eKducfifaal uan den dag
Het régime van Portugal
De avonturen van een verkeersagentje
B
1
ORRIE
Een dictator geeft
rekenschap
In Yucatan
a
WOENSDAG 20 JULI 1938
'1
Ui
Ui
n
X
A SI
Het verdwenen
collier
3
a
j.
rts,
ran
O.
O.
4
Ml mafte* «M mb tana
een voet at mb aas.
DOOR 4
CHARLES
GARVICE
-V1
£t i i
JL»,’.
AANGlfTE. MOET,OP STRAFFS VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
l
de hut van het echt-
n
St
1-
h
eld,
welke enkele
de,
(Nadruk verboden)
o
s
17*
op de haardplaat en hun kopjes In
allerlei
lachte
en
(Wordt
aoo
u
Uüi
Ke
ié
n
V
n
n
sr
m
gen
dat
rap
de
11-
Mt
Vervolgens had een. wedstrijd op tandems plaats voor oudere
kabouters, die In langen tyd niet waren uitgekomen, maar nu
aan den konlng wlkfen laten alen dat ae heel wat mans waren.
Ook hier maakte de verkeersagent zich aeer verdienstelijk. Het
zou een wedstrijd zijn over een afstand van 10 K-M„ dus
30 ronden.
i de
Hek
ieet
v
t.
t.
Farnham
Invitatie
le,
Se
m
jn
>8
ie
)O-
O-
ok
en
op. 9
it-
k
en
m
d-
80
ie
ar
a
jeft
te
rw.
itl
Ui
a-
M
vast verankerd aan enkele fundamenteele be
ginselen, die door het verlichte verstand en door
de ervaring van eeuwen als grondslagen van een
Juist bestuur zijn aangewezen. Wy worden ge
leid door dat hoogere Licht, dat de grondslagen
en de doeleinden van het maatschappelijk leven
verheldert. WJJ voelen ons gebonden aan de tra
dities en de geschiedenis van het Portugeeache
volk, zijn erfgoed, zijn materieele en geestelijke
belangen, zijn aard en zijn roeping in de wereld.
In de laatste tien of twaalf Jaren was ons voor
naamste streven, voor zoover het geen beginael-
kwestles raakte, erop gericht oplossingen van
onze eigen problemen te vinden, te beproeven en
toe te passen. Wij zijn bezig met een werk van
heropbouw, van heropvoeding, waarin veel moet
worden gered, dat verloren dreigde te gaan
Daarbij zijn wU dus gedwongen ons te herinne
ren wat er eenmaal was en wat er thans niet
langer is, datgene, waarnaar wij streefden en
datgene, dat wjj bereikten. Alleen door deze din
gen in herinnering te houden blijven wij in staat
voort te gaan op den Ingeslagen weg.
Ten aanzien van deze dingen is het in het be
lang van het volk, dat de staatsman zijn geheu-
Ren behoudt.
het ziek Is of gezond of onder welke sociale, ju
ridische of cultureels om ets ndigheden dan ook.
hij alle rassen en in alle aardstreken. Bezeten
door hun politieke leerstellingen of hun machts-
droomen, bekommeren deze zich niet om de
natuur der menschen of van het land, waarin zij
leven. Hun aprioristlsche instelling onthecht hen
geheel en al aan het werkelijke leven en zij heb
ben geen contact met het verleden, zóó gretig
bouwen zy aan een toekomst, die geen voortzet
ting van dit verleden vormt. Ook dit soort poli
tici heeft geen geheugen noodig.
„Ofschoon, wy het individualisme en liberalis
me van de Worige eeuw verwerpen, aldus dr.
Salazar, en de wanorde, die zij geschapen
hebben, bestrijden, neigen wjj er toch niet toe.
den Staat uhtversêele bevoegdheid toe te kennen
om het economisch leven van het land naar wel
gevallen te beheerschen. Ofschoon wij in op
stand kwamel? tegen een parasitaire en zelf
zuchtige bourgeoisie, kanten wij ons ten scherp
ste tegen een groeiende proletariseering. want
het beeld van een maatschappij, waarin alleen
de Staat welvarend Is, heeft voor ons geen aan
trekkingskracht.”
Evenwel tot op heden heeft men geen enkel
werktuig gevonden, om de onderdeelen recht
overeind te zetten, en toch wannéér men
mét een waterpas nagaat meten, blijken de
«èêr'-wei horizontaal en Verticaal
te staan. Men neemt derhalve aan, dat zjj
specialisten op dit gebied in dienst hadden,
die zuiver met het oog konden schatten. W
Met een halve wiellengte voor de anderen bereikte Trapman
de eindstreep tot groote verbazing ,van de eeretribune, die op
een overwinning plet had gerekend. Groejjkop protesteerde
by de Jury, omdat, sooals hy reide. Trapman hem had gehin
derd, maar dit protest werd niet aangenomen en Trapman
bleef overwinnaar.
