het voorspel van den
bollenbloei
z
z
z
a
De vrouw
7
7
7
/o
/o
8
7
den herfst
We kleeden
ons voor
6
6
6
Een ouwerwetsche prop-middag
6
Z
Z
/o
3
3
/o
/o
8
F
3
6
8
8
8
lo
Den Fielp was weer uitstekend dreef
F
ZATERDAG 17 SEPTEMBER 1938
Spelregels en etiquette!
haar huic
en
PRIJSRAADSEL
Cüfer-puzzle
Oplossing wisselspel
Oplossing vorig raadsel
C yfer-raadsel
Een misverstand
De prijswinnaars
BRABANTSCHE BRIEVEN
J
Kweekglazen, die zóó ver met leidinawa ter gevuld moeten worden, dat de onder
kant den bol 4 watervlak juist niet raakt
n
Er ligt een zekere weemoed in.
P.HA.Tuin.
de crème
niet
J. R.
woorden
geven
En de eindletters: HEEREW AARDEN.
lilt IIIIIIIMIIIIIItlItHIltlf IHIIOTIIIIIIMItlIllllll llllllllllll Itllllllllllllllll IJlVlllt lllllll HI II11 tllll llllllll II111II III 11 III
ULVENHOUT,
IS Sept. 1938
DR*.
Den Beteer «wat goddank! goed vooruit,
- - -
Harmonisch
Instantie
Legende
achter het
„Hoort u
riep bü.
Waarop
De beginletters der nieuwe
dus; HILVARENBEEK.
nadruk op leggen, dat alle ingrediënten, welke
men op de huid brengt, van prima kwaliteit
moeten zijn en van makers, die hun sporen op
dit gebied verdiend hebben dunnetjes in de
huid en laat deze intrekken.
Des morgens strooit men een weinigje lacto-
poeder in het waschwater en bet gezicht en
hals met een watte- tampon, waarna men de
zelfde bewerking herhaalt met een weinigje
lotion. Men droogt het gelaat niet af. Is de
lotion in de huid Ingetrokken, dan legt men de
dag-crème op de volgende wijze op: met een
natgemaakte en goed uitgeknepen watte-tam-
pon neemt men de crème uit tube of potje, tipt
er wangen, kin en voorhoofd mee aan om ver
volgens met dezelfde Watte de crème regelmatig
over het gezicht uit te wrijven. Overtollige spo
ren verwijdert men met een papieren servetje.
Zon. wind en hagel kunnen nu hun gang gaan
zonder de gelaatshuid te deren. Toont de spiegel
ons een te bleek of ietwat vermoeid gelaat, dan
leggen we een tikje rouge op om daarna een
dun poederlaagje aan te brengen. Nooit de
poeder in de huid inwrijven, maar de houpe
eerste
och-
geheele gezicht,
wrjjve men na-
Verm ogend
Opstandig
Eigendom
Zeehaven voorhamer
Kermistent Admissie
Wangedrag Rüksgebouw
Voorzeker Eczema
Verbrasser Nebraska
Misbaksel Broodbakker
Opgeruimd Eensgezind
Tramhalte Eershalve
Vasteland Kastelein
hou er van op," zee den Blaauwe
,1 Heb de leste
Geenszins is. het onze bedoeling in deze ru
briek het overdreven accent, dat tegenwoordig
gelegd wordt op de gelaats-verfraaiing. te ver
sterken Maar wjj willen dengenen en welke
vrouw valt bulten deze categorie? die gaarne
een welverzorgd en gaaf uiterljjk wenschen te
bewaren, raden, wit elke vrouw, die haar ge-
zichtshuld aan weer en wind, koude, vocht en
zon moet blootstellen, dient te doen en te laten
om deze jeugdig te houden.
In den schouwburg zaten een meneer en een
dame tijdens de voorstelling levendig te con-
verseeren. Eindelijk werd het een meneer, die
tweetal zat, toch te bar.
eens, ik kan geen woord verstaan!"
(Bieden met verschillende
met nadruk spelen van een kaart zijn
onreglementaire en dus ongeoorloofde
des) Wanneer nu bridgers meenen
reglementaire middelen niet genoeg te
bereiken nemen zij hun toevlucht tot valsch
spelen. Ho. ho, ho, zult u zeggen, zoo erg is
het' toch niet! Ja. zoo erg is het wel. Wanneer
een voetballer stiekem met zijn rug naar den
scheidsrechter toe den bal met zijn hand speelt
speelt hij valsch; wanneer een blllard-speler ge
bruik maakt van een moment, dat zijn tegen
speler afgeleid is. om door te spelen, terwijl hij
den bal gemist heeft, is dit valsch spel. Indien een
bokser een steen in zijn bokshandschoen doet,
dan is dit valsch spel en zoo zou ik nog door
kunnen gaan tot in lengte van dagen met het
opsommen van mogelijkheden van valsch spel,
die bestaan in het benutten van onregelmatige,
onreglementaire middelen.
