J
De avonturen van een verkeersagentje
u
Het binnenste der aarde
uaAaal uanden daq
H
H
ORRIE
H
ALLEABONNÊ’S F 750- F750.-^uZ^Z F 250-
1
Naar de kern
u
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1938
Wisselspel
ONS PRIJSRAADSEL
AMUSANT WISSELSPEL
Prijswinnaars
Oplossing vorig raadsel
s.
r
5
De woordkeer-puzzle
opgelost
Zijn vertering
betaald
ad. bouw.
brood.de.
w.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
w,
ec.eens.
eers. har.
in.ka.
kas. ker.
le.lein.
ma.mer.
ne. nisch.
rijks.sie.
tie.ve.
tibor.zind.
DOOR
CHARLES
GAR VICE
Eenige interessante spellen l!
1. Vermogend
2. Opstandig
3. Eigendom
Zeehaven
Kermistent
Wangedrag
Voorzeker
Verbrasser
Misbaksel
Opgeruimd
Tramhalte
12. Vasteland
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
AW
I
bedragen
fen. dat een bodemverheffing van
HENRI VAN" MAN DELE
5
Wonderen der techniek
zyn rekening mee te rot
woorden moet men
N.
West kwam uit met Schoppen
l
P. H. A. TUIN.
wow
r
zei Lorrie. „Ik heb u nog nooit ge-
(Wordt vervolgd)
b<| wrttoe «Ml we hand,
een «Mg
ikte
l vader Kwake-
om hulp vragen
1 Klaveren
iden
at
den. En de aarde wordt geacht van de opper-
vlaktelagen van de zon te zijn Atortgekomen.
Een andere vraag, waarvan de beantwoor
ding op het eerste gezicht ook vrijwel hopeloos
Hjkt, la de volgende: Uit welke stoffen bestaat
bet binnenste der aarde?
en 1
angst.
Pas
Pas
Pas
Pas
O.
1 Schoppec
Pm
He
rvet
de
den
et is den geleerden langzamerhand dui
delijk geworden, dat zfj zich van den toe
stand en de gesteldheid van den aard-
vormen.
Gedurende het,diner kon Lorrie haar oogen
niet van den ouden man afhouden. Guy zat
tegenover haar, en een of tweemaal rustte haar
blik op zfjn knap gelaat; maar vanavond scheen,
zonderling genoeg, speciaal de vader haar te
interesseeren, de statige, zeer beschaafde patri
ciër. Hij fascineerde haar, die oude man, die om
zijn kasteel te redden zijn zoon dwong om een
Haver
Koper
Beeld
Roest
Smaak
Sober
Nacht
Lezer
Z.
Pas
3 Harten
Pm
de
de
in
in
z.
8. A.
Harten
Ruiten
Sch.: V. 9 2
H.: B. 8 4
R.: B. 9 3 2
KI.: H. 7 4
Sch.: A. 4 3
H.: A. H. 9 5
R.: A. H. 10 7
KI.: B. 5
een
llli-
ou-
en-
?*rt
van
naaz^rthler's
:en-
be-
gen
loot
aan
>or-
i de
och
»p-
de
ga
in zoon
l en ik
Ir. dat
aar de
pen
rtg-
ler-
L.tn
pje.
vel-
lar
ie»
:oo-
en-
den
Ig8-
ing
vo-
n>-
Wk
md,
aad
Loot
ko
ans
jü-
g«-
tnef
rer-
ba-
iber
l de
nen
erf-
sels,
jde,
lin-
X»-
en
«1
het
dat
rtf-
ter-
rva-
nen
ge-
nne
zijn
aan
lijke
het
men
ting
j te
hter
vet-
fen.
Nobel
Terts
Frans
Kleed
Stoel
Rekel
Graat
Markt
Na de koffie liet moeder Kwekeling aan Keesle haar beide
kindertjes zien; lieve kindertjes, die Keesle netjes een poot
gaven. „Ik ga nog even naar Oom Krab.’^^i
ling. „Ik moet hem om raad en als het kafl^o
voor Keesle.
Terwijl ze op weg waren moesten au langs het hol van
Konlng Knarstand. De pad gaf aanwijzingen. „Gauw, snel het
riet in, went als hy je ziet, ben je slecht af. Hy is gevaarlijk,
die konlng.
Er werden onder de goede oplossers weer aes
fraaie prijzen verloot.
Oplossingen worden tot Vrijdagmiddag 13 uur
ingewacht bij den heer G. M. A. Jansen, Ruys-
daelstraat
m elk der gegeven 12
middelste lettergreep ongewijzigd laten, en
beide andere vervangen door een der 24
alfabetische volgorde gegeven lettergrepen
de tweede kolom gegeven. Aldus formeert
men een nieuw 12-tal drielettergrepige woorden.
