s
□D
CD
BEURSJE
I
Wat Hanneke uit Amerika schreef
\DGê'
Het oog van den
meester
RADOX
DE TAILLEUR
ZATERDAG 14 MEI 1938
Hervonden na vele jaren
VETPUISTJES
verwijdert U onmiddellijk en afdoende door deze
•e betten met Radox. opgelost m warm water.
ONS PRIJSRAADSEL
Het nut van de zwakke
1 klaveren-convent ie
Magische vierkanten
Oplossing vorig raadsel
Prijswinnaars
o.
Het nieuwe raadsel
ff.
ff.
n.a o t.t.t.t.
BRABANTSCHE BRIEVEN
Liefhebbers van het „90 procent
zwaarder” waren tamelijk
tevreden
B
E
- *- - -
i
F
het gelaat, doch
flatteeren.
a. e e c c e e. i .i .^.^.n.n. n.
in wolborduursel
- «’F
de geheele persoon te
ook
Büv.:
De 17 verlangde woorden zün:
O
KI.A. H. x x
13
O
a
KL: A. B. 10 II
kleuren
I
I
I
I
ir.
3o. dat ééne woord, hetwelk niet tot de Zelf-
P. H. A. TUIN.
vader-
ULVENHOUT,
13 Mei 1938
Amico.
„Lieve Vrienden Trui en Dré,
i
I
r -
stra-
Jes of
Dat is: Het oog van den meester maakt het
paard vet
het
bü
de oogen van de verstandige massa God
weet he tl
Thans zetten we onzen puzzelaars een opga
ve met magische vierkanten voor volgens het
hierbij afgedrukte schema.
Oplossingen worden tot Vrijdagmiddag
uur ingewacht bU den heer O. M A. Jansen.
Ruysdaelstraat 80, Utrecht.
Sch.: B. x x
H.H. x x x
Nou dan eindelijk den
dien "k oe zoo geren wou laten
waarveur ik nog gin gelegenheid had,
Hanneke Zonneveld schreef:
We merken ten slotte nog even op:
lo. alle woorden op één na zijn zelfstandige
naamwoorden;
naar
Dré??
Onder de Inzenders van een goede oplossing
worden weer zes fraaie prijzen verloot.
vier handen
hoogst-
8ch.7 1
H: B. 10 5
voorheen
vuurtoren
hertogin
ervaring
schandaal
molenaar
dommekracht
paardestaart
bouwterrein
grootmama
galakleed
gastheer
loketje
papaver
spaarbank
koudvuur
meetlat
(A)
0
s
B)
10.
11.
13’.
U.
14.
15.
16.
17.
I I
- - r -
ff - x-i-
LJ u
I i
I i I
4 i
-l-J.L.
i
I
Naar veler getuigenis viel ook desen keer onze
opgave zeer in den smaak, ook de vriendelijke
vrager der vorige week naar het .90 procent
zwaarder" was tamelijk tevreden, schoon hij
toch nog even van een crescendo gewaagde! Nu
we mogen vandaag of morgen wel weer eens
een nummertje uit deze „map” met zwaarderen
kost" lichten en ter bestudeering en bewerking
presenteeren.
I I l
-I- H - L -
J L
I l
2o. er komen drie aardrijkskundige namen In
drie der hoekvierkanten voor en wel: één
plaatsnaam (in ons land), en twee riviernamen
(buitenslands)
brief van Hanneke,
lezen, maar
Noord 0pent met 1 8. A., waarop Zuid 3
Schoppen biedt en Noord er 3 S. A. van maakt.
iet elkaar niets
'as er door ver
wezens" behoorde,
verwachten m&gI
loeder was ver-bed en ver
net weer wat gaan slapen en
ir eens een brief gaan schrijven, had
voorgenomen.
voorkeur,
door jeugdige
Afhangend van de dichtheid
mien, waarop men werkt, wor
halve steken gelegd.
