NEW-YORK
bereidt zich voor.
EEN INTERESSANTE MAN
AL
T
O FT* _jL
1
K
*N
arm'
avor
Tim
en 1
blik
len
dese
gesz
Yorl
vier!
arm<
e<
mees
kwaï
trop)
Toe ii
ton is
lacht
liaar
beier
Eurc
en 8
pade
midd
mer
noen
en n
dit n
donk
schei
I
OP ZOEK NAAR HELDEN»
w
k
I
h.
F
r
|:LL
0’
tlge, w
Square,
waar h
bestaat
lende r
in New
door Hi
ge- Dit
schreeu
gangen.
I
A“
hoofdkr
115. De
vol one
4
I
CARNEGIE-STICHTING
AAN HET WERK
WERELD VAN MORGEN"
J'
ju* *1 J
B;/'
h’ti «maia
H
sg
^•- -
Itf
41
I
gU
a.s.
1
Het leven is moeilijk
Grootsche plannen
Dokter laat zich met
HET KORTE VERHAAL
Bei
-
l» T
l*v
SS
mar
I
Ook vingerafdrukken
kunnen bedriegen
V
Het verloren medaillon
i
-
1
-
l’H
I, i
t
m/'r. 'J
11
7
Bs
kankergif inènten
Bescheidenheid wijst
bewondering ef
,:.L,
..z
.'Si
8®£A':’.';-
t*
J
:nl itu*1
i
de
Bij
tot
ken
wel
een»
>t|
bijvoorbeeld
„u«w dat maakt toch zeker niet het aan
hem.
Ja, hij moest
n i d
Ma
i,
Ontstellende ontdtkking van
criminalisten
Waar zal de tentoonstelling
komen?
De Pool Jerzy Polonickl had zich in het hoofd
Bezet de wintermaanden in een gevangenis te
Warschau door te brengen.
Men verwacht namelijk <0 mlllioen be
zoekers, d. 1. op zjjn hoogst 800.000 per dag
en op zijn minst toch zeker nog 380.00011
Het auto-park kan dajj ook 35.000 auto's
tegelijk bergen, terwijl er 10.000 boomen ge-
plant zjjn, om de noodige schaduw te ver
schaffen. Voorts zullen er 60.000 banken ge
zet worden, waarop men wat kan uitrusten."
te groeten. HU nam zich voor daar nooit meer
terug te komen heel Hollywood den rug toe
te keeren.
Dat ook vingerafdrukken bedriegen kun
nen, is onlangs bü twee zeer interessante
gevallen gebleken. In Dayton In den staat
Ohio is *n man, die wegens moord ter dood
veroordeeld was. drie uur voor zijn terecht
stelling in vrijheid gesteld. Ook in ^4uld-
Frankrjjk is iets dergelijks gebeurd.
hU op en
heesch gel
als een gekerm, half als een lach. Hjj keek naar
die reclame, die verblindde, als ze verscheen.
Hij staarde ernaar en toen hjj zjjn oogen af
wendde en terugging, keek hü in zün donkere
en stille kamer, om zich heen, alsof daar iemand
was, die zijn gedachte kon raden. Zjjn slapen
klopten en de minuten, die eerst zoo langzaam
omkropen, schenen nu In Ulende vaart voorbU
te snellen.... Daarbuiten was de reclame weer
aangegloeid: Taylor Bank en Spaarkas''....
t was met de deftigheid van da
zich bevonden.
KT-'
•ft;
NA DE SCHIPBREUK.
„Zoo, en laten we nu een» oen onderzoo»
ttAD 1>wlïlr*w 1*
De
onges
licha
wen
gelui*
gens
heele
als v
Ma
andei
dekt
boller
spanr
word
het o
berge
aan c
rlkaai
vuld i
muzie
den
de he
der 1
Italië,
Dit
daar
Pomp
Palert
•taan
verget
jaar
gebou'
bewon
chaufl
poetae
Mot
Officii
deeld.
dit ve
tholic
liticus
iemam
tnvloe)
voor i
is zek<
zaken
toch,
ter La
inspan
Maai
kwam,
en ver
werd
roestig
nieuwe
het vo
beteeke
deze h
met m
binnen;
seben
vaderla
lachen)
sond 1
bewijze
den nc
11
Een onzer correspondenten heeft een be
zoek aan Miss Garnett te Parijs gebracht,
die een belangrijke rol speelt bü de voor
bereidingen voor de as. Wereldtentoon
stelling te New York in 1089.