Men tracht dergelüke handelingen veelal goed
te praten met de bewering: Ach. je kunt het hem
niet kwalijk nemen. hü bedoelt het niet zoo en
hjj weet immers niet beter!
Afgezien van het feit, of een dergelijke ver
ontschuldiging eervol is voor den delinquent, is
>et bovendien nog niet waar! Men bedoelt het
ft.l. géi zoo q. men weet het wèl beter! De mo-
tlveering ■npTnlze beweringen volgt:
Dat men het wèl zoo bedoelt, blijkt overduide
lijk uit het simpele feit, dat men niet voor niets
een kaart met grooten nadruk op tafel speelt!
Men wil, dat de partner hierin nakomt. Dat mag
men niet op die manier aangeven, want die me
thode is niet reglementair, evenmin wanneer
men den partner een knipoogje geeft. Men is
Hyacinten in bakken met aarde voor kamer-
eultuur Is,- wat het „zetten" betreft misschien
iets omslachtiger dan deze bewerking op gla
sen, maar het resultaat gedurende den groei en
tijdens vollen bloei geeft grooter genoegdoening,
Is althans decoratiever.
In het bijzonder wanneer men de hyacinten -
bloemen niet stuksgewijze als stijve eenlingen in
een bloempot of bakje plaatst, maar een lagen,
wijden bak ruimschoots volplant met verschil
lend gekleurde bollen, en de bloei later de ver
rassing brengt van een gamma teere pasteltin
ten. Voor het poten van bollen in tuinaarde
telden overigens dezelfde regels als voor het
zetten op glas. De bakken dienen zeer goed ge
reinigd te zijn en de aarde moet van goede
kwaliteit en vooral niet verzuurd zijn. Vermen
ging met bulb-flbre is aan te raden omdat het
vocht daardoor vastgehouden wordt. Ook hier
mag het watergeven zoolang de bakken in het
duister staan, niet verzuimd worden en moet
de overgang naar het licht geleidelijk geschie
den. zoodra de neuzen ongeveer acht centimeter
boven dea grond uitsteken. Ter verfraaiing van
het zandvlak, dat teveel de aandacht eischt
zoolang de bolneuzen in hun prillen groei zijn,
bedekken we dat met wat mos.
aarigheidje
nieuw, nou
doen.
Mensch,
mee ’n wegvegend gebaar,
maanden, k heb heel den zómer niks anders
gehoord, ik weet X gü weet X we weten alle-
„Oe züt vroeg, Dré," groette Kee verom.
„StiUekes hier, Kee."
,4a, man. Veul verschil mee verlejen zomer,
toen hier tienduuzenden vrimdelingen waren.
Sc haai post. Dré, van X Jaar. Alles zit nou in X
Ginneken bij de feesten. En wij blijven overal
koud van," foeterde Kee.
,4a, mensch,” lachte-n-ik: „wij hebben X ver
lejen jaar te goed gedaan. Wij betalen nou den
tol aan den afgunst daarover. Jammer, Keeke.
Durpspolitiek van dunne soort. Zal wel uitzie
ken,” troostte-n-ik.
„Uitzieken?!” kwekte Kee fel, deur de holle
gelagkamer. „Uitzieken....!" Toen sprong ze
op. trok vinnig den bril van 'r neus, sloeg mee
den vuist op den toog: „uitzieken? Wa schuif
ik daarmee in m'n laai, potdome?!" Lijk ’nen
kwajen pastoor, die op den prikstoel den lesten
dag des oordeels behandelt, naar aanleiding van
de schrale collecte van den vorigen Zondag,
stond ze veurover geleund over de toonbank,
mee d’ren opgewonden kop vlak bij mij.
Toen kwam den Blaauwe binnen.
„Ik ben, geloof ik, sjuust op tijd," riep ie.
„Waarom, Blaauwe?"
„Wel, Kee wou oe schaken.... óf ’n klap op
oew oogen geven, dunkt me," zee-t-le droog:
„en ik weet nog nie wat X ergste is, Dré!”
