De bomaanslag te Rotterdam
avonturen van een verkeersagentje
BBELM^N
I --
een door CHRISTINE KAMP
hoogstaande vrouw
HET MYSTERIE THANS
GEHEEL OPGELOST
MAANDAG 30 MEI 1938
WMj
El?
-1
t-agent de dader
Academische examens
-2
BILJARTEN
Hoofdklasse klein biljart
1
I
ran
n
OP
KAMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND*
ai
148
GOEDE ZEEP STAAT
Heltche machine ingepaht
uw HUID
hee/t de olie»
CASTILLA naodig!
Spel van kat en muit
Inlichting kwam te laat
Waarom B. zweeg
Tragitch moment
ider van de nationaliatitche
eiveging in Oekraine door
tydbom gedood
251
wor
Oberleutnant Konovalec
Jie
(belt m
«nej. L
e*E
Konovalec is
en dn.
A *4
•ff
W!
Eerst toen ging B. een licht op. d*t men
71
Waar it de dader?
ontwikkelde de
87
t
as-
Toen ging men het veld in. De maanfcabouter* droegen groote
(Wondt vervolgd)
Damman
Mulders Jr.
400
190
400
MS
h.s.
70
2666
12.86
3037
838
738
44.44
38
38
38.—
10.86
De opzichter wees hun nu, hoe zü sterren moesten plukken.
Dat moest heel voorzichtig geschieden, want als een ster bij
bet plukken brak, dan kon men zich erg branden. „Let U maar
goed op,” zelde de opzichter. „Een gewaarschuwd man geldt
voor twee.”
Bij die gelegenheden had dese Sovjet-agent,
die onder meer onder den naam van Waluck
bekend staat, zich zoo weten voor te doen, dat
Konovalec hem volkomen was gaan vertrouwen.
gerde voedsel 'tot zich te nemen at koffie te
drinken. Teneinde raad heeft men toen twee
inspecteurs van politie met den man naar het
ziekenhuis aan den Coolsingel gezonden, waar
zij B. met het stoffelijk overschot van zijn ka
meraad hebben geconfronteerd.
Het voortgezette onderzoek wees uit, dat
dese derde man, waarmede Konovalec en
Baranoff samenkomsten hadden gehad, on.
in November-December van het vorige jaar
te Brussel en in Februari van dit jaar even
eens te Rotterdam, een gewezen Oest-Oe-
krainer moest zijn, die overgeloopen was
naar de tegenpartij, de Sovjets.
De scheepsprocessie op den Donau was een der hoogtepunten van het Eucharis
tisch Congres te Boedapest. De fraai verlichte boot, die tn een glazen hut ‘t Aller
heiligste over de wateren voerde
mej. A.
mej. J.
rl. vin
m* 8.
dhoek
3-C
talfe
it m
re en
t vtr-
«bsa
2-4
De Bruin
Mulders Sr.
Mulders Jr,
Poyck
71
400
400
193
400
189
113
41
110
43
14
14
86
93
brt.
18
18
37
37
15
18
16
1O
18
0
8
13.70
1036
1431
11.41
rwtfi L*.
Sawhney
ran I#.
est v»n
L AC.
n Oort
t vu
erllest
it vu
It vu
erllest
Josnt
tsrin-
d
wd
erlie-
2-4
ver-
i-4;<-
en die in 1936 op den Boulevard St. Michel te
Parijs door kogelschoten om het leven is ge
komen. Hoewel officieel de oorlog was afge-
loopen, duurt de kamp om de zelfstandigheid
in de Oekraïne nog steeds voort en aldus stond
Konovalec, die bovendien in den Poolsch-Russl-
schen oorlog asm de zijde der Polen en in den
wereldoorlog in 1914 aan de zijde der Oosten
rijkers heeft gestreden als officier, bü de Ge
peoe op de zwarte lijst. Hjj was daar gebrand
merkt als de ziel van de nationalistische be
weging en Moskou had er het grootste belang
bij, dat de kern van deze beweging uit den weg
werd geruimd. Op welk een uiterst geraffineerde
manier zulks is geschied, zal nog nader blijken.
Bora gaf toen tegelijkertijd toe, dat hü geen
Bora maar Ladislav Baranoff heette. Zijn pas,
bevestigde hü, was valsch, dien had hij te Praag
gekocht. Konovalec die tevens leider van het
Oekralnlsche Pressebüro te Berlijn was en In die
stad ook zijn hoofdkwartier had was met
Bora reeds meermalen naar Rotterdam ge
reisd in yerband met besprekingen. De verhou
ding van Baranoff tot Konovalec was echter
niet die van vriend tot vriend: „Dazu war er
viel zu alt und zu hoch, er war mein Fuehrer”
zoo kenschetste Baranoff de situatie zelf. Uit
Baranoff’s verdere verklaringen kwam vast te
staan, dat hij Konovalec’s koerier was en dus
maar een ondergeschikte plaats in de bewegln»
innam.
