%twiïkaal van den dag
D
Deavontu ren van een verkee rsagentje
5
couxwt
Gasmaskers
Burgemeesters
baantjes”
DONDERDAG 12 MEI 1938
Regeling der eollicitatie gewenecht
Ontvoering
1
I
hetgeen
zoo
die
fabricage-centra
(Nadruk verboden)
En terwijl ze zoo In bet rond vlogen, waardoor bleek, dat de
machine heel goed liep, zagen ze de heks met haar ring koenen,
goed opletten, meneer de koning,” zeide Keeeie. „De heks denkt
dat ze den echten tooverrlng nog heeft, maar dat zit haar
niet glad." De
verkeersagent.
ontdekken
HOOFDSTUK 13
(Wordt vervolgd)
De heks naderde al meer het vliegtuig. „Nou moet U eens
Ml veriha wm aan kano.
Bewerkt naar hel Fransch
een '^4 door CHRISTINE KAMP
hoogstaande vrouw
vliegende op den witten vogel. „Nou zullen- we een grap be
leven," zeide de agent, die geen haast had om weg te komen,
rustig.
.Jmmeuble”
muur
hebban aM^d voorwaag, ooi
al kraiaea dea voorraags-
weg, waarop HJdt.
begonnen
uniform
i, om dadelijk te herstellen,
schuldige ongeluk hebben gehad
heks gooide haar ring over het hoofd van den
korte, maar schitterende dissertatie, die aan
iedereen het toppunt leek van diepte en dege
lijkheid, maar waarin Julia niets koi
dan leege en onvoldoende theorieX
Nu nam de dokter het woord. In 1
zinnen, ontwikkelde hjj het wond,
programma van liefdadigheid, van
Graham en hun broers zijn onuitputtelijk in
het organiseeren van pretjes.”
Zjj streelde even de bleeke wang van Lily en
verwijderde zich, gevolgd door haar echtge
noot. Zoo was zij een prachtig type van een
majestueuze en zelfbeheerschte kasteelvrouwe.
Hjj leek een man, bedwelmd door de verwezen
lijking van zijn droomen, verloren in een ge
luk, dat eiken dag weer nieuw leek en waar de
oppervlakkige ziel van James Brice aldoor heer
lijke genietingen ontdekte.
Nu was het seizoen van de feestelijkheden In
Alshem-Park geopend. lederen dag waren cr
pretjes, amusementen van elke soort, georgani
seerd door Jenny en Sara Graham. James,
Cecile en Tony genoten er van, Arthur en Lily
namen er slechts bescheiden aan deel, Marian
scheen alles te regelen van de hoogte harer
intelligentie en majesteit. Zjj verwaardigde
zich zelden er aan deel te nemen, maar leek
zeer voldaan over de drukte, die het elegante en
vrooljjke leven met zich medebracht
Alshem-Park was reeds in geheel Stafford
shire en zelfs daarbuiten bekend om de gast
vrijheid, die er beoefend werd, om de weelde
en sobere pracht, die daar heerschten. Reeds
waren de vooraanstaande personen uit den om
trek éh de groote landeigenaars van de streek
gekomen om kennis te maken met de hoog
staande eigenares. Marian ontving ze met een
beminnelijkheid, die wel wat uit de hoogte was.
maar zü maakte Indruk op hen door haar groot
punt ook, te benevelen. "Alles in haar was zoo
volkomen in evenwicht, dat men zelfs niet kon
denken, dat een voorbijgaande inzinking zich
zou kunnen voordoen.
Feitelijk was Julia er van overtuigd, dat
Marian te goeder trouw de erfenis had aan
vaard. Ook zij was bedrogen door haar sluwen
vader en als zij ooit de waarheid zou ontdek
ken, dan zou niets vergeleken kunnen worden
met de gloeiende verontwaardiging van die
hoogmoedige ziel, die toch oprecht en eerlijk
was als geen andere.
„Wij zullen eindelijk gasten krijgen,” zei
James vrooljjk. „Ik vind het best, want buiten
te wonen heeft slechts aantrekkelijkheid, als er
een talrijk en aangenaam gezelschap bijeen is.”
Ja, wij zullen de Grahams van Liestown hier
begroeten, verder een professor uit Londen, dan
zullen wij onze buren uitnoodigen en vooral
John Bretland.” voegde er Marian bij, terwijl
zjj Julia doordringend aankeek.
Maar - deze antwoordde .heel kalm: ,Jk ben
er blij om voor jou. Marian, want de tegen
woordigheid van die gasten zal je noodzakelijk
afleiden van je werkzaamheden, die, naar ik
geloof, toch te druk zün."
„Neen, dat zijn ze niet, en daarom verkies ik
mijn vrijheid in niets te laten belemmeren.
