dCctu&Aaal
r
De avonturen van een verkeersagentje
De eerste rustdag kwam op het
juiste oogenblik
uandan daq
f
r
's1
ORRIE
r
I
lUU.
OM HET KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND
b
1
ONEENIGHEID MOEST
VAN DE BAAN"
I'::
V l
w
De tweede
vrouw
SCHAKEN
Flohr speelt Simultaan
mindere
HANDBAL
Storm op til
Nederland op de negende plaats
ATHLETIEK
-emoine Fransch stayer-kampioen
OM DEN MITROPA-BEKER
(Wordt vervolgd)
1
Oud-wei^ldkampioen
in dé eindspurt
Euwe slaat Mindeno, doch jhr.
Van den Bosch moet opnieuw
met remise genoegen nemen
De heer Edo Bergsma lid
van verdienste
Schulte speelt in alles
een hoofdrol
Victorie op een lekken
band!
DUITSCHLAND WERELD
KAMPIOEN
DUITSCHLAND SLAAT
NEDERLAND
c
d
t
e
li
a<
b
ei
n
t<
H
P
rl
ki
ai
e<
w
DOOR
CHARLES
GARVICE
Tof op heden werden de etappes van den Tour de France nog op vrij vlakke wegen
gereden. Maar zullen de renners óók zoo kalm hun kilometertjes „doen", wanneer
straks Galibier en Izeran in zicht komen?
Jaarvergadering van
den A.N.W.B.
g'
.VOETBAL
-
EEN LANDELIJKE BOND
VAN SUPPORTERS?
- -
Schulte is «en zeer populaire
figuur, maar zijn Spaansch
is nog gebrekkig
Fraaie tijd op de 100 M. van
Fanny Koen
l
„zoo treurig «Q
■J
de
vroeg
(Speciale correspondentie)
(Nadruk verboden)
0—1
I
S'
een moeilijk baantje en niet altijd geschiedt zijn uitspraak
De uitslagen van de tweede ronde luiden:
■iet bang en trapte dus af. met de vlag in de hand.
Het
graaf ik erg ziek geweest, mylord. ik
Teesie «ris aangewezen om als scheidsrechter op te treden.
Hjj had eerst beswaren gehad, want een scheidsrechter heeft
Op de Pare des Prinoesbaan werd de beslis
sing gereden voor het Fransche stayerskam-
pioenschap. De 100 K.M. werd gewonnen door
Henri Lemoine in' 1 uur 20 mln. 30,5 sec. met
15 meter voorsprong op Paillard en Lacquehaye.
,3e titelverdediger, Terreau, bezette achter G.
Wambst de vijfde plaats.
blijven wachten om hem voor te
de levenswijze op het kasteel was
koninklijk bracht hem naar de sp
een
kwam pas uit de Vereenig-
ir Europa, had veel romans
1
1
I
1
I
lei
ad
ie
de
zagen
Een
in
repa-
GenovaRapid 30.
JuventusS. K. Kladno 43.
Ferencvaros—Ripensla 5—4.’
*4
g<
d<
at
tr
al
r
rigl” en In de oogen der Amerikaansche glin
sterde een traan.
„Nu”, lachte de schrijver,
deed, dat de taak, welke hem zoo buitengewoon
lief was, is overgenotnen door een krachtig per-
soon als de heer Bloemers.
Spr. bracht een dronk uit op zijn opvolger
met den wensch dat hjj zijn krachtige schou
ders zal zetten onder de zware taak welke nog
voor den A. N. W. B. is weggelegd in het belang
van ons land.
Zondag werd een tocht over het eiland Wal
cheren gemaakt.
mijn tegenwoordigheid
spreken."
„En heeft Celesta verlaten?"
jonge Anprikaansche angstig.
„Archibald!” riep op dit oogenblik een onge
duldige, bitse vrouwenstem; ..Archibald, waar
zit je toch? Ik wacht al minstens een kwar
tier op Je. Je laat me toch ook altijd wachten,
dat Is meer dan ergerlijk.”
Op de derde trede van de trap stond een vrij
gezette dame van twijfelachtigen leeftijd, met
veel te roode lippen, veel te blond haar en
een harde, koude flikkering in de staalblauwe
oogen.
Met onverholen minachting en ergernis keek
ze naar den romanschrijver en z’n bewon
deraarster.
„Ik kom al, kind, ik kom al.”
