I
De avonturen van een verkeersagent je
JEUGD ZONDER WERK
V
Rinso
tKetu&faal uanden dag
gouden sigarettenkoker kon hoeren kletteren,
juist toen de trein stilhield.
ALLEABONNÉ’S F 750.- F750.-2ZZTX F 250.-
Coördinatie van alle
hulpmiddelen
DONDERDAG 5 MEI 1938
De gouden
sigarettenkoker
G. P. J. BANNENBERG,
Moskou wordt
afgewezen
n
A
OVERVETTE” RINSO, SPECIAAL VOOR DE WASMACHINE
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
geen
pr.
d
dat
>n
het aanknoopen
De fout van het verleden
'O
I
1?- 0309
..Wat?....
HOOFDSTUK DC
koristen
o
.‘Sm;--
(Wordt vervolgd)
WCMCB mëïtf DCZflXM
WASMACHINE KAAS IK
KKusMuN Goto woon
zo SCHOON.
gewonden
Gelukkig
>1
t
are®
Profintem en Komintern zullen uit een
weigering tot toelating nu ongetwijfeld
munt slaan voor hun propaganda tegen de
..slappe socialistische leiders”, die de pro
letarische elschen van Moskou niet hebben
„aangedurfd".
slist,” zei Marian op koelen toon. ,Jk ben het
□let, die Je dat landhuis schenkt, het M.lady
Peel. Dat zal je deel van de erfenis zijn."
Die laatste woorden scheen zü met moeite te
uiten. Zü opendé met een heftig gebaar de para
sol, die zij in de handen hield en aei op kal-
men toon: „John Bretland is zoo even aange
komen. James laat hem de stallen zien.... Kijk,
ik geloof, dat zü daar aankomen. Laten wij hen
tegemoet gaan.”
Lily stak haar arm onder dien van Julia en
zü volgden samen Marian, die zich wendde naar
een troepje, dat dicht bü het kasteel was blijven
staan. John onderbrak zijn gesprek met James
en Arthur en kwam Lily en Julia begroeten.
„Wel, miss Lily, wat ziet u er goed uit?” zei
hij opgeruimd. „Ons klimaat wekt wonderen; ik
ben verrukt dit te kunnen constateeren.”
,4a maar, het is ook zoo heerlijk hier," riep
Lily met geestdrift uit. .Soms. mijnheer Bret
land, denk ik, dat Ik te gelukkig ben.... Daar
schrik ik voor terug, weet u dat wel?"
„En waarom, miss Lily?"
De oogen van het jonge meisje verhieven zich
ten hemel, haar oogen waren even blauw als de
lucht en niet minder zuiver.
„Omdat men moet lijden om daar boven te
komen," fluisterde zjj peinzend.
Marian haalde ongeduldig haar schouders op
.Komaan, Lily, geen mysticisme! Geniet van
het leven en houd je geest niet met zulke soort
van gedachten bezig. Geloof mij!"
Julia kon een gebaar van protest niet weer
houden, maar Marian zag dat niet, wel mijn
heer Bretland. Terwijl zü de stoep opgingen en
Hoe blij waren allen, toen ze hoorden, dat het prinsesje van
de draden Was bevrijd en gesteund door den professor en dbor
een der kabouters ging het stapje voor stapje. „Voorzichtig
maar aan", maande de professor. „Steun maar op ons. Doe het
maar voetje voor voetje.”
„Het VUde Congres van het Internationaal
Verbond v,in Vakvereenlglngen heeft de vak-
vereenlgingswUheld en de taak der vakbonden
behandeld en verklaart, dat de vrijheid der
vakvereenlglngen de absolute voorwaarde is
voor de ware verdediging van de belangen der
arbeidersklasse. Haar onafhankelijke ontwik
keling is onafscheidelijk met de democratische
burgerrechten verbonden.”
De Spaansche vakvereenlglngen hebben
feiteljjk zélf reeds de fusie tot stand ge
bracht, die Moskou thans op internationale
schaal wil verwezenlijken. De resultaten
van deze fusie trekken echter, naar het
schijnt, géén der andere vakcentrales bij
zonder aan, al roept de socialistische pers
nóg zoo hard, dat de communisten In de
Spaansche vakvereenlglngen slechts 1 .ne
ringen” Invloed bezitten.
