NEW-YORK bereidt zich voor. EEN INTERESSANTE MAN AL T O FT* _jL 1 K *N arm' avor Tim en 1 blik len dese gesz Yorl vier! arm< e< mees kwaï trop) Toe ii ton is lacht liaar beier Eurc en 8 pade midd mer noen en n dit n donk schei I OP ZOEK NAAR HELDEN» w k I h. F r |:LL 0’ tlge, w Square, waar h bestaat lende r in New door Hi ge- Dit schreeu gangen. I A“ hoofdkr 115. De vol one 4 I CARNEGIE-STICHTING AAN HET WERK WERELD VAN MORGEN" J' ju* *1 J B;/' h’ti «maia H sg ^•- - Itf 41 I gU a.s. 1 Het leven is moeilijk Grootsche plannen Dokter laat zich met HET KORTE VERHAAL Bei - l» T l*v SS mar I Ook vingerafdrukken kunnen bedriegen V Het verloren medaillon i - 1 - l’H I, i t m/'r. 'J 11 7 Bs kankergif inènten Bescheidenheid wijst bewondering ef ,:.L, ..z .'Si 8®£A':’.';- t* J :nl itu*1 i de Bij tot ken wel een» >t| bijvoorbeeld „u«w dat maakt toch zeker niet het aan hem. Ja, hij moest n i d Ma i, Ontstellende ontdtkking van criminalisten Waar zal de tentoonstelling komen? De Pool Jerzy Polonickl had zich in het hoofd Bezet de wintermaanden in een gevangenis te Warschau door te brengen. Men verwacht namelijk <0 mlllioen be zoekers, d. 1. op zjjn hoogst 800.000 per dag en op zijn minst toch zeker nog 380.00011 Het auto-park kan dajj ook 35.000 auto's tegelijk bergen, terwijl er 10.000 boomen ge- plant zjjn, om de noodige schaduw te ver schaffen. Voorts zullen er 60.000 banken ge zet worden, waarop men wat kan uitrusten." te groeten. HU nam zich voor daar nooit meer terug te komen heel Hollywood den rug toe te keeren. Dat ook vingerafdrukken bedriegen kun nen, is onlangs bü twee zeer interessante gevallen gebleken. In Dayton In den staat Ohio is *n man, die wegens moord ter dood veroordeeld was. drie uur voor zijn terecht stelling in vrijheid gesteld. Ook in ^4uld- Frankrjjk is iets dergelijks gebeurd. hU op en heesch gel als een gekerm, half als een lach. Hjj keek naar die reclame, die verblindde, als ze verscheen. Hij staarde ernaar en toen hjj zjjn oogen af wendde en terugging, keek hü in zün donkere en stille kamer, om zich heen, alsof daar iemand was, die zijn gedachte kon raden. Zjjn slapen klopten en de minuten, die eerst zoo langzaam omkropen, schenen nu In Ulende vaart voorbU te snellen.... Daarbuiten was de reclame weer aangegloeid: Taylor Bank en Spaarkas''.... t was met de deftigheid van da zich bevonden. KT-' •ft; NA DE SCHIPBREUK. „Zoo, en laten we nu een» oen onderzoo» ttAD 1>wlïlr*w 1* De onges licha wen gelui* gens heele als v Ma andei dekt boller spanr word het o berge aan c rlkaai vuld i muzie den de he der 1 Italië, Dit daar Pomp Palert •taan verget jaar gebou' bewon chaufl poetae Mot Officii deeld. dit ve tholic liticus iemam tnvloe) voor i is zek< zaken toch, ter La inspan Maai kwam, en ver werd roestig nieuwe het vo beteeke deze h met m binnen; seben vaderla lachen) sond 1 bewijze den nc 11 Een onzer correspondenten heeft een be zoek aan Miss Garnett te Parijs gebracht, die een belangrijke rol speelt bü de voor bereidingen voor de as. Wereldtentoon stelling te New York in 1089. Het middelpunt van de wereldtentoonstelling 1939, welke te New York zal worden gehouden, vormt een planetarium, waarin op den openingsdag, 30 April, het sterrebeeld getoond aal worden, dat op den geboortedag var) George Washington, precies ISO laar geleden, aan den hemel te tien was personeel was en,... liet hem stil weggaan! Ver twijfeld rende de man de straat op, griste een handtasch uit de handen van een voorbUgang- ster en kwam ditmaal achter slot en grendel. aan den kant van de baai een stukje papier, dat nl l-»»1 l - r:" De diamant heeft een geschiedenis, zoodat hü voor verzamelaars een nog veel grootere waar de heeft. Toen namelijk in het jaar I860 