HOORN
F
De avonturen van een verkeersagentje
•n
viCTona
biscuit
NIEUWS
Zitting van het Kantongerecht
ORRIE
OVER HET MUURTJE DE I
GRACHT IN
i®
d
c:
awi is
Jt'.sschen A
Hoofd'en
^Kroiltorer^
BRUXELLES
KERMESSE
D&BBeLMjjkN
I
chocola
i
DONDERDAG 23 JUNI 1938
ZUSTER EDECIA t
HET NIEUWLAND
Kerkelijke agenda
Er naast
Uitslag collecte der muziekkorpsen
7
HARENKARSPEL
Pynlyk
Een boschjeaman
ST.-MAARTEN
EEN ZILVEREN BRUIDSPAAR
URSEM
VERKOOPING
Brr!
r*
A
en
Waar woonde hij nou
ook al weer?!
Verandering in den
plantengroei
voor
f»
saai*
verrast
Uw gast!
DOOR
CHART.ES
GARVICE
„Da’t veels te weinig,” zei de ge
tuige, die' met f 1.50 werd af-
gescheept, „heb ik daarvoor
nou m’n enkel gebroken?”
1
En een klein beetje historie
r
OP O GOEDE ZEEP STAAT
O
leen
ondermaanache.
1
aegen.
vonnis zoy wijzen.
De verteeraaeent Met na de maanpaardjee uk. de machine
wtendeitfk.
*4
keek naar hem op van onder haar
die «Mét van jou is
indolent, maar haar oogen
HOOFDSTUK V
geeuwde.
maar bleet hem
Ben je van plan vannacht jeselt te
ECHTE
O
Eki ook de professor had een weHcomotwoort van den honing
in ontvangst te nemen „Hoe gaat het V, korkng,” vroeg de
professor, „en hoe gaat het met den poot van de spine" .Het
aaakte ia in onto, geteerde men,” antwooedde de honing neer
komen en de koning keek met wrteang naar de dieren zonder
pootjes, naar die zwevende paan&s, welke hij nog nooit had ge.
teem „Heb ik van m«n teven," riep de honing ait, „daar heb ik
nooit van geboord." JSr is veel wat we niet weten," sekte Keetee.
Voor het diploma gemeente-
slaagde de heer J J van Don,
ter secretarie van Egmondbinnen.
Hoornsche
.Apollo", .Kunst na Arbeid" en
de drie afgeloopen dagen ge
houden zijn, hebben gezamenlijk de mooie eem
Vrijdag, het feest van het Goddelijk Hart, be
gint te 6 uur het uitreiken der H Communie.
Te 7.15 uur de Litanie van het H. Hart. Te 730
uur gezongen H. MIs. Na hét Credo wordt de
H. Communie uitgereikt. Dee avonds te 830 uur
bot, preek en akte van toewijding en Litanie.
Geen Mannencongregatie.
eek.
tot
aldoor
gen.”
•Ja, maar Greta en k gingen voor bat open
raam staan en in de doodsche stilte hoorde fc
stemmen. Het waren die van lord Kerwtete en
van het meisje."
HIJ haalde diep adem.
.Je kunt.... je kunt je vergissen; de een M
andere dienstbode.veronderstelde h*.
..Ik aou me kunnen vergissen, maar dat was
niet het geval," aei ae bedaard. ,Jk vroeg het
aan Greta Latimer en zg set dat het de stam
van haar zusje was."
Hg liep de kamer door en ging achter haar
staan om buiten bereik van haar oogen te agn
en staarde nsmr zgn bleek en vertroIrk-Tn aa
Ik collectes, die door de drie
muziekkorps
„Crescendo"
,U
LD
set.
ken,
oor
plotseling en zijn oogen keken
onnoozel op het stukje carton,
zag, dat het portret, dat hjj met
overgave had gekust,niet de beel-
was
een of
mevrouw
zij
Geslaagd
administratie
ambtenaar
vroeger aks zoodanig alhier werkzaam.
van f235.— opgebracht.
Men Is zeer tevreden, maar toch is, naar men
ons aei, de som Iets minder dan het vorig Jaar.
De steun, dien de Hoornsche muziekkorpsen bij
alle gelegenheden zoo gaarne geven, wordt wel
gewaardeerd, doch laten we hopen, dat dit de
volgende jaren nog beter tot uiting komt.