Br zijn echter ook politici, die in'andere
opzichten meenen, het zonder geheugen te
moeten stellen en hun meening deelt Sa
lazar, naar hij verder betoogde, geenszins.
Lorrie keek op: ze was nu doodsbleek en haar
oogen hadden den strekken' blik van iemand.
„Men zegt aldus dr. Salazar dat politici
geen geheugen moeten hebben. Ten deele ben ,k
bet daarmee eens.
Zjj mogen geen geheugen hebben voor de
zwakheid der menschen, want zy zien zich vaak
gedwongen op hen te vertrouwen ah bestonden
hun Zwakheden niet; zy moge geen geheugen
hebben voor de aanvallen van hun vijanden, want
zij moeten dezen altyd de vriendenhand kunnen
toesteken en hen kunnen betrekken in den op
bouw van dezelfde dingen, die zy eenmaal wil
den vernietigen; zy mogen geen geheugen heb
bel) voor teleurstellingen, alapelooze nachten,
voor gebrek aan waardeering, voor niet-begfïpen
bedoelingen, voor aanvallen op hun eer, voor der
valschen Uitleg van hun vaderlandsliefde als
persoonlijk belang, van hun rechtvaardigheid als
zucht tot onderdrukking en van hun offers als
gehechtheid aan de macht, zy mogen geen ge-
heugéh hebben voor de ondankbaarheid der vol
ken, want ohdanks en boven dit alles uit Is het
hun plicht de menschen zonder wrok te dienen
en hen met toewyding te besturen. Neen, staats
lieden mogen géén geheugen hebben voor éénlg
ding, dat de nationale samenwerking kan be
lemmeren, voor éénlg ding, dat hen ertoe zou
kunnen brengen kwaad met kwaad te vergelden,
voor éénlg ding, dat hun moed sou kunnen ver
slappen of hun bedoelingen zou kunnen be
derven.”
Omstreeks terzelfder tyd, dat Ray en Bunny
aan de Niagara waren, op hun huweiyksreis.
zaten broer en zuster ergens rustig op een
veranda te praten.
Ben je niet trotech op jezelf, John, ast bet
meisje, haar broer met trots bekykend. Dit
is het eerste belangrijke geval, dat je heelemaal
alleen hebt opgeknapt. Hoe ben je de Hender
sons eigenlyk gaan verdenken?
O, er waren allerlei kleine aan wy zingen,
zei John. Maar dat kabeltelegram deed het
‘m eigenlyk. Het was duideiyk, dat een mede
plichtige hun aan boord tegemoet zou komen,
begrijp je. en het vrachtje van hen zou over
nemen. zonder risico. Niet kfraad bedacht I
Maar heb Je werkelyk dat collier gevonden?
Ja, zeker, lachte hy. Het was vernuftig
in hun hut verstopt. Ik had met den kapitein
afgesproken, dat hy de Hendersons (en een
paar anderen) zou uitnoodigen. zoodat ik kon
snuffelen. Ze werden gearresteerd, vóór de boot
aan wal kwam.
HU stak zyn hand uit en zette de radio aan.
Een vrooiyke muziek golfde door het vertrek.
En als opgeroepen door die muziek, zweefde
hem éven een tengere meisjesfiguur voor oogen.
die zyn hart deed trillen.
nder al haar relsgenooten op den Oceaan-
1 stoomer gaf Ray de voorkeur aan de Hen-
VV dersons, die altyd vrtendelyk voor haar
waren geweest, en aan John Hiller.
Blijft u lang in New York. meneer Hiller?
vroeg ae op zekeren dag aan den jongeman, met
iets als hoop in haar stem, toen ae allebei aan
W VWe dk bord
r voor neb Met
moet ixtre
voorzichtig
zijn, want hij
aaderj;'a voor-
songswog (óók
hot vorkoor
van Unies laten
In Yucatan (Mldden-Amerika) «tin weer
meesteriyke bouwwerken uit den tyd der Maya's
blootgelegd. Eerst thans to men in staat de
Mayatechniek in al haar details te zien en
te verklaren.
Reeds duizend jaren voordat Columbus naar
lerlka kwam, hadden de Maya's in Centraal
lèrlka een hoogen trap van ontwikkeling be-
reikt. Zy hadden daar groote steden gebouwd,
'fón welke enkele een 1 MfotiMéHtaF WH 350.0*0 önderdeelen
tot 300.000 Inwoners bereikten, Zy richtten ge
weldige pyramiden op, voor de constructie
waarvan zy steenblokken tot een gewicht van
50 ton gebruikten. Heden weet men, dat de
5J
OUKIt FABRItK HILVERSUM I5M0DLLUM KESjft.
.Juffrouw Melford moet oppassen, ander*
verliest ze haar hart nog,” merktede dommé
glimlachend op.
,Ja. ik zal haar waarschuwen."
