eKducfifaal uan den dag Het régime van Portugal De avonturen van een verkeersagentje B 1 ORRIE Een dictator geeft rekenschap In Yucatan a WOENSDAG 20 JULI 1938 '1 Ui Ui n X A SI Het verdwenen collier 3 a j. rts, ran O. O. 4 Ml mafte* «M mb tana een voet at mb aas. DOOR 4 CHARLES GARVICE -V1 £t i i JL»,’. AANGlfTE. MOET,OP STRAFFS VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL l de hut van het echt- n St 1- h eld, welke enkele de, (Nadruk verboden) o s 17* op de haardplaat en hun kopjes In allerlei lachte en (Wordt aoo u Uüi Ke ié n V n n sr m gen dat rap de 11- Mt Vervolgens had een. wedstrijd op tandems plaats voor oudere kabouters, die In langen tyd niet waren uitgekomen, maar nu aan den konlng wlkfen laten alen dat ae heel wat mans waren. Ook hier maakte de verkeersagent zich aeer verdienstelijk. Het zou een wedstrijd zijn over een afstand van 10 K-M„ dus 30 ronden. i de Hek ieet v t. t. Farnham Invitatie le, Se m jn >8 ie )O- O- ok en op. 9 it- k en m d- 80 ie ar a jeft te rw. itl Ui a- M vast verankerd aan enkele fundamenteele be ginselen, die door het verlichte verstand en door de ervaring van eeuwen als grondslagen van een Juist bestuur zijn aangewezen. Wy worden ge leid door dat hoogere Licht, dat de grondslagen en de doeleinden van het maatschappelijk leven verheldert. WJJ voelen ons gebonden aan de tra dities en de geschiedenis van het Portugeeache volk, zijn erfgoed, zijn materieele en geestelijke belangen, zijn aard en zijn roeping in de wereld. In de laatste tien of twaalf Jaren was ons voor naamste streven, voor zoover het geen beginael- kwestles raakte, erop gericht oplossingen van onze eigen problemen te vinden, te beproeven en toe te passen. Wij zijn bezig met een werk van heropbouw, van heropvoeding, waarin veel moet worden gered, dat verloren dreigde te gaan Daarbij zijn wU dus gedwongen ons te herinne ren wat er eenmaal was en wat er thans niet langer is, datgene, waarnaar wij streefden en datgene, dat wjj bereikten. Alleen door deze din gen in herinnering te houden blijven wij in staat voort te gaan op den Ingeslagen weg. Ten aanzien van deze dingen is het in het be lang van het volk, dat de staatsman zijn geheu- Ren behoudt. het ziek Is of gezond of onder welke sociale, ju ridische of cultureels om ets ndigheden dan ook. hij alle rassen en in alle aardstreken. Bezeten door hun politieke leerstellingen of hun machts- droomen, bekommeren deze zich niet om de natuur der menschen of van het land, waarin zij leven. Hun aprioristlsche instelling onthecht hen geheel en al aan het werkelijke leven en zij heb ben geen contact met het verleden, zóó gretig bouwen zy aan een toekomst, die geen voortzet ting van dit verleden vormt. Ook dit soort poli tici heeft geen geheugen noodig. „Ofschoon, wy het individualisme en liberalis me van de Worige eeuw verwerpen, aldus dr. Salazar, en de wanorde, die zij geschapen hebben, bestrijden, neigen wjj er toch niet toe. den Staat uhtversêele bevoegdheid toe te kennen om het economisch leven van het land naar wel gevallen te beheerschen. Ofschoon wij in op stand kwamel? tegen een parasitaire en zelf zuchtige bourgeoisie, kanten wij ons ten scherp ste tegen een groeiende proletariseering. want het beeld van een maatschappij, waarin alleen de Staat welvarend Is, heeft voor ons geen aan trekkingskracht.” Evenwel tot op heden heeft men geen enkel werktuig gevonden, om de onderdeelen recht overeind te zetten, en toch wannéér men mét een waterpas nagaat meten, blijken de «èêr'-wei horizontaal en Verticaal te staan. Men neemt derhalve aan, dat zjj specialisten op dit gebied in dienst hadden, die zuiver met het oog konden schatten. W Met een halve wiellengte voor de anderen bereikte Trapman de eindstreep tot groote verbazing ,van de eeretribune, die op een overwinning plet had gerekend. Groejjkop protesteerde by de Jury, omdat, sooals hy reide. Trapman hem had gehin derd, maar dit protest werd niet aangenomen en Trapman bleef overwinnaar. Br