Als voorbeeld no. 8: men vervangt de voor
ste lettergreep door Ne en de achterste door
Ka, zoodat men als het 8e woord In de nieu
we serie Nebraska verkrijgt. Dit is de eenige
eigennaam, die in onze opgave voorkomt: al
le andere woorden zijn „gewoen".
Van het nleuwgenoetnde dozijntje gevet
van boven naar beneden de beginletter^
naam van een plaats in Noord-Brabant en de
eindletters den naam van een plaats in Gel
derland te lezen.
Het spel, waarmee ik de vorige week besloot,
was als volgt:
De gevrMgde remplaceerlng en omzetting ge
schiedt als volgt:
Sch.: H. 8 7 5
H-: V. 10 8 2
R.: V. 2
KL: 8 2
West kwam uit met Ruiten Heer,en trok een
kleine Ruiten na.
scheiding rgchts of links?
chien krullend?"
u dat?" zei de dame bits,
vanzelf, als u zijn hoed weg-
Pm
Pas
Pm
Pm
1
2
3
Pm
O—W waren kwetsbaar, Zuid wm gever en
het biede^ verliep als volgt:
^^oede manieren, die niet uit is>-
nerlijke beschaving voortkomen,
zijn aangeleerde kunstjes, gelijk
gedresseerde dieren plegen te ver-
toonen.
Sch.: MgV. 2
H.: 10 9 8 4
R.: 10 5
KI.: A. H. B 9
et warme weer, zoo lang tevergeefs ver
beid. had nch eindelijk ook over Beleren
ontfermd, zoodat niet alleen de vacantle-
gangers, maar ook de caféhouders eens met
prettiger gezichten rondliepen dan dagen ach
tereen het geval was geweest.
Peter Schwansel van „Das schwarae Pferd”
had handen tekort om voor al zijn dorstige
klanten telkens weer de groote schuimende bier
pullen te vullen. Onophoudelijk sjokte de dikke
Peter door het locaal en stelde met een goed-
moedlgen kwinkslag wat al te haastige gasten
op hun gemak.
Maar zijn goedmoedige oubolligheid ver
dween als sneeuw voor de zon. toen hij Karl
Drkhler zijn café zag binnenkomen. En Peter
had reden om zich verstoord te gevoelen. Be
halve, dat Peter Karl Drahler kende als een
brutaal heerschap en ’n gevaarlijk kwartjes
vinder, stond hij voor meer dan veertig Mark
in X krjjt! En behalve aan deurwaarders, had
Peter ook aan poffende klanten een broertje
dood.
.JBitte!' baste Peter, toen hy
verlangens informeerde.
„Pils en eten, bltte!”
Peter schrok en zag de onbetaalde rekening
weer met ettelijke marken stijgen. HU durfde 1
den kerel echter niet weigeren en even later 1
bracht hy. gedienstig als altijd, de groote bier
pul en daarna een Lucullus-maal, want Peter 1
Schwansel's keuken wm beroemd in heel Beie
ren. Maar telkens als hij Karl zag, die met
zichtbare genoegens de lekkernijen naar binnen
werkte, was het of zijn omvangrijk hart met
naalden werd bewerkt. Den heelen dag had hU
hard gewerkt; hl) had geen drogen draad meef-
om z'n corpulent lichMm en hij zag in enkele
oogenbllkken een belangrijk deel van de winst
in de mMg van dien niets-nut verdwijnen.
Maar toen even later Karl Drkhler, door den
hemel mag weten welk althans voor Peter
gelukkig toeval een honderd Mark-blljet op den
grond liet vallen, was de kastelein in minder
dan geen tijd aanwezig om bet kostbare pa
piertje op te rapen!
„Veertig mark stond er nog, zooals u weet,
mijnheer Drkhler en dit van vanavond is vier
mark, tesamen vler-en-veertig mark!” En met
een gezicht, dat meer straalde dan ooit tevoren
2^
Weer eens een nieuw snufje.
Meerdere lezers hebbèn blijkbaar geen raad
geweten met de woordkeerpuzzle zooals die in
het prijsraadsel van 14 dagen geleden werd af-
gedrukt. Tevens blijken zij geen acht geslagen te
hebben op de rectificatie van Dinsdag d. o. v.
weshalve zij hun pogingen met het oorspronke
lijke nummer moesten opgeven. Een volgende
keer beter!
Het is hun te vergeven maar toch is die be
wondering let of wat onverantwoord. Wjj zég
gen dit niet, omdat de druiven zuur zijn of
omdat wij het ongenietbaar karakter van een
zekeren heer Nurks bezitten. Maar als bewo
ners van de aarde, een bol, die een straal bezit
van 6370 kilometer, dienden zij toch te besef
fen. dat een bodemverheffing van een 6000
-- --procent
bol een niet-onaardig beeld kunnen
door.... in een hoogoven te kijken, waarin het
ijzer uit erts gesmolten wordt!
