n
Hongarije na den Anschluss
alle abonné’s f 750.- F 750- F 250-
diet wïAaal uan den dag
uit de fabriek komen en regelrecht naar den
overkant gaan. Een jongen kwam haar tege
moet. Ze begroetten elkaar, gaven elkaar eea
arm en verwijderden zich met vluggen pas.
f
H
ORR1E
F
L
Hongarue*. neuwe Pre- avonturen van een verkeersagent je
u
Lg
Verstoord evenwicht
Rijkdom
llll
ie heeft dea tijd
DONDERDAG 21 JULI 1938
Koop een stad!
i
Jack Hylton
•5
s
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN U1TERL1JK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
nijverheid
oude ken-
DH
die
niet
veel
(Nadruk verboden)
K
5
bedaard en ronder aar-
Seymour
met
HOOFDSTUK XV
gaarsche: aldus
mier, Imredy.
geheel
stad
3
t.
I,
hard
laten
voor;
De bel klonk, toen de vier wielrijders aan de start verschenen.
Aan den eenen kant van het stadion, waar de goedkoope plaat
sen waren, riepen kwajongens den ouderen fietsers allerlei spot
tende opmerkingen toe: „Ben je niet stram in Je beentjes,’* riep
er eentje. „Moet Je geen krukkie,’’ riep een ander.
DOOR
CMARTRS
GARVICE
E^oven het racht op eigendom gaat
I het recht op leven en beide rech
ten liggen verankerd in de natuurwet
V Heeft u wel eens neiging gehad om een stad
te koopen? Zoo Ja, dan is het misschien toch
nog op een doosje clgaretten uitgedraaid.
De Rockefellers echter kunnen xich permit-
teeren, aan sulk een 'neiging werkelijk toe te
geven. WUllamsbourg is de naam van de stad,
die het eigendom is van John D. Rockefeller,
den oudsten zoon van den petroleumkoning.
Eenige jaren geleden heeft John D. Rockefeller
deze stad met allen grond, waarop zU gebouwd
is, met alle woningen, gebouwen, scholen en
kerken, voor het sommetje van vijf mllUoen
dollar gekocht.
En nauwelijks had de koning weer het sein gegeven of de
renners trapten dat het een aard had. Benige ronden lang ble
ven zij gelijk en men zag, dat het een spannende wedstrijd
werd. Overal klonken aanmoedigingen. Het was een aardig ge
zicht, die kabouters te zien, terwijl hun mutsen en baarden
waaiden In den wind.
vredenen, overloöpers van alle andere par
tijen.
Volgens door de polltie van Boedapest in
beslag genomen documenten beweerde de
Szalassy-beweging alléén In Boedapest
met een bevolking van ruim 1.300.000 zielen
ongeveer 450.000 aanhangers te hebben.
aangezien
bedragen
ipsom, die, zooals wjj
ar bedroeg. In het ge
heel heeft de stad Rockefeller dan ook *n kleine
tien mlllioen dollar gekost.
Het beet, dat John D Rockefeller door een
lid der millionnairsfamllle Astor op de gedach
te werd gebracht de stad te koopen. Deze toch
héd eenigen tijd geleden een eiland, dat in de
Mlssissipplrivier ligt, gekocht, om daar een
kleine villakolonie te stichten. De zoon van den
petroleumkoning meende toen niet bij Astor
te kunnen achterblijven en aan zijn reputatie
verplicht te zijn een geheele stad te koopen.
ezien deze
f y welke zich
tf
«s
betrekkingen,
bezoek aan
.Daar wil ik u voor het moment niet mee
lastig vallen, vader,” sei Seymour, „als ik mijn
geld verlies, krijg ik er ook wat voor.”
De oude man zag hem nieuwsgierig aan en
bromde iets.
„Enfin, je bent geen ezel, dat weet ik, maar
probeer niet Al te slim te zijn. Het zijn mijn
zaken niet, het is Je eigen geld. Als Je het ver
liezen wilt, moet je dat zelf weten,” en hjj ver
liet de kamer.
is, is het meer dan begrijpelijk, dat Imredy
eens met Mussolini gaat praten.
Sedert den Anschluss is er in Hongarije
innerlijk wel iets verAnderd. Al hebben de
Hongaren sedert eeuwen veel eerbied ge
had voor Duitschland als militaire mogend
heid en voor de economische en cultureele
waarde van het Duitsche buurvolk, Honga
rije wenscht toch zichzelf tê blijven en
heeft dus bij een zeker evenwicht der mo
gendheden een kapitaal belang. De spe
ciaal voor Magyaren bewerkte uitgave der
Rosenbergsche wereldbeschouwing hebben
de meeste Hongaren tot voor kort be
schouwd als een onbeduidende en wellicht
belachelijke na aperij van een overigens
volkomen on-Hongaarsche beweging. In
het Hongaarsche gezelschapsleven werd
om den meest besproken fascisten-aanvoer-
der, Zoltan Meskö, vrijwel openlijk ge
lachen. De Invloed op de massa scheen
eveneens onbeduidend.