•Meen. Dan moet u lord Kendale waanchu-
wen, die bevindt zich in grooter gevaar dzi
Juffrouw Melford,” antwoordde de domind
„Het is maar beter,., dal
bemoeit,” glimlachte Or
uitstekend paar vormen.”
Lorrie stond op.
die tracht geen enkele uitdrukking op zyn ge
laat te laten verraden wat hy denkt.
,Js het geen tyd om ons te gaan kleeden
Oreta?” zei ze koel.
Maar Oreta stelde belang ifl het gesprek. Ze
keek even naar de klok en knikte.
geloof, dat lord Kendale buitengewoon
opgewekt la,” zei.se.
..Dat zegt myn zuster ook," gaf hU toe.
zegt, dat hy altyd even vrooiyk is en in Raar
Maar ik heb een reden: ik kom dit boek
aan mevrouw Henderson terugbrengen.
Misschien heeft mevrouw Henderson mU
óók een boek geleend.
Mynheer, zei ze. hem recht in de oogen
ziende, zeg me, waarom U hier bentl
Ik kan u geen enkele verklaring geven,
het spyt me wel.
O. wat is alles toch anders, dan ik gedacht
hadl riep ze uit. Meneer Henderson weet
zeker niet, dat u hier bent?
Ik vrees van niet, zei John glimlachend.
Ik begryp u nietl doet als.... als eea
dieft stamelde ze.
Ik had wel gedacht, dat u zoo |pta zeggen
zou.
Het zal u moeuyk vallen, morgen van boord
te gaan, als we allemaal ondervraagd worden.
Hy floot eens. Dan keek hy haar vlak in het
gelaat.
Doet u in teder geval, wet u meent te
moeten doen, zeide hy.
Ray kon het niet langer uithouden, en vlucht
te naar haar hut.
Den volgenden morgen keek Ray naar de boot,
die uit de haven hun schip tegemoet voer.
De politie, zei een heer naast haar. Het
Is dus zeker waar....
Wit is waar? vroeg Ray, met kloppend
hart.
Van morgen zei een van de stewards, dat
ae den dief gearresteerd hadden.
Ik ben biy, dat alle verantwoordelijkheid
van me afgenomen 1*1 zei Ray tot zichzelf, met
een diepen zucht.
Aan den wal stonden tante Alice, oom James
en Bunny op haar te wachten. Met een snik
vloog ae Bunny om den hals.
O, Bunhy, schat! Laten «etoch'Mbit meer
van elkaar gaan!
NatuuHUk ntet, üevellngl verzekerde hy
haar.
peinzend. Enfin, laten we
&&n denkan.
Aan de lun^h trof Ray mevrouw Heuderson
aooals altijd- B
We hebben vanmorgen een kabeltelegram JL
gekregen, zei mevrouw Henderson tamelijk ont- t
stemd. dat myn man onmiddeliyk weer terug
moet komen. Dat beteekent. dat we binnen 34
uur na aankomst in New York, met deae zelfde
riep bet meisje uit.
Mevrouw Henderson greep llefkooaend haar
hand, en trachtte haar te troosten....
Dien avond het was de laatste avond vóór
de aankomst zei mevrouw Henderson tot Ray4
We dlneeren vanavond in de hut van den
kapitein. Hy heeft ons tafeltje uitgenoodigd.
Komt u ook?
Ray schudde het hoofd.
Neen, dank u. Ik ga naar bed. wilt me
wel verontschuldigen?
En zy ging naar haar hut, waar ae de laatste
dingen in haar koffers pakte. Op haar bed lag
nog een boek, dat mevrouw Henderson baar
geleend had.
t Is misschien beter, els ik bet vanavond
terugbreng, mompelde zij.
En zy begaf zich naaf
pear Henderson, zy deed de deur open, zonder
te kloppen en bleef verbijsterd op den drem
pel staan. Over de toilettafel gebogen, stond
John Hiller lets
zoeken. Op
gedruisch.
ze maakte,
hy zich
te
het
dat
keerde
snel <jm.
Wat doet u
hier? vroeg *e op
kouden toon.
- Ik zou u diezelfde vraag kunnen stellen,
antwoordde de jongeman onverschillig.
slaverny, die wy Juist zochten te vermyden. Of
schoon wy onzen geest geenszins sluiten voor de
lessen van andere vormen van staatkundige or
ganisatie en voor andere voorbeelden, voorzoover
deze ons kunnen helpen in het oplossen van
onze eigen problemen, biyven wy er toch vast
van overtuigd, dat om het maatschappelijk
lichaam gezond te houden een breede marge
van particulier Initiatief en zelfs van onderlinge
concurrentie moet biyven bestaan, vooropgezet
dat de Staat de rol van óppersten scheidsrechter
over het spel der ulteenloopende belangen be-
houdt.
