H
.3
i
I
I’’
voor 80.'
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
Plaats dan een „Omroeper”
gezinnen
t ai
PAUKE PEUK WINT EEN
WEDSTRIJD
DE V. P. D.
p,.
III
EEN DOODGEWONE PLANT
EN TOCH MERKWAARDIG
- F
3UA
hituw
DONDERDAG 28 APRIL 1938
n
dt
teoid
T<
dat haalden ze
Een spoedvergadering werd belegd
paar
PIKT BROOS
Hij slingerde zich langs tacJu e» Keeper,
1
hl
Cl
Tl
kl
fii
te
ar
D
dr
dl
kc
la
ai
di
bt
VO
Ja
Ju
ta>
mi
va
en
we
de
wo
Ar
In de aarde vastnetten. Goed vochtig hou
den Is de hoofdzaak. Daarom kun Je bet
best In het begin een stuk glas over den
bloempot heen leggen. Beginnen de knopjes
uit te loopen (fig. 3) dan moet het glas na
tuurlijk weg, anders kunnen de blaadjes
niet goed groeien. Zoo zie je, dat niet alleen
bladeren aan planten groeien, maar soms
planten aan bladeren."
„Nu weet Ik nog Iets anders te vertellen,"
begon Toos, die tot nog toe geswegen had.
1
de:
en
h|
kr<
tot
al
rii
Zoo dacht Pauke, toen hij naar huls ging.
De wedstrijddag was aangebroken en de
eerste helft van de match was reeds ver
speeld. Met treurige gezichten zaten ze bU
elkaar. Hun spieren trilden.
2O voor de HJBJS.-ersl
Een 2O-achterstand,
nooit meer In.
Maar daar kwam mijnheer Bongaarts
aan, hun onderwijzer.
.Jullie spelen best," zei hij, „die 2—0 haal
je gemakkelijk in. En Pauke is een pracht-
mldvoor!”
Pauke groeide.
„Je moet alleen nog wat meer op den bal
zitten en wat steviger spelen. Je zult zien
dat het lukt. 20, 't Is de moeite niet.”
De tweede helft begon.
Nog geen kwartier was de wedstrijd oud
of Pauke kreeg den bal te pakken. De
rechts-achter van de H.BK-ers treuzelde,
vliegensvlug gleed Pauke langs hem heen
en met een prachtschot knalde hij den
ronden knikker langs den vergeefs vallen
den keeper. In het uiterste hoekje, 21!
De jongens knepen Pauke haast fijn,
maar het spel was nog niet uit.
Verwoed vielen de HB^.-ers aan en de
Hollandsche Jongens stonden zoowat alle
maal voor hun eigen doel. Alleen Pauke
was vóór gebleven. Gerrit dook en danste
in zijn doel als een tijger en hield alles.
Maar een doelpunt hing er in de lucht.
Zelfs de backs waren tot aan de midden
lijn opgedrongen. Daar kreeg Kees, hun
spil, den bal. Hij keek even uit en zag alleen
Pauke staan. Vlug speelde hU den bal naar
an Woensdag met eenige plechtigheid van.de schuttingen en steigers ontdaan
V,;
De dag van den wedstrijd naderde.
Ouders en onderwijzers waren uitgenoodlgd
om te komen kijken. Gratis entrée!
Maar ze kregen pech.
Want Frans van Noort kreeg griep en
mocht de eerste week zün bed niet ultr
Wat een pech, wat.een reuze-reuze pech!’
Want die lange Frans was niet te vervan
gen. HU was hun’keeper. Een kop grooter
dan al de anderen; hU was ook ouder. Als
hU in het doel stond, kwam er beslist geen
bal'door of hU moest zelfs voor Leo Halle
onhoudbaar zUn. Met zUn lange vangarmen
hield hU alle ballen en hU dook soms naar
een poeier, dat een snoek het hem niet zou
verbeterd hebben.
De dub zat in zak en asch.
Ben spoedvergadering werd belegd in de
schuur van Gerrit’s vader en het heele elf
tal met den reserveman Pauke Peuk was
present. De vroolUke stemming, die er an
ders heerschte en die Gerrit’s vader altUd
een bdetje in de buurt deed blUven, was
soek. Met lange gezichten zaten ze op kis
ten, of stonden met de handen in de zak
ken. S
„Wat nou?” woeg Kees, de voorzitter.
„Nou niks!” antwoordde Jaap, „nou ver
liezen wel"
Over de bloem wist Mientje een en an
der. De bloem bestaat uit vier lichtpaarse
bloemblaadjes, vier groene kelkblaadjes,
waarvan twee een uitzakking vertoonen. In
die uitzakking (fig. 2) bevindt zich de nec
tar, die door een paar honingkliertjes, ge
legen aan den voet van de korte meeldra
den, wordt afgescheiden. Behalve de twee
meeldraden, zUn er nog vier groote (fig. 2).