zijn echter ook politici, die in'andere opzichten meenen, het zonder geheugen te moeten stellen en hun meening deelt Sa lazar, naar hij verder betoogde, geenszins. Lorrie keek op: ze was nu doodsbleek en haar oogen hadden den strekken' blik van iemand. „Men zegt aldus dr. Salazar dat politici geen geheugen moeten hebben. Ten deele ben ,k bet daarmee eens. Zjj mogen geen geheugen hebben voor de zwakheid der menschen, want zy zien zich vaak gedwongen op hen te vertrouwen ah bestonden hun Zwakheden niet; zy moge geen geheugen hebben voor de aanvallen van hun vijanden, want zij moeten dezen altyd de vriendenhand kunnen toesteken en hen kunnen betrekken in den op bouw van dezelfde dingen, die zy eenmaal wil den vernietigen; zy mogen geen geheugen heb bel) voor teleurstellingen, alapelooze nachten, voor gebrek aan waardeering, voor niet-begfïpen bedoelingen, voor aanvallen op hun eer, voor der valschen Uitleg van hun vaderlandsliefde als persoonlijk belang, van hun rechtvaardigheid als zucht tot onderdrukking en van hun offers als gehechtheid aan de macht, zy mogen geen ge- heugéh hebben voor de ondankbaarheid der vol ken, want ohdanks en boven dit alles uit Is het hun plicht de menschen zonder wrok te dienen en hen met toewyding te besturen. Neen, staats lieden mogen géén geheugen hebben voor éénlg ding, dat de nationale samenwerking kan be lemmeren, voor éénlg ding, dat hen ertoe zou kunnen brengen kwaad met kwaad te vergelden, voor éénlg ding, dat hun moed sou kunnen ver slappen of hun bedoelingen zou kunnen be derven.” Omstreeks terzelfder tyd, dat Ray en Bunny aan de Niagara waren, op hun huweiyksreis. zaten broer en zuster ergens rustig op een veranda te praten. Ben je niet trotech op jezelf, John, ast bet meisje, haar broer met trots bekykend. Dit is het eerste belangrijke geval, dat je heelemaal alleen hebt opgeknapt. Hoe ben je de Hender sons eigenlyk gaan verdenken? O, er waren allerlei kleine aan wy zingen, zei John. Maar dat kabeltelegram deed het ‘m eigenlyk. Het was duideiyk, dat een mede plichtige hun aan boord tegemoet zou komen, begrijp je. en het vrachtje van hen zou over nemen. zonder risico. Niet kfraad bedacht I Maar heb Je werkelyk dat collier gevonden? Ja, zeker, lachte hy. Het was vernuftig in hun hut verstopt. Ik had met den kapitein afgesproken, dat hy de Hendersons (en een paar anderen) zou uitnoodigen. zoodat ik kon snuffelen. Ze werden gearresteerd, vóór de boot aan wal kwam. HU stak zyn hand uit en zette de radio aan. Een vrooiyke muziek golfde door het vertrek. En als opgeroepen door die muziek, zweefde hem éven een tengere meisjesfiguur voor oogen. die zyn hart deed trillen. nder al haar relsgenooten op den Oceaan- 1 stoomer gaf Ray de voorkeur aan de Hen- VV dersons, die altyd vrtendelyk voor haar waren geweest, en aan John Hiller. Blijft u lang in New York. meneer Hiller? vroeg ae op zekeren dag aan den jongeman, met iets als hoop in haar stem, toen ae allebei aan W VWe dk bord r voor neb Met moet ixtre voorzichtig zijn, want hij aaderj;'a voor- songswog (óók hot vorkoor van Unies laten In Yucatan (Mldden-Amerika) «tin weer meesteriyke bouwwerken uit den tyd der Maya's blootgelegd. Eerst thans to men in staat de Mayatechniek in al haar details te zien en te verklaren. Reeds duizend jaren voordat Columbus naar lerlka kwam, hadden de Maya's in Centraal lèrlka een hoogen trap van ontwikkeling be- reikt. Zy hadden daar groote steden gebouwd, 'fón welke enkele een 1 MfotiMéHtaF WH 350.0*0 önderdeelen tot 300.000 Inwoners bereikten, Zy richtten ge weldige pyramiden op, voor de constructie waarvan zy steenblokken tot een gewicht van 50 ton gebruikten. Heden weet men, dat de 5J OUKIt FABRItK HILVERSUM I5M0DLLUM KESjft. .Juffrouw Melford moet oppassen, ander* verliest ze haar hart nog,” merktede dommé glimlachend op. ,Ja. ik zal haar waarschuwen." •Meen. Dan moet u lord Kendale waanchu- wen, die bevindt zich in grooter gevaar dzi Juffrouw Melford,” antwoordde de domind „Het is maar beter,., dal bemoeit,” glimlachte Or uitstekend paar vormen.” Lorrie stond op. die tracht geen enkele uitdrukking op zyn ge laat te laten verraden wat hy denkt. ,Js het geen tyd om ons te gaan kleeden Oreta?” zei ze koel. Maar Oreta stelde belang ifl het gesprek. Ze keek even naar de klok en knikte. geloof, dat lord Kendale buitengewoon opgewekt la,” zei.se. ..Dat zegt myn zuster ook," gaf hU toe. zegt, dat hy altyd even vrooiyk is en in Raar Maar ik heb een reden: ik kom dit boek aan mevrouw Henderson terugbrengen. Misschien heeft mevrouw Henderson mU óók een boek geleend. Mynheer, zei ze. hem recht in de oogen ziende, zeg me, waarom U hier bentl Ik kan u geen enkele verklaring geven, het spyt me wel. O. wat is alles toch anders, dan ik gedacht hadl riep ze uit. Meneer Henderson weet zeker niet, dat u hier bent? Ik vrees van niet, zei John glimlachend. Ik begryp u nietl doet als.... als eea dieft stamelde ze. Ik had wel gedacht, dat u zoo |pta zeggen zou. Het zal u moeuyk vallen, morgen van boord te gaan, als we allemaal ondervraagd worden. Hy floot eens. Dan keek hy haar vlak in het gelaat. Doet u in teder geval, wet u meent te moeten doen, zeide hy. Ray kon het niet langer uithouden, en vlucht te naar haar hut. Den volgenden morgen keek Ray naar de boot, die uit de haven hun schip tegemoet voer. De politie, zei een heer naast haar. Het Is dus zeker waar.... Wit is waar? vroeg Ray, met kloppend hart. Van morgen zei een van de stewards, dat ae den dief gearresteerd hadden. Ik ben biy, dat alle verantwoordelijkheid van me afgenomen 1*1 zei Ray tot zichzelf, met een diepen zucht. Aan den wal stonden tante Alice, oom James en Bunny op haar te wachten. Met een snik vloog ae Bunny om den hals. O, Bunhy, schat! Laten «etoch'Mbit meer van elkaar gaan! NatuuHUk ntet, üevellngl verzekerde hy haar. peinzend. Enfin, laten we &&n denkan. Aan de lun^h trof Ray mevrouw Heuderson aooals altijd- B We hebben vanmorgen een kabeltelegram JL gekregen, zei mevrouw Henderson tamelijk ont- t stemd. dat myn man onmiddeliyk weer terug moet komen. Dat beteekent. dat we binnen 34 uur na aankomst in New York, met deae zelfde riep bet meisje uit. Mevrouw Henderson greep llefkooaend haar hand, en trachtte haar te troosten.... Dien avond het was de laatste avond vóór de aankomst zei mevrouw Henderson tot Ray4 We dlneeren vanavond in de hut van den kapitein. Hy heeft ons tafeltje uitgenoodigd. Komt u ook? Ray schudde het hoofd. Neen, dank u. Ik ga naar bed. wilt me wel verontschuldigen? En zy ging naar haar hut, waar ae de laatste dingen in haar koffers pakte. Op haar bed lag nog een boek, dat mevrouw Henderson baar geleend had. t Is misschien beter, els ik bet vanavond terugbreng, mompelde zij. En zy begaf zich naaf pear Henderson, zy deed de deur open, zonder te kloppen en bleef verbijsterd op den drem pel staan. Over de toilettafel gebogen, stond John Hiller lets zoeken. Op gedruisch. ze maakte, hy zich te het dat keerde snel <jm. Wat doet u hier? vroeg *e op kouden toon. - Ik zou u diezelfde vraag kunnen stellen, antwoordde de jongeman onverschillig. slaverny, die wy Juist zochten te vermyden. Of schoon wy onzen geest geenszins sluiten voor de lessen van andere vormen van staatkundige or ganisatie en voor andere voorbeelden, voorzoover deze ons kunnen helpen in het oplossen van onze eigen problemen, biyven wy er toch vast van overtuigd, dat om het maatschappelijk lichaam gezond te houden een breede marge van particulier Initiatief en zelfs van onderlinge concurrentie moet biyven bestaan, vooropgezet dat de Staat de rol van óppersten scheidsrechter over het spel der ulteenloopende belangen be- houdt. Het gebrek aan technische vaardigheid of aan flnancieelen weerstand van de zyde der particu liere ondernemingen dwingt ons, veel te ver te gaan (naar myn idee en myn smaak tenminste) op de wegen van de Staatscontróle. Doch, ofschoon wy vast besloten zyn op deze wegen aoo ver te gaan als absoluut noodzaksiyk