<Kd<Wifaal
Middelkamp derde
eerste etappe
De avonturen van een verkeersagentje
3
VIM
mMf
4
ORRIE
alles r
in
OOK SCHULTE EN V. NEK
BIJ DE EERSTEN
TOUR DE ERANCE
SCHAKEN
OM HET KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND
uwe en Landaa spelen remise
De proef
Oberbeck winnaar
-
Het vertrek
UIT DE STAATSCOURANT
Op de eindstreep af!
<r
FAILLISSEMENTEN
4"
e
w
y»
70-JARIGE VEEHOUDER
GEDOOD
Vergadering Algemeene
Ned. Zouavenbond
Par. O. L. Vrouw van Goeden Raad
té Beverwijk
VIJFTIENJARIG BESTAAN
WIT-GELE KRUIS
A
14
14
‘A
NOG 32 OUD-ZOUAVEN IN
LEVEN
WOENSDAG 6 JULI 1938
Is hooibroei onver
mijdelijk?
DOOR
CHARLES
GARVICE
Extra-nummer van het maandblad
„Katholieke Gezondheidszorg”
De uitslag
On*e andere landgenooten hadden
met veel pech te kampen
•wtew ^speiMD
zy - -
hebt....
(Nadruk verboden)
t
34 renners binnen, o.*, ook Plet van Nek.
den
M»
J
o
afvoer
o
o
Opgegeven door
derstreepte.
den
korte.
de
meisjesachtige
Gelukkig waren leden van de vereeniging „Eerste hulp by
ongelukken- present, ae namen het verongelukte veldmuisje
op en droegen het naar een der» nabije Woningen van een
konijn, die dadelijk bereid was hulp te bieden.
had hy een tiental seconden voorsprong,
welken hy, ondanks verwoede pogingen van
de anderen, kon behouden. Blnl werd in
den eindsprint 'tweede, Middelkamp liet
Klnt en Weckerllng achter zich.
Maar het was niet de schuld van Keesle, dat een ongeluk
gebeurde. Een veldmuisje liep over den weg, zoneter te letten
van welken kant een auto kwam. Ofschoon men het nog waar
schuwde, liep het door en werd door een auto van meneer
Konijn overreden. ,JJte kinderen zyn ook zoo onvoortachtig,"
zeide de kabouter, die bet ongeluk zag. „Den bestuurder treft
geen schuld."
10
1214
>0
1744
Hoezeer het slechte weer van invloed' is ge
weest blijkt wel hieruit, dat de winnaar een
half uur later binnenkwam dan men had ver
wacht.
|n lippen drukte. Haar
en ze beefde als een
dat
het
Houders van obllgatlën der 5 pet. leening 1927
hebben voorkeursrecht bij de inschrijving op
nieuwe 3H pet. obllgatlën tegen den koen van
99 S pet.
sden
>5%
11
)344
5614
*5
In den stroomenden regen zwoegden de ren
ners verder, via Conches en Lisieux, over goede
wegen. De Franschman Leducq slaagde er In
te ontvluchten, zijn voorsprong bedroeg reeds
twee minuten, maar een groep renners, waarin
ook Middelkamp zat, haalde hem kort voor
Caen In. -
Dominlcus en Anton van Schendel kwamen
tegelijk binnen met bijna vier minuten achter
stand op den winnaar, terwijl Hellemons zelfs
ruim achttien minuten later dan Oberbeck als
38ste over de eindstreep ging.
e -w-
hl)
haar
▼er
van
ten-
8?ê.:
Nfid-
Klnt
I
lllb.f’
Met een halve minuut achterstand kwam
Schulte aan het hoofd van een groep van een
negental renners de baan opstormen en plaatste
zich achtste in het klassement. Weer 18 secon-
Heden wordt de tweede etappe verreden van
Caen naar St. Brleuc over een afstand van 237
KM. Oberbeck, die door zijn overwinning een
minuut tydsvergoedlng heeft gekregen, zal dan
zijn gele leiderstrui hebben te verdedigen.
Donderdag Is In het Schaakhuis te Amster
dam de vierde ronde om het persoonlijk
schaakkampioenschap van Nederland gespeeld.
De uitslagen luiden:
PrinsCortlever 0—1.
Euwe—Mulder «4—
Muilwijk—de Groot 0—1.
Van den Bosch—van Doesburgh 10.
Van MlndenoRmteln K44.
Van ScheltlngaLandau H44.
Afgebroken party derde ronde:
Prinsvan Scheltlnga 01.
De stand luidt thans; 1 en 2 Euwe en van
den Bosch, leder 344 punt, 3 en 4 Landau en
Cortlever, ieder 3 punten, 5 van Scheltlnga 2h
punt, 6 en 7 Mulder en Prins, ieder 2 punten.
