<Kctu&fiaal
van dan daq
De avonturen van een verkeersagentje
De eerste rustdag kwam op het
juiste oogenblik
ORRIE
OM HET KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND
ONEENIGHEID MOEST
„VAN DE BAAN’’
TOUR DE FRANCE
De tweede
vrouw
SCHAKEN
g. -
Flohr speelt Simultaan
HANDBAL
Storm op til
Nederland op de negende plaats
ATHLETIEK
Lemoine Fransch stayer-kampioen
VOETBAL
OM DEN M1TROPA-BEKER
•-
Oud-wereldkampioen
in de eindspurt
Jaarvergadering van
den A.N.W.B.
De heer Edo Bergsma lid
van verdienste
DUITSCHLAND WERELD
KAMPIOEN
EEN LANDELIJKE BOND
VAN SUPPORTERS?
DUITSCHLAND SLAAT
NEDERLAND
DOOR
CHART-FS
GARVICE
Victorie op een lekken
band!
Schulte ia een zeer populaire
figuur, maar zijn Spaansch
i» nog gebrekkig
Euwe slaat Mindeno, doch jhr.
Van den Bosch moet opnieuw
met remise genoegen nemen
Fraaie tijd op de 100 M. van
Fanny Koen
Schulte speplt in alles
een hoofdrol
>-
H
t
de
vroeg
(Speciale correspondentie)
heeft
e
vreemde
(Nadruk verboden)
derlandsche renners in den grooten Tour.
ValenUen
De uitslagen van de tweede ronde luiden:
■iet bang en trapte due M, met de vlag in de hand.
S,
Het
graaf is erg ziek geweest, mylord. Ik
zü het
gw. «A
Keeeie was aangewezen csn als scheidsrechter op te treden.
H(j had eerst bezaaien gehad, want een scheidsrechter heeft
Tot op heden werden de etappes van den Tour de France nog op vrij vlakke wegen
gereden. Maar zullen de renners óók zoo kalm hun kilometertjes „doen", wanneer
straks Galibter en Izeran in zicht komen?
Op de Pare des Princesbaan werd de beslis
sing gereden voor het Fransche stayerskam-
ploenschap. De 100 K.M. werd gewonnen door
Henri Lemoine in 1 uur 20 min. 36,5 sec. met
15 meter voorsprong op Paillard en Lacquehaye.
De titelverdediger, Terreau, bezette achter O.
Wambst de vijfde plaats.
Flohr heeft te Moskou aan 31 borden simul
taan gespeeld. Hfj won 18 partijen, verloor er
3 en maakte 10 partijen remise.
OenovaRapid 30.
Juventus8. K. Kladno 43.
FerencvarosRipensia 5—4.
Stapte in
Lng zitten,
chauffeur
i van den
Binnen
kasteel.
Op de eeretribune hadden de konmg, 't prinsesje, de professor
en andere genoodigden plaats genomen om den wedstrijd goed
te kunnen volgen. Er was heel veel belangstelling voor den
eenlgen wedstrijd tusschen de kikvorschen en de veldmuizen.
Vooral de professor was zeer met het spel ingenomen, terwijl
hij zat te berekenen; toen een bel de hoogte Invloog, hoe lang
het zou duren voor de bal, als hij bleef vliegen, hjj de maan
zou zijn.
hebben, maar dat lukte hem niet en
daarom bleef hij dezen witten olifant onderhou-
en niets Inbracht
Maar deze rustdag is vooral ook besteed moe
ten worden om stormen te verdrijven. Het zijn
nu eenmaal ook menschen, die renners en in
een wedstrijd als deze, waar alle krachten wor
den vereischt en alle zenuwen gespannen staan, moest ^uitbrengen van het we^J?er Ne"
gaan zi) wel eens dingen zeggen en doen, die
den goeden geest niet bepaald bevorderen. Zoo
hing de lucht dreigend boven het Belgische
kamp, waar Sylver Moes nog steeds niet geheel
op volle toeren draait, maar ook oü de Dult-
schers. die elkaar de heftigste verwijten toe
slingerden over niet steunen en zelfs in gevaar
brengen van eikaars posities, enz. Zelfs is het
zoover gekomeri, dat de handen uit de mouwen
werden gestoken en in een minimum van tijd
een wedstrijd was georganiseerd, dien men ge
meenlijk niet op den weg, maar veeleer in den
ring uitvècht! En toen de bom eenmaal gebar
sten was; kwamen ook de Italianen hun dult
In het zakske doen en de Belgen ook, kortom
het werd min of meer een knokpartij.