Maar ik heb het voornaamste in mijn werk ten
uitvoer gebracht, er blijft mij nog weinig te
doen en daarom zal ik ook wat vrij kunnen
nemen.... LUy, zorg, dat je heelemaal gezond
en sterk wordt, om deel te kunnen nemen aan
de genoegens van Alshem-Park en aan de
tochtjes, die gemaakt zullen worden. De meisjes
Onder zulke omstandigheden kan. het
niet ultblijven, dat in vele gevallen alléén
verwantschap of persoonlijke bekendheid
met een der beslissende instanties of het
aantal invloedrijke aanbevelingen den
doorslag geeft dat is wat de man in-the-
street bet „vriendjes- of het kruiwagen
systeem” noemt. Dat is het eenig redelijk
mogelijke. Een Commissaris der Koningin
handelt volkomen juist, wanneer hij uit de
honderden sollicitanten voor een burge-
meestersvacature er tenslotte een aanbe
veelt, dien hij persoonlijk kent of waarop
hjj werd gewezen door iemand, in wien hij
vertrouwen stelt. Het is hem gladweg on
mogelijk al deze sollicitanten stuk voor stuk
met de noodige zorgvuldigheid te wegen.
Hij kin niet anders.
Gaarne ondersteunen wij den aandrang
van de A.R.K.A. tot een regeling op dit
punt.
verstand en buitengewone schoonheid. Had zij
dat bereikt, dan liet zij het verder over aan
haar echtgenoot. Zij wilde die relaties onder
houden om het doel te bereiken, dat zij zich
had voorgesteld, maar wenschte geen lastige,
hinderlijke personen om zich heen. Zij wilde vrij
blijven van elke belemmering.
Julia, die belast was om het personeel te
lelden en te zorgen voor het welzijn der gasten,
had nu weinig vrije oogenblikken. Dat vond zij
goed, want nu was het haar ook mogelijk de
gedachten te verdrijven, waarop zjj besloten was
haar aandacht niet te vestigen.
Toch kwamen zjj dikwijls genoeg terug,
vooral als zij dr. Mac-Rae omringd zag door
zoovele gasten, die hem een eerbiedige hoog
achting bewezen, als zij hem op positieven en
kalmen toon theorieën hoorden vér kondigen,
gemerkt met een stempel van de meest strenge
moraal, het zuiverste christendom. Dan pro
beerde zij onwillekeurig valsche klanken te
onderscheiden in die ernstige stem of een ver
raderlijken schijn te ontdekken in zijn oogen.
Maar dat was onmogelijk, hij was onbetwistbaar
oprecht.... of wel een volleerde huichelaar.
Op een middag, toen John Bretland op
Alshem-Park de lunch had gebruikt met zijn
zuster Anny, zat het geheele gezelschap onder
de linden. Sara Graham veroorzaakte een
klein twistgesprek over de liefdadigheid en de
rechtvaardigheid jegens den Evennaaste. Ieder
gaf zijn meenlng te kennen. Die van Julia en
van John Bretland waren eensluidend, James,
volgens zijn gewoonte, behandelde het onder
werp met lichtzinnigen spot. Marian gaf een
e „Passieve Defensie” is in Frankrijk aan
de orde van den dag. Er valt heel wat
Achterstand in te halen,' alvorens Frank
rijk met zijn maatregelen ter bescherming van
de non-combattante burgerbevolking, in geval
van oorlog, dezelfde hoogte heeft bereikt als
Duitschland of Engeland.
De voornaamste zorg in het probleem der
passieve defensie is natuurlijk de bescherming
van, de hoofdstad, waar het zaaien van „dood
en verderf” door vijandelijke bombardementen
uit de lucht of op afstand, uiteraard dé ver
schrikkelijkste afmetingen zou aannemen, van
wege de talrijke en dicht opeengepakte bevol
king, welke daar geagglomereerd is en welke
tevens voor de vijanejelijke actie het meest ge
zochte object zal zijn," omdat daar moreel en
organisatie van het .achterland" in het hart
kunnen worden getroffen. Géén Internationale
overeenkomst zal er iets aan kunnen verande-
den, dat met deze verschrikking, welke niet de
geringste van de moderne Europeesche» oorlog
voering zal zijn, als met een onvermijdelijk
aspect rekening moet worden gehouden. Men
maakt zich aangaande de .humaniteit” van
den eventueelen vijand niet de minste illusie
evenmlp overigens als aangaande de eigen
humaniteit.
Theoretisch kan voor een land het oorlogs
gevaar van alle kanten komen. In de praktijk
echter brengt de situatie van Frankrijk mede,
dat dit gevaar voornamelijk van den Oost-kant
verwacht moet worden. En nu bevindt zich de
Fransche hoofdstad ten aanzien van het
gevaar uit de lucht in een beduidend ongunsti
ger geographlsche positie dan de Duitsche
hoofdstad het nadeelig verschil, voort
vloeiend uit een ongelijke sterkte der respec
tieve luchtvloten, dus geheel buiten beschou
wing gelaten. Parijs ligt een aanmerkelijk aan
tal kilometers dichter bij de Fransch-Dultsche
grens en dus binnen het bereik der verst
vooruitgeschoven Duitsche vllegtulgbases, dan
in een geheimzinnige sfeer. Men schetst hem
meestal als een „sphinx”; geen woord te„veel
komt er uit. En wanneer nu de sollicitant meent
een gesprek te moeten voeren, dan is hij na
tuurlijk aangewezen op het bepleiten van eigen
belangen, hetgeen zoo gemakkelijk den Indruk
wekt alsof hij met zich zelven op goeden voet
staat. Over anderen kan hij zich niet uitlaten.