8 de Groot 1% punt, 9 en 10 Fontein en van
Doesburgh, ieder 1 punt, 11 en 13 van Mtndeno
en Muilwijk, leder 44T punt.
zelfden tyd; 13. Clemens (Luxemburg!, zelfden
tyd: 14. Walschot (België), zelfden tijd; 15.
,rervaecke (België), zelfden tyd; 16. Goasmat
(Frankrijk), zelfden tijd; 18. van Nek (Neder
land) 6 uur 39 mln. 31 sec.; 68. Dominlcus
(Nederland) 6 uur 42 mln. 20 sec.; 69. Anton v
Schendel (Nederland), zelfden tyd; 88. Helle
mons (Nederland), 6 uur 56 min. 45 sec.
Dinsdagmorgen Is de 70-jarige veehouder J. U.
Bouwsma, te Warns, toen hjj op den weg liep,
door een auto aangegrepen en tegen den grond
geslingerd. Het slachtoffer was op slag dood. Den
auto bestuurde de heer Smits, uit Stahorn.
In de straten van de stad ontspon zich
toen nog een felle strijd. Uit de kopgroep,
bestaande uit Middelkamp, den Italiaan
Binl, den Belg Marcel Klnt en de beide
Dultsehers Oberbeck en Weckerllng schoot
plotseling Oberbeck onweerstaanbaar naar
voren en, toen hij de wielerbaan te Caen,
waar de eindstreep was gêtrokken, op kwam
juist te achten.
De Rjjkslandbouwconsutent voor
Noord-Holland,
Ir. O. J. LIENE8CH.
Met de stroomethoden verkleint men ook
weer de gevaren van hooibroei; maar evenals
met het landbouwzout, moet men niet In de ie
plaats op deze hulpmiddelen z'n hoolwinnlng
baseeren, maar op het zoo droog mogelijk in
schuren letten.
Wil men daarnaast nog een paar goed brulk-
OUDSU FABRItK HILVERSUM15 MODELLEN
Het Kerkbestuur geeft kennis, dat alle nog
uitstaande obllgatiën van de 5 pet. i obligatie
lening. Anno 1927, oorspronkelijk groot
f 105.000, per 1 Aug. 1938 pari warden aflos
baar gesteld, onder bijbetaling der loopende in
terest (couponbelasting afgetrokken) ten kan
tore van: «Arnold Gllissen’s Bank N.V. te Am
sterdam en Rotterdam, alsmede by Bax' Bank
N.V. te 's-Gravenhage.
Tevens bericht het Kerkbestuur, dat de In
schrijving op f 95.000 3'pet. Obllgatlën te ztf-
nen laste is opengesteld tegen den koen van
99 pct. by de Nederlandsche Landbouwbank
N.V. te Amsterdam en haar bijkantoren en bü
de heeren Lentjes Drossaerts te '8-Hertogen-
boech.
I baar, met een ondeugend lachje om zijn
Heeft ae geposeerd?
I Neen. Ze Is me alleen bomen opaoekan. dft-
Aangeweaen zijn tot raad (plaatsvervangend
lid) in het Hoog Militaire Gerechtshof te 's-Ora-
venhage: 1. J. van Andel, reserve-luitenant -
generaal der artillerie, 2. de adjudant in bui
tengewonen dienst van H. M. de Koningin, A.
R. van den Bent, kolonel, commandant van de
brigade grenadiers en jagers (le Infanterie
brigade), 3. mr. dr. J. S. Barbas, kolonel, com
mandant van de 3e infanteriebrigade.
Met Ingang van 1 October \938 is benoemd
tot hoofdinspecteur der successie en registra
tie te Amsterdam, A. F. Boersema, Inspecteur
der registratie en domeinen te Haarlem.
Aan E. W. F. Postel, ontvanger der directe
belastingen te Haarlem, is op zijn verzoek met
ingang'van 3 Augustus 1938 eervol ontslag Ver
leend uit 'a Rijks dienst.
Nog vóór den start had de Fransche equipe
reeds pech. De wegkamptoen van dit jaar. Paul
Maye, kwam met een motorrijwiel in botsing en
liep een schouderblessure op. Niettemin besteeg
hij zjjn rywiel weer.
Voor een groote menigte werd om kwart over
elf het startschot gelpst. Onmlddeliyk namen
de Italianen den kop, maar ontvluchtlngspo-
gingen werden er vooralsnog niet ondernomen.
