%twiïkaal van den dag D Deavontu ren van een verkee rsagentje 5 couxwt Gasmaskers Burgemeesters baantjes” DONDERDAG 12 MEI 1938 Regeling der eollicitatie gewenecht Ontvoering 1 I hetgeen zoo die fabricage-centra (Nadruk verboden) En terwijl ze zoo In bet rond vlogen, waardoor bleek, dat de machine heel goed liep, zagen ze de heks met haar ring koenen, goed opletten, meneer de koning,” zeide Keeeie. „De heks denkt dat ze den echten tooverrlng nog heeft, maar dat zit haar niet glad." De verkeersagent. ontdekken HOOFDSTUK 13 (Wordt vervolgd) De heks naderde al meer het vliegtuig. „Nou moet U eens Ml veriha wm aan kano. Bewerkt naar hel Fransch een '^4 door CHRISTINE KAMP hoogstaande vrouw vliegende op den witten vogel. „Nou zullen- we een grap be leven," zeide de agent, die geen haast had om weg te komen, rustig. .Jmmeuble” muur hebban aM^d voorwaag, ooi al kraiaea dea voorraags- weg, waarop HJdt. begonnen uniform i, om dadelijk te herstellen, schuldige ongeluk hebben gehad heks gooide haar ring over het hoofd van den korte, maar schitterende dissertatie, die aan iedereen het toppunt leek van diepte en dege lijkheid, maar waarin Julia niets koi dan leege en onvoldoende theorieX Nu nam de dokter het woord. In 1 zinnen, ontwikkelde hjj het wond, programma van liefdadigheid, van Graham en hun broers zijn onuitputtelijk in het organiseeren van pretjes.” Zjj streelde even de bleeke wang van Lily en verwijderde zich, gevolgd door haar echtge noot. Zoo was zij een prachtig type van een majestueuze en zelfbeheerschte kasteelvrouwe. Hjj leek een man, bedwelmd door de verwezen lijking van zijn droomen, verloren in een ge luk, dat eiken dag weer nieuw leek en waar de oppervlakkige ziel van James Brice aldoor heer lijke genietingen ontdekte. Nu was het seizoen van de feestelijkheden In Alshem-Park geopend. lederen dag waren cr pretjes, amusementen van elke soort, georgani seerd door Jenny en Sara Graham. James, Cecile en Tony genoten er van, Arthur en Lily namen er slechts bescheiden aan deel, Marian scheen alles te regelen van de hoogte harer intelligentie en majesteit. Zjj verwaardigde zich zelden er aan deel te nemen, maar leek zeer voldaan over de drukte, die het elegante en vrooljjke leven met zich medebracht Alshem-Park was reeds in geheel Stafford shire en zelfs daarbuiten bekend om de gast vrijheid, die er beoefend werd, om de weelde en sobere pracht, die daar heerschten. Reeds waren de vooraanstaande personen uit den om trek éh de groote landeigenaars van de streek gekomen om kennis te maken met de hoog staande eigenares. Marian ontving ze met een beminnelijkheid, die wel wat uit de hoogte was. maar zü maakte Indruk op hen door haar groot punt ook, te benevelen. "Alles in haar was zoo volkomen in evenwicht, dat men zelfs niet kon denken, dat een voorbijgaande inzinking zich zou kunnen voordoen. Feitelijk was Julia er van overtuigd, dat Marian te goeder trouw de erfenis had aan vaard. Ook zij was bedrogen door haar sluwen vader en als zij ooit de waarheid zou ontdek ken, dan zou niets vergeleken kunnen worden met de gloeiende verontwaardiging van die hoogmoedige ziel, die toch oprecht en eerlijk was als geen andere. „Wij zullen eindelijk gasten krijgen,” zei James vrooljjk. „Ik vind het best, want buiten te wonen heeft slechts aantrekkelijkheid, als er een talrijk en aangenaam gezelschap bijeen is.” Ja, wij zullen de Grahams van Liestown hier begroeten, verder een professor uit Londen, dan zullen wij onze buren uitnoodigen en vooral John Bretland.” voegde er Marian bij, terwijl zjj Julia doordringend aankeek. Maar - deze antwoordde .heel kalm: ,Jk ben er blij om voor jou. Marian, want de tegen woordigheid van die gasten zal je noodzakelijk afleiden van je werkzaamheden, die, naar ik geloof, toch te druk zün." „Neen, dat zijn ze niet, en daarom verkies ik mijn vrijheid in niets te laten belemmeren. Maar ik heb het voornaamste in mijn werk ten uitvoer gebracht, er blijft mij nog weinig te doen en daarom zal ik ook wat vrij kunnen nemen.... LUy, zorg, dat je heelemaal gezond en sterk wordt, om deel te kunnen nemen aan de genoegens van Alshem-Park en aan de tochtjes, die gemaakt zullen worden. De meisjes Onder zulke