is, zul len wy hen toch geen stap verder betreden." laatsten brief heeft ze niets dan lof voor hem. Volgende week is en voor zweeg an onderdrukte een zucht ik voel er niets voor. Ik ben gelukkiger waar Ik ben” sn hy keek even naar het onbeweeglijke figuurtje naast hem. oppassen, ander* anders geen nut om daarover te praten. Voor- loopig achynt lord Kendale niet van plan te zyn, my met zyn attenties lastig te vallen." Terwyi ze sprak, gingen de glazen deuren open en Seymour Melford stapte naar binnen, gevolgd door den dotnlné. Het gelaat van den jongen man was zooals altyd, kalm, zacht glim lachend. als een Grieksch marmerbeeld maar de verfynde trekken van den domlné vertoonden een blos van opgewondenheid en rusteloosheid. Lorrie bedacht met verbazing, dat haar vader gewoonlijk zoo keek als Seymour Melford de pastorie bezocht „Wilt u thee?" vroeg Oreta. ,,Het aal bulten wel koud zyn, nietwaar?" „Het is tamelyk koud,” zei Seymour Melford. terwyi hy naar het vuur Ring. „Mag ik u nog een kopje aanreiken. Juffrouw Lorrie?' „Dank u," zei ze koel, ,Jk heb er twee gehad en drie warden zelfs voor een waschvrouw vol doende gevonden." Toen heek ze naar den domlné, die afwezig in het vuur stond te staren, terwyi hy onbe wust met zyn lepeltje tegen zyn kopje tikte. „Waarover heb u al dien tijd gepraat, paps?" vroeg ae. De dominé schrok op en keek tersluiks naar Seymour Melford. „O, over allerlei dingen, liefje,” zei hy, „over dingen. Hm! Ik geloof, dat Je geen suiker In myn thee hebt gedaan, Oreta,” hy reikte haar zyn kopje over. ,Ai u hebt het heelemaal leeggedronken" glimlachte ze. «Ja?" zei hy absent, „Inderdaad! Wat ben ik Maya's geen explosieve stoffen gekend hebben, geen machine* bezaten en zelfs geen werktuigen van metaal kenden, om daarmede de steenen te bewerken. Het valt derhalve niet te verwon deren, dat deze ontdekking van de enorme bouwwerken der Maya’s vele raadsels met zich bracht. Men kan volgens den huldigen stand der on derzoekingen eenlgermate de geschiedenis van de Maya’s reconstrueeren. Reeds lang voor het begin der Chrlsteiyke tijdrekening bezetten zy het schiereiland Yucatan, waar nu Guatemala ligt. In hoofdzaak bestond de bevolking uit landbouwers, die de hoofdstad Uaxactum noem den. Van hieruit zonden zy de eerste kolonis ten de omgeving in, waardoor het eerste ryk der Maya's gaandeweg ontstond. Men ontwikkelde de weefkunst, men leerde hoe stoffen gekleurd moeten worden. Letterk*- rakters werden gevormd, die door de astronomen vervolmaakt werden, toen men niet slecht* het getellensysteem ontdekte, maar eveneens de vondst van de nul deed. Vyf eeuwen lang vertoonde de ontwikkeling een stygende lyn. Toen trad plotseling een crisis op, waarvan de oorzaken tot op heden niet volkomen op- gehelderd zyn. Het volk begon het oude ryk te verlaten en naar het Noorden te trekken, om daar een nieuw ryk te stichten. Men ver moedt, dat het oude Maya-ryk aan overbevol king leed De kosten van het levensonderhoud waren te hoog. Bovendien had men alle wou den successlevelyk neergehakt. De geheele streek verdroogde absoluut De kanalen ver oorzaakten malaria. En derhalve had men reden genoeg, om daar een nieuwe wereld te stichten, op de plaats waar later de steden Chichen, Itza, Uxmal en Mayaten zouden ver- ryzen. Opnieuw begon men pyramiden te bouwen, ook tempel* en paleizen verrezen. Maar in de mate, waarin de bevolking toenam, nam ook het aantal conflicten toe. Tusschen families kwam het tot bloedige gevechten. Toen de Spanjaarden in de zestiende eeuw het land binnendrongen, stierf de bevolking der Maya's reeds uit. De Spanjaarden hebbeA dit uitster ven krachtdadig In de hand gewerkt. Denigen van hen vluchtten In de Jungle, waar thans nog afstammelingen van de Maya'* leven, maar alle betrekkingen met de oude cultuur zyn ver loren gegaan. Maar laten wy de enorme bouwwerken der Maya's eens wat nader beschouwen. Met het vaststellen, dat de Maya’s een hoog ontwikkel de cultuur hebben gehad, 1* de