van een verkeersagent je
Deavontur
Dr. P.H. Ritter Jr.
Koning Leopold een vriend
van Nederland
rj
wïAaal van den daq
Rinso
Antoon Gooien
Een nabetrachting
i
-L
WOENSDAG 18 MEI 1938
Wonderbare genezing
er
en
7
schreven
RINSO, SPECIAAL VOOR DE WASMACHINE
OVERVETTE
Een dure
wandeling
Rond de Gooiache struma-
gevallen
m-
He
en
HOE VOORZIEN WIJ IN
JODIUM-TEKORT?
WEET U, at ook U 17 kilo gozinswas met Rinso prachtig
helder wit krijgt binnen anderhalf uur voor slechts 12*/» cent?
dat U het sop van do nieuwe, „overvette” Rinso vele malen achter
een kunt gebruiken en wel voor het witte, bonte en gekleurde goed
da*.zich op elk pak Rinso oen bon voor fraaie en nuttige ge
schenken bevindt?
Vo0r
J 'M
Enkele jodium-verbindingén
rel-
l
oogen uit
Mei
<1
HOOFDSTUK 14
niet
een
(Wordt vervolgd.)
we-
En eindelijk naderden ze al meer en meer de maan, zoodat
het net leek alsof de maan een reusachtige pannekoek was.
.Zouden ze hier ook landingsterreinen hebben?” vroeg de kabou
ter weer. „Ik weet het niet, we moeten maar onze beurt afwach
ten.” antwoordde de agent.
in
de
IK
*ft
ite-
dig heeft.
Groote re
f DAT K«'J4 JB Y.
ALIEEM GEDAAN
een
her
a.
ge-
est-
lee-
E
gen
aar
ook
ond
d getrouwd,
oien zomer-
in de vrije
oór
no
de
oor
ten
oor
ten
de
ten
31
oei
de.
«et
en
Ka-"
ejjn
de
jUg
iver
dat
ah
let-
het
lee-
dnk
8.1;
i L.
«nt
van
roofd
,Jk geloot.
M}j wreken?....
En die arme
re
ran
T8-
en
oed
«rit
en!
dat
het
'f
daar voor dat bureautje.
i totaal verbijsterd?....
ter.
en
der
on.
iap.
i 3.
isch
je;
ngs
IU1-
ef-
ten
oor
ge-
ijjn
we
ai
ds
t*.
itj-
het
«al,
tan
ar-
*aj
oor
da-
nda
Ik liep zoo hard als ik kon achter de koe
aan en stelde mezelf allerlei vragen. Hoeveel
kostte een koe? Was het strafbaar bü de wet,
zoon beest den grooten weg op te jagen? Als
een auto zwenkte om een koe te ontwijken en
tegen een boom reed, zou ik dan de herstel-
kosten moeten betalen? En als de koe nooit
meer gepakt werd, wat dan?
Het duurde toch een tijdje eer ik haar In-
Bewerkf naar het Fransch
een door CHRISTINE KAMP I
hoogstaande vrouw
’n land als België, waar tot voor kort let
terlijk (dies nog onder de anti-Vlaamsche
psychose lag. De reeds zichtbare resultaten
eener kentering doen de zelfstandigheid
van Koning Leopold des te meer waardee-
ren.
Moge zijn officieele bezoek, later in dit
jaar, zoowel het materieel als het geestelijk
verkeer tusschen Nederland en België mede
bevorderen. Want „Belgen en Nederlanders
zijn stamverwante volken”, heeft Koning
Leopold eens *n groepje Journalisten ver
zekerd.
Kerstmis, die Ik vin mijn leven heb meege
maakt.”
Tot zoover het relaas van de zieke zelf.
Het is zeker, dat haar genezing, die op aoó
wonderbare wijze is geschied, terwijl de ge-
neesheeren alle hoop hadden opgegeven, de le
vendige belangstelling van de doktoren gewekt
heeft. Prof. Cappelli heeft verklaard, lat de
verschijnselen van het ontstekingsproces bU de
zieke vrij plotseling verdwenen zijn.
da* Rinso even goed voor de tobbe als voor de wasmachine is?
Als U dat alles weet, dan gebruikt U zeker niet moer een A
gewoon zeeppoeder, maar alleen de nieuwe, „overvette"
RINSO voor slechts 121 cent met geschenkenbon?
w w y e waren zoo wat een mi
Vy toen Dina en ik, op een
dag, een lange wandelii
natuur maakten. We liepen op ons gemak door,
een schilderachtig, smal laantje, toen Dina
eensklaps verschrikt riep:
„Lieve hemel, een koe!”