Van deze mededeellngen heeft men direct weer
afschriften gezonden aan Berlijn en toen kwam
weldra het antwoord, dat zulks klopte. Zoo had
men dus de identiteit van beide mannen vast
gesteld.
hier te Rotterdam heelemaal niets kwaads
met hem voor had, maar dat alles wat hem
la den loop van dezen dag was medege
deeld, waarheid was. B. was in het zieken
huis aan een hevige gemoedsbeweging ten
prooi, hü verloor bijna het bewustzijn en
stond steeds met het hoofd te schudden,
alsof hij nog niet geloofde, dat N. op zoo
gruwelijke wijze om het leven was gebracht.
Toen Baranoff eenmaal wist, dat hjj gerust
vrijuit kon spreken, kwam er nog meer los. H|j
was in den loop van Zondag te Weenen opge
beld ten huize van een zekeren dr. Szuko, waar
hij tijdens zijn verblijf in die stad vertoefde.
Konovalec (want die was het, die hem belde)
had hem toen opdracht gegeven om zich zoo
spoedig mogelijk naar Rotterdam te begeven in
verband met gewichtige besprekingen. Dit was
niets bijzonders, want er waren reeds meer
malen dergelijke samenkomsten geweest te Rot
terdam. Hierbij waren alleen aanwezig geweest
Konovalec zelf, Baranoff en nog een derde man.
Hoogland
Mulders Br.
De Bruin
Vreeswijk
Beekhof
Damman
400
388
gem.
3232
2232
31.06
1836
den tijd gekomen achtte, uit den weg te ruimen.
Zoo Is Maandag JJ. de bespreking In hotel
Atlanta aan den Coolsingel weer gevoerd en
het „traditloneele” pakje is Konovalec daar
bij weer overhandigd. Ditmaal was ‘t echter
geen geld, sigaretten of bonbons, ditmaal
zat er een hetoche machine In het zorgvul
dig geprepareerde pakje en Konovalec is op
gruwelijke wijst om het leven gekomen.
Hoogland
Mulders Jr.
pnt.
400
400
400
117
De pas van Konovalec was echter niet valsch
in den gewonen zin van het woord. Het boekje
was echt, maar evenwel niet van die papier
soort, welke men heden ten dage in het Duit-
sche rijk gebruikt. Het was een pas van onge
veer tien jaar geleden en vermoedelijk is hij
dan ook reeds tien Jaar geleden gereedgemaakt.
De foto, die er op was bevestigd, was ook een
tien jaar oude foto van Konovalec, er waren be
hoorlijke stempels op geplaatst dit zegt
evenwel weinig, omdat deze stempels gemakke
lijk nagemaakt kunnen worden en de ver
dere beschrijving alsmede de handteekening
klopte.
H waar-
tam
‘kte.es-
Dolhik.
nej. K
lt kast
en de gasten van den maanlroning liepen achter hen. „Wat een
sterren," Beide de professor. „Ik heb niets dan sterretjes voor de
□ogen."
Volgens nadere berichten
strijd zich als volgt:
Beekhof
Mulder Sr.
GRONINGEN. Doctoraal examen Oermaan-
sche taal en letteren (Duitsch) da beer J.
Hoekstra te Leeuwarden.
Deze man, die ongeveer dertig jaar moet zijn,
flink, rijzig, breed, een donkerbruin type met
achterover gekamd haar, zeer elegant gekleed
en die zich ook als heer wist voor te doen, is
voor de eerste maal met Konovalec in aan
raking gekomen ongeveer anderhalf jaar ge
leden.
Men moet er overigens niet aan denken, hoe
de situatie zou zijn geweest, indien Konovalec
niet direct hotel Atlanta zou hebben verlaten.