in Birmingham de eerste diamantslüperü werd geopend, werd de eerste diamant, welke in de ze stad werd geslepen, geplaatst in den han ger van den burgemeester-ketting. Dorothy» Sparks zal nu een hooge beloonlng ontvangen, welke haar zeker zal troosten over het verlies van haar beursje. Ook de Fransche criminalisten kwamen de ontstellende ontdekking, dat vingerafdruk- kunnen bedriegen. Dit geval speelde zich in Marseille af. Daar werd een chauffeur dood gevonden. BIT zjjn stoffelüke resten vond men een revolver. Na lang zoeken vond men een Engelschman, dien men van de misdaad verdacht, omdat zUn vingerafdrukken, met die op de revolver overeenkwamen! Toch kon de man een alibi aangeven. HU beweerde bU hoog en laag, dat hU toen in een restau rant was. Eerst in de gevangenis, waar de man heengebracht was, kon het raadsel opgelost worden. Daar trof hü namelijk een man Mn, met wlen hU aan boord kaart gespeeld had. Door geprepareerde kaarten verkreeg deze de vingerafdrukken van den Engelschman en de ze liet hU op de handschoenen overbrengen. Die handschoenen droeg hU. toen hü de revol ver vasthield, om zün slachtoffer te treffen. Slechts door de ontmoeting in de gevangenis) kon de Engelschman gered worden. haft groote mün- mUnwerkers de Reeds talrUke doktoren hebben zich voor het heil der menschheid .opgeofferd. Ook onlangs heeft een dokter zich aan een sensationeele ope ratie onderworpen, om zoodoende in staat te zUn, de ziekte persoonlUk van zeer nabU te leeren kennen. Het betreft ditmaal de gevreesde kan kerziekte, waarover men nog steeds het ware niet weet. Dr. Mattia Duque is een van de belang rijkste kankeronderzoeken ter wereld. Reeds herhaalde malen heeft hU wetenschappelijke onthullingen gedaan, die in de geheele wereld groot opzien baarden! Zoo beweert hU o.a. dat kanker besmettelük is, hoewel lang niet alle on derzoekers het op dit punt met hem eens zUn. Om nu zUn theorie te bevestigen, heeft de stout moedige dokter zich met kankerbacillen laten inenten. HU is nu van meenlng, dat hU deze ge vaarlijke ziekte ook krUgen zal. ruljn wagentje in 20 minuten op het terrein, van uit het centrum van Manhattan. Het ter rein, wMr de tentoonstelling komt, heet Flus hing Meadow-Park en was vroeger een kale vlakte. Men heeft er den grond geluk gemaakt, •r aUn thans boomen geplant en reeds verrijzen er de eerste gebouwen. O», staat er reeds het adminlstratle-gebouw, waarin zich talrijke bureaux bevinden, alsmede ontvangzalen, reetau- ratie-gelegenheden en bibliotheken. Op 30 April 1939, den verjaardag van de grondwet van de federale staten, zal het net van autobussen, ondergrondsche spoorwegen en straatwegen, die alle het tentoonstellingsterrein met de stad verbinden, gereed zUn. Voorts komen er vUf vliegvelden rondom de .ahow”, waar plMts is voor vliegtuigen uit de 48 staten, terwUl in de baal negen kaden aangelegd worden, waar schepen uit alle deelen van de wereld voor an ker kunnen gaan liggen. Men zal dus een bezoek Mn de tentoonstelling kunnen brengen, zonder daarbU zUn grondgebied te verlaten. En reeds zUn er, met het oog op de komst van de duizen den vreemdelingen, comité's gevormd, die de /»telprU>en regelen en tevens tehuizen stichten, waar de bezoekers tegen een vrU garingen prUs onderaak kunnen vinden. Vermoeid door alles wat we te hooren gekregen hebben, verlaten wü de charmante Miss Gar nett. Nog zUn we eigenlUk niet bevredigd. Nog meer bU zonderheden hadden wfl willen ver nemen. Maar toch hebben wU in leder geval een kUkje achter de schermen mogen nemen van de groote NewYorksche Wereldtentoonstelling, die den sj-mbollschen naam van ;j>e Wereld van Morgen” zal dragen.,.. Gelukkig leefde ze nog en kwam spoedig bU. De man bracht nu dendrie