FLORENCE, STAD VAN BLOEMEN
EN STAD DER RENAISSANCE
DE BREUK
BEATO ANGELICO’S
HEMELSCHE VREUGDEN
GEHUWD MET DE
ROODE VAAS
in
Wat Frankrijk per jaar
rook ziet opgaan
Een paradijs voor
belastingbetalers
Een nieuwe ziekte
T elefoonzucht!
Een kijkje op de binnenplaats van het Palazzo del Ppdestd, vroeger tevens ook de
Gt
FlorentUnsche gevangenis. Thans is het Nationale Museum er in gevestigd
n
D
De snuiftabak sterft uit
In de portieken des hemels
Lachpillen
KORT VERHAAL
Begrafenisgebruiken in
de Baltische landen
Britsche millionnairs trekken er
heen om aan de inkomsten
belasting te ontkomen
9000 DOLLAR STRAFPORT
VOOR PRESIDENT
ROOSEVELT
o
Leg
vols
Bun
Honga
Plein
deel n
sutoril
me
hun v
nigte
regent
naar i
stilsta*
het Ls
welken
Mrs. Blowers, de muizenkoningin,
wydt de grootste zorg aan
haar 30.000 pupillen
Als vogelnestjes hangen de kleine winkeltjes der goudsmeden tegen den karak
teristieken Ponte Vecchio te Florence
EEN VEREENIGING TEGEN
DEN HANDKUS!
Een bontmantel van
muizenvelletjes
Liefdestragedie in het huidig
China
Alle hoop vernietigd
Een vrouwenhart in bange
zorgen
Wist U.e.e
1
j
biedt
Ml-
een
5”
eere worden gehouden.
aan-
meu-
feMrt*
de oogen der scholieren.
ion. Hier staan
deleeuwsche pali
te zien dansen; dat is om stil te worden van
geluk en vreugde en heimwee.
En als wü de trap opgaan staan wü voor het
heerlijke fresco: de zittende Annuntiatle.
..Praetereundo cave ne sileatur ave", „wanneer
gij hier voorbij gaat, vergeet dan niet een Wees
Gegroet te bidden", schreef fra Angelico er onder.
En deze Heilige Maagd is zoo teer en schoon en
bovenaardsch en de engel neigt in zoo n eer
biedige en hemelsch-onstoffelljke houding, dat
niemand nog ooit een Ave Maria kan hebben
gebeden als hier.
Zoo is San Marco en zoo Beato Angelico: uit
zijn werk spreekt de overtuiging van den onbe
dorven idealist, ontheven aan wereld en zonde,
de levensbeschouwing van een schuldeloos kind,
waarvoor het leven een feest is, beschenen door
de hemelsche lichtstralen der genade. Daarom
geeft fra Angelico's werk misschien wel niet de
hoogste kunst, maar wel de edelste genieting
en de zuiverste vreugde van het heerlijke Flo
rence.
als
het
volg
ach*
sett
de 1
Rijk
Hi
gere
of i
hou!
de
Paui
Bi e.
dankte
voor zj
der Hoi
voldoen
öonaie
dere au
burgern
moeizar
De
groot
stad
is er
de v
Lega
▼ade
gen.
Ik
onze
knfd
oi
wacl
de I
voor
Hcni
Rük:
het
pern
legal
Pr
nen.
acht:
geve:
He
trein
Ad
verte
om 1
tezan
het 1
Hym:
Do*
zaal
groot
Ver
hall,
Esztei
nister
gaars*
reldlij
kleed*
Het
men,
ningsl
omtre
de pc
Op
pen o
geheel
De
zijde
groen*
De
en wi
Lan
den
school
ken v
*eg.
die
krijt, «enigs r
kwalijk, maar hebt U misechten een oogenblik
ttfd voor me?”
De arme kleine bruid echter trok zich in
de provincie Sjans! terug, waar Szu voor
haar een klein landgoed liet Inrichten. Hier
leeft zij nu in de herinnering aan haar ge
liefden man en in de vereering voor baar
roode vaas.
In Joego-Slavlë is het de gewoonte een dame
die men begroet, de hand te kussen. In Bosnië
heeft een aantal studenten besloten deze ge
woonte uit te roeien, omdat het geven van een
handkus niet alleen onaesthetisch en onhygië
nisch zou zijn, doch ook, omdat heden ten
dage de Oost-Europeesche vrouw evenveel rech
ten geniet als de man, waaruit de studenten de
conclusie trekken, dat de man niet langer meer
alle mlddeleeuwsche beleefdheidsfrases tegen
over de dame in acht behoeft te nemenl
Onlangs zou deze club een vergadering hou
den in de Joego-Slavlsche hoofdstad. De bijeen
komst ging echter niet door, daar de vrouwen-
vereenlglngen van Belgrado openlijk hadden la
ten bekend maken, dat zij In geen geval in con
nectie wenschten te treden met heeren, die lid
waren van de „Club der Antl-Handküssers”. En
om eventueele oneenigheid tusschen de dames
en heeren te voorkomen, besloot de raad van
Belgrado de bijeenkomst maar te verbieden.