Maar even voor Mantes werd het tempo steeds
straffer en toen probeerden verschillende ren
ners alléén de leiding te nemen. Zoo trachtte
bijv, de winnaar van de Ronde van Italië, VI-
cinl, tot twee maal toe een voorsprong te ver
krijgen, maar belde malen was hy al spoedig
weer Ingehaald. De Nederlandsche ryders An
ton van Schendel, Middelkamp, Schulte, Helle
mons, van Nek en Dominlcus hielden zich
vooralsnog rustig, maar toch zorgden zij wel,
niet In de achterste gelederen te geraken. He
laas kreeg Schulte vrU spoedig een lekken band,
maar Middelkamp en Dominlcus wachtten tot
hun ploeggenoot weer kon opstappen en toen
was het peloton spoedig weer bereikt. Na onge
veer 80 K.M. vlak by Evreux begon het te
regenen en toen reeds kregen de deelnemers
een proefje van de moeiiyke omstandigheden,
waaronder soms gereden moet 'worden. De
Franschman Laurent en Neuvllle ondernamen
samen een ontsnappingspoging, zy kregen 55
seconden voorsprong, maar na eenigen tyd
werden ook zy weer bygetrokken. Van de
Nederlandsche renners bleven Middelkamp,
Schulte en van Nek voortdurend in de voor
hoede, maar Anton van Schendel, Dominlcus
en Hellemons hadden met pech te kampen,
thans konden hun kameraden niet op hen
wachten en deze drie Nederlandsche renners
geraakten hierdoor achter.
Opgegeven door V. d. Oraal Co., N.V.
(Aid. Handelslnformatlea)
Surséance van betaling:
34 Juni j.l. heeft de heer O. Th. Bom. oen ont-
werp-akkoord ter griffie der arr. rechtbank te
Amsterdam. Prinsengracht 436. gedeponeed. In
verband hiermede heeft de Rechtbank bepaald:
1. Schuldvorderingen, ten aansien waarvan de
•ureéance werkt, moeten vóór 1 Sept. 19S8 by den
bewindvoerder worden ingediend.
2. Crediteurenvergadering Woensdag SI Sept.
1938 des v.m. 11 uur in het paleis van Justitie te
Amsterdam. (Bewindvoerder ar. D. W. O. A.
Schut. Keizersgracht 588. Amsterdam-C.
Opgeheven wegens gebrek aan actief: H. Ahlea,
BuMunr. W. v»n der Kroon. Abcoude-Prooedy;
W. van der Loos, handelende onder don naam
Uitgeverij Excelsior te Den Haag.
Eerste etappe: Pary»-Oaen (215 ÊM.): L
Oberbeck (Dultschland), t uur 38 mill. 25
2. Bini (Italië), 6 uur 38 mln. 35 sec.; 3.
delkamp (Nederland), zelfden tyd; 4.
(België), zelfden tyd; 5. Weckerllng (Dultsch-
land), zelfden tyd; 6. Neuvllle (België), 6 uur
38 min. 55 sec.; 7. Leducq (Frankrijk), zelfden
tyd;. 8. Schulte (Nederland), 6 uur 39 min. 3
sec.; 9. Magne (Frankryk), zelfden tyd; 10.
Martano (Italië), zelfden tyd; 1L Bartall (Ita
lië), zelfden tyd; 12. Majerus (Luxemburg),
Inheerl” en zy
„Ja, daar op het kerkhof, mynheer!" en zy
wees beschuldigend in die richting.
Hy staarde haar een oogenbllk aan. toen
werd hy vdurrood onder zijn gebruinde huid.
„Was je dan wakker?” vroeg hy verbluft.
„Even wakker als ik nu ben." antwoordde zij.
„En wat heb je nu wel te zeggen, mynheer?’*
„Zeggen,” zei hy. .Dat het me spyt dat ik
er geen twee heb genomen inplaats ygn één.
Maar ik zal de tweede nu nemen, als je hem me
tenminste wilt geven.”
Zy aarzelde een oogenbllk. ging toen op
haar teenen staan, legde haar handen op zyn
schouders en *ukte bevend haar lippen op de
zijne. Toen week ze achteruit, hield hem op
een armslengte afstand van zich, haar handen
tegen zijn borst gedrukt.
„En wees nu eens ernstig als je kunt,”
zei ze „Weet je, wat je gedaan hebt, mylord?''
„Het beste werk, dat ik ooit op een avond
gedaan heb, mylady,” antwoordde hij.
„Je heb je leven verbonden aan een be
delares,” zei ze streng, .en zooals Jack zou
zeggen, wanneer hij hier was er zal heibel
komen.”
.Denk je? Wat hindert het?” antwoordde hy,
terwijl hy haar zielsgelukkig aanzag.
