wtfiaal van den da$
A N T H O N Y
EDEN
H
De avonturen van een verkeersagentje
alleabonné’s F 750.-F 750.-F 250-
V
ORRIE
Vertegenwoordiger
eener generatie
DONDERDAG 11 AUGUSTUS 1938
Kath. Ned. Boeren-en
Tuindersbond
Uit het jaarverslag 1937
I
Eew kleine
vergissing
Hankau
r.
1
(Wordt verwin»
I
5
I
I
e
n
n
r.
r.
e
J.
DOOR
CHART.ES
GARVICE
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET^ ONGEVAL
I
t:
landgenooten werd hü steeds
weerstand van zün suster
I.
I.
aanvaard;
OU vier
Maar
el
1.
K-
5.
II
I
L
van zeggen natuur-
ik dacht, dat je van
baan meeliepen, daar zü graag wilden zien hoe die wedstrijd
afliep.
Nu waren ze bij de sloot gekomen. De matroos was iets voor.
HU maakte geweldig groote passen, doch ook de Pierrot stond
zün mannetje. De lampjes van beiden waren nog heel. Het w*>
dus aeer spannend.
J
K
i-
L
1
n
is
J.
f.
het telegram kwam om
JU en zij verloofd
Blijkens het verschenen jaarverslag vwi den
Kath. Ned. Boeren- en Tuindersbond over 1937
is deze centrale landbouworganisatie, die op
zoo velerlei gebied haren Invloed doet gelden,
als volgt opgebouwd:
T,
I.
L
1.
1
8.
St
s.
s.
E
n
J.
DE LANDMETER.
„Ach man, ga toch uit den weg, ik
toch geen fotograaf l"
te Elndho-
Centrale
1
I
i
I
echter hield bet met de jongere generatie en een
kroot deel der publieke opinie, die van oordeel
waren, dat de Britsche leeuw gerust eens de
tanden mocht toonen. Het gebit was echter niet
erg imponeerend en dit feit maakte zijn po
sitie des te moeilUker
k
i.
n
a
L
B.
Cen-
itfl
M
3
i;
n
i.
I.
k
i,
..-(artolljk denk
,<ric naam van aNo
Jaden der grosse
whondeniofnllle
„vobr het trapje op
„aw vaecrsm, zoodot
Jmz loven vos een
„mijner, soms erg
„roekelooze. neven
BorgmaatschappU
Accountantsdienst
en Tuinders-Onderllnge;
stomme bevestiging en hü wist, dat zij de waar
heid sprak.
„Oroote hemel," barstte hü uit met gebalde
vuisten: „dan dan is er ergens een door
gestoken kaart geweest!" HU bracht zün hand
aan zijn voorhoofd en staarde voor zich uit.
„Een doorgestoken kaart. Lorrie Lorrie!"
ZU schrok terug. zü wist wat er komen zou
en was bang voor zijn vraag
„Lorrie, wie kan dit hebben gedaan? Je hebt
mU dus niet in den steek gelaten? Je was me
trouw?"
„Trouwer dan JU." antwoorde ae.
„En en o hemelen ik had te laat kun
nen xUn! Lorrie, lieveling! Mün schat! Vertel
me nog eens dat dat Je me toch liefhad
dat je me nog liefhebt!
In
daardoor
met het
Neville Chamberlain bleef in deze moeilijke
dagen, waarin de Spaansche burgeroorlog, de
Itallaansche dreiging om dg Middellandsche zee
en de Duitsche in Mldden-Europa zoo goed als
bet Japansche gevaar in het Oosten hun scha
duwen wierpen den protégé van zün broeder
Aurten steunen. Deae kreeg zün eigen taak in
het nieuwe régime, dat een zekere concentra
tie van macht in de nanden van den premier
met zich had medegebracht. De Foreign Secre
tary ging met zijn problemen meestal dadelük
naar Chamberlain, en een snelle beslissing werd
dan getroffen. Deze werkwijze had vele voor-
orelen,zoolang tusschen beiden geen ernstige
,-:i.n t verschillen oprezen. Maar deze bleven
niet uit wegens de vermelde tegenstelling tus
schen een voorztchtigheidspólitiek en die van
Eden, welke soms meer op daadwrerkelüke in-
ankau, de oude stad aan den Jangtae, lan
ger dan een half Jaar het hoofdkwartier
van maarschalk Tsjang Kal SJek. wordt
thans ook ernstig door Japan bedreigd en staat
daarom in het centrum der belangstelling.
Tot lederen Chinees, wien dit bericht be
reikt, dringt het nu pas goed door, hoe ver de
vUand zijn onmetelUke vaderland reeds is bin
nengedrongen. De grootste stad van Centragl-
China. dat is Hankau. Het ligt te water onge
veer drie maal zoo ver van Sjanhal als Nanking
de voormalige hoofdstad van de Nationale Re-
geering. Zelfs een modern, snelvarend stoom
schip had nog 80 uur noodig om langs den
Jangtae van Sjanhal naar het hart van Cen-
traal-China te komen.