De jongste statistiek van het Fransche
nisterie van Financiën is een duidelijk bewijs
voor de bewering, dat de Franschen als rookers
niet behoeven achter te staan bjj andere lan
den. De tabaksindustrie is, zooals bekend, een
staatsmonopolie en haar opbrengsten vloeien
wat weinigen bekend zal zijn, voor het groot
ste deel naar de schulddelgingskas der regee-
ring.
In twee en twintig over het geheele land ver
deelde manufacturen wordt de deels uit België
en Noord-Frankrijk, deels ook uit de koloniën
te betrekken tabak verwerkt. De onlangs ge
publiceerde statistieken over 1937 toonen aan,
dat het aantal rookers, dat zelf zijn sigaretten
vervaardigt, aanmerkelijk is teruggekropen. Het
verbruik aan snuiftabak is van 1913 (4.637.661
kg.) tot op de helft in 1937 (1385.413 kg.) terug
gekropen; daarentegen is het aantal pruim-
tabaksverbruikers nauwelijk verminderd.
Het verbruik aan sigaretten, sigaren en pijp
tabak heeft zich, in vergelijking met de voor-
oorlogsjaren, verzesvoudigd! Terwijl echter
gedurende de inflatiejaren 1925-’26 nog 1400
tonnen der in Frankrijk duur verkochte sigaret
ten in rook opgingen, is het sigarettenverbrulk
in 1937 op 676 tonnen teruggekropen. De cijfers
van 1936 en 37 verschillen weinig met elkaar:
in ’36 rookten de Franschen 51 millioen 361.119
kg. sigarettentabak en in het afgeloopen jaar
51 millioen 270.797 kg.
De hoogere inkomsten van 4.570.850.000 francs
tegenover 1936 (4.170.058.000 frans) zijn uitslui
tend te danken aan het hooger opvoeren der
tabaksprijzen.
De beste klanten voor den staat zijn, zooals
de statistiek aangeeft, de Parijzenaars en de
overige bevolking van het Seinedepartement,
die 20 procent van alle tabaksverbruik in
Frankrijk voer hun rekening nemen. Dan volgen
de departementen Nord en Elzas-Lotharingen
Hotte... Hjj beminde haar met geheel zijn hart
en hij wist nu ook *dat hij haar aan niemand
gunde en aan niemand zou kunnen afstaan.
Dan maar stalen meubelen, besloot hij. Dan
maar alles koud en koel, als ik de warme liefde
van Lotte maar mag behouden. HU nam een
taxi en thuis begon hjj gejaagd een brief aan
Lotte te schrijven, waarin hij meldde dat het
meubilair van staal zou zijn.
Wie de diepe levensvreugde der Renaissance
gesmaakt heeft in de kunstwerken van Florence
mag niet verzuimen een bezoek te brengen aan
San Marco, het oude klooster der Dominicanen,
waar fra Angelico da Flesole (Beato Angelico
noemen hem de Italianen) zijn leven gesleten
heeft met Christus en Maria en alle hemelingen.
Hij was geen man van de Renaissance, geen
schilder der Middeleeuwen. Maar eer gjj het
klooster verlaten hebt kent gij hem door en
door en hij is geworden tot een ouden en veel
beminden vriend. Zijn figuren, gedost in rose en
hemelsblauw („weerspiegelingen uit een ideale
wereld, zooals de regenboog op de wolken", zeide
George Eliot), gelijken op het werk van geen
anderen schilder.
San Marco, het is de poort van den hemel
en Beato Angelico heeft wijd die hemelpoorten
voor ons opengegooid, zoodat één enkel duize
lend oogenblik de glorie van de eeuwigheid ons
schijnt te omstralen.
Het is maar een smal paneeltje, dat „Laatste
Oordeel” van den goeden Beato Angelico. Eigen
lijk is het zelfs wat onbeholpen. HU kon niet
eens goed boos zUn en zUn hel, dat zUn dan
ook maar vier groots kookpotten, waar vooral
advocaten Ingaan.
Maar zijn hemel, dat is de echte hemel self;
dat straalt en blinkt en licht en kleurt, dat
juicht en is gelukkig en vroolijk, gracieus en
met een schroomvolle liefde, zóó dat wjj het
heelemaal niet vreemd vinden al die engelen en
patertjes hand in hand naar den schoonen hemei
Maar in die nauwe straatjes en tusschen al die
muren werd er fel geleefd: dit is de geboorte
stad van Dante, de stad der Medici. Hier werk
ten Michel Angelo en Brunelleschi en Masaccio
en Donatello en hun onsterfelüke werken vieren
hier alom triomfen: feesten van marmer en
it en edel van lijn de Mld-
met hun sobere en indruk
wekkende hardsteenen fafaden.
Een der mooiste straten is wel de Via Maggio,
waar zich de vele patriciërshuizen bevinden, rUk
van ulterlUk, maar toch steeds in den beheersch-
ten en emstlgen Florentünschen stül.
