<Kdu&Aaal vonden dog
O
De avonturen van een verkeersagentje
O
ORRIE
[uni
Tooneelkunst
Wie was
de dief?
leningen van insiders
•ZATERDAG 11 JUNI 1938
Brittannia docot
Mussolini’s jeugd -
<E
De woning voor het
groote gezin
fa,
M". Ails
Itijd-
oort
Wegenaanleg in het
Maaskan tgebied
!8
rief
CHARLES
GARVICE
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
n>
van der Lugt in Amsterdam te ont*
had aangeschaft.
(Nadruk verboden)
V
te
sprak
ar.
het
l
da kame”
(Wordt vsrralgd)
ik van'
fen zeer
de wtik
»n door
M- B.
i
Op twee bamboestokken werd de draak gebonden en zoo in
gevangenschap gebracht. Hü was rtevig gebonden, zoodat hij,
gelukkig, machteloos was, ofschoon uit zijn keel nog vlammen
en rook kwamen.
ver-
smis
haar
Korts
der
ge-
keereo,
er van
mach-
trouws
barm-
idlghe-
fsmee-
Ud aan
wenkt
»»-
ederom
Werd
«ld uit
it. van
Rome,
tn doer
ne tij-
of en
s hulp
dank,
renden
voUu-
Marla-
i
i
ize ge
ep t»
istorie,
lede-
Maria-
i trou-
n om
en de
reeken
heden,
ie be-
ndag-
n het
bu-
ht in
Juni
wring
riaka-
mscht
i O-L
naam
poort
lakei.
Het belastbare gebied, waarover deae kosten
van* wegenaanleg en onderhoud kunnen worden
omgeslagen, is hoogstens groot 11.080 HA, het
geen neerkomt op een kasten voor de belang
hebbenden van ƒ2.58 per HA
1
1
s.
p den Zuidelijken schrijver oefent het
een bijzondere bekoring uit te ver
wijzen naar de traditloneele Brit-
sche activiteit inzake de volkshuisvesting,
name vooral waar het t kinderrijke
betreft. Brittannia docet! Zijn lm-
X/
„Zeg Piet, vanmorgen wilde ik een briefje
van honderd wisselen”.
„Nu, en....”
„Stel je veer, dat ik dat zou hebben r
met
gezin
mers juist onze Zuidelijke Nederlandsche
provinciën niet de bezitstere van de meeste
groote gezinnen? En zal de straks ten bate
dezer gezinnen te ontwikkelen woning
bouw-activiteit uit dien hoofde allereerst
niet voor de Zuidelijke landstreken van
belang zijn?
Wij mogen ons niet ontveinzen, dat op
dit terrein inderdaad uitgebreide arbeid
sinds langen tijd op uitvoering wacht. Reeds
vroeger wezen we op den tengevolge van
de langdurige crisis ontstanen achterstand
in den woningbouw in het algemeen, een
verschijnsel, dezer dagen opnieuw gecon
stateerd in het jaarverslag over 1937 van
den Nationalen Woningraad. Bijzonder nij
pend is die achterstand voor het groote ge
zin. In steden zoowel als dorpen wordt de
klacht over veelvuldige onvoldoende huls
niet veel over hem," was het
antwoord, ,jen wat ik weet, wil
rtep *®n zachte, vriéndelijke
--i uit den tuin van de
|T|||TT-t|-_l.. -
Deze uiting van hoog» kerkelijke zijde te
zeer kenschetsend voor de Brltsche opvat
tingen Inzake wonlngpolltiek. Zij gaat uit
van denzelfden gedachtengang, die reeds
vele jaren geleden Dr. Arkle te Liverpool
ertoe bracht een onderzoek in te stellen
naar de woningtoestanden in de werkmans-
kolonle Port-Sunlight, nabij Liverpool ge
legen. De arbeiders der bekende fabrieken
Sunlight beschikten al in den tijd, toen het
onderzoek plaats vond, over uitstekende
woningen. Nu werd bij een groot aantal
der aldaar wonende kinderen nagegaan,
hoe op verschillende leeftijden hun lengte
en hun lichaamsgewicht was. Hetzelfde ge
schiedde bij de schooljongens in de stad,
waaronder kinderen van alle klassen der
bevolking. Welnu, de Sunlight-jongens
wonnen het niet alleen van de jongens der
eigen maatschappelijke klasse, maar ook
van die der meer gegoede bevolking. Deze
bevindingen stellen wel duidelijk in het
licht van hoe eminent maatschappelijk en
geestelijk belang het te, het gezin en a for
tiori het groote gezin goed te huisvesten.
Behalve het persgesprek met Werumeus
Buning bevat „de Toonéelspiegel” nog
korte beschouwingen over het afgeloopen
tooneelselzoen van enkele deskundigen die
boor de redactie naar hun meening waren
pvnagd.
