BEURSJE
Wat Hanneke uit Amerika schreef
Het oog van den
meester
s
RADOX
DE TAILLEUR
Hervonden na vele jaren
VETPUISTJES
verwijdert <J onmiddeüijk en afdoende door deze
*e J?e,,en met Radox. opgelost in warm stater.
ZATERDAG 14 MEI 1938
ONS PRIJSRAADSEL
Magische vierkanten
in wolborduursel
O plotting vorig raadtel
Prytwinnaart
Het nieuwe roodtel
U.
2*.
BRABANTSCHE BRIEVEN
Het nut van de zwakke
1 klaveren-conventie
Liefhebbert van het ,JM) procent
zwaarder” waren tamelyk
tevreden
e
o
m
□D
/F
m
e
a
Z.e.e c e t oo c tt c j t. t.ir.
Jla. a. d e e. k n. n o o j s t u..
JTa .a..d d c l. i k n o a. t t j.
e.e.e.e,.o.o.p.px cx j j t.t.
(O. e e, e, e e. c .i
a o t.t.t.t.
Bijv.:
De 17 verlangde woorden zün:
t
t
Zooals u ziet heeft geen der
hoogst-
13
Zoodat we te lezen krijgen:
dooreengeklutst.
I
I
I
I
I
I
I
I
i
i
3o. dat ééne woord, hetwelk niet tot de zelf-
P. H. A. TUIN.
vader-
ULVENHOUT,
13 Mei 1038
Amico.
brief van Hanneke,
.Lieve Vrienden Trui en Dré,
maar....
!1
I I
- -I -1
i
i
l Gods
heb ik
gevoeld
het
bij
de oogen van de verstandige massa Ood
weet hetl
Thans zetten we onzen puzzelaars een opga
ve met magische vierkanten voor volgens het
hierbij afgedrukte schema.
Naar veler getuigenis viel ook desen keer onze
opgave zeer in den smaak, ook de vriéndelijke
vrager der vorige week naar het procent
zwaarder” was tamelijk tevreden, schoon hjj
toch nog even van een crescendo gewaagde! Nu
we mogen vandaag of morgen wel weer eens
een nummertje uit deze jmap” met zwaarderen
kost" lichten en ter bestudeering en bewerking
presenteeren
standige naamwoorden behoort, is een voor
zetsel en komt voor in vierkant L
Als interessant spel heb ik deze week een
spel voor u, dat onlangs in een wedstrijd voor
kwam:
Noord opent met 1 S. A, waarop Zuid 3
Schoppen biedt en Noord er 3 S. A van maakt.
Nou dan eindelijk den
dien k oe zoo geren wou laten lezen, maar
waarveur ik nog gin gelegenheid had.
Hanneke Zonneveld schreef:
voorheen
vuurtoren
hertogin
ervaring
schandaal
molenaar
dommekracht
paarde» taart
bouwterrein
grootmama
galakleed
gastheer
loketje
papaver
spaar tank
koudvuur
meetlat
Oplossingen worden tot Vrijdagmiddag
uur Ingewacht bü den heer O. M. A. Jansen.
Ruyzdaelstraat 80, Utrecht.
8ch.: B. x x
H:Hxxr
R.: x x
KL: A. H. xx
llchtrose
oudrose'
lichtrood
donkerkarmijn rood
lichtlila
donkerlila
lichtkobalt blauw
donker kobaltblauw
korenblauw
llchtoranje
donkeroranje
wit
licht olijfgroen
donker olijfgroen
blauwgroen
en 1 lichtgeel
en 3 donkergeel
vier handen
een kaart om te openen, terwijl NZ
Sch.: 7 3
H: B. 10 5
R.: V. 7 3
KL: A B. 10 3 4
De rest wil ik niet beschrijven. Ligt niet op
mijn weg. Misschien dat vader het zelf wel
doet."
(Ge wit, amlco, den Vic hee eigens deus ont
moeting mee *n paar woorden beschreven in
zijnen brief. En ge wit ook: hij was heelegaar
nie tevrejen over z'n eigen, om dat Hanneke
'm had motten ondersteunen, toen ie z’n Lien
terugzag!)