Van een der schoonste FlorentUnsche bruggen,
de Ponte San Trinita, met haar elliptische bogen
en haar bewonderenswaardlge cartouche-achtige
sluitsteenen, hebben wü een goed uitzicht op
den karakteristieken Ponte Vecchio. Daar moet
vroeger de Romelnsche brug gelegen hebben.
Het was het smalste punt van de rivier en dus
de aangewezen plaats voor de Romelnsche inge
nieurs, om een sterke overspanning te bouwen
boven het snelvlietende water van de Arno.
Later werd de Ponte Vecchio de brug der
goudsmeden. Nu nog hebben de goudsmeden
op deze brug hun kleine winkels. Van den kant
der rivier uit schijnen zij als vogelkooien tegen
de brug aan te hangen. Schilderachtig sluiten
de huizen langs de Arno zich hlerbü aan, oud
en verweerd, hun voet bespoeld door het water
van de rivier.
Ben teleurstelling vormt de Dom. Prachtig is
het Baptisterium tegenover den Dom. prachtig
de bronzen deuren van*Lorenzo Ghiberti. In
drukwekkend is de grootsche koepel van Bru
nelleschi. Maar bü het binnentreden in den Dom
valt deze ons tegen: kaal en leeg. En de groot
sche koepelbouw komt bij het interieur van
den Dom geheel niet meer tot zün recht. De
kerk schUnt bü den koepel te eindigen.
Geheel anders is de Santa Maria Novella, de
schoone kerk der Dominicanen met zijn opmer
kelijke en interessante kruisgangen. Of de Santa
Croce, de groote kerk der Franciscanen, het
pantheon, gewijd aan Florence’s beroemde doo-
den. Daar liggen de graven van Dante, Michel
Angelo, Macchlavelll, d’Alfiérl.
Pantheons en musea zijn alle FlorentUnsche
kerken: toch is het noodig gebleken daarnaast
nog andere musea te stichten, om den over
vloed van heerlijke kunstwerken te huisvesten.
Het aantrekkelijkste ik wel het Bargello, het
oude paleis van den podestk, een meesterwerk
van FlorentUnsche architectuur. Thans is het
in een ideaal museum herschapen, waarin schil
derijen van Giotto en Ghirlandaio en beeld
houwwerk van Donatello.
Onderwijzer: „Zou één van jullie een
uit het hoofd kunnen teekenen?”
Max: ,4a, ik, meneer!”
Onderwijzer: „En wat voor een?”
Max: „Ruitenaas!”
EEN AFRIKAANSCH BLAUWTJE.
Zij: „JU nle begrijp nle, waarom ik n»
trouw nle met Jou!”
HU: .Jk nle denke kan nle
ZU: „Ja. JU K°ed geraden hebl"
Nads
beëindl
RUksre
•cheen,
kurgem
Plotsi
«ot Ad
stond i
Oen‘Ril
hirgem
Sinds de bommen in Sjans! vallen en de n»-
chinegeweren knetteren, verkeert de vrouw Ir
bange zorgen om de roode vaas, waaraan
alle teederheid schenkt, die haar echtgenot
zou toekomen, wanneer een tragisch lot-ben
niet zoo vroeg van haar had weggerukt
In de daarop volgende weken werkte mm h
de zUdespinnerUen in en rondom Peking aai
de vervaardiging van feestgewaden voor *k
dochter van generaal Szu en den zoon van da
rector Liang Ki. De bruiloft zou een groote
gebeurtenis worden. Drie dagen voor de ht.
welUksplechtigheld echter werd de zoon vu
Liang KI het slachtoffer van een doodelljk on
geluk.
Alle geluk werd in één oogenblik verniette!
Doch het sterfgeval bracht Llang Ki behalve
veel verdriet ook een bittere teleurstelling: Hjj
had namelUk bü generaal Szu weten te be
reiken, dat de bruidschat van diens dochter
ongeveer 200.000 Chineesche dollars zou beta-
gen. Zoo’n bruidschat zou dan volgens de oud)
traditie steeds in de schatkamer van de fami
lie verdwUnen. De familie Liang Ki sou dis
dezen rUken bruidschat moeten missen, wan
neer men althans geen uitweg wist te vinden.
Toen Liang Ki van het eerste verdriet over
den dood van zün zoon bekomen was, begon
hU te zoeken In de oude geschriften van de
hem ter beschikking staande bibliotheken. Hij
herinnerde zich, eens iets over het huwelijk
met een doode gelezen te hebben. Eindelijk
vond hU meer nauwkeurige gegevens over een
handelwUze, die 3000 jaar geleden dikwijl)
werd toegepast het betrof het huwelijk met
de roode vaas. Wanneer men dezen weg be
wandelde, dan was de bruidschat voor de fa
milie Llang Ki gered.