EUai van Praag vatte zijn meening als
’djt ismen:
Men schrijft ons uit het Zuiden:
p het gebied van de volkshuisvesting
hebben bepaalde landen in West-
Europa steeds een eervolle plaats in
genomen. Duitschland, en waarschijnlijk
nog meer Groot-Brittannlë, hebben in dlr
opzicht belangrijk voortrekkerswerk ver
richt.
Nog steeds te Engeland bezorgd voor een
goede volkshuisvesting. Er worden thans in
Oroot-Brittannlë per jaar meer dan 300.00c
nieuwe hulzen gebouwd, waarbij vooral
aandacht wordt gewijd aan de juiste me
thoden voor het verschaffen van onderdak
aan de groote gezinnen. Het groote gezin
verheugt zich speciaal ook ten aanzien van
de woning in de bijzondere attentie
Engeteche regeerlngslnstanties. Deze
zlnspolitiek ligt geheel in de Hjn van den
voormallger. minister Pitt, die in zijn tijd
het Engeteche groote gezin reeds steunde
door het beschikbaar stellen van een be-
looning.
Dezer dagen sprekende in Albert Hall te
Londen, verklaarde Kardinaal Hlnsley zich
groot voorstander van de Brltsche volks-
woningbouwplannen. Z. Em. zelde, de ar
beiders te willen zien wonen in passende
huiien, die gesond zijn en ruim, ruim ge-
aoeg voor hun gezinnen, eigen huizen met
zoo mogelijk een tuin, huizen, waar ruimte
te om te ademen, en voor de ontwikkeling
van geest en lichaam.
staar dat wist Lorrie niet. Hü wist niet, wie
ze was. Te Oordeelen naar haar versleten jurk
met de zoo duidelijk ter verlenging aangezette
strook en naar den gedeukten hoed, kon zij
best eep dochter van den koster zijn. Het is een
feit, dat een dame veel minder op een dame
lijkt, wanneer haar oogen gesloten zijn en ze
versleten kleeren aan heeft
Een wensch een niet te verklaren wensch
kwam bij haar op. Zooals hjj zei, was hij
nog nooit van zijn leven verliefd geweest en
hij lachte spottend verliefde kameraden uit
Vrouwen waren om mee te dansen, te tennis
sen maar liefde!
En toch fluisterde de een of andere ondeu
gende geest hem in:
..Buk je en geef haar een kus!”
Hl) verzocht den ondeugd om heen te gaan,
om naar de schuilplaats waar hjj hoorde, te
vertrekken; hij vertelde zich self, dat het niet
mooi zou zijn om voordeel te trekken uit het
feit, dat het meisje sliep.
„Maar zU zal er niets van weten,” fluisterde
de geest. „Geef haar voorzichtig een kus, dan
zal ze niet wakker worden! Wat voor kwaad
steekt daarin? Het is het liefste gezicht, 'dat
Je ooit gezien hebt of zal zien. Vooruit, anders
ben je te laat!"
Hij waa werkelijk bijna te laat, want Lorrie
had juist besloten haar oogen te openen, om
dat ze toch onmogelijk zoo kon blijven liggen.
Voor ze echter haar besluit ten uitvoer kon
brengen, waa hij zacht op haar toegeslopen. Hij
knielde neer, op één knie en.... Juist toen hij
In de te Ozs gehouden vergadering van stem
gerechtigde hoofdingelanden van het water
schap „De Maaskant" keurde de vergadering
behoudens een kleine wijziging, een voorstel
van den dijksteel goed, behelzende het aanleg
gen van een groot aantel wegen in het Maas-
kantgebled. De totale lengte van do aan te
leggen wegen bedraagt circa 70 KM. De koe
ten hiervan zün geraamd op 1.060.000.—Hier
voor is een subsidie uit het Werkloosheidssub-
aidlefonds (100 pet. in de werkverschafflngs-
kosten) toegezegd van 361.400.—, zoodat tan
laste van het waterschap blijft een bedrag van
osset».—
leden bijna raakten, kwam een paardevlleg hem
storen.
Hjj sloeg de vlieg weg met verontwaar
digd gefronste wenkbrauwen, toen raakte hjj.
licht blozend, een van haar oogleden met zün
lippen aan. Juist op hetzelfde oogenbllk hoorde
hü Jack roepen.
Met een gevoel van was het schaamte?
sprong hU op en zonder nog naar het
meisje om te zien, sprong hU over het gras
veldje op zUn paard toe.
„O, ben je hier!” zei Jack. ,MUn zuster vraagt
of je komt mee-eten, Ouy/”
Lord Kendale was bezig met zün toom en
keek niet om. Als hü dat wel had gedaan, zou
hU gezien hebben.dat een slank meisjesfiguur
tje in de richting vut het huis vluchtte.