Verklaring van de teekens, dia
aangeven,
llchtrase
oudrose
lichtrood
donkerkarmljn rood
lichtlila
donkerlila
llchtkobalt blauw
donker kobaltblauw
korenblauw
lichtoranje
donkeroranje
wit
licht olijfgroen
donker olijfgroen
blauwgroen
en 1 lichtgeel
en 2 donkergeel
Sch.: H. V. X
H.: B. x
R.: H. V. B. x x
KI.: x x x
blonde hoofd en trok me zacht, aan den arm
mee. „Wie dan? Wie dan? Wie zal mü hier, in
Amerika komen opzoeken?” Heb ik die woor
den gedacht of gezegd? Ik weet X niet. Maar
als de zuster aan de wachtkamer klopte en Ik
hoorde vaders stem „binnen” roepen, dan, lieve
menschen, dan schoot er Iets in m’n keel, dat
Ik geen geluid geven kon. M’n hart bonkte,
bonkte dat Ik ’t vast moest houden en als de
deur was opengegooid en Ik zag vader daar
staan, in het zonnelicht, dat een goudkrans om
z’n witte haren spon, dan wéér „Ochèrme”,
Dré! Ik heb me aangesteld als ’n klein meisje.
Al m’n verdriet van vele jaren, maar vooral van
den laatsten tjjd sprong in me los. En ik, die
dacht geen tranen meer te hebben. III heb ge
huild als ’n klein wicht. Wel ’n kwartier lang
heb ik liggen snikken in vaders armen en toen
zei hij: „Hanneke, zoo kan ik nooit m’n pijp
stoppen." Nou, U hoeft niets te vragen! Toen
heb ik gehuild en gelachen tegelijk! .Hanne
ke, zoo kan ik nooit m’n pijp, stoppen." Ik zal
die woorden, zijn eerste in Amerika, nooit ver
geten! *t Was net of Ulvenhout iets verderop
lag, inplaats van op het andere halfrond der
groote wereld....! Heel den dag heb ik ge
snikt, zonder tranen toch! Integendeel! Maar
om t half uur, als ik gewoon even zuchten
moest, dan.... pats! Dan kwam er ’n snik los,
dat m’n heele lichaam er van rilde. Wat doet
'n mensch, die eindelijk weer eens gelukkig is,
toch gek, hè? Je zou er *n „raar wezen” van
worden!
De ervaring heeft mij bewezen, dat de con
ventie in laatstgenoemden vorm uitstekend vol
doet
Zooals u ziet heeft geen der
een kaart om te openen, terwijl NZ
Sch.: A. 7 x x x
H.: A. V. x
R.: x x x
KL: x x
Sch.: H. 10 4 3
H.: H. 9 7 4 3
R.10
KL: 4 3
Sch.: 10 x
H.10 x x x
R.A. 10 x
KI.: V. B. x x
i
Als interessant spel heb ik deze week een
spel voor u. dat onlangs In een wedstrijd voor
kwam:
Oost komt uit met Klaveren-Boer, welke slag
door Noord met de vrouw wordt genomen.
Noord speelt thans achtereenvolgens aas en
vrouw van Schoppen en Harten, waarna hU
met Ruiten 4 vervolgt. Oost duikt met de 3
en nadat uit zuid de 10 is ingezet, maakt West
den slag met het sas.
In dit land van de fietsende vrouw meenen
we tenslotte zeker den raad niet te mogen ont
houden, dien we in een Engelsch modehuis
kregen: om den rok van de tailleur in de ach
terbaan tot even boven kniehoogte te verster
ken met een voering van de nlet-rekbare pon-
gézijde, welk voerlngstuk zoowel boven gkn den
band als gedeelCMtyk aan beide zijnaden wordt
vastgestikt, met dien verstande, dat ongeveer
vijftien centimeter vanaf den onderkant los
blijft. En zelfs mét dezen voorzorgsmaatregel is
het verstandig voor degene, die ..leeft" in man
telpak, een tweede, uitsluitend voor sportieve
doeleinden te gebruiken rok te laten maken.
Vandaag ga ik weer verder aan m’n brief en
ik zal nu eens trachten minder te bespiegelen
en me meer aan de feiten te houden. Wat wel
moeilijk is, als je zooveel met vader praat en
verkeert, zooals ik den laatsten tijd!
Met mijn moedertje gaat het, naar omstan
digheden, best! Naar omstandigheden, ik be
doel te zeggen: zij is zeer, zeer zwak. En veel
verouderd. En de emoties van den laatsten tijd
eerst mjjn overkomst en toen, wat niemand
ons had kunnen doen gelooven, de komst van
vader hebben op haar ziekte wel een gun-
stigen invloed gehad, maar aan den anderen
kant, haar arme hart, dat al zooveel doorstaan
heeft, is voor groote emoties eigenlijk te zwak.