Op handige wüze wist Llang Ki het door
smart en verdriet geheel gebroken meisje tt
bewegen, om in dit huwelUk met de roode vaas
ter herinnering aan de groote liefde voor,
zUn zoon toe te stemmen. Hoewel generaal
Szu den truc doorzag en wel begreep, dat het
Liang Ki alleen om den bruidschat te doen
was. kon hü er met het oog op de bestaande
verloving niets tegen doen.
In stilte vroeg Llang Ki de toestemming
den keizer, die voor zoo’n huwelUk noodig k
HU verkreeg deze voor een prachtig geschenk,
dat hU naar het keizerlük paleis zond. Ah
verklaring voor de vertraging van het huwelijk,
zeide hU tot generaal Szu, dat hü door eenlp
van zün secretarissen in de Chineesche provin
cie naar een büzonder schoone roode vaa»
liet zoeken. Want de vaas, die zün zoon aon
vervangen, moest een wonder van kunst zün.
EindelUk had hü een meesterstuk ontdekt
HU werd met de grootste zorg naar Peking ge
bracht. En een paar dagen later werd de doch
ter van generaal Szu met deze vaas in het
huwelUk verbonden. Nog denzelfden dag Het
Liang Ki den bruidschat halen.
In Engeland valt in den laatsten tijd een
eigenaardige emigratie waar te nemen. Het is
geen emigratie van arme lieden, die in over-
zeesche gewesten werk trachten te vinden,
-noch een uittocht van avonturiers, die in
vreemde streken him geluk zoeken. Neen, het
is een emigratie van zeer welgestelde en zelfs
rüke Britten. Het doel van hun reis is het
eiland Nassau, behoorend tot de Britsche Ba-
hama-Eilanden in den West-Indischen Oceaan.
Zooals een onlangs gepubliceerde statistiek
aantoont, steeg het aantal vreemdelingen, dat
in den loop van het jaar 1937 het eiland be
zocht, van enkele honderden in het vooraf
gaand jaar op 77.000! Ofschoon ook het groot
ste gedeelte hiervan tot toeristen behoorde, die
binnen bepaalden tUd weer naar Engeland te
rugkeerden, waren er toch velen, die besloten
zich op het eiland Nassau te vestigen.
Het is echter niet alleen om den eeuwigen zo
mer en *t zeer gunstige klimaat, dat ’t eiland Nas
sau, evenals Capri, Mallorca en Madeira, zoo
veel rüke lieden trekt. Nassau’s aantrekkings
kracht bestaat in het feit, dat men er geen....
inkomstenbelasting kent!
En toch profiteert de Britsche overheid van
het eiland Nassau, nJ. door middel van de hoo-
ge uitvoerrechten en op Britsche waren, welke
op het eiland worden ingevoerd, geeft de regee-
ring tevens nog een aanmerkelüke reductie,
zoodat het leven op het eiland inderdaad gped-
koop moet zün voor Engelsche onderdanen.
De Bahama-Eilanden liggen dichter bü
Amerika dan bü Engeland en het is daarom
niet te verwonderen, dat de rüke Amerikanen
het voorbeeld der Engelsche millionnairs vol
gen en zich eveneens op het eiland Nassau,
het paradüs voor de belastingbetalers, vestigen!
BELOONING
Echtgenoot: „Nu heb je al in acht dag®
geen woord gesproken, omdat ik Je dien nieuw®
werd door hem afgewezen, zoodat er een spe
ciaal fonds moest worden ingesteld, waaruit de
posterijen schadeloos gesteld werden voor de
onvoldoend gefrankeerde brieven aan president
Roosevelt Meestal betreft het hier verzoek
schriften, waarbU de huljAoekenden niet eens
het weinige geld voor postzegels bezitten en
die dan de brieven maar ongefrankeerd zen
den, in de hoop, dat ze toch wel in handen
van den president zullen komen.
Deze ondernemende - dame is namelUk
eigenares van de grootste muizenfarm van
Engeland, waar 30.000 .Jcnagers" büeen zün.
Mrs. Blowers, de ..muizenkoningin", ver
klaart, dat binnen afzienbaren tijd een
bontmantel van muizenvel de „droom" van
elke elegante dame zal zün.
Mrs. Blowers heeft vastgesteld, dat haar
muizenfarm een zaak is, die haar leider, in dit
geval leidster, een aardige verdienste oplevert.
Bijna iedere week heeft er in Engeland ergens
een .jnulzenshow” plaats, waarbü haar „lieve
lingen” er met de eerste prüzen vandoor gaan.
Bovendien is het bedrüf heelemaal niet kost
baar: voor vier pond per week (ongeveer 35
gulden) voedert ze al die 30.000 diertjes. Over
tollige exemplaren worden aan laboratoria en
medische onderzoekingsinstituten verkocht Er
Echtgenoot: „Nu heb je al
hoed geweigerd heb; als Je me belooft nog uM
dagen te zwügen, krüg je 7n van me!”
DE AAP ÜTT DE MOUW.