Dertien minuten over twaalf verliet hij bet over-
voUe café, dat aan dat hotel is verbonden en
veertien minuten over twaalf, toen hij nauwe
lijks vijftig stappen had gedaan, ontplofte de
tijdbom, waardoor (notabene In de open lucht)
nog eenige panden aan den Coolsingel tot twin
tig meter diepte zoo beschadigd zijn, dat drie-
steensmuren zijn gescheurd als bordpapier. Was
deze bom ontploft in het café, dan zou de ramp
niet te overzien zijn geweest en het aantal
dooden evenmin
Teneinde volledige zekerheid te krijgen om
trent de identiteit van het slachtoffer heeft de
politie, toen zij er achter kwam, dat Konovalec
eigenlijk te Rome woonde, zijn echtgenoote ge
telegrafeerd, dat er een ongeluk was gebeurd
en of zij wilde overkomen. Inmiddels waren
ook 'Ut Berlijn foto’s van het slachtoffer over
gekomen en die bleken Inderdaad volkomen
overeen te stemmen. Behalve de echtgenoot*
van Konovalec zijn ook nog twee oude oorlogs-
kameraden, die niet meer in de Oekralnlsche be
weging zitten, maar die het slachtoffer nog
vijf 8 zes Jaar geleden hebben gezien: een ge
wezen generaal en een Weensche Hofrat” naar
Rotterdam gekomen
Waarheen de Sovjet-agent is gegaan, weet
men niet. BU geruchte vernamen wij, dat deze
Zaterdag zou zijn gearriveerd met een Rus
sisch schip, de Menshtasky, waarmede htf in
den loop van Dinsdag weer zou zijn vertrokken.
Daaromtrent is echter niets zeker en de politie
staat hier vrijwel voor een niet op te lossen
raadsel.
Jammer genoeg is er slechts één persoon ge
weest, die dezen Waluck heeft herkend en dat
is de kellner van Atlanta. Volgens diens ver
klaringen is Konovalec om even twaalf uur bin
nengekomen. HU sprak slechts gebroken
Duitsch en bestelde een glas Cherry. Even later
kwam er een andere man, die een verzegeld
pakje naast Konovalec op een stoel legde. De
beide mannen wisselden eenige woorden, maar
toen de kellner de bestelling kwam opnemen,
heeft W, zich gebukt om te trachten zijn ge
zicht te verbergen. Op zijn gemompel om bier
in gebukte houding heeft Konovalec de bestel
ling doorgegeven aan den kellner. W. heeft zijn
bier schielijk opgedronken en Is verdwenen.
Direct daarop rekende Konovalec af en ging
ook heen. Een geluk bü een tragisch ongeluk.
De kellner heeft echter op het moment, dat W.
°Menn
“Brttsch
Gedurende al dezen tijd heeft deze W, of
boe hU dan ook heeten mag, een spel van kat
eix muls gespeeld met het slachtoffer. Zoo ge
raffineerd waren de werkmethoden van dezen
Sovjet-handlanger, dat er op geregelde tijden
besprekingen werden gevoerd om de Sovjets met
woord en daad te bestrUden. Men ging van Sov-
jet-zijde echter nog verder: bij diverse gelegen
heden bracht W. geld, sigaretten en bonbons
mee. Deze dingen en ook de vaak zeer aanrien-
Ujke geldsbedragen waren samengedaan in een
pakje ter grootte van een schoenendoos, dat
den leider Konovalec dan In gezegelden staat
werd overhandigd.
Aldus heeft deze Sovjet-agent anderhalf Jaar
lang de tegenpartij met geld gesteund om de
beweging op te bouwen, zulks met het eenige
doel om het vertrouwen van Konovalec te win
nen. En steeds moet daarbU het zwaard van
Damocles hem boven het hoofd hebben ge
hangen, want al deze voorbereidingen waren
alleen getroffen, om Konovalec, wanneer men
HU schudde droevig het hoofd, „Je bent een
heilige, Julia. Nooit zullen wü zulk een held
haftige toewUdlng kunnen vergeldenMaar
het is ons niet mogelUk te doen, wat Je voor
stelt; Je hebt zelf te groot gevoel voor eer. om
ons niet te begrijpen en goed te keuren.... Is
het niet zoo?”
HU had haar hand gegrepen en keek haar
droevig aan.
„Ik kan het niet ontkennen, Arthur, maar het
is voor mU zoo’n verdriet je zoo te zien lijden.
En voor het geval, dat zü weigert.... hetgeen
wel waarschUnlUk is, sullen wü elkander niet
meer zien.”
„Hier niet.Misschien in Londen. Komaan,
lieve Julia, wü moeten moedig sUn, onze harten
ten hemel verheffen, waar ons lief zusje voor
ons bidt. ZU heeft stilzwUgend geleden, zonder
te morrenDat moeten wü ook doen, Julia."
ZU gingen terug naar de sterfkamer. Cecile
zat daar bü het sterfbed met de handen gekruist,
haar gelaat verwrongen door pünlUke gedach
ten. Tegenover haar stond haar vader, onbe
wogen als altUd; met halfgesloten oogen be
schouwde hu het marmerbleek* gelaat van Lily,
waarover een bovenaardsche schoonheid lag,
verhelderd door een hemelschen glimlach.
