H
scbrlji
gin
van h
sloten
N
deze g
branch
grootte
Iers w
totaal
maar
jaar m
ons he
krulde:
neerini
vele i
heeft v
den be
ons a
totaal
jaren
moeten
soodat
ger zot
Het
mass al
kapitaa
ken te
het kit
GEBEURTENISSEN IN MEXICO.
H
B
gezinnen
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
Sjan van Q^tvobe -
i
Plaats dan een „Omroeper”
voor 80.'
en
Een merkwaardige
plant en haar familie
et
OF
Verdi
-
DONDERDAG MEI U38
Dit
vandaag,”
T
en Truus hadden er veel ple-
kunnen
Ma.n*oo»
Noven
1 J*ni
1 Jan
1 Jan1
Ue ook nog wat wilde zeggen" sprak vader
glimlachend, terwijl hij de kinderen mee
naar binnen nam
Gerard,
i er dan
In de
Confc
«Ie stea
(«taste
De n
ütett t
naar d
tot riek
Het
de stral
Haag, <j
oordeelt
dat hjj
Baarle-
aldaar
doodsla
bed:
riet
«ov<
nsti
eeni
tege
daai
anti
de l
hooi
tegei
legt
geen
het
nade
er b
den
nemt
lijke
bet
midd
econt
uit l
den.
bedri
denst
den,
ook 8
ran i
ven 11
vlnge
In sti
heid
Indie
dlglnge
bedrjjvi
verder
moeten
overleg
het kle
len, we
genome
Volg
In 1D3
niersw
aan n
houdei
genoei
het i
geen 3
niersw
agntal
nioemd
1 Jam
dan di
gegeve
protest
kering'
De kinderen deden hun best, maar gaven
het ten slotte maar op.
„Nu dan, vijf minuten nadat jullie naar
het bosch waren gegaan, kwam knecht
Kees van den baron hier zeggen, dat een
van de wielen van de auto’s niet in orde
was, en dat de Picknick onmogelijk dien
dag kon doorgaan. De tocht werd uitge
steld tot aanstaanden Maandag. Hoe vin
den jullie dat?!”
Gerard en Truus grepen elkaar vast en
dansten als dollen door de kamer.
„Wat fijn. Wat fijn! Maandag!! En nog
twee rijksdaaldAs! Wat een geluk, wat een
heerlijkheid” schreeuwden ze door elkaar
En ze waren maar wat blfi, dat dat wiel van
een van de auto’s niet in orde was ge
weest, waardoor alles nog fijn voor elkaar
kwam!!
Het was den volgenden morgen nauwelijks
licht, toen Gerard wakker werd. Eerst was*1
hjj verwonderd, moeder nu reeds In zijn
slaapkamer te zien, maar spoedig wist hij,
dat er lets blzonders was. Moeders gezicht
stond zoo bedroefd. Ze zag eruit, alsof ze
den heelen nacht niet geslapen had.
„Wat is er moeder?” vroeg Gerard, ter
wijl hij rechtop sprong.
„*k Vind het zoo jammer voor jullie,”
sprak moeder zacht, „maar er is Iets ergs
gebeurd. Ik ben erg bang.dat jullie niet
mee kunt vandaag.”
„M-maar moeder,” spral
„W..waarom niet? Wa.wat
gebeurd?”
.Hansje is ziek. En ik ben er wel haast
seker van, dat het de mazelen is.”
„Nou, maar, dan kunnen wU toch wel
méégaan.”
Het tikt en het tokkelt op daken en nokken,
op wegen en paden, op struik en op boom.
Steeds vallen de droppen, uit grijsgroene
woUte*
en toov’ren de straten tot één grooten
stroom.
binnen en brengen hun stuifmeel op den
stempel. Die stempel is eerder rijp, dan de
meeldraden van Uezelfde bloem. Zoo be
werken deze vliegjes de Jtestulving. Men
meent, dat de plant vroeger in de genees
kunde gebruikt werd en daartoe In kloos
tertuinen en burchttuinen werd gekweekt
en daaruit ontvlucht is.