Ab soesa aam «avaal hoorn
habc aaz war baart af ta woch-
tea bij aaa kruiapaac. 4aa» Is
aan prettige zekerheid. dat
er aan bedara wagen voor a
Moer Koot. die steeds den tijd
beak an altijd roetig z#e
baart afsrachs.
hetgeen moeilijk geloof vindt,
de bevolking der Hongaarsche hoofdstad
grootendeels van handel en
leeft en een belangrijk percentage aan Jo
den heeft. Wel is de Szalassy-beweging
zeker sterk geweest in de dorpen en kleine
steden rond de hoofdstad; maar een juiste
berekening van het aantal der heele en
halve sympathiseerenden zal wel altijd
uiterst moeilijk blijven. Slaagt tenslotte
een dergelijke beweging kennis van de
Duitsche partij-ontwikkeling leert ons dit
dan komen er altijd drommen oogendle-
naars en opportunisten naar het kamp van
den overwinnaar overloopen. Volgens Pan
ter heerschte er al sedert weken voor
het ingrijpen der regeering een groote
bedrijvigheid ‘fond Szalassy's hoofdkwartier
in de Andrassyq üt. Voor de met vlaggen
versierde portiek hield de ééne na de an
dere limousine stil, om bankdirecteuren,
ex-mlnisters, landeigenaren en Industriee-
len, oudere staatslieden en zelfs prelaten
ter conferentie met de Nazi-lelders te bren -
gen.
Het i. dan ook, volgens'genoemden zegs
man, ten deele met het oogmerk, den wind
uit de zeilen harer Nazi-tegenstanders te
nemen, dat de regeerlng-Imredy onlangs
haar politiek tegenover de Joden heeft ver
scherpt. Onder den titel van „Wet op de Be
scherming van het Burgerlijk en Econo
misch Evenwicht", bepaalt de nieuwe maat
regel, dat Joden voortaan slechts in ver
houding van 20 pCt. mogen deel uitmaken
van het professioneele en zakenleven van
Hongarije.
Vanuit zijn residentie in het koningsslot
te Boe da oefent Admiraal Horthy, de Re
gent van een koninkrijk zonder koning, nog
altijd een groeten invloed uit over de po
litiek zijner nieuwe ministers. Vereerd en
populair, als weinig monarchen kunnen ho
pen ooit te worden, scheen hij den laat-
sten tijd toch minder in onmiddellijk con
tact te staan met de velerlei politieke stroo-
mingen en zijwinden, die zich in een
moeilijke situatie als de huidige voordoen.
Zijn groote tact en het ajom erkend
plichtsbesef, waarmede hij de Hongaarsche
grondwet steeds handhaafde, worden ook
nu nog doof iedereen, vriend en vijand,
gewaardeerd. De vraag is echter: zal de
zeventigjarige Regent van Hongarije op ze
keren dag niet door den plotsellngen drang
oer gebeürtenlssen worden verrast, zooals
de Hongaarsche regeering van 1919? De
nieuwe premier Imredy stelt zich tot taak
dit te voorkomen. W.
heele som. Ik begrijp niet, waarom ik zoo stom
ben geweest haar te leenen.”
„Ik vind het niet zoo stom.”
„Ach zoo en waarom niet?”
Seymour nam een noot, deed die bedachtzaam
in den notekraker, terwijl hjj zijn oogen niet
van het gezicht van zijn vader afhield.
.Diana logeert vlak bij Latcham!" zei hij.
„Dat weet Ik. Wat heeft dat er mee te
maken?"
,Dord Kendale Is bij zijn vader op Latcham.
Diana is een verstandig meisje en verduiveld
knap ook.”
.Dat is geen nieuwtje," zei Melford, terwijl
hij zijn glas weer vulde. „Waar wil Je heen? Ik
denk, dat je vindt, dat ze een goed paar zouden
zijn? Daar komt niets van, Seymour; ik heb
mijn oogen ook niet In mijn zak en ik zeg Je,
dat die vlieger niet opgaat. Die jongeman heeft
een oogje op dat meisje van den dominé, op
Dolores.”
De oogen van Seymour Melford flikkerden
onheilspellend, maar hij bleef glimlachen.