Tijdens haar bestaan heeft de aarde zich
gedragen als een enorme smeltkroes. In een
hoogoven zakt ook t zware zuivere ijzer naar be
neden en drijven bovenop de lichtste slakken,
uit klezelzuurhoudend gesteente, als een dunne
laag. Dan volgt een dikkere laag r»n ijzer
houdende slakken van een donkere kleur. Hoe
lager men komt, des te grooter is het percen
tage ijzer, dat men in de massa Mntreft, tot
dat men onderaan het gesmolten metaal in
technisch zuiveren vorm van ruw-ijzer kan af
tappen. In groote trekken vinden wij hetzelfde
nu by onze aarde. De bovengenoemde lichtste
laag toont overeenkomst met het aardsche gra
niet. terwijl de volgende donkere, ijzerhoudende
laag dit toont met het bazalt.
De buitenste laag van de steenschll bestaat
dus uit lichtere gesteenten, die. zooals graniet
en aanverwante gesteenten, rijk zijn aan kie-
zelzuur of kwarts, en behalve I-
silicaat ook veel aluminium beval
der 1» zij 10 k 11. Hier begint de kern, de me
tallieke aardkern. Uit de analyse van de ijser-
meteorieten heeft men de conclusie getrokken,
dat deze kem bestaan, moet uit 88 pet. User,
i I pet nikkel en een beetje koolstof, lood,
platina en kobalt.
De hardheid hier moet een veel'
van die van de beste kwaliteit s
Hoe komt men Mn de wetenschap omtrent
deze lagen, hun dikte en dichtheid? Dat is zeer
merkwaardig.
Hier is hulp gekomen heel toevallig uit
het kamp der geophystci. Elke behoorlijke aard
beving wordt door de seismologische stations
van alle landen der aarde geregistreerd. Grof
weg gezegd: een potlood teekent op een stuk
papier de trillingen aan. Dat heet een seis
mogram. Onderlinge vergelijking brengt frap
pante dingen Mn bet licht: de Mrdbevings-
golven planten zich voort ojpr de oppervlakte,
maar ook in de diepere aardkorstlagen en in
de kem. met verschillende snelheid, omdat de
dichtheid uiteenloopt. De seismogrammen zijn
dus een soort van hiëroglyphenschrift. waaruit
de ontcijferaars het bestaan van een kem, met
een middellijn van de halve aardmlddellijn, en
van een aantal naar buiten toe soortelfjk lichter
wordende schillen kunnen aflezen.
Het was dus de aarde zelf die naar eigen
gehelmeh Mn het licht bracht!
genspelers ligt het den spelleider zoo gemak
kelijk mogelijk te maken.
Nadat Zuid had ingezien, dat niet Oost, maar
Vrouwe Fortuna hem onvriendelijk gezind wm -
en opdertusschen de atmospheer tusschen Zuid
en Oost eenigszins wm opgeklaard, kwam Oost
na met Schoppen Vrouw, zoodat het eindresul-
taat wm 2 down!!
Zooals ik reeds de vorige maal vermeldde,
ligt in dit spel een probleem voor Oost en niet
zoozeer voor den spelleider Zuid, die hier de
minder aangename rol van willoos slachtoffer
moest spelen. Toch had Zuid beter kunnen spe
len! De kans immers, dat Oost den Heer had,
was Immers 50 pet., zoodat hiermee rekening
gehouden moest worden.
De beste speelwijze wm dus als volgt geweest:
Nadat Noord in den eersten slag met Schop
pen aan slag is gekomen, wordt Ruiten 8 na
getrokken en Indien Oost deze duikt, moet ook
Zuid duiken. Dit is dus in eerste Instantie een
snit op de 9; lukt deze snit, dan is de kans
groot, dat West bijv, den Boer of de Vrouw
maakt en de volgende maal op resp. de Vrouw
of den Boer van Oost gesneden kan worden.
De kans op het slagen van deze manoeuvre is
75 pct. van 50 pet., dus 37’A pet.
Zooals u ziet zit In het onderhavige gevbl
inderdaad de 9 goed en sou West den slag met
de Vtouw gemaakt hebben. Nu ig de vraag,
durft West met Schoppen na te komen, ja at
neen. Indien dit niet aoo is. kan Zuid Klaveren
Boer voorspelen en dezen met de Vrouw over
nemen, waarop straffeloos op den Boer gesne
den kan worden. Een tweede snit in Klaveren
mag dan niet gerisqueerd «roeden en NZ heb
ben met 9 slagen het contract vervuld I
De totale kans van deze speelmethode Is dus:
50 pet. en 37S pct. van 50 pet. is 50 pet. en
18% pet. is 88 3/4 pet., welke kans toch altijd
nog 18 3/4 pet. grooter is dan die van de eerst
genoemde speelmethode.
Het spel, wat ik de volgende week zal be
handelen, is wel het meest interessante van
deze reeks, zoodat ik het extra in uw aan
dacht kan Mnbevelen:
dus verre van imposant.