De meeste landelijke centrales van vak
vereeniglngen motiveer»» hun afwijzend
standpunt ten aanzien van de Russen met
de opmerking, dat de vakvereenlglngen In
den rooden heilstaat niet beantwoorden
aan den eisch, door het I.V.V. zelf in 1936
aldus geformuleerd:
Het was gelukkig zoo erg niet met de prinses. Ze werd op
een bedje van varens gelegd en de professor, die natuurlijk
van alles verstand had, gaf haar een drankje te slikken om
haar spoedig beter te maken. .Het Is wat bitter," aeide de
professor, „doch U moet maar denken: bitter In den mood
maakt het hart geeond."
front der werkloosheid nog heel wat Anders
gaan gebeuren.”
Wat het zijn zal, dat moet gaan gebeuren?
Het baat niet hier al enkele werkobjecten of
partieele oplossingen te bieden: noodlg is
het opmaken van een systematisch opgezet
werkplan van werkloosheidsbestrijdingen
als daarmede niet de geheele werkloosheid
bestreden kan worden, (afgezien van het
aantal dat reeds. vóór 1929 werkloos was en
nu geregistreerd Is), dan moge overwogen,
bestudeerd en geprobeerd worden, wat op
gebied van emigratie mogelijk is.
Er zijn meer tijden in de Nederlandsche
historie aan te wijzgn, dat het kleine Ne
derland in grooten getale emigreerde.
Voor ons Katholieken moge het perma
nente en steeds dreigender karakter der
werkloosheid aanleiding worden tot het in
richten van een afzonderlijken dienst voor
bestrijding der gevolgen van de werkloos
heid. Veel geschiedt er plaatselijk en paro
chieel op dit gebied. Met lof mogen ver
noemd worden het ontwikkellngs- .en ont
spanningswerk voor werkloozen in zalen en
volkstuintjes, het retraitewerk, het huis-
houdonderricht voor de vrouwen van werk
loozen enz., doch er ware mogelijk nog
vruchtbaarder te werken als dit alles cen
traal werd gestuwd.
Twee dingen zouden hier hulp
kunnen bieden.
Vooreerst alles wat geschiedt op
gebied der jeugdwerkloosheid coör-
dineeren tot een planmatig geheel.
Zjj heeft het kind bij zich genomen, heeft het
verzorgd, onderwezen en er een soort van gezel
schapsjuffrouw van gemaakt, ondanks 't vreemde
karakter van het meisje, dat naar men zegt,
niet geheel goed bij het hoofd is en van natuur
geneigd om rond te zwerven. Alleen tegenover
haar weldoenster, die zij hartstochtelijk be
minde. was zjj handelbaar. Na den dood van
lady Peel is zij opgenomen bjj juffrouw Neph-
ton, de vroegere huishoudster, die medelijden
met haar had en ik vermoed, dat zij nog steeds
bQ haar woont. Dikwijls komt zij dwalen in het
park en de omgeving."
.Arm kind!" mompelde Julia.
Al sprekende hadden zü het huls verlaten.
Lily sloot de luiken buiten en de huisdeur. Dan
sloegen zjj het smalle pad In langs het terras
De nabijheid van de rivier verspreidde hier een
aangename koelte en de lucht was als verzadigd
door de geuren der seringen.
-H4®1 zat lady Peel dikwijls te lezen of te 1 in bet haar en aan haar vingers. Zjj was waar-
werken”, zei Lily, wijzende op een uitbouw over
het water.
Daar stond een rustieke tafel, die nu be
groeid was door wilde slingerplanten. Over de
balustrade hingen de ranken van 'pelargonium.
Beneden stroomde het riviertje over platte rots
steenen en deed zonder ophouden de gras
sprieten trillen.
..Niet veel menschen op t perron.” merkte
inspecteur Douglas op. „t Zal me benieuwen
of 1 hier overal zoo stil is.”