Rob en Evelien wilden niet achterbhjven.
Evelien had gelezen, dat de Pinksterbloem
een stengel in den grond beeft, een wortel
stok. Die wortelstok (fig. 3) kan nieuwe
knoppen vormen en bUjft in den grond le
ven, al sterfthet deel van de plant, dat
boven den grond groeit, tegen den win
ter af.
Het verhaal over den wortelstok bracht
Rob op zUn verhaal. HU had vafi een paai
planten de onderste bladeren geplukt en in
wat nat gras en bladeren bewaard. Toen de
anderen hem vroegen, waarvoor hU die bla
deren bewaarde, deed hij’ heel geheimzinnig.
„Straks, als we thuis zUn, zal Ik het wel
vertellen.”
Nu was het moment gekomen.
Met een gewichtig gezicht begon Rob:*
Die onderste bladeren heb ik meegeno
men om plantjes op te kweeken. Jullie
moet namelUk weten, dat de Pinksterbloem
net als de bladbegonia op zUn bladeren
nieuwe plantjes vormt. Als je de onderste
bladeren op aarde legt in een bloempot en
goed vochtig houdt, beginnen zidh op'de
plaatsen, waar de bladnerven Ml elkaar ko
men, knopjes te vormen. Aan de onderzUdé
Dier/öm er op uit te trekken. Nu waren ze
net thuisgekomen en zaten op de tuinbank
te bespreken, wat er over Pinksterbloemen
allemaal te vertellen is. Kees had een paar
aardige dingen gelezen. De Pinksterbloem
heeft de eigenaardigheid een slaapstand
aan te nemen. BU nacht en regen buigen de
bloeiende stengels zich omlaag en de bloe-i
men sluiten zich half. De plant is in geheel
Europa, N. Azië, N. Amerika, tot in Groen
land te vinden (fig. 1).
et.zou een zware wedstrijd worden,
dien de jongens van de hoogste klassen
van de lagere school tegen VUC n,
de club van de H.B.S., te spelen kregen.
Dagenlang hadden ze het nergens anders
meer over dan over dien wedstrijd en voor
al Kees en Jaap, Gerrit en Henk bespraken
van 's morgens vroeg tot ’s avonds laat de
kansen. Want zU zaten alle vier in het elf
tal.
Ze meenden dat hun kansen nog al goed
stonden en met een beetje geluk hadden
se den wedstrUd in hun zak!
„Als JU nou maar niet den heelen tUd
ligt te pingelen!” zei Henk tot Gerrit, op
weg naar school.
„Man, JU pingelt zelf meer dan ik!” stoof
Gerrit op. „JU denkt iedereen te kunnen
flnaggelen, als JU....!”
„Maak nou geen ruzie,” mengde Kees
zich er tusschen, „alleen met samenspel
kun je overwinnen.”
„Ja, maar hU...'.”
„Niks te maren.... als jullie nu al ruzie
beginnen te maken, komt er van onzen hee
len. fUnen wedstrUd geen cent terecht.”
De twee zwegen en bromden wat voor
zich heen.
6 eerste Pinksterbloemen waren er
I 1 weer. Dat was een goede aanleiding
J‘-*\geweest voor de Vereénlging Plant en
,De Pinksterbloem heeft drie manieren om
nieuwe planten voort te brengen.”
„Drie?” vroeg Kees. ,Jk kan er maar twee
bedenken: door den wortelstok en door de
onderste bladeren."
„MIs, Je vergeet, dat de plant ook
vruchten en zaden voortbrengt (fig. 2). De
vruchten noemt men hauwen, omdat ze veel
langer dan breed zUn. Maak je ze open, dan
zie je, dat er een vliezig tusschenschotje in
zit, waar de zaden aan bevestigd zün. Ei-
i genlUk zitten die zaden niet precies op het
1 tusschenschot, maar aan de randen van de
twee vruchtkleppen, die, als de vrucht rijp
is, afvallen.”
„Nu weet ik1 het weer,” riep Kees. „Dat
kun je immers zoo mooi zien'bij den judas
penning. Van die plant, die familie is van
den Pinksterbloem, bewaren we juist de
tusschenschotten, omdat zU zoo mooi Zilver
achtig van kleur. zUn. De vruchtkleppen
gooien we weg en de zaden bUjven voor een
deel aan de tusschenschotten zitten.”
„Dus een vermenigvuldiging door knoppen
van den wortelstok, door knoppen op de
bladeren en door zaden" herhaalde Rob.
„Wat zou het leuk zUn om.de drie verschil-
lende planten, die op deze manieren <mt-
van die knopjes komen worteltjes, die zich staan, eens met'elkaar te vergehjken. Dat
moeten we vast een volgend jaar eens doen.