De woorden waren nog niet uit haar mond,
of ae klom over een hek en sprong aan den
anderen kant in 1 gras.
De koe, die ons in ’n laantje tegemoet liep,
bleef eensklaps staan en loeide.
Ik was gebleven waar ik was en trad het dier
kakn tegemoet.
Dina keek naar mij, van uit haar veilige
plaats, met bezorgdheid, maar ook met bewon
dering. Ze begreep dat een man, en zeker
haar man, voor een koe niet op den loop ging,
maar vroeg toch:
„Ben Je er niet bang voor. Fred?”
.Bang voor een koe?” antwoordde Ik ver
achtelijk, nam de houding van een toreador aan
en keek de koe In de oogen.
„Pas maar op, dat ze je niet In de lucht
gooit!” riep Dina weer.
Ik haalde m’n schouders op.
JOt dat ae je niet tegen den grond gooit en
fijn trapt.”
„Ze is banger voor mij dan ik voor haar,” zei
ik kranig. .Kijk maar!”
teekenen d|
erop Inge:
nte
ne
m
en
■toe
of
ten
en
Beter, zuiverder en vooral p-
ztnJtr zout dan JOZO kunt U
ter wereld niet koopen. Omdat
JOZO een wetenschappelijk
bepaalde hoeveelheid (voor U
niet te proeven !)Jodium bevat...
beschermt het U tegen de zoo
veelvuldig voorkomende krop
(struma). Volwaardig zout! Per
pondspak 8 ct.
KROP IS EEN KRUIS...
NEEM JOZO IN HUIS!
Aan tafel gebcuike men uitsluitend
Boekelo's Tafelzout, bus 1 340 gr.
20 et. Gevuldb glazen strooier 10 et.
38
Die woorden brachten Julia eenigszins tot
zichzelf. Zjj richtte zich op en wendde haar
oogen vol angst op Madge. .Kind, je mag niets
van dit alles zeggen.... ik smeek je er om,
ik verbied het je!" zei zjj. terwijl zij de hand op
den schouder van het meisje legde.
Plotseling kwam er een uitdrukking van wan
trouwen in de oogen van het kind. Heftig zei rij:
..Waarom vraagt u mij dat? Misschien gaat u
niets opelschen, zult u die dieven laten genie
ten van hetgeen u toebehoort. O, daartoe is u
wel In staat!” riep zjj opeens opgewonden. .Maar
neen, de wil van haar, die overleden is. moet
♦ervuld worden. Dat moet, Miss Julia!”
Madge was beslist niet het half gekke kind,
oat door Iedereen onbekwaam werd geacht iets te
ondernemen of na te denken. ZIJ had de grootte
begrepen van de zending, die haar beschermster
naar had toevertrouwd en haar lippen waren
gesloten gebleven, zij had niets laten vermoeden
van het geheim tot den dag, toen zij oordeelde.
het nuttig was het te openbaren En nu zou
n»U haar kunnen weerhouden om alles te be
ril om rijkdom? Behalve dan de zoete voldoe
ning van weldaden te kunnen bewijzen, was zjj
niet aan geld' gehecht, veel minder dan een
jaar geleden. Toen koesterde zjj een vagen
droom, een zeker verlangen naar aardsch ge
luk. Maar zou dat fortuin den hinderpaal kun
nen doen verdwijnen, die haar scheidde van
het aangeboden geluk? Het is waar, haar toe
komst zou verzekerd zijn door onafhankelijk
heid, zjj zou de rust kunnen genieten te mid
den van een aangenaam tehuis, haar artistieke
neigingen kunnen voldoen, die nu gedwars
boomd worden door de proza van het leven.
Maar dat alles, ten koste van welken prijs?
.Keen, neen.” zei zjj vast besloten. „Wat
hindert het, dat,ik arm blijf en afhankelijk
heel mijn leven.... maar zU, die arme kinderen,
zullen nooit het geheim kennen, dat hun
schande en foltering zou uitmaken.... Als ik
Madge maar kan beletten te spieken....”
Zjj verbet het huis, waar zooveel illusies ver
nietigd waren en ging terug naar het kasteel.
De jagers waren thuis gekomen. Julia zag
James die voor het huis heen en weer wan
delde met eenlge van zjjn gasten. ZU ging het
kasteel binnen door een zijdeur, daar zü er niet
op gesteld was haar ontdaan gelaat te toonen.
jfu. dan wordt t rijd, dat ze je opsluiten.