De naam van de stad wordt eigenhjk Han-
k’ou geschreven, terwijl de post de aanduiding
Hankow gebruikt. Vertaald beteekent deae
naam Hanmond, wat eraan herinnert, dat deae
hoofdstad van de Chineesche provincie Hoepe
gelegen is aan de samenvloeiing van de Han-
Wlt als een geest hief ze haar hoofd op, dat
een oogenblik als een geknakte bloem op zijn
borst had gelegen en kuste hem.
Een oogenblik rustten hun lippen op .elkaar
Het was het droevigste moment, het oogenblik
dat twee harten moesten scheiden. Toen, lang
zaam, maakte hü. volkomen gebroken, met een
kreet van ellende haar armen zachtjes los van
zUn hals en ging heen.
„Lorrie! Lorrie!” riep een stem uit de deur:
„Waar ben je?”
Het was Greta in haar witte japon. Achter
haar stond Seymour Melford, bleek en angstig.
„Goede hemel!” riep Greta uit, toen ze haar
zag „Ze is buiten in die kou. Kind!" ging ze
voort toen Lorrie langzaam en traag op ben
toekwam, „wil je een kou op je hsda halen? Q,
Onder zulkea omstandigheden is e- voor den
jongere geen keus als zijn overtuiging sterk is.
Eden nam zijn besluit in alle kalmte. Zijn
vrienden in het Kabinet betreurden zijn heen
gaan, maar gaven toe, dat een scheiding onver
mijdelijk was. Ook oudere ministers hadden hem
gaarne zien blijven, en trachtten hem hiertoe
over te halen. Evenwel zonder succes. ..Het Is
eenter onvermijdelijk," zoo zegt Victor Gordon
Lennox aan het slot van zijn beschouwingen,
„dat hij zal terugkeeren, zij het slechts omdat
hij de natuurlijke vertegenwoordige- is eener
generatie, In wier handen volgens den normalen
gang van zaken het politiek bewind noodzake
lijk moet overgaan. Bovendien wordt hij gerug-
gesteund door Lord Baldwin, die nog na zijn
aftreden een Invloedrijke figuur in Britsche
conservatieve kringen gebleven is. Lord Bald
win heeft zijn vroegere politieke testament her
zien waardoor Sir Samuel Hoare tot leider der
Conservatieven nè Neville Chamberlain werd
benoemd. De naam van Hoare Is uitgewischt en
die van Anthony Eden er voor in de plaats ge
komen.”
hoe kan je toch zoo dwaas zijn?"
„Lieve Lorrie!" mompelde Seymour Melford,
terwijl hi) haar arm door den zijnen trok. He*
kan je toch zoo zorgeloos zijn? Je gezicht te
sneeuwwit! Heb je een spook gezien?"
„Ben Ik wit?” zei ae met droge lippen, „Ja.
ik heb een spook gezien, dat ia het. Maar”
met qgn wilden lach „wees maar niet baas;
het is weg en wü niet terugkomen het aM
niet terugkomen!"
Anderhalf uur later rinkelde de huistelefoon.
Stoor me niet, asjeblieft! schreeuwde hjj
terug. Ik heb je toch gezegd, dat ik van
middag niet te spreken ben.
Neemt u mij niet kwalijk, meneer, maar
uw zuster is aan de telefoon! antwoordde de be
diende.
Hè? Wat? Mjjn zuster?
Haastig schakelde hjj over.
Hallo! Annette ben Jij daar?
Annette was uiterst opgewonden en sprak on
begrijpelijke taal. Ze zei. ze was een beetje la
ter thuisgekomen de deur stopd open alles
was overhoop gehaald Inbrekers waren er
geweest.... HU begreep er niets van.... En of
hü onmiddellUk naar haar wou komenNu.
dat deed hü
Annette stond aan de deur doodsbleek. Ze
greep hem bjj z'n arm en trok hem mee. Binnen
leek het alsof er een aardbeving had plaats ge
had. Alle kasten waren opengehaald en de laden
leeggemaakt en overal lagen allerlei dingen ver
spreid.
M n juweelen! jammerde Annette. En
het geld, en de effecten er is niets meer
tte allemaal weg!
Olivier begreep alles. ZUn zuster was beetge-~
nomen Ingepalmd door de mooie strUkages
van dat heerschap, dat zUn Ujd had afgewacht,
om zijn slag te slaan. En hü, stommeling die hü
Gewone leden: de NC.B Noordbrabontsche
ChrlstelUke Boerenbond) met 288 afdeellngen
en 37107 gewone leden; de L.L.T.B. Limburg-
sche Land- en Tuinbouwbond) met 178 afdee
llngen en 18138 leden; de A.B.T.B. (Aartsdio
cesane Boeren- en Tuindersbond) met 203 af
deellngen en 12310 leden; de LTB (Land- en
Tuinbouwbond te Haarlem) met 150 afdeellngen
en 8353 leden.