HU stond op en keek eenlge oogenblikken
met aandacht naar den kruier, de menschen,
naar t af- en opMden der bagage. Daarna
wendde hü zich weer naar z n gevangene. Maar
de „Hamster" was verdwenen m-t z’n valies.
De coupé-deur stond oper Voor een man van
Scotland-Yard, wiens gevangene hem ontsnapt
was. was Price Douglas opvallend kalm. HU
sloot het portier, ging rustig in een hoek van
den coupé zitten en stak een sigaret op.
„Dat is me prachtig gelukt," mompelde hU,
tevreden, terwijl de trein zich weer in beweging
zette, „’t Is inderdaad een kostbaar collier."
HU haalde het parelsnoer weer uit z’n zak,
bekeek het met welgevallen en borg het weer op.
„Dat was een uitmuntend idee van me,”
dachten, zeer juiste opmerkingen en John hield
ervan haar die te hooren ontwikkelen. Maar dat
deed zü met heel veel eenvoud, graag de
plaats ruimend voor Marian, als deze, tegen
woordig bU het debat, het woord nam om haar
theorieën te verkondigen op een toon van meer
derwaardigheid.
De schitterende ontwikkeling van de jonge
vrouw, haar hoogstaande ideeën, het gemak van
haar geest om alles te omvatten, maakten haar
werkelijk geschikt om een politieke vrouw te
zün. Julia en mUnheer Bretland dachten bet,
terwUl zU haar hoorden spreken over een pas
gehouden vergadering van het Parlement.
Staande In dat weelderige salon, dat het hare
was. sprak zU met vaste stem, zonder harts
tocht. met verwonderlijke duidelijkheid. Men
voelde, dat dit mooie schepsel een volkomen
zelfbeheerschlng bezat, tegelijk met een abso-
luut vertrouwen in haar kracht en verstande
lijke vermogens alsmede afwezigheid van alle
heftige gevoelens.... wat betreft het goede,
evenzeer als het kwade.
.Marian”, riep Arthur uit, .als de vrouwen
toegelaten worden tot de regeering, zal ik voor
je stemmen. Je zou een der steunpilaren van
het Parlement zijn."
„Tenminste moest James zich met de politiek
bezig houden”, zei dokter Mac-Rae, terwUl hü
het hoofd ophief van de krant waar hu ver
strooid in keek. .Zijn vrouw zou voor hem een
machtige steun zijn."
Het kleine gezelschap keerde, na over het
bruggetje te zün gegaan, langs den
weg naar het kasteel terug. Toen zU bü het
groote bloemperk kwamen, zagen zü Marian in
een prachtig foulard zUden toilet, met diamanten
r DAT IS Jt e»€N SCHULD. Jt MOET)
RINSO IM JE WASMACHINE DOEN.K
DE NIEUWE RINSO BtSKAAKTJl VtH,
„Wat een heerlUk plekje, niet waar, Julia!
,4a, dat mag je wel zeggen. Ik zou er ook
van houden hier te komen werken.... Lady
Peel had beslist neiging tot de eenzaamheid
want Flower-Cottage is als een hermitage.”
„Een toevluchtsoord voor de gewonden en
ontgoochelden van het leven. Gelukkig be-
hooren wU niet tot dat soort, beste Julia; wU
kunnen en willen leven en werken."
Julia keek het Jonge meisje feeder aan. ZU
was al een heel klein beetje dikker geworden,
haar wangen begonnen een zacht rose te ver-
toonen, haar blik was levendiger, haar bewe
gingen niet zoo kwUnend meer. Lily was op
weg om geheel beter te worden en zü zelf ver
klaarde op een toon vol geluk, dat zü wilde
leven en werken.
Was het echter niet reeds een fout,
de socialistische vakcentrales het bestuur
der Internationale in 1936 machtigden tot
van onderhandelingen?