Moeder hééft ze weer doorstaan, Ood zjj dank!
doch we moeten haar gezondheid opkweeken
als ’n teer, broos kasplantje, dat zoowel ge
spaard moet worden voor te véél zonlicht, als
voor te weinig zonnewarmte!
Mjjn weerzien met moeder heb ik U reeds
beschreven. Met vader nog niet. En of ik X
kan....? Maar U beiden, die zooveel ten goede
voor ons deed, ge móet het toch weten!
Al enkele dagen was ik ongerust, door het
uitblijven van eenlg antwoord van U, op m’n
brief. Ik was bevreesd, dat vader misschien
ook ziek was geworden. In mjjn omstandig
heden, bij 'n zieke moeder en Inwonend in "n
hospitaal.... Ojj begrijpt. Dat vader zelf ko
men zou geen haar op m’n hoofd, lieve men
schen! Ik had X gevraagd, ja....! Maar ik had
de grootste helft van m’n leven zoovéél ge
vraagd, met de wetenschap niet verhoord te
zullen worden....! Vragen en verhpord-worden
waren twee begrippen, die
meer te maken hadden. Ilj.
geten, dat vader tot de j<re
van wie je toch m<
Op ’n
zorgd.
ik zou^yM
ik mé voorgenomen. kwam de nurse *n
beetje geheimzinnig de ziekenkamer op. Ik be
greep, ze wilde mij iets influlsteren, dat moe
der niet hooren mocht. Ik was.... bang! Kneep
m’n nagels in m’n handpalmen. ’k Voelde m’n
hart koud worden. Wat nou weer....? Aan
slecht nieuws was ik te veel gewend. Wat nou
weer....? Er kon niets, niets meer bij! God,
help me dan toch, schreeuwden m’n gedachten.
Even had ik m’n oogen dicht gedaan, als om
den nieuwen slag niet te zien aankomen. Toen
hoorde ik de zuster zeggen: .Moedertje ligt
weer fijn zoo. hè? Nou moet ze n uurtje gaan
slapen en de juffrouw well, zij moet nu eens
'n uurtje gaan wandelen! Anders wordt zij
ook patiënte!”
Moeder lachte toestemmend met haar zachte,
zwakke oogen en de nurse troonde mij handig
moeders kamer uit. Doch ze bleef lachen! En
als ik met haar op den ruimen, lichten tegel-
gang stond, dan viel de ergste angst van me
af. .Juffrouw Zonneveld,” zei ze toen, nog al
tijd fluisterend: „er.... Is.... bezoek....
voor.... U.” ,Mljn broer, zuster?” vroeg ik
gejaagd. Dat was niet zoo onmogelijk, gij weet,
hjj is op Curacao. Lachend schudde zü het
Met de gegeven letters moet men de 5 vier
kanten zoodanig vullen, dat er magische vier
kanten 'ontstaan, dus: dat de 4 woorden in elk
der vierkanten I, II, m en IV en de 5 woor
den in het middelste vierkant overal zoowel
vertikaal (van boven naar beneden) als hori
zontaal (van links naar rechts) worden te le
zen gegeven. Voor .de vulling van vierkant I
dienen de 16 letters, achter I gegeven^ t voor
vierkant H de letters achter n, enz.
na de vulling der 4 hoekvierkanten reeds 4 ket
ters in het middelste vierkant, (op de hoeken)
heeft, blijven er voor de voltooiing van dit
kwadraat nog 21 letters over: deze zijn dus in
de beide onderste regels gegeven
De rest wil ik niet beschrijven. Ligt niet op
mjjn weg. Misschien dat vader het self wel
doet."
(Oe wit, amlco. den Vic hee eigens deus ont
moeting mee 'n paar woorden beschreven in
zijnen brief. En ge wit ook: hü was heelegaar
nie tevrejen over z’n eigen, om dat Hanneke
m had motten ondersteunen, toen ie z’n Lien
terugzag!)
.Maar dit kan Ik U wel vertellen, lieve, beste
vrienden: vader spreekt nooit meer over .Je”
moeder tegen mij, gewoon .moeder”, hoer!!
En nou heb ik nog één hartewenschDat
Ood geve, dat wij met Pinkster terug zijn in
het boschhuis. Alle drie!!