Maar Kee was nie in de stemming veur Ti
van den Blaauwe en ze wilde op-
veur den Tiest, T klachten gaan
Bijna zouden we willen zeggen, dat is de
hedendaigsche vrouw verplicht; verplichting
welke geldt tegenover zichzelf en tegenover haar
omgeving. Een gesoigneerd uiterlijk immers
geeft de vrouw de zelfzekerheid. die de vrouw
van tegenwoordig in haar veelzijdig bestaan niet
kan ontberen. En schaart ze zich niet bij de
wijste partij, waar tegenwoordig schier elke
vrouw aan opmaak” doet, door niet sceptisch te
blijven staan tegenover de elschen van den tijd,
waarvan het verwaarloozen haar tegenover haar
medezusters aan charme doet inboeten?
Van den plicht: er zoo goed mogelijk uit te
zien, kan niemand zich afmaken met te zeg
gen: „Ik heb er geen tijd voor.” Want het kost
alleen maar wat goeden wil en dagelijks hoog
stens enkele minuten. Een algemeenen regel
vast te stellen voor de verzorging van elkeen»
huid is ondoenlijk daar een droge gelaatshuid
vanzelfsprekend een andere behandeling vraagt
dan een vette. WIJ volstaan vandaag met een
zeer algemeene aanduiding. Vóór het naar bed
gaan reinigt men de huid, wanneer deze vet is,
met warm en een droge huid met lauw water.
Een vette huid aarzele men niet met zeep
mits van een zeer goede soort te wasschen.
Vervolgens wrijft men met de vingertoppen
wat coldcream wij kunnen er niet genoeg den
grint is een kweekwyze van de
waarvoor wij den genialen uit
genoeg kunnen zijn.
Van velours de laine is het complet gedacht,
dat de foto toont, in mlrtgroen met knoopen
van dezelfde stof, die een eenvoudige, doch
stijlvolle garneerlng vormen. Een ensemble, dat
bij uitstek geschikt is voor de herfstdagen, wan
neer men met het schommelen der dagtem
peratuur, den mantel nu eens open, dan geslo
ten wenscht te dragen. Ensembles, ook met
driekwart mantel of cape zijn dezen herfst zeer
en vogue.
Het nieuwe snufje is zeer goed bevallen; de
kennismaking was van dien aard, dat het „Kom-
je nog eens terug?” aan den welkomen gast
mocht worden vernomen. Zeer zeker heeft niet
alleen het niet al te lastige probleem, maar ook
het beëindigen der vacantles ons het normale
flinke kwantum oplossers terug bezorgd. Het
.Feestnummer” zal ook wel aardig wat pennen
In beweging brengen.
luchtig hanteeren over het
Wenkbrauwen en oogwimpers
dien poedervrij.
Degenen, die de rouge na
weten op te leggen, want in dat geval maakt
men gebruik van een créme-vormlg preparaat,
gebruiken liever de compacte rouge, die na de
poeder opgebracht wordt.
telkenjare
wanneer men gaat constateeren, dat de zomer
ons langzaam maar zeker ontglipt. De
herfstdraden, die lQ.de lucht zweven, de
tenddauw op de velden en de gelende bladeren
ontnemen ons, al straalt de zon hoog aan den
hemel, de illusie, dat we onze zomerkleeding
nog lang zullen dragen. We moeten ons instel
len op den herfst en denken allereerst aan den
herfstmantel, het beschuttend kleedingstuk, dat
zeker tegen den zeer koel wordenden avond on
ontbeerlijk is.
Reeds hebben we gewezen op de blousende
lijn die in de haute couture aangegeven Is voor
den mantel van het komende seizoen. Een
tweede bijzonderheid, die onze aandacht vraagt
is de wijze, waarop het bont gegarneerd wordt,
wordt het kleedingstuk er kunstig of fantastisch
mee geornamenteerd. Astrakan, dat zich hier
voor uitstekend leent, is dan ook ruimschoots
vertegenwoordigd. We zien zakken van bont, in
den vorm van harten uitgesneden, geheele
schouderstukken en gedeeltelijke voorpanden van
dit edele, warme materiaal, dat zoo bij uitstek
flateert, op de modellen verwerkt. Het blijft
echter ..gevaarlijk spel” bont en weefsel op deze
wijze, wanneer het ietwat coupeus wordt, te
combineeren, daar het effect voor de niet zeer
Ofschoon het voorbeeld, waarmee ik de vorige
maal besloot, veel weg had van een verzameling
van ongerechtigheden op brldge-gebied. heb ik
slechts een geval uit de practjjk aangehaald,
weliswaar niet één, dat men lederen dag mee
maakt, maar dat toch zeker een of meermalen
per dag gepresteerd wordt. Zonder nu in bij
zonderheden te treden is het toch noodzake-
Ujk te bespreken, wat de oorzaak is van al die
ergerlijke fouten.