Het geritsel van een süden kleed liet zich
hooren. Marian trad' binnen, zij kwam roeen
brengen, die den vorlgen dag vanaf het vaste
land waren afgezonden door een dame, groote
wegging, hem opgenomen en later bleek, dat
hü volkomen aan het signalement van de po
litie beantwoordde.
Bet ie evenwel heel jammer, dat de betref
fende kellner den eersten keer, dat een inspec
teur van politie de diverse hotels aan den Cool
singel bezocht om eventueele Inlichtingen in te
winnen, blijkbaar net vrU was en deze van zoo
groote importantie zijnde inlichting pas een
dag later binnenkwam dan noodlg was geweest.
Indien het inderdaad zoo is, dat W. pas Dins
dag is vertrokken, dan had hü waarschUnlUk
nog kunnen worden aangehouden.
Dat de ontmoeting van zoo korten duur is
geweest, is heel begrUpelük, want Konovalec
was zeer voorzichtig. HU wist, dat er op hem
werd geloerd en daarom was hü tegenover een
ieder wantrouwig. Waluck moet een landsman
van hem zün geweest, want een Rus had hü
zeker niet vertrouwd.
Een tragische büzonderheid is, dat de echtge
noote van Konovalec dezen man steeds heeft
gewantrouwd, evenals Baranoff trouwens. Bel
den hebben Konovalec telkens weer gewaar
schuwd voor dezen man.
Omtrent de samenstelling van de ontplofbare
stof verkeert men nog steeds In het onzekere.
Men neemt voorshands aan, dat er een klein
doosje met explosieve stof inde groote doos
heeft gezeten. Daaronder moet een kleine hel-
scbe machine zün aangebracht geweest. De
blauw-roode vlam, die verschillende personen
hebben gezien, moet van het ontsteklngsappa-
raat gekomen zUn. Deze vlam Is ongeveer twee
8 drie meter hoog geweest.
Het explosief kan alleen bü zeer groote hitte
zjjn ontploft. Dat er een ontzettende tempera
tuur heeft geheerscht een fractie van een secon
de voor de explosie, Is niet alleen gebleken uit
het feit, dat het lichaam zeer ernstig verbrand
was, maar evenzeer uit de omstandigheid, dat
een markstuk, dat in de portemonnaie van het
slachtoffer zat. finaal la gesmolten..
Het is voor 99 pCt. seker, dat Baranoff vol
komen de waarheid heeft gesproken en geheel
te goeder trouw naar Rotterdam is gekomen,
maar de Justitie acht zich door het eene procent
van onzekerheid nog niet gerechtvaardigd hem
thans reeds op vrüe voeten te stelten. Als vreem
deling zonder middelen van bestaan wordt bv
dan ook voorloopig nog vastgehouden.
Thans is voor wat Rotterdam betreft, de op
lossing van het drama gekomen. De sluier, die
vüf dagen lang heeft gehangen rond een myste-
rieuaen moordaanslag, is opgelicht, de spanning,
die gansch Rotterdam van dag tot dag heeft
vastgehouden, hoe de ontknooptng van dit dra
ma zou zUn. is geweken.
De Rotterdamsche politie, onder leiding van
commissaris Rossbach, heeft een topprestatie
geleverd, die in de annalen van de politie zal
geschreven worden In gulden letteren, want uit
een minimum van gegevens heeft zu binnen
vüfmaal 24 uur een compleet dossier kunnen
afsluiten. En dat wil wat zeggen In een zaak
die tot op dit moment gelukkig eenig Ir
Nederland is....
BH mysterieuze waas, dat eea week laag
jeeft gehangen rond de ontploffing op den
Coolsingel te Rotterdam, is dan toch, dank
sü hei prachtige werk van de Rottafrdam-
rl,e politie en Justitie, geheel opgetrokken.
Het b gebleken, dat er inderdaad een poli
tieke moord is gepleegd en wel op den leider
„a de nationalistische beweging in Oekraï
ne den 47-jarigen Oberleutnant Eugen Ko-
novalec die op een valschen pas ten name
ma Joseph Nowak reisde.
K is reeds eerder te Genève (in 1934) een
I ganslsg op Konovalec, die tevens leider van
het Oekralnsche persbureau te Berlün was, ge-
l pleegd. Deze aanslag is echter mislukt en de
I daders, twéé Sovjet-Russen en een Zwitsersche
bolsjewist, züi\ toen gevat en opgesloten. Dit-
maal is Konovalec echter bet slachtoffer ge-
I worden van een gerafflneerden, reeds geduren-
I de twee jaar voorbereiden, aanslag.
De man, die Konovalec coor middel van
een tüdbom, welke hem in hotel Atlanta aan
den Coolsingel te Rotterdam is overhandigd,
den dood in heeft gezonden, is een onge
veer 30-Jarige Sovjet-agent, die onder meer
bekend staat onder den naam Waluck. Deze
is voortvluchtig en men vermoedt, dat Wa
luck reeds denzelfden dag ons land heeft
verlaten.