De kostelijke tijd die door al de sollicitanten
aan dit bezoek wordt gewijd, is atttoluut ver
loren, want niet zoo’n onbeteekenende audiën
tie doet iemands kansen stijgen; het zijn de
verkregen inlichtingen en vooral de „kruiwa
gens". Maar zal men opmerken de Com
missaris zal toch willen weten hoe zoo’n solli
citant er uit ziet? Wij gelooven, dat dit nlei
zoo veel be teek ent; bovendien is het mogelijk
te handelen als in Zuidholland, waar de sollici
tant een goed gelijkende foto moet inzenden!
De wedloop is nog niet ten einde. De Minis
ter moet worden bereikt en „bewerkt". Audiën
tie gevraagd en het moet onlangs zijn voorga
komen, dat er voor één audiëntie op ’t Toren
tje ongeveer 300 personen op de lijst stonden.
Wij hebben niet gehoord of die audiëntie zon
der onderbreking van des morgens 7 tot des
avonds 5 uur heeft geduurd; dan is er ten
minste voor ieder 3, zegge twee, minuten be
schikbaar geweest.
Als de Minister die audiëntie achter den rug
heeft, zal hjj alle sollicitanten wel allemaal
voor den geest hebben!
Slechts bij zeer geheimzinnige misdaden
werd nog de hulp van oud-lnspecteur Ladder
ingeroepen, doch overigens leidde hij een rus
tig leven. HU maakte zijn dagelijksche wande
lingetjes door de stad, las zijn krantje en be-
i. moeide zich verder niet met politiezaken. Liep
hij in de stad, dan werd hQ echter meestal nog
eerbiedig gegroet door agenten en andere leden
van het politiepersoneel.
En juist die bekendheid was het eenige, dat
zijn rustig leventje een weinig vergalde. Toen
hij nog bij het politiecorps was, had hij nimmer
vrees gekend, doch nu hjj aan niets anders had
te denken en altijd alleen op pad was, was er
bij hem een angst bovengekomen, dat vandaag
of morgen wel eens een door hem gesnapte
misdadiger vrij kon komen, die wraak zou wil
len nemen. Vooral die massa-moordenaar
Kreug had tot dezen angst veel bijgedragen,
doordat hij destijds gezworen had. dat ook zijn
beurt nog wel eens kwam.
Gisteren had toevallig Ladder’s opvolger den
oud-lnspecteur opgebeld en hem medegedeeld,
dat de beruchte misdadiger Kreug uit de ge
vangenis ontvlucht was en dat men naar hem
zocht!
Nu wist oud-lnspecteur Ladder dat Kreug
een meester in de vermommingskunst was en
zich onherkenbaar kon grimeeren.
Dit alles overdacht de heer Ladder toen hjj,
tien uur 's avonds, op straat liep. Plotseling
voelde hij een hard voorwerp in zijn rug en
hoorde een stem achter zich sissen;
..Loop recht door of ik trek den haan over. Niet
één verdachte beweging of geluld! Ik schiet je
neer als een hond, zoodra ik merk, dat men op
ons let. Doorloopen, een beetje vlug, hier den
hoek om, dit steegje in!"
Inspecteur Ladder meende duidelijk de sis
sende keelstem van Kreug te herkennen, doch
durfde niet om te kijken, wetende, dat de mis
dadiger onmlddellük zijn dreigement ten uit
voer zou brengen en hem midden in de Kalver-
straat zou neerknallen.
„Vertrek geen spier”, hoorde hjj weer de stem
achter zich en de druk van het voorwerp in
zijn rug werd dreigender, nik zal naast je ko
men loopen en eens even vragen hoe Inspecteur
Ladder zich nu wel voelt, maar...." het harde
ding streek over eenige van Ladder’s ribben,
„voor je kijken! Je weet zeker wel, wie ik ben?”
De bedreigde schudde slechts ontkennend net
hoofd.
„Het doet er ook niet toe, wie ik ben! Als je
maar weet wat ik ben. En je bent verstandig
genoeg te kunnen begrijpen, dat ik wraakzuch
tig ben. Die tien jaren vragen om vergelding."
Ladder voelde zich niets op zijn gemak. HU
wist, dat Kreug gevaarlijk was, speciaal wan
neer het een kwestie gold, waarin hjj het on
derspit had gedolven.