Haastig en verschrikt was hij opgestaan en
nauwelijks gunde hij zich den tijd, om het
jonge meisje toe te fluisteren:
„Ja, Celesta Is bij me gebleven....”
.Jammer, echt jammer" zei de Amerikaan
sche, maar ze zei het zóó zacht, dat de echt-
genoote van Celesta het niet hoorde. Ze wns
een der weinigen onder haar vrouwelijke land-
genooten, die behoorlijk was opgevoed.
Flohr heeft te Moskou aan 31 borden simul
taan gespeeld. Hij won 18 partijen, verloor er
3 en maakte 10 partijen remise.
•eMZeSSf8*ZMZee8*Z8M8a«S8SZ(t**M(Z»Z«MStMMtiM
was. Wat ik zei. was haar een bevel; wat ik
deed was goed. Ze vereerde me zoo, dat ze tn
nauwelijks durfde te
Op Zondag 31 Juli zal te Utrecht in een
vergadering op uitnoodiglng van enkele eerste
klasse voetbalverenigingen de landelijke bond
van supportersverenigingen worden gesticht,
waarvoor al eenlgen tijd voorbereidingen gaan
de zijn.
Maar deze rustdag is vooral ook besteed moe
ten worden om stormen te verdrijven. Het zijn
nu eenmaal ook menschen, die renners en in
een wedstrijd als deze, waar alle krachten wor
den verelscht en alle zenuwen gespannen staan,
gaan zij wel eens dingen zeggen en doen, die
den goeden geest niet bepaald bevorderen. Zoo
hing de lucht dreigend boven het Belgisch»
kamp, waar Sylver Moes nog steeds niet geheel
op volle toeren draalt, maar ook olj de Dult-
achera, die elkaar de heftigste verwijten toe
slingerden over r.let steunen en zelfs in gevaar
brengen van eikaars posities, enz. Zelfs is het
De uitslagen van de Zondag te Amsterdam
gespeelde partijen uit de 9e ronde van het
tournooi om het kampioenschap van Neder
land lulden:
Op de eeretribune hadden de koning, t prinsesje, de professor
en andere genoodigden plaats genomen om den wedstrijd goed
te kunnen volgen. Er was heel veel belangstelling voor den
eenlgen wedstrijd tusschen de kikvorschen en de veldmuizen.
Vooral de professor was zeer met het spel ingenomen, terwijl
hij zat te berekenen, toen een bal de hoogte invloog, hoe lang
het zou duren voor de bal, als hij bleef vliegen, hjj de maan
sou z(jn.
„Ja heel goed! Dus je hebt je race gisteren
gewonnen?” vroeg hij glimlachend.
„Ja vader, gelukkig wel. Het was een mooie
race."
„Dat schjjnt wel. Heb je je bezeerd?”
HM vroeg het onverschillig genoeg en alleen
zijn oogen verrieden den angst, dien hij voelde.
„Heelemaal niet, vader. Een paar blauwe plek
ken. Gelukkig heeft het paard zich ook niet
bezeerd. Het is een goed paard, vader.”
„Dat heb ik gelezen. Ik geloof dat ik het
mij herinner; Ik ben er niet zeker van; je hebt
er zoo vele gehad.”
Guy glimlachte verontschuldigend.
„Ja vader, maar meestal suffers."
.Racen Is een dure liefhebberij,” zei de graaf,
terwijl hij In het vuur keek. .Maar ik veronder
stel, dat Latcham daarin moet berusten. Ik
hoop, dat je iets van je geld hebt teruggewon
nen, Guy” en hy glimlachte. e
„Bijna duizend pond vader.”
„Zoo veel? Ik feliciteer je. Gewooniyk wint
men niet met wedrennen. Ik herinner me, dat
mijn grootvader dertigduizend pond verloor bij
de races in St. Leger.” Hij glimlachte droevig.
„Toen was er meer geld dan nu in de schat
kist van Latcham, Guy. Hij heeft kans gezien
die aanmerkelijk lichter te maken. Ik herinner
me, dht mijn vader beweerde, dat wanneer de
Latcham’s hun paarden op stal hadden gehou
den en as guineas hadden gevoerd in plaats
van haver, dat het huis dan niet soo arm zou
held, waarvoor eenieder de grootste bewonde
ring heeft, ondanks het feit, dat deze held zoo
ver en zoo veilig achterin de groots groep zit
opgeborgen'.
