wrfwd den daq
De avontu ren van een verkeersagentje
0
w-
I
H
lei
een door CHRISTINE KAMP
hoogstaande vrouw
I
S3?”
mieten te Huijbergen, naar den ouden toren *n zomerdag
van Chaam, de ruïne van Stiphout enz.
ALLE ABONNÉ’S F 750.- F 750.- F 250.-
róósp’' 19
F
Vlaanderen zingt
■W
h-
ZATERDAG 14 MEI 1938
Morris Dance
Oude volktgebruiken in Engeland
Water of schuim
Füm
port
De Lente-
morgenzang
trut
Schoonheid in het
Zuiden
Ryke af witteling
(Woedt vervolgd)
jüa
te verttae veto «ara hoert
Zetde Vlaamtch-nationale
Zangfeest
«htote
stbeteekant het lijden In den
I tijd, vergeleken bij het geluk In de
I eeuwigheid?
M
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Dat kou ook niet ontkend worden. In welke
den-
tl
gj
TT 1,
trfie
roer
Men schrijft om uit bet Zuiden:
che
P«
tend, „geen drogen draad meer aan mUn lijf.-’
hoogte.
o.
r
HOOFDSTUK 13
heb
I
I
to
tg Mn ongeval aast
doodelUtoen afloop
lik
Bewerkt naar hot Fransch
Vaa den proeftocht teruggekeerd werd de maankaart geraad
pleegd. De konlng. die vroeger al eena *n bezoek aan de maan had
gebracht, wee» den verkeersagent, den professor en een der ka
bouters waar zich het paleis van den kabouterkoning van do
maan bevond. „Recht aan, recht toe, je kunt niet miswen.' ver
zekerde de konlng.
1330
•i n
Leulen
ëulen
tor-
153,
1.70,
per
uks
ut.
aks
September
buitengewoon
liefhebberij van de oude
noegen te ontnemen, vond
n poosje daarna begon de
t van Schubert's „Lente-
m. Ik hoorde dat soowel
ilaat al langen tijd In ge-
0J0
4M-
8JA-
13t>—
van
hield
van
ende
l. tg
torts
ge
en
werd
tren.
een
op-
iuwe
takt
in
ns,
wr
naar eigen aard en tooi, In aoo overvloedige
mate de gelukkige betotters zijn.
tlache sfeer.
Het laatste bolwerk van de Morris vindt men
in de Weet Midland graafschappen, waarvan
Oxfordshire thans bet voornaamste vormt. Hier
Is deze dans In leven gebleven In zijn sulversten
vorm, en zelfs In het dorp Bampton-ln-the-
Buah door een ononderbroken traditie uit het
grijze velleden tot ons gekomen.
die muziek ooms s*n stokpaardje of was hU
ziek? Kreupel misschien? Was s*n geheugen
misschien niet geheel in orde?
)J0-
120-
1.30—
130—
ijo-
»J0-
2320
naar
"naar
HSL
»P»
100
•81.
100
1L
erd
oo-
ld.
nre
in*
o«-
week
apo-
47.
van
Loe-
dten
Langstraatschen overgang van het klei- naar
het zandgebied, aan de streken van Breda en
Roosendaal, aan de Wouwsche Plantage, aan
Inmiddels verscheen „Zingend Vlaanderen", hot oude Willemstad, aan de brugskea en weg-
De ene vua
netoer bgeeatoo-
versuf: vMr he«
veronderea vos
richting moet hij
toch erven over
tuigen of do ma
noeuvre VEILIG
veivoord aal kun
nen worden!
ISO
to-
mt
ire
IS
■o
13.
K>
De groepen bestaan gewoonlijk uit zes dan
sers en een muzikant, vaak aangevuld door de
figuren van een Gek en het Meisje Marian,
wat dan een man in vrouwekleeren la De Gek
draagt de traditloneele blaas aan het einde van
een stok, waarmee hij de dansers naar harte
lust bewerkt, en soms ook de toeschouwers als
dezen te dicht opeendrlngen. De Bamptonsche
..partij” omvat ook een zeer belangwekkende
figuur In den persoon van een man, die een oud
kavaleriezwaard draagt waarop een groote koek
gespietst Is, die met bloemen en linten Is ver
sierd. Dit wees ongetwijfeld oorspronkelijk op
het denkbeeld van een offer. Sneden van deze
koek verkrijgt men thans nog door te offeren
In een geldbus, en men zegt dat zij den eter
geluk brengen. Als zij onder het kussen van een
vrouw worden geplaatst, zullen zij deze doen
droomen over haar beminde.
De dansers zelf dragen een schilderachtig
oostuum, dat bestaat uit dophoeden of hooge
hoeden, die met bloemen versierd zijn, uit witte
shirts, die met linten en rozetten zijn afgezet,
en witte broeken. Aan hun beenen zijn kappen
bevestigd, die de bellen dragen, waarvan het
helpen verzorgen en opvoeden. Park ter gelegenheid van de jacht, waarvan
James een dolle liefhebber was. Tony„ ondanks
zijn veertien jaren, was al een behendig schut
ter en zelfs de ernstige Arthur had zijn pen-
seelen en teekenbord in den steek gelaten, be
vangen als ook hij was door den Jachtlust.