kinderen naar het dorp, dat in de nabUheld van het meer gelegen was, maar daar kwamen ze den sheriff tegen, die onmlddellUk zag, dat de man een weggeloopen gevangene was, die al weer een andere misdaad op zUn geweten had. Niemand had er eenlg vermoeden van gehad, dat de man zich zoo in de nabUheld ophield. Wanneer hU de kinderen niet te hulp gesneld was, was hU waarschUnlük niet weer opnieuw in de gevangenis terecht ge komen. I Karakteristiek is de houding van de meeste helden pnmiddellUk na hun dMd. Het moge be scheidenheid zUn of opwinding, de meeste helden willen er niets van weten, dat men hen bewon dert en prüst. Iemand, die op een vrachtauto meereed, zag een onbestuurden auto aankomen, die zeker meer dan 100 K.M. reed en recht op een dorp afging, WMr een van de eerste huizen een school was, die net uit ging. Zonder zich een oogenblik te bedenken, sprong de man op de treeplank van den voorbUsuizenden auto en trachtte de rem te grüpen. Toen hU hier niet di rect in slaagde, gooide hU 't stuur van den auto om zoodat deze op 'n huis inreed. Toen men hem naderhand met gebroken ledematen uit de puin- hoopen te voorschün hMlde, en hem een held noemde, zei hU: ..Een held? Ik ben zelf vader!” Simon’s gaarkeuken zat vol. In de buitenwU- ken van het onzalige Hollywood krioelt het al tijd van maatschappelijke wrakken, als John et een was. Doch dezen avond meed hü zUn kame raden. Wat had hU aan al dat geklets over de nieuwste Mnwlnst van de filmwereld b.v., in den persoon van een armen handwerker, en de illusie, dat zoon wonderbare uitverkiezing op een goeden dag ook een ander kon ten deel vallen, hem, John, bUvoorbeeld.HU had er allang genoeg van. HU zat aan den grond en voelde dat hU er nooit meer bovenop zou komen. In een hoek gezeten, kauwde hU verwoed zijn portie in vet gebakken aardappelen, die hem een stuiver kostte, en waarmee hU zUn honger trachtte te stillen. „En Frances denkt, dat ik in „Derby" dineer! Waarom heb ik haar be loofd, dat ik morgenavond kom? Ik moet haar opbellen en een of ander excuus bedenken. Maar.... waarom zal ik dat nog doen? Wat kan me dat meisje eigenlUk nog schelen?’* HU stond op en verliet de zaal, zonder iemand Toen John en Frances het terras van de Santa Monica Club overstaken, keerden velen zich naar hen om, teneinde hen na te kUken. Ze vormden een schitterend pMr: hU, met zijn forsche gestalte en fiere houding, droeg zUn avondkleedlng met het gemak van een geboren aristocraat; Frances had den eersten prUs op een schoonheidswedstrüd gewonnen, vóór ze naar Hollywood kwam, zoodat over haar niets meer gezegd behoeft te worden. Een uitgelezen gezelschap was bijeen, aooals paste bü deze dure gelegenheid. Wat is het leven toch mooi, dacht John, terwUl hU de lange spUslUst en de wUnkMrt bekeek. John, zei Frances op een oogenblik heb je in de avondbladen dien overval van van morgen gelezen? HU schrok nauwelUks. Even blonk er opge. wektheid in zUn oogen. Doch aanstonds herstel de hU zich en zei op onverschilligen toon: Neen. Is er een oveYval geweest? ^En Wilt voor een! Tienduizend dollar buit gemaakt op de „Taylor Bank"! Allemachtig! En zUn de daders ontsnapt? Het was er maar één! De bladen zeggen dat hU zóó koelbloedig was, dat hlf-9e allemaal door zijn brutaliteit overblufte. Stel je voor, hU heeft de bank kunnen verlaten en zich onder de menschen op straat kunnen begeven, vóór dat iemand er maar aan dacht om alarm te I i S i. -.» Nu sai ttad. Nen gi gede langgerei Met ware doodsverachting dalen, nu eens hier, dan weer daar, reddingsploegen gf om hun in nood verkeerende vrienden te helpen Niemand kon het verdwenen medaillon ech ter vinden. Het verlies werd ook omgeroepen door de radio, doch ook dit had geen suecte. Het