Het gebrek aan technische vaardigheid of aan
flnancieelen weerstand van de zyde der particu
liere ondernemingen dwingt ons, veel te ver te
gaan (naar myn idee en myn smaak tenminste)
op de wegen van de Staatscontróle. Doch,
ofschoon wy vast besloten zyn op deze wegen
aoo ver te gaan als absoluut noodzaksiyk is, zul
len wy hen toch geen stap verder betreden."
laatsten brief heeft ze niets dan lof voor hem.
Volgende week is
en
voor
zweeg an onderdrukte een zucht ik voel er
niets voor. Ik ben gelukkiger waar Ik ben” sn
hy keek even naar het onbeweeglijke figuurtje
naast hem.
oppassen, ander*
anders geen nut om daarover te praten. Voor-
loopig achynt lord Kendale niet van plan te
zyn, my met zyn attenties lastig te vallen."
Terwyi ze sprak, gingen de glazen deuren
open en Seymour Melford stapte naar binnen,
gevolgd door den dotnlné. Het gelaat van den
jongen man was zooals altyd, kalm, zacht glim
lachend. als een Grieksch marmerbeeld maar
de verfynde trekken van den domlné vertoonden
een blos van opgewondenheid en rusteloosheid.
Lorrie bedacht met verbazing, dat haar vader
gewoonlijk zoo keek als Seymour Melford de
pastorie bezocht
„Wilt u thee?" vroeg Oreta. ,,Het aal bulten
wel koud zyn, nietwaar?"
„Het is tamelyk koud,” zei Seymour Melford.
terwyi hy naar het vuur Ring. „Mag ik u nog
een kopje aanreiken. Juffrouw Lorrie?'
„Dank u," zei ze koel, ,Jk heb er twee gehad
en drie warden zelfs voor een waschvrouw vol
doende gevonden."
Toen heek ze naar den domlné, die afwezig
in het vuur stond te staren, terwyi hy onbe
wust met zyn lepeltje tegen zyn kopje tikte.
„Waarover heb u al dien tijd gepraat, paps?"
vroeg ae.
De dominé schrok op en keek tersluiks naar
Seymour Melford.
„O, over allerlei dingen, liefje,” zei hy, „over
dingen. Hm! Ik geloof, dat Je geen
suiker In myn thee hebt gedaan, Oreta,”
hy reikte haar zyn kopje over.
,Ai u hebt het heelemaal leeggedronken"
glimlachte ze.
«Ja?" zei hy absent, „Inderdaad! Wat ben ik
Maya's geen explosieve stoffen gekend hebben,
geen machine* bezaten en zelfs geen werktuigen
van metaal kenden, om daarmede de steenen
te bewerken. Het valt derhalve niet te verwon
deren, dat deze ontdekking van de enorme
bouwwerken der Maya’s vele raadsels met zich
bracht.
Men kan volgens den huldigen stand der on
derzoekingen eenlgermate de geschiedenis van
de Maya’s reconstrueeren. Reeds lang voor het
begin der Chrlsteiyke tijdrekening bezetten zy
het schiereiland Yucatan, waar nu Guatemala
ligt. In hoofdzaak bestond de bevolking uit
landbouwers, die de hoofdstad Uaxactum noem
den. Van hieruit zonden zy de eerste kolonis
ten de omgeving in, waardoor het eerste ryk
der Maya's gaandeweg ontstond.
Men ontwikkelde de weefkunst, men leerde
hoe stoffen gekleurd moeten worden. Letterk*-
rakters werden gevormd, die door de astronomen
vervolmaakt werden, toen men niet slecht* het
getellensysteem ontdekte, maar eveneens de
vondst van de nul deed. Vyf eeuwen lang
vertoonde de ontwikkeling een stygende lyn.
Toen trad plotseling een crisis op, waarvan
de oorzaken tot op heden niet volkomen op-
gehelderd zyn. Het volk begon het oude ryk
te verlaten en naar het Noorden te trekken,
om daar een nieuw ryk te stichten. Men ver
moedt, dat het oude Maya-ryk aan overbevol
king leed De kosten van het levensonderhoud
waren te hoog. Bovendien had men alle wou
den successlevelyk neergehakt. De geheele
streek verdroogde absoluut De kanalen ver
oorzaakten malaria. En derhalve had men
reden genoeg, om daar een nieuwe wereld te
stichten, op de plaats waar later de steden
Chichen, Itza, Uxmal en Mayaten zouden ver-
ryzen.
Opnieuw begon men pyramiden te bouwen,
ook tempel* en paleizen verrezen. Maar in de
mate, waarin de bevolking toenam, nam ook
het aantal conflicten toe. Tusschen families
kwam het tot bloedige gevechten. Toen de
Spanjaarden in de zestiende eeuw het land
binnendrongen, stierf de bevolking der Maya's
reeds uit. De Spanjaarden hebbeA dit uitster
ven krachtdadig In de hand gewerkt. Denigen
van hen vluchtten In de Jungle, waar thans nog
afstammelingen van de Maya'* leven, maar
alle betrekkingen met de oude cultuur zyn ver
loren gegaan.