De twee broers genoten nu van hun laatste
vacanUe-weken. Marian, wier edelmoedigheid
k geloof, dat er niet veel menachen zijn, die
het zoeken naar geschikte gemeubileerde
kamers een aangename bezigheid vinden.
Het langdurig zoeken vooral verveelt gauw. Het
geeft een onbehaaglijk gevoel en veelal besluit
men de eerstvolgende kamer maar te nemen,
dat wanhopig zoeken een einde te ma-
geef de verzekering, dat ik tenminste
k juist met de stu-
;uk bezig was. kreeg
toren. Ook dit keer
flphts Mn melodie,
pte dat het met
It sou zijn. M'n
sarop volgenden
te gerecht voor-
dbg in dag uit,
werd ik er dan
dopr. Daar het
i, wacht-
gejaagd,
werken,
;eefs den
ts als ik
„Zullen wij wedden
.Graag, ik zet op „revanche
„Onzin, ik bedoel, of die tak daar boven,
k dien dikkerd houden zal 1”
centrum,
Nederland-
te weinig
De heks viel met een lulden plons in bet water, soodat de
vtoechen verschrikt opsprongen. Luidkeels om hulp roepende,
spartelde de heks in het water en het gelukte haar eindelijk
weer op bet droge te komen. ,Jk heb," zetde de heks such-
Slechts zij die, zooals dese dansera, W
worden geslagen als aü In rijen van drie tegen
over elkaar staan. Bij andere worden zakdoeken
aan de punten vastgehouden en door de dan
sera met een levendige regelmaat gebruikt om
een klappend geluid voort te brengen.
ken doet aan het knallen van een zweep. De
Morris dance vindt niet In optocht plaats, zoo
als de eenlgszlns verwante Peladans te He Is ton,
of de merkwaardige Hoorndans te Abbots Brom
ley. Hij wordt uitgevoerd op bepaalde punten
der breede dorpsstraat, met aoo nu en dan een
Inval In den tuin van een of ander huis. Hier,
op oen vlak grasveld, te midden van bloemper
ken en onder den bloesem der frultboomen, kan
de Morris gezien worden in haar schoonste om
lijsting, als een afglans van oen Ingeland, dat
vooral elders al sinds lang verdween.
Alles wat hier over geschiedenis en beteekb-
nis van de Morris dance gezegd kan worden is.
dat deze een overblijfsel schijnt te zijn van een
oeroud lentefeest dat eens zooals te Bampton
door den zwaarddrager en zijn koek wordt
aangeduld sen offerelement kan hebben ver-
tooncL
verklaring geven van datgene, wet u ongetwij
feld In uw werk heeft gestoord. Ik laat de gra
mofoon ter wille van mijn soon spelen.”
Haar zoon, dacht ik, wiens aanwezigheid in
t huls ze slechts eenmaal aangereed had, was
gekes van den patriarchaten tijd en aan de
bruggen en breede verkeerswegen van den
nieuwen.... Dit alles is niets dan een korte,
samenvattende greep. Moesten we afdelen, we
kenden grijpen naar een kasteel Henkensha-
gen onder 8t. Oedenrode, reeds In de vijftiende
eeuw 'n sterkte, naar een Kasteel te Heeswijk,
Ds bekoorlijkheden van het Zeeuwsche land
zijn van een geheel andere lijn. Ze verhouden
zich tot de Brabontsche als de zee tot de heide,
als het proaa tot de poëzie, als het wier tot
de anemoon.... Maar kan ook niet het Schel-
dekruid tot onze verbeelding spreken en wed
ijvert het proaa niet vaak met de scheppingen
der dichtkunst? Ga mee ter vaart op de
Ooster- en Westerschelde, in de gaten van
Breskens en Brouwershaven. Doe het op een
stillen zomerschen dag, wanneer in de zonne-
daverlng de zeehonden zich verlustigen op de
zandbanken, of neem, als ge sterk bent, de
veerboot bij vollen jagenden storm om den in-
drukwekkenden Invloed te ondergaan van het
weergalooze natuurverschijnsel der kokenda
golven In het Hontsche zeegat. Ga mee naar
Walcheren, waar een wirwar van smalle
sprookjeswegen u geleidt naar en door een ta
fereel, schoon als OisterwiJk en toch In niets
daarop gelijkend. Zie vanuit Domburg en
Westkapelle de wijde zee en vanuit Vrouwen-
polder het verre getij aan den smettelooaen
horizon. Al dit fraaie eener niet zelden gigan
tische natuur vindt zijn tegenhangers in Mid
delburg als Incarnatie van archlteiHonlsch
schoor, en Veere als flonkerend kleinood van
oudheidkundige weelde, In Vltesingen met z|jn
zeehaven en zijn geest van De Rujjter, In
stadjes als Goes en Zierlkzee, Sluis en Hulst.