.Maar dit kan ik U wel vertellen, lieve, beste
vrienden: vader spreekt nooit meer over ,Je”
moeder tegen mij, gewoon ..moeder”, hooril
En nou heb ik nog één harte wensch! Dat
Ood geve, dat wjj met Pinkster terug zijn in
het boschhuis. Alle drie!!
En nou eindig ik voorloopig, misschien begin
ik morgen weer aan *n nieuwen brief, want ik
heb ook zooveel te vertellen! Wat hebben geluk
kige menschen toch veel woorden noodlg, hé?"
Ziedaar, amlco, den eersten brief van Han
neke, na den Vic zijnen entree in Amerika!
*k Hoop nie oe verveeld te hebben mee deus
brieven van wlldvrimde menschen veur oe.
Veul groeten van Trui, van mijnen Piquer
en als altü gin horke minder van oewen
DRB
Sch.: B. 9 6 S
H: 8 6 3
R AUS!
KI.: 7.
I
-1 - r y -
- -4 L
I- L -
i i
10.
11.
13.
13.
IA
IA
18.
17.
_L J
I
3o. er komen drie aardrijkskundige namen in
drie der hoekvierkanten voor en wel: één
plaatsnaam (in ons land), en twee riviernamen
(buitenslands)
he te eg va nd en ese es ter ma ak th et
pa ar dv et
Dat is: Het oog van den meester maakt het
paard vet
Sch.: 10 x
H: lOxxx
R: A 10 x
Kl.: V. B. X X
Onder de inzenders van een goede oplossing
worden weer zes fraaie prijzen verloot.
Sch.: H. V. x
H.B. x
R.H. V. B. x x
De ervaring heeft mij bewezen, dat de con
ventie in laatstgenoemden vorm uitstekend vol
doet
Sch.: H. 10 8 4 3
H.: H. 9 7 4 3
R: 10
Kl.: 4 3
Afhangend van de dichtheid van het stra
mien, waarop men werkt, worden kruisjes of
halve steken gelegd.
Verklaring van de teekens, dis de kleuren
aangeven.
18
verkeert, zooals ik~den laatsten tijd!
:rtje gaat het, naar omstan-
raar omstandigheden, ik be
doel te zeggen: zij is zeer, zeer zwak. En veel
verouderd. En de emoties van den laatsten tijd
eerst mijn overkomst en toen, wat niemand
ons had kunnen doen gelooven, de komst van
vader hebben op haar ziekte wel een gun-
stigen Invloed gehad, maar aan den anderen
kant, haar arme hart, dat al zooveel doorstaan
heeft, is voor groote emoties eigenlijk te zwak.
Moeder hééft ze weer doorstaan, Ood zij dank!
doch we moeten haar gezondheid opkweeken
als 'n teer, broos kasplantje, dat zoowel ge
spaard moet worden voor te véél zonlicht, als
voor te weinig zonnewarmte I
Mijn - weerzien met moeder heb ik U reeds
beschreven. Met vader nog niet. En of ik t
kan....? Maar U beiden, die zooveel ten goede
voor ons deed, ge móet het toch weten!
Al enkele dagen was ik ongerust, door het
uitblijven van eenig antwoord van U, op m’n
brief. ‘Ik was bevreesd, dat vader misschien
ook ziek was geworden. In mUn omstandig
heden, bij *n zieke moeder en inwonend in *n
hospitaal.... OU begrijpt. Dat vader zelf ko
men zou geen haar op m’n hoofd, lieve men
schen! Ik had t gevraagd, ja.I Maar ik had
de grootste helft van m’n leven zoovéél ge
vraagd, met de wetenschap niet verhoord te
zullen wordenVragen en verhoord-worden
waren twee begrippen, die met elkaar niets
meer te maken hadden. Ik was er door ver
geten, dat vader tot de „rare wezens” behoorde,
van wie je toch méér verwachten még....!
Op ’n morgen, moeder was ver-bed en ver
zorgd, zU zou net weer wat gaan slapen en
ik zou wéér eens een brief gaan schrijven, had
ik me voorgenomen. kwam de nurse *n
beetje geheimzinnig de ziekenkamer op. Ik be
greep, ze wilde mü iets Influisteren, dat moe
der niet hooren mocht. Ik was.... bang! Kneep
m’n nagels in m’n handpalmen. Tc Voelde m’n.
hart koud worden. Wat nou weer.Aan
slecht nieuws was ik te veel gewend. Wat nou
weer....? Er kon niets, niets meer bü! God,
help me dan toch, schreeuwden m’n gedachten.