HU kon niet nalaten een zucht te slaken toen
hU den druk van de revolver in zijn rug voelde
verminderen tot hü ten slotte heelemaal weg
was. De wraakzuchtige, zooals hü zichzelf noem
de, ging mast hem loopen en begon te praten
over den politieken toestand en de beursnote
ringen. Af en toe passeerden ze een agent, doch
inspecteur Ladder durfde geen beweging te
maken, daar zün begeleider hem telkens toe
siste: „Denk aan de revolver.”
Plotseling stopte de geheimzinnige man voor
eenheids- groot restaurant en dwong Ladder naar
verheidsdlenst wordt meestal matig
betaald, doch goed geregeld. Solll-
benoeming, wedde en
bevordering en
en
te vinden, noch in zUn houding, noch in zijn
blik. Evenmin in het leven van dien man, zoo
als dif zich tegenover zij medemenschen open
baarde. Als de aanwezigen de zoo zorg
vuldig verborgen verdenking in de ziel vsun
Julia hadden kunnen bemerken, zouden zij tegen
haar zijn losgebarsten in verontwaardiging.
En zij zelf ondervond een soort schrik als zij
die verdenking onophoudelük in haar gemoed
voelde, wat zij ook deed om die er uit te ver
bannen.
Maar iemand lette op haar, iemand verwon
derde zich over dat volhardend onderzoek,
waarvan het jonge meisje zich niet bewust
was. John Bretland had al lang gemerkt, nu
hU herhaaldelijk op Alshem-Park kwam, dat er
een verandering was gekomen in Julia. Hoewel
sU ulterlUk vroolUk en onbezorgd bleef, vol
toewUding voor haar omgeving, had hü bü haar
oogenblikken van melancholiek gemijmer be
merkt, vluchtige schaduwen over haar open
gelaat en vooral een soort van gedwongenheid
tegenover dr. Mac-Rae. Verscheidene malen had
hU gezien, dat de blik van Julia zich op haar
oom vestigde met een intensen angst en stnar-
telljke verbijstering. John had zoo goed de op
rechte en heldere ziel van het jonge meisje be
studeerd. dat hU in haar ontdekte, wat de lief
devolle blik van Lily niet had kunnen bemer
ken. Maar de reden van de klaarblUkelUke ■**-
gen, die Julia folterden, bleef hem verborgen
niets in haar woorden had hem op het spoor
kunnen helpen.
:ele korte
aarlUkste
dlgen broederschapszin. van heldhaftige recht
vaardigheid. Er was in zün persoon volstrekt
geen poging om zich op te hemelen. hU zette
zün Ideeën uiteen, kalm, bedaard. terwUl hü
llet'doorschemeren, dat zü *ün gedragslUn, de
onverzettelUke richting van zün zedelUk be
staan vormden.... En onder al die aanwezigen
was er een persoon, die twUfelde. die streed
tegen de beangstigende gedachte, dat die man
loog....
Zonder er aan te denken, keek Julia dr. Mac-
Rae met een soort van ingespannen bezorgd
heid aan. Zü had vergeten, dat er zooveel per
sonen om haar heen zaten, zü zag niets dan
dat onbewogen gezicht, dat bleeke gelaat, waar
op zUn ware gevoelens niet te lezen waren. ZU
voelde het, dat si haar vermogens zich con
centreerden in de hoop. elndelUk iets te be
grijpen van de ware persoonlUkheld van haar
oom.
,De meest absolute rechtvaardigheid bestaat
in nooit aan onzen evenmensch het minste
nadeel te beébkkenen,
als wU het" schuldi;
dat te doen.... om het te herstellen al was
het ten koste van ons bloed.”
Die woorden werden uitgesproken met zoo n
overtuiging, ec wsa geen aarzeling in die stem
opereerde. Maar deze grlmage was eenvoudig
meesterlUk! Die dichte wenkbrauwen, die witte
knevel, de lorgnet. Zelfs het bekende lltteeken
was verdwenen, tenminste het was niet meer
voor het oog zichtbaar. Was het Kreug eigen
lijk wel?"
De oud-lnspecteur twUfelde weer. „Die on
schuldige oogopslag.... HU had wel iets van
een fllm-dokter. Ja op het witte doek sou hU
geen slecht figuur slaan.”
De man keek den heer Ladder onverschillig
aan en zei op nonchalanten toon: „Geen blik
of beweging hier! Begrepen! Het eerste'wat me
hier in de zaal verdacht voorkomt is je nood
lot. Twee kogels voor jou en de rest voor de
anderen, die me lastig mochten vallen. Ver
staan?"
Ladder zag het hopelooze van zijn geval en
schikte er zich in. Langzaam dronk hü van zijn
koffie. Kreug van zün whisky met weinig soda,
alles oplettend, niets ontging aan zün speuren
den blik.
„En vertel me nou eens," begon de misdadiger,
„welke misdaden heb je nou al zoo opgelost,
hoeveel Jongens zün er voor zooveel jaar door
Jou scherpzinnigheid achtergegaan?”
.Dat weet ik niet precies.” antwoordde de ge-
pensionneerde onwillig, „duizend, misëciiien
twee duizend, denk ik.”