Gemeentelijke jeugdregistratie, werk
kampen, vakcursussen, centzale werk
plaatsen en dienstbode-opleiding, dat
alles is goed, doch meer wisselwer
king, meer eenheid, meer coördinatie
tusschen dat alles is noodig. Is het
niet mogeljjk dit te verwezenlijken
door in de Gemeenten, die zich met
dit werk bezig houden, werkcotnmis-
sies in-het leven te roepen of de be
staande aldus te reorganiseeren, dat
zjj een weerspiegeling vofmen van de
Rijkscommissie van advies, die samen
gesteld is voor een gedeelte uit de
vier zuilen, steunend op de vier
levensbeschouwingen van het Neder
landsche volk? Contact der overheid
eenerzjjds met de particuliere instan-
ties anderzijds werd daardoor ge
waarborgd.
Vervolgens zou deelname aan dit
alles voor de j'onge werkloozen, die
een bepaalden tijd werkloos zijn, wet
telijk verplicht moeten worden. En
individueel èn sociaal heeft de ar-
beidsdienstplicht groote voordeelen.
mits principieel en confessioneel op
gezet.
RbtSb bespaart U tijdl Binnen anderhalf uur krijgt U een volledige
gezinswas van vijf personen er prachtig helder wit mee. Door ee
bijzondere samenstelling verwijdert de nieuwe „overvette" Rinso al
bet vuil uit Uw goed in ongelofelijk korte tijd. Rinso spaart U
ook geld, want een pak Rinso, waarmede U de hele wa
kunt doen, kost slechts 121 cent. En dan nog met een bon
voor nuttige en fraaie geschenken! Heus, Rinso is zuinig.
Ea Rinso geeft niet alleen zulk een schitterend resultaat
in elke wasmachine, maar ook in elke tobbe. Neem J
voortaan Rinso: dat spaart tijd, geld en moeite. A
Bovendien op elk pak een bon voor iraale geschenken.
v-v e nieuwe voorzitter der R.K. Staats-
I 1 partij, oud-minister Verschuur, wees
er in een op 17 Maart te Rotterdam
gehouden redevoering op, dat wij, al zor
gen we goed Voor de werkloozen, een leger
ontzenuwde menschen binnen onze gren
zen houden, vatbaar voor elke geestelijke
besmetting.
’t Zijn niet alleen de getallen der werkloo
zen, die opnieuw beangstigend stijgen (van
Juli tot December resp. 312, 317, 324, 340,
388, 437 in duizendtallen, terwijl Januari,
Februari nog aangeeft circa 439.000 en
420.000) doch het zijn mede gevolgen der
werkloosheid, die op den duur lederen wel-
denkenden Nederlander tot nadenken moe
ten stemmen over eenlge zich opdringende
vragen: zal in de naaste toekomst dit
probleem der werkloosheid, het meest be
nauwende van het oogenblik, een oplossing
krijgen? En zoo er al eenlge verbetering
mofeht intreden door verbetering der con
junctuur, blijven er dan toch niet zulke
groote aantallen werkloos, dat over struc
tuurwijzigingen in onze maatschappij, over
uiteindelijke middelen ernstig moet ge
dacht worden?
Wat moet geschieden met onze jeugdige
werkloozen, die ten getale van ruim 130.000
hun arbeidsgeschiktheid en perspectief op
de toekomst verliezen?
Het proces der ontzenuwing vreet voort:
honderdduizenden zonder werk, aan ledig
gang ten prooi, blootgesteld aan bijzondere
gevaren, welke aanleiding zijn tot onver
schilligheid in het geloof, tot verwarring op
geestelijk gebied, tot ontevredenheid, tot
wanhoop en extremisme.
Terecht schreef de „Tijd” in haar avond
blad van 11 April; „Het probleem van de
werkloosheid is daarom het meest benau
wende van het oogenblik. Wie dit probleem
oplost heeft de toekomst! wie daar niet in
slaagt zal voor het forum van het volk en
van de historie uiteindelijk het pleit ver
hezen. De democratie moge zich op nog
zoovele voortreffelijkheden beroepen om
haar bestaan te rechtvaardigen, de strijd
om haar superioriteit zal hiér uitgevochten
worden, op het terrein van de werkloos
heid.”
Allerlei maatregelen tot leniging van de
zen nood werden voorgesteld, allerlei plan- i
nen gemaakt, doch aan doortastendheid en
snelheid van uitvoering ontbreekt het.
