H
IA
K
E
beek
geda
werk
lieke
tenll
goed
ande
I*rsc
doort
pian.
aan
aanb
ne, <1
guns
pers
maar
slech
dat
niets
wtjsb
kath<
geho<
word
of
dan I
die t
zelfs
taire
selfd!
gebrc
van
soek
een
fout
goed
van
tear
11
t’
i
EEN WATERKAMP VAN HET N.J.V.
DE
1.
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
Wl
De kleinste clown
de wereld
van
Jlllt
r
fes
u.
I' 1
voor 80.
Plaats dan een „Omroeper”
gezinnen
Al
A
J
z
Gevaarlijke buren
1
li
- F
urn
nmi
S3
a
ft
9.
L
4'
I
r
fc’i
1
-
V
-
«Ji
V.P.D.
Ein
'W
L
tü
Ss
Zelf gemaakt
DONDERDAG 11 AUGUSTUS 1938 a
I
t’
41
y
W
BV?
r
Advies
,**0 V
Zij wist het
KJBteh i
i
m rW't-.
4"
ili
t
f;i
V
ikm-.
g S .'■x’W-xSi
is.
A
L V*
-x*
V
il
p?z
CEDA
ruiten
Hwnür
r
I
d
x>4
k
op. Het was, of hU toen pas zag, hoe armoe
dig, hoe treurig en vervallen de jongen er
uitzag. Hij zocht wat naar zUn woorden en
zei toen, ‘n beetje verstrooid:
„Morgenochtend kom je net als de an
deren om negen uur, Timmes, begrepen?
Om negen uur!"
Vl r
n
„Ik had al lang genoeg van het offlcieele
zwembad en dacht er over, waar Ik gaan
zou om ongestoord van het water te kun
nen genieten. Op mUn fietstochten meende
ik eindelijk een goede plek gevonden te
hebben. Een zandpad leidde naar een hel
dere beek, met gras aan den kant. Daar
zou ik mijn geluk gaan beproeven. Er was
geen mensch in den omtrek te zien en ik
genoot van het lekker koele water. Den
volgenden dag was ik weer op' mijn plekje,
maar ik was niet zoo alleen, als ik mU had
voorgesteld. Het bleek nameiyk, dat deze
beek ook door soldaten werd gebruikt ais
zwemplaats. Daar zU echter een heel eind
van mU vandaan waren en wU elkaar dus
kletterde, was de heele club bijeen. Bram
had beloofd iets te vertellen, dat hij zelf
beleefd had en vol belangstelling zaten de
anderen te luisteren. Bram begon:
„Hein, hoe komt het. dat vandaag alle som
men goed sijn. die je thuis hebt gemaakt?**
„Vader is op reis!"
FOTOREPORTAGE
i
VW'
woon
*n <ml
nlise
pers,
gewei
verga
ten t
reden
tholle
sonde
Zie,
den 1<
verdli
eisciu
lieke
en hi
taire
lijkfi
mag
verte?
hooge
woord
k Bij
die o
gelijk
den,
als v
het
geeste
bet a
werk
werk
t*voi<
pers
ten
telpal
algen
«ooni
naar
ker n
beach,
kruiei
dat a
orden
hebbe
Hike.
Za
gebet
bran<
slag,
schril
tenth
als
Bet
weesi
laten
fout
naar
heeft
teer®
ca tie
meesi
lijke
mldd,
gaan
gegre
van
fateo
PT»,
paald
bétte
Do commandant der Koloniale Reserve heeft Woensdag te Nijmegen een aantal sergeant-cadetten, die tot
tweede luitenant bij hot Kon. Ned. Indische Leger benoemd zijn, beëedigd. Tijdens de plechtigheid
.4
F Y W
'M
Dien avond wandelde meester Brillesteir.