toeval wilde, dat een bezoekster van Do rothy's moeder sprak over het verlóren sieraad; ctaar zU het wel eens had gezien, beschreef zfj het nauwkeurig. Mrs. Sparks keek toevallig naar haar jongste dochtertje, dat ergens mee speelde en merkte tot haar verbazing, dat de beschrijving, welke haar vriendin gaf van het verloren medaillon, wonderlUk goed paste et> het ulterlUk van het .speelgoed”, waar haar dochtertje mee speelde. ZU bracht het naar het politiebureau, dat zich direct in verbinding stelde met den zeer verheugden burgemeester. De hanger vertegen- -j-^ en van de prachtigste instellingen in H Amerika is de door Carnegie in het leven geroepen „Hero Fund Commis sion”, die zich ten doel stelt, helden uit het dagelUksch leven op te sporen en hen over eenkomstig hun daden te beloonen. Een agent van deze Carnegie-stichting vertelt in onderstaand artikel het een en ander over zUn ervaringen. wel bekennen, dat zU eenlgszins sceptisch aan kwamen. Maar toen zU weer vertrokken, waren zU een en al bewondering voor wat men in Pa rijs tot stand gebracht had. ZU waren er vooral verstomd over, dat men geen een boom omver had behoeven te hakken, om plaats te maken. Verder hebben zU de wUze bewonderd, waarop de voorwerpen tentoongesteld waren, zonder dat ze zoo direct in het oog vielen. Alle creaties von den zU even schilderachtig en artistiek. Een kleine bUzonderheid kan ik u nog vertellen: een van onze medewerkers op de New Yorksche ten toonstelling had voor de rondrUdende treintjes een aantal claxons besteld, maar toen hU hier in Parijs de aardige belletjes aan de treintjes zag, heeft hU zUn order onmlddellUk inge trokken.” Miss Gamett belt om haar secretaresse, die een aantal plannen en ontwerpen te voorschijn moet halen. Met de punt van haar potlood wUst zU Mn: „Tot nu toe zUn er zestig landen, waar onder ook uw land, Nederland, ingeschreven, maar wU verwachten, dat er nog we! meer bij zullen komen. De tentoonstelling is echter niet zoozeer als een wedstrijd bedoeld, dan wel als een symbolische internationale samenwerking." „Maar wat is dan het plan? Wat zullen wU op de tentoonstelling dan wel te zien krijgen?" in formeerden wU nieuwsgierig. Miss Garnett aarzelde even, toen glimlachte zU: „Alles en misschien is zelfs dat nog te wei nig. Er zullen nachtfeesten gehouden worden, schouwburg- en operavoorstellingen in de open lucht, schitterende waterballetten, groote défi- lé's, enz. enz. en dan niet te vergeten, alle ge bouwen van alle landen op aarde, die hun pro ducten en voortbrengselen daar op de meest smakelUke wUze tentoonstellen.” Niet iedereen is zoo gelukkig als de burge meester van Birmingham. - Dorothy Sparks, een 14-jarig meisje, wilde een parkfeest bezoeken, doch toen zU aan de cassa kwam, miste zU haar beursje en kon zoodoende niet den entrée-prijs betalen venset pence. Even van tevoren had zU het nog ge had en dus begon zU Uyerlg te zoeken in de nabijheid van den Ingang van het park. Het beursje bleef echter weg. Gelukkig zat er niet o* veel meer in dan die zes pence. ZU vond echter wel iets anders, n.1. een me daillon met een mooien, schitterenden steen in het midden. In de meening, dat het een dood gewone broche was, die men voor drie pence in alle warenhuizen kon koopen, gaf zU het medaillon aan haar kleine zuster als een stuk speelgoed. Ondertusschen had de burgemeester tijdens 'n hockey-wedstrijd tot zUn grooten schrik be merkt, dat hU den hanger van zUn eere-ket- tlng was kwUt geraakt. Direct stelde hU de politie hiervan in kennis, die het sieraad over al zocht, waar de burgemeester was geweest, voordat hU de plaats had bereikt, waar de wedstrijd zou worden gehouden; ook zocht men in de nabijheid van het park, omdat de bur gemeester