Even had Ik m’n oogen dicht gedaan, als om
den nieuwen slag niet te zien aankomen. Toen
hoorde ik de zuster zeggen: .Moedertje ligt
weer fün zoo, hè? Nou moet ze 'n uurtje gaan
slapen en de juffrouw well, zü moet nu eens
"n uurtje gaan wandelen! Anders wordt zü
ook patiënte!”
Moeder lachte toestemmend met haar zachte,
zwakke oogen en de nurse troonde mü handig
moeders kamer uit. Doch ze bleef lachen! En
als ik met haar op den ruimen, lichten tegel-
gang stond, dan viel de ergste angst van me
af. Juffrouw Zonneveld,” zei ze toen, nog al
tijd fluisterend: „er.... Is.... bezoek....
voor.... U." ,MUn broer, zuster?” vroeg ik
gejaagd. Dat was niet zoo onmogelUk, gU weet,
hü 18 op Curacao. Lachend schudde zU bet
den stijl van de met
duurde poederdoosjes.
sn beursje met een veel-
dat in de kleuren,
zooals op de werkteekëntng aangegeven, nauw
keurig nagewerkt kan worden. Zooals duidelUk
op aan van welk geloof hooren zeggen, met
een bedenkelijk gezicht: „tja het is wel een
van de vele verborgenheden, waarom juist vaak
zulke rare wezens uitverkoren zün, om met hun
kunst ons nader tot den Hemel te brengen.”
OU hebt zoo’n lekker woordje, Dré, dat ik
nu eens gebruiken wil: Och ér me! Rare
wezens..,.!
Omdat zU hun schoenen vergeten te poetsen?
Hun baard vaak vergeten te scheren? Ja, ver
geten te- eten soms? „Rare wezens”?? Omdat
ze, begenadigden als ze zUn, bijna alles weten
en begrUpen uit OoddelUke intuïtie? Oók.
of Juist de dingen van God, waarin ande
ren, niet-rare wezens dus, jaren en Jaren stu-
deeren, om eindelUk doctor te worden in dit
theologie wat rare wezens zóó wel weten!
Rare wezens?
Omdat zU baard en schoenen en alles wat
daar tusschen Is natuurlUk, zoo vaak vergeten
te solgneeren, tot hun woorden toe? Kan men
een mensch, die een brand bluscht, het kwalUk
nemen, als ie *n druppel of emmer water morst?
Mag dan zoo’n .Raar Wezen”, dat bijna al-
tUd werkt met den geestdrift van een redder,
niet morsen met ’n woorddruppel of zoo iets??
Ja, ik weet t. 't Is jammer, dat „de” verstan
dige wezens zoo gaarne letten op de natuurlUke
onachtzaamheden van de .jaren”, en zoo wei
nig op hun enorme kwaliteiten. Zooals Ik de
ontzagwekkende en schoone schepping niet
meer zag, door mUn verdriet. Maar.... ik be
hoor óók niet tot de rare wezens van vader! Ik
behoor bü de verstandigen, bü de.... massa
nietigheden, die wel 'n gemorsten druppel wa
ter zien, maar geen uitslaanden brand. Die wel
eigen verdriet of waardigheid zien, maar geen.
God! Ja, wel gesterkt ben Ik dan vaak weer bü
vader vandaan gegaan. BU dat witte „rare
wezen”, die zün roeping vervulde onder zwaar
ste beproeving, wiens werken éen gebed was.
JiieCSmet de lippen, maar met den volledig
overgegeven geest en de zwoegende handen. Als
mUn goeie, geniale, als goud zoo eerlUke vader
dominee was geworden inplaate van schilder,
dan had ie misschien wel eens op den kansel
geslagen met zUn vuist en in heilige overtui
ging uitgeroepen: „Beproevingen, beminde ge-
loovlgenBidt dan, verdomme!!”