„Wat het hindertI Heel veel!” antwoordde
zij. ,Depk je. dat ik de reet van myn levens
dagen wil doorbrengen onder den vloek van
een graaf
„Ik geloof in geen geval, dat mijn vader je
o
Zijn gezicht werd gloeiend rood en hy zag
op, terwyi hy haar vast en beslist antwoordde.
„Neen,” en de manneiyke klank in zyn stem
verheugde Lorrle's ziel. „Neen. Dan zou hy
ongeiyk hebben. Beneden myn stand getrouwd!
Je bent zooveel beter dan ik en staat zooveel
boven me als de sterren staan boven de stee
nen van den weg hier.”
„Ik ben Dolores Latimer, de dochter van een
domlné, en'jy bent burggraaf Kendale,” zei
■ë-,
„Waarom gooi je my dien ellendlgen titel
voor myn voeten?” zei hy byna boos, „wil
je my straffen, omdat ik niet doodeenvoudig
Smith of Jones heet? Ik wilde, dat het waar
was! Ik haat myn titel en ik haat alles wat
er aan vast zit en ik zal hem nog meer
haten, als jy hem als een slagboom tusachen
ons wilt stellen. Lorrie, luister eens naar me.
Je hebt over myn vader gesproken. Ik zal Je
de waarheid zeggen. Hy zal eerst teleurge
steld zyn. Even maar, zie je! Maar als hy je
zou zien en leeren kennen, dan sou hy je lief
hebben als een eigen dochter.”
vocht met haar stem en haar trillende
lippen, en zweeg zweeg, terwyi hy geduldig
wachtte, zonder eenige hqop.
„Wel?” vroeg hy eindeiyk.
„Ik ik wilde alleen maar zeggen,” zei ze
byna onhoorbaar „dat dat ik denk ik ben
er niet zeker van dat ik van je houd een
klein beetje.”
Het was niet te verwonderen dat hy haar
bleef staan aanstaren, alsof hy zyn eigen ooren
niet vertrouwde.
„Je Je riep hy verwonderd uit, nieV
wetend wat te doen van vreugde. „Lorrie, houd
je een beetje van me?"
Toen zweeg hy plotseling en hy zag haar
twyfelend aan. Ze had hem eens voor den gek
gehouden hy dacht aan het portret van den
Afrikaanschen zendeling zou ze nu ook met
hem spelen?
,Js het waar?” vroeg hy heftig. .Meen je het.
eens zien!” en byna ruw trok hy haar
De 33e ronde van Frankryk is Dinsdag be-
^gonnen met de etappe Le Veslnet—Caen. Der
tig dagen lang zullen de renners langs de wegen
van Frankryks grenzen trekken, over een totaal
afstand van 4500 KM. zy zullen bergen moeten
bestijgen, zy zullen In razende vaart de dalen
tegemoet snellen, regen en zon zullen zy ont
moeten, yie berglucht en verzengende zonne
stralen zullen de zwoegers van den weg moeten
trotseeren. v
Uit acht verschillende landen zyn 96 renners
bijeengekomen om te trachten een van de
schoonste overwinningen te behalen: die in de
Ronde van Frankrijk, „het wereldkampioenschap
op den weg voor landenploegen"
Onder enorme belangstelling trokken de ren
ners uit Parijs naar de voorstad. Le Veslnet,
waar het vertreksein zou worden gegeven. Dui
zenden hadden zich langs den weg geschaard
om de wielergrootheden toe te juichen, een
karavaan van honderden voertuigen volgde, er
hing weer de typische sfeer welke dit evene
ment altyd zoo een geheel apart cachet ver
leent.
Kr is een oude boerenervaring, die leert, dat
in drooge hooityden toch heel vaak hooibroei
in dusdanlgen vorm optreedt, dat het brandge
vaar zeer sterk naar voren komt.
Uit verschillende bronnen is my bekend ge
worden, dat de hoolwinnlng dit jaar met vry
groote moeiiykheden gepaard gaat. Ik bedoel
daarmede het moeiiyk voldoende droog krygen
van de massa vóór het inschuren.
Op vele plaatsen in de provincie Noordhol-
land is op het tydstip van maaien genoegen
genomen met een matige grasproductie.
Men mag verwachten, dat een betrekkelijk
licht zwad hooi in een drooge periode spoedig
tot een goed droog product wil worden. Toch
is dit heel dlkwyis niet het geval en het gevolg
daarvan is weer, dat men veel gauwer aan het
hooispltten toekomt dan men op grond van
vorenstaande theorie mocht verwachten.