En toch heeft Schulte over het geheel ge
nomen beslist niet beter gereden dan vele an
deren. Integendeel, hij heeft weer zulke rare
dingen uitgehaald met die rijke krachten van
hem. dat het er op den tweeden dag al om gliig
spannen, of hij al dan niet zou opgeven. Roeke
loos op de eerste étappe, moedeloos op de twee
de, toen hij zoovele plaatsen In het klassement
terugbuitelde.
„Dat werk is niets voor mij, daar ben Ik veel
te jong voor”, riep hjj dien dag uit, en er was
heel wat voor noodlg hem te kalmeeren.
En ziet, wat bemerken wij den volgenden
dag? Wij weten niet wat wjj er van zeggen
moeten en niemand, die hem met ons over de
Fransche wegen heeft zien stuiven. Is hij nu
plotseling zoo bijster tactvol geworden, dat hij
zich absoluut niet inspant en „maar rustig
achter In het peloton blijft hangen, terwijl an
deren de „vuile wasch” doen? Of is het mis
schien moedeloosheid, vecht hij daar op dien
langen weg naar Nantes vele kilometers met
zichzelf om volhouden of opgeven? Precies weet
niemand het, maar feit Is. dat er 10 Kilometer
voor het einde plotseling beweging komt in die
strak en stijf op zijn flets zittende lange figuur.
De beenen gaan weer sneller malen, de beken
de en gevreesde rukken worden weer talrijker
en eindelijk komt als een toelaatbare verkwis
ting, van al wat er leeft aan kracht en vitali
teit In dit kerngezonde athletenlljf een vlucht,
zoo mooi, zoo grootsch en vooral zoo onweer
staanbaar, dat de besten onder de besten nog
niet met de grootste moeite zijn wiel konden
houden. Zelfs een half leege band kan hem In
zijn victorie niet stuiten. „Dan maar zoo,” zegt
Schulte en lachend als altijd stormt hij over
de finish. Hij had de derde étappe gewonnen
en daarmede tevens een overwinning op zich
zelf behaald.
Zooals Ik u zeide, is de samenwerking tus
schen onze Jongens thans uitstekend. Dit bleek
op die befaamde derde etappe, toen Schulte
pech kreeg en Domlnicus onzen favoriet zijn
wiel afstond en zoo weer een achterstand op
liep, die hem zelf steeds verder van de kop
groep ging schelden. Men zou zoo toch wel zeg
gen, dat de sport niet alleen een heksenketel
van laaienden hartstocht is. wel?
Hopeloos is echter de verhouding met de
Spanjaarden, die zooals men weet samen met
onze jongens een groep vormen. Ook hier is
het Schulte die de grootste rol speelt. De Span
jaarden waren werkelijk zoo vriendelijk als men
zich maar denken kan en behandelden vooral
Schulte met het grootste ontzag. Maar noch
Schulte, noch zijn kameraden bleken erg met
de makkers uit het land der Pyreneeën Inge
nomen, ondanks het feit, dat Berrendero hun
bij hoog en laag beloofde, dat zij zich in de
bergen ware helpers van hun amigos hollan-
dos” zouden toonen.
Schulte was en bleef koppig.
„Ikkos allos liever alleenos”, besloot hij norsch,
toen boog hij zich weer over den brief, die
aan zijn familie in Holland een getrouw verslag
moest uitbrengen van het wel en wee der Ne-
derlandsche renners in den grooten Tour.
De voorzitter van den A N. W. B., de heer
Bloemers. burgemeester van Arnhem, heeft Za
terdagmiddag in de Jaarvergadering in hotel
Brittannia te Vllssingen alle aanwezigen harte
lijk welkom geheeten en in het bijzonder den
burgemeester dezer gemeente, den heer C. A.
van Woelderen.
De heer Bloem”» wees er vervolgens op dat
de belangen van het verkeer en het toerisme
voortdurende werkzaamheid van den bond
eischen en dat de steeds weer nieuwe eischen
telkens grootere waakzaamheid vorderen.
Met groote voldoening wees spr. daarom op
het groote werk in de Zuiderzee, waardoor
nieuw land aan het bestaande wordt toegevoegd
en nieuwe werkgelegenheid wordt geschapen
voor onzen bevolkingsaanwas. Nadat spr. nog
gewezen had op het belangrijke werk, dat de
hoofdambtenaren van den bond op het wegen
congres hebben verricht, stelde de heer Bloe
mers aan de orde het voorstel, om den oud-
voorzitter, den heer Edo Bergsma te benoemen
tot lid van verdienste welk voorstel onder luid
en langdurig applaus werd aangenomen.