Zoodra er rijpe vruchten «Un, ga ik zaden
verzamelen."
Onder de gesprekken door hadden de
meisjes de bloemen goed verzorgd, een
eindje van de stelen afgesneden vóór ze in
water werden gezet en leder, die wilde, kon
een bosje mee naar huls nemen. Het etens
uur, dat niet op zich liet wachten, maakte
een eind aan deze gezellige bijeenkomst.
.Daten we Pauke in de goal zetten!” stel
de Gerrit voor.
Ze keken allemaal naar Pauke, die een
beetje rood werd in zUn hals van die be
langstelling. HU was de jongste van de club
en ook verreweg de kleinste. Wat moest hU-
in doel doen, hij kon niet eens bU de lat!
„HU is te klein!” vond Kees.
„Veel te klein!” schreeuwden een
anderen.
„Wat dan?” vroeg Kees weer, „we moeten
tóCh een keeper hebben!”
Niemand voelde er voor zeker niet in
zoo’n belangrijke match, waar iedereen
naar kwam kUken.
„Dan zal ik het wel doen!” zei Kees.
Maar daar kwamen de anderen tegen op.
„Dan hebben we weer geen spil, dat is
nog voornamer dan een keeper!”
Na lang heen en weer gepraat zou Ger
rit, de mldvoor, die ook flink groot was, in
doel gaan staan. Pauke moest dan zUn
plaats en en de rechts- en linksbin
nen z wat meer naar het midden
gaan staan. Pauke kreeg verder talrijke
vermaningen, hU moest dit en hU moest
dat; het duizelde hem een beetje in zün
hoofd.
Maar stiekempjes was Pauke in de wol
ken. HU, midvoor, in zoo’n belangrUken wed
strijd, den eersten grootemvedstrijd, dien hU
mee mocht spelen! Ze dachten dat hU er
niet veel van terecht zou brengen. Maar hU
zou wel eens even laten zien wat hU kon.
HU was wel klein en niet erg sterk, maar
hU was vlug, vlug als watert .Wacht maar
eensl
hem toe. Pauke ging er alleen van door en
dribbelde met zUn korte beenen recht op
doel af. De twee backs liet MJ zUn hielen
zien, nou had hU alleen den keeper nog
maar voor,zich, maar Pauke schoot niet
Ook den keeper dribbelde hU voorbij en
met een klein tikje lag de bal voor de twee
de maal in het net van de tegenstanders,
22.
Opnieuw werd hU geknuffeld en gekne
pen, maar het fluitje klonk en de wedstrijd
ging verder.
De spanning steeg ten top. Het publiek
schreeuwde enthousiast.
Hevig vochten de H.BB.-ers om de over
winning, maar moedig verdedigden de Hol
landsche Jongens hun terrein. Nog tien
minuten, nog vUf minuten waren er te.spe
len.
Het publiek schreeuwde om een doelpunt.
Daar rende Jaap langs het lUntje. Hij
gaf een prachtigen voorzet, Pauke rende er
op toe, ving den bal op, slingerde zich langs
de backs en den keeper en opnieuw knalde
hU het bruine ding in het net, 32 voor
de Hollandsche Jongens. En zoo bleef de
stand!
De kleine Pauke was de held van den
wedstrUd en de held van de club en de
school. Op de schouders werd hU het ter
rein afgedragen. Pauke alleen had den
wedstrUd gewonnen, dat zei iedereen, die
het gezien had.
Zoo droomde Pauke, toen hU nachts in
bed lag.
Maar toen de wedstrijd werkelUk gespeeld
werd, kreeg hU in de eerste vUf mirluten
al zóó’n harden bal tegen zUn neus, dat
het bloed er uit spoot en hU de rest van
den wedstrijd niet meer mee kon doen. Ze
verloren de match met 8l. Dat eene doel
punt kregen ze cadeau, omdat een van de
backs van VUC n in eigen doel trapte!
O-oh!
FOTO REPORTAG E
Am boord van Hr. Ms. kruiser .Java' maakten minister-president dr. H. Colijn, de minister van
Defensie J. J. C. van Dijk en de minister van Koloniën Ch. J. L M. Welter Woensdag^den tocht vm
Umuiden naar Den Helder mede. Bij het aan boord komen te Umuiden werden de ministers begroet
door den commandant, kapt, luit ter.zee L F. Klaassen
Het oude hotel .Nieuw Bussum' te
Bussum zal, alvorens te worden afge
broken, nog een half jaar als kazerne
worden ingericht Woensdag werd de
inventaris geveild en met de werk
zaamheden voor de inrichting tot
kazerne aangevangen
l
«p
m
di
r
on
vo
Pi
so
1M
<k