Maar laten wy de enorme bouwwerken der
Maya's eens wat nader beschouwen. Met het
vaststellen, dat de Maya’s een hoog ontwikkel
de cultuur hebben gehad, 1* de zaak niet af
gedaan. Andere geweldige krachten moeten
mede in het spel geweest zyn. Tenslotte weegt
een pyramide rond 40.000 ton. Alle steenen
moesten door menschenhanden aangedragen
worden. Voor een bouwonderneming 1* het een
interessant object, eens te berekenen, hoeveel
arbeidsuren er voor noodig geweest zyn, om
de bouwstoffen van de eene plaats naar de
andere, voor het bouwen van een tempel, over
te brengen.
Over het algemeen werd de steen daar be
werkt, waar men hem vond. Eén omstandig
heid werkte hlerby gunstig. De steenen waren,
by het opgraven uit den grond, tamelyk week
en konden derhalve zonder veel bezwaar met
hardere steensoorten glad geschaafd worden.
Eerst door de Inwerking van de luoht werden
deze steenen volkomen hard.
De figuren, die men op de huizen der Maya's
en hun tempels vindt, hebben veel arbeid ge
vorderd. Fk- zyn figuren, waaraan een beeld
houwer wellicht zyn geheele leven gewerkt zal
hebben. Waarschyniyk geschiedde het trans
port van deae zware steenen op houten rollen, x --
die men er onder schoof, terwyi hefwerktul- doen met dengene, die het ge-
gen op de plaats van bestemming gebruikt
werden om den steen op zyn juiste plaats te
krygen.
„Er zyn menschen, die den lof zingen van
kant-en-klaar opgediende, alles-omvattende
staatkundige systemen, die pp het lichaam van
de samenleving kunnen worden gepast, hetzy
AT I F ^gevolge de veraekertngsvoorwaarden tegen p nrgfi bfl tev«Baz4* geheele cnp-chlktbeM tot werken door p b« een ongeval met r?
O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen F I OU*" verlies van belde armen, beide beenen of 6elde oogen F l DU.“ doodeiyken afloop F ZOU*-
-w-w- enmerkt deae schets de opvatting, die
rC Salazar van zijn eigen taak heeft, be-
langrijker nog zijn de beschouwin
gen, die hij wijdde aan het karakter van
het régime, waarvan hij de drager is.
Ten onrechte zou men, volgens deze be
schouwingen, Portugal doodverven als één
van de totalitaire dictaturen, die de staats
macht en staatsheerlijkheid tot eenige
norm en leidster hebben gekozen.
Reeds de bovenvermelde aanleiding tot
Salazar’s parlementsrede kan daarop wij
zen. Weliswaar genieten de Portugeesche
kiezers niet de ongelimiteerde vrijheid om
leder, ongeacht zijn loyaliteit jegens de
bestaande orde, naar de Nationale Verga
dering af te vaardigen. Een dergeUjke vrij
heid kan alleen zonder schade toebehoo-
ren aan een volk, dat door het peil van
zijn politieke en cultureele ontwikkeling in
staat is, haar doelmatig te gebruiken. En
aan dien eisch beantwoordt het Portugee
sche volk dank zij oa. de volkomen ver-
waarloozing van het onderwijs in vroeger
jaren geenszins. Anderzijds echter is het
Portugeesche parlement niet een instituut,
dat terwllle van een fictie als een soort van
staatkundige ballast wordt gehandhaafd
Salazar gebruikt de Nationale Vergadering
niet als een zangkoor of een claque. Zij
Werkt. Ten minste drie maanden per jaar
wijdt zij zich aan een wetgevenden arbeid,
die géén louter formeele bezighouderij is, Am<
maar ernstig, werk, voorbereid door de ad-
'i|?«ie»Wi <l«r Pwporaüm Kamer. |q j
j Al heeft de Portugeesche staat heden be
voegdheden aan zich getrokken, die den
schijn van een totalltaristlsch streven kun
nen wekken en aan het systeem van de
staatsalmacht doen denken, Salazar ver
klaarde In zijn rede met de meeste klem,
dat al deze maatregelen slechts proviso
risch, slechts ondanks de beginselen en als
een noodwendige voorbereiding om de be
ginselen eenmaal zuiver te kunnen door
voeren, werden getroffen. Deze dictator
weigert dus, van den nood een deugd te
maken.
In flagrante tegenstelling dus tot die
dictaturen, die de totaliteit van den Staat
tot Ideaal en idool verheffen, erkent het
hoofd van de Portugeesche regeering, dat
de almacht «van den Staat over het econo
misch leven alleen als een noodzakelijk
kwaad mag worden aanvaard en dat de
Staat zoo spoedig moge lijk van zijn be
moeiingen op dit terrein moet worden ont
last.