Maar ach, men moet aan deze zaken niet
meer waarde toekennen, dan zfj incerdaad ver
dienen. Het is alles niet zoo bedoeld en in de
hitte van het groote gevecht, waarin zoo veel
op het spel staat, ook alleszins verklaarbaar.
de Right Honourable the Earl of Latcham, de
tegenwoordige eigenaar, het gebouw met een
zucht bekeken en met den heimelljketf wensch,
dat het toch maar driekwart kleiner mocht zijn.
Het prachtige bouwwerk vereischte 'n leger van
personeel cm het in orde te houden. Iedere
generatie van slagers in Latcham vergaarde een
fortuin, alleen door het bedienen van het kas
teel en met de bakkers ging het al precies zoo.
Behalve het kasteel had de graaf nog een klein
huis in Park Lane en een villa in Florence en
de graaf zou gaarne 'het kasteel zelf ook ver
huurd
,Ja heel goed! Dus je hebt je race gisteren
gewonnen?” vroeg hij glimlachend.
„Ja vader, gelukkig wel. Het was een mooie
race.”
„Dat schijnt Al. Heb je je bezeerd?”
HU vroeg het onverschillig genoeg en alleen
zijn oogen verrieden den angst, dien hU voelde.
..Heelemaal niet, vader. Een paar blauwe plek
ken. Gelukkig heeft het paard zich ook niet
bezeerd. Het is een goed paard, vader."
„Dat heb ik gelezen. Ik geloof dat ik het
mij herinner; ik ben er niet zeker van; je hebt
er zoo vele gehad."
Guy glimlachte verontschuldigend. «-
„Ja vader, maar meestal suffers.”
„Racen is een dure liefhebberij,” zei de graaf,
waren,
wezen van
den bediende, die
ging, alsof hü een
(Wordt rerroigd)
Een vijfde gedeelte is er pas afgelegd van
den grooten rit langs Frankrijks grenzen, doch
reeds nu is het velen aan te zien en' hier
mede bedoelen we vooral de debutanten dat
deze -Tour de France niet heelemaal is, zooals
een moeilijk baantje en niet altijd geschiedt zUn uitspraak
tot tevredenheid van het publiek. Maar het verkeersagentje was
Van DoesburghPrins
De Groot*—Fontein
MulderLandau
CortleverVan Scheltinga
Euke—Mindeno
MÓilwyi—Van den Bosch
Zooals ik u zelde, is de samenwerking tus- p
schen onze jongens than? uitstekend. Dit bleek
op die befaamde derde etappe, toen Schulte
pech kreeg en Domlnicus onzen favoriet zijn
wiel afstond en zoo weer een achterstand op
liep. die hem zelf steeds verder van de kop
groep ging scheiden. Men zou zoo toch wel zeg
gen, dat de sport niet alleen een heksenketel
van laaienden hartstocht is, wel?
Hopeloos is echter de verhouding met de
Spanjaarden, die zooals men weet samen met
onze jongens een groep vormen. Ook hier is
het Schulte die de grootste rol speelt. De Span
jaarden waren werkelijk zoo vriéndelijk als men
zich maar denken kan en behandelden vooral
Schulte met het grootste ontzag. Maar noch
Schulte, noch zijn kameraden bleken erg met
de makkers uit het land der Pyreneeën inge
nomen, ondanks het feit, dat Berrendero hun
bjj hoog en laag beloofde, dat zij zich in de
bergen ware helpers van hun „amlgos hollan-
dos” zouden toonen.
Schulte was en bleef koppig.
„Ikkos allos liever alleenos”, besloot hü norsch,
toen boog hij zich weer over den brief, die
aan zUn familie in Holland een getrouw verslag
open met een tUdelijk stukoffer en na eenige
zetten kon Van Mindeno opgeven.
Cortlever zette zijn reeks overwinningen
vöort op Van Scheltinga en staat thans gelijk
met Van den Bosch.
Prins verdedigde zich met zijn gebruikelijk
P c6 tegen d4, de Nimzowitsch-variant; van
Doesburgh kreeg goed spel en langen tijd zag
het er niet naar uit dat Prins zou gaan win
nen. Na een afruil van de dame tegen twee
torens, kreeg Prins echter gelegenheid tot een
aardige combinatie, waarbij van Doesburgh'/
dame midden op het bord werd gevangen, gü
kon opgeven.