En al moge met dankbaarheid geconsta- i
teerd worden, dat er in ons land veel is i
geschied op gebied van werkloosheids-be-
striding en werkverruiming, toch is een be- i
klemmend gevoel bij het bezien dezer maat-
regelen eenerzljds en van het huidig aan
tal werkloozen anderzijds niet te onder
drukken.
En als conclusie is het gewettigd de woor
den aan te halen van oud-minister Ver
schuur, op de bijeenkomst van 17 Maart te
Rotterdam gesproken: „Er moet dus op het
lijk de kasteel vrouwe, als geschapen voor dit
konlnklUk domein.
„Jelui hebt een lange wandeling gemaakt”,
zei zU, terwijl zü verstrooid het hoofd van kleine
Joe streelde, die zich tegen haar aanleunde.
„O, wU rijn niet ver geweest.... slechts tot
Flower-Cottage. Ik wilde Julia dat mooie plekje
toonen.... Daar, Marian, hier heb je de sleu
tels terug.”
Marian scheen die beweging niet te bemerken
en vroeg Julia: .Bevalt je dat huis en dien
tuin?”
„O, zeker, Marian, vooral den tuin. Er zün
daar allerliefste plekjes."
„Nu, Lily, geef haar de sleutels, voortaan zal
Flower-Cottage haar toebehooren. Ik zal dezer
dagen door een rechterlUke acte haar het eigen
dom verzekeren.”
Julia wist niet wat zü hoorde.
Wat bedoel Je?” fluisterde zü-
„Ik zeg. dat ik Je Flower-Cottage geef, dat het
Je eigendom zal zün," zei Marian een beetje
bits. ,JUly, geef haar de sleutels."
Het jonge meisje wilde Julia den sleutelbos in
de hand leggen, maar Julia duwde haar zachtjes
weg.
,Jk bedank je wel voor je goede bedoeling,
lieve Marian,” antwoordde zU, terwUl zU een
dankbaren blik op haar nicht wierp. .Maar dat
kan ik niet aannemen. Je meent verplicht te
zUn om het verzuim van lady Peel te herstel
len. Dat getuigt van je edelmoedig hart en
groote kleschheid, maar ik heb al zooveel van
je ontvangen en....”
Uto suX bet Mnnemeci, Ik wü bot be-
Onverholen zeggen de meesten, dat de
Russische vakvereenlglngen, die eigenlijk
staatsorganen zijn, niet thuls^ hooren in
een internationaal verbond van vrije vak
bonden. De Tsjechen, die in pollticis zeker
niet anti-Russisch kunnen heeten, stellen
een onderzoek voor naar den aard van de
Russische vakvereenlglngen: vastgesteld
moet worden, of de Russen werkelijk vak-
vereenigingen hebben of niet.
Dóór ligt blijkbaar de kern van de kwes
tie. De democratie der Russen is niet meer
dan een schijn-medezeggenschap. De on
derhandelingen, die de Centrale Raad van
alle Russische Vakvereenlglngen éénmaal
per Jair met de vertegenwoordigers der
staatsorganen voert over dé loonen in de
komende arbeidsperiode, hebben geen
overeenkomst met de vrije onderhandelin
gen van de vakvereenigingsleiders met pa
troons in andere landen. De taak der Rus
sische vakvereenlglngen is het prediken
van onderwerping aan de eischen van de
staatsindustrle. het opvoeren van de ar
beidsintensiteit, het bevorderen van ge
dwongen leeningen, het met moties en
telegrammen steunen van de justitleele
„zuiveringen” der laatste jaren.
Samengaan met deze Sovjet-organisaties
zou het I.V.V. zijn eigen beginselen kosten.
Dat vreest ook de sociaal-democratlsche
mogen alle democratisch ..Arbeiderspers”, die schrijft:
y y ijftien jaren lang wenden de Rus-
sische vakvereenlglngen reeds po-
r gingen aan om als internationaal
erkende volwaardige economische strijd
organisatie der arbeiders opgenomen te
worden in de gelederen van het I.V.V. En
vijftien jaren lang heeft hét I.V.V., trouw
aan de beginselen van democratie en be
wegingsvrijheid voor de vakvereenlglngen,
aan deze pogingen weerstand geboden.