„Dat heb ik gehoord,” zei hij koel. „Maar lord
Kendale kan geen meisje zonder geld trouwen
Dolores heeft niets; Diana zal genoeg hebben,
nietwaar?"
„Dat denk ik ook,” bromde Melford, „maar
ik kan hem niet dwingen om met Diana te
trouwen, is het wel?"
„Toch wel,” zei Seymour en hjj rukte zijn
noot zorgvuldig op haar plaats. „Als menschen
om geld verlegen zitten kan Je ze Alle
doen. De Latcham*s zitten er ellendi.
zij zijn als deze noot en u bent de note-
hartelijke
sedert het
Hongarije van het Itallaansche ko
ningspaar, verleden jaar Mei, verder ont
wikkelden, zal men het bezoek van Imredy
redelijkerwijs in verband moeten brengen
met sommige, voor Hongarije dreigende,
gevolgen van den Anschluss en met den uit
dien Anschluss voortgekomen onzekeren
toestand- in Tsjecho-Slowaklje.
Men herinnert zich, dat bij het bezoek,
dat de nieuwe Duitsche opperbevelhebber,
in gezelschap van eenige stafofficieren, on
langs na den Anschluss aan Boeda
pest bracht, zich in de Hongaarsche hoofd
stad levendige nazl-demonstratles hebben
voorgedaan. Reeds vroegere bezoeken van
hooge Nazl-partijleiders aan Boedapest,
o.a. die van Gen. Göring, gingen eveneens
gepaard met zoowel legitlmistische als nat.
socialistische demonstraties in de hoofdstad
en in andere Hongaarsche steden. Sinds
dien wekte de actie van Duitsche nat. soc.
propagandisten en hun Hongaarsche vrien
den meermalen aanstoot en verontrusting
NJ de regeering. Nu de Europeesche span
ning over de Sudetenkwestie Ietwat geluwd
Met zijn oogen volgde de schilder het gearmde
paar en onwillekeurig trachtte hij zich hun
woorden en gebaren voor te stellen. Doodgewone
woorden. „Is 1 goed gegaan, vandaag?" „O
Ja, best, hoor! - „Ben je blij, dat je nu bij
mij bent?” -ep^NatuurlUk!” En dan keken zg
elkaar In de lachende oogen.... -J
Héél anders zou de ontmoeting zijn tusseben
hem en Hilda, het luxe-poppetje. HU hoorde al
haar vleiende stem: „Waar gaan we vanavond
naar toe, zeg? Ik moet eens naar een extra-
deftige gelegenheid. '„Hoe vind Je mijn japon?
Uit de fijnste zaak!”
Tlne neen, die vroeg niets. Die was Met
nieuwsgierig, waar ze naar toe zouden gaan,: sU
en haar arme jongen, misschien zou ze den hoo
ien avond wan
delen aan den
arm van haar
metgezel. ..Ben je
moe. Tlne? Zul
len wjj even in
die lunchroom
gaan zitten? Wil
je misschien een kop koffie hebben?" „Neen,
dank je. ik wil liever een poosje zoo met je
loopendat vind ik zoo fijn
Hj) ontwaakte als uit een droom. Hij wendde
zich af van het venster, met een onverklaar
baar gevoel van afgunst in zijn hart. Bijna werk
tuiglijk begon hij het atelier op te ruimen. Ach
ter het tochtscherm vond hjj een geruite sjaal,
die het meisje vergeten had HU hield haar
voor zich uit. Het was een goedkoop ding, van
kunstzijde. HU dacht aan de hermelijn- en mar
terbonten van Hilda, en keek glimlachend naar
dezen eenvoudlgen doek. Dan vouwde hU hem
zorgvuldig op en legde hem gereed. Vervolgens
keek hU naar de voltooide schilderij-
'tls een prachtstuk, zei hU bU zichzelf vol
leven. Ik ben tevreden over mezelf
HU streek zich met de hand over t voorhoofd.
LeeUJke dingen heeft ze gezegd Maar
is het niet allemaal waar, wat ze zei? En rijk
was ze.... Ja, dat zei ze. rijk! Omdat ze’ dien
Jóngen had, natuurlUk. Waar leven zulke men
schen eigen lUk van? Zou hU werk hebben...
dat hU haar kan onderhouden? Misschien wil-,
len ze al gauw gaan trouwenVeertig gulden
heb ik haar gegeven, voor vier weken poseerenf
Niet te veel! Goede genade, wat doe Ik elgenlUk
met mUn geld? Weggoóien als een nietsnut, voor
aUerlei pretjes! Dat meisje heeft me de oogen
geopend Het is nog niet te laat! Ik ben
haar wat verschuldigd. En zóó mag ze niet lan
ger over me denken
HU ging aan de tafel zitten.