Buitengewone leden: de Coöperatieve
trale Boerenleenbank te Eindhoven met
aangesloten plaatselUke banken met 75283 le
den; de Zuid-Nederlandache Zulvelbond te
Roermond, met 92 fabrieken met 28792 leden;
de Brabantsche Zulvelbond met 51 fabrieken
de Nederlandsche Landbouwbank te Amster
dam met 19 bUkantoren en correspondent
schappen; de Boeren- en Tuinders Onderlinge
te s-Gravenhage met 750 plaatselUke afdeelln
gen en 28884 leden: de Coöperatieve Roermond-
sche Eiermijn te Roermond met 250 afdeelln
gen met 20009 leden; de Coöperatieve Veilings-
vereenlging te Venlo met 138 afdeellngen met
13100 leden; de BorgmaatschappU van den
Kath. Ned. Boeren- en Tuindersbond te Eind
hoven; Pensioen verzekering Jan Truijenfonds
te Roermond met 85 vereeniglngen met 307 ver
zekerden.
zijn plotselinge vreugde kwam hü met
uitgestrekte armen op haar toe. Maar zü week
achteruit en hief haar hand op, die blank als
marmer scheen In het licht van de maan, om
hem terug te houden.
„Neen, neen," zei ze. „Raak raak me niet
aan. Het is waar! Maar het is te laat!”
HU bleef staan en liet zün armen zakken.
„Wat bedoel je?” zei hü scherp. „Waarom
is het te laat? Je bent niet getrouwd. Als het
waar is, dat we werden bedrogen en dat dat
je nog altijd van me houdt” HU zweeg en
keek in haar oogen, alsof hü In haar ziel wou
lezen en zü sloeg haar oogen neer. .Je houdt
van me!” riep hü uit. „O Lorrie, kom bU me!"
„Neen, neen,” hUgde ze. „Neen, het is te laat.
Ik ik kan niet bü je komen. Ik moet mor
gen saet Seymour Melford trouwen. O Guyl Ik
Is het dan.... Is het dan werkelijk--**
Moet ik den diefstal aangeven? stamelde hü-
Bedoel je dat écht?
Nu begin je elndelUk verstandig te praten!
riep Annette. NatuurlUk bedoel Ik dat. En
gauw een beetje!
OUvier liep naar de telefoon.
Dus maar een gewone dief! zei hij op
gelucht. Jammer dat je wat lang ultbleef van
middag. Annette! kon hu niet nalaten er met
een veelbeteekenenden blik aan toe te voegen.
Bemoei JU je met je eigen zaken, hè? beet
ze hem toe. Zorg maar dat we zoo gauw mo-
gelUk ons boeltje terugkrUgen
beloofde niets
te vertellen
waren."
HU deed een stap naar haar toe, Neef toen
staan, lijkwit met vlammende oogen.
„Is dat waar?” zei hU schor.
Z» hief haar oogen op tot de stfae In
misschien troost geeft, kan je me gelooven, als
Ik je zeg. dat wanneer je me trouw was geble
ven ik liever alles alles had zien Ineenvallen,
dan jou te verliezen. Maar ook viel hU zich
zelf in de rede. „Wat geeft het of ik al boos op
je ben. Je handelde als een echte vrouw en
meer valt er niet over te zeggen."
„Neen, meer niet," zei ze met een heesche
stem, die desondanks als muziek in zUn ooren
klonk, .alleen dit, Guy we hebben ons alle
twee vergist.”
HU lachte bitter.
„Ja, dat is jouw nuu
lUk. Ik heb me vergist,
me hield. NatuurlUk."
„Ik ik bedoel het niet zoo,” zei ze wan
hopig. „Ik bedoel, dat je Je vergist hebt toen Je
dacht, dat datt
„Ga voort,” zei hU somber, „het is het laatste
gesprek, dat wU samen zullen hebben voor-
looplg, zou ik zoo denken. Ik wou, dat ik kon
zeggen voor eeuwig,” voegde hu er wanhopig bU.
dat ik met Seymour Melford verloofd
was, vóór JU iU Diana vroeg om je vrouw
te worden.”
„Wat!” riep hU uit op zochten, masu- door
dringenden toon.
.Het is waar," zei ze bevend. ,Jk ik
voor
dat
Het jaarverslag deelt naar aanleiding dezer
verandering in de departementen dan mede:
..BU het bestuur der R.K. StaatspartU (in welks
program was opgenomen ..zoodanige hervor
ming van het Dep. van Landbouw. Handel en
NUverheld. dat het zich onverdeeld kunne WU-
den aan de belangen van den landbouw en aan
verwante vakken van volksbestaan") werd een
schrijven ingediend, waarin werd betreurd, dat
de R.K. StaatspartU dit elndelUk verwezenlUkt
programpunt had prijsgegeven, zelfs zónder
overleg met den K.N.B.T.B. (Kgth. Ned. Boe
ren- en Tuindersbond), op wiens aandrang vóór
jaren terug dat punt in het programma was
opgenomen.”