Landau koos met zwart hët Ragosinsysteem
en probeerde zooveel mogelijk de theorie uit
den weg te gaan. Mulder was toen op eigen
spel aangewezen en vond ook niet altijd de
beste zetten. Landau won hierna gemakkelük
Fontein verdedigde zich tegen de Groot met
de drakenvariant van de Slclliaansche partij
De wltspeler stelde zich hiertegen goed op en
concentreerde alle figuren op den zwakken d-
pion. die op den duur vallen moest. De Groot
verschafte zich twee verbonden vrijpionnen op
den damevleugel, en toen de promotie niet
te verhinderen was, gaf Fontein zich gewon
nen.
held, waarvoor eenieder de grootste bewonde
ring heeft, ondanks het feit, dat, deze held zoo
ver en zoo veilig achterin de groote groep zit
opgeborgen.
En toch heeft Schulte over het geheel ge
nomen beslist niet beter gereden dan vele an
deren. Integendeel, hjj heeft weer zulke rare
dingen uitgehaald met die rijke krachten van
hem. dat het er op den tweeden dag al om ging
spannen, of hjj al dan niet zou opgeven. Roeke
loos op de eerste étappe, moedeloos op de twee
de, toen hij zoovele plaatsen in het klassement
terugbuitelde.
„Dat werk is niets voor mfj. daar ben ik veel
te Jong voor”, riep hjj dien dag uit, en er was
heel wat voor noodig hem te kalmeeren.
En ziet, wat bemerken wij den volgenden
dag? Wjj weten niet wat wjj er van zeggen
moeten en niemand, dfe hem met ons over de
Fransche wegen heeft zien stuiven. Is hij nu
plotseling zoo bijster tactvol geworden, dat hjj
zich absoluut niet Inspant en „maar rustig
achter in het peloton blijft hangen, terwijl an
deren de „vuile wasch” doen? Of is het mis
schien moedeloosheid, vecht hjj daar op dien
langen weg t*ar Nantes vele kilometers met
zichzelf om volhouden of opgeven? Precies weet
niemand het, maar feit is, dat er 10 Kilometer
voor het einde plotseling beweging komt in die
strak en stijf op zijn fiets zittende lange figuur.
De beenen gaan weer sneller malen, de beken
de en gevreesde rukken worden weer talrijker
en eindelijk komt als een toelaatbare verkwis
ting, van al wat er leeft aan kracht en vitali
teit In dit kerngezonde athletenlUf een VJucht,
zoo mooi, zoo grootsch en vooral zoo onweer
staanbaar. dat de besten onder de besten nog
niet met de grootste moeite zijn wiel konden
houden. Zelfs een half leege band kan hem in
zijn victorie niet stuiten. .Dan maar zoo.” zegt
Schulte en lachend als altUd stormt hij over
de finish. Hjj had de derde étappe gewonnen
en daarmede tevens een overwinning op zich
zelf behaald.
kan houden. Kom je straks nog terug, als je
het tenminste niet vervelend vindt?”
.Natuurlijk kom ik terug, vader,” ael Guy.
„Breng Je sigaar maar mee als je lust hebt*
Guy boog en volgde
hem naar beneden va
vreemde was.
kleedkamer voerde, brandde een tweede vuur.
HU was een magere, lange man met een ver
fijnd, aristocratisch gezicht ZUn zoon leek sterk
op hem.
Vader en zoon hielden zeer veel van elkaar
en de oogen van den ouden edelman straalden
van genoegen, toen hü zün zoon zag. HU stond
echter niet uit zün halfliggende houding op
om hem welkom te heeten en hU zei alleen met
heldere stem, terwül hü zün dunne, witte hand
uitstak:
„Wel, Guy?"
Guy nam de hem toegestoken hand en drukte
die hartelUk.
,Jk vind het aardig, dat je zoo gauw ge
komen bent, Guy," zei de graaf. „Ik vrees dat
je zult vinden dat er weinig reden bestond om
je zoo haastig hierheen te roepen, want ik ben
nu veel beter. Ik geloof, dat ik Inderdaad veel
beter werd, zoodra je telegram kwam.”
.NatuurlUk ben ik dadelijk gekomen, vader,
ik ben blü, dat u weer beter bent; ik heb me
ernstig ongerust gemaakt."
„Dank je dank je Guy, ga zitten mün
jongen," want Guy die in de etiquette van
Latcham Court was opgevoed, was natuurlUk
blüven staan tot hü toestemming kreeg om te
gaan zitten: hü bevond zich in de vertrekken
vdh zün vadert
„Ik hoop dat je een goede reis hebt gehad
Guy; het is een lang traject Je ziet er goed
uit Zet da lamp eens aoo, dat ik je beter kan
zien.”