daar gedurende korten tUd een kin derfeestje had bUgewoond. Achtor do coulisson van de wereldtentoonstelling --- slapend kind redde, maar onmlddellUk dMrop een aantal portefeuilles stal, om toch vooral zUn eigenlUk beroep niet te verwaarloosen. Een ander geval deed zich onlangs in Maine voor. VUf schoolmeisjes waren daar tUdens den winter op het meer aan het achMtsenriJden. Plotseling begaf het üs zich en een van de meis jes zakte er door. BU h«*r pogingen, om het vriendinnetje te redden, zakten ook twee andere meisjes door het U»- De belde overgebleven kin deren gingen nu zoo snel mogelük hulp zoeken, toen er net een man aankwam. Met behulp van een stang slaagde hU er in, de drenkelingen uit het water te krijgen. Een van de meisjes was echter soo diep weggesakt, dat de man zich ook te water moest begeven, om haar er uit te halen. Toen in het jaar 1904 bU ongeluk in Harwick talrUke poging, om hun collega’s te redden, met het le ven moesten betalen, besloot Andrew Carnegie, dergelüken helden niet alleen een medaille ter herinnering te schenken, doch hen ,oo)c in het leven verden te helpen. HU richtte een vereeni- ging op, de „Hero Fund Commission" en schonk haar vUf mlllioen dollar om daarAee hMr werkzaamheden te verrichten. Sindsdien wer den er door deze commissie ongeveer 3000 per sonen beloond. 18 met een gouden, 551 met een zilveren en 2395 met een bronzen medaille. Om evenwel nauwkeurig te onderzoeken, of de da den werkelük zoo heldhaftig waren, dat ze be loond dienden te worden, heeft de Hero Fund Commission een aantal agenten in dienst, wier taak het is, de omstandigheden, onder welke die daden verricht werden, nog eens na te gaan 'en ik moet bekennen, dat mün betrekking vaak evenveel moed verlangde als de redding door de helden. Zoo was er bUvoorbeeld het geval van McLane. Twee jongens van 14 en 17 jMr wil den afdalen in den krater van ’n ultgedoofden vulkaan. Een van hen viel daarbU nMr bene den. De ander liep toen terug en begon hulp te zoeken. Maar niemand wilde hem te hulp komen, omdat het bekend was, dat er in den krater tal van slangen leefden. Tenslotte was de timmerman McLane bereid in de diepte af te dalen. Aan ’n ouden, roestlgen kabel liet men hem in de diepte zakken. Dat was bUzonder ge- vaarlUk. niet alleen vanwege de slangen, maar ook omdat de rotskanten zoo scherp zUn, waar door de kabel had kunnen breken. Buna zestig meter moest de timmerman afdalen, eer hU den jongen gevonden had. De knaap leefde nog en in zUn armen kwam de man met hem ixiven. De redder was echter zoo overspannen, dat hU een maand in het ziekenhuis liggen moest. Zoo kwam het, dat hU voor den Carne- gie-prUs genoemd werd. Ik kreeg nu tot taak, de zaak nader te onder zoeken. Ik had echter voor een veel betrouw baarder kabel gezorgd, maar toch was de afda ling geen kleinigheid. Gedurende de afdaling zag ik wel een stuk of dertig van die gevaarlUke slangen, die alle trachtten mU aan te vallen. Groote, afschuwelUke dieren, die alleen, omdat ik zware rUlaarzen en een stevig pak aan had, hun giftige tanden niet in mün vleesch kon den boren. De krater zelf was steil en diep en iedere meter dat ik dieper zakte, werd het don kerder. De lucht was bezwangerd van een vree- selUken stank van rottende dieren, wat het af dalen nu ook niet aangenamer maakte» Onder liet rotsachtige uitsteeksel, waarop de jongen drie uren lang met gebroken ledematen had lig gen wachten op redding, gaapte een zwarte af grond. Toen McLane daar beneden aangeko men was, had de jongen zich heftig met armen en beenen verweerd en het had den man veel moeite gekost om den jongen vast te grüpen. Met wonden aan hoofd en beenen, met ge- scheurde kleeren en geheel met bloed bedekt, woordlgt een waarde