Sïrf uetAaal van den dag
ÉtfEXTXM
13
De avonturen van een verkeersagentje
AKKERTJES
voot, Z2 stauwu'
F
N
ORR1E
Groote werken in
Groningen
I
en
1
u
VRIJDAG 8 JULI 1938
E
de koningin
George Lansbury
J
s
4
A
K
.hadonalr^I
DOOR
CHARLES
GARVICE
Strijd om den Smeroe
1
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
i Piombino verwacht
„Nationale minderheid**
iemand weet precies wat een „nationale
minderheid” elgeniyk is. Duitschers in
Tsjecho-Slowakye zyn een nationale
minderheid, maar Duitschers in Itallaansch
Tirol zyn het de laatste jaren niet- Onlangs
bevatte een blad een lyst van de nationale
minderheden in Duitschland zelf, maar ook
deze schynen geen van alle nationale minder
heden te zyn.
0
verre Noorden van
«Nadruk verboden)
Een prachtige muziektent was gebouwd en daarop hadden
En op de vroolyke tonen van de muziek begonnen de feest-
de muzikanten plaats genomen Onder leiding van den ezel
speelden de muzikanten allerlei aardige deuntjes. Het varken
sloeg den trommel en het had schik in het geval, want het
zong er ook bij.
de morgen
te
vergeleken
HOOFDSTUK IX
die er
ben.
gangers te dansen. Men danste in het rond onder het zingen
van allerlei liederen. Serpentines werden uitgegooid en con
fetti warrelde door de lucht- De hond had zich een toeter
gekocht en daar zwaaide hij mede, als hy er niet op blies.
elide
fraaie
dar
het
een
Maar
dekens
.Neen.
u>
ZATERDAG
30
JULI
- fSV
•CIRCUIT SU*
Kaarten b(j de bekende voerverkoopera
-1
De sportieve strijd, nog lang niet uitgevoch
ten tusschen de Nederlandsche marine en de
familie Maduro om het bezit van den Looden
Verrader, heeft wel eenige overeenkomst mei
een anderen, niet minder sportleven strijd tus
schen het Kon. Ned. Indische leger en de Ned.
Indische marine om het bezit van den...
Smeroe. Een kennis, die er enkele jaren van
zijn leven heeft doorgebracht, vertelde ons
ervan, aldus een inzender in de „Nieuwe Rot-
terdamsche (Entrant."
toch loopt hij haar voorbij en heeft hij mij
lief) O, lieveling, llevellngl Als je eens wist,
hoe ik je liefheb! En hy heeft gevraagd of
ik zijn vrouw wil worden. Als ik ,Ja” zei, zou
hij morgen met me trouwen. O, mijn lieveling!
Een Jaar of tien geleden, toen het garni
zoen van Malang op oefening was in het
Itenggergebergte, nam de infanterie, na heel
wat omzwervingen door* de Zandzee, den
Smeroe in bezit en legde ter eere van de
overwinning tegen den dooden krater als
monument uit vulkanische steenen het
nummer van het zegevierende bataljon.
Eenige maanden later kwamen marine
mannen van het sanatorium te Malang op
vreedzame expeditie langs de moeilijke
paden van het uitgestrekte bergplateau
der „Hooglandmenschen” en zetten zich
eveneens tegen de helling van den „Hemel-
berg" te' rusten. Daar ontdekten zy het
monument der Malangsche Infanterie. Zij
namen de steenen op en verplaatsten ze,
en toen ze heengingen lagen de blokken
netjes gerangschikt tot een anker.
Eenige jaren vergingen en weer besteeg
het Malangsche garnizoen den Smeroe. Tot
hun groote verbazing en niet geringer er-
AT T TJ* A op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen TJ1 bfl levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TJI by een ongeval met p Of? O
r\.X$xxl T1 Y O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen X f ÖO»“ verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen X f OO»“ doodelijken afloop X MÜVs"
In zijn „wilden tijd", die voortduurde tot lang
nadat zijn haren begonnen te grijzen, heeft hl],
ondanks zichzelf, veel verbittering aangekweekt
tusschen de klassen, vergetend dat slechts wei
nigen, tot wie hij het woord richtte, waren ge
lijk hij, die lederen Zondag naar de kerk ging,
en zooals dat in zijn secte geoorloofd is
menige leekepreek hield, vol nederige liefde
tot Christus. En wanneer hy buiten de kerk
vaak opvlamde, en woorden uitschreeuwde, die
zijn toehoorders de vuisten in oproerige woede
deden ballen, dan mogen wij niet vergeten, dat
hij een zoon was van het armste Londen, waar
in zijn kinderjaren zoo veel ontbering en zoo
veel onrecht heerschten.