Guy wmtte de lamp en boog tech iets voor
open tl
stel, dat Latcham daarin moet berusten. Ik
hoop, dat je iets van Je geld hebt teruggewon
nen, Guy” en hü glimlachte.
,Düna duizend pond vader."
„Zoo veel? Ik feliciteer Je. Oewoonlük wint
men niet met wedrennen. Ik herinner me, dat
mün grootvader dertigduizend pond verloor bü
de races in St Leger.” Hü glimlachte droevig.
„Toen was er meer geld dan nu in de schat
kist van Latcham, Guy. Hü heeft kans gezien
die aanmerkelUk lichter te maken. Ik herinner
me, 'dat mün vader beweerde, dat wanneer de
Latcham’s hun paarden op stal hadden gehou
den en te guineas hadden gevoerd in plaats
van haver, dat het huls dan niet aoo arm sou
zün geworden sis nu ze aan wedrennen hebben
meegedaan. Maar ik ben biü, dat je gewonnen
hebt,”
De wereldkampioenschappen handbal zün
Zondag te Berlün geëindigd. In den eindstrüd
behaalde Duitschland tegen Zwitserland een
230-overwinning, cüfers, die voor zichzelf
spreken.
De eindstand van deze eerste wereldkam
pioenschappen luidt: 1. Duitschland, 2. Zwit
serland, 3. Hongarüe, 4. Zweden, 5. Roemenië,
6. Tsjecho-Slowakjje, 7. Polen, 8. Denemarken,
9. Nederland, 10. Luxemburg.
HHMIiUmiNIHIIIHIIUIHttlHmHHinilltlIH*
was. Wat ik zei. was haar een bevel; wat ik
deed was goed. Ze vereerde me zoo, dat te in
mün tegenwoordigheid nauwelüks durfde te
spreken."
„En heeft Celesta U verlaten?”
jonge Amerikaansche angstig.
•Archibald!" riep op dit oogenblik een onge
duldige, bitse vrouwenstem; .Archibald, waar
zit je toch? Ik wacht al minstens een kwar
tier op je. Je laat me toch ook altüd wachten,
dat is meer dan ergerlük.”
Op de derde trede van de trap stond een vrü
gezette dame van twüfelachtlgen leeftüd, met
veel te roode lippen, veel te blond haar en
een harde, koude flikkering in de staalblauwe
oogen.
Met onverholen minachting en ergernis keek
ze naar den romanschrijver en z’n bewon
deraarster.
„Ik kom al, kind, ik kom al.”/
Haastig en verschrikt was hüj opgestaan en
nauwelUks gunde hü zich den tüd, om het
jonge meisje toe te fluisteren:
„Ja, Celesta is bü me gebleven...."
„Jammer, echt jammer" zei de Amerikaan
sche, maar ze zei het zóó zacht, dat de echt-
genoote van Celesta het niet hoorde. Ze wrs
een der weinigen onder haar vrouwelUke land-
genooten, die behoorlijk was opgevoed.
den, die zooveel verslond
dan last en moeilükheden.
„Ik vraag me af hoe Lorrie het oude huis
zou vinden,” dacht Guy, terwül hü de breede
marmeren stoep opliep. Den heelen weg lang
had hü zich voortdurend afgevraagd hoe zü dit
of dat zou vinden en hü had al de kamer uit
gezócht die haar boudoir zou moeten zün,
wanneer zün vader in het huwelük toestemde
en haar op het kasteel te logeeren vroeg.
De butler en een paar bedienden stonden
op de treden om hem te verwelkomen; de
butler had al even witte haren als de chauf
feur.
„De graaf slaapt op bet oogenblik, mylord,"
zei hü. .Jiü heeft met verlangen naar u uit
gezien. Het was werkelük een hevige aanval,
mylord. Misschien wil uw lordschap zich eerst
verkleeden; dan aal de graaf wel wakker zün.
Ik zal uw koffie op uw kamer laten brengen,
mylord. Mag ik aoo vrü »ün u te feüciteeren
ROYAN, 9 Juli
Zoo hebben we dan vandaag de eerste
*uze in den grooten Tour. Ruim 900 kilo
meter na den start in de Ville Lumière krü-
gen de renners dus voor het eerst gele
genheid een vollen dag uit te n»ten van
de vermoeienissen en velen ook om te be
komen van de verrassingen, welke de Ronde
van Frankrük hun tot heden heeft ge
bracht.