Wel. dat is nogal eenvoudig.
Bridge is een spel van paren. Ieder paar be
hoort dus een eenheid te vormen, maar om die
eenheid te kunnen vormen moeten de 3 deelen
van dat paar, nJ. de partners, middelen hebben
om zich met elkaar te verstaan. Deze middelen
nu zijn reglementair vastgelegd en zijn natuur
lijk niet onbeperkt!! Zij bestaan uit het bieden
en het uitspelen der kaarten, d.wz. het op re
glementaire wijze bieden en uitspelen van kaarten.
klemtonen of
daarom
metho-
met de
kunnen
tenglazen. veel sierlijker glaswerk voor dit doel
In den handel wordt gebracht, in den vorm van
)sge, breede modellen. Zelfs zijn er tweeling- en
driellngbollen-glazen, een niet onaardige deco
ratie van de vensterbank. Maar wie onnoodige
«itgaven wil vermijden en meent, dat in het
vertrek, waar de bloeiende bollen zullen pron
ken. eenvoudig glaswerk niet misstaat, die be-
helpe zich met doodgewone jampotten.
Vanzelfsprekend vraagt het binnenwerk van
de glazen een grondige reiniging opdat geen
schadelijke kiemen later rotting en kwijning der
planten zullen veroorzakêh. De glazen worden
zóóver met schoon leidingwater gevuld, dat de
onderkant van den bol het watervlak juist niet
raakt. De ontwikkelde waterdamp prikkelt den
bol z’n wortels te voorschijn te brengen, terwijl
contact met het water een rottingsproces zou
veroorzaken De bollen op glazen worden in het
donker gezet, vorstvrü maar niet te warm, daar
he» ultbottingsproces dan te snel verloopt. Ge
durende den donkerte-tijd moet het water-
niveau in de glazen voortdurend op peil gehou
den worden. Niet voordat de groene neuzen zeven
g acht centimeter lang zijn en de bloemknop
binnen de bladbescherming voelbaar is. mogen
de bollen in het licht. De overgang van duistere
kelderkast naar zonnige vensterbank moet niet
plotseling geschieden, maar met een tusschen-
phase van een half lichten kamerhoek.
Hyacinten op glazen is een cultuur, die wel
nimmer afgedaan zal hebben; temeer waar er
tegenwoordig naast de ietwat stijve, rechte bol-
In de middelste vertikale rij treft men het
sleutelwoord 1.2.311 aan, uit welks
letters de 9 woorden in de horizontale rijen zijn
gevormd. De eerste letter van dit sleutelwoord
is de laatste letter van ons alfabet. De woorden
in de le, de 4e, de Se. de 7e en de 9e horizon
tale rfj zijn zelfstandige naamwoorden. Hier
mee hebben we voldoende hulp verstrekt, om
het probleem op te lossen, d.w.z.ons de 10
woorden 9 stuks horizontaal én het sleutel
woord vertikaal te bezorgen door de juiste
vervanging der cijfers door de betrokken let
ters. Het sleutelwoord is een bijvoeglijk naam
woord.
dus bang, dat de partner niet in die kleur vw-
komt en geeft hem daarvoor een extra seintje!
Valsch spel en dat weet men, want men zal er
zich nooit op beroepen, dat de partner die kleur
na had moeten trekken, omdat men die kleur
met zoon nadruk had gespeeld! Daar past men
wel voor. Hoe dikwijls en hoe graag men ook
den partner zijn fouten verwijt, nooit komt men
met <Ut argument aandragen, omdat men
drommels goed weet, dat het ongeoorloofd Is!!!
Hoe komt bet. zult u zeggen, dat zulke dingen
bü bridge allemaal mogelijk zijn? Zijn er dan ta
weinig regels of zijn er andere oorzaken? Er
zijn inderdaad te weinig regels, maar de groot
ste draw-back is, dat er aan ieder tafeltje geen
scheidsrechter is om het bied- en spelverloop
nauwlettend te volgen. Door dit gebrek worden
tegenspelers gedwongen om zelf de regels ta
handhaven met het onaangename gevolg, dat er
natuurlijk altijd verweten wordt, dat men er
zijn eigen voordeel in ziet! Daarom laten vela
spelers maar liever wat over hun kant gaan.
