Het derde landdaglustrum
3ïet wbfiaal van den dag
De avonturen van een verkeersagentje
E'
I-.-
I». o.
UITSTEKEND GESLAAGD
ORRIE
HANDEISWETEMSCMAPPEN
hxjji. veup
s
JEf
Strijdbaar katholicisme
Een gedeelte van de Landdagoptocht met vaandel» in de Spoorttraat
De
Jel
strydend volk
Strijdbaar Katholicisme
Op
Demping Gorechtkanaal
aanbeateed
Spreekuur directeur-generaal
der P.T.T.
I
Nu of nooit
Mr
Llnnh
I
DINSDAG 16 AUGUSTUS 1938
1200 a 1300 katholieken uit
het Noorderkwartier in
Anna Paulowna byeen
DOOR
CHARLES
GAR VICE
K-
Kr
Hierdoor bericht ik u, dat een belangrijke
spreken we niet i gCteCRend
dat komt later
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
4’
l»seM»sssss»IMS«»ms««*eetsee»eM»SMSe»M
over
Fi
komen.
HOOFDSTUK XXIV
write* vsa
een was et «n o*
Nu is het uur van de leeken geslagen; nu is
het de tyd van het priesterschap der leeken.
ontvingen bij H. Doopsel en H. Vorm-
sgaat om het zyn of het nlet-zijn van
j;
wil het openbare leven loe-tnaken van God
Men wil den godsdienst wegdringen van elk ter
rein der beschaving om op de puinhoopen van
het Christendom de wijsbegeerte der Revolutie
te stellen.
In pers, radio ep bioscoop maakt men een
nieuw front tegen God en Zijn Kerk.
Maar de Paus van de Ecclesia milltans, van
de strijdende kerk roept alle katholieken op,
om met hart en geest mede te strijden aan de
uitbreiding van het Godsrijk op aarde.
En er zijn bemoedigende factoren en hoopge
vende symptomen; bij velen komt het verlan
gen op naar het Licht; men erkent dat poli
tieke programma's geen nut hebben, als ze niet
den geest van Christus verkondigen: in Frank
rijk beleeft het katholicisme een heerlijk ré
veille.
Sir
had
DJ3J3. sulver? de portea.
htecht* ec aterkt de hukt-
wwfFlacons 73 et,
LlJO.nL 2JQ.
en
ge-
Daar
doen.
Lorrie had er intusschen meer dan genoeg
van gekregen van al die zwaarwichtigheid. Het
was nu al meer dan drie maanden geleden, dat
se er kennis mee maakte en er was geen boog-
Hjntje in de stoeien, geen gewreven knop van
VM
den 2
te Bei
in he
nlgde
Nad
ding
de An
niet a
selfs
met 1
Jeff
de re
fabela
Walkt
beide
eonde
De
«0
400
1 Boa
4 Ols
Ven
ting
4 Lac
3000
331 m
3. Kai
1X3 s
Spec
(V8)
Soper
5000
Syring
4 Meh
Hoo«
ter; X
1X5 m
MO
Walkei
Necker
Kogt
Woellk
meter;
4 x
134 M
Mndi
land K
KJ
o
De directeur-generaal der posterijen, telegra
fie en telefonie zal van Dinsdag 33 Augustus
as. af weder zijn wekeljjksch spreekuur houden.
Keesje, ons verkeersagentje, zit toevallig met de ster van den
maankoning. die hjj van den koning zelf heeft gekregen, in
de hand. Plotseling hoorde de verkeersagent den man fluiste
ren: „Als jullie eens een kijkje beneden in het water wilt
neanen, dan kun je gerust je gang gaan. Laat je maar sakken,
als je er lust in hebt.’’
De 15de Katholieke Landdag, welke giste
ren te Anna Paulowna werd gehouden, mag
een succes genoemd worden; het weer was
Meaal, de organisatie en het bezoek lieten
niet te wenschen over.