Ook nu is het dit blijven doen. Verreweg
de meeste aangesloten landelijke vakcen
trales hebben zich, hetzij voorwaardelijk,
hetzij onvoorwaardelijk, tegen de toelating
van Moskou uitgesproken.
De Belgen en de Nederlanders hebben
principieel verzet aangeteekend. De Ameri
kanen dreigen met uittreden, indien de
Russen binnenkomen. De Engelschen ga
ven duidelijk te kennen, dat zij een bond
genoot als Moskou verre van aangenaam
vonden. Tal van andere landen wierpen
het over den boeg van een weigeren der
door Moskou gestelde voorwaarden. De
eenlge organisatie binnen het I.V.V., die
én de Russen én hun voorwaarden wil ac-
cepteeren, is het Spaansche vakverbond,
dat de Russen zelfs o0 de Algemeene
Raadsvergadering van Oslo, waar over hun
toelating wordt beslist, als gasten tegen
woordig wenscht te zien.
n het kader van deze werklooshelds-
aspecten neemt het vraagstuk der
jeugdwerkloosheid een afzonderlijke en
belangrijke plaats in. Vooreerst omdat het
hier gaat over jongeren voor wie de werkr
loosheid, de lediggang meer funest is dan
voor de ouderen: hun leeftijd, de leertijd
voor hun vak, hun geringer weerstandsver
mogen, het verlies der arbeldsfitheid en af-
beidsgeschlktbeid, de stremming in levens
opgang zijn even zoovele factoren, die de
werkloosheid, vooral de langdurige werk
loosheid, voor hen dubbel erg doen zijn.
Vaste cijfers van het aantal jonge werk
loozen ontbreken nog steeds: de getallen
van degenen, die zich melden op de arbelds-
bemiddelings-bureaux, vormen slechts een
bepaald percentage van het reëel aantal
jonge werkloozen en de cijfers der jeugd
registratie in de enkele gemeenten, die
reeds daarvoor aan de beurt kwamen, geven
dan ook aanzienlijk hoogere getallen. Doch
eén ding staat vast: nl. het aantal der-
genen, die deelnemen aan hetgeen Rijk of
gemeenten of particulieren ondernemen tot
bestrijding der gevolgen van de werkloos
heid en deze cijfers zijn in de maanden
SeptemberDecember 1937 resp. 11.880,
16.694, 21.249 en 22.396.
En vast staat, dat deze cijfers op het ver
moedelijk aantal werklooze jongeren ont
stellend zijn. Niettegenstaande de overheid
(Rijk en gemeenten) dit werk subsidieeren
en een vergoeding beschikbaar stellen, blij
ven deze cijfers veel en veel te laag.
,,Het Russische vakverbond wenscht
.aansluiting” bU het I.V.V., doch een soort
„fusie" zU het dan een fusie van ongelUk-
soortige eenheden. ZU willen in het I.V.V. een
aparte positie blijven innemen en het zal
spoedig genoeg blUken, dat zU geen belang
stelling voor het I-V.V. hebben, indien zU niet
méér kunnen zUn, dan de vakcentrale van elk
ander land, d.w.z. als zU niet hun communis
tische aktie binnen de muren van het I.V.V.
zelf kunnen voeren."
Bawerkl naar haf Fransch
een door CHRISTINE KAMP
hoogstaande vrouw
De vrijwillige deelname aan arbeid, zooals
deze hier bestaat in werkkampen, Jeugd
werk verschaffing, centrale werkplaatsen,
vakcursussen enz., hoe aanlokkelijk de deel
name ook werd gemaakt, heeft gefaald
wat het aantal deelnemers betreft.
Uitbreiding en verplichtend stellen van
dezen vrij willigen arbeid langs wettelijken
weg voor die jeugdige werkloozen, die zich
afzijdig houden van bovengenoemde maat
regelen, ware ml. èn in het algemeen be
lang èn in het belang dezer jeugdigen zelf,
stellig toe te juichen.