Een juiste verklaring voor de geschetste ont
wikkeling doet momenteel minder ter zake
dan wel te trachten de gevaren van |poibroei
e dame wendde den blik af van de vroü- geen vijftig pmsmi hier vandaan, w—w» M
1 wenfiguur, die de schilder op het doek u?
getooverd had en zei: I Inderdaad, antwoordde Anthony onvers
U bent waarlijk een kunstenaar! -- -
Zy bevonden zich in de tentoonstellingszaal
▼oor het doek van den bereids beroemd gewor
den schilder Anthony Charles. Deze wierp vlug I maal,
een blik door de zaal, die vrijwel ontruimd was.
Dan wacht ik u in myn atelier, zeide hy.
Uw bedoeling was: alleen het hoofd, nietwaar?
Drie of vier keer poseeren is dan genoeg. U
kunt.... p
De porUëre aan het andere eind Van de zaal
werd opgelicht door een hand, dle-schitterde
van edelsteenen. Een dame trad binnen, gekleed
in een kostbare japen Mary voelde, dat de
ander haar onvriendelijk opnam. De schilder
maakte een beleefde buiging voor Mary en zy
ging heen, met een onaangenaam gevoel in
haar binnenste.
Tijdens de uren, dat Mary poseerde, was zij
zich bewust van de bewondering de cor
recte bewondering overigens die Anthony
Charles voor haar aan den dag legde. Zy kon
zich niet onttrekken aan de betooverlng daar
van, en huiverde onwillekeurig by de gedachte,
dat de betooverlngzou kunnen worden v^-
broken, zoodra de schllderU voltooid was.
Terwyi zy op een middag naar het atelier
ging, en meer dan ooit aan die kwellende ge
dachten toegaf, schudde zy eensklaps het hoofd,
als om die gedachten te verjagen. Het kwam
haar voor, dat dit gebaar was opgemerkt door
een dame, die haar in die verlaten straat tege
moet kwam. Zy sloeg de oogen op en voelde
een steek in haar hart: het was dezelfde dame,
die enkele dagen geleden de portlère in de ten
toonstellingszaal had opzy geschoven en haar
zoo onvrlendeiyk had opgenomen.
Haar angst en twyfel namen nog toe, toen
ae den kalraen glimlach van den schilder be
merkte. zoodra zy elkaar begroetten.
„Neemt u plaats." zei Anthony Charles op
vrooiyken toon, terwyi hy zyn bankje voor
den esel zette. U bent slecht gehumeurd van
daag, zou ik zeggen, ging hy verder. Ik zou u
heel dankbaar wezen, als ik u mocht vragen,
wat de reden van uw ontstemdheid is.
Zoekt u de reden tn héér...., sei Mary kort
weg.
In héér?
De schilder liet van verbazing zyn penseel
voor een oogenbllk in de lucht hangen.
Wie is die „héér”? vroeg hy nieuwsgierig.
De dame, die laatst op de tentoonstelling
kwam, toen u met my aan het praten was en
u my uitnoodigde, om op uw atelier te komen
om voor u te poseeren.
Ah! zei de schilder, op den toon van iemand,
die niet meer hoeft te zoeken. Ik begrijp u....
Ik ben haar net tegengekomen, hernam Mary,
met moeite de woorden uitbrengend, op straat.
De Algemeene Nederlandsche Zouavenbqnd
vergaderde dezer dagen te Utrecht. Vertegen
woordigd waren de afdeellngen Nijmegen, Den
Bosch, Gouda, Amsterdam en Den Haag. Het
geheele hoofdbestuur alsmede het volledig be
stuur van het Ondersteuningsfonds was aan
wezig met den geesteiyken adviseur, pastoor B.
van Leeuwen te Hillegom.
Aan het jaarverslag van den secretaris ont-
leenen wtj, dat er momenteel nog 32 oud-Zou-
aven in leven zyn, van wie er 35 ondersteuning
genieten.
Dank zy de milde Jaariyksche gift van Z. H.
den Paus en de bydragen van donateurs als
mede (ten flnancieelen steun v^n het Invalie-
denfonds was het mogelyk allen, die het noo-
dig hebben financieel te steunen.
De bond was vertegenwoordigd op de begrafe-
nij van alle Oud-Zouaven die in den loop van
het jaar gestorven zyn.
Op 3 November van het vorig jaar werd de
70-jarige herdenking van den slag vanMentana
feestelijk in Den Haag herdacht.
Het geheele bestuur, alsmede pastoor Wils
uit Den Haag Oud-Zouavenzoon was hler-
by tegenwoordig.
In de huiskapel van de Nuntiatuur heeft Z.