Wegverbetering. Naar wg verfiemeh heeft
het Bannebestuur in beginsel besloten den
Slootgaardsweg te voorzien van een klinkerbe-
stratlng. Zooals bekend, werden reeds eenige
jaren geleden plannen voor verbetering en ver-
breedlng van dezen weg uitgewerkt, welke ech
ter geen doorgang konden vinden. Door de
.weggebruikers zal dit besluit zeer zeker worden
toegejuicht.
had
van Dolores Latimer, maar van
andere Zuld-Afrikaansche neger-
Een drietal weken geleden was zekere G uit
Enkhulzen voor den kantonrechter verschenen,
J. P. K., veehouder uit Purmerend, was lang
niet zachtzinnig voor zgn koeien. Toen hg in
Hoorn ter markt kwam, had hg om zgn koeien
een beter aanzien te geven, de uiers dichtge
plakt. Het leed geen twgfel, dat de dieren veel
pgn leden. De ambtenaar meende Woensdag
middag. dat de uiers werden dichtgeplakt om
de koopers voor den gek te houden.
„We doen het altgd”, zei K., „de boeren ko
men pas om tien uur op de markt, en als we
ze niet dlchtplakken, loopt de melk er uit.”
'De kantonrechter las nu voor dat er een
groote pgnlgke druk was ontstaan, en dat, toen
het plaksel weggehaald werd, de melk uit de
uiers spoot.
De ambtenaar meende dat dit toch wel de
perken te buiten ging en requireerde f20 of
15 dagen, waarop de veehouder niet veel te zeg
gen had. De kantonrechter nam genoegen met
f 15 of 10 dagen.
die even verder gespeeld werd, gekeken h
want de parkwachter had verteld, dat D.
in het kreupelhout verwijlde om de tennis
match te aanschouwen.
De ambtenaar twgfelde ook wel een weinig
aan het verhaal over de ballen, waarom hjj f 4
of 4 dagen zitten (niet in het kreupelhout!»
vorderde. D. bewoog hemel en aarde om er iets
af te krggen. wat hem wonderwef gelukte. Het
slot van dit drama kwam met fl of 1 dag.
Na een kortstondige ziekte is in het Bt Jans-
gasthufc, alhier, overleden de Eerw. Zuster
Edecia (in de wereld mej. M. Stam, Hoorn), dfe
hier vele jaren als steken vu pleegster is werk
zaam geweest.
..De mol in nood”, noemde de ambtenaar de
vijftienjarige jongedame, die naar den voor
naam Antje en den reeds genoemden achter
naam luisterde. Inderdaad was Antje, die nu in
een zomersch blousje en dito rokje voor het
Kantongerecht verscheen, in nood geweest. Ar
geloos was ze met de boekentasch op haar fiets
van de H.B.S. kbmen fietsen. Op demBurgwal in
kokhuizen gekomen echter, kwam er een groote
4uto van de Westerstraat afstuiven, die recht
op de aan den rechterkant van den weg rijdende
Antje aanreed. Deze week Hevig verschrikt uit,
doch op het laatste moment gaf de auto haar
nog een tik, zoodat ze over een steenen wal
bet koude water ingeduwd werd. Het koude
water, ja. want dit verfrisschende voorval had
niet kortelings plaats gehad, dat zou onze 15-
jarige niet zoo erg gevonden hebben. Het water
was nu lekkermaar Antje had dit onvrij
willige bad op 18 Januari ondergaan, toen de
koude Noord-Ooster woei, en toen een ieder
Huiverde in zijn winterjas.
De ambtenaar vond het drama buitengewoon
aangrijpend.
.En ben je er alleen uitgezwommen’" wat
de jongedame met een bedeesd .Keen" beant
woordde.
De fiets was niet mee het water In getold,
maar de schade was reeds vergoed, door den
verdachte O., die niet verschenen was.
K. B„ een 21-jarlge landbouwer, eveneens uit
Enkhuizen. reeds op dien gedenkwaardigen dag
achter Antje aan en had alles zien gebeuren.
In allen ijver was hij den auto achterna gere
den en had den naam van den chauffeur ge
vraagd.
De ambtenaar was blij, dat hij het meisje in
blakenden welstand voor zich zag en requi
reerde tegen den niet verschenen chauffeur f 25
of 20 dagen, waarvan de kantonrechter t 20 of
10 dagen maakte.
De jongedame, die deftig met Juffrouw" en
„u" aangesproken werd, wat eenigszins vreemd
aandeed, maar waarmee ze danig in haar sas
was, vertrok na eenlg weifelen, maar getuige
B. had de p.... in. Hij kon niet meer krij
gen dan f 130 voor» vier uur tijdverzuim.
,Jk moest vanochtend al vroeg weg”, zei hü.
„we zitten anderhalf uur ver het land in en
dan moet ik me nog verkleeën en met den trein
mee. J Is veels te weinig”, waarop de kanton
rechter de hand over het hart streek en er f 1.50
van maakte.