zaak niet af gedaan. Andere geweldige krachten moeten mede in het spel geweest zyn. Tenslotte weegt een pyramide rond 40.000 ton. Alle steenen moesten door menschenhanden aangedragen worden. Voor een bouwonderneming 1* het een interessant object, eens te berekenen, hoeveel arbeidsuren er voor noodig geweest zyn, om de bouwstoffen van de eene plaats naar de andere, voor het bouwen van een tempel, over te brengen. Over het algemeen werd de steen daar be werkt, waar men hem vond. Eén omstandig heid werkte hlerby gunstig. De steenen waren, by het opgraven uit den grond, tamelyk week en konden derhalve zonder veel bezwaar met hardere steensoorten glad geschaafd worden. Eerst door de Inwerking van de luoht werden deze steenen volkomen hard. De figuren, die men op de huizen der Maya's en hun tempels vindt, hebben veel arbeid ge vorderd. Fk- zyn figuren, waaraan een beeld houwer wellicht zyn geheele leven gewerkt zal hebben. Waarschyniyk geschiedde het trans port van deae zware steenen op houten rollen, x -- die men er onder schoof, terwyi hefwerktul- doen met dengene, die het ge- gen op de plaats van bestemming gebruikt werden om den steen op zyn juiste plaats te krygen. „Er zyn menschen, die den lof zingen van kant-en-klaar opgediende, alles-omvattende staatkundige systemen, die pp het lichaam van de samenleving kunnen worden gepast, hetzy AT I F ^gevolge de veraekertngsvoorwaarden tegen p nrgfi bfl tev«Baz4* geheele cnp-chlktbeM tot werken door p b« een ongeval met r? O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen F I OU*" verlies van belde armen, beide beenen of 6elde oogen F l DU.“ doodeiyken afloop F ZOU*- -w-w- enmerkt deae schets de opvatting, die rC Salazar van zijn eigen taak heeft, be- langrijker nog zijn de beschouwin gen, die hij wijdde aan het karakter van het régime, waarvan hij de drager is. Ten onrechte zou men, volgens deze be schouwingen, Portugal doodverven als één van de totalitaire dictaturen, die de staats macht en staatsheerlijkheid tot eenige norm en leidster hebben gekozen. Reeds de bovenvermelde aanleiding tot Salazar’s parlementsrede kan daarop wij zen. Weliswaar genieten de Portugeesche kiezers niet de ongelimiteerde vrijheid om leder, ongeacht zijn loyaliteit jegens de bestaande orde, naar de Nationale Verga dering af te vaardigen. Een dergeUjke vrij heid kan alleen zonder schade toebehoo- ren aan een volk, dat door het peil van zijn politieke en cultureele ontwikkeling in staat is, haar doelmatig te gebruiken. En aan dien eisch beantwoordt het Portugee sche volk dank zij oa. de volkomen ver- waarloozing van het onderwijs in vroeger jaren geenszins. Anderzijds echter is het Portugeesche parlement niet een instituut, dat terwllle van een fictie als een soort van staatkundige ballast wordt gehandhaafd Salazar gebruikt de Nationale Vergadering niet als een zangkoor of een claque. Zij Werkt. Ten minste drie maanden per jaar wijdt zij zich aan een wetgevenden arbeid, die géén louter formeele bezighouderij is, Am< maar ernstig, werk, voorbereid door de ad- 'i|?«ie»Wi <l«r Pwporaüm Kamer. |q j j Al heeft de Portugeesche staat heden be voegdheden aan zich getrokken, die den schijn van een totalltaristlsch streven kun nen wekken en aan het systeem van de staatsalmacht doen denken, Salazar ver klaarde In zijn rede met de meeste klem, dat al deze maatregelen slechts proviso risch, slechts ondanks de beginselen en als een noodwendige voorbereiding om de be ginselen eenmaal zuiver te kunnen door voeren, werden getroffen. Deze dictator weigert dus, van den nood een deugd te maken. In flagrante tegenstelling dus tot die dictaturen, die de totaliteit van den Staat tot Ideaal en idool verheffen, erkent het hoofd van de Portugeesche regeering, dat de almacht «van den Staat over het econo misch leven alleen als een noodzakelijk kwaad mag worden aanvaard en dat de Staat zoo spoedig moge lijk van zijn be moeiingen op dit terrein moet worden ont last. Daarin weerspiegelt zich