Zoo zUn.... „rare wezens”. Maar O. L H. zal
toch wél weten, wie HU uitsoekt voor denmoel-
lUksten arbeid en de zwaarste lasten! En dat
komt er niets zulkeuitverkorenen wel eens „raar" lijken in
in volmaakte overgave aan de schoonheid die
ons van alle kanten omringt, doch die zoo wei
nig gezien wordt. Die schoonheid zien, het is
God in ZUn werken zien. En dat den even-
menschen te leeren, het is de roeping van va
der. Zelf levende in de duisternis van zUn Ver
driet. ontstak ie met zün schilderijen flonke
rende luchters van stralend licht voor....
anderen!
Ik heb eens een geestelijke
Oost komt uit met Klaveren-Boer, welke slag
door Noord met de vrouw wordt genomen.
Noord speelt thans achtereenvolgens aas en
vrouw van Schoppen en Harten, waarna hü
met Ruiten 4 vervolgt. Oost duikt met de 3
en nadat uit zuid de 10 is ingezet, maakt West
den slag met het aas.
het gelaat, doch
flatteeren.
In dit land van de fietsende vrouw meenen
we tenslotte zeker den raad niet te mogen ont-
houden, dien we in een Engelsch modehuis
kregen: om den rok van de tailleur In de ach
terbaan tot even boven kniehoogte te veretor-
ken met een voering van de nlet-rekbare pon-
gézUde, welk voeringstuk zoowel boven aan den
band als gedeeltelUk aan beide zUnaden wordt
vastgestikt, met dien verstande, dat ongeveer
vUftlen centimeter vanaf den onderkant les
bluft. En zelfs mét dezen voorzorgsmaatregel is
het verstandig voor degene, die „leeft” in man
telpak. een tweede, uitsluitend voor sportieve
doeleinden te gebruiken rok te laten maken.
keuze van een dergelUke hoofdbedekking het
geheel waarbU het gedragen moet worden, voor
oogen te houden. De hoed dient niet slechts
blonde hoofd en trok me zacht, aan den arm
mee. „Wie dan? Wie dan? Wie zal mU hier, in
Amerika komen opzoeken?” Heb ik die woor
den gedacht of gezegd? Ik weet *t niet. Maar
als de zuster aan de wachtkamer klopte en ik
hoorde vaders stem „binnen” roepen, dan, lieve
menschen, dan schoot er iets in m’n keel, dat
ik geen geluid geven kon. M’n hart bonkte,
bonkte dat ik *t vast moest houden en als de
deur was opengegooid en ik zag vader daar
staan, in het zonnelicht, dat een goudkrans om
z’n witte haren spon, dan wéér „Ochèrme”,
Dré! Ik heb me aangesteld als ’n klein meisje.
Al m’n verdriet van vele jaren, maar vooral van
den laatsten tUd sprong in me los. En Ik, die
dacht geen tranen meer te hebben, ik heb ge
huild, als 'n klein wicht. Wel ’n kwartier lang
heb ik liggen snikken in vaders armen en toen
zei hU: .Hanneke, zoo kan ik nooit m’n pUp
stoppen.” Nou, U hoeft niets te vragen! Toen
heb ik gehuild en gelachen tegelUk! .Manne
ke, zoo kan ik nooit m’n pUp stoppen.” Ik zal
die woorden, zUn eerste in Amerika, nooit ver
geten! 1 Was net of Ulvenhout iets verderop
lag, inplaats van op het andere halfrond der
groote wereld....! Heel den dag heb ik ge
snikt, zonder tranen toch! Integendeel! Maar
om T half uur, als ik gewoon even zuchten
moest, dan.... pats! Dan kwam er ’n snik los,
dat m’n heele lichaam er van rilde. Wat doet
'n mensch, die eindelUk weer eens gelukkig is,
toch gek, hè? Je zou er ’n ..raar wezen” van
worden!
Het lot heeft de volgende Inzenders van een
goede oplossing met een prUs bedacht: N. vap
Broekhuysen, SpoordUkstraat 33, Zutphen:
Willy van Hamelsveld, Fortweg 33, Hoofddorp
(Haarlemmermeer); mej. M. C. J. A Heines,
Wllhelmlnaslngel 12, Weert; F. Jansen, Ferd.
Bolstraat 9a bis, Utrecht; A. J. Simla. Retief-
straat 3 m, Amsterdam; P. van Straaten,
Noordeinde 331, Oudkarspel (N.-H.)