Instellingen
ven; Centrale
Pachtraad: Boeren-
BedrUfszlekenkas; Weekblad De R. K. Boeren
en Tulndersstand; R. K. Opleidingsschool voor
leeraressen bU het Landbouwhuishoudonder-
wUs te Posterholt: Stichting Eigen Huis te Wa
peningen
Uit het jaarverslag blUkt voorts, dat ten tUde
van de formatie van het thans aan het bewind
zUnde kabinet door den Kath. Ned. Boeren- en
Tuindersbond bU den formateur Dr. ColUn po
gingen werden in het werk gesteld om het De
partement van Landbouw en Vlsscherü te hand
haven. en wel hoofdzakelUk om de drie volgen
de redenenle omdat de land- en tuinbouw nog
steeds werd geteisterd door de crisis en dat In
verband daarmee moeilUke en ingewikkelde re
gelingen noodig bleken; 2e omdat er sprake was
van ombouw van het uitvoeringsapparaat; 3e
omdat het vraagstuk der kleine boeren steeds
dringender om oplossing riep. Gemeend werd,
dat, met vele andere, deze belangrUke zaken de
aandacht en de werkkracht van een geheel per
soon als minister eischen.
(Zooals bekend, werd het zelfstandige depar
tement van Landbouw en VisscherU opgeheven
en samengesmolten met dat van Handel. NU-
verheid en Scheepvaart tot departement van
Economische Zaken.)
Kiangrlvler en den Jangtseklang. Door zUn gun
stige ligging aan den Han-Klang. den Jangtse-
klang en het Toeng-Ttngmeer kwam Hankau
reeds In oude tUden tot bloei. Ook In vredes
tijd stroomden hier de Chlneezen uit alle pro
vincies bUeen. Doch de oorlogsgebeurtenissen
van het afgeloopen jaar hebben deze stad tot
vergaarplaats gemaakt van allen, die met
maarschalk Tsjang Kal Sjek besloten waren,
zich tegen den Japanschen aanvaller te ver
zetten.
was, had hem in een stoel gezet en rich op va-
derlUke wUze met hem onderhouden.
Arme Annette! zeide hU. Wat een te
leurstelling roer je! (Ze keek hem verbaasd
aan). Kom. kind, we sullen er maar niet ver
der over spreken. Dr zal wel zorgen, dat alles
zoo stil mogeUjk....
Zeg. OUvier, waar heb je *t over? riep An
nette uit. Ben je gek geworden? Of ben ik
gek?
Zoetjesaan kwamen de gemoederen tot
-en. Toen volgden
ladere verklarin
gen Annette
voelde zich diep
releedigd. Olivier
rad zich voorge
nomen niet dra
matisch te wor-
denmsar dezen
verbUsterde hem.
terventle aandrong Al spoedig werd het duide
lijk. dat de Britsche buitenlandsche politiek
door twee tegengestelde strevingen werd be-
beerscht: één van het Foreign Office, en één
uit No. 10 Downing Street. Een botsing was
niet te vermUden
moet, ik moetl Vraag me niet waarom. Geloof
me alleen maar als je wilt en kunt. Ik ik was
je trouw. Ik kan je niet voor de laatste maal
laten gaan met de gedachte, dat ik je ontrouw
was. Ik ben je trouw geweest! Maar het is te
laat. Ik moet ik moet met hem trouwen.”
HU stond haar een oogenblik gretig op te
nemen, toen lachte hU bitter.
.Juist," zei hU. „Je zegt, dat je me lief hebt.
Dat denk je, maar het is niet waar,- Lorrie. Je
hebt het geld van Melford lief en alles, wat je
daarvoor kunt krijgen Ik verbaas me er niets
over, dat je weigert dat te rullen voor mU. Wat
was ik een ezel om hier te komen! Vooruit, Ik
zal je nooit weer lastig vallen. Ik ga nu heen.
Trouw met hem! NatuurlUk aal je met hem
trouwen, welk meisje zou dat niet doen? Ja, ik
zal nu gaan. Vaarwel!"
HU wendde zich om bleef staan.
„Ik ik ben bang, dat ik vanavond erg ruw
ben geweest. Lorrie. Je moet het me maar ver
geven. Ik.och, ik weet niet goed wat ik doe,
zie je. Het is zoo hard om je te verliezen, om
te bedenken, dat degene, die van mU zou zyn
geweest, morgen van iemand anders zal Jjn.
Morgen. Ik wou. dat we morgen allemaal dood
waren voor het zoover komt! Ach” want er
ontsnapte haar een snik vergeef het me
maar. Ik.... ik wensch je alle geluk. Ik....*
hU zweeg plotseling en terwUl hu naar haar
toeging, nam hU haar in zUn armen. „O lieve
ling. MUn lieve, lieve meisje!" zei hu heesch.