volkomen de persoonlijke stijl van Dr. Salazar, die aller minst zich zelf de groote onmisbare noemt, die zijn persoonlijk bewind allerminst als uitgangspunt van alle poli tiek beschouwt. Wanneer mijn taak is vol bracht, wanneer het land mijn diensten niet meer noodig heeft of niet meer wenscht, verklaarde hy meermalen In alle oprechtheid, dan trek Ik my terug naar myn professoraten leerstoel. lederen dag vertrekken er treinen van Lissabon naar Coimbra, waar de Universlteit my nog altyd wacht. nauwelyk* mogeiyk acheen en tot dusverre heeft dit voor de Industrieele ontwikkeling der betrokken landen geen schadelijke gevolgen ge had. Onder een dergeiyk bewind heeft de Staat niet alleen de contróle over enorme bedragen die in collectieve ondernemingen worden gesto ken, doch hy leidt ook rechtstreeks de economi sche activiteit, die als de bron van de welvaart des lands en als een Instrument voor de buiten- landsche politiek wordt gebruikt. De vraag biyft Intusschen of de machine aal voortwerken en haar volle nut zal afwerpen wanneer de genleta, die thans toevallig aan de leiding staan, er niet meer zullen zyn. In leder geval echter leidt de geleldeiyke uitbreiding van de economische dis cipline tot een omvang, waarin zy ten slotte de uitingen van den menscheiyken geest, het ge zinsleven, de wereld van persooniyke gedachten 2500 denken wil echter wh h.Kh.n on. en S*voelen» omsluit, op paden, die men slechte vreezen; zy leidt tot aanvaarding van die gezichtje te kunnen kyken. ,^y woont in een oud huis uit den tyd van koningin Elizabeth, vlak by Latcham, weet u." Lorrie bleef onbeweegiyk zitten, alsof zé geen enkel woord van het gesprek hoorde. ,J> graaf en lady Farnham zyn goede, oude vrienden," ging hy verder. ..Men zegt <tat ze vroeger vetjlefd op elkaar Waren. Ze gaan tegenwoordig dikwijls by elkaar op bezoek dat wil zeggen, wanneer de graaf zich goed ge noeg voelt om naar Farnham te rijden." „Ik hoop dat hy zich beter voelt,” zei Greta. „O ja, hy te heelemaal genesen. achryft Diana en zy kam het weten want lord Kendale komt lederen dag bij lady Farnham. Zy hebben daag een vrooiyken tyd; Diana zegt, dat lord Kendale de ziel te van alle buitenpartijen en diners." p. Hy haalde de schouder* op. Dat hangt er van af.... Waarvan? Van wekere dingen, die ik daarginds te doen heb. Het te heel goed mogeiyk, dat ik met de eerstvolgende boot terugga. Ray was zelf verbaasd over haar teleurstel ling. Het paste een verloofd meisje eigenlijk ook niet! Weet uw aanstaande wel, hoezeer hy door de fortuin begunstigd te? zei John complimen teus. De begunstigde ben ik, a*i het meisje blosend. Waarom dat? Omdat Bunny een achat van een Jongen i*l Al aou ik een reis om de wereld maken, don zou hy het nóg goed vinden, en aan het station staan, als Ik terugkwam - De ideale galant dus, sei John glimlachend. Ziet u die prachtige diamanten? zei hy even later, op een oude dame wyaend, die een schit terend snoer om haar hate droeg. Ja, zei Ray, ik heb ae al den heelen avond bewonderd. Zouden ae echt zyn? Rekent u maar! sei John, op den toon van een kenner. Tijden* hun gesprekken had Ray hem aoo goed al* alle* van zichaelf verteld. En toen zy zich than* naar haar hut begaf, besefte zy een keer te meer, dat John haar niet* over zyn eigen leven had gezegd. Hy had haar aan het spreken gebracht, en had vermeden, ook maar de geringste aanwijzing aangaande zichaelf te geven. Den volgenden morgen vond Ray al de passa gier* in een staat van opwinding, toen ae de eetzaal betrad. Wat te er gebeurd? vroeg ze, zich aan tafel zettend. Mevrouw Henderson wendde bet ontstel de gelaat naar haar toe. Wat? Hebt u t nog niet gehoord? Die arme mevrouw Dennis.... Ze heeft haar schitterende collier verloren. Verloren? riep Ray uit. Hoe te t moge- UJk. dat men zóó iet* verliest! Nu ja, „verloren” te maar een manier van seggen! U wilt toch niet zeggen, dat het gestolen te? ael Ray, en spelde haar oogen open. Wie kan dat.... Mevrouw Henderson haalde