vangryk, toch welvarend en zelfs rijk. De jongeman was eerst opgeleid voor den geeste lijken stand, daarin gesteund door den invloed en het voorbeeld van zyn vader en verschillende leden van zyn familie, die eveneens tot dien stand behoorden. Maar een geheime tegenzin hield hem van dien weg terug, ondanks zyn geloof en godsdienstige principes. De dood van een broeder zyner moeder, die hem tot erfge naam had benoemd van een zeer groot fortuin, maakte een eind aan die onzekerheid. Die erfe nis bestond gedeelteiyk in vaste goederen en John hield zich sedert bezig met de admini stratie daarvan, tot geheime teleurstelling van zyn vader, die,- gezien de capaciteiten van zyn zoon en den hoogen Invloed, dien hy zelf bezat, hoopte hem eens bekleed te zien met een der hoogste waardigheden to de Anglicaansche Kerk.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 9