De bomaanslag te Rotterdam
De avonturen van een verkeersagentje
c:'..
D^BBELM^N
I
een
„hoogstaande vrouw
HET MYSTERIE THANS
GEHEEL OPGELOST
A?l
h
MAANDAG 30 MEI 1938
Sovjet-agent de dader
Oberleutnant Konovalec
ititit
Academische examen*
2
BILJARTEN
Hoofdklasse klein biljart
van
GOEDE ZEEP STAAT
OP
OP Q GOEDE ZEEP STAAT
n
a
KAMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND
Leider van de nationalistische
beweging in Oekraïne door
tjjdbom gedood
Waarom B. zweeg
Helsche machine ingepakt
VW HUID
Iseeft de 2 ohen
CASTELLA noodig!
Spel van kat en muis
Inlichting kwam te laat
r.i-
s ragisch moment
aar is de dader?
231
T
4
den tijd gekomen achtte, uit den weg te ruimen.
ie
ndn.
b
MÜ.
Eerst toen ging B. een licht °P> 1st men
71
ontwikkelde de
MO
I
i
op.
(Wordt vervolgd)
«S6ÉM
96
57
MO
293
MO
308
h.a.
78
7.88
44.44
38
390 3g
Bewerkt near het Franach
door CHRISTINE KAMP
De oprichter wee* hun nu, boe toj stenen moesten plukken.
Dat moest heel voorzichtig geschieden, want als een ster Ml
het plukken brak, dan kon men zich erg branden. „Let U maar
goed op," geide de opzichter. „Ben gewaarschuwd man geldt
voor twee."
De scheepsprocessie op den Donau was een der hoogtepunten van het Eucharis
tisch Congres te Boedapest. De fraai verlichte boot, die in een glazen hut ’t Aller
heiligste over de wateren voerde
nU).
na
ej. X
Haat
L van
m d.
ÜMk
larta-
juant
gtwa
2-4
0-4
Ook toen de politie hem tenslotte in den loop
van den avond mededeelde, dat zijn vriend N.
tengevolge van een bomaanslag om het leven
was gekomen, geloofde B. daar niets van. HU
stelde zelfs voo weinig vertrouwen in al die
menzchen in dat groote gebouw, dat hü wei
gerde voedsel tot zich te nemen ot koffie te
drinken. Teneinde raad heeft men toen twee
inspecteurs van politie met den man naar het
ziekenhuis aan den Coolsingel gezonden, waar
zü B. met het stoffelijk overschot van zjjn ka
meraad hebben geconfronteerd.
Het eerste wat men deed was veroohlUen-
den poUUeeentrales In Euopa ombQzonder-
heden vragen. Aan Praag werd gevraagd of
daar een ■akeré'hora bekend was, aan Ber-
-Wn af men daar een zekeren Nowak kende.
De antwoorden waren zeer positief: beide
centrales berichtten, dat deae mannen on
bekend waren en Berlün telegrafeerde, dat
de passen vatoch moesten sQn.
hier te Rotterdam heelemaal niets kwaad*
met ham voor bad, maar dat alle* wat hem
in den loop van dezen dag was medege
deeld, waarheid was. B. was in het zieken
hui» aan een hevige gemoedsbeweging ten
prooi, hü verloor bijna het bewustzijn en
stond steeds met het hoofd te schudden,
alsof hU nog niet geloofde, dat N. op aoo
gruwelijke wljae om het leven wa* gebracht.
Bü die gelegenheden had deze Sovjet-agent,
die onder meer onder den naam van Waluck
bekend staat, zich aoo weten voor te doen, dat
Konovalec hem volkomen was gaan vertrouwen.
Men moet er overigens niet aan denken, hoe
de situatie zou zijn geweest, indien Konovalec
niet direct hotel Atlanta zou hebben verlaten.
Dertien minuten over twaalf verliet hjj het over-
volle café, dat aan dat hotel is verbonden en
veertien minuten over twaalf, toen hij nauwe
lijks vijftig stappen had gedaan, ontplofte de
tijdbom, waardoor (notabene in de open lucht)
nog eenlge panden aan den Coolsingel tot twin
tig meter diepte zoo beschadigd zijn, dat drie-
steensmuren zijn gescheurd als bordpapier. Was
deze bom ontploft in het café, dan zou de ramp
niet te overzien zijn geweest en het aantal
dooden evenmin
De Bruin
Mulders Sr.
Hoogland
Mulders Sr.
De Bruin
Vreeswijk
400
117
71
4*0
400
193
32
1M
113
41
14
14
brt.
18
18
48
8»
37
37
15
15
18
18
19
19
9
3857
8*5
38.86
12.86
13.79
1036
gem.
33*3
33*3
31.06
15*6
14*1
11.41
AC.
