<Kdu&Aaal vonden dog O De avonturen van een verkeersagentje O ORRIE [uni Tooneelkunst Wie was de dief? leningen van insiders •ZATERDAG 11 JUNI 1938 Brittannia docot Mussolini’s jeugd - <E De woning voor het groote gezin fa, M". Ails Itijd- oort Wegenaanleg in het Maaskan tgebied !8 rief CHARLES GARVICE AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL n> van der Lugt in Amsterdam te ont* had aangeschaft. (Nadruk verboden) V te sprak ar. het l da kame” (Wordt vsrralgd) ik van' fen zeer de wtik »n door M- B. i Op twee bamboestokken werd de draak gebonden en zoo in gevangenschap gebracht. Hü was rtevig gebonden, zoodat hij, gelukkig, machteloos was, ofschoon uit zijn keel nog vlammen en rook kwamen. ver- smis haar Korts der ge- keereo, er van mach- trouws barm- idlghe- fsmee- Ud aan wenkt »»- ederom Werd «ld uit it. van Rome, tn doer ne tij- of en s hulp dank, renden voUu- Marla- i i ize ge ep t» istorie, lede- Maria- i trou- n om en de reeken heden, ie be- ndag- n het bu- ht in Juni wring riaka- mscht i O-L naam poort lakei. Het belastbare gebied, waarover deae kosten van* wegenaanleg en onderhoud kunnen worden omgeslagen, is hoogstens groot 11.080 HA, het geen neerkomt op een kasten voor de belang hebbenden van ƒ2.58 per HA 1 1 s. p den Zuidelijken schrijver oefent het een bijzondere bekoring uit te ver wijzen naar de traditloneele Brit- sche activiteit inzake de volkshuisvesting, name vooral waar het t kinderrijke betreft. Brittannia docet! Zijn lm- X/ „Zeg Piet, vanmorgen wilde ik een briefje van honderd wisselen”. „Nu, en....” „Stel je veer, dat ik dat zou hebben r met gezin mers juist onze Zuidelijke Nederlandsche provinciën niet de bezitstere van de meeste groote gezinnen? En zal de straks ten bate dezer gezinnen te ontwikkelen woning bouw-activiteit uit dien hoofde allereerst niet voor de Zuidelijke landstreken van belang zijn? Wij mogen ons niet ontveinzen, dat op dit terrein inderdaad uitgebreide arbeid sinds langen tijd op uitvoering wacht. Reeds vroeger wezen we op den tengevolge van de langdurige crisis ontstanen achterstand in den woningbouw in het algemeen, een verschijnsel, dezer dagen opnieuw gecon stateerd in het jaarverslag over 1937 van den Nationalen Woningraad. Bijzonder nij pend is die achterstand voor het groote ge zin. In steden zoowel als dorpen wordt de klacht over veelvuldige onvoldoende huls niet veel over hem," was het antwoord, ,jen wat ik weet, wil rtep *®n zachte, vriéndelijke --i uit den tuin van de |T|||TT-t|-_l.. - Deze uiting van hoog» kerkelijke zijde te zeer kenschetsend voor de Brltsche opvat tingen Inzake wonlngpolltiek. Zij gaat uit van denzelfden gedachtengang, die reeds vele jaren geleden Dr. Arkle te Liverpool ertoe bracht een onderzoek in te stellen naar de woningtoestanden in de werkmans- kolonle Port-Sunlight, nabij Liverpool ge legen. De arbeiders der bekende fabrieken Sunlight beschikten al in den tijd, toen het onderzoek plaats vond, over uitstekende woningen. Nu werd bij een groot aantal der aldaar wonende kinderen nagegaan, hoe op verschillende leeftijden hun lengte en hun lichaamsgewicht was. Hetzelfde ge schiedde bij de schooljongens in de stad, waaronder kinderen van alle klassen der bevolking. Welnu, de Sunlight-jongens wonnen het niet alleen van de jongens der eigen maatschappelijke klasse, maar ook van die der meer gegoede bevolking. Deze bevindingen stellen wel duidelijk in het licht van hoe eminent maatschappelijk en geestelijk belang het te, het gezin en a for tiori het groote gezin goed te huisvesten. Behalve het persgesprek met Werumeus Buning bevat „de Toonéelspiegel” nog korte beschouwingen over het afgeloopen tooneelselzoen van enkele deskundigen die boor de redactie naar hun meening waren pvnagd. EUai van Praag vatte zijn meening als ’djt ismen: Men schrijft ons uit het Zuiden: p het gebied van de volkshuisvesting