.Zoo dus daarom werden Je foto’s uit de
krant gehouden en had je altijd een lUfwacht
om je heen verzameld, hè? Je was natuurlUk
bang, dat één van de Jongens je eens te pakken
zou krUgen! Je was bang voor je hachje. Maar
ik weet wie al die kraken opgehelderd heeft en
wie goede kameraden de gevangenis in heeft ge
holpen! Ik weet, dat JU het was, die de hand
had in die smokkel-affalre, JU loste dat geval
op, hè? Jareé
was er aan ge-
werkt en in één
slag werden tien
tallen jongens en
hun gezinnen ge
ruïneerd en er
voor een jaar of
wat achter gestopt. Alles door jou! Die jon
gens hebben hun leven gewaagd, alles hadden
ze op één kaart gezet. En JU. JU alleen hebt
die heele organisatie met één opmerking ge
broken. nietwaar?"
De gewezen politieman knikte. .Het was
waar,” overdacht hü- ,HU had veel menschen
een lange straf bezorgd, hU had vele levens ver
nietigd. maar stuk voor stuk hadden ze het ver
diend. Recht moest er zUn!"
,JU hebt me met dat kruisverhoor levenslang
bezorgd. JU met Je methodes en strikvragen,
uren achtereen op mU toegepast, hebt me m'n
beste jaren ontnomen. *t Is omdat Ik zelf niet
stil gezeten heb. anders had ik nog in dat hok
geseten.”
Ladder knikte wederom. Wat gaf het te ont
kennen? Kreug zou het toch niet gelooven.
Kreug bleef vragen en verwUten, Ladder ant
woordde slechts met een enkele beweging van
het kale hoofd.
Alles was waar wat die Kreug vertelde. Al zün
vermoedens waren Juist Dese man was een ge
nie, zUn scherpzinnigheid en geheugen waren
een wonder te noemen. Jammer, dat de man den
weg van de misdaad gekozen had. Wat een
knappe inspecteur zou dat geweest zün! Zonde!
Kreug scheen hem tot een andere overtuiging
te willen brengen. Vol vuur sprak hU over oor
zaken, die iemand tot de misdaad konden bren
gen. Deze man kon spreken. Waarom was <flb
man geen advocaat geworden? HU zou zeker
carrière gemaakt hebben.
Niettegenstaande het vuur waarmee Kreug
sprak, voelde Ladder dé*revo!ver nog steeds op
zün knie en ongetwUfeld zou het wapen direct
afgaan wanneer hü ook maar één verdachte be
weging zou maken.
Plotseling een knal! Buiten, op straat! Ver-
schrikt keek Kreug op en van dit moment
maakte Ladder gebruik om de revolver weg te
slaan, de tafel aan een kant op te tillen en deze
tegen en op Kreug te drukken.
VUf minuten later ratelden de telefoons op de
verschillende polltiebureaux: Kreug was weer
gearresteerd!
Agent Janssen had opgemerkt, dat oud-ln
specteur Ladder zün immer al te groote be
leefdheid geheel vergat en vóór Kreug bet
restaurant betrad, terwül hü er altUd op stond
nA iemand een gebouw binnen te gaan, dat
Ladder hem niet groette, terwUl hü dit anders
altijd wel deed, dat zUn gewezen superieur een
deuk in zün jas had, die niet anders veroor
zaakt kon zün dan door een revolver en.ten
slotte dat Ladder in het geheel niet in levens
gevaar verkeerd had, daar de revolver een....
pUp was. Maar dat laatste heeft hü nooit ver
teld!
gen.
BU de portiersloge van ieder
hangt wel een bordje tegen den muur met
vermelding van de naaste schuilplaats, waar
iedere bewoner in geval van lucht-alarm
dekking heeft te zoeken, maar het lükt er niet
op, dat ook maar de helft dier schuilplaatsen
ernstig als bom- en vooral gasvrU zou kunnen
worden aangemerkt; om van hun geschiktheid
loor een oponthoud van langeren duur van
eenijj belangrijk aantal personen maar heele
maal te zwUgen.
Op het oogenblik is men overigens doende
alle kelders aan een nauwkeurige inspectie te
onderwerpen.
Met het probleem der gasmaskers is het ech
ter nog veel en veel slechter gesteld.
Het getal personen, wier garderobe deze oor-
logsultrustlng rUk is, is op het totaal der Pa
rüsche bevolking allerminiemst, waarvan de
voornaamste oorzaak wel zal zün gelegen in
het feit, dat tot dusverre de aanschaffing van
een gasmackcr aan ieders individueel initiatief
bleef overgelaten. Een aantal particuliere on
dernemingen vervaardigt wel reeds ook voor
den burger dit „kleedingstuk”, maar door de
aanschaffingskosten beschouwde de door-
„Heb ik ja niet gezegd, dat ja niet
nieuwsgierig moest zijn
.Beslist, Julia, je bent vandaag niet zoo als
anders," zei Lily, den arm onder dien van haar
nicht schuivend. „Verveel je je hief?”