van ongeveer 7000 gulden. was McLane tenslotte aan den rand van den - - - krater gekomen. Nadat Ik aldus de situatie In oogenschouw ge nomen had. sprak ik even met den held Mc Lane. „Wist u dat er van die scherpe lavapunten in den krater warenJ” „Wist u, dat de kabel oud en roestig wm?" ,Ja, mMr wü hadden geen beteren!” „Wist u, dat de krater een broedplMte voor slangen was?" mMr Ik had handschoenen en zware schoenen en een stevig pak Mngetrokken." .Hebben de dieren u dan niet gebeten?" .Jawel, maar niet door en door.” .Kende u den jongen persoonlük?” ,Jk zag hem in het begin in den krater stMn.” McLane was getrouwd en vader van vüf kin deren. „Zoudt u iets willen hebben," vroeg ik „Verlangt u iets?” „Och, ik heb een bescheiden inkomen. Maar ik zou graag een eigen werkplaats wlMen hebben.” Ik ging toen weer naar Pittsburgh en deed *n goed woordje voor den held. Een halfjaar later was hü in het bezit van een keurig ingerichte werkplaats, de hypotheek op zün huls werd afge lost en thans heeft de man een goed bestaan. Tot de velen, die van de Hero Fund Commis sion een beloonlng gekregen hebben, behooren ook eenlge misdadigers. BUzonder levendig her inner ik mü het geval van een Chinees in San Helden vindt men zoowel onder alledaagsche lieden als onder misdadigers NA DE VERHUIZING. Vrouw: ^Ta hoeft me niet te helpen, Ar- w tot Ml uist toen hü voorbü den ingang van het Derby-nestaurant kwam, snelde een dame naar bulten en botste büna tegen hem op. O John, wat een verrassing! riep ze uit, toen ze hem herkende. Wat ben ik blü je terug te zien! Ga je eten? Wat jammer! Als we elkaar een uur eerder getroffen hadden, zou den we samen hebben gegeten. Maar zeg me eens, waar ben je al dien tüd gebleven? Waar om heb je mU niet gewaarschuwd, dat je weg ging? Ik heb je hotel toen nog opgebeld.... Neem pet me niet kwalük, Frances, mom pelde hü, in de war. De heb plotseling moe ten vertrekken. En ben je nu weer hier? Goed zoo. Ik heb nu haast. Ik moet weg. Maar zullen we elkaar morgen terugzien? Morgenavond? Weet je wel, dat ik veel aan je gedacht heb? En na die reeks overhaaste vragen, waar op John al of niet antwoordde, verrast als hü altüd was, sprong Frances in een auto en wuifde hem glimlachend toe, terwUl John onbeweeglük op het trottoir bleef staan küken. HU had Frances altüd grqpg gemogen. Toen hü nog geld had. en hoop, had hU menig uit stapje met haar gemaakt. Ze waren altüd in eikaars gezelschap geweest. Misschien hielden ze van elkMr, maar dan hadden ze het beter gevonden daar niet over te spreken. Ze werkten allebei om hun weg te vinden, en wilden zich daarin niet laten belemmeren door sentimen teels verwikkelingen.... „Morgenavond....” O, waarom had hü ja gezegd? Waarom had hü haar niet liever de waarheid gezegd? NL da* hU ^ap” was en geen cent meer bezat? Cornfo Heilik n< „Doe heen, ar ken." Beate hter n <ht miss Wiens v «makeUjl Wnp uit Het •tsrren i «ans; vi een do> Beate sU -- Om tot zün doel te geraken wierp hü een steen door een vensterruit. Ofschoon hü het noo dige lawaai veroorzaakte, verscheen er geen politiebeambte, die den man naar het bureau van politie wilde meevoeren. Toen probeerde Polonlcki het anders: hü stal vóór het hoofdpostkantoor te Warschau een rij wiel. De eigenaar van de fiets reed hem achterop, diende hem een pak slaag toe, maar.... maakte verder geen werk van de kwestie. Toen verschafte hü zich toegang tot een thea ter en stal twee stoelen. De portier geloofde ech ter, dat de man een nieuw Ijd van het theater- leggen aan een van de lange kaden, die zich als armen in de haven uitstrekken. Tusschen de twee rivieren vindt men gemakkelük het schier eiland met de wolkenkrabbers terug en wanneer ik de Oostelüke Rivier verder