Ik sloeg m’n armen omhoog; de koe keerde - „Geen tijd” zei ik en holde verder.
De aar. dat de koe kalm een paar happengras
terzijde van den weg nam. Maar zoodra ze mü
in ’t vizier kreeg, sloeg ze d’r achterpooten de
lucht in en galoppeerde weer verder.
Een landlooper hield haar voor me staande.
Ik bedankte hem met een handjevol zilverstuk
ken en begon het dier terug te drijven. Elndc-
hjk kreeg ik het op den grooten weg. Toen ik
het met schreeuwen en duwen bijna een kwar
tier ver in een laantje had gekregen, zag ik
dat bet t verkeerde laantje was.
Weer gingen we naar den grooten weg. Daar
stond een tuinhekje open en de koe kreeg t
In d’r kop daar binnen te stappen Een oude
dame en een tuinmansknecht hadden veel
moeite om ze er weer uit te krijgen en weer
moest ik in m’n zak tasten om de aangerichte
schade te vergoeden.
In een tweeden tuin waar geen hekje was en
waar de koe ongehinderd binnen liep, werd ik
door een hond in m’n arm gebeten. Daar echter
werd de beet beschouwd als een tegenprestatie
voor de schade door de koe aangericht, zoodat
ik er ditmaal zonder betalen afkwam.
Weer op den grooten weg gekomen vond ik
het goede laantje.
Daar tond Dina met den jongen op me te
wachten. Het jog zei grienend, dat boer Jens
hem zou wegjagen wegens het ongeval. Een
gulden deed hem ophouden met grienen en hjj
vertrok met de koe.
Dina verbond heel lief en behendig m’n ge
beten arm. Daarna zetten we er een vaartje
achter om zoo goed mogeljjk thuis te komen.
In t vervolg vermeed ik op m’n wandelingen
zorgvuldig het schilderachtige smalle laantje.
„Osservatore Romano” bevat het vol-
J gende relaas over een wonderbare gene-
zing, die te Loreto is geschied en die van
blUvenden aard is gebleken.
„Wjj zUn te weten gekomen, dat zich in Oc
tober van het vorig jaar .een wonderbare ge
nezing van een vrouw heeft voorgedaan in het
Heiligdom van de H. Maagd van Loreto, welke
genezing nu na ongeveer zes maanden van blU
venden aard is gebleken, getuige de attesten
en verklaringen van de doktoren, die de zieks
behandeld hebben.
De levensgeschiedenis van mej. Popolina
Ferrante, geboortig uit Frisa, is een lange W-
denshistorie. ZU is 37- Jaar oud, en werd 33
jaar door de vreeselükste pijnen gemarteld.
Reeds op 14-jarigen leeftijd was zü lijdende
aan tuberculose, die zich openbaarde door lu
pus in het gelaat en aan den hals; tater kreeg
zU nlertuberculose en verlamming van de blaas.
Op 9 October 1937 vertrok uit Ancona ds
„Witte Trein” met zieken naar het Heiligdom
van Loreto. De zieke wilde absoluut aan deze
bedevaart deelnemen
Ziehier wat zU zelf over haar genezing ver
telt:
„Ik vertrok op 9 October op een draagbaar
uit het Hospitaal van Ancona naar het H.
Huisje van Loreto. In den avond daar aange
komen, werd ik eerst naar de kerk gebracht,
en daarna naar het hospitaal, waar ik een
slapeloozen nacht doorbracht, terwijl Ik door
Pijnen en onbegrijpelijke gewaarwordingen
gekweld werd. Den morgen daarop, een Zon
dag, werd ik naar de Kerk van het H. Huisje
gedragen om daar de H. Mis bij te wonen,
evenals de andere zieken van den „Witten
Trein".
Ik kan niet precies zeggen, wat ik toen ge
voelde; ik herinner mü alleen, dat Ik tUdens
de H. Mis een gevoel had van egn lichte ver
betering, dat mün pijnen verminderden, en tot
mjjn verbazing merkte Ik, dat ik enkele bewe
gingen kon maken, die mü tevoren ónmogelijk
waren.
Ik dacht niet, dat ik na zooveel Jaren van
ziekte nog kon genezen; ik vroeg de H. Maagd,
dat zU mij sterkte tou geven, om mün smarten
geduldig te verdragen. Den geheelen dag voel
de ik, dat ik minder pijn bad In mijn wonden,
maar ik zeide er niets van, aan niemand Op
Maandagmorgen werd ik teruggebracht naar
het hospitaal van Ancona, en toen men daar
bet verband van de wonden afnam, om die
te behandelen, bleek dat de wonden duldelUk
symptomen van genezing vertoonden. Ik kan
niet zeggen, hoe verheugd ik was te vernemen,
dat ik op weg was naar beterschap. De H.