Het middelpunt van de wereldtentoonstelling 1939, welke te New York zal worden
gehouden, vormt een planetarium, waarin op den openingsdag, 30 April, het
sterrebeeld getoond aal worden, dat op den geboortedag var) George Washington,
precies ISO laar geleden, aan den hemel te tien was
personeel was en,... liet hem stil weggaan! Ver
twijfeld rende de man de straat op, griste een
handtasch uit de handen van een voorbUgang-
ster en kwam ditmaal achter slot en grendel.
aan den kant van de baai een stukje papier, dat
nl
l-»»1
l
- r:"
De diamant heeft een geschiedenis, zoodat hü
voor verzamelaars een nog veel grootere waar
de heeft. Toen namelijk in het jaar I860 in
Birmingham de eerste diamantslüperü werd
geopend, werd de eerste diamant, welke in de
ze stad werd geslepen, geplaatst in den han
ger van den burgemeester-ketting.
Dorothy» Sparks zal nu een hooge beloonlng
ontvangen, welke haar zeker zal troosten over
het verlies van haar beursje.
Ook de Fransche criminalisten kwamen
de ontstellende ontdekking, dat vingerafdruk-
kunnen bedriegen. Dit geval
speelde zich in Marseille af. Daar werd een
chauffeur dood gevonden. BIT zjjn stoffelüke
resten vond men een revolver. Na lang zoeken
vond men een Engelschman, dien men van de
misdaad verdacht, omdat zUn vingerafdrukken,
met die op de revolver overeenkwamen! Toch
kon de man een alibi aangeven. HU beweerde
bU hoog en laag, dat hU toen in een restau
rant was. Eerst in de gevangenis, waar de man
heengebracht was, kon het raadsel opgelost
worden. Daar trof hü namelijk een man Mn,
met wlen hU aan boord kaart gespeeld had.
Door geprepareerde kaarten verkreeg deze de
vingerafdrukken van den Engelschman en de
ze liet hU op de handschoenen overbrengen.
Die handschoenen droeg hU. toen hü de revol
ver vasthield, om zün slachtoffer te treffen.
Slechts door de ontmoeting in de gevangenis)
kon de Engelschman gered worden.
haft groote mün-
mUnwerkers de
Reeds talrUke doktoren hebben zich voor het
heil der menschheid .opgeofferd. Ook onlangs
heeft een dokter zich aan een sensationeele ope
ratie onderworpen, om zoodoende in staat te zUn,
de ziekte persoonlUk van zeer nabU te leeren
kennen. Het betreft ditmaal de gevreesde kan
kerziekte, waarover men nog steeds het ware niet
weet. Dr. Mattia Duque is een van de belang
rijkste kankeronderzoeken ter wereld. Reeds
herhaalde malen heeft hU wetenschappelijke
onthullingen gedaan, die in de geheele wereld
groot opzien baarden! Zoo beweert hU o.a. dat
kanker besmettelük is, hoewel lang niet alle on
derzoekers het op dit punt met hem eens zUn.
Om nu zUn theorie te bevestigen, heeft de stout
moedige dokter zich met kankerbacillen laten
inenten. HU is nu van meenlng, dat hU deze ge
vaarlijke ziekte ook krUgen zal.
ruljn wagentje in 20 minuten op het terrein,
van uit het centrum van Manhattan. Het ter
rein, wMr de tentoonstelling komt, heet Flus
hing Meadow-Park en was vroeger een kale
vlakte. Men heeft er den grond geluk gemaakt,
•r aUn thans boomen geplant en reeds verrijzen
er de eerste gebouwen. O», staat er reeds het
adminlstratle-gebouw, waarin zich talrijke
bureaux bevinden, alsmede ontvangzalen, reetau-
ratie-gelegenheden en bibliotheken.
Op 30 April 1939, den verjaardag van de
grondwet van de federale staten, zal het net
van autobussen, ondergrondsche spoorwegen en
straatwegen, die alle het tentoonstellingsterrein
met de stad verbinden, gereed zUn. Voorts komen
er vUf vliegvelden rondom de .ahow”, waar
plMts is voor vliegtuigen uit de 48 staten, terwUl
in de baal negen kaden aangelegd worden, waar
schepen uit alle deelen van de wereld voor an
ker kunnen gaan liggen. Men zal dus een bezoek
Mn de tentoonstelling kunnen brengen, zonder
daarbU zUn grondgebied te verlaten. En reeds
zUn er, met het oog op de komst van de duizen
den vreemdelingen, comité's gevormd, die de
/»telprU>en regelen en tevens tehuizen stichten,
waar de bezoekers tegen een vrU garingen prUs
onderaak kunnen vinden.