En nou eindig ik voorloopig, misschien begin
ik morgen weer aan Xi nieuwen brief, want ik
heb ook zooveel te vertellen! Wat hebben geluk
kige menschen toch veel woorden noodlg, hé?"
Ziedaar, amlco. den eersten brief van Wan-
neke, na den Vic zijnen entree In Amerika!
k Hoop nie oe verveeld te hebben mee deus
brieven van wlldvrlmde menschen veur oe.
Veul groeten van Trui, van mijnen Piquer
en ais altü gin horke minder van oewen
UkV. DRE
Bi) apothekers en erkende drogisten f 0.90
per pak en f0.15 per klein pakje.
Nooit zal ik U genoeg kunnen danken voor
alles wat U in het belang van ons, hereenlgde
Zonne veldjes, heeft gedaan. Dat was veel, veel
meer, dan U misschien zelf wel vermoedt.
Jaren had ik gehoopt en in stilte gebeden,
dat ons dit nieuwe geluk nog eens ooit gegeven
zou worden. Maar Ik hoopte en bad voor iets,
dat ik, diep-in, toch beschouwde als een eeuwig
wegvluchtend fata-morgana, een luchtspiege
ling tegen den geheimzinnlgen, blauwen hemel,
die er, dacht ik, zoo schoon uitzag maar toch
zoo wreed een droefm van snakkend verlangen
weerspiegelen, opwekken én weer vervluch
tigen kon. In mijn jarenlang verdriet haatte ik
soms de schoonheid der Schepping, die zoo
wreed in tegenstelling was, vond ik, met de
afschuwéiljke beproevingen op de levende
schepselen. En ik heb gedachten gehad, zóó
zwart, dat ik me er nu voor schaam. Gelukkig,
dat Ik dan Vader nog had, naar hem toe kon
gaan en hem stil bewonderen in zün mooien,
zwaren arbeid, éen verheerlijking van Gods
schoone aarde en hemelen. Oh wat heb ik
me dan dikwijls klein en miserabel gevoeld
tegenover dien sterken, steeds witter worden
den Vader, die daar, In zijn atelier, met den
levensgrooten, gemarteklen Christus aan het
Kruis, te zwoegen stond onder zijn kunstarbeid,
in volmaakte overgave aan de schoonheid die
ons van alle kanten omringt, doch die zoo wei
nig gezien wordt. Die schoonheid zien, het is
God in Zijn werken zien. En dat den even-
menschen te leeren, het is de roeping van va
der. Zelf levende in de duisternis van zijn ver
driet, ontstak ie met zijn schilderijen flonke
rende luchters van stralend licht voor....
anderen!
Ik heb eens een geestelijke komt er niets
op aan van welk geloof hooren zeggen, met
een bedenkelijk gezicht: „tja het is wel een
van de vele verborgenheden, waarom juist vaak
zulke rare wezens uitverkoren rijn, om met hun
kunst ons nader tot den Hemel te brengen.”
Gjj hebt zoo’n lekker woordje, Dré, dat ik
nu eens gebruiken wil: Ochèrme! Rare
wezens....!
Omdat zU hun schoenen vergeten te poetsen?
Hun baard vaak vergeten te Scheren? Ja, ver
geten te eten soms? .Rare wezens”?? Omdat
ze, begenadigden als ze zijn, bijna alles weten
en begrijpen uit Goddelijke intuïtie? Oók....
of juist de dingen van God, waarin ande
ren, nlet-rare wezens dus, jaren en jaren stu-
deeren, om eindelijk doctor te worden in dit
theologie wat rare wezens zóó wel weten!
Rare wezens?
Omdat zij baard en schoenen en alles wat
daar tusschen is natuurlijk, zoo vaak vergeten
te soigneeren, tot him woorden toe? Kan men
een mensch, die een brand bluscht, het kwalijk
nemen, als ie ’n druppel of emmer water morst?
Mag dan zoo’n .Raar Wezen”, dat bijna al
tijd werkt met den geestdrift van een redder,
niet morsen met 'n woorddruppel of zoo iets??