„Dat is ook vervelend: ze hebben me
dat ik onmiddellük naar het buitenland ua»
gaan."
Nou ja, maar Je behoeft toch niet
het advies van een dokter op te volgen!"
,Het was geen dokter, het was een advocsstr
HET VERSCHIL.
Tante ontdekt op de kinderpartij een klrfnm
jongen, dien ze nog niet kent
„Wat te dat voor een nieuw gezicht,” vrser
„Dat is geen nieuw gezicht,” zegt de VdM
jongen; „het te alleen maar gewasschen!
EEN KLEINE SCHELM.
is veel vraag, en de prüzen varieeren van F4
tot 3 gulden per dozUn. Maar zooals gezegd
Mrs. Blowers heeft nog heel andere plannen.
ZU heeft ontdekt, dat muizenvellen een prach-
tigen warmen bontmantel leveren. Ze heeft er
zelf reeds een laten maken, doch heeft hem
spoedig aan een Amerikaansche verkocht. De
vellen zün natuurlük klein en voor een mantel
zün er ongeveer 500 noodig.
De diertjes van de muizenkoningin vertoonen
de meest verschillende kleuren. In ieder geval
zün in haar farm alle denkbare bontmonsters
vertegenwoordigd. Tegenwoordig doet de on
dernemende vrouw pogingen, om de vellen tot
damestaschjes. mutsen en pantoffels te ver
werken. Hoofdzaak is de bewerking van de hul
den, waarvóór een ervaren bontwerker noodig
is. Gebrek aan materiaal is volgens Mrs. Blo
wers. dank zü de snelle vermenigvuldiging der
dieren, niet te vreezen.
verheugd omdat” alles weer in orde was.
„We nemen stAlen, schat.”
„We nemen hóüten, lieveling.”
.Neen!"
,4a!”
Zoo kibbelden zü nog een poosje voort en
er dreigde weer een nieuwe breuk te zullen
ontstaan, want noch de een noch de ander
wilde toegeven. Maar het slot was: belden von
den goed er vooreerst niet meer over te reppen.
Doch dien avond ontving Lotte een stalen
Htkamer-ameublement van Harry en hü van
haar eeo deftige heerenkamer in oid-finlah.
Anders in schoonheid dan het eeuwige Rome,
anders dan de vrome schemering van Asslslë.
anders dan het stralende Napels, vinden wü
in Florence het bloesemende „Carpe Diem” van
het Italië der Renaissance.
Stad van bloemen en stad der Renaissance, in
deze twee begrippen ligt heel het karakter van
Florence uitgedrukt.
Van welke der vier windstreken men de stad
ook nadert, reeds van verre is de sfeer van Flo
rence „voelbaar”. De natuur heeft dit juweel
der Italiaansche steden gevat in een weelde van
tuinen, boomgaarden en velden, die in vol
maakte harmonie van kleuren verspreid liggen
op de zacht glooiende hellingen.
Een heerlUk uitzicht op de stad biedt het
hoog gelegen Piazzale Michelangelo. Beneden
ligt de vallei van de Arno, de door zoo tal-
rüke, treurige zoowel als nobele gebeurtenissen
vermaarde rivier, die Florence in twee deelen
snüdt. Dichtbü schünt de Dom en de prachtige
koepel van Brunelleschi, de hooge rechte toren
van het Palazzo Vecchio, t oude, zware paleis
van de Medici, waar de al te vurige monnik
Savonarola bad voor hU den brandstapel op ging.
Op den achtergrond straalt het heuvellandschap
van Flesole in de ^aqfien zuiderzon, wit en
gelukkig. Heuvelen golven achter heuvelen en
ver weg verdwünt, blauw en zwart, het gebergte
van Vallombrosa.
Nauw en smal zün de straten in Florence, opliepen. In den coupé waar de verschrikte kre-
De president van de Vereenigde Staten kan
er zich op beroemen, dat hü lederen dag een
record-aantal brieven Sinnen krügt.
Dit feit wordt het best belicht door een of
ficieel bericht van de postdirectie te Washing
ton, die een vrü lang verslag geeft van het
briefverkeer van president Roosevelt Uit dit
bericht blükt, dat president Roosevelt in het
afgeloopen jaar niet minder dan 9600 dollar
strafporto heeft moeten betalen. Herhaalde ma
len heeft men den president aangeraden, om
I onvoldoende of heelemaal niet gefrankeerde
briefzendingen 4e weigeren, maar dit voorstel
In de drie Baltische randstaten Lltauen,
Letland en Estland, die hoofdzakelük door boe
ren wordeh bevolkt, vindt men een even uit
gebreide als belangwekkende folklore, welke te
ruggaat tot zeer oude tüden. Trouw hebben de
Litauers, de Letten en de Esten niet alleen
aan hun grooten schat van volksliederen en
sagen vastgehouden, die in den barren winter
rondom de kachel opgeld doen, maar zü hiel
den in den loop der eeuwen met vasthoudend
heid aan oeroude gebruiken vast.