Vermoeid door alles wat we te hooren gekregen
hebben, verlaten wü de charmante Miss Gar
nett. Nog zUn we eigenlUk niet bevredigd. Nog
meer bU zonderheden hadden wfl willen ver
nemen. Maar toch hebben wU in leder geval een
kUkje achter de schermen mogen nemen van
de groote NewYorksche Wereldtentoonstelling,
die den sj-mbollschen naam van ;j>e Wereld van
Morgen” zal dragen.,..
Gelukkig leefde ze nog en kwam spoedig bU. De
man bracht nu dendrie kinderen naar het dorp,
dat in de nabUheld van het meer gelegen was,
maar daar kwamen ze den sheriff tegen, die
onmlddellUk zag, dat de man een weggeloopen
gevangene was, die al weer een andere misdaad
op zUn geweten had. Niemand had er eenlg
vermoeden van gehad, dat de man zich zoo in
de nabUheld ophield. Wanneer hU de kinderen
niet te hulp gesneld was, was hU waarschUnlük
niet weer opnieuw in de gevangenis terecht ge
komen. I
Karakteristiek is de houding van de meeste
helden pnmiddellUk na hun dMd. Het moge be
scheidenheid zUn of opwinding, de meeste helden
willen er niets van weten, dat men hen bewon
dert en prüst. Iemand, die op een vrachtauto
meereed, zag een onbestuurden auto aankomen,
die zeker meer dan 100 K.M. reed en recht op
een dorp afging, WMr een van de eerste huizen
een school was, die net uit ging. Zonder zich een
oogenblik te bedenken, sprong de man op de
treeplank van den voorbUsuizenden auto en
trachtte de rem te grüpen. Toen hU hier niet di
rect in slaagde, gooide hU 't stuur van den auto
om zoodat deze op 'n huis inreed. Toen men hem
naderhand met gebroken ledematen uit de puin-
hoopen te voorschün hMlde, en hem een held
noemde, zei hU: ..Een held? Ik ben zelf vader!”
Simon’s gaarkeuken zat vol. In de buitenwU-
ken van het onzalige Hollywood krioelt het al
tijd van maatschappelijke wrakken, als John et
een was. Doch dezen avond meed hü zUn kame
raden. Wat had hU aan al dat geklets over
de nieuwste Mnwlnst van de filmwereld b.v., in
den persoon van een armen handwerker, en
de illusie, dat zoon wonderbare uitverkiezing
op een goeden dag ook een ander kon ten deel
vallen, hem, John, bUvoorbeeld.HU had er
allang genoeg van. HU zat aan den grond en
voelde dat hU er nooit meer bovenop zou komen.
In een hoek gezeten, kauwde hU verwoed zijn
portie in vet gebakken aardappelen, die hem
een stuiver kostte, en waarmee hU zUn honger
trachtte te stillen. „En Frances denkt, dat ik
in „Derby" dineer! Waarom heb ik haar be
loofd, dat ik morgenavond kom? Ik moet haar
opbellen en een of ander excuus bedenken.
Maar.... waarom zal ik dat nog doen? Wat
kan me dat meisje eigenlUk nog schelen?’*
HU stond op en verliet de zaal, zonder iemand
Toen John en Frances het terras van de
Santa Monica Club overstaken, keerden velen
zich naar hen om, teneinde hen na te kUken.
Ze vormden een schitterend pMr: hU, met zijn
forsche gestalte en fiere houding, droeg zUn
avondkleedlng met het gemak van een geboren
aristocraat; Frances had den eersten prUs op
een schoonheidswedstrüd gewonnen, vóór ze
naar Hollywood kwam, zoodat over haar niets
meer gezegd behoeft te worden.
Een uitgelezen gezelschap was bijeen, aooals
paste bü deze dure gelegenheid.
Wat is het leven toch mooi, dacht John,
terwUl hU de lange spUslUst en de wUnkMrt
bekeek.
John, zei Frances op een oogenblik heb
je in de avondbladen dien overval van van
morgen gelezen?
HU schrok nauwelUks. Even blonk er opge.
wektheid in zUn oogen. Doch aanstonds herstel
de hU zich en zei op onverschilligen toon:
Neen. Is er een oveYval geweest?
^En Wilt voor een! Tienduizend dollar buit
gemaakt op de „Taylor Bank"!
Allemachtig! En zUn de daders ontsnapt?