Wijzelf ofschoon een kwajongen, vergele
ken by den 79-jarigen Lansbury hebben nog
iets van dat Londen gekend, eniets van
Londen weten, is veel in Lansbury verontschul
digen. te
Wij hebben Hackney, in.hn
Londen, gekend, toen het- reeds een heel ander
Hackney was dan in Lansbury's jeugd, maar
toch niet het Hackney van vandaag en zelfs
dit lijkt r.og niet op een paradijs.
In deze sombere, dood-arme wijk stapte in
1871 een 13-jarige jongen het kantoortje van
een steenkolenhandelaar,, Mr. George Alfred
Warren, binnen en vroeg om een baantje.
Mr. Warren, een man van zoo wat 30 jaar,
keek verwonderd op den jongen neer, ofschoon
het in dien tijd niets bijzonders was dat een
kind kantoren en werkplaatsen afliep, in de
hoop een paar shilllngen per week te kunnen
verdienen.
„Wie ben. ja»” vroeg hij.
De kleine George Lansbury noemde zijn naam.
..Dan ken ik je vader,’* zei de steenkolenhan
delaar; „maar waarvoor zou ik je kunnen ge
bruiken?”
13 ''Akkertjes" is nu de inhoud van 'n koker van
12 stuivers. Uw voordeel ligt dus voor de hand.
Neemt daarom 'n glazen buis "AKKERTJES" in
voorraad, dan heeft U er één extra. Bovendien
heeft U ze dan altijd in huis, bij nacht en ontij.
"AKKERTJES", recept van Apotheker Dumont,
bevatten een bijzondere samenstelling. Ze ver
drijven daardoor snel Hoofdpijnen, Migraine,
Kiespijn, Rheumatische pijn. Spierpijnen, Ze
nuwpijnen, Lendenpijn, Kou, Griep en Koorts.
Alom verkrijgbaar. Per doos van 2 stuks - 2 stui
vers en een koker met glazen buis van 13
George vertelde hem dat hy sinds zjjn elfde
Jaar „klerk" by een anderen steenkolenhande
laar geweest was; hy kende het vak dus.
Mr. Warren nam hem aan
Zaterdag is hy op 95-jangen leeftyd gestor
ven. George Lansbury was onder den Indruk toen
hem het bericht van den dood van zyn ouden
baas bereikte.
HU was een goede baas vertelde de oud-
mininer en party leider. „Ik kreeg 5 shillings
per week en ik moest orders ophalep. kolen hel
pen afladen en met Mr. Warren in diens pony-
wagentje door Londen rijden."
Terwijl Mr. Warren by de klanten zat, moest
George op den pony passen, opdat deze er niet
van doorging. Op zekeren dag struikelde de
pony op een helling bij Millwall, in de dokken-
wyk. en de toekomstige minister en zyn patroon
werden in een boog over den weg geslingerd.
Een deel van den tyd moest George in het
kantoortje in Hackney zitten om op orders te
wachten, en dit was een treurige* bezigheid,
want soms kwam er niet meer dan één bezoeker
per dag. George doodde den tijd met verwoed de
kranten te lezen. Hy stelde toen reeds een al-
les-beheerschende belangstelling in de politiek,
en de lectuur was spannend, want het voor
naamste nieuws van dien tyd werd gevormd
door den Fransch-Duitschen oorlog en de Pa-
rysche commune. Als Mr. Warren's zaak beter
beklant geweest was, zou George Lansbury wel
licht minder socialisme opgedaan hebben!
Hy beklaagt zich niet over zyn toch niet
zeer aanlokkelyke kinderjaren. „Gelukkig en
zorgeloos” noemt hy ze. Het te teekenend voor
zyn zonnig, tevreden karakter. George Lans
bury heeft steeds gevonden, dat h(j het zelf goed
had, maar hy heeft steeds zoo verwoed gestre
den omdat hy meende dat anderen het niet
goed hadden.
gevoelens behooriyk te kunnen luchten. Maar
ook Piombino zelf was als by tooverslag ver
anderd. In de anders uitgestorven straten
krioelde het van menschen, allen getooid met
de nationale kleuren. Dit was toch waariyk de
dag der dagen.
Op het veraf gelegen kasteel Humberto ging
het leven van allen dag zyn gewonen sleurgang
Om twee uur reeds was alles voor de ont
vangst gereed. Menschenmassa’s omzoomden het
station. Kleine meisjes in het wit, met bloemen-
tuiltjes in de vaderlandsche kleuren in de hand.
de vereeniglngen met hun vaandels en de
brandweer met haar nieuwe glimmende auto
ruit, allen zwolgen in een wilden vreugderoes.