Bet eerste wat men deed was verschillen
den politiecentrales tn Euopa om bijzonder
heden vragen. Aan Praag werd gevraagd et
daar een sekere Bora bekend was, aan Ber-
UJn et men daar een zekeren Nowak kende.
De antwoorden waren neer positief: beide
centrales berichtten, dat dese mannen on
bekend waren en Berlijn telegrafeerde, dat
de passen valsch moesten sUn.
Dit kon Berlün daarom weten, omdat de eer
ste pas, als Duitsch papier, daar geregistreerd
moest staan en op den pas van Bora, een Isje-
chisch bewüsstuk, een Duitsch visum was ge
steld, waarvan de Gestapo moest weten.
Toen de politie wist, dat de passen of valsch
of vervalscht moesten zün, heeft men B. ander
maal aan den tand gevoeld. Bora vertrouwde de
politie echter niet en hield *ün mond.
Om zün vertrouwen te winnen, beeft de politie
eerst al het mogelUke gedaan om den man op
zün gemak te stellen. Maar aan de mededeelin-
gen: „Polizeiamt”, kende B. blükbaar zelf een
Toen hü werd gearresteerd, had hü steeds het
beeld voor zich gehad van Koetjepof, die ook
op straat was aangehouden om daarna spoor
loos te verdwünen. „Nu ga ik er aan” waren
zün eenige gedachten. En of men hem nu a!
had verzekerd, dat dit een „Polizeiamt” was,
hü dacht dat hü nu In de val was geloopen
die de Gepeoe voor hem had opgesteld. Toen
hü hier eenmaal overheen was, werd B. ook
mededeelzamer. En spoedig kwamen de ver
klaringen toen los, verklaringen, die van zeer
groot belang zün geweest voor de politie.
Uk 8.
-5.
rt vbC^
I; dn*'''*
gere broers
James....
toen de
Alshem-Park
redfnen op,
trüd tm.
niet min.
Ook toen de politie hem tenslotte in den loop
van den avond mededeelde, dat zün vriend N.
tengevolge van een bomaanslag om het leven
was gekomen, geloofde B. daar niets van. Hü
stelde zelfs too weinig vertrouwen In al die
(oor <kn
.waarin
iWtf
Quinfe.
met opgeheven hoofd, terwül
Arthur de hal Inging met gebogen hoofd.
Hü bemerkte Julia en ging naar haar toe.
Zün gezicht was smartelük ontdaan, zün lippen
beefden....
„Arthur, wat scheelt Je?.... Is het om den
dood van onze lieveling? Maar zü is zoo mooi,
zoo stichtend gestcrvenl”
,X>, sül...." zei hü met een onbeechrüflüke
uitdrukking. „Geloof maar vrü, Julia, dat ik
haar benüd uit geheel mün Mei.... En in alle
opzichten ben Ik blü, dat zü is heengegaan. ZU
beeft te voel geleden, dat begrüp ik nu."
Een plotselinge gedachte kwam in Julia op.
•Arthur, heb je Madge gesproken?” vroeg zü
angstig.
HU knikte bevestigend.
„O, dat ellendige wezen I" riep JuHa uit, de
handen wringend. ,ZU h*d mü wel gezegd, dat
zü zich zou wreken.... zli heeft met dulvel-
Teruggekeerd op het hoofdbureau vertelde
B. toen plotseling, waarom hü steeds had
gezwegen. Op het moment, dat de belde
rechercheurs hem op straat hadden aange
houden, had hü in de meenlng verkeerd,
dat hü in handen was gevallen van de
Gepeoe.
Bü de ontmoeting van dit drietal heeft zich
ten polltlebureele een tragisch moment voor
gedaan. „WU zün hier heel wat gewend”, zelde
ons commissaris Roszbach, „maar op dat
oogenbllk kregen wü het zelfs een beetje te
kwaad”. Een van de oude vrienden sprak de
echtgenoote van Konovalec toe: „HU is op
het veld van eer gevallen, hü heeft zün taak
verricht, maar de Oekralnlsche beweging zal
doorzetten”. Nadat zü het stoffelUk overschot
van Konovalec hadden herkend als dat van
man en vriend, is het drietal naar het zieken
huis aan den Coolsingel gegaan, waar zü. na
mens de Oekralnlsche beweging hun leedwezen
hebben uitgesproken tegenover de belde bü
dezen bomaanslag gewonde Rotterdammers.