Tot die gewoonten, welke ongewUzigd ge
handhaafd hieven, behooren de begrafenisge
bruiken in de Baltische landen. Wanneer daar
n.1. een gezinslid is overleden, worden tot de
begrafenisplechtigheden de naaste verwanten
en de intieme kennissen uitgenoodigd. Een be
langrijk onderdeel van het ceremonieel is het
begrafenismaal, dat zeer overvloedig moet zün
en waaraan allen aanzitten. Is de heer des hui
zes of de huisvrouw gestorven dan moet er een
koe of een rund worden geslacht, opdat groo
te porties vleesch rondgedeeld kunnen worden.
Op den dag van de begrafenis wordt 's mor
gens het stoffelük overschot van den overle
dene in de huiskamer opgebaard. Als alle ge-
noodigden binnen zün getreden, wordt na een
klein ontbUt het gebed uitgesproken. Daartoe
wüst men uit den kring der aanwezigen een
z.g.n. „paternleks” (een woord, dat afgeleid is
van paternoster) aan, meestal iemand, die den
overledene goed gekend heeft. Is de ontslapene
een man of een vrouw op leeftUd, dan draagt
de zoon het kruis, maar indien een kind ge
storven is, brengt het ceremonieel mede, dat
ook een kind het kruis in zün handen moet
dragen.
Wanneer het stoffelük overschot van
man ter aarde wordt besteld, worden hand
schoenen om het kruis gebonden, bü de begra
fenis van een vrouw daarentegen een paar kou
sen. Nadat er gebeden is, dragen vier mannen
de doodkist uit de woning en tillen haar op
den platten boerenwagen. Achter deze kar loe
pen allen mede naar het kerkhof. De naaste
familieleden alleen zitten op den wagen bü de
kist. De stoet wordt voorafgegaan door den
..paternleks", die eveneens in een wagen is ge
zeten. Tüdens den gang naar het kerkhof wor
den onderweg vele liederen gezongen. Ook de
klaagliederen vormen een gewichtig onderdeel
van deze typische begrafenisgebruiken, die én
in de steden èn op het platteland streng in
De vier scherpe snütanden van Mn
zün voor hem van het grootste belang
ttrüd voor het bestaan. Elke tand is 100
plaatst, dat hü dien in de tegenoverlig»’
kaak ontmoet en ze elkaar aldus eeo
geslepen houden als een mes.
Intusschen zat Lotte in diepe gepeinzen ver
zonken op haar kamer. Haar woede begon te
bezinken. Ze zag Harry al getrouwd met een
ander en zichzelf als oude vrUster, want ze
zou hem nooit kunnen vergeten. Als ze nu al
niet een opoffering voor hem over had, wat
zou het dan later worden? Hü had gelük: er
waren tegenwoordig aardige meubelen van
verschillende houtsoorten. Annie, haar nicht,
had haar huls er gezellig mee ingericht en toch
deed het niet ouderwetsch aan. Dat mosgroen
kleed en de terra-cottakleurlge overgordünen
daarbü en die Perzische kleedjes, de meubels
in old-finlshwas toch ook wel smaakvol
en als Harry die nu liever zag.... En hü was
immers-haar licht, haar zon.... hem kon ze
niet missel^, want het leven leek haar nu al
zoo somber en treurig, nu ze die breuk tus
schen hen veroorzaakt had.
Lotte nam haastig papier en pen en begon
aan een brief voor hem, waarin ze schreef dat
hü het meubilair kon nemen, hetgeen hü ver
koos. Ze zou hem er nooit eenlg verwüt van
maken.
ZUn brief en de hare kruisten elkander.
Nu stonden ze weer voor hetzelfde vraagstuk.
Hoe dit opgelost?
Harry belde Lotte aanstonds op.
„Kindje, wat maak Je mü gelukkig! Maar
jk denk er beslist niet meer over houten meu
bels te nemen."
„En ik wil geen stalen,” telefoneerde Lotte
met nadruk. „Hoe moet dat nu?” lachte ze.
Men denkt er in Engeland over de
schoolborden in witte te veranderen.
beschreven worden met «’’art L~'
„En als JU maar niet vergeet, dat ik mü nooit
thuis zal kunnen voelen in zoo’n koud
doende omgeving," wond Harry zich op.
,Dus JU zoudt in een moderne villa oude
beis plaatsen?” spotlachte Lotte.
„Geen oude en geen moderne. Ik zou den
gulden middenweg nemen. Er zün tegenwoor
dig zulke aardige ameublementen, die niet aan
den ouden tüd herinneren, en toch prachtig
zün."
,^le dan maar een vrouw te krügen, die het
hierin met Jou eens is,” beet Lotte hem toe.
,Jk wil geen andere dan stalen.” In een wip
was ze verdwenen. Harry liep haar na en zei
dat dit geen reden was om boos te worden.
Lotte hield zich oostindisch doof. Hü stapte
naast haar voort, doch op hetgeen hü zei kreeg
hü geen antwoord.