,Eh me verstuikte enkel dan. Wat moet dat?”
Daar waren de wlt-gebefte heeren ook benieuwd
tear! ,Kou. toen ik dien chauffeur achterna
«at, en ik ineens moest afstappen, viel ik wat
ongelukkig neer, en dat kostte me geld.”
Maar daarvoor kon jhr. van den Brandeler
biets toeschatten. Dan had B. maar voorzichti
ger moeten zijn.
De bewoners van deze oude gracht hebben
zich verheugd, toen bjm straat, die nu juist
niet in een goede* staat verkeerde, opgeknapt
werd. Een geheel nieuwe bestrating, die nu bijna
klaar is, is aangelegd, de oude en ongelijke stoe
pen zijn verdwenen en een schitterend trottoir,
dat in bruin is gehouden, om asm het oude ka
rakter van de gracht zoo weinig mogelijk af
breuk te doen, strekt zich aan de winkelzijde
langs de huizen uit. Aan den wal heeft men de
oude vierkante keien neergelegd, die het oude
en pittoreske effect nog verhoogen.
Reden om feest te vieren was er, maar....
het geld ontbrak. Veel feestjes hebben de Nieuw-
land-bewoners gezamenlijk en eendrachtig ge
vierd, maar eens komt er een einde aan de fi
nanciën. waarom men op bescheiden ,voèt tóch
nog feestelijkhedèn wilde hebben.
Zooals gemeld, is aan B. en W. toestemming
gevraagd en verkregen! voor een muziek
korps, dat Zaterdagavond te -7 uur bij de offl-
cieele opening de bewoners en mét hen vele
stadgenooten in een feestemming moet brengen.
Natuurlijk gaan alle vlaggen uit!
Laten we hopen, dat het een gezellige avond
op het oude Nieuwland wordt.
hl<^f hem maakte haast om hier vandaan te
maar oieei nem komen eefl hjUf hronnon te
toen opmerkte: ,KÜ’ geBeUchap X*^oX
met eentonige, indolente stem; .Jdj waren aamen
in den tuin. Dtt lijkt er nu ntet precies naar,
alsof Ml ongevoelig waa voor de bekoringen ven
een burggraaf Seymour."
Hü gaf geen antwoord, maar e*a bemeten
openden rich langzaam en Bloten rieb «eer.
De jaloereche tljgeraavd vees Oeyusm Mrifcod
kwam naar de oppervlakte en alsof Ml haar'
best deed deee nog te accentueeren, ging Ml
voort;
wees met zijn smallen, spitsen vinger naar den
spiegel ,Jk zie daar ntet mezelf, maar de
toekomst, dfe toekomst Diana, waarvan ik wat
goeds zal maken of niet.”
„Wat doet de toekomst er toe?” geeuwde ae.
„Wat zeg je van vanavond? Wes je tevreden
over me?"
„Over jou? Ja," antwoordde hij. „Ik ben altijd
tevreden over je. Je hebt je bewonderenswaar-
dig gedragen. BewonderenswaardigJe japon
was een meesterstuk en je optreden precies
zooals ik het me kon wenschen.... misschien
iets, iets te koel.”
Zij glimlachte
vlamden op.
,Je vergist je, Seymour. Mijn gedrag paste
precies bij mijn japon en dat was mijn be
doeling. Denk je, dat ik niet weet, hoe ik dien
jongen burggraaf moet behandelen? Ik weet
het best! HU verwachtte een ordinaire parvenu
achtige familie te vinden. HU dacht, dat ik er
uit zou zien als een rUkgeworden schoonmaak
ster, behangen met minstens een duizend pond
waarde aan juweelen; hU was bang dat ik te
veel aan hem zou kleven en direct zou trachten
hem te vangen. Ik zag de verwondering in zUn
oogen, toen hU mU bU het binnenkomen be
groette. HU dacht, dat ik heel anders zou zijn
dan de dames uit zUn eigen kring en hU was
verbaasd, toen hU ontdekte, dat dit ntet zoo
was. Dat was genoeg voor één avond. Ik heb
geen twaalf keer tegen hem gesproken, hem
ternauwernood aangekeken, maar toch zag ik
al zUn gedachten. Oh.en ze zuchtte zoo
is hU het voorbeeld van een katholiek werk
gever.
Mevrouw Schermer-de Barbanson, Heldersche
van geboorte, steunt naar vermogen haar echt
genoot in sUn goede strevingen. Als moeder van
een prachtig groot gezin handhaaft zU de faam
van een gedegen Roomsch-zUn, welke het mo
nopolie schUnt te wezen van de Katholieken in
haar vaderstad. Met blUmoedlgheid aanvaardt
zU de beslommeringen, welke ook voor haar
dagelUks weerkeeren bU «te verzorging van het
talrUke kroost.