omstandigheden kan. het niet ultblijven, dat in vele gevallen alléén verwantschap of persoonlijke bekendheid met een der beslissende instanties of het aantal invloedrijke aanbevelingen den doorslag geeft dat is wat de man in-the- street bet „vriendjes- of het kruiwagen systeem” noemt. Dat is het eenig redelijk mogelijke. Een Commissaris der Koningin handelt volkomen juist, wanneer hij uit de honderden sollicitanten voor een burge- meestersvacature er tenslotte een aanbe veelt, dien hij persoonlijk kent of waarop hjj werd gewezen door iemand, in wien hij vertrouwen stelt. Het is hem gladweg on mogelijk al deze sollicitanten stuk voor stuk met de noodige zorgvuldigheid te wegen. Hij kin niet anders. Gaarne ondersteunen wij den aandrang van de A.R.K.A. tot een regeling op dit punt. verstand en buitengewone schoonheid. Had zij dat bereikt, dan liet zij het verder over aan haar echtgenoot. Zij wilde die relaties onder houden om het doel te bereiken, dat zij zich had voorgesteld, maar wenschte geen lastige, hinderlijke personen om zich heen. Zij wilde vrij blijven van elke belemmering. Julia, die belast was om het personeel te lelden en te zorgen voor het welzijn der gasten, had nu weinig vrije oogenblikken. Dat vond zij goed, want nu was het haar ook mogelijk de gedachten te verdrijven, waarop zjj besloten was haar aandacht niet te vestigen. Toch kwamen zjj dikwijls genoeg terug, vooral als zij dr. Mac-Rae omringd zag door zoovele gasten, die hem een eerbiedige hoog achting bewezen, als zij hem op positieven en kalmen toon theorieën hoorden vér kondigen, gemerkt met een stempel van de meest strenge moraal, het zuiverste christendom. Dan pro beerde zij onwillekeurig valsche klanken te onderscheiden in die ernstige stem of een ver raderlijken schijn te ontdekken in zijn oogen. Maar dat was onmogelijk, hij was onbetwistbaar oprecht.... of wel een volleerde huichelaar. Op een middag, toen John Bretland op Alshem-Park de lunch had gebruikt met zijn zuster Anny, zat het geheele gezelschap onder de linden. Sara Graham veroorzaakte een klein twistgesprek over de liefdadigheid en de rechtvaardigheid jegens den Evennaaste. Ieder gaf zijn meenlng te kennen. Die van Julia en van John Bretland waren eensluidend, James, volgens zijn gewoonte, behandelde het onder werp met lichtzinnigen spot. Marian gaf een e „Passieve Defensie” is in Frankrijk aan de orde van den dag. Er valt heel wat Achterstand in te halen,' alvorens Frank rijk met zijn maatregelen ter bescherming van de non-combattante burgerbevolking, in geval van oorlog, dezelfde hoogte heeft bereikt als Duitschland of Engeland. De voornaamste zorg in het probleem der passieve defensie is natuurlijk de bescherming van, de hoofdstad, waar het zaaien van „dood en verderf” door vijandelijke bombardementen uit de lucht of op afstand, uiteraard dé ver schrikkelijkste afmetingen zou aannemen, van wege de talrijke en dicht opeengepakte bevol king, welke daar geagglomereerd is en welke tevens voor de vijanejelijke actie het meest ge zochte object zal zijn," omdat daar moreel en organisatie van het .achterland" in het hart kunnen worden getroffen. Géén Internationale overeenkomst zal er iets aan kunnen verande- den, dat met deze verschrikking, welke niet de geringste van de moderne Europeesche» oorlog voering zal zijn, als met een onvermijdelijk aspect rekening moet worden gehouden. Men maakt zich aangaande de .humaniteit” van den eventueelen vijand niet de minste illusie evenmlp overigens als aangaande de eigen humaniteit. Theoretisch kan voor een land het oorlogs gevaar van alle kanten komen. In de praktijk echter brengt de situatie van Frankrijk mede, dat dit gevaar voornamelijk van den Oost-kant verwacht moet worden. En nu bevindt zich de Fransche hoofdstad ten aanzien van het gevaar uit de lucht in een beduidend ongunsti ger geographlsche positie dan de Duitsche hoofdstad het nadeelig verschil, voort vloeiend uit een ongelijke sterkte der respec tieve luchtvloten, dus geheel buiten beschou wing gelaten. Parijs ligt een aanmerkelijk aan tal kilometers dichter bij de Fransch-Dultsche grens en dus binnen het bereik der verst vooruitgeschoven Duitsche vllegtulgbases, dan