In den loop van Zaterdag zün leden van de
Deutsche Krlmlnal-Pollzef te Rotterdam gearri
veerd en tevens een particuliere detective uit
Londen, die den leider hebben herkend en die
hebben bevestigd, dat alle verklaringen van
Baranoff precies overeenkomen met de wer
kelijkheid.
doen, belde B^ dat hü zün vriend N. kwam op
zoeken. De politie deelde hem toen mede, da»
hü N. niet meer zou aantreffen, zonder hem
vooralsnog te zeggen, dat N. op sou tragische
wUze om bet leven was gekomen. B. geloofde
dat niet: hü was er van overtuigd, dat hü N.
wél zou treffen.
De politie had de grootste moeite cm B. aan
het praten te krügen. AanvankelUk weigerde
hü vrüwel elke inlichting en later zal blüken
waarom. Tenslotte wist men op hex hoofdbu
reau nog van B. los te krügen. dat hü bondag,
toen hü te Weenen vertoefde, een telefoontje
had gekregen van N.. om zich per eerste ge
legenheid naar Rotterdam te begeven, waar zü
elkaar zouden ontmoeten. Dit klopte in leder
geval met het spoorkaartje, dat men op N. nad
gevonden. Bovendien zelde B., dat nü hier van
N. een groote som geld In ontvangst moest ne
men, hetgeen wei merkwaardig waa, omdat op
het stoffelUk overschot van N. Uen Ameri-
kaansche dollar* en op B. zes Amerikaanache
dollars waren gevonden. -F was met het
vliegtuig uit Praa* meegekomen, omdat er,
toen hü het telefoontje van N. kreeg, geen trein
meer ging. Ook deze verklaring bl«*k bü na
vraag heel waarschUnlUk. Aangezien er ook tn
de verdere papieren en bagage van B. geen
verdachte dingen werden gevonden, mm de
politie voorshands aan, dat B. geen kwade din
gen In den zin had en In ieder geval een man
was, die op vrlendschappelüken voet met het
slachtoffer stond.
Bovendien was er ook een verklaring te
vinden voor het wegloopen van B. In zün pa
pieren vond men ook een briefje met vantee-
kenlngen, waarop behalve hotel Central nog
twee andere hotels te Rotterdam stonden aan
gegeven. Uit deze aanteekeningen bleek, dat.
indien B. Novak niet in Central zou aan tref
fen. hu hem misschien op een van deze twee
andere adressen zou kunnen vinden. 1
dien hgd B„ toen men hem aanhield, heele
maal niet den indruk gevestigd vai: e^i ver
dacht mensch te zUn. Een en ander klopte als
een bus en aangezien B. totaal niets wist vau
den aanslag, dien men op N. had geoleegd,
moest de politie het onderzoek wel iets verder
weg voortzetten
Z|jn verkterlngen kwamen hierop neer, dat
Nowak In werkelükheld was Oberleutnant Eu
gen Konovalec, Fuehrer van de Oekralnlsche
beweging, die, tegen het Sovjet-regime In, nog
steeds strüdt voor een zelfstandige eenheid: het
Oekralnlsche rük.
Konovalec was als zoodanig opvolger van
vw Petljoera, den grooten strijder voor deze be-
Bovên^ weging, die In 1916 in de Oekraïne is opgetreden
De resultaten van de voortgezette partijen
van het kampioenschap van Nederland hoofd
klasse klein biljart, In Amsterdam gespeeld,
lulden:
had.dat zü niets meer van je wilde aanne-
men!” riep zü bits uit.
Haar oogen vol toorn keken de jonge vrouw
aan, die verstomd over die ongewone woorden,
bleef staan.... Marian was gewend door haar
broers en zusters met de meeste consideratie te
worden behandeld.
„Wat mankeert je. Cecile?" zei zU eindelek.
„Weet Je het niet?" mompelde Cecile met een
starre gelaatsuitdrukking, „weet je niet, waarom
Lily zoo geleden heeft?.... Waardoor zU ge
storven is? ZU wil je bloemen niet.”
„Cecile, niet hier, niet bü haarl” zei Julia met
bevende stem, op de doode wüzend. „Ga wat
rusten, lieveling, dan bedaar je wel.”
Zü had haar bü de hand genomen en bracht
haar naar de deur. Het Jonge meisje het haar
begaan met die gehoorzaamheid, waarmede de
kinderen van dr. Mac-Rae aitüd Julia bejegend
haddenMaar tot aan haar vertrek sprak zü
geen woord meer tot Marian en behield tegen
over haar vader een koude, onbewogen terughou
ding. die zooveel te meer trof, daar Cecile aitüd
levendig en opgewekt was geweest.
Den dag na de begrafenis vertrokken Arthur
en Cecile in gezelschap van Tony en Ambroos.
die voor de ter aarde bestelling van hun dier
bare zuster waren overgekomen.