Katholiek ,Hoorn verheugt zich er oprecht
ever, dat God him huwelijk rUkelUk heeft jrtl-
len zegenen en hen morgen in zoo gelukkige
omstandigheden den.23sten verjaardag van hun
cchtvqreenlging laat herdenken.
Mogen zU nog lang gespaard blUven voor hun
kinderen en voor de Katholieke zaak, welke 1
door een voorbeeldig gezin als dit in stilte mooier
en vaak beter gediend wordt dan door hen. die
dc waarde van hun Katholiciteit uitsluitend
wenschen te zien afgemeten naar het aantal
bestuursfuncties, dat sU in het vereenlglngsleven
bekieeden.
Woensdagavond is in café ,Jte Witte Engel"
door notaris Tlllema, publiek verkocht:
1. Een woon- en winkelhuis met erf en steeg
aan de Kruisstraat no. 24. groot 73 centiaren.
Gekocht door den heer M. Overman voor
f1190.—.
2. Een huls, waarin kapperszaak met erf. aan
de Kruisstraat no. 26, groot 56 centiaren. Ge
tocht door den heer W. B. Wormsbecher voor
f 1250.—.
Het kreupelhout in het Wilhelminapark
schijnt bUzonder aantrekkelUk te zUn. Verleden
week stond er iemand terecht, die gaarne de
gebroken ledematen van enkele In botsing ge
raakte voetballers had willen aanschouwen,
waarom hU een paar meter naar voren was
gaan staan, nu kwam J. P. D. voor, die tyeel
onschuldig de rol van ballenjongen gespeeld
had. Er werd gevoetbald, en nu is het opmerke
lijk, dat er steeds maar ballen over het doel
en de afsluiting geschoten worden. De desbe
treffende voetballers hebben zeker nog niet de
.hoogeschool" gehad! Dan was er Zondag j.l.
voor hen veel te leeren geweest in het Hollan-
dla-sportpark!
Enfin, hoe het Mi. D„ een jongeman van een
jaar of twintig, had terreindiénst, hetgeen be-
teekent, dat hij de overgeschoten ballen terug
moest gooien. Zoo af en toe zal hij wel eens
met ’n schuin oogje naar den tenniswedstrijd,
Ben je van plan vannacht jezelf te
olijven bewonderen Seymour, of ga je naar
bed?"
Het was een kwartier nadat de Latimer’s
weggegaan. Papa Melford had zich naar
rookkamer begeven, om daar een glas punch
®et heet water te nemen, waarmee hij altijd
oen dag besloot en broeder en zuster waren
alleen.
Diana had zich uitgestrekt op «ten divan en
lui naar Seymour te kijken die tegen de
*en»terbank geleund stond, terwijl zijn donkere
°°gen gericht waren op zijn spiegelbeeld.
Hjj schrok op en draaide zijn hoofd naar
h*»r om.
Jk kijk niet naar mijzelf. Diana," zei hjj
We herinneren ons nog goed, dat we drie
Jaren geleden voor het eerst een wilden kaarde-
bol aan ,jee" vonden; volgens Heukels is deze
plant vrij zeldzaam en behoort ze heeiemaal
niet bij de zee thuis. Vorig jaar stonden er hier
echter wel een twintig. -
Watermunt, waterscheerllng. smeerwortel en
dan de moerasdoorn, allemaal planten, die we
niet op een zeedijk verwachten. En wie heeft
er vroeger ooit aan gedacht, dat er nog eens
een gele llsch tusschen de steenen van den
dijk zou bloeien. Toch hebben we die dit jaar
voor het eerst daar gevonden en ons er na
tuurlijk ten zeerste over verisaasd. En, gaat u
maar eens langs de Noordzee wandelen, Ik ver
onderstel dat u de Zegge vergeefs zult zoeken;
maar hier groeit ze welig
Hit is zoo heerlijk Interessant al die veran
deringen een zeker gevolg vui de afslui
ting. zooals we zagen met eigen «xigen te
aanschouwen! Die veranderingen wijzen er dui
delijk op, dat de zee verdwijnt, verdwenen is en
uit het oogpunt van natuurgenot betreuren we
dit ten zeerste.