Werkloosheid in het algemeen en jeugd
werkloosheid in het bijzonder zijn de groote
kwalen van ons Nederlandsche volksleven:
vooruitzichten tot een natuurlijke en aan
zienlijke verbetering zijn er helaas nog niet.
Mogen 'n grootsch en systematisch werk
plan voor werkloosheidsbestrijding eener
zljds en een plan voor arbeidsdlenstplicht
anderzijds het perspectief bieden dat aan
deze kwalen voor onze volkskracht een
einde komt en i-
gezinde Nederlanders aan de uitvoering
daarvan van harte medewerken, vooreerst
om arbeid te geven aan ons volk en vervol
gens mede tot behoud der democratie.
In de hal kwamen zei John Bretland tot Julia,
naast wie hu liep: „U schUnt niet te ge loeven,
dat het eenlge doel van het leven Is het ge
nieten zonder maat en zonder zorg?"
„TwUfelt u er aan?” antwoordde aU met
warmte. .Jta u self, gelooft u niet, dat mevr.
Brice een heel valsche notie heeft van het
leven, zooals het niet behoort te zUn bU een
redelijk schepsel?"
,Jk aal haar denkwijze zeker niet goed
keuren. U kent mUn christelijke gevoelens en
hoewel wU niet hetzelfde geloof belijden. Is er
toch tusschen ons iets gemeen: wU aanbidden
Jesus en zooals St Paulus zegt: zou het schan
delijk zUn om een teergevoelig lidmaat te we
zen van een met doornen gekroond hoofd. Het
principe van mevrouw Brice schijnt mij te
lelden tot een resultaat, dat elk waarluk chris
tenhart in opstand brengt."
Het was de eerste maal, dat hU een toe-
spelling maakte op een godsdienstige kwestie.
terwUl hU met Julia sprak. ZU had reeds dik
wijls gelegenheid gehad met hem te praten,
sedert sU op Alshem-Park woonde. Eerst was
hü gekomen met zUn vader, dan. door den
dokter met aandrang uitgenoodigd, was hü tel
kens teruggekomen en altUd met blUdschap
verwelkomd door de jongere kinderen, met har-
telükheid ontvangen door Julia, die geheel
scheen vergeten te hebben, wat er gebeurd was
In het salon van zün moeder. Er bestond ab
soluut geen verlegenheid tusschen hen, aü
waren naar het hun zelf scheen, als heel oude
vrienden, zich bezig houdend met kwestiee van
politiek. Juba had m dat opalcht reer fijne ga-
zóó tusschen uit spring. Geen speld kan er
tusschen. geen enkele fout heb ik begaan, en
levende inbrekers
zwijgen bijna
even goed als
doode. 't Kost
baarste van de
collectie heb ik i
en de .Hamster” i
loopt nu met de
rest van den bult.”
De trein stoomde langzaam het Belgravia-
station binnen en Fred Pellham, alias inspec
teur Price Douglas, was in een uitstekend
humeur.
BU ’t uitstappen werd een hand op z’n arm
gelegd, wat hem deed opschrikken. Hü keek
or verwachtte den een of anderen collega
te zien. Maar de groote. gespierde man naast
hem omklemde nu vast z’n arm en stelde zich
voor:
„Ik ben inspecteur Price Douglas van Scot
land-Yard. Ik arresteer u, als staande onder
veirienklng van diefstal der juweelen van lady
Vlpont, op haar villa in Wiltshire. Ik moet u
waarschuwen
,4a, maar dat gaat zóó maar niet,” viel Pell
ham hem woedend in de rede; „laat m"n arm
los! Ik begrüp niet waar je t over hebt en....”
Eensklaps zweeg hü en verbleekte. Met een
vlugge beweging had de detective 1 parelsnoer
uit z’n jaszak gehaald.
,J3e zaak is zoo klaar als de dag,” zei de in
specteur. „Trouwens, we zoeken al lang naar
je. Fred Pellham. Daarom heb ik ook den
raad van den anonlemen boodschapper gevolgd.
Maar propos, heb je misschien ook een siga
ret voor me?”
Werktulgelük haalde de betrapte boef den
gouden koker te voorschün.
.Boodschapper?" vroeg hU, „wat wilt u daar
mee zeggen?”