Terneuzen met de enorme zeesluis Is een onzer
voornaamste Nederlandsche havens. Over cfjn
havenhoofd wenken de verre wateren der
breede Schelde. Het is de grootste plaats van
Zeeuwsch-Vlaanderen. Aan de uiterste grens,
langs het kanaal van Temeusen, ligt de oude
vesting Sas van Gent. ZU Is destijds, onge
veer tegelijk met Hulst, door Frederik Hendrik
veroverd en groeide de laatste tientallen jaren
uit tot een belangrijk Industrieel
waarin Nederlandsch kapitaal en
sche ondernemingsgeest helaas al
aandeel hebben gehad.
schoonheid van de natuur gezien, en h»»™»
was alles voer hem weer tn diepe duisternis
gehuld. a
Een tweede operatie had geen succea. Hij
was en bleef blind. O, t was ontzettend.
Langzaam, heel langzaam ben ik deaen slag
te boven gekomen, evenals hij.
En nu is hjj tevreden, bijna gelukkig, dank
een merkwaardig toeval, dat hem eiken dag
v(jf minuten lang voor den heelen donkeren
dag schadeloos stelt. Zoolang als het stuk van
Schubert speelt, dat u zoo hinderlijk Is gewor
den, ziet hij. Niet wat wij zien, maar wat htj
destijds, toen hij eenige oogenblikken kon zien,
gedurende het muziekstuk heeft gezien en wat
hem voor altijd zal bijblijven. Hij ziet het blauw
van den hemel, de groene tuinen en het zon
licht. En hij Is gelukkig, want hl) ziet alleen
het mooie en niet zooals wij, ook teelijke din
gen. U zult hem dit wel gunnen, nietwaar?
Het Is zoo gauw voorbij.”
Ik wilde antwoorden, maar op dit oogenblik
begon in de kamer naast de mijne de gramo-
foon te spelen.
Zachtjes opende de grijze dame de deur en
vroeg me door een handbeweging %aar buiten
te zien.
Voor bet open raam stond kaarsrecht, alsof
hem door den hemel een lang verwachte vreug
de was bereid, een man. Z'q gelaat droeg een
uitdrukking van hoogs verrukking, Vn oogen
echter stonden star en levenloos, de oogen van
een blinde.
Diep ontroerd drukte ik zwijgend de hand der
moeder en trok me in m'n kamer terug.
(Nadruk verboden)
recente pogingen der Brabanteche Ver-
J eenlgingen voor Vreemdelingenverkeer
om te geraken tot federatieve samenwer
king (In principe Is reeds besloten tot het tot-
standbrengen van een federatie) vormen
een aanduiding voor den ook In het Zuiden
levendiger wordenden drang tot meer activiteit
op het gebied van het vreemdelingenverkeer.
Dit is van harte toe te juichen. Wat oX op de
eerste plaats voor een stevige aanwakkering In
aanmerking komt, is de verlevendiging Van het
besef, dat het Nederlandsche volk, In het al
gemeen genomen, zich nog veel te weinig laaft
aan de rijke bronnen van ons eigen vader-
landsch bezit. Juist onder dit opclcht verdient
het wanne aanbeveling, dat het licht, meer
dan in het verleden geschied Is, op den kande
laar zal worden geplaatst. Want hoe een ge
ringe belangstelling bestaat er eigenlijk toch
voor het zeer vele landschaps-, natuur-, ste
den- en monumentenschoon, waarvan de pro
vinciën Limburg, Noordbrabant en Zeeland, elk
Cecile en Jenny had James als cavalier. Wil
liam Hollys ging snel naar Julia en boog diep
voor haar, terwijl hjj zei: ,Mls Löwensteln,
zou u mij de eer willen aandoen...."
..Dank u, ik dans nooit,” antwoordde sjj be
leefd. u
HU verwijderde zich ontmoedigd en het jonge
meisje ging naar Arthur en Lily, die bij het
open venster zaten De atmosfeer was zwaar
en drukkend en men moest werkelijk bezeten
zijn door den dansdulvel om zoo rond te
zwieren.
.Jrf^hebt dien armen Hollys een groote teleur
stelling veroorzaakt, Jullia,” zei Arthur lachend.
..Sedert het laatste kwartier heb ik bemerkt,
dat hij telkens naar de deur keek. HM scheen op
je wachten, om met je mee te doen met onze
onvermoeibare walsers.”
.Je sou maar een woord te zeggen hebben,
beste Julia,” zei Lily, „om mrs. Hollys te wor
den. Maar ik weet wat beters voor je. Sedert
eenigen tMd heb Ik gedacht, dat mijnheer
Bretland....”
Julia kon een gebaar van ongeduld niet weer
houden. „Neen,” zei zM, .hij evenmin als een
ander! Zeg maar niets meer, Lily, Ik ben vast
besloten met te trouwen. Ik blijf bij jelui, Ik zal
de kinderen r
ook jouw kinderen, als jij getrouwd zult zijn en
dan zal ik een heel gelukkige tante Julia zMn.
Spreek met meer over trouwen, dat is voor
mM een afgedane snak.”
ZU legde haar vermoeid hoofd op haar hand
en keek verstrooid naar bulten. Het was nacht,
de hemel waa duister, maar toch vertoonden
dere bekendheid der schoonheden van onse
ZulderlUke contreien moet voor Mn landstreek
een uitzondering worden gemaakt. Het Zuld-
llmburgsche gebied mag zich reeds geslachten
lang In de bljsondere belangstelling van den
Nederlandschen toerist en vacantieganger ver
heugen. De natuurlijke rijkdommen van het
mooie heuvelland naar voren brengen is dan
ook een feltelUke overbodigheid. Behalve het
echter
Maas
X -w y ster moge mlasehtaa bet oudste brand-
\A/ bluschmlddel zUn, bet Is geenszins het
doeltreffendste. In het geval, dat het
olie ia, die in brand staat bijvoorbeeld, laat
bet ons leelUk in den steek. Het to dkn vooral,
dat het blusschen met schuim zeer doelmatig to
gebleken.
ES bestaan veracblllende methoden ter be
reiding van dit schuim, maar ze komen alle
hierop neer, dat een vloeistof, welke de achulm-
vormende stof bevat, zeer innig met een gas
vermengd wordt. Het gas, dat men gewoonlUk
hiervoor gebruikt, to lucht en men bereikt de
innige vermenging door de lucht door do vloei
stof heen te blazen.
BU een schulm-bluschapparaat heeft men
dus een luchtcompressor noodlg of een lucht
pomp, met een bUbehoorend reservoir voor
saamgeperste lucht.
Dat dit dese wijze van blusschen niet eenvou
diger en goedkooper maakt, laat zich gemak-
kelUk begrUpen.
Do Frledr. Krupp A. G. heeft, naar de
Technische Blttter onlangs meldde, hierin een
geniale verbetering gebracht. Als gas, dat door
de vloeistof geblasen wordt, gebruikt sU de
uitlaatgassen van een benzine- of Dieselmotor.
ZU gaat uit van de gedachte, dat het toestel
waarin de schuim gemaakt wordt, toch wel
steeds op een voertuig zal staan, dat door zoo*n
motor wordt voortbewogen.
De voordeelen van dese methode sUn in het
oog springend. Een speciale pomp voor het aan
zuigen van het schulmverwekkende gas en ook
de gasreservoirs, sUn overbodig geworden.
Het systeem is alsoo belangrUk veceenvcri-
digd en de kosten gedrukt. Daarnaast brengt het
nieuwe denkbeeld nog déze belangrijke ver-
beterlng, dat, tengevolge van de hooge tempe
ratuur, welke de uitlaatgassen bezitten, het
schuim, selfs bU het koudste weer, steeds een
zelfde goede hoedanigheid heeft.
Zuiden der provincie beeft Limburg
meer besienswaardlgheden. Langs de
kan men genieten van menig vriéndelijk na
tuurtafereel, met contouren van water en
weide en op den achtergrond het hooger op
rijzende Westdulteche grensgebied. Het dorpje
Asselt Is een folkloristisch diadeem, en hoe
veel fraais en rustieks hebben niet de Lim-
burgache steden en stadjes te bieden!
Wanneer men den doorsnee Noord-Nederlan-
der over do aantrekkelUkheid van aoo menig
Nocrdbrabantach oord sou ondervragen, tien
tegen een, dat men de monumentale basiliek
van 's Hertogenbosch, het natuurschoon te
OlsterwUk en het Mastbosch te Breda sal
1 hoeren noemen. Inderdaad sUn dese zaken zó)
schoon, dat hun faam onmogeUJk verborgen
kón blMven! Maar wat *n rUks en aantrekkelMks
heeft Brabant niet naast het genoemde
1 triumviraat! WU denken aan de torens en ker-
ken van den lande, aan Olrachot, Oudenbosch,
Hllvarenbeek; aan de abdijen, aan de kastee-
len, aan de genade-oorden met eeuwenoude
faam en hun entourage van kapellekes-langs-
den-weg, aan een kasteel-raadhuls te Helmond, “Imïee^r ro
aan een Peel deels nog maagdelUk deels om- Kllr,Kelellu UJU ucr
getooverd in beplantingen van moderne tint
en stUl (De Rips, e.d.), aan een paradijs als
l de Heeser boeschen, aan het landschap van
dorpeche weelde in de Kemplsche streek der
Acht Zaligheden, aan het stroomgebied van
i de Brabanteche Maas met sUn flanken van
robuste dUkruggen. aan de risten van Bra-
i hantoche oude stadjes, aan Woudrichem en het
ongemeene gesicht der samenvloeiing
Maas en Waal met het historische Slot
i vensteln aan den gezichtseinder, aan
een keurig verzorgde bundel van twintig liede
ren op muziek, die door de massa zullen wor
den gezongen. Het groote aanplakbiljet, sober
en forsch in geel en swart, met blauwe letters,
draagt de figuur van Jacob van Artevelde, rumr
het groote beeld, dat voor hem te Gent werd
opgericht. Ben kleiner affiche, geïnspireerd op
het lied van den onlang ge|ttah4A jjrfMter-
- - - - drag: „f JM tMdi". attft
l. vliegend boven Gent;
aantal bazuinen steekt omhoog en een
„Hu js blind.” set m’n hospita.
.Blind?” herhaalde ik. „Blind? „Ja. ik be-
grUp het..., t spUt me!”
.Als u even geduld hebt, sal ik u alles uit
leggen. M’n zoon verloor het licht van s"n
oogen tengevolge van een hevigen aanval van
roodvonk. HU groeide op sonder herinnering
aan den tijd, waarin hü nog te klein was cm
te beseffen wat .zien" beteekende. HU wist niet
wat hU moest ontberen en was ook niet on-
gelukkig.
Vier jaren geleden hoorde ik over het groote
succes van een oogarts, die eenige absoluut <m-
geneesljjk verklaarde gevallen van blindheid
genezen had. Daardoor hoopte ik dat hU ook
mUn zoon het licht sUner oogen zou kunnen
teruggeven. U begrUpt, met hoeveel blUdschap
ik die mogelUkheld aangreep. Meer dan twintig
jaar had mijn soon naast me, blind, geleefd.
Ik greep me dus vast aan die reddingsmoge-
lUkheld en ging met hem naar den oogarts.
Na een langdurig onderzoek gaf dese me niet
alleen de hoop, maar ook de zekerheid dat ge
nezing mogelUk was. Nu begon ik aan m'n
blinden soon het wonder van het Aten” in de
gloeiendste kleu
ren te schilde
ren. Tot nu toe
had hU elgenlUk
nooit begrepen,
wat hU door s*n
blindheid had
moeten missen.
Vroeger had ik elke toespeling daarop sorgvul-
dig vermeden. Met ongeduld verwachte hU nu
den dag der operatie. HU was in een koorts-
achtlgen overspannen toestand. De operatie
had plaats.”
^n.” vroeg ik, „was het niet geslaagd, me
vrouw?"
JZe was wel geslaagd. HU sag. In een half
donkere kamer kon hU al enkele voorwerpen
onderscheiden. De dokter zei dat de genezing
een normaal verloop had. Toen brak de dag
aan, dat hU voor de eerste maal het daglicht
zou mogen zien. Het was hier in dese kamer,
waar hU de omgeving, daar bulten, met het
prachtige jonge groen, de kleine witte huisjes,
den helderblauwen hemel aanschouwde. Het
geheel was een beeld van rust en vrede, over-
straald door een heerlijke, koesterende voor
jaarszon. M'n zoon had een gramofoon, waar
van het spel hem den tijd veel hielp verkorten.
Blinden voelen de muziek veel Intenser aan
dan wU. Z*n lievelingsstuk was: „Lentemorgen-
zang" van Schubert, en hU verzocht me de plaat
te spelen, toen hU voor de eerste mart de zicht
bare schepping aanschouwen mocht. Ik had
de plaat opgezet en stond naast hem aan t
raam, toen hu zag. Met z'n hand In de mijne,
was ik even opgewonden als m'n jongen en
deelde in s*n bewondering en begeestering, toen
hU het wonder der schepping voor zich zag:
het licht, de zon, de lente. Maar eenige minu
ten later sag ik, hoe hU opkeek, met oogen, die
weer denselfden hollen, leegen blik hadden,
welke me aoo bekend was. Zacht en langzaam
zei hU:
,Jk zie niets meer.” -
X K el in Engeland ziet de appelboomgaarden
l\/| met blanken bloesem overdekt en de wei-
-LVA landen besaald met madeliefjes en bo
terbloemen. Overal ziet men bloeiende hagen
en hoort men zingende vogels. Den ondervindt
de Engelschman sterker dan ooit den roep van
het land, en het to misschien daarom dat In de
Meimaand meer oude volksgebruiken bewaard
bleven dan op een anderen tUd van het jaar.
Hieronder trekken vooral de aandacht de Mor
ris Donoes, die op het platteland nog bestaan
bleven.
De Engelsche volksdans vertoont twee hoofd
typen: de country dance en de Morris Dance.
De eerste Is en was waarschUnlUk steeds van
socialen aard. ZU wordt gedanst door gemengde
gezelschappen van mannen en vrouwen, en niet
noodzakelUkerwUze op een bepaalden tUd van
het jaar. ZU is vroolUk en luchtig van aard,
en dient ter ontspanning. De Morris dance
daarentegen heeft een ritueel karakter. ZU
wordt alleen uitgevoerd door mannen, bU be-
Ten~aanzïen van de cmbekendheld of mln- o**lde gelegenheden, en altUd in een drama-
Jk zal bU de kinderen blUven, zoolang zU mU
“oodlg hebben, zoolang ook sal ik je diensten
«“men bewUzen en daarna zal ik een plaats
"eken In een college om er les te geven.”
nooit....!" onderbrak haar Marian
u •Ver«eet het niet. Julia, hier Is altUd
Maar Ut had je graag goed en ge-
lukkl« getrouwd gesten.... vooraf rUk!”
lk toet niet om fortuin,” antwoordde
Julia onverschillig.
d*1 weet Ut- J® bent zoo onbaatzuchtig!"
fluisterde Marian op elgenaardlgen toon.
gingen beiden naar de deur, toen Marian
bleef staan en de hand legde op den
si/ TJ? h“r nlcht •Maar JuUa
hi J°hf1 Bretland katholiek was of als hU
trouw JSttf- Wert’ zeggen: Ik
jJ®?4 ?*n het jonge meisje werd vuur-
00gen vu)den toch met tranen, die
ten 1 .ILweerhouden. Zonder het te vermoe-
dta Marl*n het Uzer om In de wond,
todaar pUnlUk bleef.... Mst dtep ontroerde
stem antwoordde zü: ..Dan zou ik geen reden
hebben dat te zeggen en ik sou zonder aarzelen,
met innig geluk mUn jawoord geven."
„O. is het daarom, dat je besloten bent om
niet te trouwen! Laat mU het je zeggen, beste
nicht, dat je Mn reusachtige dwaasheid begaat
om het geluk te weigeren, dat je wordt aan
geboden.... en dat je John wel heel weinig
bemint, als je hem niet die al te strenge prln-
cfbes kunt opofferen, scrupules, die beslist
overdreven zUn.”
.Been, nooit noch voor hem. noch voor
wlen dan ook, zal Ik mUn plicht en den vrede
van mUn geweten opofferen,” riep Julia uit
.Daar ligt geen overdrUvlng In, Marian, maar
slechts mUn overulglng. Trouwens mUnheer
Bretland sou mU zelf verachten, als Ik een kort
aardsch geluk stelde boven de vervulling van
den goddelUken wil, hoe pünlUk dat ook mag
zUn.... Dring niet aan, lieve Marian en laat
mU je nogmaals bedanken voor je liefdevolle
bezorgdheid te mUnen opzichte.”
.Neen, geen dank,” zei de jonge vrouw met
ietwat heesche stem, terwUl sU de hand niet
scheen op te merken, die Julia tot haar uit
stak. .Maar het spUt mü. ik sou je graag ge
lukkig en rUk getrouwd hebben willen zien...."
Meteen ging zU terug naar haar bureau en
de deur werd zoo plotseling gesloten, dat het
Julia opviel. Het jonge meisje ging terug naar
den grooten salon, waar de jongelieden zich ver
zameld hadden. Bob Graham zat voor de piano
en sprolde een onstuimigen wals. ZUn zuster
Sarah danste met Tony, wlen sU trachtte de
passen te leeren. Charles Graham danste met
K.
dichter Jan Hammenecker
een Blauwvoet te zien,
een
jonge Vlaming zingt het lied.
Blijkens de berichten hebben de „herhsdin-
gen” wU zeggen op z'n Hollandsch: repe
tities een uitstekend verloop. Er wordt ge-
1 zongen en de menschen weten, waarvoor ze zin
gen. Vlaanderen zingt zich vrU-
i om aan
ken. tt
verlicht adem haalde, toen ik eindelijk een
kamer vond, die me direct bU 1 binnenkomen
bevieL
De kamerverhuurzter was een ordelijke,
i kleine, grijsharige dame, die mjj bij de eerste
ontmoeting reeds vertrouwen Inboezemde. Ze
bleek de weduwe van een ambtenaar te zUn.
Ik huurde de kamer en na eenige dagen nam
ik er m'n Intrek.
De eerste weken verliepen tot m'n volkomen
tevredenheid. M’n bezigheden had Ik buitens
huis en alleen de morgen- en avonduren bracht
ik in ongestoorde rust In m’n kamer door. Daar
na moest ik me aan wetenschappelUk werk
zetten, dat mU gedurende den dag noodzaakte
thuis te blUven.
Den eersten dag verscheen de vrouw des hui
zes, mevrouw Dermont, bU me, en vroeg me
een beetje bedrukt of het me sou hinderen, als
er in de kamer naast de mijne dagelUks vUf
minuten lang op de gramofoon werd gespMld.
Ofschoon geen vriend van die soort muziek,
gaf ik toch dadelijk m'n toestemming. IWas
waarschUnlUk «en
dame, en haar dit g
ik niet behoorlUk. 1
gramofoon de muzl
morgemang” te spe
het apparaat als de
brulk was, mav luisterde toch met genoegen
naar het stuk. De plaat wm gespeeld en daar
mee ook het concert geóln
Den volgenden dag. toeh,
die van een moeilijk vraagt
ik hetzelfde stuk weer te 11
bestond het concert uit s
Ik luisterde geduldig, maar
deze herhaalde repetitie ook kl
hoop echter bleek Udel. Den dS
dag werd mij hetzelfde muzlkal
gezet, en zoo ging het verder i
altUd weer t zelfde. Op X laatst
ook zenuwachtig en geprikkeld
spel niet altUd op denzelfden tUd Mg<
te Ik 's morgens vroeg al, koortsachU
op X muziekstuk, niet In staat om
en als X voorbU was, trachtte Ik teve
verzuimden tUd weer In te halen. Z
's avonds In bed lag, schrikte Ik dlkddjls op,
daar Ik meende het knarsen van de grainofoon
te hooren. X Beste wat Ik doen kon, wak me
vrouw Dermont voor de keus te stellen: uit met
de „Lentemorgenzang” of anders weggaan. Maar
Ik vond het vervelend weer naar kamers te
gaan zoeken, terwUl ook de treurige, angstige
oogen der oude dame, toen ze destijds het con
cert aankondigde, Indruk op me gemaakt had
den.