in een geheimzinnige sfeer. Men schetst hem meestal als een „sphinx”; geen woord te„veel komt er uit. En wanneer nu de sollicitant meent een gesprek te moeten voeren, dan is hij na tuurlijk aangewezen op het bepleiten van eigen belangen, hetgeen zoo gemakkelijk den Indruk wekt alsof hij met zich zelven op goeden voet staat. Over anderen kan hij zich niet uitlaten. De kostelijke tijd die door al de sollicitanten aan dit bezoek wordt gewijd, is atttoluut ver loren, want niet zoo’n onbeteekenende audiën tie doet iemands kansen stijgen; het zijn de verkregen inlichtingen en vooral de „kruiwa gens". Maar zal men opmerken de Com missaris zal toch willen weten hoe zoo’n solli citant er uit ziet? Wij gelooven, dat dit nlei zoo veel be teek ent; bovendien is het mogelijk te handelen als in Zuidholland, waar de sollici tant een goed gelijkende foto moet inzenden! De wedloop is nog niet ten einde. De Minis ter moet worden bereikt en „bewerkt". Audiën tie gevraagd en het moet onlangs zijn voorga komen, dat er voor één audiëntie op ’t Toren tje ongeveer 300 personen op de lijst stonden. Wij hebben niet gehoord of die audiëntie zon der onderbreking van des morgens 7 tot des avonds 5 uur heeft geduurd; dan is er ten minste voor ieder 3, zegge twee, minuten be schikbaar geweest. Als de Minister die audiëntie achter den rug heeft, zal hjj alle sollicitanten wel allemaal voor den geest hebben! Slechts bij zeer geheimzinnige misdaden werd nog de hulp van oud-lnspecteur Ladder ingeroepen, doch overigens leidde hij een rus tig leven. HU maakte zijn dagelijksche wande lingetjes door de stad, las zijn krantje en be- i. moeide zich verder niet met politiezaken. Liep hij in de stad, dan werd hQ echter meestal nog eerbiedig gegroet door agenten en andere leden van het politiepersoneel. En juist die bekendheid was het eenige, dat zijn rustig leventje een weinig vergalde. Toen hij nog bij het politiecorps was, had hij nimmer vrees gekend, doch nu hjj aan niets anders had te denken en altijd alleen op pad was, was er bij hem een angst bovengekomen, dat vandaag of morgen wel eens een door hem gesnapte misdadiger vrij kon komen, die wraak zou wil len nemen. Vooral die massa-moordenaar Kreug had tot dezen angst veel bijgedragen, doordat hij destijds gezworen had. dat ook zijn beurt nog wel eens kwam. Gisteren had toevallig Ladder’s opvolger den oud-lnspecteur opgebeld en hem medegedeeld, dat de beruchte misdadiger Kreug uit de ge vangenis ontvlucht was en dat men naar hem zocht! Nu wist oud-lnspecteur Ladder dat Kreug een meester in de vermommingskunst was en zich onherkenbaar kon grimeeren. Dit alles overdacht de heer Ladder toen hjj, tien uur 's avonds, op straat liep. Plotseling voelde hij een hard voorwerp in zijn rug en hoorde een stem achter zich sissen; ..Loop recht door of ik trek den haan over. Niet één verdachte beweging of geluld! Ik schiet je neer als een hond, zoodra ik merk, dat men op ons let. Doorloopen, een beetje vlug, hier den hoek om, dit steegje in!" Inspecteur Ladder meende duidelijk de sis sende keelstem van Kreug te herkennen, doch durfde niet om te kijken, wetende, dat de mis dadiger onmlddellük zijn dreigement ten uit voer zou brengen en hem midden in de Kalver- straat zou neerknallen. „Vertrek geen spier”, hoorde hjj weer de stem achter zich en de druk van het voorwerp in zijn rug werd dreigender, nik zal naast je ko men loopen en eens even vragen hoe Inspecteur Ladder zich nu wel voelt, maar...." het harde ding streek over eenige van Ladder’s ribben, „voor je kijken! Je weet zeker wel, wie ik ben?” De bedreigde schudde slechts ontkennend net hoofd. „Het doet er ook niet toe, wie ik ben! Als je maar weet wat ik ben. En je bent verstandig genoeg te kunnen begrijpen, dat ik wraakzuch tig ben. Die tien jaren vragen om vergelding." Ladder voelde zich niets op zijn gemak. HU wist, dat Kreug gevaarlijk was, speciaal wan neer het een kwestie gold, waarin hjj het on derspit had gedolven. HU kon niet nalaten een zucht te slaken toen hU den druk van de revolver in zijn rug voelde verminderen tot hü ten slotte heelemaal weg was. De wraakzuchtige, zooals hü zichzelf noem de, ging mast hem loopen en begon te praten over den politieken toestand en de beursnote ringen. Af en toe passeerden ze een agent, doch inspecteur Ladder durfde geen beweging te maken, daar zün begeleider hem telkens toe siste: „Denk aan de revolver.” Plotseling stopte de geheimzinnige man voor eenheids- groot restaurant en dwong Ladder naar verheidsdlenst wordt meestal matig betaald, doch goed geregeld. Solll- benoeming, wedde en bevordering en en te vinden, noch in zUn houding, noch in zijn blik. Evenmin in het leven van dien man, zoo als dif zich tegenover zij medemenschen open baarde. Als de aanwezigen de zoo zorg vuldig verborgen verdenking in de ziel vsun Julia hadden kunnen bemerken, zouden zij tegen haar zijn losgebarsten in verontwaardiging. En zij zelf ondervond een soort schrik als zij die verdenking onophoudelük in haar gemoed voelde, wat zij ook deed om die er uit te ver bannen. Maar iemand lette op haar, iemand verwon derde zich over dat volhardend onderzoek, waarvan het jonge meisje zich niet bewust was. John Bretland had al lang gemerkt, nu hU herhaaldelijk op Alshem-Park kwam, dat er een verandering was gekomen in Julia. Hoewel sU ulterlUk vroolUk en onbezorgd bleef, vol toewUding voor haar omgeving, had hü bü haar oogenblikken van melancholiek gemijmer be merkt, vluchtige schaduwen over haar open gelaat en vooral een soort van gedwongenheid tegenover dr. Mac-Rae. Verscheidene malen had hU gezien, dat de blik van Julia zich op haar oom vestigde met een intensen angst en stnar- telljke verbijstering. John had zoo goed de op rechte en heldere ziel van het jonge meisje be studeerd. dat hU in haar ontdekte, wat de lief devolle blik van Lily niet had kunnen bemer ken. Maar de reden van de klaarblUkelUke ■**- gen, die Julia folterden, bleef hem verborgen niets in haar woorden had hem op het spoor kunnen helpen. :ele korte aarlUkste dlgen broederschapszin. van heldhaftige recht vaardigheid. Er was in zün persoon volstrekt geen poging om zich op te hemelen. hU zette zün Ideeën uiteen, kalm, bedaard. terwUl hü llet'doorschemeren, dat zü *ün gedragslUn, de onverzettelUke richting van zün zedelUk be staan vormden.... En onder al die aanwezigen was er een persoon, die twUfelde. die streed tegen de beangstigende gedachte, dat die man loog.... Zonder er aan te denken, keek Julia dr. Mac- Rae met een soort van ingespannen bezorgd heid aan. Zü had vergeten, dat er zooveel per sonen om haar heen zaten, zü zag niets dan dat onbewogen gezicht, dat bleeke gelaat, waar op zUn ware gevoelens niet te lezen waren. ZU voelde het, dat si haar vermogens zich con centreerden in de hoop. elndelUk iets te be grijpen van de ware persoonlUkheld van haar oom. ,De meest absolute rechtvaardigheid bestaat in nooit aan onzen evenmensch het minste nadeel te beébkkenen, als wU het" schuldi; dat te doen.... om het te herstellen al was het ten koste van ons bloed.” Die woorden werden uitgesproken met zoo n overtuiging, ec wsa geen aarzeling in die stem opereerde. Maar deze grlmage was eenvoudig meesterlUk! Die dichte wenkbrauwen, die witte knevel, de lorgnet. Zelfs het bekende lltteeken was verdwenen, tenminste het was niet meer voor het oog zichtbaar. Was het Kreug eigen lijk wel?" De oud-lnspecteur twUfelde weer. „Die on schuldige oogopslag.... HU had wel iets van een fllm-dokter. Ja op het witte doek sou hU geen slecht figuur slaan.” De man keek den heer Ladder onverschillig aan en zei op nonchalanten toon: „Geen blik of beweging hier! Begrepen! Het eerste'wat me hier in de zaal verdacht voorkomt is je nood lot. Twee kogels voor jou en de rest voor de anderen, die me lastig mochten vallen. Ver staan?" Ladder zag het hopelooze van zijn geval en schikte er zich in. Langzaam dronk hü van zijn koffie. Kreug van zün whisky met weinig soda, alles oplettend, niets ontging aan zün speuren den blik. „En vertel me nou eens," begon de misdadiger, „welke misdaden heb je nou al zoo opgelost, hoeveel Jongens zün er voor zooveel jaar door Jou scherpzinnigheid achtergegaan?” .Dat weet ik niet precies.” antwoordde de ge- pensionneerde onwillig, „duizend, misëciiien twee duizend, denk ik.” .Zoo dus daarom werden Je foto’s uit de krant gehouden en had je altijd een lUfwacht om je heen