.Mal” zei de detective en keek met aandacht
naar den gouden koker. Kóó, hU heeft me toch
de waarheid gezegd. Een uur geleden ongeveer,
belde taü een man op, met de mededeeling, dat
er hier iemand zou uitstappen, die het paarlen-
colller van U*y Vlpont bü slch had. HU tel
verder, dat het monogram van z’n sigaretten
koker niet klopte met den naam dien hü opgaf.
En dat kwam hem verdacht voor. Ga je nu
gewillig mee, Pellham, of moet ik de hand
boeien gebruiken?"
De dief keek naar de keurig gegraveerde
letters: J. V. in z’n sigarettenkoker. Met een
benepen lachje stak hü dien weer In z’n zak
en zei:
,Jk ga wel gewoon mee."
(Nadruk verboden).
et was een prachtige zomerdag, dat de
I I .Hamster”, deaen naam droeg hü in,
A J de onderwereld op den weg naar *t
station, eensklaps in een sarcastisch glim
lachend gezicht keek, en wist dat hü er bü was.
.Heb ik Je aan t schrikken gemaakt, mün-
heer David Homby?" vroeg een spottende stem.
.Doe geen moeite; Ik weet, dat Je alles in dat
valies daar hebt zitten."
De ..Hamster" keek naar het gedistingeerd
ulterlUk van den man die hem had staande
gehouden.
„Dus,” vroeg hü, „u bent van Scotland-
Yard?”
,JJat ben ik. En je hebt me het genoegen
bezorgd. Je een heele week van plaats tot
plaats na te reizen. Maar wacht even, je vroeg
of Ik van Scotland-Yard was. Hier heb je m'n
kaartje.”
David Hornby, alias ds „Hamster”, nam *t
kaartje aan en las: Inspecteur Price Douglas. d^t h mooiste Is dat Ik er
terwUl In den rechterhoek ..Scotland-Yard” uarwp, momsw uw n
stond. r
De .Hamster” stak het kaartje in een der
zakken van z’n colbert.
„Enfin, dat is de risico van m’n beroep,” zei
hü kalm en overhandigde, ofschoon met blijk
baren tegenzin, zün valies aan den detective.
,4e gaat nu mee naar *t bureau,” hernam
deze. „Als de trein binnen komt, zoeken we een
leegen coupé. En denk er aan, .Hamster”, ik
ken het trucje, vlug In een coupé stappen om
er aan den anderen kant weer uit te wippen.
Probeer het dus niet Rooken?”
Gretig nam de .Hamster" een sigaret, welke
de andere hem uit een koker aanbood.
„Dank u, münheer.”
TegelUk wierp hü een kennersblik op den
koker, die van goud was. In één oogwenk had
hü elk hoekje van dat prachtige voorwerp, dat
hem was voorgehouden, in z’n memorie opge
nomen. Z’n blik bleef er op rusten, totdat het
In den zak van Price Douglas verdween.
Het aanrollen van een trein werd in de verte
hoorbaar, en eenlge minuten later zaten beide
mannen In een coupé, elk In een hoek, tegen
over elkaar.
De .Hamster" deed moeite, om zich een on
gedwongen houding te geven, maar het lukte
hem maar half.
Met een zucht nam de Inspecteur het valies
op z’n knieën.
„Natuurlijk gesloten,” iel hü. „Geef me den
sleutel.”
Hü opende het valles, bekeek den Inhoud en
mompelde: .Een heel aardige buit. Lady Vlpont
zal blü wezen, als al die dingen weer In haar
bezit zün. Zulke prachtige parels ziet men niet
veel.” en hü hield een kostbaar parelsnoer met
amethisten sluiting in de hoogte.
.Buitengewoon.” ging hü voort, en dan die
armbandenMaar kük, de trein gaat stop
pen.”
Haastig stak de Inspecteur alles weer in t
valles en sloot het. Eerst toen zag hü, dat hü
het parelsnoer vergeten had en naast zich op
de bank had neergelegd.
.Btommeling, die ik ben!" lachte hü. en stak
het snoer in z’n zak, waar men het tegen den
191