De - - **-
hoorde Gllow zeggen” dat was de kamer
dienaar
De uitslagen van de Zondag te Amsterdam
gespeelde partüen uit de 9e ronde van het
tournooi om het kampioenschap van Neder
land luiden:
Op de Nenüto-Sintelbaan te Rotterdam is
Zondag onder vrü groote belangstelling door
de Rotterdamsche athletiekvereeniging Miner
va een athletiek-landenwedstrüd voor dames
gehouden tusschen Nederland en Duitschland.
De uitslagen luiden: Nederland—Duitschland
46—57.
100 meter: 1. Fanny Koen (N.) .13 sec.;
3. Kuhlmann (D.) 122 sec.; 3. T. Kohl (D.)
12,3 sec.; 4. K. ter Braake (N.) 123 sec.
200 meter: 1. Fanny Koen (N.) 24,6 sec.;,. 2,
D. Volgt (D.) 24,8 sec.; 3. Kuhlmann (D.) 26,5
sec.; 4. Knuyt (N.).
80 meter horden: 1. S. Dempe (D.) 113 sec.;
2. A. Doorgeest (N.) 12 sec.; 3. K. ter Braake
(N.) 12,1 sec.; 4. Weizenhom (D.).
4 x 100 meter estafette: 1. Duitschland
(Kuhlmann, Voigt, Kohl en Dempe) 493 sec.:
2. ADA. (N.) (Ter Braake, Loohuls, Door
geest, De Vries) 50,1 sec.
Hoogsjyringen: 1. D. Ratjen (D.) 1.65 meter;
2. Fanny Koen (N.) 1.80 meter; 3. Van Balen
Blanken (N.) 1.60 meter; 4. R. Hagemann (Dj
155 meter.
Verspringen: 1. G. Voss (D.) 528 meter; 2.
R. Hagemann (D.) 6.16 meter; 3. van Balen
Blanken (N.) 422 meter; 4. ValenUen (N.)
4.85% meter.
Kogelstooten: 1. H. Wesselt (D.) 13.40% me
ter; 2. E. Kirchhoff (D.) 1290 meter; 3. A. Nie-
sink (N.) 1125 meter; 4. G. Albers (N.) 1033
meter.
Discuswerpen: 1. A. Niesink (N.) 3891 meter:
3. E. Kirchhoff (D.) 38.10 meter; 3. H. Wesselt
(D.) 37.30 meter;.4. van der Palm (N.) 35.16
meter.
Speerwerpen: 1. L. Matthes (DJ 43.80 meter;
2. A. Kahle (D.) 4091 meter; 3. G. de Koek
(N 38.24 meter; 4. Dieben (N.) 36.43 meter.
100 meter dames nieuwelingen nationaal (B.
en CJ: 1. mej. Groenendük (Vlissingen) 132
sec., bulten mededinging; 3. N. Vogel (Minetva)
13.6 sec.
e was de dochter van een Yankee, een
geldmagnaat, kwam pas uit de Vereenig-
de Staten naar Europa, had veel roman/
gelezen, maar weinig zelf beleefd en keek dwe
pend op naar den dichter en romanschrüver
met het hooge voorhoofd en de grüze haren
aan de slapen.
„O," riep ze „hoe heerlük moet het toch zün.
een beroemd schrüver te wezen! De harten
van alle vrouwen moeten naar u uitgaan; ja
ze moeten, om zoo te zeggen, U tegemoet vlie
gen....”
Terwül de beroemde schrüver dit aentimen-
teele compliment In ontvangst nam, keek hü
speurend en behoedzaam de groote hall van het
hotel rond, en gerustgesteld, glimlachte hj
tegen het dweepzieke meisje dat tegenover hem
De stand is derhalve: 1. Euwe 7% pnt., 2. en
3. Van den Bosch en Cortlever, belden 6% pnt..
4. Landau 6 pnt., 5. De Groot 5 pnt6. en 7.
Prins en van Scheltinga, beiden 4% pnt., 8. en 9.
van Doesburgh en Mulder belden 3% pnt„ 10.
Muilwijk 3 pnt., 11. JPontein 2% pnt.. 12. van
Mindeno 1 pnt.
Na het resultaat van de partüen van gisteren
was het van jhr. Van den Bosch zaak vandaag
te winnen, wilde hü een kleine kans behou
den om met dr. Euwe gelük te komen.
Euwe won zün partü, terwül ook de andere
concurrenten Cortlever en Landau wonnen.