Oort
vu
srlisto
t vu
t vu
iliert
t u
re. en
ver-
Van deze mededeelingen heeft men direct weer
afschriften gezonden aan Berlün en toen kwam
weldra het antwoord, dat zulks klopte. Zoo had
men dus de identiteit van belde mannen vast
gesteld.
Teruggekeerd op het hoofdbureau vertelde
B. toen plotseling, waarom hij steeds had
gezwegen. Op het moment, dat de beide
rechercheurs hem op straat hadden aange
houden, had hij In de meenlng verkeerd,
dat hü in handen wa* gevallen van de
Oepeoe.
deden gereedgemaakt,
rvestigd, was ook een
taovalee, er waren be-
dit zegt
Toen Baranoff eenmaal wist, dat hij gerust
vrijuit kon spreken, kwam er nog meer los. Hij
was in den loop van Zondag te Weenen opge
beld ten huize van een zekeren dr. Szuko, waar
hij tijdens zjjn verblijf in die stad vertoefde.
Konovalec (want die was het, die hem belde)
had hem toen opdracht gegeven om zich zoo
spoedig mogelijk naar Rotterdam te begeven In
verband met gewichtige besprekingen. Dit was
niets bijzonders, want er waren reeds meer
malen dergelijke samenkomsten geweest te Rot
terdam. Hierbij waren alleen aanwezig geweest
Konovalec zelf, Baranoff en nog een derde man.
Zoo I* Maandag J.I. de bespreking in hotel
Atlanta aan den Coolsingel weer gevoerd en
het „traditioneele” pakje is Konovalec daar
bij weer overhandigd. Ditmaal wa* t echter
geen geld, sigaretten of bonbons, ditmaal
zat er een helsche machine in het zorgvul
dig geprepareerde pakje en Konovalec 1* op
gruwelijke wfjse om het leven gekomen.
Mulder* Jr.
Poyck
Damman
Mulders Jr.
Beekhof
Damman
pnt.
400
400
400
18*
110
43
85
93
-xt
•V
lej. A
lej. J.
vw-
1-4;
Bto-
en B.
144
1 vu
d
Svd
erlle-
2-4
Hoogland
Mulders Jr.
«um,
>r dm
vzsrin
leu
Mint».
voor
wsst-
t«*
t*.
dtaeh.
36.—
10.56
get mysterieuze waas, dat een week laag
heeft gehangen rond de ontploffing op den
Coolsingel te Rotterdam, to dan toch, -dank
g|j het prachtige werk van de Rotterdam-
Khe politie en Justitie, geheel opgetrokken.
Bet to gebleken, dat er inderdaad een poli
tieke moord is gepleegd en wel op den leider
ma de nationalistische beweging in Oekraï
ne, den 47-jarigen Oberleutnant Eugen Ko-
novaiee die op een vaischen pa* ten name
ma Jo*eph Nowak reisde.
Teneinde volledige zekerheid te krijgen om
trent de identiteit van het slachtoffer heeft de
politie, toen zij er achter kwam, dat Konovalec
eigenlijk te Rome woonde, zijn echtgenoote ge
telegrafeerd, dat er een ongeluk was gebeurd
en of zjj wilde overkomen. Inmiddels waren
ook uit Berlijn foto’s van het slachtoffer over
gekomen en die bleken inderdaad volkomen
overeen te stemmen. Behalve de echtgenoote
van Konovalec zijn ook nog twee oude oorlogs-
kameraden, die niet meer in de Oekraftiische be
weging zitten, maar die het slachtoffer nog
vijf A zes Jaar geleden hebben gezien: een ge
wezen generaal en een Weensche „Hofrat" naar
Rotterdam gekomev
Het voortgezette onderzoek wee* uit, dat
deae derde man, waarmede Konovalec «n
Baranoff samenkomsten hadden gehad, SS.
in November-December van het vorige Jaar
'te Brussel en In Februari van dit Jaar even
eens te Rotterdam, een gewezen Oo*t-Oe-
krainer moest zijn, die overgeloopen wa*
naar de tegenpartij, de Sovjets.
Toen ging men het veld in. De maankabouter* droegen groote
manden, zooato de bloemenplukaters in het bollenland ze dragen,
en de gasten van den maankoning liepen achter hen. „Wat een
sterren," zeide de professor. „Ik heb niet* dan sterretje* voor de
oofljen.**
GRONINGEN. Doctoraal examen Germaan-
sche taal en letteren (Duitach) de heer J.
Hoekstra te Leeuwarden.
Waarheen de Sovjet-agent is gegaan, weet
men niet. Bij geruchte vernamen wij, dat deze
Zaterdag zou zijn gearriveerd met een Rus
sisch schip, de Menshihsky, waarmede hij in
den loop van Dinsdag weer zou zijn vertrokken.