Laten zij echter bedenken, dat dit ten koste is
van ons mooie bridge-spel. want het euvel neemt
schrikbarend toe.
Het begint met intonaties, die voortkomen uit
gebrek aan zelfbeheersching en het eindigt b|j
een zorgvuldig uitgekiend stelsel van geheime
afspraken, signalen etc.
Deze laatste soort spelers moeten onherroepe
lijk zonder aanzien des persoons uit leder brid-
ge-mllleu geweerd worden. Hej constateeren van
die methode is dikwijls zeer moeilijk, maar na
herhaling van bepaalde typische voorvallen heeft
men toch wel een aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid Dat is het moment om in te
grijpen.
Om echter dergelijke onaangename toestan
den te vermijden 'moet er al veel eerder krach
tig opgetreden worden. Er is een reglement en
dat is er niet om verwaarloosd te worden.
Neemt dus allen kennis er van, zoodat u altijd
weet wat uw rechten- zijn, maar vooral en ik
kan het niet genoeg op uw hart drukken:
Eischt altijd de reglementaire straf! Ook als
u denkt of weet, dat het een vergissing van de
tegenpartij is. Men moet één Ujn trekken, an
ders komt er nooit verbetering in. Een vergissing
is slordigheid of onoplettendheid, zoodat het on
redelijk is. dat degene, die de fout maakt er
voordeel uit trekt, want dit ia bij bijna iedere
fout het geval.
De volgende week zal ik de voornaamste re
gels pubUceeren en Ik hoop dan dat u allen een
steentje er toe zult bijdragen, dat bovengenoemde
ongewenschte toestanden zoo spoedig mogelijk
uit ons bridge-milleu zullen verdwijnen.
Narajssen.q
laatste jaren,
vinder niet dankbaar
slag nie oprapen, want den Blaauwe had *nen
aas bewaard!
„Waarom blijfde gij bij plek tot 1 leste toe
mee 'nen haas in hoew poolen zitten?" vroeg
den bakker geniepig aan den Tiest.
Waarop den Blaauwe vriéndelijk vroeg of t
hum g eh oor loofd was hom den bakker vuil te
speulen has ie kost.”
„Vrek." wenschte den bakker.
„Gin aar minder," zee den Blaauwe, die op
zulke oogenbllkken den Fielp altjj aftroeft mee
s'n h's. Maar den Fielp verstaat dat nie.
Toen kwam hijgend den .jiuuwe” binnen, ge
wit: Jaan den veldwachter zijnen opvolger, die
altjj nog „den nuuwe” is, omdat ie zoo deftig
..Hollandsch" sprikt.
.Meheer Beeckers." aee-t-ie teugen den Help:
„de oranjefeeste van Ginneke worde geopend
en alle gemeenteraaslede worde gefraagd daar
bij tegenwoordig te wille wese, meheer Beeckers."
Den Fielp kneep s'n oogen *n bietje dicht
sodepin, wat werkte s'n „brein” en toen aee-t-ie:
„jongeman, has veurzitter van de Hulvenhout-
sche Horanjevereenlglng vier ik haltU Horanje-
feest in den geest vin bonze Koningin. En....
da 's nooit hop Zondag, m'n jóngen, bajoer!"
Den nuuwe wlerd wit onder zijnen scheer-
poeler (Verdijd!) Salueerde, zee: „purdon” en
verdween.
Sodemearel, amico, wat hebben we leut g*ad
om dieën zet van den bakker!
„Midden in de roos,” pluimde den Blaauwe.
,,’n Citroentje mét veur mij."
Zoo kwam Kee aangeloopen mee d*r Maalt—
„Dt i -n verbaal op heeterdaad," zoo huldig
de den Jaan.
„Hulvenhout mot heteselsior!” bièèrde-n-
ik!
Toén pas was den bakker onder den indruk.
Eki toén zijn we den kennis veur den eersten
Zondag van October (3 October, amteol) kt
malkaar gaan zetten.
Veur t eerst na lange weken van plagerij en
konkeldefoes was dit weer "ns 'nen ouwerwete-
plazierigen propmiddag op zn Ulvenhoutech!
Ik schei er af.
Veul groeten van Trui. Dré m en als alt»
gin horke minder van oewen
slanke en rijzige vrouw zeer spoedig gaat nei
gen naar zwaar of overladen.