„O, heel zeker niet,” antwoordde zU, oprecht
temeend. ..Maak je niet ongerust, Lily, het is
een kleine ongesteldheid die wel gauw zal
voorbijgaan."
ZU deed haar best om te praten, zooals ge-
woonljjk en het lukte haar om haar zelfbe-
heenchlng te verkrUgen. ZU leek weer vroolUk,
vertoonde weer die opgeruimdheid, die een
harer charmes was en die allen gewoon waren
in haar te vinden.
Toen de Wandelaars naar huls teruggingen,
ontmoetten zU Marian en James. Eiken dag na
de lunch maakte de Jonge vrouw een wande
ling van een uur, om daarna naar haar werk
kamer te gaan, die zU niet verliet vóór het
diner. Iedereen wist, dat Marian een buitenge
wone gezondheid genoot, want dat voortdurend
werken scheen in niets haar krachten te ver
hinderen, noch haar helderen geest op welk
snee-man, zoo hu er al over dacht, het toch
altUd nog als een „weelde-artikel”.
Aan desen wantoestand schUnt nu vóór het
einde van dit Jaar een einde te sullen zUn ge
komen.
Het probleem is aan een grondige studie on
derworpen door den staf van generaal Keiler,
den inspecteur-generaal van de verdediging
tegen het luchtgevaar voor het geheele grond
gebied van Frankrijk, en de conclusie waartoe
de staf gekomen is luidde, dat er niets anders
opzat dan dat ingrijpen der overheid de on
verschilligheid van het publiek zou com penseeree
De regeering self heeft zich daarop met
het gasmasker-vraagstuk bezig gehouden en,
zooals dat gaat, een intermlnlsterieele commis
sie benoemd, waarin de ministeries van oorlog,
luchtvaart, marine, financiën, binnenlandsche
aaken en volksgezondheid vertegenwoordigd
waren, het geheel onder voorzitterschap van
genoemden generaal Keiler.
Dese commissie is onmlddellük
met het type op te stellen van een
„nationaal masker”. ZU had de keus tusschen
het masker van linnen waarmede het leger
is uitgerust en het masker van gummi, en
heeft zich zeer beslist uitgesproken ten gunste
van het masker van gummi, naar het voor
beeld van de modellen, welke in Engeland.
Duitschland en Zwitserland sUn voorgeschre
ven. Het gummi-masker scheen de commissie
toe een onbetwistbare superioriteit te bezitten,
vooral vanwege zün grootere soepelheid en ge
schiktheid om te passen op hoofden van ver
schillenden vorm en maat.
Zooals ons verder medegedeeld wordt, heeft
de commissie er niet alleen vanzelfsprekende
aandacht aan geschonken, dat het „nationale
masker" veiligheidswaarborgen biedt tegen al
le vandaag bekende gifgassen, maar ook, dat
het voldoende ..zicht" biedt en zoowel in hori
zontale als verticale houding kan worden ge
dragen.
Dit eenheidsmasker, dat ontworpen is in het
nationale kruithuis van le Bouchet, in welks
laboratoria alles, wat met den chemischen
oorlog samenhangt, wordt bestudeerd, gaat nu
binnen te gaan.
Spoedig zat de oud-lnspecteur nu tegenover
den man met de revolver. Verwonderd bleef
Ladder zün gastheer, die intusschen whiskey
soda en koffie bestelde, eenlgen tUd aanstaren.
.Dat was Kreug nlet—deze oude heer was van
zün leeftUd. Maar tochjuist daarom was
het Kreug natuurlUk wèl! Die gevaariuke knaap
had zich altUd onherkenbaar weten te grimee
ren. Vroeger ook! Of hU was spoorloos verdwe
nen, als weggevaagd, of hU. Ladder was er ach
ter gekomen in welke vermomming Kreug
Berlün bü de Duitach-Fransche grens en bin
nen het bereik der verst vooruitgeschoven
Fransche vllegtulgbases.
Een voornaam element in de bescherming
der Fransche hoofdstad tegen het gevaar uit
de lucht wordt natuurlUk gevormd door de
batterüen afweergeschut en door de aanwe
zigheid der eigen eskaders gevechtsvliegtui
gen. Men mag veilig aannemen, dat hier
mede alles wel in beste orde is.
Maar met de organisatie van hetgeen de
Parüsche burgerbevolking zètf in de onprettige
omstandigheden van een luchtaanval te doen
en te laten heeft, is zulks nog geenszins het
geval.
Voor een mlllloenenstad als Farüs met zün
nog al rUkelUk bevolkt centrum, waar het
groote meerendeel der huizen oud is en dicht
op elkaar gebouwd staat, zal de zoo spoedig
mogelUke evacuatie, liefst samenvallend met
de eerste mobilisatle-maatregelen van al wie
er om het een of ander niet noodzakelUk
hoeft te blUven, altUd nog het meest aange
wezen middel ter voorkoming van massale
slachtingen blüven. Maar op straffe van al-
geheele desorganisatie of zelfs lamlegging van
elk particulier en maatschappelUk leven,
waardoor de v(Jand al direct een van zUn
voornaamste oogmerken zou bereiken, zal die
uittocht toch een zeer beperkt karakter moeten
blijven dragen. Hoe dus het groote contin
gent achterblUvers te-beschermen?