Ja, ik weet X. X Is jammer, dat „de” verstan
dige wezens zoo gaarne letten op de natuurlijke
onachtzaamheden van de .jraren”, en zoo wei
nig op hun enorme kwaliteiten. Zooals ik de
ontzagwekkende en schoone schepping niet
meer zag, door mijn verdriet. Maar.... ik be
hoor óók niet tot de rare wezens van vader! Ik
behoor bij de verstandlgen, bij de.... massa
nietigheden, die wel ’n gemorsten druppel wa
ter zien, maar geen uitslaanden brand. Die wel
eigen verdriet of waardigheid zien, maar geen...
God! Ja, wel gesterkt ben ik dan vaak weer bij
vader Vandaan gegaan. Bij dat witte „rare
wezen”, die zijn roeping vervulde onder zwaar
ste beproeving, wiens werken éen gebed was.
Niet met de lippen, maar met den volledig
overgegeven geest en de zwoegende handen. Als
mijn goeie, geniale, als goud zoo eerlijke vader
dominee was geworden inplaats van schilder,
dan had ie misschien wel eens op den kansel
geslagen met zijn vuist en in heilige overtui
ging uitgeroepen: „Beproevingen, beminde ge-
loovlgenBidt dan, verdomme I
Zoo zijnjrare wezens". Maar O. L. H. zal
toch wél weten, wie HU uitzoekt voor denmoel-
Hjksten arbeid en de zwaarste lasten! En dat
zulke uitverkorenen wel eens „raar” Ujken in
3e. Doordat reeds 3 of 3 handen gepast heb
ben is de kans grooter, dat de partner geen
waardelooze kaart heeft!
Zutphen;
Hoofddorp
(Haarlemmermeer); mej. M. O. J. A. Heines,
Wllhelmlnasingel 13, Weert; F. Jai»en, Ferd.
Bolstraat 9a bis, Utrecht; A. J. Simis. Retief-
straat 3 III, Amsterdam; P. van Straaten,
Noordelnde 331, Oudkarspel (N.-H.)
N.
Z.
West speelt Rüiten 9 na en nadat Noord de
ze met den Boer had gedekt, kwam Oost met
de vrouw aan slag, terwijl in Zuid een kleine
Harten werd geëcarteerd. Aangezien West geen
Klaveren had nagetrokken, begreep Oost, dat
hU renonce had en Noord dus nog 4 Klaveren
had. Bovendien was de kans groot, dat Noord
renonce zoowel in Schoppen als in Harten had.
Oost trok dus nu Klaver Aas na. waarop West
een Harten écarteerde. Hierna trok Oost Rui
ten 7 na, welke Noord met den heer nam.
Zooals u ziet is Noord reddeloos verloren, om
dat of Oost, of West nog 3 slagen maakt.
Ik heb dit spel hier behandeld, omdat het
tegenspel, voornamelijk van Oost, buitengewoon
fraai -ir te noemen. Het vertrouwen in zUn
partner en het doorzien van de moeilijkheden
des spelleiders leverden hier een mooi succes
op.
Sch.: B. 9 6 5
H.: 8 6 3
R.: A 9 8 5 3
KI.: 7.
Sch.: A V.
H.: A. V.
R H. B. 6 4
KI.: H. V. 9 5 3
N.
Z.
de zéér enkelen
flatteus
onmisbare
meer van
aonderlijk
Ujden zUn
tijd zoo
1>U de inrichting van onze garderobe de voor
keur geven aan datgene, wat zich bij onvoor
ziene, grillige temperatuursdalingen of -stijgin
gen kan blUven handhaven.
En dan heeft de tailleur ontegenzeglUk het
voordeel, dat een telkens verschillend accent
bereikt wordt met ofwel een gekleede blouse,
oen sportieve waschzUden blouse, een pre
tentieloos gebloemd bovendeel of voor koe
lere dagen een wollen pullover of een vest
met punten, dat over den rok gedragen wordt.
Zeer stülvol is een mouwloos vest, van de
zelfde stof als het mantelpak, dat tot boven
aan toe dicht geknoopt wordt met dezelfde
knoopen, waarmee het jasje prijkt, welk vest
onder het manteltje gedragen wordt. Harmo
nieus is bet geheel, dat men verkrijgt door om
den hals een zijden shawltje te knoopen van
dezelfde zijde als waarvan de blouse, die op den
rok gedragen wordt, vervaardigd is.
Er is sinds het vorig jaar geen noemens-
waardige verandering te constateeren in delUn
van het mantelpak, behalve dat de rok iets
korter is en het jasje iets langer. Wie Vrouwe
Mode nauwkeurig wil gehoorzamen neemt
manteltje op die lengte, waarop de pols,
neerhangenden arm, valt.