„Moet het een breuk tusschen ons worden,
Lotte?” vroeg hü.
,Dle is er al,” beet ze hem nu toe.
Toen hield Harry niet langer aan en sloeg
een andere straat in. Lotte liep door en nam
de tram om naar huls te gaan. Woedend was
ze. Woest! Verbeeld je! Een modern huls met
eikenhouten meubels! Haar kennissen zouden
denken dat ze heelemaal geen smaak had. En
zü met haar moderne ideeën en moderne le
vensopvatting, waarover ze altUd uitpakte, sou
haar eigen ruiten inslaan. Stel je voor!
Ook Harry liep in zichzelf te pruttelen en
te foeteren. Wat ’n idee! Stalen meubelen! Gor-
dUnen als voor een slaapkamer! Neen, dat
nooit! Dan moest zü maar met Nico Brasten,
dien kwast, dien kwibus, trouwen. Die zou er niet
op tegen zUn, dat ze dergelüke misbaksels in huls
zette. HU leek in z’n fatterige kleedlng zélf een
misbaksel en zün karakter was al even koud
en koel als al dat staal. Ja die twee pasten
uitstekend bü elkaar. Hoe had hü ooit een
minuut kunnen denken, dat Lotte en-hü goed
samen overweg zouden kunnen? Als ml de meu-
bileering al een struikelblok werd, wat sou er
dan voor goeds van een huwelUk tusschen haar
en hem terechtkomen? Eigenlük nog maar
goed, dat deze eigenschap zich kort na onze
verloving openbaarde, vond hü. Maar toch....
Harry mümerde en hoe langer hü nadacht,
hoe dieper de rimpels in zün voorhoofd wer
den boe pünlüker de trek om zün mond.
ten werden uitgestooten, werd tenslotte aan de
noodrem getrokken en de trein kwam tot stil
stand. Het tragi-comische voorval had nog een
gerechtelük naspel, want de jeugdige boosdoe
ners werden tot geldboete veroordeeld.
Dit op zichzelf weinig belangrUke voorval
typeert de vooral bü het vrouwe! Uk geslacht
zooveel voorkomende afschuw voor muizen.
Daarom doet de „profetie” van een Engelsche
dame, een zekere Mrs. Blowers uit Hampstead,
wel een beetje vreemd aan.
Onlangs verzamelde zich voor een telefoon
cel te New-York een groot aantal menschen,
die allen dringend wenschten te telefoneeren,
doch vergeefs moesten wachten. De man, die
zich in de telefooncel bevond, was er name
lUk absoluut niet toe te bewegen, zün telefo
nisch gesprek te beëindigen, hoewel hü reeds
een vol uur had doorgebracht met telefonee
ren. Tenslotte verloren de wachtenden hun ge
duld; zU rukten met geweld den aan de tele
foon zoo spraakzamen man uit de cel. Deze
gewelddadige onderbreking van het telefoonge
sprek maakte den man zoo vertoornd, dat hü
een aanval van woede kreeg en in een zenuw
inrichting moest worden opgenomen.
In de zenuwinrichting werd de.xnan nauw
keurig onderzocht en de doctoren stelden de
diagnose, dat de patiënt in zekere mate- aan
„telefoonzucht” leed. Men ontdekte namelUk,
dat de man een manie had om den geheelen
dag door te telefoneeren. Geen telefoon was
veilig voor hem. Bevond hü zich in zün wo
ning of op zün kantoor, dan telefoneerde hü
voortdurend: passeerde hü op straat een tele
fooncel, dan moest hü dadelük iemand op
bellen. De zenuwartsen van genoemde inrich
ting verklaarden, dat menschen, behalve aan
alcohol en opium, ook aan telefoneeren ver
slaafd konden raken. Het aantal menschen.dat
aan deze ziekte lUdt. moet, volgens de zenuw
artsen van New-York, aanzienlük grooter zün
dan men in het algemeen geneigd zou zün te
gelooven.
De geneeswüze van den „telefoonzuchtige”
komt eenigszins overeen met die. welke men
toepast op drankzuchtigen en opiumschuivers:
hü wordt onderworpen aan een onthoudings-
kuur. In de kamer, welke de zieke bewoont,
bevindt zich geen telefoon. De muren en deu
ren zün zoo geluiddicht, dat geen telefoon
signaal noch een telefoongesprek uit het ne-,
venvertrek het oor van den telefoonzuchtige
kan bereiken.
De patiënt is al weer zoo goed vooruitgegaan,
dat hü alleen nog in de middaguren wordt
overvallen door een verlangen om te telefonee
ren. Tüdens het verdere gedeelte van den dag
kan hü de telefoon gemakkelük ontberen. Wat
echter van zeer veel belang is voor den zenuw-
toestand van den jongeman is het feit, dat hü
's nachts niet meer wordt geplaagd door „te-
lefoonnachtmerries”. De patiënt is aar) de be
terende hand. De doctoren vragen zich ech
ter angstig af, hoe hü zal zün. wanneer hü
de inrichting verlaat. Zal hü niet spoedig weer
in zün oude kwaal vervallen? De toekomst zal
dit echter moeten leeren.