Die pijpbloem houdt er eigenaardige fa
milie op na. Een van de bekendste is de
moffenpijp (Flg. 2). Als slingerplant wordt
deze vaak aangekweekt langs prieelen. De
stam is houtig, de bloem heeft van bulten
gezien een drielobbigen zoom. De stamper
en de meeldraden liggen weer diep in de
bloem verscholen. Haartjes ontbreken (Fig
2). Ook deze plant wordt door vliegjes be
stoven. Hier zijn eóhter geen haartjes, die
de vliegjes tegenhouden; •verondersteld
wordt, dat zij in de bloem verdwalen en
dat slechts enkele na lang omzwerven het
daglicht terugzien en dan natuurlijk in de
volgende bloem opnieuw verdwalen. Dezen
dubbelen dwaaltocht zullen zjj wel niet over-;
leven, maar het doel: de bestuiving is oe-
Klein Rietje en Jantje, ze stappen en
trappen
al plonzend in plassen, dat ‘t spettert en spat
Ze zijn heusch niet bang voor wat regen,
dat snap je.
Ze vinden het heerlijk je wordt zoo
fijn najl
Straks moeten de kousjes van Rietje
en Jantje,
omdat ze bespat zijn, al wéér in de wasek.
Waarom zouden kleutertjes-klein toch
zoo dom zijn
en stappen ze In en niet n&ust ted’re plast
PIST BROOS
„Denk er nou maar niet meer aan, X is
nu eenmaal niet anders,” antwoordde
Truus.
„Nee, jongen. Ik wil niet de kans loopen,
dat jullie de andere kinderen zouden aan
steken. Ik begrijp, dat het heel hard is voor
jullie, maar je moet nu eens toonen, dat
je verstandig bent, en je weet te schikken
in het onvermijdelijke. Heusch, het kan niét
anders. Je begrijpt wel, dat Ik jullie anders
niet van dat plezier zou berooven.”
Dat begreep Gerard ook wel, maar het
was heel, heel erg jammer. Toen moeder
weg was, liep hij naar het kamertje, waai
Hansje lag, met een hoogrood kleurtje, on
rustig heen en weer woelend. Daarna liep
hij naar het bed van Truus, om haar het
slechte nieuws te vertellen.
Jullie begrijpt, dat dien morgen de stem
ming niet zoo prettig was. De kinderen
stonden speciaal al wat later op, om maar
niets te merken van de auto's, die daas
zouden moeten passeeren
Na het ontbijt liepen ze rondom het huls,
niet wetend, wat ze zouden doen.
„Ik zal voor jullie een heerlijke boterham
klaarmaken, dan kunnen jullie toch den
heelen dag het boech in gaan,” sprak moe
der.
De kinderen verzetten zich flink tegen
het onvermijdelijke en gingen samen het
boech In. Ze dachten spoedig al niet meer
aan het pretje, dat ze dien dag misliepen.
Gerard stelde voor, dat ze weer dat spel
letje zouden gaan spelen, dat ze zelf had
den uitgedacht. „Dieren-Jacht” noemden ze
het. Ze gingen daarbij elk een anderen kant
uit, en probeerden wilde dieren te vangen.
Er waren natuurlijk geen werkelijke wilde
dieren daar, maar ze deden al^of.^Ee4<we-
zeltje was een leeuw, een eekhoorn een
beer, een konijn een kangeroe, een vink
een adelaar, enz. Ze hadden afgesproken
om de „wilde dieren", die ze zagen, te tel
len, en daarna weer bij elkaar te komen
om te zien, wie de beste jager was. Dat was
dan degene, die de meeste „wilde dieren”
had gezign.
Een oogenbllk dacht Gerard weer even
.aan den picknick, dien ze gemist hadden.