Het was er maar één! De bladen zeggen
dat hU zóó koelbloedig was, dat hlf-9e allemaal
door zijn brutaliteit overblufte. Stel je voor, hU
heeft de bank kunnen verlaten en zich onder
de menschen op straat kunnen begeven, vóór
dat iemand er maar aan dacht om alarm te
I i S i. -.»
Nu sai
ttad.
Nen gi
gede
langgerei
Met ware doodsverachting dalen, nu eens
hier, dan weer daar, reddingsploegen gf
om hun in nood verkeerende vrienden te
helpen
Niemand kon het verdwenen medaillon ech
ter vinden. Het verlies werd ook omgeroepen
door de radio, doch ook dit had geen suecte.
Het toeval wilde, dat een bezoekster van Do
rothy's moeder sprak over het verlóren sieraad;
ctaar zU het wel eens had gezien, beschreef zfj
het nauwkeurig. Mrs. Sparks keek toevallig
naar haar jongste dochtertje, dat ergens mee
speelde en merkte tot haar verbazing, dat de
beschrijving, welke haar vriendin gaf van het
verloren medaillon, wonderlUk goed paste et>
het ulterlUk van het .speelgoed”, waar haar
dochtertje mee speelde.
ZU bracht het naar het politiebureau, dat
zich direct in verbinding stelde met den zeer
verheugden burgemeester. De hanger vertegen-
-j-^ en van de prachtigste instellingen in
H Amerika is de door Carnegie in het
leven geroepen „Hero Fund Commis
sion”, die zich ten doel stelt, helden uit het
dagelUksch leven op te sporen en hen over
eenkomstig hun daden te beloonen.
Een agent van deze Carnegie-stichting
vertelt in onderstaand artikel het een en
ander over zUn ervaringen.
wel bekennen, dat zU eenlgszins sceptisch aan
kwamen. Maar toen zU weer vertrokken, waren
zU een en al bewondering voor wat men in Pa
rijs tot stand gebracht had. ZU waren er vooral
verstomd over, dat men geen een boom omver
had behoeven te hakken, om plaats te maken.
Verder hebben zU de wUze bewonderd, waarop
de voorwerpen tentoongesteld waren, zonder dat
ze zoo direct in het oog vielen. Alle creaties von
den zU even schilderachtig en artistiek. Een
kleine bUzonderheid kan ik u nog vertellen: een
van onze medewerkers op de New Yorksche ten
toonstelling had voor de rondrUdende treintjes
een aantal claxons besteld, maar toen hU hier
in Parijs de aardige belletjes aan de treintjes
zag, heeft hU zUn order onmlddellUk inge
trokken.”
Miss Gamett belt om haar secretaresse, die
een aantal plannen en ontwerpen te voorschijn
moet halen. Met de punt van haar potlood wUst
zU Mn: „Tot nu toe zUn er zestig landen, waar
onder ook uw land, Nederland, ingeschreven,
maar wU verwachten, dat er nog we! meer bij
zullen komen. De tentoonstelling is echter niet
zoozeer als een wedstrijd bedoeld, dan wel als
een symbolische internationale samenwerking."
„Maar wat is dan het plan? Wat zullen wU op
de tentoonstelling dan wel te zien krijgen?" in
formeerden wU nieuwsgierig.
Miss Garnett aarzelde even, toen glimlachte
zU: „Alles en misschien is zelfs dat nog te wei
nig. Er zullen nachtfeesten gehouden worden,
schouwburg- en operavoorstellingen in de open
lucht, schitterende waterballetten, groote défi-
lé's, enz. enz. en dan niet te vergeten, alle ge
bouwen van alle landen op aarde, die hun pro
ducten en voortbrengselen daar op de meest
smakelUke wUze tentoonstellen.”
Niet iedereen is zoo gelukkig als de burge
meester van Birmingham. -
Dorothy Sparks, een 14-jarig meisje, wilde
een parkfeest bezoeken, doch toen zU aan de
cassa kwam, miste zU haar beursje en kon
zoodoende niet den entrée-prijs betalen venset
pence. Even van tevoren had zU het nog ge
had en dus begon zU Uyerlg te zoeken in de
nabijheid van den Ingang van het park. Het
beursje bleef echter weg. Gelukkig zat er niet o*
veel meer in dan die zes pence.
ZU vond echter wel iets anders, n.1. een me
daillon met een mooien, schitterenden steen in
het midden. In de meening, dat het een dood
gewone broche was, die men voor drie pence
in alle warenhuizen kon koopen, gaf zU het
medaillon aan haar kleine zuster als een stuk
speelgoed.