Traag kropen de wijzers van de verroeste
stationsklok voort boven het eerbiedwaardige,
zacht-glimmende hoofd van den burgemeester,
die in zyn eene hand den hoogen hoed hield,
terwyl de andere de getypte toespraak omknel
de. De veldwachter stond stram naast zijn on-
middeliyken chef; schoenen, knoopen, helm en
sabel wedyverden in een verblindenden gllm-
wedstryd.
Opeens gilde een signaal. Het signaal! Hoera-
Elndeiyk bleef hjj voor den iepenboom
«taan, hy sloot zyn tanden op elkaar en
In dolle, machtelooze woede gaf hy den boom
een slag. Niet éénmaal, maar twee, drie keer,
alsof de ongevoelige stam een denkend levend
wezen was en hy het doodsloeg. Toen zyn
woed» bekoeld was, strompelde hy als een dron
ken man, dronken van jaloersche razemy, naar
De Dennen terug.
hen voor Zigeuners (Gipsies) aan, maar van
desen verschillen zy in tal van opzichten. In
tegenstelling tot de Zigeuners zijn zy zinde-
lyk; hun woonwagens en huisjes zien er keu
rig uit. Ook gaan zy fatsoeniyk. ofschoon vaak
armoedig gekleed. Sommige van de oudere
vrouwen dragen meestal haar nationale kos
tuums; de Jongere soms ook en deze zien
er dan hoogst aantrekkeiyk en schilderachtig
uit.
De leden der kolonie loopen de omliggende
districten af en dryven handel in tweede hands
auto’s en in oud yzer. zy genieten een voor-
treffeiyke reputatie wegens hun eeriykheid en
hun fataoeniyke manier van zaken doen en
sy staan in hoog aansien by de andere dorps
bewoners.
De kolonie is thans uitgebreid met vier nieu
we, fel-geschilderde woonwagens en de Bi-
gelsche dorpelingen maken zich gereed om
deze wagens met bloemen te tooien. Want bin
nen enkele dagen zal Kosta Stankovitch, de
hoofdman der kolonie en een venerabele pa
triarch, terugkeeren uit Tuzla, in Yoegoalavia,
waarheen hy vier leden der kolonie vergezeld
heeft. Van drie hunner te hy de oom en van
den vierden de grootvader en deze vier zyn te
Tuzla in het huwelyk getreden. Met hun brui
den zyn zy thans, onder leiding van den hoofd
man. op den terugweg naar Engeland en by
hun aankomst zal er groot feest zyn in het
dorp, want de Engelsche bewoners zullen zich
met de Yoegoslavische vereenlgen om de brui
degoms en brulden (die geen woord Engèlsch
spreken) van harte te verwelkomen. Thans
sieren zy de kleurige nieuwe woonwagens, wel
ke het' tehuis der vier echtparen zullen zyn,
kunstig met bloemen en linten, want deze „na
tionale minderheid" heeft zich over gebrek aan
populariteit niet te beklagen.
geroep daverde
door de lucht.
De menigte raas
de en tierde van
geestdrift. Plot
seling verscheen
Van de vier personen, die dien avond In de
laan by de pastorie waren geweest, sliepen er
slechts twee gerust Jack en Guy. Byron
merkt ergens op, dat liefde slechts een onder
deel van het leven van een man te, maar voor
een vrouw beteekent het haar heele bestaan!
Hoewel Guy werkelijk ernstig verliefd was, sliep
hy toch vast genoeg.
Maar hoe anders was het met Lorrie ge
steld! Toen ze op haar bed neerviel in haar
kleine kamertje onder de hanebalken; was haar
ganache lichaam geladen met de electriciteit
van een eerste meisjesllefde. Voor de meeste
■«men te een zoen van geen beteekente, een MUn koning! Drie maanden! Het te een heele
■K T u *Uerwe8en wordt gezocht naar objecten,
1^ wler Uitvoering in aanzienlfcae mate den
A geesel der werkloosheid zal kunnen ver
zachten en inderdaad ook op vele plaatsen in
dit opzicht energiek de hand aan den ploeg
wordt geslagen, waarby dikwyis echter het nut
van het verschafte werk slechts zeer proble
matisch te, stemt het tot groote voldoening, dat
thans in de provincie Groningen een aantal
werken ten uitvoer zullen worden gebracht, die
van den eenen kant aan honderden gezinnen
gerulmen tyd arbeid zullen verschaffen en bo
vendien van den anderen kant een groot alge
meen belang zullen dienen, wy bedoelen op de
eerste plaats de plannen voor uitgebreide land
aanwinning in den Dollard, waarvoor dezer da
gen de definitieve goedkeuring van den minis
ter van Sociale Zaken is afgekomen. Deze plan
nen, die reeds dateeren van 1929 zyn in 1935
opnieuw aan de orde gekomen, waarna ten
slotte' na langdurige onderhandelingen met de
diverse eigenaren ongeveer volledige overeen
stemming is bereikt. Het betreft ’n aan te win
nen gebied van 500 hectare, voor de verkryging
waarvan alleen aan arbeidsloon f 200.000 be-
noodigd is. De dagelyksche leiding van de uit-'
voering zal worden opgedragen aan de Neder
landsche Heide-maatschappy terwyi de hoofd
leiding zal berusten by den noofdlr.genieur van
den provincialen waterstaat van Groningen.