Maanden geleden hebben de autoriteiten van
Parüs reeds verordend, dat voortaan lederen
Donderdag, punctueel om 13 uur 's middags, de
alarm-sirenes zouden proef-loeien, teneinde
deze nuttige Instrumenten „fit” te houden, te
voorkomen, dat ze schor zouden worden en te
kunnen constateeren, of de een of ander soms
al schor geworden is. De sirenes blUken volko
men satisfactie te geven en natuurlUk ziet
men Donderdag 's middags, wanneer ze zich
laten hooren, iedereen ngar zün horloge gre
pen, om het op de sirenes, die zich inderdaad
punctueel aan den offlcieelen tüd van het
meteorologisch instituut houden, gelük te
zetten.
Goed, zeggen de Parüzenaars. We hooren. de 25 verschillende types vervangen, welke tot
dat we uitstekende sirenes hebben, waar we
trotsch op mogen zün. maar wat moeten we
nu, in geval van bitteren ernst, doen, wanneer
de sirenes de waarschuwing over óns dierbaar
Parüs ultloelen, dat gevaar voor ons leven in
aantocht is?
De bomvrUe schuilplaatsen opsoeken en,
Uw gasmasker voordoen, antwoordt de lucht
veiligheidsdienst.
De Parüzenaars, die onder den druk van de
internationale gebeurtenissen der laatste
maanden wat van hun beminnelüke zorgeloos
heid tegenover het luchtgevaar hebben ver
loren, willen niet beter doen dan deze voor-
treffelüke voorschriften opvolgen. Wanneer
echter wat de Hemel verhoede b.v. aan
staanden zomer een oorlog over Europa zou
losbarsten, zouden de Parüzenaars met al hun
goeden wil niet zoo heel veel kunnen aanvan-
.Deest men in de pers, dat een burgemeester
ontslag zal aanvragen, dan begint de wedloop
schrüft .Bet A.R K.A.-weekblad”, het orgaan
der Katholieke ambtenaren. De aspiranten
schreven en telefoneeren naar invloedrüke
persopen, die aan *t kruien worden gezet. Of
ze t altUd doen, is natuurlUk de vraag. Er
gaat een verhaal van een Kamerlid, die, als nü
werd verzocht zün Invloed voor een Sollicitant
aan te wenden, niets anders deed dan Iemand
van de Landsdrukkerü te verzoeken, ingeval die
sollicitant werd benoemd, dezen een fellcltatle-
telegram de kosten werden door dat Ka
merlid vergoed te zenden. Voordat dan iets
was uitgelekt, had de benoemde van dat Kamer
lid op deze wüze het eerst een gelukwensen
ontvangen en de indruk werd gevestigd, dat de
benoeming aan zün invloed* te danken was. Zou
*t waar zün?
Er zün er, dfe al beginnen te solliciteeren en
werken, zoodra een burgemeester is overleden
en zelfs nog te weinig reverentie hebben om
de begrafenis af te wachten.
Is het adres verzonden en zün de .Jnvloed-
rüken" aangeschoten, dan komt er weer een
wedloop. Men trekt In drommen' ter audiëntie
bü den Commissaris der Koningin van de pro
vincie, waar de gemeente met de vaceerende
burgemeestersfunctie is gelegen. Telefonisch of
schriftelük wordt den kamerbewaarder verzocht
den naam op de audiëntielüst te plaatsen,
s.v.p. vooraan, want men heeft niet veel tüd.
Een fiksche fooi en t komt in orde. Er zün er
altijd, die het voor anderen niet willen weten,
dat ze solliciteeren en op deze wüze willen
voorkomen, dat ze in de wachtkamer worden
gesignaleerd.
Het antl-chambreeren stelt natuurlUk het ge
duld op de proef; eenige aspiranten bezoeken
intusschen den griffier en/of den chef van het
kabinet van den Commissaris en meenen goed te
doen daar ook nog hunne belangen te beplei
ten. .Men kan nooit weten.” Men is geneigd de
kansen van een sollicitant af te meten naar het
aantal minuten, dat het bezoek bü den Com
missaris duurt. Hoe langer, hoe meer kans!
Wat een ernst! En hoe verloopt het „offlcleele”
gesprek? Men gaat zitten, nadat men zoo even
terloops bU het binnenkomen is opgenomen;
eenige vragen ter invulling van een lijst worden
gesteld en H. M.’s vertegenwoordiger hult zich
citatie en
Jaarlljksche verhooglng,
anclenniteltswaardeering, ouderdoms-
weduwenzorg, schorsing en ontslag, dat
loopt alles in nauwkeurig vastgelegde ba
nen, die; omdat zij zoo typeerend zijn voor
den overheidsdienst, algemeen met den
term „ambtelijk" worden aangeduid.