hebben bepaalde landen in West- Europa steeds een eervolle plaats in genomen. Duitschland, en waarschijnlijk nog meer Groot-Brittannlë, hebben in dlr opzicht belangrijk voortrekkerswerk ver richt. Nog steeds te Engeland bezorgd voor een goede volkshuisvesting. Er worden thans in Oroot-Brittannlë per jaar meer dan 300.00c nieuwe hulzen gebouwd, waarbij vooral aandacht wordt gewijd aan de juiste me thoden voor het verschaffen van onderdak aan de groote gezinnen. Het groote gezin verheugt zich speciaal ook ten aanzien van de woning in de bijzondere attentie Engeteche regeerlngslnstanties. Deze zlnspolitiek ligt geheel in de Hjn van den voormallger. minister Pitt, die in zijn tijd het Engeteche groote gezin reeds steunde door het beschikbaar stellen van een be- looning. Dezer dagen sprekende in Albert Hall te Londen, verklaarde Kardinaal Hlnsley zich groot voorstander van de Brltsche volks- woningbouwplannen. Z. Em. zelde, de ar beiders te willen zien wonen in passende huiien, die gesond zijn en ruim, ruim ge- aoeg voor hun gezinnen, eigen huizen met zoo mogelijk een tuin, huizen, waar ruimte te om te ademen, en voor de ontwikkeling van geest en lichaam. staar dat wist Lorrie niet. Hü wist niet, wie ze was. Te Oordeelen naar haar versleten jurk met de zoo duidelijk ter verlenging aangezette strook en naar den gedeukten hoed, kon zij best eep dochter van den koster zijn. Het is een feit, dat een dame veel minder op een dame lijkt, wanneer haar oogen gesloten zijn en ze versleten kleeren aan heeft Een wensch een niet te verklaren wensch kwam bij haar op. Zooals hjj zei, was hij nog nooit van zijn leven verliefd geweest en hij lachte spottend verliefde kameraden uit Vrouwen waren om mee te dansen, te tennis sen maar liefde! En toch fluisterde de een of andere ondeu gende geest hem in: ..Buk je en geef haar een kus!” Hl) verzocht den ondeugd om heen te gaan, om naar de schuilplaats waar hjj hoorde, te vertrekken; hij vertelde zich self, dat het niet mooi zou zijn om voordeel te trekken uit het feit, dat het meisje sliep. „Maar zU zal er niets van weten,” fluisterde de geest. „Geef haar voorzichtig een kus, dan zal ze niet wakker worden! Wat voor kwaad steekt daarin? Het is het liefste gezicht, 'dat Je ooit gezien hebt of zal zien. Vooruit, anders ben je te laat!" Hij waa werkelijk bijna te laat, want Lorrie had juist besloten haar oogen te openen, om dat ze toch onmogelijk zoo kon blijven liggen. Voor ze echter haar besluit ten uitvoer kon brengen, waa hij zacht op haar toegeslopen. Hij knielde neer, op één knie en.... Juist toen hij In de te Ozs gehouden vergadering van stem gerechtigde hoofdingelanden van het water schap „De Maaskant" keurde de vergadering behoudens een kleine wijziging, een voorstel van den dijksteel goed, behelzende het aanleg gen van een groot aantel wegen in het Maas- kantgebled. De totale lengte van do aan te leggen wegen bedraagt circa 70 KM. De koe ten hiervan zün geraamd op 1.060.000.—Hier voor is een subsidie uit het Werkloosheidssub- aidlefonds (100 pet. in de werkverschafflngs- kosten) toegezegd van 361.400.—, zoodat tan laste van het waterschap blijft een bedrag van osset».— leden bijna raakten, kwam een paardevlleg hem storen. Hjj sloeg de vlieg weg met verontwaar digd gefronste wenkbrauwen, toen raakte hjj. licht blozend, een van haar oogleden met zün lippen aan. Juist op hetzelfde oogenbllk hoorde hü Jack roepen. Met een gevoel van was het schaamte? sprong hU op en zonder nog naar het meisje om te zien, sprong hU over het gras veldje op zUn paard toe. „O, ben je hier!” zei Jack. ,MUn zuster vraagt of je komt mee-eten, Ouy/” Lord Kendale was bezig met zün toom en keek niet om. Als hü dat wel had gedaan, zou hU gezien hebben.dat een slank meisjesfiguur tje in de richting vut het huis vluchtte. HU keek naar zUn kleeren. ,JEn dit pak, Jack?” twUfelde hü- Dat is ón