Maagd had een einde gemaakt aan mjjn Uj-
den van twintig jaar lang. Twee maanden bleef
Ik nog in het Hospitaal ter observatie, en op
23 December kon ik geheel genezen naar Lan-
clano terugkeeren. Dat was wel de schoonste
De toeneming van struma, voornamelijk on
der de bevolking in het Gooi, heeft zooals
wjj eerder schreven ten onrechte hier en
daar zekere onrust gewekt. Meer in het bij
zonder voor wat Hilversum betreft, had dr. A.
Th. Planten, directeur van den Gemeentelijken
geneeskundigen- en gezondheidsdienst, ons
reeds verzekerd, dat de struma- of krop-ver-
schUnselen niet van ernstigen aard zUn. Een
voorloopig onderzoek wees uit, dat bet aantal
gevallen van struma in lichten graad hier
weliswaar meer dan normaal is, doch reeds
beduidend minder dan enkele jaren geleden.
Vermoedelijk doet de gunstige Invloed van het
sedert eenlge jaren in den handel zijnde
jodiumhoudend keukenzout zich reeds gevoe
len. Intusschen is te Hilversum een driejarig
onderzoek onder ongeveer 11.000 kinderen
gaande, waarbij nauwkeurig de oorzaken der
vergrootlng van de schildklier bü ongeveer
één-derde van de totale schooljeugd wordt na
gegaan.
In Bussum. gedeeltelijk ook In Naarden en
Weesp, waren de geruchten van struma hard
nekkiger, en men heeft het leidingwater als
oorzaak genoemd. Ginds wordt een onderzoek
geleid door ir. J. G. Koldewljn, den directeur
van de Waterleiding-maatschappü. Of echter
alleen de oplossing moet worden gezocht in
sterkere jodeering van het drinkwater dat
zal nog moeten blijken. Men neemt intusschen
aan, dat ook de bodemgesteldheid, lucht en
leefwijze kunnen leiden tot het voorkomen van
struma.
Hangende het wetenschapplUk onderzoek op
verschillend gebied, waarbij nader contact
wordt gehouden met den bekenden struma-
speclallst prof. R. Josselin de Jong uit Utrecht,
heeft men bijvoorbeeld in Weesp al reeds van
wege de bekgnde „Hofstede Oud-Bussum” ge-
jodeerde meflEonder de schooljeugd verstrekt.
En het succes schijnt niet uit te blijven.
Dit experiment leidt tot de vraag, of zeker
jodium-tekort wellicht beter op andere wijze
kan worden aangevuld, dan door toevoeging
aan drinkwater.
Dr. P. Meerburg te Bussum, oud-dlrecteur
van het Centraal laboratorium voor de volks
gezondheid en lid van de voormalige struma-
commlssie uit den gezondheidsraad, gaf reeds
schadelijk zijn dan tekort. Daarop moet men
wél bedacht zün.
Hieruit spreekt ook een voordeel van het
jodeeren van zout boven het jodeeren van
drinkwater. Van zout gebruiken alle menschen
nagenoeg evenveel, er is geen gevaar, dat men
er zooveel van gebruikt, dat men teveel jodium
naar binnen krijgt. Het gebruik van drink
water loopt echter zeer uiteen; het; eene kind
drinkt nagenoeg geen water en het andere
zal ettelijke glazen water per dag drinken. Met
drinkwater bereikt men bovendien niet de be
woners van het platteland, die vkn waterlei
ding verstoken zijn. Voor hen zijn we aange
wezen op de Jodeering van keukenzout. De toe
passing van twee verschillende methoden is
op zichzelf reeds een bezwaar; er moet dus
een keuze gedaan worden tuszehen belde me
thoden. Indien men de voordeelen van beide
nauwkeurig tegen elkaar afweegt, zal deze
keuze vrij zeker ten gunste van bet keuken
zout moeten uitvallen. BU de keukenzout-
methode kan ook de medicus altUd nog een
woordje meespreken; in die gevallen, waarin
hij juist een jodium-arm diëet noodzakellji-.
acht, zal hij den patiënt dan niet naar een
anderr streek behoeven over te brengen, zoo*
als bij drinkwaterjodeering noodig zou kunMn
zUn.
aanwUzlng in die richting. En wat hU zeide.
correspondeert op hetgeen wij in Hilversum
hadden gehoord, namelijk, dat het te lage
jodlum-gehalte niet alleen voorkomt in het
leidingwater, maar in diverse voedingsmidde
len. Behalve gejodeerde melk in Weesp, be
staat nog ander voedsel, dat met jodium op
peil wordt gebracht.