Een opmerkelijk silhouet voor den komenden
winter zal néést de lange cape de zeer wijde,
klokkende mantel vormen, in geruit of gestreept
dessin of uit effenkleurige stof vervaardigd,
meestal in levendige tint.
Hyacintenglazen, jampotten, aardewerkbak-
fcen. grint, tuinaarde, bulb-flbre en een paar
stevige papieren zakken, gevuld met bruinvlle-
,i^e onooglijke knollen dat zijn de ingre
diënten. waarmee zoo tegen half September de
a>eest plantenliefhebbende bewoonster van schier
Hk buis in Nederland een voor- of achter
middag bezig is, teneinde den huisgenooten een
tikkeltje voorjaarsachtige bloemenfleur te ver-
I zekeren gedurende den grauwen, kalen winter,
die ons weer te wachten staat.
Want het aardige van deze kweekwijze is, dat
we den bak met bollen niet eerst in het donker
behoeven te zetten, maar het dagelijksche groei
proces van nabij meemaken en binnen het tijds
bestek van enkele weken door de doorbrekende
groene puntjes zien opschieten tot den mach-
tig-gesteelden vliezigen knop, waaruit de gaaf-
witte ..Paperwhite” in een rijken, vollen tros
gaat openbloeien.
Narcisaenbollen op grint het meest aanbe-
velenswaardlg hiervoor is een lage, aardewerk
bak gedijen het best op een zonnige venster
bank in een niet te warm vertrek en niet te
dicht bij kachel of verwarming. Op de eerste
plaats verloopt het groeiproces in een over-
warme atmosfeer te snel en tweedens is er in
geval van te droge lucht kans op verschrompe
len der bloemknoppen. Ten overvloede zij hier
nog eenmaal de juiste methode, waarop bij het
zetten der bollen te werk moet gegaan, aange
duld: Men vult den bak met een laagje schoon
gewasschen tulngrint. zet hierop de bollen en
vult de tusschenruimten aan met het overige
kiezel, zoodat de bollen stevig staan en later,
verzwaard door blad en bloem niet zullen om
vallen. Zóóveel water wordt in den bak gegoten,
dat het watervlak niet in aanraking is met
de bollen. Vooral in een verwarmd vertrek moet
bijvullen van water regelmatig geschieden. Het
water-niveau controleert men door een potlood
of breinaald in het grint te steken, wat met
de noodige omzichtigheid dient te gebeuren om
de fijne worteltjes niet te beschadigen.
Het voorname zwart en donkerblauw, kleu
ren, die zich wel geen enkel seizoen van het
modeplan laten verdringen, wisselen af met
bruin, rood en alle tinten groen. Het aanbren
gen van contrasten is ditmaal een gezocht
thema, liefst van zeer uiteenloopende kleuren.
Wat de stoffen betreft is er een rijke over
daad van zeer lichte, soepele materialen, néést
wollen stoffen, die eenlgszins pluche-achtig
aandoen.
Na loting werden de prijzen als volgt toege
kend H. Teeuwsen, Insullndeweg 194II, Am
sterdam-O.; Mej. A. W. M. Athmer, Zuilenstraat
Utrecht. Mej. M. v. d. Plas. Jansweg 37, Haar
lem. J. Roest Crollins. Spoorlaan 138, Tilburg.
Mej. Truda van Leeuwen, Dorpstraat A 83,
Hoogkarspel. H. Peters, Krayenhofflaan, Nij
megen.
Amico,
D'n lesten Zondag was mee 'n scherke ge
knipt veur 'nen ouwerwetschen, leutigen prop-
Buddag
Donkere lochten hongen laag over de Ulven-
“outsche hulzekes, die «tillekes te peinzen ston-
«n langs den verlaten steenweg. Nou en dan
°eg 'nen fijnen naaldekesregen teugen de blln-
v*n?e ramen, woelde den Noordwester in 't
nerfstloover van de boomen langs den weg,
akten glim-rijpe kastanjes mee 'nen doffen
P den slik. Dan weer brak de locht, glans-
n bleeke zon over de natte kerkdaken, maar
1 ge in de velden den komenden schaduw
/ien trekken van 't wolkenspul, dat voer
“Tig8 den Septemberhemel.