Telkens en telkens weer komt deze conven
tie in allerlei systemen en allerlei gedaantes
opduiken en dit bewijst dan ook ten duldelUk-
ste, dat er behoefte aan bestoat
Wat is de bedoeling van deze conventie?
In het kort komt het hierop neer:
Het is noodzakelUk gebleken om de vereisch-
ten voor een opening niet te laag te stellen,
zoodat de mogelUkheid grooter wordt, dat er
rondgepast wordt, terwUl toch door een der
partijen een deelscore en misschien zelfs een
manche gemaakt kan worden Wanneer men
nu vermoeden kan, dat een zoodanige situatie
zich voordoet, kan men iets lichter openen,
maar waarschuwt tevens den partner met 1 in
Klaveren.
den
aan "Tla4,
Kruis, te zvfoegen stond onder zUn kunstarbeid.
Bij apothekers en erkende drogisten 8 f 0.90
per pak en f0.15 per klein pakje.
Toen vielen haar armpjes slap en even wm
zU buiten bewustzijn.
Het eerste wat moeder sei na *n poos van
afgematheid, dat was: .Manneke, JU hebt den
besten, braafsten vader van de heele wereld.
En ik ik heb dat toen niet geweten. Niet ge
waardeerd.”
„Stil, moeke. Ik wil niets weten!”
.Meeft vader je dan....”
,Mee moeke, nooit Iets verteld!”
•Manneke, kind, laat me even alleen,” vroeg
zU toen.
Vader kwam *s middags, bepakt met veel
doozen weer in t hospitaal. Het zweet liep langs
z’n hoofd.
„Weet ze t, Hanneke?"
,Ja, vader. Moeder verwacht U!"
„Was t moellUk voor je, melske?”
„Zooveel geluk te mogen brengen,
tje....??”
•Mier, schat, allemaal voor Jou! Wat niet
pest, niet nasr je zin is, gaan we morgen ssk-
men ruilen. En nou naar je moeder."
„Vadertje?”
.MannekemUn?"
„Zeg nou eens voor *t eerst na zooveel, zoo
veel Jaren tegen mU: en nou naar.moeder!”
„Toenoumaar. toenoumaar," zei hU zenuw
achtig: „waar 13 de kamer?”
Als wij voor de deur stonden'-en ik zachtjes
kloppen wou. dan hield vader even mUn hand
terug. HU deed z’n oogen toe, haalde moe11 Uk
en gejaagd adem, zei toen, heesch: Ja, klop
Hanneke.”
Moeder wist wat mUn klopje beteekende. Had
ik met haar afgesproken. Als vader er wis, dan
éen zacht en éen hard klopje. Langzaam, heel
langzaam draalde ik de deur open, zóó, dat
vader achter me stond. Zoover ze kon, richtte
moeder zich op en als ze vader zag....
Twee sneeuwwitte menschen, die elkaar
.Jong” verlaten haddengU begrUpt, Dré
en Trui!
Ulvenhout!
b t geen
Nooit zal ik U genoeg kunnen danken voor
alles wat U in het belang van ons, hereenigde
Zonneveldjes, heeft gedaan. Dat was veel, veel
meer, dan U misschien zelf wel vermoedt.
Jaren had Ik gehoopt en in stilte gebeden,
dat ons dit nieuwe geluk nog eens ooit gegeven
zou worden. Maar ik hoopte en bad voor Iets,
dat ik, diep-ln, toch beschouwde als een eeuwig
wegvluchtend Jata-morgana, een luchtspiege
ling tegen den geheimzinnigen, blauwen hemel,
die er, dacht ik, zoo schoon uitzag maar toch
soo wreed een droom van snakkend verlangen
weerspiegelen, opwekken én weer vervluch
tigen kon. In mUn jarenlang verdriet haatte ik
soms de schoonheid der Schepping, die zoo
wreed in tegenstelling was, vond ik, met de
afschuwelUke beproevingen op de levende
schepselen. En Ik heb gedachten gehad, zóó
zwart, dat ik me er nu voor schaam. Gelukkig,
dat ik dan Vader nog had, naar hem toe kon
gaan en hem stil bewonderen in zUn moolen,
zweien arbeid, éen verheerlUklng
schoone aarde en hemelen. Oh -Zwi
me dan dlkwUls klein en mls^iVbe
tegenover dien sterken, steeds witter
den Vader, die daar, In zUn atelier,
levensgrooten, gemarteklen Christus
Sch.: A V.