-j- otte en Harry, verloofden, liepen gearmd
I door de voornaamste winkelstraat. Zü
bleven staan voor een uitstalling van meu
belen.
,Noe kan iemand zulke stalen meubels mooi
vinden,” misprees Harry. „Ze doen mü altüd
denken aan de folterkamer van een tandarts.
Wü zullen onze woning knusser inrichten,
nietwaar, schat?”
„En ik vind ze juist zoo prachtig,” zei Lotte.
„Op dat ander soort meubelen ben je al zoo
lang uitgekeken. Die hoeren voortaan bü oudere
menschen. Neen, Har, ons nestje moet hyper
modern zün. Het zou Immers niet bü ons pas
sen, die zware meubels en die duffe kleeden?
Men zou zelf een gevoel van dufheid krügen,
een gevoel of men veel ouder is. Licht enfrisch
met helle tinten en natuurlüke kleur. Büvoor-
beeld: fün geel met pauwblauw en dan lichte
gordünen, lichte tapüten, lampen met heldere
kappen, tafels met glas....”
Alles koud en, geen enkele warme tint,
die een genot is voor de-oe^en,” smaalde Harry.
„Ik dweep niet met die nleuwerwetsche dingen.
Ik word er nu al huiverig van.”
,X>ua.... Jü zoudt lompe meubelen verkie
zen?" vroeg Lotte een beetje beleedigd.
,Rr is geen sprake van lompe meubelen, maar
van gewone eiken of van een ander soort hout
en stoelen, waarin ik mü veilig voel. Die stalen
geven mü den Indruk, dat ze elk oogenblik door
zullen zakken." X
„Dus.... JU zoudt beslist houten nemen?"
.Natuurlük!”
,4e bent hierin nog vreeselük antiek," vond
Lotte, zich opzweepend. .Maar als Je dan maar
weet, dat ik geen zin heb, onze woning met
dergelüke ouderwetsche prullen te ontsieren.
Vader heeft me een prachtige villa beloofd, na->
tuurlük modern, mo....dèm, versta je, en daar
passen alleen moderne meubels in. Ik zie daar
al de lage kamers met de groote breede ramen,
die veel son en licht doorlaten, gevuld met
donkere meubelen en donkere gordünen. Wat
'n wansmaak! Gruwelük! Hoe kun je zoo wei
nig schoonheidsgevoel hebben?"
.Maar t gezellige, Lotte, het knusse. Ik houd
nu eenmaal niet van al dat lichte gedoe.”
,M> ik wel,” snauwde Lotte. „Als je dat maar
ntet véTgMt»** v
Enkele maanden geleden had in de buurt van
Manchester een groteske gebeurtenis plaats.
Enkele dorpsjongens wierpen een doode muis
in een voorbürüdenden personentrein. Onder
de passagiers ontstond een groote verwarring.
Verschillende Jonge meisjes vielen flauw, ter-
wül enkele oudere dames bü het gedrang, om
uit den coupé te komen, lichte verwondingen
elegen büna in het hart van Italië aan
Q- y de kruising van belangrUke spoorlUnen,
die het met alle groote steden van Italië
verbinden, oefent Florence een krachtige aan
trekkingskracht uit op lederen toerist, die Italië
bezoekt.
In de provincie Sjansi is op het landgoed
van de Chineesche dame Szu een groote
bomvrüe kelder gebouwd, waarin de zonder
linge vrouw met haar roode vaas vlucht,
wanneer gevaren vanuit de lucht haar stil.
Ie woning bedreigen. De zorg van deze Chl-
neesche voor haar roode vaas zal men tl-
leen kunnen begrüpen, wanneer men weet
dat zü met deze vaas getrouwd is.
Vüf en vüfüg jaren geleden kon de genetml
en mandarijn Szu zün vriend en buurm».
Llang Ki, rector van de keizerlüke unlveru.
telt te Peking, mededeelen, dat zün echtgenot
te hem een dochter had geschonken. Toen
denzelfden avond deze gebeurtenis bQ een kop
thee bespraken, deed Liang Ki opeens ‘n voor
stel. om die kleine dochter nu reeds met tijn
zoon, die zoo juist vier jaar oud geworden wu
te verloven. Dat was niets büzonders in Chin,
De ouders regelden altüd de huwelüken de
kinderen en het gebeurde nmar zelden, dat da
kinderen niet bereid waren de wenschen hun.
ner ouders te vervullen.
Vüftien jaar later, toen de dochter van gp.
neraal Szu tot een schoon jong meisje vu
opgegroeid, zs*g zü voor den eersten keer haar
verloofde, den zoon van Llang KL De vadert
en het lot hadden het blükbaar goed met haar
voor gehad, want het werd bü den tongen m.»
en ook bü zün bekoorlüke kleine bruid een lief*
op het eerste gezicht!
j