In het leidingwater zoeke men volgens dr.
Meerburg de oplossing niet, omdat van even
tueel gejodeerd leidingwater practlsch slechts
enkele glazen Inhoud per dag in de magen van
W gebruikers terecht kbtnen.
Na een buitengewoon vermoeiende reis werd eindelijk de
maan bereikt en de professor was de eerste, die voet op de
maan zette. Ze keken nieuwsgierig rond, nu ze voor de eerste
maal de maan van zoo nabU zagen. Ze keken werkelUk hun
gehaald had; zU had den grooten weg bereikt.
Een groote man in een vrachtauto moest gauw
en hard remmen. Toen ik zoowat in z’n nabU.v
held gekomen was, stapte hu van rn wïgen en
stond vlak voor mij HU keek me kwaad aan
en,WJ?JU die bl.. koe?”
^Alleen in zekeren zin,” antwoordde Ik.
„Naar den drommel met Je zekeren zinl" foe
terde hU- „D’r had een ongeluk van kunnen
komen. Ik had wel dood kunnen zün."
„Excuseer me."
„Niks excuseer. Als ik niet opgefet had. was
ik er geweest. En waar bleef JU dan? Voor t
gerecht, zou ik denken."
Ik vond het tafereel dat die man me daar
voorhield, echt griezelig. Inmiddels wandelde de
koe maar voort over den weg. Ik stopte den
chauffeur wat
klinkende munt
in de hand en
rende weer de
koe achterna. Het
duurde niet lang,
of ik werd aan
geklampt door
een wandelaar in sportcostuum.
„Bent u aansprakelijk voor die koe?" vroeg hü.
„Alkeen tot op zekere beogte.”
Jodeering van voedingsmiddelen, als bljvoor-
wsf'w beeld keukenzout «egft beter rendement er\,
MM laat den medicus meer vrüheld.
principes
fortuin
niet omver te wi
Het
Julia,
haar
onder
dreigde den dam, door den godsienst opgewor
pen te brekenHoe hadden zjj haar bedro
gen! Met welke argeloosheid had zü aan hun
hoogstaande rechtschapenheid geloofd en aan
de edele gevoelens van hun ziel!
Maar zü had haar wraak daar voor zich! Dat
testament zou haar herstellen in haar rech
ten. Wat een val voor die hoogmoedtgen.
voor die menschen, die beweerden hun even
naaste te kunnen verpletteren onder den schün
van zedeUJke grootheid. ZU zouden Alshern-
Park moeten verlaten, geruïneerd, geschand
vlekt, voor altüd beroofd van hun prestige!
Een rilling liep over de leden van Julia. Zü
vouwde de handen en fluisterde:
dat ik het verstand verlies.
O, mün God, vergeef mü!
kinderendie goede JamesO, wat een
vreeselüke gedachte, dat Llly, dat teere wezen
tje, dat Arthur, zoo doordrongen door edele
gevoelens, dat James, zoo eerlük en waar-
schünlük onwetend, dat allen, van de oudsten
tot de jongsten zouden te lüden hebben door
die vreeselüke onthullingen! Neen, nooit zou
het zoo zün, alles zou blüven, zooals het was
en lederen dag zou zü bidden, opdat de onge
lukkige schuldigen berouw zou gevoelen.
Opeens kwam haar voor den geest, wat
Madge gezegd had: „U moet, den uitersten wil
volbrengen van haar, die gestorven is.” Dat was
een dringende plicht... maar was de andere het
nog niet meer? Vanaf de hoogten, waar de ziel
van lady Peel zich nu bevond, zou zü begrüpen
en goedkeuren de denkwüze van haar achter
nicht om die onbetwistbare rechten prüs te
geven voor de rust en de eer van die onschul-
digen kinderen, die haar beminden, alsof zü
hun moeder was.
„Ja, tante,” zet Julia, terwül zü de oogen ves
tigde op het portret van lady Anna, ,Ja, ik doe
afstand van alles. Ik behoud slechts de be
scherming van Madge, ik zal trachten u bU
haar te vervangen. ElgenlUk Is dat het eenlg
noodlgejuffrouw Nephton, de oude be
dienden hebben allen verkregen wat zü noodig
hadden om te leven, zü worden dus niet be
nadeeld. Slechts ik....” i
Zü trok even de schouders op met een ge
baar van onverachillgheid. Trouwena wat gaf
zich om en draafde de laan uit.