Daarin weerspiegelt zich volkomen de
persoonlijke stijl van Dr. Salazar, die aller
minst zich zelf de groote onmisbare
noemt, die zijn persoonlijk bewind
allerminst als uitgangspunt van alle poli
tiek beschouwt. Wanneer mijn taak is vol
bracht, wanneer het land mijn diensten
niet meer noodig heeft of niet meer
wenscht, verklaarde hy meermalen In alle
oprechtheid, dan trek Ik my terug naar
myn professoraten leerstoel. lederen dag
vertrekken er treinen van Lissabon naar
Coimbra, waar de Universlteit my nog
altyd wacht.
nauwelyk* mogeiyk acheen en tot dusverre
heeft dit voor de Industrieele ontwikkeling der
betrokken landen geen schadelijke gevolgen ge
had. Onder een dergeiyk bewind heeft de Staat
niet alleen de contróle over enorme bedragen
die in collectieve ondernemingen worden gesto
ken, doch hy leidt ook rechtstreeks de economi
sche activiteit, die als de bron van de welvaart
des lands en als een Instrument voor de buiten-
landsche politiek wordt gebruikt. De vraag biyft
Intusschen of de machine aal voortwerken en
haar volle nut zal afwerpen wanneer de genleta,
die thans toevallig aan de leiding staan, er niet
meer zullen zyn. In leder geval echter leidt de
geleldeiyke uitbreiding van de economische dis
cipline tot een omvang, waarin zy ten slotte de
uitingen van den menscheiyken geest, het ge
zinsleven, de wereld van persooniyke gedachten
2500 denken wil echter wh h.Kh.n on. en S*voelen» omsluit, op paden, die men slechte
vreezen; zy leidt tot aanvaarding van die
gezichtje te kunnen kyken.
,^y woont in een oud huis uit den tyd van
koningin Elizabeth, vlak by Latcham, weet u."
Lorrie bleef onbeweegiyk zitten, alsof zé
geen enkel woord van het gesprek hoorde.
,J> graaf en lady Farnham zyn goede, oude
vrienden," ging hy verder. ..Men zegt <tat ze
vroeger vetjlefd op elkaar Waren. Ze gaan
tegenwoordig dikwijls by elkaar op bezoek
dat wil zeggen, wanneer de graaf zich goed ge
noeg voelt om naar Farnham te rijden."
„Ik hoop dat hy zich beter voelt,” zei Greta.
„O ja, hy te heelemaal genesen. achryft
Diana en zy kam het weten want lord Kendale
komt lederen dag bij lady Farnham. Zy hebben
daag een vrooiyken tyd; Diana zegt, dat lord
Kendale de ziel te van alle buitenpartijen en
diners." p.
Hy haalde de schouder* op.
Dat hangt er van af....
Waarvan?
Van wekere dingen, die ik daarginds te doen
heb. Het te heel goed mogeiyk, dat ik met de
eerstvolgende boot terugga.
Ray was zelf verbaasd over haar teleurstel
ling. Het paste een verloofd meisje eigenlijk
ook niet!
Weet uw aanstaande wel, hoezeer hy door
de fortuin begunstigd te? zei John complimen
teus.
De begunstigde ben ik, a*i het meisje
blosend.
Waarom dat?
Omdat Bunny een achat van een Jongen
i*l Al aou ik een reis om de wereld maken, don
zou hy het nóg goed vinden, en aan het station
staan, als Ik terugkwam
- De ideale galant dus, sei John glimlachend.
Ziet u die prachtige diamanten? zei hy even
later, op een oude dame wyaend, die een schit
terend snoer om haar hate droeg.
Ja, zei Ray, ik heb ae al den heelen
avond bewonderd. Zouden ae echt zyn?
Rekent u maar! sei John, op den toon van
een kenner.
Tijden* hun gesprekken had Ray hem aoo
goed al* alle* van zichaelf verteld. En toen zy
zich than* naar haar hut begaf, besefte zy een
keer te meer, dat John haar niet* over zyn
eigen leven had gezegd. Hy had haar aan het
spreken gebracht, en had vermeden, ook maar
de geringste aanwijzing aangaande zichaelf te
geven.
Den volgenden morgen vond Ray al de passa
gier* in een staat van opwinding, toen ae de
eetzaal betrad.
Wat te er gebeurd? vroeg ze, zich aan
tafel zettend.
Mevrouw Henderson wendde bet ontstel
de gelaat naar haar toe.
Wat? Hebt u t nog niet gehoord? Die arme
mevrouw Dennis.... Ze heeft haar schitterende
collier verloren.
Verloren? riep Ray uit. Hoe te t moge-
UJk. dat men zóó iet* verliest!
Nu ja, „verloren” te maar een manier van
seggen!
U wilt toch niet zeggen, dat het gestolen
te? ael Ray, en spelde haar oogen open. Wie
kan dat....
Mevrouw Henderson haalde haar schouders op.