Maar to«di.... er blijven nog steeds veel
mooie en Interessante dingen over: is het niet
prachtig op één vierkanten meter vier verschil
lende weegbree-soorten te ontdekken? Dat zijn
de smalbladweegbree met haar vroolijke kleu
ren, de gewone groote weegbree, de hertshoom-
weegbrée met haar leuke blaadjes en dan nog
de zee weegbree. Die laatste plant wijst er toch
weer op, dat we nog wel degelijk met een zee
dijk te doen hebben, want ook de naam zegt
het reeds nergens anders dan aan zee komt
de zeeweegbree voor! En als we dan een paar
meter verder de blaartrekkende boterbloem
weer aantreffen, u weet wel, die plant die door
het vee wordt verafschuwt, omdat ze scherp
Is, dan worden we weer van het tegendeel, dus
dat er geen zee meer is. overtuigd, daar deze
plant meer in de omgeving van slooten bloeit,
in het veld dus. De plant is op deze ongunstige
groeiplaats tusschen de steenen van een eee-
dUk trouwens nooit erg groot.
De zeewinde, welke zich van de gewone win
de onderscheidt, doordat vier rose strepen door
de bloemkelk loopen, is echter weer een echte
zeeplant. Evenals de zeepostelein. een prachtig
plantje.
Er is nog veel meer Interessants en nog veel
meer moois.
Boven aan den dijk groeit helmgras en vlak
daarbij staat de blauwe zeedistel, die hier ech
ter zelden bloeit. En weer even verder vinden
we een leuk plantje met mooie rose bloempjes,
die net aardbeien zijn, de aardbei-klaver. Zeld
zaam veel smalbladwlkke groett ef' bovendien,
hecle velden van deze violette bloemen zijn er
daar boven op den dijk te vinden.
En 'dalen we dan verder af, dan vinden we
den rulgen leeuwentand, dien u niet met den
herfstleeuwentat>d moogt verwarren. Van laatst
genoemde plant staan de bloemen allemaal op
vertakte stengels en bij den rulgen leeuwentand
gewoon aan het eind van den stengel. Een an
der kenmerk vormen natuurlijk de ruige bla
deren, zooals de naam ook reeds zegt.
En zoo zouden we door kunnen praten over
al die verschillende plantensoorten en. hun
eigenaardigheden.
En ze zijn nog niet eens de eenige aantrek
kelijkheid van de w^mdellng langs de zee!
De zee! Nog steeds de zee! We kunnen nog
niet IJselmeer zeggen. Nog immer: Zee! Maar
eenmaal moeten we haar vaarwel zeggen.
En haar herdenken als een trouwen vriend,
die gestorven Is.
van kijken, wanneer ik tegen hem sprak; maar
zijn zoon „myloed Kendale" met zijn gemakke
lijke, onverschillige onbeschaamdheid, deed
mijn bloed koken. Er waren oogenbllkken, dat
ik een mes van de tafel had kunnen grijpen
4>m hem dood te steken, zooals hij daar zat!"
en de blanke hand maakte een beweging naar
beneden, alsof hij toestak.
Diana
half gesloten oogleden.
,Fas op Seymour;
eenigszins gevaarlijk.”
Hij veegde met zijn hand over zijn voor
hoofd, alsof hü de teekenen van drift er af
wilde wisschen en lachte zacht.
„Dat voelde Ik. Diana.” zei hij. „Ik deed niet
anders dan zoo vriéndelijk mogelijk zijn tegen
over onzen gast. Ik dacht, zelfs terwijl ik ver-
langde hem neer te slaan; ik weet een beter
spelletje, om met u te spelen, mylord. De man,
naar wlen je kijkt alsof hij het stof onder je
voeten wss, zal je liefhebbende zwager worden
en dan...."
Hij zweeg en glimlachte.
Diana gebruikte haar waaier.
.Dat is allemaal heel aardig gezegd," merkte
zU op, .jnscar hoe wil je dat in vervulling doen
gaan."
„Afwachten," zei hij kort. Een oogenbllk was
er stilte, toen liep hij naar de tafel en sprak
met den rug naar haar toe: „Waarom is
Dolores vanavond niet gekomen?”
Diana wendde haar hoofd naar hem toe en
een opmerkzame blik kwam in de half gesloten
-L
UHMapte Landbouw De afdeellng Otsem
e.o. van de Hollandsche Maatschappij van
Landbouw maakte Dinsdag een autotochtje.
Met een der autobussen van de .Kaco” ging de
tocht eerst naar de Hembrug waar een be- N
zoek gebnmht werd aan de Fortfabriek, waar het
gezelschap door een Jer heeren van het perso
neel werd rondgeleid. Daarna werd het gezel
schap door een hofmeester op het mailschip
de <%r. Huljgens van de Maatschappij Neder
land rondgeleld. Dit was werkelijk de moeite
waard en wanneer men In de eetzalen of
rooksalons vertoefde kreeg men niet eten in
druk. dat men zich op een schip bevond. Na
afloop werd een tocht gemaakt naar het mooie
Valkenveen, een ontspanning, die er ztin mag
en waar van alles volop te genieten viel. In
Amsterdam werd gegeten en een bezoek ge
bracht aan een der btoecopen, waarna men
zeer voldaan naar huls vertrok. De voorzitter
heeft de leden van de afdeellng met hun echt-
genooten wederom een genotvollen dag beeotgd
Allen waren zeer voldaan en hoopten, dat nog
meerdere jaarlijksche uitstapjes zouden volgen.