Daaromtrent 1* echter niet* zeker en de politie
staat hier vrijwel voor een niet op te lossen
raadsel.
komen. Hoewel officieel de oorlog was afge-
loopen, duurt de kamp om de zelfstandigheid
in de Oekraïne nog steeds voort en aldus stond
Konovalec, die bovendien in den Poolsch-Russl-
schen oorlog aan de zijde der Polen en in den
Gedurende al dezen tijd heeft deze W„ of
hoe hij dan ook heeten mag, een spel van kat
en muls gespeeld met het slachtoffer. Zoo ge
raffineerd waren de werkmethoden van dezen
Sovjet-handlanger, dat er op geregelde tijden
besprekingen werden gevoerd om de Sovjets met
woord’en daad te bestrijden. Men ging van Sov-
jet-zijde echter nog verder: bij diverse gelegen
heden bracht W. geld, sigaretten en bonbons
mee. Deze dingen en ook de vaak zeer aanzien
lijke geldsbedragen waren «pmengedaan in een
pakje ter grootte van een schoenendoos, dat
den leider Konovalec dan in gezegelden staat
werd overhandigd.
Aldus heeft deze Sovjet-agent anderhalf jaar
lang de tegenpartij met geld gesteund om de
beweging op te bouwen, zulks met het eenlge
doel om het vertrouwen van Konovalec te win
nen. En steeds moet daarbij het zwaard van
Damocles hem boven het hoofd hebben ge
hangen, want al deze voorbereidingen waren
alleen getroffen, om Konovalec, wanneer men
Volgens nadere berichten
strijd zich als volgt)
Beekhof
Mulder Sr.
De pias van Konovalec was echter niet valsch
in den gewonen zin van het woord. Het boekje
was echt, maar evenwel niet van die papier
soort, welke men heden ten dage In het Duit-
sche rijk gebruikt. Het was een pas van onge
veer tien jaar geleden en vermoedelijk is hij
dan ook reeds tien Jaar-
De foto, die er op was
tien jaar oude foto van B
hoorljjke stempels op geplaatst
evenwel weinig, omdat deze stempels gemakke
lijk nagemaakt kunnen worden en de ver
dere beschrijving alsmede de handteekenlng
klopte.
Zijn verklaringen kwamen hierop neer, dat
Nowak in werkelijkheid wa* Oberleutnant Eu
gen Konovalec, Fuehrer van de Oekralnlsche
beweging, die, tegen het Sovjet-reglme in, nog
steeds strijdt voor een aelfstandlge eenheid: het
1
Toen hij werd gearresteerd, had hij steeds het
beeld voor zich gehad van Koetjepof, die ook
op straat was aangehouden cm daarna spoor
loos te verdwijnen. „Nu ga ik er aan" waren
zijn eenlge gedachten. En of men hem nu al
had verzekerd, dat dit een „Pollzeiamt” was,
hij dacht dat hij nu in de val wa* geloopen
die de Oepeoe voor hem had opgesteld. Toen
hij hier eenmaal overheen was, werd B. ook
mededeelzamer. En spoedig kwamen de ver
klaringen toen los, verklaringen, die van zeer
groot belang zjjn geweest voor de politie.
Deze man, die ongeveer dertig jaar moet zUn,
flink, rijzig, breed, een donkerbruin type met
achterover gekamd haar, zeer elegant gekleed
en die zich ook als heer wist voor te doen, is
voor de eerste maal met Konovalec in aan
raking gekomen ongeveer anderhalf jaar ge
leden.
elkander aan.
een smartelijk
ging voorbij
Arthur de hal
tte.
t min.
«teder
rijkers heeft gestreden als officier, bij de Oe
peoe op de zwarte lijst. HU was daar gebrand
merkt als de ziel van de nationalistische be
weging en Moskou had er het grootste belang
bU, dat de kern van deze beweging uit den weg
werd geruimd. Op welk een uiterst geraffineerde
manier zulks is geschied, zal -nog nader blUken.
Bora gaf toen tegelUkertUd toe, dat hU geen
Bora maar Ladislav Baranoff heette. ZUn pas,
bevestigde hU, was valsch, died had hU te Praag
gekocht. Konovalec die tevens leider van het
Oekralnlsche Pressebüro te BerlUn was en in die
stad ook zUn hoofdkwartier had was met
Bora reeds meermalen naar Rotterdanl ge
reisd in verband met besprekingen. De verhou
ding van Baranoff tot Konovalec was echter
niet die van vriend tot vriend: ,Dazu war er
viel zu alt und *u hoch, er mr mein Fuehrer”
zoo kenschetste Baranoff de situatie zelf. Uit
Baranoff’s verdere verklaringen kwam vast te
staan, dat hU Konovalec’s koerier was en dus
maar een ondergeschikte plaats in de bewegin»
innam.