mee in een stroom van menschen, die naar
de circustent gingen, die nu al veertien
dagen lang op een weiland buiten het dorp
stond. Het was anders zUn gewoonte
niet, naar openbare vermakelijkheden te
'gaan, maar hU had een moeiUjken dag
gehad met zUn leerlingen en een klein ver
zetje had hij daarom wel noodig. HU be
taalde twee kwartjes aan de kassa en ging
onder het opgeslagen zeil door. Het schouw
spel was werkelUk wel 50 centen waard
Er waren dansende paarden en rekenende
olifanten, een dikke man, die met zUn buik
sprak, in plaats van met zUn mond, een
toovenaar uit Amerika, die twee ratelslan
gen op muziek liet dansen.... er was ook
een clown van 220 centimeter lengte en
mager als een boonestaak, die grappen
maakte met zUn maat, een clown van twee
turven hoog. „De kleinste clown van de
wereld’’ stond er in het programma. Zij
renden elkaar achterna, wat erg grappig
was, want de groote maakte wel drie maal
het rondje tegen dat de kleine één cir
keltje geloopen had. De kleine kroop over
den bulk van Oigante, zoo heette de reus,
of hU een vlieg was. Het ventje werd ge
rold en gegooid als een elastieken bal. Het
was een nummer, waar de menschen veel
pleizier in hadden. ZU klapten dan ook op
getogen in hun handen en de twee clowns
bedankten het publiek door naar alle kan
ten te buigen.
Toen meester Brtllestein het circus ver
liet, kon de gedachte aan dien kleinen
clown hem maar niet loslaten. Het was of
hU het ventje al jaren lang kende.... da?
groote, bleeke hoofdToen schoot het
hem te binnen. Vast besloten sloeg hU den
weg In naar de herberg Boschlust. HU be
stelde er een glas bier en terwUl hU be
taalde. vroeg hU aan den waard:
„Een zekere Timmes.... woont die hier
ver vandaan?”
„Tlmmes, zegt u? Die is ai een half jaar
dood, mUnheer, maar de weduwe woont
hier nog wel twee kilometer vandaan met
haar zoontje.... de stumperd werkt voor
recht en nam het ventje van top tot teenlaUn moeder...."
De aankomst te Den Helder van de
deelnemers aan het derde zeekamp
van het Nationaal Jongeren Verbond
te Den Oever, die Woensdag een
bezoek aan den Helder brachten
De dorpsonderwijzer wil kippen gaan houden,
maar onkundig als hU nog is, vraagt hij aan
een zijner leerlingen, zoon van een klppenhou-
der, welk voedsel hq| beste is, om de kippen
aan den leg te krijgen.
„MUn vader geeft ze warm voer, daar leggen
ze reuze van", zegt Kees.
Jaap, een Amsterdammertje, dat pas in bet
dorp is komen wonen, steekt zijn vinger op
en verzekert:
„Me fader hep geseg, asdat je se maar sen
flinke nkep op der kop mot gefe, dan blaavs
se legge."
•De groote vacantle was - begonnen. Datf-nlet hinderden, schonk ik verder geen aan
was een feest, zelfs al werkte het weer
niet mee. De vacantieplannen waren wel
gemaakt, maar voor een tocht naar Ter
schelling was het nog wat te vroeg. Dus
moesten de jongelui zich nog zoo lang thuis
vermaken. MoellUk was dat niet, want én
Henk én Bram waren thuis. En beiden kon
den veertien dagen blUven. Over een week
zou de tocht naar het eiland wprden ge
maakt, waar de familie van Voorden een
week of zes bleef. Henk en Bram zouden
daar alleen de eerste week van medepro-
fiteeren.
Nu, terwUl de regen tegen
De steiger voor het groote
de Nieuwe Kerk op den D-
sterdam wordt
restauratie van
„Thuis blUven, meester!”