Vraagt on» UITVOERIG PROSPECTUS voor
HET KAN U EEN JAAR STUDIE SCHELEN I
Nooit kreeg het katholicisme zóó de ge
legenheid, om zijn slag te slaan. Maar
daarom moeten wy bezield zijn van de kem-
leuze: Alles herstellen in Christus; alles,
ons persoonlijk leven, ons gezinsleven, ons
sociaal en ons staatkundig leven. Nu meer
dan ooit moeten we deze gedachte tot gel
ding brengen. Aaneengesloten moeten we
staan, als bouwers aan het Godsrijk op
aarde, om uit den chaos van het moderne
leven een samenleving te vormen van ge
rechtigheid, liefde en vrede.
dat
sel.
het'ChA^Ohdom; zal de Kerk stand houden,
dan zal dat zijn door het Leekenapostolaat. Ka
tholieke Actie is niet anders dan Katholicisme
in actie; het geloof, dat wij bewaarden in de
schatkamer van ons hart, moeten wij uitdragen
naar buiten in het volle daglicht.
De 400 millioen katholieken beteekenen niets,
als zij niet geleid worden door den goeden geest,
als zij niet strijdvaardig zijn. Het getal zegt
niets; dat leeren ons Spanje en Oostenrijk,
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
in de menschen kan blijven verrichten en
ichten het Rijk van rechtvaardigheid, liefde
vrede. (Applaus).
Na de pauze, die werd opgeluisterd door het
annenkoor uit Behagen en de R. K. Harrno-
lekapel „Winnubst” uit Den Helder, was het
oord aan Jan Beerends, die sprak over
in een Jaar hou je me asm den praat met je
etenschappelijke proeven, waar je geld voor
oodig hebt, en nu durf je een hoop geld te wei-
sren. dien je in Je heele leven not niet bij
kaar hebt gezien
Maar. Myra, protesteerde hl) ontsteld.
Maar, Myra! lachte ze hem uit. Moet ik
lijn heele leven soms verknoeien met op jou
wachten? Dank je feestelijk, hoor! Het is nu
Lt» voor altijd, versta je me? JU komt nooit tot
m eind. Zoolang je leeft, zul je een sufferd
ij ven. Adieu!
En ze snelde de kamer uit.
De winter ging voorbij en het voorjaar brak
aan.'
In het salon van Manchester Square no. 37,
Londen, zat een mager, slank jong meisje m
een zwart merinos japonnetje. Het was Lorrie
Latimer. Zij was magerder dan toen we haar
Aan de hand van de geschiedenis schetste
>r„ hoe het volk van Holland steeds een ?trjj-
end volk geweest is, strijd voerend tegen de
ementen, het water en de stormen, tegen de
rerheerschers en tegen vervolgers. Maar ons
>lk heeft zich vrij gevochten en de katholieken
reden mee, omdat zij toen, evenmin als zjj het
ii willen zijn, geen tweederangsburgers waren.
Evenals zij mede-streden tegen het water? dat
onze dijken wilde breken, zoo streden zij mee
tegen onderdrukkers van onze vrijheid en voor
Oranje. Wij. katholieken zijn niet minder-
trouwe burgers en wij. de duiders uit die oude
tijden hebben, sinds het herstel van de Kerke
lijke hiërarchie, overal onze kerken weer her
bouwd, onze scholen en ziekenhuizen gesticht.
De vraag is echter niet: waren we er in de
historie, maar: zijn we er morgen?
In het openbare leven willen we pok zijn me
deburgers en medewerkers, als de Anderen; wij
zijn een volk, dat leeft. Door ons getal drukt op
ons de verantwoordelijkheid; als de communis
ten talrijk waren als wij, dan ou d*r iets gebeu
ren; maar nu w U dat getal hebben, moet het
nu blijven zooals het is? Neen, want er is nood,
geestelijke en lichamelijke nood en aan ons de
taak, om het gebod der liefde te beleven en te
doen beleven.
Wij. met onze verantwoordelijkheid voor de
zen tijd, moeten leven, denken en doen als
Christenen, we moeten meer zijn een kind
Gods, los van het aardse he; maar ook moeten
we zijn kind van ons volk en afwijzen alles, wat
aan ons volkskarakter vreemd is.