GrUs geniet verder bijzonder de
wat toegejuicht zal worden
draagsters? die de tendenz sportief gaarne zoo
ver mogelUk doorvoeren.
Als bijzonderheid voor dezen zomer zU gere-
Vandaag chapltre III.
Ja, ik heb niet veel uren tijd. Ik moet me
verdeelen tusschen allebei m’n lieve oudjes!
Moeder oppassen en verzorgen als ze wakker is,
zU slaapt heel veel en dat is zoo goed voor
haar, en met vader gaan wandelen en pra
ten. Ik durf haast geen winkelraam aan te
kijken, want dan denkt Ijlj. dat er iets ligt wat
ik graag bezitten wil. HU verwent me, beste
menschen, verwent me...., éen blik met m’n
oogen en even later ligt er 'n keurig pakket
in m’n handen! Als ie ’n mooie jurk ziet,
ze weten in Amerika heusch veel van de mode,
hoor! dan móet ik hem aanpassen. Ik heb
al drie avondjaponnen gekregen en tien tegen
éen, dat ik geen een afdraag. .Dan doe je ze
maar aan,” zegt vader, ,Jn X boschhuis. Ik zal
je zóó schilderen!”
„En u schildert nooit figuur, vader? AltUd
landschap!”
„Ik ga nu menschen schilderen. En Ik begin
't met Jou, Hanneke!”
„En dan.... eh.... moeder.,.., vadertje?"
„TuurlUk,” zei hU-
Dat was midden in Boston. En midden in
Boston heb ik 'm gekust. (Dat vinden ze in
Amerika zeker zoo ,ot”, als in Nederland
hoor!) Want op deze manier pratend over fl-
guurschilderen, was eigenlUk hét groote woord
eruit, dat moeder meegaat naar Ulvenhout!
Hoe vindt ge X Trui en Dré?? Is X geen
sprookje?
Neen, X is geen sprookje! X Is verteld door
vader! Het is dus heerlUke waarheid.
Banketwinkels, tearooms en zoo, kom ik niet
voorbU met hem. Van de lekkerste dingen be
stelt ie volle schalen en als de wlnkeljuMrouw
per ongeluk ’n beetje op mü lükt, dan moet ze
ook gaan zitten en mee-eten! Wat *n „rare”,
hè? HU spreekt uitstekend Engelsch, vader is
al vaak in Amerika geweest, maar z’n .knoo
pen’’ legt ie in X Hollandsch! Je lacht je naar,
als je ’m door dat Amerika ziet scharrelen met
z’n ouwe, vertrouwde witte krullenbol! Niemand
begrijpt iets van 'm! En hü? HU heeft er nog
geen erg in. want ze hebben hem nog nooit
begrepen en vader is daaraan gewend, als ’n
visch aan water. Direct komt ie me weer halen,
vader is in hotel en ik ben bü moeder, in X
hospitaal gebleven, ik moet dus opschieten met
dit hoofdstuk!
Als ik dan in die wachtkamer zoowat uitge
griend en-'ultgelachen was, vader zün püp had
gestopt, tegen alle instructies en gedrukte ver
zoeken in (maar sóms kent ie geen En
gelsch...!) dan vroeg hü: .hoe is X met....
met Je moeder. Hannekemün?” En ik vertelde,
alles, precies naar waarheid. Maakte X niet
mooier, niet erger X was trouwens al erg
genoeg! Vader luisterde, nam mUn hand, luis
terde. Zonder iets te vragen, te zeggen, hü
luisterde. En ondertusschen keek ie veel naar
mü. Als ik ’n half uur verteld had en besloot
„en dat is élles, vader.” dan knikte hü, staarde
door het raam in den tuin en vroeg eindelük:
.Je weet toch zeker, Hanneke, dat je de aller-
aller-allerbeste medische hulp hebt, die hier
te krügen is....?”
„De allerbeste, vader!”
Hü knikte. En nu viel me pas op, boe ont
zettend vermoeid hü er uitzag.
„Ze heeft dusveelarmoe gehad?”
.Ja.”
Weer dacht ie lang na. „Hanneke, geloof éen
ding van me!” Och wat kneep ie in m’n
hand! „Dat is niet mijn schuld geweest!"