Morgen herdenkeq de heer en
Schermer-de Barbanson den dag, waarop
voor 25 jaar in het huwelijk zijn getreden.
Het is niet de gewoonte, dat de pers aan een
dergeljjk jubileum speciale aandacht wijdt, doch
wjj meenen. dat er alleszins aanleiding is voor
«Ut zilveren bruidspaar een uitzondering op den,
regel te maken.
De bruidegom zet een traditie voort, welke den
naam van zijn familie nu reeds meer dan 150
jaren niet alleen in Hoorn, maar in gansch Ne
derland een goeden en degelljken klank heeft
bezorgd.
Wjj hebben hierbij niet op de eerste plaats op
het oog de producten, welke de firma Schermer
in den lande aflevert, doch wjj denken thans
vooral aan den Kathollek-van-de-daad, welken
dé heer P. Schermer zich in «ijn handel en
wandel betoont. En ook In dat opzicht is hjj een
waardig vertegenwoordiger van het geslacht
Schermer, dat de gemeenschap, en speciaal de
Katholieke Hoornsche gemeenschap, zoo onzeg
baar vele weldaden heeft bewezen.
Ook al treedji de bruidegom in het openbare
leven niet zoo zeer op den voorgrond, dat wil
nog niet zeggen, dat hij geen open oog heeft
voor de belangen, welke zijn steun verdienen.
Van menige goede daad is hij de stille, stu
wende kracht geweest.
In het college van kerkmeesters zeer in het
bijzonder is hij op zijn plaats, omdat hij daar,
door den last der lijdelijke zorgen mede te hel
pen dragen, een indirecte medewerker is van
de parochiale geestelijkheid bij het vervullen van
haar roeping: de verdieping en versteviging van
het geloofsleven onder Hoorns Katholieken.
Als rechtvaardig en sociaal voelend patroon
3. Een woonhuis met erf aan de Vfschmarkt
no. 8, groot 78 centiaren. Gekocht door den
heer H. Hartog voor f1380.—
4. Twee woonhuizen met pakhuis en erf aan
de Noorderstraat te Hoorn nos. 42. 40 jen 38,
samen groot ongeveer 2.65 Aren, waarvan een
gedeelte erfpacht. Gekocht door «tenheer B.
Welkers voor f 1806.
5. Een woonhuis met werkplaats en erf aan
de Noorderstraat no. 36, groot ongeveer 1 Are
en 68 centiaren. Gekocht «foor den heer Van
Laar voor f880.
6. Een woonhuis met erf aan «1e Drleboom-
laan no. 57, groot 1 Are en 61 centiaren. Ge
kocht «foor «ten heer Van IJeendoom voor
f910.—.
Door notaris S. J. J. Luyckx werd verkocht
een huis met erf aan de Ramen no. 9 te Hoorn,
groot 94 centiaren. Gekocht door «ten heer C.
Wassenaar voor f2500.—
Nieuwland, d. L .het nieuwe, land, dat achter
de gracht, die Hoorn aan de Noordzijde afsloot,
de Turfhaven werd bebouwd om het
groeiende inwonertal van Hoorn een plaats te
verleenen. Het was heel natuurlijk, dat Hoorn
vele eeuwen geleden op deze plaats uigebreld
werd. Immers, het Nieuwland lag op dén ver-
bftidingsweg van het wijde achterland en de
Zuiderzee.
Vla de Wijzend en de Tocht kwamen boer en
handelsman hier hun waiwrr brengen om ae" te
verkoopeh en (of) naar andere landstreken te
doen expediëeren.
De Tocht, die nu nog achter de spoorlijn
loopt, stond in open verbinding met het Nieuw
land. dat weer met sluis op de Gouw uitkwam.
Via den Rooden Steen werd de weg naar zee
gevonden.
Heel goed Is het te verklaren dat op het
Nieuwlang, een levendige groentenhandel ont
stond. De schuitjes, die land- en tuinbouw
producten aanbrachten, konden hier gemakke-
Uik gelost worden.
Een-drietal groote trappen, die nu nog be
staan. werden gemaakt om beter van het water
op den walkant te komen.
Jk weet het niet. Wat hindert het?"