„Juffrouw Tlne," schreef hU. „wilt u mU ge-
looven, als ik u zeg, dat Ik u benUd? Vergeef mU
al mUn onaardigheid tegenover u en laat mU
die goedmaken door bUgaand bruidsgeschenk.
Doe mU een genoegen en neem het aan. Voor
mU heeft het geen beteekenis.
HU vulde een chique in. terwUl MJ onwille
keurig moest laehen. HU wilde rijn heele ver
mogen er wel onder verwedden, dat Hilda’s
bontmantel alléén al vierduizend gulden had
gekost! o
Weer keek hU naar de schilderU. Het was net
of Tlne hem met haar zachte oogen toelachte.
Zoo gingen haar gedachten en daar ze geen
engel was, al was ze nagenoeg even mooi, begon
ze boos te worden. Guy flirtte met Diana Mel
ford, goed, dat spelletje kon ze ook kpelen. HU
amuseerde zich, waarom zou rij niet hetzelfde
doen? Ze kon zich ook vermaken en met
Seymour Melford flirten. Ze wist, dat hu haar
liefhad, dat hU snakte naar een vrlendelUk
woord, naar een glimlachje, zooals een hond
snakt naar een been. Waarom zou ze met
Nadat het koopcontract gesloten was, wer
den alle openbare gebouwen vernieuwd. De
stad maakt tegenwoordig natuurlUk een
veel grootscheren indruk dan toen rij nog niet
kaansche geestdrUtlgen. Den laaUten keer, dat
mUn orkest voor de B. B.C.-microfoon speelde,
stuurden meer dan tienduizend personen betui
gingen van allerlei aard.
Vele mUner brievenbusvrienden doen werke-
!Uk reddende, practische en bruikbare proposities.
Het Is Inderdaad verrassend, hoeveel menschen
een schier wetenschappelüke belangstelling heb
ben voor de uitvoering van moderne dansmuziek.
En van tUd tot tUd geworden mU projecten, die
ik in staat ben uit te voeren, door ze in de pro
gramma's van mUn verschillende orkesten te
verwerken.
Daar Ik in Europa dikwUls in de studio opr
treed. wUd ik veel aandacht aan dat gedeelte
van mUn brievenbus, dat brieven van radio
luisteraars bevat. Ik moet met de „draadlooze"
rijde van mUn beroep zeer zeker rekening hou
den, want de studio Is uniek in het scheppen
van bekende personen, die, wanneer ze dat ten
minste niet tUdig voorkomen, nagenoeg alle
contact met het luisterend publiek verliezen.
DagelUks verzoeken dertig tot veertig men
schen om mUn portret of dat van een der or
kesten.
Ook velen van mUn „boys” moeten herhaalde-
lUk autogrammen en portretten verstrekken.
Deze dingen hoorende, vraagt men rich af, of
'de heer Hylton nog tUd voor zUn muziek over
houdt. De beroemdheid is een raar ding, tegen
woordig.
Toen Seymour Melford den volgenden morgen
in den tuin van de pastorie kwam, stond Lorrie
een klimplant tegen den muur te spUkeren. HU
nam zUn hoed af en zei haar goeden morgen,
niet anders verwachtend dan het gewone, nor-
sche antwoord, dat de Jongedame hem meestal
gaf, maar Lorrie wendde zich om en glimlachte
ze glimlachte werkelijk.
„Goeden morgen mUnheer Melford; ik ben
aan het werk, zooals u riet.”
.BpUkert u die klimplant vast?** vroeg hU.
terwUl hU bleef staan.
..Neen,” verbeterde rij suikerzoet, Jk sla
alleen maar het vel van mijn vingers met den
hamer.”
Jaat mU het voor u doen.” zei hU heeetig.
woordde
zelen.
Melford staarde hem aan.
„Wat! Is het 'm dat? Je wilt lord Kendale
de loef afsteken?”
.juist," stemde Seymour toe.
ZUn vader lachte en deed de kurk op de
flesch.
„Je bent een slimmerd, Seymour. Dus ver
liefd op dat kleine ding van de pastorie, hé?
Dat is anders niet zoo heel verstandig; ze bezit
geen cent.”
„Ik heb genoeg, vader.”
„Dat is waar. En ze is van goede familie
het is een dame. Goed, werk Je plannetje op Je
eigen manier uit Ik zal die geschiedenis
Latcham aan Jou en Diana overlaten.”
.Dank u, vader,” zei Seymour ópstaande.
Melford ging naar de deur en bleef toen plot
seling staan.
„O, luister eens! Ik kwam dien vent van.