H.: A V.
R H. B. 4
Kl H. V. 8 5 3
per ongeluk ’n beetje op mU lUkt, dan moet ze
ook gun zitten en mee-eten! Wat ’n „rare”,
hè? HU spreekt uitstekend Engelsch, vader is
al vaak in Amerika geweest, maar z’n „knoo-
pen” legt le in 1 Hollandsch! Je lacht je naar,
als je ’m door dat Amerika ziet scharrelen met
z’n ouwe, vertrouwde witte krullenbol! Niemand
begrUpt iets van ’m! En hU? HU heeft er nog
geen erg in, want ze hebben hem nog nooit
begrepen en vader is daaraan gewend, als "n
visch aan water. Direct komt ie me weer halen,
vader is in hotel en ik ben bU moeder, in *t
hospitaal gebleven, ik moet dus opschieten met
dit hoofdstuk!
Als ik dan in die wachtkamer zoowat uitge
griend en uitgelachen was, vader zUn pUp had
gestopt, tegen alle instructies en gedrukte ver
zoeken in (maar sóms kent ie geen En
gelsch...!) dan vroeg hU: „hoe is t met....
met je moeder, HannekemUn?” En ik vertelde,
alles, ptecies naar waarheid. Maakte t niet
mooier, niet erger t was trouwens al erg
genoeg! Vader luisterde, nam mUn hand, luis
terde. Zonder iets te vragen, te zeggen, hU
luisterde. En ondertusschen keek ie veel naar
mU. Als ik ’n half uur verteld had en besloot
„en dat is Alles, vader,” dan knikte hU. staarde
door het raam in den tuin en vroeg eindelUk:
,Je weet toch zeker, Hanneke. dat je de aller-
aller-allerbeste medische hulp hebt, die hier
te krijgen is....?”
,De allerbeste, vader!”
HU knikte. En nu viel me pas op, hoe ont
zettend vermoeid hU er ultzag.
,Me heeft dus.... veel.... armoe gehad?”
Vandaag chapitre III.
Ja, ik heb niet veel uren tijd. Ik moet me
verdeelen tusschen allebei m’n lieve oudjes!
Moeder oppassen en verzorgen als ze wakker is,
zU slaapt heel veel en dat is zoo goed voor
haar, en met vader gaan wandelen en pra
ten. Ik durf haast geen winkelraam aan te
kUken, want dan denkt hU. dat er iets ligt wat
ik graag bezitten wil. HU verwent me, beste
menschen, verwent meéen blik met m’n
oogen en even later ligt er *n keurig pakket
in m’n handen! Als le ’n mooie Jurk ziet,
ze weten in Amerika heusch veel van de mode,
hoor! dan móet ik hem aanpassen. Ik heb
al drie avondjaponnen gekregen en tien tegen
éen, dat ik geen een afdraag. „Dan doe je ze
maar aan,” zegt vader, ,Jn 1 boschhuis. Ik zal
Je zóó schilderen!”
„En u schildert nooit figuur, vader? AltUd
landschap!”
•Jk ga nu menschen schilderen. En ik begin
t met Jou, Hanneke!”
„En dan.... eh.... moedervadertje?”
„TuuriUk,” sei hU-
Dat was midden in Boston. En midden in
Boston heb ik *m gekust. (Dat vinden ze in
Amerika zeker zoo „erg”, als in Nederland
hoor!) Want op deze manier pratend over fi-
guurschllderen, was eigenlijk hét groote woord
eruit, dat moeder meegaat naar
Hoe vindt ge *t Trui en Dré??
sprookje?
Neen, t is geen sprookje! t Is verteld door
vader! Het is dus heerlUke waarheid.
Banketwlnkels, tearooms en zoo, kom ik niet
voorbU met hem. Van de lekkerste dingen be
stelt le volle schalen en als de winkeljuffrouw
West speelt Ruiten 9 na en nadat Noord de
ze met den Boer had gedekt, kwam Oost met
de vrouw aan slag, terwijl in Zuid een kleine
Harten werd geëcarteerd. Aangezien West geen
Klaveren had nagetrokken, begreep Oost, dat
hu renonoe had en Noord dus nog 4 Klaveren
had. Bovendien was de kans groot, dat Noord
renonce zoowel in Schoppen als in Harten had.