Jammer genoeg is er slechts één persoon ge
weest, die dezen Waluck heeft herkend en dat
to de kellner van Atlanta. Volgens dien* ver
klaringen 1* Konovalec om even twaalf uur bin
nengekomen. HU sprak slechts gebroken
Dultsch en bestelde een glas Cherry. Even later
kwam er een andere man, die een verzegeld
pakje naast Konovalec op een stoel legde. De
belde mannen wisselden eenige woorden, maar
toen de kellner de bestelling kwam opnemen,
heeft W. zich gebukt om te trachten zUn ge
zicht te verbergen. Op zUn gemompel om bier
in gebukte houding beeft Konovalec de bestel
ling doorgegeven aan den kellner. W. heeft zUn
bier schielUk opgedronken en is verdwenen.
Direct daarop rekende Konovalec at en ging
ook heen. Een geluk bU een tragisch ongeluk.
De kellner heeft echter op het moment, dat W.
B is reeds eerder te Genève (in 1934) een
«nsisg op Konovalec, die tevens leider van
bet Oekrainsche persbureau te BerlUn was, ge
pleegd. Deze aanslag is echter mislukt en de
deders, twee Sovjet-Russen en een Zwitsersche
bolsjewist, zUn toen gevat en opgesloten. Dit-
m«.i is Konovalec echter het slachtoffer ge
worden van een gerafflneerden, reeds geduren
de twee jaar voorbereiden, aanslag.
De man, die Konovalec door middel van
een tijdbom, welke hem in hotel Atlanta aan
den Coolsingel te Rotterdam 1* overhandigd,
den dood in heeft gezonden, 1* een onge
veer 30-jarige Sovjet-agent, die onder meer
bekend staat onder den naam Waluck. Deze
is voortvluchtig en men vermoedt, dat Wa
luck reeds denzelfden dag ons land heeft
verlaten.
Ik
5.
dn.
wegging, hem opgenotnen en later bleek, dat
hjj volkomen aan bat signalement van d* po
litie beantwoordde.
Het 1* evenwel h*el Jammer, dat de betref
fende kellner dan eersten keer, dat een inspec
teur van politie de diverse hotels aan den Cool
singel bezocht om eventueele inlichtingen in te
winnen, blijkbaar net vrij was en deze van zoo
groote importantie zijnde inlichting pa* een
dag later binnenkwam dan noodig wa* geweest.
Indfen het Inderdaad *oo is, dat W. pa* Dins
dag is vertrokken, dan had hU waarschUnlijk
nog kunnen worden asmgehouden.
Dat de ontmoeting van zoo korten duur 1*
geweest, is heel begrUpelUk, want Konovalec
was zeer voorzichtig. HU wist, dat er op hem
werd, geloerd en daarom was hU tegenover een
leder wantrouwig. Waluck moet een landsman
van hem zUn geweest, want een Rus had hU
zeker niet vertrouwd.
Den tragische bUsonderheid is, dat de echtge
noote van Konovalec dezen man steeds beeft
gewantrouwd, evenals Baranoff trouwens. Bel
den hebben Konovalec telkens weer gewaar-
schuwd voor dezen man.
Omtrent de samenstelling van de ontplofbare
stof verkeert men nog steeds in het onzekere.
Men neemt voorshands aan, dat er een klein
doosje met explosieve stof in de groote doo*
heeft gezeten. Daaronder moet een kleine hel
sche machine *Un aangebracht geweest. De
blauw-roode vlam, die verschillende personen
hebben gezien, moet van bet ontsteklngsappa-
raat gekomen zUn. Deze vlam is ongeveer twee
A drie meter hoog geweest.
Het explosief kan alleen bU zeer groote hitte
zUn ontploft. Dat er een ontzettende tempera
tuur heeft geheersebt een fractie van een secon
de voor de explosie, i* niet, alleen gebleken uit
het feit, dat het lichaam zeer ernstig verbrand
was, maar evenzeer uit de omstandigheid, dat
een markstuk, dat in de portemonnale van het
slachtoffer zat, finaal is gesmolten.
Het to voor 99 pCt. zeker, dat Baranoff vol
komen de waarheid heeft gesproken en geheel
te goeder trouw naar Rotterdam is gekomen,
maar de justitie acht zich door het eene procent
van onzekerheid nog niet gerechtvaardigd hem
thans reed* op vrije voeten te stellen. Al* vreem
deling zonder middelen van bestaan wordt bü
dan ook voorlooplg nog vastgehouden.
Thans 1* voor wat Rotterdam betreft, de op
lossing van het dram* gekomen. De sluier, die
vUf dagen lang heeft gehangen rond een myste-
rieuzen moordaanslag, is opgelicht, de spanning,
die gansch Rotterdam van dag tot dag heeft
vastgehouden, hoe de ontknooping van dit dra
ma zou zUn, is geweken.