Aan boord zit je naast menschen van aller
lei slag, beste kind, zei ze eenvoudig.
Toen Ray haar gewone wandeling aan dek
maakte, voegde John zich by haar.
Trek het u niet zoo aan, beste juffrouw,
zei hy lachend. Mevrouw Dennte kan zich
best de weelde veroorloven, soo'n collier te
verliezen.
U praat, alsof het een ding uit een bazar
betrof)
Dat weet ik wel, zei John, ernstig wor-
H.et pok héél erg. Maar ik heb nog
stolen heeft.
Wkt zegt u?
Ze keek hem onthutst aan.
Denkt u eens aan het risico, dat hy loopt,
zei John. Hoe kan hy het van boord krijgen?
De douane te natuuriyk óók gewaarschuwd, en
gersj^orde
Waarom heeft hy het dan gedaan?
Misschien te het een tweede natuur van
hem. meende John.
U spreekt, alsof u hem kent! zei Ray op
een*.
Dat niet, maar ik Ben het type, zei hy
4k aal komen,” zei hy. Maar terwyi hy de
invitatie aannam, vlogen zyn gedachten terug
®tar den avond van het diner op De Dennen,
•ten hy op het lage muurtje van den postorle-
«un had gezeten en Lorrie hem het portret
*n den Zuld-Afrlkaanschen zendeling had ge-
•even. v
Y v Ier Jaren geleden koos het Portugee-
\j sche volk, overeenkomstig de bepa-
lingen van Salazar’s nieuwe grond
wet, voor het eerst een „Nationale Verga-
aering”. Het is een college van negentig
afgevaardigden, dat over alle wetten be
slist, hun uitvoering regelt en controleert,
de begroetingen vaststelt, initlatief-voor-
stellen van ieder zijner leden in behande
ling kan nemen en tot wet verheffen, dat
kortom alle bevoegdheden van een demo
cratisch parlement bezit, behalve deze ééne
en honderd jaren misère in de Portu
geesche staatsfinanciën dwongen tot die
kapitale beperking dat het op eigen
initiatief geen voorstellen kan Indienen of
wetswijzigingen fianbrengen, die op «eni
gerlei wijze aan de Rij lesmiddelen raken,
hetzy doordat zij de uitgaven vermeerde
ren, hetzij doordat zij de inkomsten ver
minderen.
Vier jaren duurt de zittingsperiode van
dete .JfaUonale Vergadering". Dit jaar
liep1 dus de ambts-tljd van het college in
rijn eerste samenstelling af. En bij die ge
legenheid is voor het eerst het hoofd van
de Portugeesche regeering, minister-presi
dent dr. de Oliveira- Salazar, in de wet
gevende vergadering verschenen. Voor het
eerst, omdat hij nooit den schijn had wil
len wekken door zijn aanwezigheid den
gang der besprekingen te willen beïnvloe
den. Ditmaal echter moest zijn tegenwoor
digheid de waardeering van de regeering
voor den arbeid der Natlonile Vergadering
uitdrukken, terwijl hij persoonlijk op deze
wyze het feit memoreerde, dat de eerste
tlen-jarige periode van zijn bewind was
afgesloten.
e rede, die Salazar by deze gelegen-
Iheid heeft gehouden en die nu In
vertaalden tekst voor ons ligt, ver
dient ook bulten Portugal de aandacht.
Ntet alleen is hier een staatsman aan het
woord, die met even rustige als diepe over
tuiging verantwoording aflegt van de taak
die hy aan christelijke beginselen wil toet
sen, maar deze geleerde onder de dicta
toren stelt ook zijn eigen dictatuur in het
licht eener objectieve en principleele be
schouwing, welke voor velen misschien ver
rassend en zeker leerzaam is.
De motiveering van den terugbllk. dien
Salazar over zijn afgeloopen twee regee-
rtngslustra deed, was reeds een merkwaar
dig zakeUjk* studie in het staatsmanschap
waarin de spreker een der Europeesche
meesters is.
En deze principleele bevestiging heeft
te meer waarde, daar Salazar de directe
voordeelen van het door hem afgewezen
stelsel in het volle licht stelde, om er ech
ter tegelijk ,de dieper liggende nadeelen
van aan te wyzen.
„Weliswaar mogen wy hier niet over het hoofd
zien, dat onder sterk autoritaire, disciplinaire en
‘autarkische régimes de flnancieele en economi
sche krachten ter beschikking van den Staat een
omvang hebben aangenomen, die tot dusverre
verstrooid. Geef me nog een kopje, Greta, myn
heer Seymour biyft eten.”
.Dank u,” zei deze, „vanavond ntet Myn
vader komt thuis en nu myn zuster er niet
is, moet ik hem gezelschap houden. Ik heb een
langen brief van Diana gehad. Ze schynt zich
buitengewoon goed te amuseeren. Kent u lady
Farnham, juffrouw Latimer?"