JHog maar één dagje!” zong Gerard, ter
wijl hij door de kamer danste.
„Ja, ik wou, dat het al morgen was,” viel
zijn zusje Truus hem bij. „Heerlijk hé?”
Gerard en Truus waren ultgenoodlgd voor
een groote picnic, die werd gegeven ter ge
legenheid van den verjaardag van den
kleinzoon van den baron, die In het nabu
rige groote landhuis woonde. Gerard en
Truus kwamen daar zomers altijd spelen
met Frits, die dan bij zijn grootvader lo
geerde, en vandaar, dat ze ook waren uit-
genoodlgd. Ze moesten om half acht ge
reed staan, dan zouden de auto’s voorko-
map, die hen naar het plaatsje B. zouden
-brengen, waar een ontbijt gereed stónd.
Daarna zouden ze een grooten tocht maken
langs de rivier en in de heuvels een heer
lijke picnic houden. Wel vijfentwintig kin
deren waren er ultgenoodlgd. *t Zou een
fljna dag worden. En alles wees erop, dat
ook de zon niet zou achterblijven. Het voor
uitzicht was schitterend. En ’s avonds, als
ze terugkwamen, zou er een groot vuurwerk
worden gegeven op het grasveld achter het
landhuis.
Toevalligerwijze kwamen ze vader tegen,
toen ze naar huis gingen.
,4a zeker" sprak deze, toen hij den vo
gel zag, „dat is Lorre van Mevrouw Som
mers. Sjonge, sjonge, wat zal die in haar
schik zijn! En als ik me niet vergis, is er
nog een bekroning uitgeloofd ook voor den
vinder!”
De kinderen gingen toen direct naar de
villa van Mevrouw Sommers. Inderdaad.
Het was haar vogel. De dame was opgeto
gen van vreugde en ze kregen elk een
rijksdaalder!
Jullie begrijpt, hoe-de kinderen naar huls
holden. Vader stond in den tuin en lachte
hen al toe.
,Jk wed, dat ik goed geraden heb niet?”
vroeg hij, toen hij de stralende kinderen
zag aankomen. „En dan heb ik ook goed
nieuws. Hansje heeft gelukkig geen maze
len. Het is van de tandjes."
„Dus.... we hadden toch mee
gaan?” vroeg Gerard.
„Ja, maar nu geloof ik, dat moeder jul-
reikt. De moffenpijp is afkomstig uit
Noord-Amerika en hij bloeit pas in Juni.
Nu is er nog een derde familielid, nans*
lijk het mansoor (Flg. 3). Dat is een krui*
pend plantje met glimmende, nlervormig»
blaadjes, die ook 's winters groen zien De
bloemen zijn bruin van kleur en hebben
ook een drielobbigen zoom. Ze ruiken naar
kamfer. Ook bij deze plant zijn de stam
pers eerder rijp, dan de meeldraden. Vlieg
jes kunnen kruisbestuiving bewerken, maar
zelfbestulving is ook mogelijk.” „O ja,” pre*
velde Evelien in zichzelf, „kruisbestuiving
heeft plaats, als er twee bloemen bij
trokken zijn, de een voor het stuifmeel en
de andere voor den stamper en geeft meest
al beter zaad, dan zelfbestulving.” „Wat seg
Je?” vroeg Kees. „Niets, schiet maar op met
je verhaal, Ik repeteerde maar even *at
voor mezelf.” „Nu dan, het mansoor werd
ook vroeger als artsenkruld aangekweekt,
soms ook langs de randen van perken. Het
Is hier en daar verwilderd, vandaar, dat je
het ook in X wild kunt aantreffen. De bloei
tijd is vroeger, dan die van de belde fami
lieleden, namelijk van April tot Mei.” ,-Hè.
verzuchtte Rob, ,Jk wou, dat we al die zeld
zaamheden hier eens vonden.” ,Ja, dat zou
leuk zijn. Dan gingen we het op X museum
vertellen." „Zeg jongens,” kwam Mientje
tusschenbelden, „Ik weet niet, hoe jullie er
over denken, maar het is ruim vijf uur en
ik moet naar huls.” Al vijf uur! Ze hadden
zich zoo in de zeldzame heerlijkheden ver
diept, dat niemand op den ,tijd had gelet.