Ondertusschen had de burgemeester tijdens
'n hockey-wedstrijd tot zUn grooten schrik be
merkt, dat hU den hanger van zUn eere-ket-
tlng was kwUt geraakt. Direct stelde hU de
politie hiervan in kennis, die het sieraad over
al zocht, waar de burgemeester was geweest,
voordat hU de plaats had bereikt, waar de
wedstrijd zou worden gehouden; ook zocht men
in de nabijheid van het park, omdat de bur
gemeester daar gedurende korten tUd een kin
derfeestje had bUgewoond.
Achtor do coulisson van de
wereldtentoonstelling
---
slapend kind redde, maar onmlddellUk dMrop
een aantal portefeuilles stal, om toch vooral
zUn eigenlUk beroep niet te verwaarloosen.
Een ander geval deed zich onlangs in Maine
voor. VUf schoolmeisjes waren daar tUdens den
winter op het meer aan het achMtsenriJden.
Plotseling begaf het üs zich en een van de meis
jes zakte er door. BU h«*r pogingen, om het
vriendinnetje te redden, zakten ook twee andere
meisjes door het U»- De belde overgebleven kin
deren gingen nu zoo snel mogelük hulp zoeken,
toen er net een man aankwam. Met behulp van
een stang slaagde hU er in, de drenkelingen uit
het water te krijgen. Een van de meisjes was
echter soo diep weggesakt, dat de man zich ook
te water moest begeven, om haar er uit te halen.
Toen in het jaar 1904 bU
ongeluk in Harwick talrUke
poging, om hun collega’s te redden, met het le
ven moesten betalen, besloot Andrew Carnegie,
dergelüken helden niet alleen een medaille ter
herinnering te schenken, doch hen ,oo)c in het
leven verden te helpen. HU richtte een vereeni-
ging op, de „Hero Fund Commission" en schonk
haar vUf mlllioen dollar om daarAee hMr
werkzaamheden te verrichten. Sindsdien wer
den er door deze commissie ongeveer 3000 per
sonen beloond. 18 met een gouden, 551 met een
zilveren en 2395 met een bronzen medaille. Om
evenwel nauwkeurig te onderzoeken, of de da
den werkelük zoo heldhaftig waren, dat ze be
loond dienden te worden, heeft de Hero Fund
Commission een aantal agenten in dienst, wier
taak het is, de omstandigheden, onder welke
die daden verricht werden, nog eens na te gaan
'en ik moet bekennen, dat mün betrekking vaak
evenveel moed verlangde als de redding door
de helden.
Zoo was er bUvoorbeeld het geval van
McLane. Twee jongens van 14 en 17 jMr wil
den afdalen in den krater van ’n ultgedoofden
vulkaan. Een van hen viel daarbU nMr bene
den. De ander liep toen terug en begon hulp
te zoeken. Maar niemand wilde hem te hulp
komen, omdat het bekend was, dat er in den
krater tal van slangen leefden. Tenslotte was
de timmerman McLane bereid in de diepte af
te dalen. Aan ’n ouden, roestlgen kabel liet men
hem in de diepte zakken. Dat was bUzonder ge-
vaarlUk. niet alleen vanwege de slangen, maar
ook omdat de rotskanten zoo scherp zUn, waar
door de kabel had kunnen breken. Buna zestig
meter moest de timmerman afdalen, eer hU
den jongen gevonden had. De knaap leefde nog
en in zUn armen kwam de man met hem
ixiven. De redder was echter zoo overspannen,
dat hU een maand in het ziekenhuis liggen
moest. Zoo kwam het, dat hU voor den Carne-
gie-prUs genoemd werd.
Ik kreeg nu tot taak, de zaak nader te onder
zoeken. Ik had echter voor een veel betrouw
baarder kabel gezorgd, maar toch was de afda
ling geen kleinigheid. Gedurende de afdaling
zag ik wel een stuk of dertig van die gevaarlUke
slangen, die alle trachtten mU aan te vallen.
Groote, afschuwelUke dieren, die alleen, omdat
ik zware rUlaarzen en een stevig pak aan had,
hun giftige tanden niet in mün vleesch kon
den boren. De krater zelf was steil en diep en
iedere meter dat ik dieper zakte, werd het don
kerder. De lucht was bezwangerd van een vree-
selUken stank van rottende dieren, wat het af
dalen nu ook niet aangenamer maakte» Onder
liet rotsachtige uitsteeksel, waarop de jongen
drie uren lang met gebroken ledematen had lig
gen wachten op redding, gaapte een zwarte af
grond. Toen McLane daar beneden aangeko
men was, had de jongen zich heftig met armen
en beenen verweerd en het had den man veel
moeite gekost om den jongen vast te grüpen.