Ik keek naar Dina en zag, dat ae trotach was
op haar man. Nu wilde ik nog even een blik
op de vluchtelinge werpen, toen ik eenlge pas
sen voor me een Jongen zag staan.
„Dat heb Je ’m fün gelapt,” zei hü. en keek
ook de koe na. die nog steeds liep.
^Ja. hé?” aei ik Her.
„1 is schande,” hernam de jongen. „Ik moest
op 'm passen, en nou heb je 'm aan t schrik
ken gemaakt en nou loopt ie den verkeerden
kant uit. Nou komt ie op den grooten weg en
wordt natuurlük door ’n auto overreden, en
da’s jouw schuld en moet JU betalen.”
„Nu,” adviseerde ik, „ga d’r dan maar gauw
achteraan
„Zóó hard kan ik niet loopen; ik krüg ’m
toch niet meer.”
„Weet je wat?” opperde Dina. ..ga jü et
maar achter aan; „je hebt langere beenen dan
hü en je kunt reusachtig loopen.”
,4e hebt ’m aan t schrikken gemaakt;, k
zal t aan boer Jens vertellen,'’ dreigde de
jongen.
„Ga nu maar gauw,” spoorde Dina aan,
„koeien zün weeselUk duur,” geloof ik.
rK MGS-JVNiel. MOE JE HET
TAIIlllNNEN IN OOM. HE T
BtODEGOEO TOCH 20
l PRACHTIS WIT KM'JST
spreken van zuiver en beschaafd Neder-
landsch nog niet zoozeer tot een cultuur
hadden gemaakt, als het huidige geslacht
dat doet. Des te opmerkelijker is het daar
om, dat Koning Leopold een Nederlandsch
spreekt en schrijft, waaraan niets ont
breekt. Sedert zijn troonsbestijging aan
vaardt men aan het Hof te Brussel de
Noord-Nederlandsche uitspraak als maat-
-i drie Jaren geleden bleek,
toen de Koning zijn twee oudste kinderen,
prins Boudewljn en prinses Charlotte, een
maand naar NoordwiJk stuurde, om daar,
in Noord-Nederlandsche omgeving en in
*n ècht-Hollandsch gezin, de taal te léteren
spreken van verreweg het grootste deel van
zijn volk. Uit de vroeger, nog als kroonprins,
in ons land gemaakte uitstapjes incog
nito en zélf den auto besturend, vaak In
gezelschap zUner onvergetelijke Gemalin
blijken ’skonings behagen-stellen in ons
Nederlandsch milieu, zijn vrlendschappe-
lüke gevóelens voor ons volk. Dat dit voor
beeld, om zijn kinderen ëen Nederlandsche
opvoeding te bezorgen, aanstekeUJk heeft
gewerkt bij dë Waalsche en Fransch spre
kende aristocratie van België, Is zeker niet
de geringste verdienste van 's konlngs sym
pathie voor Nederland. In dat sedert méér
dan een eeuw verfranschte eigen wereldje
van Grooter-Brussel treedt nu, als de
nieuwste mode, de Noord-Nederlandsche
gouvernante op. De kinderen der gefortu
neerde of hooggeplaatste Belgen moeten
nu ook Nederlandsch leeren spreken; ja,
goed Nederlandsch, zónder dialect en mét
distinctie. Men capituleert niet voor het
Vlaamsch, maar voor de taal, die men het
Vlaamsch tot voorbeeld stelde in den tijd,
toen men het nog bestreed. Ziedaar de ver
heugende gevolgen van het koninklijk voor
beeld, dat thans het Belgische Hof het ver
franschte burgermilieu van België voor
oogen houdt.
Hoe lang stond .Julia
bleek als een doode én
Plotseling kwam zü tot bezinning en onwille
keurig keek zü op haar horloge. Vier uur!
De Jagers zouden spoedig terugkeeren of waren
misschien al op het kasteel aangekomen. Zü<
moest ook naar huis gaan.
Julia huiverde! ZU sou weer met hen samen
komen. met dr. Mac-Rae, wiens schuld zü
oéer kon ontkennen en met Marian....
ian! Was het mogelük? Wat, ook zü was
huichelaarster.... was een dievegge!
m waï* het zeker, dat zü probeerde het
bezit >van dat groote fortuin goed te maken
door Julia schadeloos te stellen, dat zü zoo
edelmoedig zich betoonde jegens haar broers
ea zusters, een edelmoedigheid, die wel wat
proeven om den laatsten wil van lady Peel te
doen eerbiedigen.... een wil, die dubbel ge
heiligd voor haar was.