Drie dagen later kwamen er twee brieven uit
Londen geadresseerd aan dr. Mac-Rae en twee
gelUke brieven aan Marian. Over die brieven
en zuster* en zelfs som* aan
Maar de verwondering was groot,
vacantia kwam en zü die niet in
dporbrachten. ZU gaven vage
waarvan James, Ellen en self*
Molly en de kleine Joe geen dupe waren.
„O soo,” riep James uit. „Willen ae on* niet
meer zien? Wat te er toch tusschen Je vader
en hen, Marian?"
De Jonge vrouw antwoordde met een ontwü-
kend gebaar en sprak over iets ander*. Wat
den dokter betreft, zün schoonzoon en zün
kinderen zouden het niet gewaagd hebben hem
te ondervragen en Julia bleef zwijgen.
In Londen was het niet anders. Arthur had
de kamer* verlaten, die hü bü zün zuster be
woond had. Hü had sich in de stad gevestigd
en sette geen voet meer in het groote hul* van
mrs. Brice. Zün broer* en zusters moesten hem
opzoeken, al* hem wilden spreken en op
hun vragen antwoordde bü categorisch: JLute-
ter. Ik kan niet ontkennen, dat er tets gekomen
te tusschen vader, Cecile en mü. Het te een
ernstige reden, waarom wü elkander niet meer
slen Vraag mü niets meer en laten wü ten
minste aitüd vereend blüven.”
Cecile, die nu achttien jaar telde en schit
terende examen* had gedaan, had een betrek
king aangenomen tn een college, waar zü moe
dig werkte in de hoop let* aan Julia te kunnen
teruggeven van hetgeen haar ontnomen waa.
Voor wat het prachtige werk van commissaris
Roszbach cs. betreft, dit Is thans geëindigd. De
rest van het onderzoek is thans verlegd naar
Berlün en andere Europeesche hoofdsteden.
Hiertoe zullen twee Rotterdamsche Inspecteurs
van politie eerstdaags naar Berlün gaan, om bü
dit onderzoek te assisteeren.
Het stoffelUk overschot van
Zaterdagmiddag, nadat twee oorlogskameraden
'en de uit Rome overgekomen echtgenoote van
den vermoorden man, hem geïdentificeerd had
den, in tegenwoordigheid van eenige autoritei
ten in allen eenvoud op de algemeen* begraaf
plaats te Rotterdam ter aarde besteld.
Na den gruwelljken moord op Maandag J.L
moest de jjolitie eerst tal van raadselen oplossen
voor zU elgenlUk aan het onderzoek kon begin
nen. Men moest uitgaan van dingen, die voor
handen waren en dat waren: het deerlük ver
minkte lük van een onbekenden man, wiens
been. Het stoffelUk overschot is, zooals gemeld,
naar het ziekenhuis aan den Coolsingel over
gebracht.
BU het onderzoek van den inhoud van de
sakken van het slachtoffer vond de politie
verschillend^ Voorwerpen, die er op schenen te
wijzen, dat men met een Dultscher te doen had.
Er werd een pas op hem gevonden, waaruit “1«nachen in dat groote gebouw, dat hü wel-
bleek, dat het slachtoffer in 1891 geboren was
te Koenlgshuette. De pas, van Dultsche origine,
stond ten name van zekeren Joseph Nowak,
directeur van een handelsvereenlging. Voorts
vond men een kaart voor de Wagons-llts van
Berlün naar Gouda. Het eerste aanknooplngs-
punt vormde echter een hotelkaartje, waaruit
kwam vast te staan, dat N. was afgestapt in
hotel Central aan de Kruiskade te Rotterdam.
Daar kwam de politie te weten, dat N, om
streek* kwart over elf In een taxi was gearri
veerd. Hü was naar zün kamer gegaan, waar
hü Uch wat had opgefrlscht en daarna was hü
weggegaan, kennelük met een vast doel. HU had
sich In het hotelboek Ingeschreven als Startrek
en bfj een onderzoek in de in gebruik genomen
kamer trof de politie verder niets aan wat ook
maar eenigermate verdacht was. Er waren twee
koffers, die wat kleeren en nachtgoed bevatten.
was een schrijfmachine en daar hield het
■nee op. Omstreeks tien over half twaalf had
1». het hotel verlaten.
Met deze gegevens moest de politie aan het
werk. In tegenwoordigheid van den officier van
justitie, mr. Wllbrennlnck, en den rechter
commissaris, mr. Kymmell, heeft dr. Hulst uit
lelden sectie op het lük verricht en daarbU
trof men aan In het lichaam een aantal stukjes
.blech”, waarvan er ook tn de omgeving een
groot aantal waren gevonden.