Van den Bosch speelde tegen Muilwük de
Zflrichvarlant van de Nlmzowitsch-verdediging.
Muilwük speelde op vereenvoudiging welk»
Van den Bosch telkens uit den weg trachtte te
gaan. Het lukte echter laatstgenoemde niet
verwikkelingen te scheppen, zoodat hü ten
slotte in een gelük eindspel remise moest ge
ven.
Van Mindeno verdedigde zich Slavisch tegen
Euwe, maar bleek de techniek van deze ope
ning niet geheel te teheerschen. Euwe kwam
direct overwegend te staan en beheerschte met
zün beide loopers de zwarte koningsstelling. Op
het juiste oogenblik brak Euwe de stelling
Intusschen hebben ook de Nederlanders de
aandacht voor zich opgeëischt. Ook bü ons
had het er even iets van weg, dat het niet ging
aooals bet moest, maar al heel spoedig en
- gelukkig zonder vuistgevecht! waren de
moeilijkheden uit den weg geruimd.
Doch dit is niet de ’reden, waarom men zoo
vol aandacht is voor het Nederlandsche kamp,
Die .belangstelling gaat meer uit naar één per
soon; u hebt het natuurlUk al geraden, naaf
onzen blonden, lachenden Gerrit Schulte. HU'
is hier de man, die allen verbüstert, renners
■oovel als publiek. Een wielerartiest is hü, die
achUnbaar alles kan wat hü maar ernstig Wil
althans zoo denkt men hier van hem. Hü is
minstens even populair als de stille Magne, ot
de geduchte Italiaan Bartali, die momenteel
nog heelemaal niet geducht is, of als de Luxem
burger Majerus, die de leiding alleen al zoc
graag heeft willen veroveren, naar hü zelf zegt
omdat de gele trui hem zoo goed staat!
De naam van Gerrit Schulte vangt men op
uit elk gesprek, zün handteekening leest men
in het album van eiken Franschen jongen
zün portret vindt men in alle kranten. En al
len bezingen hier de toomelooze kraAt van on
zen jongen landsman. Hem, dien zü eens den
lijdenden gek" gedoopt hebben, ziet men nu
asm als een geweldenaar, die desnoods allen
tegelük het hoofd biedt. Hü is de bewierookte
R -
zü hem zich hadden gedacht; dat de medaille,
waarop zü ’n jachtenden renner aan het hoofd
van het peloton naar de overwinning zagen
oprukken, óók nog een Aeerzüde heeft. Een
keerzüde, waarop diezelfde pedaalridder in
koortsachtige haast zün rüwlel staat te repa-
reeren, terwül zün collega's en concurrenten
hem voorbljstulven en hüzelf straks zün beste
en laatste krachten zal moeten inspannen, om
dien achterstand van vele seconden en zelfs
„Ik wilde, dat u er bü was geweest, vader.”
„Ik ben erg blü, dat ik er niet bü was,"
antwoordde de graaf bedaard. ,Jtk zou je niet
graag hebben zien vallen. Guy. Het was al
erg genoeg er over in de krant te lezen. Ik wil
me niet met je genoegens bemoeien, Guy, ik
geloof niet, dat ik dat ooit heb gedaan.”
„Zéker niet, vader,” antwoordde Guy.
.Dank je. Ik ben blü, dat je er zoo over
denkt. Ik heb het volste vertrouwen in je, Guy,
maar ik wilde” hü zweeg even ,4k wilde,
dat wedrennen met hindernissen niet zoo ge-
vaarUJk waren,” en hü glimlachte. JSn hoe
maakt de kolonel het?”
Guy vertelde over het regiment en de oude
u» wu uwit Mwiwway, a» «c sta», graaf zat te luisteren, telwhl hü zün gelaat
terwül hü in het vuur keek. .Maar ik veronder- achter zün witte hand verborg. Maar ze voelden
- - ----- -- d,t w m a, ruimte spraken en dat ze
iets belangrüka te zeggen hadden.
Lorrie kwam Guy in de gedachte. Zou hü het
zün vader nu meteen maar vanavond vertellen
of zou hü nog wachten? Terwül hü nog over
legde wat hü zou doen, kwam Gillow geluidloos
binnen.
.Het diner Is opgediend, mylord,” kondigde hü
aan.
„Een eenzaam maal voor je, Guy,” zei de
graaf. Het spüt me, dat ik je geen gezelschap
de heer ThUsse was om famille-omstandig-
heden verhinderd onder applaus het gouden
eeremetaal uit.