HU keek naar zUn kleeren.
,JEn dit pak, Jack?” twUfelde hü- Dat is ón
mogelijk, vind Je niet?
„Welneen." verklaarde Jack. „WU verkleeden
ons ook niet. Je moet ons maar nemen, zooals
we zUn, weet Je."
„Enfin, als je zuster er niet op tegen heeft,
dat ik er als een rUknecht ultaie...."
„Vooruit, ga mee,” was het antwoord, kort
en bondig en da twee Jongelui begaven zich
van het kerkhof naar de pastorie.
De oude man, die de baantjes van huis
knecht, tuinman en algemeen factotum in zich
vereenlgde, nam het paard en Jack loodste zün
vriend in huls.
De pastorie was klein en oud; de vierkante
hal was even eenvoudig all die van een buiten-
zich voorover boog en zün lippen haar oog- huisje, maar niettemin merkte lord Kendale
en toen naar
zeggen,
binnen en fluisterde iets in juffrouw Latimer's
oor.
Guy ving op .Juffrouw sus of zoo komt niet
beneden" en het diner begon met Mn leege
stoel.
Guy was met verlegen en voordat de rgstan
van den snoek, dien Jack 's morgens had gevan
gen, van tafel waren genomen, praatte hü met
juffrouw Latimer, alsof hü haar minatamy al
een paar Jaar kende. Niet de droge, onnoozele
opmerkingen van den vreemellng, die juist
kennis gemaakt heeft, maar bet losse, gemak-
kelUke praten van een jongen man. die geen
zorgen kent en die weet, dat een aardig meisje
met een vriéndelijk, zachtmoedig gezichtje
naar hem luistert. Voor de tamscoteletten ver
orberd waren, klonk zün vrooiijke lach door
e ijzeren poort werd achter hem dichtge-
1 slagen en hU stond in het volle zonlicht.
■L-c HU was vrU na vier lange jaren. HU
had niet eens durven hopen, dat het verzoek
om gratie sou worden ingewilligd. Toch bad
zUn moeder het altüd gezegd. bU gelegenheid
van de korte en schaarache bezoeken, die bet
reglement toestond:
Moed houden, jongen. Het uur der gerech
tigheid komt!
Dan keek hU naar zün moeder, door de tra
lies heen, en lederen keer leek ze hem ouder
en meer gebogen.
En Lite, moeder? Had hU op zekeren dag
gevraagd. Waarom komt Llae me met op
zoeken?
Toen had zün moeder een kleur gekregen.
Lise te ziek, jongen, zei ze.
Maar het was duldelUk, dat het een leugen
-was. Ltze kwam met. omdat hij. John, dien
ander, die sieh zün vriend noemde, had neer
geslagen. Daarvoor hadden ze hem zeven jaren
gegeven. Maar zijn vriend was er „bovenop” ge
komen, en het was vooral die gedachte, die hem
al die jaren hellepijnen had bezorgd: zou Peter
weer naar Llae sUn toegegaan en sUn plaats
hebben Ingenomen?
Iedereen had hem afgeraden met dat meisje
te trouwen.
Pas op, John, hadden ze allemaal gezegd
Dat meisje te niet geschikt voor ja. Terwijl
ze met jou gaat, houdt ze het ook met Peter.
Zoo was het gekomen, dat hU eens, in drift,
op Peter was aangevallen en de klap was
harder aangekomen dan hU bedoeld, had. Thans
had hU. na vier Jaar. gratie gekregen. ZUn moe
der had de laatste maal hem er op voorbereid.
En zachtjes had ze erbij gevoegd:
Beloof me, jongen, ate Je in vrUheid wordt
gesteld, dat Je aanstonds bU mU komt.
Met een treurig lachje had hU geantwoord.
Er moest iets gebeurd zün in dien tUd, iets wat
hU blUkbaar niet hoefde te weten.
NU was hU vrU. Maar een onweerstaanbare
drang zette hem aan, om niet links af te slaan,
naar het huls van sUn moeder, doch rechts-ai
naar de straat, waar sU reeds hun toekomstig
nestje hadden uitgezocht hU en Llae. Ja, daar
stond het, op den hoek van die InrU-poort.
„Hun" vensters zagen Juist op dien doorloop
uit. De poort stond open. Het was avond ge
worden. Wat kwam het duister hem nu gelegen!