Overal omringt de overheid haarc ambte
naren met garanties tegen willekeur van
superieuren of van de wisseling der fegee-
ringspersonen. En als noodzakelijk cor
relaat daarvan, eischt zij van degenen, die
zU In haar dienst neemt, zekere garanties
van bekwaamheid.
Deze laatste vordert zij in steeds toene
mende mate. Niet .altijd op de juiste wijze.
ZU atelt haar elschen wel eens te eng 3f
te formalistisch. ZU vraagt wel eens te
spoedig of te zeer met uitsluiting van
menschen, die langs anderen weg groote
bekwaamheden hebben verworven, naar
academisch gevormden. Doch dat zU theo
retische onderlegdheid of practlsche vaar
digheid verlangt en haar belangrijke va
catures niet als vrijgevochten terrein van
menschen met - ellebogen of metkruiwa
gens wenscht te beschouwen daartoe
kan niemand en kunnen allerminst de
door garanties ontgeven betrokkenen haar
het recht betwisten.
Om de bezetting van één ambt echter
bekommert de overheid zich in het alge
meen niet: de geschiktheid voor hét bur
gemeestersambt wordt niet aan Ubpaalde
regelen, doch uitsluitend aan het persoon
lijk oordeel van den Commissaris der Ko
ningin en den Minister van Binnenland
sche Zaken getoetst. Indische gepension-
neerden, secretarle-volontairs, directeuren
van opvoedings- en tuchtscholen, wacht
meesters van de Marechaussee, politici aan
het eind van hun carrière, hoofdonderwlj-
zers, al deze personen solliciteeren en
principieel staat hun benoeming niets in
den weg.
Om te kunnen beoordeelen of dit in het
algemeen een ongunstlgen Invloed heeft op
de kwaUteit der uiteindelijk benoemden,
zou men'over gegevens moeten beschikken,
die de buitenwacht uiteraard niet ter dis
positie heeft. Doch wat men wél kan op
merken is. dat bij ontstentenis van iedere
desbetreffende regeling de sollicitatie naar
het burgemeestersambt niet minder is dan
een aanfluiting van de waardigheid,
dtt ambt hoort te overschaduwen.
aww a DZ’MkTMt? op dit blad zUn ingevolge de verzekenngsvoorwaaroen tegen p MJ levenslange geneele ongeschiktheid toi wetten aocr p *7EA b® een ongeval mot p
IN Ej O ongevallen verzekerd voor een der volgende uttkeeringen V üU*a verlies van belde armen, beide beenen af beide oogen f f OlJo" doodelflken afloop ZrfQwo**
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
nu toe door verschillende ondernemingen in
den handel werden gebracht.
Het spreekt echter vanzelf, dat de uitwer
king van een deugdelUk proto-type niet het
moeilUkste probleem was, waarvoor de com
missie zich zag geplaatst. Het moeilUkste pro
bleem was, om, wanneer eenmaal het eenheids-
type was opgesteld, zün vervaardiging in mas
sa en snel tempo te organiseeren. Hoewel met
die massa-vervaardlglng op het oogenblik nog
niet is begonnen, blükt uit verklaringen, welke
generaal Keiler dezer dagen in een vergadering
van den algemeenen Raad der Seine, op wien
de verantwoording voor de bescherming der
Parüsche bevolking rust, heeft af gelegd, dat
technisch alles klaar is om desnoods oogen-
bllkkelUk met de massa-vervaardiging van het
nationale gasmasker te beginnen En nu bü de
zoo pas gepubliceerde regeeringsdecreten ook
een bedrag van 191 mlllloen francs is uitge
trokken voor maatregelen van passieve defen
sie, kan men verwachten, dat Ingaande 1
Augustus ax. met de\ massa-fabricage ook
metterdaad zal worden aangevangen, fabricage,
welke d&n heel spoedig het rhythme tal kun
nen bereiken van 500.000 stuks per maand. Zoo-
dat eind December het grootste deel der Pa
rüsche bevolking zich in het bezit van dit on
misbare onderdeel der garderobe van den mo
dernen grootestadsbewoner zal kunnen....
verheugen, misschien zelfs zonder dat hü er
iets voor heeft moeten betalen, behalve natuur
lUk zün belastinggeld.
Ook de massa-fabricage van het
masker zal, waarschünlük op inschrüving en
bü 100.000 stuks tegelük, gegund worden aan
de particuliere industrie, waarbü natuurlUk de
inspectie der passieve defensie scherpe con-
tróle zal uitoefenen.
De veelvuldigheid van de
moet namelük een drievoudig voordeel bieden,
t.w.
1. zU maakt een snel tempo mogelük.
2. verdeelt het risico en
3. maakt het gemakkelüker eventueel tot het
tempo der oorlogstüdfabrlcage over te gaan.