haar schouders op. Aan boord zit je naast menschen van aller lei slag, beste kind, zei ze eenvoudig. Toen Ray haar gewone wandeling aan dek maakte, voegde John zich by haar. Trek het u niet zoo aan, beste juffrouw, zei hy lachend. Mevrouw Dennte kan zich best de weelde veroorloven, soo'n collier te verliezen. U praat, alsof het een ding uit een bazar betrof) Dat weet ik wel, zei John, ernstig wor- H.et pok héél erg. Maar ik heb nog stolen heeft. Wkt zegt u? Ze keek hem onthutst aan. Denkt u eens aan het risico, dat hy loopt, zei John. Hoe kan hy het van boord krijgen? De douane te natuuriyk óók gewaarschuwd, en gersj^orde Waarom heeft hy het dan gedaan? Misschien te het een tweede natuur van hem. meende John. U spreekt, alsof u hem kent! zei Ray op een*. Dat niet, maar ik Ben het type, zei hy 4k aal komen,” zei hy. Maar terwyi hy de invitatie aannam, vlogen zyn gedachten terug ®tar den avond van het diner op De Dennen, •ten hy op het lage muurtje van den postorle- «un had gezeten en Lorrie hem het portret *n den Zuld-Afrlkaanschen zendeling had ge- •even. v Y v Ier Jaren geleden koos het Portugee- \j sche volk, overeenkomstig de bepa- lingen van Salazar’s nieuwe grond wet, voor het eerst een „Nationale Verga- aering”. Het is een college van negentig afgevaardigden, dat over alle wetten be slist, hun uitvoering regelt en controleert, de begroetingen vaststelt, initlatief-voor- stellen van ieder zijner leden in behande ling kan nemen en tot wet verheffen, dat kortom alle bevoegdheden van een demo cratisch parlement bezit, behalve deze ééne en honderd jaren misère in de Portu geesche staatsfinanciën dwongen tot die kapitale beperking dat het op eigen initiatief geen voorstellen kan Indienen of wetswijzigingen fianbrengen, die op «eni gerlei wijze aan de Rij lesmiddelen raken, hetzy doordat zij de uitgaven vermeerde ren, hetzij doordat zij de inkomsten ver minderen. Vier jaren duurt de zittingsperiode van dete .JfaUonale Vergadering". Dit jaar liep1 dus de ambts-tljd van het college in rijn eerste samenstelling af. En bij die ge legenheid is voor het eerst het hoofd van de Portugeesche regeering, minister-presi dent dr. de Oliveira- Salazar, in de wet gevende vergadering verschenen. Voor het eerst, omdat hij nooit den schijn had wil len wekken door zijn aanwezigheid den gang der besprekingen te willen beïnvloe den. Ditmaal echter moest zijn tegenwoor digheid de waardeering van de regeering voor den arbeid der Natlonile Vergadering uitdrukken, terwijl hij persoonlijk op deze wyze het feit memoreerde, dat de eerste tlen-jarige periode van zijn bewind was afgesloten. e rede, die Salazar by deze gelegen- Iheid heeft gehouden en die nu In vertaalden tekst voor ons ligt, ver dient ook bulten Portugal de aandacht. Ntet alleen is hier een staatsman aan het woord, die met even rustige als diepe over tuiging verantwoording aflegt van de taak die hy aan christelijke beginselen wil toet sen, maar deze geleerde onder de dicta toren stelt ook zijn eigen dictatuur in het licht eener objectieve en principleele be schouwing, welke voor velen misschien ver rassend en zeker leerzaam is. De motiveering van den terugbllk. dien Salazar over zijn afgeloopen twee regee- rtngslustra deed, was reeds een merkwaar dig zakeUjk* studie in het staatsmanschap waarin de spreker een der Europeesche meesters is. En deze principleele bevestiging heeft te meer waarde, daar Salazar de directe voordeelen van het door hem afgewezen stelsel in het volle licht stelde, om er ech ter tegelijk ,de dieper liggende nadeelen van aan te wyzen. „Weliswaar mogen wy hier niet over het hoofd zien, dat onder sterk autoritaire, disciplinaire en ‘autarkische régimes de flnancieele en economi sche krachten ter beschikking van den Staat een omvang hebben aangenomen, die tot dusverre verstrooid. Geef me nog een kopje, Greta, myn heer Seymour biyft eten.” .Dank u,” zei deze, „vanavond ntet Myn vader komt thuis en nu myn zuster er niet is, moet ik hem