..Hoe kan ik je opgeven. Hoe kan ik je laten
gaan? Geef me één kus Lorrie, één tan, de
laatste, de aUerlaaister
-•-5 en ander zou misschien een heele scène
H gemaakt hebben Olivier niet aldus. HU was
eerder geneigd tot berusting. Alleen: die
vreeeelüke onzekerheid. Die kwelde hem.
Olivier Scott was ver in de veertig en een keu
rig en bezadigd rnensch. HU was er in geslaagd,
om van niets iets te werden langs eerlüken
weg woonde met zUn Jongere zuster in een
eigen huisje, had een flinke rekening op de
bonk en ten overvloede nog een aardig centje
aan contanten en effecten in zUn brandkast.
Annette, zUn zuster, was een knap ding, en.
zooals gezegd, een aantal jaren jonger dan hU
Binds jaar en dag was alles goed gegaan met
haar maar nu.
KUk, dat zat zoo. Een maand of drie geleden
was Annette anders geworden. Ze gst meer geld
uit (voor richself), ging elk oogenbUk'naar de
kapster, bracht veelvuldige bezoeken aan een
schoonheidsinstituut (alsof ze dat nog noodig
had!), gebruikte fijne parfums, enz. En als
of dat nog niet voldoende was als hU in den
namiddag thuiskwam, had hü al een paar keer
een lucht van sigaretten in huls geroken. Boven
dien was Annette den laatsten tijd erg zenuw
achtig en geprikkeld.
We boeven er'maar weinig van te zeggen;
zelfs een blinde zou het zien OUvier was niet
blind. Hü trachtte veeleer redelük te zün. Hü
was zes-en-veertig en zün zuster zeven-en-der-
tig. Dat mocht jiü niet vergeten. Ze deed het
huishouden en voortreffelük maar mocht
ze daarom geen hart hebben? Wat zou het leven
zün. als er alleen maar koude pUcht bestond!
Hü dacht met weemoed terug aan de vroegere
jaren van zün vrijgezellenbestaanMaar dat
hü zoo heelemaal buiten alles gelaten werd, die
gruwelUke onzekerheid! Onzekerheid is net als
klespün: as laat je niet met rust.
Op zekeren dag, na het twaalfuurtje, was An
nette buitengewoon zenuwachtig. Aan tafel had
ze weinig gezegd en nog minder gegeten. Daar
na had ze haar mooiste japon aangetrokken.
Toen nam OUvier een beslissing. Hü wendde
barstende hoofdpUn voor (hü, die een üzcren
gezondheid had) en zei. dat hü dezen middag
thuis zou blüven. En kUk. Annette begon bet
hem uit zün hoofd te praten, op alle mogelüke
manieren en spotte er zelfs een beetje mee;
kortom, ze trachtte hem te overtuigen, dat hü
niets mankeerde en dat hü veel beter naar zün
werk kon gaan Ze ging zelfs met hem mee.
zoover. ,JDet is het bewüs, dat te het bewUs!"
dacht haar broer onderwül.
BU de deur van zün kantoor namen ze af
scheid. Maar OUvier liep naar den achteruit
gang. sprong in een taxi en vloog naar huis. Hü
zou zich verschuilen. Waar? In een kast, na-
tuurlük. Het was wel een beetje belachelük,
maar het moest. HU wilde dien vent wel eens
zien. Want dit stond voor hem als een paal
boven water, dat dié vanmiddag sou komen.
Eerst moest Annette natuurlük nog terug ko
men. maar dan.
Langzaam gingen de minuten voorbij. Elnde
lUk hoorde hü geritsel aan de deur van de tuin
kamer. waarin hü zich verdekt had opgesteld.
Dat was Annette, natuurlijk. Annette? Neen, hü
was het! Wat een brutale vent! OUvier sprong
uit de kast te voorschUn en versperde hem den
weg.
De ander wilde teruggaan,
wenkte hem gebiedend.
Beste heer, zeide hü, laten we bet leven
bepraten als man tegenover man.
Hü sloot de deur en deed den ander plaats
nemen. De arme OUvier! HU was streng, maar
hü had een goed hart. HU keek zün overbuur
aan. Wat een knappe jongeman èn slank èn
elegant! Werkelük, Annette had een goeden
smaakEn hU begon de zaken uiteen te zet
ten. Hielden ze van elkaar? Als ze maar geluk
kig werden! HU zou wel een goed kosthuis vin
den. wie was hü, dat hü den weg tot het geluk
zou willen versperren? w
De ander was zichtbaar in de war. Hü wilde
ontkennen, maar sprak zichzelf tegen. Doch OU
vier had begrepen wat zün plicht was.
Neen, zwüg, zegt u niets meer, geen woord!
zeide hü- Ik ga nu weg en ate Annette straks
komt, zet u maar uw beste beentje voor.
Aandoening belette hem verder te spreken. HU
verUet het huls, dat weldra niet meer zün huis
zou zün, en ging weer naar zün kantoor. Doch
het duurde gergpnen tüd vóór hü weer eenigs-
rins met zün hoofd bü zün werk was.