mogelijk, vind Je niet? „Welneen." verklaarde Jack. „WU verkleeden ons ook niet. Je moet ons maar nemen, zooals we zUn, weet Je." „Enfin, als je zuster er niet op tegen heeft, dat ik er als een rUknecht ultaie...." „Vooruit, ga mee,” was het antwoord, kort en bondig en da twee Jongelui begaven zich van het kerkhof naar de pastorie. De oude man, die de baantjes van huis knecht, tuinman en algemeen factotum in zich vereenlgde, nam het paard en Jack loodste zün vriend in huls. De pastorie was klein en oud; de vierkante hal was even eenvoudig all die van een buiten- zich voorover boog en zün lippen haar oog- huisje, maar niettemin merkte lord Kendale en toen naar zeggen, binnen en fluisterde iets in juffrouw Latimer's oor. Guy ving op .Juffrouw sus of zoo komt niet beneden" en het diner begon met Mn leege stoel. Guy was met verlegen en voordat de rgstan van den snoek, dien Jack 's morgens had gevan gen, van tafel waren genomen, praatte hü met juffrouw Latimer, alsof hü haar minatamy al een paar Jaar kende. Niet de droge, onnoozele opmerkingen van den vreemellng, die juist kennis gemaakt heeft, maar bet losse, gemak- kelUke praten van een jongen man. die geen zorgen kent en die weet, dat een aardig meisje met een vriéndelijk, zachtmoedig gezichtje naar hem luistert. Voor de tamscoteletten ver orberd waren, klonk zün vrooiijke lach door e ijzeren poort werd achter hem dichtge- 1 slagen en hU stond in het volle zonlicht. ■L-c HU was vrU na vier lange jaren. HU had niet eens durven hopen, dat het verzoek om gratie sou worden ingewilligd. Toch bad zUn moeder het altüd gezegd. bU gelegenheid van de korte en schaarache bezoeken, die bet reglement toestond: Moed houden, jongen. Het uur der gerech tigheid komt! Dan keek hU naar zün moeder, door de tra lies heen, en lederen keer leek ze hem ouder en meer gebogen. En Lite, moeder? Had hU op zekeren dag gevraagd. Waarom komt Llae me met op zoeken? Toen had zün moeder een kleur gekregen. Lise te ziek, jongen, zei ze. Maar het was duldelUk, dat het een leugen -was. Ltze kwam met. omdat hij. John, dien ander, die sieh zün vriend noemde, had neer geslagen. Daarvoor hadden ze hem zeven jaren gegeven. Maar zijn vriend was er „bovenop” ge komen, en het was vooral die gedachte, die hem al die jaren hellepijnen had bezorgd: zou Peter weer naar Llae sUn toegegaan en sUn plaats hebben Ingenomen? Iedereen had hem afgeraden met dat meisje te trouwen. Pas op, John, hadden ze allemaal gezegd Dat meisje te niet geschikt voor ja. Terwijl ze met jou gaat, houdt ze het ook met Peter. Zoo was het gekomen, dat hU eens, in drift, op Peter was aangevallen en de klap was harder aangekomen dan hU bedoeld, had. Thans had hU. na vier Jaar. gratie gekregen. ZUn moe der had de laatste maal hem er op voorbereid. En zachtjes had ze erbij gevoegd: Beloof me, jongen, ate Je in vrUheid wordt gesteld, dat Je aanstonds bU mU komt. Met een treurig lachje had hU geantwoord. Er moest iets gebeurd zün in dien tUd, iets wat hU blUkbaar niet hoefde te weten. NU was hU vrU. Maar een onweerstaanbare drang zette hem aan, om niet links af te slaan, naar het huls van sUn moeder, doch rechts-ai naar de straat, waar sU reeds hun toekomstig nestje hadden uitgezocht hU en Llae. Ja, daar stond het, op den hoek van die InrU-poort. „Hun" vensters zagen Juist op dien doorloop uit. De poort stond open. Het was avond ge worden. Wat kwam het duister hem nu gelegen! Even wilde hU dat vreemde verlangen bevredi gen: de woning opnemen, die de hunne zou ge worden sUn.Ken voor een werden de lichten ontstoken. Ook een raam van „hun" woning werd verlicht. Dat waa het raam van de keuken, dat herinnerde hU zich nog goed. HU wist zelfs nog, hoe ze de spulletjes hadden neergezet, die hU stuk voor stuk van >Un eerlbk verdiende geld Wie'zou er nü wonen? HU De minister van Financiën heeft een rente loos voorschot uit het .werkfonds toegeaegd van 700.000.