Oost trok dus nu Klaver Aas na, waarop West
een Harten écarteerde. Hierna trok Oost Rui
ten 7 na, welke Noord met den heer nam.
Zooals u ziet is Noord reddeloos verloren, om
dat of Oost, of West nog 3 slagen maakt.
Ik heb dit spel hier behandeld, omdat het
tegenspel, voomamelUk van Oost, buitengewoon
fraai is te noemen. Het vertrouwen in zijn
partner en het doorzién van de moeilijkheden
des spelleiders leverden hier een mooi succes
op.
tjjd zoo grondig dooreengeklutst, dat we
bU de inrichting van onze garderobe de voor
keur geven aan datgene, wat zich bU onvoor
ziene, grillige temperatuursdalingen of -stijgin
gen kan blijven handhaven.
En dan heeft de tailleur ontegenzeglUk het
voordeel, dat een telkens verschillend accent
bereikt wordt met ofwel een gekleede blouse,
een sportieve waschzUden blouse, een pre
tentieloos gebloemd bovendeel of voor koe
lere dagen een wollen pullover of een vest
met punten, dat over den rok gedragen wordt.
Zeer stijlvol is een mouwloos vest, van de
zelfde stof als het mantelpak, dat tot boven
aan toe dicht geknoopt wordt met dezelfde
knoopen, waarmee het jasje prijkt, welk vest
onder het manteltje gedragen wordt. Harmo
nieus is-het geheel, dat men verkrUgt door om
den hals een zUden shawltje te knoopen van
deselfde ztJde als waarvan de blouse, die op den
rok gedragen wordt, vervaardigd is.
Er is sinds het vorig jaar geen noemens-
waardlge verandering te constateeren in de lUn
van het mantelpak, behalve dat de rok iets
korter is en het jasje iets langer. Wie Vrouwe
Mode nauwkeurig wil gehoorzamen neemt
manteltje op die lengte, waarop de pols,
neerhangenden arm. valt.
Grijs geniet verder bUzonder de voorkeur,
wat toegejuicht zal worden door jeugdige
draagsters, die de tendenz sportlef gaarne zoo
ver mogelUk doorvoeren.
Als bUzonderheid voor dezen zomer zU gere-
N.
O.
z.
Met de gegeven letters moet men de 5 vier
kanten zoodanig vullen, dat er magische vier
kanten ontstaan, dus: dat de 4 woorden in elk
der vierkanten I, n, m en IV en de S woor
den in het middelste vierkant overal zoowel
vertikaal (van boven naar beneden) als hori
zontaal (van links naar rechts) worden te le
zen gegeven. Voor de vulling van vierkant I
dienen de 16 letters, achter I gegeven, voor
vierkant H de letters achter II, enz. Daar mep
1 na de vnlltng der 4 hoekvierkanten reeds <0 let
ters in het middelste vierkant (op de hóeken)
heeft, blUven er voor de voltooiing van dit
kwadraat nog 21 letters over: deze zUn dus in
de beide onderste regels gegeven.
We merken ten slotte nog even op:
lo. alle woorden op één na zUn zelfstandige
naam woorden;
Weer dacht le lang na. .Manneke, geloof éen
ding van me!” Och wat kneep le in m’n
hand! „Dat is niet mijn schuld geweest!”
Ik kon niet goed spreken toen en kneep ook
maar eens in vaders hand.
,Jk kan nu niet naar haar toe, zeker?”
.Moeder slaapt, vader. En.... en ik zou haar
gaame voorbereiden. Moeder is zoo zwak.”
Toen is vader opgestaan, had nog een en
ander in de stad te doen, zei hU. maar 's mid
dags zou le terugkomen. „Zorg dan, Hanneke,
dat Je moeder mü verwacht."
„Kind, wat is er?” vroeg moeder ’n uur
later: Je bent opgewonden. Je hebt gehuild
óók!”
„Daar is niets ergs, moeke. Er is alleen
iets.... héél.... gelukkigs!” Weer
begon ik te schreien.
.Ben Je verloofd, m’n kind?”
Ik schudde m’n hoofd. Jets veel mooiers,
moeke!”
„Is.... Jules gekomen?”