.Maar ik moet nadenken, Madge,” zei Julia
op gebroken toon. „Het is zoo onverwachts....
Beloof mü, dat je er nooit van zult spreken
zonder mün toestemming.”
Maar Madge schudde heftig het hoofd .Jk
kan niets beloven.neen dat kan ik niet”
En glad als een aal onttrok zü zich aan de
handen van Julia en snelde naar bulten. Het
meisje, doordrongen van de ernstige verant-
woordelükheid, opgelegd door de wilsbeschik
king van haar beschermster, was weer het wilde
kind, door niets te weerhouden
.-.i doopplechtigheid van Prinses Bea-
[jtrix is voorbij, de plechtigheid, waar-
J—bü Z. M. Koning Leopold als een der
Peetouders aanwezig was. Hierin mogen wtj
aanleiding vinden eenlge woorden te wijden
aan de in hooge mate sympathieke per-
1 soonlükheld van dezen vorst. v staf, hetgeen
De Koning der Belgen was de éénige
regeerende vorst onder de koninklüke en
doorluchtige gasten van H. M. de Koningin.
Als verwant aan ons Prinselük Paar, mede
door wülen H. M. Koningin Astrid, daarbü
de jonge koning van *n stamverwant buur
volk en persoonlijk ’n kenner en vriend
van Nederland en ons OverzeeSch gebied,
heeft Z. M. destijds aan het verzoek, om
peter over Prinses Beatrix te willen
staan, ook onmiddellUk gehoor gegeven.
Daarom was zijn komst naar ’s-Graven-
hage, zün persoonlüke deelneming aan de
plechtigheid, waarbij de Koning onze Ko
ningin aan den arm begeleidde, bij het
ceremonieel van den doop voorop gaande,
een uiterst sympathiek gebaar, dat voor
ons volk zéér zeker niet onopgemerkt ge
bleven is. Het zoo welkom bericht van
heden, dat Z. M. de Koning der Belgen nog
in den loop van dit jaar dót is het jubi-
leumsjaar van H. M. de Koningin Wilhel
mina een officieel bezoek aan onze
Vorstin en aan ons land zal brengen, brengt
ongetwüfeld dan ook een climax in de
vriendschap tusschen de Nederlandsche en
Belgische koninklijke families. En het kan
wel niet anders, of dit zal de pogingen aan
beide züden onzer grenzen tot betere
samenwerking tusschen Nederland en Bel
gië te komen, ten zeerste in de hand wer
ken.
-p^rins Leopold was bemind onder de
L*Eton-boys van zijn klas, toen hij in
Engeland werd opgevoed. Toen na den
oorlog een kentering kwam in de nationa
listische Vlaamsche jeugd van Beigië, die
nu strijdlustig naar leiders (die ontbraken)
begon uit te zien, liet Prins Leopold den
Vlamingen bü alle voorkomende gelegen
heden bUjken dat hij belmoor lijk Neder
landsch kende. In een tijd, toen de strijd
voor het Vlaamsch nog niet zoover gewon
nen was als op dit oogenblik, heeft men
het beleefd, dat Prins Leopold den burge
meester van een groote Vlaamsche stad op
z’n plaats zette, waar deze hem in het
Fransch had begroet, door.... in het
Vlaamsch te antwoorden. En dit óók
dient gezegd in goed Vlaamsch, zonder
dialecten-bUsmaak.
Koning Albert had al vóór den oorlog de
IfSv yp9«üUt^Bien en zich
iëteld een-heropleving van de
Vlaamsch-Fransche tegenstelling die
weleens de Belgische volkseenheid kon be
dreigen te voorkomen. Z. M. belastte
Herman Telrlinck, den grooten Vlaamschen
letterkundige, met de opvoeding van de
prinsen Leopold en Karei. Maar koning
Leopold’s leermeester behoorde tot de
(langzaam verdwijnende) generatie van
„gewestelüke” Vlamingen, die, hoezeer ook
meesters in het gebruik van onze taal, het
a an Nederland en onze cultuur, aan
ZX onze wereldposltle, wordt de laatste
Jaren In België véél meer bekendheid
gegeven. De Fransche cultuur domineert er
niet meer. Was het niet op speciaal verzoek
van Z. M. Koning Leopold, dat er verleden
Jaar in het gebouw van het Nederlandsche
gezantschap te Brussel ’n prachtig geslaagd
Indisch avondfeest werd gegeven, waarbij
Javaanse he dansers en danseressen uit Ball
bü gamelang-muzlek en tooverachtlge
lichteffecten optraden? De groote verza
meling kunstschatten uit Ned. Oost-Indië
te Laeken en de vele albums vol eigen ge
maakte foto’s van wijlen Koningin Astrid
zjjn wel het beste bewijs van Koning Leo
pold’s belangstelling voor het Nederland
sche streven in het overzeesch gebied en
elden.