,den stuien we8 overstak naar de „Gou-
dan beefde den klokkeslag van lialf-
deur den Zondagmiddag. Ge kost den slag
«wen zingen in oewen kop.
in de gelagkamer, dan was daar
dui«tremand' dan Kee eigens. Zj) zat, in den
nikkeu!? ^og.' tus®ehen de glanzlngs van de
eien bierkraan, de fantasiekaraften en
boe .t^5’°elde glaxen' die daar, onderstboven,
khken d®n van na-de-late-mis, prentekes te
“-«■en in heur Zondagsblad
°*w °°«en menscW” zoo
remis, 'nen kérremishas 'r nog heenen hls
gewist! Hinalen zullen we, zooveul has we kun
nen!"
„Deus rondje is veur mi),” zee Kee toen.
Eii dan zijn er nog menschen. amico, die zeg
gen, dat er gin wonderen meer gebeuren
Hier gebeurde er een vlak veur ons eigen oogen.
Den Fielp was er eikens stil van.
Den Blaauwe deurstond dien oogenblik mee
enkel 'nen zenuwtrek langs z'n oogen. En ik,
ik vergat de zuiveren Herfstdag daar op den
weg, ja, den witten gloed van den Fielp z'n
hemdsmouwen dee me niks meer aan m'n
oogen ik zag alleen Kee; Kee, den grooten
zwarten berg Kee. die daar optorende wijd bo
ven ons begrip uit.
Eindelijk klonken we op Kee’s gezondheid,
„beten" 'n bietje royaler in den schulmkoek op
't glas en daar kwaal den Jaan binnen.
En X eerste wat den Blaauwe toen zee: „en
bedankt, Keeke, veur deus rondje, horre!”
Den Jaan keek mee éen oog naar de glazen,
mee twee oogen naar binnen-ln-z'n-eigen en ge
kost zien, hij had compassie daarmee. Twee tel-
lekes, te laatge mot toch maar veur X on-
fortuin geboren zijn, zoo peinsden z'n oogen
weemoedig.
Toen sllkte-n-ie en zee: ,,’nen goeien-middag
samen." t
„Wa mag X zijn? vroeg Kee aui den Janus.
„Eh....” zee Janus. „Hm! Es.... En onzeker
keek ie naar onze glazen, naar Kee. plukte
toen 'ns aan zijnen snor en zee: .jnja”. Den
Fielp merkte niks. Zat mee 'nen gebalden vuist,
mee doffe oogen, die niks zagen, deur X horreke
te staren, draaiend onderwijle mee X voetje van
z'n glaske op tafel. Stlllekens zat le bij eiken
draai aan z'n borrelglaske. allen vijanden van
Ulvenhout den nek om te draaien en meteen den
eerstvolgenden kermis van Ulvenhout te orga-
nlseeren.
Den Blaauwe mokte zielstudles op den Jaan
en op Kee, ik wachtte op 'n tweede wonder.
Toen zee den Blaauwe: „Kee, brengt 'm de
wijnkaart!”
Maar Kee zweeg. Wachtte mee X geduld van
'nen biechtvader op Janus z’nen tweestrijd.
Toen „biechtte” Janus, zachtjes en rap. na
'nen zwanen zucht: .krulënbttterke-n-asten-
bUeft."
X Was 'nen steen van z’n hart. Opgeruimd
soe-t-ie toen nog Tm: „goeiemnkldag, mannen!
maal doe-d-astebieft den deksel op dieën
emmer en lot maar 'ns *n groot glas volloopen
mee schuimenden pils!”
Kee tapte. „Ja, gij hebt er gin schaal van,”
zee Kee mismoedig.
„Gin. schaal? Tachtig gulden hè k verlejep
jaar verdiend op éenen middag, alleen mee X
stallen van fietsen, "k Heb er al ons kleine bin
ders veur aangekleed teugen den winter.”
Ha, daar was den Fielp. Z’nen grooten kop
blonk van den motregen.
Hij dee z'n natgeregend jaske uit, hong X zui
nig over den leuning van 'nen stoel, zwaaide X
water van z'n bolhoeike en hing X ding toen in
X keuënrek. Toen zee-t-le: „middag samen, Kee
de kaarten,” En, huiselijk in z’n witte hemds
mouwen, gong ie zitten aan „ons” tafeltje bij
X raam, achter de blaauwe hor mee de krulver-
sierings 'n Ding, waarvan 'nen modernen archi
tect misselijk zou worden, maar X antieke geval
past hier in deuze omgeving, als X gouwen
kruiske om Kee d’r strot.
„Is X nie waar, Fielp," kwekte Kee: ,Ja den
strop veur Ulvenhout....”