verzameld, hè? Je was natuurlUk bang, dat één van de Jongens je eens te pakken zou krUgen! Je was bang voor je hachje. Maar ik weet wie al die kraken opgehelderd heeft en wie goede kameraden de gevangenis in heeft ge holpen! Ik weet, dat JU het was, die de hand had in die smokkel-affalre, JU loste dat geval op, hè? Jareé was er aan ge- werkt en in één slag werden tien tallen jongens en hun gezinnen ge ruïneerd en er voor een jaar of wat achter gestopt. Alles door jou! Die jon gens hebben hun leven gewaagd, alles hadden ze op één kaart gezet. En JU. JU alleen hebt die heele organisatie met één opmerking ge broken. nietwaar?" De gewezen politieman knikte. .Het was waar,” overdacht hü- ,HU had veel menschen een lange straf bezorgd, hU had vele levens ver nietigd. maar stuk voor stuk hadden ze het ver diend. Recht moest er zUn!" ,JU hebt me met dat kruisverhoor levenslang bezorgd. JU met Je methodes en strikvragen, uren achtereen op mU toegepast, hebt me m'n beste jaren ontnomen. *t Is omdat Ik zelf niet stil gezeten heb. anders had ik nog in dat hok geseten.” Ladder knikte wederom. Wat gaf het te ont kennen? Kreug zou het toch niet gelooven. Kreug bleef vragen en verwUten, Ladder ant woordde slechts met een enkele beweging van het kale hoofd. Alles was waar wat die Kreug vertelde. Al zün vermoedens waren Juist Dese man was een ge nie, zUn scherpzinnigheid en geheugen waren een wonder te noemen. Jammer, dat de man den weg van de misdaad gekozen had. Wat een knappe inspecteur zou dat geweest zün! Zonde! Kreug scheen hem tot een andere overtuiging te willen brengen. Vol vuur sprak hU over oor zaken, die iemand tot de misdaad konden bren gen. Deze man kon spreken. Waarom was <flb man geen advocaat geworden? HU zou zeker carrière gemaakt hebben. Niettegenstaande het vuur waarmee Kreug sprak, voelde Ladder dé*revo!ver nog steeds op zün knie en ongetwUfeld zou het wapen direct afgaan wanneer hü ook maar één verdachte be weging zou maken. Plotseling een knal! Buiten, op straat! Ver- schrikt keek Kreug op en van dit moment maakte Ladder gebruik om de revolver weg te slaan, de tafel aan een kant op te tillen en deze tegen en op Kreug te drukken. VUf minuten later ratelden de telefoons op de verschillende polltiebureaux: Kreug was weer gearresteerd! Agent Janssen had opgemerkt, dat oud-ln specteur Ladder zün immer al te groote be leefdheid geheel vergat en vóór Kreug bet restaurant betrad, terwül hü er altUd op stond nA iemand een gebouw binnen te gaan, dat Ladder hem niet groette, terwUl hü dit anders altijd wel deed, dat zUn gewezen superieur een deuk in zün jas had, die niet anders veroor zaakt kon zün dan door een revolver en.ten slotte dat Ladder in het geheel niet in levens gevaar verkeerd had, daar de revolver een.... pUp was. Maar dat laatste heeft hü nooit ver teld! gen. BU de portiersloge van ieder hangt wel een bordje tegen den muur met vermelding van de naaste schuilplaats, waar iedere bewoner in geval van lucht-alarm dekking heeft te zoeken, maar het lükt er niet op, dat ook maar de helft dier schuilplaatsen ernstig als bom- en vooral gasvrU zou kunnen worden aangemerkt; om van hun geschiktheid loor een oponthoud van langeren duur van eenijj belangrijk aantal personen maar heele maal te zwUgen. Op het oogenblik is men overigens doende alle kelders aan een nauwkeurige inspectie te onderwerpen. Met het probleem der gasmaskers is het ech ter nog veel en veel slechter gesteld. Het getal personen, wier garderobe deze oor- logsultrustlng rUk is, is op het totaal der Pa rüsche bevolking allerminiemst, waarvan de voornaamste oorzaak wel zal zün gelegen in het feit, dat tot dusverre de aanschaffing van een gasmackcr aan ieders individueel initiatief bleef overgelaten. Een aantal particuliere on dernemingen vervaardigt wel reeds ook voor den burger dit „kleedingstuk”, maar door de aanschaffingskosten beschouwde de door- „Heb ik ja niet gezegd, dat ja niet nieuwsgierig moest zijn .Beslist, Julia, je bent vandaag niet zoo als anders," zei Lily, den arm onder dien van haar nicht schuivend. „Verveel je je hief?” „O, heel zeker niet,” antwoordde zU, oprecht temeend. ..Maak je niet ongerust, Lily, het is een kleine ongesteldheid