Met wonden aan hoofd en beenen, met ge-
scheurde kleeren en geheel met bloed bedekt, woordlgt een waarde van ongeveer 7000 gulden.
was McLane tenslotte aan den rand van den - - -
krater gekomen.
Nadat Ik aldus de situatie In oogenschouw ge
nomen had. sprak ik even met den held Mc Lane.
„Wist u dat er van die scherpe lavapunten in
den krater warenJ”
„Wist u, dat de kabel oud en roestig wm?"
,Ja, mMr wü hadden geen beteren!”
„Wist u, dat de krater een broedplMte voor
slangen was?"
mMr Ik had handschoenen en zware
schoenen en een stevig pak Mngetrokken."
.Hebben de dieren u dan niet gebeten?"
.Jawel, maar niet door en door.”
.Kende u den jongen persoonlük?”
,Jk zag hem in het begin in den krater stMn.”
McLane was getrouwd en vader van vüf kin
deren.
„Zoudt u iets willen hebben," vroeg ik
„Verlangt u iets?”
„Och, ik heb een bescheiden inkomen. Maar ik
zou graag een eigen werkplaats wlMen hebben.”
Ik ging toen weer naar Pittsburgh en deed *n
goed woordje voor den held. Een halfjaar later
was hü in het bezit van een keurig ingerichte
werkplaats, de hypotheek op zün huls werd afge
lost en thans heeft de man een goed bestaan.
Tot de velen, die van de Hero Fund Commis
sion een beloonlng gekregen hebben, behooren
ook eenlge misdadigers. BUzonder levendig her
inner ik mü het geval van een Chinees in San
Helden vindt men zoowel onder
alledaagsche lieden als
onder misdadigers
NA DE VERHUIZING.
Vrouw: ^Ta hoeft me niet te helpen, Ar-
w tot
Ml
uist toen hü voorbü den ingang van het
Derby-nestaurant kwam, snelde een dame
naar bulten en botste büna tegen hem op.
O John, wat een verrassing! riep ze uit,
toen ze hem herkende. Wat ben ik blü je
terug te zien! Ga je eten? Wat jammer! Als
we elkaar een uur eerder getroffen hadden, zou
den we samen hebben gegeten. Maar zeg me
eens, waar ben je al dien tüd gebleven? Waar
om heb je mU niet gewaarschuwd, dat je weg
ging? Ik heb je hotel toen nog opgebeld....
Neem pet me niet kwalük, Frances, mom
pelde hü, in de war. De heb plotseling moe
ten vertrekken.
En ben je nu weer hier? Goed zoo. Ik heb
nu haast. Ik moet weg. Maar zullen we elkaar
morgen terugzien? Morgenavond? Weet je wel,
dat ik veel aan je gedacht heb?
En na die reeks overhaaste vragen, waar
op John al of niet antwoordde, verrast als hü
altüd was, sprong Frances in een auto en wuifde
hem glimlachend toe, terwUl John onbeweeglük
op het trottoir bleef staan küken.
HU had Frances altüd grqpg gemogen. Toen
hü nog geld had. en hoop, had hU menig uit
stapje met haar gemaakt. Ze waren altüd in
eikaars gezelschap geweest. Misschien hielden
ze van elkMr, maar dan hadden ze het beter
gevonden daar niet over te spreken. Ze werkten
allebei om hun weg te vinden, en wilden zich
daarin niet laten belemmeren door sentimen
teels verwikkelingen.... „Morgenavond....” O,
waarom had hü ja gezegd? Waarom had hü
haar niet liever de waarheid gezegd? NL da*
hU ^ap” was en geen cent meer bezat?
Cornfo
Heilik n<
„Doe
heen, ar
ken."
Beate
hter n
<ht miss
Wiens v
«makeUjl
Wnp uit
Het
•tsrren i
«ans; vi
een
do>
Beate sU
--
Om tot zün doel te geraken wierp hü een
steen door een vensterruit. Ofschoon hü het noo
dige lawaai veroorzaakte, verscheen er geen
politiebeambte, die den man naar het bureau
van politie wilde meevoeren.
Toen probeerde Polonlcki het anders: hü stal
vóór het hoofdpostkantoor te Warschau een rij
wiel. De eigenaar van de fiets reed hem achterop,
diende hem een pak slaag toe, maar.... maakte
verder geen werk van de kwestie.