Nu moet het uit den mond van een microbe,
die over een sinaasappel rondkruipt, buitenge
woon arrogant klinken een oogenblik slechts
aangenomen dat deze wezens een mond be
zitten wanneer deze, nog niet eens door de
oranje schil heen gedrongen zijnde, beweren
sou. over het binnenste van den sinaasappel
wal iets ontdekt te hebben.
En tóch in een soortgelijke situatie ver-
keeren wjj aardbewoners, wanneer het onze
kennis omtrent het binnenste van de aarde be
treft Onze diepste mijnschachten dringen
slechts even in onze Mrdschll binnen.
De mensch inderdaad een microbe met be
trekking tot de afmetingen van de aarde is
echter een zeer listige microbe. Het „deducee-
ren en comblneeren" heeft hem als een twee
de Sherlock Holmes altijd in het bloed ge
seten. Zijn eerste speculaties hebben zich ge
licht op de temperatuur, die binnen den aard
bol heerscht. Mijnwerkers weten uit ervaring
te vertellen, hoe de temperatuur stijgt, naar
mate men dieper in een mijn afdaalt. En wel
bij elke 30 meter ongeveer 1 graad Celsius. In
bet binnenste van de Mrde moet het dus wel
zeer heet zijn. Een berekening voert voor het
middelpunt der Mrde tot een temperatuur, die
eenige honderdduizenden graden beloopt!
Doch tegen deze opvatting komt het gemoed
der geleerden in opstand. ZD meenen goede
redenen te hebben om Mn te nemen, dat deze
temperatuur ten hoogste 6000 graden zal bedra
gen. Zij veronderstellen, dat bovengenoemde
temperatuursstjjging op den duur afneemt en
al spoedig een grens bereikt. Op de zon en de
andere witgloeiende hemellichamen is de tem-
Sch.: 8 7 4
H.: H. 6 2
R.: A. H. V.
KI.: 10 8 ft 4
deze steenmeteorieten stukken zijn van de
korst vah een of ander uiteengesprongen he
mellichaam, terwijl de ijzermeteorieten stukken
van zijn kem zouden zijn. En dan wordt het
ook aannemelijk, dat de kem van de Mrde
Inderdaad uit Ijzer bestaat.
In welken toestand verkeeren de stoffen daar
in het binnenste der aarde, in den vasten, den
vloeibaren of den ga-svormigen
BJj een dergelijke hooge temperatuur, als in
het binnenste der Mrde heerscht, zou men op
het eerste gezicht toch zeker den vloeibaren
toestand verwachten. Feit Is echter, dat de op
elkaar liggende Mrdlagen door hun eigen
zwMrte een dusdanig hoogen druk uitoefenen,
dat de gloeiend-vloeibare br^jachtige massa
van de aardkern in zeer sterke mate wordt sa
mengeperst. Het gevolg is, dat zij zich gedraagt
als een vaste stof. Vast is misschien hier niet
het juiste woord; te prefereeren ware plastisch.
Toch is de druk zóó enorm, dat de massa van
de aardkern „VMter” is, dan een stof aan de
aardoppervlakte ooit kan wezen. W^t is dan
het wezenlijke verschil tusschen het mysterieuze
plastische van de Mrdkern en het vaste van
de aardkorst? De vaste stoffen der aardkorst,
zooals de gesteenten graniet en bazalt, bestaan
uit kristallen. De omstandigheden in de Mrd-
kern de hooge temperatuur maken daar de
kristalvorming ónmogelijk. En lava dan, of het
ijzer van een meteoriet? zal een listeltng vragen.
Deze stoffen hebben eerst den kristalvorm aan
genomen, toen zij de oppervlakte bereikten.
Alzoo in het midden de spreuk:
WIE TEVREDEN 18, 18 GELUKKIG
Men kan vsor no. 2 ook geven: Stier; voor
no. 6: Lever; voor no. 11: Lende; voor no. 13:
Kassa; voor no. 16; Regel. En voor no. 1:
Loden, kan er ook mee door.
belangstelling in zijn oogen, toen hij ze weer
naar het lieve gezichtje wendde.
„Vergeef mij mijn nieuwsgierigheid." zei hij
op den toon van een man van de oude school
de school van beleefdheid welke beleefd
heid in onze generatie verloren schijnt te zijn
gegaan „maar ik ben een oud man, die slechts
zelden verschijnt zelfs in het niet al te ruime
wereldje om me heen.”
„En ik ben nog npolt in de een of andere
wereld geweest," zei Dolores. o
Hij glimlachte en knikte.
„Ik zou ook vanavond niet gekomen zijn,
maar het genoegen om mijn zoon te ontmoeten
wm een te groote bekoring voor mij. Kent u
hem?” en hij keek door de kamer naar Guy,
die bij Diana stond, maar de twee anderen
nauwlettend opnam.