die wel gauw zal voorbijgaan." ZU deed haar best om te praten, zooals ge- woonljjk en het lukte haar om haar zelfbe- heenchlng te verkrUgen. ZU leek weer vroolUk, vertoonde weer die opgeruimdheid, die een harer charmes was en die allen gewoon waren in haar te vinden. Toen de Wandelaars naar huls teruggingen, ontmoetten zU Marian en James. Eiken dag na de lunch maakte de Jonge vrouw een wande ling van een uur, om daarna naar haar werk kamer te gaan, die zU niet verliet vóór het diner. Iedereen wist, dat Marian een buitenge wone gezondheid genoot, want dat voortdurend werken scheen in niets haar krachten te ver hinderen, noch haar helderen geest op welk snee-man, zoo hu er al over dacht, het toch altUd nog als een „weelde-artikel”. Aan desen wantoestand schUnt nu vóór het einde van dit Jaar een einde te sullen zUn ge komen. Het probleem is aan een grondige studie on derworpen door den staf van generaal Keiler, den inspecteur-generaal van de verdediging tegen het luchtgevaar voor het geheele grond gebied van Frankrijk, en de conclusie waartoe de staf gekomen is luidde, dat er niets anders opzat dan dat ingrijpen der overheid de on verschilligheid van het publiek zou com penseeree De regeering self heeft zich daarop met het gasmasker-vraagstuk bezig gehouden en, zooals dat gaat, een intermlnlsterieele commis sie benoemd, waarin de ministeries van oorlog, luchtvaart, marine, financiën, binnenlandsche aaken en volksgezondheid vertegenwoordigd waren, het geheel onder voorzitterschap van genoemden generaal Keiler. Dese commissie is onmlddellük met het type op te stellen van een „nationaal masker”. ZU had de keus tusschen het masker van linnen waarmede het leger is uitgerust en het masker van gummi, en heeft zich zeer beslist uitgesproken ten gunste van het masker van gummi, naar het voor beeld van de modellen, welke in Engeland. Duitschland en Zwitserland sUn voorgeschre ven. Het gummi-masker scheen de commissie toe een onbetwistbare superioriteit te bezitten, vooral vanwege zün grootere soepelheid en ge schiktheid om te passen op hoofden van ver schillenden vorm en maat. Zooals ons verder medegedeeld wordt, heeft de commissie er niet alleen vanzelfsprekende aandacht aan geschonken, dat het „nationale masker" veiligheidswaarborgen biedt tegen al le vandaag bekende gifgassen, maar ook, dat het voldoende ..zicht" biedt en zoowel in hori zontale als verticale houding kan worden ge dragen. Dit eenheidsmasker, dat ontworpen is in het nationale kruithuis van le Bouchet, in welks laboratoria alles, wat met den chemischen oorlog samenhangt, wordt bestudeerd, gaat nu binnen te gaan. Spoedig zat de oud-lnspecteur nu tegenover den man met de revolver. Verwonderd bleef Ladder zün gastheer, die intusschen whiskey soda en koffie bestelde, eenlgen tUd aanstaren. .Dat was Kreug nlet—deze oude heer was van zün leeftUd. Maar tochjuist daarom was het Kreug natuurlUk wèl! Die gevaariuke knaap had zich altUd onherkenbaar weten te grimee ren. Vroeger ook! Of hU was spoorloos verdwe nen, als weggevaagd, of hU. Ladder was er ach ter gekomen in welke vermomming Kreug Berlün bü de Duitach-Fransche grens en bin nen het bereik der verst vooruitgeschoven Fransche vllegtulgbases. Een voornaam element in de bescherming der Fransche hoofdstad tegen het gevaar uit de lucht wordt natuurlUk gevormd door de batterüen afweergeschut en door de aanwe zigheid der eigen eskaders gevechtsvliegtui gen. Men mag veilig aannemen, dat hier mede alles wel in beste orde is. Maar met de organisatie van hetgeen de Parüsche burgerbevolking zètf in de onprettige omstandigheden van een luchtaanval te doen en te laten heeft, is zulks nog geenszins het geval. Voor een mlllloenenstad als Farüs met zün nog al rUkelUk bevolkt centrum, waar het groote meerendeel der huizen oud is en dicht op elkaar gebouwd staat, zal de zoo spoedig mogelUke evacuatie, liefst samenvallend met de eerste mobilisatle-maatregelen van al wie er om het een of ander niet noodzakelUk hoeft te blUven, altUd nog het meest aange wezen middel ter voorkoming van massale slachtingen blüven. Maar op straffe van al- geheele desorganisatie of zelfs lamlegging van elk particulier en maatschappelUk