Jou hoe heet hU ook weer dien Wheeler
tegen. HU zegt, dat Je voor tienduizend nond ,1>u»
aandeelen in de Wheal Rose hebt, is dat waar?” hU had gestolen, in eenzaamheid moest treuren.
„Het is waar, maar Wheeler had u dat niet
mogen vertellen.”
„O, hU vertelde het. me, omdat hU ongerust
was. Die mUn gaat naar de maan en gauw
ook. Verkoop den boel maar, Seymour. Maar
dat heb je zeker al gedaan?”
„Neen vader,” glimlachte Seymour, ,Jk heb ze
nog."
„Dan verlies Je Je geld,” zei zUn vader
„Maar JU kunt het zeker goed missen. Wat voor
spel speel je?"
-Ik wil je niet storen in je buitengewoon inte-
itasante discussie, Greta,” zei ze wat scherp;
als Je niet wilt, dat het diner bederft,
moeten we 'ons gaan verkleeden,” en ze liep
de deur. Seymour sloop met zUn onhoor-
°*re stappen langs haar heen om die voor haar
°P*n te doen. Het eenige, dat hU voor zUn
moeite kreeg was een hooghartig allesbehalve
tenzdig knikje. e
Yaar Seymour bleef glimlachen; hU gUm-
**chte, toen hu afscheid nam van den dominé
Tan Greta, hU glimlachte terwUl hU naar De
^Qnen liep en hU glimlachte nog toen hU
*tenover den heer Melford senior aan tafel
®«ns vader," zei hU, toen de bedienden
“mer uit waren en Melford aan zUn port
begonnen, .krijgt u de rente nogal geregeld
™®b«t geld, dat u aan Latcham heb geleend?”
»**n kon beter," bromde mUnheer Melford.
„JT8* groote som gelds om renteloos of
«en klein percentage te hebben liggen,”
aeymour, terwUl hU het half benevelde "e-
van zUn vader oplettend aanrag.
18 stemde Melford toe, „het la een
duldlge Griseldis tot haar heer en meester, van
zUn dinertjes en bals wenschte terug te keeren.
Neen! ,Jk ben al te lang .roet geweest,” zei ze
koppig, terwUl ze rondzag, alsof ze een menigte
toesprak. „DA deugt niet voor me. Ik moet me
amuseeren, flht als Guy. HU flirt met Diana
Melford. dan zal ik met Seymour flirten. Het is
in leder geval een amusementje," en met een
droevigen zucht hief ze haar handen op.
„Hebben dagen vroeger ooit zoo lang ge
duurd? O Guy, waarom heb Je me verlaten?
Waarom ben je weggegaan! En als je moest
weggaan, waarom ben Je dan met Diana Mel
ford gaan flirten?”
het eigendom was van Rockefeller.
WUllamsbourg heeft rqpds een eeuwenoude
geschiedenis achter den rug en speelde in de
geschiedenis van Amerika een niet onbetee-
kenende rol. Vóór de proclamatie van de on
afhankelijkheid der Vereenigde Staten was WU
llamsbourg de hoofdstad der dertien Ehgel-
sche koloniën. Nadat de Vereenigde Staten hun
onalhankelük) -id hadden verkregen en als
zelfstandige Statenbond óp het wereldtooneel
optraden, heeft WUllamsbourg veel aan poli
tieke en economische beteekenis verloren. De
staatsambtenaren, die vroeger in pompeuze
gebouwen ondergebracht waren, werden naar
de nieuwe hoofdstad verplaatst; terwUl men
vroeger deze prachtige bouwwerken zorgvuldig
had onderhouden, liet men ze thans
vervallen. Dit was de oorzaak, dat de
restauratie noodlg had en de aandacht trok
van den „Jongen" RockefeUer, die zich in zUn
vrije uren veel met kunstgeschiedenis bezig
hield en een bUzondere belangstelling voor de
oude gebouwen dezer stad toonde.
Het vroegere gouvernementspaleis, dat vele
tientallen jaren geheel ongebruikt had
gestaan, was *n broeinest van ratten en mui
zen geworden en bUna geheel vervallen,
paleis werd door RockefeUer weer in zUn ouden
glans hersteld en precies zoo hersteld als het
cr vroeger in de roemrijke geschiedenis van
WiUlamsbourg had uitgezien. John D. Rocke
feUer had een bevriend architect naar London
gezonden, om daar in het Staatsarchief de
ontwerpen en teekeningen van dit eens zoo
schUderachtige paleis tusschen oude en vergeel
de documenten en papieren te zoeken, hetgeen
gelukte.
Ook vUftien andere gebouwen werden geheel
gerestaureerd, waaronder het instituut William,
een van de oudste scholen van Amerika. Rocke
feUer heeft in het nieuwe gebouw een weten-
schappelUk onderzoeklngsinstltuut gehuisvest
en zoo deze school weer haar oude bestemming
teruggegeven.