Ik kon niet goed spreken toen en kneep ook
maar eens in vaders hand.
,Jk kan nu niet naar haar toe, zeker?”
.Moeder slaapt, vader. En.... en ik sou haar
gaarne voorbereiden. Moeder is zoo zwak.”
Toen is vader opgestaan, had nog een en
ander in de stad te doen, zei hü. maar 's mid
dags zou ie terugkamen. „Zorg dan, Hanneke,
dat je moeder mü verwacht."
„Kind, wat is er?” vroeg moeder 'n uur
later: ,Je bent opgewonden. Je hebt gehuild
óók!”
.Daar is niets ergs, moeke. Er is alleen
maar.... iets.... héél.... gelukkigs!” Weer
begon ik te schreien.
„Ben je verloofd, m’n kind?”
Ik schudde m’n hoofd. „Iets veel mooiers,
moeke!”
„Is.... Jules gekomen?”
Jets veel mooiers, moeke!”
Moeder dacht na. Keek mü vragend, nlet-
begrüpend aan.
.Moeke?”
„Hanneke?"
„U is heel, héél erg ziek geweest. U la nog
neel. héél zwak. En.... en het geluk dat
over ons.... ons allebei, moeke.... is geko
men, is zóó ontzaggelük groot.... dat....”
Heel, heel dikke tranen welden in moeke’s
roodgeworden oogen. Ze stak bel haar armen
naar mü uit Praten kon ze nu niet. Maar ik
hoefde niks anders te zeggen, dan: Ja, moeke.”
Het lot heeft de volgende inzenders van een
goede oplossing met een prüs bedacht: N. van
Broekhuysen, Spoordijkstraat 33,
Willy van Hamelsveld, Fort weg 33.
e e. e o.o z. tt. c j t.t
ff a. a. d e t k n n. o o J S t cc.
Jffa a d d e. i.i k n. o o.t.i j.
JS£ c e.e.c.o-, o.^^o.v c.t, j.t.t.
wie het
de tailormade
om
en
want die
de natuur den
dooreengeklutst.
standlge naamwoorden behoort, is een voor
zetsel en komt voor in vierkant L
e mode is een kringloop en wat onze
I 1 moeders en voor jeugdige lezeressen
onze grootouders droegen gaat opnieuw,
al is het dan ook in eenigszins afwükende
lün, de aandacht vragen. -
Misschien dat we bü het nasnuffelen van
het laatje der oude dingen een vergeten beurs
je tegenkomen met een zilveren beugeltje, dat
eigenlük veel te mooi is om niet meer te ge
bruiken als we het zakje self zouden kunnen
vernieuwen en wel in den stül van de met
bloemenpatronen geborduurde poederdoosjes.
De afbeelding geeft een beursje met een veel
kleurig bloemenmotiefje, dat in de kleuren,
zooals op de werkteekening aangegeven, nauw
keurig nagewerkt kan worden. Zooals duidelijk
Telkens en telkens weer komt deze conven
tie in allerlei systemen en allerlei gedaantes
opduiken en dit bewijst dan ook ten duidelük-
ste, dat er behoefte aan bestaat.
Wat is de bedoeling van dese conventie?
In het kort koest het hierop neer:
Het Is noodzakelük gebleken om de vereisch-
ten voor een opening niet te laag te stellen,
zoodat de mogelijkheid grooter wordt, dat er
rondgepast wordt, terwül toch door een der
partijen een deelscore en misschien zelfs een
manche gemaakt kan worden. Wanneer men
nu vermoeden kan, dat een zoodanige situatie
zich voordoet, kan men iets lichter openen,
maar waarschuwt tevens den partner met 1 in
Klaveren.
Toen vielen haar armpjes slap en even was
zü buiten bewustzijn.
Het eerste wat moeder aei ha *n poos van
afgematheid, dat was: „Hanneke. jü hebt den
besten, braafsten vader van de heele wereld.
En ik ik heb dat toen niet geweten. Niet ge
waardeerd.”
„Stil, moeke, ik wil niets weten!”
„Heeft vader Je dan....”
.Nee moeke, nooit iets verteld!"
„Hanneke, kind, laat me even alleen,” vroeg
zü toen.
Vader kwam ’s middags, bepakt met veel
doozen weer in X hospitaal. Het zweet liep langs
z’n hoofd.