„Wat is er nu te lachen om zoo’n dom
en brutaal antwoord? Wie van jullie heeft
er niet gelachen?” vroeg meester. Er was
niemand, die zUn vinger opstak.
neem dan nu maar eens
schrUf 100 maal: „Ik mag
den boom liggen. Zoo eindigde mijn avon
tuur met de gevaarlUke buren. Maar na-
tuurlUk moest ik de plaatjes van wespen
nesten eens extra goed bestudeeren. Zoo
zag ik een plaatje van een nest, zooals ds
wespenkoningin in het voorjaar. April tot
Mei, alleen bouwt. Ik teekénde het na
(Flg. 2) om beter te begrUpen hoe het in
elkaar zat. Het vreemde Is. dat de larven
met den kop naar buiten hangen en toch
niet uit de cellen vallen. Een voltooid nest
ziet er heel anders uit. Daar is een heels
wand om heen gebouwd van dezelfde pa
pier achtige stof, als die, waar bet nest
zelf uit bestaat en er zijn zUwaartsche in
gangen. De beschrUvlng van een opgegra
ven nest gaf aan, dat hierin alleen ko
ninginnen waren (Flg. 3). Het werd laat
in den herfst gevonden en was ongeveer
dertig centimeter."
„Waar heb je die
Het sein voor het middagmaal tijdens
de Fransche legermanoeuvres in de
omgeving van den .Col du Lautaret* k
wijsheid vandaan?"
vroeg Rob, toen allen zwegen.
„Wel’ die heb ik gelezen in De Levende
Natuur, waar een beschrUvlng van wespen-
neMen in stond van mijnheer Walrecht.
Maar de avonturen bij de beek komen niet
uit de Levende Natuur. Die heb ik zelf be
leefd."
Een hartelUk applaus beloonde Bram «x»
zUn verhaal, en daar het intusachen droog
was geworden, besloot de club nog e»*
een luchtje te gaan scheppen.
hl
ml
.Goed zoo,-
je schrift en
niet lachen”.”
Jullie hebt
Onderwijzeres: „Marietje, ik zal je even een
som opgeven. Veronderstel, dat je vader a»n
den slager twintig gulden schuldig was, aan den
behanger dertig, aan den huisbaas tachPg,
aan...."
Marietje: .Dan zouden we verhuizen."
Een aardig detail van het groote
bloemencorso, dat Woensdag door de
V.V.V. te Bergen (N.H.) in het Van
Reenenpark werd georganiseerd
et was nu al veertien dagen lang, daji
de kleine Timn*ee\blj het ochtend
gebed in de derde
„Als het nu nog eens 5 minuten of hoog
stens een kwartier was,” dacht meester
Brillestein, „kon ik het nog begrUpen, ver
oorloven niet, nooit.... maar zoo kon het
toch niet doorgaan. Smithuizen, waar
woont Timmes, let op, ik vraag: waar
woont Tlmmes?”
,Jn het huis na het mUne, meester,” was
bet antwoord.
,Denk je nu, dat ik weet, waar JU woont,
domoor!"
.Achter den molen, meester, meer naar
links.”
„Als je geen beter antwoord kunt geven,
Smithuizen!”
,De weg van café Boschlust, meester,
nog wel 2 kilometer verder.”
„O, elndelUk! En wat doet nu een jon
gen, die zoo ver weg woont, als hU ten
minste geen ezel Is?"
Z. H. Exc. Mgr. Lammens met Mgr.
dr. Pools op weg naar de sluiting van
de veertiende Limburgsche Sociale
Studieweek tó Rolduc
^11
- t ■- >-
>4
'3‘'i Z rW*;,
dacht aan mUn medezwemmers. Verschei
dene malen zwommen wU soo, op een af
stand van elkaar. Op zekeren dag echter.