leven, waardoor de v(Jand al direct een van zUn voornaamste oogmerken zou bereiken, zal die uittocht toch een zeer beperkt karakter moeten blijven dragen. Hoe dus het groote contin gent achterblUvers te-beschermen? Maanden geleden hebben de autoriteiten van Parüs reeds verordend, dat voortaan lederen Donderdag, punctueel om 13 uur 's middags, de alarm-sirenes zouden proef-loeien, teneinde deze nuttige Instrumenten „fit” te houden, te voorkomen, dat ze schor zouden worden en te kunnen constateeren, of de een of ander soms al schor geworden is. De sirenes blUken volko men satisfactie te geven en natuurlUk ziet men Donderdag 's middags, wanneer ze zich laten hooren, iedereen ngar zün horloge gre pen, om het op de sirenes, die zich inderdaad punctueel aan den offlcieelen tüd van het meteorologisch instituut houden, gelük te zetten. Goed, zeggen de Parüzenaars. We hooren. de 25 verschillende types vervangen, welke tot dat we uitstekende sirenes hebben, waar we trotsch op mogen zün. maar wat moeten we nu, in geval van bitteren ernst, doen, wanneer de sirenes de waarschuwing over óns dierbaar Parüs ultloelen, dat gevaar voor ons leven in aantocht is? De bomvrUe schuilplaatsen opsoeken en, Uw gasmasker voordoen, antwoordt de lucht veiligheidsdienst. De Parüzenaars, die onder den druk van de internationale gebeurtenissen der laatste maanden wat van hun beminnelüke zorgeloos heid tegenover het luchtgevaar hebben ver loren, willen niet beter doen dan deze voor- treffelüke voorschriften opvolgen. Wanneer echter wat de Hemel verhoede b.v. aan staanden zomer een oorlog over Europa zou losbarsten, zouden de Parüzenaars met al hun goeden wil niet zoo heel veel kunnen aanvan- .Deest men in de pers, dat een burgemeester ontslag zal aanvragen, dan begint de wedloop schrüft .Bet A.R K.A.-weekblad”, het orgaan der Katholieke ambtenaren. De aspiranten schreven en telefoneeren naar invloedrüke persopen, die aan *t kruien worden gezet. Of ze t altUd doen, is natuurlUk de vraag. Er gaat een verhaal van een Kamerlid, die, als nü werd verzocht zün Invloed voor een Sollicitant aan te wenden, niets anders deed dan Iemand van de Landsdrukkerü te verzoeken, ingeval die sollicitant werd benoemd, dezen een fellcltatle- telegram de kosten werden door dat Ka merlid vergoed te zenden. Voordat dan iets was uitgelekt, had de benoemde van dat Kamer lid op deze wüze het eerst een gelukwensen ontvangen en de indruk werd gevestigd, dat de benoeming aan zün invloed* te danken was. Zou *t waar zün? Er zün er, dfe al beginnen te solliciteeren en werken, zoodra een burgemeester is overleden en zelfs nog te weinig reverentie hebben om de begrafenis af te wachten. Is het adres verzonden en zün de .Jnvloed- rüken" aangeschoten, dan komt er weer een wedloop. Men trekt In drommen' ter audiëntie bü den Commissaris der Koningin van de pro vincie, waar de gemeente met de vaceerende burgemeestersfunctie is gelegen. Telefonisch of schriftelük wordt den kamerbewaarder verzocht den naam op de audiëntielüst te plaatsen, s.v.p. vooraan, want men heeft niet veel tüd. Een fiksche fooi en t komt in orde. Er zün er altijd, die het voor anderen niet willen weten, dat ze solliciteeren en op deze wüze willen voorkomen, dat ze in de wachtkamer worden gesignaleerd. Het antl-chambreeren stelt natuurlUk het ge duld op de proef; eenige aspiranten bezoeken intusschen den griffier en/of den chef van het kabinet van den Commissaris en meenen goed te doen daar ook nog hunne belangen te beplei ten. .Men kan nooit weten.” Men is geneigd de kansen van een sollicitant af te meten naar het aantal minuten, dat het bezoek bü den Com missaris duurt. Hoe langer, hoe meer kans! Wat een ernst! En hoe verloopt het „offlcleele” gesprek? Men gaat zitten, nadat men zoo even terloops bU het binnenkomen is opgenomen; eenige vragen ter invulling van een lijst worden gesteld en H. M.’s vertegenwoordiger hult zich citatie en Jaarlljksche verhooglng, anclenniteltswaardeering, ouderdoms- weduwenzorg, schorsing en ontslag, dat loopt alles in nauwkeurig vastgelegde ba nen, die; omdat zij zoo typeerend zijn voor den overheidsdienst, algemeen met den term „ambtelijk" worden aangeduid. Overal omringt de