•Jk wist wel, dat je dat zou zeggen,” ant
woordde hü bitter Ik wist, dat je dat excuus
maken en het me in mün gezicht zou
maar ik was niet ontrouw. Neen Lorrie."
“11 noemde voor het eerst haar naam sinds hü
“sar had aangesproken en zü voelde weer de
"rie bekoring van zün stem uitgaan.
Jk was door dik en dun met je meegegaan,
■“•al had het een totale Ineenstorting van
"*tchan> tengevolge gehad. Ik gaf mün vader
J^n.. een maand weg te blüven. omdat ik
“t hem niet goed kon weigeren, maar ik bleef
«an jou vasthouden. Ik was van plan bü Je
?kotnen als de maand om was en te zeggen:
ik ben een arm man, maar ik zal je
■“Ukklg maken, als je je woord wilt gestand
“on en met me trouwen.”
-Meende Je dat
Teraeker je, dat ik het meende. Waarom
«o je er aan twüfelen?" vroeg hü driftig.
legde haar hand op het muurtje en
er zwaar op.
hebben me verteld," zei ze aarzelend,
,3e zeiden dat dat Je ver-
Ws op Diana Ze kon niet verder
•teken.
*Z» hebben je verteld herhaalde h«. „Wie
Van de kust komend, riet men Hankau ate
een Europeesch aandoende stad voor zich lig
gen. Waar tientallen jaren geleden nog mod
derige oeven het gele water omzoomden, loopt
thans boven het hoogste waterpeil een 4 KÜC.
lange kade, van de internationale nederzettingen
naar het beroemde gebouw van de zeedouane,
de ..Bund" Direct achter het douanekantoor
begint de Chineezenstad met haar 8 tot 7 ver
diepingen hooge kantoorgeboowen en bank
paleizen. Een warnet van smalle straatjes sa'
steegjes omringt deze paleizen, alsook de bul-
tenlandscbe consulaatsgebouwen. In dit laby
rinth klopt het echte, bonte Chineesche stads
leven, dat met geen Europeeechen maatstaf te
te meten. Voor den internationalen handel
staat Hankau pos sedert 1881 open en eerst
sinds 1911 beschouwt men in China Hankau ate
stad. Dit te te merkwaardiger, als men weet,
dat Hankau In het midden van de 19de eeuw
meer dan een mülloen Inwoners had. Bü de
revolutie van 1851/'84 werd de stad echter plat
gebrand en geplunderd, hetgeen rich herhaalde
bü de revolutie van 1911. Welk lot zal deze veel
bezochte stad thans weer staan te wachten?
Tst aftreden van Anthony Eden bü het
L-l Britsche Foreign office op 2o Februari
1 1 1938 maakte voor het eerst aan het groot-
N» deel van het publiek duldelük, hoe er een
^perpe en wüder wordende kloof bestond tus-
Kben bet politieke denken van een jongere en
oudere generatie. De reden van dit aftreden
jeek voor velen duister en zelfs onvoldoende te
rtn. ook voor sommige van zün beste vrienden
en mede-ministers. Maar het geschilpunt, zoo-
,i« Eden dit zag, omvatte meer dan de vraag
of de Engelsche regeerlng al dan niet onder-
MndeUngen zou aanknoopen met de Itallaan-
mbe, op de voorwaarden die deze wilde stellen.
Aldus Victor Gordon Lennox in een artikel, dat
m bet laatstverschenen nummer van Foreign
gffslis verscheen, en een duldelük beeld van
dn persoon en het werk van Anthony Eden
verschaft.
Zooals bekend te, werd diens aftreden veroor-
mskt door een geschil met den premier, Neville
Oamberlain. Deze laatste was büna vüftlg.
toen hü zich voor het eerst in de openbare poli
tiek Een hard werker met groote gaven,
pram Chamberlain tot het hoogste staatsambt,
vervuld van de gedachte dat hü den vrede in
gtiropa zou kunnen bewerken. Zonder büzon-
dere Kennis van internationale problemen ge-
lootde hü toch duldelük den weg te zien waar-
jmtgs uitkomst kon worden verkregen.
Toen Neville Chamberlain op 49-jarigen leef-
tgd zün eerste succes bu de Parlementsverkle-
gngen boekte, kwam de 21-jarige Anthony Eden
Ut den oorlog terug als Brigade-Majoor met
Bet Militaire Kruis, en begaf zich weer naar
Oxford om zün studie der Oostersche talen te
hervatten en in vrüen tüd zün liefde voor de
binst te voeden. Nadat rijn opleiding die de
eenigszins büzondere bekwaamheid van Perzisch
te spreken in zich besloot voltooid was, deed
Eten, nu 34 jaar oud, zün eerste.en ongeslaagde
peging om in hét Parlement te komen, als ver-
Ugenwoordiger van een mündistrict in Dur
ham. Het volgende jaar trouwde hü, en in den
herfst kwam hü in het Parlement namens War
rick en Leamington, een bekoorlük plattelands-
dtatrict
Anthony Eden had op 26-jarigen leeftüd door
Mn Internationale belangstelling weinig ge
meen met den 55-jarigen Neville Chamberlain,
die worstelde met binnenlandse!) woninggebrek,
het brengen van eenheid in. plaatselUke belas
tingstelsels en andere problemen van dien aard.