,Ja," zei Lorrie, bijna onhoorbaar, met een
hart vol pijn. -
„Ja! gelukkig is de man, die een gotlie:
heeft.” zoo luidt een Spaansche zegswjjge
ben gelukkig. Vergeet een oud man mail
hij vervelend is.” voegde hy er by, „mi
man in het tooneelstuk zegt: „Hy is de
zoon, dien ik gekregen héb.”
Lorrie boog haar hoofd en glimlachte tegen
■hem. Toen trok ze zich weer In haar hoekje
terug. Diana zat voor de piano en begon te zin
gen. Guy stond niet by haar om de blaadjes
om te slaan, zooals zijn plicht wm, maar hy
liep de kamer door. Den heelen avond had hy
reeds op spelden gezeten en had hy zyn vader
Lorrie gadegeslagen met onuitsprekeiyken
naar beboeren heeft kunnen
wreken. Integendeel. Toen hy de politieman
nen onder een vloed van woorden verteld had,
wat er precies tusschen hem en Karl Drkhler
gebeurd was, informeerde de hoofdagent:
„Dus D^ghler heeft u dat valsche biljet niet
aangeboden om er O
doen?”
„Nee, hy liet het op den grond vallen en
toéh schoot ik toe. om....!”
„Om hem ses-en-vyftig mark cadeau te doenl
Mijn beste Schwansel. daar is voor ons politie
mannen hier niets te doen. Als hy duidelijk had
laten biyken, dat hy m-t dit valsche biljet syn
schuld wilde betalen, dan, ja, dan wm het wat
anders geweest! Nu blyft je niet veel anders
ov«r dan te wachten, tot hy weer eens een hon-
derd-mark-bUjet „verliest", dan zyn jullie quit
te! Maar let dan op of het ’n echt is!!”
De pryzen werden na loting toegekend aan:
mej. M. Peeters, Klein Paradijs 15. Beekber
gen; mej. F. Rosier, Zomeraorglaan 15 Bloe-
mendaal; G. J. Jansen, Hilvertsweg 309, Hil
versum; J. A. de Goede, Schaepmanstraat 41
Zeist; J. H. Curvers, Bilderdykkade 35 Am
sterdam (W.); mej. A Jennes, Abstedeniyk 15.
Utrecht.
Vader
Preek
Bende
Stier
Massa
Bries
T a s c h
Zegel
jen, Mvucmvciuciiuig van e<
meter nog slechts soowat één tiende
van die 6370 kilometer, dus van den Mrdstraal"
ultmMkt. Dat is niet veel. De aarde is een bol
in vergelijking waarmee een sinaasappel een’
erg rimpellgen indruk maakt en het geval is
Zooals het behoort, maakte Zuid een speel
plan op. alvorens uit de blinde by te spelen.
Dat speelplan wm natuuriyk in de eerste plaats
gebaseerd op een vrymaken van deKlaveren-
Onwel
Frits
Snert
Ketel
Leest
Kever
Tarra
Trema
ryke erfgename te trouwen en die haa^ hart
had gebroken.
De dames gingen naar het salon en Lorrie
sloop weer naar haar hoekje, zy hoorde niets
van het praten der andere dames zy herinnerde
zich ternauwernood, waar zy was; de stem van
den ouden man klonk na in haar ooren; zy
kon hem niet uit haar gedachten verdringen.
Heel spoedig kwamen ze weer binnen; de graaf
leunde op Guy’s arm. De dames maakten veel
werk van hem en lady Farnham duwde een stoel
vlak bij het vuur. De stoel stond dicht by Lorrie
en toen de oude man er in ging zitten, keek hy
haar aan.
,Jk zal de warmte van het vuur tegenhouden,
kindlief,” zei hy.
Het wm de eerste maal, dat hy met haar
sprak en Lorrie Lorrie, de brutale kwajongen!
moest werkeiyk even wachten voor ze haar
stem voldoende in bedwang had om té kunnen
zeggen:
„Ik ben niet koud, mylord.”
Lorrie s stem wm een van de grootste wape
nen, waarmede de hemel haar had bedeeld en
toen de heldere, muzikale stem In zyn oorep
klonk, keek de graaf haar wat oplettend aan. i
,Jk geloof niet, dat ik al eerder het genoe
gen had u te ontmoeten, Juffrouw en’ hy
aarzelde.
„Neen,1
sproken, mylord."
„Bent u een vriendin van Igdy Farnham?”
„Ik ben een achternicht van lady Collop
haar gezelschapsjuffrouw.” antwoordde ze,
Hy keek naar lady Collop en er was groote
N—Z waren kwetsbaar. Oost was gever en t
bieden ging als volgt:
kiezelaarde Of
«eten.
De geologen hebben door samentrekking
van de twee woorden silicium en aluminium
peratuur ook niet hooger dan^5000 k 6000 gra^> A’oor deze steenlaag den naam ,,sial” bedacht.
J Deze siallaag is ongeveer 120 km dik en heeft
een dichtheid, een soorteiyk gewicht van 2,7.