De heer E. Bergsma heeft voor deze onder
scheiding dank gebracht.
Vervolgens hield de directeur van den bond
de heer H. W. O. de Bruyn een causerie over de
geschiedenis eis de beteekenls van wegwijzers.
Des avonds verenigden de deelnemers zich
aan een diner by den aanvang waarvan de
voorzitter een dronk uitbracht op de leden van
ons Koninkiyk Huis.
Tydens het diner heeft de voorzitter er op
gewezen dat het bestuur heeft gemeend de gou
den Bergsma-medaille te moeten toekennen
aan de heer Mr. P. G. van Tlenhoven en dr. J.
P. Thijsse voor hun byzondere verdienste voor
de vereniging tot behoud van natuurmonu
menten in Nederland.
Uit groote dankbaarheid daarvoor reikte de
heer Bloemers aan den heer van Tlenhoven en
b
open met een tydelyk stukoffer en na eenige
zetten kon Van Mindeno opgeven.
Cortlever zette zyn reeks overwinningen
voort op Van Scheltlnga en staat thans geiyk
met Van den Bosch.
Prins verdedigde zich met zyn gebruikeiyk
P c6 tegen d4. de Nimzowitsch-varlant; van
Doesburgh kreeg1 goed spel en langen tijd zag
het er niet naar uit dat Prins zou gaan win
nen. Na een afrull van de dame tegen twee
torens, kreeg Prins echter gelegenheid tot een
aardige comblhatie. waarby van Doesburgh's
dame midden op het bord werd gevangen. Hy
kon opgeven.
Landau koos met zwart het Ragoslnsysteem
en probeerde zooveel mogeiyk de theorie uit
den weg te gaan. Mulder was toen op eigen
spel aangewezen en vond ook niet altyd de
beste zetten. Landau won hierna gemakkeiyk.
Fontein verdedigde zich tegen de Groot met
de drakenvariant van de Siciliaansche party
De wltspeler stelde zich hiertegen goed op en
concentreerde alle figuren op den zwakken d-
pion, die op den duur vallen moest. De Groot
verschafte zich twee verbonden vrypionnen op
den damevleugel, en toen de promotie niet
te verhinderen was, gaf Fontein zich gewon
nen.
met bet succes van gisteren? Wtf sagen het
vanmorgen in de krant, mylord en we zyn er
erg trotsch op" en het gezicht van den ouden
man straalde van genoegen.
„Dank Je, Linnet, heel attent van Je.
scheelde anders maar een haartje.”
,Jk ben biy, dat u niet gewond bent, mylord.
zei de butler. „Ik vrees dat het verhaal In de
kranten omtrent het ongeluk den graaf sterk
heeft aangegrepen, Wij, waren allemaal onge
rust over u, mylord."
Op den langen weg naar zyn kamer bevon
den zich overal buigende en glimlachende be
dienden en telkens bleef lord Kendale staan om
op zyn luchthartige, vriendeiyke manier hun
een goed woord toe te voegen. Het'kostte hem
geen moeite, hy deed het als vanzelf sprekend
en hy won daarmee de harten van zyn per
soneel meer, dan wanneer hy hen met handen
vol goud had bedeeld.
Voor hy zich geheel verkleed had, kwam
Glllow, de kamerdienaar van den graaf aan
de deur kloppen.
,De gnad wil gaarne ontvangen, mylord.
maar hy verzoekt u, zich niet te haasten.”
Guy deed zyn gekleede Jas aan en Glllow,
die was
gaan
byna
parlementen van den graaf. De graaf leunde
achterover in een grooten leunstoel by het
vuur, oen leeslamp stond naast hem op een
Van DoesburghPrins
De GrootFontein
MulderLandau
Cortlever—Van Scheltlnga
Eu weMindeno
MuilwykVan den Bosch
De stand is derhalve: 1. Euwe 7S pnt., 2. en
3. Van den Bosch en Cortlever, beiden pnt„
4. Landau 6 pnt., 5. De Groot 5 pnt 6. en 7.
Prins en van Scheltlnga, beiden pnt., 8. en 9.
van Doesburgh en Mulder belden 3% pnt„ 10.
Muilwyk 3 pnt., 11. Fontein 2j$ pnt.. 12. van
Mindeno 1 pnt.
Na het resultaat van de partyen van gisteren
was bet van jhr. Van den Bosch zaak vandaag
te winnen, wilde hy een kleine kans behou
den om met dr. Euwe geiyk te komen.