.Klets, niets," stemde h|j onverschillig toe, té
onverschillig.
.Ket verbaast mU werkelMt, dat ze niet ge
komen is,” hernam Diana, langzaam, „want ze
wist dat lord Kendale kwam. Ik heb het in
mijn briefje geschreven."
„Waarom zou ze om die reden komen?” vroeg
hü zich om wendend.
,De meeste meisjes ontmoeten graag een
burggraaf; bovendien is hij een paar avonden
geleden b(j ben geweest; dat vertelde haar
zuster tenminste.”
„Dat weet ik. dat weet iki” aei Mj haastig.
„Weet Je dat?”
,Ja. Bk wandelde in de laan en k zag, dat
hU uit het huis ki
Zü knikte en
nauwlettend aanzien,
ging vroeg weg vanavond; die reden van hem
was maar een uitvluchtje.”
Hjj zweeg, terwijl hij haar afwachtend aan
zag.
„Een onnooael uitvluchtje. In ieder geval
had hü geen groote haast om de barakken te
bereiken, want htj bleef in de laan een half
uur wachten."
„Waarom?"
„Om met Dolores Latimer te praten,” mm ae
langzaam.
Zjjn hand omklemde bet boek, dat MJ had
rpgenomen en er kwam een booee trek op zijn
gezteht.
Afscheid Woensdagmorgen kwam onze
ZeerEerw. Heer Pastoor op school om van de
kinderen afscheid te nemen. Eerst sprak Mr.
Konincks een kort dankwoord, waarbü spr. in
(iet bijzonder aan de heerlüke godsdienstlessen
herinnerde. Namens de leerlingen sprak Trien
Tesselaar, die in een keurig vers mijnheer
Pastoor bedankte. Daarna boden Ben van der
Vliet en Dieuw Stoop den Pastoor een fün
kistje sigaren aan.
Pastoor Wlthuyse dankte den meester, de
mode, blanke tanden, „wat haat ik ae ane-
maal. Ik wou, dat ik tüdens de Revolutie in
Parijs had geleefd. Ik zou naast de guillotine
hebben gestaan en zonder een enkel gevoel van
afschuw hun hoofden hebben zien afhakken. Ik
zou hebben geroepen: -Dood aan de aristocra
ten!" tot mün keel er zeer van deed" en de
melkblanke hand hield haar waaier vast met
een katachtige beweging van bloeddorstig
heid.
Haar broer steunde met Mte hoofd op zijn
hand en keek haar aan.
,Jk zou meegeroepen hebben,” antwoordde hü
met een zacht lachje, de dunne Grieksche lip
pen wreed opgetrokken.
,Kn ik heb meer reden on ae te haten dan
Jij. Jü botst in de wereld hierbuiten niet tegen
ze op ik wel. Ik heb hun koude brutaliteit
gevoeld, ben ineengekrompen onder den hoonen
den spotliuK op hun lippen en de minachting
in hun oogen. Of ik ze haat? Hü lachte. „Als
ik ze door een handomdraaien allen geruïneerd
en vernietigd aan mijn voeten kon zien, zou ik
het «toen! Die onbeschofte, jonge idioot keek
me vanavond aan, alsof ik het vuil onder zün
voeten was, alsof hü zich er over verbaasde,
hoe ik dezelfde kamer als hü durfde binnen
komen. En tegen dien lummelachtige jongen
van Ia timer was hü een en M vriendelijkheid.
Daar speelde hü .Jack, oude jongen" tegen,
maar als hü tegen mü sprak, waa het ,mün-
heer Melford.” Bahl"
Hü hief zün hand op en zag, dat hü, beefde
van woede. „De vader, de oude graaf was al
wijl hü aan het verkeer van rechts, dat nader
de in den vorm van een grooten vrachtwagen
bestuurd door B., geen voorrang had verleend
De kantonrechter wilde toen graag nog een ge
tuige hooren, waarom Woensdagmiddag J v
chauffeur uit Enkhulzen verschenen was die
bet geval van 82 meter afstand had gadege
slagen. Mét hem was mr. Van der Hoeve, als
pleiter voor G„ aanwezig.
V. beweerde dat G. wél en B„ degene die van
rechts kwam, geen signaal gegeven had, wat
niet wegnam, dat de ambtenaar van meening
was, dat G. in overtreding was. Hü had B moe
ten zien aankomen, f 15 of 15 dagen werd ge
vorderd, benevens toekenning der civiele vor
dering van f38,50.
Mr. van der Hoeve kantte zich allereerst te
gen het feit, dat het getuigenverhoor eenzüdig
was geschied. Waarom werd V., die chauffeur
en dus deskundig is. niet gehoord? Bovendien,
G. kon onmogelük het verkeer van rechts heb
ben zien aankomen. Daarvoor was de straat
veel te smal. Pleiter berfejf ztoh op art. 73 van
het Motor- en rüwielreglement. Als er geen uit
zicht Is, kan men verd. niet strafrechterlijk ver
volgen. Tenslotte is er "n zekere medeschuld,
want G. gaf signaal, terwül B. geen moeite deed
om te stoppen.
De ambtenaar meende echter dat G. bij der-
geljjke blinde hoeken maar voorzichtiger moest
zün, hü oordeelde verdachte schuldig en bleef
bij zün eiéch.
Nadat pleiter nog gerepliceerd had, deelde de
kantonrechter mede, dat hü over acht dagen
Hetgeen nu volgt is een „onnette" zaak. Die
Komen er ook voor het kantongerecht. Vaak is
zoon zaKk de oorzaak van veel hilariteit. Men
moet het maar met een korreltje sout nemen!
Het gaat over den Hoornschen Jager D. V., die
zich ten spoedigste, omdat hü iets moest doen
naar CO—uesax-
Doch welk een teleurstelling wachtte hem! ,JEr
warre nog mense in” zei de beoefenaar van het
vak. d^t In onze omgeving slechts sporadisch
voor komt, „enne daarom ging ik er maar naast
staan.”
..Een drukke nering", meende de ambtenaar,
die steeds weer iets büzonders weet. Niets was
er uit het gelaat van den kantonrechter op te
maken. Deze is steeds even onverstoorbaar en
gelükmoedlg.
,Ja, bepaald wel.”
„Urinoirs zün-er om gebruik van te maken.
Niet er naast, maar er in”, zei de ambtenaar
dan; „vier gulden of vier dagen.”
„En t was nog wel zoo’n kleine overtreding",
zei verdachte oolük, niét doelende op de hoe
veelheid.
De kantonrechter besloot er maar gauw een
eind aan te maken. Voer deze ongeoorloofde
handeling kon V. f2 of 2 dagen betalen.
-V
Het was wéér na een kermis, dat J. W. zich
al slingerend op zün. flets over den weg voort
bewoog Ditmaal was hü gast geweest van de
„Ridder Sint Joris” te Berkhout, waar hü
enkele glaasjes bier gedronken had, hoeveel,
dat wist hjj niet, daar let Je niet op hé, als je
eenmaal flink aan den gang bent! W. is niet
een der snuggersten van «Ut ondermaansche,
daar hü pos na veelvuldig beraadslagen en een
geweldige inspanning, zich kon herinneren, dat
-- hü in Avenhom woonde en in Berkhout
een gelegenheid op het Kerkplein begaf, werkte.
welk aan taianratj.iHn. - Qp dJen gedenkwaardlgen nacht dan had W.
den veldwachter büna van de sokken gereden.
In een vliegende vaart was hü dezen rechts ge
passeerd. De veldwachter, die wel eens wat door
de vingers ziet, had den .Avenhomaar" niet
laten stoppen, maar toen deze weer enkele men-
schen. die even verder liepen, rechts wilde pas-
seeren, en Inplaats daarvan tegen een twee
tal in botsing kwam en hü zelf op den grond
terechtkwam, was des veldwachters maat vol.
Een bekeuring volgde met het bekende ge
volg: verschünen voor den kantonrechter. En
dat bleek onzen jongeman nu juist niet erg goed
af te gaan. Hü stamelde en stotterde wat en
vertelde, dat hü er niet zoo gauw erg in had
gehad. Na een eisch van f 15 volgde een vonnis
van f 6.
-w -y u «ie Zuiderzee IJselmeer is geworden,
demonstreert zich léderen zomer dulde-
lijker, hoe de plantengroei langs den ree
dijk de laatste jaren verandert, schrijft B.T.
te Lemmer in de Leeuwarder Courant.
Steeds schaarscher wordt bijvoorbeeld het
kleine zemelkruid een aardig plantje met
kleine blaadjes in de oksels dat nog af
komstig is uit den tüd van wülen de Zuider
zee. Ieder jaar zien we er minder en wat heeft
het er vroeger wel vol gestaan! En dan de
zeeraket, die hier vroeger ook bloeide en nu
totaal verdwenen Is!
Maar nog opmerkelijker is het, dat er nu
het zeewater ntet meer zout is langzamer
hand allerlei planten verschijnen, die elgen-
lijk niet op een zeedijk thuis behooren, maar
meestal langs slooten en plassen te vinden zün. juffrouw en alle* leerlingen en gaf allen sün
Hü zweeg
♦erbaasd en
kant hü
zooveel
tenis
de
tendeling»
DE