Op zekeren middag, toen Ik toevallig met
haar sprak, zei Ik zoo terloops dat ik In m'n
koffer eenige gramofoonplaten gevonden had,
die ik haar graag wilde leenen. De waarheid
was, dat Ik die platen een paar dagen geleden
had gekocht.
Mevrouw Dermont verbleekte en ik zag di
rect dat ze m’n bedoeling begrepen had, het
geen me pUnlUk trof. Die muziek wekte mis
schien een herinnering op of was wellicht een
troost voor een smartelijke zlelewond. Het
speet me, dat ik door m'n aanbod Mn pUnlUke
snaar scheen te hebben aangeraakt, en zocht
naar een woord, van verdnt^chuldlglng. Ze w^ het. EnkMg ntoiwtvg &rt 1
voorkwam m|j echter en Mi:
„U bent wel zeer vriendelUk, mijnheer, maar
l k had me bU u moeten verontschuldigen en niet
u bü mU- Als u X me permitteert, sal ik u een
zich uitstrekte over al de leden der familie, had
voor den oudsten broer de gelegenheid
geschapen om de artistieke studiën, waarvan
hU altUd gedroomd had, te beoefenen, terwUl
de jongste zich kon gaan wUden un de op
leiding tot officier, volgens hem de eenigste
loopbaan Mn man waardig. ZU zouden spoedig
Ashem-Park verlaten en daarmee zou Mn ge
deelte van de vroolUke gezelligheid verdwenen
zUn. Marian en haar echtgenoot waren ook
van plan te vertrekken, om zich In Londen te
vestigen in het groote, oude huls, dat lady
Peel zoo lang aan zUn lot had overgelaten. De
dokter zou met Julia’en de andere kinderen op
het buitengoed blUven. daar de gezondheid van
Lily nog altUd ontzien moest worden.
In afwachting van die veranderingen amu
seerde men
kasteelen in den omtrek of ontving
bU tuinfeesten,
opvoeringen
voortdurende
meegesiMpt,
zich terdege. Men bezocht de
de buren
jachtpartUen en tooneel-
na fUne diners. Het was een
beweging, waardoor Julia werd
zoo, dat baar geheime angsten
Mn beetje verdoofd werden.
De gasten roemden als uit een mond de
buitengewone gaven van de kasteelvrouw, haar
koninklijke bevalligheid, haar hoffelUkheid.
die toch ook een beetje neerbuigend was. ZU
hemelden de aoo weidsche gastvrijheid van
Alshem-Park op, waar alles zoo prachtig was
Ingericht tot comfort en vermaak der gasten.
Reeds werd Mrs. Brice in de gehrele streek
geroemd als een hoogstaande vrouw in alle
opzichten.
zich hier en daar in die somberte enkele ster
ren. Zoo zou het ook zUn in haar leven, nu
leek alles donker, mur onder den invloed van
Gods hulp zou die pünlUke duisternis, die nu
haar hart folterde, langzamerhand verdwUnen.
ZU was nu vermoeid van den strijd, van de
weer oplevende smart, maar de kalmte sou
terugkeeren en de laatste, sporen van dien
korten droom zouden de zwaarte van het offer
verzachten.
Llly en Arthur sloegen haar zwUgend gade.
Dezelfde ontroering was te leren In de oogen
van den broer en de zuster. Hun beminnend
hart en teere ziel hadden Iets begrepen van
Julia’s offer, van den vreeseluken strijd tus-
schen haar hart en haar geweten.
-et Zesde Vlaamsdh-Nationale rar<fMel
ral dit jaar warden gehouden te Gent op
- 3 Juli. Na het groote succes van hot Brus-
seische zangfeest van verleden jaar verwacht
men een nog grooteren toeloop, ook uit Noord-
Nederland.
Nu deze zangfeesten zün uitgegroeid tot een
groote beweging, heeft men gemeend, de orga
nisatie uit te moeten bouwen en heel het Ne
derlandsch sprekende volksdeel erin te be
trekken.
Voor iM jaar werd door de Borgerhouteche
Vlaamsch-Natlonale Koorvereeniglng .Kunst
en Vermaak” en haar secretaris Willem de
Meyer de beweging der Vlaamsch-Natlonale
Zangfeesten in het leven geroepen, die dagelUks
veld won en duizenden geestdriftige aanhang.^
vond. Nadat In 1935 de Vereenlging ,De
Vlaamsch-Natlonale Zangfeesten” was opge
richt, achtte de Beheerraad in dit voorjaar den
tijd gekomen, om tot oprichting over te gaan
van het Vlaamsch-Natlonale Zangverbond,
waarin de Vlaamsch-Natlonale Zangfeesten wer
den opgelost.
Het doel van de nieuwe vereenlging to, blU-
kens de statuten:
1. jaarlUito. op een telkens te bepalen dag en
plaats, het landelük Vlaamsch-Natlonaal Zang
feest In te richten;
3. de beoefening en bevordering van den
Nederlandschen Volkszang In Vteanderen;
3. in het algemren allra, wat betreft de na-
tionaal-kulturrele ontwikkeling van het Vlsuun-
sche volk.