gezelschap houden. Ik heb een langen brief van Diana gehad. Ze schynt zich buitengewoon goed te amuseeren. Kent u lady Farnham, juffrouw Latimer?" ..Neen," zei Greta. .Diana schrijft dat zy een allerliefste oude dame is, echt een van de oude school.” ging hy voort, langzaam, doch vlot sprekend. Hy wendde zich om, teneinde zyn handen by het vuur te houden en aoo Lorrie in het peinzende Buiten, onder de veranda, liepen de domlné en Seymour Melford samen' op en neer. Lorrie luisterde een oogenbllk naar hen in beschouwend zwygen, toen ze zei: ..Greta, ik vraag me af waarover papa en mijnheer Melford zoo druk praten? Ze hebben al byna een uur samen op en neer geloopen.” „Over de nieuwe school, over politiek of wat anders, wat heeren belangrijk vinden om over te praten?’ „Dan masten se onultputteiyk zyn,” vond Lorrie, „want mynheer Melford schynt cl zyn vrijen tyd hier door te brengen. Hy was Mer gisteren en eergisteren en twee dagen geleden. Paps en hy gaan altyd samen nasu: dp studeer kamer of ze loopen in den tuin op en neer. Gisteren waren hun hoofden over een papier gebogen.” ,De teekening van de school.” „Nee, die was het ntet.” zei Lorrie, „die her ken ik op een myi afstand. Het was een gedrukt papier.” „Ik kan me niet voorstellen wat het was. Het is heel aardig van mynheer Melford om papa zoo bezig te houden; hy heeft weinig menschen om mee om te gaan en hy 1* altyd biy als mynheer Melford komt.” ,Ja. Ik vraag me af, waarom mijnheer Mel ford hier niet blijft logeeren!” merkte- Lorrie niet zeer vrtendelyk op. Oreta lachte zacht op hasu vrtendelyke manier. .Dat zou heel prettig *yn, hy 1* altyd vrtendelyk en van alles op de hoogte.” te een prachtexemplaar, maar ik ben HOOFDSTUK XIV -- T**11 «tegen van de maand, waarin Óuy zyn **ter had beloofd, dat hy Lorrie niet zou “«ryven of zien, waren verstreken. Het was tyd de mlddagthee In de pastorie en Lorrie en hun het sch?Jns*1 van het vuur met hand. ^orrl* was den laatsten tyd buitengewoon du ?eweest en gedachten verdiept en Greta, n*ar tet aan te kyken, vond, dat ze slanker t-_,youwely'ter was geworden. Jack had haar rfja^d met de mazelen, maar Greta vroeg zich ^»®ns angstig af. of Lorrie werkelyk ziek worden, maar erg ongerust maakte zy zich llikh ij** nlet’ w«nt het scheen een onmoge- «>d om zich Lorrie anders dan kerngezond 'oor te stellen. niettemin biy, dat hy zyn bivak niet in de pastorie opslaat.” ,Jk denk, dat hy het op De Dennen erg een zaam heeft, nu Diana weg Is,” zei Greta. ,Als we het genoegen van zyn gezelschap te danken hebben asm de afwezigheid van Diana, dan zal ik haar terugkomst met vreugde be groeten," zei Lorrie stekelig. Greta zag haar met vriendeiyke verbazing aan. ,Jk begryp niet, waarom Je soo'n hekel hebt aan Seymour Melford,” zei a*. ,Jk vind, dat hy veel werk van Je maakt.” ,Dat weet Ik wel,” gaf Lorrte-ongeduldig ten antwoord. ,Hy danst altyd om me heen, met een stoel, een glas of iets anders. Ik ben bang myn schaar te laten vallen of een boek neer te leggen, want als Ik het doe, vliegt hy er op aan om ze op te rtpen, alsof hy niets beters te doen heeft dan de dingen op te rapen, die ik rond strooi." .Meestal klagen meisje* niet over te veel belangstelling," merkte Greta glimlachend <>p. ,Jk heb een hekel aan zooveel belangstelling!" antwoordde Lorrie op agressleven toon. ,Jk wou liever, dat hy me de dingen naar myn hoofd gooide, dan hem zoo voortdurend al* een lakei achter me te hebben. Ik heb zoowat al myn tyd noodig om te zeggen: .Dank u." .Doe geen moeite!" Dat komt, omdat je «en hekel aan hem hebt,” zei Greta wys. „Als het iemand anders was lord Kendale byvoorbeeld dan aou je vrtendelyk genoeg zyn.” „Mteschten," antwoordde ae kortaf. Det heeft bevindt zich in grooter gevaar telfnrri antTini IJ .j—a—a u er Zich niet ma te. Dy aoudast «m er een groot-bol by lady Diana schryft me. of ae een my wil vragen, maar,” hy niets voor. Ik ben gelukkiger waar Ik ben"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 3