H. Exc. Mgr. P. Giobbe een H. Mis opgedragen
voor de levende en gestorven oud-Zouaven.
Voorts werd een telegram gezonden aan Z. H.
den Paus, terwijl een krans werd gelegd op het
graf der oud-Zouaven te Rome.
De vergadering kenmerkte zich door vlotte en
aangename bespreking. Het lot der nog levende
oud-Stryders blijkt in veilige handen. De voor
zitter. de heer J. Hares uit Vught, werd met al
gemeene stemmen herkozen. p
Pastoor Van Leeuwen werd door den voorzit
ter nog eens extra bedankt namensr<tle oud-
Zouaven voor alles wat hy voor bun belangen
doet, hetgeen de vergadering met applaus on-
A am 4-n
zooveel mogelyk te vermijden.
Ik behoef niet te herhalen, dat alle warmte
ontwikkeling in hooi alleen mogelyk is door
afbraak van de best verteerbare voedlngsbe-
standdeelen uit dat hooi. Uit voedingsoogpunt
is de broei dus altyd verlles-gevend.
In vele gevallen hfeenchf nog de meening.
dat hooibroei een soort fatalisme is. dat niet
te vermijden is en ik moet zeggen, dat het er
ook heel vaak op lykt.
Het allerbeste middel om hooibroei te ver-
myden is te zorgen voor een zoo droog moge
lyk product. Dit laatste is wel makkeiyker te
zeggen dan te doen, maar men moet dezen eisch
toch steeds als den zwaarsten laten gelden alvo
rens in te schuren. Het opsteken van het hooi
van de roken Inplaats van het op krossen Ja
gen van de heele roken beteekent dikwijls al
zoo*n betere nadrooglng van hét hooi, dat de
daaruit voortgekomen extra arbeidskosten zich
spoedig betaald maken.
De beste rem op het gevaar voor hooibroei is
en biyft het zoo droog mogelyk maken van het
product, voordat het in de schuur komt!
Natuuriyk zyn de bovengenoemde opmerkin
gen zeer algemeen gesteld en het maakt een
groot verschil van welke kwaliteit gras men
hooi wil maken, maar in alle gevallen moet als
maatstaf voor het inschuren voldoende droog
te van het product gekozen worden.
Dat men in droge hooityden zoo vaak last
en verlies krijgt door hooibroei lykt my dlk-
wyis een gevolg van deze omstandigheid, dat
men meent het wel te kunnen wagen, aange
zien het zulk best droog weer is geweest na het
maaien en gedurende de hooibewerklng op het
land.
Men vergeet dan echter dlkwyis dat men.
ingeval er eenige regen in het gewas Is ge
weest, zich steeds voor oogen houdt, dat het
hooi goed droog moet zyn. Waar wy tot voor
korten tyd wel droogte hadden, maar betrek-
kelijk lage temperaturen, moet er aan gedacht
worden, dat de verdamping onder die omstan
digheden heel wat kleiner is geweest dan op
warme zomerdagen.
'Verkeert men in de omstandigheden,
men het hooi binnen wil hebben, maar
broeierlsico wil vermijden, dan is een oordeel-
kundig optassen een eerste eisch. bare hulpmiddelen toepassen, dan Is dat zeker
Maar is er ook iets te bereiken met toedie
ning van landbouwzout ed.?
Wel iets, maar niet met eenige zekerheid op
afdoend succes!
Een 58 pond landbouwzout per wagen hooi
(pl.m. 800 K.G.) door het hooi gestrooid, is
in staat de elndtemperatuur van het broeien
een 35 gr. C. lager te houden. Dit kan na
tuuriyk van grooten invloed zyn. maar de ge-
rirufe temperatuurs-verlaging op zich zelf wijst
we) uit, dat men er niet alles van mag ver-
wuhten.
bok het gebtuik van strooken ayn van in
vloed op de broeitemperatuur.
Men past 2 methoden toe; le. het aanbren
gen van dwarskruizen van stroojoakken tus-
sohen een paar voeren en 2e. het uitstrooien
van een paar touwpakjes stroo tusschen een
paar voeren hooi. In beide gevallen moeten de
stroolagen aan 2 zijden tot aan den buitenkant
doorloopen,. teneinde voldoende afvoer van
warmte mogelyk te maken.
4
Werkelijk? En de andere malen?
i Zy wilde, net als u. dat ik haac op bet doek
vereeuwigde.
Mary voelde haar pijn nog stekender worden,
zy hief het hoofd op, na ren lange poce xw|j-
gen, en vroeg dan, met bevende stem:
Zegt u my: dat oortret, dat u op de tentoon
stelling had, was zy dat?