De politie had het hotel Central onopgemerkt
®der bewaking gesteld en des middags om vier
uur werd het wachten beloond. Er vervoegde
8ch een vreemdeling aan het hotel, die naar
M. vroeg. Volgens de opdracht werd vanwege
bet hotel direct een telefoontje gegeven aan het
hoofdbureau; de rechercheurs, die op post ston
den, werden gewaarschuwd en tegelUkertüd
«bhte van het hoofdbureau de politieauto uit.
De vreemdeling, wlen werd gezegd dat N.
het hotel had verlaten, keerde echter direct om
ging weg.
Kr 1* echter geen sprake van geweest, dat hU
*eggeloopen zou zün In de practlsche betee-
henls van het woord. De rechercheurs gingen
«nan na en hielden hem aan. Hü werd
’’’«gebracht naar het hoofdbureau var. poli
ce, waar een pas op hem werd gevonden ten
Mme van Ladislav Bora, koopman, geboren te
«**g in 1906. Op de vraag wat hü hier kwam
gelaat getuigde van een op-
**chte en diepe droefheid, hoewel «ich als
“ter gewoonte beheerschte, drukte een teederen
°9 het voorhoofd van haar zuster en wilde
“h* helpen om haar af te leggen. De Ingehou-
wanhoop van Arthur was hartverscheuren-
«r dan het heftige schreien van Cecile, van
«n de andere kinderen, die allen hun
“JJ teeder bemind hadden. De jonge-
wilde zelf bloemen gaan plukken om het
ST. herteken en daarom ging hü naar
J^wer-cottage, waar de geliefkoosde witte
JT*» “u in menigte bloeiden. Cecüe ging met
uur tater zag Julia Cecile terugkamen,
nu dat gewoonlük bloaend was, was
bloemen, dia zü mede-
ZU wierp ze over de gestorvene en de
"“«w werd vervuld met den heerlUken geur
>tte seringen.... Dan Hen Cecile wee en
Bewerkt naar het Fransch
Met een jvanhopig gebaar streek hü over zün
voorhoofd. „Twüfelen? Als ik Llly zag sterven
ten gevolge van die onthullingen? Maar het Is
zoo verschrlkkelük. Die arme Cecile ia eerst in
opstand gekomen....”
„Weet Cecile het ook?”
^la, zü was bü mü. toen wü Madge hebben
ontmoet, ginds.... ZU zal niet sterven van ver
driet, maar zü zal handelen.... en Ik ookl"
Een onultsprekelüke -droefheid trilde In de
stem van den jongeman. HU kwam niet In op
stand, hü leed vreeselUk In zün fUngevoellge
ziel, vurig gesteld op eer en deugd, In zün kin
derhart, dat steeds zoo vertrouwend en eerbie
dig was geweest.
.Arthur, je spreekt van handelen? Wat wil
Je doen?"
„Aan vader en aan Marian zeggen, dat wü
alles weten, hun smeeken het kwaad te her
stellen.... Ata zü weigeren, zullen wü heen
gaan en nooit meer hier terugkomen, in dit
kasteel, dat hun niet toebehoort. WU zulten
niets meer van Marian aannemen, wü zullen
gaan werken, aonder ophouden, zonder rust,
om je een weinig terug te geven van hetgeen je
ontnomen is."
„En denk je dan, dat ik dat zou aannemen?.
O, Arthur, ik verzeker Je, dat het offer licht voor
mü is geweest, dat Ik met vreugde mün leven
zou hebben gegeven, om voor jelui die smart
te besparen.... Arthur, mffn lieve jongen, ver-
büstering, niet veroorzaakt door dsn dood van
haar zuster.
Ben poos later ging Julia Mar de hal. De
dokter ging er door om naar de huiskamer te
gaan. Arthur kwam daaruit.... Opeens zag
Julia hem sidderen, achteruit deinzen.... en
in die eenvoudige beweging was niet meer de
gewone eerbied, maar Iets als een instinct
matige afschuw. Zün vader bleef staan en ge
durende eenige soenden keken vader en zoon
elkander aan. De oogen van Arthur drukten
een smartelük verwüt uit.... maar de dokter
ging voorbU
talenten. Cecile richtte zich plotseling op en stak
de hand afwerend uit. „Neen, geen romnl....
Je weet toch wel, dat zü er een afschuw van
wil, het is met blUdschap, dat ik dat ongeluk
kige fortuin aan Msrian overtaat. Geniet er van
aonder nevengedache.”
werd er door den dokter of zün oudste dochter
een woord over Cecile at Arthur geult. Zü gingen
voort aan Julia te achrüven, ook aan hun Ion-