Voorloopig zullen ongeveer honderd man wor- I
den te werk gesteld, welk aantel binnen af-
zienbaren tyd aanzieniyk zal worden uitgebreid
De minlsterieele goedkeuring houdt in 't ver-
leenen van subsidie uit de Ryksmiddelen.
Een werk van grooteren omvang, waartoe
ook reeds gerulmen tyd pogingen in het werk
werden gesteld, betreft de verbetering en ver- I
breeding van het Hoendiep en van het Aduar- I
derdiep. Ook dit werkobject, dat twee jaar
lang aan zeshonderd arbeiders arbeid zal ver
schaffen en waaraan 6 i 7 ton zal worden ver-
loond, is door bovengenoemden minister goed
gekeurd, met dien verstande, dat het geheele
werk door den Ryksinspecteur voor de werk
verschaffing namens den minister wordt uit- I
gevoerd, waarby de provincie een bepaald ge- I
deelte der kosten betaalt. De werkzaamheden I
zullen omvatten de verbetering en verbreeding
van het Hoendiep vanaf de basculebrug over
het Eendrachtskanaal tot aan Vierverlaten, I
benevens de verruiming en bochtafsnyding in
het Aduarderdiep vanaf Vierverlaten tot aan I
het nieuwe kanaal Dorkwerd—Aduard. Voor
laatstgenoemd werk moet 300.000 kubieke meter
grond worden verwerkt en voor het Hoendiep
t‘. ongeveer het dubbele. Een en ander zal hoofd-
zakeiyk in handwerk warden uitgevoerd. De te
werk gestelde werklooeen, die, zooals gezegd, I
twee jaar arbeid krijgen, zullen gerecruteerd
worden uit de stad Groningen en verder uit
diverse gemeenten in het Westerkwartier als
Leek, Grijpskerk, Zuidhorn en andere. Van het I
Aduarderdiep worden liefst vier bochten afge
sneden, terwyl het oude gedeelte wordt ver
breed. By een diepte van twee en een halven
meter zal de bodembreedte 32.50 meter bedra
gen, terwyl het Hoendiep op 34 meter wordt
gebracht. Tenslotte zal de beruchte bocht te
genover het gemaal De Verbetering, die reeds I
zoovele doodeiyke ongelukken veroorzaakte,
worden afgesneden en vervangen worden door
een nieuwen weg, die een aarden baan krygt
van 18 meter breedte en achter om de fabriek
loopen zal. Van deze belangryke werken aan
den Dollard en de kanalen is derhalve de uit- I
voering definitief en als men dan nog weet I
dat gedeputeerden aan de Provinciale Staten
een plan hebben overgelegd tot aanleg van Ij
nieuwe en verbetering van bestaande provin
ciale wegen, waarvan de kosten op niet minder I
dan vyftien millioen zyn begroot, dan zal men I
l moeten toegeven dat de provincie Groningen
1 niet achteraan komt in de bestryding der
rampzalige werkloosheid.
brengen
eenige eeuwen
gemoedsstemming, waarin hy verkeerde,
hy geen moeite om naar bed te gaan.
tyd. Zal ik het drie maanden kunnen verzwy-
gen? Zal ik niet schreeuwen: Hy heeft me
lief! Ik word zyn vrouw??"
Toen de morgen begon te gloren werd zy
angstig:
Hoe kon ze zyn vrouw worden als de vei
ligheid van het huis Latcham afhing van hem,
als hy een ryke erfgename moest trouwen?
Wat zou de graaf van Latcham zeggen als
hy wist, dat de zoon op wien hy al zyn hoop
op redding gebouwd had, de arme dochter van
een dorpsdomlné ten huwelyk had gevraagd?
Kon zy tusschen vader en zoon staan? Kon zy
het huis van haar lieveling ten val brengen?