Althans voor een deel, verklaarde Anthony
«onder zich van
zyn stuk te laten
brengen.' Het was
schitterend, hé?
Mary antwoord
de niet. De prik
kel der ja.oesie
stak haar in het
hart, met volle kracht.
Zy had een brok in de keel. Hy had dat
allemaal gezegd op den gewoonsten toon v&»
de wereld, en zonder zyn werk’ te onderbreken.
Zy trachtte op te staan en iets te zeggen,
maar slaagde er niet in. Groote tranen welden
uit haar oogen op. en rol’den over haar bleeks
wangen. Anthony deed, alsof hy niets bemerk
te. en werkte voort, alsof de duivel hem op dé
hielen zat.
Ten laatste stond Mary op. s
„Ik ga,” zei ze op vasten toon.
Maar toen zy haar nog vochtige oogen naar
den schilder opsloeg, zag zy in zyn oogen ren
uitdrukking van oneindige voldoening en tee-
derheid. Verbaasd bleef ae staan.
„O, biyf nog wat. juffrouw Mfcryl” smeekte
Anthony. „Laat my weer genieten van uw heer
lijken glimlach, en vergeef het me! wy kunste
naars zyn soms zoo eigenaardig sited. Toen ik
u zoo treurig zag, bekroop me aanstonds de lust
die mooie oogen van u. vol tranen, op het doek
te brengen. Daarom moest ik zoo spreken als
Ik deed. Ik weet werkelyk niet, wie die dame
was, die toen op de tentoonstelling kwam. Ik
kan me haar niet eens herinneren. Ze is nooit
by me op bezoek geweest, en de schilderij die
u zoo mooi vond, heb ik het vorig Jaar in Parijs
ontworpen."
„Dus dan hebt u....” stamelde Mary.
„Dus heb ik alléén maar bewondering gehad
voor mUn modelletje van deze laatste dagen
en weet meteen, dat myn bewondering aan
vaard wordt Is 1 niet, Mary? En kom nu
eens kyken, wat ik hier oo het doek
kunnen vergeten, Lorrie, maar daarginds zal ik
niet zooveel tyd hebben om voortdurend aan je
te denken, als hier in de barakken in Carshal.
Vaarwel dus, voor altyd!”
zy bleef zwijgend staan en behalve dat zy
zenuwachtig aan haar shawl plukte, bewoog
zy zich niet.
„WU je me zelfs niet vaarwel zeggen?”
vroeg hy gekwetst. „Wil Je me voor de laatste
maal ren hand geven, Lorrie?” en hy kwam
wat dichter by haar en stak zyn hand uit
zy gaf hem de hare, die hy ren oogenbllk
vasthield en toen aan zyi
hand was gloeiend heet
gekooid vogeltje.
„Vaarwel. Ik ga morgen naar Londen en ik
wil Jack liever niet meer zien. Zeg hem zeg
hem, dat ik er wee van ben geworden om steeds
in Carshal te biyven hangen en dat ik naar
de Palestynsche herrie ben getrokken voor een
opfrlsschertje. Die goeie Jaak. Ik zal hem mis
sen. Hy is waarschyniyk de eenige, die nog aan
me zal denken.”
Een korte, gesmoorde snikt- klok onder de
shawl.
.Neen, nietwaar," zei ae met’moeite iets weg
slikkend.
Hy krek haar verdrietig aan en zyn gelaat
werd zachter. ,jcyk eens, nu heb ik je aan het
hullen gemaakt. Wat ben ik toch ren egoïstische
kerel. Let maar niet op wat ik gezegd heb.
Lorrie, vergeet het maar of verbeeld je, dat
.lorrie, lieveling, het is waar! De hemel
moge het my vergeven, maar Ik dacht, dat je
met me speelde. Het is waar! O lieveling,
waarom heb Je me zoo laten lyden?” en zyn
stem brak. ,Houd je ren beetje van me
en wil Je myn vrouw worden?”
Boven hen glimlachte de maan eenigs-
zlns medelijdend terwyi zy neerzag op dit
liefdespel, dat zy al zoovele duizenden jaren
had aanschouwd. Een vogel, die door hun
stemmen gewekt was. Het ren zwak verma
nend geluld hooren, de geheele natuur scheen
met open oogen glimlachend toe te zien. Een
oogenbllk liet Lorrie haar hoofd tegen zyn borst
rusten. Maar toen de kussen, die hy op het
betooverende, naar hem opgeheven gezichtje
liet regenen, te heftig werden, overkwam haar
een meisjesachtige schaamte; zy trok haar
hoofd terug en legde haar hand op zyn lip
pen.