De Rotterdamsche politie, onder leiding van
commissaris Roszbach, heeft een topprestatie
geleverd, die in de annalen van de politie zal
geschreven worden in gulden letteren, want uit
een minimum van gegevens heeft zu binnen
vUfmaal 34 uur een compleet dossier kunnen
afsluiten. En dat wil wat zeggen in een zaak,
die tot op dit moment gelukkig eenig tr
Nederland is....
Brttoch
Wtoi
l, 4-J,
UI u.
iwhne»
1.7^,
1 voor
Dit kon BerlUn daarom weten, omdat de eer
ste pas, als Dultsch papier, daar geregistreerd
moest staan en op den pa* van Bora, een Isje-
chisch bewUsstuk, een Dultsch visum was ge
steld, waarvan de Gestapo moest weten.
Toen de politie wist, dat de passen of valsch
of vervalscht moesten zUn, heeft men B. ander
maal aan den tand gevoeld. Bora vertrouwde de
politie echter niet en hield zUn mond.
Om zUn vertrouwen te winnen, heeft de politie
eerst al het mogelUke gedaan om den man op
zUn gemak te stellen. Maar aan de mededeelin
gen: „Pollzeiamt”, kende B. bUJkbaar zelf een
gere broers
James.
toen de
Alshem-Park
redenen op,
Molly en de kleine Joe geen dupe waren.
„O aoo." riep James uit „Willen ze on* niet
meer zien? Wat to er toch tusschen je vader
•n hen, Marian?"
De jonge vrouw antwoordde met een ontwU-
kend gebaar en sprak over iets anders. Wat
den dokter betreft, aUn schoonzoon en zUn
kinderen zouden het niet gewaagd hebben hem
te ondervragen en Julia bleef zwUgen.
In Londen was het niet anders. Arthur had
de kamers verlaten, die hu bU *ün zuster be
woond had. HU had zich in de stad gevestigd
en zette geen voet meer in het. groote huls van
mrs. Brlce. ZUn broers en zusters moesten hem
opzoeken, als *U hem wilden spreken en op
hun vragen antwoordde hU categorisch: „Luis
ter. Ik kan niet ontkennen, dat er iets gekomen
is tusschen vader, Cecile en mU. Het te een
ernstige reden, waarom wU elkander niet meer
zien. Vraag mU niets meer en laten wU ten
minste altUd vereend blUven."
Cecile, die nu achttien Jaar telde en schit
terende examens had gedaan, had een betrek
king aangenomen in een college, waar zU moe
dig werkte in de hoop let* aan Juli* te kunnen
teruggeven van hetgeen haar ontnomen wa*.
en zuster* en zelfs som* aam
Mur de verwondering wa* groot,
vacantle kwam en zU die niet in
doorbrachten. ZU gaven vage
wamvan James, Ellen en zelf*
doen, zeide B„ dat hU *Un vriend N. kwam op
zoeken. De politie deelde hem toen mede, da»
hU N. niet meer zou aantreffen, zonder hem
vooralsnog te zegg^p, dat N. op zou tragische
wU»e om het leven wa* gekomen. B, geloofde
dat niet: hU wa* er van overtuigd, dat hU N.
wél zou treffen.
De politie had de grootste moeite cm B. aan
het praten te krijgen. AanvankelUk weigerde
hU vrijwel elke inlichting en later zal blUken
waarom. Tenslotte wist men op het hoofdbu
reau nog van B. los te krijgen, dat hU Zondag,
toen hU te Weenen vertoefde, een telefoontje
had gekregen van N„ om zich per eerste ge
legenheid naar Rotterdam te begeven, waar zU
elkaar zouden ontmoeten. Dit klopte in ieder
geval met het spoorkaartje, dat men op N. nad
gevonden. Bovendien zeide B., dat nU hier van
N. een groote som geld in ontvangst moest ne
men, hetgeen wel merkwaardig was, omdat op
het stoffeWk overschot van N. tien Ameri-
kaansche dollar* en op B. zes Amerikaansche
dollar* waren gevonden. r was met het
vliegtuig uit Praag meegekomen, omdat er,
toen hU het telefoontje van N. kreeg, geen trein
meer ging. Ook deze verklaring bleek bU na
vraag heel waarschUnlUk. Aangezien er ook in
de verdere papieren en bagage van B. geen
verdachte dingen werden gevonden, nam de
politie voorshands aan, dat B. geen kwade din
gen in den zin had en In ieder geval een man
was, die op vriendschappelUken voet met het
slachtoffer stond.