Jets veel mooiérs, moeke!”
Moeder dacht na. Keek mü vragend, niet-
begrijpend aan.
„Moeke?”
„U is heel, héél erg ziek geweest. U.is nog
neel, héél zwak. En.... en het geluk dat
over ons.... ons allebei, moeke.... is geko
men, is zóó ontzaggelUk groot.... dat....”
Heel, heel dikke tranen welden in moeke's
roodgeworden oogen. Ze stek bei haar armen
naar mü uit Praten kon ze nu niet Maar ik
hoefde niks anders te zeggen, dan: Ja. moeke."
N.
O.
z.
e mode is een kringloop en wat onze
I j moeders en voor jeugdige lezeressen
onze grootouders droegen gaat opnieuw,
al is het dan ook in eenigszlns afwijkende
lün. de aandacht vragen.
Misschien dat we bü het nasnuffelen van
het laatje der oude dingen een vergeten beurs
je tegenkomen met een zilveren beugeltje, dat
elgenlük veel te mooi is om niet meer te gé
bruiken als we het zakje zelf zouden kunnen
vernieuwen en wel te den stUl van de
bloemenpatronen géM
De afbeelding geeft i
kleurig bloemenmotiefj
waarschünlUk 4 Schoppen kunnen maken. In
dien dus of Noord of Zuid met 1 Klaveren
opent wordt het rondpassen omzeild!
Theoretisch klinkt dit heel aardig, ofschoon
er genoeg tegenwerpingen kunnen woeden ge
maakt De practUk geldt echter ook hier als
examinator en in de lange Jaren, dat deze con
ventie door verschillende teams is toegepast
heeft het ongetwijfeld het praedlcaat ,xum
laude” verworven. Vooral de Weensche teams
hebben dit wapen met buitengewoon groot sue-
ces gehanteerd.
Waxmeer dr. Paul Stern dan ook in de in
leiding van zün boek: „Wlr UzlUeren" de suc
cessen van het „Weensche systeem” noemt
zegt hU oa., dat de combinatie der twee vol
gende biedingen, sterke B A en zwakke Kla
veren, in de toumool-practijk haar bestaans
recht terdege bewezen heeft!
Toch kan ik deze conventie niet ongewüzigd
overnemen. M l. heeft het openen met de zwak
ke Klaveren op de 1ste en 2e hand welrtig zin!
Immexs, wanneer de partner op de 3e of 4a
hand ook niet bUna een opening heeft, wordt
een manche zeker niet gemist. Het kan dus
altijd nog aan hem worden overgelaten om
met 1 Klaveren te openen.
Wanneer men de conventie in dezen vorm be
zigt, dus slechts in de 3e en/of 4e hand, mist
men geen enkel voordeel van de origlneele con
venties. terwül men integendeel nog twee ex-
tra-voordeelen geniet, nL:
le. het aantal kunstmatige biedingen wordt
beperkt en de le en 2e hand krUgen dus weer
de beschikking over de normale 1 Klaveren-
openlng!
2e. Doordat reeds 2 of 3 handen gepast heb
ben is de kans grooter, dat de partner geen
waardeloose kaart heeft!
ook de geheele persoon te
Vandaag ga ik weer verder aan m’n brief en
ik zal nu eens trachten minder te bespiegelen
en me meer aan de feiten te houden. Wat wel
moeilük is, als je zooveel met vader praat en
Met mün mo
digheden, best!
lichtgeel en die met 3 gemerkt donkergeel.
Evengoed kan men echter een ander fond kie
zen, bUvoorbeeld roomkleurig, waarop de bloem
tinten, mits men die naar den pastelkleurigen
kant houdt, nog mooier zullen uitkomen.
onmisbare
meer van
zonderlük
leveerd, dat het volstrekt niet meer geëischt
wordt om bü de tailleur het geUkte genre hoofd
bedekking te dragen. Ook al de coquette, zeer
flatteuze modelletjes: postillon, matelot, stül
Watteau, overvloedig met bloemen, lint en
voile gegarneerd, mogen bU de tailleur gedra-
nlet
de
maar niet
najaar
jaarge-
oor degene, die het staat en het zün
de zéér enkelen voor wie het
flatteus is is de tailormade
drieselzoensdracht om
voorjaar, zomer en
te spreken, want die