We moeten vormen een volkseenheid en een
zielen-eenheid met menschen ln-en-bulten-de-
kerk; passen we toch op voor geestelijk secta-
rlsme. Het gaat om heel ons volk. Onze gezond»
beginselen moeten we uitdragen, niet demon
stratief, maar vanzelfsprekend door ze in ons
dagelijkse!) leven in toepassing te brengen.
Wees 'n groot en dapper volk;, aldus ein
digde spr. hebt den dapperen moed vzn dij
kenbouwers, van gravers en van vechters in de
voorste linie; wees kinderen van God, wees
kinderen van uw volk; wees groot. (Applaus).
Nadat pater Aug. de Hart OJ M. uit Nieuwe
B. en W. van Groningen hebben aanbesteed
het dempen van het Gorechtkanaal en de ver
betering van den toegangsweg uit het Oosten.
Het aantal inschrijvers bedroeg achttien.
Het laagst werd ingeschreven door K. Even-
huis te Groningen voor f 302.500
Met gemengde gevoelens luisterde Myra naar
het verhaal, dat de Jonge dokter haar den vol
genden morgen deed. Het knappe meisje zat
thans op dezelfde plaats, waar de nachtelijke
bezoeker had gezeten. Deze, een afgezant van
staatsvijand no. zooveel, was te middernacht bij
hem gekomen en had hem tienduizend dollar
aangeboden, om een chirurgische operatie te
verrichten op het gelaat van zijn chef, teneinde
hem onkenbaar te maken.
Ik heb het niet kunnen aannemen, besloot
de dokter. Niettegenstaande mijn dringend
gebrek aan geld, voelde ik mij niet in staat om
mijn beroep te onteeren. En ik zou ook niet zoo
veel van je kunnen houden, als ik van je houd,
Myra, als je er niet precies zóó over dacht....
Myra was opgesprongen.
Idioot! riep ze uit, heesch van toorn.
Stommerik! Ben jij een man? Begrijp je dan
niet, dat je het had moeten aannemen? Heb
nauwelijks waren ze op den bodem van den vijver gezakt
of een finke snoek, om lederen vlsscher te doen watertanden,
kwam naderbij, besnuffelde den agent en het matroosje,
maar deed ze verder niks. Keesie vroeg: „Zeg, snoek, kun je
ons in beter vaarwater brengen, want we willen een tochtje
onder water maken en we zitten in de modder.”
waar 90 pet. katholiek is; de kracht van de
strijdende kerk ligt in het gehalte. De eer
waarden voor een vruchtbaar apostolaat zijn:
geen onverschilligheid en een kerngezond, on-
vervalscht, dlep-godsdienstig leven-volgens-ons-
geloof; een heerlijk samengaan van gelooft- en
zedenleer.
We moeten weer worden menschen van de
fiere, consekwente daad; w(j moeten den H. Cy-
prianus na kunnen zeggenwijkatholieken
spreken niet schoon, maar we leven schoon.
We zijn wel 1 n de wereld, maar mogen niet
zijn van de wereld; wij moeten zijn het zout,
dat het bederf tegen houdt. De geest van het
zuiver Christendom moet heel ons leven bezie
len. opdat wU-zelf en onze kinderen gevormd
worden tot Christenen uit één stuk, zonder
modern bijmengsel.
Niet de Kerk moet hervormd worden, maar
wU; de Kerk is jong en sterk en onverwoest
baar, terwijl het katholicisme van velen niet
meer Is dan een carlcatuur.
Wie in zijn huiskamer het Kruis heeft han
gen, maar de neutrale krant op tafel heeft lig
gen. wie voor het Altaar trouwt, maar in zijn
huwelijksleven Gods wet niet nakomt, wie in
de kerk naar het Evangelie luistert, maar het
in zijn sociale plichten niet nakomt, wie dage
lijks aan Jezus' liefdemaal aanzit en den plicht
van naastenliefde vergeet, dig maakt van zijn
katholicisme een carlcatuur; die is als strijder
niets.
Katholieken met «en dubbele moraal, één
voor den Zondagmorgen en één voor den Zon
dagavond. één voor zijn woonplaats en één voor
daarbuiten, dat zijn geen strijdbare katholie
ken. Wil de Waarheid triompheeren, dan moe
ten wij die levend houden in onze harten en
in die van onze kinderen; dan kunnen we het
geloof brengen naar die ernaar dorsten.
De strijdende Kerk gaat haar weg door de
eeuwen; mogen de kinderen van die Moeder
kerk toch vooral nu hun taak begrijpen en vol
voeren. Met geloofskracht, geloofsmoed en lief
de moeten we de aanvallen op de Kerk paree-
ren, opdat de Kerk haar zegenrijk werk tot heil
Zatst
»ockh<
schapp
betaalt
berg 31
•ec. Ve
Pen: a
•on 17J
Bovei
dor» ei
met zu
De i
Btrandl
4*3 sec
*4: Jai
*oop: L
Udman
»ec. Kc
P«n: B<
*1*1 M
Raymond zou haar niet terugzien vóór enkele
jaren waren voorbijgegaan. Uitgeput door maan-
denlangen arbeid en proefnemingen, was ny
werktuigelljk een cinema binnengegaan. De lens
en het witte doek hadden Myra’s schoonheid
zoo mogelijk nog weten te verhoogen. Geduren
de de jaren, dat hij op weergalooze wijze naar
het hoogtepunt van de chirurgie was opgeste
gen, waren hem menigmaal filmtUdachriften In
handen gekomen, met de laatste foto’s van Myra
Trent. Thans zag hij haar voor het eerst in haar
spel. En iets in zijn hart werd getroffen.
HO y,
®olian<
goudader in de Wheal Rose mijn is ontdekt
en dat uw aandeelen nu buitengewoon waarde
vol zijn. Wij wachten uw Instructies."
haar Hef, betooverend gezicht nog bleeker dan
het was. ZU zat zoo stil, dat het moeilijk te
beseffen was dat zij pas een paar maanden ge
leden de kwajongen van de pastorie te Carshal
was geweest, altijd klaar voor lederen guiten
streek.
Aan den anderen kant van het vuur want
in Manchester Square geloofde men in geen
voorjaar en liet de vuren branden tot het goed
en wel Juni was zat lady Collop.
Jacks beschrijving van haar was tot de letter
toe Juist.
Stel je een groote, dikke, oude dame voor,
gekleed in zwarte, geribde zij of in een andere
stof, die zoo stijf is, dat ze er uit zou kunnen
stappen en de japon nog stijf zou blijven
staan. Een geweldige muts draagt ze op haar
hoofd, zwarte zijden halve handschoenen en
stoffen schoenen. Haar gezicht ia dik en dom en
ze zou er vriendelijk uitzien, als ze niet voort
durend probeerde streng te kijken. Zoo is het
portret op ware grootte van lady Collop.
zij het een zonde vond om niets te
behalve op Zondag en als een mensch
slaapt, waren haar dikke kussenvormige handen
altijd bezig met het,maken van inktlappen voor
den eerstkomenden lliefdadlgheidsbazar.
De kamer was .gezellig" ouderwetse!) ma
honie, dat glom als een spiegel; stoelen bedekt
met afschuwelijk wollen borduursel, dat lady
Collop zelf gemaakt had toen de overleden en
diep betreurde sir Samuel, wiens portret aan
den wand hing, nog leefde. Rijkdom was ver
tegenwoordigd door een zilververzamellng, die
in al haar leelljkheid schitterde op een zijtafel
tje en door de diamanten ringen, die de dikke
vingers van mylady versierden.
t
de Phil
Phillpss
Uekwed
Mndschi
Hier i
Hoogs
O8V)
H mi
Me.; X
100 y,
Harp (i
H- C. vi
»sec.:
De Jonf
«lil
„Zeker, zeker," stemde de domine heesch toe,
terwijl hij de onuitgesproken vraag beant
woordde.
Sir Christopher nam den brief op.
Terwijl hjj dit deed ging de deur open en
kwam Lorrie binnen. Ze had nog altijd haar
bruidsjapon aan en er was afschuw en angst
in haar oogen te lezen.
„Lieve," mompelde de domlné, ..zou je niet
liever naar je kamer gaan?"
Zjj schudde haar hoofd en bracht haar hand
aan haar keel, alsof ze Iets wilde verschuiven,
dat haar het spreken belette.
„Neen," zei se. „Ik ik wü weten wat hem
doodde."
„Kindlief
ZU stak haar hand uit en wees naar den
brief.
„Toen ik binnenkwam las hij iets. Is het
dat? Wat is het?"
Sir Christopher keek den brief In, maar voor
h(j hem kon lezen, ging de deur open en kwam
Seymour Melford binnen.
H|j was bleek en bulten adem en toen hij
Lorrie zag. wankelde hjj en leunde tegen de
deur. -- -
„Wat is er in 's hemelsnaam gebeurd," hijgde het. laatst zagen en de zwarte japon maakte
hij. ,Js het is het waar?"
Lorrie staarde nog steeds naar den brief,
alsof ze Seymour niet had gezien of gehoord.
„Lees hem," zei ze heesch.
Sir Christopher schraapte zijn keel.
.Zeer geachte heer.
uit Alkmaar en Jan Beerends uit Bergen.
Behalve vele z.e. heeren pastoors uit ons
Noorderkwartier, geschaard rond den he. De-
G- Kujjs uit Behagen, zagen we den edel-
heer G. Lovink, burgemeester van
achtbaren
Anna Paulowna. het dageljjksch bestuur van
den Landdag van Westfriesland en voorts ka
tholieken uit Anna Paulowna. Breezand en de
dorpen rond Behagen; ook uit Den Helder
Texel waren ditmaal de landdagbezoekers
Een oogenblik zwegen ze; de domlné en sir
Chrlstbpher zagen elkander verbaasd aan
Lorrie zag >aoo wit als een marmerbeeld, haar
armen hingen slap langs haar lichaam.
Toen sprak Seymour Melford.
„Ik ik geloof, dat ik het wel uit kan ’eggen,
maar niet op dit oogenblik, liefste Lorrie, doch
wanneer er beter gelegenheid voor la,” zei hij,
terwijl hij naar haar toekwam.
ZU week niet achteruit, maar scheurde op
gewonden den sluier van haar hoofd en liet
dien aan haar voeten vallen.
Tegen drie uur werd de Landdag door den
heer Nolet uit Warmenhuizen geopend met den
Chr. groet, waarna de landdag voorzitter allen
hartelUk welkom heette, in het bijzonder den
h.e. Deken KuUs en burgemeester Lovink, dien
spr. hartelijk geluk wenschte met de Konink
lijke onderscheiding, die hem dezer dagen te
beurt was gevallen. (Appl.).
Spr. wees er voorts op, dat we nu, behalve
moeilijke, ook grootsche tijden beleven, want
we bevinden ons op een keerpunt, waarbij het
er om gaat, of de katholieke wereldbeschou
wing zal overwinnen of onder den voet worden
geloopen; spr. citeerde de Rolducsche rede van
dr. Poels, die een over heel de wereld oplaaien
de Katholieke actie constateerde, welke de
anti-papisten reeds mln of meer doet vreezen.
dat debe actie wel eens het begin zou kunnen
zijn van„een nieuw tijdperk, waarin de door
hen zoo vevmaledUde Katholieke Kerk weer
wordt erkehd, gelük in de middeleeuwen, als de
stichting van den Verlosser der wereld.
Als de zaken zóó staan, aldus spr., dan moe
ten wU paraat zijn, om te helpen bevorderen,
dat het overgroote deel van de wereld de Ka
tholieke Kerk erkent; daarvoor is ook deze
landdag, welken spr., met een woord van wel
kom tot de sprekers, hiermede voor geopend
verklaart.
Nadat met begeleiding van „Winnubst” Room-
ache BlUdschap was gezongen, was het woord
aan den eersten spreker.
Nledorp namens het Landdagbestuur de ge
bruikelijke collecte had aanbevolen, sprak de
heer Nolet een woord van dank tot sprekers en
medewerkers, waarna met het Aan U, o Koning
der Eeuwen, begeleid door „Winnubst”, de
landdag gesloten werd.
Hierna werd een optocht geformeerd met
vaandels en banieren en trokken de landdag
bezoekers, met „Winnubst" voorop, via Nieuwe-
weg, Spoorlaan en Spoorbuurt het' dorp door,
om daarna op het Landdagterrein het plechtig
sluitingslof bij te wonen, dat door den Hoog-
eerw. Deken G. Kuijs, met assistentie van de ra
zeereerw. heeren J. Verhoef, pastoor van Bree
zand, en pater Aug. de Hart, werd gecelebreerd,
waarbij de Lofgezangen door alle aanwezigen
werden gezongen, waarmede het einde kwam
van dezen goed-geslaagden vUftienden land
dag.
Op zekeren avond, dat hU na het eten met een
collega zat te praten en te rooken, kwam zUn
bediende de werkkamer binnen.
U wordt opgebeld door Hollywood, dokter.
Door Hollywood? zei Raymond. wi«
is het?
Een zekere dr. Bernstein.
Nooit hooren noemen. Maar zet de tele
foon even over, William. Hallo?
Een opgewonden stem klonk uit het toestel.
Bennet sprong op.
Hoehoe
zegt u? Ja, ik i'
v-UNeen. over Voor het leven
het honorarium
wel Ja ZCker.
ik laat al mUn ander werk liggen. Ja, te
zal een vliegtuig nemen onmiddelijk, zeker
HU hing den hoorn weer op.
Maton, zei hU tegen zUn collega, je zult
me een paar dagen moeten vervangen. Een
oude kennis van me, een film-actrice, is het
slachtoffer geworden van een auto-ongeluk. Het
glas van het voorscherm is in haar gezicht ge
komen. Ik heb beloofd, dat ik de operatie zal
verrichten, dus
Den dag. dat hU het verband zou wegnemen,
trad Raymond de kamer van de patiënte bin
nen. Onbeweeglijk wachtte hU in een hoek tot
zUn assistenten de gazen strooken hadden los
gewikkeld. Dan gaf hU hun een wenk zich te
verwijderen en trad op Myra’s bed toe. Zonder
een woord te zeggen, reikte hij haar een spiegel.
Haar hand beefde, toen zU hem aannam. Met
één blik zag zij, hoe haar stralend schoon ge
laat op wonderlijke wijze hersteld was.... En
toch leek het haar nieuw. Een dusdanige vrede
lag over de ééns zoo koude trekken uitgespreid,
dat men bij dit vrouwelUk gelaat onwillekeurig
dacht aan een rustigen tuin of een vroolUken
haard, waarvoor kinderen lagen te spelen. Ieder
gelaat kon het voorstellen, behalve dat van
Myra Trent, de film-actrice.
Vóór ze nog iets kon zeggen, belette Raymond
haar, met een gebaar, te spreken.
Ik weet wat Je wilt zeggen, Myra, zei hU
zachtjes, en reikte haar de hand. Maar dis
uitdrukking had ik er nooit in kunnen leggen,
als ze niet tevens van jezelf was....
O, Raymond, snikte ze.
(Nadruk verboden)
dat wilde zij niet. Ze was nog met hem ver
loofd. maar op voorwaarde, dat er nog In geen
maanden sprake zou zUn van een huwelijk en
dat hU haar „met rust zou laten.” Dat was het
eenlge wat zU vroeg: „Met rust gelaten wor
den,” alleen met haar groote smart.
Toen had tot verbazing van Iedereen, lady
Collop het voorstel gedaan haar een tehuis aan
te bieden en zoo was Lorrie naar Manchester
Square gekomen. En als het uitsluitend haar
bedoeling was om met rust te worden gelaten,
dan kon ze tevreden zijn. De oude dame was
vriéndelijk voor haar, hield van haar wanneer ze
althans zou hebben toegegeven, dat haar zulk
een wereldsch gevoel bezielde, maar zU begreep
haar evenmin als een bewoner van de Zuid-
zee-eilanden Shakespeare zou hebben begrepen.
Dat het mooie, jonge meisje verging yan
verlangen naar frissche lucht en afwisseling,
naar de stemmen en het lachen van luldjes van
haar eigen leeftijd, hoewel se verdriet had over
het verleden, dat alles kwam niet in lady Collop
op. Zoolang als Lorrie er mee tevreden was
om met haar handen in hac-r schoot te zltt5“
of het laatste rapport te lesen van de missie by
de Chlekeraboos, zoo lang dacht lady Collop. dat
alles in orde was.
Dezen middag lag het verslag open °P
schoot, maar haar oogen waren gericht op
de kat, die dlchtbU zat. ZU zag het dier echter
niet en haar geest dwaalde in het verleden.
(Wordt vervolgd)
y-w-^ien ritselende bankbiljetten van duizend
I werden bedachtzaam op de schrijftafel van
-*• dr. Bennet gelegd. Op het voorhoofd van
den geneesheer parelden groote droppels zweet
Twee rimpels om de mondhoeken spraken van
felle pün. ZUn vingers omklemden krampachtlg
de leeren armen van zUn stoel. Het getik van
den wekker achter hem accentueerde de stilte
In het vertrek.
Twee volle minuten gingen voorbU, vóór de
dokter sprak. ZUn oogen keerden zich langzaam
af van de blauwe biljetten en vestigden zich op
de koude, grUse "oogen van den man. die tegen
over hem zat.
Neen, zei Raymond Bennet, ik kan het
niet doen.
De nachtelUke bezoeker stond op. ZUn hooge,
lenige gestalte had iets .slangachtigs. De rand
van zUn vilthoed overschaduwde zUn gezicht,
dat wit zag als de sigaret, die hU tusschen zUn
lippen hield.
Heel goed, dokter, zelde hy. Als het
„neen” is, is t „neen." Ik houd niet van dis
cussie en bovendien: wat ik wil, kan zelfs een
revolver een man niet dwingen, om te doen.
Best.
HU haalde zUn handen uit de zakken van zUn
overjas. De eene hand omklemde een revolver.
Als een eenvoudigen maatregel van voor
zorg, zal ik u nu aan dien stoel vastbinden. En
natuurlUk zal ik ook de draden van de tele
foon doorsnUden.
AI I 17 AROATMK',Q °P bladHJn ingevolge de verretreringsvooTwaartlen tegen W-» éyfrk bfl levenMange gebeeie ongeschlktheM Sot weztan door p 7KH MJ een «mgeval met p
I dl dl* 3| 1 Ej O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen Ft Owe** verlies van beide armen, belde boenen at beide oogen f Owe“ doodeUJtan afloop mOvo*
een kast, geen senudery, waar ze niet ziek
en hartgrondig moe van was.
Vier maanden geleden hadden Jack en
zy samen hun antwoord opgesteld naar
aanleiding van de fellciatie van lady Ool-
lop. Weinig droomden ze toen, dat er nog
eens een dag zou komen, dat Lorrie haar
Intrek zou nemen bU de oude dame. En dat
was toch gebeurd. Het noodlot heeft een
eigenaardige manier om den verwarden levens
draad verder te spinnen en er gebeuren altijd
onverwachte dingen. pjkwUls zat zU met haar
handen in haar schoot en dacht terug aan dien
zwarten KersttUd, toen haar lieve oude vader,
van wien zU zoo veel hield en dien zU zoo diep
betreurde, begraven werd op het kerkhof,
waarop hU zoo vaak had gewandeld.
Christopher, die zich een goed vriend
betoond, zooals vriendschap vaak somt
van menschen van wie men het niet verwacht,
had hun uitgelegd, dat dank zij dien goudader
in de Wheal Roee-mUn alle schulden van den
domlné konden worden betaald, zelfs de groote
schuld aan Seymour Melford. maar dat er
weinig voor hen zou overbiyven. Dat Greta een
betrekking als gouvernante zou zoeken en Jack
zyn plaats in de wereld zou hebben te bevech
ten, was duldeiyk. Maar Lorrie, wat moest er
met Lorrie gebeuren. ZU had altyd pertinent
geweigerd iets te leeren en zou dus moellUk
anderen kunnen onderwyzen. Wat moest er
met haar gebeuren?
Eén ding kon se doen; ze kon met Seymour
Melford trouwen en de meesteresse van zyn
hart, zUn huis en zün rijkdom worden: maar
Kapelaan Pronk noemde zyn onderwerp er
een van brandende actualiteit. BU het Laatste
Avondmaal sprak Christus woorden, die nu, ha
30 eeuwen nog niets aan actualiteit hebben in
geboet: als de wereld U haat, aldus heeft
Christus gezegd, weet dan. dat 'ze My het eerst
gehaat heeft; zU heeft My vervolgd, zU zal ook
u vervolgen, want de leerling is rilet beter dan
zUn Meester WU moeten voor Christus getuigen
in de wereld en ZUn RUk uitbrelden; maar
van welk gehalte zal het leger van Christus-
belUders zyn en met welke wapenen zullen zü
strijden, om hoopvol de overwinning tegemoet
te kunnen zien?
De Kerk zal altyd moeten strijden; zU heeft
steeds vyanden gehad, van binnen en van bul
ten. maar de poorten der hel zullen haar nooit
overweldigen.
De Kerk beeft tyden gekend, dat zU den on
dergang nabU scheen, maar ook tyden, waarin
zU scheen over te gaan in een zegepralende
kerk.
Het godlooze Communisme en het nieuw-
heidendom probeeren nu de rots van Petrus te
verpletteren en de laster 1» hun voornaamste
wapen; in het openbare leven is het met de
toepassing van de Christeiyke beginselen nog
niet zooals het wezen moet. Na de stoffeiyke
cultuurinvloeden wil men ook de geestelUke
cultuurwaarden uit het leven verwUderen; men
In het landelUke Anna Paulowna was uit vele
huizen de vaderlandsche driekleur gestoken,
waaraan de pauseiyke wimpel was bevestigd.
Des morgens werd in de parochiekerk een
plechtige Hoogmis opgedragen door den ZE
heer E. J. Doen», pastoor te Heikant, die hier
tUdeiyk vertoefde; onder de aanwezigen in de
kerk merkten we op den voorzitter en den se
cretaris van het Landdagcomité. de heeren
H. Nolet en E. Pinkster.
Het bezoek aan den Landdag mocht bevredi
gend genoemd worden; 1300 A 1500 katholieken
uit Hollands Noorderkwartier waren naar Anna
Paulowna gekomen, om te luisteren naar de
zprekers van dezen landdag, kapelaan E. Pronk
„Stil stil!" zei ze fluisterend. „Stoor
stoor hem niet! HU slaapt. We zullen wach
ten! Stoor hem niet. Ik wil het niet hebben.”
riep ze. Toen snikte ze zacht en viel flauw,
zoodat voor enkele oogenbllkken de vreeseiyke
gebeurtenis uit haar gedachten was wegge-
vaagd.
ZU stuurden om den dokter en de doode
werd naar zyn kamer gedragen.-De twee man
nen, de domlné en sir Christopher stonden
elkaar qnakelooa aan te kyken. Allen waren
bleek en ontsteld wtet de dood U gewoon-
iyk al angstwekkend genoeg, maar wanneer hy
plotseling komt, begeleid door bruidsklokken,
dan is het al te luguber.
„Hartkwaal" mompelde sir Christopher.
De domlné schudde zyn hoofd en zuchtte.
„Dat vrees ik ook. Ja. Het te erg. heel erg. Die
arme kinderen en dat dat arme jonge ding.
Och. och!”
„HU heeft een plotsellngen schok gehad,” zei
air Christopher.
Terwijl hu sprak keek hy naar beneden en
mg den open brief naast den stoel liggen.
.Jller hier te sen brief," sel hU: .Misschien
dat we onder deze omstandigheden