Bovendien was er ook een verklaring te
vinden voor het wegloopen van B. In zUn pa
pieren vond men ook een tiriefje met lantee-
kenlngen, waarop behalve hotel Central nog
twee andere hotels te Rotterdam stonden aan
gegeven. Dit deze aanteekeningen bleek, das.
indien B. Novak niet in Central zou aantref
fen. hu hem misschien op een van deze, twee
andere adressen zou kunnen vinden. Boven
dien had B„ toen men hem aanhield, bealé-
De resultaten van de voortgezette partUen
van het kampioenschap van Nederland hoofd
klasse klein biljart, in Amsterdam gespeeld,
tuiden:
Bü de ontmoeting van dit drietal heeft zich
ten polltlebureele een tragisch moment voor
gedaan. „WU zUn hier heel wat gewend”, zeide
ons commissaris Roszbach, „maar op dat
oogenbllk kregen wU het zelfs een beetje te
kwaad”. Een van de oude vrienden sprak de
echtgenoote van Konovalec toe„HU is op
het veld van eer gevallen, hU heeft zUn taak
verricht, maar de Oekralnlsche beweging zal
dóórzetten”. Nadat zü het stoffelUk overschot
van Konovalec hadden herkend als dat van
man en vriend, is het drietal naar het zieken
hui* aan den Coolsingel gegaan, waar zU, na
mens de Oekralnlsche beweging hun leedwezen
hebben uitgesproken tegenover de beldebü
dezen bomaanslag gewonde Rotterdammers.
In den loop van Zaterdag zün leden van de
Deutsche Kriminal-Pollzef te Rotterdam gearri
veerd en tevens een particuliere detective uit
Londen, die den leider hebben herkend en die
hebben bevestigd, dat *Ue verklaringen van
Baranoff precies overeenkomen met de wer-
kslUkheld.
bUstering, niet veroorzaakt door den dood van
haar zuster.
Een poo* later ging Julia naar de hal. De
dokter ging er door om naar de huiskamer te
gaan. Arthur kwam daaruit.Opeens zag
Julia hem sidderen, achteruit deinzen.... en
in die eenvoudige beweging was niet meer de
gewone eerbied, maar iets als een instinct
matige afschuw. Zün vader bleef staan en ge
durende eenlge soenden keken vader en zoon
De oogen van Arthur drukten
verwUt uit.maar de dokter
met opgeheven hoofd, terwUl
Inging met gebogen hoofd.
HU bemerkte Julia en ging naar haar toe.
Zün gezicht was smartelUk ontdaan, zün lippen
beefden....
.Arthur, wat scheelt Je?.... Is het om den
dood van onze lieveling? Maar zU i* zoo mooi,
zoo stichtend gestorven I”
„O, züzei hU met een onbeachrüflUke
uitdrukking. „Geloof maar vrU, Julia, dat ik
haar benUd uit geheel mün ziel.... En in alle
opzichten bên ik blü, dat zü Is heengegaan. ZU
heeft te veel geleden, dat begrUp ik nu.”
Een plotsriinge gedachte kwam in Julia/op.
.Arthur, heb Je Madge gesproken?” vroeg zü
angstig.
HU knikte bevestigend.
„O, fias ellendige wezen I" riep Julia uit, de
handen wringend. ,ZU had mü wel geiegd, dat
zU zich sou wreken.... zü heeft met duivel
achtig geduld gewacht op het Juiste oogenbllk."
.Dus is het toch waar?.... Ik heb nog wil
len twüfelen."
Huyyl>n, Wier gelaBt Betuigde van een op-
diepe droefheid, hoewel zü zich als
gewoonte beheerschte, drukte een teederen
Jnu °v het voorhoofd van haar zuster en wilde
helpen om haar af te leggen. De ingehou-
TBnhooP van Arthur was hartverscheuren-
het heftl*e schreien van Cecile, van
wo<M en de andere kinderen, die allen hun
«■1* LUy zoo teeder bemind hadden. De Jonge-
lük TUde.,eM bloemen gaan plukken om het
bedekken en daarom ging hü naar
■^er-cottage. waar de geliefkoosde witte
menigte bloeiden. Cecile ging met
*n uw later zag Juli* Cecile terugkomen,
lm gewoonlük bloaend was, wa*
1» bloemen, die *U mede-
wierp ze over de gestorvene en de
werd vervuJd met den heerlijken geur
Witte seringen D.n liep Cecile weg en
w 4*11». He gewoonlük levendig en beslist
sea’bj?, nü wunkelend en haar gelaat toonde
ïeheimzlnnlge smart en een vreemde ver-
Met een wanhopig gebaar streek hü over zün
voorhoofd. „Twüfelen? Als ik Lily zag sterven
ten gevolge van die onthullingen? Maar het is
zoo verschrikkelUk. Die arme Cecile is eerst in
opstand gekomen
„Weet Cecile het ook?"