Toen verschafte hü zich toegang tot een thea
ter en stal twee stoelen. De portier geloofde ech
ter, dat de man een nieuw Ijd van het theater-
leggen aan een van de lange kaden, die zich
als armen in de haven uitstrekken. Tusschen de
twee rivieren vindt men gemakkelük het schier
eiland met de wolkenkrabbers terug en wanneer
ik de Oostelüke Rivier verder opkük, ontdek ik
■■II UCU 8MMHV ---
de plaats aanduidt, WMr de tentoonstelling
toomt. -
.J^aar is de tentoonstelling dan büna bulten
de stad?”
„Langs den nieuwen directen weg welken
men thans aan het aanleggen is, wm ik met
t i
De geheele wereld vraagt inlichtingen aan
Miss Garnett en zü geeft de noodige antwoorden
aan iedereen, want zü is van alles uitstekend op
de hoogte: dat moet ook wel, want het New
Yorksche comité, dat de tentoonstelling orga
niseert, heeft haar de buitengewone belangrijke
taak toevertrouwd, leldlng te geven aan het al- tentoonstelling geleerd hebben?”
„Wel, den geheelen zomer hebben architecten.
Ingenieurs, zakenmenschen en schilders de Fran
sche expositie bezocht en bewonderd. Ik -wil a
Op zün kamer zat John in het duister, in
zün leunstoel, met één voet op de lage venster
bank. De uren kropen voorbij. Slapen kon hü
niet. Hü maakte de balans van zün leven op.
Niets meer te doen. Voor een paar dollar kon
hü voor figurant spelen, op de dagen dat het
hem lukte. Een prachtresultaat! En Fran
ces dacht nog altüd dat hü hard aan
t werk was. om zich een toekomst te verze
keren Had ze hem dan niet goed aange
keken? Maar waarom moest hü aan Frances
denken? Als de gedachte aan haar hem niet
zoo vasthield, zou hij Mn andere dingen kun
nen denken. Was dit niet het seizoen voor de
zalmvischvangst, aan de kusten van Alaska?
Kon men niet in San PriBso een paar kilo-
me0f Verderop zlcA d^^voor opgeven? Het
was toch altüd een gaffe, verdienste, als Je er
heelhuids van terugkwam
John wiegelde zachtjes heen en weer. Telkens
gloeide, daarginds op den hoek van den boule
vard, een lichtreclame uit en aan: „Tayler Bank
en Spaarkas".... Ja. met de vischvangst in
Alaska was geld te verdienen. ’tWas een hard
leven en gevaarlük, maar hü was sterk en niet
niet bang. Wat verwachtte hü hier in Holly
wood nog? Maar Frances....
„Taylor Bank en Spaarkas”.... Ja, hü moest
haar achterlaten. Maar wat zou dat? Had hü
hMr al die maanden óók niet vergeten?... slaan. Begrijp Jli dat?
„Taylor Bank en Spaarkas”».,. Eert meisje als -
zooveel andere.... Ja, zün vergissing inzien en
een nieuw leven beginnen ergens anders: dat
was héél mooi.... Maar Frances?.... Waarom
moest hü vanavond toch zoo aan Frances den
ken?.... „Taylor Bank en Spaarkas”....
Zün hand, die slap langs zün leunstoel hing,
raakte iets dat op den grond lag- Was de cou
rant, die hü had laten vallen, na 'm gelezen te
hebben, vóór hü uitging....
Ja, morgen neem ik de traag en ga naar San
Pedro, om te küken of ik een schip kan vin
den,” zei hü tot zichzelf, terwUl hü werktuig-
lük de courant opraapte en op zün knieën open
vouwde. BU het weinige licht, dat van de straat
naar binnen viel, kon hü alleen de groote kop
pen van de voorpagina lezen.... „Mexlcaansch
postvliegtuig verdwaald in den storm.... Ho-
pelooze verwarring in Genève.... Dertien ban
ken beroofd in één week...." Daarginds, op
den hoek, gloeide de lichtreclame uit en aan:
Taylor Bank en Spaarkas”.... Opeens sprong
ig voor het venster staan. Een i
oaUnapte aan rijn keel i>aU
Buitengewoon, hè? Wat moeten dat toch
interessante mannen wezen! Wil je wel geklo
ven. dat Ik er graag één zou kennen?
John rimpelde even zün voorhoofd. HÜ wierp
een weifelenden blik op het meisje. Doch aan
stonds was hü weer gerustgesteld en zün toon
werd ironisch:
Meen je dat, Frances? zou je werkelük.... Francisco, die tüdens een heftigen brand een
Ja zeker! Zoo iemand moet geweldig inte- -
ressant zün!
Kom, kom! Wees nu maar tevreden met
een man als ik.... Nu, wat neem JU ah voor
gerecht?