Hierop volgt een laag waarin naast silicium
magnesium de voomamé plaats Inneemt en die
slma genoemd wordt. Haar s. g. is gemiddeld
3,1, zoo ongeveer het s.g. van bazalt en soort
gelijk donker gesteente, zy reikt tot een diepte
van plusminus 1200 km. Deze laag is voor ons
merkwaardig: de werelddeelen, het vMteland
vormend, behooren tot het sial en drijven als
groote schotsen op dit dichtere slma, zooals
Ijsschotsen op het water drijven.
Na het slma volgt een enorme tusschenlaag
van zware slakken, die reeds veel yzer bevat
ten, vooral in den vorm van pyriet of zwavel-
Ijzer, een verbinding van zwavel en yzer. De
dichtheid is hier reeds 5 k 6. Deze tusschen
laag is eehter niet homogeen, doch bestaat weer
uit verséhillende schillen, zy reiken zoowat tot
een diepte van 2900 km.
Op deze diepte vindt een scherpe verande
ring plaats. Er boven is de dichtheid 5; er on-
8ch B. 10 6
H.7 3
R.: 8 5
KL: A. V. 10 9 6 3
,Jia Guy,” zei de oude man. „goed dat je daar
bent. Je bent zoo gelukkig om de vriendsch^
van deze jongedame te bezitten. Wil je haar niet
even aan my voorstellen?"
Lorrie schrok en hield haar adem in. Guy
beet op zyn lip; het oogenblik dat «rij gevreesd
had. wm gekomen.
..Deze jonge dame, vader begon hy, toen
lady Farnham naar hem toe kwam.
„Zing je, kindlief? Ja, ik ben er zeker van!”
Lorrie, die maar al te biy wm om te kunnen
N.
dubbel
3 Schoppen 4 Harten
Pm
N.
2 Klaveren
3 Klaveren
3 S. A
kleur, aangezien dit de langste kleur van N—Z
is.
Uit Noord werd de 10 bygespeeld en Oost
bevond zich nu in een moeilijk parket? moest
hy de Vrouw byspelen. Ja. dan neen!
Aangezien echter duldeiyk wm, dat de kans
dan groot was, dat Schoppen-Boer dan een
rentrée voor de blinde zou worden en zonder
rentrée misschien de Klaverkleur niet vryge-
maakt zou kunnen worden, omdat Oost Klaver
Heer derde had, besloot Oost de 2 by te spelen.
Zuid speelde..eveneens een kleine Schoppen by.
zoodat de slag aan Noord bleef.
Uit Noord werd thans een kleine Ruiten ge
speeld, welke door Zuid met den Heer geno
men werd en onmiddeliyk volgde Klaver Boer.
West en Noord speelden een kleine by en Oost
volgde ‘dit voorbeeld listlgiyk, aangezien mis
schien de Klaverreeks van Noord waardeloos
gemaakt is wegens gebrek Mn een rentrant.
Bovendien zou Zuid zich misschien tot zorge
loosheid laten verleiden, omdat hy in de over
tuiging is, dat de snit in Klaveren goed zit!!
Zuid speelde Klaveren 5 na en zette in Noord
de 9. Thans nam Oost echter tot grooten schrik
van Zuid den slag met den Heer. De teleurstel
ling van Zuid wm zoo groot en zyn vertrou
wen in de eeriykheid der menschheid zoo ge
schokt. dat hy zyn zelfbeheersching verloor en
de manoeuvre van Oost minder fair noemde.
West, die bemerkte, dat de mate van ver
ontwaardiging van zyn partner de gerechte
vrees voor een laaiend conflict wettigde, nam
het spel voor zyn partner op en merkte fyntjes
op, dat het gemeeniyk niet in de lyn der te-
60, Utrecht.
Koers
Gelei
Spits
Romer
Steen
Kabel
Vloed
„Doe niet zoo dom! Denk je soms, dat ik lady
Collop bedoel? Ik bedoel dat meisje. Juffrouw
juffrouw
.Latimer,” zei hy, terwyi hy trachtte onver
schillig te spreken.
„Ja. Ken je haar?”
„Ik heb immers by lady Collop gelogeertHL
„Neen, weet wel, dat Ik dat niet bedoel! Ik
®>een van vroeger!”
•.Ik heb haar wel ontmoet,” stemde de arme
Guy toe. „Waarom?”
De oude, dame aarzelde en bleef hem strak
••nkyken.
„O niets, maar ik dacht, dat ze je zooeven
Precies Mnkeek, alsof jullie oude vrienden
varen.”
„Ik ken haar al lang,” zei hy. „Haar broer en
Ik zyn oude vrienden."
„Inderdaad! Lykt hy op zijn zuster? Als dat
“et geval is, zou ik hem graag ontmoeten."
„Ik wilde, dat u hem vroeg.” zei Guy impul-
•lef. „Die goeie, oude Jack!”