Neen! En toch kon ze hem niet opgeven! Ze
kon hem niet zien trouwen met Diana of
iemand anders dan zyzelf. De tranen sprongen
in haar oogen by die vreeseiykc gedachte en
zy verwierp ze dan ook vastbesloten! Drie maan
den! Wie wist, wat er in die drie maanden kon
gebeuren? zy had wel gezegd dat ze vry zou
den zyn, maar ze voelde, dat haar lieveling tot
zoolang van haar was, van haar alléén. ,Jk
vraag me af," dacht ze. half glimlachend, „wat
Jack en Greta en paps zouden zeggen als ze
wisten, dat burggraaf Kendale me heeft ge
vraagd om de toekomstige gravin van Latcham
te worden? Arme paps, ik vrees dat hy meer
voldaan zou zyn als het iemand anders was
geweest Seymour Melford by voorbeeld
ze rilde by de gedachte en trok de
over haar oogen. terwyl ze fluisterde:
jy zult het zyn lieveling, en niemand
anders op de wyde wereld!"
De tweede. een rustlgen nacht door-
kwestle van een oogenbllk, dat de gever zich zal
herinneren of vergeten al naar het hem. uit
komt, maar voor een meisje van een jaar of
achttien is de kus van den eersten man dien
ze liefheeft een gouden wonder. Lorrie, die be
schenen werd door dezelfde manestralen, die
ook in de laan haar hadden overgoten, kon niet
slapen by de herinnering aan de kussen, die
brandden op haar lippen, haar wangen en heur
haren.
Iemand liefhebben Is goed, maar door
iemand bemind te worden o, hoeveel beter
is dat! Te weten, dat de eenige man in de
wereld dien je liefhebt, je aanbidt!
„Hy heeft me lief! Gut heeft me Hef!” zoo
dacht ze, terwyl ze zich om en om wendde in
haar bed, terwyl ieder teeder woord, iedere blik
van liefde weer aan haar geestesoog voorby-
glng. En terwyl ze dit alles overdacht, kwam
er een grenzelooze verwondering over haar dat
zy zy van alle meisjes van de wereld, de
liefde van dezen opperste der góden had ge
wonnen!
Ze ging uit haar bed en stond zichzelf in
den spiegel te bekyken.
„Mooi!" noemde hy me. „Mooi! en zyn kleine
heks.” fluisterde ze. „Maar ik ben niet mooi!
Ik ben donker en en niet zooals Diana,
haar gouden haar en mooie oogen! En
gemis zagen de Infanteristen het gedenk-
teeken van hun roem omgestapeld tot het
symbool der marine. Ook zy gingen aai.
den arbeid, zwoegden het anker uiteen en
herstelden het eereteeken van hun wapen.
Weer brandde eenige jaren de zon over
het gesteente, woeien de wolken en het
onweer er overheen, misschien ook enkele
rookslierten van den Bromo of den Djóng-
grlng Seloko. Een enkele eenzame kwam
er en verdween.
Dan kwamen de marinemannen uit het
Malangsche rusthuis weer terug
steenen werden weer een anker.
Totdat de infanterie....
Wy weten niet, wie er het laatst is ge
weest. Als een van degenen, die dit leest,
uit Tosari of Soekapoera. uit Sendoera of
Goeboek-Klakah. of als gast in de gast-
vrye hoeve van den heer Gislus. zwervend
door den Tengger de steenen ziet, zal hy er
uit kunnen lezen, wie er het laatste was,
de Infanterie of de mannen der marine
uit Malang.
werden door die mislukkingen tot den bedelstaf
gebracht, maar de naam van Seymour werd
nooit genoemd.
Hy zelf verloor er natuuriyk nooit geld by en
kwam altyd nog .Juist bytyds” uit de voeten
en of de maatschappijen, die hy hielp oprichten
bleven dryven of zonken, hy zorgde wel, dat
hy aan de winnende hand bleef.
Seymour Melford had zyn kantoor in Lime
Street, maar zyn naam stond niet op de deur
en niemand zou hebben gedacht, dat deze be
daarde. uiterst bescheiden heer, die soms met
mynheer Wheeler sprak wiens naam op de
deur stond de werkeUjke eigenaar van de
zaak was.
Op den morgen nadat Guy en Lorrie zich
verloofd hadden in het laantje voor de pas
torie, klom Seymour de trappen op' van Lime
Street nö. 98, deed een deur open, waarop
Wheeler” stond geschilderd en kwam bin
nen in een behooriyk gemeubelde kamer, zoo
als de meeste gezeten handelslui hebben.
Een man van middelbaren leeftyd,
zeer fatsoeniyk uitaag. stond op van achter een
lessenaar en groette:
„Goedenmorgen, mynheer."
„Goedenmorgen Wheeler,” zei Seymour. Js
er tets byzonders?”
.Neen, ik geloof van niet mynheer,” asi de
heer Wheeler.
„De Indische Oesterschalen-Maatschappy is
failliet.”
.Dat dacht ik wel,” antwoordde Seymour.
„Onze aandeelen waren toch verkocht?"