„Geef me één kus uit eigen beweging," zei
hy, ,>allren om me te bewyzen dat ik niet
slaap en droom.”
zy schudde haar hoofd.
„Neen. Ik ben het kussen niet zoo gewend
als jy." mompelde se.
,Jk?” vroeg hy. .Je bent de eerste vrouw
behalve mijn moeder en ren klein meisje waar
ik als schooljongen verliefd op was die ik
ooit heb gekust."
Lorrie zag naar hem op met een 'ondeugende
schittering in haar oogen. „Dat is een reuze-
By gelegenheid van het vyftienjarlg bestaan
van de Nationale Federatie Het Wlt-Gele
Kruis verscheen het orgaan van het Wlt-Gele
en -41. K. Limburgsche Groene Kruis „Katho
lieke Gezondheidszorg" in een extra uitgave,
waaraan bijzondere zorg werd besteed. Aan dit
nummer werkten tal van vooraanstaande wer
kers op het gebied van de maatschappelyke ge
zondheidszorg mede. Het geeft een goeden in
druk van den groei dezer organisatie.
Van de artikelen noemen wy een bydrage van
den federatie-voorzitter, mr. T. J. Verschuur
over de beteekenls van de geesteiyke grond
den, later kwam een groote groep van oflgeveer slagen voor het Wlt-Gele» Kruiswerk De gees-
h telijk adviseur, rector C. Venings, wyst vooral
op de beteekenls van het werk der wykverpleeg-
sters, religieuzen en leeken, waarbij hy aan
dringt op meer belangstelling van het katho
lieke pubUek, opdat ook financieel het plaat-
seiyke werk sterker zal komen te staan. Uit
de bydragen over de historie van dr. P. van der
Heyden en mr. J. de Vreeze biykt, hoe sterk het
Wlt-Gele Kruiswerk zich in 15 Jaren tyd ont
wikkelde. Arts Ch. Mol geeft in een artikel tal
vanwenschen voor de toekomst, waarby hy pen
nadruk legt op het belang van meer eenheid
by de uitvoering van het werk. Ten slotte noe
men wy nog beschouwingen van jhr. mr. G.
Ruys de Beerenbrouck over overheid en Kruls-
vereenigingen en van dr. L. Veeger over
medicus en het Wlt-Gele Kruis.
Laat
naar zich toe.
Neen, ze hield hem niet voor den gek,
kon den ernst onmlddeliyk afleren van
vuurrood gezichtje, de donkere oogen. die
slechts half onwillig in de zyne keken en waarin
openhartigheid en bescheiden-
„Luister eens. Lorrie, lieve Lorrie, ik heb
myn beroep, ik kan werken om bevordering
te krijgen. Vergeet dien heelen. ellendlgen «titel
en word'de vrouw van luienant Kendale.
O Ueveling, breek myn hart toch niet! Als Je
eena wist, hoe ik van je houd!’ En hy strekte
beide handen smeekend uit. Zy wendde haar
hoofd nog verder van hem af, zoodat hy er
niets op kon lezen.
Een oogenbllk stond hy met uitgestrekte
handen; toen liet hy ze langs zyn lichaam
neervaUen. ,Jk zie wet,” zei hy, „dat er geen
hoop voor my is. Je hebt my niet Hef en je
kunt me ook niet liefhebben, dat bedoel
je natuuriyk en je wilt het niet graag zog
gen. Ik moet het zoo goed mogelyk dragen;
denk niet, dat ik jammerend door Carshal tal
kruipen. Neen, ik aal maken, dat ik er meteen
uitkom je zult geen last meer van my heb
ben. Wanneer je myn vrouw niet kunt worden
zal ik zoo ver mogelyk van Je heengaan. Vaar
wel, Lorrie.” En hjj knoopte zyn overjas dicht
met bevende vingers, zyn besluit stond vast om
den slag, dien het noodlot hem had toebedeeld,
zoo goed mogelyk te dragen.
Zy plukte zpnuwachtig aan de franje van
haar shawl. „Waar waar ga je naar toe?”
vroeg re. „Waarom zou je gaan?”
„Waar ik heenga?” zei hy heesch. „Waar ik
van plan was heen te gaan als als Je „neen”
zei. Denk Je soms, dat ik hier wil biyven rond
hangen'en je vervelen? Neen, ik zal overgaan
Lorrie strekte verlegen haar hand uit.
„Wécht even," zei ze. ,Jk ik wou wat
zeggen."
Hy keerde wéér om, gehoorzaam als ren sol
daat, die een commando opvolgt.
Theo Middelkamp
44
iemand me Uef heeft en zeker niet, dat iemand
om me huilt, Vaarwel," en hy keerde zich om.