overheid haarc ambte naren met garanties tegen willekeur van superieuren of van de wisseling der fegee- ringspersonen. En als noodzakelijk cor relaat daarvan, eischt zij van degenen, die zU In haar dienst neemt, zekere garanties van bekwaamheid. Deze laatste vordert zij in steeds toene mende mate. Niet .altijd op de juiste wijze. ZU atelt haar elschen wel eens te eng 3f te formalistisch. ZU vraagt wel eens te spoedig of te zeer met uitsluiting van menschen, die langs anderen weg groote bekwaamheden hebben verworven, naar academisch gevormden. Doch dat zU theo retische onderlegdheid of practlsche vaar digheid verlangt en haar belangrijke va catures niet als vrijgevochten terrein van menschen met - ellebogen of metkruiwa gens wenscht te beschouwen daartoe kan niemand en kunnen allerminst de door garanties ontgeven betrokkenen haar het recht betwisten. Om de bezetting van één ambt echter bekommert de overheid zich in het alge meen niet: de geschiktheid voor hét bur gemeestersambt wordt niet aan Ubpaalde regelen, doch uitsluitend aan het persoon lijk oordeel van den Commissaris der Ko ningin en den Minister van Binnenland sche Zaken getoetst. Indische gepension- neerden, secretarle-volontairs, directeuren van opvoedings- en tuchtscholen, wacht meesters van de Marechaussee, politici aan het eind van hun carrière, hoofdonderwlj- zers, al deze personen solliciteeren en principieel staat hun benoeming niets in den weg. Om te kunnen beoordeelen of dit in het algemeen een ongunstlgen Invloed heeft op de kwaUteit der uiteindelijk benoemden, zou men'over gegevens moeten beschikken, die de buitenwacht uiteraard niet ter dis positie heeft. Doch wat men wél kan op merken is. dat bij ontstentenis van iedere desbetreffende regeling de sollicitatie naar het burgemeestersambt niet minder is dan een aanfluiting van de waardigheid, dtt ambt hoort te overschaduwen. aww a DZ’MkTMt? op dit blad zUn ingevolge de verzekenngsvoorwaaroen tegen p MJ levenslange geneele ongeschiktheid toi wetten aocr p *7EA b® een ongeval mot p IN Ej O ongevallen verzekerd voor een der volgende uttkeeringen V üU*a verlies van belde armen, beide beenen af beide oogen f f OlJo" doodelflken afloop ZrfQwo** AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL nu toe door verschillende ondernemingen in den handel werden gebracht. Het spreekt echter vanzelf, dat de uitwer king van een deugdelUk proto-type niet het moeilUkste probleem was, waarvoor de com missie zich zag geplaatst. Het moeilUkste pro bleem was, om, wanneer eenmaal het eenheids- type was opgesteld, zün vervaardiging in mas sa en snel tempo te organiseeren. Hoewel met die massa-vervaardlglng op het oogenblik nog niet is begonnen, blükt uit verklaringen, welke generaal Keiler dezer dagen in een vergadering van den algemeenen Raad der Seine, op wien de verantwoording voor de bescherming der Parüsche bevolking rust, heeft af gelegd, dat technisch alles klaar is om desnoods oogen- bllkkelUk met de massa-vervaardiging van het nationale gasmasker te beginnen En nu bü de zoo pas gepubliceerde regeeringsdecreten ook een bedrag van 191 mlllloen francs is uitge trokken voor maatregelen van passieve defen sie, kan men verwachten, dat Ingaande 1 Augustus ax. met de\ massa-fabricage ook metterdaad zal worden aangevangen, fabricage, welke d&n heel spoedig het rhythme tal kun nen bereiken van 500.000 stuks per maand. Zoo- dat eind December het grootste deel der Pa rüsche bevolking zich in het bezit van dit on misbare onderdeel der garderobe van den mo dernen grootestadsbewoner zal kunnen.... verheugen, misschien zelfs zonder dat hü er iets voor heeft moeten betalen, behalve natuur lUk zün belastinggeld. Ook de massa-fabricage van het masker zal, waarschünlük op inschrüving en bü 100.000 stuks tegelük, gegund worden aan de particuliere industrie, waarbü natuurlUk de inspectie der passieve defensie scherpe con- tróle zal uitoefenen. De veelvuldigheid van de moet namelük een drievoudig voordeel bieden, t.w. 1. zU maakt een snel tempo mogelük. 2. verdeelt het risico en 3. maakt het gemakkelüker eventueel tot het tempo der oorlogstüdfabrlcage over te gaan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 19