De kosten van de restauratie der verschü-
lende gebouwen, van de stichting van nieuwe
Instituten, scholen, eZ
minder dan de aan)
zeiden, vUf mUUoen di
Hylton, de vermaarde band-leider, deel-
een Engelsche periodiek mee.'dat hU zUn
vrienden noott ontmoet.
Iedere week kom ik met meer dan 1000 men
schen in aanraking, vertelde hU. En de meesten
van hen zUn mU absoluut onbekend. ZU blUven
voor mU ook vreemden, want ofschoon zU n>U
dikwijls van dienst zUn met adviezen en voor
stellen, berust onze genegenheid geheel op het
geschreven woord.
Door musici en theatermenschen worden nüj
de intiemste geheimen meegedeeld en de zon
derlingste vragen gesteld. Men beschouwt mij
blUkbaar als een biechtvader en tevens als een
barmhartigen Samaritaan. Van de duizend, die
iedere week hun epistels verzenden, zUn 60 pCt.
vrouwen en de rest mannen. En het zUn vooral
de dames, die mjf den meesten last bezorgen en
de onmogelUkste dingen verlangen.
BUna lederen dag ontvang ik honderd nieuwe
liedjes en partituren van dansmuziek, gecom
poneerd door amateurs die optimistisch genoeg
zUn ^e meenen. metqen een „best-seller” te heo-
ben geproduceerd. SÏechts een klein gedeelte der
post, die ik dagelUks ontvang, bestaat uit ge
wone bedelbrieven. Geen enkel schrijven datmU
bereikt, wordt ongelezen weggeborgen of met
geringe aandacht behandeld, maar wanneer ik
aan alle aanvragen van beroepsbedelbrieven-
schrUvers zou moeten voldoen, dan diende ik
minstens multl-milUonnair te wezen.
Wanneer ik op tournée ben, neemt het aan
tal mU over de post gestuurde papieren met
50 pCt. toe. Reis ik in een vreemd land, dan
laat ik mU steeds vergezellen door een specialen
secretaris, die mUn correspondentie behandelt.
Deze man is een linguist, die in staat is Fran-
sche, Duitsche en Itallaansche uitingen te be
antwoorden en zelfs het Poolsch en het Tsje
chisch beheerscht.
Steeds wanneer ik medewerk aan Transat
lantische radioprogramma’s voor Amerika, krijg
ik een enorme hoeveelheid brieven van Ameri-
Opgesloten in haar kamer zat Lorrie met
haar" handen gebald in haar schoot; haar oogen
staarden naar de duisternis bulten. Seymour's
woorden waren handig uitgestrooid als zaad in
een vruchtbaren bodem en een rijke oogst
kwam er uit op in Lorrie s geest.
ZU zat geduldig te wachten tot haar geliefde
terug zou komen en intusschen amuseerde hU
zich vroolUk. was hu de ziel van een gezelschap,
waarvan Diana Melford het middelpunt was.
HU zag haar lederen dag, dineerde met haar,
danste met haar, terwUl rij. Lorrie, wier hart
kraker. U kunt met hen doen wat u wilt en als
de tUd daar is dan kraakt u ze zoo.” En hü
kraakte den noot, die hU daarna op zUn bord liet
vallen.
ZUn vader zag hem met zUn kleine, slimme
oogjes aan.
.Bedoel je dat," zei hU, zwaar ademhalend.
,D«n zegt u: Jk moet mUn geld hebben,”
ging Seymour voort. ,De graaf zegt: Ik kan
het niet betalen. Ik kan nergens de som leenen.
om u terug te betalen wat moet er gebeu
ren? Dan is er maar één ding dat hU kan doen
lord Kendale met Diana laten trouwen. ZU
zal gravin van Latcham worden en u wordt de
grootvader van den toekomstlgen graaf.”
Het gelaat van den ouden Melford werd rood.
HU greep de flesch, vulde zUn glas en ledigde
dit in één teug.
,De grootvader van den toekomstlgen graaf,”
herhaalde hU; een graaf als kleinzoon. Seymour,
Je bent geen dwaas.’*
„Misschien wilt u een raad van mU aan
riemen?” zei Seymour. „Alles hangt af van den
tUd waarop u hun de duimschroeven aanzet.
Als u het te vroeg doet, bederft u alles; als u
het te laat doet hu haalde zUn schouders op.
,Xaat mU u vertellen, wanneer u dezen noot
moet kraken, vader.”