opkük, ontdek ik ■■II UCU 8MMHV --- de plaats aanduidt, WMr de tentoonstelling toomt. - .J^aar is de tentoonstelling dan büna bulten de stad?” „Langs den nieuwen directen weg welken men thans aan het aanleggen is, wm ik met t i De geheele wereld vraagt inlichtingen aan Miss Garnett en zü geeft de noodige antwoorden aan iedereen, want zü is van alles uitstekend op de hoogte: dat moet ook wel, want het New Yorksche comité, dat de tentoonstelling orga niseert, heeft haar de buitengewone belangrijke taak toevertrouwd, leldlng te geven aan het al- tentoonstelling geleerd hebben?” „Wel, den geheelen zomer hebben architecten. Ingenieurs, zakenmenschen en schilders de Fran sche expositie bezocht en bewonderd. Ik -wil a Op zün kamer zat John in het duister, in zün leunstoel, met één voet op de lage venster bank. De uren kropen voorbij. Slapen kon hü niet. Hü maakte de balans van zün leven op. Niets meer te doen. Voor een paar dollar kon hü voor figurant spelen, op de dagen dat het hem lukte. Een prachtresultaat! En Fran ces dacht nog altüd dat hü hard aan t werk was. om zich een toekomst te verze keren Had ze hem dan niet goed aange keken? Maar waarom moest hü aan Frances denken? Als de gedachte aan haar hem niet zoo vasthield, zou hij Mn andere dingen kun nen denken. Was dit niet het seizoen voor de zalmvischvangst, aan de kusten van Alaska? Kon men niet in San PriBso een paar kilo- me0f Verderop zlcA d^^voor opgeven? Het was toch altüd een gaffe, verdienste, als Je er heelhuids van terugkwam John wiegelde zachtjes heen en weer. Telkens gloeide, daarginds op den hoek van den boule vard, een lichtreclame uit en aan: „Tayler Bank en Spaarkas".... Ja. met de vischvangst in Alaska was geld te verdienen. ’tWas een hard leven en gevaarlük, maar hü was sterk en niet niet bang. Wat verwachtte hü hier in Holly wood nog? Maar Frances.... „Taylor Bank en Spaarkas”.... Ja, hü moest haar achterlaten. Maar wat zou dat? Had hü hMr al die maanden óók niet vergeten?... slaan. Begrijp Jli dat? „Taylor Bank en Spaarkas”».,. Eert meisje als - zooveel andere.... Ja, zün vergissing inzien en een nieuw leven beginnen ergens anders: dat was héél mooi.... Maar Frances?.... Waarom moest hü vanavond toch zoo aan Frances den ken?.... „Taylor Bank en Spaarkas”.... Zün hand, die slap langs zün leunstoel hing, raakte iets dat op den grond lag- Was de cou rant, die hü had laten vallen, na 'm gelezen te hebben, vóór hü uitging.... Ja, morgen neem ik de traag en ga naar San Pedro, om te küken of ik een schip kan vin den,” zei hü tot zichzelf, terwUl hü werktuig- lük de courant opraapte en op zün knieën open vouwde. BU het weinige licht, dat van de straat naar binnen viel, kon hü alleen de groote kop pen van de voorpagina lezen.... „Mexlcaansch postvliegtuig verdwaald in den storm.... Ho- pelooze verwarring in Genève.... Dertien ban ken beroofd in één week...." Daarginds, op den hoek, gloeide de lichtreclame uit en aan: Taylor Bank en Spaarkas”.... Opeens sprong ig voor het venster staan. Een i oaUnapte aan rijn keel i>aU Buitengewoon, hè? Wat moeten dat toch interessante mannen wezen! Wil je wel geklo ven. dat Ik er graag één zou kennen? John rimpelde even zün voorhoofd. HÜ wierp een weifelenden blik op het meisje. Doch aan stonds was hü weer gerustgesteld en zün toon werd ironisch: Meen je dat, Frances? zou je werkelük.... Francisco, die tüdens een heftigen brand een Ja zeker! Zoo iemand moet geweldig inte- - ressant zün! Kom, kom! Wees nu maar tevreden met een man als ik.... Nu, wat neem JU ah voor gerecht? De sensatie, waarnaar Frances smachtte, werd volop haar deel. Tegen het eind van het diner kwamen twee heeren, die aan een tafeltje ach ter hen hadden plaats genomen, met een