(Whrdt vervolgd)
’van Rome aldus verzekeren de humoristen
ons is hun autonomie toegekend, hetgeen
misschien noodlottige gevolgen voor Mussollm
zou kunnen hebben, want lang niet alle Itali
anen van Soho zyn fascisten Te Liverpool
beweren zy verder met eeriïae overdryving
vormen de Engelschen zelf eA nationale min
derheid, terwyl de meerderheid bestaat uit
Ieren. Dat de Engelsctten een nationale min
derheid vormen in hun eigen regeerlng, waar
van steeds zooveel Schotten. Ieren en Welshmen
deel uitmaken, is een oude mop en ook niet
geheel vry van overdryving. Daarentegen zyn
de Franschen een nationale minderheid aan
hun eigen Rivièra, waar de Engelschen heer
en meester zyn.
Minder bekend is het, dat te Little Baddow,
naby de mooie Kathedraalstad Chelmsford, in
het graafschap Essex, een Yoego-Slavische
minderheid gevestigd is.
Zy is niet groot; zy telt slechts ongeveer 20
leden, maar hoe kleiner een minderheid is, met
des te meer recht kan zy op dien eerenaam
aanspraak maken. Toen meer dan tweehonderd
jaren geleden George I, die geen woord Bi-
gelsch sprak, den Engelschen troon besteeg,
was de Koninkiyke familie zelf een nationale
minderheid en zy telde nog minder dan twin
tig personen!
De Yoegoslaven van Little Baddow zyn alten
Britache onderdanen. De kolonie vestigde zich
daar meer dan veertig Jaren geleden en zy
I wonen in kleurige „caravans" of woonwagens
len in artistieke houten bungalows. Veten zien
p het postkantoor van Piombino speelt
f 1 de telegraaf zyn nydig tlk-tak-Uedje. Dat
doet zy slechts enkele malen per dag. want
Piombino is een rustig plaatsje, met weinig ver
keer en vertier. De ambtenaar volgt dat geklik
klak, zyn waakzame oogen zyn allengs in ver
wondering overgegaan en als het slultteeken
doorkomt, is de man zichzelf niet meer meester.
Als in extase houdt hy de smalle strook vast
en leest, nu wel al voor de vyfde maal het be
richt:
„Graaf Salvatana, Piombino, kasteel Humber
to. Aankomst van de koningin vanmiddag om
14.30, personentrein. Giovanni.”
Als de ambtenaar het telegram voor de zesde
maal heeft gelezen, kan hy zyn verwarde ge
dachten nog niet de baas. De koningin komt?
Ongeloofeiyk! Hare Majesteit zelf brengt een
bezoek aan dit onmogeiyke nest, dat Piombino
heet? Hoe lang zit hy nu hier al weer? .De
koningin komt.” dreint het opnieuw door zUn
weinige hersenen, de koningin... de koningin...
Graaf Salvatana had ultgebrelde relaties, dat
wist de ambtenaar uit de vete brieven en ver
schillende telegrammen, welke door zyn handen
waren gegaan. Daar waren er verschiUende uit
Rome by geweest; dat wist hy deksels goed
maar hy kon zich toch met den besten wil van
de wereld niet herinneren, dat hy eerder een
brief of tets dergelyks in handen had gehad,
welke door de koningin was afgezonden. En toch
was zyn geheugen fenomenaal. Heel Piombino
wist dat, dus werden er zelden briefkaarten ge
post of ontvangen.
Hoe meer hy over dit buitengewone telegram
nadacht, des te erger raakte hy van streek. Zoo
erg zelfs, dat hy al zyn ambteiyke voorschrif
ten vergat en zonder bedenken den burgemees
ter van den inhoud van het telegram op de
hoogte stelde.
Een oogenbllk weifelde deze vader der Plom-
binosche burgery. „Hare Majesteit in den per
sonentrein? Met een doodgewonen boemel?"
Maar de ambtenaar vond een verklaring, die
het hoofd der gemeente Piombino voetstoots ac
cepteerde: „Hare Majesteit wilde op deze wyze
ongetwyfeld haar verbondenheid mét het volk,
dat het toch ook met zulke ellendige verbin
dingen stellen moest, tot uitdrukking brengen.”
In nog geen uur tijd wist heel Piombino, we!-
ke eer het des middags te beurt zou vallen. De
burgemeester liet de weinige radertjes van zyn
ambtenaren-apparaat op volle toerental draaien,
met het uiteindeiyke resultaat, dat hy zich
tegen één uur huiswaarts kon begeven, met een
keurig-getypte speech in zyn zak. vol vloeien
de woorden over dit zoo uitermate vereeren-
de, maar bovenal zoo enorm onverwachte be
zoek. De overtreffende trap had men niet hoog
genoeg kunnen bestygen om zyn overgelukkige
bracht, was Seymour Melford. Daar hy heel
goed wist, dat hy toch niet kon slapen door
de
deed
maar vergenoegde zichzelf er mee, den heelen
nacht de kamer op en neer te loopen.