Lady Farnham, die altyd impulsief dingen
'Joed, ging dadelijk zitten en schreef de invitatie
en op Guy’s verzoek schreef zy ook aan Greta,
«n haar te vragen, zich by het gezelschap
voegen.
„Zeg niets hierover tegen juffrouw
.Latimer!”
,Jk wil haar een verrassing bezorgen,
ik heb schik in dat meisje. Waarom, vraag
ik mezelf af? Wonderiyk, hé?"
•I „Wonderiyk,” antwoordde hy spottend. De
menschen hebben meestal een hekel Mn haar.”
Op dat oogenblik kwam Diana binnen. Zy
had het extra halve uur niet besteed om te
rusten, maar om zich Mn te kleeden. Ze kwam
de kamer binnen als een godin. Haar xwynende
oogen straalden van macht en triomph, maar
werden onwillekeurig weer koud van minachting
als ze naar Lorrie keken.
.Heter iMt dan nooit,” zei lady Farnham,
terwijl ze haar kuste. ,Je ziet er góed uit, maar
je ziet er altyd goed uit, nietwaar Guy?”
Ja, o ja,” stemde hy met neergeslagen oogen
toe.
„O, ik voel me uitstekend,” zei Diana met
een minachtend lachje. ,-Ik ben niet geschikt
voor de rol van teere en belangwekkende half-
zleke. Je ziet er moe uit Lorrie,” voegde ze er
in denzelfden adem by met die brutale harte-
lykheid, die men alleen by een vrouw vari haar
temperament vindt.
Lady Famham keek nogal verbaasd en
wachtte op het antwoord, maar Lorrie, die een
paar maanden geleden haar uitstekend zou heb
ben te woord gestaan, glimlachte nu slechts.
Toen was er wat drukte in de gang, zooals
men gewooniyk hoort, wanneer er een deftige
gast komt en lord Latcham werd Mngekon-
dlgd.
Sinds zy lady Farnham had hooren zeggen,
telde Peter Schwansel zyn gaat zes-en-vyttig
mark terug.
Nauweiyks wm Kart Drthler verdwenen.
Peter schonk zyn stamgasten een extra glas,
onderwijl hy een uitvoerig verhaal deed van de
handige manier, waarop hy zyn centen bad
weten^innen te krijgen.
„GMten, die met een honderd-mark-biljet be
talen, krijg ik niet eiken dag!” gnuifde Peter
en haalde het papiertje onder zyn voorschoot
vandaan. Maar eensklaps gaf hy een schreeuw,
dat het dreunde.
„Valsch! Valschl Het biljet is valsch!”
Als ’n brleschende leeuw stond Peter Schwan
sel temidden van de onthutst toeziende man
nen en hield het bankpapier in zijn uitgestrek
te rechterhand tegen het lamplicht.
„Maar dat zal ik hem betaald zetten, dien
kwartjesvinder, of mUn naam is geen Peter
Schwansel meer!” en meteen rende de razende
buiten, regelrecht naar het polltle-
dat hy zou komen, had Lorrie haar hart ge
pantserd tegen den berekenenden ouden man,
Guy, die de voornaamste oorzaak wm geweést, dat
zy en Guy gescheiden werden en ze werd spier
wit toen ze zyn naam hoordé noemen. Even
staarde ze in het vuur, toen sloeg ze haar oogen
op en ze voelde een steek in haar hart. Ze
haatte den ouden man en ze wilde hem haten,
maar toen hy de kamer doorliep, leunend op zyn
stok, léék hy zoo in gezicht en manieren op
Guy, dat het bloed naar haar wangen golfde.
Ook zyn stem, zoo helder en duldelyk. wm
een echo van de stem, die zy liefhad. Het her
innerde haar, in haar stille hoekje aan dien
avond in het laantje, toen Guy haar woorden van
liefde had toegevoegd. Langzaam kwamen de
tranen in haar oogen, maar ze drong ze terug
en, zooals Guy zou hebben gezegd, zette ze haar
beste beentje voor.
De graaf werd aan lady Collop voorgesteld,
die een diepe buiging vóór hem maakte met veel
ontzag, alsof hy een prins van koninkiyken
bloede wm. Lady Farnham noemde Lorrie**
naam, maar de oude heer scheen deze te ont
gaan. Hy boog en even later gingen ze allemMl
Mn 'tadel.
man nMr
bureau.
Dat Peter
Schwansel nog
altyd Peter
Schwansql heet,
dankt hy aller
minst aan de
omstandigheid,
dat hy zich op
Karl Drkhler
Reeks
Lelie
Spuit
Moker
S 8 k t e
-Bliek
Vogel
Een klant belde eens de foto-afdeeling van
een New-Yorksch warenhuis op om te vra
gen, of men daar een snapshot van hMr zoon
kon vergrooten. „Zeker, mevrouw," wm het
antwoord.
.MMr kunt u dan misschien ook de hoed
wegnemen?”