Euwe won zyn party, terwyi ook de andere
concurrenten Cortlever en Landau wonnen.
Van den Bosch speelde tegen Muilwyk de
Zflrichvariant van de NlmzowiUch-verdediging.
Muilwyk speelde op vereenvoudiging welke
Van den Bosch telkens uit den weg trachtte te
gaan. Het lukte echter laatstgenoemde niet
verwikkelingen te scheppen, zoodat hit ten
slotte in een geiyk eindspel remise moest ge
ven.
Van Mindeno verdedigde zich Slavisch tegen
Euwe, maar bleek de techniek van deze ope
ning niet geheel te teheerschen. Euwe kwam
direct overwegend te staan en beheerschte met
zyn beide loopers de zwarte koningsstelllng. Op
het Juiste oogenblik brak Euwe de stelling
De wereldkampioenschappen handbal zyn
Zondag te Beriyn geëindigd. In den eindstryd
behaalde Duitschland tegen Zwitserland een
230-overwinning, cyfers, die voor zichzelf
spreken.
De eindstand van deze eerste wereldkam
pioenschappen luidt: 1. Duitschland, 2. Zwit
serland, 3. Hongarije, 4. Zweden, 5. Roemenië.
8. Tsjecho-Slowakye, 7. Polen, 8. Denemarken,
0. Nederland, 10. Luxemburg.
Intusschen hebben ook de Nederlanders de
aandacht voor zich opgeëischt. Ook by ons
had het er even iets van weg, dat het niet ging
aooals bet moest, maar al heel spoedig en
gelukkig zonder vuistgevecht! waren de
moeiiykheden uit den weg geruimd.
Doch dit Is niet de reden, waarom men zoo
vol aandacht is voor het Nederlandsche kamp.
{Me belangstelling gaat meer uit naar één per-
boon; u hebt het natuuriyk al geraden, naar
onzen blonden, lachenden Gerrit Schulte. Hy
is hier de man, die allen verbystert, rennen
■oov-el als publiek. Een wlelerartiest is hy, die
schynbear alles kan wat hy maar ernstig wil
althans zoo denkt men hier van hem. Hy is
minstens even populair als de stille Magne, ol
de geduchte Italiaan Bartall, die momenteel
nog heelemaal niet geducht is, of als de Luxem
burger Majerus, die de leiding alleen al aoc
graag heeft willen veroveren, naar hy zelf zegt
omdat de gele tnli hem zoo goed staat!
De naam van Gerrit Schulte vangt men op
Uit elk gesprek, zyn handteekenlng leest men
in het album van eiken Franschen Jongen
zyn portret vindt men in alle kranten. En al
len bezingen hier de toomelooze kracht van on
sen jongen landsman. Hem, dien zy eens den
„rijdenden gek" gedoopt hebben, ziet men nu
aan als een geweldenaar, die desnoods allen
tegeiyk het hoofd biedt. Hy is de bewierookte
aoover gekomen, dat de handen uit de mouwen
werden gestoken en in een minimum van tyd
een wedstrijd was georganiseerd, dien men ge-
meeniyk niet op den weg, maar veeleer in den
ring uitvecht! En toen de bom eenmaal gebor
sten was, kwamen ook de Italianen hun dult
in het zakske 4oen en de Belgen ook, kortom
het werd min of meer een knokparty.
Maar ach, men moet aan deze zaken niet
meer waarde toekennen, dan zy inaerdaad ver
dienen. Het is alles niet zoo bedoeld en in de
hitte van het groote gevecht, waarin zoo veel
op bet spel staat, ook alleszins verklaarbaar.
de Right Honourable the Earl of Latcham, de
tegenwoordige eigenaar, het gebouw met een
zucht bekeken en met den heimeiyken wensch,
dat het toch maar driekwart kleiner mocht zyn.
Het prachtige bouwwerk verelschte "n leger van
personeel om het in orde te houden. Iedere
generatie van slagers in Latcham vergaarde een
fortuin, alleen door bet bedienen van bet kas
teel en met de bakkers ging het al precies soo.
Behalve het kasteel had de graaf nog een klein
huis In Park Lane en een villa in Florence en
de graaf sou gaarne het kasteel zelf ook ver
huurd hebben, maar dat lukte hem niet en
daarom bleef hy dezen witten olifant onderhou
den, die zooveel verslond en niets Inbracht
dan last en moeiiykheden.
,Jk vraag me af hoe Lorrie het oude huls
zou vinden," dacht Guy, terwyi hy de breede
marmeren stoep opliep. Den heelen weg lang
had hy zich voortdurend afgevraagd hoe zy dit
of dat sou vinden en hy had al de kamer uit
gezócht die haar boudoir zou moeten zyn,
wanneer zyn vader in hét huweiyk toestemde
en baar op het kasteel te logeeren vroeg.
De butler en een paar bedienden stonden
op de treden om hem te verwelkomen; de
butler had al even witte haren als de chauf
feur.
„De graaf slaapt op het oogenblik, mylord,”
zei hy. „Hy heeft met verlsmgen nam u uit
gezien. Het was werkelyk een hevige aanval,
mylord. Misschien wil uw lordschap zich eerst
de heer Thysse was om familie-omstandlg-
heden verhinderd onder applaus het gouden
eeremetaal uit.
Nog verschillende sprekers voerden het woord
o.a. de waarnemende Commissaris der Koningin
in de provincie Zeeland, de heer Grompu, die
wees op de groote toeristische schoonheden
welke zyrr^>rovincie biedt, de burgemeester van
Vllssingen, die een dronk uitbracht op den
voorspoed van den bond onder zyn nieuwen
voorzitter, tenslotte de oud-voorzltter de heer
Edo Bergsma, die zeide, dat het hem zoo goed
Op de Nenyto-Sintelbaan te Rotterdam is
Zondag onder vry groote belangstelling door
de Rotterdamsche athletiekvereeniging Miner
va een athletiek-landenwedstryd voor dames
gehouden tusschen Nederland en Duitschland.
De uitslagen luiden: NederlandDuitschland
40—57.
100 meter: 1. Fanny Koen (N.) 13 aec.;
3.' Kuhlmann (D.) 12,2 sec.; 3. T. Kohl (D.)
12,3 sec.; 4. K. ter Braake (N.) 12,3 sec.
'■^00 meter: 1. Fanny Koen (N.) 34,6 sec.; 2.
D. Volgt (D.) 34,8 sec.; 3: Kuhlmann (D.) 36,5
sec.; 4. Knuyt (NJ.
80 meter horden: 1. S. Dempe (D.) 110 sec.;
2. A. Doorgeest (N.) 12 sec.; 3. K. ter Braake
(N.) 12,1 sec.; 4. Welzenhorn *(D.).
4 x 100 meter estafette:. 1. Duitschland
(Kuhlmann, Voigt, Kohl en Dempe) 49,5 sec.;
2. AD A. (N.) (Ter Braake, Loohuls, Door
geest, De Vries) 50,1 sec.
Hoogspringen: 1. D. Ratjen (D.) 1.65 meter;
2. Fanny Koen (N.) 1.60 meter; 3. Van Balen
Blanken (N.) 1.60 meter; 4. R. Hagemann (D.)
155 meter.
Verspringen: 1. G. Voss (D.) 528 meter; 2.
R. Hagemann (D.) 5.16 meter; 3. Van Balen.
Blanken (N.) 403 meter; 4. Valentlen (N.)
4.85 K meter.
Kogelstooten: 1. H. Wesselt (D.) 13.40J4 me
ter; 2. E. Kirchhoff (D.) 1290 meter; 3. A. Nie-
slnk (N.) 1125 meter; 4. G. Alben (N.) 10-52
meter.
Discuswerpen: 1. A. Nlesink (N.) 38.91 meter;
2. E. Kirchhoff (D.) 38.10 meter; 3. H. Wesselt
(D.) 37.30 meter; 4. van der Palm (N.) 35.16
meter.
Speerwerpen: 1. L. Matthes (DJ 42.80 meter;
2. A. Kahle (D.) 40.91 meter; 3. G. de Koek
(N) 3824 meter; 4. Dleben (N.) 36.42 meter.
100 meter dames nieuwelingen nationaal (B.
en C.): 1. mej. Groenendyk (Vllssingen) 132
sec., bulten mededinging; 2. N. Vogel (Minerva)
13.6 sec.
Ben vyfde gedeelte is er pas afgelegd van
den grooten rit langs Frankrijks grenzen, doch
reds nu is het velen aan te zien en hier
mede bedoelen we vooral de debutanten dat
deze Tour de France niet heelemaal is, zooals
zy hem zich hadden gedacht; dat de medaille,
waarop zy ’n Jachtenden renner aan het hoofd
van het peloton naar de overwinning
oprukken, óók nog een keerzijde heeft,
keerzyde, waarop diezelfde pedaalridder
koortsachtige haast zyn rywiel staat te
reeren, terwyi zyn collega's en concurrenten
bem voorbystuiven en hyzelf straks zyn beste
*n laatste krachten zal moeten inspannen, om
dien achterstand van vele seconden en zelfs
minuten weer in te halen.
Elndeiyk dus een dag rust. En verlangen
doen ze er allemaal naar, zoowel de Luxembur
ger Majerus, die dan ook eens een dag zondei
zorgen voor zyn leiderspositie kan biyven, als
de hekkensluiters, die zich steeds tot héTSaat-
ste moeten Inspannen om niet al te 'ver en
kansloos achter te biyven by het peloton, dat
alsmaar tracht verder te scheuren aan de groo
te gaping, welke de categorie der
góden van de prominenten scheidt.
„Ik wilde, dat u er by was geweest, vader."
„Ik ben erg biy, dat ik er niet by was,”
antwoordde de graaf bedaard. ,Jk zou je niet
graag hebben zien vallen, Guy. Het was al
erg genoeg er, over in de krant te lezen. Ik wil
me niet met je genoegens bemoeien, Guy, ik
geloof niet, dat ik dat ooit heb gedaan."
„Zeker niet, vader,” antwoordde Guy.
lrDank je. Ik ben biy, dat Je er zoo over
denkt. Ik heb het volste vertrouwen in Je, Guy,
maar ik wilde" hy zweeg even ,4k wilde,
dat wedrennen met hindernissen niet zoo ge-
vagrlyk waren,” en hy glimlachte. „En hoe
maakt de kolonel het?”
Guy vertelde over het regiment en de oude
graaf zat te luisteren, terwyi hy zyn gelaat
achter zyn witte band verborg. Maar ze voelden
belden, dat ze in de ruimte spraken en dat ze
iets belangryks te zeggen hadden.
Lorrie kwam Guy in de gedachte. Zou hU het
zyn vader nu meteen maar vanavond vertellen
of zou hy nog wachten? Terwyi hy nog over
legde wat hy sou doen, kwam Glllow geluidloos
binnen.
„Het diner is opgediend, mylord," kondigde hy
aan.
„Een eenzaam maal voor je, Guy,” «ei de
graaf. Het spyt me, dat ik je geen gezelschap
kan houden. Kom je straks nog terug, als Je
het tenminste niet vervelend vindt?"
Natuuriyk kom ik terug, vader,” zei Guy.
•Breng Je sigaar maar mee als Je lust hebt.
volgde den bediende, die
voorging, alsof hy een
ROYAN, 9 Juli
Zoo hebben we dan vandaag de eerste
•uze in den grooten Tour. Ruim 900 kilo
meter na den start in de Ville Lumière krij
gen de renners dus voor het eerst gele
genheid een vollen dag uit te rusten van
de vermoeienissen en velen ook om te be
komen van de verrassingen, welke de Ronde
van Frankryk hun tot heden heeft ge
bracht.
e was de dochter van een Yankee,
geldmagnaat. 1
de Stateff naai
gelezen, maar weinig zelf beleefd en keek dwe
pend op naar den dichter en rotnanschryver
met het hooge voorhoofd- en -de- gryze haren
aan de slapen.
„O,” riep ze „hoe heeriyk móet het toch zyn.
een beroemd schrijver te wezen! De harten
van alle vrouwen moeten naar u uitgaan; ja
ze moeten, om zoo te zeggen, U tegemoet vlie
gen....”
Terwyi de beroemde schrijver dit sentlmen-
teele compliment in ontvangst nam, keek hy
speurend en behoedzaam de groote hall van het
hotel rond, en gerustgesteld, glimlachte hy
tegen, het dweepzieke meisje dat tegenover hem
stond.
„Ja, U hebt geWk”, antwoordde hy; „wy
kunstenaars kunnen alle vrouwen voor ons
winnen, als we ons daar slechts eenige moeite
voor getroosten. We zyn de troetelkinderen
der fortuin, en tochhebben, slechts twee
vrouwen een belangrijke rol in m’n leven ge
speeld Mltlnka en Celesta.”
„Toe, vertelt U me daar eens vair,” smeekte
de Amerikaansche.”
De dichter en romanschrijver strek zich,
als om z’n geheugen op te frisseben. over t
hooge voorhoofd, ën begon;
„Toen ik Mitinka. m’n eerste vrouw, op
zekeren dag In m’n leven ontmoette, kwam Ik
tot de bevinding, dat ik zonder haar niet meer
kon leven. Maar ze was schuw als een gazelle
Ze liep weg en ’t kostte me veel moeite haar
terug te vinden. Zelfs later, toen ik dacht haar
eindeiyk voor me gewonnen te hebben, ont
glipte ze mij telkens weer. Maar ik liet me
niet ontmoedigen. Ik hield vol en* vertrok met
haar naar de bergen, in de eenzaamheid der
grootsche natuur. Daar verdween alle trots
alle schuwheid
„En wat gebeurde er verder met Mitinka?"
vroeg het jonge meisje zacht.
„Toen we in de stad teruggekeerd waren,
werd Mitinka weer het vreemde wezen van
vroeger. Ik verloor haar: ze raakte In de han
den van andere menschen; ze ging door steeds
meer handen en eindeiyk heb ik haar voor
veel geld verkocht.”
„Verkocht, zegt U? Hoe vreeseiyk, hoe treu-
„„w inviive uc sciupvc*, ueurig en
vreeseiyk was het nu Juist 'niet, Mitinka was
namelijk geen vrouw van vleesch en bloed,
maar een schepping van m’n verbeelding, de
heldin uit den roman, die me beroemd en rijk
gemaakt heeft."
Nu moest ook het jonge meisje lachen.
„Bi Celesta, uw tweede vrouw?” vroeg ze,
na een kleine pauze:
„Celesta, ja zoo heette ze. zy was lief, kin-
deriyk en goed;
ze deed haar
naam eer aan;
met haar devoot
gezichtje en zach
te oogen leek het
alsof ze uit den
hemel gedaald
JDe graaf Is erg ziek geweest, mylord. Ik
hoorde Gilow zéggen" dat was de kamer
dienaar van den graaf „dat zyn lordschap
sinds jaren niet zoon aanval had gehad. Hy
gal biy zyn u te zien, mylord.”
Lord Kendale knikte ernstig en stepte in
den auto, terwyi Rawlings voor in ging zitten.
Hier kon hy den gretig luisterenden chauffeur
de geschiedenis van Guy ’s overwinning van den
kleedkamer voerde, brandde een tweede vuur.
Hy was een magere, lange man met een ver-
fynd, aristocratisch gezicht, zyn zoon leek sterk
op hem.
Vader en zoon hielden zeer veel van elkaar
en de oogen van den ouden edelman straalden
van genoegen, toen hy zyn zoon zag. Hy stond
echter niet uit zyn halfliggende houding op
om hem welkom te heeten en hy zei alleen met
heldere stem, terwyi hy zyn dunne, «ritte hand
uitstek:
„Wel, Guy?"
Guy nam de hem toegeetoken hand en drukte
die harteiyk.
„Ik vind het aardig, dat je aoo gauw ge
komen bent, Guy," zei de graaf. ,Jk vrees dat
Je zult vinden dat er weinig reden bestond om
Je zoo haastig hierheen te roepen, want ik ben
nu veel beter. Ik geloof, dat ik inderdaad veel
beter werd, zoodra Je telegram kwaun.”
.Natuuriyk ben ik dadelijk gekomen, vader,
ik ben biy, dat u weer beter bent; ik heb me
ernstig ongerust gemaakt.”
„Dank je dank Je Guy, ga ritten mijn
jongen,” want Guy die in de etiquette van
Latcham Court «ras opgevoed, «ras natuuriyk
biyven staan tot hy toestemming kreeg om te
gaan zitten: hy bevond zich in de vertrekken
vi*i zyn vader I
„Ik hoop dat je een goede reis hebt gehad
Guy; het is een lang traject Je riet er goed
uit Zet de lamp eens eoo, dat ik je beter kan
Hier kon hy den gretig luisterenden chauffeur
vorigen dag vertellen.
Binnen een kwartier bereikten zy het
kasteel. Het was een van de merkwaardig
heden van de streek, waarin het stond en in
grootte en belangrijkheid ongeveer het derde
of vierde in de ril van EngeUche kasteelen. De
witte voorgevel het was geheel van steen
meetrokken strekte zich langs de opryaende
heuvelen tot een machtige breedte uit. De
atotievertre^ken, die een vorst waardig wazen,
gaven toegang tot een mooalekterras, versierd
met beeldhouwwerk uit de moderne Itallaan-
,che school. Meer naar achteren lagen de voor
naamste slaap- en logeerkamers en in een
rechten hoek hierop waren de bediendenkamers
l