Onder de stichters treffen we de volgende,
ook tn het Noorden niet onbekende namen aan:
dr. August Borms; prof. Jules CardUn, hoog-
iMraar te Leuven; prof. Frans Deels, boog-
leeraar te Gent; Hendrik Diels, kapelmeester
aan de Vlaamsche Opera te Antwerpen; mevr.
Dosfel—Tysmans; Carlo Gevaert, dlr. van de
N V. Gevaert-Fotoproducten; Ernest van der
Hallen, letterkundige te Lier; Jef Horemans,
Antwerpen; prof. Stam Leura, hoogleeraar te
Gent; Arthur Meulemans, toondichter, Brussel;
Josef Muls, Museumconservator te Antwerpen
cen andere.
Op dit zangfeest, te houden op bet Slht-
Pleterspleln, zullen koor- en massa-zang ge
dirigeerd worden door Lod. Aerachodt, Jan
Broeckx, Gaston Feremans, Arthur Meulemans,
Ivo Mortelmans en Jef Tinei. De regie van deze
grootsche betooglng is In handen van Staf
Bruggen van het Vlaaunsch Volkstooneel. Dr.
Rob van Roosbroeck zal de feestrede uitspreken,
getiteld: „Het verleden iMft In ons, de toe
komst hoopt op ons.”
Heel den winter door zUn overal in het
Vlaamsche land Uederavonden, concerten en
voordrachten gegeven, ter voorbereiding van dit
massale gebeuren. Geleerd door de ondervin
ding vam verleden jarar, hebben de autoriteiten
goedgevonden, dat ook ,De Vlaamsche Leeuw”
deel uitmaakt van het programma. Het aal ons
intusschen benieuwen, of men In Holtend ook
leering getrokken heeft uit de gevolgen van de
wetering, om een Nederlander het Wilhelmus
te laten dlrigeeren. Volgens het voorlooplg pro
gramma aal Arthur Meulemams het dit keer
doen!
omstandigheid odk toonde zU toch gehMl op de
zonder ooit die absolute zelfbeheer-
schlng te verliezen, die zU vam haar rader
geërfd had.
Julia herhauilde dit bU zichzelf, toen rtj haar
dien morgen de stoep zag af dalen om/zich bU
het groepje jagers aran te sluiten, dat daar
stond te wachten. Haar zwaut lakensch kleed
omsloot haar onberispelijke taille, een kleine
hoed stond op haar donker, golvend haar, dat
zoon mooie omlUstlng bood asm harar klassiek
gelaat. Nooit nog was Julia zich zoo bewust
geweest van dat indrukwekkend kauakter, ran
die buitengewone schoonheid en den invloed,
veroorzaakt door het groot verstand en de on
wrikbare rechtschapenheid van deze zes en
twintigjarige vrouw.
,Dus blUf Je erbij, Julia.” vroeg Marian, ter
wUl zU even bU haar nicht bleef staan, jen wil
je niet met ons meegaan?”
Het jonge meisje auitwoordde ontkennend.
ZU had een ongelukje met haar linker arm ge
had en die deed haar veel pUn, zoodat zU ook
geweigerd had den jachtstoet te volgen In een
ran de open rijtuigen, zooals Llly en andere
dames deden.
ZU bleef staan om de Jachtliefhebbers te zien
vertrekken en ging dan terug naar het kasteel.
Na afloop van de Jacht sou er door het echt
paar Brice een groot diner gegeven worden,
gevolgd door een litteraire soirée, waarvoor
talrijke ultnoodigingen waren gedaan.
liep ten einde. De zomer was
heet en droog geweest efi de
gele bladeren begonnen al langzaam neer te
dwarrelen op den grond, verfrtseht door een
nachtelüken regen. Het gras had wmt kleur
gekregen, de perken tooiden zich met de herfst
bloemen, waarbU de laatste rozen ontloken.
Er waren talrijke genoodlgden op Alshem-
den dans vormt. T
NatuurlUk is de muzikant een der belang
rijkste leden der groep en meestal de leider
daarvan. Vroeger werd muslek gemaakt met
tamboerijn en fluit, maar vandaag heeft viool
of harmonica dese vervangen. Mr. Wells, de
oude leider en muzikant van den Bampton-
schen dans, aan wlen het voortbestaan daarvan
hoofdzakelijk te danken Is, kan uit zUn geheu
gen honderden wüsjes op de viool spelen. Vele
daarvan vonden een plaats in het groote werk
van Cecil Sharp over dit onderwerp: The Mor
ris Book. Het gebrulkelUke tijdstip voor de
Morris dance to Plnksteren, en op Tweeden
Pinksterdag treedt de beroemde groep uit
Bampton op. Er is niets gekunstelds In den
dans zooals de mannen ran dit typische Oz-
fordshlre-dorp dien uitvoeren. Hun bewegingen
zijn even krachtig en doelbewust als sierlijk om
te zien. BU eiken stap moeten de bellen luid
rinkelen, en niets anders dan Mn stampen der
voeten en krachtige bMnbewegingen kan dit
Voor sommige der dansen worden korte ste
ven gebruikt, die door de mannen tegen elkaar