De sensatie, waarnaar Frances smachtte, werd
volop haar deel. Tegen het eind van het diner
kwamen twee heeren, die aan een tafeltje ach
ter hen hadden plaats genomen, met een be
leefde buiging op hen toe en verzochten hun,
altüd even voorkomend, in een gereedstaanden
auto te stappen. Het was niet de auto, waar
mee John en Frances gekomen waren. Overi
gens verliep alles volkomen in een stijl, ah in
overeenstemming
plaat» vaar rif i
Walter Haynes was van moord beschuldigd.
Deze misdaad baarde indertüd in Amerika heel
wat opzien, ook ai. omdat Haynes lang niet
gunstig bekend stond. Ook werden er op de
plaats van de misdaad vingerafdrukken gevon
den, die met de züne overeenkwamen! Bü het
proces werden tal van getuigen opgeroepen,
die eehter allen ten gunste van Haynes spra
ken! Sommigen wisten zelfs te beweren, dat
hü de moordenaar niet was. Ondanks deze
j goede voorspraak werd de man toch ter dood
veroordeeld, daar de rechtbank zich aan zün
vingerafdrukken hield. Twee dagen voor de
terechtstelling werd in New York een man ge
arresteerd. die een inbraak gepleegd had.
het verhoor bekende hü. ook den moord begaan
te hebben. Toen men zijn vingerafdrukken met
die van Haynes vergeleek, bleken ze een tref
fende overeenkomst te vertoonen. Dit geval
heeft de Amerikèansche criminalisten In de
daetyloskopte zeer getroffen, mMr men wüst er
op, dat een dergelük geval eens in de 20 jaar
voorkomt. Gelukkig werd de dwaling nog op
tüd geconstateerd, zoodat Haynes Mn zün ver-
oordeeling ontsnapte.
Aan een van de wanden van haar bureau hangt
een reusachtige foto van New York, van uit een
vliegtuig genomen. Van de aankomst te New
York zün reeds zooveel beschrüvingen gegeven,
dst zelfs zü. die er nog nooit geweest zün, zich
er toch een voorstelling van kunnen vormen.
Eerst vaart het schip langs Long Island, gaat
vervolgens om Brooklyn heen, om dan aan te
trekkelüke van de tentoonstelling uit”, vroegen
wü belangstellend.
„Neen, het aantrekkelükste van deze show is,
dat hü te New York gehouden wordt. Want wel
was er een te Chicago en ook een te Philadel
phia, maar nog nooit werd er een wereldten
toonstelling te New York gehouden. De stad laat
zich dan ook niet onbetuigd en tal van particu
lieren interesseeren zich er voor. Alle groote
trusts opnoemen. zou vervelend worden, maar
enkele kan ik u noemen: American Tobacco, Du
Pont de Ncniour, de General Electric, dan de
Maatschappü van de Christian Science en de
YM.CA. Hier in Europa kent men al deze
nunen niet, maar in Amerika zün het belang
rijke lichamen. Een specialen naam wil ik U
toch nog noemen, namelük Grover A. Wahlem,
die eigenlUk de chef van de „tentoonstelling
van morgen” is! Het is een nog jonge man,
heel tenger, maar met een energiek gezicht.
Eens was hü secretaris van een burgemeester
van New York, vervolgens heeft hü gedurende
6 Jaar aan het hoofd van de groote exportfirma
Vanamacker gestaan, ook is hü het hoofd ge
weest van de Anierikaansche Coty-flrma en
tenslotte heeft hü nog een tiental zaken van
Shenleygecontroleerd. De menschen, die met
hem samengewerkt hebben, roemen zün verba
zingwekkende energie en zün eenvoudigheid.
Wanneer u hem voor u in den trein zou zien
stappen, zou u niet gelooven dat hü een van
de machtigste mannen van de Wereldtentoon
stelling is.”
„Wilt u ons dan ook nog meedeelen, mejuf
frouw, of uw landgenooten iets van de Parijsche
gbmeene commissariaat voor Europa op de
wereldtentoonstelling. Reeds sedert enkele maan
den ontvangt Miss Garnett, die vier talen
vloeiend spreekt en stenografeert, in haar klem
bureau aan de Champs-Élysées, de vertegen
woordigers van 20 verschillende landen en zü
werkt dus eigenlUk als bemiddeling tusschen
twee werelden: de Oude Wereld wm hierover
Mnvankelük eenlgszins verbaasd, de Nieuwe
Wereld wist wat zü deed. Thans zün beide over
de keuze zeer tevreden.