Nog verschillende sprekers voerden het woord
o.a. de waarnemende Commissaris der Koningin
in de provincie Zeeland, de heer Grompu, die
wees op de groote toeristische schoonheden
welke zün provincie biedt, de burgemeester van
Vlissingen, - die een dronk uitbracht op den
voorspoed van den bond onder zijn nieuwen
voorzitter, tenslotte dé oud-voorzitter de heer
Edo Bergsma, die zeide, dat het hem zoo goed
deed, dat de taak, welke hem zoo buitengewoon
Hef was, Is overgenomen door een krachtig per
soon als de heer Bloemers.
Spr. bracht een dronk uit op zün opvolger
met den wensch dat hü zün krachtige schou
ders zal zetten onder de zware taak welke nog
voor den A. N. W. B. is weggelegd in het belang
van ons land.
Zondag werd een tocht over het eiland Wal
cheren gemaakt.
De voorzitter van den A N. W. B.. de heer
Bloemers. burgemeester van Arnhem, heeft Za
terdagmiddag in de Jaarvergadering in hotel
Brittannia te Vlissingen alle aanwezigen harte-
lük welkom geheeten en in het büzonder den
burgemeester dezer gemeente, den heer C. A.
van Woelderen
De heer Bloemers wees er vervolgens op dat
de belangen van het verkeer en het toerisme
voortdurende werkzaamheid van den bond
eischen en dat de steeds weer nieuwe eischen
telkens grootere waakzaamheid vorderen.
Met groote voldoening wees spr. daarom op
het groote werk in de ^yiderzee. waardoor
nieuw land aan het bestaande wordt toegevoegd
en nieuwe werkgelegenheid wordt geschapen
voor onzen bevolkingsaanwas. Nadat spr. nog
gewezen had op het belangrüke werk, dat de
hoofdambtenaren van den bond op het wegen
congres hebben verricht, stelde de heer Bloe
mers aan de orde het voorstel, om den oud-
voorzitter, den heer Edo Bergsma te benoemen
tot lid van verdienste welk voorstel onder luid
en langdurig applaus werd aangenomen.
De heer E. Bergsma heeft voor deze onder
scheiding dank gebracht.
Vervolgens hield de directeur van den bond
de heer H. W O. de Bruyn een causerie over de
geschiedenis en de beteekenis van wegwüzers.
Des avonds vereenigden de deelnemers zich
aan een diner bij den aanvang waarvan de
voorzitter een dronk uitbracht op de leden van
ons Koninklük Huls.
Tüdens het diner heeft de voorzitter er op
gewezen dat het bestuur heeft gemeend de gou
den Bergsma-medaille te moeten toekennen
aan de heer Mr. P. G. van Tlenhoven en dr. J.
P. Thüsse voor hun büzondere verdienste voor
de vereenlging tot behoud van natuurmonu
menten in Nederland.
Uit groote dankbaarheid daarvoor reikte de
heer Bloemers aan den heer van Tlenhoven en
van den graaf „dat zün lordschap
sinds jaren niet zoo n aanval had gehad. Hü
■U blü >ün u te zien, mylord."
Lord Kendale knikte ernstig en
den auto, terwül Rawlings voor in t
Hier kon hü den gretig luisterenden
de geschiedenis van Guy's overwinnö
vorigsn dag vertellen.
een kwartier bereik u
Het waa een van de me
heden van de streek, waarin het stond en in
•rootte en belangrükheld ongeveer het derde
<rf vierde in de rü van Engelsche kasteelen. De
witte voorgevel het was geheel van steen
ópgetrokken strekte zich langs de oprüzende
heuvelen tot een machtige breedte uit. De
•tatievertrekken, die een vorst waardig waren,
■aven toegang tot een mozaïek terras, versierd
meb’beeldhouwwerk uit de moderne Itallacan-
aébé school. Meer naar achteren lagen de voor-
B wasmate slaap- en logeerkamers en in een
rechten hoek hierop waren de bediendenkamers
**rte,^ocidgebonden gidsen noemden het ,»en
frAnikwekkend gebouw". Reeds meermalen bad
Op Zondag 31 Juli* zal te Utrecht in een
vergadering op ultnoodiging van enkele eerste
klasse voetbalvereenigingen de landelüke bond
van supportersverenigingen worden gesticht,
waarvoor al eenlgen tüd voorbereidingen gaan
de zün.
rlg!” en in de oogen-der Amerikaansche glin
sterde een traan.
„Nu”, lachte de schrüver, „zoo treurig en
vreeselük was het nu juist niet, Mitlnka was
namelük geen vrouw van vleesch en bloed,
maar een schepping van m'n verbeelding, de
heldin uit den roman, die me beroemd en rük
gemaakt heeft.”
Nu moest ook het Jonge meisje lachen.
„En Celesta, uw tweede vrouw?” vroeg ze.
na een kleine pauze:
„Celesta, ja zoo heette ze. Zü was Hef, kin-
derlük en goed;
ze deed haar
naam eer aan;
met haar „evoot
gezichtje en zach
te oogen leek het
alsof ze uit den
hemel gedaald
dien achterstand van vele seconden
minuten weer in te halen.
Eindelük dus een dag rust. En verlangen
doen ze er allemaal naar, zoowel de Luxembur
ger Majerus, die dan ook eens een dag zondei
Borgen voor zün leiderspositie kan bUJven, als
de hekkensluiter*, die zich steeds tot het laat
ste moeten inspannen om niet al te ver en
kansloos achter te blüven bü het peloton, dat
alsmaar tracht verder te scheuren aan de groo
te gaping, welke de categorie der mindere
góden van de prominenten scheldt.
met het succes van gisteren? WU zagen het
vanmorgen in de krant, mylord en we zün er
erg trotsch op” en het gezicht van den ouden
man straalde van genoegen.
„Dank Je, Linnet, heel attent van je.
scheelde anders maar een haartje.”
,Jk ben blü, dat u niet gewond bent, mylord,
zei de butler. „Ik vrees dat het verhaal in de
kranten omtrent het ongeluk den graaf sterk
heeft aangegrepen. Wü waren allemaal onge
rust over u, mylord.”
Op den langen weg naar zün kamer bevon
den zich overal buigende en glimlachende be
dienden en telkens bleef lord Kendale staan om
op zün luchthartige, vriendelüke manier hun
een goed woord toe te voegen. Het kostte hem
geen moeite, hü deed het als vanzelf sprekend
en hü won daarmee de harten van zjjn per
soneel meer, dan wanneer hü hen met handen
vol goud had bedeeld.
Voor hü zich geheel verkleed had, kwam
Gillow, de kamerdienaar van den graaf aan
de deur kloppen.
,De graaf wil u gaarne ontvangen, mylord,
maar hü verzoekt u, zich niet te haasten.”
Guy deed zün gekleede ju aan en Gillow,
die was blüven wachten om hem voor te
gaan de levenswijze op het kasteel was
büna koninklük bracht hem naar de ap
partementen van den graaf. De graaf leunde
achterover in een grooten leunstoel bü het
vuur, een leeslamp stond naast hem op een
tafeltje. De 'kamer was behangen met gor-
dünen om leder tochtje uit te sluiten en in
dB tUSBCtMDk&llMn^ dfe DABT slMpkAmcr Ml
,4a, U hebt- gelük”, antwoordde hü: „wü
kunstenaars kunnen alle vrouwen voor ons
winnen, als we ons daar slechts eenige moeit»
voor getroosten. We zün de troetelkinderen
der fortuin, en tochhebben slechts twee
vrouwen een belangrüke rol in m'n ’even ge
speeld Mitlnka en Celesta."
„Toe. vertelt U me daar eens, van," smeekte
de Amerikaansche."
De dichter en romanschrüver streek zich,
als om z'n geheugen op te frisschen. over 't
hooge voorhoofd, en begon:
„Toen ik Mitlnka. m’n eerste vrouw, op
zekeren dag in m’n leven ontmoette, kwam ik
tot de bevinding, dat ik „ponder haar niet meer
kon leven. Maar ze was schuw als een gazelle.
Ze liep weg en 't kostte me veel moeite haar
terug te vinden. Zelfs later, toen ik dacht haar
eindelük voor me gewonnen te hebben, ont
glipte ze mij telkens weer. Maar ik liet me
niet ontmoedigen. Ik hield vol en vertrok met
haar naar de bergen, in de eenzaamheid der
grootsche natuur. Daar verdween elle trots.
alle schuwheid...."
1 „En wat gebeurde er verder met Mitlnka?”
vroeg het jonge meisje zacht.
1 „Toen we in de stad teruggekeerd
werd Mltinka weer het
vroeger. Ik verloor haar: ze raakte in de han
den van andere menschen; ze ging door steeds
meer handen en eindelük heb Ik haar voor
1 veel geld verkocht.”
„Verkocht, zegt U? Hoe vreeselük, hoe treu-