Melford dacht een oogenblik na. „Goed." zei
hU, ,Jk zal het aan jou overlaten. NatuurlUk,”
voegde hU er slim bU. ..speel JU Je eigen spel,
Seymour.”
„Waarom hang Je steeds op die pastorie
end?” vroeg de oude man nadenkend.
„Omdat ik verliefd ben op Dolores,” ant-
Toeh had de rustelooze propagarida-cam-
pagne in stilte resultaten bereikt. Onmid-
dellijk na den Anschluss werd Kalman Hu
bay, woordvoerder en*' vertegenwoordiger
van majoor Ferenc Szalassy, voor de nat.
soc. partij in Hongarije iri het parlement
gekozen. Het bleek, dat deze Szalassy-be
weging vele honderdduizenden aanhangers
telde, die even zeker in* de naaste toe
komst rekenden op het optreden eener
Nazi-regeerlng, &ls ’s morgens op het op
komen vaij de zon. Deze onverwachte con-
stateerlng bezorgde de vorige Hongaarsche
regeering niet alleen veel hoofdbrekens in
zake de binnenlandsche politiek, maar ook
vooral over de buitenlandsche staatkunde.
Hoe groot was nu feitelijk het nationaal-
soeialistische gevaar, waartegen de nieuwe
regeering in *t veld kwam? Volgens Noel
Panter, tot voor kort correspondent van de
.Daily Telegraph" te Boedapest, kunnen de
aanhangers der Szalassy-beweging in drie
categarieën onderscheiden worden. De eer
ste vormen de nationalisten, die heilig
overtuigd zijn, dat Hongarije alles te ver
wachten heeft van een regiem onder een
„sterken man” en onder alle Hongaren be-*
zielende leuzen als* „Herziening der gren
zen” en „wering van de Joden". Op de
tweede plaats omvat de beweging een on
berekenbaar materiaal, geworven uit de
drie millioen tellende boerenbevolking,
welke majoor Szalassy voor het eerst in de
politieke geschiedenis van Hongarije (maar
naar Roemeensch model) in een min of
meer bruikbare organisatie had weten te
spannen. Voor deze onontwikkelde volks
massa, In duizenden gehuchten en over de
groote poesta’s verspreid, bestaat er géén
verleidelijker vooruitzicht dan dat der
demagogie, welke onteigening van den
landadel voorspiegelt. Het gemak, waarmede
een Bela Kun in 1919 zijn Radenrepubliek
heeft kunnen doorvoeren, bewijst dit. En
op de derde plaats is daar dan het groo
te leger baantjesjagers en politieke onte-
et meisje stond op *t punt heen te gaan.
Juffrouw Tlne, zei de schilder aar
zelend.
ZU keek hem onverschlllig-vragend aan.
Zullen we samen eens dlneeren. om bet
gereedkomen van mün werk te vieren? vroeg hU-
Het meisje ging naar de deur en groette kortaf.
Ik wensch u gqpden middag.
Of gaat u liever ergens anders naar toe?
drong hU aan.
Ik ga liever nergens naar toe, aei ze ruw.
Wat scheelt er aan. Juffrouw Tlne?
Dat sou ik u willen vragen! antwoordde
ze bits. Ik heb een maand lang voor u ge
poseerd, uren en uren achtereen per dag. Nooit
hebt u een woord tegen me gezegd, als het niet
strikt noodzakelUk was voor uw^werk. en nu
spreekt u opeens tegen me, i“‘
nissen waren
MUn uitnoodiglng staat u dus niet aan?
Tlne richtte haar groote blauwe oogen op
den schilder.
Ik ben u erkentehjk ervoor, maar ik neem
ze liever niet aan. zei ze.
Mag ik misschien de reden weten?
Omdat ik uw spel doorzie, zei Tlne kalm.
Zoudt u zoo goed willen wezen me het uit
te leggen? verzocht hU-
ZU lachte even.
Wat een idee! zei ze spottend. Te wil
len hooren, wat u allang zelf weet! Maar als u
het dan met she geweld wilt, nu dan. Laten
we beginnen bU het begin. U hebt kennis aan
een dame juffrouw Hilda, een buitengewoon
knap meisje, maar dat u schatten kost Dat sou
u nog niet zooveel kunnen schelen omdat u
geld genoeg hebt als dat meisje niet een erg
onaangenaam gebrek had: nJ. dat ze een beetje
al te kwistig is met haar sympathieënKan
ik doorgaan?
De schilder had haar liefst een draal om'dc
ooren gegeven, maar hU beheerschte zich.
Gaat u door, maar met een beetje minder
praatjes, alstublieft! zei hU wrevelig.
ZU lachte spottend.