,4*. *U wa* bü mü. toen wü Madge hebben
ontmoet, ginds.ZU zal niet sterven van ver
driet, maar zü zal handelen.... en ik ookl”
Een onuitsprekelüke droefheid trilde in de
stem van den jongeman HU kwam niet In op
stand, hü leed vreeselUk in zün fUngevoellge
ziel, vurig gesteldoop eer en deugd, in zün kin
derhart, dat steeds aoo vertrouwend en eerbie
dig wa* geweest
.Arthur, je spreekt van handelen? Wat wil
je doen?”
„Aan vader en aan Marian zeggen, dat wU
alles weten, hun smeeken het kwaad te her
stellen.... Als zü weigeren, zullen wü heen
gaan en nooit meer hier terugkomen, in dit
kasteel, dat hun niet toebehoort. Wü zullen
niets meer van Marian aannemen, wU zullen
gaan werken, zonder ophouden, zonder rust,
om je een weinig terug te geven van hetgeen je
ontnomen 1*."
„En denk je dan, dat ik dat zou aannemen?.
O, Arthur, ik verzeker Je, dat het offer licht voor
mU to geweeat, dat ik met vreugde mün leven
zou hebben gegeven, om voor Jelui die smart
te beepsren.... Arthur, mün lieve jongen, ver
geet alle*, wat Je geaegd is. Het to met vrUen
wil, het is met blüdschap, dat ik dat ongeluk
kige fortuin aan Marian overlaat. Geniet er van
zonder nevengedache.”
HU schudde droevig het hoofd. .Je bent een
heilige, Julia. Nooit Zullen wU zulk een held
haftige toewüding kunnen vergelden.... Maar
het is ons niet mogelUk te doen, wat je voor-
stelt; je hebt zelf te groot gevoel voor eer, om
ons niet te begrijpen en goed te keuren.... Is
het niet zoo?"
Hü had haar hand gegrepen en keek haar
droevig aan.
,Jk kan het niet ontkennen, Arthur, maar het
Is voor mü zoo n verdriet Je zoo te zien lüden.
En voor het geval, dat zü weigert hetgeen
wel vwaanchünlük to, zullen wü elkander niet
meer zien.”
.Hier niet.... Misschien In Londen. Komaan,
lieve Julia, wü moeten moedig zün, onze harten
ten hemel verheffen, waar ons lief zusje voor
ons bidt. Zü heeft stllzwügend geleden, zonder
te morren.Dat moeten wü ook doen, Julia.”
Zü gingen terug naar de sterfkamer. Cecile
zat daar bü het sterfbed met de handen gekruist,
haar gelaat verwrongen door pünlüke gedach
ten. Tegenover haar stond haar vader, onbe
wogen als altüd; met halfgesloten oogen be
schouwde hü het marmerbleeke gelaat van Llly,
waarover een bovenaardsche schoonheid lag.
verhelderd door een hemetochen glimlach.
Het geritsel van een züdcn kleed liet zich
hooren. Marian trad binnen, zü kwam roeen
brengen, die den votigen dag vanaf het vaste
land waren afgeaonden door een dame, groote
bewonderaarster van Marian’s schoonheid en
talenten. Cecile richtte zich plotseling op en stak
de hand afwerend uit. „Neen, geen roaen!....
Je weet toch wel. dat zü er een afschuw van
Oekralnlsche rijk.
Konovalec was als zoodanig opvolger van
Petljoera, den grooten strijder voor deze be
weging, die In 1916 in de Oekraïne Is opgetreden
en die In 1936 op den Boulevard 8t. Michel te
m^_ niet "den lndr^T*geve^gd var“^ ver’!
had.... dat zü niets meer van je wilde aanne
men!” riep zü bit* uit
Haar oogen vol toorn keken de Jonge vrouw
aan, die verstomd over die ongewone woorden,
bleef staanMarian was gewend door haar
broers en zusters met de meeste consideratie te
worden behandeld.
„Wat mankeert je, Cecile?’* zei zü elndelük.
„Weet Je het niet?” mompelde Cecile met een
starre gelaatsuitdrukking, „weet je niet, waarom
LUy zoo geleden heeft?Waardoor zü ge
storven Is? ZU wil Je bloemen niet,”
„Cecile, niet hier, niet bü haar!" zei Julia met
bevende stem, op de doode wüzend. „Ga wat
rusten, lieveling, dan bedaar je wel.”
Zü had haar bü de hand genomen en bracht
haar naar de deur. Het jonge meisje Uet haar
begaan met die gehoorzaamheid, waarmede de
kinderen van dr. Mac-Rae altüd Julia bejegend
haddenMaar tot aan haar vertrek sprak zü
geen woord meer tot Marian en behield tegen
over haar vader een koude, onbewogen terughou
ding, die zooveel te meer trof, daar Cecile altüd
levendig en opgewekt was geweest.
Den dag na de begrafenis vertrokken Arthur
en Cecile In gezelschap van Tony en Ambroos,
die voor de ter aarde bestelling van hun dier
bare zuster waren overgekomen.