be leefde buiging op hen toe en verzochten hun, altüd even voorkomend, in een gereedstaanden auto te stappen. Het was niet de auto, waar mee John en Frances gekomen waren. Overi gens verliep alles volkomen in een stijl, ah in overeenstemming plaat» vaar rif i Walter Haynes was van moord beschuldigd. Deze misdaad baarde indertüd in Amerika heel wat opzien, ook ai. omdat Haynes lang niet gunstig bekend stond. Ook werden er op de plaats van de misdaad vingerafdrukken gevon den, die met de züne overeenkwamen! Bü het proces werden tal van getuigen opgeroepen, die eehter allen ten gunste van Haynes spra ken! Sommigen wisten zelfs te beweren, dat hü de moordenaar niet was. Ondanks deze j goede voorspraak werd de man toch ter dood veroordeeld, daar de rechtbank zich aan zün vingerafdrukken hield. Twee dagen voor de terechtstelling werd in New York een man ge arresteerd. die een inbraak gepleegd had. het verhoor bekende hü. ook den moord begaan te hebben. Toen men zijn vingerafdrukken met die van Haynes vergeleek, bleken ze een tref fende overeenkomst te vertoonen. Dit geval heeft de Amerikèansche criminalisten In de daetyloskopte zeer getroffen, mMr men wüst er op, dat een dergelük geval eens in de 20 jaar voorkomt. Gelukkig werd de dwaling nog op tüd geconstateerd, zoodat Haynes Mn zün ver- oordeeling ontsnapte. Aan een van de wanden van haar bureau hangt een reusachtige foto van New York, van uit een vliegtuig genomen. Van de aankomst te New York zün reeds zooveel beschrüvingen gegeven, dst zelfs zü. die er nog nooit geweest zün, zich er toch een voorstelling van kunnen vormen. Eerst vaart het schip langs Long Island, gaat vervolgens om Brooklyn heen, om dan aan te trekkelüke van de tentoonstelling uit”, vroegen wü belangstellend. „Neen, het aantrekkelükste van deze show is, dat hü te New York gehouden wordt. Want wel was er een te Chicago en ook een te Philadel phia, maar nog nooit werd er een wereldten toonstelling te New York gehouden. De stad laat zich dan ook niet onbetuigd en tal van particu lieren interesseeren zich er voor. Alle groote trusts opnoemen. zou vervelend worden, maar enkele kan ik u noemen: American Tobacco, Du Pont de Ncniour, de General Electric, dan de Maatschappü van de Christian Science en de YM.CA. Hier in Europa kent men al deze nunen niet, maar in Amerika zün het belang rijke lichamen. Een specialen naam wil ik U toch nog noemen, namelük Grover A. Wahlem, die eigenlUk de chef van de „tentoonstelling van morgen” is! Het is een nog jonge man, heel tenger, maar met een energiek gezicht. Eens was hü secretaris van een burgemeester van New York, vervolgens heeft hü gedurende 6 Jaar aan het hoofd van de groote exportfirma Vanamacker gestaan, ook is hü het hoofd ge weest van de Anierikaansche Coty-flrma en tenslotte heeft hü nog een tiental zaken van Shenleygecontroleerd. De menschen, die met hem samengewerkt hebben, roemen zün verba zingwekkende energie en zün eenvoudigheid. Wanneer u hem voor u in den trein zou zien stappen, zou u niet gelooven dat hü een van de machtigste mannen van de Wereldtentoon stelling is.” „Wilt u ons dan ook nog meedeelen, mejuf frouw, of uw landgenooten iets van de Parijsche gbmeene commissariaat voor Europa op de wereldtentoonstelling. Reeds sedert enkele maan den ontvangt Miss Garnett, die vier talen vloeiend spreekt en stenografeert, in haar klem bureau aan de Champs-Élysées, de vertegen woordigers van 20 verschillende landen en zü werkt dus eigenlUk als bemiddeling tusschen twee werelden: de Oude Wereld wm hierover Mnvankelük eenlgszins verbaasd, de Nieuwe Wereld wist wat zü deed. Thans zün beide over de keuze zeer tevreden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1938 | | pagina 22