Groene thee is een buitengewoon goede
stimulans om wakker te biyyen, maar het is
niets vergeleken by afgunst, haat en al de
onbarmhartigheid, die door jalousie wordt ver
oorzaakt.
Toen de morgenzon haar stralen door de
spleten en de luiken zond, liep Seymour Mel
ford nog steeds de kamer op en neer. Zyn wit
gelaat was vertrokken by de gedachte aan de
liefdesscène in de Igan, zyn scherp verstand
werkte aan een plan om lord Kendale ten val
te brengen en Lorrie te veroveren. Als hy
eerder had geleefd, toen de
politiemacht nog in de wieg lag, zou Seymour
óf een dolk hebben genomen en zyn gehaten
medeminnaar, lord Kendale, overhoop hebben
gestoken, óf hy zou iemand hebben gehuurd om
het vuile werk voor hem op te knappen.
Moord is echter in onzen verUchten tyd
een gevaariyke llefhebbery en hoezeer Seymour
Melford er ook naar snaakte lord Kendale den
laatsten adem te zien uitblazen, toch kon hy
zich dat genoegen niet gunnen uit vrees voor
de gevolgen. Maar er zyn nog andere manieren,
behalve een dolk om een medeminnaar, die
succes heeft, uit den weg te ruimen en toen
Seymour zich tenslotte zeer zorgvuldig ging
kleeden, meende hy een weg gevonden te heb-
er iemand op het i
pei-roj} die &llccn
door den burgemeester verwacht werd, maar
het publiek een meesmuilend gemompel ont
lokte. Graaf Salvatana!! Was hy waanzinnig
geworden. Hy droeg een doodgewoon colbert
jasje over een grijze rybroek! En dan die pet!
Wat moest de koningin daar nu wel niet van
denken?
De burgemeester voelde een beklemmend ge
voel in zyn keel. Als dat telegram
Maar reeds sjoefde de „koninklijke" trein
langs het smalle perrontje en kwam kreunend
en piepend tot staan. Oogenblikkeiyk schetter
de de fanfare de nationale hymne; mannen
zwaaiden met hun hoeden, vrouwen met zak
doeken. kinderen kryschten. de totaal-indruk:
een toomeloos gebrul
Geèergerd schreed graaf Salvatana langs den
trein. Wat die dorpeUngen bezielde, was hem
een raadsel. Hy had in Piombino heel wat
vreemde dingen zien gebeuren, maar dit spek
takel kwam hem als het summum van Idioterie
voor! Enfin, bet deerde hem weinig. By den
laatsten wagon wachtte de conducteur, die met
een verbaasd gezicht al dat gedoe opnam. ma»r
de graaf, toen hy hem een klein doosje over
handigde, toch niet durfde vragen, wat er nu
eigeniyk precies aan het handje was. I
Met een nonchalant gebaar groette graaf Sal
vatana den burgemeester en zyn satelliet, die
hem op de hielen gevolgd waren en reed even
later in galop weg; de rust van het kasteel
Humberto tegemoet. Fel gierde het fluitje van
den conducteur en langzaam, heel langzaam,
zeulde het locaaltje weg. Piombino, de burgery,
den veldwachter en den burgemeester in ont
zetting achterlatend.
Zelden had de oude handzetter van drukkery
„Andreoli" zoo hard gewerkt en was het oude
degelpersje zoo lang achtereen in bedryf ge
weest. toen dien middag bulletins werden ge
drukt!
Toen duurde het niet lang meer of heel Piom
bino wist, dat graaf Salvatana eenige dagen ge
leden de koningin van zyn byenvolk had ver
loren; met den boemel trein was van middag de
plaatsvervangster gearriveerd!
Den volgenden dag was het post- en tele
graafkantoor gesloten; nog een dag later was
er een nieuwe ambtenaat!
Hy ging naar de eetkamer vóór zyn vader
of Diana opgestaan waren en nadat hy vroeg
had ontbeten, nam hy een van de eerste treinen
naar Londen.
De heer Melford had zyn zoon een luien
jongen genoemd, maar feiteiyk was Seymour
Melford allesbehalve lui. zyn vader gaf hem
een ruime toelage en bovendien vroeg hy vaak
groote geldsommen, die hoewel onder protest,
hem altyd werden 'gegeven.
Wat hy met die groote toelage en het overige
geld deed, wist niemand. Mr. Melford vroeg
hem nooit iets. Misschien dacht' hy. dat zyn
zoon er buitenissige bloemen voor zyn knoops
gat voor kocht. Maar het feit was, dat Seymour
dat geld In de City besteedde. Hy was geen
koopman In Mark Lane, zyn naam was niet te
vinden in de lijst van leden van de effecten
beurs. Ook zou men het genoegen niet smaken
zyn elegante figuur en donker, Grieksch gelaat
te zien temidden van de menigte die voortdu
rend in Leadenhall Street verkeert.