Drie dagen later kwamen er twee brieven uit
Londen geadresseerd aan dr. Mac-Rae en twee
gelüke brieven aan Marian. Over die brieven
werd In de familie niet gesproken en nooit meer
werd er door den dokter of zün oudste dochter
een woord over Cecile of Arthur geult. Zü gingen
voort aan Julia te schrijven, ook aan hun loa-
Voor wat het prachtige werk van commissaris
Roszbach es. betreft, dit Is thans geëindigd. De
rest van het onderzoek Is thans verlegd naar
Berlün en andere Europeesche hoofdsteden.
Hiertoe zullen twee Rotterdamsche inspecteurs
van politie eerstdaags naar Berlün gaan, om bü
dit onderzoek te asslsteeren.
Het stoffelUk overschot van Konovalec is
Zaterdagmiddag, nadat twee oorlogskazneraden
en de uit Rome overgekomen echtgenoote van
den vermoorden man, hem geïdentificeerd had
den, in tegenwoordigheid van eenige autoritei
ten in allen eenvoud op de algemeene begraaf
plaats te Rotterdam ter aarde besteld.
Na den gruwelüken moord op Maandag jX
moest de politie eerst tal van raadselen oplossen
voor zü eigenlük aan het onderzoek kon begin
nen. Men moest uitgaan van dingen, die voor
handen waren en dat waren: het deerlük ver
minkte lük van een onbekenden man, wiens
geheele onderlichaam was weggeslagen, een stuk
van een rechterbeen en een deel van een linker- wel he<1 »*ad*elachtige beteekenls toe.
been. Het stoffelUk overschot is, zooals gemeld,
naar het ziekenhuis aan den Coolsingel over
gebracht.
BU het onderzoek van den inhoud van de
zakken v*n het slachtoffer vpnd de politie
verschillende voorwerpen, die er op schenen te
wijzen, dat men met een Dultscher te doen had.
Er werd een pas op hem gevonden, waaruit
bleek, dat Uet slachtoffer In 1891 geboren was
te Koenlgshuette. De pas, van Dultsche origine,
stond ten name van zekeren Joseph Nowak,
directeur van een handelsvereeniging. Voorts
vond men een kaart voor de Wagons-llts van
Berlijn naar Gouda. Het eerste aanknoopings-
punt vormde echter een hoteïkaartje, waaruit
kwam vast te staan, dat N. was afgestapt in
hotel Central aan de Kruiskade te Rotterdam.
Daar kwam de politie te weten, dat N. om
streeks kwart over elf In een taxf was gearri
veerd. Hü was naar zün kamer gegaan, waar
hü zich wat had opgefrlscht en daarna was hü
weggegaan, kennelük met een vast doel. HU had
toch in het hotelboek Ingeschreven alf Nowak
en bü een onderzoek In de In gebruik genomen
kamer trof de politie verder niets aan wat ook
maar «enigermate verdacht was. Er waren twee
koffers, die wat kleeren en nachtgoed bevatten.
Kr was een schrüfmachlne en daar hfeld het
mee op. Omstreeks tien over half twaalf had
N. het hotel verlaten.
Met deze gegevens moest de politie aan het
werk. In tegenwoordigheid van den officier van
justitie, mr. WUbrennlnck, en den rechter
commissaris, mr. Kymmell, heeft dr. Hulst uit
lelden sectie op het lük verricht en daarbU
trof men aan in het lichaam een aantal stukjes
J>lech", waarvan er ook in de omgeving een
poot aantal waren gevonden.
De politie had het hotel Central onopgemerkt
coder bewaking gesteld en des middags om vier
uur werd het wachten beloond. Er vervoegde
toch een vreemdeling aan het hotel, die naar
N. vroeg. Volgens de opdracht werd vanwege
het hotel direct een telefoontje gegeven aan het
hoofdbureau; de rechercheurs, die op post ston
de», werden gewaarschuwd en tegelUkertUd
nikte van het hoofdbureau de- politieauto uit.
De vreemdeling, wlen werd gezegd dat N.
«t hotel had verlaten, keerde echter direct om
ring weg.
Er is echter geen sprake van geweest, dat hü
jeggeloopen zou zün in de practische betee
kenls van het woord. De rechercheurs gingen
man na en hielden hem aan. Hu werd
“’•vsebracht naar het hoofdbureau van poU-
wsar een pa* op hem werd gevonden ten
«me van Ladislav Bora, koopman, geboren te
"teg in 1906. Op de vraag wat hü hier kwam
dacht mensch te zün. Een en ander kloote als
een bus en aangezien B. totaal niets wist vau
den aanslag, dien men op N. hart gepleegd,
moest de politie het onderzoek wel iets verder
wes voortz^tt^n
wereldoorlog in 1914 aan de züde der Oosten-