,,’n Citroentje mèt!”viel den Help van
verre in heur rede.
Kee weer: „X mot toch gezeed war....”
„Waar blijft m’n borreltje, Kee," riep den
bakker weer.
.Maar X is toch 'n openlijk schan...."
„Citroen en kaarten, Kee!"
Den Blaauwe en ik, we keken malkaar ’ns mee
"n knipoogske aan. Gaf den bakker X óp? Dit
kost nie waar zijnNuuwsgierig draaiden
wij naar 'm toe, gongen zitten, tuurden deur X
horreke over den natten keiweg, waar Septem
ber te keer gong. Waar de blaaikes uit de
boomen flierden. waar 'n zuiver licht over de
keien glansde. Waar X stil en verlaten was, als
in den winter.
Toen keek den Fielp ons aan, alsof ie slangen
bezweren gong. Balde z’nen vuist, zoo groot als
'nen boerenmik en sloeg daarmee, op X tafeltje
dat X meubeltje krakte en toen stond Kee bij
ons mee X blaaike consumpties. En wat nog
nooit gebeurd was, Kee kwam nie óp veur
haar meublement, wachtte alleen maar op 'nen
tweeden klap op tafel en toen die nie kwam,
zette ze de glazen neer.
„En ik zég, jullie,” zoo zee den bakker lang
zaam en ingehouwen: „ik-zég-jullie-daar komt
ier den heersten Zondag van Hoctober ’nen ker-
Gong gezellig bijzltten en vroeg: ..nog nie be
gonnen?" Meteen keek ie naar de stokkaarten,
ole bü den Fielp lagen.
„En ili zeg nóg ’ns," beweerde den Help toen,
sjuust alsof le op eerde veromkeerde: „wü-gaan-
ler-kermis-ouwen-, dat-er-de-spaanders af
vliegen!” Boem! Den „boerenmik"!
„As die rattenkoppen daar in X Ginneken 'm
veur dieën tijd maar nie afgeschaft hebben."
merkte den Jaan triestig op: .jte zijn daar teu-
geswoorig veur alles in staat!”
„Ik heb uit goeie bron," zee den Blaauwe toen
seerjeus: „dat er plannen zün om Ulvenhout op
te heffen en dat wü leder jaar toestemming
van den Burger motten hebben, om .gerulsch-
looa", te meugen verjaren!"
„Is tuit!” blafte den bakker ons af!
„Is tuit??’’ vroeg den Blaauwe ongeloovig.
,4a, hof X.... hult hls!” snaauwde den
Help. En hü begost de kaarten te tchommelen
en te deelen. „Denkte da k eel m'nen kuste-
Hjken Zondagmiddag wil verpeeën haan hal da
gelulzeboe? Ik pek!”
Dat zee-t-le, toen ie pas zes van de dertien
kaarten gestoken had én.... toen wü eerst nog
moesten „zeggen", den gever is den leste die
„zegt".
„Houwes", zee den Blaauwe: Jk eerst, bak
ker; pés!"
„Propke," zee den Jaan.
„Méé,” zee ik.
„Veur de negen in troef,” zee den bakker, die
sjuust mee de eigenste kaarten .geplekt" (éénen
slag) had.
Veur wü over onze verwondering benen wa
ren. had ie z’n kaarten al opengegooid. .Maste-
blieft, prullemannenNegen oogste troeven en
de rest geef ik cadeau, betélen!”
.Afijn," zuchtte den Blaauwe dramatisch: ,Jk
ben tenminste gelukkig in de liefde.
Mis ’r wa-d-op m n uwelük te zeggen?”
vroeg den bakker giftig.
„Züde gü ók gelukkig in de liefde. Help?"
vroeg den Blaauwe onnoozel. Waarop den'.Help
royaal riep: .Kee, brengt da tuig Ti rondje veur
mün rekening!"
En als we *ns proefden van ons tweede rond
je „oem, jongens, ik ruuk de holiekoeken hal!"
Den bakker kwam weer in z’n ouwerwetsche
stemming!
X Volgende potje won 1e ook weer.... be---
kanst. Hü piekte. Maar hü koot zünen éénen Oré m knapt er weer beeiemaal wnopi
de aanstoot gevende meneer zei:
„Het gaat u ook geen steek aan, wat ik tegen
m’n vrouw zeg.”
Oplossingen worden tot, Vrijdagmiddag 13 uur
Ingewacht bü den heer G. M. A. Jansen, Ruyo-
daelstraat 80, Utrecht.