ijftt jde pieuwe richting der Belgische
buUenlandsche politiek, enkele jasea
den door koning Leopold zelf aangekoh-
digd, nu ook een véél betere kans geeft aan
de, niet langer louter theoretische, maar
nu ook practische toenaderingspogingen
tusschen Nederland en België, schijnt ook
een gevolg van het persoonlük initiatief
van Koning Leopold te zijn. Voor "n grond
wettig vorst vereischt dit alles, natuurlijk,
oneindig veel tact en savoir-faire. Vooral in
hoeveelheid echter
kan evenzeer
verwonderlük was bü zulk een egoïstische
vrouw. ZU dacht zeker zoo haar schuld te
verminderen en de misschien vlümende ver
wijten van haar geweten te smoren. Vandaar
dan ook de verklaring van het feit, dat zü
plotseling en geheel haar godsdienstplichten
naliet, iets dat het godvruchtig gemoed van
Julia zoon verdriet had gedaan.
Nu welde de verontwaardiging op in haar
hart. Zü herinnerde zich allerlei omstandighe
den, zü herdacht de eerste jaren van haar ver
bluf bü haar oom, haar dagen, die zü door
bracht in opvermoeid werken in de huishou
ding, de onbeperkte macht, die dr. Mac-Rae
uitoefende, het üzeren juk, dat gedrukt had
op de schouders van het opgroeiend meisje,
zelfs zonder dat zü zich daarvan rekenschap
gaf, zoozeer was die man meester in de kunst
huichelen. Ni^t tevreden, dat hü haar be-
had van de liefde en het fortuin, dat
lady Peel haar had aangeboden bü den dood
barer lieve moeder, had hü haar geëxploiteerd,
er een dienstbode van gemaakt en de onder-
wüzeres van zün kinderen, terwül hü boven
dien het grootste gedeelte van hetgeen zü met
les geven verdiende, in ontvangst nam. En on
danks dat alles, scheen hü nu nog haar te ver
pletteren onder zün weldaden, was het hem ge
lukt haar te doordringen van het idee, dat zü
hem alles verschuldigd was en dat het werk van
heel haar leven die schuld zoowel stoffelük als
moreel niet zou kunnen voldoen.
En Marian?.Waarschünlük kende zü niet
de sluwheid van haar vader, zü was eerlük en
oprecht gebleven tot op het uur, dat de be-
koorder haar een fortuin had aangeboden in
ruil voor een leugende leugen van heel
haar leven. Zü had de fortuin zien lonken, het
zoo begeerde goud, een huwelük met James
Brlce, het eenigste verlangen van haar egoïs
tisch hart.... En haar vader had met dulvel-
sche sluwheid al de bedenkingen, die zün doch
ter ongetwüfeld had uitgesproken, weggerede
neerd en zü was gevallen, zü die door iedereen
werd aangezien als een model van rechtscha
penheid en hooge deugd. Julia ook, hoewel zü
altüd de neiging van Marian om de zuivere
katholieke leer van zich af te zetten, had be
treurd, had toch in haar die gestrengheid van
erkend en geprezen.... Maar het
had dat xebouw, dat oogenschünlük
Fn was, vernietigd.
bloed bniiste op in de aderen van
De vurigheid van haar karakter, sedert
kindsjaren teruggehouden, ontwaazte
den invloed van verontwaardiging en
Méér büvoorbeeld aal men .bereiken met
Jodeering van zout, waarmee veel spüzen nood-
zakelük moeten worden bereid.
Boekelo brengt onder den naam „Joso” ge
jodeerd keukenzout in den handel, dat per k.g.
5 m.g. bevat. BU een gemiddeld gebruik van
10 gram zout per dag, krijgt de consument
aldus 0.05 m.g. Jodium binnen, hetgeen een
behoorlijk aanvullend kwantum la voor de
Jodeering van 0.08 m<„ die men dagelüks noo-