„Ook daU willen wy graag voor u doen. Maar
draagt uvy zoon zy;
En is zyrf haar
„Waaröl
.Dat ziet
neemt?"
ontsnappen, om het onvermydelyke uit te
stellen, stond onmiddeliyk op. Zy beefde, maar
ze vocht tegen hMr zenuwachtigheid. Ze sloeg
een paar accoordeh aan en zong: .Robin
Adair.”
„Wat een mooie stem!” zei de graaf, terwyi V
hy met zyn blanke vingers de maat tikte op
zyn stok. „Is er iets mooiers dan*die oude bal
laden? Ik geloof het niet! Dat is een aardig,
lief meisje, Guy. In myn rijd zou het grootste
deel van de jongelui met elkaar overhoop hebben
gelegen om hMr; zy zou de ster van den avond
zyn geweest. Wie is ze? Arm jong ding' Pm
haar, vader verloren! Arm kind, arm kind!”
„Ze heeft nog meer verdriet gehad.” zei Guy
zacht, terwyi hy de vraag van zyn vader
negeerde.
.Hoo! Wat dan?” en de graaf keerde zich in
zyn stoel om en keek nMr de plano.
„Ze is heel slecht behandeld door een jongen
man.” zei Guy, die strak in het vuur staarde.
.Hoe is het mogeiyk.” verontwaardigde Hel*;
de graaf.
T -r et is nu weer het seizoen, waarin
I menschen meer dan anders over
A A aardbol rondtrekken, en vooral de be
woners van ons vlakke landje naar alle kanten
over de grenzen stuiven om zich te gMn ver
gapen aan de plooiing van onze Mrdkorst
Voor de Nederlanders is dit een bwigheid
waarvan zy in het algemeen danig geïmponeerd
plegen terug te komen.
opeloos lykt dit inderdaad, wanneer we
de vergeiyklng van de microbe op den
sinaasappel in het oog houden.
Doch hier bracht het mathematisch vernuft
van de microbe uitkomst. De mensch kon wel
niet tot de kem van de Mrde doordringen,
doch hy sloot zich op in zyn studeerkamer,
aehreef een blad vol met cyfers en kwam tot
«en antwoord op de gestelde vraag.
Uit de Mntrekkingskracht, welke door de
totale massa van de aarde wordt uitgeoefend,
kan men door becyfering haar gemiddelde
dichtheid, haar gemiddeld soorteiyk gewicht
aflelden. Men vindt dan voor dit soorteiyk ge
zicht het getal 5,5. Dit is vrij zwaar en zeer
merkwaardig, als wy bedenken, dat het soor-
teiyk gewicht van de gesteenten, die onze
aardkorst vormen, zoowat 3 is. Er valt dus di
rect de conclusie uit te trekken, dat de eigen
lijke kem zeer zwaar moet zyn. Vraagt men
zich af, welke zware stoffen in aanmerking
komen om beschouwd te worden als stoffen,
waaruit de kem zou kunnen bestaan, dan
moet men de wel zeer zware, doch zeldzame
edele metalen als goud en zilver, juist om die
zeldzaamheid bulten beschouwing laten. Daar
entegen moet de Mndacht vallen op het meest
voorkomende onder de zware metalen, het yzer.
Een ruwe berekening geeft al een aardige
overeenkomst, want een Mrdbol, voor de helft
opgebouwd uit yzer met een soorteiyk gewicht
8, en voor de andere helft uit gesteenten met
«en soorteiyk gewicht 3, heeft een gemiddeld
a g. van 5,5. Doch al komt dit nu heel Mrdig
zit, het is toch niet meer dan een bloote ver
onderstelling, zoolang wy niet een of ander
bewijs ervoor hebben.
Gelukkig hebben wy dit bewijs:’ Het is als
het ware uit den hemel gevallen. Of beter, het
is alle eeuwen door uit den hemel ge
vallen, maar de menschen wilden er niet aan.
Want het is nog geen twee eeuwen geleden,
dat een geleerde, Mn wien u vertelde, dat er
steenen uit den hemel vallen, u hartelijk zou
hebben uitgelachen. En toch gebeurt het tel
kens en telkens weer. Het zyn de bekende
meteoorsteenen, waarvan men In tal van musea
exemplaren kan vinden, zy make» den indruk
de brokstukken te zyn van uiteengebarsten
hemellichamen. Een nader onderzoek bracht
aan het licht, dat er naast een soort, de steen
meteorieten bestaande uit gesteenten zooals
die op aarde voorkomen een tweede soort
bestaat, de yzer-meteorieten, welke voor een
groot gedeelte gedegen yzer zyn en daarnaMt
vooral nikkel. En dat is in de aardkorst niet
te vinden.
Men heeft gemeend te mogen aannemen, dat
nu
len
Sch:B. 109 88
H.: 5
*"R.: 7 4 3
KL: V. 7 3