Maar toch waren er weinig speculaties In de
City, waarin Seymour Melford niet de hand
had. Zyn naam stond nooit op het prospectus
van de een of andere maatachappy en toch was
Melford Junior promotor en niets anders. Hy
richtte de maatachappy voor een spoorweg
ergens in Zuld-Amerika op. een luchtvaart-
maatschappy, de maatschappy om de verloren
Spaansche zilvervloot op te duiken en de
maatschappy voor landbouw op Lundy eiland.
Al die maatschappyen en nog vele andere,
die Seymour Melford oprichtte, barstten als
aeepbel uit elkaar en eenvoudige Heden
Datgene wat men, zonder nauwkeurig te
weten wat er mee bedoeld wordt, nationale
minderheden is gaan noemen, is dan ook sinds
gerulmen tyd een dankbaar onderwerp waarop
humoristische bladen in Engeland hun spot
lust botvieren. Voortdurend ontdekken zy na
tionale minderheden in Engeland zelf. Op de
eerste plaats natuuriyk Italianen in de be
faamde Londensche wyk Soho. By het pact
eorge Lansbury is een van die in de poU-
y tiek zoo gevaariyke menschen. wier
I mooie karaktereigenschappen ons doen
I vergeten, dat zy fanatici en extremisten zyn.
Hy is een godsdienstig man, hy is een humaan
man, hy is een bescheiden man, maar wanpeer
hy, toen hy nog in de kracht van zyn leven
was, de macht in handen gekregen had, dan
zou er, ondanks hemzelf, van godsdienst en
humaniteit in Engeland niets anders overgeble
ven zyn dan de asch van de smeulende puinen
der maatschappy.
Zyn bonhomie, zyn vriendeiykheid, zyn
I menschenUefde zyn niettemin echt. Hy poseert
niet. Maar menigmaal hebben zyn partyge-
nooten geposeerd met zyn aantrekkeiyke ge-
I moedselgenschappen En dan vergaten anderen,
die niet zyn partygenooten waren, hoe waak
zyn woorden de woorden van klassenhaat en
revolutie geweest waren.
Het is waar, dat zelfs die haat by hem een
I „haine sacrée” was, zooals de Franschen
I paradoxaal uitdrukken; dat zy veeleer
uiting was van liefde voor de misdeelden; dat
hy zelf geen mensch en geen dier leed zou
I kunnen doen. Hy was een van die mannen, die
I speelden met vuur, en diep rampzalig geweest
zouden zyn als er brand gekomen was.
Maar gevaariyk is zoo een man des te
gevaariyker omdat hy persooniyk zoo aantrek
keiyk en bovendien in de hoogste mate eerHjk is.
Thans is George Lansbury hoogbejaard en
bedaard. De volksmassa van Oost-Londen
aanbidt hem en het West-End heeft langen
tyd graag met hem gespeeld, zooals hy zelf ge
speeld heeft met vuur, maar de patriarchale
Lansbury van heden blikt op de rumoerige we
reld neer met een „lodderoog" en voelt zich
wellicht heel gelukkig, omdat de revolutie, die
hy gepredikt heeft, niet uitgebroken is. En
ook want wij moeten eeriyk zyn omdat
zekere hervormingen, waarvoor hy steeds op
gekomen is, zyn doorgevoerd, en tot een ver
betering en veraangenaming van het leven der
volksklassen geleid hebben.
Dezen ouden man, die minister en partyieider
geweest is, ofschoon hy nooit eenige persoon-
lyke eerzucht gekoesterd heeft, zien wy thans
nog slechts in zyn vriendelykheid en zijn
menschlievendheid. Nooit zal hy gerangschikt
worden onder de groote politici van zyn tyd.
Hy heeft zich nooit laten voorstaan op de po
litieke begaafdheid van een Snowden, een Mac
Donald, een Henderson (allen jonger dan hy,
maar geen hunner meer in leven); hy is ook
nooit een man geweest van groote energie en
onvermoeide werkkracht. Integendeel: George
Lansbury is een doodgewoon doorsnee-mensch,
en dit is zeker niet zyn geringste aantrekkeiyk-
heid. Hy heeft er meer stemmen mee verwor
ven dan Snowden met zyn geweldig brein,
MacDonald met zyn inspiratie en Henderson
met zyn organisatle-talenten. De arbeiders, die
op Lansbury stemden, stemden op zichzelf.
GROOTE PRIJS VAN
NgDERlANQ DER K N M V