„Weet ze X, Hanneke?”
,Ja, vader. Moeder verwacht U!"
„Was X moeilijk voor je, tneiske?”
„Zooveel geluk te mogen brengen,
tje....??”
,Rier, schat, allemaal voor jou! Wat niet
past, niet naar je zin is, gaan we morgen sa
men ruilen. En nou naar Je moeder.”
„Vadertje?”
„Hannekemijn?"
„Zeg nou eens voor X eerst na zooveel, zoo
veel jaren tegen mü: en nou naarmoeder!”
„Toenoumaar, toenoumaar.” zei hü zenuw
achtig: „waar is de kamer?"
Als wü voor de deur stonden en ik zachtjes
kloppen wou. dan hield vader even mUn hand
terug. Hü deed z’n oogen toe. haalde moeilijk
en gejaagd adem, zei toen, heesch: .Ja. klop
Hanneke."
Moeder wist wat mün klopje beteekende. Had
ik met haar afgesproken. Als vader er wés, dan
éen zacht en éen hard klopje. Langzaam, heel
langzaam draalde ik de deur open, zóó, dat
vader achter me stond. Zoover ze kon, richtte
moeder zich op en als ze vader zag....
Twee sneeuwwitte menschen, die elkaar
.Jong” verlaten hadden...., gü begrüpt, Dré
en Trui!
leveerd, dat het volstrekt niet meer geëlscht
wordt om bü de tailleur het geükte genre hoofd
bedekking te dragen. Ook al de coquette, zeer
flatteuze modelletjes: postillon, matelot, stül
Watteau, overvloedig met bloemen, lint en
volle gegarneerd, mogen bü de tailleur gedra
gen worden. Het blüft echter zaak, zich bü de
keuze van een dergelüke hoofdbedekking het
geheel waarbü het gedragen moet worden, voor
oogen te houden. De hoed dient niet slechts
le. het aantal kunstmatige biedingen wordt
beperkt en de le en 3e band krügen dus weer
de beschikking over de normale 1 Klaveren-
opening!
Zoodat we te lezen krijgen:
-
heteagvandenmeesteramakthet
pa ar dv et
oor degene, die het staat en het zün
voor wie het niet
is is de tailormade de
drieseizoensdracht om maar niet
voorjaar, zomer en najaar si
te spreken, want die jaarge-
door de natuur den laatsten
grondig dooreengeklutst, dat we
waarschünlük 4 Schoppen kunnen maken. In
dien dus of Noord of Zuid met 1 Klaveren
opent, wordt het rondpassen omzelld!
Theoretisch klinkt dit heel aardig, ofschoon
er genoeg tegenwerpingen kunnen worden ge
maakt. De practük geldt echter ook hier als
examinator en in de lange jaren. dat deze con
ventie door verschillende teams is toegepast,
heeft het ongetwüfeld het praedlcaat „cum
lande” verworven. Vooral de Weensche teams
hebben dit wapen met buitengewoon groot suc
ces gehanteerd.
Wanneer dr. Paul Stem dan ook in de in
leiding van zün boek: „Wir lizitieren” de suc
cessen van het „Weensche systeem” noemt,
zegt hü oa dat de combinatie der twee vol
gende biedingen, sterke 8. A. en zwakke Kla
veren. in de toumooi-practijk haar bestaans
recht terdege bewezen heeft
Toch kan ik deze conventie niet ongewüzigd
overnemen. M i. heeft het openen met de zwak
ke Klaveren op de 1ste en 3e hand weinig zin!
Inunera. wanneer de partner op de 3e of 4a
hand ook niet büna een opening heeft, wordt
een manche zeker niet gemist. Het kan dus
altijd nog aan hem worden overgelaten om
met 1 Klaveren te openen.
Wanneer men de conventie in dezen vorm be
zigt. dus slechts in de 3e en/of 4e hand, mist
men g«?n enkel voordeel van de origlneele con
venties. terwül men Integendeel nog twee ex-
tra-voordeelen geniet, n.L:
1.
3.
3.
4.
5.
lichtgeel en die met 3 gemerkt donkergeel.
Evengoed kan men echter een ander fond kie
zen, büvoorbeeld roomkleurig, waarop de bloem
tinten. mits men die naar den pastelkleurigen
kant houdt, nog mooier zullen uitkomen.
f.
r
E
B
C’-