Na een eenlgszins haastig afscheid en de
belofte binnenkort weer een wandeling
maken, ging het gezelschap uiteen.
Gerard sprong op, hij had een wezel en
een vink gezien. Dat was dus in hun spel
een leeuw en een’ adelaar! Een goede
vangst. En toen zag hij plotseling een pa
pegaai. Maar een echte! HU riep Truus,
die nog niet ver weg was.
„Hé, Truus. Hier een papegaai!”
„Dat Is geen wild dier,” riep Truus terug.
„Nee, maar een echte!”
Nu kwam Truus toegeloopen. Gerard be
duidde haar, dat ze even moest blUven stil
staan, en al spoedig had hU met behulp
van wat biscuit het tamme dier gevangen.
,Jk ben Lorre. Ik ben Lorre,” schreeuw
de het beest.
Gerard
zier In.
.Die moet ergens zUn ontsnapt," sprak
Truus. ,4a, dat is waar ook,” viel ze zich
zelf in de rede. ,4k hoorde eergisteren vader
zeggen, dat de papagaai van Mevrouw
Sommers was weggevlogen. Ze was er erg
over ontdaan. Laten we aan vader gaan
vragen, wat we doen moeten.”
De Paaschvacantle was weer een paar
weken voorbij en als gewoonlUk hield de
Vereeniging Plant en Dier een bUeenkomst.
waar de leden hun in de vacantie opgedane
vondsten konden vergelUken. Ofschoon het
gezelschap volledig was, scheen niemand
met iets voor den dag te willen komen. Ein
delijk begem Kees: ,jAls er dan niemand
durft te beginnen, dan zal ik maar van wal
steken. Ik heb een plant meegebracht, die
ik eigenlijk pas een paar dagen geleden ge
vonden heb (Fig. 1), maar die waarschijn
lijk geen van jullie kent.”
„Neen,” de anderen moesten bekennen,
dat zU deze plant nooit gezien hadden.
„Dat is de pijpbloem," verklaarde Kees.
Alleen in de duinstreek tusschen Bloemen-
daal en Egmond Is de plant algemeen, ver
der komt ze slechts hier en daar voor, onder
andere bU Deventer en bij Amersfoort. De
bloemen zijn geel van kleur en hebben een
heel merkwaardige inrichting voor hun be
stuiving. Als je nameUjk een bloem open
maakt (Fig. 1), dan zie je een massa kleine
naar beneden gerichte haartjes. Kleine
vliegjes worden waarsehUnlUk door den geur
aangetrokken en komen in de buis. ZU kun
nen wel naar binnen, tot in het bolvormig
deel van de bloem. Maar als ze terug willen,
worden zü door de haartjes tegengehouden.
Ze bUJven dus in den bol rondkruipen en
woeden onder de hand met stuifmeel
dekt. Daarna verwelken de haren. Be
FOTOREPORTAGE
moeder, zeg maar eens, wat je nog
wilde vertellen”.
„Laat ze maar eens raden” sprak moeder.
I
V
deelte van de vliegjes is bezweken, maar
zU, die nog leven, kunnen nu de bloem
verlaten. ZU dringen in een andere bloem
Z. K. H. Prirts Bernhard heeft Woens
dag de cross country der K.M.S.V. te
Amersfoort bijgewoond. De vorstelijke
bezoeker slaat de verrichtingen der
deelnemers gade
Wat gebeurt er ia Mexico? Een
groep jonge werklieden van de olie
velden in het groot défilé der ge
militariseerde afdeelingén voor presi
dent Lazaro Cardenas