Het was tot Neville's halfbroeder Austen, dat
Eden zich wendde als tot den ouderen staats
man, die hem het best zou kunnen helpen in
zijn streven om zich aan buitenlandsche politiek
te gaan wijden. HU slaagde er in Sir Aus
tin. toen Foreign Secretary, er toe te brengen
hem te benoemen tot Parliamentary Prlvat-
Secretary. een ambt, dat niet werd bezoldigd,
maar onvergelükelüke kansen bood om met het
werk van bet Foreign Office van dichtbü ken-
nti te maken, en om uit de eerste hand alles te
vernemen wat er in de wereld gebeurde.
Misschien was het gebrek aan inzicht al
ias Lennox bü sommigen van ons, die toen
over politiek schreven, dat wü den jongen Eden
niet aanwezen als een coming man in bet Brlt-
eehe openbare leven. Maar de daarvoor benoo-
digde karaktersterkte en streving vielen ons
Biet op. Persoonlük herinner ik mü dezen aan-
luimenden, Foreign Secretary ate een ietwat
■rekke figuur, met gebogen gestalte en de ver-
Mhoeide oogen van een student eerder dan den I
bevelenden blik van een leider. Het geheugen
kan bedriegen of de waarneming kan opper
vlakkig geweest zün. In elk geval: tien jaar
hter had hü aan ulterlUk voorkomen gewonnen
kt rechte verhouding tot zün toegenomen ge
rit en büna koppige beslotenheid om de poli
tiek uit te roeren welke ieder ate zün werk bs-
Khouwde.
Eden was representatief voor rijn generatie:
8b van na den wereldoorlog. Eerst werd deze
bezield door een idealisme dat groeide uit af
koer van de beestachtige verschrikkingen, die
■en had meegemaakt. Toen groeide het besef,
dat de wereld wüzer geworden was, en de Vol
kenbond leek een uitstekend middel om gewa
pende conflicten door vreedzame onderhande-
Itag te voorkomen. Vooral toen in 1928, na het
verdrag van Locarno, ook Duitschland daartoe
was toegetreden. De jongere Engelschen ver
wachtten dan ook veel van Genève, en kwamen
er vaak toe Frankrük te beschouwen ate
een obstakel tegen het streven van den Bond,
door de bewapening die dit land bleef onder-
touden.
Anthony Eden echter werd, onder de leiding
van Austen Chamberlain, wüzer dan sommigen
«üner generatie in zün opvatting omtrent dlen-
•ten, die Frankrük aan zün vaderland bewees.
Terwül hü geen bijzonderen haat tegen
Duitichland koesterde want het lag niet In
den aard van den Engelschen soldaat zulk
«m wrok te blüven bewaren erkende hü de
•aarde der Fransche vriendschap voor zün
bod. Hü zag den dag naderen waarop Duitsch-
bnd veel van zün vroegere kracht zou hebben
herwonnen. Zün historische studies maakten
het hem waarschünlük, dat Duitschland zich
•ter verheffen zou, desnoods tegen het vredes-
••even van anderen in. Intusschen scheen bet
P»ct van Kellogg en Briand de beste waarbor-
l<n daarvoor te bieden en de publieke opinie
*8 alleen zon aan helderen hemel.
wie? Maar het doet er niet toe, wie je dat
verteld heeft. Verliefd op haar! Als je een
vrouw zooveel vermüdt als je kunt; als je Jezelf
dag en nacht voorhoudt, dat geen macht ter
wereld je zou kunnen dwingen met ha*r te
trouwen, be« je dan verliefd op haar?”
,je je was lederen dag bü haar," zei ze
zwakjes.
,Ja. dat ontken ik niet Maar dat was mün
schuld niet. Ik zou lederen dag bü haar hebben
kunnen zün tot den Jongsten dag, maar ik ?ou
niet met haar getrouwd zün, voordat JU me in
den steek liet en dat weet je heel goed."
„Wacht eens,” riep ze wanhopig. Ik ik
begrijp je niet. Je zegt
„Ik zeg, dat ik besloten had om niet met
Diana Meiford te trouwen, niet om Latcham te
redden, zelfs niet om mün vader te redden.
Pas toén ik het nieuws hoorde, dat je met dien
valschen hond met zün gladde tong neem
mü niet kwalük, ik vergat dat je met Sey
mour Melford gaat trouwen.toen
Zü wendde haar hoofd van hem af, dat hü
de vreugde niet zou zien, die in haar oogen
kwam ondanks haar ellende. Hü hield van haar,
hü hield nog steeds van haar.