Even wilde hU dat vreemde verlangen bevredi
gen: de woning opnemen, die de hunne zou ge
worden sUn.Ken voor een werden de lichten
ontstoken. Ook een raam van „hun" woning
werd verlicht. Dat waa het raam van de keuken,
dat herinnerde hU zich nog goed. HU wist zelfs
nog, hoe ze de spulletjes hadden neergezet, die
hU stuk voor stuk van >Un eerlbk verdiende geld
Wie'zou er nü wonen? HU
De minister van Financiën heeft een rente
loos voorschot uit het .werkfonds toegeaegd van
700.000.—, af te lossen in 60 jaren. (Het aan
gevraagde voorschotbedrag van /6MAOO te ver
hoogd tot ƒ700.000— In verband met noodlg
geachte defensievoorzienlngen).
vesting van het kroostrijke gesin vernomen.
Vooral op het platteland huizen nog maar
al te voel families met veel kinderen in
woningen, die krotten zijn of slechts weinig
zich daarboven verheffen.
Het zal een ware zegen zijn en een veel
omvattende verbetering, indien met be
kwamen spoed wordt uitvoering gegeven
aan de plannen tot woningbouw ten be
hoeve van het groote gezin. Van buiten
gewoon belang, voor de richtlijnen, waar
naar deze plannen zullen worden opgesteld,
achten wij de in Engeland voor de gemeen-
telijke besturen geschapen mogelijkheid cm o
voor de groote gezinnen huizen te bouwen
met vier of zes slaapkaniers, terwijl hier
voor een huurprijs wordt berekend, welk*
rekening houdt met de betallngscapacltelr
dier gezinnen.
kon de verleiding niet weersta en, om even naar
binnen te kUken. HU trad op het venster toe en
luisterde. Daar binnen werd gesproken. HU
hoorde de stem van een meisje, en toen van een
man. Voorzichtig heeech hU zich op aan de Uza-
ren tralies en keek naar binnen.
Toen was het, of eensklaps allee rood word
voör zün oogen. Aan de tafel hön tafel
zat Llae. naast haar een meisje van oen Jaar
of drie; en tegenover haar wie was dat an-
,ders, dan Peter, de man, die hem achter zün rug
beroofd had van het dierbaarste, dat hü beaat?
Genadige hemel, selfs de woning, die hj en
Llae indertüd hadden ultgeaocht. hadden ae be
trokken en -d» knusse meubeltjes ingepalmd.
Was dat niet mMr, dan een mensch kon ver
dragen?
In machtelooss woede rukte hü aan de Uae
ren staven, soo- t
dat het kleine
meisje daar bin
nen opkeek en
begin te giller
In een oog
wenk was het
tooneel reran-
derd. Man en vrouw waren opgesprongen «n
renden naar de deur. In vertwijfeling schoot
John den hoek om en de straat op. Kreten,
klonken achter hem:
Een dief! Daar gaat-le! HU wou Inbreken
op nummer sooveel! KUk eens, wat hü loopt!
Houdt hem!
John rende ate een bezetene, vastbesloten zich
niet te laten pakken. Dat zou een afschuweliJk
begin wezen, den eersten dag dat hü weer vrü
was! Langs straten en pleinen, over hekken en
muren, voort ging het, met den moed der wan
hoop. Steeds verder klonken de kreten achter
hem. tot ae ten laatste geheel wegstierven.
Ik oen dief? dacht John, onderwUl hü sieb
liet neervallen op een stuk veld, tusschen bak
ken met kalk en stapels steenen. In de nabü-
heid van een in aanbouw zünd huls. Ik een
dien
Ja, soo durfden se hem noemen, allemaal
ook de man, die thans at en dronk aan sgn
tafel, en hem zün aanstaande ontstolen had....
Wie was de dief?
Achterover lag hü naar den sterrenhemel om
hoog te küken. Hoe laat was het? Tien uur, elf
uur misschien. Te laat cm nog naar zün moeder
te gaan. Om dien tüd gaan alle deuren dicht,
ook die van de gevangenis. ZUn makkers lagen
nu Allemaal te «lapen en droomden misschien
van de vrijheid!
Zoo vonden de metselaars hem den volgenden
morgen, met doorgeloopen voeten. Ulend van
den doorgestanen angst, on van den honger....
T^\e oud-leermeester van Benito Mussolini,
I t Luigi Scaevola, heeft verteld, dAt de dlc-
tator in zün Jeugd een lastig kind was,
dat niet leeren wilde. Gedurende meer dan
vUfen veertig jaar, aldus Scaevola. heb Ik aller
lei soorten van kinderen meegemaakt, opstan
dige, krachtige en nadenkende typen. Maar
nooit heeft de persoonlükheid van een kind mü
zoozeer geboeid als die van den Jongen Benito
Mussolini Ik kende de moeder van Benito heel
goed, zU eras een goede kennis van mij en te
vens een collega, want mevrouw Mussolini had
op een meisjesschool een klasse met twaalf leer
lingen. Dlkwüte heeft sU mü haar wanhoop be
kend zoo’n verschrikkelük kind te hebben, waar
van zü meende, dat hü het nooit tot iets bren
gen zou.
Benito is onder buitengewone omstandigheden
geboren. Ik was een der eersten, die hem gezien
hebben en bovendien had ik het voorrecht In
mijn kwaliteit ate secretaris, de geboorte den
2Ssten Juli van het jaar 1883 In te séluljveu in 7^1
jfgtjMgteters.. Ik herinner mü. dat 3mi avond
tevoren een brand had gewoed in den winkel
van den timmerman, die naast de smederij van
de Mussolini's zün woning en werkplaats had.
Zjj moesten vluchten en bü buren een onder
op, dat er een groote beschaving in dien eenvoud
lag. Een familiewapen. een raaf, een wilgen
tak en drie dwarse roode strepen, was boven
de oude eiken trap vastgemaakt.
„Ga mee naar mün kamer om ie hande:
wasschen,” zei Jack.
Hü had een klein kamertje vlak ondëk
dak en hoewel het eenvoudig gemeubeld
viel ook hier weer diezelfde beschaving
Toen zü naar beneden gingen zag lord Kendale
juist een glimp van een damesrok verdwünen
achter een deur van een van de uiterste
kamers op de bovenverdieping en hU hoorde
een detp- hard toeslaan.
Jack lachte, maar voor Ouy tüd had hem
te vragen waarom, kwam de domlné de kamer
binnen om den gast op goede, ouderwetsche
wijze welkom te heeten.
HU was een zeer lange, magere oude man
met spaarzaam wit haar, dat achterover ge
borsteld was en zün blank voorhoofd vrU Uet.
Op en top een aristocraat was hü en de glim
lach, 'waarmee hü zUn smalle, welverzorgde
hand uitstak, getuigde van een beleefdheid
tegenover den gast, zooals men die heden ten
dage slechts zelden ontmoet.
JMljn zoon heeft u overgehaald om te
blüven. lord Kendale; dat is heel vriendelük
van u."
Guy keek naar zün kleeren en mompelde
eenlge woorden ter verontschuldiging maar de
blanke hand legde hem met een beweging het
zwijgen op. C
„wy zijn eenvoudige menachen,” zei de
domlné, „echte hutemusschen zonder eentee
een interview aan met den
en erkenden tooneelcritlcus
Buning waaraan het volgende
^onüeend:
r- benoeming van Cor van der Lugt
u onder de gegeven omstandigheden
**"lechte oplossing.
b »Mr alles weer noodlg,” ging Bu-
•"^der „dat de menachen weer naar den
en de Amsterdamsche Too-
^ïï-enlging heeft, hoewel ik veel In haar
crtk\m>recieeren kan, te weinig rekening ge-
Sm^met de elschen, de verlangens, van het
s°ï»S waarvan iedere tooneelaffalre het ten-
puL’wh hebben moet! Het behoeft haast
*LaMr gezegd te worden, dat het lichtere ré-
achilleshiel, de kwetsbare plek,
bet «we»'
Aï P ADAMKïf'JC' apdltbtedsüntngevolpe de VMwekanngevootwaarden tegea w-e eyr-fi Ml iwimtaangi gebaaie cngescbikttMtd tta wwtan docw w-i bfj een sD»sval zm T? nPA
M ifcs AJBONNE 5 «BBemOta» vanstasd voor aen der votasoda ottteertngen F 7 ÖUe- veritae van belde armen, belde beenm <tf betas oogaa f4 750e» doodeWken afloop F 250o»
Tooneelsplegel” van deze maand
J troffen we
gennaeus
etrak naar den grafsteen tegen-
Jk
gehoorzaam beest, dat dicht bü den muur
had staan grazen een paar stappen naar
voren om bü een nieuw plekje gras te komen.
,4*as op, ouwe, verboden "toegang,” zei Lord
Kendale, terwijl hü van zün zitplaats klom
en op het paard toeliep. Daardoor stond hU
plotseling voor het meisje, dat in het lange
gras lag.
Hü schrok niet, maar hü bleef stokstüf
staan en terwül hü naar haar keek, maakte
zich een groote bewondering van hem
meester.
Zü lag onbeweeglük, met gesloten oogen
en met een zucht van verlichting en voldoe
ning stond hü naar haar te küken. Zün leven
lang had hü geen mooier schilderü gezien
en het sprekende gelaat met den geestlgen
mond en lange wimpers die de frissche.
olijfkleurige wangen beschaduwden, werd
voorgoed gegrift in zün hersenen en zün hart.
Hoe zü wist, dat hü naar haar stond te
küken, zou moeilük te zeggen zün, want haar
oogen waren gesloten. Het sou ook heel moei
lük zün, haar gevoelens te beschrijven. De
ellendigste - zenuwtrekken overvielen haar;
ze had neiging om zich te bewegen, te niezen
en een gevoel of ae dood zou gaan ata ze het
niet deed. En dan de dwaasheid, het malle om
een dergelüke comedie op touw te zetten! Ze
had op haar tien vingers kunnen natellen, dat
hü haar zou blüven aanstaren!
De seconden verliepen! Het mooie, bewe-
vo°r Lorrie waren het uren, dagen, glnglooze gelaat had op het hart of was
- het op de verbeelding? van den jongen
man een gevaarlijk en schrikbarend effect,
de Amsterdamsche Tooneelveree-
van
(ble waa en ate Je mü vraagt, dan
dat dit bü van der Lugt wel even
nj «orden! Het blüft echter een open
nf naast het zoo broodnoodlge lichtere
^Z'de nieuwe combinatie ook in staat zal
Snhet froote werk te brengen, dat Amster-
7„-«Hg heeft. Maar aan den anderen kant
“„„o wti den nieuwen leider niet terstond
"het lijf vallen met de beroemde Amster-
„wenschen" naar niets dan groote
tmat Het zal één van de belangrijkste dingen
„or bet tooneel zün, als pers en publiek van
óer Ligt een Jaar tüd laten, opdat hü gelegen-
vid beeft rtjn gezelschap rustig In te werken.
gZnitjt is alle redeneering voorbarig”, viel
Buning tirheelf in de rede, „laten we eens be-
pnneo met van der Lugt in Amsterdam te ont-
nnien."
V*n der Lugt zal natuurlük ook niet al
gid geven wat hü graag wil. Dat deden
en Molière evenmin; Die speel-
ofn ook wel draken om geld In het laatje te
krijgen, en als zü wat lood hadden, dan lieten
hun eigen stukken opvoeren.”
In kringen, die zich voor het tooneel m-
Liikit~. vraagt men zich af, hoe van Dal-
sum en Defresne öch met den nieuwen leider
jullen verdragen. Dat zün problemen, die al
ben en uitsluitend van het tooneel zün en
naiover de buitenwereld nooit het ware te
veten komt! Hetgeen ook niet noodlg Is, ate
je mü vraagt. Laten we ons echter niet te veel
tonelen toefde dingen achter de schermen,
met de cuisine!”
Buning werkte aan de trapeze en nam op-
tUeuw een zwaai.
mes behoort gebaseerd te zün op het
feü, dat een tooneellelder, onverschillig wie
hjj g), voor alles rustig en financieel goed ge
fundeerd moet kunnen werken. Enquête^ heb
ben duidelijk uitgewezen, dat alle deskundigen
bet er roerend over eens zijn, dat wü goede
krachten genoeg hebben, doch dat deze te
nd versnipperd zün. En ook is uitgewezen,
dat sten alom van Rük en gemeente een roya-
kren deun verlangt. Wanneer de gemeente
AnutéMam beweert, dat zü het tooneel steunt,
dan b dat volslagen onwaar, om de doodeen
voudige reden, dat zü aan belasting véél meer
tncaaeert, dan zü aan subsidie uitgeeft ZU
to. niettegenstaande allen ophef en alle groote
wooden, tegenover het tooneel een hulsjes-
nelker en geen Maecenas.”
De bemoeiingen met den Stadsschouw-
targ i|)n naar mün meening voor de gemeente
Amsterdam niet zoozeer een zaak van liefde
m de planken als wel een kwestie van prestl-
H lm irwtaii bwlii. laaènto 1I1 beniemtapea
net den Amsterdamschen Stadsschouwburg
tan oorsprong vinden tn de Jar*n ♦«en op
«xntlL van A. B. Kleerekoper de Stads-
«houwburg een gemeente-instelltag is gewor
den. De sterke fractie In den raad van'de 8.
DAP. aü nooit toelaten, dat deze bemoeiing,
die van haar ultgefcaan te, tot een openbare
mislukking leidt. ZU houdt de zieke dus le
vend uit een busfonds. Wü moeten van der
Lugt toewenschen, dat hü de gemeente Am
sterdam opvoedt tot een kunstzinnig genees
heer!"
oude en steeds jonge tooneel een betere plaats
onder de Nederlandsche zon zal waarborgen
dan de eenlgzzlns benauwende van bet oogen-
Annle Verhuist, die - het wordt hier met
vreugde gemeld - pas van een zware operatie,
die haar vele weken aan het ziekbed gekluis
terd hield, herstellende is, was van oordeel, dat
het afgeloopen tooneeteelzoen zich weer ge
kenmerkt had door een afwezigheid van ster
ke stukken. Speelstukken, waarin de acteurs en
actrices hun gaven kunnen ontplooien en
waarin scènes gecreëerd kunnen worden, heb
ben volgens onze zegsvrouwe op de répertoires
der verschillende tooneelgezetechappen ont
broken. Hetgeen mevrouw Verhuist mede ate
een oorzaak ziet van de nog steeds dalende be
langstelling voor de dramatische kunst.
Adrlaan van der Horst formuleerde het vol
gende:
Mün indrukken van het afgeloopen tooneel-
selzoen?
Vrüblüvend: de prachtige vertoonlng van
Veterman's zoo uitmuntend geslaagde dramatl-
seering van het mlddeleeuwsche dierenepos
„Van den vos Reinaerde”, door de Amsterd.
Tooneelvereeniglng, en voor de reet groote
waardeerlng voör Shaw’s „Terug naar Methu-
salem”. .Kinderen op een üsschots” en „Het
Lied van het Meisje en den Moordenaar."
Het gezelschap van het Centraal Tboneef,
onder de kundige leiding van Cees Laseur. kon
het uitstekende peil, waarop zün voorstellingen
het vorig seizoen stonden, tumdhaven, zelfs
toen het zich bulten zün gewone répertoire be
gaf en Shakespeare's „Naar het U lUkt” tan
tooneele voerde.
komen zoeken En het was onder de beangsti
gende vlanunenschünaete van een brand, dat
Mussolini geboren werd. Van zün prille jeugd
herinner Ik mü alleen, dat zün vadé?, een even
eenvoudig ate opvliegend man, hem verschei
dene aframmelingen heeft toegediend. Op zün
vierde jaar was Mussolini reeds de bekendste
bengel van het dorp Dovlo Predrapplo. Dikwüls
ging hü in den middag, gewapend met een homp
brood, op avontuur uit en kwam niet terug
voordat het avond, soms nacht was geworden
En om er zeker van te zün, dat hü altüd terug
zou komen, had zün moeder aan zün witte
schort een papiertje bevestigd, waarop het adref
geschreven stond. Evenzeer ate de'Tnoeder aan
de schooi was toegewüd, evenzeer had haar zoon
Benlto een afkeer van de schoolbanken. Hoe
dlkwüte heeft hü niet voor mü gestaan om zün
excuses aan te bieden, maar hü waa onverbe-
terlük. Ik kan de heilige verklaring afleggen,
dat van 1890 'tot 1804, hü was toen zeventien
jaar, Benlto mpg- geen honderd maal de school
bezocht he^L Hü was büna twaalf Jaar, toen
hü nog niet eens kon lesen. Hü was meer in
zün knollentuin, wanneer hü jongens van zün
leeftüd een pak slaag kon geven. Dlkwüte kwam
mevrouw Mussolini vragen, of haar zoon regel
matig de lessen bezocht en natuurlük moest
mün antwoord vrüwel altüd „neen" zün. En als
hü dan onvindbaar was, werd een onderzoek in-
geeteld, zoodat hü soms werd gevonden In een
schuur, het schrift achteloos In de eene zak, een
notlood In de andere.... Ofschoon zün vader
hem hevig bestrafte, reeds den volgenden dag
herhaalde zich hetzelfde.
Ondanks zün rebelsche natuur ha
Benlto den Indruk gekregen, dat hü
kunstzinnige natuur had en dat hü bovendien
zeer intelligent was. Dlkwüte heb ik mü
waarom weet Ik niet verdiept in zUn wezen
en daarin meer den kunstenaar dan den toe-
komstlgen volksleider gezien. Nog bezit ik en
kele teekenlngen van Benlto en men heeft mü
er reeds een aanzlenlüke som voor geboden,
maar Ik heb dat altüd afgeslagen. Ik aal er
nooit afstand van doen. Het scheen de roeping
van den jongen Benlto te zün, om kunstenaar
te worden. Zün liefde voor het platteland en
zün vertemgen naar eenzaamheid bestemden
hem als het ware voor een dergelüke carrière.
Daarom liet ik hem zooveel mogelük vrü. Ik
herinner mU nog een avontuur en Ik ben er van
overtuigd, dat ook de Duce zelf het zich nog
uitstekend herinneren zal.
Het was in het hartje van den winter en er
neerschte een koude om te versteenen. Benlto
moet toen ongeveer acht Jaar oud geweest zün.
Zooals zün gewoonte was, droeg hü een zeer
lichte kleeding en onmlddellUk igt schooltijd
trok hü. de koude ten spüt, de bergen in. Des
avonds kwam mevrouw Mussolini, zëer veront
rust, bü mü en vertelde, dat hü nog steeds niet
was thuisgekomen. Het was tegen het vallen van
den nacht, dat de broeders van het klooster van
Faenza hem vonden. Hü was verdwaald in het
bosch. En weldra wordt hü bevriend met deze
broeden, bü wie hü later in zün bewogen vüf-
tlende levensjaar een toevlucht vindt. Toen
vond hü namelük des avonds wanneer het zeer
laat geworden was, de deur van het ouderlijk
huls gesloten en was hü wel genoodzaakt on
derdak te vragen in het klooster. Deze broeden
hadden alleen invloed op hem. Tot zün twaalfde
Jaar drukte hü zün gedachten liever uit in
schetsjes dan in geschreven woorden. Maar
langzamerhand werd hü wüzer en van tüd tot
tüd zag ik hem naar de schoolbibliotheek gaan.
HU zocht daar vooral naar historische lectuur
over hetjjude Rome. Zoo zün de Jaren van zün
Jeugd voorbügegaan, totdat op zekeren dag BÜn
moeder mü kwam vertellen, dat zü hem eenig
geld had gegeven, zoodat hü zün geluk in
Amerika kon beproeven. Maar op datzelfde
oogenbllk was hü gearresteerd In Zwitserland.
Ook daarna volgden nog verscheidene arresta
ties, maar tenslotte is Mussolini op zün plaats
- cC nodt zie ik "hém weer, maar de
enkele maal, dat hü nog—ta Dovlo Predappio
komt, zoekt hü mü op. Dan praten wü nog eens
over zün jeugd en dan kan hü niet nalaten met
een glimlach te zeggen, dat hü de dagen komt
inhalen, die hü vroeger bü mü gesoübeld heeft
Toen men byna op den grond was. Het de draak, die van
zün luchtreisje al lang genoeg had, los en viel met een smak
op den grond. Hü werd bewusteloos en daardoor kregen de
maankabouters gelegenheid hem te binden. De draak was ge
vangen, tot groote vreugde van allen.
Jack! - -
JJJ^ernstige stem
ui op.
nTrt ««Je Margaret roept me,” zei hü-
naar binnen?"
kiT maar eerst," adviseerde lord Ren
te ba^wcl^en wil ze Je spreken. Je kunt
^“ten als je me nog kunt ge-
been. HU had Lorrie volkomen
taen It Lord Kendale ging op den grafsteen
E/„.W><:httg op zün gemak.
foto. ”*aer8**nde zon zette alles In rooden
“n wolkbank kroop van af den horizon
tet M„Zee en kleurde de kabbelende golven
hMi„P!*r8en kloed. Lord Kendale keek
noot zachtjes en de minu-
tuf1”860 lanKzatun voortü'
deed het paard een goed en
conventioneele pretentie. Greta, kindlief, lord
Kendale;"
Een keurig meisje met zacht, Hond haar
en vrlendelüke, grüze oogen gaf hem een hand
en sprak met een stem, die volkomen har
monieerde met haar kalme, bedaarde vrlende
lüke verschünlng eenlge woorden van welkom.
Toen klonk de bel en gingen se naar binnen
om te dlneeren. De eetkamer was oud en de
wonden waren donkergekleurd van ouderdom,
maar het was de eetkamer van een heer. De
domlné ging zitten, keek naar den leegen stoei
Greta. Voor hü echter iets kon
hel nette, bedaarde dienstmeisje
Bekijk sens het gespeelde répertoire van onze
«wmamste gezelschappen, en beschouw dan
flnancieele resultaten ervan. Dan blüft er
bet aoodige te wenschen overzooals altüd!
61 toebals wu daartegenover stellen de
■Minlngen in deze wereld met haar geestelüke,
«aaauiische en financieele depressies, komen
S 11181 tot de conclusie, dat wü den groo-
vewztand van het tooneel, en wellicht meer
de toooeelspelers en tooneelspeelsters, moe.
bewonderen? Het is een taaie, echt-Hol-
~"che tegenstand, die geboden wordt, en
e* ninstens even heldhaftig is als de tegen-
nn onze locale Beurs.
J* moedige tegenstand is bet voornaamste,
“l mij in het afgeloopen seizoen getroffen
Hierin schuilt een kracht, die in enkele
’’’“’ftelljke vertooningen van onze voor-
gezelschappen tot uiting Is gekomen,
hoop wettigt, dat een zwenking van de
'"■nmeele en geestelüke conjunctuur het al-
Van de overige in Amsterdam spelende
gezelschappen is niets bijzonders in de her
innering gebleven, met uitzondering van
een enkel stuk van Het Masker.
De Vondelherdenklng is niet meegeval
len. De opvoering van „Faëton", onder
Eduard Verkade bleef, behalve de costu-
meerlng, die zeer opvallend was, beneden
te stellen elschen. Tevens werd wederom
bewezen, dat men geen componisten op
dracht moet geven muziek bij de reien, te
componeeren wanneer zij niet ten volle
doordrongen zijn van het feit, dat de mu
ziek aan het woord ondergeschikt dient te
blijven. De reien mislukten ook deze maal
geheel en all
Aldus Adrlaan van der Horst.