..Neen," zei Greta.
.Diana schrijft dat zy een allerliefste oude
dame is, echt een van de oude school.” ging
hy voort, langzaam, doch vlot sprekend. Hy
wendde zich om, teneinde zyn handen by het
vuur te houden en aoo Lorrie in het peinzende
Buiten, onder de veranda, liepen de domlné
en Seymour Melford samen' op en neer.
Lorrie luisterde een oogenbllk naar hen in
beschouwend zwygen, toen ze zei:
..Greta, ik vraag me af waarover papa en
mijnheer Melford zoo druk praten? Ze hebben
al byna een uur samen op en neer geloopen.”
„Over de nieuwe school, over politiek of wat
anders, wat heeren belangrijk vinden om over
te praten?’
„Dan masten se onultputteiyk zyn,” vond
Lorrie, „want mynheer Melford schynt cl zyn
vrijen tyd hier door te brengen. Hy was Mer
gisteren en eergisteren en twee dagen geleden.
Paps en hy gaan altyd samen nasu: dp studeer
kamer of ze loopen in den tuin op en neer.
Gisteren waren hun hoofden over een papier
gebogen.”
,De teekening van de school.”
„Nee, die was het ntet.” zei Lorrie, „die her
ken ik op een myi afstand. Het was een gedrukt
papier.”
„Ik kan me niet voorstellen wat het was. Het
is heel aardig van mynheer Melford om papa
zoo bezig te houden; hy heeft weinig menschen
om mee om te gaan en hy 1* altyd biy als
mynheer Melford komt.”
,Ja. Ik vraag me af, waarom mijnheer Mel
ford hier niet blijft logeeren!” merkte- Lorrie
niet zeer vrtendelyk op.
Oreta lachte zacht op hasu vrtendelyke
manier.
.Dat zou heel prettig *yn, hy 1* altyd
vrtendelyk en van alles op de hoogte.”
te een prachtexemplaar, maar ik ben
HOOFDSTUK XIV
-- T**11 «tegen van de maand, waarin Óuy zyn
**ter had beloofd, dat hy Lorrie niet zou
“«ryven of zien, waren verstreken. Het was tyd
de mlddagthee In de pastorie en Lorrie en
hun het sch?Jns*1 van het vuur met
hand.
^orrl* was den laatsten tyd buitengewoon
du ?eweest en gedachten verdiept en Greta,
n*ar tet aan te kyken, vond, dat ze slanker
t-_,youwely'ter was geworden. Jack had haar
rfja^d met de mazelen, maar Greta vroeg zich
^»®ns angstig af. of Lorrie werkelyk ziek
worden, maar erg ongerust maakte zy zich
llikh ij** nlet’ w«nt het scheen een onmoge-
«>d om zich Lorrie anders dan kerngezond
'oor te stellen.
niettemin biy, dat hy zyn bivak niet in de
pastorie opslaat.”
,Jk denk, dat hy het op De Dennen erg een
zaam heeft, nu Diana weg Is,” zei Greta.
,Als we het genoegen van zyn gezelschap te
danken hebben asm de afwezigheid van Diana,
dan zal ik haar terugkomst met vreugde be
groeten," zei Lorrie stekelig.
Greta zag haar met vriendeiyke verbazing
aan.
,Jk begryp niet, waarom Je soo'n hekel hebt
aan Seymour Melford,” zei a*. ,Jk vind, dat
hy veel werk van Je maakt.”
,Dat weet Ik wel,” gaf Lorrte-ongeduldig ten
antwoord. ,Hy danst altyd om me heen, met
een stoel, een glas of iets anders. Ik ben bang
myn schaar te laten vallen of een boek neer te
leggen, want als Ik het doe, vliegt hy er op aan
om ze op te rtpen, alsof hy niets beters te doen
heeft dan de dingen op te rapen, die ik rond
strooi."
.Meestal klagen meisje* niet over te veel
belangstelling," merkte Greta glimlachend <>p.
,Jk heb een hekel aan zooveel belangstelling!"
antwoordde Lorrie op agressleven toon. ,Jk wou
liever, dat hy me de dingen naar myn hoofd
gooide, dan hem zoo voortdurend al* een lakei
achter me te hebben. Ik heb zoowat al myn
tyd noodig om te zeggen: .Dank u." .Doe geen
moeite!"
Dat komt, omdat je «en hekel aan hem
hebt,” zei Greta wys. „Als het iemand anders
was lord Kendale byvoorbeeld dan aou je
vrtendelyk genoeg zyn.”
„Mteschten," antwoordde ae kortaf. Det heeft
bevindt zich in grooter gevaar
telfnrri antTini IJ .j—a—a
u er Zich niet ma
te. Dy aoudast «m
er een groot-bol by lady
Diana schryft me. of ae een
my wil vragen, maar,” hy
niets voor. Ik ben gelukkiger waar Ik ben"