Hü stak de handen in de zakken van zün
ulster en bleef een oogenblik zwügend staan.
„Toen ik hoorde, dat je verstandig genoeg
was geweest om Guy Kendale zün congé te
geven voor Seymour Melford, wat kon ik toen
beter doen dan met de vrouw trouwen, die
tenminste mün vader roer een faillissement kon
behoeden? Toen ik Jou verloren had, hinderde
bet immers niet met wie ik trouwde? Ate hot Je
In de volgende jaren werd Eden te Genève
steeds meer een bekende figuur. In 1931 kreeg
7. eerste iw^èèringsambt door oenoeming
tot Ondersecretaris van Buitenlandsche Zaken.
In Februari van het volgend jaar werd de Ont
wapeningsconferentie geopend, waarbü Eden
een. voorname rol speelde. In de oogen van zün
landgenooten werd hü steeds meer de man van
den Volkenbond, de vereerde bevorderaar eener
vredespolitiek. Intusschen waren zün bewon
deraars er door Duitschlands uittreden uit den
Bond zich beter van bewust geworden dat er
gevaren op Internationaal gebied bleven be
staan. Eden bleef echter en werd steeds meer
de man. op wien zü hun hoop gesteld hadden,
die meenden dat deze gevaren door onderling
overleg konden worden bezworen.
Hierop bleef ook de politiek van het Foreign
Office en Anthony Eden gedurende de volgende
jaren gericht. Een gelukkig resultaat daarvan
was de vreedzame regeling der Saar-kwestle,
onder toezicht der mogendheden. Maar Düitsch-
lands strevingen begonnen Intusschen het Brit
sche publiek steeds meer te verontrusten. Ram
say McDonald werd opgevolgd door Stanley
Baldwin, en Eden benoemd tot „Minister voor
Volkenbondszaken" Bekend door geheel Europa
als de personificatie van Jong Engeland, zou
hü desnoods de wereld tot een strüd moeten
aanvoeren, als de verdediging van eenmaal ge
sloten verdragen dit veretechte. Het vertrou
wen, dat Anthony Eden genoot, bleek ook uit
de taak, hem opgedragen, een compromis
tot stand te brengen tusschen Mussolini en
Halle Selassie, in verband met den dreigenden
inval der Itallaansche troepen.
Tot dusver was Eden zeer gelukkig geweest
bü het bereiken van internationale regelingen,
waar de vooruitzichten donker leken. Doelbe
wustheid. geduld bü onderhandelingen en vast
beradenheid waren de büzondere trekken van
het rüpere karakter, dat hü op 38-jarigen leef
tüd had ontwikkeld. Bovendien was het gezag
van Engeland in dezen tüd te Genève nog hoog
in aanzien. Bezorgd om eigen veiligheid te
waarborgen hadden de kleinere staten In die
dagen één hoofddoel van streven; namehjk
de Europeesche toestanden te stabllteeeren
door rich Engelands hulp te verzekeren. Als
men naar hun argumenten luisterde, was het
onmogelük niet den Indruk te krügen, dat
het waar was wrat zü zeiden; en Anthony Eden
luisterde noodzacelükerwüze naar vele hun
ner. Het Britsche Kabinet, dat te Londen aetel-
de, was echter meer aan deze Invloeden ont
trokken. De meeste van zün leden hadden
slechts een rudimentair begrip van Europeesche
zaken, en allen waren min of meer bezield door
de vaste overtuiging, dat de Engelsche belan
gen op bet vasteland zich niet veel verder uit
strekten dan de Nederlanden. En
kwam Eden niet zelden in conflict
Kabinet.
Daarbü kwam dat het succes, door den Vol-
kenbondsminlster behaald, en de populariteit
welke hü genoot, niet nalieten de jalousie
van andere politici op te wekken. Misschien is
deze ook schuldig aan het feit, dat Eden naar
Rome vertrok met een aanbod, dat weinig kans
had door Mussolini te worden aanvaard; in
elk geval bewerkte zü. dat de geheime inhoud
daarvan werd afgedrukt in een Londensch Zon
dagsblad, terwül Eden in de Rome-express naar
het Zuiden reisde ZUn zending werd een mis
lukking: de eerste die hü moest Incasseeren.
HU bleef Intusschen getrouw aan zün stand
punt, dat de Volkenbond alle mogelüke mid
delen moest aanwenden om het Italiaansch-
Abessinische conflict te doen beëindigen. Toen
hü evenwel voorstelde den aanvaller met een
olie-embargo te beleggen, zei het Britsche Ka
binet duldelük: „Neen”. De oudere leden daar
van meenden, dat gevaren moester, worden om-
zeild, en in geen geval worden uitgelokt. Eden
ill'l
Tot slot van de wdstrijden een wedloop tusschen een matroos
en een Pierrot, waarbü alle dieren uit belangstelling bulten de