U voelt dat Juffrouw Hilda u ontglipt, ver
volgde zU en daarom neemt u uw toevlucht
tot ’den ouden truc: haar Jaloersch te maken!
En daarvoor zou u ggbruik willen maken van
mUn persoontje. Heel duidelUk allemaal, niet
waar?
De schilder bleef geruimen tUd zwUgen.
En als het nu eens allemaal was, zooals u
zegt, zei hU elndelUk wat raakt het u dan
nog? Ik bied u een aardigheid aan wat wilt
u meer? Zóó dikwUls valt dat een meisje in uw
omstandigheden niet te beurt!
ZU lachte smalend.
Het gebeurt óók niet dikwUls, dat een
meisje ,4n mUn omstandigheden” zich de weelde
veroorlooft, om de uitnoodiglng van een be
roemd schilder af te wUzen, hè? Dat is iets, dat
me rUk maakt!
ZU richtte zich naar de deur. Op den drempel
keerde ze zich naar hem om.
Als ik de deur uit ben. zei ze gaat u dan
eens aan het raam staan. Dan zult u zien, dat
er ook voor Arme meisjes, zooals ik, iemand is,
die hun wat aanbiedt.... maar dan komt tuit
het hart en kwetst niet! Omdat ze niet zooveel
geld hebben, kunnen ze ons alleen tpaar een
tramritje aanbieden, of een cinema ergens in
een volksbuurt, dat is zoo; maar ze zUn ook met
in staat om ons laag neer te zetten, enkel en
alleen omdat we voor ons brood moeten werken!
Met deze woorden verdween ze. Na eenige
aarzeling ging hU naar het venster. HU zag Tlne
ongarlje zou heden ook zonder de
vriendschajjsbanden, waarmede het,
in herinnering aan de gastvrijheid
gedurende den grooten oorlog, met Neder
land verbonden blijft, onze bUzondere aan-
aacht verdienen. De Anschluss immers
heeft den politiek-economischen toestand
voor de landen van Midden-Europa volko
men veranderd. Boedapest is heden tot
een bUna even belangrUken luisterpost en
diplomatiek kruispunt gepromoveerd als
Praag, voorpost der Kleine Entente, dat al
sedert Jaren was.
Het door den oorlog zwaar beproefde
land is heden omtrent zijn eigen lot weer
jn ’t onzekere. Ondanks verzekeringen van
net tegendeel, is het effect van den An
schluss op de economische positie van Hon
garije verre van gunstig. De Hongaren zijn
er zich nu nog meer van bewust, dat Hon
garije zijn grenzen „niet door een proces
van natuurlijke evolutie' gekregen heeft”
zooals de revisionisten het noemen. Het
verdwijnen van de Oostenrijksche munt en
oude handelsrelaties heeft den handel in
Hongarije veel kwaad gedaan. Binnenland
sche spanningen en allerlei booze ge
ruchten van over de grenzen verontrusten
bovendien voortdurend den zakenman en
de beleggers. Hongarlje’s dringendste pro
bleem is: hoe het vertrouwen te herstellen.
De strijd der nieuwe Hongaarsche regee
ring tegen nationaal-socialistische propa
ganda, ingeluid door de gevangenneming
en veroordeeling tot 3 Jaar dwangarbeid
van majoor Szalassy, de arrestatie van de
vier gewestelyke bestuurders zijner bewe
ging, en het aftreden van Valentin Ho
man, minister zonder portefeuille, toont
ééne zUde van de moeilijkheden, het Hon-
gaarsebe bezoek aan Rome wellicht de
andere.
Homan vertegenwoordigde den uitersten
rechtervleugel van de regeeringsmeerdêr-
heid. HU Is een groot bewonderaar van het
Nazi-regiem en onderhield ook uitstekende
relaties met majoor Szalassy. Betreffende
rijn aanstaand bezoek aan Italië en den
Duce verklaarde Imredy, de Hongaarsche
minister-president dezer dagen aan een
correspondent van Stefanl, dat dit niet
louter als een beleefdheidsbezoek beschouwd
moest worden.
Italië is de eerste natie geweest, welke
Hongarije na den oorlog de vriendenhand
toestak, zoodoende meewerkende om het
te verlossen uit zUn isolement en het op
nieuw te maken tot een factor in de in
ternationale politiek. Dank zU den steun
van Rome, waarvan de „protocollen" de
uitdrukking zUn, kon de landbouwcrisis in
HongarUe verzacht worden en heeft de
graanproductie een afzetgebied gevonden.
Bn naast de ook thans nog krachtige eco
nomische banden, zUn er de geestelijke en
cultureele, welke niet minder sterk zUn.
Géén volk kan beter den glans van den
Latijnschen geest begrijpen dan het Hon- e