Ik was vroeg geweest en de militairen la
ter, zag ik hoe zU onrustig langs het wa
ter liepen. Een paar gingen op de fiets weg
en kwamen na een poos met een dreg te
rug. Toen begonnen zU weer het water
af te zoeken en na een klein half uur werd
een drenkeling opgehaald. De man had
niet goed kunnen zwemmen en was
blUkbaar tusschen boomwortels beklemd
geraakt. *t Was een akelig gezicht en ik
kan jullie verzekeren, dat Ik drie dagen
noodig had. om er over heen te komen en
weer op mUn gewone plekje te gaan zwem
men. Toen Ik weer terugkwam, had ik een
ander avontuur, dat niet akelig waa Ik
had al eerder opgemerkt, dat er zoo nu en
dan een groote wesp (Flg. 1) was. die brom
mend langs mU vloog, als ik uit het water
kwam. Toen ik er beter op ging letten,
bleek het een hoornaar te zUn, die groote
wesp, waarvoor de meeste menschen zoo
bang zUn. Na even om mU heen gevlogen
te hebben, ging het dier op een dikken
boom af, die aan den waterkant stond en
verdwee^ in een gat. Ik begreep, dat daar
een nest moest zijn en toen ik even wacht
te, zag ik meer hoornaars hun weg naar
den boom nemen. Erg leuk vond ik die
buren niet. TerwUl ik naar huis fietste, zag
ik een paar boeren, die ik wel kende. Ik
vertelde hun van de hoornaars en ze be
loofden het nest te zullen uitrooken. ZU
wisten allerlei gevaarlUke gevallen te noe
men, waarin menschen en dieren door
hoornaars bUna gedood waren en ofschoon
ik ntet alles kon gelooven, leek het mU
toch veiliger dat ze met hun nest opge
ruimd werden Een paar dagen later zag Ik
een deel van de raten half verbrand t>U
,Jn het circus?”
„Juist, mUnheer, hij is „de kleinste clown
van de wereld”.
Na dien dag vergat meester Brillestein
eiken dag de laatkomers te noteeren, nog
wel 14 dagen lang, al den Ujd, dat het cir
cus op het welland bulten het dorp bleet
staan.
Koos Tlmmes kwam soms op tUd en
soms niet, maar tot groote verwondering
van de andere leerlingen sloeg meester
daar geen acht op.
jrooto'raam van
op dan Dam te Am-
afgebroken, nu 'de
het raam gereed is
nu zeker al begrepen, dat
meester Brillestein er niet zoo eentje was
als de41 onderwUzers van tegenwoordig. Zoo
een, met een sporthemd en een wollen
pullover, met zUn haren in den wind en een
pUp in zUn mond, zoo’n meester, die je al§
je kameraad beschouwt in het vrUe uur,
maar waar je wit een ontzag voor hebt,
als hU voor de klas staat. Meester Brille
stein had een stuf boordje om met omge
slagen puntjes, een jas met pandjes en
knoopschoenen. HU had een bril voor op
zUn neus en een pen achter zUn oor. En
zoo je ziet, gaf hU nog strafregels!
Toen men niets anders meer hoorde dan
het gekras van de pennen over het papier,
ging zachtjes de deur open en sloop op z’n
teenen Koos Timmes naar binnen. De oogen
van meester Brillestein richtten zich naar
de deur en bleven rusten op een armelUk
hoopje mensch; een onooglUk ventje met
een veel te groot, plat, bleek hoofd met
peenharen, korte beentjes en een rond
lUfje.
„Zoo Timmes," sprak, de meester plech
tig, „komt u eens voor de klas en vertel
me, of u de school soms beschouwt als een
herberg, een speelplaats of een kermistent,
waar men naar welgevallen kan komen en
gaan? Sinds twee weken komt u op school,
op welk uur het u aanstaat."
Het had er allen schUn van, dat Koos deze
woorden niet begreep. HU knipperde eens
met zUn oogjes en deed zUn mond niet
open.
„U woont nog voorbU de herberg Bosch
lust?”
„Ja, meester,’* fluisterde Koos.
-'„Nu, vandaag is het Maandag. Morgen,
Dinsdag komt u op school met uw vader,
begrepen?”
,Jk heb geen vader, meester.”
MUnheer Brillestein schoof zUn bril eens
De bruggenbouwer aan het werk tijdens de zandwedstrijden voor
de jeugd, welke Woensdag te Zandvoort werden georganiseerd
door de Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer
