Het binnenste der aarde
vcïAaal wn den da$
1
De avonturen van een verkeersagentje
H
H
H
ALLE ABONNÉ’S
ORRIE
F750.- F75O.-2Z=^ F250.-
I
-^i
Naar de kern
AMUSANT WISSELSPEL
f
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1938
L
Wisselt pel
Wonderen der techniek
ONS PRIJSRAADSEL
Pryawinnaara
'Oplossing vorig raadsel
F
nr
M wn*e
De woordkeer-puzzle
opgelost
Zijn vertering*
betaald
o«de manieren, die niet uit in
nerlijke beschaving voortkomen,
xQn aangeleerde kunstjes, gelijk
gedresseerde dieren plegen te ver»
toonen.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
w.
ec.eens.
eers. har.
in.ka.
kas. ker.
le.lein.
z.
wu
nart!
b(j or
deren
ad. bouw.
brood.de.
ma.mer.
ne.niich.
rijks.sie.
tie.ve.
voor.zind.
DOOR
CHARLES
GARVICE
7. 'Voorzeker
8. Verbrasser
9. -Misbaksel
10. Opgeruimd
11. Tramhalte
12. Vasteland
I l
I f»m - j
I Groot.
I
I bidding
I «30 t4
I lnt<
I VRrj
I o»erl. c
I leden
I ^Is er
I sterfum
rochie
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Eenigie interessante spellen
ifin
I
woorden moet men
o
SB
r
GO
P. H. A. TUIN.
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen
Sta,-»
Na de koffie liet moeder Kwekeling aan Keesie haar beide
kindertjes zien; lieve kindertjes, die Keesie netjes een poot
gaven. „Ik ga nog even naar Oom Krab,** zei vader Kwake
llng. „Ik moet hem om raad en als het kan om hulp vragen
voor Keesie.
Er werden onder de goede oplossers weer zes
fraaie prijzen verloot.
N.
dubbel
Terwijl se op weg waren moesten zü langs het hol van
Konlng Knarstand. De pad gaf aanwijzingen. „Gauw, snel het
riet in. want ala hü je slet. ben je slecht af. HU is gevaarlijk,
die konlng.
Pas
Pas
Pas
Pas
h
b
h
a
de
den
be-
Meerdere lezers hebben blijkbaar gqen raad
geweten met de woordkeqypuzzle zooals die in
het prijsraadsel van 14 dagen geleden werd af
gedrukt. Tevens blijken zij geen acht geslagen te
hebben op de rectificatie van Dinsdag d. o. v.
weshalve zij hun pogingen met het oorspronke
lijke nummer moesten opgeven. Een volgende
keer beter!
Koers
Gelei
Spite
Romer
Steen
Kabel
Vloed
Sch.: A. V. 3
H.10 9.8 4
Z.
Pas
3 Harten
Pas
beeft
1
a
1
t
c
o
t
I
a
a
c
Onwel
Frits
Snert
Ketel
Leest
Kever
Tarra
Haver
Koper
Beeld
Roest
Smaak
Sober
Nacht
Lezer
IS A.
3 Harten
K Ruiten
Pas
De,
derda
WU h<
snufje.
Sch.: A. 4 3
H A. H, i 5
R.A. H. 10 7
KI.: B. 5
E
D»
Hoo
Mla
roet
roer
schs
diks
Mei,
D
Het
van
gele:
nam
Heili
dat
Dom
7-8
De 1
van
VI
K C
mis l
den
Bied
7 uu
Godc
ZA
men
vingt
konu
voor
Diecn
N.
O.
Z.
Weer eens een nieuw
Vermogend
Opstandig
Eigendom
Zeehaven
Kermistent
Wangedrag
o.
1 schoppei
Pas
Oplossingen worden tot Vrijdagmiddag 12 uur
ingewacht bU den heer G. M. A. Jansen, Ruys-
daelstraat 00, Utrecht.
Vader
Preek
B e a d e
Stier
Maisa
Bries
T a s e h
Zegel
Sch.: H. 8 7 5
H.V. 10 0 3
R.: V. 6 3
Ki 8 3
Alzoo in het midden de spreuk:
.WIE TEVREDEN IS, 18 GELUKKIG
Men kan voor no. 3 ook geven: Stier; voor
.no. 6: Lever; voor no. 11: Lende; Voor jx>. 13:
Kassa; voor no. 16; Regel. En voor no. 1:
Loden, kan er ook mee door.
Sch.: B. 10 8
H.: 7 3
R.8 5
KI.: A. V. 10 9 8 3
Gedurende het diner kon Lorrie haar oogen
niet van den ouden man afhouden. Guy zat
tegenover haar, en een of tweemaal nutte haar
blik op zijn knap gelaat; maar vanavond scheen, sproken, mylord.”
zonderling genoeg, speciaal de vader haar te
interesseeren, de statige, zeer beschaafde patri
ciër. Hjj fascineerde haar, die oude man, die om
zijn kasteel te redden zjjn zoon dwong om een,
Nobel
Terts
Frans
Kleed
Stoel
Rekel
Graat
Markt
Sch.: 8 7 4
H.: H. 6 3
R.: A. H. V.*
KL: 10 8 6 4
8ch.:B.1090l
H.: 5
R.: 7 4 3
KI.: V. 7 3 3
Sch.: V. 9 3
H.: B. 8 4
R.B. 9 3 2
KI.: H. 7 4
Een klant belde eens de foto-afdeeling van
een New-Yorksgh warenhuis op om te vra
gen, of men daar .een snapshot van haar zoon
kon vergrooten. „Zeker, mevrouw,” was ^het
antwoord.
.Maar kunt u dan mlssbhien ook de hoed
wegnemen?”
„Ook dat willen wij graag voor u doen. Maar
draagt uw zoon zijn scheiding rechts of links?
En is zijn haar misschien krullend?”
„Waarom vraagt u dat?” zei de dame bite.
.Dat ziet u toch vanzelf, als u zijn hoed weg
neemt?”
Sch.: H. 5
H.A. V. B. 7 3
R.: B. 9 8 6 3
KI.: 6
men werd en onmiddellijk volgde Klaver Boer.
West en Noord speelden een kleine bü en
volgde dit voorbeeld listiglijk, aangezien mis
schien de Klaverreeks van Noord waardeloos
gemaakt la wegens gebrek aan een rentrant.
Bovendien zou Zuid zich misschien tot zorge
loosheid laten verleiden, omdat hjj in de over
tuiging is, dat de snit in Klaveren goed zit!!
Zuid speelde Klaveren 3 na en zette in Noord
de 9.’ Thans jiam Oost echter tot groeten schrik
van Zuid den slag met den Meer. De teleurstel
ling van Zuid was zoo groot en zijn vertrou
wen In de eerlijkheid der menschheid zoo ge
schokt, dat hij zijn zelfbeheersching verloor en
de manoeuvre van Oost minder fair noemde.
West, die bemerkte, dat de mate van ver
ontwaardiging van zijn partner de gerechte
vrees voor een laaiend conflict wettigde, nam
het spel vóór zijn partner op en merkte fijntjes
op,* dat het gemeenlijk niet in de lijn der te-
De prijzen werden na loting toegekend aan;
mej. M. Peetere, Klein Paradijs 18, Beekber
gen; mej. F. Rosier, Zomerzorglaan 15 Bloe-
mendaal; G. J. Jansen, Hllvertswég 209, Hil
versum; J. A. de Goede, Rchaepmanstraat 41
Zeist; J. H. Curven, 'Bilderdijkkade 85 Am
sterdam <W.); mej. A. jennes, Abstederdijk 15,
Utrecht
'et is den geleerden langzamerhand' dui
delijk geworden, dat zij zich van den toe- 1
stand en de gesteldheid van den aard
bol een niet-onaardig beeld kunnen vormen,
3por....*ln een hoogoven te kijken, waarin het
ijzer uit erts' gesmolten wordt!
Tijdens haar bestaan- heeft de aarde zich
gedragen als een enorme smeltkroes. In een
hoogoven zakt ook t zware zuivere ijzer naar be
neden en drijven bovenop de lichtste slakken,
uit klezelzuurhoudend gesteente, als een dunne
laag. Dan volgt een dikkere laag van ijzer
houdende slakken van een donkere kleur. Hóe
lager men komt, des te grooter Is het percen
tage ijzer, dat men In de massa aantreft, tot
dat n»en onderaan het gesmolten metaal in
technisch zuiveren vorm van ruw-ijzer kan af
tappen. In groote trekken vinden wij hetzelfde
nu bij onze aarde. De bovengenoemde lichtste
laag toont overeenkomst met het aardsche gra
niet, terwijl de volgende donkere, ijzerhoudende
laag dit toont met het bazalt.
De buitenste laag- van de steenschil bestaat
dus uit lichtere gesteenten, die, zooals graniet
en aanverwante gesteenten, rijk zijn aan kie-
zclzuur of kwarts, en behalve kiezelaarde of
silicaat ook veel aluminium bevatten.
De geologen hebben door samentrekking
van de twee woorden silicium en aluminium
voor deze steenlaag den naam „slal" bedacht
Deze slal laag Is ongeveer 120 km dik en heeft
een dichtheid, een soortelijk gewicht van 3,7.
Hierop volgt een laag waarin naast silicium
magnesium de voorname plaats Inneemt en die
slma genoemd wordt. Haar s. g. is gemiddeld
3,1, zoo ongeveer het s.g. van bazalt en soort
gelijk donker gesteente. Zij reikt tot een diepte
van plusminus 1300 km. Deze laag is voor ons
merkwaardig: de werelddeelen, het vasteland
vormend, behooren tot het slal en drijven als
groote schotsen op dit dichtere slma, zooals
ijsschotsen op het water drijven.
Na het slma volgt een enorme tusschenlaag
van zware slakken, die reeds veel ijzer bevat
ten, vooral in den vorm van pyriet* of zwavel-
Ijzer, een verbinding van zwavel en ijzer. De
dichtheid is hier reeds 5 k 6. Deze tusschen
laag is echter niet homogeen, doch bestaat weer
uit verschillende schillen. Zij reiken soowat tot
een diepte vtfn 2900 km.
Op deze diepte vindt een scherpe verande
ring plaats. Er boven Is de dichtheid 5; er on-
kwartjesvinder, of mijn naam is geen Peter
Schwansel meert” en meteen rende de razende
man naar bulten, regelrecht naar het politie-
der is zij 10 k 11. Hier begint de kern, de me
tallieke aardkern. Uit de analyse van de üser-
meteorieten heeft men de conclusie getrokken,
dat deze kern bestaan moet uit 88 pet. User,
6 k 8 pet. nikkel en een beetje koolstof, lood,
platina en kobalt.
De hardheid hier moet een veelvoud bedragen
van die van de beste kwajltelt staal.
Hoe komt men aan de wetenschap omtrent
deze lagen, hun dikte en dichtheid? Dat is zeer
merkwaardig.
Hier ia hulp gekomen heel toevallig uit
het kamp der geophyslcl. Elke behoorlijke aard
beving wordt door de seismologische stations
van alle landen der aarde geregistreerd. Grof
weg gezegd: een potlood teekent op een- stuk
papier de trillingen aan. Dat heet een seis
mogram. Onderlinge vergelijking brengt frap
pante dingen aan het licht: de aardbevings-
golven planten zich voort over de oppervlakte,
maar ook .In de diepere aardkorstlagen en in
de kern, met verschillende snelheid, pmdat de
dichtheid uiteenloopt. De seismogrammen zün
dus een soort van hlêroglyphenschrift, waaruit
de ontciJferaars het bestaan van een kern, met
een mlddellUn van de halve aardmlddellijn, en
van een aantal naar bulten toe soortelijk lichter
wordende schillen kunnen aflezen.
Het was dus de aarde zelf die naar eigen
geheimen aan het licht bracht!
HENRI VAN MANDELE
Dat speelplan was natuurlijk in de eerste plaats
gebaseerd op een vrijmaken van de Braveren
de Vrouw gemaakt hebben. Nu Is de vraag, -
durft Weet met Schoppen na te komen, ja of t
neen. Indien dit niet zoo is, kan Zuid Klaveren
Boer voorspelen en dezen met de Vrouw ovet-
nemen, waarop straffeloos op den Boer gesne
den kan worden. Een tweede snit In Klaveren
mag dan niet gerisqueerd worden en N—Z heb
ben met 9 slagen het contract vervuld!
De totale kans van deze speelmethode is dus:
50 pet en 37% pet van 50 pet Is 50 pet. en
18% pet. Is 68 3/4 pet, welke kans toch altüd
nog 183/4 pet grooter Is dan die van de eerst
genoemde speelmethode.
Het spel, wat Ik de volgende week zal be
handelen. is wel het meest interessante van
deze reeks, zoodat ik het extra in uw aan
dacht kan aanbevelen:
Mei
teach
Septei
Nu
ken,
«amer
nn t
Bapt.
eerhei
terwijl
hoste
heken
Plecht
,Doe niet zoo dom! Denk je soms, dat ik lady
Collop bedoel? Ik bedoel dat meisje, juffrouw
A Juffrouw
‘Rn „Latimer," zei hij, terwijl hij trachtte onver
schillig te spreken.
-Wja. Ken je haar?”
Lik heb immers bij lady OoUcp gelogeerd?”
tNeen, je weet wel, dat Ik dat niet bedoel! Ik
Leen van vroeger!”
Cf ,jk heb haar wel ontmoet," stemde de arme
‘Guy toe. „Waarom?”
De oude dame aarzelde en bleef hem strak
aank ijken.
.Deze jonge dame, vader begon hij, toen
lady Famhatn naar hem toe kwam.
„Zing je, kindlief? Ja, Ik ben er zeker van!
Lorrie, die maar al te blij was om te kunnte
ontsnappen, om het onvermijdelijke uit te
stellen, stond onmlddellijk op. ZIJ beefde, maar
ze vocht tegen haar zenuwachtigheid. Ze »^eg
w.„„ween paar accoorden aan en zong: .Robin
hem?” en~hj keek door de kamer naar Guy, Adalr.”
„Wat een mooie stem!” zei de graaf, terwui
hjj met zijn blanke vingers de maat tikte <>P
zijn «tok. ,js er iets mooiers dan die oude bal
laden? Ik geloof het niet! Dat Is een aardig^
lief meisje, Guy. In mijn tijd zou het grootste
deel van de jongelui met elkaar overhoop heonen
gelegen om haar; zij zou de «ter van den
zijn geweest. Wie is «e? Arm jong ding! Fas
haar vader verloren! Arm kind, arm kindly
,J5e heeft nog meer verdriet gehad.” zei
zacht, terwijl hij de vraag van zijn vader
e^ool Wat dan?” en de graaf keerde zich in
zijn stoel om en keek naar de plano.
„Ze is heel slecht behandeld door een Jon*»1
man.” sei Guy, die strak In het vuur staarde-
Uïoe Is het mogelijk.” verontwaardigde zien
ZON
ning
I Mük
tentle
I 35-jart
I Ma/
I —Bute
I Maria
I DIN!
I Askste
I ’-30 J<
I Ashlar
I lenfeid
WOl
th» va
ZAn
et warme weer, zoo lang tevergeefs ver
beid, had zich eindelijk ook over Beleren
ontfermd, zoodat niet alleen de vacantle-
gangers, maar ook de caféhouders ééns met
prettiger gezichten rondliepen dan dagen ach
tereen het geval was geweest.
Peter Schwansel van „Das schwarae Pferd”
had handen tekort om voor al zijn dorstige
klanten telkens weer de groote schuimende bier
pullen te vullen. Onophoudelijk sjokte de dikke
Peter door het locaal en stelde met een goed-
moedigen kwinkslag wat al te haastige gasten
op hun gemak.
Maar zijn goedmoedige oubolligheid ver
dween als sneeuw voor de zon, toen hij Karl
Dra hier zijn café zag binnenkomen. En Peter
had reden om zich verstoord te gevoelen. Be
halve, dat Peter Karl Drühler kende als een
brutaal heerschap en~’n gevaarlijk kwartjes
vinder, stond hij voor meer dan veertig Mark
in 1 krijt! En behalve aan deurwaarders, had
Peter oók aan poffende klanten een broertje
dood.
^itte!” baate Peter, toen hij naar Drthlers
verlangens Informeerde.
.Rils en eten, bltte!”
Peter schrok en zag de onbetaalde rekening
weer met ettelijke marden stijgen. Hij durfde
den kerel echter niet weigeren en even later
bracht hij, gedienstig als altijd, de groote bier
pul en daarna een Lucullus-maal, want Peter
Schwansel’s keuken was beroemd in heel Bele
ren. Maar telkens dis hij Karl zag, die met
zichtbare genoegens de lekkernijen naar binnen
werkte, was het of zijn omvangrijk hart met
naalden werd bewerkt. Den heelen dag had hij
hard gewerkt; hij had geen drogen draad meer
om z n corpulent lichaam en hij zag in enkele
oogenblikken een belangrijk deel van de winst
in de maag van dien nfets-nut verdwijnen.
Maar toen even later Karl Drahler, door den
hemel mag weten welk althans voor Peter
gelukkig toeval een honderd Mark-blljet op den
grond liet vallen, was de kastelein in minder
dan geen tijd aanwezig om het kostbare pa
piertje op te rapen!
„Veertig mark stond er nog, zooals u weet,
mijnheer Drkhler en dit van vanavond is vier
mark, tesamen vler-en-veertlg mark!” En met
een gezicht, dat meer straalde dan ooit tevoren
telde Peter Schwansel rijn gast zes-en-vjjftig
mark terug.
Nauwelijks was Karl Drahler verdwenen.
Peter schonk rijn stamgasten een extra glas,
onderwijl hij een uitvoerig verhaal deed van de
handige manier, waarop hij zijn centen had
weten binnen te krijgen.
„Gasten, die met een honderd-mark-btljet be
talen, krijg Ik niet eiken dag!** gnuifde Peter
en haalde het papiertje onder zijn voorschoot
vandaan. Maar eensklaps gaf hjj een schreeuw,
dat het dreunde.
„Valsch! Valsch! Het biljet is valsch!”
Als *n brieschende leeuw stond Peter Schwan
sel temidden van de onthutst toeziende man
nen en hield het bankpapier in zijn uitgestrek
te rechterhand tegen het lampllcfit.
„Maar dat zal' ik hem betaald zetten, dien
O.
Pas
Pas
Pas
Pas
West kwam uit met Schoppen 5.
Zooals het behoort, maakte Zuid een speel-
lan op, alvorens uit de blinde bij te spelen.
In elk der gegeven 13
de middelste lettergreep ongewijzigd laten, en
de belde andere vervangen door een der 34
in alfabetische volgorde gegeven lettergrepen
in de tweede kolom gegeven. -Aldus formeert
men een nieuw 12-tal drielettergrepige woorden.
Als voorbeeld no. 8: men vervangt de voor
ste lettergreep door Ne en de achterste door
Ka, zoodat men als het 8e woord in de nieu-.
we serie Nebraska verkrijgt. Dit is de eenlge
eigennaam, die in onze opgave voorkomt: al
le andere woorden zijn „gewoon”.
Van het nleuwgenoemde dozijntje geven nu
van boven naar beneden de beginletters den
naam. van een plaats in Noord-Brabont en de
eindletters den naam van een plaats in Gel
derland te lezen.
NZ waren kwetsbaar, Oost was gever en t
bieden ging als volgt:
Het spel, waarmee ik de vorige week besloot,
was als volgt:
O—W waren kwetsbaar, Zuid was gever en
het bieden verliep als volgt:
W.
1 Klaveren
3 Schoppen 4 Harten
Pas
West kwam uit mét Ruiten Heer en trok een
kleine Ruiten na.
bureau.
Dat Peter
Schwansel nog
altijd Peter
Schwansel heet,
dankt hjj aller
minst aan de
omstandigheid,
dat hij zich op
Karl Drahler naar behooren heeft kunnen
wreken. Integendeel. Toen hjj de politieman
nen onder een vloed van woorden verteld had,
wat er precies tusschen hem en Karl Drthler
gebeurd was, informeerde de hoofdagent:
JDus Drühler beeft u dat valscbe biljet niet
aangeboden om er stfn rekening mee te vol
doen?”
„Nee, hü liet het op den grond vallen en
toen schoot ik toe, om....!”
„Om hem zes-en-vijftig mark cadeau te doen!
Mijn beste Schwansel, daar is voor ons politie
mannen hier niets te doen. Als hij duidelijk had
laten blijken, dat hij m-t dit valsche biljet zijn
schuld wilde betalen, dan. Ja, dan was het wat
anders teweest! Nu blijft je niet veel anders
over dan te wachten,‘tot hij weer eens een hon-
derd-mark-biljet „verliest", dan zijn jullie quit
te! Maar Igt dan op of bet *n echt Is!!"
De gevraagde remplaceerlng en omsettlng ge
schiedt als volgt:
N.
3 Klaveren
3 Klaveren
3 8. A.
Reeks
Lelie
B p 1 t
Moker
Sekte
Bliek
Vogel
„Ha Guy,” zei de oude man, „goed dat Je daar
bent. Je bent zoo gelukkig om de vriendschap
van deze jongedame te bezitten. Wil Je haar niet
even aan mij voorstellen?”
i- Lorrie schrok en hield haar adem in. Guy
n beet op zijn lip; het oogenbllk dat hij gevreesd
s had, was gekomen.
belangstelling in zijn oogen, toen hU ze weer
naar het lie?e gezichtje wendde.
„Vergeef mij mijn nieuwsgierigheid,” zei hij
op den toon van een man van de oude school
de school van beleefdheid welke beleefd
heid in onze generatie verloren schijnt te zijn
gegaan ..maar ik ben een oud man, die slechte
zelden verschijnt zelfs in het niet al te ruime
wereldje om me heen."
Jïi ik ben' nog nooit in de een of andere
wereld geweest,” zei Dolores.
Hij glimlachte en knikte.
,Jk zou ook vanavond niet gekomen zijn,
maar het genoegen om mijn zoon te ontmoeten
was een te groote bekoring voor mij. Kent u
In welken toestand verkeeren de stoffen daar
in het binnenste der aarde, in den vasten, den
vloeibaren of den gasvormigen?
BU een dergelUke hooge temperatuur, als in
het binnenste der aarde heersqht, zou men op
het eerste gezicht toch zeker den vloeibaren
toestand verwachten. Feit is echter, dat de op
elkaar liggende aardlagen door hun eigen
zwaarte «en dusdanig hoogen druk uitoefenen,
dat de gloeiend-vloeibare brijachtige massa
van de aardkern in zeer sterke mate wordt sa-
mengeperst. Het gevolg Is. dat zij zich gedraagt
als een vaste stof. Vast is misschien hier niet
het Juiste woord; te prefereeren ware plastisch.
Toch is de druk zóó- enorm, dat de massif van
de aardkern „vaster" is, dan een stof aan de
aardoppervlakte ooit kan wezed. Wat is dan
het wezenlUke versehll tusschen het mysterieuze
plastische van de aardkern en het vaste van
de aardkorst?. De vaste stoffen der aardkorst,
zooals de gesteenten graniet en bazalt, bestaan
uit kristallen. De omstandigheden in de.’aard
kern de hooge temperatuur maken daar de
kristalvorming onmogelUk. En lava $an. of het
ijzer van "éen meteoriet? zal een listeling vragen.
Deze stoffen hebben eerst den kristalvorm aan
genomen, toen zij de oppervlakte Jiereikten.
Docff hit-? bracht het mathematisch vesnuft
van de microbe uitkomst. De mensch kon wel
niet tot de kern van de aarde doordringen,
doch hU sloot zich oj> in zijn studeerkamer,
schreef een blad vol met cijfers en kwam tot
een antwoord op de gestelde vraag.
Ulf de aantrekkingskracht, welke door de
totele massa van de aarde wordt uitgeoefend,
kan men door becUferirig haar gemiddelde
dichtheid, haar gemiddeld soortëlUk gewicht
afleiden. Men vindt dan voor dit soortelUk ge
wicht het getal 5,5. Dit is vrij zwaar en zeer
merkwaardig, als igi) bedenken, dat het soor-
telijk gewicht van de gesteenten, die onze
aardkorst vormen, soowat 3 is. Er valt dus di
rect de conclusie uit te trekken, dat de eigen
lijke kern zeer zwaar moet zUn. Vraagt men
zich af, welke zware stoffen In aanmerking
komen om beschouwd te worden als stoffen,
waaruit de kern zou kunnen bestaan, dan
moet men de wel zeer zware, doch zeldzame
■n edele metalen als goud én zilver, juist om die
zeldzaamheid buiten beschouwing laten. Daar
entegen moet de aandacht vallen op het meest
voorkomende onder de zware metalen, het User.
Een ruwe berekening geeft al een aardige
overeenkomst, want een aardbol, voor de helft
opgebouwd uit User met een soortelUk gewicht
8, en voor de andere helft uit gesteenten met
een soortelUk gewicht 3, heeft een gemiddeld
a. g. van 53. Doch al komt dit nu heel aardig
uit, het is toch niet meer dan een bloote ver
onderstelling, zoolang wU niet een of ander
bewijs ervoor hebben.
Gelukkig hebben wU dit bewijs. Het te als
bet ware uit den hemel gevallen. Of beter, het
la alle eeuwen door uit den hemel ge
vallen, maar de menschen wilden er niet aan.
Want het te nog geen twee eeuwen geleden,
dat een geleerde, aan wlen u vertelde, dat er
ateenen uit den hemel vallen, u hartelUk zou
hebben uitgelachen. En toch gebeurt het tel
kens en telkens weer. Het zUn de bekende
meteoprsteenen. waarvan men in UI van mjisea
exemplaren kan vinden. ZU maken den indruk
de brokstukken te zijn van uiteengebarsten
hemellichamen. Een nader onderzoek bracht
aan het licht, dat er naast een soort, de steen
meteorieten bestaande uit gesteentep zooals
die op aarde voorkomen een tweede soort
bestaat de User-meteorleten, welke voor een
groot gedeelte gedegen ijzer rijn en daarnaast
vooral nikkel. En dat la in de aardkorst niet
te vinden.
Men heeft gemeend te mogen aannemen, dat
N.
W. O
Nadat Zuid had Ingezien,' dat niet Oost, maar
Vrouwe Fortuna hem onvriendelUk gezind was
en ondertusschen de atmospheer tusschen Zuid
en Oost eenlgszins was opgeklaard, kwam Oost
na met Schoppen Vrouw, zoodat het eindresul
taat was 3 down!!
Zooals Ik 'reeds de vorige maal vermeldde,
ligt in dit spel een probleem voor Oost en niet
zoozeer voor den spelleider Zuid, die-hier de
minder aangename rol van willoos slachtoffer
moest spelen. Toch had Zuid beter kunnen spe
len! De kans Immers, dat Oost den Heer had.
Was infmers 50 pet. .Zoodat hiermee rekening
gehouden moest worden.
De beste speelwijze was dus als volgt geweest:
Nadat Noord in den eersten slag met Schop
pen aan slag ..te gekomen, wordt Ruiten 8 na
getrokken en indien Oost deze duikt, moet ook
Zuid duiken. Dit te dus In eerste instantie een
snit op de 9; lukt deze snit, dan te de kans
groot, dat West bUv. den Boer of de Vrouw
maakt en de volgende maal op resp. de Vrouw
of den Boer van Oost gesneden kan worden.
De kans op -het slagen van deze manoeuvre ds
75 pct. van 50 pet., dus 37% pet.
Zooals u ziet zit in het onderhavige geval
Inderdaad de 9 goed en zou West den slag met
dat hU zou komen, had Lorrie haar hart ge
pantserd tegen den berekenenden ouden man,
die de voornaamste oorzaak was geweest, dat
zU en Guy gescheiden werden en ze werd spier
wit toen ze sijn naam hoorde noemen. Even
staarde ze in het vuur, toen sloeg ze haar oogen
- - - Ze
haatte den oudsn man en ze wilde hem haten,
maar toen hU de kamer doorliep, leunend op zijn
stok, léék hU zoo in gericht en manle-en op
Guy, dat het bloed naar haar wangen golfde.
Ook sUn stem, zoo helder en duidelijk, was
een echo van de stem, die zU liefhad. Het her-
Innerde haar, In haar stille hoekje aan dien
laat dan nooit," zei lady Farnham, avond In het laantje, toen Guy haar woorden van
liefde had toegevoegd. LangzMm kwamen de
tranen In haar oogen, maar ze drong se terug
en, zooals Guy zou hebben gezegd, zette ze Iraar
beste beentje voor.
De graaf werd asm lady Collop voorgesteld,
die een diepe buiging voor hem maakte met veel
ontzag, ateof hU een prins van koninklijken
bloede was. Lady Farnham noemde Lorrie*
naam, maar de oude heer scheen dese te ont
gaan. HU boog en even later gingen ze allemaal
aan tafel.
rijke erfgename te trouwen sn die haar hart
had gebroken.
De dames gingen naar het salon en Lorrie
sloop weer naar haar hoekje. Zjj hoerde niets
van het praten, der andere dames zU herinnerde
rich ternauwernood, waar zjj was; de stem van
den ouden man klonk na in haar ooren; zU
kon hem niet uit haar gedachten verdringen.
Heel spoedig kwamen ze weer binnen; de graaf
leunde op Guy’s arm. De dames maakten veel
werk van hem en lady Farnham duwde een stoel
vlak bU het vuur. De stoel stond dicht bU Lorrie
en toen de oude man er in ging zitten, keek hU
haar aan.
„Ik zal de warmte van het vuur tegenhouden,
kindlief," zei hjj.
Het was de eerste maal, dat hU met haar
sprak en Lorrie Lorrie, de brutale kwajongen I
moest werkelijk even wachten voor ae haar
stem voldoende in bedwang had om te kunnen
zeggen:
,Jk ben niet koud, mylord.”
Larrie s stem was een van de grootste wape
nen, waarmede da hemel haar had bedeeld en
toen de heldere, muzikale stem in zUn ooren
klonk, keek de graaf haar wat oplettend aan.
„Ik geloof niet, dat ik al eerder het genoe
gen had u te ontmoeten, juffrouw en hU
aarzelde.
„Neen,” zei Lorrie. ,Jk heb u nog nooit ge-
„Bent u een in-iendln van lady Farnham?"
„Ik ben een achternicht van lady Collop
haar gezelschapsjuffrouw,” antwoordde se.
„O niets, maar ik dacht, dat ze je rooeven
-ecies aankeek, alsof jullie oude vrienden
kleur, aaflgezien dit de langste kleur van NZ
is.
Uit Noord werd de 10 bijgespeeld en Oost
bevond rich, nu in een moeilijk parket; moest
hU de Vrouw bUspelen, ja, dan neen!
Aangezien echter duidelük was, dat de kans
dan gróót was, dat Schoppen-Boer dan een
rentrée voor de blinde sou worden en Bonder
rentrée misschien de Klaverkleur niet vrUge-
maakt zou kunnen worden, omdat Oost Klaver
Heer derde had, besloot Oost de 3 bU te spelen.
Zuid speelde eveneens een kleine Schoppen bU.
zoodat de slag aan Noord bleef.
Uit Noord werd thans een kleine Ruiten ge
speeld, welke door Zuid met den Heer geno- {q g
rnssn vsrA«*r4 szr* iilr vrtlcrrlA Tdn.Vf*1* BOCF. J v-i* a wy n
Oost Is1 B’
,Jk ken haar al lang,” zei hU. .Haar broer en
9l zUn oude vrienden.”
■L „Inderdaad! Lijkt h« op zUn zuster? Als dat
het geval is, zou Ik hem graag ontmoeten.”
„Ik wilde, dat u hem vroeg,” ze! Guy impul-
•taf. .Die goelé, oude Jack!”
Lady Farnham, die altUd impulsief dingen
deed, ging dadelijk zitten en schreef de Invitatie
en op Guy’s verzoek schreef zU ook aan Greta,
-dril haar te vragen, zich bij het gezelschap
ta voegen. Sinds zü lady Farnham had hooien zeggen,
„Zeg niets hierover tegen Juffrouw
„Latimer!”
4k wU haar een verrassing bezorgen. Guy,
ik heb schik in dat meisje. Waarom, vraag
ik mezelf af? WonderlUk, hé?”
„WonderlUk,” antwoordde hij spottend. De---
menschen hebben meestal een hekel aan haar.” op en se voelde een steek In haar hart.
Op dat oogenbllk kwam Diana binnen. ZU
had het extra hajve uur niet besteed om te
rusten, maar om zich aan te kleeden. Ze kwam
de kamer binnen als een godin. Haar kwUnende
oogen straalden van macht en triomph, maar
werden onwillekeurig weer koud van minachting
als ze naar Lorrie keken.
Hete? 1--- --
terwUl ze haar kuste. ,Je ziet er goed uit, maar
je ziet er altUd goed uit, nietwaar Guy?”
,Ja, o ja,” stemde hü met neergeslagen oogen
toe.
„O, ik voel me uitstekend,” zei Diana met
een minachtend lachje. ,Jk ben niet geschikt
voor de rol van teere en belangwekkende half-
zleke. Je ziet er moe uit Lorrie,” voegde se er
in denzelfden adem bü met die brutale harte-
lUkheld, die men alleen bü een vrouw van haar
temperament vindt.
Lady Farnham keek nogal verbaasd en
wachtte op het antwoord, maar Lorrie, die een
paar maanden geleden haar uitstekend zou heb
ben te woord gestaan, glimlachte nu slechts.
Toen was er wat drukte in de gang, zooals
men gewoonlljk hoort, wanneer er een deftige
gast komt en lord Latcham werd aangekon-
digd.
die bü Diana stond, maar de twee anderen
nauwlettend opnam.
,Ja,” zei Lorrie, büna onhoorbMW, met een
hart vol pijn.
,Ja! gelukkig is de man, die een goeden soon
heeft," zoo luidt een Sptumache zegswijze, en ik
ben gelukkig- Vergeef een oud man m**r, dat
hij vervelend la,” voegde hU er bü, „maar de
man in het tooneelstuk aegt: ,HU U eenlge
zoon, dien ik gekregen heb.”
Lorrie boog haar hoofd en glimlachte tegen
hem. Toen trok ze zich weer in haar hoekje
terug. Diana zat voor de plano en begon te rin
gen. Guy stond niet bü haar om de blaadjes
om te slaan, zooals «ün plicht was, maar hü
liep de kamer door. Den heelen avond had hü
reeds op spelden gezeten en had hü zün vader
en Lorrie gadegeslagen met onuitaprekelüken
HU keek naar lady Collop en «r »u groote Langst
et is nu weer het seizoen, waarin
menschen meer dan anders over
aardbol rondtrekken, en vooral de
woners van ons vlakke landje naar alle kanten
over de gzensen stuiven o» zich te gaan ver
gapen aan de plooilng van onze aardkorst.
Voor de Nederlanders is dit een bezigheid,
waarvan zü in het algemeen danig geïmponeerd
plegen terug te komen.
Het is hun te vergeven maar toch is die be
wondering let of wat onverantwoord. WU zeg
gen dit niet, omdat de druiven zuur zün, of
omdat wü het ongenietbaar karakter van een
Bekeren heer Nurks bezitten. Maar als bewo
ners van de aarde, een bol. die een straal berit
van 6370 kilometer, dienden sü toch te besef
fen, dat een bodemverheffing van een 6000
meter nog slechts soowat één tiende procent
van die 6370 kilometer, dus van den aardstraal,
uitmaakt. Dat is niet veel. De aarde Is een bol,
in vergelüklng waarmee een sinaasappel een
erg rimpeligen Indruk maakt en het geval is
dus verre van imposant.
Nu moet het uit den mond van een microbe,
die over een sinaasappel rondkruipt, buitenge
woon arrogant klinken een oogenbllk slechts
aangenomen dat deze wezens een mond be
zitten wanneer deze, nog niet eens door de
oranje schil heen gedrongen zUnde, beweren
zou, over het binnenste van den sinaasappel
Wel iets ontdekt te hebben.
En tóch in een soortgelUke situatie ver
keeren wü aardbewoners, wanneer het onze
kennis omtrent het binnenste van de aarde be
treft. Onze diepste münschachten dringen
slechts even in onze aardschil binnen.
De mensch Inderdaad een microbe met be
trekking tot de afmetingen van de aarde is
echter'een zeer listige microbe. Het „deducee-
ren en combineeren” heeft hem als- een twee-
- de Sherlock Holmes altUd in het bloed ge
zeten. Zün eerste speculaties hebben zich ge
richt op de temperatuur, die binnen den aard
bol heerscht. MUnwerkers weten uit ervaring
te vertellen, hoe de tepipetatuur atügt, naar
mate men dieper in een mün afdaalt. En wel
bü elke 30 meter ongeveer 1 graad Celsius. In
het binnenste van de aarde moet het dus wel
Beer heet zün. Een berekening voert voor het
middelpunt der aarde tot een temperatuur, die
eenlge honderdduizenden graden beloopt I
Doch tegen dese opvatting komt het gemoed
der geleerden In opstand. Zü meenen goede
redenen te hebben om aan te nemen, dat deze
temperatuur ten hoogste 6000 graden zal bedra
gen. Zü veronderstellen, dat bovengenoemde
temperatuursstüglng op den duur afneemt en
al spoedig een grens bereikt. Op de zon en de
andere witgloeiende hemellichamen is de tOTD^
peratuur ook niet hooger dan 5000 k 6000 gra
den. En de aarde wordt geacht van de opper-
ytaktelagen van de Bon te zün voortgekomen.
Een andere vraag, waarvan de beantwoor
ding op het eerste gezicht ook vrijwel hopeloos
lükt. is de volgende: Uit welke stoffen bestaat
bet binnenste der aarde?
opeloos lükt dit Inderdaad, wanneer we
de vergelüklng van de microbe op den
sinaasappel in het oog houden.
deze steenmeteorieten stukken zün Van de
korst van een of ander uiteengesprongen he
mellichaam, terwül de Utermeteorieten stukken
van zün kern zouden, zün. En dan wordt het
ook aannemelUk, dat de kern van de aarde
inderdaad uit Uzer bestaat.
1 d
Cl