—, af te lossen in 60 jaren. (Het aan gevraagde voorschotbedrag van /6MAOO te ver hoogd tot ƒ700.000— In verband met noodlg geachte defensievoorzienlngen). vesting van het kroostrijke gesin vernomen. Vooral op het platteland huizen nog maar al te voel families met veel kinderen in woningen, die krotten zijn of slechts weinig zich daarboven verheffen. Het zal een ware zegen zijn en een veel omvattende verbetering, indien met be kwamen spoed wordt uitvoering gegeven aan de plannen tot woningbouw ten be hoeve van het groote gezin. Van buiten gewoon belang, voor de richtlijnen, waar naar deze plannen zullen worden opgesteld, achten wij de in Engeland voor de gemeen- telijke besturen geschapen mogelijkheid cm o voor de groote gezinnen huizen te bouwen met vier of zes slaapkaniers, terwijl hier voor een huurprijs wordt berekend, welk* rekening houdt met de betallngscapacltelr dier gezinnen. kon de verleiding niet weersta en, om even naar binnen te kUken. HU trad op het venster toe en luisterde. Daar binnen werd gesproken. HU hoorde de stem van een meisje, en toen van een man. Voorzichtig heeech hU zich op aan de Uza- ren tralies en keek naar binnen. Toen was het, of eensklaps allee rood word voör zün oogen. Aan de tafel hön tafel zat Llae. naast haar een meisje van oen Jaar of drie; en tegenover haar wie was dat an- ,ders, dan Peter, de man, die hem achter zün rug beroofd had van het dierbaarste, dat hü beaat? Genadige hemel, selfs de woning, die hj en Llae indertüd hadden ultgeaocht. hadden ae be trokken en -d» knusse meubeltjes ingepalmd. Was dat niet mMr, dan een mensch kon ver dragen? In machtelooss woede rukte hü aan de Uae ren staven, soo- t dat het kleine meisje daar bin nen opkeek en begin te giller In een oog wenk was het tooneel reran- derd. Man en vrouw waren opgesprongen «n renden naar de deur. In vertwijfeling schoot John den hoek om en de straat op. Kreten, klonken achter hem: Een dief! Daar gaat-le! HU wou Inbreken op nummer sooveel! KUk eens, wat hü loopt! Houdt hem! John rende ate een bezetene, vastbesloten zich niet te laten pakken. Dat zou een afschuweliJk begin wezen, den eersten dag dat hü weer vrü was! Langs straten en pleinen, over hekken en muren, voort ging het, met den moed der wan hoop. Steeds verder klonken de kreten achter hem. tot ae ten laatste geheel wegstierven. Ik oen dief? dacht John, onderwUl hü sieb liet neervallen op een stuk veld, tusschen bak ken met kalk en stapels steenen. In de nabü- heid van een in aanbouw zünd huls. Ik een dien Ja, soo durfden se hem noemen, allemaal ook de man, die thans at en dronk aan sgn tafel, en hem zün aanstaande ontstolen had.... Wie was de dief? Achterover lag hü naar den sterrenhemel om hoog te küken. Hoe laat was het? Tien uur, elf uur misschien. Te laat cm nog naar zün moeder te gaan. Om dien tüd gaan alle deuren dicht, ook die van de gevangenis. ZUn makkers lagen nu Allemaal te «lapen en droomden misschien van de vrijheid! Zoo vonden de metselaars hem den volgenden morgen, met doorgeloopen voeten. Ulend van den doorgestanen angst, on van den honger.... T^\e oud-leermeester van Benito Mussolini, I t Luigi Scaevola, heeft verteld, dAt de dlc- tator in zün Jeugd een lastig kind was, dat niet leeren wilde. Gedurende meer dan vUfen veertig jaar, aldus Scaevola. heb Ik aller lei soorten van kinderen meegemaakt, opstan dige, krachtige en nadenkende typen. Maar nooit heeft de persoonlükheid van een kind mü zoozeer geboeid als die van den Jongen Benito Mussolini Ik kende de moeder van Benito heel goed, zU eras een goede kennis van mij en te vens een collega, want mevrouw Mussolini had op een meisjesschool een klasse met twaalf leer lingen. Dlkwüte heeft sU mü haar wanhoop be kend zoo’n verschrikkelük kind te hebben, waar van zü meende, dat hü het nooit tot iets bren gen zou. Benito is onder buitengewone omstandigheden geboren. Ik was een der eersten, die hem gezien hebben en bovendien had ik het voorrecht In mijn kwaliteit ate secretaris, de geboorte den 2Ssten Juli van het jaar 1883 In te séluljveu in 7^1 jfgtjMgteters.. Ik herinner mü. dat 3mi avond tevoren een brand had gewoed in den winkel van den timmerman, die naast de smederij van de Mussolini's zün woning en werkplaats had. Zjj moesten vluchten en bü buren een onder op, dat er een groote beschaving in dien eenvoud lag. Een familiewapen. een raaf, een wilgen tak en drie dwarse roode strepen, was boven de oude eiken trap vastgemaakt. „Ga mee naar mün kamer om ie hande: wasschen,” zei Jack. Hü had een klein kamertje vlak ondëk dak en hoewel het eenvoudig gemeubeld viel ook hier weer diezelfde beschaving Toen zü naar beneden gingen zag lord Kendale juist een glimp van een damesrok verdwünen achter een deur van een van de uiterste kamers op de bovenverdieping en hU hoorde een detp- hard toeslaan. Jack lachte, maar voor Ouy tüd had hem te vragen waarom, kwam de domlné de kamer binnen om den gast op goede, ouderwetsche wijze welkom te heeten. HU was een zeer lange, magere oude man met spaarzaam wit haar, dat achterover ge borsteld was en zün blank voorhoofd vrU Uet. Op en top een aristocraat was hü en de glim lach, 'waarmee hü zUn smalle, welverzorgde hand uitstak, getuigde van een beleefdheid tegenover den gast, zooals men die heden ten dage slechts zelden ontmoet. JMljn zoon heeft u overgehaald om te blüven. lord Kendale; dat is heel vriendelük van u." Guy keek naar zün kleeren en mompelde eenlge woorden ter verontschuldiging maar de blanke hand legde hem met een beweging het zwijgen op. C „wy zijn eenvoudige menachen,” zei de domlné, „echte hutemusschen zonder eentee een interview aan met den en erkenden tooneelcritlcus Buning waaraan het volgende ^onüeend: r- benoeming van Cor van der Lugt u onder de gegeven omstandigheden **"lechte oplossing. b »Mr alles weer noodlg,” ging Bu- •"^der „dat de menachen weer naar den en de Amsterdamsche Too- ^ïï-enlging heeft, hoewel ik veel In haar crtk\m>recieeren kan, te weinig rekening ge- Sm^met de elschen, de verlangens, van het s°ï»S waarvan iedere tooneelaffalre het ten- puL’wh hebben moet! Het behoeft haast *LaMr gezegd te worden, dat het lichtere ré- achilleshiel, de kwetsbare plek, bet «we»' Aï P ADAMKïf'JC' apdltbtedsüntngevolpe de VMwekanngevootwaarden tegea w-e eyr-fi Ml iwimtaangi gebaaie cngescbikttMtd tta wwtan docw w-i bfj een sD»sval zm T? nPA M ifcs AJBONNE 5 «BBemOta» vanstasd voor aen der votasoda ottteertngen F 7 ÖUe- veritae van belde armen, belde beenm <tf betas oogaa f4 750e» doodeWken afloop F 250o» Tooneelsplegel” van deze maand J troffen we gennaeus etrak naar den grafsteen tegen- Jk gehoorzaam beest, dat dicht bü den muur had staan grazen een paar stappen naar voren om bü een nieuw plekje gras te komen. ,4*as op, ouwe, verboden "toegang,” zei Lord Kendale, terwijl hü van zün zitplaats klom en op het paard toeliep. Daardoor stond hU plotseling voor het meisje, dat in het lange gras lag. Hü schrok niet, maar hü bleef stokstüf staan en terwül hü naar haar keek, maakte zich een groote bewondering van hem meester. Zü lag onbeweeglük, met gesloten oogen en met een zucht van verlichting en voldoe ning stond hü naar haar te küken. Zün leven lang had hü geen mooier schilderü gezien en het sprekende gelaat met den geestlgen mond en lange wimpers die de frissche. olijfkleurige wangen beschaduwden, werd voorgoed gegrift in zün hersenen en zün hart. Hoe zü wist, dat hü naar haar stond te küken, zou moeilük te zeggen zün, want haar oogen waren gesloten. Het sou ook heel moei lük zün, haar gevoelens te beschrijven. De ellendigste - zenuwtrekken overvielen haar; ze had neiging om zich te bewegen, te niezen en een gevoel of ae dood zou gaan ata ze het niet deed. En dan de dwaasheid, het malle om een dergelüke comedie op touw te zetten! Ze had op haar tien vingers kunnen natellen, dat hü haar zou blüven aanstaren! De seconden verliepen! Het mooie, bewe- vo°r Lorrie waren het uren, dagen, glnglooze gelaat had op het hart of was - het op de verbeelding? van den jongen man een gevaarlijk en schrikbarend effect, de Amsterdamsche Tooneelveree- van (ble waa en ate Je mü vraagt, dan dat dit bü van der Lugt wel even nj «orden! Het blüft echter een open nf naast het zoo broodnoodlge lichtere ^Z'de nieuwe combinatie ook in staat zal Snhet froote werk te brengen, dat Amster- 7„-«Hg heeft. Maar aan den anderen kant “„„o wti den nieuwen leider niet terstond "het lijf vallen met de beroemde Amster- „wenschen" naar niets dan groote tmat Het zal één van de belangrijkste dingen „or bet tooneel zün, als pers en publiek van óer Ligt een Jaar tüd laten, opdat hü gelegen- vid beeft rtjn gezelschap rustig In te werken. gZnitjt is alle redeneering voorbarig”, viel Buning tirheelf in de rede, „laten we eens be- pnneo met van der Lugt in Amsterdam te ont- nnien." V*n der Lugt zal natuurlük ook niet al gid geven wat hü graag wil. Dat deden en Molière evenmin; Die speel- ofn ook wel draken om geld In het laatje te krijgen, en als zü wat lood hadden, dan lieten hun eigen stukken opvoeren.” In kringen, die zich voor het tooneel m- Liikit~. vraagt men zich af, hoe van Dal- sum en Defresne öch met den nieuwen leider jullen verdragen. Dat zün problemen, die al ben en uitsluitend van het tooneel zün en naiover de buitenwereld nooit het ware te veten komt! Hetgeen ook niet noodlg Is, ate je mü vraagt. Laten we ons echter niet te veel tonelen toefde dingen achter de schermen, met de cuisine!” Buning werkte aan de trapeze en nam op- tUeuw een zwaai. mes behoort gebaseerd te zün op het feü, dat een tooneellelder, onverschillig wie hjj g), voor alles rustig en financieel goed ge fundeerd moet kunnen werken. Enquête^ heb ben duidelijk uitgewezen, dat alle deskundigen bet er roerend over eens zijn, dat wü goede krachten genoeg hebben, doch dat deze te nd versnipperd zün. En ook is uitgewezen, dat sten alom van Rük en gemeente een roya- kren deun verlangt. Wanneer de gemeente AnutéMam beweert, dat zü het tooneel steunt, dan b dat volslagen onwaar, om de doodeen voudige reden, dat zü aan belasting véél meer tncaaeert, dan zü aan subsidie uitgeeft ZU to. niettegenstaande allen ophef en alle groote wooden, tegenover het tooneel een hulsjes- nelker en geen Maecenas.” De bemoeiingen met den Stadsschouw- targ i|)n naar mün meening voor de gemeente Amsterdam niet zoozeer een zaak van liefde m de planken als wel een kwestie van prestl- H lm irwtaii bwlii. laaènto 1I1 beniemtapea net den Amsterdamschen Stadsschouwburg tan oorsprong vinden tn de Jar*n ♦«en op «xntlL van A. B. Kleerekoper de Stads- «houwburg een gemeente-instelltag is gewor den. De sterke fractie In den raad van'de 8. DAP. aü nooit toelaten, dat deze bemoeiing, die van haar ultgefcaan te, tot een openbare mislukking leidt. ZU houdt de zieke dus le vend uit een busfonds. Wü moeten van der Lugt toewenschen, dat hü de gemeente Am sterdam opvoedt tot een kunstzinnig genees heer!" oude en steeds jonge tooneel een betere plaats onder de Nederlandsche zon zal waarborgen dan de eenlgzzlns benauwende van bet oogen- Annle Verhuist, die - het wordt hier met vreugde gemeld - pas van een zware operatie, die haar vele weken aan het ziekbed gekluis terd hield, herstellende is, was van oordeel, dat het afgeloopen tooneeteelzoen zich weer ge kenmerkt had door een afwezigheid van ster ke stukken. Speelstukken, waarin de acteurs en actrices hun gaven kunnen ontplooien en waarin scènes gecreëerd kunnen worden, heb ben volgens onze zegsvrouwe op de répertoires der verschillende tooneelgezetechappen ont broken. Hetgeen mevrouw Verhuist mede ate een oorzaak ziet van de nog steeds dalende be langstelling voor de dramatische kunst. Adrlaan van der Horst formuleerde het vol gende: Mün indrukken van het afgeloopen tooneel- selzoen? Vrüblüvend: de prachtige vertoonlng van Veterman's zoo uitmuntend geslaagde dramatl- seering van het mlddeleeuwsche dierenepos „Van den vos Reinaerde”, door de Amsterd. Tooneelvereeniglng, en voor de reet groote waardeerlng voör Shaw’s „Terug naar Methu- salem”. .Kinderen op een üsschots” en „Het Lied van het Meisje en den Moordenaar." Het gezelschap van het Centraal Tboneef, onder de kundige leiding van Cees Laseur. kon het uitstekende peil, waarop zün voorstellingen het vorig seizoen stonden, tumdhaven, zelfs toen het zich bulten zün gewone répertoire be gaf en Shakespeare's „Naar het U lUkt” tan tooneele voerde. komen zoeken En het was onder de beangsti gende vlanunenschünaete van een brand, dat Mussolini geboren werd. Van zün prille jeugd herinner Ik mü alleen, dat zün vadé?, een even eenvoudig ate opvliegend man, hem verschei dene aframmelingen heeft toegediend. Op zün vierde jaar was Mussolini reeds de bekendste bengel van het dorp Dovlo Predrapplo. Dikwüls ging hü in den middag, gewapend met een homp brood, op avontuur uit en kwam niet terug voordat het avond, soms nacht was geworden En om er zeker van te zün, dat hü altüd terug zou komen, had zün moeder aan zün witte schort een papiertje bevestigd, waarop het adref geschreven stond. Evenzeer ate de'Tnoeder aan de schooi was toegewüd, evenzeer had haar zoon Benlto een afkeer van de schoolbanken. Hoe dlkwüte heeft hü niet voor mü gestaan om zün excuses aan te bieden, maar hü waa onverbe- terlük. Ik kan de heilige verklaring afleggen, dat van 1890 'tot 1804, hü was toen zeventien jaar, Benlto mpg- geen honderd maal de school bezocht he^L Hü was büna twaalf Jaar, toen hü nog niet eens kon lesen. Hü was meer in zün knollentuin, wanneer hü jongens van zün leeftüd een pak slaag kon geven. Dlkwüte kwam mevrouw Mussolini vragen, of haar zoon regel matig de lessen bezocht en natuurlük moest mün antwoord vrüwel altüd „neen" zün. En als hü dan onvindbaar was, werd een onderzoek in- geeteld, zoodat hü soms werd gevonden In een schuur, het schrift achteloos In de eene zak, een notlood In de andere.... Ofschoon zün vader hem hevig bestrafte, reeds den volgenden dag herhaalde zich hetzelfde. Ondanks zün rebelsche natuur ha Benlto den Indruk gekregen, dat hü kunstzinnige natuur had en dat hü bovendien zeer intelligent was. Dlkwüte heb ik mü waarom weet Ik niet verdiept in zUn wezen en daarin meer den kunstenaar dan den toe- komstlgen volksleider gezien. Nog bezit ik en kele teekenlngen van Benlto en men heeft mü er reeds een aanzlenlüke som voor geboden, maar Ik heb dat altüd afgeslagen. Ik aal er nooit afstand van doen. Het scheen de roeping van den jongen Benlto te zün, om kunstenaar te worden. Zün liefde voor het platteland en zün vertemgen naar eenzaamheid bestemden hem als het ware voor een dergelüke carrière. Daarom liet ik hem zooveel mogelük vrü. Ik herinner mU nog een avontuur en Ik ben er van overtuigd, dat ook de Duce zelf het zich nog uitstekend herinneren zal. Het was in het hartje van den winter en er neerschte een koude om te versteenen. Benlto moet toen ongeveer acht Jaar oud geweest zün. Zooals zün gewoonte was, droeg hü een zeer lichte kleeding en onmlddellUk igt schooltijd trok hü. de koude ten spüt, de bergen in. Des avonds kwam mevrouw Mussolini, zëer veront rust, bü mü en vertelde, dat hü nog steeds niet was thuisgekomen. Het was tegen het vallen van den nacht, dat de broeders van het klooster van Faenza hem vonden. Hü was verdwaald in het bosch. En weldra wordt hü bevriend met deze broeden, bü wie hü later in zün bewogen vüf- tlende levensjaar een toevlucht vindt. Toen vond hü namelük des avonds wanneer het zeer laat geworden was, de deur van het ouderlijk huls gesloten en was hü wel genoodzaakt on derdak te vragen in het klooster. Deze broeden hadden alleen invloed op hem. Tot zün twaalfde Jaar drukte hü zün gedachten liever uit in schetsjes dan in geschreven woorden. Maar langzamerhand werd hü wüzer en van tüd tot tüd zag ik hem naar de schoolbibliotheek gaan. HU zocht daar vooral naar historische lectuur over hetjjude Rome. Zoo zün de Jaren van zün Jeugd voorbügegaan, totdat op zekeren dag BÜn moeder mü kwam vertellen, dat zü hem eenig geld had gegeven, zoodat hü zün geluk in Amerika kon beproeven. Maar op datzelfde oogenbllk was hü gearresteerd In Zwitserland. Ook daarna volgden nog verscheidene arresta ties, maar tenslotte is Mussolini op zün plaats - cC nodt zie ik "hém weer, maar de enkele maal, dat hü nog—ta Dovlo Predappio komt, zoekt hü mü op. Dan praten wü nog eens over zün jeugd en dan kan hü niet nalaten met een glimlach te zeggen, dat hü de dagen komt inhalen, die hü vroeger bü mü gesoübeld heeft Toen men byna op den grond was. Het de draak, die van zün luchtreisje al lang genoeg had, los en viel met een smak op den grond. Hü werd bewusteloos en daardoor kregen de maankabouters gelegenheid hem te binden. De draak was ge vangen, tot groote vreugde van allen. Jack! - - JJJ^ernstige stem ui op. nTrt ««Je Margaret roept me,” zei hü- naar binnen?" kiT maar eerst," adviseerde lord Ren te ba^wcl^en wil ze Je spreken. Je kunt ^“ten als je me nog kunt ge- been. HU had Lorrie volkomen taen It Lord Kendale ging op den grafsteen E/„.W><:httg op zün gemak. foto. ”*aer8**nde zon zette alles In rooden “n wolkbank kroop van af den horizon tet M„Zee en kleurde de kabbelende golven hMi„P!*r8en kloed. Lord Kendale keek noot zachtjes en de minu- tuf1”860 lanKzatun voortü' deed het paard een goed en conventioneele pretentie. Greta, kindlief, lord Kendale;" Een keurig meisje met zacht, Hond haar en vrlendelüke, grüze oogen gaf hem een hand en sprak met een stem, die volkomen har monieerde met haar kalme, bedaarde vrlende lüke verschünlng eenlge woorden van welkom. Toen klonk de bel en gingen se naar binnen om te dlneeren. De eetkamer was oud en de wonden waren donkergekleurd van ouderdom, maar het was de eetkamer van een heer. De domlné ging zitten, keek naar den leegen stoei Greta. Voor hü echter iets kon hel nette, bedaarde dienstmeisje Bekijk sens het gespeelde répertoire van onze «wmamste gezelschappen, en beschouw dan flnancieele resultaten ervan. Dan blüft er bet aoodige te wenschen overzooals altüd! 61 toebals wu daartegenover stellen de ■Minlngen in deze wereld met haar geestelüke, «aaauiische en financieele depressies, komen S 11181 tot de conclusie, dat wü den groo- vewztand van het tooneel, en wellicht meer de toooeelspelers en tooneelspeelsters, moe. bewonderen? Het is een taaie, echt-Hol- ~"che tegenstand, die geboden wordt, en e* ninstens even heldhaftig is als de tegen- nn onze locale Beurs. J* moedige tegenstand is bet voornaamste, “l mij in het afgeloopen seizoen getroffen Hierin schuilt een kracht, die in enkele ’’’“’ftelljke vertooningen van onze voor- gezelschappen tot uiting Is gekomen, hoop wettigt, dat een zwenking van de '"■nmeele en geestelüke conjunctuur het al- Van de overige in Amsterdam spelende gezelschappen is niets bijzonders in de her innering gebleven, met uitzondering van een enkel stuk van Het Masker. De Vondelherdenklng is niet meegeval len. De opvoering van „Faëton", onder Eduard Verkade bleef, behalve de costu- meerlng, die zeer opvallend was, beneden te stellen elschen. Tevens werd wederom bewezen, dat men geen componisten op dracht moet geven muziek bij de reien, te componeeren wanneer zij niet ten volle doordrongen zijn van het feit, dat de mu ziek aan het woord ondergeschikt dient te blijven. De reien mislukten ook deze maal geheel en all Aldus Adrlaan van der Horst.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 17